Prof. dr inż. dr h. c. ZBIGNIEW JASICKI

Transkrypt

1 Prof. dr inż. dr h. c. ZBIGNIEW JASICKI

2 Wybitny uczony, niestrudzony pedagog i organizator odbudowy energetyki polskiej po II wojnie światowej.

3 Zbigniew Jasicki urodził się 16 sierpnia 1915 roku w Zawadzie w pow. Frysztackim na Zaolziu. Ojciec Józef był profesorem seminarium nauczycielskiego w Cieszynie. Szkołę powszechną i gimnazjum ukończył w Cieszynie. Maturę zdał w Cieszynie w 1933 roku. W latach studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 1939 roku otrzymał dyplom inżyniera elektryka i podął pracę w Elektrowni w Cieszynie. Okupacja spowodowała ucieczkę z Cieszyna do Boguchwały, gdzie w fabryce porcelany podjął się organizacji Laboratorium Wysokich Napięć.

4 organizował grupę konspiracyjną i został zmuszony do ucieczki. Wyjazd do Tarnowa do biura BBC zakończył się aresztowaniem i wywózką na roboty do Niemiec gdzie pracował w Fabryce w Mannheim. W 1943 wrócił do Tarnowa do BBC, tu ponownie został aresztowany i osadzony w więzieniu Montelupich w Krakowie. W 1944 r. BBC wystarało się o jego zwolnienie z więzienia. Gdy wyszedł z więzienia ukrył się w lasach k. Miechowa gdzie zajmował się aparaturą łączności dla oddziałów AK.

5 W okolicach Miechowa działał w konspiracji aż do wkroczenia wojsk radzieckich. Po przejściu frontu, na początku 1945 roku rozpoczął prace nad organizacją odbudowy sieci elektrycznych na terenie Krakowa i okolic. Kierownik Sieci Najwyższych Napięć w Zjednoczeniu Energetycznym Okręgu Krakowskiego. Organizator i pierwszy dyrektor Państwowego Budownictwa Elektrycznego (obecnie ELBUD w Krakowie).

6 Równocześnie w 1945 roku podejmuje współpracę z tworzącą się Politechniką Śląską w Krakowie prowadził wykłady na temat sieci elektrycznych jako adiunkt. Zainicjował budowę pierwszej w kraju linii 220 kv Śląsk Łódź. Z jego inicjatywy i pod jego kierunkiem opracowano i zastosowano pierwsze przewody wiązkowe. W 1950 roku powołano go na stanowisko Z-cy dyrektora ds. technicznych w Centralnym Zarządzie Energetyki w Warszawie.

7 Po przeniesieniu wraz z Politechniką do Gliwic zorganizował katedrę Sieci Elektrycznych i został jej pierwszym kierownikiem. W roku 1952 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach był dziekanem Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej. W Latach był rektorem Politechniki Śląskiej. Rozwijał współpracę z dużymi zakładami przemysłowymi uzyskując fundusze na rozwój laboratoriów na Politechnice Śląskiej.

8 Wielką uwagę poświęcał rozwojowi młodej kadry naukowej. Wysyłał młodych pracowników na staże w kraju i za granicę. W 1961 roku Minister Nauki i Techniki przeniósł profesora Jasickiego na Politechnikę Poznańską, gdzie powierzono mu Katedrę elektroenergetyki. W Poznaniu ciągle organizował coś nowego, np.: - Instytut Nowych Źródeł Energii; - Ośrodek Maszyn Matematycznych. W latach był rektorem Politechniki Poznańskiej.

9 W 1964 otrzymał tytuł naukowy profesora zwyczajnego, a w 1987 Politechnika Poznańska nadała mu zaszczytny tytuł doktora honoris causa. W 1969 został powołany na z-cę przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki. W 1973 przeniósł się do Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie, obejmując kierownictwo nowo utworzonego Instytutu Nowych Konwersji Energii.

10 Opublikował 5 podręczników akademickich, 160 artykułów naukowych w różnych czasopismach, w tym 50 w zagranicznych (Anglii, Austrii, Francji, Czechosłowacji, Rumunii, NRD, Węgrzech, ZSSR i USA). Wypromował: - 20 doktorów nauk technicznych; - 7 przewodów habilitacyjnych; - ponad 60 recenzji na tytuły naukowe doktorów i profesorów.

11 Był członkiem wielu organizacji krajowych i międzynarodowych m.i. International Conference on Magneto-hydrodynamic Electrical Power Generation. CIGRE członek z wyboru Rady Zarządzającej. Od 1952 członek Komitetu Elektrotechniki PAN. Członek SEP od 1945, wyróżniony tytułem Członka Honorowego.

12 Otrzymał wiele odznaczeń, m. in. Order Sztandaru Pracy I i II klasy, Krzyż Komandorski i Kawalerski OOP. Przy tych wielkich osiągnięciach i wysokich stanowiskach jakie piastował pozostał człowiekiem bardzo skromnym i przystępnym. Był bardzo życzliwy dla ludzi zwłaszcza studentów. Główną jego cechą była niesłychana pracowitość. Kochał literaturę piękną, poezję i muzykę. Był zamiłowanym turystą. Na swój jubileusz 75-lecia przeszedł cały szlak Orlą Perć w Tatrach.

13 Zmarł 9 stycznia 2001 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Pozostawił żonę Marię i dwie córki, Bożenę mgr inż. elektryk automatyk i Martę mgr inż. elektryk. Na cmentarzu żegnała go ogromna rzesza jego bliskich, przyjaciół, wychowanków z wielu ośrodków naukowych.

14 Dziękuję za uwagę ;-) Ludwik PINKO