Anna Czyrska ŚMIERĆ MIŁOŚCI, CZYLI (ANTY) PORADNIK O TYM, DLACZEGO BOIMY SIĘ KOCHAĆ
Spis treści Wstęp 1. Małżeństwo jako dramat, czyli dlaczego współczesny świat nazywa ciebie singlem 2. Dlaczego nie potrafisz poznać drugiego człowieka, czyli komunikacja między dwojgiem ludzi 3. Jeśli jesteś singielką, to pewnie nie z własnego wyboru kobiety singielki i ich troski 4. Jeśli jesteś singlem, to prawdopodobnie z własnego wyboru mężczyźni i ich problemy, a raczej ich pozorny brak 5. Brak wiedzy na temat uczuć doprowadza do tego, że milczenie staje się jedynym komunikatem 6. Brak zaangażowania sprawia, że relacja przypomina sushi musi zostać skonsumowana na świeżo 7. Ta jedyna czy łąka pełna kwiatów? Rozważania o stracie i wyborze. 8. Czym jest miłość, czyli różnica między miłością a wejściem w związek 9. Poznanie drugiego człowieka 10. Złudne poszukiwanie ideału, czyli dlaczego oczekujemy idealnych ludzi, choć sami tacy nie jesteśmy 11. W kierunku osobowości dojrzałej, czyli między kloszem rodziców a dorosłością 12. Technologia kontra uczucia, czyli dlaczego ludzie odczuwają wstyd kiedy mówią o uczuciach 13. Wpływ nierówności ekonomicznej na relacje międzyludzkie 14. Decyzja o tym, czy pójdę na piwo wydaje się łatwiejsza niż decyzja o długim związku 15. Różne rozumienie związków i relacji międzyludzkich 16. Pozytywne i negatywne aspekty bycia w związku
17. Miłość z portalu, czyli flirty i seks oraz kiepskie podrywy 18. Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą 19. Czy istnieje coś takiego, jak zaburzenie w postaci braku uczuć? 20. Czy możesz nauczyć się miłości? Zakończenie
Wstęp Kiedy to piszę za oknem jest zima. Luty- miesiąc miłości i kochania, a przecież kocha się podobno na całe życie? W dzisiejszych czasach żyje jednak więcej singli niż rodzin. Z badań CBOS wynika, że aż 25 % Polaków to panny i kawalerowie. Chciałabym jednak zaznaczyć, że singiel jest stanem zmiennym. Praktycznie rzecz ujmując singiel to również osoba będąca w nieformalnym związku. Żyjemy w epoce, kiedy związek, małżeństwo kojarzy się z odpowiedzialnością. Wiele osób obawia się swoich wyborów, obawia się, że małżeństwo będzie nieudane (48%), obawia się pogorszenia swojego statusu materialnego związanego z założeniem rodziny (35%). Najtrudniejszym aspektem wspólnym dla każdej relacji jest odpowiednie dobranie się. Wiele osób tworzy mityczne legendy i przekonania dotyczące relacji. Żyjemy w epoce konsumpcji, świat ma wielkie oczekiwania wobec nas. Idealny pracownik jest samotny, nie ma rodziny na karku. Idealny pracownik pracuje w korporacji, jest jej całkowicie oddany. Istotnym pytaniem jest więc, czy singiel jest szczęśliwy czy też mniej szczęśliwy. Warto zwrócić uwagę, że relacje społeczne zostały zaburzone, a czynnikami, które zaburzają ten system jest postrzeganie wartości. Dwie osoby, które mają odmienne oczekiwania i wymagania nie stworzą dobrego związku, dobrej relacji. Nie istnieje oczywiście złoty środek na dobry związek, wielu ludzi zbyt łatwo się poddaje. Człowiek ze swej natury jest istotą dramatyczną, z takiego założenia wychodził ks. Józef Tishner. Wobec tego, jakie aspekty powinna spełniać osoba zdolna do małżeństwa należy zastanowić się, czy taka osoba w ogóle istnieje? Jeżeli spojrzeć na to ze strony antropologiczno-ontologicznej człowiek jest to animal rational 1. Człowiek posiada swoje centralne miejsce we wszechświecie, a najważniejszym elementem jaki odróżnia go od zwierząt jest wolność. Człowiek jest istotą wolną, stwarzającą siebie samego wedle własnej mocy i sądu 2. Dziś wolność interpretowana jest bardzo ogólnie. Kojarzy się z niezależnością, prawem wyboru 1 Arystoteles, Polityka, t.vi, w: tenże, Dzieła wszystkie, Warszwawa 2001, s.27. Dokładnie tekst w tłumaczeniu brzmi Otóż człowiek jako jedyny z istot żyjących obdarzony jest mową. Oddane zostało tu greckie słowo logos, a łacińskie ratio. 2 Joachim Piecuch, Małżeństwo jako dramat? Próba interpretacji więzi małżeńskiej w kategorii filozofii dramatu, s. 116, fragment pochodzi z książki Rodzina w nurcie współczesnych przemian, studia interdycyplinarne, redakcja: Dariusz Krok, Paweł Landwójtowicz, Opole 2010.