Akceleratory Cząstek

Podobne dokumenty
W jaki sposób dokonujemy odkryć w fizyce cząstek elementarnych? Maciej Trzebiński

Theory Polish (Poland)

Eksperyment ALICE i plazma kwarkowo-gluonowa

WYKŁAD 8. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników

WYKŁAD 8. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW

Fizyka cząstek elementarnych warsztaty popularnonaukowe

Witamy w CERNie. Bolesław Pietrzyk LAPP Annecy (F) Wykład przygotowany przez polskich fizyków w CERNie.

Fizyka cząstek elementarnych


Wybrane zagadnienia fizyki jądrowej i cząstek elementarnych. Seweryn Kowalski

LHC i po co nam On. Piotr Traczyk CERN

Wszystko, co kiedykolwiek chcieliście wiedzieć o CERNie i o fizyce cząstek

Fizyka do przodu w zderzeniach proton-proton

Akceleratory. Urządzenia do wytwarzania strumieni cząstek o znacznej energii kinetycznej

LHC: program fizyczny

Cząstki i siły. Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Grzegorz Wrochna Narodowe Centrum Badań Jądrowych Z czego składa się Wszechświat?

Jak fizycy przyśpieszają cząstki?

Wstęp do fizyki akceleratorów

WSTĘP DO FIZYKI CZĄSTEK. Julia Hoffman (NCU)

Epiphany Wykład II: wprowadzenie

Obserwacja Nowej Cząstki o Masie 125 GeV

Pakiet ROOT. prosty generator Monte Carlo. Maciej Trzebiński. Instytut Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii Nauki

Oddziaływania podstawowe

Oddziaływania elektrosłabe

Atomowa budowa materii

CERN - pierwsze globalne laboratorium. Magdalena Kowalska CERN, PH-Dept.

Wstęp do Akceleratorów wykład dla nauczycieli. Mariusz Sapiński CERN, Departament Wiązek 12 kwietnia 2010

Poszukiwany: bozon Higgsa

Cząstki elementarne wprowadzenie. Krzysztof Turzyński Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski

Rafał Staszewski. Praktyki studenckie Laboratorium Fizyki Cząstek Elementarnych 7 lipca 2017, IFJ PAN

2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424

Jak działają detektory. Julia Hoffman

Fizyka cząstek elementarnych

Wykład monograficzny 0 1

Marek Kowalski

Bozon Higgsa prawda czy kolejny fakt prasowy?

Światło fala, czy strumień cząstek?

Akceleratory. Instytut Fizyki Jądrowej PAN 1

Jak działają detektory. Julia Hoffman# Southern Methodist University# Instytut Problemów Jądrowych

Fizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika

Skad się bierze masa Festiwal Nauki, Wydział Fizyki U.W. 25 września 2005 A.F.Żarnecki p.1/39

Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Oddziaływania słabe 4.IV.2012

EDUKACYJNE ZASOBY CERN

WSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 12. IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Atomowej IF AŚ

Janusz Gluza. Instytut Fizyki UŚ Zakład Teorii Pola i Cząstek Elementarnych

Sylwa czyli silva rerum na temat fizyki cz astek elementarnych

VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki

Wstęp do akceleratorów

Źródła cząstek. Naturalne: Sztuczne. Promieniowanie kosmiczne Różne źródła neutrin. Akceleratory Reaktory. D. Kiełczewska wykład 2

Jak to działa: poszukiwanie bozonu Higgsa w eksperymencie CMS. Tomasz Früboes

Akceleratory (Å roda, 16 marzec 2005) - Dodał wtorek

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

Fizyka cząstek elementarnych. Tadeusz Lesiak

LEPTON TAU : jako taki, oraz zastosowania. w niskich i wysokich energiach. Zbigniew Wąs

LHC klucz do Mikroświata

1. Wcześniejsze eksperymenty 2. Podstawowe pojęcia 3. Przypomnienie budowy detektora ATLAS 4. Rozpady bozonów W i Z 5. Tło 6. Detekcja sygnału 7.

Teoria Wielkiego Wybuchu FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

th- Zakład Zastosowań Metod Obliczeniowych (ZZMO)

Promieniowanie kosmiczne składa się głównie z protonów, z niewielką. domieszką cięższych jąder. Przechodząc przez atmosferę cząstki

Compact Muon Solenoid

WYKŁAD 8. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Oddziaływania słabe

Wstęp do Akceleratorów wykład dla uczniów. Mariusz Sapiński CERN, Departament Instrumentacji Wiązki 22 marca 2010

SCENARIUSZ LEKCJI FIZYKI Z WYKORZYSTANIEM FILMU PĘDZĄCE CZĄSTKI.

Wstęp do Akceleratorów. Mariusz Sapiński CERN BE/BI 24 listopada 2009

Poszukiwania bozonu Higgsa w rozpadzie na dwa leptony τ w eksperymencie CMS

Wyznaczanie efektywności mionowego układu wyzwalania w CMS metodą Tag & Probe

Własności jąder w stanie podstawowym

IV.4.4 Ruch w polach elektrycznym i magnetycznym. Siła Lorentza. Spektrometry magnetyczne

Źródła cząstek o wysokich energiach. Promieniowanie kosmiczne. Akceleratory. Ograniczenia na energię maksymalną. Parametry wiązek.

JÜLICH ELECTRIC DIPOLE INVESTIGATIONS MEASUREMENT WITH STORAGE RING

czastki elementarne Czastki elementarne

Czego oczekujemy od LHC? Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Fizyka cząstek elementarnych i oddziaływań podstawowych

Ruch cząstek naładowanych w polach elektrycznym i magnetycznym. Równania ruchu cząstek i ich rozwiązania. Ireneusz Mańkowski

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Detekcja cząstek

Na tropach czastki Higgsa

Kurs dla nauczycieli fizyki - Cząstki elementarne w CERN pod Genewą.

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach

Fizyka cząstek elementarnych. Tadeusz Lesiak

Elementy fizyki czastek elementarnych

Z czego i jak zbudowany jest Wszechświat? Jak powstał? Jak się zmienia?

Podróż do początków Wszechświata: czyli czym zajmujemy się w laboratorium CERN

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Wielki Wybuch czyli podróż do początku wszechświata. Czy może się to zdarzyć na Ziemi?

CERN - pierwsze globalne laboratorium. Magdalena Kowalska CERN, PH-Dept.

Słowniczek pojęć fizyki jądrowej

Nauka i technologia dwa spojrzenia na CERN

Relatywistyczne zderzenia ciężkich jonów jako narzędzie w badaniu diagramu fazowego silnie oddziałującej materii

cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

Struktura porotonu cd.

Oddziaływanie promieniowania jonizującego z materią

Podstawy Fizyki Jądrowej

Fizyka na LHC - Higgs

- Cząstka Higgsa - droga do teorii wszystkiego

Spis treści. Fizyka wczoraj, dziś, jutro. Z naszych lekcji. Olimpiady, konkursy, zadania. Astronomia dla każdego

Cząstka Higgsa własności, odkrycie i badania oddziaływań

Po co nam CERN? Po co nam LHC? Piotr Traczyk

Cząstki elementarne. Składnikami materii są leptony, mezony i bariony. Leptony są niepodzielne. Mezony i bariony składają się z kwarków.

Fizyka 3.3 WYKŁAD II

Transkrypt:

M. Trzebiński Akceleratory cząstek 1/30 Akceleratory Cząstek Maciej Trzebiński Instytut Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii Nauki Praktyki studenckie na LHC IFJ PAN, 23 sierpnia 2016

Obserwacje w makroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 2/30

Obserwacje w makroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 2/30 Podstawowe narzędzie obserwacji: nasze oczy. Zdolność rozdzielcza: 0.03 mm (w odległości najlepszego widzenia, tj. ok. 25 cm). Zdolność rozdzielcza Jak bardzo oddalone od siebie muszą być dwa obiekty zanim zleją się w jeden.

Obserwacje w makroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 2/30 Podstawowe narzędzie obserwacji: nasze oczy. Zdolność rozdzielcza: 0.03 mm (w odległości najlepszego widzenia, tj. ok. 25 cm). Zdolność rozdzielcza Jak bardzo oddalone od siebie muszą być dwa obiekty zanim zleją się w jeden. Mikroskop: światło widzialne powiększenie do 1500 razy, światło ultrafioletowe powiększenie do 3500 razy.

Obserwacje w makroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 2/30 Podstawowe narzędzie obserwacji: nasze oczy. Zdolność rozdzielcza: 0.03 mm (w odległości najlepszego widzenia, tj. ok. 25 cm). Zdolność rozdzielcza Jak bardzo oddalone od siebie muszą być dwa obiekty zanim zleją się w jeden. Mikroskop: światło widzialne powiększenie do 1500 razy, światło ultrafioletowe powiększenie do 3500 razy. Warunek obserwacji Długość fali, którą oświetlamy obiekt musi być mniejsza od jego rozmiarów.

Obserwacje w mikroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 3/30 Dualizm korpuskularno-falowy Materia ma zarówno właściwości korpuskularne jak i falowe. W szczególności każda cząstka odpowiednią długość fali, która jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstki: długość fali 1/energia cząstki Im większa energia cząstki, tym mniejsza jest długość jej fali.

Obserwacje w mikroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 3/30 Dualizm korpuskularno-falowy Materia ma zarówno właściwości korpuskularne jak i falowe. W szczególności każda cząstka odpowiednią długość fali, która jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstki: długość fali 1/energia cząstki Im większa energia cząstki, tym mniejsza jest długość jej fali. Mikroskop elektronowy: powiększenie: 10 7 razy zdolność rozdzielcza: 50 pm

Obserwacje w mikroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 3/30 Dualizm korpuskularno-falowy Materia ma zarówno właściwości korpuskularne jak i falowe. W szczególności każda cząstka odpowiednią długość fali, która jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstki: długość fali 1/energia cząstki Im większa energia cząstki, tym mniejsza jest długość jej fali. źródło elektronów Mikroskop elektronowy: powiększenie: 10 7 razy zdolność rozdzielcza: 50 pm

Obserwacje w mikroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 3/30 Dualizm korpuskularno-falowy Materia ma zarówno właściwości korpuskularne jak i falowe. W szczególności każda cząstka odpowiednią długość fali, która jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstki: długość fali 1/energia cząstki Im większa energia cząstki, tym mniejsza jest długość jej fali. źródło elektronów rozpędzanie wiązki elektronów (zwiększanie energii) w polu elektrycznym Mikroskop elektronowy: powiększenie: 10 7 razy zdolność rozdzielcza: 50 pm

Obserwacje w mikroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 3/30 Dualizm korpuskularno-falowy Materia ma zarówno właściwości korpuskularne jak i falowe. W szczególności każda cząstka odpowiednią długość fali, która jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstki: długość fali 1/energia cząstki Im większa energia cząstki, tym mniejsza jest długość jej fali. źródło elektronów rozpędzanie wiązki elektronów (zwiększanie energii) w polu elektrycznym Mikroskop elektronowy: powiększenie: 10 7 razy zdolność rozdzielcza: 50 pm skupianie wiązki w polu magnetycznym

Obserwacje w mikroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 3/30 Dualizm korpuskularno-falowy Materia ma zarówno właściwości korpuskularne jak i falowe. W szczególności każda cząstka odpowiednią długość fali, która jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstki: długość fali 1/energia cząstki Im większa energia cząstki, tym mniejsza jest długość jej fali. źródło elektronów rozpędzanie wiązki elektronów (zwiększanie energii) w polu elektrycznym Mikroskop elektronowy: powiększenie: 10 7 razy zdolność rozdzielcza: 50 pm skupianie wiązki w polu magnetycznym oświetlenie przedmiotu

Obserwacje w mikroświecie M. Trzebiński Akceleratory cząstek 3/30 Dualizm korpuskularno-falowy Materia ma zarówno właściwości korpuskularne jak i falowe. W szczególności każda cząstka odpowiednią długość fali, która jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstki: długość fali 1/energia cząstki Im większa energia cząstki, tym mniejsza jest długość jej fali. źródło elektronów rozpędzanie wiązki elektronów (zwiększanie energii) w polu elektrycznym Mikroskop elektronowy: powiększenie: 10 7 razy zdolność rozdzielcza: 50 pm skupianie wiązki w polu magnetycznym oświetlenie przedmiotu odczyt danych

M. Trzebiński Akceleratory cząstek 4/30 Rozwój akceleratorów Przez ostatnie dziesięciolecia znacznie rozwinęliśmy techniki przyśpieszania cząstek. Akceleratory można podzielić ze względu na: kształt: liniowe (wada: jednokrotne przyśpieszanie w danym elemencie), kołowe (wada: promieniowanie synchrotronowe). przyśpieszane cząstki: leptony, np. elektrony (wada: duże starty energii ze względu na promieniowanie synchrotronowe), hadrony, np. protony (wada: zderzenia cząstek nieelementarnych).

Rozwój akceleratorów Przez ostatnie dziesięciolecia znacznie rozwinęliśmy techniki przyśpieszania cząstek. Akceleratory można podzielić ze względu na: kształt: liniowe (wada: jednokrotne przyśpieszanie w danym elemencie), kołowe (wada: promieniowanie synchrotronowe). przyśpieszane cząstki: leptony, np. elektrony (wada: duże starty energii ze względu na promieniowanie synchrotronowe), hadrony, np. protony (wada: zderzenia cząstek nieelementarnych). Naturalny układ jednostek w fizyce wysokich energii Jednostkami naturalnymi dla fizyki cząstek elementarnych są jednostki związane ze skalami występującymi w mechanice kwantowej oraz w teorii względności: jednostka działania: ~ = 1, prędkość światła w próżni: c = 1, jednostka energii: ev (elektronowolt): Elektronowolt energia, jaką uzyskuje bądź traci elektron, który przemieścił się w polu elektrycznym o różnicy potencjałów równej 1 woltowi. 1eV = 1e 1V = 1.602 10 19 J M. Trzebiński Akceleratory cząstek 4/30

Metoda badawcza M. Trzebiński Akceleratory cząstek 5/30 Sposób obserwacji w mikroświecie: rozpędzić cząstkę do dużej energii i obserwować produkty zderzenia. Im większa energia cząstki, tym bardzie prawdopodobne jest wyprodukowanie nowych, ciężkich cząstek.

M. Trzebiński Akceleratory cząstek 5/30 Metoda badawcza Sposób obserwacji w mikroświecie: rozpędzić cząstkę do dużej energii i obserwować produkty zderzenia. Im większa energia cząstki, tym bardzie prawdopodobne jest wyprodukowanie nowych, ciężkich cząstek. Można rozróżnić dwa rodzaje zderzeń: wiązka cząstek vs. nieruchoma tarcza; maksymalna energia w środku masy (czyli dostępna do produkcji cząstek) wynosi 2 masa cząstki energia wiązki wiązka vs. wiązka; maksymalna energia zderzenia wynosi 2 energia wiązki

Metoda badawcza Sposób obserwacji w mikroświecie: rozpędzić cząstkę do dużej energii i obserwować produkty zderzenia. Im większa energia cząstki, tym bardzie prawdopodobne jest wyprodukowanie nowych, ciężkich cząstek. Można rozróżnić dwa rodzaje zderzeń: wiązka cząstek vs. nieruchoma tarcza; maksymalna energia w środku masy (czyli dostępna do produkcji cząstek) wynosi 2 masa cząstki energia wiązki wiązka vs. wiązka; maksymalna energia zderzenia wynosi 2 energia wiązki Przykład produkcja bozonu Higgsa na LHC: dwa partony (części protonu) oddziałują ze sobą, ponieważ proton, a zatem i jego składniki, ma dużą energię, to możliwe jest powstanie nowych, ciężkich cząstek, jedną z nich może być bozon Higgsa, prawdopodobieństwo wyprodukowania go w zderzeniu wiązek protonów o energii 7000 GeV każda wynosi ok. 10 10. M. Trzebiński Akceleratory cząstek 5/30

Przekrój czynny i świetlność M. Trzebiński Akceleratory cząstek 6/30 Przekrój czynny, σ Jest miarą prawdopodobieństwa zajścia danego procesu. Jednostką jest barn [b].

Przekrój czynny i świetlność M. Trzebiński Akceleratory cząstek 6/30 Przekrój czynny, σ Jest miarą prawdopodobieństwa zajścia danego procesu. Jednostką jest barn [b]. Świetlność, L Jest miarą wydajności akceleratora / ilości zebranych danych. Wyróżniamy świetlność: całkowitą, wyrażaną przeważnie w b 1, chwilową, wyrażaną w cm 2 s 1. Świetlność całkowita zależy od: częstości oddziaływań, f, ilości cząstek w zderzanym pakiecie, N, liczby pakietów, n, szerokości wiązki, σ, czasu zbierania danych, t. f n N1 N2 L = t 4π σ x σ y

Przekrój czynny i świetlność Przekrój czynny, σ Jest miarą prawdopodobieństwa zajścia danego procesu. Jednostką jest barn [b]. Świetlność, L Jest miarą wydajności akceleratora / ilości zebranych danych. Wyróżniamy świetlność: całkowitą, wyrażaną przeważnie w b 1, chwilową, wyrażaną w cm 2 s 1. Świetlność całkowita zależy od: częstości oddziaływań, f, ilości cząstek w zderzanym pakiecie, N, liczby pakietów, n, szerokości wiązki, σ, czasu zbierania danych, t. f n N1 N2 L = t 4π σ x σ y Liczba zebranych przypadków n = L σ Ile przypadków produkcji bozonów Higgsa możemy oczekiwać w 100 fb 1 danych zebranych przez LHC prze energii w środku masy równej s = 13 TeV? M. Trzebiński Akceleratory cząstek 6/30

Ośrodek naukowy 1 W CERNie działa wiele innych, mniejszych eksperymentów, np. COMPASS, NA61/SHINE,... M. Trzebiński Akceleratory cząstek 7/30 CERN: Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire Europejska Organizacja Badań Jądrowych powstanie: 29 września 1954 (ratyfikacja umowy o założeniu z 1952 r.) największe na świecie laboratorium zajmujące się badaniami podstawowymi 2600 stałych pracowników plus ok. 8000 współpracujących naukowców i inżynierów z całego świata (w tym ok. 200 z Polski) Polska w CERNie: obserwator od 1964 r., członek od 1 lipca 1991 r. kolebka www (nie internetu!) w 1989 Tim Berners-Lee stworzył język HTML oraz protokół HTTP Urządzenia badawcze CERNu, które nas interesują 1 : akcelerator LHC Large Hadron Collider (Wielki Zderzacz Hadronów) detektory: ATLAS, CMS, ALICE, LHCb, TOTEM, LHCf, MoEDAL

CERN Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire M. Trzebiński Akceleratory cząstek 8/30

Źródło protonów M. Trzebiński Akceleratory cząstek 9/30 Butla z wodorem (wodór = proton + elektron) Duoplazmatron oddzielenie elektronów: katoda emituje elektrony do komory próżniowej wpuszczamy gaz, który ma zostać zjonizowany gaz zostaje zjonizowany w skutek oddziaływania z elektronami (powstaje plazma) elektrony zostają oddzielone od jądra na skutek działania pola elektrycznego

Butla z wodorem i duoplazmatron M. Trzebiński Akceleratory cząstek 10/30

Przyśpieszanie cząstek M. Trzebiński Akceleratory cząstek 11/30 Przyśpieszanie cząstek następuje w polu elektrycznym! W CERN działają dwa akceleratory liniowe: LINAC2: działa od 1978 r.; zastąpił LINAC1, przyśpiesza protony do energii 50 MeV, w 2020 r. zostanie zastąpiony przez LINAC4 (160 MeV). LINAC3: działa od 1994 r., przyśpiesza ciężkie jony do energii 4.2 MeV/nukl., zużywa ok. 500 mg ołowiu w każdych 2 tygodniach działania, ciężkie jony są przesyłane do Low Energy Ion Ring, będzie działał co najmniej do 2022 r.

LINAC2 M. Trzebiński Akceleratory cząstek 12/30

Sterowanie wiązki magnesy M. Trzebiński Akceleratory cząstek 13/30 Sterowanie ruchem cząstek odbywa się w polu magnetycznym. Siła Lorentza (składowa magnetyczna): F = q ( v B) Rodzaje i przeznaczenie magnesów dipole zakrzywianie toru wiązki, kwadrupole skupianie / rozpraszanie wiązki, multipole (sekstupolowe, oktupolowe,...) poprawki wyższego rzędu, np. oddziaływania elektromagnetyczne pomiędzy paczkami.

Magnes dipolowy M. Trzebiński Akceleratory cząstek 14/30

Magnes kwadrupolowy M. Trzebiński Akceleratory cząstek 15/30

Proton Synchrotron Booster M. Trzebiński Akceleratory cząstek 16/30 Akcelerator kołowy o promieniu 20 m uruchomiony w 1972 r. Przyśpiesza 50 MeV protony z LINAC2 do 1.4 GeV. Przed uruchomieniem Boostera protony były wstrzykiwane bezpośrednio do akceleratora Proton Synchrotron. Mała energia początkowa (50 MeV) stanowiła ograniczenie na ilość protonów. Booster zwiększył ten limit o czynnik 100.

PS Booster M. Trzebiński Akceleratory cząstek 17/30

Proton Synchrotron M. Trzebiński Akceleratory cząstek 18/30 Akcelerator kołowy o obwodzie 628 m uruchomiony w 1959 r. Pierwszy synchrotron w CERN. 277 konwencjonalnych elektromagnesów (temp. pokojowa), w tym 100 dipole. Przyśpiesza 1.4 GeV protony z PS Booster do 26 GeV lub 72 MeV/nukl. ciężkie jony z LEIR do 5.9 GeV/nukl.

Proton Synchrotron M. Trzebiński Akceleratory cząstek 19/30

Super Proton Synchrotron M. Trzebiński Akceleratory cząstek 20/30 Akcelerator kołowy o obwodzie 6.9 km uruchomiony w 1976 r. 1317 konwencjonalnych elektromagnesów (temp. pokojowa), w tym 744 dipole. Przyśpiesza protony do energii 450 GeV oraz ciężkie jony do energii 177 GeV/nukl. Dostarcza wiązki do LHC, hal testowych oraz eksperymentów NA61/SHINE, NA62 oraz COMPASS. Zderzenia proton-antyproton na SPS pozwoliły m. in. na odkrycie: bozonów W oraz Z; eksperymenty UA1 oraz UA2; nobel dla Carlo Rubbia oraz Simona van der Meera w 1983, bezpośredniego łamania symetrii CP; eksperyment NA48.

Super Proton Synchrotron M. Trzebiński Akceleratory cząstek 21/30

Wielki Zderzacz Hadronów LHC M. Trzebiński Akceleratory cząstek 22/30 Największy na świecie akcelerator kołowy: obwód 27 km. Uruchomiony w 2008 r. Nadprzewodzące elektromagnesy: 1232 dipole oraz 858 kwadrupole. Temperatura magnesów: 1.9 K (-271.3 0 C). Pole magnetyczne: 8.33 T. Bardzo wysoka próżnia: 10 13 atm. Przyśpiesza protony do energii 14 TeV oraz ciężkie jony do energii 2.76 GeV/nukl. Cząstki osiągają prędkość bliską prędkości światła w próżni: 0.999999991 c. Zderzenia proton-proton na LHC pozwoliły m. in. na odkrycie bozonu Higga; eksperymenty ATLAS oraz CMS; nobel dla Francois Englerta oraz Petera Higgsa w 2013 r.

Large Hadron Collider M. Trzebiński Akceleratory cząstek 23/30

Zderzenia Wiązek M. Trzebiński Akceleratory cząstek 24/30

Animacje źródła M. Trzebiński Akceleratory cząstek 25/30 Użyte w prezentacji: Magnes dipolowy: http://cds.cern.ch/record/1750706 Magnes kwadrupolowy: http://cds.cern.ch/record/1750723 CERN: http://cds.cern.ch/record/1750715 Duoplazmatron: http://cds.cern.ch/record/1750714 LINAC2: http://cds.cern.ch/record/1750713 PS Booster: http://cds.cern.ch/record/1750712 Proton Synchrotron: http://cds.cern.ch/record/1750711 SPS: http://cds.cern.ch/record/1750710 LHC: http://cds.cern.ch/record/1750708 Zderzenia: http://cds.cern.ch/record/1750703 Dodatkowe: Kształt wiązki: http://cds.cern.ch/record/1750709 Profil wiązki: http://cds.cern.ch/record/1750707 Kolimatory: http://cds.cern.ch/record/1750704 Detektor ATLAS: http://cds.cern.ch/record/1483758

Dodatkowe materiały M. Trzebiński Akceleratory cząstek 26/30 Skala Wszechświata: http://htwins.net/scale2/ Fizyka cząstek: http://particleadventure.org/index.html CERN Accelerator School (basic): http://cas.web.cern.ch/cas/czechrepublic2014/lectures/lectures.html CERN Accelerator School (advanced): http://cas.web.cern.ch/cas/poland2015/lectures/polandlectures.html H. Wiedemann, Particle Accelerator Physics, ph381.edu.physics.uoc.gr/particle Accelerator Physics.pdf Działanie duoplazmatronu: http://psdoc.web.cern.ch/psdoc/ acc/ad/visiteguideps/animations/duoplasmatron/duoplasmatron.html

Podsumowanie (I) M. Trzebiński Akceleratory cząstek 27/30 Zdolność rozdzielcza Jak bardzo oddalone od siebie muszą być dwa obiekty zanim zleją się w jeden. Warunek obserwacji Długość fali, którą oświetlamy obiekt musi być mniejsza od jego rozmiarów. Dualizm korpuskularno-falowy Materia ma zarówno właściwości korpuskularne jak i falowe. W szczególności każda cząstka odpowiednią długość fali, która jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstki: długość fali 1/energia cząstki Im większa energia cząstki, tym mniejsza jest długość jej fali. Naturalny układ jednostek w fizyce wysokich energii Jednostkami naturalnymi dla fizyki cząstek elementarnych są jednostki związane ze skalami występującymi w mechanice kwantowej oraz w teorii względności: jednostka działania: = 1, prędkość światła w próżni: c = 1, jednostka energii: ev (elektronowolt): Elektronowolt energia, jaką uzyskuje bądź traci elektron, który przemieścił się w polu elektrycznym o różnicy potencjałów równej 1 woltowi. 1eV = 1e 1V = 1.602 10 19 J

Podsumowanie (II) M. Trzebiński Akceleratory cząstek 28/30 Akceleratory można podzielić ze względu na: kształt: liniowe (wada: jednokrotne przyśpieszanie w danym elemencie), kołowe (wada: promieniowanie synchrotronowe). przyśpieszane cząstki: leptony, np. elektrony (wada: duże starty energii ze względu na promieniowanie synchrotronowe), hadrony, np. protony (wada: zderzenia cząstek nieelementarnych). Można rozróżnić dwa rodzaje zderzeń: wiązka cząstek vs. nieruchoma tarcza; maksymalna energia w środku masy (czyli dostępna do produkcji cząstek) wynosi 2 masa cząstki energia wiązki wiązka vs. wiązka; maksymalna energia zderzenia wynosi 2 energia wiązki Przekrój czynny, σ Jest miarą prawdopodobieństwa zajścia danego procesu. Jednostką jest barn [b]. Świetlność, L Jest miarą wydajności akceleratora / ilości zebranych danych. Wyróżniamy świetlność: całkowitą, wyrażaną przeważnie w b 1, chwilową, wyrażaną w cm 2 s 1.

Podsumowanie (III) M. Trzebiński Akceleratory cząstek 29/30 Liczba zebranych przypadków n = L σ Przyśpieszanie cząstek następuje w polu elektrycznym! Sterowanie ruchem cząstek odbywa się w polu magnetycznym. Siła Lorentza (składowa magnetyczna): F = q ( v B) Rodzaje i przeznaczenie magnesów dipole zakrzywianie toru wiązki, kwadrupole skupianie / rozpraszanie wiązki, multipole (sekstupolowe, oktupolowe,...) poprawki wyższego rzędu, np. oddziaływania elektromagnetyczne pomiędzy paczkami.

1 Wykorzystanie symetrii przy pomiarze rozkładu kąta rozproszenia w procesie pp pp 2 Analiza pierwszych danych fizycznych zebranych przez detektory AFP 3 Zaimplementowanie modelu produkcji przypadków jet-gap-jet do generatora Pythia8 4 Pomiar przekroju czynnego dla procesu Z ττ 5 Pomiar polaryzacji leptonów tau z rozpadu bozonu Z 6 Selekcja przypadków Z ττ w danych zebranych przez eksperyment ATLAS w 2012 roku kanał mionowy 7 Selekcja przypadków Z ττ w danych zebranych przez eksperyment ATLAS w 2012 roku kanał elektronowy 8 Optymalizacja kryteriów selekcji dla rozpadu Λ c pµµ za pomocą wielowymiarowej analizy danych 9 Optymalizacja parametrów analizy wielu zmiennych dla separacji tła w rozpadach bozonu Higgsa na dwa kwarki piękne 10 Rekonstrukcja własności cząstek produkowanych w zderzeniach proton-proton przy energii 13 TeV 11 Symulacja działania kompleksu akceleratorów w CERN 12 Oddziaływania elektromagnetyczne nowe źródło informacji o zderzeniach jąder atomowych. Studium przygotowawcze dla eksperymentu SHINE w CERN 13 Analiza danych z testów detektorów krzemowych 14 Rekonstrukcja inkluzywnych rozpadów mezonów B 15 Testowanie modułu do inkluzywnej rekonstrukcji B znakującego w środowisku eksperymentu Belle II 16 Metody wielowymiarowej analizy w poszukiwaniu fizyki spoza Modelu Standardowego 17 Analiza uszkodzeń radiacyjnych paskowych detektorów krzemowych 18 Automatyzacja i monitorowanie procesów w wielkoskalowych systemach kontroli eksperymentu ATLAS 19 Analiza tła dla procesu dyfrakcyjnego bremsstrahlungu dla LHC pracującego z β = 90 m M. Trzebiński Akceleratory cząstek 30/30