interpretacja indywidualna Sygnatura IPPP3/4512-871/15-2/WH Data 2016.01.18 Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Zgodnie z art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane: właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Zauważyć należy, że przepis art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy wyraźnie wskazuje, że w informacji podsumowującej wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów od podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej. Skoro zatem kontrahent Wnioskodawcy, nie jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej - nie posiada numeru VAT-UE, to takiej transakcji nie wykazuje się w składanej do urzędu skarbowego informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach. Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany przedmiotowych transakcji wykazywać w informacji podsumowującej VAT-UE. INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz obowiązku wykazania transakcji w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej VAT-UE jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 19 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz obowiązku wykazania transakcji w deklaracji VAT-7i informacji podsumowującej VAT-UE. We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe: Przedmiotem działalności Sp. z o.o. ( Spółka ) jest świadczenie usług transportowych w sektorze międzynarodowych przewozów intermodalnych transportu kombinowanego. Usługi
transportowe są realizowane przez Spółkę z wykorzystaniem kontenerów, w których przewożony jest towar na zlecenie klienta. Rolą kontenera jest umożliwienie przewozu towaru klienta oraz jego zabezpieczenie podczas transportu, jednakże Spółka nie traktuje kontenerów jako opakowania zwrotnego i nie pobiera w związku z tym od klienta jakiejkolwiek kaucji. Spółka nabywa kontenery każdorazowo pod dany transport zlecony przez klienta i z reguły tylko pod ten jeden transport. W praktyce wygląda to w ten sposób, że kontenery kupowane są przez Spółkę w miejscu lub w okolicy miejsca załadunku zleconego transportu od innych podmiotów (przedsiębiorców) dysponujących w tej lokalizacji wolnymi i pustymi kontenerami do odsprzedaży, a następnie są załadowywane towarem klienta i przewożone do miejsca przeznaczenia. Po rozładowaniu kontenera w miejscu przeznaczenia, nie jest on ze względów ekonomicznych transportowany z powrotem, ale jest przez Spółkę odsprzedawany na miejscu dalej kolejnemu podmiotowi. Spółka przewiduje, iż może się zdarzyć taka sytuacja, że zostanie jej zlecony przez klienta transport towarów z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej (np. z Niemiec) do Polski, dla realizacji którego Spółka nabędzie na terenie tego innego państwa członkowskiego kontenery od sprzedawcy będącego przedsiębiorcą zagranicznym pochodzącym spoza Unii Europejskiej i niezidentyfikowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terenie Unii Europejskiej, w szczególności nieposiadającym numeru identyfikacyjnego VAT UE. Kontenery takie po ich przewiezieniu do Polski i rozładowaniu transportu w miejscu przeznaczenia zostaną następnie przez Spółkę (na terenie kraju) odsprzedane lub w inny sposób rozdysponowane (np. wykorzystane do transportów realizowanych z terenu Polski). Transakcja nabycia kontenera w omawianym przypadku miałaby więc następującą charakterystykę: w momencie nabycia przez Spółkę kontener znajdowałby się fizycznie na terenie innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej; sprzedawcą kontenera byłby przedsiębiorca zagraniczny spoza Unii Europejskiej niezidentyfikowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terenie Unii Europejskiej i nieposiadający numeru identyfikacyjnego VAT UE; nabyty kontener byłby przez Spółkę przywieziony do Polski, a następnie, już na terenie kraju (po rozładowaniu towaru klienta), odsprzedany dalej lub w inny sposób zadysponowany (np. wykorzystany do jakiegoś kolejnego zlecenia transportowego realizowanego z terenu Polski). W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: Czy transakcja nabycia kontenera stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i czy jako taka powinna być wykazana zarówno w deklaracji VAT (w przypadku Spółki jest to deklaracja VAT-7) jak i w informacji podsumowującej VAT-UE... Zdaniem Wnioskodawcy: Transakcja nabycia kontenera stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 Ustawy VAT i jako taka powinna być przez Spółkę wykazana w deklaracji VAT (w przypadku Spółki jest to deklaracja VAT-7), pomimo tego że sprzedawca kontenera nie jest zidentyfikowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terenie Unii Europejskiej i nie posiada numeru identyfikacyjnego VAT UE. Jednocześnie, zdaniem Spółki, kierując się literalnym brzmieniem art. 100 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT przedmiotowa transakcja nie podlega takiemu obowiązkowi i nie powinna być wykazywana w informacji podsumowującej VAT-UE. Reasumując, zdaniem Spółki, transakcja nabycia kontenera: stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 Ustawy VAT; powinna być wykazywana w deklaracji VAT (w przypadku Spółki jest to deklaracja VAT-7) jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów;
nie podlega obowiązkowi i nie powinna być wykazywana w informacji podsumowującej o której mowa w art. 100 Ustawy VAT (VAT-UE). W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe. Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają: 1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2. eksport towarów; 3. import towarów na terytorium kraju; 4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy). Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że: 1. nabywcą towarów jest: a. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, b. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10; 2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług transportowych w sektorze międzynarodowych przewozów intermodalnych transportu kombinowanego. Usługi transportowe są realizowane przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem kontenerów, w których przewożony jest towar na zlecenie klienta. Wnioskodawca nabywa kontenery każdorazowo pod dany transport zlecony przez klienta i z reguły tylko pod ten jeden transport. Wnioskodawca przewiduje, iż może się zdarzyć taka sytuacja, że zostanie jej zlecony przez klienta transport towarów z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, np. z Niemiec do Polski, dla realizacji którego Spółka nabędzie na terenie tego innego państwa członkowskiego kontenery od sprzedawcy będącego przedsiębiorcą zagranicznym pochodzącym spoza Unii Europejskiej i niezidentyfikowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terenie Unii Europejskiej, w szczególności nieposiadającym numeru identyfikacyjnego VAT UE. Kontenery po przywiezieniu do Polski i rozładowaniu transportu zostaną odsprzedane lub w inny sposób rozdysponowane, np. wykorzystane do transportów realizowanych z Polski.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii czy przedstawiona transakcja nabycia kontenera będzie stanowić wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Z przywołanej wyżej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji. Zatem dla uznania przedstawionej transakcji nabycia kontenerów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, oprócz przemieszczenia sprzedanych przez przedsiębiorcę zagranicznego pochodzącego spoza Unii Europejskiej kontenerów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi, muszą zostać spełnione również określone warunki. Mianowicie nabywca tych towarów (Wnioskodawca) musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15, a nabywane towary muszą służyć jego działalności gospodarczej oraz dokonujący dostawy towarów (przedsiębiorca zagraniczny pochodzący spoza Unii Europejskiej) musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej. W tym miejscu, wskazać należy, że podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Również zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006r., nr 347, str. 1, z późn. zm.) podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalność rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przemieszczeniem towaru na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu na rzecz dokonującego dostawy. Jednocześnie Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą, która obejmuje świadczenie usług transportowych, jest podatnikiem podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Przy tym z opisu sprawy wynika, że nabywane przez Spółkę kontenery służą wykonywaniu tej działalności gospodarczej. Tym samym, jest spełniony warunek o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy. Ponadto w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że przedsiębiorca zagraniczny pochodzący spoza Unii Europejskiej od którego Wnioskodawca nabywa kontenery, wypełnia kryteria do uznania go za podatnika podatku od wartości dodanej, gdyż prowadzi m.in. działalność handlową na terytorium Niemiec. Z opisu wniosku wynika, że przedsiębiorca zagraniczny pochodzący spoza Unii Europejskiej sprzedaje kontenery na terytorium Niemiec. Fakt, że przedsiębiorca zagraniczny pochodzący spoza Unii Europejskiej nie jest zarejestrowany do celów VAT UE na terytorium Niemiec, nie wpływa w żaden sposób na traktowanie opisanej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż w art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy nie ma mowy o podatniku zarejestrowanym. Zatem w analizowanej sprawie zostaną spełnione łącznie warunki, o których mowa w art. 9 ust. 1-2 ustawy. Mianowicie w wyniku sprzedaży dochodzi do przemieszczenia towarów między terytoriami państw członkowskich (Niemiec i Polski) oraz jak wyżej stwierdzono Wnioskodawca jest podatnikiem VAT o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a nabywane towary będą
przeznaczone do wykorzystania w działalności gospodarczej Spółki. Przy tym przedsiębiorca zagraniczny pochodzący spoza Unii Europejskiej będzie działać w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. Wobec tego, transakcja nabycia przedmiotowych kontenerów od przedsiębiorcy zagranicznego pochodzącego spoza Unii Europejskiej stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przedmiotowe nabycie kontenerów należy wykazywać w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej VAT-UE. W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133. Stosownie do art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku. Zgodnie z delegacją ustawową zawartą między innymi w art. 99 ust. 14 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2015 r. poz. 914 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem, określając wzory deklaracji wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia. Niniejsze rozporządzenie określa m.in. wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. Ze wzoru deklaracji VAT-7 wersja 16, wynika, że w części C. rozliczenie podatku należnego odpowiednio w poz. 23 i 24 należy wpisać podstawę opodatkowania w zł i podatek naliczony w zł w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. Jak wskazano wyżej w analizowanym przypadku transakcja nabycia kontenera stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zatem Wnioskodawca przedmiotowe transakcje będzie zobowiązany wykazać w deklaracji VAT-7 odpowiednio w pozycji 23 i 24. Odnosząc się do kwestii obowiązku wykazania przedmiotowego nabycia kontenerów w informacji podsumowującej VAT-UE należy wskazać, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej "informacjami podsumowującymi". Zgodnie z art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane: właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Zauważyć należy, że przepis art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy wyraźnie wskazuje, że w informacji podsumowującej wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów od podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej. Skoro zatem kontrahent Wnioskodawcy, nie jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej - nie posiada numeru VAT-UE, to takiej transakcji nie wykazuje się w składanej do urzędu skarbowego informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach.
Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany przedmiotowych transakcji wykazywać w informacji podsumowującej VAT-UE. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.