Publikacja została wydana przez Zamojskie Centrum Wolontariatu w wyniku zrealizowanego projektu pt. IMAGINARY REALMS SCRIPTWRITERS sfinansowanego przez Unię Europejską, Program Erasmus +, Sektor Młodzież, Akcja Kluczowa 1 PARTNERZY PROJEKTU: - EDUcentrum o.s. (Republika Czeska) - Asocia a Evolu on (Rumunia) - Network for European Ci zenship and Iden ty (Cypr) - Co-Efficient (Węgry) - Diabetes, prediabetes and metabolic syndrome (Bułgaria) Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autorów i Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną
Erasmus+ Erasmus+ to program Unii Europejskiej w dziedzinie edukacji, szkoleń, młodzieży i sportu na lata 2014-2020. Jego całkowity budżet wynosi 14,7 mld euro. Erasmus+ opiera się na osiągnięciach europejskich programów edukacyjnych, które funkcjonowały przez 25 lat, i jest wynikiem połączenia następujących europejskich inicjatyw realizowanych przez Komisję Europejską w latach 2007-2013: programu Uczenie się przez całe życie, programu Młodzież w działaniu, Erasmus Mundus, Tempus, Alfa, Edulink, oraz programów współpracy z krajami uprzemysłowionymi w dziedzinie szkolnictwa wyższego. Mobilność osób pracujących z młodzieżą Program Erasmus+ umożliwia rozwijanie umiejętności i podnoszenie kwalifikacji osobom, które pracują z młodzieżą. Daje też możliwość wymiany doświadczeń pomiędzy organizacjami i instytucjami, które zajmują się młodzieżą w czasie wolnym od nauki. W ramach programu wspierane są: szkolenia, wizyty studyjne, seminaria, spotkania oraz staże. Potencjalni beneficjenci W projekcie mogą wziąć udział osoby pracujące z młodzieżą i działające na jej rzecz (nie ma limitu wieku): instruktorzy, wychowawcy, pedagodzy, wolontariusze, liderzy nieformalnych grup i inicjatyw, opiekunowie świetlic itd. Projekty trwają od 2 dni do 2 miesięcy, z wyłączeniem czasu podróży.
LARP Nazwa LARP jest skrótem od angielskiego Live Ac on Role-Playing, co przetłumaczyć można, jako odgrywanie roli na żywo. Rozgrywka przypomina spektakl teatralny, w którym role rozdzielone są pomiędzy graczy, a scenarzystą i reżyserem jest osoba, zwana Mistrzem Gry. Scenariusz jest jedynie punktem wyjściowym i osią fabuły, którą gracze tworzą poprzez interakcje i podejmowane decyzje. Każdy gracz dostaje tyle informacji, ile posiada jego postać, włączając w to jej powiązania z innymi grającymi oraz cele, do jakich dąży. Wszystkim przedstawione zostają realia świata, w jakich toczy się akcja, a także sytuacja, w jakiej każdy z nich się znajduje. Od tego momentu, każdy odgrywa swoją postać, starając się postępować tak, jak ona zachowała by się w danej sytuacji Przykładowe se ngi LARPów: Fantasy Gatunek literacki, będący podgatunkiem ogólnie pojętej fantastyki. Najczęściej kojarzony jest z opisami magicznych światów, przypominających średniowiecze, w których żyją mężni bohaterowie, a magia jest czymś powszednim. Często pojawiają się w nich elfy, smoki, krasnoludy i czarodzieje. Science Fic on Podgatunek fantastyki, w którym istotną rolę odgrywają przewidywania, co do przyszłego rozwoju techniki i nauki, a także ich wpływu na życie ludzi. Akcja często rozgrywa się w przyszłości, innych układach gwiezdnych, ale może również dziać się na Ziemi, w każdym okresie historycznym, przedstawiając wtedy alternatywną wersję wydarzeń. Pojawiają się tu często postaci, będące przedstawicielami obcych, kosmicznych ras oraz sztuczna inteligencja. Postapokalipsa Należąca do gatunku fantastyki konwencja, pokazująca losy ludzi bezpośrednio po nuklearnym, lub biologicznym kataklizmie. Ocaleni muszą walczyć o przetrwanie w świecie, który do niedawna tętnił życiem wielkich miast. Najczęściej pojawiającymi się w tym gatunku postaciami są samotni podróżnicy, łupieżcy, a także zwykli ludzie, którzy stracili wszystko podczas kataklizmu.
Słowniczek: RPG- Gra, w której gracze odgrywają fikcyjne charaktery poprzez swoje działanie i zachowanie. Całą gra prowadzona jest przez mistrza gry, który opisuje sytuacje w której znajdują się gracze i cała fabuła. Mistrz gry - osoba, która zna całą fabułę, przygotowuje i obserwuje grę. Pomaga graczom w rozwiązywaniu problemów przy użyciu mechaniki gry. Scenariusz -opis se ngu LARPa, który zawiera główne konflikty, fabuły poboczne i postaci. Gracz- osoba, która bierze udział w RPG lub LARPie i improwizuje swoją rolę. Rola - postać, która jest aktywna w czasie gry, rola którą odgrywa gracz odnośnie jego karty postaci. Gracz otrzymuje ją od mistrza gry. Karta Postaci - opis roli gracza, jaką odgrywa w grze. Karta opisuje charakter i zadania postaci. Bohater niezależny - postać w grze, która nie jest odgrywana przez gracza. Może być odgrywana przez mistrza gry lub inną osobę. Misja - Cel jaki gracz ma osiągnąć w grze (np. znaleźć jakąś informację, rozwiązać konflikt...). Se ng- opis miejsca, czasu i wszystkiego innego związanego z tym gdzie rozgrywa się fabuła. Zasada 'No-Touch' - zasada, którą mogą wspólnie ustanowić gracze przed grą. Nie wolno dotykać innych graczy w czasie gry (dla bezpieczeństwa, komfortu graczy). Immersja- stan w którym gracz czuje, że jest odgrywaną postacią. Nie tylko odgrywając, ale też myśląc i czując jak jego bohater.
Uczestnik: Alicja Pytanie: Jak wyglądało Twoje pierwsze doświadczenie z LARPami? Odpowiedź: Było mi bardzo ciężko, ponieważ nie wiedziałam jak wyrazić swoje emocje i czasami nie byłam w stanie zrozumieć o czym ludzie rozmawiają. Kiedy graliśmy, czułam się zagubiona, ponieważ nie wiedziałam co się dzieje i co powinnam robić. Nie potrafiłam reagować adekwatnie do sytuacji. Podobało mi się to, w jaki sposób ludzie odgrywali swoje role. Strasznie miło się ich oglądało i nie mogłam przestać się z nich śmiać. P: Co było twoim zdaniem najtrudniejsze w tej grze? O: Ten moment, gdy wszyscy mówili na raz. Nie posiadam słuchu wybiórczego. P: W jaki sposób moglibyśmy pisać scenariusze, by spełniały potrzeby ludzi z problemami ze słuchem? O: Najlepiej by było by tworzyć scenariusze, w których nie przebywałoby zbyt wiele osób w jednym miejscu. Można by, na przykład, ograniczyć ilość osób w jednym pomieszczeniu do sześciu. Jest mi dużo łatwiej wyrażać emocje grając swoim ciałem, niż mówiąc. Co więcej, dobrze by było umieszczać w scenariuszach zapis, że ludzie powinni mówić do siebie wyraźnie otwierając usta i stojąc naprzeciw siebie. P: Jaka rola najbardziej by ci odpowiadała? O: Zasadniczo każda, o ile spełniałaby moje potrzeby wymienione wcześniej. P: W jakiej scenerii najlepiej by Ci się grało? O: Powinno to być miejsce z dala od ulic. Pomieszczenia nie powinny mieć urządzeń generujących hałas i powinny mieć dobre oświetlenie. Najlepiej by nie tworzyło się w nich echo i były dobrze wyizolowane akustycznie.
Uczestnik: Gergő Pytanie: Jak wyglądały twoje doświadczenia z LARPami? Odpowiedź: Jak do tej pory wszystkie LARPy w których brałem udział były świetne. Używam ich w czasie mojej pracy jako narzędzie edukacji nieformalnej. Jedno z moich ulubionych doświadczeń miało miejsce w miejscowości Bari we Włoszech. Brałem tam udział w wymianie młodzieży dotyczącej problemu imigrantów w południowych Włoszech. Jako część projektu zorganizowaliśmy mini larpa. Miał on miejsce w hali spotkań w niewielkiej miejscowości na Węgrzech, w której rząd chciał zbudować obóz dla uchodźców, więc rada miejska postanowiła zorganizować otwartą debatę dla wszystkich zainteresowanych stron (ludzi z ministerstwa odpowiedzialnego za imigrację, radnych miasta, reprezentantów uchodźców, mieszkańców miejscowości, członków par i ultra-prawicowych itd.). Każdy z graczy otrzymał listę zadań dla swojej postaci, co pozwoliło im odgrywać swoje role. My, jako organizatorzy, graliśmy bohaterów niezależnych. Na koniec larpa każdy omówił swoje cele, by każdy mógł zrozumieć racje każdej ze stron. Za pomocą tego larpa, jako narzędzia edukacji nieformalnej, uczestnicy wymiany mogli lepiej zrozumieć sytuację uchodźców na Węgrzech. P: Co jest dla Ciebie najtrudniejsze w graniu w larpy? O: Z tego co pamiętam, najtrudniejsze doświadczenie jakie miałem przy grze w LARPy miało miejsce w Wyszechradzie na Węgrzech. Brałem tam udział w wymianie jako wolontariusz i członek obsługi, który nie miał zbyt dużego doświadczenia w edukacji nieformalnej i programem Youth in Ac on. Projekt skupiał się na czasach podboju Imperium Osmańskiego, gdzie armie polska, czeska, słowacka, rumuńska i węgierska chciały chronić swoje granice przed Turkami. W czasie trwania projektu, uczestnicy mogli dowiedzieć się wielu rzeczy na temat kultur partnerów projektu, jak również na temat Islamu. Jako część projektu zorganizowaliśmy LARPa historycznego. W jego trakcie, królowie wyżej wymienionych krajów spotkali się by omówić zagrożenie ze strony Imperium. Pojawiło się tam wiele postaci historycznych z tamtego okresu. Przygotowaliśmy potrzebne narzędzia i karty postaci dla wszystkich uczestników wymiany, jednak w międzyczasie nastąpiły zmiany w składzie projektu (płeć niektórych uczestników, niektórzy z nich nie potrafili się porozumiewać w języku angielskim na poziomie komunikatywnym), więc musieliśmy zmienić wiele rzeczy w trakcie samej wymiany. Zaowocowało to kilkoma nieprzespanymi nocami, jednak finalnie udało nam się rozwiązać wszystkie problemy. P: W jaki sposób moglibyśmy pisać scenariusze, które byłyby lepiej dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych ruchowo? O: Gdy myślimy o osobach niepełnosprawnych, przed naszymi oczami staje obraz osoby przykutej do wózka. Istnieje jednak wiele rodzajów niepełnosprawności ruchowej i każda z nich ma swoje własne potrzeby. Najlepszym rozwiązaniem jest zadanie pytania danej osobie o to, w jaki sposób jest niepełnosprawna i jakie ma ona potrzeby. Obowiązkowymi elementami w takich projektach są środowisko bez barier ruchowych (choć niekoniecznie wszystkim może ono pomóc) i osoby do pomocy. Gdy zbierzemy informacje na temat ograniczeń naszych uczestników i ich potrzeb, będziemy w stanie stworzyć postaci przygotowane specjalnie dla nich. Dla osoby na wózku inwalidzkim, na przykład, możemy stworzyć postać króla na tronie, który z racji pełnionej przez siebie funkcji nie opuszcza sali tronowej, a każda osoba która chce z nim porozmawiać musi prosić o specjalną audiencję. Taki król mógłby mieć też swoich doradców, którzy załatwiali by jego sprawy, czy usługiwali by mu w inny sposób. Taka postać nie musiałaby się poruszać, a mimo wszystko miała odpowiednie dla niej wyzwania. Nie byłaby ona, oczywiście, w stanie sama wziąć udział w przygotowaniu sceny, swoich kos umów czy makijażu, więc potrzebowałaby osoby do pomocy.
Uczestnik: Gergő P: W jakiej roli czuł byś się najlepiej? O: Posiadam rzadką przypadłość genetyczną zwaną Syndromem IVIC. Choroba ta sprawia, że moje górne kończyny są mocno zniekształcone. Moje ramiona są krótsze, moich bicepsów mogę używać w mocno ograniczony sposób, a moje mięśnie mają niedowład. Moje dłonie mogą obracać się jedynie o 90 stopni, nie jestem w stanie poruszać moimi knykciami. Brakuje mi też dużych palcy u stóp. Przez to wszystko nie jestem w stanie normalnie się poruszać, więc nie mogę brać udziału w takich aktywnościach jak konstrukcja scen, szycie czy przygotowywanie rekwizytów. Nie jestem również w stanie podnosić ciężkich przedmiotów. Jeśli organizatorzy wzięliby to wszystko pod uwagę, byłbym w stanie zagrać prawie każdą postać. P: W jakiej scenerii najlepiej by Ci się grało? O: Nie mam specjalnych wymagań odnośnie lokalizacji larpa. Moje ruchy są mocno ograniczone, nie mogę
Uczestnik: Marty Pytanie: Jak wygląda twoje doświadczenie z LARPami? Odpowiedź: Nie jest to dla mnie nic trudnego, pomimo faktu, że nie posiadam rąk od łokci w dół. Bardzo łatwo udało mi się zaadoptować do mojej roli i nie czułem się wyłączony z grupy. Sądzę, że odegrałem swoją rolę bardzo dobrze. P: Co było dla ciebie najtrudniejszym elementem gry? O: Nie było to nic związanego z moją niepełnosprawnością. Po jakiejś godzinie gry poczułem się po prostu zagubiony i musiał z powrotem wczuć się w moją rolę. P: W jaki sposób możemy w przyszłości pisać scenariusze, które były by lepiej dostosowane dla ludzi z niepełnosprawnością podobną do twojej? O: Nie posiadam jakichś specjalnych potrzeb, jednak jeśli w trakcie gry dochodzi do walki to wolałbym, by była ona rozstrzygana za pomocą rzutu kostką zamiast gry kamień, papier, nożyce. Ponadto nie mogę nosić zbyt wielu rzeczy w moich rękach i wolałbym, by pozostały one wolne przez całą grę. Bieganie również sprawia mi problem, ponieważ mam protezę. P: W jakiej roli czuł byś się najlepiej? O: Jestem w stanie zagrać zasadniczo każdą rolę. Nie jestem w stanie używać palców, więc to jest dla mnie ograniczenie. P: W jakiej scenerii najlepiej by Ci się grało? O: Jest mi obojętne, czy gra odbywa się w budynku czy na zewnątrz, jednak zdecydowanie łatwiej gra mi się w miejscach, gdzie nie ma kamieni czy twardej powierzchni. Długie spacery sprawiają mi problem. Z drugiej strony bardzo lubię lasy.
Debriefing po LARPach odbywającym się na projekcie Imaginary Realms Scriptwriters Mocne strony: Większość ról była interesująca, niektóre zadania były ciekawe i niektórzy gracze byli na tyle niezależni, by móc decydować o tym, jak ich bohaterowie będą się zachowywać. Bohaterowie byli stawiani przed różnymi wyzwaniami, za sprawą mechaniki gry, przez co czasem byli zmuszeni do zmiany swoich opinii, co sprawiało, że musieli odłożyć swoje zadania na dalszy plan. Dzięki temu mogli zagłębić się w swoje postaci i przekraczać swoje ograniczenia. Niektórzy gracze dostali role napisane pod ich osobowości, przez co nie mieli problemów z wejściem w nie. Wiedzieliśmy, że kluczem do przeprowadzenia dobrego larpa jest połączenie prawdziwych postaci z żywymi ludźmi. Jednak dla niektórych graczy miłą odmianą było postawienie wyzwań w odgrywaniu zupełnie innych postaci. Graczom podobała się zagadka, jaką mieli rozwiązać, efekty specjalne i dekoracja lokacji gry. Podobała się im też dynamika gry i sposób w jaki zmieniała się historia (np. niektórym postaciom w trakcie gry twarze zostały nagle pomalowane na zielono). Graczom podobała się współpraca podczas przygotowań do gry i to w jaki sposób Mistrzowie Gry prowadzili opowieść w jej trakcie. Gracze nauczyli się czego nie należy robić w trakcie larpa. Słabe strony: Gracze mieli wrażenie, że larp nie został odpowiednio zaplanowany. Gra miała miejsce późnym wieczorem, było zimno, a oni nie mieli odpowiednio dużo czasu na przygotowanie i 'wejście w postaci'. Graczom brakowało energii I entuzjazmu. Niektórzy z graczy mieli wrażenie, że nie dostali odpowiednio dużo zadań i powiązań, by odpowiednio rozwinąć swoje postaci. Dla niektórych historia w grze była niejasna i zbyt skomplikowana. Mechanika również była dla niektórych niedopracowana i źle wytłumaczona, przez co nie wszyscy potrafili jej używać. Część postaci w czasie gry znajdowała się w zupełnie innym miejscu, przez co nie mieli oni okazji by wykonać swoje zadania, więc byli zmuszeni do improwizacji. Opisy niektórych bohaterów były zbyt krótkie (np. postać Olivii). Można było zauważyć brak połączeń między postaciami, na przykład jeden z bohaterów powinien dostać zadanie od postaci, która o tym zadaniu nie miała zielonego pojęcia. Graczom nie zostało wyjaśnione gdzie znajdują się granicę terenu gry, co wprowadziło wśród nich sporo zamieszania.