Inwestycje telekomunikacyjne w planach miejscowych 17.06.2011r
W dniu 17 lipca 2010 r., weszła w życie ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675).
Obowiązki Prezesa UKE wynikające z Megaustawy Na podstawie art. 23 w związku art. 17 pkt. 6 lit. d, art. 11 pkt. 8 lit. k ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w związku z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej opiniuje w zakresie telekomunikacji: - projekty miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - projekty studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
Opiniowaniu w zakresie telekomunikacji podlegają wszystkie projekty planów miejscowych i studiów, względem których przed 17 lipca 2010 r. nie została podjęta uchwała o uchwaleniu planu miejscowego lub studium.
Wymogi wynikające z art. 46 Megaustawy 1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej planem miejscowym, nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
2. Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu (w rozumieniu przepisów art. 2 ust. 1 pkt 4 Megaustawy).
Przykłady obszarów względem których przepisy odrębne wyłączają zastosowanie art. 46 ust. 1 Megaustawy parki narodowe i rezerwaty Zakaz budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeń technicznych - art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody; parki kulturowe, strefy ochrony konserwatorskiej Na terenie parku kulturowego lub jego części mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące prowadzenia robót budowlanych art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;
pomniki zagłady i ich strefy ochronne Zabrania się budowy obiektów budowlanych, tymczasowych obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych na terenie Pomnika Zagłady i jego strefy ochronnej art. 10 ust. 1ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady.
strefa ochronna uzdrowiska A oraz częściowo strefa ochronna B W strefie ochronnej A : Zakaz lokalizacji trwałych i tymczasowych obiektów i urządzeń, które mogą utrudniać lub zakłócać przebywanie pacjentów na tym obszarze, a w szczególności stacji bazowych telefonii komórkowej, stacji nadawczych radiowych i telewizyjnych, stacji radiolokacyjnych i innych emitujących fale elektromagnetyczne art. 38 ust. 1 pkt 1 lit. j ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych; W strefie ochronnej B : zakaz lokalizacji i uruchamiania stacji paliw lub urządzeń emitujących fale elektromagnetyczne mogących znacząco oddziaływać na środowisko, nie bliżej niż 500 m od granicy obszaru strefy ochronnej A art. 38 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy jw.;
obszary lotnisk Obiekty trudno dostrzegalne z powietrza, w tym napowietrzne linie, maszty, anteny sytuowane w zasięgu podejścia ( ) powinny być niższe o co najmniej 10 m od dopuszczalnej wysokości zabudowy wyznaczonej przez powierzchnie ograniczające 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska;
Inwestycje Telekomunikacyjne w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Art. 15 ust. 2. W planie miejscowym określa się obowiązkowo: ( ) 10) zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; ( ) ust. 3. W planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb: 4a) granice terenów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym; 4b) granice terenów inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, umieszczonych w planie zagospodarowania przestrzennego województwa lub w ostatecznych decyzjach o lokalizacji drogi krajowej, wojewódzkiej lub powiatowej, linii kolejowej o znaczeniu państwowym, lotniska użytku publicznego, inwestycji w zakresie terminalu lub przedsięwzięcia Euro 2012;
Postanowienia MPZP winny uwzględniać potrzeby rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej, w szczególności sieci szerokopasmowych.
Plan miejscowy musi być zgodny ze studium Art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, iż: Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. art. 15 ust. 1 Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.
Ku spójności... Warsztaty Regionalne
Stanowisko Prezesa UKE przedstawione podczas debaty w listopadzie 2010r.: Każdy plan miejscowy powinien dawać inwestorom jasną odpowiedź gdzie i na jakich warunkach mogą zapewnić społeczności lokalnej dostęp do łączności przewodowej i bezprzewodowej. Co więcej normę z art. 46 ust. 1 Megaustawy należy rozpatrywać w odniesieniu do całego planu miejscowego.
Inwestycja celu publicznego z zakresu łączności publicznej (np. instalacja radiokomunikacyjna) jeżeli jest zgodna z przepisami prawa, to w planie miejscowym mogą być ustanawiane odnoszące się do niej warunki i ograniczenia, o ile są one: uzasadnione wartościami z art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym konieczne dla ochrony wartości, o których mowa wyżej racjonalne proporcjonalne wymogi wynikające odpowiednio z Konstytucji RP
Ład przestrzenny, a art. 46 Megaustawy Oparcie lokalizacji inwestycji celu publicznego na klauzuli generalnej, jaką jest ład przestrzenny, opiera się na dużej uznaniowości. Charakter większości inwestycji celu publicznego przesądza o tym, że realizacji każdego takiego zamierzenia musi prowadzić do naruszenia i przekształcenia istniejącego na danym obszarze ładu przestrzennego. Z samej swej istoty inwestycja celu publicznego nie może być ograniczana stanem zagospodarowania i zabudowy danego obszaru, zawsze lub prawie zawsze będzie od takiego stanu znacząco odbiegać (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 grudnia 2008r., sygn. Akt II SA/Kr 1065/08).
Wysokość zabudowy dla budynków i urządzeń telekomunikacyjnych Nie należy dyskryminować lokalizacji sieci i urządzeń telekomunikacyjnych poprzez wprowadzenie jednakowych wysokości zabudowy dla budynków i urządzeń telekomunikacyjnych. Nadawcze urządzenia telekomunikacyjne, aby prawidłowo spełniać swoją funkcję muszą mieć wysokość odpowiednio wyższą od sąsiadującej zabudowy. Wynika to z faktu, iż emitowane przez te urządzenia fale elektromagnetyczne w celu pełnego pokrycia terenu nie mogą napotykać na swej drodze przeszkód wysokościowych zakłócających ich pracę. Uznać zatem należy, iż użycie w miejscowym planie pojęcia maksymalna wysokość zabudowy, bez zdefiniowania w nim pojęcia zabudowa, ograniczy możliwość rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej.
Jaki formułować ograniczenia, aby nie doprowadzić do sytuacji, w której realizacja infrastruktury telekomunikacyjnej byłaby niemożliwa?
Przykłady pozytywnych postanowień miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
W zakresie zasad remontu, rozbudowy i budowy infrastruktury technicznej, ustala się następujące zasady zaopatrzenia w sieć teletechniczną: z istniejącej sieci telekomunikacyjnej, planowaną sieć telekomunikacyjną należy wykonać jako kablową; dopuszcza się jej prowadzenie w obrębie pasów drogowych istniejących i projektowanych dróg, zasięg uciążliwości dla środowiska prowadzonej na przedmiotowym terenie działalności gospodarczej, winien być bezwzględnie ograniczony do granic obszaru, do którego inwestor posiada tytuł prawny
Przykłady pozytywnych postanowień C.D. dopuszcza się przebudowę i rozbudowę istniejących linii napowietrznych oraz ich wymianę na sieć kablową, na terenie objętym granicami planu dopuszcza się lokalizację inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej w rozumieniu przepisów odrębnych, w tym w szczególności stacje bazowe telefonii komórkowej, ochrona przed promieniowaniem elektromagnetycznym: w zakresie ochrony przed polem elektromagnetycznym związanym z obiektami elektroenergetycznymi i telekomunikacyjnymi obowiązują zasady dotyczące budowy i lokalizacji urządzeń i sieci infrastruktury określone w wymaganiach przepisów odrębnych.
Przykłady pozytywnych postanowień C.D. ustala się rozwój systemów telekomunikacyjnych i teleinformatycznych przewodowych i bezprzewodowych stosownie do wzrostu zapotrzebowania na usługi telekomunikacyjne i teleinformatyczne w gminie i regionie; ustala się zakaz lokalizowania na całym terenie objętym planem obiektów i urządzeń mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu jest wymagane, zgodnie z przepisami odrębnymi, z wyłączeniem obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej i komunikacji służących poprawie stanu środowiska, realizacji inwestycji celu publicznego o charakterze ponadlokalnym i lokalnym, pod warunkiem zastosowania najkorzystniejszych rozwiązań z punktu widzenia ochrony środowiska i ochrony przyrody;
maskowanie urządzeń telekomunikacji,
Przykładowe postanowienia miejscowych planów, które powodują wydanie negatywnej opinii: zakaz lokalizacji funkcji i obiektów niezwiązanych z podstawowym przeznaczeniem terenu i jego obsługą, a także innych funkcji powodujących szkodliwe uciążliwości dla środowiska i ludzi; zakaz lokalizacji stacji bazowych telefonii komórkowych; zakaz realizacji inwestycji, dla których wymagane jest sporządzenie raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko; zakaz lokalizowania urządzeń i instalacji na dachach budynków, wieżach widokowych i kominach; zakaz sytuowania budowli z tytułu braku bezpośredniego dostępu do drogi publicznej lub wewnętrznej;
dopuszcza się lokalizację masztów telefonii komórkowej wyłącznie na terenach będących własnością gminy; na całym obszarze planu dopuszcza się wyłącznie infrastrukturę o nieznacznym oddziaływaniu; lokalizacja sieci i urządzeń telekomunikacyjnych uzależniona od warunku dostępności do drogi publicznej; zakaz lokalizowania urządzeń infrastruktury technicznej konkurujących wysokością lub wielkością kubatury z obiektami przeznaczenia podstawowego; zasięg uciążliwości dla środowiska prowadzonej na przedmiotowym terenie działalności gospodarczej, winien być bezwzględnie ograniczony do granic obszaru, do którego inwestor posiada tytuł prawny; w granicach planu nie ustala się lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w przepisach art. 2 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
Uprawnienie Prezesa UKE do zaskarżenia planu miejscowego Prezes UKE jako jedyny organ opiniujący plany miejscowe jest uprawniony do zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwały rady gminy w sprawie uchwalenia planu miejscowego (art. 48 Megaustawy w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591)).
Od 26 lipca 2010 r. wpłynęło do UKE ok. 11 tysięcy dokumentów związanych z procesem planistycznym gmin: ok. 6 000 - wniosków o zaopiniowanie planu miejscowego lub studium uwarunkowań i kierunków ok. 4 700 - zawiadomień o podjęciu Uchwały o przystąpieniu do sporządzania planów miejscowych lub studium uwarunkowań i kierunków i innych pism dotyczących procesu planistycznego
Wskaźnik opinii pozytywnych i negatywnych 3500 3000 2944 2500 2000 1500 1369 1613 pozytywne negatywne 1000 500 0 302 lipiec 2010 - styczeń 2011 luty 2011 - maj 2011
Dziękuję za uwagę Departament Rozwoju Infrastruktury Urząd Komunikacji Elektronicznej ul. Kasprzaka 18/20 01-211 Warszawa tel. 22/ 53 49 151 fax. 22/ 53 49 396