Charakterystyka środków technicznych SAR
Środki techniczne SAR, podział ogólny: Brzegowe Stacje Ratownicze (BSR); Jednostki pływające; Jednostki powietrzne; Centra koordynacji;
Brzegowe Stacje Ratownicze BSR: W związku z tym, że obszary pozostające w odpowiedzialności statków i lotnictwa SAR, są ograniczone, a ich czas dotarcia na miejsce akcji wraz z oddaleniem od miejsc bazowania jest coraz większy, powołano (Konwencja SAR) do życia BSR. Każde z państw posiadających profesjonalne służby SAR, jest zobowiązane do posiadania BSR, stanowiących niezwykle istotne ogniwo systemu SAR.
Zadania BSR: niesienie pomocy w mniejszych wypadkach, zaistniałych blisko brzegu; pomoc większym jednostkom SAR w operacjach prowadzonych w zasięgu ich działań; ściąganie jednostek z mielizny; wypompowywanie wody z zalanych jednostek; zabezpieczanie rozlewów olejowych na niewielką skalę; wydobywanie topielców;
Cechy BSR: wysoka mobilność; szybki czas reakcji; niewielki zasięg działania; możliwość niesienia pomocy w trudnych warunkach atmosferycznych; stosunkowo niskie koszty wdrożenia i utrzymania w gotowości;
Środki techniczne BSR: terenowy samochód, mogący poruszać się po plaży oraz płytkiej wodzie; ponton hybrydowy (RIB) odznaczający się wysoką dzielnością morską, nawet w przypadku całkowitego zalania wodą; małe łodzie ratownicze, zazwyczaj o konstrukcji laminatowej; sprzęt rakietowy; sprzęt nurkowy lekki;
Jednostki pływające:
Jednostki pływające: Najskuteczniejszymi jednostkami mogącymi podjąć akcję ratowniczą to jednostki pływające. Jest to najstarszy środek techniczny SAR, niestety obarczony wieloma niedoskonałościami.
Zadania jednostek pływających: udział w akcjach poszukiwawczo-ratowniczych; podejmowanie rozbitków z tonących jednostek oraz z wody; gaszenie pożarów na statkach i w portach; zabezpieczanie rozlewów olejowych; holowanie uszkodzonych jednostek; wypompowywanie wody z zalanych jednostek i obiektów; udzielanie pomocy medycznej; ściąganie jednostek z mielizny;
Cechy jednostek pływających SAR: wysoka dzielność morska; duży zasięg; stosunkowo duża prędkość; wyposażenie pozwalające na podjęcie różnego rodzaju zadań ratowniczych; znaczny czas od wezwania do podjęcia akcji; możliwość pozostawania na miejscu akcji przez długi czas;
Pływające jednostki SAR: duże statki i okręty wyposażone w specjalistyczny sprzęt; duże statki i okręty mogące pełnić rolę holowników oceanicznych; małe statki i okręty wyposażone w specjalistyczny sprzęt; małe statki i okręty mogące pełnić rolę holowników; szybkie łodzie ratunkowe, znacznie większe od tych znajdujących się na wyposażeniu BSR;
Jednostki powietrzne:
Jednostki powietrzne: Jednostki powietrzne, samoloty i śmigłowce znalazły miejsce w szeregach służb SAR właściwie od początku swojego istnienia. Ich najważniejszą cechą jest wysoka mobilność i szybki czas dotarcia na miejsce akcji. Wady to podatność na warunki atmosferyczne i niewielki zasięg. Rola samolotów w służbach SAR jest bardzo wąska i ogranicza się do poszukiwania. Śmigłowce ze względu na możliwość zawisu mają znacznie szersze możliwości.
Zadania jednostek powietrznych: asysta jednostkom pływającym w operacja SAR; samodzielne prowadzenie operacji poszukiwawczych; w przypadku śmigłowców prowadzenie operacji ratowniczych; zrzut nurków; w przypadku śmigłowców dostarczenie na pokład zagrożonej jednostki specjalistów bądź lekarza; w przypadku śmigłowców podjęcie osób z zagrożonej jednostki; w przypadku śmigłowców transport rannych z jednostek zagrożonych lub jednostek SAR do szpitala;
Cechy jednostek powietrznych: wysoka mobilność; duża prędkość; możliwość szybkiego przeszukania sporego obszaru; możliwość stacjonowania na jednostkach pływających; niewielka ładowność; podatność na warunki atmosferyczne; w przypadku śmigłowców niewielki zasięg maks. 400 Mm (może zostać wydłużony przez tankowanie w locie); krótki czas pozostawania na miejscu akcji; w przypadku śmigłowców możliwość lądowania na pokładzie zagrożonych jednostek oraz przystosowanych do tego jednostek SAR;
Powietrzne jednostki SAR; wojskowe śmigłowce ratownicze; wojskowe śmigłowce ogólnego przeznaczenia przystosowane do akcji SAR i CSAR (CombatSAR); cywilne śmigłowce służb ratowniczych; wojskowe samoloty bojowe i transportowe; cywilne samoloty służb SAR;
Centra koordynacji:
Centra koordynacji: Zadaniem centrów koordynacji SAR jest: czuwanie nad sytuacją na podległych im obszarach; przyjmowanie zgłoszeń o wypadkach; podejmowanie decyzji o przydzieleniu środków SAR do akcji i współpraca z innymi centrami biorącymi udział w akcji.
Profesjonalne służby SAR pełnią dyżury 24 h na dobę przez 7 dni w tygodniu dlatego też osiągnięcie pełnej gotowości operacyjnej skrócone jest do minimum wynikającego tylko z ograniczeń sprzętowych i proceduralnych.
Zazwyczaj wojskowe operacje SAR prowadzone są przez jednostki powołane do innych zadań. Jedynie w przypadku dobrze wyposażonych i licznych armii istnieją specjalne korpusy przeznaczone do zadań ratowniczych. Istotne jest, aby w trakcie prowadzenia akcji SAR, współpraca między wojskowymi i cywilnymi służbami przebiegała bez zarzutów. Ważna jest również współpraca międzynarodowa, dlatego często sąsiadujące ze sobą państwa posiadają wspólne procedury.
Koniec