Załącznik 1 Szczegółowa analiza wybranych przepisów poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw. Poniżej przedstawiono analizę wybranych przepisów poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (druk nr 476; dalej Projekt ), mających wpływ na sytuację sektora energetyki wiatrowej. Przepisy Projektu, do których nie odniesiono się w poniższej tabeli, wymagają odrębnego opracowania. PSEW w swoim stanowisku nie komentuje zwłaszcza przepisów odnoszących się do pozostałych technologii OZE oraz technologii energetyki wiatrowej o mocy zainstalowanej poniżej 1 MW. PRZEPIS Art. 1. W ustawie z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: 4. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. ; 2) w art. 2: a) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: 3a) biomasa lokalna biomasę pozyskaną pierwotnie z obszaru znajdującego się w promieniu określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 119a;, b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: 6) dedykowana instalacja spalania wielopaliwowego - instalację spalania wielopaliwowego, w której udział energii elektrycznej lub ciepła wytwarzanych z biomasy, biopłynów, biogazu lub biogazu rolniczego jest większy niż 20% łącznej ilości energii elektrycznej lub ciepła wytwarzanych w tej instalacji w okresie rozliczeniowym określonym we wniosku, o którym mowa w art. 45 ust. 1, albo w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w art. 83 ust. 2, o ile instalacja ta: a) jest wyposażona w odrębne linie technologiczne służące do transportu do komory paleniskowej biomasy, biopłynu, biogazu lub biogazu rolniczego lub Wprowadzenie definicji biomasy lokalnej i usunięcie obowiązku zapewnienia udziału biomasy agro Projekt wprowadza do Ustawy o OZE (dalej Ustawa lub Ustawa o OZE ) nową definicję: biomasy lokalnej, i zarazem nadaje nową treść art. 44 ust. 3 pkt 7) Ustawy. Likwiduje dotychczasowy obowiązek zapewnienia określonego udziału tzw. biomasy agro (świadectwo pochodzenia nie przysługuje dla energii elektrycznej wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii, w której - dotychczasowa treść: niedochowany został wymóg udziału biomasy pochodzącej z upraw energetycznych lub odpadów i pozostałości z produkcji rolnej oraz przemysłu przetwarzającego jej produkty oraz zbóż innych niż zboża pełnowartościowe ( ), - nowa treść: nie dochowano minimalnego udziału biomasy lokalnej w łącznej masie biomasy ( ) ). Oznacza to, że miejsce biomasy agro może zająć w całości biomasa leśna, co prowadziłoby do powstania monopolu jednego dostawcy (Lasów Państwowych) i wzrost cen tego surowca. W ten sposób Projekt może prowadzić do bankructwa producentów biomasy agro tzw. biomasy dedykowanej (np. upraw wierzby WR-326028 v1 1
b) wykorzystuje technologię fluidalną przeznaczoną do spalania odpadów przemysłowych wspólnie z paliwami kopalnymi lub paliwami powstałymi z ich przetworzenia oraz z biomasą, biopłynem, biogazem lub z biogazem rolniczym;, c) po pkt 11 dodaje się pkt 11a w brzmieniu: 11a) hybrydowa instalacja odnawialnego źródła energii zespół co najmniej dwóch instalacji odnawialnych źródeł energii różniących się charakterystyką dyspozycyjności wytwarzanej energii i tworzących w wyniku połączenia spójny elektroenergetycznie i obszarowo zestaw zapewniający odbiorcy stały dostęp do energii elektrycznej stosownie do wymagań jakościowych określonych w przepisach prawa energetycznego lub w umowie, w szczególności o której mowa w art. 5 ustawy Prawo energetyczne, zawartej z odbiorcą; taki zespół instalacji może być też wspomagany magazynem energii i wówczas oddawana z niego energia elektryczna jest traktowana jako energia z odnawialnego źródła energii;, d) pkt 13 otrzymuje brzmienie: 13) instalacja odnawialnego źródła energii - instalację stanowiącą wyodrębniony zespół: a) urządzeń służących do wytwarzania energii i wyprowadzania mocy, w których energia elektryczna lub ciepło są wytwarzane z odnawialnych źródeł energii, a także magazyn energii elektrycznej przechowujący wytworzoną energię elektryczną, połączony z tym zespołem urządzeń lub b) obiektów budowlanych i urządzeń stanowiących całość techniczno-użytkową służący do wytwarzania biogazu rolniczego, a także połączony z nimi magazyn biogazu rolniczego; : e) pkt 17 otrzymuje brzmienie: 17) magazyn energii - wyodrębnione urządzenie lub zespół urządzeń służących do przechowywania energii w dowolnej postaci, nie powodujących emisji będących obciążeniem dla środowiska, w sposób pozwalający co najmniej na jej częściowe odzyskanie;, energetycznej). Rozwiązanie to stwarza konkurencję i kreuje wyższe ceny substratów dla przemysłu meblarskiego i papierniczego. Należałoby ponadto wprowadzić na poziomie ustawowym wymóg minimalnego, równorzędnego udziału biomasy lokalnej w łącznej masie biomasy, określonego na podstawie art. 61 Ustawy o OZE w drodze rozporządzenia Ministra Energii. Brak ustawowego określenia takiego minimalnego, równorzędnego udziału biomasy lokalnej może prowadzić do sytuacji określenia w rozporządzeniu symbolicznego udziału biomasy lokalnej, co doprowadzi do wypaczenia tego rozwiązania i możliwego intensywnego importu biomasy spoza kraju. Zmiana definicji dedykowanej instalacji spalania wielopaliwowego Projekt wprowadza szereg przepisów promujących dedykowane instalacje spalania wielopaliwowego. Definicja takich instalacji uległa modyfikacji i obejmuje obecnie również instalacje, które uzyskały koncesje po 30 czerwca 2014 r. (w tym instalacje, które takie koncesje dopiero uzyskają w przyszłości). W konsekwencji, katalog dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego pozostanie otwarty i możliwe będzie tworzenie nowych instalacji spalania wielopaliwowego, również po 1 lipca 2016 r. Także zainstalowane moce instalacji współspalania będą mogły być większe niż w obowiązującej wersji ustawy. Definicja obejmie również instalacje wykorzystujące technologię fluidalną w instalacji o łącznej mocy zainstalowanej większej niż 50 MW (do tej pory w ustawie o OZE definicja dedykowanej instalacji spalania wielopaliwowego obejmowała jedynie jednostki o mocy nie większej niż 50 MW). Istniejące dedykowane instalacje spalania wielopaliwowego będą mogły uzyskiwać świadectwa pochodzenia bez ograniczeń ilościowych, mających dotychczas zastosowanie. Zgodnie z Projektem, ograniczenie dotyczące maksymalnej ilości świadectw pochodzenia możliwych do uzyskania dla instalacji spalania wielopaliwowego w odniesieniu do ilości średniej rocznej produkcji energii z lat 2011-2013 nie będzie miało zastosowania do
f) po pkt 17 dodaje się pkt 17a w brzmieniu: 17a) makroklaster energii cywilnoprawne porozumienie, w skład którego mogą wchodzić osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki nieposiadające osobowości prawnej, jednostki naukowe, jednostki badawczo-rozwojowe lub jednostki samorządu terytorialnego, dotyczące wytwarzania i równoważenia zapotrzebowania lub obrotu energią z odnawialnych źródeł energii lub z innych źródeł lub paliw, w ramach jednej sieci dystrybucyjnej, na obszarze działania tego klastra nieprzekraczającym granic jednego powiatu, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2015 poz. 1445 i 1890); ; g) po pkt 19 dodaje się pkt 19a w brzmieniu: 19a) mikroklaster energii cywilnoprawne porozumienie, w skład którego mogą wchodzić osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki nieposiadające osobowości prawnej, jednostki naukowe, jednostki badawczo-rozwojowe lub jednostki samorządu terytorialnego, dotyczące wytwarzania i równoważenia zapotrzebowania, dystrybucji lub obrotu energią z odnawialnych źródeł energii lub z innych źródeł lub paliw, w ramach jednej sieci dystrybucyjnej, na obszarze działania tego klastra nieprzekraczającym granic jednej gminy, w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 poz. 1515 i 1890); ; po pkt 27 dodaje się pkt 27a w brzmieniu: 27a) prosument odbiorcę końcowego: 1) niewykonującego działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.2), albo 2) wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy wymienionej w pkt 1, z wyłączeniem działalności gospodarczej wykonywanej przez przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne dedykowanej instalacji spalania wielopaliwowego (proponowana w Projekcie zmiana art. 44 ust. 8 Ustawy o OZE). Brak tego limitu pozwoli na znaczne, bezinwestycyjne zwiększanie produkcji, co spowoduje również zwiększanie podaży świadectw pochodzenia i ich nadpodaż. Inne rodzaje instalacji OZE będą w związku z tym dyskryminowane, gdyż nie będą miały możliwości zwiększenia swych mocy produkcyjnych inaczej niż poprzez inwestycje - czyli modernizację, co do której ustawa o OZE stawia bardzo rygorystyczne warunki, a wsparcie dla instalacji zmodernizowanych podlega daleko idącym ograniczeniom (np. ograniczenie obowiązku zakupu energii tylko do 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozdziału 4 - art. 42 ust. 4 pkt 2) ustawy o OZE, art. 44 ust. 6 - świadectwo pochodzenia dla instalacji zmodernizowanej przysługuje tylko w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozdziału 4). Dedykowane instalacje spalania wielopaliwowego będą mogły również uczestniczyć w systemie aukcyjnym. W konsekwencji zmiany definicji technologia spalania wielopaliwowego stanie się beneficjentem systemu wsparcia określonego w Ustawie o OZE, tzn. wsparcie nie będzie już ograniczone do takich instalacji, które uzyskały koncesje na wytwarzanie energii elektrycznej przed dniem 30 czerwca 2014 r. Wsparcie dla nich nie będzie ponadto ograniczone ilościowo do średniej rocznej produkcji energii z lat 2011-2013, a wytwórcy wytwarzający energię elektryczną w takich instalacjach uzyskają prawo do otrzymywania świadectw pochodzenia oraz do korzystania z systemu aukcyjnego (w zależności od daty rozpoczęcia wytwarzania energii elektrycznej w danej instalacji - przed lub po 1 lipca 2016 r.). Należy również wskazać, zmiany w zakresie dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego bezpośrednio wpłyną na zwiększenie nadpodaży świadectw pochodzenia. Magazyn energii Należy zmienić definicję magazynu energii, tak aby definicja dotyczyła jedynie magazynowanej energii wytworzonej w OZE. W przeciwnym razie, hybrydowa instalacja OZE, zgodnie z jej definicją, mogłaby sprzedawać
- wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji w celu jej zużycia na potrzeby własne, niezwiązane z wykonywaną działalnością, o której mowa w pkt 1; ; i) po pkt 35 dodaje się pkt 35a w brzmieniu: 35a umowa kompleksowa umowę kompleksową w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne;, energię z będącego jej częścią magazynu energii jako energię z OZE choćby taka energia nie była wcześniej wytworzona w OZE (pochodziła ze źródła konwencjonalnego). Z projektowanej definicji hybrydowej instalacji OZE wynika bowiem, że taki zespół instalacji może być też wspomagany magazynem energii i wówczas oddawana z niego energia elektryczna jest traktowana jako energia z odnawialnego źródła energii. Wprowadzenie definicji hybrydowej instalacji odnawialnego źródła energii Projekt wprowadza nową definicję tzw. hybrydowej instalacji OZE, która oznacza zespół co najmniej dwóch instalacji OZE różniących się charakterystyką dyspozycyjności wytwarzanej energii i tworzących w wyniku połączenia spójny elektroenergetycznie i obszarowo zestaw zapewniający odbiorcy stały dostęp do energii elektrycznej stosownie do wymagań jakościowych określonych w przepisach prawa energetycznego lub w umowie zawartej z odbiorcą. Z uzasadnienia do Projektu oraz z przepisów określających ceny referencyjne dla poszczególnych źródeł OZE wynika, że hybrydowe instalacje OZE będą mogły brać udział w aukcjach w różnych koszykach (nie będzie odrębnego koszyka dla hybrydowych instalacji OZE). Prawdopodobnie więc będzie możliwe np. połączenie współspalania i generacji wiatrowej w jednej hybrydowej instalacji OZE (niezależnie od miejsca przyłączenia tych instalacji) i wystartowanie w aukcji z taką hybrydową instalacją. Zgodnie z uzasadnieniem do Projektu, powyższa zmiana ma na celu promowanie instalacji, które poprzez integrację różnych źródeł OZE charakteryzować się będą większą stabilnością wytwarzania energii. Nie ulega jednak wątpliwości, iż zmiana ta korzystna jest przede wszystkim dla dużych koncernów, które posiadają współspalanie. Bezpośrednią konsekwencją takiej aktywności będzie dominacja na rynku energii właśnie takich dużych przedsiębiorstw. To zaś będzie prowadzić do dyskryminacji
podmiotów średnich i małych, dla których samodzielne stworzenie hybrydowej instalacji OZE może okazać się niemożliwe do zrealizowania. Przepisy powinny umożliwiać zrzeszanie się przedsiębiorstw np. w postaci konsorcjum, dzięki któremu możliwe byłoby możliwe tworzenie tego typu instalacji z udziałem podmiotów niezależnych, małych i średnich podmiotów. Rekomendowana jest zatem odpowiednia zmiana projektowanego przepisu. Należy zwrócić również uwagę na fakt, iż wprowadzenie nowej definicji nie zostało zharmonizowane z procedurą prekwalifikacji do aukcji dokonywaną na podstawie art. 75 Ustawy o OZE. Warunki formalne określone w tym przepisie, które musi spełnić dany wytwórca, aby zakwalifikować się do aukcji, dotyczą bowiem sytuacji, w której w prekwalifikacji uczestniczy jeden właściciel jednej instalacji OZE. W związku z tym konieczne jest dostosowanie art. 75 Ustawy o OZE, aby był on spójny z projektowaną definicją hybrydowej instalacji OZE, w skład której wchodzą dwie lub więcej instalacji OZE, które mogą mieć różnych właścicieli. Przepisy dotyczące hybrydowej instalacji OZE nie precyzują również sposobu określania ceny referencyjnej dla takiej instalacji (łączna cena referencyjna dla hybrydowej instalacji OZE czy odrębnie dla każdego źródła), zasad uczestnictwa w aukcji oraz sposobu rozliczenia energii elektrycznej w przypadku wygrania aukcji na sprzedaż energii elektrycznej. Definicja nie precyzuje ponadto, co oznacza wymagana spójność elektroenergetyczna i obszarowa instalacji hybrydowej. Nie wiadomo, jaki zakres terytorialny miałaby ona obejmować (czy chodzi np. o gminę, powiat, województwo czy cały kraj) Sugerowane jest doprecyzowanie tego sformułowania. W przeciwnym wypadku możliwe będą różne i w zasadzie dowolne interpretacje. Zmiana definicji instalacji odnawialnego źródła energii Zgodnie z Projektem, instalacja OZE będzie mogła składać się z różnego rodzaju OZE (np. współspalanie i elektrownie wiatrowe w ramach jednej instalacji OZE). Z obecnej definicji instalacji OZE w ustawie o OZE usuwa się
element jednego miejsca przyłączenia dla jednej instalacji. To sugeruje, że będzie można dla potrzeb aukcji tworzyć jedną instalacją OZE z różnych rodzajów OZE znajdujących się w odległych częściach sieci, z różnymi miejscami przyłączenia. Projektowana zmiana definicji instalacji OZE nie rozwiązuje jednak zasadniczych wątpliwości dotyczących kwestii odrębnego opomiarowania i przekazywania danych pomiarowych przez OSD/OSP w stosunku do dwóch lub większej ilości instalacji OZE przyłączonych w jednym miejscu przyłączenia. Projekt powinien uregulować powyższą kwestię. Wskazać również należy, iż definicja ta nie została zharmonizowana z procedurą prekwalifikacji dokonywaną zgodnie z art. 75 ustawy o OZE, tj. procedurą umożlwiającą dopuszczenie wytwórcy do aukcji na sprzedaż energii elektrycznej. Wskazany przepis określa warunki formalne, jakie dany wytwórca musi spełnić, aby wziąć udział w aukcji. Należą do nich m.in. przedstawienie umowy o przyłączenie instalacji OZE do sieci lub warunków przyłączenia. Wątpliwości budzi, czy w procedurze prekwalifikacji można wówczas przedstawić jedną dotychczasową umowę o przyłączenie dla np. dwóch nowo wyodrębnionych instalacji OZE. Co więcej, brak dostosowania przepisów do zmienionej definicji instalacji OZE, powoduje, że nie wiadomo, jaki będzie sposób określania ceny referencyjnej w przypadku instalacji składającej się z dwóch lub większej ilości instalacji OZE przyłączonych w jednym miejscu przyłączenia. Nie wiadomo również, w jaki sposób rozliczana będzie energia elektryczna wytworzona w tego typu instalacjach w przypadku wygrania aukcji na sprzedaż energii elektrycznej. Kwestie te niewątpliwie powinny zostać doprecyzowane na dalszym etapie prac nad Projektem. 3) art. 4 i art. 5 otrzymują brzmienie: Art. 4. 1. Prosument może rozliczyć ilość energii elektrycznej wprowadzonej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci, nie więcej jednak niż ilość energii elektrycznej pobranej z sieci, w stosunku:
1) 1 do 0,7 - w przypadku energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 7 kw; 2) 1 do 0,5 - w przypadku energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 7 kw; 3) 1 do 0,35 - w przypadku energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji, dla której prosument korzystał ze wsparcia ze środków publicznych na zakup lub instalację mikroinstalacji lub jej części. 2. Rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie wskazań urządzenia pomiarowo-rozliczeniowego w formie opustu. Od rozliczonej energii elektrycznej, o której mowa w ust. 1, prosument nie uiszcza opłat związanych z jej dystrybucją, z wyłączeniem opłaty, o której mowa w art. 95 ust.1, oraz opłaty przejściowej. Rozliczeniu podlega energia elektryczna wprowadzona do sieci nie wcześniej niż na 365 dni poprzedzających dzień dokonania rozliczenia. 3. W pierwszej kolejności rozlicza się energię elektryczną pobraną w zamian za energię elektryczną wprowadzoną najwcześniej do sieci, w okresie o którym mowa w ust. 2. 4. Sprzedawca energii, o którym mowa w art. 41 ust. 1a, informuje prosumenta o ilości rozliczonej energii, o której mowa w ust. 1, zgodnie z okresami rozliczeniowymi przyjętymi w umowie kompleksowej. 5. W zakresie nieuregulowanym ustawą do rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku prosumenta będącego konsumentem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) stosuje się przepisy o ochronie praw odbiorcy końcowego oraz przepisy dotyczące ochrony konsumenta. 6. Wytwarzanie i wprowadzanie do sieci energii elektrycznej, o której mowa w ust. 1, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i nie jest świadczeniem usług ani sprzedażą w
rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póżn. zm. 3)). Art. 5. 1. Wytwórca energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji, będący: 1) prosumentem, 2) przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej - informuje operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, do którego sieci ma zostać przyłączona mikroinstalacja, o 1) terminie przyłączenia mikroinstalacji, 2) lokalizacji przyłączenia mikroinstalacji, 3) rodzaju odnawialnego źródła energii użytym w tej mikroinstalacji, 4) mocy zainstalowanej elektrycznej mikroinstalacji - nie później niż w terminie 30 dni przed dniem planowanego przyłączenia mikroinstalacji do sieci operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego. 2. Wytwórca, o którym mowa w ust. 1, informuje operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, do sieci którego została przyłączona mikroinstalacja o: 1) zmianie rodzaju odnawialnego źródła energii użytego w mikroinstalacji lub jej mocy zainstalowanej elektrycznej - w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych; 2) zawieszeniu lub zakończeniu wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji - w terminie 14 dni od dnia zawieszenia lub
zakończenia wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji. 3. Przez datę wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii rozumie się dzień, w którym energia elektryczna została po raz pierwszy wprowadzona do sieci dystrybucyjnej."; 4) uchyla się art. 6; 5) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: Art. 6a. Przepisy art. 4-5 stosuje się do prosumentów wytwarzających energię elektryczną z biogazu rolniczego w mikroinstalacji. ; 6) w art. 9 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: 4) nie wykorzystywać podczas wytwarzania energii elektrycznej w małej instalacji paliw kopalnych lub paliw powstałych z ich przetworzenia, lub biomasy, biogazu, biogazu rolniczego i biopłynów, do których dodano substancje niebędące biomasą, biogazem, biogazem rolniczym lub biopłynami zwiększajace ich wartość opałową; ; 7) uchyla się art. 19; 8) w art. 20: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1.Wytwórca energii elektrycznej z biogazu rolniczego w mikroinstalacji oraz wytwórca biogazu rolniczego w instalacji odnawialnego źródła energii będący przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej informuje odpowiednio operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego albo operatora systemu dystrybucyjnego gazowego, do którego sieci ma zostać przyłączona mikroinstalacja albo instalacja odnawialnego źródła energii, w której będzie wytwarzany biogaz rolniczy, o planowanym terminie przyłączenia tych instalacji, o lokalizacji mikroinstalacji oraz o jej mocy
zainstalowanej elektrycznej, a w przypadku wytwórcy biogazu rolniczego - o rocznej wydajności tej instalacji, nie później niż w terminie 30 dni przed dniem planowanego przyłączenia mikroinstalacji albo instalacji odnawialnego źródła energii, w której będzie wytwarzany biogaz rolniczy, do sieci właściwego operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego albo operatora systemu dystrybucyjnego gazowego., b) w ust. 2 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: 4) ilości biogazu rolniczego wprowadzonego do sieci dystrybucyjnej gazowej w przypadku wytwórców biogazu rolniczego - w terminie 7 dni od dnia zakończenia kwartału; 5) terminie wytworzenia po raz pierwszy biogazu rolniczego - w terminie 7 dni od dnia jej wytworzenia. ; 9) w art. 22 w ust. 1 tiret otrzymuje brzmienie: - w terminie 30 dni od dnia zakończenia kwartału. ; 10) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu: Art. 22a. Przepisów art. 20 22 nie stosuje się do prosumentów wytwarzających energię elektryczną z biogazu rolniczego. ; 11) w art. 25 uchyla się pkt 7; 12) w art. 26 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: 1) oznaczenie wytwórcy, jego siedziby i adresu; ; 13) w art. 32 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: 1) informacje, o których mowa w art. 22 ust. 1 i art. 25 pkt 4; ;
14) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu: Art. 38a. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne, w ramach mikroklastra lub makroklastra energii może być realizowane w ramach koncesji dla podmiotu, który koordynuje tę część wspólnego przedsięwzięcia na podstawie umowy z pozostałymi podmiotami. 2. Przepisów art. 9d ust. 1d, 1e oraz art. 9d ust. 1h-6 ustawy - Prawo energetyczne nie stosuje się do: 1) mikroklastra energii obsługującego mniej niż dziesięć tysięcy odbiorców przyłączonych do systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego wchodzącego w skład tego mikroklastra energii; 2) makroklastra energii obsługującego mniej niż pięćdziesiąt tysięcy odbiorców przyłączonych do systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego wchodzącego w skład tego makroklastra energii. 3. Operator sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej, z którą zamierza współpracować mikroklaster lub makroklaster energii jest obowiązany do zawarcia umowy o świadczenie usług dystrybucji z podmiotem ubiegającym się o przyłączenie do tej sieci, na zasadzie równego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dystrybucji energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci. Przyłączanie klastrów do sieci Przepisy o przyłączeniu klastra są fragmentaryczne (wyrywkowe) i zbędne. Odpowiednie kompleksowe przepisy, znajdujące zastosowanie do wszystkich OZE, znajdują się już w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (artykuł 7). W projektowanych przepisach umowa o przyłączenie została pomylona z umową o świadczenie usług dystrybucji - w art. 38a ust. 3, ust. 5, ust. 8 powinno być odniesienie do umowy o przyłączenie a nie umowy o świadczenie usług dystrybucji; najpierw zawierana jest umowa o przyłączenie (projektowane przepisy wymieniają przy tym przesłanki zawarcia umowy o przyłączenie w ust. 3), a dopiero na jej podstawie można zawrzeć umowę o świadczenie usług dystrybucji. Należy również wskazać, że projekt nie precyzuje jasno formuły umów cywilnoprawnych zawieranych pomiędzy poszczególnymi odbiorcami przyłączonymi do sieci OSD w ramach klastrów. Wydaje się zasadne, aby przy ustanawianiu nowej struktury, jaką jest klaster energii, przewidzieć wydanie odpowiedniego rozporządzenia wykonawczego, które regulować będzie kształt i formy prawne takiej współpracy oraz obowiązki podmiotu koordynującego. 4. W przypadku gdy warunki, o których mowa w ust. 3, nie są spełnione, operator sieci dystrybucyjnej może odmówić zawarcia umowy, o której mowa w ust. 3. 5. Odmowa, o której mowa w ust. 4, jest sporządzana przez operatora sieci dystrybucyjnej, w formie pisemnej, wraz z uzasadnieniem jej przyczyn, oraz przesyłana do żądającego zawarcia umowy o świadczenie dystrybucji. 6. O odmowie, o której mowa w ust. 4, jest powiadamiany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki.
7. W sprawach spornych dotyczących odmowy zawarcia umowy rozstrzyga Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek strony. 8. W sprawach, o których mowa w ust. 7, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może wydać na wniosek jednej ze stron postanowienie, w którym określa warunki dystrybucji energii do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu. 15) art. 39 otrzymuje brzmienie: Art. 39. 1. Maksymalna wartość pomocy publicznej jaką może otrzymać wytwórca energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii w instalacji odnawialnego źródła energii, o której mowa w art. 72, jest równa różnicy między wartością stanowiącą iloczyn ceny referencyjnej, o której mowa w art. 77 ust. 1, obowiązującej w dniu złożenia oferty przez tego wytwórcę i ilości energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnego źródła energii w tej instalacji w okresie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 92 ust. 7, a przychodami ze sprzedaży tej samej ilości energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnego źródła energii w tej instalacji ustalanymi według średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym ogłoszonej przez Prezesa URE na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b ustawy Prawo energetyczne, obowiązującej w dniu złożenia oferty. 2. Na łączną wartość pomocy publicznej dla wytwórcy energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii w instalacji odnawialnego źródła energii, o której mowa w art. 72, składają się: 1) różnica między przychodami ze sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnego źródła energii w instalacji odnawialnego źródła energii, o której mowa w art. 72, stanowiącymi iloczyn ilości energii i ceny podanej w ofercie dla tej energii elektrycznej a wartością sprzedaży tej samej ilości energii elektrycznej ustaloną według średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim kwartale ogłoszonej przez Prezesa URE na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a ustawy Prawo energetyczne, obowiązującej w dniu złożenia oferty; 2) wartość praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia, świadectw pochodzenia z kogeneracji w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne oraz Zmiany w zakresie dopuszczalnej wartości pomocy publicznej Przepisy Projektu zawierają uszczegółowienie kwestii związanych z dopuszczalną wartością pomocy publicznej. W projektowanym art. 39 dokonano m.in. takich zmian jak: uregulowano sposób wyliczania łącznej wartości pomocy publicznej, w tym wartości praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia wydanych na podstawie odpowiednich ustaw, ustanowiono warunek, którego niespełnienie eliminuje wytwórcę energii elektrycznej z OZE w instalacji OZE z możliwości uczestnictwa w systemie aukcyjnym określonym w Ustawie, usystematyzowano zasady trzyletniego okresu sprawozdawczego wytwórcy energii elektrycznej OZE w instalacji OZE wobec Prezesa URE czy rozszerzono zakres możliwości, na podstawie których Prezes URE wydaje decyzję o zakazie uczestnictwa wytwórcy energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii w instalacji odnawialnego źródła energii w aukcji. Projekt powyższych przepisów nadal nie rozwiązuje jednak kilku zasadniczych wątpliwości związanych m.in. z obliczaniem wartości praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia, która jako jeden z elementów składa się na łączną wartość pomocy publicznej dla wytwórcy energii elektrycznej z OZE. W projekcie wskazano, iż wartość praw majątkowych będzie liczona na podstawie przychodów z ich sprzedaży, jednak nie wiadomo, co należy rozumieć pod pojęciem przychodu ze sprzedaży praw majątkowych. W praktyce rynkowej niektóre umowy zawierane przez wytwórców energii uwzględniały w cenie łącznie zarówno sprzedaż praw majątkowych ze
świadectw efektywności energetycznej w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2015r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266), liczona na podstawie przychodów z ich sprzedaży lub wartość uzyskanych świadectw, wartość świadectw umorzonych, ustalona na podstawie średniej ważonej ceny danego świadectwa w roku, w którym zostało uzyskane, określonej na podstawie transakcji zawartych na giełdzie towarowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 197), zwanej dalej ustawą o giełdach towarowych ; nie dotyczy to świadectw pochodzenia z kogeneracji wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy Prawo energetyczne, w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 29 kwietnia 2014 r.; 3) ulgi i zwolnienia w podatkach i opłatach z tytułu wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w instalacji odnawialnego źródła energii; 4) inna pomoc publiczna o charakterze inwestycyjnym, bez względu na formę i miejsce jej udzielenia, przeznaczona na budowę lub przebudowę instalacji odnawialnego źródła energii; 5) inna pomoc publiczna o charakterze operacyjnym, bez względu na formę i miejsce jej udzielenia. 3. Łączna wartość pomocy publicznej, o której mowa w ust. 2 nie może przekroczyć maksymalnej wartości pomocy publicznej, określonej w ust. 1, w 15 letnim okresie wsparcia określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 92 ust. 7. 4. W przypadku gdy warunek, o którym mowa w ust. 3 nie jest spełniony, wytwórca energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w instalacji odnawialnego źródła energii, o której mowa w art. 72, nie może przystąpić do aukcji. 5. Wraz z ofertą wytwórca energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii w instalacji odnawialnego źródła energii, o której mowa w art. 72, składa Prezesowi URE oświadczenie potwierdzające spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 3. świadectw pochodzenia i sprzedaż energii, przy czym chociaż cena końcowa, a tym samym ogólny przychód, były zbliżone, to cena certyfikatu w podobnych umowach mogła być ustalona na różnych poziomach. Dlatego też wartość przychodów związanych ze sprzedażą świadectw pochodzenia może się różnić w przypadku różnych wytwórców. W konsekwencji ci wytwórcy, którzy zdecydowali się na umownie wyższą cenę zielonych certyfikatów a niższą cenę sprzedawanej wraz z nimi energii, mogą mieć pozornie większą wartość wsparcia z tego tytułu, chociaż w rzeczywistości osiągają analogiczne przychody, co wytwórcy, którzy cenę certyfikatów ustalili na niższym poziomie, rekompensując to wyższą ceną energii. Tym samym niezasadne byłoby różnicowanie sytuacji wytwórców na potrzeby wyliczenia łącznej wartości pomocy publicznej i wysokości rzeczywiście otrzymanego wsparcia w zależności od ułożenia stosunku umownego, pomimo tego, że globalny przychód osiągany łącznie ze sprzedaży świadectw pochodzenia i energii elektrycznej byłby w rzeczywistości na tym samym poziomie. Rekomendowane byłoby zatem zaproponowanie jednolitego obiektywnego sposobu ustalenia wartości przychodów ze sprzedaży praw majątkowych ze świadectw pochodzenia, który nie będzie różnicował sytuacji prawnej wytwórców w zależności od warunków danej umowy, a tym samym prowadził do uprzywilejowania tych z nich, którzy oznaczyli cenę certyfikatu na umownie niższym poziomie. Proponowanym rozwiązaniem mogłoby być wykorzystanie do tego typu rozliczeń ceny ustalanej na podstawie indeksu giełdowego dla świadectw pochodzenia energii elektrycznej wyprodukowanej w OZE (PMOZE), który jest najbardziej obiektywny. Wówczas przy obliczaniu wysokości wsparcia w ramach systemu certyfikatów na potrzeby wyliczenia łącznej wartości pomocy publicznej, brany byłby pod uwagę iloczyn ilości wyprodukowanej energii elektrycznej oraz średniej ceny PMOZE dla danego miesiąca. Kolejną kwestią, która wymaga doprecyzowania, jest wprowadzenie do elementów uwzględnianych przy obliczaniu łącznej wartości pomocy publicznej dodatkowej wartości w postaci innej pomocy publicznej o charakterze operacyjnym, bez względu na formę i miejsce jej udzielenia. Projekt nie precyzje jednak zakresu pomocy o charakterze operacyjnym, którą
6. Wytwórca energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii w instalacji odnawialnego źródła energii, którego oferta wygrała aukcję, składa Prezesowi URE w terminie 90 dni od zakończenia okresu pełnych trzech lat, w którym przysługiwało wsparcie, oraz od zakończenia okresu określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 92 ust. 7 oświadczenie potwierdzające, że skumulowane otrzymane do dnia zakończenia okresu sprawozdawczego wsparcie nie przekracza maksymalnej wartości pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1 i zawierające informacje o wartości otrzymanej pomocy publicznej. 7. Wartość pomocy publicznej, o której mowa w ust. 2, otrzymanej po dniu złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 5, przelicza się na dzień jego złożenia. należy uwzględnić przy wyliczaniu łącznej wartości pomocy. W celu uniknięcia wątpliwości interpretacyjnych, rekomendowane byłoby precyzyjne określenie katalogu rodzajów pomocy publicznej. Należy bowiem wziąć pod uwagę, iż jest to kolejny składnik, który wpływa na wysokość łącznej wartości pomocy publicznej. Zgodnie zaś z projektowanym art. 39 ust. 3, łączna wartość pomocy publicznej nie może przekroczyć maksymalnej wartości pomocy publicznej w 15 letnim okresie wsparcia określonym w odpowiednim rozporządzeniu wydanym przez ministra właściwego do spraw energii na podstawie projektowanego art. 92 ust. 7. Przekroczenie tej wartości związane będzie z kolei z zakazem uczestnictwa danego wytwórcy w aukcji na sprzedaż energii elektrycznej. 8. W przypadku, gdy: 1) z przeprowadzonej kontroli oświadczenia złożonego na podstawie ust. 5 wynika, że wartość pomocy publicznej, o której mowa w ust. 2 pkt 1-4 przekracza maksymalną wartość pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1, lub 2) wytwórca energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w instalacji odnawialnego źródła energii, którego oferta wygrała aukcję, nie złoży oświadczenia, o którym mowa w ust. 6, we wskazanym terminie, lub 3) ze złożonego oświadczenia, o którym mowa w ust. 6 albo z wyników kontroli tego oświadczenia wynika, że wartość pomocy publicznej otrzymanej do dnia zakończenia okresu sprawozdawczego przekracza maksymalną wartość pomocy publicznej, o której mowa w ust.1 Prezes URE wydaje decyzję o zakazie uczestnictwa przez danego wytwórcę w systemie wsparcia określonym niniejszą ustawą w stosunku do energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii wytworzonej w tej instalacji odnawialnego źródła energii; o wydanej decyzji Prezes URE niezwłocznie informuje podmiot, o którym mowa w art. 40 ust. 1, albo operatora rozliczeń energii odnawialnej. 9. Decyzja, o której mowa w ust. 8, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
10. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób obliczania wartości pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1 i 2, 2) szczegółowy wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 6, oraz sposób obliczania wartości pomocy publicznej, o którym mowa w ust. 7 - biorąc pod uwagę zasady udzielania pomocy publicznej w zakresie ochrony środowiska i energetyki. ; 16) w art. 40: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Obowiązek zakupu energii elektrycznej, o którym mowa w art. 41 ust. 1, w art. 42 ust. 1 oraz w art. 92 ust. 1, wykonuje wyznaczony przez Prezesa URE sprzedawca energii elektrycznej, zwany dalej "sprzedawcą zobowiązanym" na podstawie umowy, o której mowa w art. 5 ustawy - Prawo energetyczne., b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a -1c w brzmieniu: 1a. Obowiązek dokonania rozliczenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, wykonuje wyznaczony przez Prezesa URE sprzedawca zobowiązany, chyba że obowiązek ten realizuje wybrany przez prosumenta sprzedawca inny niż sprzedawca zobowiązany, na podstawie umowy kompleksowej. 1b. Obowiązek rozliczenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, powstaje od daty wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej w mikroinstalacji i trwa przez okres kolejnych 10 lat, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2030 r., 1c. W zakresie nieuregulowanym ustawą do umów, o których mowa w ust. 1 lub w art. 41 ust. 19, w przypadku prosumenta będącego konsumentem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz.
380) stosuje się przepisy o ochronie praw odbiorcy końcowego oraz przepisy dotyczące ochrony konsumenta. ; 17) w art. 41: a) w ust. 1 pkt 1otrzymuje brzmienie: 1) niewykorzystanej energii elektrycznej wytworzonej przez wytwórcę, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, z odnawialnych źródeł energii i przechowywanej w magazynie energii; b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: 4. Obowiązek zakupu oferowanej energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii, o której mowa w ust. 1 pkt 3, powstaje od pierwszego dnia wprowadzenia tej energii do sieci dystrybucyjnej i trwa przez okres kolejnych 15 lat, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2035 r., przy czym okres ten liczy się od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii., d) uchyla się ust. 10-18, e) ust. 19 otrzymuje brzmienie: 19. Rozliczenie z tytułu świadczonych usług dystrybucyjnych między wytwórcą energii elektrycznej w mikroinstalacji, innym niż prosument dokonujący rozliczenia o którym mowa w art. 4 ust. 1, a przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się dystrybucją energii elektrycznej, odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług dystrybucji, o której mowa w art. 5 ustawy - Prawo energetyczne. ; f) uchyla się ust. 20; 18) ) w art. 42 ust. 1otrzymuje brzmienie: Brak obowiązku zakupu energii z OZE dla instalacji o mocy równej 500 kw i większej
1. Z uwzględnieniem art. 80 ust. 9, sprzedawca zobowiązany dokonuje zakupu oferowanej energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wytworzonej w: 1) instalacji odnawialnego źródła energii innej niż mikroinstalacja, o łącznej mocy elektrycznej mniejszej niż 500 kw, w tym energii elektrycznej wytworzonej w okresie rozruchu technologicznego tej instalacji, w której energia elektryczna została wytworzona po raz pierwszy przed dniem wejścia w życie rozdziału 4; 2) instalacji odnawialnego źródła energii innej niż mikroinstalacja albo instalacji wykorzystującej wyłącznie biogaz rolniczy do wytworzenia energii elektrycznej, o łącznej mocy elektrycznej mniejszej niż 500 kw, zmodernizowanej po dniu wejścia w życie rozdziału 4; 3) instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej wyłącznie biogaz rolniczy do wytworzenia energii elektrycznej, w tym energii elektrycznej wytworzonej w okresie rozruchu technologicznego tej instalacji, w której energia elektryczna została wytworzona po raz pierwszy przed dniem wejścia w życie rozdziału 4; 4) instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej wyłącznie biogaz rolniczy do wytworzenia energii elektrycznej, zmodernizowanej po dniu wejścia w życie rozdziału 4. ; Projekt stanowi, że obowiązek zakupu przez sprzedawcę zobowiązanego energii elektrycznej wytworzonej w instalacji OZE [w systemie świadectw pochodzenia energii z OZE], będzie miał zastosowanie jedynie do instalacji o mocy elektrycznej mniejszej niż 500 kw (przy czym ograniczenie to nie dotyczy instalacji wykorzystującej wyłącznie biogaz rolniczy). W konsekwencji oznacza to, że zdecydowana większość instalacji OZE zostanie pozbawiona prawa do sprzedaży wytworzonej przez siebie energii elektrycznej do sprzedawcy zobowiązanego. Obowiązek zakupu energii przez sprzedawcę zobowiązanego (w obecnym stanie prawnym przez sprzedawcę z urzędu) stanowił jeden z dwóch elementów (filarów) systemu wsparcia dla wytwarzania energii elektrycznej z OZE. Uprawnienie takie istnieje w przepisach ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne już od wielu lat i legło u podstaw podjęcia decyzji o uruchomieniu instalacji OZE przez wiele jednostek i podmiotów prywatnych. Element ten służył głównie mniejszym podmiotom (małym i średnim przedsiębiorstwom), którym bardzo trudno jest na równoprawnych warunkach negocjować sprzedaż energii elektrycznej z większymi i bardziej doświadczonymi spółkami obrotu. Tym samym pozbawienie wytwórców energii elektrycznej z OZE prawa do jej sprzedaży po tzw. cenie URE będzie miało znaczący wpływ na sytuację ekonomiczną tych podmiotów (wpłynie to m.in. na ich wiarygodność przed bankami, które stanowią główne źródło finansowania tego typu projektów). Powyższa propozycja legislacji narusza zasadę ochrony praw słusznie nabytych zawartą w art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Treścią tej zasady jest zakaz stanowienia przepisów arbitralnie odbierających lub ograniczających prawa podmiotowe przysługujące jednostce lub innym podmiotom prywatnym występującym w obrocie prawnym. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przypadku przepisu artykułu art. 42 ust. 1 Ustawy o OZE w proponowanym brzmieniu, który pozbawia prawa do żądania zakupu energii
elektrycznej po tzw. cenie Prezesa URE wszystkie jednostki i podmioty prywatne, które prawo takie już nabyły. Dodatkowo omawiany zapis narusza również zasadę zaufania obywateli do państwa i zasadę pewności prawa, wyrażone również w art. 2 Konstytucji, które są jednymi z podstawowych zasad państwa demokratycznego. Biorąc pod uwagę, iż projektowana zmiana jest niekorzystna dla małych wytwórców energii elektrycznej z OZE, rekomendowane byłoby pozostawienie obowiązku zakupu energii przez sprzedawcę zobowiązanego w odniesieniu do podmiotów wytwarzających energię elektryczną w instalacji OZE o łącznej mocy elektrycznej do 10 MW. Alternatywnie, rozwiązaniem optymalnym, uwzględniającym zasadę ochrony praw nabytych, byłoby wprowadzenie okresu przejściowego do 2017 r., który umożliwiłby takim wytwórcom (mającym zawarte długoterminowe umowy na sprzedaż energii elektrycznej) dostosowanie się do zmienionych warunków. Brak możliwości uzyskania zielonych certyfikatów przez instalacje OZE o mocy równej 500 kw i większej Ponadto, na skutek wprowadzenia zmiany dotyczącej obowiązku zakupu energii z OZE oraz odesłania przez przepisy dotyczące zielonych certyfikatów (tj. art. 44 ust. 1 ustawy o OZE, który nie został odpowiednio zmieniony) do regulacji dotyczącej obowiązku zakupu energii elektrycznej z OZE, powstają zasadnicze wątpliwości co do możliwości uzyskania zielonych certyfikatów przez instalacje OZE powyżej 500 kw. Zgodnie bowiem z obecnym brzmieniem art. 44 ust. 1 ustawy o OZE, świadectwo pochodzenia przysługuje wytwórcy energii elektrycznej z OZE, o której mowa w art. 42 ust. 1 i 5 ustawy o OZE. Tym samym, projektowana zmiana w zakresie art. 42 ust. 1 i 5 powoduje, iż świadectwa pochodzenia nie będą przysługiwać wytwórcom energii elektrycznej w instalacji OZE o mocy równej lub większej niż 500 kw. Projektowane przepisy niewątpliwie wymagają poprawy. W przeciwnym razie, wiązałoby się to z rażącym naruszeniem zasady ochrony praw słusznie
nabytych w stosunku do wytwórców w instalacji OZE o mocy równej lub większej niż 500 kw. Proponowane brzmienie art. 42 ust. 1 ma też ten skutek, że istniejące instalacje OZE o mocy 500 kw i większej nie mogłyby uczestniczyć w aukcjach na sprzedaż energii z OZE dla instalacji istniejących (jest to skutek odesłania w art. 71 ust. 1 Ustawy o OZE: Wytwórca energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, o której mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2 [mikroinstalacje] oraz w art. 42 [tylko instalacje poniżej 500 kw według Projektu], może złożyć do Prezesa URE deklarację o przystąpieniu do aukcji. ) Notyfikacja Z uzasadnienia do Projektu wynika, iż z uwagi na fakt, że nie zawiera on przepisów technicznych, nie wymaga notyfikowania Komisji Europejskiej. Należy jednak podkreślić, iż przewidziane w projekcie ustawy o zmianie ustawy o OZE modyfikacje mechanizmów wsparcia energetyki odnawialnej, odnoszące się do odejścia od zakupu przez sprzedawcę zobowiązanego energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii o łącznej mocy elektrycznej równej bądź wyższej niż 500 kw, w których wytwarzanie energii elektrycznej rozpoczęto przed dniem wejścia w życie rozdziału 4. Ustawy o OZE, stanowią bezsprzecznie istotną zmianę w stosunku do rozwiązań pierwotnych, ocenianych przez Komisję Europejską w ramach pierwotnej notyfikacji. Konieczne byłoby w związku z tym uzupełnienie wniosku notyfikacyjnego/złożenie nowego w wypadku wycofania poprzedniego. Warto zauważyć, że zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, notyfikacji uproszczonej podlega zmiana, o której mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE, zatwierdzonego przez Komisję Europejską programu pomocowego. Ten przywołany we wskazanej wyżej
ustawie przepis rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 stanowi, że: "Dla celów art. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 659/1999 (regulującego procedurę notyfikacji programów pomocowych - przyp. własny) zmiana pomocy istniejącej oznacza jakąkolwiek zmianę inną niż modyfikacje o czysto administracyjnym lub formalnym charakterze, która nie może wpłynąć na ocenę zgodności danego środka pomocowego ze wspólnym rynkiem. Jednak wzrost pierwotnego budżetu istniejącego programu pomocowego do 20 % nie jest uznawany za zmianę pomocy istniejącej." Cofnięcie poprzedniej notyfikacji doprowadzi przy tym do powstania konieczności dokonania ponownej notyfikacji mechanizmów wsparcia przewidzianych w rozdziale 4. ustawy o OZE, (zgodnie z ustawą z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej). Podkreślić należy, iż przeprowadzenie nowej, koniecznej procedury notyfikacyjnej znacznie opóźni moment wejścia w życie regulacji zawartych w projekcie. Wobec powyższego pod znakiem zapytania staje sens przedmiotowej nowelizacji Ustawy o OZE. 19) w art. 44: a) w ust. 3: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: Świadectwo pochodzenia nie przysługuje dla tej części energii elektrycznej, do wytworzenia której: ; - pkt 4 otrzymuje brzmienie: 4) wykorzystano biomasę zanieczyszczoną w celu zwiększenia jej wartości opałowej - w przypadku dedykowanej instalacji spalania biomasy, a także hybrydowej instalacji odnawialnego źródła energii, instalacji spalania wielopaliwowego, dedykowanej Usunięcie obowiązku zapewnienia udziału biomasy agro Projekt wprowadza do Ustawy o OZE nową definicję: biomasy lokalnej (dodanie art. 2 pkt 3a), i zarazem nadaje nową treść art. 44 ust. 3 pkt 7) Ustawy. Likwiduje dotychczasowy obowiązek zapewnienia określonego udziału tzw. biomasy agro (świadectwo pochodzenia nie przysługuje dla energii elektrycznej wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii, w której - dotychczasowa treść: niedochowany został wymóg udziału biomasy pochodzącej z upraw energetycznych lub odpadów i pozostałości z produkcji rolnej oraz przemysłu przetwarzającego jej produkty oraz zbóż innych niż zboża pełnowartościowe ( ), - nowa treść: nie dochowano minimalnego udziału biomasy lokalnej w łącznej masie biomasy ( ) ). Oznacza to, że miejsce biomasy agro może zająć w całości biomasa leśna. W ten sposób Projekt może prowadzić do bankructwa producentów biomasy agro tzw. biomasy dedykowanej (np. upraw wierzby energetycznej). Rozwiązanie to
instalacji spalania wielopaliwowego oraz układu hybrydowego, wykorzystujących do wytwarzania energii elektrycznej biomasę, biopłyny, biogaz lub biogaz rolniczy; ; stwarza konkurencję i kreuje wyższe ceny substratów dla przemysłu meblarskiego i papierniczego. - pkt 7 otrzymuje brzmienie: 7) nie dochowano minimalnego udziału biomasy lokalnej w łącznej masie biomasy określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 61 - w przypadku instalacji odnawialnego źródła energii innej, niż mikroinstalacja i mała instalacja. ; b) w ust. 8 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: Wytwórca energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wykorzystujący do wytwarzania tej energii elektrycznej biomasę, biopłyny, biogaz lub biogaz rolniczy w instalacji spalania wielopaliwowego, z wyłączeniem dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego, może uzyskać świadectwo pochodzenia potwierdzające wytworzenie energii elektrycznej w danym roku wyłącznie w ilości nie większej niż średnią roczną: ; 20) w art. 45 w ust. 2 w pkt 7: a) w ppkt 1: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: do wytworzenia energii elektrycznej zaliczonej do wytworzonej z odnawialnego źródła energii nie wykorzystywano: - lit. d otrzymuje brzmienie: d) biomasy zanieczyszczonej w celu zwiększenia jej wartości opałowej - w przypadku dedykowanej instalacji spalania biomasy, a także hybrydowej instalacji odnawialnego źródła energii, instalacji spalania wielopaliwowego, dedykowanej instalacji spalania wielopaliwowego oraz układu hybrydowego, wykorzystujących do wytwarzania energii elektrycznej biomasę, biopłyny, biogaz lub biogaz rolniczy;