Bądź liderem w projektowaniu mechanicznym Sierpień 2008 W środku... Autodesk Inventor 2009 Środowisko modelowania zespołów AutoCAD Electrical 2009 jako jeden z elementów tworzenia prototypu cyfrowego. kolejna część ćwiczeń Autodesk Inventor 2009 Najważniejsze powody do przejścia na AutoCAD Mechanical 2009 1
WIADOMOŚCI Spotkanie w Międzyzdrojach W dniach 27-29 maja w Międzyzdrojach odbyło się spotkanie zorganizowane przez dystrybutora rozwiązań mechanicznych w Polsce Man and Machine Software oraz producenta oprogramowania Autodesk. Podstawowym celem było zaprezentowanie najnowszych rozwiązań MSD rodziny 2009 w dostępnych już polskich wersjach językowych. Na spotkanie zaproszeni zostali partnerzy handlowi posiadających akredytację na sprzedaż tego typu rozwiązań. Podczas dwudniowej sesji zgromadzeni mogli zapoznać się z nowościami jakie wnoszą produkty rodziny 2009, w już rodzimych wersjach. Organizatorzy położyli szczególny nacisk na przedstawienie możliwie najszerszego zakresu portfolio produktów w obszarze Cyfrowego Prototypowania. Pokazywane były możliwości Autodesk Invetor Professional 2009 PL, funkcjonalność AUTODESK INVENTOR POZWALA SPRAWDZIĆ PROJEKT ZANIM COKOLWIEK POWSTANIE W RZECZYWISTOŚCI i zastosowania rozwiązań Autodesk Inventor Routed Systems Suite 2009 PL oraz Autodesk Inventor Simulation Suite 2009 PL. Szczególnym zainteresowaniem cieszył się pokaz oprogramowania AutoCAD Electrical. Zebrani partnerzy w nieco mniej formalnych niż zazwyczaj okolicznościach wzięli udział w szeregu dyskusji panelowych, podczas których mogli wymienić się swoimi poglądami oraz doświadczeniami. Podczas spotkania podsumowano wspólne działania na rzecz dalszego intensywnego rozwoju rynku rozwiązań dla branży mechanicznej Autodesk w Polsce oraz w jaki sposób podnosząc stale swoje kwalifikacje i możliwości spełniać rosnące, wymagania jakie stawiają przed nami nasi klienci. Tradycyjnie już, najlepsi partnerzy zostali wyróżnieni przez organizatorów okolicznościowymi dyplomami. Podobne spotkanie odbyło się równolegle dla branży ISD. Spis treści Str 2 Str 3 Str 6 Wiadomości Środowisko modelowania zespołów w Autodesk Inventor 2009 Ćwiczenie: Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009 Str 11 AutoCAD ELectrical 2009 jako jeden z elementów tworzenia prototypu cyfrowego Str 13 Str 15 Najważniejsze powody do przejścia na AutoCAD Mechanical 2009 Autodesk Inventor START! nowy podręcznik Autodesk Inventor pozwala na stworzenie kompletnego cyfrowego prototypu oraz jego dokładną weryfikację w każdych warunkach wszystko aby poznać jak sprawdzi się w rzeczywistości. Zakończenie projektu oznacza pełną wiedzę na temat działania produktu jeszcze zanim zostanie zbudowany. To nie jest tylko projektowanie 3D to jest potęga Cyfrowego Prototypowania Autodesk. Dowiedz się więcej na www.autodesk.pl/inventor kreator nr 5 sierpień 2008 Wydawca: Man and Machine Software Sp. z o.o. Redaktor: Ewa Kuczma ewa.kuczma@mum.pl tel. +48 42 639 23 86 Redakcja: Man and Machine Software Sp. z o.o. www.mum.pl ul. Żeromskiego 52, 90-626 Łódź tel. +48 42 639 23 70, fax +48 42 639 23 79 DTP: indygo - Sławomir Szulc www.indygo.stone.pl Druk: Zakład Poligraficzny DRUK 2006 Man and Machine Software Wszystkie prawa zastrzeżone. Wszystkie nazwy i znaki użyte w piśmie są znakami handlowymi zastrzeżonymi przez ich właścicieli. Firma Man and Machine nie odpowiada za treść materiałów powierzonych. Wszystkie zamieszczone informacje nie są ofertami w rozumieniu prawa handlowego. 2 Obraz zamieszczony dzięki uprzejmości Prensa Jundiaí, Brazil Treści zawarte w niniejszej publikacji nie stanowią oferty w świetle prawa handlowego. Man and Machine Software Sp.z o.o. zastrzega sobie prawo zmiany opublikowanych treści, będących wynikiem modyfikacji oferty przez dostawcę.
Środowisko modelowania zespołów w Autodesk Inventor 2009 Wersja 2009 programu Autodesk Inventor przynosi szereg udoskonaleń niemal w każdym module tego rozbudowanego produktu. Rodzaj zmian nie jest rewolucyjny, a raczej ewolucyjny. Z jednej strony poszerzanie istniejącej funkcjonalności o nowe opcje i obszary zastosowań przy optymalizacji interfejsu, z drugiej przystosowanie do obsługi coraz większych zespołów tak można by ogólnie scharakteryzować kierunek zmian w stosunku do poprzedniej wersji. Dziś zajmijmy się tymi zmianami, które wpływają na sposób i wygodę pracy w środowisku zespołów. Wiązania kątowe W oknie dialogowym wprowadzania wiązań dla wiązań kątowych znajdziemy nową, trzecią opcję Ustalony wektor odniesienia. Została ona wprowadzona dla takich przypadków, dla których wskazanie wzajemnej zależności dla tylko dwóch komponentów nie jest dość jednoznaczne. Przy zastosowaniu typowego wiązania kątowego, zdefiniowanego przez dwie płaszczyzny zdaża się, że kiedy zespół zostaje wprawiony w ruch np. poprzez przeciąganie, wiązanie kątowe jako zależność dwóch części zaczyna wykazywać pewną nieprzewidywalność podczas znajdywania rozwiązania położenia. W efekcie część potrafi w sposób niekontrolowany zmienić orientację. Rozwiązaniem jest trzeci rodzaj wiązania, pozwalający na wskazanie trzeciego zestawu geometrii wektora kierunkowego - jako odniesienia dla definicji kąta. Tak zdefiniowany kąt zapewnia stabilność przy zmianie pozycji lub orientacji zaangażowanych komponentów. Wiązania imate Podczas tworzenia komponentów można definiować wiązania, zwane imate, określające sposób połączenia części i podzespołów podczas wstawiania ich do zespołu. W oknie dialogowym wstawiania komponentów obok istniejącej już ikony Wstaw interaktywnie z imate pojawiła się nowa Automatycznie generuj imate w miejscu. Włączenie pierwszej z nich uruchamiało podczas wprowadzania części do zespołu mechanizm wyszukiwania pasujących par imates interaktywnie, czyli przy zatwierdzaniu każdego wiązania przez użytkownika albo automatycznie (opcja z menu kontekstowego Wstaw przy wszystkich odpowiednich imate). Nowa ikona powoduje wstawienie tylko jednego wystąpienia komponentu z automatycznym wyszukaniem pasujących wiązań, po czym funkcja kończy działanie. Użytkownicy zyskują w ten sposób trzy różne warianty wstawiania komponentów z imates, do zastosowania zależnie od okoliczności. Wiązanie kątowe można obecnie zdefiniować jednoznacznie poprzez wskazanie dodatkowego wektora kierunkowego. 3
Lokalizacja przez uchwyty Często podczas ustawiania położenia poszczególnych komponentów w zespole istnieje potrzeba precyzyjnego dopasowania (wyrównanie płaszczyzn, wstawienie w otwór) tak jak podczas tworzenia wiązań ale jednak bez ich tworzenia. W niektórych branżach wręcz celowo nie stosuje się wiązań zwłaszcza w trakcie budowania bardzo dużych zespołów, ponieważ ich analiza bardzo obciąża system operacyjny. Nie wprowadzanie wiązań tam, gdzie nie ma potrzeby budowania ruchomych zespołów, pozwala na bardzo wydajną pracę. Oczywiście, można wprowadzić wiązanie celem ustawienia zależności a potem zamocować części i usunąć wiązanie, zajmuje to jednak dodatkowy czas, ponadto nie pozwala swobodnie pozycjonować komponentów z różnych poziomów struktury zespołu. W Inventorze 2009 na panelu narzędziowym środowiska zespołów znajduje się nowa ikona Lokalizacja przez uchwyt. Narzędzie to posiada rozbudowane możliwości obejmujące: elastyczny wybór komponentów (po wybraniu głównego komponentu do przesunięcia, z klawiszem Ctrl lub oknem wyboru można wybrać więcej elementów); stopniowe odbieranie stopni swobody poprzez dopasowywanie w kilku krokach; tzw. Opcje wyświetlania HUD, które na bieżąco informują ile i jakie stopnie swobody pozostały do wykorzystania oraz pozwalające za każdym razem podać z klawiatury odległości a także aktywnie modyfikowane przez program menu ikonowe, w którym użytkownik wybiera albo przesuwanie swobodne albo też przesuwanie ograniczone np. wzdłuż wskazanej osi. Menu ikonowe podaje inne opcje gdy dopasowujemy punkt, inne gdy krawędź, jeszcze inne gdy otwór (krawędź łukowa). Orientacja komponentu przy wstawianiu Przy zachowaniu domyślnych ustawień programu pozycja nowo wstawionego komponentu do zespołu wynika (pomijając oczywiście używanie imate) z wzajemnych relacji układów współrzędnych zespołu i komponentu. Każdorazowe wstawienie tego samego komponentu do zespołu pozycjonuje komponent w identyczny sposób w przestrzeni zespołu. W obecnej wersji, jeśli umieścimy komponent w zespole w docelowej pozycji i wywołamy ponowne jego wstawienie, możemy wymusić jego orientację startową na wzór istniejącego ostatniego wystąpienia. Aby tak było należy w Opcjach aplikacji w zakładce Zespół włączyć opcję Użyj orientacji ostatniego wystąpienia w celu wstawienia komponentu. Opcje menu HUD - po wprowadzeniu dopasowania typu Wstawienie pozostanie jeszcze jeden stopien swobody Obrót. Menu ikonowe po wskazaniu krawędzi łukowej oferuje opcje przesuwania swobodnego oraz kilka wariantów przesuwania i obrotu w osi. Środek ciężkości Już poprzednie wersje programu Inventor posiadały możliwość wyświetlenia środka ciężkości w środowisku części i zespołu, jak również w szkicu. Pozwalało to na kontrolę wizualną, możliwość pobrania współrzędnych i porównania ich potem do współrzędnych innych punktów. Od wersji 2009 znacznik środka ciężkości jest wyposażony w płaszczyzny XYZ, które można zaznaczać do rozmaitych pomiarów. Wyświetlenie na bieżąco obliczanego środka ciężkości jest możliwe także w środowisku Menadżera rysunku. Znacznik daje się wybierać jako punkt zaczepienia wymiarów, co wzbogaca dokumentację o istotną wartość. Środek ciężkości posiada płaszczyzny pozwalające na dokonanie interaktywnych pomiarów. 4
Funkcja wykrywania kolizji zatrzmuje się dokładnie w momencie wystąpienia kontaktu. Sterowanie wiązaniem do punktu kolizji Kiedy w programie Autodesk Inventor włączamy sterowanie wiązania, określamy wielkość kroku dla przesuwania czy obrotu wiązania. Opcjonalnie możemy włączyć wykrywanie kolizji dla tej operacji tak, aby ruch zakończył się w momencie nastąpienia kolizji. Do wersji 2008 zatrzymanie ruchu nie następowało faktycznie w momencie bezpośredniego kontaktu, tylko w następnym kroku sterowania tuż po jego wystąpieniu. Wynikowa pozycja zatrzymania była zatem przybliżeniem. Od bieżącej wersji Inventora 2009 zatrzymanie następuje dokładnie w chwili zetknięcia elementów, bez potrzeby zwiększania liczby kroków. Ponadto, podczas sterowania wiązaniami honorowany jest wybór zestawu kontaktowego (wybieramy komponenty w środowisku zespołu i z menu kontekstowego włączamy opcję Zestaw kontaktowy). Oba te udoskonalenia znacznie zmniejszają obciążenie sprzętu podczas dokonywania obliczeń, ponadto pozwalają na identyfikację komponentów, między którymi zachodzi kolizja. Praca z dużymi zespołami Użytkownicy programów do projektowania CAD, pracujący na dużych i skomplikowanych projektach są zmuszeni stale balansować na krawędzi możliwości sprzętu i systemu operacyjnego. Przykładowo projekty maszyn przemysłowych czy kompleksowych systemów transportowych osiągają wielkość dziesiątek a nawet setek tysięcy części. Wprowadzenie w Inventorze 2007 funkcjonalności Poziomów szczegółu otworzyło możliwość częściowego ładowania zespołów bez całkowitego odłączania subkomponentów. Obecna wersja przynosi szereg kolejnych zmian, które mają na celu ułatwić obsługę dużych zespołów. A oto szczegóły. Obsługa rozkazów 64-bitowych Stosowanie 64-bitowego sprzętu wraz z odpowiednim systemem operacyjnym pozwala przekroczyć barierę maksymalnej obsługi 2GB pamięci RAM (bądź 3GB po zastosowaniu systemowego przełącznika). Ale aby skorzystać z tej możliwości aplikacja inżynierska także musi być odpowiednio przygotowana. Autodesk Inventor 2009 jest dostarczany w pakiecie w postaci dwóch kompilacji: 32- i 64-bitowej, które są automatycznie wybierane w momencie instalacji dla systemu operacyjnego, na jakim program jest instalowany. Więcej pamięci RAM oznacza możliwość pracy na znacznie większych zespołach, a także swobodną pracę w Inventor Studio czy w module Symulacji dynamicznej najbardziej pamięciożernych częściach pakietu. Podczas pracy z systemem 64-bitowym licznik zużycia pamięci pokazuje rownież ilość pamięci pobraną przez system operacyjny. 5
Zakres uproszczenia komponentu zastępczego może być różny zależnie od potrzeb. Na dole okna dialogowego jest nowa opcja Tryb zredukowanej pamięci. Tryb zredukowanej pamięci dla komponentów pochodnych W oknie dialogowym tworzenia Komponentów pochodnych dla zespołów znajdziemy nową opcję Tryb zredukowanej pamięci. Włączenie trybu zredukowanej pamięci w oknie tworzenia Komponentów pochodnych pozwala zwolnić z pamięci informacje o modelu bryłowym w wynikowym komponencie. Dzięki temu mniej pamięci potrzeba, aby otworzyć zespół pochodny, co skutkuje większą wydajnością przy pracy z zespołem zbudowanym z dużej ilości części i podzespołów. Elementy zastępcze Funkcjonalność Poziomów szczegółu ułatwia wydajną pracę z dużymi zespołami poprzez wyłączenie grafiki zbędnych elementów można zmniejszyć ilość wyświetlanych szczegółów, co polepsza przejrzystość modelu i tym samy zmniejsza obciążenie sprzętu. To, co z jednej strony jest zaletą, potrafi być też wadą jeśli nie widać wszystkich elementów, to łatwo o błąd konstrukcyjny. Dla wielu czynności projektowych niezbędna jest reprezentacja wszystkich komponentów całego zespołu. Stworzenie uproszczonych wersji podzespołów w poprzednich wersjach było możliwe poprzez ręczne utworzenie części jako komponentu pochodnego zastępującego podzespół. W Inventorze 2009 zaimplementowano nowy typ Poziomów Szczegółu o nazwie Zastąpienie (Substitute). Poziom szczegółu pozwala zastąpić w zespole nadrzędnym wybrany podzespół jedną częścią w przyjazny dla użytkownika sposób. Dla zastąpienia można użyć dowolnej, wybranej przez użytkownika części, bądź też wykorzystać mechanizm komponentu pochodnego. Jeden zespół może posiadać wiele zastąpień o różnym stopniu uproszczenia. Użycie zastąpień nie wpływa na parametry iproperties zespołu (np. ciężar) ani nie naraża na utratę istniejących wiązań czy nie powoduje przekłamań na liście części zespołu, nawet jeśli uaktywnimy zastępczy poziom szczegółu. Ta nowa funkcjonalność oferuje użytkownikowi kontrolę nad zużyciem pamięci podczas pracy z dużą ilością danych. To metoda płynnej modyfikacji sposobów reprezentacji obiektów przy zachowaniu wiązań i dokładnej dokumentacji, dzięki czemu nie ma konieczności pracy na granicy możliwości sprzętowych. To daje także możliwość współdzielenia projektu bez konieczności ładowania u poszczególnych projektantów całego zestawu plików projektu. Na zakończenie wspomnę jeszcze o wprowadzonej w wersji 2009 możliwości cofania wprowadzonych zmian w tabelach iparts, iassemblies i ifeatures. Zmiany w tabelach są traktowane na równi z innymi operacjami edycyjnymi w środowisku modelowania. Wszystkie opisane powyżej udoskonalenia środowiska tworzenia zespołów są wynikiem analizy potrzeb użytkowników, werbalizowanej na listach życzeń i forach użytkowników. Mają na celu przede wszystkim poprawić wydajność i ułatwić tworzenie złożonych cyfrowych prototypów, wystarczająco dokładnych, aby można było poddawać je analizom. Zapewne ten kierunek zmian zostanie zauważony i doceniony przez doświadczonych użytkowników programu, dla których nie liczą się wodotryski i gadżety, tylko określona funkcjonalność. IA MSD Anna Nowak Man and Machine Software 6
Autodesk Inventor. Ćwiczenia. Problem 5. Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009 Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009 Autodesk Inventor 2009 przynosi istotne zmiany w Kreatorze wałów z pakietu Design Accelerator. Poniższe ćwiczenie w skondensowany sposób prezentuje większość udoskonaleń z zakresu tworzenia geometrii. 1. Pierwszy krok to przygotowanie geometrii bazowej dla wałka. Poszczególne kroki zostały opisane w ramce obok rysunki od 1 do 8 pokazują przygotowanie uproszczonych modeli piast krok po kroku. 2. Uruchamiamy w programie Inventor moduł Design Accelerator>Kreator wału; Klikamy na ikonkę Resetuje dane obliczeń w prawym górnym rogu okna. Usuwamy trzy ostatnie stopnie i pozostawiamy jeden bez żadnych modyfikacji. Umiejscowimy teraz wałek. Z sekcji Umieszczenie klikamy kolejne strzałki (osie, początek, orientacja) i wskazujemy kolejno zgodnie z poniższymi rysunkami: powierzchnię cylindryczną pierwszej piasty, powierzchnię boczną pierwszej piasty i z przeglądarki projektu płaszczyznę XZ pierwszej piasty Rys.1 W nowym zespole tworzymy nową część. 3. Nowa ikonka doboru rozmiaru pozwala wskazać geometrię w rysunku i szyko ustalić średnicę pierwszego stopnia wałka. Rys. 2 Wyciągnięcie pierścienia 50 mm. Wskazujemy wewnętrzną powierzchnię cylindryczną łożyska. Rys. 3 Nowy szkic na powierzchni bocznej (okrąg O 220), wyciągnięcie proste 20 mm. 4. Długość pierwszego stopnia również pobierzemy z geometrii w oknie Kreatora wałów klikamy dwukrotnie na opisie stopnia Walec 160 x 40; Dla długości stopnia poleceniem Zmierz wskazujemy dwie przeciwległe powierzchnie boczne piasty. Rys. 4 Na przeciwległej powierzchni szkic z okręgiem 200 mm, wyciągnięcie ujemne 40 mm. 7
Autodesk Inventor. Ćwiczenia. Problem 5. Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009 Po pomiarze uzyskujemy czop o długości 70 mm. Rys. 5 Z poziomu zespołu polecenie Odbij komponenty. 5. Dodajmy drugi stopień ikoną Wstaw walec długość określimy tym razem poprzez pomiar odległości miedzy piastami w okienku wymiarów stopnia (jak w punkcie 4, długość z pomiaru powinna w efekcie wynosić 600 mm). Średnica 170 mm. Nasz wałek powinien wyglądać następująco: Rys.6 Nowe polecenie Lokalizacja przez uchwyt pozwala rozsunąć piasty (przesunięcie osiowe drugiej piasty -600 mm). 6. Podświetlamy na liście komponentów wałka drugi stopień i korzystamy z nowej funkcjonalności Podziel wybrany przekrój - najpierw wydzielimy stopień w odległości 150 mm od początku stopnia, nadając średnicę trzeciemu stopniowi 190 mm. Rys.7 W obu piastach umieszczamy z Content Center łożyska toczne igiełkowe ISO 1206 (I) 160x200x40. Podświetlamy tak utworzony trzeci czop i ponownie dzielimy, 150 mm ale od końca, zmiana średnicy na 170 mm. Rys.8 Gotowa geometria wyjściowa do przeprowadzenia ćwiczenia 8
Autodesk Inventor. Ćwiczenia. Problem 5. Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009 7. Podświetlamy pierwszy czop wałka, dodajemy nowy stopień (Wstaw walec), po czym przeciągamy tak utworzoną kopię stopnia na koniec struktury za pomocą myszy. 8. Zmienimy długość ostatniego stopnia poprzez dwukrotne kliknięcie na czerwonej strzałce wpisujemy wartość 170 mm 9. Od wersji Autodesk Inventor 2009 możemy za pomocą klawisza funkcyjnego CTRL zmieniać długość wewnętrznych stopni nie zmieniając całkowitej długości wałka. Aby sprawdzić tę funkcjonalność podświetlamy drugi stopień i klikamy na czerwoną strzałkę przy wciśniętym klawiszu CTRL. W okienku podajemy długość 170 mm. Całkowita długość wałka zostaje przy tym zachowana, zmienia się jedynie stopień sąsiadujący. Długość środkowego stopnia zmienimy poprzez przeciąganie myszą. Zaznaczamy stopień (o średnicy 190 mm), wciskamy CTRL i przeciągamy do uzyskania wartości 260 mm. 10. Na koniec dodamy kilka elementów kształtujących do wałka. Podświetlamy ostatni stopień i rozwijamy listę modyfikacji końca stopnia. Na liście znajdują się nowe możliwości wprowadzenia gwintowania, płaskiego rowka na wpust oraz rowka na wpust z zaokrąglonym końcem. Wybieramy Gwint, w okienku określamy Długość gwintu 80 mm 9
Autodesk Inventor. Ćwiczenia. Problem 5. Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009 11. Podświetlamy drugi stopień. Z listy modyfikacji końca stopnia wybieramy np. Podcięcie, (jednostki SI, Podcięcie A). Takie samo podcięcie można dodać na początku czwartego stopnia wałka. 12. Dodamy otwór podłużny na jednym z końców wałka. W oknie Kreatora w sekcji Profile z listy rozwijalnej nad listą komponentów wybieramy Otwór po prawej stronie i dodajemy Wstaw otwór walcowy (dostępna jest też opcja otworu stożkowego). Zmieniamy bezpośrednio na ekranie długość otworu na 80 mm, średnicę na 60 mm. Przy okazji możemy sprawdzić dostępne opcje dla obu końców otworu gwint, zaokrąglenie, fazowanie. My dodamy Pierścień zabezpieczający jako modyfikację przypisaną do nowego otworu. Odległość od krawędzi niech będzie 3 mm. Po zaznaczeniu opcji Niestandardowy na dole okna aktywne stają się parametry Szerokość oraz Średnica rowka. Jeśli nie zaznaczymy tej opcji, można będzie pobrać wymiary na podstawie elementów z biblioteki części znormalizowanych Content Center. 13. Tak wygląda ukończony wałek z dodanym na środkowym stopniu nacięciem pod klucz kwadraty. 10
AutoCAD Electrical 2009 AutoCAD Electrical 2009 jako jeden z elementów tworzenia prototypu cyfrowego. Jednym z etapów tworzenia prototypu cyfrowego w wielu przypadkach jest projektowanie jego systemu sterowania a co za tym idzie struktury okablowania. Nie można się w tym przypadku ograniczać tylko i wyłącznie do utworzenia schematu takiego okablowania, ale trzeba także uwzględnić trasy przewodów i ich rozmieszczenie w danym urządzeniu. Jest to szczególnie istotne zagadnienie, jeśli chodzi o okablowanie elementów w jakimś stopniu ruchomych. Wówczas należy zwrócić uwagę, aby projektowane wiązki nie wchodziły w kolizję z żadnym z elementów danego urządzenia, co w rezultacie mogłoby doprowadzić do ich uszkodzenia. Innym zagadnieniem jest opracowanie optymalnej długości takich wiązek. Oba te przypadki mają bezpośrednie przełożenie na fazę produkcyjną a co za tym idzie mogą powodować konieczność dokonywania kosztownych poprawek i niepotrzebne opóźnienia. Obecnie dostępne są narzędzia ułatwiające rozwiązywanie wspomnianych wcześniej zadań projektowych. Można to uczynić korzystając z dwóch programów firmy Autodesk, a mianowicie Autodesk Inventor Professional 2009 i AutoCAD Electrical 2009. Pierwszy z nich umożliwia tworzenie prototypu cyfrowego od strony jego struktury fizycznej. Drugi program daje możliwość projektowania systemów sterowania elektrycznego w oparciu o zaimplementowany zestaw narzędzi specyfikowanych do tego rodzaju działań oraz kontrolę błędów w czasie rzeczywistym. Oba wymienione pakiety dają możliwość wzajemnej wymiany informacji o strukturze okablowania, co pozwala na współpracę inżynierów mechaników i elektryków podczas tworzeniem prototypu cyfrowego i przynosi znaczące usprawnienie całego procesu projektowania. Proces ten można prześledzić na przykładzie projektu szlifierki do betonu opracowanego przez szwedzką firmę HTC. Jedną z wytycznych podczas tworzenia tej właśnie maszyny stał się dostęp do różnego rodzaju miejsc przez dość ograniczone wymiarami wjazdy i manewrowanie w niewielkiej przestrzeni. W związku z tym przednia cześć maszyny, w której znajdują się głowice szlifujące musiała być zaprojektowana jako element podnoszony i opuszczany. Aby zapewnić prawidłową pracę siłowników podczas podnoszenia i opuszczania głowic tzn. ustalić ich skrajne położenia konieczne jest zastosowanie łączników krańcowych i odpowiednie ich okablowanie. W tym miejscu projektanci elektrycy posługując się programem AutoCAD Electrical 2009 opracowali konieczne schematy elektryczne, korzystając ze standardowych bloków programu (złączek), poddając je koniecznej parametryzacji. Następnie utworzono połączenia między poszczególnymi złączkami, tworząc w ten sposób gotowy projekt okablowania. Tworzenie schematu rozpoczyna się od wstawienia złączek (menu Schematic>Insert Terminal) określając ich 11
orientację, liczbę wtyków i nazwę. Kolejnym etapem jest dokonanie połączeń pomiędzy poszczególnymi elementami schematu za pomocą polecenia Wires>Insert Wires. Następna czynność to utworzenie warstw zgodnych z typami przewodów stosowanymi w Autodesk Inventor Professional 2009 (Create/Edit Wire Type) i przyporządkowanie ich do odpowiednich przewodów schematu. Ostatni krok to numeracja przewodów, którą wprowadzamy poleceniem Wires>Insert Wire Numbers. Na zdjęciach poniżej przedstawiono wygląd takiego schematu. Na pierwszej ilustracji widoczna jest wersja niekompletna a na drugiej uzupełniona o brakujące przewody i ich numerację. Zwłaszcza numeracja przewodów i nazewnictwo złączek ma kluczowe znaczenie podczas eksportu danych do Autodesk Inventor Professional 2009. W dalszej kolejności można dokonać eksportu stworzonego w AutoCAD Electrical 2009 schematu do Autodesk Inventor Professional 2009 (plik w formacie XML) i rozpocząć pracę przy projektowaniu trasy tej wiązki. Plik ten zawiera dane dotyczące nazw poszczególnych złączek, połączenie poszczególnych wtyków oraz nazwy warstw, na których umieszczone zostały przewody. Zbiór ten tworzy się poleceniem Projects>Reports>Autodesk Inventor Professional Export. W tym momencie przechodzimy do programu Autodesk Inventor Professional 2009. Pracę należy rozpocząć od zdefiniowania punktów przyłączeń przewodów, czyli początku i końca wiązki oraz nazwania gniazd łączników krańcowych zgodnie z nazwami złączek zastosowanymi na schemacie elektrycznym AutoCAD-a Electricala. Kolejnym etapem będzie import danych z zapisanego wcześniej pliku w formacie XML i wirtualne ułożenie przewodów we właściwych miejscach. Aby wykonać powyższe kroki z poziomu zespołu otwieramy do edycji interesujące nas elementy (wtyczki łączników krańcowych) i poleceniem Części wiązek przewodów>umieść styk wstawiamy punkty przyłączenia przewodów. Po zakończeniu tej czynności poleceniem Utwórz wiązkę przewodów z panelu zespołu dodajemy do modelu nowy element typu Wiązka. Z panelu narzędzi Kable i wiązki przewodów wybieramy polecenie Importuj dane wiązki przewodów i wskazujemy utworzony w AutoCAD Electrical 2009 plik XML. W ten sposób wstawione zostaną przewody tworzące naszą wiązkę zgodnie ze zdefiniowanymi wcześniej parametrami. Wygląd ich daleki jest jednak od oczekiwań, co pokazane zostało na powyższej ilustracji. Jak widać znajdują się one w miejscach, w których byłyby narażone na uszkodzenia podczas normalnej pracy maszyny. Aby ułożyć je w pożądany przez projektanta sposób trzeba posłużyć się poleceniem Utwórz segment i podając odległości od poszczególnych elementów modelu stworzyć właściwą trasę projektowanej wiązki. Kolejny etap to przyporządkowanie wstawionych przewodów do utworzonej trasy (polecenie Trasa, pozwalające ręcznie kontrolować umieszczanie przewodów w osłonach lub Trasa automatyczna). Efekt końcowy widać na poniższych ilustracjach. Jeśli na tym etapie okazałoby się, że konieczne jest dodanie przewodu, który został pominięty w fazie projektowania schematu to również nie stanowi to problemu. Opisana operacja eksportu i importu danych działa dwukierunkowo. Możliwe jest więc przeniesienie danych z Autodesk Inventor Professional 2009 do AutoCAD Electrical 2009 poleceniem Eksport danych wiązki przewodów. Ze względu na konieczność przygotowania dokumentacji dla celów produkcyjnych, ważna jest znajomość długości tych wiązek. Aby ją uzyskać można dokonać wyprostowania zaprojektowanego wcześniej okablowania i odpowiedniego jego zwymiarowania. W tym celu posługujemy się poleceniem Tablica montażowa, które przenosi wiązki stworzone w obszarze 3D do arkusza dokumentacji 2D, gdzie możemy dokonać ich opisu, np. zwymiarować lub dodać uwagi. Po wykonaniu tych czynności otrzymujemy rysunek w formie zaprezentowanej poniżej z naniesionymi wymiarami. W ten sposób kooperant, który będzie w przyszłości dostawcą opisywanych elementów, otrzymuje niezbędne dane, czyli długość i typ stosowanych przewodów. Reasumując, w przedstawiony powyżej sposób możemy szybko i sprawnie przejść przez wszystkie niezbędne fazy projektu elektrycznego przy użyciu dwóch współpracujących ze sobą programów. Daje to możliwość stworzenie prototypu urządzenia bez potrzeby angażowania znacznych środków i koniecznego w takich przypadkach zaplecza technicznego. Pozwala również ograniczyć do minimum prawdopodobieństwo powstawania błędów. PM MSD Radosław Stusiński Man and Machine Software 12
Najważniejsze powody do przejścia na AutoCAD Mechanical 2009 Potężne narzędzia do projektowania mechanicznego Żeby skutecznie konkurować i zdobywać kontrakty na dzisiejszym globalnym rynku, inżynierowie i projektanci muszą tworzyć i modyfikować rysunki projektów mechanicznych szybciej niż kiedykolwiek wcześniej. AutoCAD Mechanical to program AutoCAD przeznaczony dla branży mechanicznej. Obejmuje pełną funkcjonalność programu AutoCAD oraz obszerny zestaw narzędzi stworzonych specjalnie do przyspieszania procesów projektowania mechanicznego. W efekcie użytkownicy tego oprogramowania uzyskują przewagę nad konkurencją oszczędzając niezliczone ilości godzin projektowania i edycji projektów, co oznacza, że mają więcej czasu na wprowadzanie innowacji i nie tracą go na rozwiązywanie problemów związanych z samym rysowaniem. Odkryj dlaczego tak wielu inżynierów i projektantów przechodzi na pracę w programie AutoCAD Mechanical. 1. Standard w projektowaniu 2D AutoCAD Mechanical, który należy do popularnej rodziny produktowej AutoCAD, jest standardem w projektowaniu 2D i kreśleniu rysunków w przemyśle produkcji mechanicznej. 2. Dedykowany do 2D Firma Autodesk inwestuje znaczące środki w rozwój technologii projektowania mechaniki w 2D dla branży produkcyjnej. 3. Społeczność Autodesk Z liczbą 8 milionów stanowisk, 1700 partnerów i 2700 firmami tworzącymi dodatkowe oprogramowanie, społeczność zgromadzona wokół firmy Autodesk jest szeroka, aktywna i posiada duże doświadczenie. 4. Potężne narzędzia rysunkowe 2D AutoCAD Mechanical zapewnia innowacyjne narzędzia do projektowania i kreślenia rysunków, które są ukierunkowane na potrzeby użytkowników projektujących w 2D: Inteligentne narzędzia do wymiarowania Wsparcie dla międzynarodowych standardów rysunkowych Opisy, symbole, uwagi i oznaczenia 5. Dodatkowa funkcjonalność bez dodatkowych kosztów AutoCAD Mechanical zawiera w standardzie funkcje, które w produktach konkurencyjnych są często dostarczane użytkownikom za dodatkową opłatą: Biblioteki ponad 700000 części znormalizowanych Zarządzanie zestawieniami materiałowymi Zintegrowane zarządzanie danymi 6. Zautomatyzowane zadania AutoCAD Mechanical automatyzuje wiele typowych zadań, które użytkownicy innych aplikacji 2D muszą wykonywać ręcznie: Zautomatyzowane ukrywanie linii krawędzi niewidocznych Zautomatyzowane zarządzanie warstwami Zautomatyzowane generatory komponentów maszynowych i automatyzacja obliczeń 7. Autodesk DWG Można ochronić wartość wcześniej wykonanych projektów poprzez wykonanie konwersji do formatu Autodesk DWG, który oferuje najwyższy poziom zgodności danych z dostawcami, parterami i klientami. 8. Elastyczne środowisko rysunkowe AutoCAD Mechanical może być łatwo skonfigurowany tak, aby spełniał indywidualne wymagania użytkownika lub całej firmy, co w znaczący sposób redukuje koszty i obsługę ustawień złożonych konfiguracji. 9. Pula przeszkolonych użytkowników Wielu studentów uczelni wyższych, kończących edukację, odbywało zajęcia z obsługi produktów firmy Autodesk, co pozwala na łatwe znalezienie odpowiednio przygotowanych pracowników. 10. Prototypowanie cyfrowe AutoCAD Mechanical jest częścią rozwiązania firmy Autodesk do Prototypowania Cyfrowego, które jest skalowalnym, dostępnym i efektywnym kosztowo rozwiązaniem dla firm produkcyjnych, pozwalającym sprawdzić i ocenić projekt zanim zostanie wykonany jego model rzeczywisty. 13
NAVIGATE YOUR 3D WORLD SpaceNavigator for Notebooks Przenośna myszka 3D, Przesun w lewo / prawo Wakacyjna promocja 99,- * W zestawie ze stylowym futerałem *Cena promocyjna, nie zawiera podatku VAT. Promocja trwa od 01.08 do 30.09.2008,,, Przesun w gore, / dol. Przybliz / oddal, SpaceNavigator for Notebooks to myszka 3D, która zapewnia intuicyjna i łatwa nawigacje pozwalajac na obracanie, przybliżanie i przesuwanie modelu 3d jednym płynnym ruchem. We współpracy z ponad 100 popularnymi aplikacjami szybko staje sie standardem w pracy projektantów. Przechyl Wsparcie obejmuje,, Obroc w poziomie,, Obroc w pionie www.3dconnexion.com 14
Nowy podręcznik Autodesk Inventor START! Użytkownicy oprogramowania Autodesk Inventor, którzy właśnie rozpoczynają swoją przygodę z tym systemem CAD, mogą skorzystać z nowej pozycji książkowej jaka właśnie pojawiła się na rynku wydawniczym. Nowy podręcznik Autodesk Inventor START!, autorstwa Fabiana Stasiaka, skierowany jest do początkujących użytkowników programu Autodesk Inventor. Przedstawiony w tym podręczniku zestaw tematów uczy prawidłowego podejścia do projektowania mechaniki w programie Inventor. Zastosowana w podręczniku forma zestawu kilku prostych projektów do samodzielnego wykonania, z dokładnym opisem kroków, pozwala w krótkim czasie zapoznać się z najważniejszymi narzędziami programu Inventor oraz prześledzić prawidłową drogę prowadzenia projektów. Cechą szczególną tego podręcznika jest brak przygotowanych wcześniej plików ćwiczeniowych, co pozwala czytelnikowi na całkowicie samodzielne wykonanie wszystkich projektów rozpoczynając pracę nad każdym z nich od zera. Najważniejsze tematy poruszone w tym podręczniku to: definiowanie projektów, konfigurowanie programu Inventor, podstawy modelowania części, praca w środowisku zespołów, tworzenie dokumentacji rysunkowej, modelowanie części z blachy, generator ram i konstrukcje spawane, adaptacyjność, elementy ifeature, biblioteki części ipart, parametryczne zespoły iassembly, pomocnik projektu. Podręcznik Autodesk Inventor START! stanowi dobrą podstawę do dalszego samodzielnego poznawania coraz bardziej zaawansowanych funkcji programu Inventor. Zestaw ćwiczeń zamieszczony w tym podręczniku został opracowany w polskiej wersji językowej programu Autodesk Inventor 2008, jednakże wszystkie ćwiczenia można wykonać także w programie Autodesk Inventor 2009. Istotne różnice pomiędzy wersjami 2008 i 2009 zostały wyróżnione i opisane. Podręcznik może być także z powodzeniem wykorzystany przez użytkowników starszych wersji programu Autodesk Inventor. Więcej informacji o podręczniku Autodesk Inventor START! można znaleźć na stronach wydawnictwa: www.expertbooks.pl 15
NAVIGATE YOUR 3D WORLD SpaceExplorer Zaawansowana i ergonomiczna myszka 3D dla profesjonalistów Przesuń w lewo / prawo Przesuń w góry / w dół Jedynie 299,- * * Sugerowana cena detaliczna netto (nie zawiera podatku VAT, 22%) Oddal / przybliż Obracaj wg osi X Obracaj wg osi Y Od pomysłu do realizacji: dzieki myszkom 3D firmy 3Dconnexion możesz projektować i tworzyć swoje obiekty i konstrukcje w rekordowo szybkim czasie. Możesz manipulować obiektami trójwymiarowymi czy nawet latać nad ziemia w GoogleEarth ze zrecznościa i precyzja, której nie da sie osiagnać przy użyciu zwykłej myszki i klawiatury. SpaceExplorer wspiera ponad 120 aplikacji 3D i jest dostepny u naszych dealerów. Obracaj wg osi Z www.3dconnexion.com Kontakt: eesales@3dconnexion.com, Tel. +48-71-343 57 98 Wsparcie dla 16