Witamy ponownie wszystkich naszych czytelników!

Witamy ponownie wszystkich naszych czytelników! Z prawdziwą radością oddajemy w Wasze ręce ten numer gazetki szkolnej. Powodów do zadowolenia mamy bardzo wiele. Po pierwsze - przyszła wiosna, a po drugie powracamy do Was ze świeżą porcją dziennikarskiej twórczości. 1 KELIAUKIME PO LIETUVĄ... 2 1.1 WSZYSTKIE ŚCIEŻKI PROWADZĄ DO NAUKI... 2 1.2 W GOŚCINIE U MALARKI Z TABORYSZEK... 4 2 PRADINUKŲ DŽIAUGSMAI... 5 2.1 OPIS BABCI LUB DZIADKA... 5 2.2 ZAWODY LUDZI NASZEJ MIEJSCOWOŚCI... 5 2.3 CO WEDŁUG CIEBIE JEST NAJWAŻNIEJSZE NA ŚWIECIE?... 6 3 MOKYKLOS PULSAS... 7 3.1 WIECZÓR ABSOLWENTA... 7 3.2 BIBLIOTEKA-DOM KSIĄŻEK... 9 4 MŪSŲ SVEČIAI, MES SVEČIUOSE... 10 4.1 WYWIAD Z PANIĄ ANNĄ WORONIECKĄ KIEROWNIKIEM MUZEUM ETNOGRAFICZNEGO W BIAŁEJ WACE... 10

1 KELIAUKIME PO LIETUVĄ 1.1 Wszystkie ścieżki prowadzą do nauki Wycieczki to z pewnością najbardziej lubiany przez młodzież i dzieci sposób zdobywania wiedzy, dlatego staramy się jak najczęściej organizować ciekawe i pożyteczne wyjazdy. Jedną z takich ostatnio zorganizowanych wycieczek było zwiedzanie w Centrum Wystawienniczym Litexpo miedzynarodowej wystawy Studia 2016, która odbyła się 4 stycznia 2016 r. Uczniowie klas IIG i IVG mieli możliwość obcowania z przedstawicielami różnych litewskich oraz zagranicznych uczelni wyższych. Ten wyjazd z pewnością ułatwił uczniom wybór uczelni i kierunku studiów. Bez wątpienia, takie wycieczki są bardzo pożyteczne dla młodzieży, ponieważ dają nie tylko wiedzę, lecz także rozjaśniają codzienną rutynę życia szkolnego oraz wzbogacają szkolny program nauczania, dlatego mamy nadzieję, że nasze gimnazjum nadal będzie organizować takie korzystne i motywujące do nauki wycieczki.

G. Czernyszowa, uczennica klasy IIG

1.2 W gościnie u malarki z Taboryszek Każdego roku, pod koniec lutego, mieszkańcy Taboryszek świętują urodziny malarki Anny Krepsztul. Artystka zmarła dziewięć lat temu, lecz pamięć o jej twórczości i niezwykłej osobowości pozostaje nadal obecna wśród mieszkańców. Bardzo cieszymy się, że 19 lutego, mieliśmy okazję zwiedzić małą ojczyznę wybitnej malarki naszego rejonu Anny Krepsztul. Spotkanie rozpoczęło się mszą św., po której wszyscy zebrani złożyli kwiaty na grobie malarki. Kolejna część uroczystości odbywała się w Muzeum Anny Krepsztul w Taboryszkach, gdzie uczniowie Gimnazjum im. A. Krepsztul w Butrymańcach czytali listy i wspomnienia malarki, a dyrektor gimnazjum opowiedziała o odbywających się w gimnazjum konkursach plastycznych poświęconych malarce, a także o szkolnym muzeum pamięci A. Krepsztul. Przed zebranymi wystąpił także zespół Przyjaciele" z rejonu wileńskiego. Zostaliśmy bardzo przyjemnie zaskoczeni tym wyjazdem, ponieważ po raz pierwszy gościliśmy w Taboryszkach, gdzie od 2008 roku działa Muzeum Anny Krepsztul, którym dziś opiekuje się siostra malarki Danuta Mołoczko. Obejrzeliśmy tu urządzone dwie sale ekspozycyjne, gdzie można zobaczyć nie tylko obrazy malarki, ale również jej hafty, jak i fragment pokoju, w którym mieszkała. W pewnym momencie zrobiło nam się trochę przykro, ponieważ ciągle zwiedzamy różne zabytkowe miejsca, a wybitnym ludziomi własnego regionu poświęcamy tak mało uwagi. A przecież Anna Krepsztul-malarka ludowa, honorowa obywatelka rejonu solecznickiego, urodziła się w Taboryszkach, miejscowości zupełnie niedaleko położonej od Białej Waki i spędziła w tej miejscowości całe swoje życie, a my dopiero teraz zwiedzamy to cudowne miejsce. Za wycieczkę dziękujemy dyrektorowi gimnazjum P. Mirosławie Szostak. Uczniowie klasy 8

2 PRADINUKŲ DŽIAUGSMAI 2.1 Opis babci lub dziadka Moja babcia ma na imię Sabina, ma 51 lat. Włosy ma farbowane w czarno-czerwonym kolorze, są też trochę kędzierzawe. Mieszka w Wilnie. Mając wolny czas, często przyjeżdża do nas w gościnę, bo tęskni za nami. Kocham swoją babcię, bo zawsze, gdy przyjeżdża do nas, to zawsze coś przywozi i jest bardzo dobrą. Gitana Januszkiewicz, kl. 4 Mój dziadek nazywa się Władimir. On ma 73 lata. Dziadek wygląda pięknie, ma kręcone siwe włosy i niebieskie oczy. Jest wysoki. Mając wolny czas, lubi oglądać telewizję, czytać książki i grać ze mną w warcaby. Kocham go za to, że jeździ ze mną na rowerze, wyjaśnia, jak wykonać zadanie domowe, gra ze mną w różne gry. Eryka Szostak, kl. 4 Moja babcia ma na imię Danuta. Ma 56 lat. Ma krótkie jasne włosy. Oczy ma niebieskie. Jest bardzo dobra i miła. W wolny czas najbardziej lubi być w ogrodzie. Kocham ją, bo jest moją babcią i jest bardzo dobrą. Waleria Bizunowicz, kl. 4 2.2,,Zawody ludzi naszej miejscowości" W ramach realizacji projektu klas początkowych,,zawody ludzi naszej miejscowości" odwiedziła nas mama Eweliny, uczennicy klasy 4, która w sposób praktyczny pokazała na czym polega zawód fryzjerki. Na wstępie spytała, kto chce być fryzjerem. Mile była zaskoczona, gdy zobaczyła górę podniesionych rąk. Na początku opowiedziała o swojej pracy, o higienie włosów. Pani Jania przyniosła ze sobą najważniejsze narzędzia fryzjerskie niezbędne do układania, modelowania oraz strzyżenia. Wśród nich były lokówki, suszarka, różnego rodzaju szczotki, nożyczki oraz inne akcesoria. Dzieci z wielką radością wzięły udział w układaniu fryzur.zaplatać warkocze zgodziło się dużo chłopaków. Na zakończenie spotkania gromkimi brawami podziękowały Pani za przybycie i przekazanie interesującej informacji. Serdecznie dziękujemy pani Janinie za przybycie i bardzo ciekawe zajęcie. Nauczycielka klasy 4

2.3 Co według ciebie jest najważniejsze na świecie? Według mnie najważniejszymi rzeczami na świecie są: rodzina, ponieważ na nią można polegać, jest ona na dobrze i na złe; zdrowie, ponieważ jest bez niego źle; miłość, ponieważ jest czymś, czego każdy z nas potrzebuje, aby czuć się szczęśliwym; Ojczyzna, ponieważ czuję dumę ze swojego pochodzenia; Bóg, ponieważ od niego pochodzi dobro. Eryka Szostak, kl.4 Według mnie najważniejsze są: zdrowie, nie będzie zdrowia, nie będzie miłości do życia; nauka, bez nauki człowiek głupi; rodzina, kiedy masz rodzinę, masz w życiu pomoc; przyjaciele, gdy są przyjaciele, to nie smutno; dom, kiedy jest dom i ciepło w nim, masz gdzie żyć. Waleria Bizunowicz, kl. 4

3 MOKYKLOS PULSAS 3.1 Wieczór Absolwenta W szkole nauka W szkole przygoda W szkole - rozmowa W szkole przyjaźnie W szkole miłości W szkole rozstania Szkoła jest życiem Joanna Zelik Wieczór Absolwenta - wyjątkowa impreza, wieczór wspomnień, okazja do przypomnienia szkolnych przygód, spotkania z kolegami i nauczycielami. Miło jest po roku, po pięciu, dziesięciu, piętnastu, dwudziestu, dwudziestu pięciu, trzydziestu i czasem nawet po trzydziestu pięciu latach powrócić w mury swojej szkoły. Właśnie w sobotę, 6 lutego 2016 r., mieliśmy okazję w Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Białej Wace organizować takie sentymentalne spotkanie po latach. Uroczystość rozpoczęła się polonezem w wykonaniu naszych maturzystów. Miłymi wspomnieniami absolwentów przywitała Pani Dyrektor. Całą imprezę upiększyły występy obecnych uczniów różnych grup wiekowych. Cieszyliśmy się z możliwości bycia gospodarzami święta. Konferansjerzy przeprowadzili krótkie wywiady z absolwentami szkoły, każda promocja miała wiele ciepłych słów do powiedzenia, z ust absolwentów płynęły serdeczne życzenia i miłe wspomnienia. Tego wieczoru nie brakowało śpiewu, tańca i łez wzruszenia. Po koncercie, każda promocja ze swoim wychowawcą udała się na lekcję wychowawczą do swoich klas, po czym wrócili na II część zaplanowanej zabawy przy żywej muzyce w Centrum Imprez. Mamy nadzieję, że impreza się udała i tradycja takich spotkań będzie kontynuowana przez kolejne promocje. Uczennice IVG klasy: Marzena Petikonis i Anna Andrejewaite

3.2 Biblioteka-dom książek Mając na celu przywrócenie zainteresowania książką i zwiększenie czytelnictwa w społeczeństwie, Sejm ogłosił rok 2016 Rokiem Bibliotek. Wraz z rozwojem nowych technologii ludzie nie mają chęci do czytania, gdyż jest to praca, a teraźniejsza młodzież nie lubi pracować. Jednakże cieszy, że są tacy, którzy odwiedzają biblioteki, chodzą do czytelni, przeglądają półki z nowinkami wydawnictw w księgarniach. I wcale nie dlatego, że nie mają czym się zająć, tylko dlatego, że dbają o rozwój i samokształcenie. Książka pogłębia wiedzę, poucza, pomaga zrozumieć siebie i innych, wzbogaca nas duchowo, a także zwiększa nasz zapas słów. W naszym miasteczku są trzy biblioteki,więc pewnego dnia wyruszyliśmy z klasą na rozmowę z pracownikiem biblioteki w Białej Wace, panią Krystyną Szatrowską. Dowiedzieliśmy się, że w bibliotece pracują dwie panie: pani Krystyna Szatrowska i pani Halina Bilons, która pracuje jako bibliotekarka już ponad 35 lat i zna wiele pokoleń swoich czytelników. Biblioteka posiada ponad 17 000 książek, 5 komputerów i około 600 czytelników. W bibliotece działa teatrzyk pod tytułem,,kogucik. Odbywają się tu także wystawy książek, konkursy rysunków, zabawy, tematyczne wieczory. Biblioteka bardziej staje się miejscem spotkań tu nie tylko można otrzymać potrzebną informację, lecz przyjemnie i z korzyścią spędzić czas. Odwiedziliśmy także bibliotekę szkolną. Pracuje tu pani Maria Bukina, która studiowała w Wileńskiej Szkole Kultury. Powiedziała, że biblioteka funkcjonuje odkąd została wybudowana szkoła, a sama pracuje tu ponad 37 lat. Czytelnia posiada bardzo dużo książek, gdyż czyta tu cała wspólnota szkolna. Także ma około 4500 podręczników szkolnych. Najchętniej uczniowie oraz dorośli czytają literaturę piękną. W bibliotece są 4 komputery i miejsca wyznaczone wyłącznie do czytania książek lub odrabiania pracy domowej. W bibliotece odbywają się różne imprezy, są przedstawiane projekty. Tu także możemy poznać historię szkoły, którą chętnie się z nami podzieli nasza pani Maria. Pożegnaliśmy się z panią bibliotekarką i szczerze obiecaliśmy częściej odwiedzać bibliotekę, czytać książki i dzielić się szczęściem czytania z rodzicami, nauczycielami, kolegami. Mamy nadzieję, że w rok biblioteki uda nam się urosnąć nie tylko o kilka centymetrów, ale przede wszystkim urośniemy wiedzą otrzymaną poprzez czytanie książek. Cieszymy się, że w naszym miasteczku są biblioteki, gdzie można przyjść i spędzić swój czas z ciekawą książką. Uczniowie klasy 6

4 MŪSŲ SVEČIAI, MES SVEČIUOSE 4.1 Wywiad z Panią Anną Woroniecką kierownikiem muzeum etnograficznego w Białej Wace Po raz kolejny wyruszyliśmy z klasą i naszą wychowawczynią p. Lilią do muzeum etnograficznego w Białej Wace, aby lepiej poznać miejsce, w którym żyjemy. Nietradycyjną lekcję historii poprowadziła dla nas p. Ania Woroniecka, kierownik muzeum etnograficznego w Białej Wace, która opowiedziała nam wiele ciekawych rzeczy o miejscowości w której mieszkamy. Dowiedzieliśmy się, że Biała Waka powstała, gdy w okolicy podjęto eksploatację olbrzymich złóż torfu. Możliwość otrzymania posady, pracy zanęciło ludzi do przeniesienia się na nowe miejsce. Przybyli tu ludzie, którzy bardzo ciężko pracowali przy wykarczowaniu drzew i wydobywaniu torfu. Napływ ludności spowodował rozwój osiedla, zaczęto budować domy, sklepy, urząd pocztowy, nowe zakłady, przedszkole oraz szkołę. Mieliśmy także okazję obejrzeć ciekawe zdjęcia z dawnych lat. Było nam niezmiernie miło pogrążyć się w atmosferze przeszłości. Wywiad z Panią Anną Woroniecką 1. Kim jest Pani z zawodu? Z zawodu jestem agronomem. 2. Dlaczego wybrała Pani właśnie ten kierunek? Chciałam zrobić, aby wokół było ładnie. 3. Gdzie Pani pracowała po studiach? Pierwsza moja praca wiązała się ze stanowiskiem agronoma w sowchozie w Jaszunach. 4. Co spowodowało zmianę miejsca pracy? Zmianę miejsca pracy spowodowały zmiany w gospodarce państwa. Następnie przez 10 lat pracowałam w szkole jako nauczyciel biologii. 5. Czy jest Pani zadowolona ze swojej pracy? Jestem bardzo zadowolona ze swojej pracy, bo to co robię jest moją pasją. Dziękujemy za rozmowę. Gabriela Januszczenko i Daniel Akanowicz, 5 klasa Pabaigos žodis