Zestaw testowy, całość Uwaga! Wśród podanych niŝej zdań mniej więcej połowa to zdania prawdziwe. 1. Wszelkie transakcje gospodarcze wymagają jakiejś formy rozliczeń. 2. Rozliczenia nie są potrzebne tylko w wypadku zobowiązań publiczno-prawnych 3. Zarówno transakcje kupna-sprzedaŝy dóbr i usług, jak i transakcje kupna-sprzedaŝy aktywów finansowych, wiąŝą się z koniecznością dokonania zapłaty, czyli rozliczeń finansowych. 4. W rozliczeniach kompensacyjnych pieniądz pełni funkcję jednostki obrachunkowej. 5. Rozliczenia kliringowe, gdy kompensata jest pełna, nie wymagają uŝywania pieniądza w funkcji środka płatniczego. 6. Nie są moŝliwe rozliczenia bez konieczności dokonania zapłaty w pieniądzu. 7. KaŜdy rodzaj rozliczeń kończy się zapłatą określonej sumy pieniędzy. 8. Rozliczenia pienięŝne to inaczej rozliczenia gotówkowe 9. Rozliczenia bezgotówkowe nie wymagają uŝywania pieniądza 10. W rozliczeniach gotówkowych nie występuje ryzyko związane z osobą kontrahenta 11. UŜywając gotówki do rozliczeń, nie naraŝamy się na Ŝadne ryzyko. 12. W kaŝdym wypadku moŝna do rozliczeń uŝywać gotówki 13. Czek gotówkowy zaliczamy do instrumentów rozliczeń gotówkowych. 14. Aby korzystać z bankowych usług rozliczeniowych, niezbędne jest posiadanie rachunku bankowego 15. System płatniczy obejmuje m.in. róŝne systemy płatności. 16. Instrumenty płatnicze oraz procedury bankowe są elementami składowymi systemu płatności. 17. System płatności z rozrachunkiem netto zapewnia rozrachunek w czasie rzeczywistym 18. Zarówno rozliczenia krajowe, jak i rozliczenia zagraniczne wymagają jakiejś formy powiązań korespondenckich między bankami. 19. Mając rachunek loro w banku zagranicznym, bank krajowy moŝe mu zlecać wypłaty wskazanym beneficjentom. 20. śaden bank nie moŝe być równocześnie korespondentem loro i nostro dla innego banku. 21. System Elixir słuŝy bankom krajowym do przekazywania zleceń płatniczych. 22. Euroelixir słuŝy do przesyłania zleceń płatniczych wyłącznie do krajów europejskich. 23. W systemie z rozrachunkiem brutto moŝliwe jest przeprowadzanie rozliczeń w czasie rzeczywistym. 24. Rozliczenia w czasie rzeczywistym są moŝliwe takŝe w systemie z rozrachunkiem netto. 25. W rozrachunku uznaniowego instrumentu płatniczego środki płyną w tym samym kierunku, co dokumenty rozliczeniowe. 26. Rozrachunek obciąŝeniowych dokumentów płatniczych wymaga zgody banku, który je wysłał. 27. Rozrachunek obciąŝeniowych dokumentów płatniczych jest moŝliwy dopiero po wyraŝeniu na to zgody banku, który je otrzymał. 28. W razie braku środków na rachunku w NBP, bank moŝe do rozliczeń skorzystać z kredytu technicznego, tzw. kredytu śróddziennego. 29. Kredyt śróddzienny jest udzielany przez NBP w razie potrzeby automatycznie kaŝdemu bankowi. 30. KaŜdy bank moŝe wykorzystać do rozliczeń całą kwotę, jaką ma na swoim rachunku w NBP. 31. SORBNET jest systemem z rozrachunkiem brutto w czasie rzeczywistym.
32. Większość detalicznych rozliczeń klientowskich banki kierują do systemu RTGS SORBNET. 33. W krajowych rozliczeniach brutto w czasie rzeczywistym musi uczestniczyć Krajowa Izba Rozliczeniowa. 34. Podstawowym zadaniem Krajowej Izby Rozliczeniowej jest przeprowadzanie detalicznych rozliczeń międzybankowych w systemie z rozrachunkiem netto. 35. Wykonując swoje zadania, KIR S.A. zleca bankowi centralnemu rozrachunek poprzez system SORBNET. 36. Systemy płatnicze mogą przenosić zakłócenia z jednego rynku finansowego na inny. 37. System płatniczy danego kraju nie podlega wpływom czynników zagranicznych. 38. Jednym z powaŝniejszych zagroŝeń w systemie płatniczym jest ryzyko płynności. 39. Utrata płynności przez jednego z uczestników systemu płatniczego nie moŝe zagrozić innym. 40. Jednym z negatywnych skutków zasilania przez bank centralny banków, które mają problemy z płynnością, jest tzw. moral hazard (ryzyko naduŝycia). 41. Polskie banki mogą uczestniczyć w systemie TARGET poprzez system EUROELIXIR. 42. System TARGET umoŝliwia polskim bankom rozliczenia zagraniczne w czasie rzeczywistym. 43. Krajowy system rozliczeń detalicznych odbywa się głównie w ramach systemu ELIXIR. 44. Zlecenia płatnicze kierowane do systemu ELIXIR składane są w postaci dokumentów papierowych bezpośrednio w BRIR. 45. Najczęściej wykorzystywanym instrumentem rozliczeń jest w Polsce polecenie zapłaty. 46. Polecenie przelewu naleŝy do grupy obciąŝeniowych instrumentów płatniczych. 47. Rozliczenie za pomocą polecenia zapłaty staje się ostateczne dopiero po upływie terminu przewidzianego na jego odwołanie. 48. Ustalone w trakcie sesji rozliczeniowej salda dla kaŝdego banku są przez KIR kierowane do rozrachunku w NBP za pośrednictwem systemu SORBNET. 49. Rozrachunek w NBP na zlecenie KIR realizowany jest bez względu na to, czy banki mają, czy nie mają pokrycia na swoich rachunkach. 50. Kredyt śróddzienny udzielany jest bankom wyłącznie pod zabezpieczenie w postaci bonów skarbowych. 51. Kredyt śróddzienny moŝe zostać przez bank zwrócony w terminie do 3 dni. 52. W razie braku środków na pokrycie spłaty kredytu śróddziennego przekształca się on automatycznie w kredyt overnight, który musi zostać spłacony w następnym dniu roboczym do godz. 10,30. 53. SWIFT jest międzybankową organizacją oferującą rozliczenia w systemie TARGET 54. Banki najchętniej wykorzystują sieć SWIFT do przesyłania zleceń płatniczych w postaci standaryzowanych komunikatów. 55. System EURO1 słuŝy do transgranicznych wysokokwotowych rozliczeń w walucie Euro. 56. KaŜdy bank ma prawo do kierowania płatności w Euro do systemu EURO1. 57. Tzw. Struktura Pojedynczego Zobowiązania stosowana w systemie EURO1 oznacza, Ŝe w danym momencie bank moŝe skierować do systemu tylko jedną płatność. 58. Rozliczenia w systemie EURO1 odbywają się na bazie netto z zastosowaniem tzw. Struktury Pojedynczego Zobowiązania, czyli zmieniającego się z kaŝdą operacją pojedynczego salda, które ma w danym momencie zapłacić lub otrzymać od pozostałych uczestników systemu. 59. Ryzyko systemowe w systemie EURO1 jest ograniczane poprzez system limitów: debetowego i kredytowego, których przekroczenie wstrzymuje daną operację, kierując zlecenie do kolejki zleceń oczekujących na realizację.
60. Debetowy i kredytowy limit salda, czyli tzw. Pojedynczego Zobowiązania, w systemie EURO1 jest ustalany w drodze negocjacji pomiędzy członkami Systemu. 61. Ostateczne rozliczenie w systemie EURO1 odbywa się na koniec dnia poprzez przekazanie sald rozliczeniowych bezpośrednio do banków centralnych krajów członkowskich Systemu. 62. Ostateczne salda rozliczeniowe przekazane bezpośrednio uczestnikom systemu EURO1 stanowią podstawę do wystawienia przez nich swoim bankom centralnym zleceń płatniczych obciąŝających ich rachunki rozliczeniowe w tych bankach i uznających rachunek rozliczeniowy systemu w Europejskim Banku Centralnym. 63. System STEP2 słuŝy do wysokokwotowych rozliczeń brutto w walucie Euro. 64. Paneuropejska izba rozliczeniowa STEP2 umoŝliwia szybkie rozliczanie detalicznych zleceń płatniczych w Euro. 65. Polskie banki uczestniczą w paneuropejskim systemie rozliczeń w Euro STEP2 poprzez system Euroelixir. 66. Krajowe podmioty gospodarcze mogą dokonywać wysokokwotowych rozliczeń w walucie euro w czasie rzeczywistym poprzez system SORBNET-EURO. 67. Na razie jeszcze nie jest moŝliwe, aby polskie przedsiębiorstwa rozliczały się z zagranicą w czasie rzeczywistym. 68. Rozliczenia w walucie Euro będą w Polsce moŝliwe dopiero po włączeniu naszego kraju do strefy Euro. 69. Polskie banki są juŝ włączone do systemu rozliczeń brutto w czasie rzeczywistym TARGET. 70. System Euroelixir obsługuje zarówno krajowe, jak i zagraniczne rozliczenia w Euro. 71. Tylko zagraniczne rozliczenia w Euro mogą być kierowane do systemu Euroelixir. 72. Rozliczenia krajowe w euro odbywają się za pośrednictwem krajowego systemu Elixir. 73. JuŜ w połowie maja br. Polska zostanie włączona do najnowocześniejszego systemu RTGS, jakim jest TARGET2. 74. Polska stanie się uczestnikiem systemu rozliczeń brutto w czasie rzeczywistym TARGET2 po wejściu do strefy Euro. 75. Do bezwarunkowych instrumentów rozliczeń zaliczamy m.in. polecenie wypłaty. 76. Inkaso dokumentowe i akredytywa dokumentowa naleŝą do grupy instrumentów bezwarunkowych. 77. Dokumenty konieczne do rozliczenia polecenia wypłaty to m.in. faktura dokumenty transportowe. 78. Beneficjent polecenia wypłaty nie musi przedstawiać Ŝadnych dokumentów, aby otrzymać pieniądze. 79. Polecenie wypłaty eksportowe bank wystawia na zlecenie swojego klienta. 80. Chcąc zlecić bankowi wystawienie polecenia wypłaty, importer musi mu przekazać odpowiednią kwotę w walucie obcej. 81. Przyjmując od importera zlecenie wystawienia polecenia wypłaty, bank zobowiązuje się sprzedać mu potrzebną do jego realizacji kwotę waluty obcej. 82. Z polecenia wypłaty moŝna korzystać dopiero po wykonaniu kontraktu przez eksportera. 83. UŜywając polecenia wypłaty, importer nie moŝe uniknąć ryzyka związanego z osobą kontrahenta. 84. Godząc się na zapłatę za pomocą polecenia wypłaty, eksporter nie moŝe uniknąć ryzyka związanego z osobą kontrahenta. 85. Zleceniodawca polecenia wypłaty musi ponosić wszystkie koszty związane z jego realizacją. 86. Koszty opłat i prowizji bankowych mogą zostać rozłoŝone pomiędzy zleceniodawcę i beneficjenta.
87. Bank nie ponosi odpowiedzialności za terminowe wykonanie polecenia wypłaty przez banki pośredniczące, nawet jeŝeli sam je wybrał. 88. Zleceniodawcą lub beneficjentem polecenia wypłaty mogą być tylko osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. 89. Polecenie wypłaty moŝe być zrealizowane (wypłacone beneficjentowi) tylko w tej walucie, w której zostało wysłane. 90. Zleceniodawca polecenia wypłaty musi zapewnić środki wystarczające do jego realizacji. 91. Do realizacji poleceń wypłaty przekraczających 10 tys. euro wymagane jest złoŝenie w banku dokumentów potwierdzających istnienie tytułu płatności. 92. Przy rozliczeniach za pomocą polecenia wypłaty ryzyko związane z osobą kontrahenta i krajem jego siedziby ponosi ten, kto pierwszy wykonuje swoje świadczenie. 93. Warunkiem wypłaty sumy wymienionej na czeku jest dostarczenie bankowi przynajmniej faktury pro forma. 94. Przyjmując czeki do inkasa, bank występuje jako pełnomocnik podawcy czeku. 95. Bank ma obowiązek wypłacić podawcy czeku bankierskiego naleŝną kwotę, nie czekając na pokrycie. 96. Przenoszenie własności czeku odbywa się w drodze akceptu. 97. Indos czeku przenosi wszystkie prawa z czeku na indosatariusza. 98. Inkaso dokumentowe naleŝy do nieuwarunkowanych instrumentów rozliczeń. 99. Zleceniodawcą inkasa dokumentowego jest eksporter, który składa w banku dokumenty towarowe wraz z instrukcją inkasową. 100. Składając dokumenty do inkasa, importer określa warunki ich przekazania przez bank inkasujący. 101. Bank inkasujący moŝe wydać dokumenty otrzymane do inkasa wyłącznie po spełnieniu warunków podanych w zleceniu przez eksportera i przekazanych mu przez bank zleceniodawcy. 102. Warunkiem wydania importerowi dokumentów w ramach inkasa moŝe być zapłata, akcept weksla lub zobowiązanie do zapłaty z późniejszym terminie. 103. Bank gwarantuje zleceniodawcy, Ŝe przyjęte do inkasa dokumenty zostaną w terminie wykupione. 104. Ryzyko nieotrzymania zapłaty w ramach inkasa dokumentowego nie występuje. 105. Eksporter składający dokumenty do inkasa jest właścicielem i dysponentem towaru do czasu ich wykupienia przez importera. 106. Stosując inkaso dokumentowe, eksporter ryzykuje, Ŝe w razie niewykupienia dokumentów albo będzie musiał szukać innego nabywcy towaru w kraju przeznaczenia, albo sprowadzić go z powrotem do kraju. 107. Zastosowanie inkasa dokumentowego nie wyklucza ryzyka utraty towaru. 108. Przyjmując dokumenty do inkasa, bank ma obowiązek sprawdzić, czy są one zgodne z warunkami kontraktu. 109. Bank otwiera akredytywę we własnym imieniu ale na pisemne zlecenie swojego klienta. 110. JeŜeli zleceniodawca nie dostarczy bankowi kwoty potrzebnej na wypłatę otwartej akredytywy, to bank moŝe odmówić wypłaty beneficjentowi wskazanej w niej kwoty. 111. Akredytywa staje się dla banku otwierającego wiąŝąca dopiero po stwierdzeniu, Ŝe eksporter wykonał wszystkie warunki zawartej z importerem umowy. 112. Terminowe dostarczenie przez beneficjenta akredytywy do banku negocjującego wszystkich wymaganych dokumentów zgodnych w jej warunkami stanowi wystarczający warunek Ŝądania przez niego zapłaty wymienionej w niej kwoty. 113. Składając w swoim banku zlecenia otwarcia akredytywy, eksporter musi podać w nim dokładne dane dotyczące importera oraz zabezpieczanego kontraktu.
114. Akredytywa dokumentowa jest instrumentem chroniącym od ryzyka obie strony kontraktu. 115. Po otwarciu akredytywy zleceniodawca moŝe Ŝądać od banku otwierającego pokrycia strat powstałych wskutek niewykonania instrukcji zawartych w zleceniu. 116. W razie rozbieŝności między warunkami kontraktu zawartego między eksporterem i importerem oraz warunkami akredytywy, wiąŝące dla banku otwierającego stają się warunki kontraktu. 117. Bank pośredniczący moŝe być zobowiązany do zapłaty beneficjentowi akredytywy za dokumenty zgodne z jej warunkami takŝe wtedy, gdy bank otwierający nie przekaŝe mu środków na wypłatę. 118. W kaŝdym wypadku bank pośredniczący odpowiada wobec beneficjenta za zapłatę kwoty akredytywy, jeŝeli złoŝy on w terminie dokumenty zgodne z jej warunkami. 119. JeŜeli bank pośredniczący uzna, Ŝe złoŝone przez eksportera dokumenty są zgodne z warunkami akredytywy, to bank otwierający odpowiada wobec beneficjenta za zapłatę takŝe wtedy, gdy tak nie jest. 120. Akredytywę moŝna przenosić na beneficjentów wtórnych wiele razy. 121. Przenoszenie akredytywy jest moŝliwe tylko wtedy, gdy jest ona formalnie przenośna i z zachowaniem jej warunków z pewnymi wyjątkami. 122. Akredytywę przenośną moŝna przenieść tylko na jednego beneficjenta wtórnego. 123. W kaŝdym wypadku bank pośredniczący ma obowiązek awizowania beneficjentowi otwartej na jego rzecz akredytywy. 124. Bank pośredniczący musi awizować otwarcie akredytywy tylko wtedy, gdy ją potwierdził. 125. Awizowanie akredytywy nakłada na bank pośredniczący obowiązek zapłaty za dokumenty zgodne z jej warunkami takŝe wtedy, gdy bank ten nie otrzyma na to środków. 126. Bank pośredniczący musi potwierdzić akredytywę, jeŝeli dostał takie zlecenie od banku otwierającego. 127. Nie jest moŝliwa zmiana warunków akredytywy nieodwołalnej. 128. KaŜdą akredytywę moŝna przenieść na beneficjenta wtórnego, jeŝeli zaŝąda tego jej beneficjent pierwotny. 129. Zmiana warunków otwartej akredytywy nieodwołalnej jest moŝliwa tylko za zgodą wszystkich zainteresowanych stron. 130. Jakakolwiek zmiana otwartej akredytywy jest moŝliwa wyłącznie za zgodą banku otwierającego. 131. Bank otwierający musi zmienić otwartą akredytywę, jeŝeli zaŝąda tego zleceniodawca. 132. Bank musi zapłacić beneficjentowi akredytywy za dokumenty niezgodne z jej warunkami, jeŝeli zleceniodawca tak postanowi. 133. Stwierdzenie niezgodności dokumentów z warunkami akredytywy stanowi dla banku wystarczającą podstawę do wstrzymania zapłaty i oczekiwania na decyzję zleceniodawcy. 134. Stwierdzenie przez importera-zleceniodawcę akredytywy niezgodności dokumentów z warunkami akredytywy stanowi dla niego wystarczającą podstawę do odmowy przyjęcia takich dokumentów i odmowy zapłaty. 135. Jedynymi dokumentami, które moŝe zamienić beneficjent pierwotny akredytywy przenośnej są faktura i trata. 136. KaŜda akredytywa moŝe zostać scedowana przez jej beneficjenta. 137. Akredytywa back-to-back to inne określenie dla akredytywy przenośnej. 138. Otwarta akredytywa moŝe stać się dla banku pośredniczącego zabezpieczeniem dla otwieranej przez niego akredytywy wtórnej. 139. W akredytywie back-to-back do uruchomienia akredytywy pierwotnej mogą być wykorzystane niektóre dokumenty otrzymane w ramach akredytywy wtórnej.
140. Bank pośredniczący ma obowiązek otwarcia akredytywy wtórnej (back-to-back) na podstawie akredytywy bazowej, jeŝeli zaŝąda tego beneficjent akredytyw pierwotnej. 141. Akredytywa stand-by jest w istocie gwarancją bankową mającą formę akredytywy. 142. Warunkiem uruchomienia przez beneficjenta akredytywy stand-by jest złoŝenie w terminie jej waŝności oryginałów dokumentów towarowych potwierdzających wykonanie kontraktu. 143. Akredytywa stand-by staje się wymagalna, jeŝeli beneficjent złoŝy pisemne oświadczenie o wykonaniu zobowiązania i nieotrzymaniu zapłaty oraz wymienione w niej kopie dokumentów. 144. Beneficjent moŝe w pewnych wypadkach otrzymać część kwoty wymienionej w akredytywie tytułem zaliczki. 145. Mając otwartą akredytywę, jej beneficjent moŝe w kaŝdym wypadku Ŝądać wypłaty zaliczkowej przed złoŝeniem dokumentów. 146. Zaliczka przewidziana w akredytywie moŝe być uwarunkowana złoŝeniem zabezpieczenia rzeczowego. 147. Są w obrocie akredytyw z kolorowymi klauzulami. 148. Zarówno akredytywa z czerwoną, jak i z zielona klauzulą przewidują wypłatę zaliczki na poczet kontraktu. 149. KaŜda gwarancja bankowa stanowi nieodwołalne zobowiązanie banku do zapłaty określonej w niej kwoty pienięŝnej na pierwsze Ŝądanie beneficjenta. 150. JeŜeli bank wystawił gwarancję bankową na pierwsze Ŝądanie, jej beneficjent moŝe zaŝądać wypłaty gwarantowanej kwoty nawet wtedy, gdy ona mu się nie naleŝy.