Spis treści. Obsługiwane przeglądarki Ułatwienia dostępu w programie SmartCloud Docs... 5

Docs Wersja 1.0.5

ii Docs

Spis treści Obsługiwane przeglądarki....... 3 Ułatwienia dostępu w programie SmartCloud Docs........... 5 Glosariusz.............. 7 A.................. 7 B.................. 7 C.................. 8 D.................. 8 E.................. 9 F.................. 9 G.................. 9 H.................. 9 I.................. 9 J.................. 10 K.................. 10 L.................. 10 Ł.................. 10 M.................. 11 N.................. 11 O.................. 11 P.................. 12 R.................. 14 S.................. 14 T.................. 15 U.................. 15 W................. 15 Z.................. 16 Praca z dokumentami........ 19 Tworzenie i importowanie dokumentów...... 19 Informacje o szablonach.......... 19 Tworzenie dokumentów na podstawie szablonów.. 20 Zmienianie domyślnego formatu plików dokumentów 21 Przesyłanie dokumentów w celu udostępnienia ich do współużytkowania............ 21 Importowanie istniejących dokumentów..... 23 Otwieranie chronionych hasłem plików programu Word 24 Zgodność plików i eksportowanie dokumentów.... 24 Formaty plików obsługiwane w komponencie Documents.............. 24 Zapisywanie dokumentów......... 25 Publikowanie wersji dokumentów....... 26 Eksportowanie dokumentów do innych formatów plików............... 26 Współużytkowanie dokumentów........ 27 Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami............ 27 Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów... 29 Współpraca nad dokumentami w czasie rzeczywistym.. 30 Współedytowanie w czasie rzeczywistym w dokumentach............. 30 Współpraca przy użyciu komentarzy dodawanych w dokumentach............. 34 Edytowanie dokumentów........... 38 Formatowanie tekstu w dokumentach...... 39 Wstawianie odsyłaczy.......... 45 Tworzenie nagłówków i stopek........ 46 Tworzenie spisu treści.......... 48 Wstawianie pól w dokumentach........ 48 Sprawdzanie pisowni dokumentów....... 49 Drukowanie dokumentów......... 50 Praca z obrazami w dokumentach........ 51 Wstawianie obrazów do dokumentów...... 51 Ustawianie właściwości obrazu w dokumentach... 52 Praca z tabelami w dokumentach........ 53 Tworzenie tabel w dokumentach....... 53 Zmienianie stylów tabel w dokumentach..... 54 Ustawianie właściwości tabel w dokumentach... 54 Ustawianie kolorów tła w komórkach tabeli.... 55 Wyrównywanie tekstu w komórkach tabeli w dokumentach............. 55 Dodawanie wierszy i kolumn w tabelach..... 55 Przenoszenie wierszy i kolumn w tabelach.... 56 Scalanie lub dzielenie komórek tabeli...... 56 Zmienianie wielkości tabel w dokumentach.... 57 Dodawanie podpisów do tabel w dokumentach... 57 Definiowanie nagłówków dla tabel w dokumentach.. 58 Dokumenty - krótki przegląd......... 58 Skróty klawiaturowe w dokumentach....... 62 Praca z arkuszami kalkulacyjnymi... 65 Tworzenie i importowanie arkuszy kalkulacyjnych... 65 Tworzenie arkuszy kalkulacyjnych na podstawie szablonów.............. 65 Zmienianie domyślnego formatu plików arkuszy kalkulacyjnych............. 66 Przesyłanie arkuszy kalkulacyjnych w celu udostępnienia ich do współużytkowania..... 67 Importowanie istniejących arkuszy kalkulacyjnych.. 69 Importowanie plików tekstowych do arkuszy kalkulacyjnych............. 70 Otwieranie chronionych hasłem plików programu Excel 70 Zgodność plików i eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych 71 Formaty plików obsługiwane w komponencie Spreadsheets............. 71 Zapisywanie arkuszy kalkulacyjnych...... 72 Publikowanie wersji arkuszy kalkulacyjnych.... 72 Eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych do innych formatów plików............ 73 Eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych do plików CSV 74 Współużytkowanie arkuszy kalkulacyjnych..... 74 Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności.... 75 Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych............. 76 Praca grupowa nad arkuszami kalkulacyjnymi w czasie rzeczywistym.............. 78 iii

Współedytowanie arkuszy kalkulacyjnych w czasie rzeczywistym............. 78 Praca grupowa z użyciem komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych............. 82 Zmienianie wyglądu arkuszy kalkulacyjnych..... 87 Czcionki, krawędzie i kolor......... 88 Zmienianie czcionek w arkuszach kalkulacyjnych.. 89 Wyrównywanie tekstu w komórkach arkusza kalkulacyjnego............. 89 Zmiana wysokości wierszy lub szerokości kolumn.. 89 Zmienianie krawędzi w arkuszach kalkulacyjnych.. 90 Odtwarzanie domyślnego formatowania komórek arkusza kalkulacyjnego.......... 90 Formatowanie liczb............ 91 Wprowadzanie i edytowanie danych....... 92 Podstawowe informacje dotyczące edytowania danych 92 Znajdowanie i zastępowanie zawartości komórek.. 93 Dodawanie odsyłacza hipertekstowego do komórki.. 94 Usuwanie odsyłacza z komórki zawierającej odsyłacz hipertekstowy............. 94 Używanie automatycznego wypełniania do wypełniania zakresu............... 95 Scalanie lub dzielenie komórek arkusza..... 96 Sprawdzanie pisowni w arkuszach kalkulacyjnych.. 96 Drukowanie arkuszy kalkulacyjnych do plików PDF 96 Praca z obrazami w arkuszach kalkulacyjnych.... 98 Wstawianie obrazów do arkuszy kalkulacyjnych... 98 Przenoszenie obrazów i zmienianie ich wielkości w arkuszach kalkulacyjnych......... 98 Ustawianie właściwości obrazu w arkuszach kalkulacyjnych............. 98 Praca z wykresami w arkuszach kalkulacyjnych.... 99 Typy wykresów w arkuszach kalkulacyjnych.... 99 Wstawianie wykresów w arkuszach kalkulacyjnych 103 Przenoszenie wykresów i zmienianie ich wielkości w arkuszach kalkulacyjnych......... 104 Kopiowanie wykresów w arkuszach kalkulacyjnych 104 Zmiana zakresów źródła danych....... 104 Ustawianie właściwości wykresu w arkuszach kalkulacyjnych............ 105 Zarządzanie zakresami danych......... 106 Sortowanie danych........... 107 Korzystanie z szybkich filtrów........ 107 Blokowanie wierszy i kolumn w arkuszach kalkulacyjnych............ 107 Ukrywanie wierszy i kolumn........ 108 Pokazywanie wierszy i kolumn....... 108 Przywoływanie komórek z innego arkusza.... 108 Kopiowanie danych i obrazów w arkuszach kalkulacyjnych............ 109 Nazywanie zakresu........... 109 Znajdowanie lub edytowanie nazwanych zakresów 110 Usuwanie nazwanego zakresu........ 111 Odwołania względne i bezwzględne...... 111 Stosowanie formuł w obliczeniach....... 112 Informacje o formułach i funkcjach...... 112 Lista funkcji............. 114 Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd...... 180 Skróty klawiaturowe w arkuszach kalkulacyjnych... 183 Praca z prezentacjami........ 187 Tworzenie i przesyłanie prezentacji....... 187 Tworzenie prezentacji.......... 188 Zmienianie domyślnego formatu plików prezentacji 188 Przesyłanie prezentacji w celu udostępnienia ich do współużytkowania........... 189 Importowanie istniejących prezentacji..... 191 Zgodność plików i eksportowanie prezentacji.... 191 Formaty plików obsługiwane w komponencie Presentations............. 191 Zapisywanie prezentacji.......... 192 Publikowanie wersji prezentacji....... 193 Eksportowanie prezentacji do innych formatów plików............... 193 Współużytkowanie prezentacji......... 194 Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami............ 194 Ustawianie poziomów dostępu do prezentacji... 195 Współpraca nad prezentacjami w czasie rzeczywistym 196 Współedytowanie w czasie rzeczywistym w prezentacjach............. 196 Praca grupowa z użyciem komentarzy w prezentacjach 200 Formatowanie slajdów........... 204 Zmienianie czcionek w prezentacjach...... 205 Wybieranie i przenoszenie obiektów...... 205 Określanie kolejności obiektów....... 206 Dodawanie numeracji lub wypunktowania do slajdów 206 Stosowanie układu slajdu......... 207 Sprawdzanie pisowni w prezentacjach...... 208 Zapisywanie i drukowanie prezentacji...... 209 Drukowanie prezentacji do plików PDF..... 209 Praca z obrazami w prezentacjach........ 210 Wstawianie grafiki do prezentacji....... 210 Przenoszenie obrazów i zmienianie ich wielkości w prezentacjach............. 211 Ustawianie właściwości obrazu w prezentacjach.. 211 Praca ze slajdami............. 212 Odtwarzanie pokazów slajdów........ 212 Stosowanie przejść między slajdami...... 213 Usuwanie slajdów........... 213 Dodawanie slajdów........... 213 Przenoszenie slajdów.......... 214 Duplikowanie slajdów.......... 214 Praca z tabelami w prezentacjach........ 214 Tworzenie tabel w prezentacjach....... 214 Dodawanie wierszy i kolumn w prezentacji.... 216 Przenoszenie wierszy i kolumn w prezentacjach.. 216 Zmienianie wielkości wierszy i kolumn w prezentacji 217 Wyrównywanie tekstu w komórkach...... 217 Zmienianie stylów tabel w prezentacjach..... 217 Definiowanie nagłówków tabel w prezentacjach.. 218 Edytowanie notatek prelegenta......... 219 Prezentacje - krótki przegląd......... 219 Skróty klawiaturowe w prezentacjach....... 222 Indeks.............. 225 iv Docs

Docs Program SmartCloud Docs to nowy pakiet biurowy służący do pracy w chmurze z dokumentami, arkuszami kalkulacyjnymi i prezentacjami. Udostępnia funkcje współedytowania w czasie rzeczywistym, co pozwala użytkownikom na indywidualną lub grupową pracę z dokumentami. Możliwe jest też wprowadzanie w dokumencie komentarzy lub nawet prowadzenie dyskusji. Nie wymaga to korzystania z oprogramowania dla komputera desktop. Dla nowych użytkowników programu SmartCloud Docs Aby dowiedzieć się, jak najlepiej wykorzystać wielofunkcyjne edytory programu SmartCloud Docs, można obejrzeć filmy wideo. Pierwsze kroki Korzystanie z programu SmartCloud Docs warto rozpocząć od aplikacji Pliki. Należy kliknąć przycisk Nowy, a następnie wybrać typ pliku do utworzenia: Dokument, Arkusz kalkulacyjny lub Prezentacja. Plik zostanie utworzony w programie SmartCloud Docs, a jego treść można edytować w chmurze. v Praca z dokumentami v Praca z arkuszami kalkulacyjnymi na stronie 65 v Praca z prezentacjami na stronie 187 Łatwo dostępną wersję dokumentacji tego produktu można znaleźć w wiki produktu IBM SmartCloud for Social Business. IBM Corporation 2012,2013 1

2 Docs

Obsługiwane przeglądarki Ta sekcja zawiera informacje dotyczące przeglądarek WWW obsługiwanych przez program SmartCloud Docs. Obsługiwane przeglądarki WWW są wymienione w sekcji Wymagania systemowe produktu SmartCloud w serwisie działu wsparcia IBM. W miarę udostępniania do tej listy będzie dołączana obsługa dodatkowych przeglądarek. 3

4 Docs

Ułatwienia dostępu w programie SmartCloud Docs Ułatwienia dostępu umożliwiają korzystanie z technologii informatycznej użytkownikom, którzy są niepełnosprawni (np. niepełnosprawni ruchowo lub niedowidzący). Ułatwienia dostępu Na poniższej liście wymieniono najważniejsze ułatwienia dostępu istniejące w programie SmartCloud Docs: v Możliwość obsługi tylko przy użyciu klawiatury. v Interfejsy powszechnie używane przez lektory ekranowe. v v v Klawisze, które można rozpoznawać dotykiem i których nie można aktywować przypadkowym dotknięciem. Urządzenia (spełniające standardy przemysłowe) dla portów i złączy. Możliwość przyłączania alternatywnych urządzeń wejściowych i wyjściowych. Ponadto dokumentację zmodyfikowano w taki sposób, aby miała następujące cechy ułatwiające do niej dostęp: v v Wiki produktu SmartCloud oraz publikacje pokrewne powiązane z tym produktem są łatwo dostępne. Tłumaczenia IBM z ułatwieniami dostępu są dostępne w wiki na karcie Dokumentacja produktu. Cała dokumentacja jest dostępna w formacie HTML w wiki programu SmartCloud Docs, aby umożliwić użytkownikom optymalne wykorzystanie oprogramowania lektora ekranowego. Wszystkie obrazy w dokumentacji zawierają tekst alternatywny, który ma ułatwić użytkownikom niedowidzącym zrozumienie treści obrazów. Nawigacja przy użyciu klawiatury Ten produkt używa standardowych klawiszy nawigacyjnych systemu Microsoft Windows. IBM i ułatwienia dostępu Więcej informacji na temat zaangażowania firmy IBM w upowszechnianie ułatwień dostępu można znaleźć w serwisie IBM Human Ability and Accessibility Center. Odsyłacze do stron pokrewnych: v Skróty klawiaturowe w dokumentach na stronie 62 v Skróty klawiaturowe w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 183 v Skróty klawiaturowe w prezentacjach na stronie 222 5

6 Docs

Glosariusz Ten glosariusz zawiera terminy i definicje dotyczące produktu [product name]. W niniejszym glosariuszu są używane następujące odniesienia: v Patrz oznacza odniesienie do preferowanego synonimu albo odniesienie z akronimu lub skrótu do definicji rozwinięcia. v Patrz także oznacza odniesienie do powiązanego lub przeciwstawnego terminu. Glosariusze dotyczące innych produktów IBM zawiera strona WWW www.ibm.com/software/globalization/terminology (otwierana w nowym oknie). A administrator Osoba odpowiedzialna za czynności administracyjne, takie jak autoryzacja dostępu i zarządzanie treścią. Administratorzy mogą także nadawać użytkownikom uprawnienia różnego poziomu. akcent akutowy Jedno z oznaczeń akcentu w alfabecie łacińskim (u). aktualizowanie Modyfikowanie pliku lub zestawu danych przy użyciu bieżących informacji. anulowanie 1. Przerywanie zadania przed jego zakończeniem. 2. Zamykanie obiektu lub przerywanie zadania przed jego zakończeniem. aplikacja, zadanie aplikacji 1. Możliwa do zmierzenia i sterowalna jednostka pracy, która realizuje konkretną czynność użytkownika, na przykład generowanie listy płac lub sprawozdań finansowych. Najmniejszą z jednostek, na jakie można podzielić zadanie aplikacji, jest operacja. Zwykle zadanie aplikacji składa się z kilku pokrewnych operacji. 2. Możliwa do zmierzenia i sterowalna jednostka pracy, która realizuje konkretną czynność użytkownika. 3. Jeden lub wiele programów komputerowych albo komponentów oprogramowania, które zapewniają funkcję bezpośredniej obsługi konkretnego procesu biznesowego lub wielu procesów biznesowych. argument Wartość przekazywana do funkcji lub procedury bądź zwracana przez funkcję lub procedurę w czasie wykonywania. arkusz Strona z wieloma kolumnami w komponencie IBM Docs Spreadsheets. B blokowanie Tymczasowe ograniczanie zasobów w celu zapewnienia im ochrony przed jednocześnie pracującymi użytkownikami systemu. Copyright IBM Corp. 2012 7

błąd Rozbieżność między warunkiem lub wartością obliczoną, zauważoną albo zmierzoną, a warunkiem lub wartością rzeczywistą, określoną albo teoretycznie poprawną. C cofanie Odtwarzanie stanu sprzed ostatnio wprowadzonej zmiany. czas rzeczywisty Przetwarzanie informacji, w którym wyniki są zwracane na tyle szybko, że interakcja sprawia wrażenie zachodzącej natychmiast. czcionka Rodzina lub zestaw znaków o danej wielkości i danym stylu, na przykład 9-punktowa czcionka Bodoni modern. czytelnik Osoba, której zezwolono na wyświetlanie i odczytywanie treści. D dane Reprezentacja faktów lub instrukcji mająca formę odpowiednią do przesyłania, interpretacji lub przetwarzania przez ludzi albo automatycznie. Dane zawierają stałe, zmienne, tablice i łańcuchy znaków. data początkowa Moment powiązany z rozpoczęciem pracy i zwykle określany jako rzeczywisty, planowany i szacowany. Data początkowa w połączeniu z czasem trwania i zależnościami pozwala na obliczenie daty końcowej. dialog Ciąg powiązanych ze sobą pytań i odpowiedzi między użytkownikiem i aplikacją przypominający rozmowę między dwiema osobami. dodawanie Operacja służąca do rozszerzenia zasięgu klasy lub dołączenia następnych pozycji do listy. dokument Dowolna kolekcja danych zapisana w obiekcie dokumentu. Dokument może zawierać dane dowolnego typu. dopasowywanie Zmiana lub ustawianie jakiegoś elementu w celu osiągnięcia dokładności lub zgodności ze standardem. dostęp Możliwość odczytania, zaktualizowania lub innego użycia zasobu. Dostępem do zasobów zabezpieczonych steruje zwykle oprogramowanie systemowe. działanie 1. Pojedynczy krok określający jednostkę pracy w procesie biznesowym współpracy. 2. Zdefiniowane zadanie wykonywane przez aplikację na obiekcie w wyniku zajścia zdarzenia. dzielenie Rozdzielanie jednej komórki na wiele komórek. 8 Docs

E edytor Aplikacja umożliwiająca użytkownikowi modyfikowanie istniejących danych. edytowanie Dodawanie, zmiana, usuwanie, zmiana rozmieszczenia lub modyfikowanie postaci albo formatu danych. edytowanie zespołowe Proces edycji pliku z innymi członkami tego samego zespołu. element Część większej lub bardziej złożonej jednostki. F format 1. Rozmieszczenie lub układ danych na nośniku danych. 2. Struktura lub organizacja danych w pliku. formatowanie W kontekście przetwarzania tekstu jest to możliwość edytora tekstu, która pozwala na przygotowanie układu tekstu zgodnie z kryteriami określonymi przez użytkownika. formuła Wyrażenie, które ma atrybuty podobnie jak program. Na przykład można użyć formuły w celu przypisania wartości do zmiennych i użyć ograniczonej logiki sterowania. formuła macierzy Formuła, która wykonuje wiele obliczeń na co najmniej jednym zestawie wartości, a następnie zwraca jeden wynik lub wiele wyników. funkcja 1. Wbudowana formuła, która automatycznie wykonuje specjalne obliczenia. 2. Dowolna instrukcja lub zbiór pokrewnych instrukcji wykonujących określoną operację. G grafika Obraz, tekst lub ich połączenie, które można umieścić w dokumencie. H hasło W zagadnieniach związanych z bezpieczeństwem komputerowym i sieciowym jest to konkretny łańcuch znaków używany przez program, operatora komputera lub użytkownika pozwalający na uzyskanie dostępu do systemu i przechowywanych w nim informacji. I ikona Symbol graficzny wyświetlany na ekranie, który użytkownik może wskazać za pomocą urządzenia (na przykład myszy) w celu wybrania konkretnej funkcji lub aplikacji. Glosariusz 9

imię Nazwa służąca do identyfikowania osoby w grupie, na przykład w rodzinie. Jedna osoba może mieć wiele imion. importowanie Przenoszenie informacji z jednego systemu lub programu do innego. informacja Znaczenie przypisywane przez człowieka do danych za pomocą konwencji użytych w ich reprezentacji. J język Zbiór znaków, konwencji i reguł służących do przekazywania informacji. K kolumna Pionowy element tabeli bazy danych. Kolumna ma nazwę i określony typ danych (na przykład znak, liczba dziesiętna lub liczba całkowita). komentarz Adnotacja przyłączona do artefaktu, elementu lub kolekcji elementów. komponent Element oprogramowania, który stanowi część produktu i może być osobno identyfikowany, ale nie jest osobno licencjonowany. kopiowanie Odczytanie danych z miejsca źródłowego, pozostawienie danych źródłowych bez zmian i zapisanie tych samych danych w innym miejscu. krawędź Wizualna granica oddzielająca wyświetlane obiekty od pozostałej zawartości ekranu. kryterium Standard, na którym można oprzeć ocenę lub decyzję. kursor Ruchomy symbol na ekranie, mający często postać migającego lub świecącego stale prostokąta, który identyfikuje wybieraną opcję, wskazuje miejsce wykonywania działań przez użytkownika za pomocą klawiatury lub wskazuje interesujące miejsce na ekranie. L liczba całkowita Dodatnia lub ujemna liczba całkowita (lub zero). linijka Linia przedstawiająca względną poziomą pozycję tabulatorów, marginesów, krawędzi papieru i kursora. Ł ładowanie Pobieranie części lub całości programu komputerowego do pamięci z pamięci dyskowej w celu uruchomienia programu przez komputer. łańcuch łącze W językach programowania jest to postać danych używana do przechowywania tekstu i wykonywania działań na tekście. Połączenie umożliwiające fizyczne przesyłanie danych z jednego węzła do innego. 10 Docs

M macierz Połączony zakres komórek arkusza kalkulacyjnego zawierających wartości. Na przykład kwadratowy zakres złożony z 3 wierszy i 3 kolumn tworzy macierz 3x3. malejąco Porządkowanie danych w kolejności od największej do najmniejszej wartości zgodnie z regułami porównywania danych. menu Wyświetlana lista pozycji, z której użytkownik może dokonać wyboru. N naciskanie Celowe dotykanie ekranu dotykowego dłużej niż w przypadku dotknięcia, ale której niż w przypadku przytrzymania. Zwykle aplikacje używają gestu naciśnięcia do wywołania dodatkowych menu. nagłówek Tekst, który jest umieszczany w obrębie górnego marginesu drukowanych stron dokumentu. Patrz także stopka. nagłówek Stała, pole lub tekst identyfikujący informacje, zwykle znajdujący się u góry strony lub ekranu albo na początku rozdziału lub sekcji. nawigowanie Udostępnianie kierunku prowadzącego do określonego miejsca. nazwa pliku Nazwa przypisana do pliku w celu jego identyfikacji. O obiekt obraz obsługa Dowolna treść cyfrowa, której użytkownik może używać jako pojedynczej jednostki w celu zrealizowania zadania. Obiekt może być wyświetlany jako tekst i/lub ikona. Elektroniczna reprezentacja oryginalnego dokumentu lub obrazu utworzona przez urządzenie skanujące lub oprogramowanie. W kontekście programowania systemu jest to udostępnianie niezbędnych zasobów do poprawnego działania jednostki funkcjonalnej. obszar 1. Część interfejsu użytkownika dedykowana dla określonego celu. 2. Zakres komórek, który ma być używany lub przywoływany. Obszary są kontenerami dla danych. odpowiedź W interakcji w ramach odpowiedzi lub komentarza jest to komunikat konektora do funkcji współpracy przenoszący wyniki komentarza wprowadzonego przez funkcję współpracy. odsyłacz hipertekstowy Element w dokumencie elektronicznym, takim jak strona WWW, stanowiący połączenie z innym obszarem w tym lub innym dokumencie. odwołanie Glosariusz 11

1. Dostęp do zmiennej, na przykład wartości komórki, w komponencie IBM Docs Spreadsheets. 2. Zbiór współrzędnych miejsca zajmowanego przez komórkę w arkuszu kalkulacyjnym. okno Obszar ekranu o widocznych granicach, w którym wyświetlane są informacje lub aplikacja albo prezentowane jest okno dialogowe. określanie Udostępnianie wymaganych informacji w zachętach systemu lub dokonywanie niezbędnych wyborów z menu. otwieranie 1. Ustanawianie dostępu do obiektu, na przykład kolejki, tematu lub odsyłacza hipertekstowego. 2. Udostępnianie pliku programowi w celu przetwarzania. P panel Sformatowane informacje wyświetlane na ekranie, które mogą także zawierać pola wprowadzania. panel slajdów Panel, na którym użytkownicy mogą wyświetlać slajdy w postaci miniatur. param. Patrz parametr. parametr Wartość lub odwołanie przekazywane do funkcji, komendy lub programu służące jako dane wejściowe lub sterujące działaniami. Wartość jest podawana przez użytkownika lub przez inny program albo proces. Patrz także słowo kluczowe. pasek boczny Informacje umieszczone po jednej lub po obu stronach artykułu w publikacji drukowanej lub sieciowej, graficznie oddzielone od reszty zawartości, ale dotyczące tego samego kontekstu. pasek narzędzi W graficznym interfejsie użytkownika jest to poziomy wiersz lub pionowa kolumna przycisków służąca do wybierania funkcji pulpitu lub aplikacji. pisanie Tworzenie trwałego lub przejściowego rekordu danych na urządzeniu pamięci masowej lub nośniku danych. plik Kolekcja powiązanych danych, które są zapisywane i pobierane za pomocą przypisanej nazwy. pobieranie Przesyłanie danych z komputera do podłączonego urządzenia, na przykład stacji roboczej lub komputera osobistego. podświetlanie Wyróżnianie wyświetlanego elementu lub segmentu przez zmianę jego atrybutów wizualnych. pole powrót Obszar, w którym wprowadzane są dane lub informacje sterujące o określonej kategorii. Zgłoszenie wyniku wywołanej procedury do wywołującej ją procedury lub programu. 12 Docs

poziom Zestaw składający się z jednego lub większej liczby pokrewnych atrybutów, tworzących razem jeden logiczny stopień w hierarchii. Atrybuty mogą pełnić jedną lub kilka ról w poziomie. poziom dostępu W zagadnieniach związanych z bezpieczeństwem komputerowym jest to poziom uprawnień użytkownika przy dostępie do chronionych plików lub bibliotek. przeciąganie Przenoszenie obiektu za pomocą urządzenia wskazującego. Na przykład użytkownik może przeciągnąć krawędź okna w celu jego powiększenia, przesuwając urządzenie wskazujące z przyciśniętym przyciskiem. przecinek 1. W języku REXX: element reprezentujący znak kontynuacji, separator argumentów na liście argumentów lub separator w szablonie analizowania. 2. Element reprezentujący separator argumentów na liście argumentów lub separator dziesiętny. przeglądanie Wyświetlanie informacji bez ich zmieniania. przeglądarka Program kliencki inicjujący żądania do serwera WWW i wyświetlający informacje zwracane przez ten serwer. przekreślenie Styl czcionki, w którym znaki są wyświetlane z przechodzącą przez nie linią, zwykle służy do wskazywania usunięcia tekstu. przesyłanie Przesyłanie danych z komputera do komputera centralnego lub sieci albo do podłączonego urządzenia, na przykład drukarki. przetwarzanie Wykonywanie operacji na danych. przycisk Element graficzny, którego kliknięcie powoduje wykonanie działania. przypadek Podstawowa jednostka analizy. W zestawie danych opartym na prostej ankiecie przypadek zwykle odpowiada respondentowi. publikator Osoba, która publikuje informacje. publikowanie Udostępnianie danych innej aplikacji lub systemowi. punkt wejścia, pozycja 1. Pojedyncza operacja wejściowa na stacji roboczej. 2. Element informacji w tabeli, na liście, w kolejce lub innej zorganizowanej strukturze danych bądź informacji sterujących. Glosariusz 13

R rosnąco Porządkowanie danych w kolejności od najmniejszej do największej wartości zgodnie z regułami porównywania danych. rozwijanie, rozpakowywanie 1. Wyświetlanie informacji zwiniętych pod nazwą kategorii lub dokumentem nadrzędnym. 2. Przywracanie pierwotnej postaci skompresowanym danym. S scalanie 1. Aktualizowanie i wstawianie nowej zawartości do tabeli. 2. Łączenie elementów co najmniej dwóch zbiorów uporządkowanych w tej samej podanej kolejności w jeden zbiór o takiej samej kolejności. schowek Obszar pamięci komputera lub pamięci masowej służący do tymczasowego przechowywania danych. Dane znajdujące się w schowku są dostępne dla innych aplikacji. serwer Program lub komputer udostępniający usługi innym programom lub komputerom. składnia Reguły tworzenia komendy lub instrukcji. składnik, cecha Oznaczony etykietą podzbiór konkretnych, funkcjonalnych charakterystyk oprogramowania (funkcja, interfejs, właściwość, zdarzenie itp.) lub niefunkcjonalnych charakterystyk oprogramowania (skalowalność, przenośność, wydajność itp.) konkretnego wspólnego komponentu, zespołu lub oferty. słowo Łańcuch znaków traktowany w pewnym celu jako jednostka. słowo kluczowe Słowo używane do przeprowadzania operacji wyszukiwania. sortowanie Zmiana rozmieszczenia niektórych lub wszystkich elementów w grupie na podstawie ich zawartości lub parametrów. społeczność Serwis internetowy, w którym poszczególne osoby mogą podzielić się pomysłami lub uzyskać odpowiedzi na swoje pytania. sprawdzanie 1. Wyszukiwanie warunku. 2. Określanie, czy komponent jest odpowiedni lub czy spełnia określone wymagania. stopka Tekst, który jest umieszczany w obrębie dolnego marginesu drukowanych stron dokumentu. Patrz także nagłówek. strona Informacje, które można wyświetlić jednorazowo na ekranie urządzenia lub w oknie. strzałka wskaźnika trendu Strzałka wskazująca zdefiniowany kierunek przy umieszczaniu obrazu w prezentacji. 14 Docs

styl Zbiór parametrów formatowania, które można zastosować względem tekstu, tabel i list w dokumencie w celu zmiany ich wyglądu. styl wzorcowy Styl definiujący układ i wspólne elementy dla wzorca. symbol szablon Dowolna kombinacja znaków alfabetycznych lub numerycznych (A-Z, a-z lub 0-9) oraz znaków @, #, $,.,!,? oraz _. Obiekt służący do tworzenia nowych obiektów tego samego typu. Utworzony obiekt ma te same parametry co szablon. T tabela tekst temat Dane uporządkowane w wiersze i kolumny, które mogą zawierać liczby, tekst lub kombinację liczb i tekstu. Sekwencja znaków możliwa do odczytania przez osobę i zakodowana w formacie, takim jak ASCII, możliwym do zinterpretowania przez komputer. Niezależna jednostka informacji spełniająca reguły dla konkretnego typu informacji i zrozumiała, gdy zostanie wyświetlona osobno. U układ Geometryczne rozmieszczenie komponentów na ekranie. W układzie często podejmowane są próby zminimalizowania nakładania się poszczególnych komponentów. ukrywanie Usuwanie z pulpitu okna i wszystkich jego powiązanych okien. uruchamianie Wdrażanie aplikacji w jej środowisku produkcyjnym w celu umożliwienia korzystania z niej. użytkownik Osoba, organizacja, proces, urządzenie, program, protokół lub system, który korzysta z usług systemu komputerowego. W wartość Zawartość elementu danych. Wartość może być liczbą całkowitą, łańcuchem lub uchwytem innego wielozbioru. wartość błędu Słowa opisujące błąd w zawartości komórki, na przykład #N/A (niedostępne), #DIV/0 (dzielenie przez zero) lub #Err 522 (błąd nr 522). wartość domyślna Wartość automatycznie podawana lub przyjmowana przez system bądź program, gdy użytkownik nie wprowadzi wartości. wersja Kopia zapasowa pliku zapisana w pamięci masowej serwera. Najnowsza kopia zapasowa pliku jest wersją aktywną. Wcześniej utworzone kopie tego samego pliku są wersjami nieaktywnymi. Liczba wersji przechowywanych na serwerze zależy od atrybutów grupy kopii w klasie zarządzania. Glosariusz 15

wersja robocza 1. Niepełna oferta w toku prac. 2. Niepełna oferta w toku prac. Wersja robocza musi zostać opublikowana, zanim będzie można jej użyć do wypełnienia umowy dotyczącej poziomu usług. wiadomość, komunikat Komunikacja między osobą lub programem a inną osobą lub programem. wiersz Poziomy element tabeli składający się z sekwencji wartości, po jednej dla każdej kolumny tabeli. właściciel Użytkownik, który ma najwyższy poziom uprawnień dostępu do obiektu danych lub działania zgodnie z definicją tego obiektu lub działania. Zwykle jest to twórca obiektu. współedytowanie Równoczesne edytowanie tego samego pliku przez wielu edytujących. wstawianie Wprowadzanie danych między wcześniej zapisanymi elementami danych. wybieranie Podświetlanie wybieranego elementu tak, aby można go było użyć w kolejnym działaniu. Samo wybranie nie inicjuje żadnego działania. wyrównywanie Umieszczanie obiektów lub tekstu względem pewnego punktu, na przykład marginesu strony. wyszukiwanie 1. Funkcja lub tryb umożliwiający użytkownikowi znalezienie wystąpień takich elementów, jak konkretne łańcuchy znaków, komendy wbudowane lub pogrubione litery w dokumencie. 2. Żądanie wyświetlenia obiektów spełniających kryteria określone przez użytkownika. wyświetlanie Przedstawianie danych w formie wizualnej. wzorzec Widok slajdu lub strony, w którym zdefiniowano formatowanie dla wszystkich slajdów lub stron w prezentacji. Z zakres Zbiór wartości, jakie może przyjąć ilość lub funkcja. zakres komórek Zakres zawierający jedną komórkę lub wiele komórek. zamykanie Kończenie działania i usuwanie okna z ekranu. zapisywanie Tworzenie lokalnej kopii pliku przyłączonego do dokumentu. zapisywanie Umieszczanie i przechowywanie danych w urządzeniu pamięci masowej, tak aby były dostępne do odczytania i aktualizacji. 16 Docs

zapisywanie jako Tworzenie nowego obiektu na podstawie istniejącego obiektu i pozostawianie istniejącego obiektu bez zmian. Patrz także zapisywanie. zdarzenie Wystąpienie czegoś istotnego dla zadania lub systemu. Zdarzenia mogą obejmować zakończenie lub niepowodzenie operacji, działanie użytkownika lub zmianę stanu procesu. Patrz także wiadomość, komunikat. znak znak Dowolny symbol, który można wprowadzić z klawiatury, wydrukować lub wyświetlić. Znakami są na przykład litery, cyfry i znaki interpunkcyjne. Symbol używany przy umieszczaniu obrazu w prezentacji. Glosariusz 17

18 Docs

Praca z dokumentami Użytkownik może pracować nad dokumentem sam lub wspólnie z innymi osobami. Może dodać do dokumentu komentarz, a nawet brać udział w dyskusji. Wszystko to odbywa się w czasie rzeczywistym. Aby rozpocząć, należy wybrać szablon, na przykład raport lub list, lub przesłać istniejący plik programu Lotus Symphony lub Microsoft Word. Dla nowych użytkowników programu SmartCloud Docs Aby dowiedzieć się, jak najlepiej wykorzystać wielofunkcyjne edytory programu SmartCloud Docs, można obejrzeć filmy wideo. Pierwsze kroki v Tworzenie i importowanie dokumentów v Zgodność plików i eksportowanie dokumentów na stronie 24 v Współużytkowanie dokumentów na stronie 27 v Współpraca nad dokumentami w czasie rzeczywistym na stronie 30 v Edytowanie dokumentów na stronie 38 v Praca z obrazami w dokumentach na stronie 51 v Praca z tabelami w dokumentach na stronie 53 Łatwo dostępną wersję dokumentacji tego produktu można znaleźć w wiki programu SmartCloud Docs. Skróty klawiaturowe Tworzenie i importowanie dokumentów Dokument można utworzyć na podstawie szablonu, przesłać plik lub zaimportować istniejący dokument. Obsługiwane formaty plików to:.odt,.ott,.doc,.docx,.dot,.dotx i.txt. Informacje o szablonach Szablon jest to układ lub styl wielokrotnego użytku, dzięki któremu można szybko tworzyć dokumenty lub ich sekcje. Tylko właściciel lub osoba edytująca dokument może wybierać szablon. Szablony zawierają ustawienia formatowania i układu oraz mogą udostępniać środowiska edycji dla konkretnych projektów i klientów. Dzięki szablonom można uniknąć wielokrotnego wpisywania w pokrewnych dokumentach informacji, które się powtarzają. Treść szablonów obejmuje tekst domyślny, taki jak nazwy firm i nagłówki podrzędne lub tekst zastępczy. 19

Istnieje na przykład możliwość utworzenia faktury na podstawie szablonu dokumentu zawierającego predefiniowaną strukturę, formatowanie tekstu, układ strony i inne style. Do dokumentu można również wstawić szablon sekcji służącej jako nagłówek listowy firmy. Pokrewne informacje, takie jak adres, adres e-mail i numer telefonu, można następnie modyfikować bezpośrednio. Zadania pokrewne: Tworzenie dokumentów na podstawie szablonów Szablony służą do tworzenia dokumentów zawierających określone elementy formatowania, w tym tekst, układy i tła. Tworzenie dokumentów na podstawie szablonów Szablony służą do tworzenia dokumentów zawierających określone elementy formatowania, w tym tekst, układy i tła. Procedura 1. Na liście Pliki kliknij nazwę dokumentu, do którego masz dostęp co najmniej na poziomie edytującego. Jeśli użytkownik otwierał ten dokument wcześniej, zostanie on otwarty w programie IBM Docs. W przeciwnym razie należy kliknąć opcję Edytuj w programie IBM Docs. 2. Należy kliknąć opcję Plik > Nowy > Na podstawie szablonu > Dokument. 3. Wpisz nazwę pliku nowego dokumentu i kliknij przycisk OK. 4. W oknie Szablony kliknij szablon, który ma zostać zastosowany. Szablon można też wyszukać, wprowadzając jego nazwę w polu wyszukiwania. Powoduje to wyświetlenie odpowiedniego szablonu. 5. Kliknij przycisk OK. Zostanie otwarty nowy dokument tworzony na podstawie tego szablonu. Wskazówka: Jeśli nie wybrano szablonu, kliknięcie opcji Anuluj spowoduje utworzenie pustego dokumentu. Można także bezpośrednio utworzyć pusty dokument, klikając opcję Plik > Nowy > Dokument. Pojęcia pokrewne: Informacje o szablonach na stronie 19 Szablon jest to układ lub styl wielokrotnego użytku, dzięki któremu można szybko tworzyć dokumenty lub ich sekcje. Tylko właściciel lub osoba edytująca dokument może wybierać szablon. 20 Docs

Zmienianie domyślnego formatu plików dokumentów W programie IBM Docs można tworzyć dokumenty w formacie.doc lub.odt. Domyślny format plików można zmienić w dowolnej chwili. Procedura 1. Kliknij opcję Narzędzia > Preferencje. 2. Kliknij format plików, w którym mają być zapisywane nowe pliki. 3. Kliknij przycisk OK. Przesyłanie dokumentów w celu udostępnienia ich do współużytkowania Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki dowolnego typu dozwolonego przez administratora. Użytkownik określa, kto może przeglądać, pobierać lub edytować te dokumenty. O tym zadaniu Administrator określa, kto może przesyłać pliki, oraz wyznacza ilość miejsca, które użytkownik może przeznaczyć na zapisanie plików. Po osiągnięciu tego limitu użytkownik nie może dodawać nowych treści w komponencie Pliki. Informacja o ilości wykorzystanego miejsca jest wyświetlana w widoku Moje pliki u dołu listy plików. W celu uzyskania miejsca można usuwać stare wersje plików. Procedura Aby przesłać plik do widgetu Moje pliki, wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij opcję Prześlij pliki. 2. W polu Pliki kliknij opcję Przeglądaj i wybierz plik do przesłania. Uwaga: Ten krok można powtórzyć, aby przesłać kolejne pliki. Pliki do przesłania są wyświetlane na liście. Można kliknąć plik, aby edytować jego nazwę, lub kliknąć przycisk x, aby usunąć go z listy. 3. Opcjonalne: Wpisz znaczniki, oddzielając je spacjami. 4. Wybierz jedną z następujących opcji: Praca z dokumentami 21

Opcja Nikt (widoczne tylko dla mnie) Osoby lub społeczności Wszyscy w firmie Nazwa organizacji Opis Służy do oznaczania pliku jako prywatnego. Tylko właściciel może go wyświetlać i edytować. Służy do udostępniania pliku do współużytkowania dla określonych osób lub dla społeczności. Wykonaj następujące kroki: 1. Wybierz opcję Osoba lub Społeczność. 2. Wybierz poziom dostępu jako czytelnik lub jako edytujący: v Czytelnicy mogą odczytywać, komentować, pobierać i rekomendować plik. v Edytujący mogą odczytywać, edytować, komentować, pobierać i rekomendować pliki, przesyłać ich nowe wersje, a także ustawiać właściwości pliku. 3. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla innych osób, kliknij pole w celu wyświetlenia nazw osób, dla których ostatnio udostępniono pliki do współużytkowania. Jeśli szukana osoba została wyświetlona, wybierz ją. W przeciwnym razie wpisz nazwę lub adres e-mail, a następnie wybierz osobę. v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla społeczności, wpisz nazwę społeczności i zaznacz ją, kiedy zostanie wyświetlona. Ważne: Plik udostępniony do współużytkowania dla publicznej społeczności staje się publiczny. 4. Dodaj opcjonalną wiadomość dla osób, którym plik został udostępniony do współużytkowania. Służy do udostępniania pliku wszystkim w danej organizacji. To ustawienie przyznaje dostęp z uprawnieniami czytelnika. 5. Kliknij opcję Prześlij. Zadania pokrewne: Importowanie istniejących dokumentów na stronie 23 Po przesłaniu dokumentów produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików dokumentów na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami na stronie 27 Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Eksportowanie dokumentów do innych formatów plików na stronie 26 Po utworzeniu i opublikowaniu dokumentu w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.doc i.pdf. 22 Docs

Edytowanie dokumentów na stronie 38 Podczas edytowania dokumentu można ustawić właściwości formatowania, takie jak czcionki, wyrównanie i wcięcia. Można utworzyć listę wypunktowaną lub numerowaną, wstawić odsyłacz, utworzyć nagłówek lub stopkę i użyć funkcji sprawdzania pisowni. Jest także możliwe wydrukowanie dokumentu. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Documents na stronie 24 Program IBM Docs umożliwia pracę z różnymi formatami plików dokumentów. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Importowanie istniejących dokumentów Po przesłaniu dokumentów produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików dokumentów na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. O tym zadaniu Obsługiwane formaty to:.odt,.ott,.doc,.docx,.dot,.dotx i.txt. Aby zaimportować istniejący dokument, wykonaj następujące kroki: Procedura 1. Prześlij plik na listę w aplikacji Pliki. 2. Kliknij opcję Moje pliki. 3. Znajdź plik, który ma zostać otwarty w programie IBM Docs, a następnie kliknij nazwę pliku, aby przejść do strony zawierającej czynności, które można wykonać. 4. Kliknij opcję Edytuj w programie IBM Docs lub Wyświetl, aby automatycznie zaimportować plik do formatu IBM Docs. Uwaga: Jeśli dokument jest plikiem szablonu w formacie.dot,.dotx lub.ott, kliknij opcję Utwórz plik. Zostanie wyświetlone okno Nowy element na podstawie pliku. Wpisz nazwę pliku, a następnie kliknij przycisk Utwórz. Plik szablonu zostanie zaimportowany do programu IBM Docs. Zostanie również utworzony nowy dokument oparty na pliku szablonu. Wyniki Uwaga: Czasem niektóre elementy formatowania z przesłanych plików nie wyświetlają się dokładnie w programie IBM Docs, ale są one zachowywane w pliku. W takich przypadkach po opublikowaniu wersji można pobrać plik z powrotem do jego formatu pierwotnego. Zadania pokrewne: Przesyłanie dokumentów w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 21 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki dowolnego typu dozwolonego przez administratora. Użytkownik określa, kto może przeglądać, pobierać lub edytować te dokumenty. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami na stronie 27 Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Eksportowanie dokumentów do innych formatów plików na stronie 26 Po utworzeniu i opublikowaniu dokumentu w programie IBM Docs można go pobrać w Praca z dokumentami 23

bieżącym lub innym formacie, takim jak.doc i.pdf. Edytowanie dokumentów na stronie 38 Podczas edytowania dokumentu można ustawić właściwości formatowania, takie jak czcionki, wyrównanie i wcięcia. Można utworzyć listę wypunktowaną lub numerowaną, wstawić odsyłacz, utworzyć nagłówek lub stopkę i użyć funkcji sprawdzania pisowni. Jest także możliwe wydrukowanie dokumentu. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Documents Program IBM Docs umożliwia pracę z różnymi formatami plików dokumentów. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Otwieranie chronionych hasłem plików programu Word W programie IBM Docs można otwierać chronione hasłem pliki programu Microsoft Word. Procedura 1. Prześlij plik programu Word do widgetu Moje pliki. 2. Kliknij nazwę pliku. 3. Kliknij opcję Edytuj w programie IBM Docs. Po otwarciu okna Czy rozpocząć edycję w sieci w programie IBM Docs? kliknij opcję Edytuj w sieci. Zostanie otwarte okno, w którym można wprowadzić hasło. 4. Podaj hasło i kliknij przycisk OK. Gotowy do edycji plik zostanie otwarty w programie IBM Docs. Uwaga: Obsługiwane są tylko pliki.doc. Zgodność plików i eksportowanie dokumentów W tej sekcji zawarto informacje o typach plików, które mogą być używane w komponencie IBM Docs Documents. Formaty plików obsługiwane w komponencie Documents Program IBM Docs umożliwia pracę z różnymi formatami plików dokumentów. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. 24 Docs

Tabela 1. Formaty plików dokumentów możliwe do zaimportowania do produktu IBM Docs Aplikacja Lotus Symphony Documents Microsoft Word Pliki TXT Typ pliku.odt,.ott.doc,.docx,.dot,.dotx.txt Tabela 2. Formaty plików, do których można wyeksportować dokumenty programu IBM Docs Aplikacja Lotus Symphony Documents Microsoft Word Adobe Reader Typ pliku.odt.doc.pdf Zadania pokrewne: Przesyłanie dokumentów w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 21 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki dowolnego typu dozwolonego przez administratora. Użytkownik określa, kto może przeglądać, pobierać lub edytować te dokumenty. Importowanie istniejących dokumentów na stronie 23 Po przesłaniu dokumentów produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików dokumentów na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami na stronie 27 Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Eksportowanie dokumentów do innych formatów plików na stronie 26 Po utworzeniu i opublikowaniu dokumentu w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.doc i.pdf. Edytowanie dokumentów na stronie 38 Podczas edytowania dokumentu można ustawić właściwości formatowania, takie jak czcionki, wyrównanie i wcięcia. Można utworzyć listę wypunktowaną lub numerowaną, wstawić odsyłacz, utworzyć nagłówek lub stopkę i użyć funkcji sprawdzania pisowni. Jest także możliwe wydrukowanie dokumentu. Zapisywanie dokumentów Komenda Zapisz umożliwia zapisanie wersji roboczej edytowanego dokumentu. Opcja Zapisz jako umożliwia zapisanie wersji roboczej (lub opublikowanej) jako wersji roboczej pod nową nazwą. O tym zadaniu Dostęp do dokumentu roboczego ma jego właściciel i osoby, którym właściciel udostępnił go do edycji. Uwaga: Aby umożliwić czytelnikom przeglądanie lub pobieranie dokumentu, wersja robocza musi zostać opublikowana jako wersja. Praca z dokumentami 25

Procedura 1. Kliknij opcję Plik > Zapisz. Plik jest zapisywany jako wersja robocza. Ważne: Podczas edytowania dokumentu program IBM Docs automatycznie w regularnych odstępach czasu zapisuje go jako wersję roboczą. Użytkownik może też w dowolnym momencie użyć komendy Zapisz w celu zapisania dokumentu. 2. Aby zapisać dokument jako nową kopię roboczą, kliknij opcję Plik > Zapisz jako. Wpisz nazwę pliku, a następnie kliknij przycisk OK. Dokument zostanie zapisany pod nową nazwą w widgecie Moje pliki. Uwaga: W przypadku użycia komendy Zapisz jako w celu zapisania pliku.doc lub.odt w programie IBM Docs utworzony plik zachowa oryginalny format. Jeśli jednak komenda Zapisz jako zostanie użyta do zapisania pliku.docx, zostanie utworzony plik w formacie.doc. W przypadku pliku.txt można ustawić preferowany format, klikając opcję Narzędzia > Preferencje, a następnie zapisać plik w preferowanym formacie. Publikowanie wersji dokumentów Po zmodyfikowaniu dokumentu można opublikować jego wersję na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Procedura 1. Kliknij opcję Plik > Publikuj wersję. 2. Jeśli chcesz dodać opis tej wersji, uzupełnij pole Opis wersji. 3. Kliknij opcję Publikuj. Do osób, które śledzą ten plik, zostanie wysłane odpowiednie powiadomienie. Uwaga: Jeśli przeprowadzono edycję pliku.doc lub.odt w programie IBM Docs i opublikowano wersję, plik zachowa oryginalny format. Jeśli jednak przeprowadzono edycję pliku.docx w programie IBM Docs i opublikowano wersję, plik zostanie przekształcony do formatu.doc. W przypadku pliku.txt można ustawić preferowany format, klikając opcję Narzędzia > Preferencje, i opublikować wersję. Plik zostanie przekształcony do preferowanego formatu. Eksportowanie dokumentów do innych formatów plików Po utworzeniu i opublikowaniu dokumentu w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.doc i.pdf. O tym zadaniu Plik programu Microsoft Word, który jest edytowany i publikowany w programie IBM Docs, jest zapisywany w formacie.doc. Jeśli na przykład przeprowadzono edycję pliku.docx w programie IBM Docs i opublikowano wersję, plik zostanie przekształcony do formatu.doc, który można pobrać bezpośrednio. Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Moje pliki. 2. Znajdź dokument, który ma zostać wyeksportowany, a następnie kliknij opcję Więcej. v Jeśli chcesz pobrać dokument w bieżącym formacie, kliknij opcję Pobierz. v Jeśli dokument jest w formacie pakietu Microsoft Office, można go pobrać jako plik PDF, klikając opcję Więcej działań > Pobierz jako plik PDF. 26 Docs

v Jeśli dokument jest w formacie.odt, można go pobrać jako plik.doc lub plik PDF, klikając opcję Więcej działań > Pobierz w formacie pakietu Microsoft Office lub opcję Pobierz jako plik PDF. Uwaga: Pobierać można tylko opublikowane wersje dokumentu. Jeśli dokument jest nadal zapisany w wersji roboczej, właściciel lub edytujący powinien opublikować jego wersję. Czytelnik może poprosić właściciela o opublikowanie. 3. Jeśli wybierzesz opcję Pobierz jako plik PDF, zostanie wyświetlone okno Ustawienia strony. Określ odpowiednie ustawienia, a następnie kliknij przycisk OK. Uwaga: Pliki w formacie.txt nie mogą być pobierane w postaci innych formatów. Zadania pokrewne: Przesyłanie dokumentów w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 21 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki dowolnego typu dozwolonego przez administratora. Użytkownik określa, kto może przeglądać, pobierać lub edytować te dokumenty. Importowanie istniejących dokumentów na stronie 23 Po przesłaniu dokumentów produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików dokumentów na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Edytowanie dokumentów na stronie 38 Podczas edytowania dokumentu można ustawić właściwości formatowania, takie jak czcionki, wyrównanie i wcięcia. Można utworzyć listę wypunktowaną lub numerowaną, wstawić odsyłacz, utworzyć nagłówek lub stopkę i użyć funkcji sprawdzania pisowni. Jest także możliwe wydrukowanie dokumentu. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Documents na stronie 24 Program IBM Docs umożliwia pracę z różnymi formatami plików dokumentów. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Współużytkowanie dokumentów Dokument można udostępnić wszystkim do odczytu lub udostępnić go do współużytkowania określonym osobom i społecznościom. Inne osoby mogą edytować dokument, a nawet udostępniać go do współużytkowania kolejnym osobom. Po udostępnieniu dokumentu można zmienić lub usunąć poziomy dostępu. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Praca z dokumentami 27

O tym zadaniu Plik można udostępnić do współużytkowania podczas przesyłania. Można go także współużytkować po przesłaniu lub po utworzeniu dokumentu. Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Moje pliki. 2. Znajdź plik, który ma zostać udostępniony do współużytkowania. Zaznacz pole wyboru przed nazwą pliku. 3. Kliknij przycisk Współużytkuj. 4. Jeśli chcesz nadać określone uprawnienia innym osobom lub społecznościom, zaznacz opcję Osoby lub społeczności i wybierz odpowiednie opcje: a. Wybierz opcję Osoba lub Społeczność. b. Wybierz opcję jako czytelnik lub jako edytujący, aby przypisać poziom dostępu. c. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla innych osób, kliknij pole w celu wyświetlenia nazw osób, dla których ostatnio udostępniono pliki do współużytkowania. Jeśli szukana osoba została wyświetlona, zaznacz jej nazwę. W przeciwnym razie wpisz nazwę lub adres e-mail, a następnie wybierz osobę. Jeśli szukana nazwa nie została wyświetlona, kliknij opcję Osoby nie ma na liście? Należy użyć pełnego wyszukiwania, aby ją wyszukać. v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla społeczności, zacznij wpisywać nazwę społeczności i zaznacz ją, kiedy zostanie wyświetlona. Ważne: Plik udostępniony do współużytkowania dla publicznej społeczności staje się publiczny. d. Dodaj opcjonalną wiadomość dla osób, którym plik został udostępniony do współużytkowania. 5. Opcjonalne: Wybierz opcję Wszyscy w firmie Nazwa organizacji, jeśli plik ma być widoczny dla wszystkich osób z organizacji. 6. Kliknij opcję Współużytkuj. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania dokumentów na stronie 31 Jednoczesna praca przy plikach z innymi kontrybutorami. Zadania pokrewne: Przesyłanie dokumentów w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 21 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki dowolnego typu dozwolonego przez administratora. Użytkownik określa, kto może przeglądać, pobierać lub edytować te dokumenty. Importowanie istniejących dokumentów na stronie 23 Po przesłaniu dokumentów produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików dokumentów na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Eksportowanie dokumentów do innych formatów plików na stronie 26 Po utworzeniu i opublikowaniu dokumentu w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.doc i.pdf. 28 Docs

Edytowanie dokumentów na stronie 38 Podczas edytowania dokumentu można ustawić właściwości formatowania, takie jak czcionki, wyrównanie i wcięcia. Można utworzyć listę wypunktowaną lub numerowaną, wstawić odsyłacz, utworzyć nagłówek lub stopkę i użyć funkcji sprawdzania pisowni. Jest także możliwe wydrukowanie dokumentu. Współedytowanie dokumentów z innymi osobami na stronie 32 Istnieje możliwość równoczesnego edytowania dokumentu przez wielu edytujących. Zmiany można wprowadzać w tym samym miejscu lub w różnych akapitach, tabelach, obrazach itd. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Pokazywanie zmian wprowadzanych w dokumentach przez poszczególnych edytujących na stronie 33 W trakcie współedytowania dokumentu zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są wyróżniane różnymi kolorami. Użytkownik może wybrać, czy wyróżnienia mają być wyświetlone, czy ukryte. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Documents na stronie 24 Program IBM Docs umożliwia pracę z różnymi formatami plików dokumentów. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Udostępnione przeze mnie do współużytkowania. 2. Znajdź plik, dla którego ma zostać ustawiony poziom dostępu, a następnie kliknij opcję Więcej. 3. Kliknij opcję Wyświetl szczegóły pliku, a następnie kliknij kartę Współużytkowanie. 4. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby usunąć poziom dostępu osoby lub społeczności, w polach Edytujący lub Czytelnicy kliknij symbol x znajdujący się obok nazwy danej osoby lub społeczności. v Aby zmienić poziom dostępu osoby lub społeczności, na przykład zmienić poziom czytelnika na poziom edytującego, należy najpierw usunąć poziom czytelnika. Następnie w polu Edytujący kliknij przycisk Dodaj. Wybierz opcję jako edytujący, aby przypisać dostęp. v Aby umożliwić osobom, dla których udostępniono plik do współużytkowania, udostępnianie pliku do współużytkowania dla innych osób, wybierz opcję Zezwalaj innym na współużytkowanie tego pliku. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania dokumentów na stronie 31 Jednoczesna praca przy plikach z innymi kontrybutorami. Zadania pokrewne: Przesyłanie dokumentów w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 21 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki dowolnego typu dozwolonego przez administratora. Użytkownik określa, kto może przeglądać, pobierać lub edytować te dokumenty. Praca z dokumentami 29

Importowanie istniejących dokumentów na stronie 23 Po przesłaniu dokumentów produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików dokumentów na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami na stronie 27 Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Eksportowanie dokumentów do innych formatów plików na stronie 26 Po utworzeniu i opublikowaniu dokumentu w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.doc i.pdf. Edytowanie dokumentów na stronie 38 Podczas edytowania dokumentu można ustawić właściwości formatowania, takie jak czcionki, wyrównanie i wcięcia. Można utworzyć listę wypunktowaną lub numerowaną, wstawić odsyłacz, utworzyć nagłówek lub stopkę i użyć funkcji sprawdzania pisowni. Jest także możliwe wydrukowanie dokumentu. Współedytowanie dokumentów z innymi osobami na stronie 32 Istnieje możliwość równoczesnego edytowania dokumentu przez wielu edytujących. Zmiany można wprowadzać w tym samym miejscu lub w różnych akapitach, tabelach, obrazach itd. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Pokazywanie zmian wprowadzanych w dokumentach przez poszczególnych edytujących na stronie 33 W trakcie współedytowania dokumentu zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są wyróżniane różnymi kolorami. Użytkownik może wybrać, czy wyróżnienia mają być wyświetlone, czy ukryte. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Documents na stronie 24 Program IBM Docs umożliwia pracę z różnymi formatami plików dokumentów. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Współpraca nad dokumentami w czasie rzeczywistym 30 Docs Nad dokumentem można współpracować z innymi członkami zespołu w czasie rzeczywistym. Można też współedytować z innymi edytującymi, zamieszczać komentarze i dyskutować. O tym zadaniu Podczas edycji w sieci za pomocą programu IBM Docs można użyć funkcji pracy grupowej, takich jak współedytowanie czy komentowanie. Użytkownik nieuprawniony do korzystania z opcji edycji społecznościowej nie może współedytować z innymi osobami. Więcej informacji można uzyskać od administratora. Współedytowanie w czasie rzeczywistym w dokumentach Udostępnienie dokumentu do współużytkowania innym osobom i przypisanie im dostępu z uprawnieniami edytującego umożliwia współedytowanie w czasie rzeczywistym. O tym zadaniu Użytkownik może edytować dokument równocześnie z innymi edytującymi, co zwiększa efektywność zespołu podczas tworzenia dokumentów. Zmiany pochodzące od różnych edytujących są podświetlane przy użyciu różnych kolorów. Informacje o tym, kto pracuje w trybie współedytowania, są wyświetlane na liście edytujących na pasku bocznym. Po zakończeniu współedytowania każdy edytujący może zapisać dokument jako wersję roboczą

lub jako wersję we współużytkowanym zasobie plikowym. Informacje na temat współedytowania dokumentów Jednoczesna praca przy plikach z innymi kontrybutorami. Podczas tworzenia dokumentu mogą być potrzebne dane wejściowe od innych osób. Zazwyczaj użytkownik może zapisać dokument na dysku lokalnym, a następnie wysłać plik w wiadomości e-mail do innych użytkowników, którzy dostarczą tych danych. Użytkownik nie widzi zmian wprowadzanych przez inne osoby, dopóki nie odeślą one dokumentu z powrotem. Wymiana wiadomości e-mail, konsolidowanie komentarzy i sprawdzanie informacji jest czasochłonne. Rozwiązaniem tego problemu jest użycie funkcji współedytowania. Kontrybutorzy mogą edytować dokument równocześnie i natychmiast mają dostęp do zmian wprowadzanych przez innych. Jedynym wymaganiem jest udostępnienie pliku do współużytkowania i nadanie kontrybutorom dostępu z uprawnieniami edytującego. Zmiany wprowadzone przez edytujących są zaznaczane przy użyciu różnych kolorów, dzięki czemu zawsze wiadomo, kto wprowadził daną aktualizację. Na liście edytujących na pasku bocznym można również zobaczyć, kto w danym momencie edytuje dokument. Lidia jest asystentką w dziale informatycznym. Do jej obowiązków należy cotygodniowe przesyłanie raportów o statusach do menedżera. Lidia tworzy dokument i potrzebuje danych od przedstawicieli informatycznych z pięciu zespołów. Przed wdrożeniem programu IBM Docs Lidia wysyłała wiadomości e-mail z załącznikami do każdego z przedstawicieli, a następnie łączyła ich odpowiedzi. Korzystając z programu IBM Docs, Lidia tworzy dokument z tabelą, udostępnia go pięciu przedstawicielom do współużytkowania i prosi ich o uzupełnienie odpowiednich sekcji. Gdy dokument jest gotowy, Lidia udostępnia go do współużytkowania menedżerowi. Zadania pokrewne: Współedytowanie dokumentów z innymi osobami na stronie 32 Istnieje możliwość równoczesnego edytowania dokumentu przez wielu edytujących. Zmiany można wprowadzać w tym samym miejscu lub w różnych akapitach, tabelach, obrazach itd. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Praca z dokumentami 31

Pokazywanie zmian wprowadzanych w dokumentach przez poszczególnych edytujących na stronie 33 W trakcie współedytowania dokumentu zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są wyróżniane różnymi kolorami. Użytkownik może wybrać, czy wyróżnienia mają być wyświetlone, czy ukryte. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami na stronie 27 Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Współedytowanie dokumentów z innymi osobami Istnieje możliwość równoczesnego edytowania dokumentu przez wielu edytujących. Zmiany można wprowadzać w tym samym miejscu lub w różnych akapitach, tabelach, obrazach itd. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. O tym zadaniu Każdy członek współedytującej grupy musi mieć w odniesieniu do dokumentu dostęp z uprawnieniami edytującego. Na przykład, aby współedytować dokument z członkami swojego zespołu, należy udostępnić im ten dokument do współużytkowania i nadać im dostęp z uprawnieniami Edytującego. Aby współedytować dokument z innymi osobami, wykonaj następujące kroki: Procedura 1. Jeśli jesteś właścicielem plików i rozpoczynasz współedytowanie, kliknij opcję Pliki współużytkowane przeze mnie w aplikacji Pliki. W przeciwnym razie kliknij opcję Pliki udostępnione dla mnie do współużytkowania. 2. Na liście Pliki kliknij nazwę dokumentu, który ma być współedytowany. Następnie kliknij opcję Edytuj w programie IBM Docs. Uwaga: Jeśli użytkownik będący właścicielem pliku otwierał wcześniej dokument, zostanie on otwarty w programie IBM Docs. W przeciwnym razie zostanie otwarte okno Czy rozpocząć edycję w sieci w programie IBM Docs?. Należy kliknąć opcję Edytuj w sieci, aby kontynuować. Inne osoby edytujące nie będą widzieć przycisku Edytuj w programie IBM Docs, jeśli właściciel pliku nie otwierał wcześniej dokumentu w programie IBM Docs. 3. Zostanie otwarty dokument, a użytkownik przejdzie w tryb współedytowania. Uwaga: Jeśli w trybie współedytowania edytujący zamknie pasek boczny, nie będzie on mógł zostać otwarty automatycznie po dołączeniu innego edytującego. Aby otworzyć go ręcznie, można w dowolnym momencie kliknąć opcję Widok > Pasek boczny. 4. Nazwy wszystkich edytujących są wymienione na pasku bocznym. Gdy edytujący przejdzie w tryb współedytowania, nazwa jest pogrubiana, a za nią jest wyświetlany przypisany jej kolor. Można zmieniać dokument i w tym samym czasie obserwować zmiany wprowadzane przez inne osoby (oznaczone innymi kolorami). Uwaga: Zmiany będą automatycznie zapisywane w dokumencie roboczym w trakcie procesu edycji. 5. Aby umożliwić czytelnikom wyświetlanie i pobieranie dokumentu, kliknij opcję Plik > Publikuj wersję. 6. Zamknij kartę dokumentu. 32 Docs

Uwaga: Użytkownik jest powiadamiany podczas sesji edycji, jeśli współedytujący usunie plik. Należy kliknąć przycisk OK w powiadomieniu, aby zapisać swoją wersję roboczą jako nowy plik i zachować wprowadzone zmiany. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania dokumentów na stronie 31 Jednoczesna praca przy plikach z innymi kontrybutorami. Zadania pokrewne: Pokazywanie zmian wprowadzanych w dokumentach przez poszczególnych edytujących W trakcie współedytowania dokumentu zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są wyróżniane różnymi kolorami. Użytkownik może wybrać, czy wyróżnienia mają być wyświetlone, czy ukryte. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami na stronie 27 Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Pokazywanie zmian wprowadzanych w dokumentach przez poszczególnych edytujących W trakcie współedytowania dokumentu zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są wyróżniane różnymi kolorami. Użytkownik może wybrać, czy wyróżnienia mają być wyświetlone, czy ukryte. Procedura v Wyróżnienia edytowania bieżącego użytkownika są domyślnie ukryte. Aby wyświetlić wyróżnienia, kliknij ikonę Wyświetl zmiany wprowadzone przez tego edytującego znajdującą się w sekcji Edytujący na pasku bocznym. v Uwaga: Nie można zmienić koloru przypisanego do użytkownika, ponieważ kolory są przypisywane przez administratora. Wyróżnienia edytowania innych edytujących są domyślnie wyświetlane. Aby ukryć wyróżnienia, kliknij ikonę Ukryj zmiany wprowadzone przez tego edytującego sekcji Edytujący na pasku bocznym. w Uwaga: Aby usunąć wyróżnienia edytowania (tylko w trybie pojedynczej edycji), można kliknąć opcję Plik > Usuń oznaczenia zmian. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania dokumentów na stronie 31 Jednoczesna praca przy plikach z innymi kontrybutorami. Zadania pokrewne: Współedytowanie dokumentów z innymi osobami na stronie 32 Istnieje możliwość równoczesnego edytowania dokumentu przez wielu edytujących. Zmiany można wprowadzać w tym samym miejscu lub w różnych akapitach, tabelach, obrazach itd. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami na stronie 27 Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w Praca z dokumentami 33

organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Współpraca przy użyciu komentarzy dodawanych w dokumentach W przypadku współpracy z wieloma osobami edytującymi dokument możliwość dodawania komentarzy zapewnia wygodę pracy. Pozwala to porozumiewać się osobom edytującym, które pracują w różnym czasie. O tym zadaniu Podczas tworzenia komentarza jest wyświetlany pasek boczny z listą wszystkich komentarzy dotyczących danego dokumentu. W przypadku każdego komentarza można dołączyć do konwersacji z wieloma edytującymi, dodając swoje odpowiedzi. Wątki dyskusji znajdują się poniżej poszczególnych komentarzy i są wyróżnione wcięciem. Można usuwać swoje komentarze oraz kierować swoje komentarze lub odpowiedzi do innego edytującego przy użyciu symbolu @. Istnieje możliwość wyświetlania komentarzy skierowanych do siebie lub utworzonych przez siebie. Jest możliwe także filtrowanie komentarzy wg edytujących w celu sprawdzenia, które komentarze lub odpowiedzi zostały przez nich napisane. Informacje o komentarzach w dokumentach Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad dokumentem, ale nie w tym samym czasie, do porozumiewania się mogą używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Wszystkie komentarze są wyświetlane na panelu Komentarze, na którym pod każdym komentarzem widać wątek odpowiedzi. Istnieje możliwość tworzenia lub usuwania komentarzy, dodawania odpowiedzi, kierowania komentarzy lub odpowiedzi do innego edytującego i wyszukiwania słów kluczowych w komentarzach. Użytkownik może wyświetlać komentarze lub odpowiedzi kierowane do niego, a także komentarze lub odpowiedzi utworzone przez innych edytujących lub skierowane do innych edytujących. Podczas prowadzenia dyskusji poniżej komentarza, jeśli chcesz, aby ktoś dokładniej coś zbadał lub odpowiedział na pytanie, możesz przypisać element do dowolnego edytującego 34 Docs

dokument. Można użyć symbolu @ w celu skierowania odpowiedzi do edytującego. Przypisane osoby mogą czytać komentarze i odpowiedzi, które zostały skierowane do nich, na panelu komentarzy. Dyrektorka programu, Agata, utworzyła wersję roboczą planu biznesowego na lata 2011 i 2012 i chce uzyskać komentarze od menedżerów należących do jej projektu. Wcześniej Agata musiała wysyłać wiadomość e-mail do wszystkich kierowników i prosić ich o odesłanie komentarzy pocztą elektroniczną lub wprowadzenie komentarzy do załączonego dokumentu. Jeśli kierownicy nie skomentowali tej samej wersji, Agata musiała rozpoznać, jakiej sekcji dotyczą poszczególne komentarze, i scalić je ze sobą. Jeśli Agata chciała, aby któryś z kierowników zbadał problem, także musiała wysyłać wiadomość e-mail. Teraz Agata udostępnia ten plan biznesowy do współużytkowania wszystkim kierownikom i prosi ich o komentarze. Kierownicy mogą dodawać komentarze w różnym czasie i omawiać kluczowe kwestie. Agata może przypisać pytanie do dowolnego kierownika, aby ten dokładniej zbadał problem, a następnie ten przypisany kierownik może wprowadzać zmiany w planie. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w dokumentach Podczas edytowania lub dokonywania przeglądu dokumentu można tworzyć komentarze ułatwiające współpracę z innymi edytującym. Do komentarzy można dodawać własne odpowiedzi. Wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące dokumentu są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w dokumentach na stronie 36 Po otwarciu dokumentu, jeśli pasek boczny nie jest domyślnie widoczny, można go wyświetlić. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego dokumentu na panelu Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w dokumentach na stronie 37 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Tworzenie komentarzy w dokumentach Podczas edytowania lub dokonywania przeglądu dokumentu można tworzyć komentarze ułatwiające współpracę z innymi edytującym. Do komentarzy można dodawać własne odpowiedzi. Wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące dokumentu są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Procedura Aby utworzyć komentarze i odpowiedzi dla dokumentu, wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij miejsce, w którym ma zostać wstawiony komentarz. 2. Kliknij opcję Zespół > Dodaj komentarz lub kliknij przycisk Dodaj komentarz na pasku narzędzi. Zostanie wyświetlony panel Komentarze. 3. Wpisz komentarz w polu i naciśnij klawisz Enter lub kliknij opcję Dodaj. Komentarz zostanie wstawiony do dokumentu i będzie wyświetlany na panelu razem z informacjami o nazwie jego autora i dacie. Teraz można rozpocząć konwersację o tym komentarzu z innymi osobami. Praca z dokumentami 35

4. Opcjonalne: Jeśli chcesz skierować komentarz do konkretnego edytującego, wprowadź symbol @. Zostanie wyświetlona lista osób edytujących ten dokument. Wybierz odpowiedniego edytującego z listy, a następnie wprowadź komentarz. 5. Aby odpowiedzieć na komentarz, kliknij ikonę podwójnej strzałki w celu rozwinięcia komentarza, a następnie kliknij opcję Odpowiedz w celu wprowadzenia odpowiedzi. Po zakończeniu wpisywania naciśnij klawisz Enter. Odpowiedź zostanie dodana do komentarza z inną ikoną. 6. Opcjonalne: Odpowiedź można skierować do dowolnego edytującego. W trakcie wpisywania treści odpowiedzi wprowadź symbol @. Zostanie wyświetlona lista edytujących dokument. Wybierz odpowiedniego edytującego z listy, a następnie wprowadź odpowiedź. 7. Aby usunąć komentarz, kliknij ikonę kosza. Komentarz razem ze wszystkimi odpowiedziami zostanie usunięty. 8. Po zakończeniu wprowadzania komentarzy i odpowiedzi dotyczących dokumentu kliknij opcję Widok > Pasek boczny, aby ukryć panel komentarzy. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w dokumentach na stronie 34 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad dokumentem, ale nie w tym samym czasie, do porozumiewania się mogą używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Wyświetlanie komentarzy w dokumentach Po otwarciu dokumentu, jeśli pasek boczny nie jest domyślnie widoczny, można go wyświetlić. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego dokumentu na panelu Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w dokumentach na stronie 37 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w dokumentach Po otwarciu dokumentu, jeśli pasek boczny nie jest domyślnie widoczny, można go wyświetlić. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego dokumentu na panelu Komentarze. O tym zadaniu Wyświetlać można komentarze i odpowiedzi utworzone przez bieżącego użytkownika lub skierowane do niego. Można również wyświetlać komentarze i odpowiedzi utworzone przez innych edytujących lub skierowane do nich. Procedura Aby wyświetlić komentarze i odpowiedzi, wykonaj następujące kroki: 36 Docs

1. Na pasku bocznym kliknij opcję Komentarze, aby wyświetlić panel Komentarze. Jeśli pasek boczny nie jest wyświetlony, kliknij opcję Widok > Pasek boczny, aby go otworzyć. 2. Kliknięcie ikony z podwójną strzałką umożliwia rozwinięcie komentarza w celu wyświetlenia szczegółowych wątków treści i odpowiedzi. Kursor wskazuje miejsce, w którym został utworzony komentarz. Możliwe jest również kliknięcie znacznika komentarza w dokumencie. Komentarz jest wyświetlany na panelu Komentarze. 3. Kliknij ikonę na panelu Komentarze i wybierz opcję Wyświetl komentarze skierowane do mnie. Zostaną wyświetlone wszystkie komentarze skierowane do bieżącego użytkownika. Wyświetlany jest cały wątek komentarza, nawet jeśli tylko jedna odpowiedź na komentarz jest skierowana do bieżącego użytkownika. 4. Kliknij ikonę na panelu Komentarze i wybierz opcję Wyświetl moje komentarze. Zostaną wyświetlone wszystkie komentarze napisane przez bieżącego użytkownika. Wyświetlany jest cały wątek komentarza, nawet jeśli tylko jedna odpowiedź na komentarz została napisana przez bieżącego użytkownika. 5. Aby wyświetlić komentarze lub odpowiedzi napisane przez innych edytujących lub skierowane do nich, kliknij nazwę edytującego na panelu Edytujący. Wybranie opcji Skierowane do powoduje wyświetlenie wszystkich wątków, w których znajduje się nazwa edytującego poprzedzona symbolem @. Kliknij opcję Napisane przez, aby wyświetlić komentarze lub odpowiedzi napisane przez edytującego. Uwaga: Jeśli klikniesz nazwę edytującego, zostanie ona podświetlona. Ponowne jej kliknięcie sprawi, że komentarze i odpowiedzi wpisane przez tego edytującego lub skierowane do niego zostaną zamknięte. 6. Kliknij ikonę z podwójną strzałką, aby rozwinąć komentarz. Wyświetlić można szczegółowy wątek każdego komentarza. 7. Aby nie wyświetlać komentarzy ani odpowiedzi, kliknij przycisk Zamknij. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w dokumentach na stronie 34 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad dokumentem, ale nie w tym samym czasie, do porozumiewania się mogą używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w dokumentach na stronie 35 Podczas edytowania lub dokonywania przeglądu dokumentu można tworzyć komentarze ułatwiające współpracę z innymi edytującym. Do komentarzy można dodawać własne odpowiedzi. Wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące dokumentu są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w dokumentach Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w dokumentach Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Procedura 1. Na pasku bocznym kliknij opcję Komentarze w celu wyświetlenia panelu Komentarze. Jeśli pasek boczny nie jest wyświetlany domyślnie, kliknij opcję Widok > Pasek boczny, aby go otworzyć. Praca z dokumentami 37

2. Kliknij przycisk na panelu Komentarze i wybierz opcję Szukaj w komentarzach. 3. Wprowadź słowa kluczowe w polu wyszukiwania. Edytowanie dokumentów 4. Naciśnij klawisz Enter lub kliknij przycisk Szukaj. Zostaną wyświetlone komentarze zawierające słowa kluczowe. 5. Jeśli wyniki nie są zadowalające, wprowadź nowe słowa kluczowe i wyszukaj ponownie. 6. Kliknij przycisk Zamknij, aby wyjść z trybu wyszukiwania. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w dokumentach na stronie 34 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad dokumentem, ale nie w tym samym czasie, do porozumiewania się mogą używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w dokumentach na stronie 35 Podczas edytowania lub dokonywania przeglądu dokumentu można tworzyć komentarze ułatwiające współpracę z innymi edytującym. Do komentarzy można dodawać własne odpowiedzi. Wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące dokumentu są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w dokumentach na stronie 36 Po otwarciu dokumentu, jeśli pasek boczny nie jest domyślnie widoczny, można go wyświetlić. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego dokumentu na panelu Komentarze. Podczas edytowania dokumentu można ustawić właściwości formatowania, takie jak czcionki, wyrównanie i wcięcia. Można utworzyć listę wypunktowaną lub numerowaną, wstawić odsyłacz, utworzyć nagłówek lub stopkę i użyć funkcji sprawdzania pisowni. Jest także możliwe wydrukowanie dokumentu. Zadania pokrewne: Przesyłanie dokumentów w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 21 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki dowolnego typu dozwolonego przez administratora. Użytkownik określa, kto może przeglądać, pobierać lub edytować te dokumenty. Importowanie istniejących dokumentów na stronie 23 Po przesłaniu dokumentów produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików dokumentów na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Współużytkowanie dokumentów z osobami lub społecznościami na stronie 27 Dokument można współużytkować z osobami lub społecznościami i przypisywać im dostęp na poziomie czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. 38 Docs

Ustawianie poziomów dostępu do dokumentów na stronie 29 Po udostępnieniu dokumentu do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Eksportowanie dokumentów do innych formatów plików na stronie 26 Po utworzeniu i opublikowaniu dokumentu w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.doc i.pdf. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Documents na stronie 24 Program IBM Docs umożliwia pracę z różnymi formatami plików dokumentów. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Formatowanie tekstu w dokumentach Można określić efekty i wielkość czcionki, wyrównywać tekst oraz wykonywać inne czynności. Można też tworzyć listy wypunktowane lub numerowane do wstawienia w dokumencie. Ustawianie efektów czcionki Dla zaznaczonego tekstu można ustawiać efekty czcionki. Dostępne efekty to pogrubienie, kursywa i przekreślenie. Określić można również kolory czcionki. O tym zadaniu Najpierw należy zaznaczyć tekst. Jeśli żaden tekst nie zostanie zaznaczony, styl czcionki zostanie zastosowany do wpisywanego tekstu. Procedura v Zaznacz tekst, dla którego mają zostać ustawione efekty czcionki. Opcja Opis Aby pogrubić zaznaczony tekst Kliknij opcję Format > Właściwości tekstu > Pogrubienie. Aby zastosować kursywę do zaznaczonego tekstu Kliknij opcję Format > Właściwości tekstu > Kursywa. Aby podkreślić zaznaczony tekst Kliknij opcję Format > Właściwości tekstu > Podkreślenie. Aby przekreślić zaznaczony tekst Kliknij opcję Format > Właściwości tekstu > Przekreślenie. v Aby ustawić kolory czcionki, kliknij ikonę Ustaw kolor czcionki na pasku narzędzi i wybierz odpowiedni kolor na wyświetlonym panelu. Kliknij opcję Więcej kolorów, aby użyć innych kolorów. v Aby wyróżnić tekst, kliknij ikonę Ustaw kolor wyróżnienia na pasku narzędzi i wybierz odpowiedni kolor na wyświetlonym panelu. Kliknij opcję Więcej kolorów, aby użyć innych kolorów. Zadania pokrewne: Umieszczanie tekstu w indeksie górnym lub dolnym na stronie 40 Zaznaczony tekst można umieścić w indeksie górnym lub dolnym. Indeks górny lub dolny umożliwia dodawanie do słowa symbolu, na przykład znaku towarowego. Ustawianie wielkości czcionki na stronie 40 W dokumencie można ustawić wielkość czcionki zaznaczonego tekstu oraz szybko zwiększyć lub zmniejszyć wielkość czcionki. Praca z dokumentami 39

Wyrównywanie tekstu na stronie 41 Tekst można wyrównać do lewej, do prawej, do środka lub do lewej i prawej. Tworzenie wcięć w tekście na stronie 42 W zaznaczonym tekście można zmieniać wcięcia. Dodawanie pozycji do listy wypunktowanej lub numerowanej w dokumentach na stronie 42 W dokumencie można dodawać pozycje do list wypunktowanych i numerowanych. Umieszczanie tekstu w indeksie górnym lub dolnym Zaznaczony tekst można umieścić w indeksie górnym lub dolnym. Indeks górny lub dolny umożliwia dodawanie do słowa symbolu, na przykład znaku towarowego. O tym zadaniu Indeks dolny lub indeks górny jest liczbą, rysunkiem, symbolem lub indykatorem, który jest mniejszy i jest umieszczany poniżej lub powyżej linii podstawowej. Indeksy dolne znajdują się poniżej linii podstawowej, na przykład H 2 O. Indeksy górne znajdują się powyżej linii podstawowej, na przykład a 2. Indeksy dolne i indeksy górne są głównie używane w formułach, wyrażeniach matematycznych i opisach związków chemicznych lub izotopów. Procedura Aby umieścić tekst w indeksie górnym lub dolnym: 1. Zaznacz tekst do umieszczenia w indeksie górnym lub dolnym. 2. Kliknij opcję Format > Indeks górny lub Indeks dolny. Zadania pokrewne: Ustawianie efektów czcionki na stronie 39 Dla zaznaczonego tekstu można ustawiać efekty czcionki. Dostępne efekty to pogrubienie, kursywa i przekreślenie. Określić można również kolory czcionki. Ustawianie wielkości czcionki W dokumencie można ustawić wielkość czcionki zaznaczonego tekstu oraz szybko zwiększyć lub zmniejszyć wielkość czcionki. Wyrównywanie tekstu na stronie 41 Tekst można wyrównać do lewej, do prawej, do środka lub do lewej i prawej. Tworzenie wcięć w tekście na stronie 42 W zaznaczonym tekście można zmieniać wcięcia. Dodawanie pozycji do listy wypunktowanej lub numerowanej w dokumentach na stronie 42 W dokumencie można dodawać pozycje do list wypunktowanych i numerowanych. Ustawianie wielkości czcionki W dokumencie można ustawić wielkość czcionki zaznaczonego tekstu oraz szybko zwiększyć lub zmniejszyć wielkość czcionki. 40 Docs

O tym zadaniu Przed ustawieniem odpowiedniej wielkości czcionki dla tekstu można określić nazwę czcionki. Procedura 1. Zaznacz tekst, dla którego ma zostać określona wielkość czcionki. 2. Kliknij opcję Wybierz wielkość czcionki na pasku narzędzi i wybierz odpowiednią wielkość. 3. Aby zwiększyć lub zmniejszyć wielkość czcionki, kliknij opcję Format > Właściwości tekstu > Zwiększ wielkość czcionki lub Zmniejsz wielkość czcionki. Zadania pokrewne: Ustawianie efektów czcionki na stronie 39 Dla zaznaczonego tekstu można ustawiać efekty czcionki. Dostępne efekty to pogrubienie, kursywa i przekreślenie. Określić można również kolory czcionki. Umieszczanie tekstu w indeksie górnym lub dolnym na stronie 40 Zaznaczony tekst można umieścić w indeksie górnym lub dolnym. Indeks górny lub dolny umożliwia dodawanie do słowa symbolu, na przykład znaku towarowego. Wyrównywanie tekstu Tekst można wyrównać do lewej, do prawej, do środka lub do lewej i prawej. Tworzenie wcięć w tekście na stronie 42 W zaznaczonym tekście można zmieniać wcięcia. Dodawanie pozycji do listy wypunktowanej lub numerowanej w dokumentach na stronie 42 W dokumencie można dodawać pozycje do list wypunktowanych i numerowanych. Wyrównywanie tekstu Tekst można wyrównać do lewej, do prawej, do środka lub do lewej i prawej. O tym zadaniu Wyrównanie tekstu określa wygląd i orientację krawędzi akapitów. Na przykład wyrównanie (do obu stron) akapitu powoduje, że akapit jest wyrównany równomiernie wzdłuż lewego i prawego marginesu. Wyrównanie akapitu do lewej strony powoduje, że lewa krawędź akapitu jest wyrównana względem lewego marginesu. W przypadku tabeli wyrównanie tekstu polega na dopasowaniu pozycji tekstu w komórce. Procedura 1. Kliknij tekst, który ma zostać wyrównany. 2. Kliknij opcję Format > Wyrównaj i wybierz opcję Do lewej, Do prawej, Wyśrodkuj lub Wyrównaj. Wskazówka: Szybkie wyrównywanie tekstu jest możliwe po kliknięciu ikon Wyrównaj do lewej, Wyśrodkuj, Wyrównaj do prawej lub Wyrównaj na pasku narzędzi. Zadania pokrewne: Ustawianie efektów czcionki na stronie 39 Dla zaznaczonego tekstu można ustawiać efekty czcionki. Dostępne efekty to pogrubienie, kursywa i przekreślenie. Określić można również kolory czcionki. Umieszczanie tekstu w indeksie górnym lub dolnym na stronie 40 Zaznaczony tekst można umieścić w indeksie górnym lub dolnym. Indeks górny lub dolny umożliwia dodawanie do słowa symbolu, na przykład znaku towarowego. Praca z dokumentami 41

Ustawianie wielkości czcionki na stronie 40 W dokumencie można ustawić wielkość czcionki zaznaczonego tekstu oraz szybko zwiększyć lub zmniejszyć wielkość czcionki. Tworzenie wcięć w tekście W zaznaczonym tekście można zmieniać wcięcia. Dodawanie pozycji do listy wypunktowanej lub numerowanej w dokumentach W dokumencie można dodawać pozycje do list wypunktowanych i numerowanych. Tworzenie wcięć w tekście W zaznaczonym tekście można zmieniać wcięcia. O tym zadaniu Wcięcie określa odległość między marginesem strony a tekstem w akapicie. Między marginesami można zwiększyć lub zmniejszyć wcięcie akapitu lub grupy akapitów. Procedura 1. Zaznacz akapit, dla którego chcesz utworzyć wcięcie. 2. Kliknij opcję Format > Zwiększ wcięcie. 3. Aby zmniejszyć wcięcie, kliknij opcję Format > Zmniejsz wcięcie. Wskazówka: Możliwe jest szybkie wprowadzenie wcięcia w akapicie przez kliknięcie opcji i zmniejszenie go przy użyciu opcji na pasku narzędzi. Zadania pokrewne: Ustawianie efektów czcionki na stronie 39 Dla zaznaczonego tekstu można ustawiać efekty czcionki. Dostępne efekty to pogrubienie, kursywa i przekreślenie. Określić można również kolory czcionki. Umieszczanie tekstu w indeksie górnym lub dolnym na stronie 40 Zaznaczony tekst można umieścić w indeksie górnym lub dolnym. Indeks górny lub dolny umożliwia dodawanie do słowa symbolu, na przykład znaku towarowego. Ustawianie wielkości czcionki na stronie 40 W dokumencie można ustawić wielkość czcionki zaznaczonego tekstu oraz szybko zwiększyć lub zmniejszyć wielkość czcionki. Wyrównywanie tekstu na stronie 41 Tekst można wyrównać do lewej, do prawej, do środka lub do lewej i prawej. Dodawanie pozycji do listy wypunktowanej lub numerowanej w dokumentach W dokumencie można dodawać pozycje do list wypunktowanych i numerowanych. Dodawanie pozycji do listy wypunktowanej lub numerowanej w dokumentach W dokumencie można dodawać pozycje do list wypunktowanych i numerowanych. 42 Docs

O tym zadaniu Procedura v Aby dodać pozycje listy wypunktowanej: 1. Kliknij ikonę Dodaj wypunktowanie lub zmień styl wypunktowania na pasku narzędzi. 2. Wpisz treść i naciśnij klawisz Enter. Zostanie wstawiony kolejny znacznik podpunktu z domyślnym stylem. Wskazówka: Aby po pozycji listy wstawić zwykły akapit bez wypunktowania, należy dwukrotnie nacisnąć klawisz Enter. Aby uwzględnić wiele poziomów wypunktowania na liście, należy użyć ikon Zwiększ wcięcie i Zmniejsz wcięcie. 3. Jeśli nie chcesz używać domyślnego stylu wypunktowania, kliknij strzałkę ikony Dodaj wypunktowanie lub zmień styl wypunktowania. Zostanie wyświetlony panel zawierający listę wszystkich dostępnych stylów znaczników podpunktu. v 4. Na wyświetlonym panelu wybierz żądany styl znacznika podpunktu. 5. Aby usunąć wypunktowanie, wybierz listę wypunktowaną i ponownie kliknij ikonę Dodaj wypunktowanie lub zmień styl wypunktowania. Aby dodać pozycje listy numerowanej: 1. Kliknij ikonę Dodaj numerację lub zmień styl numeracji na pasku narzędzi. 2. Wpisz treść i naciśnij klawisz Enter. Zostanie wstawiona kolejna pozycja listy numerowanej z domyślnym stylem numerowania. Wskazówka: Aby po pozycji listy wstawić zwykły akapit bez numerowania, należy dwukrotnie nacisnąć klawisz Enter. Jeśli pozycja listy numerowanej zostanie dodana po tym akapicie, domyślnie numerowanie zostanie rozpoczęte od liczby 1. Aby kontynuować numerację z poprzedniej listy, należy kliknąć pozycję prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Kontynuuj listę. 3. Jeśli nie chcesz używać domyślnego stylu numeracji, kliknij strzałkę ikony Dodaj numerację lub zmień styl numeracji. Zostanie wyświetlony panel zawierający listę wszystkich dostępnych stylów numerowania. Praca z dokumentami 43

4. Na wyświetlonym panelu wybierz żądany styl numeracji. 5. Aby usunąć numerację, wybierz listę numerowaną i ponownie kliknij ikonę Dodaj numerację lub zmień styl numeracji. 6. Aby uwzględnić wiele poziomów numeracji na liście, należy użyć ikony Zwiększ wcięcie lub ikony Zmniejsz wcięcie lub wybrać styl wstępnie formatowany, używając komendy Format > Lista wielopoziomowa. Zadania pokrewne: Ustawianie efektów czcionki na stronie 39 Dla zaznaczonego tekstu można ustawiać efekty czcionki. Dostępne efekty to pogrubienie, kursywa i przekreślenie. Określić można również kolory czcionki. Umieszczanie tekstu w indeksie górnym lub dolnym na stronie 40 Zaznaczony tekst można umieścić w indeksie górnym lub dolnym. Indeks górny lub dolny umożliwia dodawanie do słowa symbolu, na przykład znaku towarowego. Ustawianie wielkości czcionki na stronie 40 W dokumencie można ustawić wielkość czcionki zaznaczonego tekstu oraz szybko zwiększyć lub zmniejszyć wielkość czcionki. Wyrównywanie tekstu na stronie 41 Tekst można wyrównać do lewej, do prawej, do środka lub do lewej i prawej. Tworzenie wcięć w tekście na stronie 42 W zaznaczonym tekście można zmieniać wcięcia. Tworzenie list wielopoziomowych w dokumentach Wstawianie list uporządkowanych z użyciem wcięć lub schematu zawierającego nagłówki sekcji dokumentu. Procedura 1. Z poziomu otwartego dokumentu kliknij miejsce, w którym ma zostać wstawiona lista wielopoziomowa. 2. Kliknij opcję Format > Lista wielopoziomowa. 3. Kliknij miniaturę, aby wybrać wstępnie sformatowany styl. 44 Docs

Wskazówka: Jeśli w dokumencie będą używane uporządkowane nagłówki, należy wybrać styl, który zawiera nagłówki w miniaturze. 4. Kliknij przycisk OK. 5. Wpisując listę, wykonaj jedną z następujących czynności: v W przypadku listy niezawierającej nagłówków użyj klawisza tabulacji lub kombinacji klawiszy Shift+Tab, aby wskazać poziom wcięcia każdej pozycji. Automatycznie wyświetlany jest symbol numeracji odpowiadający każdemu poziomowi. v W przypadku listy nagłówków użyj ikony Wybierz styl, aby wskazać poziom nagłówka każdej pozycji. Zarówno symbol numeracji, jak i poziom wcięcia odpowiadające poszczególnym poziomom nagłówka są wyświetlane automatycznie. Co dalej Uwaga: Ikona Wybierz styl w trakcie sesji współedytowania jest nieaktywna. Uwaga: Można również zastosować pierwszy poziom wstępnie sformatowanego stylu do istniejącej listy, wpisując pozycje wyrównane do lewej strony, wybierając te pozycje, a następnie klikając opcję Format > Lista wielopoziomowa. Następnie za pomocą klawiszy Enter i Tab należy wypełnić poziomy podrzędne. W przypadku pracy z nagłówkami należy pamiętać, że użycie klawisza Enter po nagłówku powoduje ustawienie stylu treści w tekście następnej linii. Naciśnięcie klawisza Enter w przypadku listy niezawierającej nagłówków powoduje użycie tego samego stylu. Wstawianie odsyłaczy Do dokumentu można wstawić odsyłacz do strony WWW lub do adresu e-mail. O tym zadaniu Procedura 1. Kliknij opcję Wstaw > Odsyłacz. Zostanie wyświetlone okno Dodawanie lub edytowanie odsyłacza. Praca z dokumentami 45

2. W polu Typ odsyłacza wybierz odpowiedni typ odsyłacza i określ powiązane z nim ustawienia: Opcja Adres URL Adres e-mail Opis Należy wybrać opcję Adres URL, jeśli chcesz utworzyć odsyłacz do innej strony WWW. Określ protokół w polu Protokół, a następnie wprowadź adres URL. Należy wybrać opcję Adres e-mail, jeśli chcesz utworzyć odsyłacz do adresu e-mail. Należy podać adres e-mail oraz temat i treść wiadomości, która ma zostać wysłana na dany adres e-mail. 3. Kliknij przycisk OK. 4. Po wstawieniu odsyłacza można go edytować, klikając opcję Wstaw > Odsyłacz lub klikając ikonę Dodaj lub edytuj odsyłacz na pasku narzędzi. Tworzenie nagłówków i stopek W dokumencie można utworzyć nagłówek na marginesie górnym strony lub stopkę na marginesie dolnym. Można też edytować i ukrywać nagłówki lub stopki po ich utworzeniu. O tym zadaniu Nagłówki i stopki to obszary umieszczone w obrębie górnego i dolnego marginesu strony, w których można dodawać tekst lub grafikę. Można na przykład wstawić numery stron, datę, logo firmy, nazwisko autora i tak dalej. Margines to pusty obszar strony znajdujący się poza obszarem wydruku. Niezależnie od tego, ile podziałów stron jest w dokumencie, można utworzyć tylko jeden nagłówek i tylko jedną stopkę dokumentu. Nagłówek znajduje się na górnym marginesie, a stopka - na dolnym marginesie. Użytkownik może określić, czy uwzględniać nagłówek i stopkę podczas drukowania dokumentu. 46 Docs

Procedura v Aby dodać nagłówek do strony: 1. Kliknij opcję Wstaw > Nagłówek. U góry strony zostanie wyświetlony szary obszar. 2. Kliknij dwukrotnie szary obszar, aby przejść do trybu edycji. Zostanie wyświetlony pasek narzędzi. 3. Wpisz treść w polu nagłówka. Wskazówka: Aby wyczyścić zawartość nagłówka, należy kliknąć opcję Usuń. 4. Używając paska narzędzi, określ ustawienia tekstu, np. wielkość czcionki, efekty czcionki, kolor czcionki i wyrównanie. 5. W polu nagłówka można też wstawić obraz. Kliknij ikonę Wstaw obraz, wyszukaj plik graficzny, a następnie kliknij przycisk OK. 6. Po zakończeniu edycji pola nagłówka kliknij opcję Gotowe na pasku narzędzi. Tryb edycji zostanie zakończony. 7. Kliknij dwukrotnie pole nagłówka, aby edytować nagłówek. v 8. Opcjonalne: Jeśli nie chcesz, aby nagłówek był wyświetlany, kliknij opcję. Aby dodać stopkę do strony: 1. Kliknij opcję Wstaw > Stopka. U dołu strony zostanie wyświetlony szary obszar. 2. Kliknij dwukrotnie szary obszar, aby przejść do trybu edycji. Zostanie wyświetlony pasek narzędzi. 3. Wpisz treść w polu stopki. Wskazówka: Aby wyczyścić zawartość stopki, należy kliknąć opcję Usuń. 4. Używając paska narzędzi, określ ustawienia tekstu, np. wielkość czcionki, efekty czcionki, kolor czcionki i wyrównanie. Praca z dokumentami 47

5. W polu stopki można też wstawić obraz. Kliknij ikonę Wstaw obraz, wyszukaj plik graficzny, a następnie kliknij przycisk OK. 6. Po zakończeniu edycji pola stopki kliknij opcję Gotowe na pasku narzędzi. 7. Kliknij dwukrotnie pole stopki, aby ją edytować. 8. Opcjonalne: Jeśli nie chcesz, aby stopka była wyświetlana, kliknij opcję. Wskazówka: Aby wstawić numer strony lub datę i godzinę: 1. Kliknij dwukrotnie obszar nagłówka lub stopki, aby przejść do trybu edycji. Zostanie wyświetlony pasek narzędzi. 2. Kliknij przycisk Pola na pasku narzędzi. 3. Wybierz z listy żądane pole: Numer strony, Data i Godzina. Zadania pokrewne: Wstawianie pól w dokumentach W obszarze tekstowym lub w obszarze nagłówka i stopki można wstawić datę i godzinę. Numer strony można wstawić tylko w obszarze nagłówka i stopki. Tworzenie spisu treści Spis treści tworzy się, dodając w dokumencie nagłówki odpowiednich poziomów. Procedura 1. W nagłówku każdej sekcji w dokumencie kliknij tekst nagłówka, kliknij opcję Format > Nagłówek, a następnie kliknij odpowiedni poziom nagłówka, aby go przypisać. 2. Przenieś kursor do miejsca, w którym ma zostać wstawiony spis treści. 3. Kliknij opcję Wstaw > Spis treści. Spis treści jest generowany na podstawie nagłówków i wyświetlany w położeniu kursora. 4. Aby wygenerować numery stron, opublikuj plik jako nową wersję. 5. W przypadku wprowadzenia zmian do dowolnego nagłówka sekcji można automatycznie odświeżyć spis treści, klikając go prawym przyciskiem myszy, a następnie klikając opcję Spis treści > Aktualizuj. 6. Spis treści można usunąć, klikając go prawym przyciskiem myszy, a następnie klikając opcję Spis treści > Usuń. Wstawianie pól w dokumentach W obszarze tekstowym lub w obszarze nagłówka i stopki można wstawić datę i godzinę. Numer strony można wstawić tylko w obszarze nagłówka i stopki. Procedura v Aby wstawić datę w obszarze tekstowym, wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij opcję Wstaw > Pola > Data. 48 Docs

v 2. Wybierz format daty, a następnie kliknij przycisk OK. Aby wstawić godzinę w obszarze tekstowym, wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij opcję Wstaw > Pola > Godzina. 2. Wybierz format godziny, a następnie kliknij przycisk OK. v Aby wstawić numer strony, datę i godzinę w obszarze nagłówka lub stopki, wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij dwukrotnie obszar nagłówka lub stopki, aby przejść do trybu edycji. Zostanie wyświetlony pasek narzędzi. 2. Kliknij przycisk Pola na pasku narzędzi. 3. Wybierz z listy żądane pole: Numer strony, Data i Godzina. Zadania pokrewne: Tworzenie nagłówków i stopek na stronie 46 W dokumencie można utworzyć nagłówek na marginesie górnym strony lub stopkę na marginesie dolnym. Można też edytować i ukrywać nagłówki lub stopki po ich utworzeniu. Sprawdzanie pisowni dokumentów Pisownię całego dokumentu można sprawdzić po zakończeniu tworzenia dokumentu lub można ją sprawdzać na bieżąco, w trakcie pisania. Praca z dokumentami 49

O tym zadaniu Podczas edytowania dokumentu, jeśli harmonogram wymaga szybkiej pracy, może nie być czasu na samodzielne ręczne sprawdzanie pisowni i gramatyki. Aby szybciej znaleźć i poprawić błędy, można użyć odpowiedniego narzędzia. Program IBM Docs udostępnia funkcję automatycznego sprawdzania pisowni podczas pisania. Niepoprawnie napisane słowa są podkreślane czerwoną, falistą linią. Po włączeniu funkcji automatycznego sprawdzania pisowni sprawdzana jest również pisownia w całym dokumencie. Przed włączeniem sprawdzania pisowni można wybrać odpowiedni słownik. Procedura 1. Kliknij opcję Narzędzia > Słowniki sprawdzania pisowni i wybierz słownik, którego chcesz użyć do sprawdzania pisowni. 2. Kliknij opcję Narzędzia > Sprawdź pisownię podczas pisania, aby włączyć sprawdzanie pisowni. Pisownia zostanie sprawdzona w całym dokumencie, a tekst zawierający błędy pisowni lub błędy gramatyczne zostanie podkreślony falistą, czerwoną linią. Również w trakcie wpisywania nowych słów błędy pisowni lub gramatyczne będą podkreślane falistą, czerwoną linią. 3. Dostępne są następujące opcje postępowania ze słowami podkreślonymi na czerwono: v Kliknij prawym przyciskiem myszy słowo podkreślone czerwoną, falistą linią. Zostanie wyświetlona lista propozycji. Wybierz odpowiednią pozycję. v Jeśli nie chcesz poprawiać danego słowa, kliknij je prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Ignoruj, aby pominąć bieżące wystąpienie tego słowa. v Aby zignorować wszystkie wystąpienia tego słowa w dokumencie, wybierz opcję Pomiń wszystkie. Po wpisaniu tego słowa ponownie nie będzie ono podkreślane czerwoną, falistą linią. v Jeśli słowo podkreślone czerwoną, falistą linią występuje więcej niż raz w dokumencie i chcesz usunąć wszystkie wystąpienia jednocześnie, kliknij je prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Popraw wszystko. 4. Aby wyłączyć funkcję sprawdzania pisowni w dokumencie, kliknij ponownie opcję Narzędzia > Sprawdź pisownię podczas pisania. Drukowanie dokumentów Komenda Drukuj dokumentu powoduje otwarcie nowego okna przeglądarki, w którym można wybrać opcje układu. Procedura 1. W otwartym dokumencie kliknij opcję Plik > Drukuj. Zostanie otwarte nowe okno przeglądarki. 2. Przeglądarka domyślnie dodaje nagłówki i stopki do drukowanego dokumentu. Możesz zmienić treść lub pominąć nagłówki i stopki, wykonując w przeglądarce odpowiednie kroki. Kliknij ikonę w oknie przeglądarki, aby wyświetlić opis tych kroków. Ważne: Nagłówek i stopka dodane do dokumentu w programie IBM Docs nie będą drukowane. 3. Aby zmienić rozmiar papieru i inne ustawienia dotyczące papieru, wykonaj kroki specyficzne dla używanej przeglądarki w taki sam sposób jak w kroku 2. Uwaga: Kolory tła i obrazy nie są drukowane domyślnie. Aby wydrukować tło, należy wybrać opcję Drukuj tło (kolory i obrazy) w oknie Ustawienia strony. 4. Kliknij ikonę Drukuj. 5. Określ żądane ustawienia i kliknij przycisk OK. 50 Docs

Drukowanie dokumentów do plików PDF Użytkownik może zapisać dokument jako plik PDF, dzięki czemu można go pobrać i wydrukować. Procedura 1. W otwartym dokumencie kliknij opcję Plik > Drukuj do pliku PDF. 2. Określ opcje ustawień strony. Wybierz opcję Plik PDF ze znacznikami, aby zapisać znaczniki PDF. Zwiększa to wielkość pliku. Plik PDF ze znacznikami zawiera informacje o strukturze treści dokumentu. Informacje te ułatwiają wyświetlanie dokumentu na urządzeniach podczas używania lektora ekranowego. 3. Kliknij przycisk OK. 4. Gdy zostanie wyświetlony komunikat Przetwarzanie zostało zakończone, kliknij odsyłacz Kliknij tutaj, aby pobrać plik. 5. Kliknij opcję Otwórz w, a następnie kliknij przycisk OK. Plik zostanie pobrany i otwarty w programie Adobe Reader. Aplikacją domyślną jest Adobe Reader, ale do otwarcia tego pliku można wybrać inną aplikację. 6. W menu programu Adobe Reader kliknij opcję Plik > Drukuj. 7. Określ odpowiednie opcje drukowania, a następnie kliknij przycisk OK. Praca z obrazami w dokumentach Program umożliwia wstawianie obrazów i ustawianie ich właściwości. Można też zmieniać wielkość obrazów przez przeciąganie lub za pomocą okna Właściwości obrazu. Wstawianie obrazów do dokumentów Do dokumentu można wstawiać obrazy. Praca z dokumentami 51

Procedura 1. Kliknij opcję Wstaw > Obraz. Zostanie wyświetlone okno Wstawianie obrazu. 2. Kliknij przycisk Przeglądaj, aby wybrać obraz do wstawienia. 3. Kliknij opcję Wstaw. Do dokumentu zostanie wstawiony obraz. Zadania pokrewne: Ustawianie właściwości obrazu w dokumentach Dla wybranego obrazu w dokumentach można określić wielkość i inne właściwości. Ustawianie właściwości obrazu w dokumentach Dla wybranego obrazu w dokumentach można określić wielkość i inne właściwości. Procedura 1. Wybierz obraz, którego właściwości mają zostać ustawione, kliknij go prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Właściwości obrazu. 2. Wprowadź wartości w polach Szerokość i Wysokość. Wskazówka: Wielkość obrazu można również zmienić przy użyciu funkcji przeciągania. Należy umieścić wskaźnik myszy nad krawędzią obrazu i przeciągnąć, gdy zostanie wyświetlona ikona strzałki obustronnej. 3. Jeśli zostanie zaznaczone pole wyboru Zablokuj współczynnik szerokości i wysokości, ustawienia Szerokość i Wysokość będą zmieniane proporcjonalnie. 4. Określ krawędź. 52 Docs

5. W polu Tekst alternatywny wprowadź opis, który będzie służył jako alternatywa w przypadku braku możliwości wyświetlenia obrazu. 6. Kliknij przycisk OK. Zadania pokrewne: Wstawianie obrazów do dokumentów na stronie 51 Do dokumentu można wstawiać obrazy. Praca z tabelami w dokumentach Użytkownik może tworzyć tabele, wstawiać i usuwać kolumny oraz zmieniać ich wielkość, a także definiować nagłówki tabel. Dla całej tabeli albo dla jednej lub wielu jej komórek można ustawiać różne właściwości. Tworzenie tabel w dokumentach Użytkownik może utworzyć pustą tabelę lub utworzyć tabelę na podstawie predefiniowanych stylów w dokumentach. Procedura v Aby utworzyć prostą, pustą tabelę, wykonaj następujące kroki: 1. Umieść kursor w miejscu, w którym chcesz wstawić tabelę. 2. Kliknij opcję Tabela > Utwórz. v 3. Określ żądaną liczbę wierszy i kolumn. 4. Kliknij przycisk OK. Zostanie utworzona pusta tabela. Aby utworzyć tabelę, korzystając z predefiniowanych stylów, wykonaj następujące kroki: 1. Umieść kursor w miejscu, w którym chcesz wstawić tabelę. 2. Kliknij ikonę Zmień styl tabeli na pasku narzędzi. Zostanie wyświetlony panel zawierający wszystkie dostępne style tabeli. Praca z dokumentami 53

3. Na panelu wybierz żądany styl. Tabela z wybranym stylem zostanie wstawiona do dokumentu. Zmienianie stylów tabel w dokumentach Jeśli użytkownikowi nie odpowiada styl tabeli utworzonej w dokumencie, może go szybko zmienić. Procedura 1. Kliknij tabelę, aby ją aktywować. 2. Kliknij ikonę Zmień styl tabeli na pasku narzędzi. Zostanie wyświetlony panel zawierający wszystkie dostępne style tabeli. 3. Na panelu wybierz żądany styl. Styl tabeli zostanie zmieniony na wybrany. Zadania pokrewne: Zmienianie wielkości tabel w dokumentach na stronie 57 Istnieje możliwość zmiany wysokości wiersza i szerokości kolumny. Można również zmienić wielkość całej tabeli. Dodawanie podpisów do tabel w dokumentach na stronie 57 Istnieje możliwość dodawania podpisów do tabel i wybierania opcji pokazywania lub ukrywania podpisów. Definiowanie nagłówków dla tabel w dokumentach na stronie 58 Istnieje możliwość zdefiniowania pierwszego wiersza i pierwszej kolumny jako nagłówków tabeli. Nagłówki można także usuwać. Ustawianie właściwości tabel w dokumentach W dokumentach można ustawić właściwości tabeli, takie jak styl krawędzi, szerokość krawędzi, kolor krawędzi, szerokość kolumn i wysokość wierszy. 54 Docs

Procedura 1. Wybierz tabelę, której właściwości mają zostać ustawione, kliknij ją prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Właściwości tabeli. Możesz również kliknąć opcję Tabela > Właściwości tabeli. 2. Wybierz styl krawędzi, szerokość krawędzi i kolor krawędzi z list Styl krawędzi, Szerokość krawędzi i Kolor krawędzi. 3. Wprowadź wartości w polach Szerokość kolumny i Wysokość wiersza. 4. Kliknij przycisk OK. Ustawianie kolorów tła w komórkach tabeli W komórkach tabeli można ustawić kolor tła. Procedura 1. Wybierz komórki, dla których chcesz ustawić kolor tła. Jeśli chcesz ustawić kolor tła tylko w jednej komórce, kliknij ją. 2. Kliknij ikonę Ustaw kolor tła na pasku narzędzi. 3. Wybierz kolor na wyświetlonym panelu. Tło wybranych komórek zmieni kolor na wybrany. 4. Opcjonalne: Aby wybrać większą liczbę kolorów, kliknij opcję Więcej kolorów, wybierz kolor i kliknij przycisk OK. Wyrównywanie tekstu w komórkach tabeli w dokumentach Tekst w komórkach tabeli można wyrównywać w dowolny sposób. Procedura 1. Kliknij komórkę, w której chcesz wyrównać tekst. 2. Kliknij opcję Tabela > Komórka, a następnie wybierz opcję Wyrównaj do lewej, Wyśrodkuj lub Wyrównaj do prawej. Wskazówka: Możliwe jest też kliknięcie komórki prawym przyciskiem myszy i wybranie opcji Komórka, a następnie opcji Wyrównaj do lewej, Wyśrodkuj lub Wyrównaj do prawej. Dodawanie wierszy i kolumn w tabelach Do tabeli można dodawać wiersze i kolumny. Praca z dokumentami 55

Procedura v v Aby dodać wiersze: 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę wiersza, obok którego ma zostać dodany kolejny wiersz. 2. Wybierz opcję Wiersz > Wstaw wiersz powyżej lub Wstaw wiersz poniżej. Aby dodać kolumny: 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę kolumny, obok której ma zostać dodana kolejna kolumna. 2. Wybierz opcję Kolumna > Wstaw kolumnę przed lub Wstaw kolumnę po. Wyniki Uwaga: v Wstawienie lub usunięcie kolumny spowoduje zmianę wielkości innych kolumn. v Aby szybko dodać wiersz poniżej bieżącego wiersza lub kolumnę za bieżącą kolumną, należy kliknąć ikonę Wstaw lub przenieś wiersz albo ikonę Wstaw lub przenieś kolumnę na pasku narzędzi. Przenoszenie wierszy i kolumn w tabelach W tabeli można przenosić wiersze w górę lub w dół oraz kolumny przed lub po. Procedura v Aby przenieść wiersz: 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę w wierszu, który ma zostać przeniesiony. 2. Wybierz opcję Wiersz > Przenieś wiersz w górę lub Przenieś wiersz w dół. v Aby przenieść kolumnę: 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę w kolumnie, która ma zostać przeniesiona. 2. Wybierz opcję Kolumna > Przenieś kolumnę w lewo lub Przenieś kolumnę w prawo. Wyniki Uwaga: Podczas przenoszenia wierszy i kolumn nie można przenosić nagłówków tabeli. Scalanie lub dzielenie komórek tabeli W tabeli można bezpośrednio scalić komórkę z przylegającą komórką znajdującą się poniżej. Można również jednocześnie scalić wiele komórek. Ponadto można podzielić komórkę w pionie lub w poziomie. Procedura v Aby scalić komórkę z przylegającą komórką znajdującą się poniżej, kliknij komórkę prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz opcję Komórka > Scal z komórką poniżej. v Aby scalić wiele komórek, zaznacz komórki do scalenia, kliknij prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz opcję Komórka > Scal komórki. 56 Docs

v Aby podzielić komórkę, kliknij komórkę prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz opcję Komórka > Podziel pionowo lub Podziel poziomo. Zmienianie wielkości tabel w dokumentach Istnieje możliwość zmiany wysokości wiersza i szerokości kolumny. Można również zmienić wielkość całej tabeli. Procedura v Umieść wskaźnik myszy nad krawędzią kolumny, która ma zostać przeniesiona, tak, aby została wyświetlona obustronna strzałka. Przeciągnij krawędź w nowe miejsce. v Umieść wskaźnik myszy nad krawędzią wiersza, który ma zostać przeniesiony, tak, aby została wyświetlona obustronna strzałka. Przeciągnij krawędź w nowe miejsce. v Aby zmienić wielkość całej tabeli: 1. Umieść wskaźnik myszy nad końcem tabeli, tak aby został wyświetlony uchwyt do zmiany wielkości. 2. Umieść wskaźnik myszy nad uchwytem do zmiany wielkości, tak aby została wyświetlona strzałka obustronna. 3. Przeciągnij uchwyt, aby uzyskać żądaną wielkość tabeli. Wyniki Uwaga: Zmiana wielkości kolumny powoduję również zmianę wielkości kolumny przylegającej. Zadania pokrewne: Zmienianie stylów tabel w dokumentach na stronie 54 Jeśli użytkownikowi nie odpowiada styl tabeli utworzonej w dokumencie, może go szybko zmienić. Dodawanie podpisów do tabel w dokumentach Istnieje możliwość dodawania podpisów do tabel i wybierania opcji pokazywania lub ukrywania podpisów. Definiowanie nagłówków dla tabel w dokumentach na stronie 58 Istnieje możliwość zdefiniowania pierwszego wiersza i pierwszej kolumny jako nagłówków tabeli. Nagłówki można także usuwać. Dodawanie podpisów do tabel w dokumentach Istnieje możliwość dodawania podpisów do tabel i wybierania opcji pokazywania lub ukrywania podpisów. Procedura 1. Kliknij prawym przyciskiem myszy tabelę i wybierz opcję Pokaż podpis. Zostanie wyświetlony szary obszar, w którym można wprowadzić podpis. 2. Kliknij szary obszar i wprowadź podpis. 3. Istnieje możliwość edytowania właściwości podpisy, takich jak wyrównanie, wielkość czcionki itp. 4. Opcjonalne: Kliknij prawym przyciskiem myszy tabelę i wybierz opcję Ukryj podpis, jeśli podpis nie ma być widoczny. Zadania pokrewne: Zmienianie stylów tabel w dokumentach na stronie 54 Jeśli użytkownikowi nie odpowiada styl tabeli utworzonej w dokumencie, może go szybko Praca z dokumentami 57

zmienić. Zmienianie wielkości tabel w dokumentach na stronie 57 Istnieje możliwość zmiany wysokości wiersza i szerokości kolumny. Można również zmienić wielkość całej tabeli. Definiowanie nagłówków dla tabel w dokumentach Istnieje możliwość zdefiniowania pierwszego wiersza i pierwszej kolumny jako nagłówków tabeli. Nagłówki można także usuwać. Definiowanie nagłówków dla tabel w dokumentach Istnieje możliwość zdefiniowania pierwszego wiersza i pierwszej kolumny jako nagłówków tabeli. Nagłówki można także usuwać. Dokumenty - krótki przegląd Procedura v Aby zdefiniować pierwszy wiersz jako nagłówek tabeli, kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę z pierwszego wiersza, a następnie wybierz opcję Wiersz > Użyj wybranego wiersza jako nagłówka. v Aby zdefiniować pierwszą kolumnę jako nagłówek tabeli, kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę z pierwszej kolumny, a następnie wybierz opcję Kolumna > Użyj wybranej kolumny jako nagłówka. v Jeśli nie chcesz definiować nagłówka wiersza, kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę w wierszu nagłówka i wybierz opcję Wiersz > Usuń styl nagłówka. v Jeśli nie chcesz definiować nagłówka kolumny, kliknij prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę w kolumnie nagłówka i wybierz opcję Kolumna > Usuń styl nagłówka. Zadania pokrewne: Zmienianie stylów tabel w dokumentach na stronie 54 Jeśli użytkownikowi nie odpowiada styl tabeli utworzonej w dokumencie, może go szybko zmienić. Zmienianie wielkości tabel w dokumentach na stronie 57 Istnieje możliwość zmiany wysokości wiersza i szerokości kolumny. Można również zmienić wielkość całej tabeli. Dodawanie podpisów do tabel w dokumentach na stronie 57 Istnieje możliwość dodawania podpisów do tabel i wybierania opcji pokazywania lub ukrywania podpisów. Ten temat zawiera informacje o wykonywaniu pewnych czynności dotyczących dokumentów. Tabela 3. Formatowanie tekstu Jak to zrobić Zmienianie wielkości czcionki Czynność Należy zaznaczyć tekst i kliknąć ikonę Wybierz Zmienianie koloru czcionki wielkość czcionki na pasku narzędzi. Wielkość czcionki można szybko zwiększyć lub zmniejszyć, klikając opcję Format > Właściwości tekstu > Zwiększ wielkość czcionki lub Zmniejsz wielkość czcionki. Należy zaznaczyć tekst i kliknąć ikonę Ustaw kolor czcionki na pasku narzędzi. 58 Docs

Tabela 3. Formatowanie tekstu (kontynuacja) Jak to zrobić Wyróżnianie tekstu kolorem Zmienianie wcięć w tekście Czynność Należy zaznaczyć tekst i kliknąć ikonę Ustaw kolor wyróżnienia na pasku narzędzi. Należy zaznaczyć tekst, który ma zostać wcięty, i kliknąć ikonę Zwiększ wcięcie lub ikonę Zmienianie interlinii Zmniejsz wcięcie na pasku narzędzi. Należy wybrać tekst, w którym ma zostać zmieniona interlinia, i kliknąć ikonę Interlinia Wyrównywanie tekstu na pasku narzędzi. Należy zaznaczyć tekst, który ma zostać wyrównany, i kliknąć ikonę Wyrównaj do lewej, Wyśrodkuj, Wyrównaj do prawej Stosowanie stylu nagłówka do tekstu Dodawanie numeracji i wypunktowania do tekstu lub Wyrównaj na pasku narzędzi. Należy zaznaczyć tekst, do którego ma zostać zastosowany styl nagłówka, i kliknąć opcję Format > Nagłówek. Następnie należy wybrać żądany styl nagłówka. W celu dodania numeracji należy kliknąć ikonę Dodaj numerację lub zmień styl numeracji na pasku narzędzi. W celu dodania wypunktowania należy kliknąć ikonę Dodaj wypunktowanie lub zmień styl wypunktowania Powrót do normalnego formatowania akapitu po liście wypunktowanej lub numerowanej Tworzenie nagłówka lub stopki dokumentu Wstawianie daty i godziny w tekście Wstawianie odsyłacza do tekstu Wstawianie podziału strony Wstawianie znaków specjalnych Wstawianie linii poziomej Sprawdzanie pisowni w tekście Tworzenie dokumentu na podstawie szablonu Dodawanie spisu treści na pasku narzędzi. Należy dwukrotnie nacisnąć klawisz Enter. Należy kliknąć opcję Wstaw > Nagłówek lub opcję Wstaw > Stopka. Należy kliknąć opcję Wstaw > Pola i wybrać opcję Data lub Godzina. Należy kliknąć opcję Wstaw > Odsyłacz. Należy kliknąć opcję Wstaw > Podział strony. Należy kliknąć opcję Wstaw > Znak specjalny. Należy kliknąć opcję Wstaw > Linia pozioma. Należy kliknąć opcję Narzędzia > Sprawdź pisownię podczas pisania. Należy kliknąć opcję Plik > Nowy > Na podstawie szablonu > Dokument. Należy kliknąć opcję Format > Nagłówek, aby zastosować styl nagłówka do każdego nagłówka, kliknąć miejsce, w którym ma znajdować się spis treści, i kliknąć opcję Wstaw > Spis treści. Praca z dokumentami 59

Tabela 3. Formatowanie tekstu (kontynuacja) Jak to zrobić Czynność Edytowanie spisu treści Należy wprowadzić zmiany w nagłówkach dokumentu, kliknąć prawym przyciskiem myszy spis treści i kliknąć opcję Aktualizuj. Usuwanie spisu treści Należy kliknąć spis treści prawym przyciskiem myszy i kliknąć opcję Usuń. Tabela 4. Praca z tabelami Jak to zrobić Tworzenie tabeli Dodawanie wiersza do tabeli albo przenoszenie go w górę lub w dół tabeli Dodawanie kolumny do tabeli albo przenoszenie jej w lewo lub w prawo w tabeli Zmienianie szerokości kolumny Zmienianie wysokości wiersza Zmienianie wielkości całej tabeli Czynność Aby utworzyć prostą tabelę, należy kliknąć opcję Tabela > Utwórz. Aby utworzyć tabelę z użyciem predefiniowanych stylów, należy kliknąć ikonę Zmień styl tabeli na pasku narzędzi. Należy kliknąć strzałkę ikony Wstaw lub przenieś wiersz na pasku narzędzi, a następnie wybrać opcję Wstaw wiersz powyżej, Wstaw wiersz poniżej, Przenieś wiersz w górę lub Przenieś wiersz w dół. Należy kliknąć strzałkę ikony Wstaw lub przenieś kolumnę na pasku narzędzi, a następnie wybrać opcję Wstaw kolumnę przed, Wstaw kolumnę po, Przenieś kolumnę w lewo lub Przenieś kolumnę w prawo. Należy umieścić wskaźnik myszy nad granicą kolumny, tak aby przyjął on kształt wskaźnika zmiany wielkości. Należy przeciągnąć krawędź w odpowiednie nowe miejsce. Należy umieścić wskaźnik myszy nad granicą wiersza, tak aby przyjął on kształt wskaźnika zmiany wielkości. Należy przeciągnąć krawędź w odpowiednie nowe miejsce. Należy umieścić wskaźnik myszy nad końcem tabeli, tak aby zostały wyświetlone uchwyt do Scalanie komórek Dzielenie komórki zmiany wielkości i strzałka obustronna. Należy przeciągnąć uchwyt, aby uzyskać żądaną wielkość tabeli. Należy zaznaczyć komórki do scalenia, kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Komórka > Scal komórki. Jeśli chcesz scalić komórkę z komórką znajdującą się poniżej, należy kliknąć komórkę prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Komórka > Scal z komórką poniżej. Należy kliknąć komórkę prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Komórka > Podziel pionowo lub Podziel poziomo. 60 Docs

Tabela 4. Praca z tabelami (kontynuacja) Jak to zrobić Szybkie usuwanie całej zawartości komórki Dodawanie krawędzi do tabeli Ustawianie kolorów tła dla komórek Czynność Należy kliknąć komórkę prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Komórka > Wyczyść treść. Należy kliknąć tabelę prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Tabela > Właściwości tabeli. Należy zaznaczyć komórki, a następnie kliknąć Dodawanie podpisu do tabeli Dodawanie nagłówków kolumn lub wierszy ikonę Ustaw kolor tła na pasku narzędzi. Aby ustawić kolor tła dla jednej komórki, nie trzeba jej wybierać. Wystarczy ją kliknąć. Należy kliknąć tabelę prawym przyciskiem myszy i kliknąć opcję Pokaż podpis. Aby zdefiniować pierwszy wiersz jako nagłówki kolumn, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę w pierwszym wierszu i wybrać opcję Wiersz > Użyj wybranego wiersza jako nagłówka. Aby zdefiniować pierwszą kolumnę jako nagłówki wierszy, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy dowolną komórkę w pierwszej kolumnie i wybrać opcję Kolumna > Użyj wybranej kolumny jako nagłówka. Tabela 5. Praca z grafiką Jak to zrobić Wstawianie obrazu Ustawianie właściwości obrazu, takich jak wysokość, szerokość, krawędzie i wyrównanie Szybkie zmienianie wielkości obrazu Czynność Należy kliknąć opcję Wstaw > Obraz. Należy kliknąć obraz i wybrać opcję Format > Właściwości obrazu. Należy kliknąć obraz i umieścić wskaźnik myszy nad krawędzią, tak aby została wyświetlona strzałka obustronna. Następnie strzałkę należy przeciągnąć. Podczas przeciągania nie jest zachowywany współczynnik kształtu obrazu. Tabela 6. Współpraca z innymi osobami w czasie rzeczywistym Jak to zrobić Czynność Usuwanie kolorowych oznaczeń w trybie pojedynczej edycji Udostępnianie bieżącego dokumentu do współużytkowania w celu przyznania innym osobom uprawnień edytującego Dodawanie komentarza Należy kliknąć opcję Plik > Usuń oznaczenia zmian. Należy kliknąć opcję Plik > Udostępnij do współużytkowania. Należy umieścić kursor w miejscu, w którym chcesz dodać komentarz, i kliknąć opcję Zespół > Dodaj komentarz. Praca z dokumentami 61

Skróty klawiaturowe w dokumentach Do wykonywania działań w dokumentach można używać klawiszy skrótów. Wszystkie skróty działają poprawnie w systemach operacyjnych Windows. W systemie Mac OS zamiast klawisza Ctrl należy nacisnąć klawisz Command. Tabela 7. Klawisze skrótów używane w dokumentach programu IBM Docs Działanie Skrót klawiaturowy Podświetlanie całego obszaru edycji Ctrl+A Stosowanie pogrubienia w przypadku Ctrl+B zaznaczonego tekstu Stosowanie kursywy w przypadku zaznaczonego Ctrl+I tekstu Zapisywanie dokumentu Ctrl+S Podkreślanie zaznaczonego tekstu Ctrl+U Stosowanie funkcji ponawiania Ctrl+Y lub Ctrl+Shift+Z Stosowanie funkcji cofania Ctrl+Z Przechodzenie na początek dokumentu Ctrl+Home Przechodzenie na koniec dokumentu Ctrl+End Wyśrodkowywanie akapitu Ctrl+Shift+E Wyrównywanie akapitu do lewej Ctrl+Shift+L Wyrównywanie akapitu do prawej Ctrl+Shift+R Wyrównywanie akapitu Ctrl+Shift+J Stosowanie wcięcia wiersza Ctrl+M Przechodzenie do poprzedniej komórki tabeli Ctrl+Q Zmniejszanie wcięcia wiersza Ctrl+Shift+M Wybieranie obiektu lub wykonywanie działania Enter Przechodzenie o jeden ekran w górę Page Up Przechodzenie o jeden ekran w dół Page Down Przechodzenie do następnej komórki w tabeli Tab Uwaga: Naciśnięcie klawisza Tab, gdy kursor znajduje się w ostatniej komórce tabeli, spowoduje dodanie nowego wiersza do tabeli Przechodzenie do przodu w kolejności aktywacji Tab (gdy obiektem aktywnym nie jest obszar edycji) Przechodzenie do poprzedniej komórki tabeli Shift+Tab Przechodzenie do tyłu w kolejności aktywacji Shift+Tab (gdy obiektem aktywnym nie jest obszar edycji) Nawigowanie w menu (gdy jest ono aktywne) Strzałka w lewo i strzałka w prawo Przechodzenie w dół w menu Strzałka w dół Przechodzenie wstecz o jeden poziom w Strzałka w lewo lub Esc rozwiniętym drzewie menu Rozszerzanie zaznaczenia w prawo o jeden znak Shift+strzałka w prawo Rozszerzanie zaznaczenia w lewo o jeden znak Shift+strzałka w lewo Rozszerzanie zaznaczenia w górę o jeden wiersz Shift+strzałka w górę Rozszerzanie zaznaczenia w dół o jeden wiersz Shift+strzałka w dół 62 Docs

Tabela 7. Klawisze skrótów używane w dokumentach programu IBM Docs (kontynuacja) Działanie Skrót klawiaturowy Wstawianie nowego wiersza w tym samym akapicie Shift+Enter Otwieranie menu Plik (ten skrót nie jest Alt+Shift+F obsługiwany w systemie Mac OS) Otwieranie menu Edycja (ten skrót nie jest Alt+Shift+E obsługiwany w systemie Mac OS) Otwieranie menu Widok (ten skrót nie jest Alt+Shift+V obsługiwany w systemie Mac OS) Otwieranie menu Wstaw (ten skrót nie jest Alt+Shift+I obsługiwany w systemie Mac OS) Otwieranie menu Format (ten skrót nie jest Alt+Shift+M obsługiwany w systemie Mac OS) Otwieranie menu Tabela (ten skrót nie jest Alt+Shift+B obsługiwany w systemie Mac OS) Otwieranie menu Zespół (ten skrót nie jest Alt+Shift+A obsługiwany w systemie Mac OS) Otwieranie menu Narzędzia (ten skrót nie jest Alt+Shift+T obsługiwany w systemie Mac OS) Otwieranie menu Pomoc (ten skrót nie jest obsługiwany w systemie Mac OS) Nawigowanie na pasku narzędzi z poziomu obszaru edycji Alt+Shift+H Ograniczenie: Jeśli w programie IBM Docs zostało już otwarte jedno menu, nie można otworzyć odpowiednich menu za pomocą skrótów klawiaturowych Alt+Shift+*. Aktywowanie paska narzędzi: Alt+F10, przechodzenie między elementami paska narzędzi: strzałka w prawo i strzałka w lewo, wybranie elementu: Enter lub spacja, otwieranie listy w przypadku złożonego paska narzędzi: strzałka w dół Przechodzenie do nagłówka Ctrl+Alt+O, a następnie klawisze Ctrl+Shift+H Przechodzenie do stopki Ctrl+Alt+O, a następnie klawisze Ctrl+Shift+F Drukowanie dokumentu Ctrl+P Stosowanie indeksu górnego w przypadku Ctrl+. zaznaczonego tekstu Stosowanie indeksu dolnego w przypadku Ctrl+, zaznaczonego tekstu Stosowanie normalnego stylu akapitu Ctrl+Shift+0 Stosowanie stylu nagłówka 1 Ctrl+Shift+1 Stosowanie stylu nagłówka 2 Ctrl+Shift+2 Stosowanie stylu nagłówka 3 Ctrl+Shift+3 Stosowanie stylu nagłówka 4 Ctrl+Shift+4 Stosowanie stylu nagłówka 5 Ctrl+Shift+5 Stosowanie stylu nagłówka 6 Ctrl+Shift+6 Wstawianie odsyłacza Ctrl+K Przechodzenie do obszaru edycji lub Shift+F2 przechodzenie do paska bocznego Praca z dokumentami 63

Tabela 7. Klawisze skrótów używane w dokumentach programu IBM Docs (kontynuacja) Działanie Skrót klawiaturowy Przenoszenie kursora znajdującego się na panelu Esc Komentarze do obszaru edycji Edytowanie nagłówka Otwarcie obszaru nagłówka: Ctrl+Shift+H, aktywowanie paska narzędzi: Alt+F10, przechodzenie między elementami: strzałka w lewo i strzałka w prawo Edytowanie stopki Otwarcie obszaru stopki: Ctrl+Shift+F, aktywowanie paska narzędzi: Alt+F10, przechodzenie między elementami: strzałka w lewo i strzałka w prawo 64 Docs

Praca z arkuszami kalkulacyjnymi Istnieje możliwość wykonywania obliczeń, przeprowadzania analiz i zarządzania danymi. Do wykonywania złożonych obliczeń na podstawie danych służą formuły, które można tworzyć z funkcji należących do kilku kategorii. Dla nowych użytkowników programu SmartCloud Docs Aby dowiedzieć się, jak najlepiej wykorzystać wielofunkcyjne edytory programu SmartCloud Docs, można obejrzeć filmy wideo. Pierwsze kroki v Tworzenie i importowanie arkuszy kalkulacyjnych v Współużytkowanie arkuszy kalkulacyjnych na stronie 74 v Praca grupowa nad arkuszami kalkulacyjnymi w czasie rzeczywistym na stronie 78 v Praca grupowa z użyciem komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 82 v Zmienianie wyglądu arkuszy kalkulacyjnych na stronie 87 v Zarządzanie zakresami danych na stronie 106 v Stosowanie formuł w obliczeniach na stronie 112 Łatwo dostępną wersję dokumentacji tego produktu można znaleźć w wiki programu SmartCloud Docs. Skróty klawiaturowe Tworzenie i importowanie arkuszy kalkulacyjnych W tym temacie przedstawiono metody tworzenia arkuszy kalkulacyjnych i pracy z istniejącymi arkuszami kalkulacyjnymi przy użyciu przeglądarki WWW. Tworzenie arkuszy kalkulacyjnych na podstawie szablonów Użytkownik może wybrać z galerii szablon zawierający poprawne elementy arkuszy kalkulacyjnych przydatne do konkretnych celów biznesowych. Użytkownik musi być właścicielem lub edytującym arkusza kalkulacyjnego, aby wybrać szablon. Procedura 1. Na liście Pliki kliknij nazwę arkusza kalkulacyjnego, do którego masz dostęp przynajmniej na poziomie edytującego. Następnie kliknij opcję Edytuj w programie IBM Docs. 2. Kliknij opcję Plik > Nowy > Na podstawie szablonu > Arkusz kalkulacyjny. 65

3. Kliknij miniaturę żądanego szablonu. Wskazówka: Aby wyświetlić tylko szablony określonego typu, na przykład szablony powiązane z finansami, należy najpierw kliknąć nazwę kategorii. 4. Wpisz nazwę pliku nowego arkusza kalkulacyjnego, a następnie kliknij przycisk OK. Uwaga: W przypadku tworzenia nowego arkusza kalkulacyjnego od podstaw lub w oparciu o szablon w programie IBM Docs domyślnym formatem nowo tworzonego pliku jest.xlsx. Pojęcia pokrewne: Czcionki, krawędzie i kolor na stronie 88 Aby wyróżnić istotne dane, można zmienić style tekstu i jego wyrównanie, a także dodać krawędzie i kolor tła do komórek i zakresów. Zadania pokrewne: Importowanie istniejących arkuszy kalkulacyjnych na stronie 69 Po przesłaniu arkuszy kalkulacyjnych produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików arkuszy kalkulacyjnych na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Publikowanie wersji arkuszy kalkulacyjnych na stronie 72 Po zakończeniu edycji arkusza kalkulacyjnego można go opublikować na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Odtwarzanie domyślnego formatowania komórek arkusza kalkulacyjnego na stronie 90 Komenda Formatowanie domyślne umożliwia cofnięcie zastosowanych wcześniej formatów czcionek, krawędzi, teł i liczb. Zmienianie domyślnego formatu plików arkuszy kalkulacyjnych W programie IBM Docs można tworzyć arkusze kalkulacyjne w formacie.xlsx lub.ods. Domyślny format plików można zmienić w dowolnej chwili. 66 Docs

Procedura 1. Kliknij opcję Narzędzia > Preferencje. 2. Kliknij format plików, w którym mają być zapisywane nowe pliki. 3. Kliknij przycisk OK. Przesyłanie arkuszy kalkulacyjnych w celu udostępnienia ich do współużytkowania Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki arkuszy kalkulacyjnych o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych plików można sterować. O tym zadaniu Administrator określa, kto może przesyłać pliki, oraz wyznacza ilość miejsca, które użytkownik może przeznaczyć na zapisanie plików. Po osiągnięciu tego limitu użytkownik nie może dodawać nowych treści w komponencie Pliki. Informacja o ilości wykorzystanego miejsca jest wyświetlana w widoku Moje pliki u dołu listy plików. W celu uzyskania miejsca można usuwać stare wersje plików. Procedura Aby przesłać plik do widgetu Moje pliki, wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij opcję Prześlij pliki. 2. W polu Pliki kliknij opcję Przeglądaj i wybierz plik do przesłania. Uwaga: Ten krok można powtórzyć, aby przesłać kolejne pliki. Pliki do przesłania są wyświetlane na liście. Można kliknąć plik, aby edytować jego nazwę, lub kliknąć przycisk x, aby usunąć go z listy. 3. Opcjonalne: Wpisz znaczniki, oddzielając je spacjami. 4. Wybierz jedną z następujących opcji: Opcja Nikt (widoczne tylko dla mnie) Opis Służy do oznaczania pliku jako prywatnego. Tylko właściciel może go wyświetlać i edytować. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 67

Opcja Osoby lub społeczności Wszyscy w firmie Nazwa organizacji Opis Służy do udostępniania pliku do współużytkowania dla określonych osób lub dla społeczności. Wykonaj następujące kroki: 1. Wybierz opcję Osoba lub Społeczność. 2. Wybierz poziom dostępu jako czytelnik lub jako edytujący: v Czytelnicy mogą odczytywać, komentować, pobierać i rekomendować plik. v Edytujący mogą odczytywać, edytować, komentować, pobierać i rekomendować pliki, przesyłać ich nowe wersje, a także ustawiać właściwości pliku. 3. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla innych osób, kliknij pole w celu wyświetlenia nazw osób, dla których ostatnio udostępniono pliki do współużytkowania. Jeśli szukana osoba została wyświetlona, wybierz ją. W przeciwnym razie wpisz nazwę lub adres e-mail, a następnie wybierz osobę. v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla społeczności, wpisz nazwę społeczności i zaznacz ją, kiedy zostanie wyświetlona. Ważne: Plik udostępniony do współużytkowania dla publicznej społeczności staje się publiczny. 4. Dodaj opcjonalną wiadomość dla osób, którym plik został udostępniony do współużytkowania. Służy do udostępniania pliku wszystkim w danej organizacji. To ustawienie przyznaje dostęp z uprawnieniami czytelnika. 5. Kliknij opcję Prześlij. Zadania pokrewne: Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych na stronie 76 Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Spreadsheets na stronie 71 Zespoły mogą pracować z różnymi formatami plików arkuszy kalkulacyjnych przy użyciu przeglądarek WWW. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. 68 Docs

Importowanie istniejących arkuszy kalkulacyjnych Po przesłaniu arkuszy kalkulacyjnych produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików arkuszy kalkulacyjnych na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. O tym zadaniu Obsługiwane formaty to:.ods,.ots,.xls,.xlsx,.xlt,.xltx i.csv. Aby zaimportować istniejący arkusz kalkulacyjny, wykonaj następujące kroki: Procedura 1. Prześlij plik na listę w aplikacji Pliki. Ważne: Importowanie jest możliwe tylko w przypadku arkuszy kalkulacyjnych zawierających maksymalnie 10000 wierszy i 1024 kolumny. 2. Kliknij opcję Moje pliki. 3. Znajdź plik, który ma zostać otwarty w programie IBM Docs, a następnie kliknij nazwę pliku, aby przejść do strony zawierającej czynności, które można wykonać. 4. Kliknij opcję Edytuj w programie IBM Docs lub Wyświetl, aby automatycznie zaimportować plik do formatu IBM Docs. Uwaga: Jeśli arkusz kalkulacyjny jest plikiem szablonu w formacie.xlt,.xltx lub.ots, należy kliknąć opcję Utwórz plik. Zostanie wyświetlone okno Nowy element na podstawie pliku. Wpisz nazwę pliku, a następnie kliknij przycisk Utwórz. Plik szablonu zostanie zaimportowany do programu IBM Docs. Zostanie również utworzony nowy arkusz kalkulacyjny oparty na pliku szablonu. Wyniki Uwaga: v Czasem niektóre elementy formatowania z przesłanych plików nie wyświetlają się dokładnie w programie IBM Docs, ale są one zachowywane w pliku. Na przykład w przypadku nieobsługiwanej formuły w komórce będzie widoczna jej nazwa, a nie obliczona wartość. W takich przypadkach po opublikowaniu wersji można pobrać plik z powrotem do jego formatu pierwotnego. v Istnieje możliwość zaimportowania plików.xlsx, które zawierają obrazy w formacie.jpg,.jpeg,.png,.gif i.bmp. Ponadto można zaimportować pliki.xlsx, które zawierają obrazy w formacie.wmf,.emf,.tif oraz.tiff, jednak te typy plików zostaną przekształcone w obsługiwane typy podczas importowania. Zadania pokrewne: Tworzenie arkuszy kalkulacyjnych na podstawie szablonów na stronie 65 Użytkownik może wybrać z galerii szablon zawierający poprawne elementy arkuszy kalkulacyjnych przydatne do konkretnych celów biznesowych. Użytkownik musi być właścicielem lub edytującym arkusza kalkulacyjnego, aby wybrać szablon. Publikowanie wersji arkuszy kalkulacyjnych na stronie 72 Po zakończeniu edycji arkusza kalkulacyjnego można go opublikować na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych do innych formatów plików na stronie 73 Po utworzeniu i opublikowaniu arkusza kalkulacyjnego w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym formacie lub innym formacie, takim jak.xls,.xlsx,.ods oraz.pdf. Odsyłacze pokrewne: Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 69

Formaty plików obsługiwane w komponencie Spreadsheets na stronie 71 Zespoły mogą pracować z różnymi formatami plików arkuszy kalkulacyjnych przy użyciu przeglądarek WWW. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Importowanie plików tekstowych do arkuszy kalkulacyjnych Do arkusza kalkulacyjnego można zaimportować plik tekstowy, np. w formacie.txt lub plik w formacie.csv. Procedura 1. W otwartym arkuszu kalkulacyjnym kliknij opcję Plik > Importuj. 2. Kliknij przycisk Przeglądaj, aby wybrać plik tekstowy, który chcesz zaimportować. 3. Wybierz separator zdefiniowany w pliku tekstowym. Separator musi być znakiem ASCII. 4. Kliknij przycisk Importuj. Wyniki Uwaga: Jeśli plik tekstowy zawiera dane, takie jak daty, godziny, waluty lub wartości procentowe, podczas importowania pliku do arkusza kalkulacyjnego dane są automatycznie rozpoznawane jako liczby w odpowiednim formacie. Otwieranie chronionych hasłem plików programu Excel W programie IBM Docs można otwierać chronione hasłem pliki programu Microsoft Excel. Procedura 1. Prześlij plik programu Excel do widgetu Moje pliki. 2. Kliknij nazwę pliku. 3. Kliknij opcję Edytuj w programie IBM Docs. Po otwarciu okna Czy rozpocząć edycję w sieci w programie IBM Docs? kliknij opcję Edytuj w sieci. Zostanie otwarte okno, w którym można wprowadzić hasło. 4. Podaj hasło i kliknij przycisk OK. Gotowy do edycji plik zostanie otwarty w programie IBM Docs. Uwaga: Obsługiwane są tylko pliki.xls. 70 Docs

Zgodność plików i eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych W tej sekcji zawarto informacje o typach plików, które mogą być używane w komponencie IBM Docs Spreadsheets. Formaty plików obsługiwane w komponencie Spreadsheets Zespoły mogą pracować z różnymi formatami plików arkuszy kalkulacyjnych przy użyciu przeglądarek WWW. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Tabela 8. Formaty plików, które można zaimportować do komponentu IBM Docs Spreadsheets Aplikacja IBM Lotus Symphony Spreadsheets Microsoft Excel Pliki TXT Typ pliku.ods,.ots.xls,.xlsx,.xlt,.xltx.txt,.csv Tabela 9. Formaty plików, które można wyeksportować z komponentu IBM Docs Spreadsheets Aplikacja IBM Lotus Symphony Spreadsheets Microsoft Excel Adobe Reader Pliki TXT Typ pliku.ods.xls,.xlsx.pdf.csv Zadania pokrewne: Przesyłanie arkuszy kalkulacyjnych w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 67 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki arkuszy kalkulacyjnych o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych plików można sterować. Importowanie istniejących arkuszy kalkulacyjnych na stronie 69 Po przesłaniu arkuszy kalkulacyjnych produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików arkuszy kalkulacyjnych na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych do innych formatów plików na stronie 73 Po utworzeniu i opublikowaniu arkusza kalkulacyjnego w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym formacie lub innym formacie, takim jak.xls,.xlsx,.ods oraz.pdf. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 71

Publikowanie wersji arkuszy kalkulacyjnych Po zakończeniu edycji arkusza kalkulacyjnego można go opublikować na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Zapisywanie arkuszy kalkulacyjnych Komenda Zapisz umożliwia zapisanie wersji roboczej edytowanego arkusza kalkulacyjnego. Opcja Zapisz jako umożliwia zapisanie wersji roboczej (lub opublikowanej) jako wersji roboczej pod nową nazwą. O tym zadaniu Wersja robocza arkusza kalkulacyjnego może zostać otwarta przez jej właściciela oraz przez osoby, którym właściciel udostępnił ją do współużytkowania z uprawnieniami edytującego. Uwaga: Aby plik mógł być wyświetlany lub pobierany przez czytelników, wersja robocza musi zostać opublikowana. Procedura 1. Kliknij opcję Plik > Zapisz. Plik jest zapisywany jako wersja robocza. Ważne: Podczas edytowania arkusza kalkulacyjnego program IBM Docs automatycznie w regularnych odstępach czasu zapisuje go jako wersję roboczą. Użytkownik może też w dowolnym momencie użyć komendy Zapisz w celu zapisania dokumentu. 2. Jeśli chcesz zapisać wersję roboczą arkusza kalkulacyjnego pod nową nazwą, kliknij opcję Plik > Zapisz jako. Wpisz nazwę pliku, a następnie kliknij przycisk OK. Arkusz zostanie zapisany pod nową nazwą w bibliotece Moje pliki. Uwaga: W przypadku użycia komendy Zapisz jako w celu zapisania pliku.xls lub.ods w programie IBM Docs utworzony plik zachowa oryginalny format. Jeśli jednak komenda Zapisz jako zostanie użyta do zapisania pliku.xlsx, zostanie utworzony plik w formacie.xls. W przypadku pliku.csv można ustawić preferowany format, klikając opcję Narzędzia > Preferencje, a następnie zapisać plik w preferowanym formacie. Zadania pokrewne: Publikowanie wersji arkuszy kalkulacyjnych Po zakończeniu edycji arkusza kalkulacyjnego można go opublikować na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Publikowanie wersji arkuszy kalkulacyjnych Po zakończeniu edycji arkusza kalkulacyjnego można go opublikować na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Procedura 1. Kliknij opcję Plik > Publikuj wersję. 2. Jeśli chcesz dodać opis tej wersji, uzupełnij pole Opis wersji. 3. Kliknij opcję Publikuj. Do osób, które śledzą ten plik, zostanie wysłane odpowiednie powiadomienie. 72 Docs

Uwaga: W przypadku dokonania edycji pliku.xls,.xlsx,.ods lub.els w programie IBM Docs i opublikowana jego wersji oryginalny format pliku zostanie zachowany. W przypadku pliku.csv można ustawić preferowany format, klikając opcję Narzędzia > Preferencje, i opublikować wersję. Plik zostanie przekształcony do preferowanego formatu. Zadania pokrewne: Tworzenie arkuszy kalkulacyjnych na podstawie szablonów na stronie 65 Użytkownik może wybrać z galerii szablon zawierający poprawne elementy arkuszy kalkulacyjnych przydatne do konkretnych celów biznesowych. Użytkownik musi być właścicielem lub edytującym arkusza kalkulacyjnego, aby wybrać szablon. Importowanie istniejących arkuszy kalkulacyjnych na stronie 69 Po przesłaniu arkuszy kalkulacyjnych produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików arkuszy kalkulacyjnych na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych do innych formatów plików Po utworzeniu i opublikowaniu arkusza kalkulacyjnego w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym formacie lub innym formacie, takim jak.xls,.xlsx,.ods oraz.pdf. Zapisywanie arkuszy kalkulacyjnych na stronie 72 Komenda Zapisz umożliwia zapisanie wersji roboczej edytowanego arkusza kalkulacyjnego. Opcja Zapisz jako umożliwia zapisanie wersji roboczej (lub opublikowanej) jako wersji roboczej pod nową nazwą. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Spreadsheets na stronie 71 Zespoły mogą pracować z różnymi formatami plików arkuszy kalkulacyjnych przy użyciu przeglądarek WWW. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych do innych formatów plików Po utworzeniu i opublikowaniu arkusza kalkulacyjnego w programie IBM Docs można go pobrać w bieżącym formacie lub innym formacie, takim jak.xls,.xlsx,.ods oraz.pdf. O tym zadaniu Format opublikowanego pliku będzie taki sam jak format przesłanego pliku. Jeśli na przykład do programu IBM Docs przesłano plik.xlsx i opublikowano wersję, formatem pliku będzie format.xlsx, który można pobrać bezpośrednio. Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Moje pliki. 2. Znajdź arkusz kalkulacyjny, który ma zostać wyeksportowany, a następnie kliknij opcję Więcej. v Jeśli chcesz pobrać arkusz w bieżącym formacie, kliknij opcję Pobierz. v Jeśli arkusz kalkulacyjny jest w formacie pakietu Microsoft Office, można go pobrać jako plik PDF, klikając opcję Więcej działań > Pobierz jako plik PDF. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 73

v Jeśli arkusz jest w formacie.ods, można go pobrać jako plik w formacie.xls,.xlsx lub PDF, klikając opcję Więcej działań > Pobierz w formacie pakietu Microsoft Office lub Pobierz jako plik PDF. Uwaga: Można pobrać tylko opublikowane wersje arkusza kalkulacyjnego. Jeśli arkusz kalkulacyjny nadal jest wersją roboczą, a użytkownik jest jego właścicielem lub edytującym, powinien opublikować wersję. Czytelnik może poprosić właściciela o opublikowanie. 3. Jeśli wybierzesz opcję Pobierz jako plik PDF, zostanie wyświetlone okno Ustawienia strony. Określ odpowiednie ustawienia, a następnie kliknij przycisk OK. Uwaga: Pliki w formacie.csv nie mogą być pobierane w postaci innych formatów. Zadania pokrewne: Importowanie istniejących arkuszy kalkulacyjnych na stronie 69 Po przesłaniu arkuszy kalkulacyjnych produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików arkuszy kalkulacyjnych na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. Publikowanie wersji arkuszy kalkulacyjnych na stronie 72 Po zakończeniu edycji arkusza kalkulacyjnego można go opublikować na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Spreadsheets na stronie 71 Zespoły mogą pracować z różnymi formatami plików arkuszy kalkulacyjnych przy użyciu przeglądarek WWW. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów. Eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych do plików CSV Arkusz kalkulacyjny można wyeksportować do pliku.csv. Procedura 1. W otwartym arkuszu kalkulacyjnym kliknij opcję Plik > Pobierz > CSV. Arkusz kalkulacyjny zostanie przekształcony do pliku.csv. 2. Gdy zostanie wyświetlony komunikat Przetwarzanie zostało zakończone, kliknij odsyłacz Kliknij tutaj, aby pobrać plik. Plik można otworzyć lub zapisać go w przeglądarce. Wyniki Uwaga: W ustawieniach narodowych, w których separatorem dziesiętnym jest przecinek, domyślnym separatorem jest średnik. W innych przypadkach separatorem jest przecinek. Współużytkowanie arkuszy kalkulacyjnych Arkusz kalkulacyjny można udostępnić wszystkim do odczytu lub udostępnić go do współużytkowania określonym osobom i społecznościom. Inne osoby mogą edytować arkusz, a nawet udostępniać go do współużytkowania kolejnym osobom. Po udostępnieniu arkusza można zmienić lub usunąć poziomy dostępu. 74 Docs

Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. O tym zadaniu Plik można udostępnić do współużytkowania podczas przesyłania. Jest to również możliwe po przesłaniu go lub po utworzeniu arkusza kalkulacyjnego. Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Moje pliki. 2. Znajdź plik, który ma zostać udostępniony do współużytkowania. Zaznacz pole wyboru przed nazwą pliku. 3. Kliknij przycisk Współużytkuj. 4. Jeśli chcesz nadać określone uprawnienia innym osobom lub społecznościom, zaznacz opcję Osoby lub społeczności i wybierz odpowiednie opcje: a. Wybierz opcję Osoba lub Społeczność. b. Wybierz opcję jako czytelnik lub jako edytujący, aby przypisać poziom dostępu. c. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla innych osób, kliknij pole w celu wyświetlenia nazw osób, dla których ostatnio udostępniono pliki do współużytkowania. Jeśli szukana osoba została wyświetlona, zaznacz jej nazwę. W przeciwnym razie wpisz nazwę lub adres e-mail, a następnie wybierz osobę. Jeśli szukana nazwa nie została wyświetlona, kliknij opcję Osoby nie ma na liście? Należy użyć pełnego wyszukiwania, aby ją wyszukać. v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla społeczności, zacznij wpisywać nazwę społeczności i zaznacz ją, kiedy zostanie wyświetlona. Ważne: Plik udostępniony do współużytkowania dla publicznej społeczności staje się publiczny. d. Dodaj opcjonalną wiadomość dla osób, którym plik został udostępniony do współużytkowania. 5. Opcjonalne: Wybierz opcję Wszyscy w firmie Nazwa organizacji, jeśli plik ma być widoczny dla wszystkich osób z organizacji. 6. Kliknij opcję Współużytkuj. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 78 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję arkusza kalkulacyjnego razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie uprościć i zwiększyć efektywność tworzenia arkuszy kalkulacyjnych. Informacje o komentarzach w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 83 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad arkuszem kalkulacyjnym, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 75

Przesyłanie arkuszy kalkulacyjnych w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 67 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki arkuszy kalkulacyjnych o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych plików można sterować. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Tryb współedytowania z innymi osobami w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 80 Wielu edytujących w zespole może jednocześnie edytować arkusz kalkulacyjny. Możliwe jest edytowanie różnych komórek albo tej samej komórki, kolumny lub wiersza. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez poszczególne osoby edytujące w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 82 W trakcie współedytowania arkusza kalkulacyjnego zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Tworzenie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 84 W trakcie edytowania lub przeglądu arkusza kalkulacyjnego można utworzyć jeden komentarz dla pojedynczej komórki. Ułatwia to współpracę z innymi edytującymi. Wszystkie komentarze arkusza kalkulacyjnego są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 85 Jeśli po otwarciu arkusza kalkulacyjnego nie został domyślnie wyświetlony pasek boczny, można go włączyć. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego arkusza kalkulacyjnego na panelu Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 86 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Zapisywanie arkuszy kalkulacyjnych na stronie 72 Komenda Zapisz umożliwia zapisanie wersji roboczej edytowanego arkusza kalkulacyjnego. Opcja Zapisz jako umożliwia zapisanie wersji roboczej (lub opublikowanej) jako wersji roboczej pod nową nazwą. Publikowanie wersji arkuszy kalkulacyjnych na stronie 72 Po zakończeniu edycji arkusza kalkulacyjnego można go opublikować na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Udostępnione przeze mnie do współużytkowania. 2. Znajdź plik, dla którego ma zostać ustawiony poziom dostępu, a następnie kliknij opcję Więcej. 3. Kliknij opcję Wyświetl szczegóły pliku, a następnie kliknij kartę Współużytkowanie. 4. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby usunąć poziom dostępu osoby lub społeczności, w polach Edytujący lub Czytelnicy kliknij symbol x znajdujący się obok nazwy danej osoby lub społeczności. 76 Docs

v Aby zmienić poziom dostępu osoby lub społeczności, na przykład zmienić poziom czytelnika na poziom edytującego, należy najpierw usunąć poziom czytelnika. Następnie w polu Edytujący kliknij przycisk Dodaj. Wybierz opcję jako edytujący, aby przypisać dostęp. v Aby umożliwić osobom, dla których udostępniono plik do współużytkowania, udostępnianie pliku do współużytkowania dla innych osób, wybierz opcję Zezwalaj innym na współużytkowanie tego pliku. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 78 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję arkusza kalkulacyjnego razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie uprościć i zwiększyć efektywność tworzenia arkuszy kalkulacyjnych. Informacje o komentarzach w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 83 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad arkuszem kalkulacyjnym, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Przesyłanie arkuszy kalkulacyjnych w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 67 Do widgetu Moje pliki można przesyłać pliki arkuszy kalkulacyjnych o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych plików można sterować. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Tryb współedytowania z innymi osobami w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 80 Wielu edytujących w zespole może jednocześnie edytować arkusz kalkulacyjny. Możliwe jest edytowanie różnych komórek albo tej samej komórki, kolumny lub wiersza. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez poszczególne osoby edytujące w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 82 W trakcie współedytowania arkusza kalkulacyjnego zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Tworzenie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 84 W trakcie edytowania lub przeglądu arkusza kalkulacyjnego można utworzyć jeden komentarz dla pojedynczej komórki. Ułatwia to współpracę z innymi edytującymi. Wszystkie komentarze arkusza kalkulacyjnego są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 85 Jeśli po otwarciu arkusza kalkulacyjnego nie został domyślnie wyświetlony pasek boczny, można go włączyć. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego arkusza kalkulacyjnego na panelu Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 86 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 77

Praca grupowa nad arkuszami kalkulacyjnymi w czasie rzeczywistym Istnieje możliwość pracy grupowej nad arkuszem kalkulacyjnym w czasie rzeczywistym z innymi osobami w zespole. Użytkownik może w czasie rzeczywistym współedytować dokument razem z innymi edytującymi i tworzyć komentarze oraz dyskusje. O tym zadaniu Podczas edycji w sieci za pomocą programu IBM Docs można użyć funkcji pracy grupowej, takich jak współedytowanie czy komentowanie. Użytkownik nieuprawniony do korzystania z opcji edycji społecznościowej nie może współedytować z innymi osobami. Aby uzyskać dodatkowe informacje, należy skontaktować się z administratorem. Współedytowanie arkuszy kalkulacyjnych w czasie rzeczywistym Jeśli arkusz kalkulacyjny został udostępniony do współużytkowania dla innych osób i przyznano im dostęp z uprawnieniami edytującego, możliwe jest współedytowanie w czasie rzeczywistym. O tym zadaniu Arkusz kalkulacyjny można edytować równocześnie z innymi edytującymi, dzięki czemu efektywność tworzenia arkuszy kalkulacyjnych przez zespół może być większa. Możliwe jest edytowanie różnych komórek albo tej samej komórki, kolumny lub wiersza. Zmiany pochodzące od różnych edytujących są podświetlane przy użyciu różnych kolorów. Informacje o tym, kto pracuje w trybie współedytowania, są wyświetlane na liście edytujących na pasku bocznym. Po zakończeniu współedytowania każdy edytujący może zapisać arkusz kalkulacyjny jako wersję roboczą lub jako nową wersję we współużytkowanym zasobie plikowym. Informacje na temat współedytowania w arkuszach kalkulacyjnych Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję arkusza kalkulacyjnego razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie uprościć i zwiększyć efektywność tworzenia arkuszy kalkulacyjnych. 78 Docs

Podczas tworzenia arkusza kalkulacyjnego czasem wymagane są dane wejściowe lub informacje od współpracowników lub znajomych. Ponadto konieczne jest wspólne edytowanie arkusza kalkulacyjnego. W tradycyjnych aplikacjach biurowych konieczne jest zapisanie arkusza kalkulacyjnego na dysku twardym komputera, a następnie wysłanie arkusza współpracownikom za pomocą poczty elektronicznej lub wymiana dysku flash USB. Ponadto muszą oni na swoich komputerach zainstalować klienty okienkowe, takie jak produkt Lotus Symphony lub Microsoft Office. Podczas edytowania przez nich arkusza kalkulacyjnego użytkownik nie może wyświetlić wprowadzonych zmian do momentu otrzymania z powrotem arkusza od współpracowników. Dużo czasu jest traconych w związku z przesyłaniem w obie strony załączników w wiadomościach e-mail. Teraz funkcja współedytowania może ułatwić rozwiązanie tego problemu. Jeśli tylko istnieje dostęp do Internetu, każdy może w tym samym czasie edytować arkusz kalkulacyjny, a użytkownik od razu może wyświetlać zmiany wprowadzone przez inne osoby. Wymagane jest jedynie udostępnienie współpracownikom pliku do współużytkowania i nadanie im dostępu do pliku z uprawnieniami edytującego. Dla wielu klientów program Lotus Symphony jest dobrym rozwiązaniem. Jest darmowy, obsługuje systemy operacyjne Windows, Linux, i Mac OS oraz udostępnia bogaty w możliwości i kompletny pakiet aplikacji biurowych. Program IBM Docs obsługuje profile i scenariusze użytkownika, które nie wymagają wszystkich możliwości pełnego klienta. Dzięki programowi IBM Docs można pracować z użyciem narzędzi, które mocno wspomagają pracę grupową nad dynamicznymi i nieformalnymi dokumentami, arkuszami kalkulacyjnymi i prezentacjami. W trybie współedytowania można edytować różne komórki albo tę samą komórkę, kolumnę lub wiersz. Bardzo łatwo można sprawdzić, kto jest w trybie współedytowania - wystarczy sprawdzić listę edytujących znajdującą się na pasku bocznym. Zmiany wprowadzane przez poszczególnych edytujących są wyróżniane odpowiednimi kolorami, a program IBM Docs natychmiast automatycznie zapisuje wprowadzone zmiany. Po zakończeniu pracy w trybie współedytowania każdy edytujący może zapisać arkusz kalkulacyjny na serwerze. Lidia jest asystentką w dziale informatycznym i musi pomóc swojemu kierownikowi w tworzeniu raportu o stanie komputerów. Lidia tworzy arkusz kalkulacyjny i potrzebuje danych Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 79

od przedstawicieli informatycznych z pięciu zespołów. Wcześniej Lidia musiała wysłać wiadomość e-mail z arkuszem kalkulacyjnym jako załącznikiem do każdego przedstawiciela, a następnie musiała scalić wersje odesłane przez poszczególne osoby. Teraz program IBM Docs umożliwia Lidii łatwiejsze i efektywniejsze tworzenie raportu. Lidia tworzy arkusz kalkulacyjny, udostępnia go do współużytkowania pięciu przedstawicielom i ustawia im rolę dostępu Edytujący, a następnie prosi ich o skompletowanie wymaganych informacji. Lidia może natychmiast wyświetlić raport utworzony na podstawie danych od pięciu przedstawicieli. Następnie po zakończeniu współedytowania Lidia może udostępnić arkusz kalkulacyjny do współużytkowania swojemu kierownikowi oraz poprosić go o dokonanie przeglądu i napisanie komentarzy. Pojęcia pokrewne: Formatowanie liczb na stronie 91 Liczba może być wyświetlana inaczej niż rzeczywista wartość wprowadzona w komórce. Zależy to od formatu liczb. Formaty liczb wyróżniają rodzaje danych, na przykład pozwalają rozróżnić waluty od wartości procentowych. Formaty liczb mają wpływ tylko na wyświetlanie liczb przez program IBM Docs. Nie mają one wpływu na to, jak ten program zapisuje liczby lub wykonuje obliczenia. Zadania pokrewne: Tryb współedytowania z innymi osobami w arkuszach kalkulacyjnych Wielu edytujących w zespole może jednocześnie edytować arkusz kalkulacyjny. Możliwe jest edytowanie różnych komórek albo tej samej komórki, kolumny lub wiersza. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez poszczególne osoby edytujące w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 82 W trakcie współedytowania arkusza kalkulacyjnego zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych na stronie 76 Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Odsyłacze pokrewne: Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd na stronie 180 W tym temacie zostały przedstawione informacje, dzięki którym można dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, jak można wykonywać różne czynności dotyczące arkusza kalkulacyjnego. Tryb współedytowania z innymi osobami w arkuszach kalkulacyjnych Wielu edytujących w zespole może jednocześnie edytować arkusz kalkulacyjny. Możliwe jest edytowanie różnych komórek albo tej samej komórki, kolumny lub wiersza. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. O tym zadaniu Każdy członek grupy współedytowania musi mieć dostęp do arkusza kalkulacyjnego z uprawnieniami edytującego. Jeśli na przykład użytkownik chce współedytować arkusz kalkulacyjny z członkami swojego zespołu, musi udostępnić im ten arkusz kalkulacyjny do współużytkowania i nadać im dostęp na poziomie Edytujący. Aby współedytować dokument z innymi osobami, wykonaj następujące kroki: 80 Docs

Procedura 1. Jeśli jesteś właścicielem plików i rozpoczynasz współedytowanie, kliknij opcję Pliki współużytkowane przeze mnie w aplikacji Pliki. W przeciwnym razie kliknij opcję Pliki udostępnione dla mnie do współużytkowania. 2. Na liście Pliki kliknij nazwę arkusza kalkulacyjnego, który ma być współedytowany. Następnie kliknij opcję Edytuj w programie IBM Docs. Uwaga: Jeśli użytkownik będący właścicielem pliku otwierał wcześniej arkusz kalkulacyjny, arkusz zostanie otwarty w programie IBM Docs. W przeciwnym razie zostanie otwarte okno Czy rozpocząć edycję w sieci w programie IBM Docs?. Należy kliknąć opcję Edytuj w sieci, aby kontynuować. Inne osoby edytujące nie będą widzieć przycisku Edytuj w programie IBM Docs, jeśli właściciel pliku nie otwierał wcześniej arkusza kalkulacyjnego w programie IBM Docs. 3. Zostanie otwarty arkusz kalkulacyjny, a użytkownik przejdzie w tryb współedytowania. Uwaga: Jeśli w trybie współedytowania edytujący zamknie pasek boczny, nie będzie on mógł zostać otwarty automatycznie po dołączeniu innego edytującego. Aby otworzyć go ręcznie, można w dowolnym momencie kliknąć opcję Widok > Pasek boczny. 4. Nazwy wszystkich edytujących są wymienione na pasku bocznym. Gdy edytujący przejdzie w tryb współedytowania, nazwa jest pogrubiana, a za nią jest wyświetlany przypisany jej kolor. Można zmieniać arkusz i w tym samym czasie obserwować zmiany wprowadzane przez inne osoby (oznaczone innymi kolorami). Uwaga: Podczas edycji zmiany są automatycznie zapisywane do wersji roboczej arkusza kalkulacyjnego. 5. Aby umożliwić użytkownikom wyświetlanie i pobieranie arkusza kalkulacyjnego, kliknij opcję Plik > Publikuj wersję. 6. Zamknij kartę arkusza kalkulacyjnego. Uwaga: Użytkownik jest powiadamiany podczas sesji edycji, jeśli współedytujący usunie plik. Należy kliknąć przycisk OK w powiadomieniu, aby zapisać swoją wersję roboczą jako nowy plik i zachować wprowadzone zmiany. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 78 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję arkusza kalkulacyjnego razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie uprościć i zwiększyć efektywność tworzenia arkuszy kalkulacyjnych. Zadania pokrewne: Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez poszczególne osoby edytujące w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 82 W trakcie współedytowania arkusza kalkulacyjnego zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych na stronie 76 Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 81

Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez poszczególne osoby edytujące w arkuszach kalkulacyjnych W trakcie współedytowania arkusza kalkulacyjnego zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Procedura Domyślnie kolorowe wskaźniki są wyświetlane. Aby wyłączyć kolorowe wskaźniki zmian wprowadzanych przez współedytujących, kliknij opcję Widok > Wyróżnienia trybu współedytowania. Uwaga: Kolory różnych osób są przypisywane przez administratora i użytkownik nie może zmienić kolorów przypisanych innym współedytującym. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 78 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję arkusza kalkulacyjnego razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie uprościć i zwiększyć efektywność tworzenia arkuszy kalkulacyjnych. Zadania pokrewne: Tryb współedytowania z innymi osobami w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 80 Wielu edytujących w zespole może jednocześnie edytować arkusz kalkulacyjny. Możliwe jest edytowanie różnych komórek albo tej samej komórki, kolumny lub wiersza. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych na stronie 76 Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Praca grupowa z użyciem komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych W przypadku współpracy z wieloma edytującymi nad arkuszem kalkulacyjnym pomocna jest możliwość dodawania komentarzy. Pozwala to porozumiewać się osobom edytującym, które pracują w różnym czasie. O tym zadaniu W trakcie tworzenia komentarza jest wyświetlany pasek boczny, który zawiera listę wszystkich komentarzy z arkusza kalkulacyjnego. W przypadku każdego komentarza można dołączyć do konwersacji z wieloma edytującymi, dodając swoje odpowiedzi. Wątki dyskusji znajdują się poniżej poszczególnych komentarzy i są wyróżnione wcięciem. Można usuwać swoje komentarze oraz kierować swoje komentarze lub odpowiedzi do innego edytującego przy użyciu symbolu @. Istnieje możliwość wyświetlania komentarzy skierowanych do siebie lub utworzonych przez siebie. Jest możliwe także filtrowanie komentarzy wg edytujących w celu sprawdzenia, które komentarze lub odpowiedzi zostały przez nich napisane. 82 Docs

Informacje o komentarzach w arkuszach kalkulacyjnych Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad arkuszem kalkulacyjnym, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Wszystkie komentarze są wyświetlane na panelu Komentarze, na którym pod każdym komentarzem widać wątek odpowiedzi. Istnieje możliwość tworzenia lub usuwania komentarzy, dodawania odpowiedzi, kierowania komentarzy lub odpowiedzi do innego edytującego i wyszukiwania słów kluczowych w komentarzach. Użytkownik może wyświetlać komentarze lub odpowiedzi kierowane do niego i wyświetlać komentarze lub odpowiedzi utworzone przez innych edytujących lub skierowane do innych edytujących. Jeśli w trakcie prowadzenia dyskusji związanej z komentarzem użytkownik wymaga, aby ktoś przeprowadził dalsze diagnozowanie lub odpowiedział na pytanie, może przypisać pozycję dowolnemu edytującemu arkusz kalkulacyjny. Można użyć symbolu @ w celu skierowania odpowiedzi do edytującego. Przypisane osoby mogą czytać komentarze i odpowiedzi, które zostały skierowane do nich, na panelu komentarzy. Dyrektorka programu, Agata, utworzyła wersję roboczą planu biznesowego na lata 2011 i 2012 i chce uzyskać komentarze od menedżerów należących do jej projektu. Wcześniej Agata musiała wysyłać wiadomości e-mail do wszystkich kierowników, prosząc ich o przekazanie komentarzy za pośrednictwem poczty elektronicznej lub zaktualizowanie załączonego arkusza kalkulacyjnego. Jeśli kierownicy nie skomentowali tej samej wersji, Agata musiała rozpoznać, jakiej sekcji dotyczą poszczególne komentarze, i scalić je ze sobą. Jeśli Agata chciała, aby któryś z kierowników zbadał problem, także musiała wysyłać wiadomość e-mail. Teraz Agata udostępnia ten plan biznesowy do współużytkowania wszystkim kierownikom i prosi ich o komentarze. Kierownicy mogą dodawać komentarze w różnym czasie i omawiać kluczowe kwestie. Agata może skierować pytanie do dowolnego kierownika, aby ten dokładniej zbadał problem, a następnie ten przypisany kierownik może wprowadzać zmiany w planie. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 84 W trakcie edytowania lub przeglądu arkusza kalkulacyjnego można utworzyć jeden komentarz dla pojedynczej komórki. Ułatwia to współpracę z innymi edytującymi. Wszystkie Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 83

komentarze arkusza kalkulacyjnego są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 85 Jeśli po otwarciu arkusza kalkulacyjnego nie został domyślnie wyświetlony pasek boczny, można go włączyć. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego arkusza kalkulacyjnego na panelu Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 86 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych na stronie 76 Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Tworzenie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych W trakcie edytowania lub przeglądu arkusza kalkulacyjnego można utworzyć jeden komentarz dla pojedynczej komórki. Ułatwia to współpracę z innymi edytującymi. Wszystkie komentarze arkusza kalkulacyjnego są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. O tym zadaniu W arkuszach kalkulacyjnych można tworzyć komentarze wyłącznie dla komórek, a ponadto tylko jeden komentarz dla każdej komórki. Procedura 1. Kliknij dowolną komórkę, dla której ma zostać utworzony komentarz. 2. Kliknij opcję Zespół > Dodaj komentarz lub kliknij przycisk Dodaj komentarz na pasku narzędzi. Zostanie wyświetlony panel Komentarze. 3. Wpisz komentarz w polu i naciśnij klawisz Enter lub kliknij opcję Dodaj. Komentarz jest wstawiany do arkusza kalkulacyjnego i wyświetlany na panelu z nazwą użytkownika, datą i godziną. Teraz można rozpocząć konwersację o tym komentarzu z innymi osobami. 4. Opcjonalne: Jeśli chcesz skierować komentarz do konkretnego edytującego, wprowadź symbol @. Zostanie wyświetlona lista osób edytujących ten dokument. Wybierz odpowiedniego edytującego z listy, a następnie wprowadź komentarz. 5. Opcjonalne: Dla jednej komórki możesz utworzyć tylko jeden komentarz. Kliknij ponownie opcję Zespół > Dodaj komentarz, aby utworzyć kolejny komentarz dla innej komórki. Wszystkie komentarze są wyświetlane na pasku bocznym jako równoległe foldery. 84 Docs

6. Aby odpowiedzieć na komentarz, kliknij ikonę podwójnej strzałki w celu rozwinięcia komentarza, a następnie kliknij opcję Odpowiedz w celu wprowadzenia odpowiedzi w polu. Po zakończeniu wpisywania naciśnij klawisz Enter. Odpowiedź zostanie dodana do komentarza z inną ikoną. 7. Opcjonalne: Odpowiedź można skierować do dowolnego edytującego. Gdy wpisujesz treść odpowiedzi, wprowadź symbol @. Zostanie wyświetlona lista osób edytujących dany dokument. Wybierz odpowiedniego edytującego z listy, a następnie wprowadź odpowiedź. 8. Aby usunąć komentarz, kliknij ikonę kosza. Komentarz razem ze wszystkimi odpowiedziami zostanie usunięty. 9. Po zakończeniu pracy z komentarzami i odpowiedziami w arkuszu kalkulacyjnym kliknij opcję Widok > Pasek boczny, aby ukryć panel Komentarze. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 83 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad arkuszem kalkulacyjnym, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Wyświetlanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych Jeśli po otwarciu arkusza kalkulacyjnego nie został domyślnie wyświetlony pasek boczny, można go włączyć. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego arkusza kalkulacyjnego na panelu Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 86 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych na stronie 76 Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Wyświetlanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych Jeśli po otwarciu arkusza kalkulacyjnego nie został domyślnie wyświetlony pasek boczny, można go włączyć. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego arkusza kalkulacyjnego na panelu Komentarze. O tym zadaniu Wyświetlać można komentarze i odpowiedzi utworzone przez bieżącego użytkownika lub skierowane do niego. Można również wyświetlać komentarze i odpowiedzi utworzone przez innych edytujących lub skierowane do nich. Procedura Aby wyświetlić komentarze i odpowiedzi, wykonaj następujące kroki: 1. Na pasku bocznym kliknij opcję Komentarze, aby wyświetlić panel Komentarze. Jeśli pasek boczny nie jest wyświetlony, kliknij opcję Widok > Pasek boczny, aby go otworzyć. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 85

2. Kliknięcie ikony z podwójną strzałką umożliwia rozwinięcie komentarza w celu wyświetlenia szczegółowych wątków treści i odpowiedzi. Kursor wskazuje miejsce, w którym został utworzony komentarz. Możliwe jest również kliknięcie znacznika komentarza bocznym. w arkuszu kalkulacyjnym. Komentarz zostanie wyświetlony na pasku 3. Kliknij ikonę na panelu Komentarze i wybierz opcję Wyświetl komentarze skierowane do mnie. Zostaną wyświetlone wszystkie komentarze skierowane do bieżącego użytkownika. Wyświetlany jest cały wątek komentarza, nawet jeśli tylko jedna odpowiedź na komentarz jest skierowana do bieżącego użytkownika. 4. Kliknij ikonę na panelu Komentarze i wybierz opcję Wyświetl moje komentarze. Zostaną wyświetlone wszystkie komentarze napisane przez bieżącego użytkownika. Wyświetlany jest cały wątek komentarza, nawet jeśli tylko jedna odpowiedź na komentarz została napisana przez bieżącego użytkownika. 5. Aby wyświetlić komentarze lub odpowiedzi napisane przez innych edytujących lub skierowane do nich, kliknij nazwę edytującego na panelu Edytujący. Wybranie opcji Skierowane do powoduje wyświetlenie wszystkich wątków, w których znajduje się nazwa edytującego poprzedzona symbolem @. Kliknij opcję Napisane przez, aby wyświetlić komentarze lub odpowiedzi napisane przez edytującego. Uwaga: Jeśli klikniesz nazwę edytującego, zostanie ona podświetlona. Ponowne jej kliknięcie sprawi, że komentarze i odpowiedzi wpisane przez tego edytującego lub skierowane do niego zostaną zamknięte. 6. Kliknij ikonę z podwójną strzałką, aby rozwinąć komentarz. Wyświetlić można szczegółowy wątek każdego komentarza. 7. Aby nie wyświetlać komentarzy ani odpowiedzi, kliknij przycisk Zamknij. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 83 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad arkuszem kalkulacyjnym, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 84 W trakcie edytowania lub przeglądu arkusza kalkulacyjnego można utworzyć jeden komentarz dla pojedynczej komórki. Ułatwia to współpracę z innymi edytującymi. Wszystkie komentarze arkusza kalkulacyjnego są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Przeszukiwanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych na stronie 76 Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Przeszukiwanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. 86 Docs

Procedura 1. Na pasku bocznym kliknij opcję Komentarze w celu wyświetlenia panelu Komentarze. Jeśli pasek boczny nie jest wyświetlany domyślnie, kliknij opcję Widok > Pasek boczny, aby go otworzyć. 2. Kliknij przycisk na panelu Komentarze i wybierz opcję Szukaj w komentarzach. 3. Wprowadź słowa kluczowe w polu wyszukiwania. 4. Naciśnij klawisz Enter lub kliknij przycisk Szukaj. Zostaną wyświetlone komentarze zawierające słowa kluczowe. 5. Jeśli wyniki nie są zadowalające, wprowadź nowe słowa kluczowe i wyszukaj ponownie. 6. Aby zakończyć wyszukiwanie, kliknij przycisk Zamknij. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 83 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad arkuszem kalkulacyjnym, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy programu IBM Docs. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 84 W trakcie edytowania lub przeglądu arkusza kalkulacyjnego można utworzyć jeden komentarz dla pojedynczej komórki. Ułatwia to współpracę z innymi edytującymi. Wszystkie komentarze arkusza kalkulacyjnego są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 85 Jeśli po otwarciu arkusza kalkulacyjnego nie został domyślnie wyświetlony pasek boczny, można go włączyć. Następnie będzie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi dotyczące tego arkusza kalkulacyjnego na panelu Komentarze. Udostępnianie arkuszy kalkulacyjnych do współużytkowania dla osób i społeczności na stronie 75 Arkusz kalkulacyjny można udostępnić do współużytkowania dla osób lub społeczności i można przypisać im dostęp z uprawnieniami czytelnika lub edytującego. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Ustawianie poziomów dostępu do arkuszy kalkulacyjnych na stronie 76 Po udostępnieniu arkusza kalkulacyjnego do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Zmienianie wyglądu arkuszy kalkulacyjnych Proste udoskonalenia wyglądu arkuszy kalkulacyjnych mogą zwiększyć ich efektywność. Przegląd dostępnych możliwości można znaleźć w temacie Czcionki, krawędzie i kolor. Temat Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd zawiera informacje ułatwiające wprowadzanie prostych zmian. W przypadku działań wymagających bardziej szczegółowych instrukcji należy zapoznać się z dodatkowymi tematami. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 87

Odsyłacze pokrewne: Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd na stronie 180 W tym temacie zostały przedstawione informacje, dzięki którym można dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, jak można wykonywać różne czynności dotyczące arkusza kalkulacyjnego. Czcionki, krawędzie i kolor Aby wyróżnić istotne dane, można zmienić style tekstu i jego wyrównanie, a także dodać krawędzie i kolor tła do komórek i zakresów. Ikony na pasku narzędzi arkusza kalkulacyjnego umożliwiają wprowadzenie dowolnych spośród poniższych udoskonaleń. Przed kliknięciem ikony należy wybrać tekst, komórkę lub zakres. Czcionki Istnieje możliwość zmiany czcionki, zmiany wielkości tekstu oraz dopasowania wyrównania tekstu w komórce. Krawędzie Istnieje możliwość dodania krawędzi wokół komórek i zakresów. Krawędzie można dostosować, zmieniając ich typ, styl i kolor. Kolor Istnieje możliwość zmiany koloru tekstu i krawędzi oraz dodania koloru tła do komórek lub zakresów. Zadania pokrewne: Odtwarzanie domyślnego formatowania komórek arkusza kalkulacyjnego na stronie 90 Komenda Formatowanie domyślne umożliwia cofnięcie zastosowanych wcześniej formatów czcionek, krawędzi, teł i liczb. Tworzenie arkuszy kalkulacyjnych na podstawie szablonów na stronie 65 Użytkownik może wybrać z galerii szablon zawierający poprawne elementy arkuszy kalkulacyjnych przydatne do konkretnych celów biznesowych. Użytkownik musi być 88 Docs

właścicielem lub edytującym arkusza kalkulacyjnego, aby wybrać szablon. Odsyłacze pokrewne: Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd na stronie 180 W tym temacie zostały przedstawione informacje, dzięki którym można dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, jak można wykonywać różne czynności dotyczące arkusza kalkulacyjnego. Zmienianie czcionek w arkuszach kalkulacyjnych Użytkownik może zmienić czcionkę tekstu zaznaczonego w arkuszu kalkulacyjnym. Procedura 1. Wybierz komórkę lub zakres, w których ma być zmieniona czcionka tekstu. 2. Kliknij opcję Format > Czcionka, a następnie kliknij nazwę żądanej czcionki. Wyrównywanie tekstu w komórkach arkusza kalkulacyjnego Tekst w komórkach arkusza kalkulacyjnego może być wyrównywany do lewej, prawej, góry i dołu, jak również wyśrodkowywany w pionie i w poziomie. Procedura v Aby wyrównać tekst w komórkach arkusza kalkulacyjnego do lewej, środka i prawej: 1. Wybierz komórkę, która ma zostać wyrównana. 2. Kliknij opcję Format > Wyrównaj i wybierz opcję Do lewej, Do prawej lub Wyśrodkuj. Wskazówka: Szybkie wyrównywanie tekstu jest możliwe po kliknięciu ikon v Wyrównaj do lewej, Wyśrodkuj lub Wyrównaj do prawej na pasku narzędzi. Aby wyrównać tekst w komórkach arkusza kalkulacyjnego do góry i dołu oraz wyśrodkować go w pionie: 1. Wybierz komórkę, która ma zostać wyrównana. 2. Kliknij opcję Format > Wyrównaj i wybierz opcję Do góry, Wyśrodkuj w pionie lub Do dołu. Wskazówka: Szybkie wyrównywanie tekstu jest możliwe po kliknięciu ikon Wyrównaj do góry, Wyśrodkuj w pionie lub Wyrównaj do dołu na pasku narzędzi. Zmiana wysokości wierszy lub szerokości kolumn W celu dopasowania wysokości wiersza lub szerokości kolumny należy przeciągnąć krawędź odpowiedniego nagłówka. Procedura v Aby zmienić wielkość wiersza, przeciągnij krawędź jego nagłówka. v Aby zmienić wielkość kolumny, przeciągnij krawędź jej nagłówka. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 89

Zmienianie krawędzi w arkuszach kalkulacyjnych W arkuszu kalkulacyjnym istnieje możliwość dodania krawędzi wokół pojedynczej komórki lub zakresu komórek. O tym zadaniu Krawędź można dostosować, zmieniając jej typ, styl i kolor. Aby zastosować krawędź do pojedynczej komórki lub zakresu komórek, wykonaj następujące kroki: Procedura 1. Zaznacz komórki, które mają zostać sformatowane. 2. Kliknij ikonę Ustaw styl i kolor krawędzi. Aby wybrać typ, styl i kolor krawędzi spośród wielu dostępnych opcji, należy użyć listy rozwijanej. Uwaga: Arkusz kalkulacyjny ze stylami krawędzi komórki z programu IBM Docs można opublikować w pliku.xlsx. Odtwarzanie domyślnego formatowania komórek arkusza kalkulacyjnego Komenda Formatowanie domyślne umożliwia cofnięcie zastosowanych wcześniej formatów czcionek, krawędzi, teł i liczb. O tym zadaniu Użytkownik może odtworzyć domyślne formatowanie komórki, kolumny, wiersza, wielu kolejnych wierszy lub zakresu. Procedura 1. Wybierz część arkusza, w której ma zostać odtworzone formatowanie domyślne. 2. Kliknij opcję Format > Usuń formatowanie. Pojęcia pokrewne: Czcionki, krawędzie i kolor na stronie 88 Aby wyróżnić istotne dane, można zmienić style tekstu i jego wyrównanie, a także dodać krawędzie i kolor tła do komórek i zakresów. Zadania pokrewne: Tworzenie arkuszy kalkulacyjnych na podstawie szablonów na stronie 65 Użytkownik może wybrać z galerii szablon zawierający poprawne elementy arkuszy kalkulacyjnych przydatne do konkretnych celów biznesowych. Użytkownik musi być właścicielem lub edytującym arkusza kalkulacyjnego, aby wybrać szablon. Odsyłacze pokrewne: Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd na stronie 180 W tym temacie zostały przedstawione informacje, dzięki którym można dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, jak można wykonywać różne czynności dotyczące arkusza kalkulacyjnego. 90 Docs

Formatowanie liczb Liczba może być wyświetlana inaczej niż rzeczywista wartość wprowadzona w komórce. Zależy to od formatu liczb. Formaty liczb wyróżniają rodzaje danych, na przykład pozwalają rozróżnić waluty od wartości procentowych. Formaty liczb mają wpływ tylko na wyświetlanie liczb przez program IBM Docs. Nie mają one wpływu na to, jak ten program zapisuje liczby lub wykonuje obliczenia. Wpis 25,451 może być na przykład wyświetlany jako 25,45 zł. Liczba jest automatycznie formatowana, jeśli zostanie wprowadzona z użyciem formatu godziny, formatu daty, znaku procentu lub symbolu waluty. Jeśli na przykład wprowadzono wartość 12:31:57, automatycznie do komórki zostanie przypisany format godziny (GG:MM:SS). Formatowanie stosowane w takich sytuacjach zależy od ustawień narodowych. W celu zastosowania innego formatowania liczb względem zaznaczonego zakresu należy użyć opcji Format > Liczba. Kategorie formatów liczb Formaty liczb są pogrupowane w następujących kategoriach: Liczba, Wartość procentowa, Waluta, Postać wykładnicza i Data lub godzina. Każda kategoria ma podkategorie, które określają na przykład, czy liczba jest wyświetlana jako zaokrąglona, czy z miejscami dziesiętnymi. Konkretna zawartość podkategorii zależy od domyślnych ustawień narodowych. Uwaga: Jeśli w programie IBM Docs jest przeprowadzana edycja arkuszy kalkulacyjnych programu Microsoft Excel lub IBM Symphony, liczby wyświetlane w notacji wykładniczej (naukowej) zachowają taką samą liczbę cyfr w części całkowitej, części dziesiętnej i wykładniku jak w oryginalnym pliku. Jeśli w nowym arkuszu kalkulacyjnym programu IBM Docs zostanie wprowadzona liczba w postaci wykładniczej, liczba ta zostanie zapisana przy użyciu formatu z dwoma miejscami dziesiętnymi i dwoma cyframi w wykładniku. Na przykład po wprowadzeniu w komórce liczby 3e10 zostanie wyświetlona liczba 3,00E+10. y Poniższa tabela przedstawia tę samą liczbę sformatowaną na różne sposoby. Tabela 10. Ta sama liczba z zastosowanymi różnymi formatami Format liczb Sposób wyświetlania wartości 1234,567 Zaokrąglone 1 235 Liczby dziesiętne 1 234,57 Wartość procentowa 123456,70% Uwaga: Zmiana pozycji na format procentowy powoduje pomnożenie liczby przez 100. Format procentowy jest często używany do wyświetlania liczb dziesiętnych jako wartości procentowych (np. w celu wyświetlenia wartości 0,08 jako 8%). Waluta 1234,57 zł Postać wykładnicza 1,23E+03 Uwaga: Przy odpowiednich ustawieniach narodowych, takich jak polski, program IBM Docs jako separatora dziesiętnego używa przecinka (,), a nie kropki (.). Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 91

Format walutowy Ustawienia narodowe formatu walutowego są domyślnie takie same jak ustawienia języka w przeglądarce WWW. Domyślne ustawienia narodowe dla arkuszy kalkulacyjnych można zmienić przy użyciu komendy Plik > Ustaw ustawienia narodowe dokumentu. Przy użyciu komendy Format > Liczba można sformatować różne komórki w tym samym arkuszu kalkulacyjnym przy użyciu różnych typów walut. Na przykład jedną komórkę można sformatować tak, aby wyświetlała wartość w dolarach amerykańskich, a inną tak, aby wyświetlała wartość w euro. Jeśli osoby współedytujące arkusz kalkulacyjny mają ustawione różne języki w przeglądarkach, każda z nich widzi format walutowy odpowiadający językowi przeglądarki. Wszyscy widzą symbol waluty, ale zgodny z ustawieniami narodowymi, z którymi dokument został utworzony. Jeśli jedna osoba zmieni ustawienia narodowe za pomocą komendy Ustawienia arkusza kalkulacyjnego na inne niż te ustawione w przeglądarce, tylko ta osoba będzie widzieć nowy format walutowy. U innych osób nadal będzie widoczny format zgodny z ustawieniami ich przeglądarek. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 78 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję arkusza kalkulacyjnego razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie uprościć i zwiększyć efektywność tworzenia arkuszy kalkulacyjnych. Odsyłacze pokrewne: Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd na stronie 180 W tym temacie zostały przedstawione informacje, dzięki którym można dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, jak można wykonywać różne czynności dotyczące arkusza kalkulacyjnego. Wprowadzanie i edytowanie danych Większość czynności edytowania w programie IBM Docs można łatwo wykonywać samodzielnie. Poniższe tematy zawierają przegląd podstawowych informacji oraz opis czynności, które mogą wymagać pomocy. Podstawowe informacje dotyczące edytowania danych Arkusz kalkulacyjny jest budowany przez wprowadzanie i edytowanie danych, na przykład liczb, tekstu, dat, godzin i formuł. Dane można wprowadzać w komórce lub na pasku formuły, jeśli komórka jest wybrana. Po wprowadzeniu danych w komórce należy nacisnąć klawisz Enter lub kliknąć obszar poza komórką w celu zatwierdzenia wpisu. 92 Docs

Aby edytować wpis, należy kliknąć dwukrotnie komórkę lub kliknąć pasek formuły, jeśli komórka jest zaznaczona. Uwaga: Funkcja automatycznego uzupełniania jest domyślnie włączona. Aby ją wyłączyć, należy kliknąć opcję Narzędzia > Automatyczne uzupełnianie wpisów w komórkach w celu usunięcia znacznika wyboru. Wprowadzanie liczb jako tekstu Jeśli pierwszym wprowadzonym znakiem jest liczba, program zakłada, że wprowadzana jest wartość, która będzie używana w obliczeniach. Każda pozycja zawierająca litery i cyfry jest traktowana jako tekst i jest wyrównywana do lewej strony komórki. Czasami wprowadzane liczby powinny być traktowane jako tekst. Na przykład może zaistnieć potrzeba używania lat kalendarzowych, takich jak 2011,2012 i 2012 jako nagłówków kolumn albo potrzeba wprowadzenia kodu pocztowego rozpoczynającego się cyfrą zero. Początkowa cyfra zero jest usuwana z liczby w arkuszu kalkulacyjnym, jeśli liczba nie jest rozpoznawana jako tekst. Aby wprowadzać liczby jako tekst, należy rozpocząć pozycję apostrofem ('). Apostrof nie jest wyświetlany w komórce, ale jest wyświetlany na pasku formuły, jeśli zostanie wybrana komórka zawierająca ten znak. Odsyłacze pokrewne: Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd na stronie 180 W tym temacie zostały przedstawione informacje, dzięki którym można dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, jak można wykonywać różne czynności dotyczące arkusza kalkulacyjnego. Znajdowanie i zastępowanie zawartości komórek Użytkownik może wyszukiwać tekst i liczby w wybranym zakresie, bieżącym arkuszu lub we wszystkich arkuszach bieżącego arkusza kalkulacyjnego. O tym zadaniu Podczas wykonywania poniższej procedury można zawęzić lub rozszerzyć zakres wyszukiwania, wybierając jedną lub więcej z następujących opcji: v v v Rozróżniaj wielkość liter zawartość komórki jest uznawana za zgodną tylko wtedy, gdy wielkość liter jest taka sama jak w wyszukiwanym wyrażeniu. Cała komórka zawartość komórki jest uznawana za zgodną tylko wtedy, gdy komórka nie ma zawartości innej niż wyszukiwane wyrażenie. Szukaj we wszystkich arkuszach w wyszukiwaniu zostaną uwzględnione wszystkie arkusze z bieżącego arkusza kalkulacyjnego. Uwaga: Funkcja Znajdź i zastąp nie obsługuje obecnie wyrażeń regularnych. Procedura v Aby wyszukać tekst lub liczby: 1. W arkuszu kalkulacyjnym kliknij opcję Edytuj > Znajdź i zastąp. 2. W polu Znajdź wpisz znaki, które mają być znalezione. 3. Aby zawęzić lub rozszerzyć zakres wyszukiwania, wybierz dowolną z opcji opisanych wcześniej. 4. Kliknij przycisk Znajdź. Aby przejść do następnego wystąpienia, kliknij ponownie przycisk Znajdź. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 93

v 5. Po zakończeniu kliknij przycisk OK. Aby wyszukać i zastąpić tekst lub liczby: 1. W arkuszu kalkulacyjnym kliknij opcję Edytuj > Znajdź i zastąp. 2. W polu Znajdź wpisz znaki, które mają być znalezione. 3. W polu Zastąp wpisz znaki, które mają zastąpić znalezione wystąpienia. 4. Aby zawęzić lub rozszerzyć zakres wyszukiwania, wybierz dowolną z opcji opisanych wcześniej. 5. Wykonaj jedną z następujących czynności: Aby ocenić potrzebę zastąpienia każdego wystąpienia, w polu Zastąp wpisz znaki, którymi mają być zastąpione znalezione wystąpienia. Kliknij przycisk Znajdź. Jeśli dane wystąpienie ma zostać zastąpione, kliknij przycisk Zastąp. Kliknij ponownie przycisk Znajdź, aby przejść do następnego wystąpienia. Aby zastąpić wszystkie wystąpienia danego wpisu, kliknij opcję Zastąp wszystkie. 6. Po zakończeniu kliknij przycisk OK. Dodawanie odsyłacza hipertekstowego do komórki Umieszczając odsyłacz hipertekstowy w komórce arkusza kalkulacyjnego, użytkownik może utworzyć odsyłacz do strony WWW. Do komórki można wstawić tylko jeden odsyłacz hipertekstowy. Procedura 1. Kliknij komórkę i wpisz adres URL, do którego odsyłacz ma znajdować się w tej komórce (na przykład http://www.ibm.com). 2. Naciśnij klawisz Enter. 3. Aby użyć odsyłacza hipertekstowego, kliknij komórkę, a następnie umieść wskaźnik myszy nad adresem URL, dopóki nie zostanie podkreślony. 4. Kliknij adres URL. Zadania pokrewne: Usuwanie odsyłacza z komórki zawierającej odsyłacz hipertekstowy Istnieje możliwość usunięcia odsyłacza z komórki zawierającej odsyłacz hipertekstowy bez konieczności usuwania wpisanego adresu URL. Usuwanie odsyłacza z komórki zawierającej odsyłacz hipertekstowy Istnieje możliwość usunięcia odsyłacza z komórki zawierającej odsyłacz hipertekstowy bez konieczności usuwania wpisanego adresu URL. Procedura 1. Kliknij komórkę zawierającą odsyłacz hipertekstowy. 2. Umieść wskaźnik myszy nad słowem Usuń, dopóki nie zostanie podkreślone. 94 Docs

3. Kliknij opcję Usuń. Zadania pokrewne: Dodawanie odsyłacza hipertekstowego do komórki na stronie 94 Umieszczając odsyłacz hipertekstowy w komórce arkusza kalkulacyjnego, użytkownik może utworzyć odsyłacz do strony WWW. Do komórki można wstawić tylko jeden odsyłacz hipertekstowy. Używanie automatycznego wypełniania do wypełniania zakresu Przeciągając, można automatycznie wypełnić zakres sekwencją danych. Zakres jest wypełniany na podstawie danych wprowadzonych w komórce lub w zakresie. O tym zadaniu Podczas automatycznego wypełniania zakresu wartość w przeciąganej komórce jest zwiększana lub zmniejszana o 1 dla każdej kolejnej komórki w kolumnie lub wierszu. Wartości w zakresie są rozszerzane zgodnie ze wzorcem arytmetycznym istniejącym w tym zakresie. Jeśli na przykład przeciągnięty zostanie zakres, w którym wartości komórek są zwiększane o 2, wartość każdej nowej wypełnianej komórki będzie zwiększana o 2. Aby automatycznie wypełnić zakres: Procedura 1. Wybierz komórkę lub zakres, który zawiera dane mające stanowić podstawę dla sekwencji. 2. Przeciągnij czarny indykator widoczny na końcu komórki lub zakresu. Można to zrobić na następujące sposoby: v Aby wypełnić kolumnę wartościami, które zwiększają się w odniesieniu do wartości w oryginalnej komórce lub oryginalnym zakresie, przeciągnij indykator w dół. v Aby wypełnić kolumnę wartościami, które zmniejszają się w odniesieniu do wartości w oryginalnej komórce lub oryginalnym zakresie, przeciągnij indykator w górę. v Aby wypełnić wiersz wartościami, które zwiększają się w odniesieniu do wartości w oryginalnej komórce lub oryginalnym zakresie, przeciągnij indykator w prawo. v Aby wypełnić wiersz wartościami, które zmniejszają się w odniesieniu do wartości w oryginalnej komórce lub oryginalnym zakresie, przeciągnij indykator w lewo. Wskazówka: Aby usunąć zawartość wybranej komórki lub wybranego zakresu, przeciągnij czarny indykator do wewnątrz komórki lub zakresu. Wyniki Po wykonaniu powyższych kroków widoczne będą następujące wyniki: v Komórki w kolumnie lub wierszu zostaną wypełnione wartością lub sekwencją wartości oryginalnej komórki lub oryginalnego zakresu (z zachowaniem formatowania). Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 95

v v Jeśli oryginalna komórka lub oryginalny zakres zawiera tekst lub formułę, są one kopiowane do komórek objętych przeciągnięciem. Jeśli oryginalna komórka lub zakres zawierają formułę, która zawiera bezwzględne odwołania, nie będą one zmieniane na skutek użycia funkcji automatycznego wypełniania. Jeśli automatycznym wypełnianiem zostaną objęte ukryte wiersze lub kolumny, dane będą widoczne po późniejszym wyświetleniu tych wierszy lub kolumn. Jeśli jednak funkcją automatycznego wypełniania zostaną objęte wiersze usunięte przy użyciu szybkiego filtru, dane nie będą widoczne po wyłączeniu filtru. Scalanie lub dzielenie komórek arkusza W ramach wiersza istnieje możliwość scalenia przylegających komórek w jedną komórkę lub podzielenia scalonej komórki na pojedyncze komórki. O tym zadaniu Scalona komórka pobiera zawartość i style z pierwszej komórki w oryginalnym zakresie. W przypadku edytowania zespołowego, jeśli inna osoba równocześnie scali komórki w zakresie, zachowywane są tylko działania edycji dotyczące pierwszej komórki. Podzielenie scalonej komórki odtwarza zawartość i style oryginalnych komórek. Aby scalić lub podzielić komórki, wykonaj następujące kroki: Procedura 1. Wybierz komórkę lub komórki, które mają zostać scalone lub podzielone. 2. Kliknij ikonę Scal lub podziel komórki. Wybrane komórki zostaną scalone lub scalona komórka zostanie podzielona. Sprawdzanie pisowni w arkuszach kalkulacyjnych Po zakończeniu edytowania arkusza kalkulacyjnego można w nim sprawdzić pisownię. Procedura 1. Kliknij opcję Narzędzia > Uruchom ręczne sprawdzanie pisowni. Zostanie wyświetlone okno Sprawdzanie pisowni. 2. Aby uruchomić ręczne sprawdzanie pisowni: v Gdy zostaną znalezione błędy w pisowni, błędne słowo zostanie w polu Nie znaleziono słowa wyświetlone na czerwono oraz podkreślone. W polu Zastąp przy użyciu zostanie wyświetlona lista sugerowanych słów. Wybierz z listy słowo, którego chcesz użyć, i kliknij przycisk Zastąp. Słowo zostanie poprawione. Aby zrezygnować z poprawiania tego słowa, kliknij opcję Ignoruj. v Jeśli nie jest dostępna propozycja poprawnego zapisu słowa, które zawiera błąd, w polu Zastąp przy użyciu zostanie wyświetlony komunikat Brak sugestii. Aby kontynuować, kliknij przycisk Ignoruj. 3. Po zakończeniu sprawdzania pisowni w polu Nie znaleziono słowa zostanie wyświetlony komunikat Sprawdzanie pisowni zostało zakończone. Kliknij przycisk Gotowe. Drukowanie arkuszy kalkulacyjnych do plików PDF Arkusz kalkulacyjny można zapisać w formacie PDF, co umożliwi jego pobranie i wydrukowanie. 96 Docs

Procedura 1. W otwartym arkuszu kalkulacyjnym kliknij opcję Plik > Drukuj do pliku PDF. 2. Określ żądane opcje ustawień strony. v v v v Nagłówek - powoduje dodanie nazwy arkusza na początku każdej strony. Stopka - powoduje dodanie numeru strony na końcu każdej strony. Plik PDF ze znacznikami - powoduje zapisanie znaczników PDF, które zwiększają wielkość pliku. Plik PDF ze znacznikami zawiera informacje o strukturze treści dokumentu. Informacje te ułatwiają wyświetlanie dokumentu na urządzeniach podczas używania lektora ekranowego. Od góry do dołu, następnie w prawo - powoduje rozdzielenie dużego arkusza na strony drukowane w wymienionej kolejności. v Od lewej do prawej, następnie w dół - powoduje rozdzielenie dużego arkusza na strony drukowane w podanej kolejności. 3. Kliknij przycisk OK. 4. Gdy zostanie wyświetlony komunikat Przetwarzanie zostało zakończone, kliknij odsyłacz Kliknij tutaj, aby pobrać plik. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 97

5. Kliknij opcję Otwórz w, a następnie kliknij przycisk OK. Plik zostanie pobrany i otwarty w programie Adobe Reader. Aplikacją domyślną jest Adobe Reader, ale do otwarcia tego pliku można wybrać inną aplikację. 6. W menu programu Adobe Reader kliknij opcję Plik > Drukuj. 7. Określ odpowiednie opcje drukowania, a następnie kliknij przycisk OK. Praca z obrazami w arkuszach kalkulacyjnych Do arkusza kalkulacyjnego można wstawić obraz, a następnie można zmienić jego wielkość lub przenieść go. Wstawianie obrazów do arkuszy kalkulacyjnych Za pomocą menu można wstawić obraz do arkusza kalkulacyjnego. Procedura 1. Kliknij opcję Wstaw > Obraz. Zostanie wyświetlone okno Wstawianie obrazu. 2. Kliknij przycisk Przeglądaj, aby wybrać obraz do wstawienia. 3. Kliknij opcję Wstaw. Obraz zostanie wstawiony do arkusza kalkulacyjnego. Uwaga: Nie można grupować obrazów, które zostały wstawione do arkusza kalkulacyjnego. Jeśli zaimportowano arkusze kalkulacyjne, które zawierają pogrupowane obrazy, operacje muszą być wykonywane na każdym obrazie oddzielnie. Przenoszenie obrazów i zmienianie ich wielkości w arkuszach kalkulacyjnych W arkuszach kalkulacyjnych przy użyciu metody przeciągania można przenosić obrazy i zmieniać ich wielkość. Procedura 1. Kliknij obraz, aby go wybrać. 2. Aby przenieść obraz, umieść wskaźnik myszy w obrębie ramki obrazu, aż do momentu wyświetlenia symbolu krzyżyka, i przeciągnij. 3. Aby zmienić wielkość obrazu, umieść wskaźnik myszy nad ramką obrazu, aż do momentu wyświetlenia strzałki obustronnej, i przeciągnij. Ustawianie właściwości obrazu w arkuszach kalkulacyjnych Dla wybranego obrazu w arkuszach kalkulacyjnych można określić wielkość. 98 Docs

Procedura 1. Wybierz obraz, którego właściwości mają zostać ustawione, kliknij go prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Właściwości obrazu. 2. Wprowadź wartości w polach Szerokość i Wysokość. 3. Jeśli zostanie zaznaczone pole wyboru Zablokuj współczynnik szerokości i wysokości, ustawienia Szerokość i Wysokość będą zmieniane proporcjonalnie. 4. Kliknij przycisk OK. Praca z wykresami w arkuszach kalkulacyjnych Do arkusza kalkulacyjnego można wstawić wykres, a następnie można zmienić wielkość tego wykresu, przenieść go lub usunąć. Typy wykresów w arkuszach kalkulacyjnych W celu prezentacji porównań i trendów w serii danych można tworzyć wykresy w arkuszach kalkulacyjnych. Wykresy stanowią doskonałą metodę graficznej prezentacji danych liczbowych. Wykres pozwala na łatwe wyświetlanie trendów i dokonywanie porównań. Umieszczając wykresy w arkuszach kalkulacyjnych, można prezentować dane w jasny i przejrzysty sposób. Arkusze kalkulacyjne programu IBM Docs obsługują wiele typów wykresów, w tym wykresy kolumnowe, słupkowe, kołowe, warstwowe, liniowe i punktowe. y Tworząc wykres liniowy, można przedstawić trendy danych w konkretnych okresach. Tworząc wykres kolumnowy, można natomiast przedstawić sezonowe wielkości sprzedaży w różnych regionach. Kiedy stosować poszczególne typy? Wskazówki umożliwiające optymalne dobranie typów wykresów do potrzeb użytkowników znajdują się w poniższych tematach. Wykresy kolumnowe Za pomocą wykresów kolumnowych można prezentować porównania danych między elementami lub zmiany danych w różnych okresach. Dane z kolumn lub wierszy arkusza mogą być przekształcane w wykres kolumnowy. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 99

Na wykresach kolumnowych kategorie są zwykle uporządkowane wzdłuż osi poziomej, a wartości - wzdłuż osi pionowej. Kategoria wykresów kolumnowych obejmuje dwa podtypy wykresów: v Kolumnowy grupowany Za pomocą wykresu kolumnowego grupowanego można prezentować kategorie reprezentujące następujące typy danych: 1. Zakresy wartości (na przykład miesiące i pory roku) 2. Nieuporządkowane nazwy (na przykład nazwy geograficzne i nazwy osób) 3. Określone stopnie skali (na przykład poziomy istotności) v Kolumnowy skumulowany Za pomocą wykresu kolumnowego skumulowanego można prezentować wiele serii danych oraz wyróżniać ich sumę. Wykresy kolumnowe skumulowane prezentują udział pojedynczych pozycji w całości. Wykresy słupkowe Wykresy słupkowe mogą ilustrować porównania pojedynczych pozycji. Dane z kolumn lub wierszy arkusza mogą być przekształcane w wykres słupkowy. Wykresy słupkowe poziome nadają się najlepiej do porównywania wartości w pojedynczym momencie. Kategoria wykresów słupkowych obejmuje dwa podtypy wykresów: v Słupkowy grupowany Za pomocą wykresu słupkowego grupowanego można prezentować porównania między kategoriami. Na wykresie słupkowym grupowanym kategorie są zwykle uporządkowane wzdłuż osi pionowej, a wartości - wzdłuż osi poziomej. v Słupkowy skumulowany Używając wykresu słupkowego skumulowanego, można prezentować relację między pojedynczymi pozycjami a całością. Wykresy kołowe Używając wykresu kołowego, można prezentować relację między częściami a całością danych. Dane z kolumn lub wierszy arkusza mogą być przekształcane w wykres kołowy. 100 Docs

Wykresy kołowe prezentują sumę pozycji w jednej serii danych i proporcję każdej pozycji do sumy pozycji. Na wykresie kołowym dane są wyświetlane jako procent całego wykresu. Wykres kołowy może być stosowany w następujących sytuacjach: v Istnieje tylko jedna seria danych do wyświetlenia. v Kategorie reprezentują części całego wykresu kołowego. v Żadna z wartości nie jest ujemna. v Prawie żadna z wartości nie jest wartością zerową. Wykresy warstwowe Za pomocą wykresów warstwowych można wyróżniać wielkość zmian w czasie oraz całkowitą wartość w ramach trendu. Wykresy warstwowe mogą również służyć do prezentowania relacji między częściami a całością danych. Dane z kolumn lub wierszy arkusza mogą być przekształcane w wykres warstwowy. Wykresy warstwowe umożliwiają wyróżnianie trendów i sum danych w czasie poprzez eksponowanie obszaru poniżej linii utworzonej przez każdą serię danych. Kategoria wykresów warstwowych obejmuje dwa podtypy wykresów: v Warstwowy Za pomocą wykresu warstwowego można wyświetlać trend wartości w odniesieniu do danego okresu i danych innej kategorii. Wskazówka: Należy rozważyć użycie wykresu liniowego zamiast nieskumulowanego wykresu warstwowego, ponieważ dane z jednej serii mogą zostać przysłonięte przez dane z innej serii. v Warstwowy skumulowany Za pomocą wykresu warstwowego skumulowanego można wyświetlać udział poszczególnych wartości w odniesieniu do danego okresu i danych innej kategorii. Uwaga: Na wykresie warstwowym skumulowanym warstwa u dołu określa wygląd pozostałych warstw. U dołu należy umieścić warstwę, która ma zostać wyróżniona, lub najbardziej wygładzoną warstwę. Wykresy liniowe Za pomocą wykresów liniowych można wyświetlać dane o charakterze ciągłym w pewnym okresie przy użyciu wspólnej skali. Z tego względu wykresy liniowe nadają się idealnie do Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 101

prezentowania trendów danych w równych odstępach czasu. Dane z kolumn lub wierszy arkusza mogą być przekształcane w wykres liniowy. Na wykresach liniowych dane kategorii są rozłożone równomiernie wzdłuż osi poziomej i pionowej. Jeśli etykiety kategorii reprezentują równomiernie rozłożone wartości takie jak miesiące i lata, szczególnie w przypadku wielu serii, należy użyć wykresu liniowego. Jeśli etykiet liczbowych jest więcej niż dziesięć, należy w zamian użyć wykresu punktowego. Kategoria wykresów liniowych obejmuje następujące podtypy wykresów: v Liniowy i liniowy ze znacznikami Za pomocą wykresów liniowych można prezentować trendy w danym okresie oraz wyświetlać uporządkowane kategorie, szczególnie wtedy, gdy liczba punktów danych jest duża, a ich porządek ma istotne znaczenie. Wskazówka: Jeśli kategorii jest wiele lub wartości są przybliżone, należy użyć wykresu liniowego bez znaczników. v Liniowy skumulowany i liniowy skumulowany ze znacznikami Za pomocą wykresów liniowych skumulowanych można prezentować trend udziału poszczególnych wartości w danym okresie lub w uporządkowanych kategoriach. Uwaga: Ze względu na fakt, że dane na wykresach skumulowanych są dodawane i trudno jest rozróżnić linie skumulowane, warto rozważyć użycie innego typu wykresu liniowego lub wykresu warstwowego skumulowanego zamiast tego wykresu. Wykresy punktowe Za pomocą wykresów punktowych można prezentować związki między wartościami liczbowymi w kilku seriach danych lub wyświetlać dwie grupy liczb jako jedną serię współrzędnych XY. Dane z kolumn lub wierszy arkusza mogą być przekształcane w wykres punktowy. Wykresy punktowe są zwykle używane do wyświetlania i porównywania wartości liczbowych, takich jak dane statystyczne. Wykres punktowy ma dwie osie wartości, przy czym jeden zbiór danych liczbowych jest prezentowany wzdłuż osi poziomej (X), a drugi - wzdłuż osi pionowej (Y). Te wartości są łączone w pojedyncze punkty danych i wyświetlane w nieregularnych odstępach. Wykres punktowy może być stosowany w następujących sytuacjach: v Na osi poziomej znajduje się wiele punktów danych. v Użytkownik chce zmienić skalę osi poziomej. 102 Docs

v Wartości z osi poziomej nie są równomiernie rozłożone. v Użytkownik chce przedstawić podobieństwa między dużymi zbiorami danych zamiast różnic między punktami danych. v Użytkownik chce w efektywny sposób wyświetlić dane arkusza zawierające pary pogrupowanych zbiorów wartości i dostosować niezależne od siebie skale wykresu punktowego, aby wyświetlić więcej informacji o pogrupowanych wartościach. v Użytkownik chce porównać wiele punktów danych bez odniesienia do czasu - im więcej danych zostanie umieszczonych na wykresie punktowym, tym lepsze będą efekty tworzonych porównań. Kategoria wykresów punktowych obejmuje następujące podtypy wykresów: v v Punktowy tylko ze znacznikami Jeśli liczba punktów danych jest duża i nie trzeba pokazywać połączeń między nimi, należy użyć wykresu punktowego tylko ze znacznikami. Linie łączące punkty pogorszyłyby czytelność danych. Punktowy z wygładzonymi liniami oraz punktowy z wygładzonymi liniami i znacznikami v Na wykresach tego typu są wyświetlane wygładzone krzywe łączące punkty danych. Jeśli punktów danych jest dużo, należy użyć wygładzonych linii bez znaczników. Punktowy z prostymi liniami oraz punktowy z prostymi liniami i znacznikami Na wykresach tego typu są wyświetlane proste linie łączące punkty danych. Wstawianie wykresów w arkuszach kalkulacyjnych Do arkusza kalkulacyjnego można wstawić wykres. Procedura 1. Wybierz zakres, dla którego ma zostać wstawiony wykres. 2. Kliknij opcję Wstaw > Wykres lub kliknij na pasku narzędzi ikonę Wstaw wykres. Wskazówka: Można również kliknąć zakres danych prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Wstaw wykres. 3. Wybierz typ wykresu, a następnie kliknij przycisk OK. Alternatywnie można kliknąć dwukrotnie wybrany typ wykresu. 4. Aby zapisać wykres, można kliknąć go prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Pobierz jako obraz w celu zapisania wykresu w formacie.png. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 103

Uwaga: v Gdy pliki w innych formatach (.xls,.xlsx oraz.ods) zawierają wykresy, zostaną one zachowane w obsługiwanych typach podczas edycji danego pliku w programie IBM Docs. Również w przypadku wykresów utworzonych w programie IBM Docs i pobrania plików do tych formatów wykresy pozostaną niezmienione. v Nie można grupować wykresów, które zostały wstawione do arkusza kalkulacyjnego. Jeśli zaimportowano arkusze kalkulacyjne, które zawierają pogrupowane wykresy, operacje muszą być wykonywane na każdym obiekcie oddzielnie. Przenoszenie wykresów i zmienianie ich wielkości w arkuszach kalkulacyjnych W arkuszach kalkulacyjnych przy użyciu metody przeciągania można przenosić wykresy i zmieniać ich wielkość. Procedura 1. Kliknij wykres, aby go wybrać. 2. Aby przenieść wykres, umieść wskaźnik myszy wewnątrz ramki wykresu, aż do momentu wyświetlenia symbolu krzyżyka, i przeciągnij. 3. Aby zmienić wielkość wykresu, umieść wskaźnik myszy nad ramką wykresu, aż do momentu wyświetlenia strzałki obustronnej, i przeciągnij. Wskazówka: Aby proporcjonalnie zmienić wielkość wykresu, należy przeciągnąć od początku lub końca wykresu. Uwaga: v Wykresy można również współedytować z innymi użytkownikami. v Program IBM Docs obsługuje automatyczny obrót etykiet wykresów tylko w przypadku plików.xls, które zostały zaimportowane z programu Microsoft Excel 2003. Kopiowanie wykresów w arkuszach kalkulacyjnych Do wycinania, kopiowania i wklejania wykresów w obrębie arkusza kalkulacyjnego i między arkuszami kalkulacyjnymi można używać klawiszy skrótów klawiaturowych. Procedura 1. Wybierz wykres do wycięcia lub skopiowania. 2. Naciśnij klawisze Ctrl+X, aby wyciąć, lub Ctrl+C, aby skopiować. 3. Należy kliknąć miejsce, w którym dane mają zostać wklejone. 4. Naciśnij klawisze Ctrl+V, aby wkleić dane. Uwaga: Wykresów z arkuszy kalkulacyjnych programu SmartCloud Docs nie można wklejać do zewnętrznych aplikacji. Zmiana zakresów źródła danych Okno Ustawienia wykresu umożliwia zmianę zakresów źródła danych wykresu bez konieczności ponownego tworzenia wykresu w arkuszu. 104 Docs

Procedura 1. Wybierz wykres, dla którego mają zostać zmienione wartości źródła danych. 2. Kliknij wykres prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Edytuj wykres. Zostanie otwarte okno Ustawienia wykresu. 3. Kliknij opcję Dane. 4. W polu Wartości serii wprowadź pożądany zakres danych. Uwaga: W polu wejściowym Wartości serii można również wprowadzić jeden łańcuch lub jedną serię danych. 5. Opcjonalne: W polu Kategoria wprowadź zakres kategorii. 6. Kliknij przycisk OK. Ustawianie właściwości wykresu w arkuszach kalkulacyjnych Użytkownik może dostosowywać czcionkę, tytuł, legendę, tło, krawędzie i obszar wykresu, jak również styl danego typu wykresu. Procedura 1. Wybierz wykres, dla którego mają zostać ustawione właściwości. 2. Kliknij wykres prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Edytuj wykres. Zostanie otwarte okno Ustawienia wykresu. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 105

3. Określ odpowiednie opcje, a następnie kliknij przycisk OK. Zarządzanie zakresami danych Sekcja zawiera informacje na temat sortowania danych w arkuszu lub zakresie oraz odwoływania się do danych znajdujących się w innym arkuszu. Zakres może obejmować pojedynczą komórkę, prostokątny blok sąsiadujących komórek, cały arkusz lub cały arkusz kalkulacyjny. Zakres jest reprezentowany w postaci adresów pierwszej i ostatniej komórki rozdzielonych dwukropkiem. Na przykład: A1:B4. Poniższe procedury pomagają zarządzać danymi. 106 Docs

Sortowanie danych Dane z kolumny lub zakresu mogą być sortowane w porządku rosnącym lub malejącym na podstawie wartości podanych w określonej kolumnie. W przypadku języka angielskiego stosowany jest alfabetyczny porządek sortowania. Porządek sortowania w języku niemieckim, japońskim i francuskim jest zależny od konwencji przyjętej w ustawieniach narodowych. W innych językach porządek sortowania jest zależny tylko od wartości kodu Unicode. Procedura 1. Wybierz kolumnę lub zakres, w których dane mają zostać posortowane. Uwaga: Po wybraniu opcji Zakres zawiera etykiety kolumn sortowanie rozpocznie się od wiersza znajdującego się poniżej etykiet kolumn (nagłówków). 2. Kliknij opcję Dane > Sortuj, a następnie wybierz opcję Rosnąco lub Malejąco (w zależności od tego, który porządek sortowania chcesz stosować). Korzystanie z szybkich filtrów Korzystając z szybkich filtrów, można wstawić do kolumny danych pole złożone umożliwiające wybór rekordów (wierszy) do wyświetlenia. Procedura 1. Wybierz kolumnę zawierającą wartość lub łańcuch do użycia jako kryterium filtrowania. 2. Wybierz opcję Dane > Szybki filtr. Do nagłówka kolumny zostanie dodany przycisk strzałki. 3. Kliknij przycisk strzałki lub naciśnij klawisze Alt+strzałka w dół. Zostanie wyświetlony panel zawierający wszystkie kryteria filtrowania. Wybierz żądane kryteria i kliknij przycisk OK. Zostaną wyświetlone rekordy zgodne z wybranymi kryteriami filtrowania. Między kryteriami można przechodzić, naciskając klawisze strzałek w górę i w dół. Aby zamknąć panel, należy nacisnąć klawisz Esc. 4. Przefiltrowaną kolumnę można posortować. W tym celu kliknij opcję Sortuj rosnąco lub Sortuj malejąco na początku listy filtrów. Blokowanie wierszy i kolumn w arkuszach kalkulacyjnych Gdy arkusz kalkulacyjny jest bardzo długi lub szeroki, można zablokować nagłówki tabeli lub inną zawartość, aby były cały czas widoczne na ekranie. W tym celu należy użyć komend Zablokuj wiersze i Zablokuj kolumny. O tym zadaniu Nie można zablokować kolumn, które zawierają tylko część scalonej komórki. Dodatkowo ukrywane są obrazy i wykresy rozciągające się na obszar zablokowany i niezablokowany. Aby zablokować lub odblokować wiersze albo kolumny, wykonaj jedną z następujących czynności: Procedura v Kliknij opcję Widok > Zablokuj wiersze, a następnie wybierz liczbę wierszy do zablokowania. v Kliknij opcję Widok > Zablokuj kolumny, a następnie wybierz liczbę kolumn do zablokowania. v Kliknij opcję Widok > Zablokuj wiersze > Brak zablokowanych wierszy. v Kliknij opcję Widok > Zablokuj kolumny > Brak zablokowanych kolumn. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 107

Wskazówka: Aby dodać więcej wierszy lub kolumn do zablokowanego obszaru, należy umieścić wskaźnik myszy nad paskiem blokady, aby wskaźnik myszy został zmieniony w kształt ręki, a następnie przeciągnąć ten pasek do odpowiedniej pozycji. Ukrywanie wierszy i kolumn W arkuszach kalkulacyjnych można ukrywać wiersze i kolumny. Procedura 1. Aby ukryć wiersze, wykonaj następujące kroki: a. Wybierz jeden lub więcej wierszy, które mają zostać ukryte. W tym celu kliknij lub przeciągnij w nagłówkach wierszy. b. Kliknij opcję Format > Ukryj wiersz. 2. Aby ukryć kolumny, wykonaj następujące kroki: a. Wybierz kolumnę do ukrycia, klikając jej nagłówek. Wskazówka: Nie można wybrać wielu nagłówków kolumn przez przeciąganie, ale mimo to można ukryć wiele kolumn, wykonując te kroki dla każdej kolumny, która ma zostać ukryta. b. Kliknij opcję Format > Ukryj kolumnę. 3. Ukrycie wiersza lub kolumny można rozpoznać po brakujących nagłówkach. Zadania pokrewne: Pokazywanie wierszy i kolumn Wiersze i kolumny arkusza kalkulacyjnego, które zostały ukryte, można ponownie pokazać. Pokazywanie wierszy i kolumn Wiersze i kolumny arkusza kalkulacyjnego, które zostały ukryte, można ponownie pokazać. Procedura 1. Aby wyświetlić ukryte wiersze, wykonaj jedną z następujących czynności: v Zaznacz zakres obejmujący co najmniej jeden ukryty wiersz i kliknij opcję Format > Pokaż wiersz. v Zaznacz wiersze po obu stronach ukrytych wierszy, przeciągając nagłówki wierszy. Kliknij zaznaczony obszar prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Pokaż wiersz. Ukryte wiersze zostaną wyświetlone. 2. Aby wyświetlić ukrytą kolumnę, wykonaj jedną z następujących czynności: v Zaznacz kolumnę znajdującą się po ukrytej kolumnie i kliknij opcję Format > Pokaż kolumnę. v Zaznacz kolumnę znajdującą się po ukrytej kolumnie, kliknij prawym przyciskiem myszy zaznaczony obszar i wybierz opcję Pokaż kolumnę. Ukryta kolumna zostanie wyświetlona. Zadania pokrewne: Ukrywanie wierszy i kolumn W arkuszach kalkulacyjnych można ukrywać wiersze i kolumny. Przywoływanie komórek z innego arkusza Aby uniknąć przechowywania tych samych danych w wielu arkuszach, można połączyć wartości komórek w różnych arkuszach przy użyciu odwołania. 108 Docs

O tym zadaniu owo w komórce A1 arkusza 2 można wprowadzić formułę =Arkusz1!A1, która łączy tę komórkę z komórką A1 arkusza 1. Przy kolejnym przejściu do komórki A1 arkusza 2 będzie w niej wyświetlana zawartość komórki A1 arkusza 1, a nie formuła. Procedura 1. Kliknij komórkę, w której ma zostać dodane odwołanie do komórki w innym arkuszu. 2. Wprowadź formułę dla przywoływanej komórki. Co dalej Uwaga: Aby w formule wprowadzić odwołanie do zakresu komórek z bieżącego lub innego arkusza, należy przeciągnąć kursorem myszki nad zakresem, który ma zostać zaznaczony, i nacisnąć klawisz Enter. Zakres zostanie automatycznie dodany do formuły. Kopiowanie danych i obrazów w arkuszach kalkulacyjnych Do wycinania, kopiowania i wklejania danych oraz obrazów w obrębie arkusza kalkulacyjnego, między arkuszami kalkulacyjnymi lub między arkuszem kalkulacyjnym a aplikacją zewnętrzną można używać klawiszy skrótów klawiaturowych (we wszystkich przeglądarkach) lub elementu menu (tylko w przeglądarce Internet Explorer). Procedura 1. Wybierz zakres do wycięcia lub skopiowania. Wskazówka: Jeśli zaznaczony zakres zawiera obraz lub ukryte dane, nie zostaną one skopiowane. 2. Naciśnij klawisze Ctrl+X, aby wyciąć, lub Ctrl+C, aby skopiować. 3. Należy kliknąć miejsce, w którym dane mają zostać wklejone. 4. Naciśnij klawisze Ctrl+V, aby wkleić dane. Uwaga: W obrębie arkusza kalkulacyjnego można użyć klawiszy Ctrl+A w celu skopiowania całego arkusza wybranych danych, włącznie ze stylami i ukrytymi danymi. Jednak style i ukryte dane nie mogą zostać skopiowane do innego arkusza kalkulacyjnego ani do zewnętrznej aplikacji. Obrazów z arkusza kalkulacyjnego nie można wkleić do zewnętrznej aplikacji. Nazywanie zakresu Nazwanie ważnych zakresów komórek i używanie w formułach nazw zamiast adresów zakresu ułatwia zrozumienie i pisanie formuł. Procedura 1. W otwartym arkuszu kalkulacyjnym przeciągnij wskaźnik myszy, aby wybrać zakres, który ma zostać nazwany. 2. Kliknij opcję Wstaw > Nazwany zakres > Nowy zakres. 3. Wpisz nazwę zakresu. Uwaga: Nazwa zakresu musi rozpoczynać się literą, ukośnikiem odwrotnym (\) lub znakiem podkreślenia (_). Nazwa nie może zawierać spacji. Jako nazw nie można używać pojedynczej litery r ani c, ponieważ litery te są klawiszami skrótu w arkuszach Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 109

kalkulacyjnych programu IBM Docs. Nie należy tworzyć nazw przypominających adresy komórek - np. Q2 lub FY98. W nazwach wielkość liter nie jest rozróżniana i mogą się one składać z maksymalnie 255 znaków. 4. Jeśli adres, do którego odwołuje się zakres, nie został jeszcze określony, wykonaj jedną z następujących czynności: v Mając nadal otwarte okno Nowy zakres, przeciągnij wskaźnik myszy w arkuszu, aby zaznaczyć zakres. Adres zakresu zostanie automatycznie wyświetlony w polu Odwołuje się do. v Wprowadź ręcznie adres zakresu w polu Odwołuje się do. 5. Kliknij przycisk OK. Znajdowanie lub edytowanie nazwanych zakresów Okno Zarządzanie nazwanymi zakresami umożliwia znalezienie wszystkich nazwanych zakresów komórek w arkuszu kalkulacyjnym lub dopasowanie komórek, które znajdują się w określonym zakresie. Procedura 1. Kliknij opcję Wstaw > Nazwany zakres > Zarządzaj nazwanymi zakresami. 2. Aby zobaczyć położenie nazwanego zakresu, kliknij jego nazwę. Odpowiedni zakres komórek zostanie podświetlony w arkuszu. 3. Aby dopasować, które komórki zostaną uwzględnione w nazwanym zakresie, wykonaj jedną z następujących czynności: v v Przy otwartym oknie Zarządzanie nazwanymi zakresami kliknij w arkuszu i ponownie wybierz żądany zakres komórek. Kliknij przycisk Zastosuj. Adres zakresu zostanie automatycznie wyświetlony w polu Odwołuje się do. Kliknij nazwę zakresu, edytuj adres zakresu w polu Odwołuje się do i kliknij przycisk Zastosuj. 110 Docs

4. Kliknij przycisk Zamknij. Uwaga: Jeśli pliki w formacie.xls lub.xlsx zawierają wykresy o podanych nazwach, są one zachowywane wraz z zakresami nazw podczas edycji danego pliku w programie IBM Docs. 5. Usuwanie nazwanego zakresu W oknie Zarządzanie zakresami można usunąć zakres nazwany, nie usuwając znajdujących się w nim danych. Procedura 1. Kliknij opcję Wstaw > Nazwany zakres > Zarządzaj zakresami. 2. Na liście nazwanych zakresów kliknij zakres, który ma zostać usunięty, a następnie kliknij ikonę X. 3. Kliknij przycisk OK. 4. Kliknij przycisk Zamknij. Odwołania względne i bezwzględne W formułach dane mogą być reprezentowane przy użyciu adresu komórki zawierającej dane. Przy przenoszeniu formuły lub danych przywoływanych przez formułę program IBM Docs wprowadza wszystkie niezbędne zmiany, aby formuła w dalszym ciągu odwoływała się do tych samych danych. Jednak przy kopiowaniu formuły można spowodować, że będzie ona przywoływać dane pierwotne lub inne dane, używając w formule odwołań bezwzględnych lub względnych do adresów komórek. Odwołania względne Przy kopiowaniu formuły zawierającej adresy komórek program IBM Docs dopasowuje adresy odpowiednio do ich nowego położenia lub nowych położeń w arkuszu. Adresy (na przykład B25) dopasowywane przy ich kopiowaniu są nazywane odwołaniami względnymi. Przeciągnięcie komórki zawierającej formułę z odwołaniem bezwzględnym nie powoduje zmiany tego odwołania. Na przykład jeśli formuła =A1+A2 znajdująca się w komórce A4 zostanie skopiowana do komórki B4, formuła w komórce B4 zostanie zmieniona na =B1+B2. Program IBM Docs dopasuje adresy komórek w formule do nowego położenia formuły. Odwołania bezwzględne W niektórych przypadkach formuła ma przywoływać te same komórki niezależnie od miejsca docelowego kopiowania. Aby zapewnić, że formuła będzie zawsze odwoływać się do tych samych komórek, należy zmienić odwołania do tych komórek na odwołania bezwzględne. Odwołanie bezwzględne zawsze przywołuje tę samą komórkę lub ten sam zakres. Aby zmienić odwołanie względne na bezwzględne, można dodać znak dolara ($) przed literą kolumny i przed numerem wiersza, na przykład $B$25. W razie potrzeby można także dodać znak $ przed nazwą arkusza (np. $Arkusz!2$B$25). Pojęcia pokrewne: Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 111

Informacje o formułach i funkcjach Wprowadzenie formuły w arkuszu umożliwia dokonanie obliczenia przy użyciu liczb, tekstu lub innych formuł. Użycie formuł sprawia, że dane stają się dynamiczne. Funkcje to wbudowane formuły, które automatycznie wykonują specjalne obliczenia. Funkcji można użyć samodzielnie jako formuły lub połączyć ją z innymi funkcjami i formułami. Do wskazywania związku między częściami formuły należy używać operatorów. Odsyłacze pokrewne: Lista funkcji na stronie 114 Przy użyciu tych funkcji można tworzyć formuły na potrzeby wykonywania obliczeń w arkuszu kalkulacyjnym. Stosowanie formuł w obliczeniach Niniejsza sekcja zawiera informacje podstawowe dotyczące formuł i funkcji, a także prezentuje tematy dotyczące funkcji według kategorii lub w porządku alfabetycznym, co ułatwia znalezienie pokrewnych funkcji. Informacje o formułach i funkcjach Wprowadzenie formuły w arkuszu umożliwia dokonanie obliczenia przy użyciu liczb, tekstu lub innych formuł. Użycie formuł sprawia, że dane stają się dynamiczne. Funkcje to wbudowane formuły, które automatycznie wykonują specjalne obliczenia. Funkcji można użyć samodzielnie jako formuły lub połączyć ją z innymi funkcjami i formułami. Do wskazywania związku między częściami formuły należy używać operatorów. Formuła jest wprowadzana do komórki w trakcie wprowadzania dowolnych danych do arkusza. Wszystkie formuły rozpoczynają się znakiem równości (=). Aby wprowadzić odwołanie do zakresu komórek z bieżącego lub innego arkusza, należy przeciągnąć kursorem myszki nad zakresem, który ma zostać zaznaczony, i nacisnąć klawisz Enter. Zakres zostanie automatycznie dodany do formuły. Po wprowadzeniu formuły jej wynik jest wyświetlany w komórce. Sama formuła jest wyświetlana na pasku formuły. Liczby lub tekst, dla których ma zostać przeprowadzone obliczenie, można wprowadzać bezpośrednio w formule. Możliwe jest również wprowadzanie danych w innych komórkach, a następnie używanie adresów komórek w formule. Wykrzyknik (!) pozwala oddzielić nazwę arkusza od adresu komórki lub adresu zakresu komórek (np. Arkusz2!A1 lub Arkusz2!A1:A4). Przecinek (,) służy do oddzielania od siebie kolejnych argumentów funkcji, na przykład =SUM(Arkusz1!A1,5,1234). Aby argument zawierający przecinek (na przykład 1,234) nie został rozpoznany jako dwa oddzielne argumenty, należy go ująć w cudzysłów ("1, 234") lub pominąć przecinek (1234). 112 Docs

W przypadku niektórych ustawień narodowych, na przykład niemieckich, do oddzielania argumentów służy średnik (;). Jeśli w takim przypadku podejmiesz próbę wprowadzenia przecinka między argumentami, zostanie wyświetlony odpowiedni komunikat. Uwaga: Jeśli zaimportowano arkusz kalkulacyjny programu IBM Lotus Symphony, w którym jest używana kropka (.) do oddzielania nazwy arkusza od komórek oraz jest używany średnik (;) do oddzielania argumentów, to podczas jego edycji te znaki zostaną zastąpione wykrzyknikami (!) i przecinkami (,). Tabela 11. y formuł Formuła =A1+10 Wynik Powoduje wyświetlenie zawartości komórki A1 powiększonej o 10. =A1*16% Powoduje wyświetlenie wartości stanowiącej 16% wartości komórki A1. =A1*A2 Powoduje wyświetlenie wyniku mnożenia zawartości komórek A1 i A2. =ROUND(A1,1) Powoduje zaokrąglenie zawartości komórki A1 do jednego miejsca dziesiętnego. =B8-SUM(B10:B14) Powoduje obliczenie różnicy zawartości komórki B8 i sumy zawartości komórek od B10 do B14. =SUM(B8,SUM(B10:B14)) Powoduje obliczenie wartości sumy zawartości komórek od B10 do B14 i dodanie do niej wartości komórki B8. =SUM(B:B) Powoduje zsumowanie wszystkich liczb w kolumnie B. =IF(TRIM(A1)="","Komórka nie może być Pozwala poprawić niepoprawne dane wejściowe. pusta",a1) Wskazówka: W przypadku stosowania w formułach podstawowych operatorów arytmetycznych (+, -, *, /) obowiązuje reguła: mnożenie i dzielenie przed dodawaniem i odejmowaniem. Zamiast używania zapisu funkcji =SUM(A1:B1) można wpisać =A1+B1. Można również korzystać z nawiasów. Wynik formuły =(1+2)*3 jest inny niż formuły =1+2*3. Obsługiwane są poniższe operatory. Tabela 12. Operatory wg typu Typ Operatory Opis Operatory arytmetyczne +-*/%^ Symbole dodawania, odejmowania, mnożenia, dzielenia, procentu i podnoszenia do potęgi. Operator tekstowy & Symbol umożliwiający łączenie łańcuchów. Operatory logiczne =<><=>=<> Symbole operatorów jest równe, jest mniejsze niż itd. Operatory odwołania :, spacja Symbole obliczeń obejmujących komórki. Dwukropek oznacza zakres komórek, średnik - konkatenację (unię) komórek, a spacja ich część wspólną. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 113

Pojęcia pokrewne: Odwołania względne i bezwzględne na stronie 111 W formułach dane mogą być reprezentowane przy użyciu adresu komórki zawierającej dane. Odsyłacze pokrewne: Lista funkcji Przy użyciu tych funkcji można tworzyć formuły na potrzeby wykonywania obliczeń w arkuszu kalkulacyjnym. Lista funkcji Przy użyciu tych funkcji można tworzyć formuły na potrzeby wykonywania obliczeń w arkuszu kalkulacyjnym. Pojęcia pokrewne: Odwołania względne i bezwzględne na stronie 111 W formułach dane mogą być reprezentowane przy użyciu adresu komórki zawierającej dane. Informacje o formułach i funkcjach na stronie 112 Wprowadzenie formuły w arkuszu umożliwia dokonanie obliczenia przy użyciu liczb, tekstu lub innych formuł. Użycie formuł sprawia, że dane stają się dynamiczne. Funkcje to wbudowane formuły, które automatycznie wykonują specjalne obliczenia. Funkcji można użyć samodzielnie jako formuły lub połączyć ją z innymi funkcjami i formułami. Do wskazywania związku między częściami formuły należy używać operatorów. Grupowanie wg kategorii Następujące funkcje posortowano według kategorii, aby ułatwić znajdowanie pokrewnych funkcji. Funkcje macierzowe: Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji macierzowych. Odsyłacze pokrewne: FREQUENCY, funkcja na stronie 140 Funkcja FREQUENCY służy do określania rozkładu częstości w zbiorze wartości. Wstawiane stałe macierzowe w formułach Program IBM Docs obsługuje wstawiane stałe macierzowe w formułach. Obliczenia macierzy warunkowej na stronie 115 Obliczenia macierzy warunkowej dotyczą macierzy lub formuły macierzowej zawierającej funkcję IF(). MMULT, funkcja na stronie 155 Funkcja MMULT oblicza iloczyn dwóch macierzy. SUMPRODUCT, funkcja na stronie 171 Funkcja SUMPRODUCT służy do mnożenia odpowiadających sobie elementów z podanych macierzy i zwraca sumę tych iloczynów. Wstawiane stałe macierzowe w formułach: Program IBM Docs obsługuje wstawiane stałe macierzowe w formułach. Wstawiana macierz znajduje się w nawiasach klamrowych {i}.każdy z jej elementów może być liczbą (także ujemną), stałą logiczną (TRUE, FALSE) lub literałem łańcuchowym. Nie można używać wyrażeń nie będących stałymi. Wprowadzane macierze mogą mieć wiele wierszy i kolumn. Wszystkie wiersze muszą mieć tyle samo elementów i wszystkie kolumny muszą mieć tyle samo elementów. 114 Docs

Separator kolumn (rozdzielający elementy wiersza) to przecinek (,). Ten separator nie zależy od języka i ustawień narodowych. Macierze nie mogą być zagnieżdżane. y Tabela 13. y macierzy wstawianych Macierz Opis ={1,2,3} Macierz z jednym wierszem zawierającym trzy liczby: 1,2i3. =SIN({1,2,3}) Wprowadzona formuła macierzowa zwraca wynik trzech obliczeń funkcji SIN z argumentami 1, 2 i 3. Odsyłacze pokrewne: FREQUENCY, funkcja na stronie 140 Funkcja FREQUENCY służy do określania rozkładu częstości w zbiorze wartości. Funkcje macierzowe na stronie 114 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji macierzowych. MMULT, funkcja na stronie 155 Funkcja MMULT oblicza iloczyn dwóch macierzy. SUMPRODUCT, funkcja na stronie 171 Funkcja SUMPRODUCT służy do mnożenia odpowiadających sobie elementów z podanych macierzy i zwraca sumę tych iloczynów. Obliczenia macierzy warunkowej: Obliczenia macierzy warunkowej dotyczą macierzy lub formuły macierzowej zawierającej funkcję IF(). Argument warunkowy w formule jest odwołaniem do obszaru lub wynikiem macierzowym. W następującym przykładzie test >0 w formule {=IF(A1:A3>0;"tak";"nie")} jest stosowany dla każdej komórki w zakresie A1:A3, a wynik jest kopiowany do odpowiedniej komórki. Tabela 14. obliczania macierzy warunkowej A B (formuła) B (wynik) 1 1 {=IF(A1:A3>0;"tak";"nie")} tak 2 0 {=IF(A1:A3>0;"tak";"nie")} nie 3 1 {=IF(A1:A3>0;"tak";"nie")} tak Odsyłacze pokrewne: FREQUENCY, funkcja na stronie 140 Funkcja FREQUENCY służy do określania rozkładu częstości w zbiorze wartości. Funkcje macierzowe na stronie 114 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji macierzowych. MMULT, funkcja na stronie 155 Funkcja MMULT oblicza iloczyn dwóch macierzy. SUMPRODUCT, funkcja na stronie 171 Funkcja SUMPRODUCT służy do mnożenia odpowiadających sobie elementów z podanych Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 115

macierzy i zwraca sumę tych iloczynów. Funkcje daty i godziny: Opisane w tej sekcji funkcje arkusza kalkulacyjnego służą do wstawiania oraz edytowania dat i godzin. v DATE, funkcja na stronie 134 v DATEDIF, funkcja na stronie 134 v DATEVALUE, funkcja na stronie 135 v DAY, funkcja na stronie 135 v DAYS, funkcja na stronie 135 v DAYS360, funkcja na stronie 136 v HOUR, funkcja na stronie 142 v MINUTE, funkcja na stronie 154 v MONTH, funkcja na stronie 156 v NETWORKDAYS, funkcja na stronie 157 v NOW, funkcja na stronie 158 v SECOND, funkcja na stronie 167 v TIME, funkcja na stronie 173 v TIMEVALUE, funkcja na stronie 173 v TODAY, funkcja na stronie 173 v WEEKDAY, funkcja na stronie 178 v WEEKNUM, funkcja na stronie 179 v WORKDAY, funkcja na stronie 179 v YEAR, funkcja na stronie 179 Funkcje inżynierskie: Niniejszy temat może być używany jako skorowidz poszczególnych funkcji inżynierskich, które są aktualnie obsługiwane. Odsyłacze pokrewne: CONVERT, funkcja na stronie 128 Funkcja CONVERT służy do przeliczania wartości wyrażonej w jednej jednostce miary na wartość wyrażoną w innej jednostce miary. Funkcje informacyjne: Niniejszy temat zawiera odsyłacze do opisów i przykładów funkcji informacyjnych używanych w arkuszach kalkulacyjnych. Dane z poniższej tabeli stanowią podstawę niektórych sekcji dla poszczególnych funkcji informacyjnych. Tabela 15. owe dane w arkuszu kalkulacyjnym Wiersz C D 2 wartość x wartość y 3-5 -3 4-2 0 5-1 1 116 Docs

Tabela 15. owe dane w arkuszu kalkulacyjnym (kontynuacja) Wiersz C D 6 0 3 7 2 4 8 4 6 9 6 8 v ERRORTYPE, funkcja na stronie 137 v FORMULA, funkcja na stronie 140 v ISBLANK, funkcja na stronie 145 v ISERR, funkcja na stronie 145 v ISERROR, funkcja na stronie 146 v ISEVEN, funkcja na stronie 146 v ISFORMULA, funkcja na stronie 146 v ISLOGICAL, funkcja na stronie 147 v ISNA, funkcja na stronie 147 v ISNONTEXT, funkcja na stronie 147 v ISNUMBER, funkcja na stronie 148 v ISODD, funkcja na stronie 148 v ISREF, funkcja na stronie 148 v ISTEXT, funkcja na stronie 149 v N, funkcja na stronie 157 v NA, funkcja na stronie 157 v TYPE, funkcja na stronie 174 Funkcje logiczne: Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji logicznych. Odsyłacze pokrewne: AND, funkcja na stronie 122 Funkcja AND zwraca wartość TRUE, jeśli wszystkie argumenty mają wartość TRUE. Jeśli jeden z elementów ma wartość FALSE, funkcja zwraca wartość FALSE. FALSE, funkcja na stronie 138 Funkcja FALSE zwraca wartość logiczną FALSE. Funkcja FALSE() nie wymaga żadnych argumentów i zawsze zwraca wartość logiczną FALSE. IF, funkcja na stronie 143 Funkcja IF określa test logiczny, który ma zostać wykonany. NOT, funkcja na stronie 158 Funkcja NOT zwraca negację wartości logicznej. OR, funkcja na stronie 159 Funkcja OR zwraca wartość TRUE, jeśli co najmniej jeden argument ma wartość TRUE. Wartość FALSE jest zwracana tylko wtedy, gdy wszystkie argumenty mają wartość logiczną FALSE. TRUE, funkcja na stronie 174 Funkcja TRUE zwraca wartość logiczną TRUE. Funkcja TRUE() nie wymaga argumentu i zawsze zwraca logiczną wartość TRUE. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 117

Funkcje matematyczne: Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji matematycznych. v ABS, funkcja na stronie 120 v ACOS, funkcja na stronie 120 v ACOSH, funkcja na stronie 121 v ASIN, funkcja na stronie 122 v ASINH, funkcja na stronie 123 v ATAN, funkcja na stronie 123 v ATAN2, funkcja na stronie 123 v ATANH, funkcja na stronie 124 v CEILING, funkcja na stronie 125 v COMBIN, funkcja na stronie 128 v COS, funkcja na stronie 131 v COSH, funkcja na stronie 132 v COUNTBLANK, funkcja na stronie 133 v COUNTIF, funkcja na stronie 133 v DEGREES, funkcja na stronie 136 v EVEN, funkcja na stronie 137 v EXP, funkcja na stronie 137 v FACT, funkcja na stronie 138 v FLOOR, funkcja na stronie 139 v INT, funkcja na stronie 145 v LN, funkcja na stronie 150 v LOG, funkcja na stronie 150 v LOG10, funkcja na stronie 151 v MOD, funkcja na stronie 155 v ODD, funkcja na stronie 158 v PI, funkcja na stronie 160 v POWER, funkcja na stronie 160 v PRODUCT, funkcja na stronie 160 v RADIANS, funkcja na stronie 161 v RAND, funkcja na stronie 161 v RANDBETWEEN, funkcja na stronie 161 v ROMAN, funkcja na stronie 163 v ROUND, funkcja na stronie 164 v ROUNDDOWN, funkcja na stronie 164 v ROUNDUP, funkcja na stronie 165 v SIN, funkcja na stronie 167 v SINH, funkcja na stronie 168 v SQRT, funkcja na stronie 168 v SUBTOTAL, funkcja na stronie 169 v SUM, funkcja na stronie 170 v SUMIF, funkcja na stronie 171 118 Docs

v TRUNC, funkcja na stronie 174 Funkcje arkuszy kalkulacyjnych: Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji arkuszy kalkulacyjnych. v ADDRESS, funkcja na stronie 121 v CHOOSE, funkcja na stronie 125 v COLUMN, funkcja na stronie 127 v COLUMNS, funkcja na stronie 127 v Funkcja FIND na stronie 139 v HLOOKUP, funkcja na stronie 141 v HYPERLINK, funkcja na stronie 143 v INDEX, funkcja na stronie 144 v INDIRECT, funkcja na stronie 144 v Funkcja LOOKUP na stronie 151 v Funkcja MATCH na stronie 152 v OFFSET, funkcja na stronie 159 v ROW, funkcja na stronie 165 v ROWS, funkcja na stronie 166 v SHEET, funkcja na stronie 167 v VLOOKUP, funkcja na stronie 175 Funkcje statystyczne: Niniejsza lista może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji statystycznych. v AVERAGE, funkcja na stronie 124 v AVERAGEA, funkcja na stronie 124 v COUNT, funkcja na stronie 132 v COUNTA, funkcja na stronie 132 v LARGE, funkcja na stronie 149 v MAX, funkcja na stronie 152 v MEDIAN, funkcja na stronie 153 v MIN, funkcja na stronie 154 v MODE, funkcja na stronie 156 v RANK, funkcja na stronie 162 v SMALL, funkcja na stronie 168 v STDEV, funkcja na stronie 168 v STDEVP, funkcja na stronie 169 v VAR, funkcja na stronie 176 v VARA, funkcja na stronie 177 v VARP, funkcja na stronie 177 v VARPA, funkcja na stronie 177 Funkcje tekstowe: Niniejsza lista może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji tekstowych. v BASE, funkcja na stronie 124 Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 119

v CHAR, funkcja na stronie 126 v CODE, funkcja na stronie 126 v CONCATENATE, funkcja na stronie 128 v DOLLAR, funkcja na stronie 136 v EXACT, funkcja na stronie 138 v FIXED, funkcja na stronie 139 v LEFT, funkcja na stronie 149 v LEN, funkcja na stronie 149 v LENB, funkcja na stronie 150 v LOWER, funkcja na stronie 152 v MID, funkcja na stronie 153 v PROPER, funkcja na stronie 161 v REPLACE, funkcja na stronie 162 v REPT, funkcja na stronie 162 v RIGHT, funkcja na stronie 163 v RIGHTB, funkcja na stronie 163 v SEARCH, funkcja na stronie 166 v SUBSTITUTE, funkcja na stronie 169 v T, funkcja na stronie 172 v TEXT, funkcja na stronie 172 v TRIM, funkcja na stronie 173 v UPPER, funkcja na stronie 175 v VALUE, funkcja na stronie 175 ABS, funkcja Funkcja ABS zwraca wartość bezwzględną liczby. ABS(liczba) liczba: liczba, której wartość bezwzględna ma zostać obliczona. Wartość bezwzględna liczby to jej wartość bez znaku + lub -. Formuła =ABS(-56) zwraca wartość 56. Formuła =ABS(12) zwraca wartość 12. Formuła =ABS(0) zwraca wartość 0. ACOS, funkcja Funkcja ACOS zwraca trygonometryczny arcus cosinus podanej liczby. ACOS (liczba) Zwraca trygonometryczny arcus cosinus liczby określonej jako argument liczba, tzn. kąt (w radianach), którego cosinus ma wartość liczba. Wartość tego kąta jest liczbą z zakresu od 0 do liczby pi. 120 Docs

Formuła =ACOS(-1) zwraca wartość 3,14159265358979 pi radianów. Formuła =DEGREES(ACOS("0,5")) zwraca wartość 60. Cosinus 60 stopni wynosi 0,5. ACOSH, funkcja Funkcja ACOSH zwraca arcus cosinus hiperboliczny podanej liczby. ACOSH (liczba) Ta funkcja zwraca arcus cosinus hiperboliczny liczby podanej jako argument liczba, tzn. wartości, której cosinus hiperboliczny ma wartość liczba. Wartość argumentu liczba musi być większa lub równa 1. Formuła =ACOSH(1) zwraca wartość 0. Formuła =ACOSH(COSH(4)) zwraca wartość 4. ADDRESS, funkcja Funkcja ADDRESS zwraca adres komórki (odwołanie) jako tekst, zgodnie z podanymi numerami wiersza i kolumny. Opcjonalnie można zmienić sposób interpretacji adresu. Może być on interpretowany jako adres bezwzględny (np. $A$1), jako adres względny (np. A1) lub jako adres mieszany (np. A$1 lub $A1). Istnieje także możliwość określenia nazwy arkusza. Na potrzeby współdziałania funkcje ADDRESS oraz INDIRECT obsługują opcjonalny argument określający używaną notację. Za jego pomocą można określić, czy powinna zostać użyta notacja adresu R1C1 zamiast zwykle używanej notacji A1. W przypadku funkcji ADDRESS argument ten jest wstawiany jako czwarty. Powoduje to przesunięcie opcjonalnego argumentu nazwy arkusza na piąte miejsce. W przypadku funkcji INDIRECT argument jest dodawany jako drugi. W przypadku obu funkcji, jeśli wartością argumentu jest 0, zostanie użyta notacja R1C1. Jeśli argument nie został podany lub jego wartość jest inna niż 0, zostanie użyta notacja A1. Jeśli jest używana notacja R1C1, funkcja ADDRESS zwróci łańcuchy adresów, oddzielając nazwę arkusza wykrzyknikiem (!). Z kolei funkcja INDIRECT oczekuje wykrzyknika jako separatora nazwy arkusza. W przypadku obu funkcji kropka (.) jest nadal używana z notacją A1 jako separator nazwy arkusza. ADDRESS (wiersz, kolumna, odwołanie, A1, arkusz) wiersz: numer wiersza dla odwołania do komórki. kolumna: numer kolumny dla odwołania do komórki (liczba, a nie litera). odwołanie: typ odwołania. Wartość 1 lub brak wartości oznacza, że odwołanie jest bezwzględne ($A$1). Wartość 2 oznacza bezwzględne odwołanie do wiersza oraz względne odwołanie do kolumny (A$1). Wartość 3 oznacza względne odwołanie do wiersza oraz bezwzględne odwołanie do kolumny ($A1). Wartość 4 oznacza, że odwołanie jest względne (A1). Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 121

A1 (opcjonalny argument): jeśli ten argument ma wartość 0, zostanie użyta notacja R1C1. Jeśli nie został on podany lub jego wartość jest inna niż 0, zostanie użyta notacja A1. arkusz: nazwa arkusza. Ten argument należy ująć w cudzysłów. Formuła ADDRESS(1, 1, 2, "Arkusz2") zwraca wartość Arkusz2!A$1 Jeśli komórka A1 w arkuszu 2 zawiera wartość -6, można odwołać się pośrednio do przywoływanej komórki przy użyciu funkcji w komórce B2. W tym celu należy wpisać formułę =ABS(INDIRECT(B2)). Wynikiem będzie wartość bezwzględna odwołania do komórki określonego w komórce B2, którą w tym przypadku jest liczba 6. AND, funkcja Funkcja AND zwraca wartość TRUE, jeśli wszystkie argumenty mają wartość TRUE. Jeśli jeden z elementów ma wartość FALSE, funkcja zwraca wartość FALSE. Argumentami funkcji AND są same wyrażenia logiczne (TRUE; 1<5; 2+3=7; B8<10) zwracające wartości logiczne albo macierze (A1:C3) z wartościami logicznymi. Uwaga: Jeśli funkcja przyjmuje pojedynczą wartość, lecz wprowadzono zakres komórek, używana jest taka wartość, która znajduje się w tej samej kolumnie lub wierszu co formuła. Jeśli wprowadzono zakres znajdujący się poza bieżącą kolumną lub wierszem formuły, funkcja zwraca wartość błędu #WARTOŚĆ!. AND(wartość_logiczna_1, wartość_logiczna_2,...wartość_logiczna_30) wartość_logiczna_1, wartość_logiczna_2,..., wartość_logiczna_30: warunki, które mają zostać sprawdzone. Wszystkie warunki mogą mieć wartość TRUE lub FALSE. Jeśli jako argument wprowadzono zakres, funkcja używa takiej wartości z zakresu, która znajduje się w bieżącej kolumnie lub wierszu. Wynik ma wartość TRUE, jeśli wszystkie komórki w zakresie zawierają wartość logiczną TRUE. Sprawdzane są wartości logiczne wpisów 12<13, 14>12 i 7<6. Formuła =AND(12<13,14>12,7<6) zwraca wartość FALSE. Formuła =AND(FALSE,TRUE) zwraca wartość FALSE. Odsyłacze pokrewne: Funkcje logiczne na stronie 117 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji logicznych. ASIN, funkcja Funkcja ASIN zwraca trygonometryczny arcus sinus podanej liczby. ASIN (liczba) Zwraca trygonometryczny arcus sinus liczby określonej jako argument liczba, tzn. kąt (w radianach), którego sinus ma wartość liczba. Wartość tego kąta jest liczbą z zakresu od -pi/2 do +pi/2. 122 Docs

Formuła =ASIN(0) zwraca wartość 0. Formuła =ASIN(1) zwraca wartość 1,5707963267949 (pi/2 radianów).. Formuła =DEGREES(ASIN("0,5")) zwraca wartość 30. Sinus 30 stopni wynosi 0,5. ASINH, funkcja Funkcja ASINH zwraca arcus sinus hiperboliczny podanej liczby. ASINH (liczba) Ta funkcja zwraca arcus sinus hiperboliczny liczby podanej jako argument liczba, tzn. wartości, której sinus hiperboliczny ma wartość liczba. Formuła =ASINH(-90) zwraca w przybliżeniu wartość -5,1929877. Formuła =ASINH(SINH(4)) zwraca wartość 4. ATAN, funkcja Funkcja ATAN zwraca trygonometryczny arcus tangens podanej liczby. ATAN (liczba) Zwraca trygonometryczny arcus tangens liczby określonej jako argument liczba, tzn. kąt (w radianach), którego tangens ma wartość liczba. Wartość tego kąta jest liczbą z zakresu od -pi/2 do pi/2. Formuła =ATAN(1) zwraca wartość 0,785398163397448 (pi/4 radianów). Formuła =DEGREES(ATAN(1)) zwraca wartość 45. Tangens 45 stopni wynosi 1. ATAN2, funkcja Funkcja ATAN2 zwraca arcus tangens trygonometryczny dla określonych współrzędnych x i y. ATAN2 (liczba_x,liczba_y) Ta funkcja zwraca wartość funkcji trygonometrycznej arcus tangens dla określonych współrzędnychxiy.arcustangens to kąt od osi x do linii zawierającej punkt początkowy (0, 0) i punkt o współrzędnych (liczba_x, liczba_y). Wartość tego kąta jest liczbą z zakresu od -pi do pi bez wartości -pi. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 123

Formuła =ATAN2(1,1) zwraca wartość 0,785398163397448 (pi/4 radianów). Formuła =ATAN2(-1,-1) zwraca wartość -2,356194490192344 (-3*pi/4 radianów). ATANH, funkcja Funkcja ATANH zwraca arcus tangens hiperboliczny podanej liczby. ATANH (liczba) Ta funkcja zwraca arcus tangens hiperboliczny liczby podanej jako argument liczba, której tangens hiperboliczny ma wartość Liczba. Wartość Liczba musi być z zakresu od -1 do 1 (bez wartości -1 oraz 1). Formuła =ATANH(0,76159416) zwraca wartość 0,76159416 (1, w przybliżeniu). Formuła =ATANH(-0,1) zwraca wartość -0,1 (-0,10034). AVERAGE, funkcja Funkcja AVERAGE zwraca średnią wartości argumentów. AVERAGE(liczba_1, liczba_2,..., liczba_30) liczba_1, liczba_2,..., liczba_30: wartości liczbowe lub zakresy. =AVERAGE(A1:A50) AVERAGEA, funkcja Funkcja AVERAGEA zwraca średnią wartości argumentów. Wartość argumentu tekstowego jest równa 0. AVERAGEA (liczba_1, liczba_2,...,liczba_30) liczba_1, liczba_2,..., liczba_30: wartości lub zakresy. Argument tekstowy ma wartość 0. =AVERAGEA(A1:A50) BASE, funkcja Funkcja BASE służy do przekształcania dodatniej liczby całkowitej w tekst w systemie liczbowym o podanej podstawie. Używane są cyfry 0-9 i litery A-Z. 124 Docs

BASE (liczba, podstawa, minimalna_długość) liczba: dodatnia liczba całkowita do przekształcenia. podstawa: podstawa systemu liczbowego. Może to być dowolna liczba naturalna z zakresu od 2 do 36. minimalna_długość (opcjonalny argument): minimalna długość tworzonej sekwencji znaków. Jeśli tekst jest krótszy niż wskazana długość minimalna, przed łańcuchem dodawane są zera. Formuła =BASE(17,10,4) zwraca wartość 0017 w systemie dziesiętnym. Formuła =BASE(17,2) zwraca wartość 10001 w systemie dwójkowym. Formuła =BASE(255,16,4) zwraca wartość 00FF w systemie szesnastkowym. CEILING, funkcja Funkcja CEILING zaokrągla liczbę w górę do najbliższej wielokrotności wartości podanej jako argument przyrost. CEILING(liczba,przyrost,tryb) liczba: liczba do zaokrąglenia. przyrost: wartość, do której wielokrotności wprowadzona liczba ma zostać zaokrąglona. tryb: opcjonalny argument. Jeśli wartość argumentu tryb jest określona i różna od 0, a ponadto, jeśli wartości argumentów liczba i przyrost są ujemne, zaokrąglanie jest wykonywane na podstawie wartości bezwzględnej argumentu liczba. Argument tryb jest ignorowany w przypadku eksportowania do programu Microsoft Excel, ponieważ nie używa on tego trzeciego argumentu. Ważne: Jeśli wartości argumentów liczba i przyrost są ujemne, a wartość argumentu tryb jest równa zero lub nie została podana, wyniki otrzymane w programie IBM Docs i programie Microsoft Excel będą różne po zakończeniu importowania. W przypadku eksportowania arkusza kalkulacyjnego do programu Excel należy użyć argumentu tryb o wartości 1. Pozwoli to otrzymać takie same wyniki jak w programie IBM Docs. Formuła =CEILING(-11,-2) zwraca wartość -10. Formuła =CEILING(-11,-2,0) zwraca wartość -10. Formuła =CEILING(-11,-2,1) zwraca wartość -12. CHOOSE, funkcja Funkcja CHOOSE korzysta z indeksu do zwrócenia wartości z listy zawierającej maksymalnie 30 wartości. CHOOSE(indeks, wartość 1, wartość 2,...) Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 125

indeks: odwołanie do komórki lub numer z listy wartości wskazujący, która wartość ma zostać pobrana z listy. wartość 1, wartość 2,...: wartości wprowadzone jako odwołanie do komórki lub jako konkretne wartości. Uwaga: v Jeśli wartość indeks jest większa niż liczba podanych wartości, funkcja CHOOSE zwróci wartość #VALUE!. v Nie można używać funkcji CHOOSE w celu zwrócenia odwołania do zakresu. Na przykład formuła =SUM(A1:CHOOSE(1, A2, A3)) zwróci wartość #ERROR!. Formuła =CHOOSE(A1, B1, B2, B3, "Dzisiaj", "Wczoraj", "Jutro") zwraca treść komórki B2 w przypadku, gdy komórka A1 ma wartość 2. Jeśli komórka A1 ma wartość 4, funkcja zwraca tekst Dzisiaj. Formuła =CHOOSE(A1, B1, B2, B3, "Dzisiaj", "Wczoraj", "Jutro") zwraca wartość #VALUE!, jeśli komórka A1 ma wartość 8. CHAR, funkcja Funkcja CHAR znajduje i zwraca znak na mapie znaków kodu Unicode na podstawie liczby. Liczba należy do zakresu od 1 do 255. CHAR(liczba) liczba: wskazuje, który znak na mapie znaków kodu Unicode ma zostać zwrócony. Uwaga: Mapa znaków kodu Unicode różni się od mapy znaków kodu ANSI systemu Windows oraz od mapy znaków systemu MAC (w zależności od używanego klienta). Nie można odwoływać się do mapy znaków klienta, chyba że używane jest obliczanie formuły po stronie serwera. Jeśli wartością argumentu liczba jest liczba z zakresu od 128 do 255, zwracane znaki mogą być inne w przypadku różnych ustawień narodowych w produktach IBM Docs i IBM Symphony, ponieważ produkty IBM Docs (przeglądarka) i Symphony (aplikacje po stronie klienta) używają różnych map znaków. Formuła =CHAR(82) zwraca znak R. Formuła =CHAR(255) zwraca znak ÿ. CODE, funkcja Funkcja CODE zwraca kod liczbowy pierwszego znaku łańcucha tekstowego. CODE (tekst) tekst: tekst, dla którego ma zostać znaleziony kod pierwszego znaku. 126 Docs

Formuła =CODE("Hieronymus") zwraca wartość 72. Formuła =CODE("hieroglyphic") zwraca wartość 104. Uwaga: Używany w tym miejscu kod pierwszego znaku nie odnosi się do standardu ASCII, ale do standardu Unicode. COLUMN, funkcja Funkcja COLUMN zwraca numer kolumny odwołania do komórki. Jeśli odwołanie jest komórką, zwracany jest numer kolumny komórki. Jeśli wartością argumentu jest obszar komórek, a formułę wprowadzono jako formułę macierzową, zwracane są odpowiednie numery kolumn w jednowierszowej macierzy. Jeśli w przypadku formuły macierzowej nie jest używana funkcja COLUMN z argumentem, który jest odwołaniem do obszaru, zwracany jest tylko numer kolumny pierwszej komórki w obszarze. COLUMN(odwołanie) odwołanie: odwołanie do komórki lub obszaru komórek, którego numer pierwszej komórki ma zostać znaleziony. Jeśli nie zostanie wprowadzone żadne odwołanie, zostanie znaleziony numer kolumny, w której została wprowadzona formuła. Odwołanie do bieżącej komórki jest ustawiane automatycznie. Formuła =COLUMN(A1) zwraca wartość 1. Kolumna A jest pierwszą kolumną w tabeli. Formuła =COLUMN(C3:E3) zwraca wartość 3. Kolumna C jest trzecią kolumną w tabeli. Formuła =COLUMN(D3:G10) zwraca wartość 4, ponieważ kolumna D jest czwartą kolumną w tabeli, a funkcja COLUMN nie jest używana jako formuła macierzowa. W tym przypadku pierwsza wartość macierzy zawsze jest używana jako wynik. Formuły {=COLUMN(B2:B7)} i =COLUMN(B2:B7) zwracają wartość 2, ponieważ odwołanie zawiera tylko kolumnę B jako drugą kolumnę w tabeli. Ponieważ obszary jednokolumnowe mają tylko jeden numer kolumny, nie ma znaczenia, czy formuła jest używana jako formuła macierzy. Formuła =COLUMN() zwraca wartość 3, jeśli formuła została wprowadzona w kolumnie C. Formuła {=COLUMN(Królik)} zwraca macierz jednowierszową (3, 4), jeśli Królik jest nazwą obszaru (C1:D3). COLUMNS, funkcja Funkcja COLUMNS zwraca numer kolumny odwołania do komórki. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 127

Jeśli odwołanie jest komórką, zwracany jest numer kolumny komórki. COLUMNS(macierz) macierz: odwołanie do komórki lub obszaru komórek, którego numer pierwszej komórki ma zostać znaleziony. Formuła =COLUMNS(B5) zwraca wartość 1, ponieważ komórka zawiera tylko jedną kolumnę. Formuła =COLUMNS(A1:C5) zwraca wartość 3. Odwołanie składa się z trzech kolumn. COMBIN, funkcja Funkcja COMBIN zwraca liczbę kombinacji dla podanej liczby elementów. COMBIN (liczba,wybrana_liczba) liczba: liczba elementów. wybrana_liczba: liczba elementów w poszczególnych kombinacjach. Formuła =COMBIN(8,2) zwraca liczbę możliwych zespołów dwuosobowych, które można utworzyć z 8 kandydatów: 28. CONCATENATE, funkcja Funkcja CONCATENATE łączy kilka łańcuchów tekstowych w jeden łańcuch. CONCATENATE(tekst_1,...,tekst_30) tekst_1, tekst_2,..., tekst_30: łańcuchy tekstowe, które mają zostać połączone w jeden łańcuch. Formuła CONCATENATE("Dzień ","dobry ","Pani ","Berner") zwraca łańcuch Dzień dobry Pani Berner. CONVERT, funkcja Funkcja CONVERT służy do przeliczania wartości wyrażonej w jednej jednostce miary na wartość wyrażoną w innej jednostce miary. CONVERT(liczba,jednostka_źródłowa,jednostka_docelowa) liczba: wartość do konwersji. 128 Docs

jednostka_źródłowa: jednostka miary, która ma zostać przeliczona. Jednostką źródłową może być dowolna jednostka z poniższej tabeli. Jej nazwę należy ująć w cudzysłów (np. "Pa"). jednostka_docelowa: jednostka miary, na którą ma zostać dokonane przeliczenie. Jednostką docelową może być dowolna jednostka z następującej tabeli. Jej nazwę należy ująć w cudzysłów (np. "Pa"). W nazwach jednostek jest rozróżniana wielkość liter. Jeśli wartość argumentu jednostka_źródłowa lub jednostka_docelowa nie znajduje się w poniższych tabelach, funkcja CONVERT zwróci wartość #N/A (niedostępne). Wartość #N/A zostanie także zwrócona, gdy wartości jednostka_źródłowa i jednostka_docelowa będą należeć do różnych grup jednostek. Tabela 16. Nazwy jednostek miary masy Nazwa jednostki g sg lbm u ozm Masa Gram Slug Funt (system Avoirdupois) U (jednostka masy atomowej) Uncja (system Avoirdupois) Tabela 17. Nazwy jednostek miary długości Nazwa jednostki m mi Nmi Pica in ft yd ang Długość Metr Mila statutowa Mila morska Pica Cal Stopa Jard Angstrom Tabela 18. Nazwy jednostek miary czasu Nazwa jednostki yr day hr mn sec Czas Rok Dzień Godzina Minuta Sekunda Tabela 19. Nazwy jednostek miary ciśnienia Nazwa jednostki Pa atm mmhg Ciśnienie Paskal Atmosfera milimetr słupa rtęci Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 129

Tabela 20. Nazwy jednostek miary siły Nazwa jednostki N dyn lbf Siła Niuton Dyna Funt-siła Tabela 21. Nazwy jednostek miary energii Nazwa jednostki J e c cal ev HPh Wh flb BTU Energia Dżul Erg Kaloria termodynamiczna Kaloria międzynarodowa Elektronowolt Koniogodzina Watogodzina Stopofunt BTU Tabela 22. Nazwy jednostek miary mocy Nazwa jednostki HP W Moc Koń mechaniczny Wat Tabela 23. Nazwy jednostek miary indukcji magnetycznej Nazwa jednostki Indukcja magnetyczna T Tesla ga Gauss Tabela 24. Nazwy jednostek miary temperatury Nazwa jednostki Temperatura C Celsjusz F Fahrenheit K Kelwin Tabela 25. Nazwy jednostek miary objętości i pojemności Nazwa jednostki Objętość i pojemność tsp Łyżeczka tbs Łyżka oz Uncja objętości/pojemności cup Szklanka pt Pinta qt Kwarta gal Galon 130 Docs

Tabela 25. Nazwy jednostek miary objętości i pojemności (kontynuacja) Nazwa jednostki l Objętość i pojemność Litr Jednostki można rozszerzać o podane w następującej tabeli przedrostki. Należy pamiętać o ich ujmowaniu w cudzysłów (np. "kg"). Jeśli w przypadku wprowadzonej jednostki nie można dodawać przedrostków, funkcja CONVERT zwróci wartość #N/A (niedostępne). Tabela 26. Przedrostki jednostek Przedrostek Opis Mnożnik E eksa 1E+18 P peta 1E+15 T tera 1E+12 G giga 1E+09 M mega 1E+06 k kilo 1E+03 h hekto 1E+02 e deka 1E+01 d decy 1E-01 c centy 1E-02 m mili 1E-03 u mikro 1E-06 n nano 1E-09 p piko 1E-12 f femto 1E-15 a atto 1E-18 Formuła CONVERT(10, "C", "F") zwraca wartość 50 Formuła CONVERT(1,"sec","msec") zwraca wartość 1000 Odsyłacze pokrewne: Funkcje inżynierskie na stronie 116 Niniejszy temat może być używany jako skorowidz poszczególnych funkcji inżynierskich, które są aktualnie obsługiwane. COS, funkcja Funkcja COS zwraca cosinus podanego kąta. COS (liczba) Ta funkcja zwraca cosinus podanego kąta. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 131

Formuła =COS(1,047) zwraca wartość 0,500171 (radianów). Formuła =COS(RADIANS(60)) zwraca wartość 60. Cosinus 60 stopni wynosi 0,5. COSH, funkcja Funkcja COSH zwraca cosinus hiperboliczny liczby. COSH (liczba) Ta funkcja zwraca cosinus hiperboliczny liczby. Formuła =COSH(4) zwraca wartość 27,30823. Formuła =COSH(EXP(1)) zwraca wartość 7,610125. Cosinus hiperboliczny podstawy logarytmu naturalnego wynosi 0,5. COUNT, funkcja Funkcja COUNT oblicza, ile liczb znajduje się na liście argumentów. Pozycje tekstowe są ignorowane. COUNT(wartość_1, wartość_2,...,wartość_30) wartość_1, wartość_2,..., wartość_30: od 1 do 30 argumentów reprezentujących wartości do policzenia. Mają zostać policzone pozycje 2, 4, 6 i osiem w polach od wartość_1 do wartość_4. Formuła =COUNT(2,4,6,"osiem") zwraca wartość 3. Oznacza to, że liczba wartości liczbowych wynosi 3. COUNTA, funkcja Funkcja COUNTA oblicza, ile wartości znajduje się na liście argumentów. Wynik uwzględnia także pozycje tekstowe, nawet jeśli zawierają łańcuch pusty o zerowej długości. Jeśli jako argument zostanie użyta macierz lub odwołanie, puste komórki tej macierzy lub odwołania zostaną zignorowane. COUNTA(wartość_1, wartość_2,...,wartość_30) wartość_1, wartość_2,..., wartość_30: od 1 do 30 argumentów reprezentujących wartości do policzenia. Mają zostać policzone pozycje 2, 4, 6 i osiem w polach od wartość_1 do wartość_4. 132 Docs

Formuła =COUNTA(2,4,6,"osiem") zwraca wartość 4. Oznacza to, że liczba wartości wynosi 4. COUNTBLANK, funkcja Funkcja COUNTBLANK zwraca liczbę pustych komórek. COUNTBLANK(zakres) Ta funkcja zwraca liczbę pustych komórek znajdujących się w zakresie komórek określonym przez argument zakres. Formuła =COUNTBLANK(A1:B2) zwraca wartość 4, jeśli komórki A1, A2, B1 oraz B2 są puste. COUNTIF, funkcja Funkcja COUNTIF zwraca liczbę komórek z określonego zakresu spełniających podane kryteria. COUNTIF(zakres, kryteria) zakres: zakres, do którego mają zostać zastosowane kryteria. kryteria: kryteria w postaci liczb, wyrażeń lub łańcuchów znaków. Te kryteria decydują o tym, które komórki będą zliczane. Istnieje także możliwość wskazania zakresu komórek zawierającego kryterium wyszukiwania. W przypadku wyszukiwania tekstu literału należy ująć go w cudzysłów. Argument kryteria może także zawierać znaki wieloznaczne. Aby zastąpić dowolny jeden znak, należy w odpowiednim miejscu warunku wpisać znak? (znak zapytania). Aby zastąpić dowolną liczbę kolejnych znaków, należy wpisać znak * (gwiazdkę). Na przykład literał B* pozwoli znaleźć wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B, a literał B??? - wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B i zawierające trzy inne znaki. Aby znaleźć znak zapytania lub gwiazdkę, przed znakiem? lub * należy wpisać tyldę (~). A1:A10 to zakres komórek zawierający liczby od 2000 do 2009. Komórka B1 zawiera liczbę 2006. W komórce B2 jest wprowadzana formuła: Formuła =COUNTIF(A1:A10,2006) zwraca wartość 1. Formuła =COUNTIF(A1:A10,B1) zwraca wartość 1. Formuła =COUNTIF(A1:A10,">=2006") zwraca wartość 4(2006-2009). Gdy komórka B1 zawiera wartość 2006, formuła =COUNTIF(A1:A10,"<"&B1) zwraca wartość 6. Gdy komórka C2 zawiera łańcuch tekstowy >2006, formuła =COUNTIF(A1:A10,C2) policzy, ile komórek z zakresu A1:A10 spełnia warunek >2006. Do policzenia wartości ujemnych można użyć formuły =COUNTIF(A1:A10,"<0"). Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 133

DATE, funkcja Funkcja DATE przekształca datę zapisaną jako rok, miesiąc i dzień w wewnętrzną liczbę seryjną i wyświetla ją zgodnie z formatowaniem komórki. Domyślnym formatem komórki zawierającej funkcję DATE jest format daty. Komórki można jednak sformatować przy użyciu formatu liczbowego 0, co spowoduje wyświetlenie wewnętrznej liczby seryjnej daty jako liczby. Większe wartości miesiąca i dnia są przenoszone do następnej cyfry. Formuła =DATE(00,12,31) zwraca datę 2000-12-31. Jednak wynikiem formuły =DATE(00,13,31) jest data 2001-01-31. DATE(rok, miesiąc, dzień) rok: liczba całkowita z zakresu od 1899 do 9999 lub od 0 do 99 oznaczająca rok. miesiąc: liczba całkowita z przedziału od 1 do 12 oznaczająca miesiąc. dzień: liczba z przedziału od 1 do 31 oznaczająca dzień miesiąca. Daty można wprowadzać bezpośrednio do funkcji DATE jako argumenty lub jako odwołania do zakresu. Formuła =DATE(09,1,3) zwraca datę 2009-01-03. Odpowiednikiem tej daty w międzynarodowym formacie daty jest 3 stycznia 2009. DATEDIF, funkcja Zwraca liczbę lat, miesięcy lub dni przypadających między dwiema datami. DATEDIF (data_początkowa, data_końcowa, format) Pozwala obliczyć różnicę między datami podanymi jako argumenty data_początkowa i data_końcowa w jednostce wskazanej przy użyciu argumentu format, który jest określany jako kod tekstowy. Tabela 27. Kody formatu określające zwracaną jednostkę Format Y M D MD YM YD Zwracana jednostka Lata Miesiące Dni Dni (bez miesięcy i lat) Miesiące (bez lat) Dni (bez lat) Formuła =DATEDIF("2009-02-01","2010-03-01","YD") zwraca wartość 29. Formuła =DATEDIF("2010-02-02","2010-03-01","YD") zwraca wartość 28. 134 Docs

DATEVALUE, funkcja Funkcja DATEVALUE zwraca wewnętrzną liczbę daty odpowiadającą tekstowi ujętemu w cudzysłów, jeśli format tekstu wskazuje na datę. Liczba wewnętrzna jest zwracana jako liczba naturalna, która jest określana na podstawie systemu dat używanego przez program IBM Docs do obliczania dat. DATEVALUE("tekst") tekst: poprawne wyrażenie daty, które musi być ujęte w cudzysłów. Uwaga: v Obsługiwane są daty z zakresu od 30 grudnia 1899 do 31 grudnia 9999. v Data w formacie krótkim, czyli rok wyrażony w postaci jednej lub dwóch cyfr, jest interpretowana jako 20xx. Formuła =DATEVALUE("7/20/54") zwraca wartość 19925. DAY, funkcja Funkcja DAY zwraca wartość oznaczającą dzień z podanej daty. Dzień jest zwracany jako wartość z zakresu od 1 do 31. Istnieje również możliwość wprowadzenia ujemnej wartości daty i godziny. DAY(liczba) Formuła =DAY(1) zwraca wartość 31. Formuła =DAY(NOW()) zwraca bieżący dzień. Gdy w komórce C4 znajduje się data 1901-12-31, formuła =DAY(C4) zwraca wartość 31. Uwaga: Program IBM Docs został zaprojektowany w taki sposób, aby był możliwie najbardziej kompatybilny z programem Microsoft Excel. Dlatego w przypadku dat późniejszych od 1900-01-03 lub liczb większych od 60 nie ma żadnych różnic w działaniu tych dwóch aplikacji. DAYS, funkcja Funkcja DAYS oblicza różnicę między dwiema wartościami dat. Wynikiem jest liczba całkowita odpowiadająca liczbie dni między dwiema datami. DAYS(data_1,data_2) data_1: data początkowa. data_2: data końcowa. Jeśli data data_1 jest wcześniejsza niż data data_2, wynik jest liczbą ujemną. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 135

Formuła =DAYS("1/1/2010",NOW()) zwraca liczbę dni od 1 stycznia 2010 r. do dnia bieżącego. Formuła =DAYS("10/10/1990","10/10/2000") zwraca wartość -3653. Formuła =DAYS("1/1/2015",NOW()) zwraca wartość 430. DAYS360, funkcja Funkcja DAYS360 zwraca różnicę między dwiema datami, używając roku o długości 360 dni używanego w obliczeniach odsetek. Wynik jest liczbą całkowitą. DAYS360(data_1, data_2, typ) data_1: data początkowa. data_2: data końcowa. Jeśli data data_2 jest wcześniejsza niż data data_1, funkcja zwraca liczbę ujemną. Opcjonalny argument typ określa typ obliczeń różnicy. Jeśli typ ma wartość 0 lub nie zostanie określony, używana jest metoda stosowana w USA (NASD, National Association of Securities Dealers). Jeśli typ jest różny od 0, używana jest metoda europejska. Formuła =DAYS360("1-1-2000",NOW()) zwraca liczbę dni uwzględnianych w obliczeniach odsetek od 1 stycznia 2000 r. do dnia bieżącego. DEGREES, funkcja Funkcja DEGREES przekształca radiany w stopnie. DEGREES (liczba) liczba: kąt wyrażony w radianach do przekształcenia w kąt wyrażony w stopniach. Formuła =DEGREES(PI()) zwraca wartość 180. DOLLAR, funkcja Funkcja DOLLAR przekształca liczbę w kwotę w formacie walutowym, zaokrąglając ją do podanego miejsca dziesiętnego. Format walutowy jest podawany w ustawieniach systemowych. DOLLAR (wartość,dziesiętne) wartość: liczba, odwołanie do komórki zawierającej liczbę lub formuła zwracająca liczbę. dziesiętne: liczba miejsc dziesiętnych. 136 Docs

Uwaga: Jeśli nie zostanie podany argument wartość, wszystkie liczby w formacie walutowym będą wyświetlane z dwoma miejscami dziesiętnymi. Formuła =DOLLAR(255) zwraca wartość 255,00 PLN. Formuła =DOLLAR(367,4562) zwraca wartość 367,46 PLN. Należy użyć separatora dziesiętnego, który odpowiada bieżącym ustawieniom narodowym. ERRORTYPE, funkcja Funkcja ERRORTYPE zwraca liczbę odpowiadającą wartości błędu występującego w innej komórce. Za pomocą tej liczby można utworzyć komunikat o błędzie. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. ERRORTYPE(odwołanie) odwołanie: adres komórki, w której występuje błąd. Jeśli w komórce A1 wyświetlany jest błąd Err:518, formuła =ERRORTYPE(A1) zwraca liczbę 518. EVEN, funkcja Funkcja EVEN zaokrągla liczbę dodatnią w górę do najbliższej parzystej liczby całkowitej, a liczbę ujemną w dół do najbliższej parzystej liczby całkowitej. EVEN(liczba) Funkcja zwraca liczbę liczba zaokrągloną do najbliższej parzystej liczby całkowitej w kierunku od zera. Formuła =EVEN(2,3) zwraca liczbę 4. Formuła =EVEN(2) zwraca liczbę 2. Formuła =EVEN(0) zwraca liczbę 0. Formuła =EVEN(-0,5) zwraca liczbę -2. EXP, funkcja Funkcja EXP zwraca wartość e podniesioną do określonej potęgi. Stała e ma w przybliżeniu wartość 2,71828182845904. EXP (liczba) liczba: potęga, do której zostanie podniesiona wartość e. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 137

Formuła =EXP(1) zwraca wartość 2,71828182845904, tzn. matematyczną stałą e z dokładnością stosowaną przez arkusz kalkulacyjny. EXACT, funkcja Funkcja EXACT porównuje dwa łańcuchy tekstowe i zwraca wartość TRUE, jeśli są one identyczne. Funkcja ta rozróżnia wielkość liter. EXACT(tekst_1,tekst_2) tekst_1: pierwszy tekst do porównania. tekst_2: drugi tekst do porównania. Formuła =EXACT("IBM lab5","ibm Lab5") zwraca wartość FALSE. FACT, funkcja Funkcja FACT zwraca silnię liczby. Silnia liczby n jest obliczana jako iloczyn kolejnych liczb całkowitych od 1 do n. FACT(liczba) Funkcja FACT zwraca wartość liczba!, tj. silnię wartości podanej jako argument liczba. Formuła =FACT(0) z definicji zwraca wartość 1. Dla silni liczby ujemnej zwracany jest błąd niepoprawny argument. Formuła =FACT(3) zwraca liczbę 6. Formuła =FACT(0) zwraca liczbę 1. FALSE, funkcja Funkcja FALSE zwraca wartość logiczną FALSE. Funkcja FALSE() nie wymaga żadnych argumentów i zawsze zwraca wartość logiczną FALSE. FALSE() Formuła =FALSE() zwraca wartość FALSE. Formuła =NOT(FALSE()) zwraca wartość TRUE. Odsyłacze pokrewne: Funkcje logiczne na stronie 117 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji logicznych. 138 Docs

Funkcja FIND Funkcja FIND znajduje łańcuch tekstowy wewnątrz innego łańcucha tekstowego i zwraca początkową pozycję znaku pierwszego łańcucha tekstowego w drugim łańcuchu tekstowym. Wielkość liter jest rozróżniana. FIND(tekst wyszukiwany,tekst,pozycja) tekst wyszukiwany: tekst do znalezienia. tekst: tekst, który jest przeszukiwany. pozycja: opcjonalny argument określający początkową pozycję znaku. Jeśli argument pozycja zostanie pominięty, działanie funkcji FIND rozpocznie się od pierwszego znaku w tekście tekst. Uwaga: Funkcja FIND rozróżnia wielkość liter. Formuła =FIND("S","Steve Jobs") zwraca wartość 1. Formuła =FIND("s","Steve Jobs") zwraca wartość 10. Formuła =FIND("e","Steve Jobs",4) zwraca wartość 5. FIXED, funkcja Funkcja FIXED wskazuje, że liczby mają być wyświetlane ze stałą liczbą miejsc dziesiętnych bez użycia lub z użyciem separatora tysięcy. Funkcja ta umożliwia zastosowanie jednakowego formatowania kolumn zawierających liczby. FIXED (liczba,dziesiętne,bez_separatorów_tysięcy) liczba: liczba do sformatowania. dziesiętne: liczba miejsc dziesiętnych, które mają być wyświetlane. bez_separatorów_tysięcy (opcjonalnie): wskazuje, czy używany jest separator tysięcy. Jeśli argumentem jest liczba inna niż 0, separator tysięcy jest pomijany. Jeśli argument ma wartość 0 lub nie występuje, wyświetlane są separatory tysięcy podane w bieżących ustawieniach narodowych. Formuła =FIXED(1234567,89;3) zwraca wartość 1.234.567,890. Formuła =FIXED(1234567,89;3;1) zwraca wartość 1234567,890. Uwaga: Separatory tysięcy są różne w różnych ustawieniach narodowych. Wynik jest generowany przy użyciu podanych ustawień narodowych (pl_pl), ale w przypadku ustawień narodowych en_us w wyniku jako separator tysięcy jest używany przecinek (,). FLOOR, funkcja Funkcja FLOOR zaokrągla liczbę w dół do najbliższej wielokrotności liczby określonej jako argument istotność. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 139

FLOOR(liczba,istotność,tryb) liczba: liczba do zaokrąglenia. istotność: wartość, do której wielokrotności ma zostać zaokrąglona wprowadzona liczba. tryb: opcjonalny argument. Jeśli wartość argumentu tryb jest określona i różna od 0 oraz jeśli wartości argumentów liczba i istotność są ujemne, zaokrąglanie jest wykonywane na podstawie wartości bezwzględnej danej liczby. Argument tryb jest ignorowany w przypadku eksportowania do programu Microsoft Excel, ponieważ nie używa on tego trzeciego argumentu. Ważne: Jeśli wartości obu argumentów liczba i istotność są ujemne, a wartość argumentu tryb jest równa 0 lub nie została podana, po wyeksportowaniu danych wyniki uzyskane w programach IBM Docs i Microsoft Excel będą się różnić. W przypadku eksportowania arkusza kalkulacyjnego do programu Excel należy użyć argumentu tryb o wartości 1. Pozwoli to otrzymać takie same wyniki jak w programie IBM Docs. Formuła =FLOOR(-11;-2) zwraca wartość -12. Formuła =FLOOR(-11;-2;0) zwraca wartość -12. Formuła =FLOOR(-11;-2;1) zwraca wartość -10. FORMULA, funkcja Funkcja FORMULA wyświetla formułę z komórki formuły o podanej pozycji. Formuła jest zwracana jako łańcuch z pozycji, która jest określana przy użyciu argumentu odwołanie. Jeśli nie można znaleźć komórki formuły lub wprowadzony argument nie jest odwołaniem, ustawiana jest wartość błędu #NIE DOTYCZY (niedostępne). FORMULA(odwołanie) Komórka A8 zawiera wynik formuły o wartości 23. W komórce A1 można użyć funkcji Formula, aby wyświetlić w niej formułę z komórki A8. FREQUENCY, funkcja Funkcja FREQUENCY służy do określania rozkładu częstości w zbiorze wartości. FREQUENCY (ListaLiczb_dane,ListaLiczb_przedziały) Argument ListaLiczb_dane to zbiór wartości, które mają zostać policzone. Argument ListaLiczb_przedziały to przedziały, do których mają zostać przypisane dane. W poniższej tabeli kolumna A zawiera nieposortowane wartości pomiarów. Kolumna B zawiera wartości określające przedziały, do których mają zostać przypisane dane znajdujące się w kolumnie A. Zgodnie z wartością wprowadzoną w komórce B1 funkcja FREQUENCY zwróci liczbę pomiarów o wartości mniejszej lub równej 5. Ponieważ w komórce B2 znajduje 140 Docs

się wartość 10, drugi wynik zwracany przez funkcję FREQUENCY to liczba pomiarów o wartości większej niż 5 oraz mniejszej lub równej 10. Tekst >25 wprowadzony w komórce B6 służy wyłącznie do celów informacyjnych. Tabela 28. funkcji FREQUENCY A B C 1 12 5 1 2 8 10 3 3 24 15 2 4 11 20 2 5 5 25 1 6 20 >25 1 7 16 8 9 9 7 10 16 11 33 Należy wybrać zakres obejmujący jedną kolumnę, w której zostaną wprowadzone liczby oznaczające częstość występowania pomiarów w poszczególnych przedziałach. Formułę należy wprowadzić w takiej liczbie pól, aby była ona większa o jeden od liczby wartości definiujących przedziały (górnych ograniczeń przedziałów). W tym przykładzie należy użyć zakresu C1:C6. W każdej komórce z danego zakresu należy wprowadzić formułę {=FREQUENCY(A1:A11,B1:B5)}. W komórkach z zakresu C1:C5 zostaną wyświetlone wyniki liczenia częstości. Odsyłacze pokrewne: Funkcje macierzowe na stronie 114 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji macierzowych. Wstawiane stałe macierzowe w formułach na stronie 114 Program IBM Docs obsługuje wstawiane stałe macierzowe w formułach. Obliczenia macierzy warunkowej na stronie 115 Obliczenia macierzy warunkowej dotyczą macierzy lub formuły macierzowej zawierającej funkcję IF(). HLOOKUP, funkcja Funkcja HLOOKUP umożliwia wyszukiwanie wartości i odwołań do komórek poniżej zaznaczonego obszaru. Funkcja ta sprawdza, czy pierwszy wiersz macierzy zawiera określoną wartość. Funkcja zwraca wartość z wiersza macierzy, który jest określony jako argument indeks, z tej samej kolumny. HLOOKUP(kryteria_wyszukiwania, macierz, indeks, posortowane) kryteria_wyszukiwania: wartość wyszukiwana w pierwszym wierszu macierzy. Kryteria wyszukiwania mogą także zawierać znaki wieloznaczne. Aby zastąpić dowolny jeden znak, należy w odpowiednim miejscu warunku wpisać znak? (znak zapytania). Aby zastąpić dowolną liczbę kolejnych znaków, należy wpisać znak * (gwiazdkę). Na przykład literał B* pozwoli znaleźć wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B, a literał B??? - Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 141

wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B i zawierające trzy inne znaki. Aby znaleźć znak zapytania lub gwiazdkę, przed znakiem? lub * należy wpisać tyldę (~). macierz: odwołanie. indeks: numer wiersza w macierzy zawierającego wartość, która ma zostać zwrócona. Pierwszy wiersz ma numer 1. posortowane: opcjonalny argument, który określa, czy pierwszy wiersz w macierzy jest posortowany w porządku rosnącym. Jeśli pierwsza kolumna nie została posortowana w porządku rosnącym, należy wprowadzić wartość boolowską FALSE. Posortowane kolumny można przeszukiwać o wiele szybciej i funkcja zawsze zwraca wartość z zakresu od najmniejszej do największej wartości na posortowanej liście. W przypadku nieposortowanych list wyszukiwana wartość musi zostać dokładnie dopasowana. W przeciwnym razie funkcja zwróci wartość #N/A (niedostępne). W komórce A1 ma zostać wprowadzony numer dania w menu, a w sąsiedniej komórce (B1) natychmiast ma zostać wyświetlona nazwa dania jako tekst. Przypisanie numeru do nazwy znajduje się w macierzy A4:AZ5. Uwaga: AZ oznacza kolumnę o numerze 52. Komórka A4 zawiera wartość 52, komórka A5 zawiera tekst Zupa warzywna i tak dalej dla wszystkich 52 pozycji menu. W komórce B1 należy wprowadzić następującą formułę: =HLOOKUP(A1, A4:AZ5, 2) Po wprowadzeniu liczby w komórce A1 w komórce B1 zostanie wyświetlony odpowiedni tekst znajdujący się w drugim wierszu odwołania A4:AZ5. Wprowadzenie nieistniejącego numeru spowoduje wyświetlenie tekstu dla następnego numeru. Jeśli nieistniejący numer ma zamiast tego powodować komunikat o błędzie, należy wprowadzić wartość FALSE jako ostatni argument formuły. HOUR, funkcja Funkcja HOUR zwraca godzinę dla określonej wartości godziny. Godzina jest zwracana w postaci liczby całkowitej z zakresu od 0 do 23. HOUR(liczba) Zmienna liczba jest wartością godziny reprezentowaną w postaci liczby dziesiętnej, dla której ma zostać zwrócona godzina. Wynikiem formuły =HOUR(NOW()) jest aktualna godzina. Jeśli w komórce C4 jest wpisana godzina 17:20:00, formuła =HOUR(C4) zwraca wartość 17. Formuła =HOUR("0,5") zwraca wartość 12, ponieważ liczba 0,5 odpowiada dacie 1899-30-12 i godzinie 12:00:00. 142 Docs

HYPERLINK, funkcja Kliknięcie komórki zawierającej funkcję HYPERLINK powoduje otwarcie odsyłacza hipertekstowego. Użycie opcjonalnego argumentu tekst_komórki spowoduje, że formuła znajdzie adres URL, a następnie wyświetli tekst lub liczbę. Użycie opcjonalnego argumentu tekst_komórki spowoduje, że formuła znajdzie adres URL, a następnie wyświetli tekst lub liczbę. Wskazówka: Wskazówka: Aby za pomocą klawiatury otworzyć element, do którego prowadzi odsyłacz hipertekstowy, należy zaznaczyć komórkę i nacisnąć klawisz F2 w celu przejścia do trybu edycji. Następnie należy przenieść kursor na początek odsyłacza hipertekstowego, nacisnąć kombinację klawiszy Shift+F10, a następnie wybrać opcję Otwórz odsyłacz hipertekstowy. HYPERLINK(adres_URL,tekst_komórki) adres_url: element docelowy odsyłacza. tekst_komórki (opcjonalny argument): tekst lub liczba do wyświetlenia w komórce i zwrócenia jako wynik. Gdy argument tekst_komórki nie został podany, jako tekst komórki zostanie użyta wartość argumentu adres_url> i będzie ona zwracana jako wynik. Formuła =HYPERLINK("http://www.przyklad.org") spowoduje wyświetlenie w komórce adresu http://www.przyklad.org, a po jego kliknięciu nastąpi przejście do serwisu http://www.przyklad.org. Formuła =HYPERLINK("http://www.przyklad.org","Kliknij tutaj") spowoduje wyświetlenie w komórce tekstu Kliknij tutaj, a po jego kliknięciu nastąpi przejście do serwisu http://www.przyklad.org. Formuła =HYPERLINK("http://www.przyklad.org",12345) spowoduje wyświetlenie w komórce liczby 12345, a po jej kliknięciu nastąpi przejście do serwisu http://www.przyklad.org. Formuła =HYPERLINK($B4), gdzie komórka B4 zawiera adres http://www.przyklad.org. Funkcja dodaje adres http://www.przyklad.org do adresu URL komórki odsyłacza hipertekstowego i zwraca ten sam tekst, który jest używany jako wynik formuły. Formuła =HYPERLINK("http://www.","Kliknij")& "przyklad.org" spowoduje wyświetlenie w komórce tekstu Kliknij: przyklad.org, a po jego kliknięciu nastąpi przejście do serwisu http://www.przyklad.org. Formuła =HYPERLINK("#Arkusz1!A1","Początek strony") spowoduje wyświetlenie w komórce tekstu Początek strony, a po jego kliknięciu nastąpi przejście do komórki Arkusz1!A1 w dokumencie. Formuła =HYPERLINK("file:///C:/writer.odt#Specyfikacja","Przejdź do zakładki dokumentu Writer") spowoduje wyświetlenie tekstu Przejdź do zakładki dokumentu Writer. Po jego kliknięciu określony dokument tekstowy zostanie załadowany i nastąpi przejście do zakładki o nazwie Specyfikacja. IF, funkcja Funkcja IF określa test logiczny, który ma zostać wykonany. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 143

IF(test,wartość_gdy_prawda,wartość_gdy _fałsz) test: wartość lub wyrażenie, które może być prawdziwe lub fałszywe. wartość_gdy_prawda (opcjonalny argument): wartość, która jest zwracana, jeśli wynikiem testu logicznego jest wartość TRUE. wartość_gdy_fałsz (opcjonalny argument): wartość która jest zwracana, jeśli wynikiem testu logicznego jest wartość FALSE. Argumenty funkcji programu IBM Docs oznaczone jako opcjonalne mogą być pomijane tylko wtedy, gdy nie następują po nich żadne inne argumenty. Na przykład w przypadku funkcji przyjmującej cztery argumenty, której ostatnie dwa argumenty oznaczono jako opcjonalne, można pominąć albo argument czwarty, albo argumenty trzeci i czwarty, ale nie można pominąć tylko argumentu trzeciego. =IF(A1>5,100,"za mało") Jeśli wartość w komórce A1 jest większa niż 5, do bieżącej komórki zostanie wprowadzona wartość 100. W przeciwnym razie wprowadzony zostanie tekst za mało (bez cudzysłowu). Odsyłacze pokrewne: Funkcje logiczne na stronie 117 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji logicznych. INDEX, funkcja Funkcja INDEX zwraca zawartość komórki określonej przy użyciu numeru wiersza i kolumny lub opcjonalnej nazwy zakresu. INDEX(odwołanie, wiersz, kolumna, zakres) Zmienna odwołanie jest odwołaniem do komórki wprowadzonym bezpośrednio lub przez określenie nazwy zakresu. Jeśli odwołanie składa się z wielu zakresów, odwołanie lub nazwę zakresu należy umieścić w nawiasach. Zmienna wiersz (opcjonalny argument): numer wiersza w zakresie odwołania, dla którego ma zostać zwrócona wartość. kolumna (opcjonalny argument): numer kolumny w zakresie odwołania, dla której ma zostać zwrócona wartość. zakres (opcjonalny argument): indeks podzakresu, jeśli odwołanie dotyczy zakresu złożonego. Formuła =INDEX(A1:B6,1,1) zwraca wartość znajdującą się na początku zakresu A1:B6. INDIRECT, funkcja Funkcja INDIRECT zwraca odwołanie określone przez łańcuch tekstowy. Funkcji tej można użyć, gdy formuła ma zawsze odwoływać się do komórki o określonym adresie, nawet gdy jej zawartość uległa zmianie wskutek usunięcia lub przeniesienia wierszy albo kolumn. Przy użyciu tej funkcji można również zwracać obszar odpowiedniego łańcucha. 144 Docs

INDIRECT(odwołanie,format_odwołania) odwołanie (wymagany argument): odwołanie do zakresu. format_odwołania (opcjonalny argument): określa, czy argument odwołanie jest podany w formacie A1 (kolumny są określane przy użyciu liter, a wiersze - przy użyciu liczb), czy w formacie R1C1 (zarówno kolumny, jak i wiersza są określane przy użyciu liczb). Jeśli argument format_odwołania ma wartość Prawda lub nie został określony, przyjmuję się, że argument odwołanie jest podany w formacie A1. Jeśli komórka A1 zawiera odwołanie do komórki C108, a komórka C108 zawiera liczbę 100, formuła =INDIRECT(A1) zwraca wartość 100. Formuła =SUM(INDIRECT("a1:" & ADDRESS(1,3))) sumuje wartości z komórek z obszaru od komórki A1 do podanej komórki. W tym przykładzie adresem komórki jest wiersz 1 i kolumna 3. Oznacza to, że zsumowane zostaną komórki A1:C1. INT, funkcja Zaokrągla liczbę w dół do najbliższej liczby całkowitej. Liczby ujemne są zaokrąglane w dół do najbliższej mniejszej liczby całkowitej. INT (liczba) Ta funkcja zwraca wartość liczba zaokrągloną w dół do najbliższej liczby całkowitej. Formuła =INT("5,7") zwraca wartość 5. Formuła =INT("-1,3") zwraca wartość -2. ISBLANK, funkcja Funkcja ISBLANK zwraca wartość TRUE, jeśli odwołanie do komórki jest puste. Funkcja ta pozwala sprawdzić, czy komórka jest pusta. Komórka z formułą nie jest uznawana za pustą. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. ISBLANK(wartość) wartość: zawartość, która ma zostać sprawdzona. Wynikiem formuły =ISBLANK(D2) jest wartość FALSE. ISERR, funkcja Funkcja ISERR zwraca wartość TRUE, jeśli wartość odwołuje się do dowolnej wartości błędu z wyjątkiem #N/A (niedostępne). Tej funkcji można użyć do kontrolowania wartości błędów w komórkach. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 145

ISERR(wartość) wartość: dowolna wartość lub dowolne wyrażenie, które mają zostać sprawdzone w celu określenia, czy istnieje wartość błędu różna od #N/A (niedostępne). Formuła =ISERR(C5) zwraca wartość FALSE. ISERROR, funkcja Funkcja ISERROR sprawdza, czy komórki zawierają wartości błędów ogólnych. Funkcja ISERROR rozpoznaje wartość błędu #N/A (niedostępne). Jeśli przywoływana komórka zawiera dowolny błąd, taki jak #N/A (niedostępne), #DIV/0 (dzielenie przez zero) lub #Err 522 (błąd nr 522), funkcja zwraca wartość TRUE. ISERROR(wartość) wartość: dowolna wartość sprawdzana w celu określenia, czy jest ona wartością błędu. Formuła =ISERROR(C8) zwraca wartość FALSE. ISEVEN, funkcja Funkcja ISEVEN zwraca wartość TRUE, jeśli podana wartość jest parzystą liczbą całkowitą, lub wartość FALSE, jeśli podana wartość jest nieparzystą liczbą całkowitą. ISEVEN(wartość) wartość: wartość, która ma zostać sprawdzona. Jeśli argument wartość nie jest liczbą całkowitą, wszystkie cyfry po separatorze dziesiętnym są ignorowane. Znak wartości wartość także jest ignorowany. y Formuła =ISEVEN(48) zwraca wartość TRUE. Formuła =ISEVEN(33) zwraca wartość FALSE. Formuła =ISEVEN(0) zwraca wartość TRUE. Formuła =ISEVEN(-2,1) zwraca wartość TRUE. Formuła =ISEVEN(3,999) zwraca wartość FALSE. ISFORMULA, funkcja Funkcja ISFORMULA zwraca wartość TRUE, jeśli komórka jest komórką formuły. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. 146 Docs

ISFORMULA(odwołanie) Aby określić, czy komórka zawiera odwołanie, argument odwołanie wskazuje odwołanie do komórki, która ma zostać przetestowana. Formuła =ISFORMULA(C4) zwraca wartość FALSE. ISLOGICAL, funkcja Funkcja ISLOGICAL zwraca wartość TRUE, jeśli komórka zawiera wartość logiczną. Funkcja ta umożliwia sprawdzenie występowania wartości TRUE i FALSE w określonych komórkach. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. ISLOGICAL(wartość) wartość: wartość sprawdzana w celu określenia, czy jest ona wartością logiczną. Formuła =ISLOGICAL(D5) zwraca wartość FALSE. ISNA, funkcja Funkcja ISNA zwraca wartość TRUE, jeśli komórka zawiera wartość błędu #NIE DOTYCZY. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. ISNA(wartość) wartość: wartość lub wyrażenie do sprawdzenia. Formuła =ISNA(D3) zwraca wartość FALSE. ISNONTEXT, funkcja Funkcja ISNONTEXT służy do sprawdzania, czy komórka zawiera tekst, czy liczby. Jeśli w komórce znajduje się tekst, zwracana jest wartość FALSE. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. ISNONTEXT(wartość) wartość: dowolna wartość lub wyrażenie do sprawdzenia w celu określenia, czy jest to tekst, liczba, czy wartość boolowska. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 147

y Formuła =ISNONTEXT(D2) zwraca wartość FALSE. Formuła =ISNONTEXT(D9) zwraca wartość TRUE. ISNUMBER, funkcja Funkcja ISNUMBER zwraca wartość TRUE, jeśli sprawdzana wartość jest liczbą. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. ISNUMBER(wartość) Zmienna wartość jest dowolnym wyrażeniem, które ma zostać sprawdzone w celu określenia, czy jest ono liczbą, czy tekstem. Formuła =ISNUMBER(C3) zwraca wartość TRUE. Formuła =ISNUMBER(C2) zwraca wartość FALSE. ISODD, funkcja Funkcja ISODD zwraca wartość TRUE, jeśli podana wartość jest nieparzystą liczbą całkowitą, lub wartości FALSE, jeśli podana wartość jest parzystą liczbą całkowitą. ISODD(wartość) wartość: wartość, która ma zostać sprawdzona. Jeśli wartość nie jest liczbą całkowitą, wszystkie cyfry po separatorze dziesiętnym są ignorowane. Znak wartości wartość także jest ignorowany. Formuła =ISODD(33) zwraca wartość TRUE. Formuła =ISODD(48) zwraca wartość FALSE. Formuła =ISODD(3,999) zwraca wartość TRUE. Formuła =ISODD(-3,1) zwraca wartość TRUE. ISREF, funkcja Funkcja ISREF sprawdza, czy zawartość jednej lub kilku komórek jest odwołaniem. Funkcja weryfikuje typ odwołań w komórce lub zakresie komórek. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. ISREF(wartość) wartość: wartość sprawdzana w celu określenia, czy jest ona odwołaniem. 148 Docs

Formuła =ISREF(C5) zwraca wartość TRUE. ISTEXT, funkcja Funkcja ISTEXT zwraca wartość TRUE, jeśli zawartość komórki jest tekstem. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. ISTEXT(wartość) wartość: wartość, liczba, wartość boolowska lub wartość błędu, która ma zostać sprawdzona. Formuła =ISTEXT(D9) zwraca wartość TRUE. Formuła =ISTEXT(C3) zwraca wartość FALSE. LARGE, funkcja Funkcja LARGE zwraca n-tą największą wartość ze zbioru wartości. LARGE(macierz,n-ta_pozycja) macierz: zakres komórek zawierający zbiór wartości. n-ta_pozycja: ranking wartości ze względu na jej wielkość. Formuła =LARGE(A1:C50,2) zwraca drugą największą wartość z zakresu komórek A1:C50. LEFT, funkcja Funkcja LEFT zwraca pierwszy znak lub pierwsze znaki z podanego łańcucha tekstowego. LEFT (tekst, długość) tekst: tekst, w którym mają zostać zidentyfikowane pierwsze znaki. długość (opcjonalny argument): liczba pierwszych znaków, które mają zostać zidentyfikowane w tekście. Jeśli ten argument nie zostanie podany, zostanie zwrócony jeden znak. Formuła LEFT("wyjście",3) zwraca łańcuch wyj. LEN, funkcja Funkcja LEN zwraca długość łańcucha (liczoną z uwzględnieniem spacji). Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 149

LEN (tekst) tekst: tekst, którego długość należy określić. Formuła LEN("Dobry wieczór") zwraca wartość 13. Formuła =LEN("12345,67") zwraca wartość 8. LENB, funkcja Funkcja LENB zwraca liczbę bajtów używanych do reprezentowania znaków w łańcuchu tekstowym. LENB(tekst) tekst: łańcuch tekstowy, dla którego ma zostać określona liczba bajtów. Funkcja LENB jest przeznaczona dla języków, które używają zestawu znaków dwubajtowych (DBCS). Funkcja LENB liczy każdy znak dwubajtowy jako 2 bajty, jeśli włączone zostało edytowanie języka obsługującego znaki DBCS, który został ustawiony jako język domyślny. W przeciwnym razie funkcja LENB będzie liczyć każdy znak jako 1 bajt. Formuła LENB(" ") zwraca wartość 4. Formuła LENB(12345,67) zwraca wartość 8. LN, funkcja Funkcja LN zwraca logarytm naturalny przy podstawie e (stała) z podanej liczby. Stała e ma w przybliżeniu wartość 2,71828182845904. LN (liczba) liczba: wartość, z której ma zostać obliczony logarytm naturalny. Formuła =LN(3) zwraca logarytm naturalny z liczby 3 (w przybliżeniu 1,0986). Formuła =LN(EXP(321)) zwraca wartość 321. LOG, funkcja Funkcja LOG zwraca logarytm przy podanej podstawie z podanej liczby. LOG (liczba,podstawa) liczba: wartość, z której ma zostać obliczony logarytm. 150 Docs

podstawa (opcjonalny argument): podstawa logarytmu. Formuła =LOG(10,3) zwraca logarytm przy podstawie 3 z liczby 10 (w przybliżeniu 2,0959). Formuła =LOG(7^4,7) zwraca wartość 4. LOG10, funkcja Funkcja LOG10 zwraca logarytm dziesiętny podanej liczby. LOG10 (liczba) liczba: dodatnia liczba rzeczywista, dla której ma zostać obliczony logarytm dziesiętny. Formuła =LOG10(10) zwraca logarytm dziesiętny liczby 10: 1. Funkcja =LOG10(86) zwraca logarytm dziesiętny liczby 86: 1,93449845. Formuła =LOG10(1E5) zwraca logarytm dziesiętny wartości 1E5: 5. Funkcja LOOKUP Funkcja LOOKUP zwraca treść komórki z zakresu jednowierszowego/jednokolumnowego albo z tablicy. Opcjonalnie zwracana jest przypisana wartość (z tego samego indeksu) w innej kolumnie i wierszu. W przeciwieństwie do funkcji VLOOKUP i HLOOKUP wektor wyszukiwania i wektor wynikowy mogą znajdować się w różnych miejscach i nie muszą do siebie przylegać. Ponadto wektor wyszukiwania funkcji LOOKUP musi być posortowany, w przeciwnym razie wyszukiwanie nie zwróci żadnych przydatnych wyników. Funkcja wyszukiwania obsługuje wyrażenia regularne. Po wprowadzeniu tekstu można wprowadzić wartość all* w celu znalezienia pierwszego położenia łańcucha all, po którym następują dowolne znaki. LOOKUP(kryterium wyszukiwania, przeszukiwany wektor, wektor wynikowy) Kryterium wyszukiwania to wartość do wyszukania; należy ją wprowadzić bezpośrednio lub jako odwołanie. Przeszukiwany wektor to obszar pojedynczego wiersza lub kolumny do przeszukania. Wektor wynikowy oznacza inny zakres jednowierszowy lub jednokolumnowy, z którego pobierany jest wynik funkcji. Wynik jest komórką wektora wynikowego z takim samym indeksem, jak wystąpienie znalezione w wektorze wyszukiwania. Formuła =LOOKUP(A1,D1:D100,F1:F100) przeszukuje odpowiednie komórki w zakresie D1:D100 w poszukiwaniu liczby wpisanej w komórce A1. W przypadku znalezionego wystąpienia określany jest indeks (np. 12. komórka w zakresie). Następnie treść 12. komórki Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 151

jest zwracana jako wartość funkcji (w wektorze wynikowym). LOWER, funkcja Funkcja LOWER zamienia wszystkie wielkie litery z podanego łańcucha tekstowego na małe litery. LOWER(tekst) tekst: tekst do przekształcenia. Formuła =LOWER("PRZYKŁAD") zwraca łańcuch przykład. Funkcja MATCH Funkcja MATCH zwraca względną pozycję elementu w macierzy, który pasuje do określonej wartości. Funkcja zwraca pozycję wartości znalezionej w przeszukiwanej macierzy jako liczbę. MATCH(kryterium wyszukiwania,przeszukiwana macierz,typ) kryterium wyszukiwania: wartość wyszukiwana w macierzy jednowierszowej lub jednokolumnowej. przeszukiwana macierz: przeszukiwane odwołanie. Przeszukiwana macierz może być pojedynczym wierszem lub kolumną albo częścią pojedynczego wiersza lub kolumny. typ może przyjmować wartości 1, 0 lub -1. 1 Jeśli typ równa się 1 lub jeśli brak jest tego opcjonalnego argumentu, zakłada się, że pierwsza kolumna przeszukiwanej macierzy została posortowana w kolejności rosnącej. Zwracana jest ostatnia wartość mniejsza lub równa kryterium wyszukiwania. Dotyczy to nawet sytuacji, gdy przeszukiwana macierz nie została posortowana. 0 Jeśli typ równa się 0, wyszukiwane są tylko dokładne odpowiedniki. Jeśli kryterium wyszukiwania zostanie znalezione więcej niż raz, funkcja zwraca pierwsze znalezione wystąpienie. Tylko wtedy, gdy typ równa się 0, można wyszukiwać wyrażenia regularne. -1 Jeśli typ równa się -1, zakłada się, że kolumna została posortowana w kolejności malejącej. Zwracana jest pierwsza wartość większa lub równa kryterium wyszukiwania. Wyniki w przypadku wartości 1 i -1 odpowiadają wynikom tych samych funkcji w programie Microsoft Excel. Formuła =MATCH(200,D1:D100) wyszukuje wartość 200 w obszarze D1:D100 posortowanym według kolumny D. Natychmiast po znalezieniu tej wartości zwracany jest numer wiersza, w którym została ona znaleziona. Jeśli podczas wyszukiwania w kolumnie zostanie znaleziona większa wartość, zwracany jest numer poprzedniego wiersza. MAX, funkcja Funkcja MAX zwraca maksymalną wartość z listy argumentów. 152 Docs

Funkcja MAX zwraca wartość 0, jeśli w zakresach komórek przekazanych jako odwołania do komórek nie znaleziono wartości liczbowych ani nie napotkano błędów. Funkcja MAX() ignoruje komórki tekstowe. Funkcja MAXA() zwraca wartość 0, jeśli nie zostanie znaleziona żadna wartość (liczbowa ani tekstowa) i jeśli nie zostanie napotkany błąd. Przekazanie argumentu literału łańcuchowego do funkcji MAX(), na przykład MAX("łańcuch"), powoduje błąd. MAX(liczba_1,liczba_2,...,liczba_30) liczba_1, liczba_2,..., liczba_30: wartości liczbowe lub zakresy. Formuła =MAX(A1,A2,A3,50,100,200) zwraca największą wartość z listy. Formuła =MAX(A1:B100) zwraca największą wartość z listy. MEDIAN, funkcja Funkcja MEDIAN zwraca medianę (wartość środkową) dla podanej listy wartości. MEDIAN(liczba_1,liczba_2,...,liczba_255) Funkcja MEDIAN najpierw sortuje podane wartości liczbowe od najmniejszej do największej. W przypadku nieparzystej liczby wartości zwracana jest wartość środkowa. W przeciwnym razie funkcja zwraca średnią arytmetyczną dwóch środkowych wartości. Formuła =MEDIAN(5,12,65,82,9) zwraca wartość 12. Formuła =MEDIAN(5,12,65,82,9,78) zwraca wartość 38,50. MID, funkcja Zwraca określoną część łańcucha. : MID(tekst,pozycja_początkowa,długość) Zwracana wartość: tekst Argumenty: tekst: dowolny łańcuch, który ma zostać zmodyfikowany. pozycja_początkowa: wyrażenie liczbowe określające pozycję znaku, który ma być pierwszym znakiem zwracanego łańcucha. długość: wyrażenie liczbowe określające długość zwracanego łańcucha. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 153

Semantyka Funkcja MID zwraca fragment tekstu wprowadzonego jako argument tekst - zwracany fragment zaczyna się od znaku określonego przy użyciu argumentu pozycja_początkowa i ma długość określoną przy użyciu argumentu długość. Jeśli jako argumenty pozycja_początkowa i długość zostaną podane liczby inne niż całkowite, zostanie wywołana funkcja INT przekształcająca je w liczby całkowite: pozycja_początkowa=int(pozycja_początkowa) i długość=int(długość). Jeśli liczba znaków w tekście wejściowym liczona od miejsca wskazanego przy użyciu argumentu pozycja_początkowa jest mniejsza od wartości argumentu długość, zostanie zwrócony łańcuch składający się z dostępnej liczby znaków. Jeśli argument pozycja_początkowa ma wartość większą od liczby znaków tekstu wejściowego, zostanie zwrócony pusty łańcuch (""). Jeśli wartość argumentu pozycja_początkowa jest mniejsza od 0, zostanie zwrócony błąd. Jeśli wartość argumentu pozycja_początkowa jest większa od 0, a wartość argumentu długość jest równa 0, zostanie zwrócony pusty łańcuch. Uwaga: Formuła MID(tekst,1,długość) zwraca taki sam wynik jak formuła LEFT(tekst,długość). Formuła =MID("wyjście",4,3) zwraca łańcuch ści. MIN, funkcja Funkcja MIN zwraca minimalną wartość z listy argumentów. Funkcja MIN zwraca wartość 0, jeśli w zakresach komórek przekazanych jako odwołania do komórki nie znaleziono wartości liczbowych ani nie napotkano błędów. Funkcja MIN() ignoruje komórki tekstowe. Funkcja MINA() zwraca wartość 0, jeśli nie zostanie znaleziona żadna wartość (liczbowa ani tekstowa) i jeśli nie zostanie napotkany błąd. Przekazanie argumentu literału łańcuchowego do funkcji MIN(), na przykład MIN("łańcuch"), powoduje błąd. MIN(liczba_1, liczba_2,...,liczba_30) Formuła =MIN(A1:B100) zwraca najmniejszą wartość z podanej listy wartości. MINUTE, funkcja Funkcja MINUTE oblicza minuty dla wewnętrznej wartości godziny. Minuty są zwracane w postaci liczby z zakresu od 0 do 59. MINUTE(liczba) liczba: wartość godziny w postaci liczby dziesiętnej, dla której ma zostać zwrócona wartość minut. Formuła =MINUTE(NOW()) zwraca bieżącą minutę. 154 Docs

Jeśli w komórce C4 jest wpisana godzina 17:20:00, formuła =MINUTE(C4) zwraca wartość 20. Formuła =MINUTE(0,01388889) zwraca wartość 20, ponieważ jest ona równoważna formule =MINUTE(20/(24*60)), która odwołuje się do daty 1899-30-12 i godziny 00:20:00. MMULT, funkcja Funkcja MMULT oblicza iloczyn dwóch macierzy. Liczba kolumn w pierwszej macierzy musi być taka sama jak liczba wierszy w drugiej macierzy. W macierzy kwadratowej liczba wierszy jest równa liczbie kolumn. MMULT (macierz_1,macierz_2) macierz_1: pierwsza macierz o konkretnej liczbie kolumn. macierz_2: druga macierz o liczbie wierszy równej liczbie kolumn macierzy określonej w argumencie macierz_1. Należy wybrać funkcję MMULT. Należy zaznaczyć zakres wartości będący pierwszą macierzą, wprowadzić przecinek po określonym zakresie i zaznaczyć zakres wartości będący drugą macierzą. Następnie należy nacisnąć klawisz Enter. Macierz wyjściowa zostanie wyświetlona w zakresie, który został zaznaczony jako pierwszy. Odsyłacze pokrewne: Funkcje macierzowe na stronie 114 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji macierzowych. Wstawiane stałe macierzowe w formułach na stronie 114 Program IBM Docs obsługuje wstawiane stałe macierzowe w formułach. Obliczenia macierzy warunkowej na stronie 115 Obliczenia macierzy warunkowej dotyczą macierzy lub formuły macierzowej zawierającej funkcję IF(). MOD, funkcja Funkcja MOD zwraca resztę z dzielenia liczb całkowitych. MOD (liczba_1,liczba_2) W przypadku argumentów będących liczbami całkowitymi ta funkcja zwraca wynik działania dzielna modulo dzielnik, tzn. resztę z dzielenia wartości argumentu liczba_1 przez wartość argumentu liczba_2. Ta funkcja jest zaimplementowana w postaci formuły dzielna - dzielnik * INT(dzielna/dzielnik). Ta formuła zwraca wynik, jeśli argumenty nie są liczbami całkowitymi. Formuła =MOD(22,3)zwraca wartość 1, tzn. resztę z dzielenia 22 przez 3. Formuła =MOD("11,25","2,5") zwraca wartość 1,25. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 155

MODE, funkcja Funkcja MODE zwraca wartość, która najczęściej występuje w zbiorze danych. Jeśli kilka wartości występuje tyle samo razy, zwracana jest najmniejsza z tych wartości. Jeśli żadna wartość nie występuje więcej niż raz, wystąpi błąd. MODE (liczba_1,liczba_2,...,liczba_30) liczba_1, liczba_2,..., liczba_30: wartości liczbowe lub zakresy. W komórkach A1:A11 znajduje się następująca macierz: Tabela 29. funkcji MODE A 1 12 2 8 3 24 4 11 5 5 6 20 7 16 8 9 9 7 10 16 11 33 Formuła =MODE(A1:A11) zwraca wartość 16, ponieważ jest to wartość, która występuje dwa razy w podanej macierzy. MONTH, funkcja Funkcja MONTH zwraca miesiąc dla podanej wartości daty. Miesiąc jest zwracany jako wartość z zakresu od 1 do 12. MONTH(liczba) Zmienna liczba jest wartością daty w postaci liczby dziesiętnej, dla której ma zostać zwrócony miesiąc. Formuła =MONTH(1) zwraca wartość 12, ponieważ argument o wartość 1 odpowiada dacie 1899-12-31. 156 Docs

Uwaga: Program IBM Docs został zaprojektowany w taki sposób, aby był możliwie najbardziej kompatybilny z programem Microsoft Excel. Dlatego jedyne różnice w działaniu tych programów występują w przypadku dat 1900-01-31, 1899-12-31 i 1899-12-30 (lub wartości liczbowych 32, 1i0). N, funkcja Funkcja N zwraca liczbę 1, jeśli argument ma wartość TRUE. Funkcja N zwraca wartość argumentu, jeśli wartość argumentu jest liczbą. Funkcja N zwraca liczbę 0 dla pozostałych argumentów. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. N(wartość) wartość: argument, który ma zostać przekształcony w liczbę. Formuła =N(TRUE) zwraca liczbę 1. Formuła =N(FALSE) zwraca liczbę 0. Formuła =N(100) zwraca liczbę 100. Formuła =N("abc") zwraca liczbę 0. NA, funkcja Funkcja NA zwraca wartość błędu #N/A (niedostępne). NA() Formuła =NA() przekształca zawartość komórki w wartość #NIE DOTYCZY (niedostępne). NETWORKDAYS, funkcja Funkcja NETWORKDAYS zwraca liczbę dni roboczych przypadających między datą początkową a datą końcową. Opcjonalnie można odliczyć listę dni wolnych od pracy. NETWORKDAYS (data_początkowa,data_końcowa,dni_wolne_od_pracy) data_początkowa: data, od której mają być wykonywane obliczenia. Jeśli dzień jest dniem roboczym, jest on uwzględniany w obliczeniach. data_końcowa: data, do której mają być wykonywane obliczenia. Jeśli dzień jest dniem roboczym, jest on uwzględniany w obliczeniach. dni_wolne_od_pracy (opcjonalny argument): lista dni wolnych od pracy. Należy wprowadzić zakres komórek, w których wpisano poszczególne dni wolne od pracy. W celu określenia, jaka liczba dni roboczych przypada między datami 2001-12-15 i 2002-01-15, zostanie użyta data początkowa umieszczona w komórce C3 i data końcowa Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 157

umieszczona w komórce D3. Komórki od F3 do J3 zawierają daty dni wolnych od pracy (Boże Narodzenie i Nowy Rok): 2001-12-24, 2001-12-25,2001-12-26, 2001-12-31, 2002-01-01. Formuła =NETWORKDAYS(C3,D3,F3:J3) zwraca następującą liczbę dni roboczych: 17. NOT, funkcja Funkcja NOT zwraca negację wartości logicznej. NOT(wartość_logiczna) wartość_logiczna: dowolna wartość, która ma zostać zanegowana. =NOT(A) W przypadku wartości A=TRUE wynikiem będzie wartość A=FALSE. Odsyłacze pokrewne: Funkcje logiczne na stronie 117 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji logicznych. NOW, funkcja Funkcja NOW zwraca datę i godzinę systemową. Wartość jest aktualizowana podczas przeliczania wartości w dokumencie oraz po każdej modyfikacji wartości komórki. NOW() Formuła =NOW()-A1 zwraca różnicę między datą zawartą w komórce A1 oraz bieżącą datą i godziną. Wynik należy sformatować jako liczbę. ODD, funkcja Funkcja ODD zaokrągla liczbę dodatnią w górę do najbliższej nieparzystej liczby całkowitej lub liczbę ujemną w dół do najbliższej nieparzystej liczby całkowitej. ODD(liczba) Funkcja zwraca liczbę liczba zaokrągloną do najbliższej nieparzystej liczby całkowitej (w kierunku od zera). Formuła =ODD("1,2") zwraca wartość 3. Formuła =ODD(1) zwraca wartość 1. Formuła =ODD(0) zwraca wartość 1. 158 Docs

Formuła =ODD("-3,1") zwraca wartość -5. OFFSET, funkcja Funkcja OFFSET zwraca wartość z komórki, której położenie jest określone jako przesunięcie o określoną liczbę wierszy i kolumn względem innej komórki. OFFSET(odwołanie,wiersze,kolumny,wysokość,szerokość) odwołanie: komórka, od której funkcja rozpoczyna wyszukiwanie nowego odwołania. wiersze: liczba komórek, o którą odwołanie zostanie przesunięte w górę (wartość ujemna) lub w dół. kolumny: liczba kolumn, o którą odwołanie zostanie przesunięte w lewo (wartość ujemna) lub w prawo. wysokość (opcjonalny argument): wysokość obszaru rozpoczynającego się w nowej pozycji odwołania. szerokość (opcjonalny argument): szerokość obszaru rozpoczynającego się w nowej pozycji odwołania. Formuła =OFFSET(A1,2,2) zwraca wartość komórki C3 (tj. komórki przesuniętej względem komórki A1 o dwa wiersze w dół i dwie kolumny w prawo). Jeśli komórka C3 zawiera wartość 100, funkcja zwróci wartość 100. Formuła =SUM(OFFSET(A1,2,2,5,6)) zwraca sumę wartości z obszaru zaczynającego się od komórki C3. Obszar ten ma wysokość pięciu wierszy oraz szerokość sześciu kolumn (obszar=c3:h7). OR, funkcja Funkcja OR zwraca wartość TRUE, jeśli co najmniej jeden argument ma wartość TRUE. Wartość FALSE jest zwracana tylko wtedy, gdy wszystkie argumenty mają wartość logiczną FALSE. Argumentami funkcji OR są wyrażenia logiczne (TRUE, 1<5, 2+3=7, B8<10) zwracające wartości logiczne albo macierze (A1:C3) z wartościami logicznymi. Uwaga: Jeśli funkcja przyjmuje pojedynczą wartość, lecz wprowadzono zakres komórek, używana jest taka wartość, która znajduje się w tej samej kolumnie lub wierszu co formuła. Jeśli wprowadzono zakres znajdujący się poza bieżącą kolumną lub wierszem formuły, funkcja zwraca wartość błędu #WARTOŚĆ!. OR(wartość_logiczna_1, wartość_logiczna_2,...,wartość_logiczna_30) wartość_logiczna_1, wartość_logiczna_2,..., wartość_logiczna_30: warunki do sprawdzenia. Wszystkie warunki mogą mieć wartość TRUE lub FALSE. Jeśli jako argument wprowadzono zakres, funkcja używa takiej wartości z zakresu, która znajduje się w bieżącej kolumnie lub wierszu. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 159

Mają zostać sprawdzone wartości logiczne wpisów 12<11, 13>22 i 45=45. Formuła =OR(12<11,13>22,45=45) zwraca wartość TRUE. Formuła =OR(FALSE,TRUE) zwraca wartość TRUE. Odsyłacze pokrewne: Funkcje logiczne na stronie 117 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji logicznych. PI, funkcja Funkcja PI zwraca liczbę 3,14159265358979, czyli wartość matematycznej stałej pi z dokładnością do 14 miejsc po przecinku. PI() Formuła =PI() zwraca wartość 3,14159265358979. POWER, funkcja Funkcja POWER zwraca liczbę podniesioną do podanej potęgi. POWER(podstawa,potęga) Funkcja POWER zwraca wartość określoną jako argument podstawa podniesioną do potęgi określonej jako argument potęga. Ten sam wynik można otrzymać, używając operatora potęgowania ^: Podstawa^Potęga Formuła =POWER(4,3) zwraca wartość 64, tj. 4 podniesione do potęgi 3. Formuła =4^3 także zwraca wartość 4 podniesioną do potęgi 3. PRODUCT, funkcja Funkcja PRODUCT mnoży wszystkie liczby podane jako argumenty i zwraca ich iloczyn. PRODUCT(liczba_1, liczba_2,...,liczba_30) liczba_1,..., liczba_30: co najwyżej 30 argumentów, których iloczyn ma zostać obliczony. Funkcja PRODUCT zwraca wartość liczba_1 * liczba_2 * liczba_3 *... 160 Docs

Formuła =PRODUCT(2,3,4) zwraca wartość 24. PROPER, funkcja Funkcja PROPER pierwsze litery słów z danego łańcucha tekstowego zamienia na wielkie litery. PROPER (tekst) tekst: tekst do przekształcenia. Formuła PROPER("ibm software lab") zwraca łańcuch Ibm Software Lab. RADIANS, funkcja Funkcja RADIANS przekształca stopnie w radiany. RADIANS (kąt) kąt: kąt podany w stopniach, który ma zostać przekształcony. Formuła =RADIANS(270) zwraca 270 stopni w radianach: 4,71238898 (3π/2 radianów). RAND, funkcja Funkcja RAND zwraca liczbę losową z zakresu od 0 do 1. RAND () Każde wywołanie tej funkcji powoduje wygenerowanie nowej wartości losowej. Formuła =RAND() zwraca wartość z zakresu od 0 do 1. RANDBETWEEN, funkcja Funkcja RANDBETWEEN zwraca losową liczbę całkowitą z podanego zakresu. RANDBETWEEN(dolne_ograniczenie, górne_ograniczenie) Ta funkcja zwraca losową liczbę całkowitą z przedziału domkniętego określonego przez wartości argumentów dolne_ograniczenie i górne_ograniczenie. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 161

Funkcja generuje nową liczbę losową przy każdej operacji ponownego obliczania wykonywanej przez program IBM Docs. Aby ręcznie wymusić ponowne obliczanie, należy nacisnąć klawisze Shift+Ctrl+F9. Formuła =RANDBETWEEN(20,30) zwraca liczbę całkowitą z przedziału od 20 do 30. RANK, funkcja Funkcja RANK zwraca pozycję, którą liczba zajmuje w próbce. RANK (liczba, odwołanie, porządek) liczba: wartość, której pozycja ma zostać określona. odwołanie: macierz lub zakres danych w próbce. kolejność (opcjonalny argument): porządek sekwencji. Wartość 0 oznacza porządek malejący (od ostatniego do pierwszego elementu macierzy). Jest to wartość domyślna. Wartość 1 oznacza porządek rosnący (od pierwszego do ostatniego elementu macierzy). Formuła =RANK(A10,A1:A50) zwraca pozycję wartości z komórki A10, którą ta wartość zajmuje w zakresie wartości z komórek A1:A50. Jeśli wartość podana jako argument liczba nie występuje w zakresie, zostanie wyświetlony komunikat o błędzie. REPLACE, funkcja Funkcja REPLACE zastępuje część tekstu podanym łańcuchem tekstowym. Przy użyciu tej funkcji można zastępować zarówno znaki, jak i liczby, które są automatycznie przekształcane w tekst. Wynik działania tej funkcji jest zawsze wyświetlany jako tekst. Każdy tekst zawierający liczby należy ująć w cudzysłów, jeśli nie ma być on interpretowany jako liczba. REPLACE(tekst,pozycja,długość,nowy_łańcuch) tekst: tekst, którego część ma zostać zastąpiona. pozycja: pozycja w tekście, od której rozpoczyna się część przeznaczona do zastąpienia. długość: liczba znaków, które mają zostać zastąpione w tekście podanym jako argument tekst. nowy_łańcuch: łańcuch, który ma zastąpić część tekstu podanego jako argument tekst. Formuła =REPLACE("1234567",1,1,"444") zwraca wartość "444234567". Jeden znak na pozycji 1 jest zastępowany przez cały łańcuch określony jako argument nowy_łańcuch. REPT, funkcja Funkcja REPT powtarza łańcuch znaków określoną liczbę razy. Łańcuch wynikowy może mieć co najwyżej 255 znaków. 162 Docs

REPT (tekst, liczba) tekst: tekst, który ma zostać powtórzony. liczba: liczba powtórzeń. Formuła REPT("Dzień dobry",2) zwraca wartość Dzień dobrydzień dobry. RIGHT, funkcja Funkcja RIGHT zwraca ostatni znak lub określoną liczbę ostatnich znaków łańcucha tekstowego. RIGHT (tekst, liczba) tekst: tekst, którego ostatnia część ma zostać zwrócona. liczba (opcjonalny argument): liczba znaków (liczonych od końca tekstu), która ma zostać zwrócona. Formuła RIGHT("Jan",2) zwraca wartość an. RIGHTB, funkcja W językach, w których są używane zestawy znaków dwubajtowych, funkcja RIGHTB zwraca określoną liczbę bajtów z końca łańcucha tekstowego. RIGHTB (tekst, liczba) tekst: tekst, którego końcowa część (o długości określonej jako argument liczba) ma zostać zwrócona. liczba (opcjonalny argument): liczba znaków (bajtów) z końca tekstu, które mają zostać zwrócone. Funkcja RIGHTB zlicza znaki interpunkcyjne i spacje jako znaki. Jeśli pierwszy bajt zwracanego tekstu jest drugą połową znaku dwubajtowego, funkcja RIGHTB zastępuje niepełny znak spacją. Formuła RIGHTB("Jeden bajt",4) zwraca łańcuch bajt. ROMAN, funkcja Funkcja ROMAN przekształca cyfry arabskie w rzymskie jako tekst. ROMAN (liczba,forma) liczba: cyfry arabski, które mają zostać przekształcone. forma: liczba określająca typ cyfr rzymskich. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 163

Formuła =ROMAN(499,0) zwraca cyfry rzymskie w stylu klasycznym dla liczby 499 (CDXCIX). Formuła =ROMAN(499,1) zwraca wartość LDVLIV. Formuła =ROMAN(499,2) zwraca wartość XDIX. Formuła =ROMAN(499,3) zwraca wartość VDIV. ROUND, funkcja Funkcja ROUND zwraca liczbę zaokrągloną do określonej liczby miejsc dziesiętnych. Ta funkcja zaokrągla podaną wartość do najbliższej liczby. Podobne operacje są wykonywane przez funkcje ROUNDDOWN i ROUNDUP. ROUND(liczba, liczba_miejsc_dziesiętnych) Zwraca wartość określoną jako argument liczba zaokrągloną do liczby miejsc dziesiętnych określonej jako argument liczba_miejsc_dziesiętnych. Jeśli argument liczba_miejsc_dziesiętnych został pominięty lub ma wartość 0, funkcja zaokrągla podaną wartość do najbliższej liczby całkowitej. Jeśli argument liczba_miejsc_dziesiętnych ma ujemną wartość, funkcja zaokrągla podaną wartość z dokładnością do najbliższego rzędu dziesiątek, setek, tysięcy itd. Formuła =ROUND("2,348",2) zwraca wartość 2,35. Formuła =ROUND("-32,4834",3) zwraca wartość -32,483. Aby wyświetlić wszystkie miejsca dziesiętne, należy zmienić format komórki. Formuła =ROUND("2,348",0) zwraca wartość 2. Formuła =ROUND("2,5") zwraca wartość 3. Formuła =ROUND("987,65",-2) zwraca wartość 1000. ROUNDDOWN, funkcja Funkcja ROUNDDOWN zaokrągla podaną liczbę w kierunku do zera z określoną dokładnością. Podobne operacje wykonują funkcje ROUNDUP i ROUND. ROUNDDOWN(liczba, liczba_miejsc_dziesiętnych) Zwraca wartość określoną jako argument liczba zaokrągloną w kierunku do zera z dokładnością do liczby miejsc dziesiętnych określonej jako argument liczba_miejsc_dziesiętnych. Jeśli argument liczba_miejsc_dziesiętnych został pominięty lub ma wartość 0, funkcja zaokrągla podaną wartość w kierunku do zera z dokładnością do liczby całkowitej. Jeśli argument liczba_miejsc_dziesiętnych ma ujemną wartość, funkcja zaokrągla podaną wartość w kierunku do zera z dokładnością do najbliższego rzędu dziesiątek, setek, tysięcy itd. 164 Docs

Formuła =ROUNDDOWN("1,234",2) zwraca wartość 1,23. Formuła =ROUNDDOWN("45,67",0) zwraca wartość 45. Formuła =ROUNDDOWN("-45,67") zwraca wartość -45. Formuła =ROUNDDOWN("987,65",-2) zwraca wartość 900. ROUNDUP, funkcja Funkcja ROUNDUP zaokrągla podaną liczbę w kierunku od zera z określoną dokładnością. Podobne operacje wykonują funkcje ROUNDDOWN i ROUND. ROUNDUP(liczba, liczba_miejsc_dziesiętnych) Zwraca wartość określoną jako argument liczba zaokrągloną w kierunku od zera z dokładnością do liczby miejsc dziesiętnych określonej jako argument liczba_miejsc_dziesiętnych. Jeśli argument liczba_miejsc_dziesiętnych został pominięty lub ma wartość 0, funkcja zaokrągla podaną wartość w kierunku od zera z dokładnością do liczby całkowitej. Jeśli argument liczba_miejsc_dziesiętnych ma ujemną wartość, funkcja zaokrągla podaną wartość w kierunku od zera z dokładnością do najbliższego rzędu dziesiątek, setek, tysięcy itd. Formuła =ROUNDUP("1,1111",2) zwraca wartość 1,12. Formuła =ROUNDUP("1,2345",2) zwraca wartość 1,3. Formuła =ROUNDUP("45,67",0) zwraca wartość 46. Formuła =ROUNDUP("-45,67") zwraca wartość 46. Formuła =ROUNDUP("987,65",-2) zwraca wartość 1000. ROW, funkcja Funkcja ROW zwraca numer wiersza odwołania do komórki. ROW, funkcja W przypadku odwołania do komórki funkcja ROW zwraca numer wiersza komórki. ROW(odwołanie) odwołanie: komórka, obszar lub nazwa obszaru. Jeśli odwołanie nie zostanie wskazane, znajdowany jest numer wiersza komórki, która zawiera formułę. Odwołanie do bieżącej komórki jest ustawiane automatycznie. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 165

Formuła =ROW(B3) zwraca wartość 3, ponieważ odwołanie przywołuje trzeci wiersz tabeli. Formuła {=ROW(D5:D8)} zwraca macierz jednokolumnową (5,6,7,8), ponieważ określone odwołanie zawiera wiersze od 5 do 8. Formuła =ROW(D5:D8) zwraca wartość 5. Formuły {=ROW(A1:E1)} i =ROW(A1:E1) zwracają wartość 1. Formuła =ROW() zwraca wartość 3, jeśli zostanie wprowadzona w wierszu 3. ROWS, funkcja Funkcja ROWS zwraca liczbę wierszy znajdujących się w określonej macierzy lub w obszarze określonym przy użyciu odwołania. ROWS(macierz) macierz: odwołanie do obszaru lub nazwa obszaru, którego łączna liczba wierszy ma zostać określona. Formuła =ROWS(B5) zwraca wartość 1, ponieważ komórka zawiera tylko jeden wiersz. Formuła =ROWS(A10:B12) zwraca wartość 3. Formuła =ROWS(Królik) zwraca wartość 2, jeśli obszar (C1:D3) ma nazwę Królik. SEARCH, funkcja Funkcja SEARCH zwraca pozycję segmentu tekstowego w łańcuchu znaków. Opcjonalnie można określić miejsce rozpoczęcia wyszukiwania. Wyszukiwany tekst może być liczbą lub dowolną sekwencją znaków. Podczas wyszukiwania wielkie i małe litery nie są rozróżniane. SEARCH(tekst_wyszukiwany, tekst, pozycja) tekst_wyszukiwany: tekst do wyszukania. Argument tekst_wyszukiwany może także zawierać znaki wieloznaczne. Aby zastąpić dowolny jeden znak, należy użyć znaku zapytania (?) w odpowiednim miejscu warunku. Aby zastąpić dowolną liczbę kolejnych znaków, należy użyć znaku gwiazdki (*). Na przykład literał B* pozwoli znaleźć wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B, a literał B??? - wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B i zawierające trzy inne znaki. Aby znaleźć znak zapytania lub gwiazdkę, przed znakiem? lub * należy wpisać tyldę (~). tekst: tekst, który jest przeszukiwany. pozycja (opcjonalny argument): pozycja w tekście, od której rozpoczyna się wyszukiwanie. Formuła =SEARCH(54,998877665544) zwraca wartość 10. 166 Docs

SECOND, funkcja Funkcja SECOND zwraca liczbę sekund dla podanej wartości godziny. Liczba sekund jest zwracana jako liczba całkowita z zakresu 0-59. SECOND(liczba) liczba: godzina podana jako liczba dziesiętna, dla której ma zostać zwrócona liczba sekund. Formuła =SECOND(NOW()) zwraca bieżącą sekundę. Jeśli w komórce C4 jest wpisana godzina 17:20:17, formuła =SECOND(C4) zwraca wartość 17. Formuła =SECOND(0,00019676)) zwraca wartość 17, ponieważ jest równoważna formule =SECOND(17/(24*60*60)), która odwołuje się do daty 1899-30-12 i godziny 00:00:17. SHEET, funkcja Funkcja SHEET zwraca numer arkusza odwołania lub łańcuch reprezentujący nazwę arkusza. Jeśli nie zostaną wprowadzone żadne argumenty, wynikiem będzie numer arkusza znajdującego się w arkuszu kalkulacyjnym zawierającym formułę. SHEET(odwołanie) odwołanie (opcjonalny argument): odwołanie do komórki, odwołanie do obszaru lub nazwa arkusza. Formuła =SHEET(Arkusz2!A1) zwraca wartość 2, jeśli Arkusz2 jest drugim arkuszem w arkuszu kalkulacyjnym. SIN, funkcja Funkcja SIN zwraca sinus podanego kąta. SIN (liczba) Ta funkcja zwraca sinus podanego kąta. Formuła =SIN(PI()) zwraca wartość 0, w przybliżeniu (pi radianów). Formuła =SIN(PI()/2) zwraca wartość 1 (pi/2 radianów). Formuła =SIN(RADIANS(30)) zwraca wartość 0,5 (pi/2 radianów). Sinus 30 stopni wynosi 0,5. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 167

SINH, funkcja Funkcja SINH zwraca sinus hiperboliczny liczby. SINH (liczba) Ta funkcja zwraca sinus hiperboliczny liczby. Formuła =SINH(1) zwraca wartość 1,175201194. Formuła =SINH(-1) zwraca wartość -1,175201194. Formuła =2,868*SINH(0,0342*1,03) zwraca wartość 0,101049063. Prawdopodobieństwo uzyskania wyniku nieprzekraczającego 1,03 sekundy wynosi 0,101049063. SMALL, funkcja Funkcja SMALL zwraca n-tą najmniejszą wartość ze zbioru wartości. SMALL(macierz,n-ta_pozycja) macierz: zakres komórek zawierający zbiór wartości. n-ta_pozycja: ranking wartości ze względu na jej wielkość. Formuła =SMALL(A1:C50,2) zwraca drugą najmniejszą wartość z zakresu komórek A1:C50. SQRT, funkcja Funkcja SQRT zwraca dodatni pierwiastek kwadratowy z podanej liczby. SQRT (liczba) Zwraca dodatni pierwiastek kwadratowy z wartości określonej jako argument liczba. Formuła =SQRT(16) zwraca wartość 4. Formuła =SQRT(-16) zwraca błąd o treści niepoprawny argument. STDEV, funkcja Funkcja STDEV oblicza odchylenie standardowe na podstawie podanej próbki. STDEV(liczba_1,liczba_2,...,liczba_30) liczba_1, liczba_2,..., liczba_30: wartości liczbowe lub zakresy reprezentujące próbkę wyznaczoną z całej populacji. 168 Docs

Formuła =STDEV(A1:A50) zwraca szacowane odchylenie standardowe na podstawie przywoływanych danych. STDEVP, funkcja Funkcja STDEVP oblicza odchylenie standardowe dla całej populacji. STDEVP(liczba_1,liczba_2,...,liczba_30) liczba_1, liczba_2,..., liczba_30: wartości liczbowe lub zakresy reprezentujące próbkę wyznaczoną z całej populacji. Formuła =STDEVP(A1:A50) zwraca odchylenie standardowe dla przywoływanych danych. SUBSTITUTE, funkcja Funkcja SUBSTITUTE wstawia nowy segment tekstu zamiast starego segmentu tekstu w podanym tekście. SUBSTITUTE (tekst,stary_segment_tekstu,nowy_segment_tekstu,liczba_wystąpień) tekst: tekst, którego segmenty mają zostać zastąpione. stary_segment_tekstu: segment tekstu, który ma zostać zastąpiony nowym segmentem tekstu (określoną liczbę razy). nowy_segment_tekstu: segment tekstu, który ma zastąpić stary segment tekstu. liczba_wystąpień (opcjonalny argument): wskazuje, ile wystąpień starego segmentu tekstu należy zastąpić. Jeśli argument ten nie został określony, zostaną zastąpione wszystkie wystąpienia starego segmentu tekstu. Formuła =SUBSTITUTE("123123123","3","abc") zwraca łańcuch 12abc12abc12abc. Formuła =SUBSTITUTE("123123123","3","abc",2) zwraca łańcuch 12312abc123. SUBTOTAL, funkcja Funkcja SUBTOTAL oblicza sumy częściowe. Jeśli dany zakres już zawiera sumy częściowe, nie będą one używane w dalszych obliczeniach. SUBTOTAL (funkcja, zakres) funkcja: liczba oznaczająca jedną z funkcji przedstawionych w poniższej tabeli: Tabela 30. Indeksy funkcji i odpowiadające im funkcje Indeks funkcji Funkcja 1 AVERAGE 2 COUNT Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 169

Tabela 30. Indeksy funkcji i odpowiadające im funkcje (kontynuacja) Indeks funkcji Funkcja 3 COUNTA 4 MAX 5 MIN 6 PRODUCT 7 STDEV 8 STDEVP 9 SUM 10 VAR 11 VARP zakres: zakres komórek. SUM, funkcja Funkcja SUM dodaje wszystkie liczby z danego zakresu komórek. SUM(liczba_1,liczba_2,...,liczba_30) liczba_1,..., liczba_30: co najwyżej 30 argumentów, których suma ma zostać obliczona. Wprowadzenie liczb 2,3i4wpolach tekstowych Liczba 1, Liczba 2 i Liczba 3 spowoduje zwrócenie wyniku 9. Formuła =SUM(A1,A3,B5) oblicza sumę trzech komórek. Formuła =SUM(A1:E10) oblicza sumę wszystkich komórek z zakresu od A1 do E10. Warunki połączone operatorem logicznym AND mogą być używane z funkcją SUM() w następujący sposób: Założenie na potrzeby przykładu: do tabeli wprowadzono wartości z faktur. Kolumna A zawiera daty wystawienia faktur, a kolumna B - kwoty. Potrzebna jest formuła zwracająca sumę wszystkich kwot tylko dla konkretnego miesiąca, na przykład tylko kwot dla okresu >=2008-01-01 do <2008-02-01. Zakres z wartościami dat to komórki A1:A40, a zakres z kwotami do zsumowania to komórki B1:B40. Komórka C1 zawiera datę początkową faktur do uwzględnienia (2008-01-01), a komórka C2 datę, która już nie ma być uwzględniana (2008-02-01). Należy wprowadzić następującą formułę jako formułę macierzową: =SUM((A1:A40>=C1)*(A1:A40<C2)*B1:B40) Aby wprowadzić tę formułę jako formułę macierzową, w celu zamknięcia formuły należy nacisnąć klawisze Shift+Ctrl+Enter zamiast samego klawisza Enter. Formuła zostanie wyświetlona w nawiasach klamrowych na pasku formuły. {=SUM((A1:A40>=C1)*(A1:A40<C2)*B1:B40)} 170 Docs

Formuła jest oparta na założeniu, że wynikiem porównania jest 1 w przypadku spełnienia kryteriumi0wprzypadku jego niespełnienia. Poszczególne wyniki porównania są traktowane jako macierz i używane podczas mnożenia macierzy, a następnie poszczególne wartości są sumowane w celu uzyskania macierzy wynikowej. SUMIF, funkcja Funkcja SUMIF sumuje zawartość komórek zgodnie z podanymi kryteriami. Funkcja ta służy do przeglądania zakresu w przypadku wyszukiwania określonej wartości. SUMIF(zakres, kryteria, zakres_sumowania) zakres: zakres, do którego mają zostać zastosowane kryteria. kryteria: kryterium wyszukiwania lub odwołanie do komórki zawierającej kryterium. Jeśli kryterium jest określane w formule, należy je ująć w cudzysłów. Argument kryteria może także zawierać znaki wieloznaczne. Aby zastąpić dowolny jeden znak, należy w odpowiednim miejscu warunku wpisać znak? (znak zapytania). Aby zastąpić dowolną liczbę kolejnych znaków, należy wpisać znak * (gwiazdkę). Na przykład literał B* pozwoli znaleźć wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B, a literał B??? - wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B i zawierające trzy inne znaki. Aby znaleźć znak zapytania lub gwiazdkę, przed znakiem? lub * należy wpisać tyldę (~). zakres_sumowania: zakres zawierający wartości, które mają zostać zsumowane. Jeśli ten argument nie został określony, sumowane są wartości określone przy użyciu argumentu zakres. Formuła sumująca tylko liczby ujemne: =SUMIF(A1:A10,"<0"). Formuła =SUMIF(A1:A10,">0",B1:10) sumuje wartości z zakresu B1:B10 tylko wtedy, gdy odpowiednie wartości w zakresie A1:A10 spełniają kryterium >0. y składni, której można użyć w funkcji SUMIF(), znajdują się w opisie funkcji COUNTIF(). SUMPRODUCT, funkcja Funkcja SUMPRODUCT służy do mnożenia odpowiadających sobie elementów z podanych macierzy i zwraca sumę tych iloczynów. SUMPRODUCT (macierz_1,macierz_2,...,macierz_30) macierz_1, macierz_2,..., macierz_30: macierze, których elementy mają zostać pomnożone. Na liście argumentów musi znajdować się co najmniej jedna macierz. Jeśli określono tylko jedną macierz, wszystkie jej elementy są sumowane. Formuła =SUMPRODUCT(A1:D1,A2:D2,A3:D3) zwraca wartość 158. Gdzie: Macierz A1:D1 zawiera informacje o liczbie sprzedanych jednostek. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 171

Macierz A2:D2 zawiera informacje o cenach jednostkowych. Macierz A3:D3 zawiera informacje o procentowej wartości rabatu. W każdej kolumnie funkcja SUMPRODUCT mnoży liczbę sprzedanych jednostek przez cenę i przez rabat, a następnie sumuje cztery iloczyny. Tabela 31. funkcji SUMPRODUCT A B C D 1 2 5 1 0 2 5,00 20,00 100,00 1,00 3,80,50 1,00,90 Odsyłacze pokrewne: Funkcje macierzowe na stronie 114 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji macierzowych. Wstawiane stałe macierzowe w formułach na stronie 114 Program IBM Docs obsługuje wstawiane stałe macierzowe w formułach. Obliczenia macierzy warunkowej na stronie 115 Obliczenia macierzy warunkowej dotyczą macierzy lub formuły macierzowej zawierającej funkcję IF(). T, funkcja Funkcja T przekształca liczbę w pusty łańcuch tekstowy. T(wartość) wartość: wartość do przekształcenia. Jako argumentu można także użyć odwołania. Jeśli komórka odwołania zawiera liczbę lub formułę, której wynikiem jest liczba, wynikiem jest pusty łańcuch. Uwaga: Jeśli argument wartość jest łańcuchem, funkcja T zwraca bezpośrednio ten łańcuch. Formuła =T(12345) (jeśli wartość 12345 jest sformatowana jako liczba) zwraca pusty łańcuch "". Formuła =T("12345") zwraca wartość 12345. TEXT, funkcja Funkcja TEXT przekształca liczbę w tekst zgodnie z podanym formatem. TEXT (wartość, kod_formatowania) wartość: wartość do przekształcenia. kod_formatowania: tekst opisujący format. Należy używać separatorów dziesiętnych i separatorów tysięcy zgodnych z językiem określonym w formacie komórki. 172 Docs

TIME, funkcja Funkcja TIME zwraca bieżącą wartość godziny na podstawie podanych wartości godziny, minuty i sekundy. Przy użyciu tej funkcji można przekształcić godzinę złożoną z tych trzech elementów w dziesiętną wartość godziny. TIME(godzina, minuta, sekunda) godzina: liczba całkowita reprezentująca godzinę. minuta: liczba całkowita reprezentująca minutę. sekunda: liczba całkowita reprezentująca sekundę. Formuła =TIME("0,0,0") zwraca wartość 00:00:00. Formuła =TIME("4,20,4") zwraca wartość 04:20:04. TIMEVALUE, funkcja Funkcja TIMEVALUE zwraca podany tekst (ujęty w cudzysłów) jako godzinę wyrażoną w wewnętrznym formacie liczbowym (wskazuje możliwy format wprowadzania godziny). Wewnętrzny format liczbowy ma postać liczby dziesiętnej i wynika z systemu dat, który jest używany przez program IBM Docs do obliczania wartości dat. TIMEVALUE("tekst") tekst: poprawne wyrażenie godziny ujęte w cudzysłów. Formuła =TIMEVALUE("24:00") zwraca wartość 0. Jeśli używany format godziny to GG:MM:SS, zostanie zwrócona wartość 00:00:00. TODAY, funkcja Funkcja TODAY zwraca bieżącą datę systemową komputera. Wartość ta jest aktualizowana za każdym razem, gdy dokument jest otwierany lub modyfikowany. TODAY() Funkcja TODAY nie ma argumentów. Formuła =TODAY() zwraca bieżącą datę systemową komputera. TRIM, funkcja Funkcja TRIM usuwa spacje z początku łańcucha lub wyrównuje zawartość komórki do lewej strony. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 173

TRIM(tekst) tekst: tekst, w którym mają zostać usunięte wiodące spacje, lub komórka, której treść ma zostać wyrównana do lewej strony. TRIM(" witam") zwraca wartość "witam". TRUE, funkcja Funkcja TRUE zwraca wartość logiczną TRUE. Funkcja TRUE() nie wymaga argumentu i zawsze zwraca logiczną wartość TRUE. TRUE() Jeśli A=TRUE i B=FALSE, to: Formuła =AND(A,B) zwraca wartość FALSE. Formuła =OR(A,B) zwraca wartość TRUE. Formuła =NOT(AND(A,B)) zwraca wartość TRUE. Odsyłacze pokrewne: Funkcje logiczne na stronie 117 Niniejsza lista funkcji może być używana jako skorowidz poszczególnych funkcji logicznych. TRUNC, funkcja Funkcja TRUNC obcina liczbę przez usunięcie miejsc dziesiętnych. TRUNC(liczba, liczba_miejsc_dziesiętnych) Zwraca wartość argumentu liczba obciętą do liczby miejsc dziesiętnych nie większej niż liczba określona jako argument liczba_miejsc_dziesiętnych. Nadmiarowe miejsca dziesiętne są usuwane niezależnie od znaku. Formuła TRUNC(Liczba; 0) zwraca ten sam wynik co formuła INT(Liczba) dla liczb dodatnich, ale w przypadku liczb ujemnych zaokrągla wartość w kierunku do zera. Formuła =TRUNC("1,239",2) zwraca wartość 1,23. Cyfra 9 jest obcinana. Formuła =TRUNC("-1,234999",3) zwraca wartość "-1,234". Wszystkie cyfry 9 są obcinane. TYPE, funkcja Funkcja TYPE zwraca typ podanej wartości. W przypadku wystąpienia błędu funkcja zwraca wartość logiczną lub liczbową. 174 Docs

TYPE(wartość) wartość: konkretna wartość, dla której ma zostać określony typ danych. Wartości zwracane: 1 (oznacza liczbę), 2 (oznacza tekst), 4 (oznacza wartość boolowską), 8 (oznacza formułę), 16 (oznacza wartość błędu). Formuła =TYPE(C2) zwraca wartość 2. Formuła =TYPE(D9) zwraca wartość 1. UPPER, funkcja Funkcja UPPER zamienia wszystkie małe litery z łańcucha określonego w polu tekst na wielkie litery. UPPER(tekst) tekst: tekst, w którym małe litery mają zostać zamienione na wielkie. Formuła =UPPER("Dzień dobry") zwraca tekst DZIEŃ DOBRY. VALUE, funkcja Funkcja VALUE przekształca tekst w liczbę. VALUE (tekst) tekst: tekst przekształcany w liczbę. Formuła =VALUE("4321") zwraca wartość 4321. Uwaga: Jeśli łańcucha tekstowego nie można przekształcić w liczbę, funkcja VALUE zwraca wynik #WARTOŚĆ!. VLOOKUP, funkcja Funkcja VLOOKUP umożliwia wyszukiwanie pionowe za pomocą odwołania do przylegających komórek. Funkcja VLOOKUP umożliwia sprawdzenie, czy określona wartość znajduje się w pierwszej kolumnie macierzy. Funkcja zwraca następnie wartość do tego samego wiersza konkretnej kolumny macierzy określonej przez indeks. VLOOKUP(kryterium_wyszukiwania, macierz, indeks, porządek_sortowania) Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 175

kryterium_wyszukiwania: wartość wyszukiwana w pierwszej kolumnie macierzy. Argument kryterium_wyszukiwania może także zawierać znaki wieloznaczne. Aby zastąpić dowolny jeden znak, należy w odpowiednim miejscu warunku wpisać znak? (znak zapytania). Aby zastąpić dowolną liczbę kolejnych znaków, należy wpisać znak * (gwiazdkę). Na przykład literał B* pozwoli znaleźć wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B, a literał B??? - wszystkie łańcuchy zaczynające się od litery B i zawierające trzy inne znaki. Aby znaleźć znak zapytania lub gwiazdkę, przed znakiem? lub * należy wpisać tyldę (~). macierz: odwołanie. indeks: numer kolumny macierzy zawierającej wartość, która ma zostać zwrócona. Pierwsza kolumna ma numer 1. porządek_sortowania (opcjonalny argument): argument wskazujący, czy pierwsza kolumna macierzy została posortowana w porządku rosnącym. Jeśli pierwsza kolumna nie została posortowana w porządku rosnącym, należy wprowadzić wartość boolowską FALSE. Posortowane kolumny można przeszukiwać o wiele szybciej i funkcja zawsze zwraca wartość z zakresu od najmniejszej do największej wartości na posortowanej liście. W przypadku nieposortowanych list wyszukiwana wartość musi zostać dokładnie dopasowana. W przeciwnym razie funkcja zwróci komunikat #N/A (niedostępne). W komórce A1 ma zostać wprowadzony numer dania w menu, a w sąsiedniej komórce (B1) natychmiast ma zostać wyświetlona nazwa dania jako tekst. Przypisania numeru do nazwy znajdują się w macierzy D1:E100. Komórka D1 zawiera wartość 100, a komórka E1 zawiera nazwę Zupa jarzynowa i tak dalej dla 100 pozycji menu. Numery w kolumnie D są posortowane w porządku rosnącym, dlatego opcjonalny argument porządek_sortowania jest niepotrzebny. W komórce B1 należy wprowadzić następującą formułę: =VLOOKUP(A1, D1:E100, 2) Bezpośrednio po wprowadzeniu numeru w komórce A1 w komórce B1 zostanie wyświetlony odpowiedni tekst znajdujący się w drugiej kolumnie odwołania D1:E100. Wprowadzenie nieistniejącego numeru spowoduje wyświetlenie tekstu dla następnego numeru. Jeśli użycie nieistniejącego numeru ma spowodować zamiast tego wygenerowanie komunikatu o błędzie, jako ostatni argument formuły należy wprowadzić wartość FALSE. VAR, funkcja Funkcja VAR szacuje wariancję na podstawie próbki. VAR (liczba_1,liczba_2,...,liczba_30) liczba_1, liczba_2,..., liczba_30: wartości liczbowe lub zakresy reprezentujące próbkę wyznaczoną z całej populacji. Uwaga: Jeśli dane reprezentują całą populację, do obliczenia wariancji należy użyć funkcji VARP. Wartości logiczne (TRUE i FALSE) oraz tekst są ignorowane. Jeśli nie należy ignorować wartości logicznych i tekstu, do obliczenia wariancji należy użyć funkcji VARA. =VAR(A1:A50) 176 Docs

VARA, funkcja Funkcja VARA szacuje wariancję na podstawie próbki. Oprócz liczb uwzględniane są również wartości tekstowe i logiczne (TRUE i FALSE). VARA (wartość_1,wartość_2,...,wartość_30) wartość_1, wartość_2,..., wartość_30: wartości lub zakresy reprezentujące próbkę wyznaczoną z całej populacji. Argumenty zawierające wartość TRUE są wartościowane jako 1, a argumenty zawierające tekst lub wartość FALSE są wartościowane jako 0 (zero). Uwaga: Jeśli dane reprezentują całą populację, do obliczenia wariancji należy użyć funkcji VARPA. Jeśli nie należy uwzględniać wartości logicznych ani tekstowych, należy użyć funkcji VAR. =VARA(A1:A50) VARP, funkcja Funkcja VARP oblicza wariancję na podstawie całej populacji. VARP (liczba_1,liczba_2,...,liczba_30) liczba_1, liczba_2,..., liczba_30: wartości liczbowe lub zakresy reprezentujące całą populację. Uwaga: Jeśli dane reprezentują próbkę wyznaczoną z całej populacji, w celu obliczenia wariancji należy użyć funkcji VAR. Wartości logiczne (TRUE i FALSE) oraz tekst są ignorowane. Jeśli nie należy ignorować wartości logicznych i tekstu, do obliczenia wariancji należy użyć funkcji VARPA. =VARP(A1:A50) VARPA, funkcja Funkcja VARPA oblicza wariancję na podstawie całej populacji. Oprócz liczb uwzględniane są również wartości tekstowe i logiczne (TRUE i FALSE). VARPA (wartość_1,wartość_2,...,wartość_30) wartość_1, wartość_2,..., wartość_30: wartości lub zakresy reprezentujące całą populację. Argumenty zawierające wartość TRUE są wartościowane jako 1, a argumenty zawierające tekst lub wartość FALSE są wartościowane jako 0 (zero). Uwaga: Jeśli dane reprezentują próbkę wyznaczoną z całej populacji, w celu obliczenia wariancji należy użyć funkcji VARA. Jeśli nie należy uwzględniać wartości logicznych ani tekstowych, należy użyć funkcji VARP. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 177

=VARPA(A1:A50) WEEKDAY, funkcja Funkcja WEEKDAY zwraca dzień tygodnia dla podanej wartości daty. Zwracana wartość oznaczająca dzień jest liczbą całkowitą z zakresu od 1 do 7. Dzień tygodnia, od którego zaczyna się numerowanie, zależy od wartości argumentu typ. WEEKDAY(liczba,typ) liczba: data w postaci liczby dziesiętnej, dla której ma zostać zwrócony dzień tygodnia. typ (opcjonalny argument): sposób wykonywania obliczeń. Dla argumentu typ o wartości równej 1 dni tygodnia są liczone od niedzieli i jest to wartość domyślna, stosowana także wtedy, gdy argument typ nie zostanie określony. Tabela 32. Dni tygodnia zwracane odpowiednio do wprowadzonego argumentu typ Typ Zwracana liczba całkowita (dzień tygodnia) 1 lub brak (wartość domyślna) od 1 (niedziela) do 7 (sobota) 2 od 1 (poniedziałek) do 7 (niedziela) 3 od 0 (poniedziałek) do 6 (niedziela) 11 od 1 (poniedziałek) do 7 (niedziela) 12 od 1 (wtorek) do 7 (poniedziałek) 13 od 1 (środa) do 7 (czwartek) 14 od 1 (czwartek) do 7 (środa) 15 od 1 (piątek) do 7 (czwartek) 16 od 1 (sobota) do 7 (piątek) 17 od 1 (niedziela) do 7 (sobota) Formuła WEEKDAY("2000-14-06") zwraca wartość 4. Argument typ nie został określony, dlatego używany jest standardowy typ obliczeń. W przypadku standardowego typu obliczeń niedziela ma numer 1. 14 czerwca 2000 roku była środa, dlatego numer dnia to 4. Formuła WEEKDAY("1996-07-24",1) zwraca wartość 4. Argument typ ma wartość 1, dlatego niedziela jest dniem o numerze 1. 24 lipca 1996 roku była środa, a w tym przypadku oznacza to dzień o numerze 4. Formuła WEEKDAY("1996-24-07",2) zwraca wartość 3. Argument typ ma wartość 2, dlatego poniedziałek jest dniem o numerze 1. 24 lipca 1996 roku była środa, a w tym przypadku oznacza to dzień o numerze 3. Formuła WEEKDAY(NOW()) zwraca numer bieżącego dnia tygodnia. Aby utworzyć formułę wskazującą, czy dzień określony w komórce A1 jest dniem roboczym, należy użyć funkcji IF i WEEKDAY w następujący sposób: IF(WEEKDAY(A1,2)<6,"dzień roboczy","weekend") 178 Docs

WEEKNUM, funkcja Funkcja WEEKNUM oblicza numer tygodnia w danym roku dla wewnętrznej wartości daty. WEEKNUM (liczba,tryb) liczba: wewnętrzna wartość liczbowa daty. tryb: określa początek tygodnia i tryb obliczeń (1 = niedziela, 2 = poniedziałek). 1 stycznia 1995 r. był niedzielą (argument mode ma wartość 1). W programie IBM Docs zarówno formuła =WEEKNUM("1995-01-01",1), jak i =WEEKNUM("1995-01-01",2) zwraca wartość 1. Nawet jeśli tydzień rozpoczyna się w poniedziałek, 1 stycznia (niedziela) jest uznawana za pierwszy tydzień roku. WORKDAY, funkcja Funkcja WORKDAY zwraca wartość liczbową daty, którą można sformatować jako datę. Umożliwia to wyświetlenie daty, która przypada określoną liczbę dni roboczych po dacie początkowej. WORKDAY(data_początkowa, liczba_dni, dni_wolne_od_pracy) data_początkowa: data, od której mają być wykonywane obliczenia. Jeśli data początkowa przypada na dzień roboczy, ten dzień jest uwzględniany w obliczeniach. liczba_dni: liczba dni roboczych. Dla wartości dodatnich tego argumentu wynik jest datą w przyszłości względem daty początkowej, a dla wartości ujemnych wynik jest datą w przeszłości względem daty początkowej. dni_wolne_od_pracy to lista opcjonalnych dni wolnych od pracy. Należy wprowadzić zakres komórek, w których wpisano poszczególne dni wolne od pracy. Aby otrzymać datę przypadającą 17 dni roboczych po 1 grudnia 2001 roku, należy wprowadzić datę początkową "01-12-2001" w komórce C3 i liczbę dni roboczych w komórce D3. Komórki od F3 do J3 zawierają daty dni wolnych od pracy przypadających na Boże Narodzenie i Nowy Rok: 24-12-2001, 25-12-2001, 26-12-2001, 31-12-2001, 01-01-2002. Formuła =WORKDAY(C3,D3,F3:J3) zwraca wartość 28-12-2001. Datownik należy sformatować jako datę. YEAR, funkcja Funkcja YEAR zwraca rok jako liczbę zgodnie z wewnętrznymi regułami obliczania. YEAR(liczba) liczba: wewnętrzna wartość daty, dla której ma zostać zwrócony rok. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 179

Formuła =YEAR(1) zwraca wartość 1899, ponieważ argument 1 odpowiada dacie 1899-12-31. Formuła =YEAR(367) zwraca wartość 1901, ponieważ argument 367 odpowiada dacie 1901-01-01. Uwaga: Program IBM Docs został zaprojektowany w taki sposób, aby był możliwie najbardziej kompatybilny z programem Microsoft Excel. Dlatego w przypadku dat późniejszych od 1900-01-01 lub liczb większych od 1 nie ma żadnych różnic w działaniu tych dwóch aplikacji. Arkusze kalkulacyjne - krótki przegląd W tym temacie zostały przedstawione informacje, dzięki którym można dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, jak można wykonywać różne czynności dotyczące arkusza kalkulacyjnego. Tabela 33. Praca z komórkami, wierszami i kolumnami Jak to zrobić Czynność Scalanie lub dzielenie komórek Należy wybrać komórkę lub komórki i kliknąć ikonę Scal lub podziel komórki. Zawijanie tekstu w komórce Należy zaznaczyć tekst i wybrać komendę Format > Zawiń tekst. Dodawanie odsyłacza hipertekstowego w komórce Należy kliknąć komórkę i wpisać adres URL, do którego odsyłacz ma znajdować się w tej komórce (na przykład http://www.ibm.com). Następnie należy nacisnąć klawisz Enter. Ukrywanie lub pokazywanie wierszy Należy wybrać wiersz lub ciągły zakres wierszy. Aby ukryć wiersze, należy kliknąć opcję Format > Ukryj wiersz. Aby pokazać uprzednio ukryte wiersze, należy wybrać wiersze zawierające ukryte wiersze i kliknąć opcję Format > Pokaż wiersz. Ukrywanie lub pokazywanie kolumn Należy wybrać kolumnę, która ma zostać ukryta, i kliknąć opcję Format > Ukryj kolumnę. Aby pokazać kolumnę, która wcześniej została ukryta, należy wybrać kolumnę znajdującą się za ukrytą kolumną i kliknąć opcję Format > Pokaż kolumnę. Zmienianie wielkości wiersza lub kolumny Należy przeciągnąć krawędź nagłówka wiersza lub kolumny. 180 Docs

Tabela 34. Praca z danymi Jak to zrobić Zmienianie formatu liczb dla wybranych danych Czynność W przypadku formatu waluty lub wartości procentowej należy wybrać komórkę lub zakres komórek i kliknąć ikonę Formatuj jako walutę lub Formatuj jako wartość procentową Przywracanie domyślnego formatu liczb dla wybranych danych Zmienianie formatów liczb dla nowo wprowadzanych danych, aby były zgodne ze standardami wybranego języka Rozpoznawanie liczb jako tekstu Wprowadzanie formuły w komórce Wprowadzanie funkcji w komórce lub formule Znajdowanie, edytowanie lub usuwanie nazwanych zakresów Sortowanie danych w zakresie Filtrowanie określonych danych Kopiowanie i wklejanie danych Wycinanie i wklejanie danych. W przypadku innych formatów należy kliknąć opcję Format > Liczba i wybrać format z listy. Należy wybrać komórkę lub zakres, dla którego ma zostać zmieniony format liczb, i kliknąć opcję Format > Usuń formatowanie. Należy kliknąć opcję Plik > Ustaw ustawienia narodowe dokumentu i wybrać żądane ustawienia narodowe. Przed liczbą należy wpisać apostrof ('). Należy wybrać komórkę i wpisać formułę w pasku formuły, rozpoczynając od znaku równości (=), gdy komórka jest wybrana. Należy kliknąć komórkę lub pasek formuły, kliknąć przycisk Wszystkie formuły i wybrać z listy odpowiednią funkcję. Wskazówka: Funkcje SUM lub AVERAGE można wprowadzić szybciej, wybierając komórkę, zakres lub kolumnę, do których ma zostać zastosowana dana funkcja, i klikając opcję Wstaw > Funkcja. Kliknij opcję Wstaw > Nazwany zakres > Zarządzaj zakresami. Należy kliknąć opcję Dane > Sortuj i wybrać opcję Rosnąco lub Malejąco. Należy kliknąć opcję Dane > Szybki filtr. Należy wybrać komórkę lub zakres do skopiowania i nacisnąć klawisze Ctrl+C. Należy kliknąć położenie, w którym mają zostać wklejone dane, i nacisnąć klawisze Ctrl+V. Należy wybrać komórkę lub zakres do wycięcia i nacisnąć klawisze Ctrl+X. Należy kliknąć położenie, w którym mają zostać wklejone dane, i nacisnąć klawisze Ctrl+V. Tabela 35. Praca z plikami tekstowymi Jak to zrobić Importowanie plików tekstowych do arkuszy kalkulacyjnych Eksportowanie arkuszy kalkulacyjnych do plików CSV Czynność Należy kliknąć opcję Plik > Importuj. Należy kliknąć opcję Plik > Pobierz > CSV. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 181

Tabela 36. Zmienianie wyglądu arkuszy kalkulacyjnych Jak to zrobić Dodawanie koloru tła do komórki lub zakresu Czynność Należy wybrać komórkę lub zakres i kliknąć ikonę Ustaw kolor tła. Dodawanie krawędzi do komórki lub zakresu Należy wybrać komórkę lub zakres komórek i kliknąć ikonę Ustaw kolor tła. Wyrównywanie tekstu w komórce Zmienianie koloru tekstu Należy kliknąć opcję Format > Wyrównaj i wybrać odpowiednią opcję wyrównywania. Należy zaznaczyć tekst i kliknąć ikonę Ustaw kolor czcionki. Przywracanie domyślnego wyglądu Należy wybrać komórkę lub zakres komórek do zmodyfikowania i kliknąć opcję Format > Usuń formatowanie. Tabela 37. Współpraca z innymi osobami w czasie rzeczywistym Jak to zrobić Udostępnianie bieżącego dokumentu do współużytkowania Dodawanie komentarza Otwieranie lub zamykanie wskaźników współedytowania Czynność Należy kliknąć opcję Plik > Udostępnij do współużytkowania. Należy umieścić kursor w miejscu, w którym chcesz dodać komentarz, i kliknąć opcję Zespół > Dodaj komentarz. Należy kliknąć opcję Widok > Wyróżnienia trybu współedytowania. Pojęcia pokrewne: Czcionki, krawędzie i kolor na stronie 88 Aby wyróżnić istotne dane, można zmienić style tekstu i jego wyrównanie, a także dodać krawędzie i kolor tła do komórek i zakresów. Formatowanie liczb na stronie 91 Liczba może być wyświetlana inaczej niż rzeczywista wartość wprowadzona w komórce. Zależy to od formatu liczb. Formaty liczb wyróżniają rodzaje danych, na przykład pozwalają rozróżnić waluty od wartości procentowych. Formaty liczb mają wpływ tylko na wyświetlanie liczb przez program IBM Docs. Nie mają one wpływu na to, jak ten program zapisuje liczby lub wykonuje obliczenia. Informacje na temat współedytowania w arkuszach kalkulacyjnych na stronie 78 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję arkusza kalkulacyjnego razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie uprościć i zwiększyć efektywność tworzenia arkuszy kalkulacyjnych. Podstawowe informacje dotyczące edytowania danych na stronie 92 Arkusz kalkulacyjny jest budowany przez wprowadzanie i edytowanie danych, na przykład liczb, tekstu, dat, godzin i formuł. Zmienianie wyglądu arkuszy kalkulacyjnych na stronie 87 Proste udoskonalenia wyglądu arkuszy kalkulacyjnych mogą zwiększyć ich efektywność. Zadania pokrewne: Odtwarzanie domyślnego formatowania komórek arkusza kalkulacyjnego na stronie 90 Komenda Formatowanie domyślne umożliwia cofnięcie zastosowanych wcześniej formatów 182 Docs

czcionek, krawędzi, teł i liczb. Skróty klawiaturowe w arkuszach kalkulacyjnych Do wykonywania zadań w arkuszach kalkulacyjnych można używać klawiszy skrótów. Wszystkie skróty działają poprawnie w systemach operacyjnych Windows. W systemie Mac OS zamiast klawisza Ctrl należy nacisnąć klawisz Command. Ten produkt używa standardowych klawiszy nawigacyjnych systemu Microsoft Windows oraz Macintosh. W poniższej tabeli opisano skróty klawiaturowe, których można używać do wykonywania dodatkowych działań w arkuszu kalkulacyjnym. Tabela 38. Skróty klawiaturowe w komponencie Spreadsheets Działanie Skrót klawiaturowy Przechodzenie do komórki znajdującej się poniżej Enter bieżącej komórki Przechodzenie do komórki znajdującej się Shift+Enter powyżej bieżącej komórki Edytowanie wcześniej wprowadzonej zawartości F2 lub Enter komórki Zaznaczanie wszystkich komórek w bieżącym Ctrl+A arkuszu kalkulacyjnym Stosowanie pogrubienia w przypadku tekstu w Ctrl+B komórce Stosowanie kursywy w przypadku tekstu w Ctrl+I komórce Podkreślanie tekstu w komórce Ctrl+U Kopiowanie zaznaczonych danych i stylów Ctrl+C pokrewnych do schowka Wklejanie danych i stylów pokrewnych ze Ctrl+V schowka w wybranym miejscu Wycinanie zaznaczonych danych i stylów Ctrl+X pokrewnych do schowka Wyświetlanie okna Ustawienia strony i Ctrl+P rozpoczynanie konwersji w plik PDF, który można później pobrać i wydrukować Stosowanie funkcji ponawiania Stosowanie funkcji cofania Znajdowanie słów lub fraz w arkuszu kalkulacyjnym Rozpoczynanie nowego wiersza w komórce (w trybie edycji) Wstawianie podziału wiersza w komórce (w trybie edycji) Anulowanie wpisu w komórce (w trybie edycji) Usuwanie zawartości zaznaczonej komórki lub zaznaczonego zakresu Zapisywanie bieżącego arkusza kalkulacyjnego Ctrl+Y Ctrl+Z Ctrl+F Alt+Enter Ctrl+Enter Esc Delete lub Backspace Ctrl+S Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 183

Tabela 38. Skróty klawiaturowe w komponencie Spreadsheets (kontynuacja) Działanie Skrót klawiaturowy Przechodzenie do następnej komórki w tym Tab samym wierszu (w wierszu), przechodzenie do następnej komórki w tym samym wierszu aż do granicy zakresu i następnie przechodzenie do pierwszej komórki w następnym wierszu zakresu itd. (w zaznaczonym zakresie) Przechodzenie do przodu w kolejności aktywacji Przechodzenie do poprzedniej komórki w tym samym wierszu (w wierszu), przechodzenie do poprzedniej komórki w tym samym wierszu aż do granicy zakresu i następnie przechodzenie do ostatniej komórki w poprzednim wierszu zakresu itd. (w zaznaczonym zakresie) Przechodzenie do tyłu w kolejności aktywacji Przechodzenie do krawędzi bieżącego regionu danych, czyli zakresu komórek zawierających dane, który jest ograniczony pustymi komórkami lub krawędziami arkusza kalkulacyjnego, (jeśli żadna komórka nie zawiera danych, przechodzenie do najdalszej komórki w kierunku wskazywanym przez naciśnięty klawisz strzałki) Zaznaczanie zakresu komórek Przechodzenie na początek bieżącego wiersza Przechodzenie do ostatniej komórki w bieżącym wierszu (docelowa komórka musi zawierać dane lub mieć styl inny niż domyślny) Przechodzenie na początek bieżącego arkusza kalkulacyjnego Przechodzenie na koniec bieżącego arkusza kalkulacyjnego Zaznaczanie wiersza lub kilku wierszy komórek Zaznaczanie wszystkich komórek w arkuszu kalkulacyjnym Zmienianie wielkości wiersza Zmienianie wielkości kolumny Otwieranie menu filtru Zamykanie menu filtru Aktywowanie paska menu Aktywowanie paska narzędzi Aktywowanie paska bocznego Aktywowanie obszaru edycji Przełączanie między arkuszami kalkulacyjnymi Tab (gdy obiektem aktywnym nie jest obszar edycji) Shift+Tab Shift+Tab (gdy obiektem aktywnym nie jest obszar edycji) Ctrl+klawisz strzałki (w lewo, w prawo, w górę lub w dół) Shift+klawisz strzałki (w lewo, w prawo, w górę lub w dół) Home End Ctrl+Home Ctrl+End Shift+spacja Ctrl+Shift+spacja Po zaznaczeniu wiersza: Alt+strzałka w górę lub strzałka w dół Po zaznaczeniu kolumny: Alt+strzałka w prawo lub strzałka w lewo Po wybraniu opcji Szybki filtr: Alt+strzałka w dół Esc Alt+Shift+F Alt+F10 Shift+F2 Shift+F2 (po aktywowaniu paska bocznego) lub Esc Ctrl+Page Up lub Ctrl+Page Down albo Ctrl+Tab 184 Docs

Tabela 38. Skróty klawiaturowe w komponencie Spreadsheets (kontynuacja) Działanie Skrót klawiaturowy Przewijanie paska poziomego Alt+Page Up lub Alt+Page Down Praca z arkuszami kalkulacyjnymi 185

186 Docs

Praca z prezentacjami Ten komponent umożliwia tworzenie sugestywnych, profesjonalnych prezentacji. Za pomocą szablonów można łatwo i wygodnie tworzyć prezentacje o różnych stylach. Istniejące prezentacje można też przesyłać z komputera użytkownika do programu SmartCloud Docs w celu ich edytowania w sieci. Istnieje możliwość edytowania prezentacji w czasie rzeczywistym ze znajomymi i współpracy z innymi osobami za pośrednictwem komentarzy i dyskusji. Dla nowych użytkowników programu SmartCloud Docs Aby dowiedzieć się, jak najlepiej wykorzystać wielofunkcyjne edytory programu SmartCloud Docs, można obejrzeć filmy wideo. Pierwsze kroki v Tworzenie i przesyłanie prezentacji v Współużytkowanie prezentacji na stronie 194 v Współpraca nad prezentacjami w czasie rzeczywistym na stronie 196 v Praca grupowa z użyciem komentarzy w prezentacjach na stronie 200 v Formatowanie slajdów na stronie 204 Łatwo dostępną wersję dokumentacji tego produktu można znaleźć w wiki programu SmartCloud Docs. Skróty klawiaturowe Tworzenie i przesyłanie prezentacji Użytkownik może tworzyć nowe prezentacje i przesyłać istniejące prezentacje z komputera do komponentu Pliki, aby edytować je w sieci w programie IBM Docs. Zadania pokrewne: Zapisywanie i drukowanie prezentacji na stronie 209 W prezentacji komenda Drukuj powoduje otwarcie nowego okna przeglądarki, w którym można wybrać opcje układu. Tworzenie prezentacji na stronie 188 Prezentację można utworzyć w aplikacji Pliki lub z poziomu menu Plik w programie IBM Docs. Przesyłanie prezentacji w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 189 Do widgetu Moje pliki można przesyłać prezentacje o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych prezentacji można odpowiednio sterować. Eksportowanie prezentacji do innych formatów plików na stronie 193 Po utworzeniu i opublikowaniu prezentacji w programie IBM Docs można ją pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.ppt i.pdf. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Presentations na stronie 191 W programie IBM Docs można pracować z różnymi formatami plików prezentacji. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów, takich jak.odp,.ppt,.pptx oraz.pdf. 187

Tworzenie prezentacji Prezentację można utworzyć w aplikacji Pliki lub z poziomu menu Plik w programie IBM Docs. Procedura v Aby utworzyć prezentację w aplikacji Pliki: 1. Kliknij przycisk Nowy, a następnie wybierz opcję Prezentacja. 2. Wpisz nazwę nowej prezentacji i kliknij przycisk Utwórz. v Aby utworzyć prezentację w programie IBM Docs: 1. Wybierz opcję Plik > Nowy > Prezentacja. Zostanie otwarte okno Tworzenie prezentacji. 2. Wpisz nazwę nowej prezentacji i kliknij przycisk OK. Nowa prezentacja zostanie utworzona w nowym oknie. Zadania pokrewne: Zapisywanie i drukowanie prezentacji na stronie 209 W prezentacji komenda Drukuj powoduje otwarcie nowego okna przeglądarki, w którym można wybrać opcje układu. Tworzenie i przesyłanie prezentacji na stronie 187 Użytkownik może tworzyć nowe prezentacje i przesyłać istniejące prezentacje z komputera do komponentu Pliki, aby edytować je w sieci w programie IBM Docs. Przesyłanie prezentacji w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 189 Do widgetu Moje pliki można przesyłać prezentacje o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych prezentacji można odpowiednio sterować. Eksportowanie prezentacji do innych formatów plików na stronie 193 Po utworzeniu i opublikowaniu prezentacji w programie IBM Docs można ją pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.ppt i.pdf. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Presentations na stronie 191 W programie IBM Docs można pracować z różnymi formatami plików prezentacji. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów, takich jak.odp,.ppt,.pptx oraz.pdf. Zmienianie domyślnego formatu plików prezentacji W programie IBM Docs można tworzyć prezentacje w formacie.pptx lub.odp. Domyślny format plików można zmienić w dowolnej chwili. 188 Docs

Procedura 1. Kliknij opcję Narzędzia > Preferencje. 2. Kliknij format plików, w którym mają być zapisywane nowe pliki. 3. Kliknij przycisk OK. Przesyłanie prezentacji w celu udostępnienia ich do współużytkowania Do widgetu Moje pliki można przesyłać prezentacje o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych prezentacji można odpowiednio sterować. O tym zadaniu Administrator określa, kto może przesyłać pliki, oraz wyznacza ilość miejsca, które użytkownik może przeznaczyć na zapisanie plików. Po osiągnięciu tego limitu użytkownik nie może dodawać nowych treści w komponencie Pliki. Informacja o ilości wykorzystanego miejsca jest wyświetlana w widoku Moje pliki u dołu listy plików. W celu uzyskania miejsca można usuwać stare wersje plików. Procedura Aby przesłać plik do widgetu Moje pliki, wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij opcję Prześlij pliki. 2. W polu Pliki kliknij opcję Przeglądaj i wybierz plik do przesłania. Uwaga: Ten krok można powtórzyć, aby przesłać kolejne pliki. Pliki do przesłania są wyświetlane na liście. Można kliknąć plik, aby edytować jego nazwę, lub kliknąć przycisk x, aby usunąć go z listy. 3. Opcjonalne: Wpisz znaczniki, oddzielając je spacjami. 4. Wybierz jedną z następujących opcji: Opcja Nikt (widoczne tylko dla mnie) Opis Służy do oznaczania pliku jako prywatnego. Tylko właściciel może go wyświetlać i edytować. Praca z prezentacjami 189

Opcja Osoby lub społeczności Wszyscy w firmie Nazwa organizacji Opis Służy do udostępniania pliku do współużytkowania dla określonych osób lub dla społeczności. Wykonaj następujące kroki: 1. Wybierz opcję Osoba lub Społeczność. 2. Wybierz poziom dostępu jako czytelnik lub jako edytujący: v Czytelnicy mogą odczytywać, komentować, pobierać i rekomendować plik. v Edytujący mogą odczytywać, edytować, komentować, pobierać i rekomendować pliki, przesyłać ich nowe wersje, a także ustawiać właściwości pliku. 3. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla innych osób, kliknij pole w celu wyświetlenia nazw osób, dla których ostatnio udostępniono pliki do współużytkowania. Jeśli szukana osoba została wyświetlona, wybierz ją. W przeciwnym razie wpisz nazwę lub adres e-mail, a następnie wybierz osobę. v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla społeczności, wpisz nazwę społeczności i zaznacz ją, kiedy zostanie wyświetlona. Ważne: Plik udostępniony do współużytkowania dla publicznej społeczności staje się publiczny. 4. Dodaj opcjonalną wiadomość dla osób, którym plik został udostępniony do współużytkowania. Służy do udostępniania pliku wszystkim w danej organizacji. To ustawienie przyznaje dostęp z uprawnieniami czytelnika. 5. Kliknij opcję Prześlij. Zadania pokrewne: Zapisywanie i drukowanie prezentacji na stronie 209 W prezentacji komenda Drukuj powoduje otwarcie nowego okna przeglądarki, w którym można wybrać opcje układu. Tworzenie i przesyłanie prezentacji na stronie 187 Użytkownik może tworzyć nowe prezentacje i przesyłać istniejące prezentacje z komputera do komponentu Pliki, aby edytować je w sieci w programie IBM Docs. Tworzenie prezentacji na stronie 188 Prezentację można utworzyć w aplikacji Pliki lub z poziomu menu Plik w programie IBM Docs. Eksportowanie prezentacji do innych formatów plików na stronie 193 Po utworzeniu i opublikowaniu prezentacji w programie IBM Docs można ją pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.ppt i.pdf. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Presentations na stronie 191 W programie IBM Docs można pracować z różnymi formatami plików prezentacji. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów, takich jak.odp,.ppt,.pptx oraz.pdf. 190 Docs

Importowanie istniejących prezentacji Po przesłaniu prezentacji produktu IBM Lotus Symphony lub innych typów plików prezentacji na listę plików można je zaimportować, aby bieżący użytkownik oraz inne osoby mogły pracować z tymi plikami w przeglądarkach WWW. O tym zadaniu Obsługiwane formaty to:.odp,.otp,.ppt,.pptx,.pot i.potx. Aby zaimportować istniejącą prezentację, wykonaj następujące kroki: Procedura 1. Prześlij plik na listę w aplikacji Pliki. 2. Kliknij opcję Moje pliki. 3. Znajdź plik, który ma zostać otwarty w programie IBM Docs, a następnie kliknij nazwę pliku, aby przejść do strony zawierającej czynności, które można wykonać. 4. Kliknij opcję Edytuj w programie IBM Docs lub Wyświetl, aby automatycznie zaimportować plik do formatu IBM Docs. 5. Jeśli prezentacja jest plikiem szablonu w formacie.pot,.potx lub.otp, kliknij opcję Utwórz plik. Zostanie wyświetlone okno Nowy element na podstawie pliku. Wpisz nazwę pliku, a następnie kliknij przycisk Utwórz. Plik szablonu zostanie zaimportowany do programu IBM Docs. Zostanie również utworzona nowa prezentacja oparta na pliku szablonu. Wyniki Uwaga: Czasem niektóre elementy formatowania z przesłanych plików nie wyświetlają się dokładnie w programie IBM Docs, ale są one zachowywane w pliku. W takich przypadkach po opublikowaniu wersji można pobrać plik z powrotem do jego formatu pierwotnego. Zgodność plików i eksportowanie prezentacji W tej sekcji zawarto informacje o typach plików, które mogą być używane w komponencie IBM Docs Presentations. Formaty plików obsługiwane w komponencie Presentations W programie IBM Docs można pracować z różnymi formatami plików prezentacji. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów, takich jak.odp,.ppt,.pptx oraz.pdf. Praca z prezentacjami 191

Tabela 39. Formaty plików, które można zaimportować w komponencie IBM Docs Presentations Aplikacja Lotus Symphony Presentations Microsoft PowerPoint Typ pliku.odp,.otp.ppt,.pptx,.pot,.potx Tabela 40. Formaty plików, które można wyeksportować z komponentu IBM Docs Presentations Aplikacja Lotus Symphony Presentations Microsoft PowerPoint Adobe Reader Typ pliku.odp.ppt,.pptx.pdf Zadania pokrewne: Zapisywanie i drukowanie prezentacji na stronie 209 W prezentacji komenda Drukuj powoduje otwarcie nowego okna przeglądarki, w którym można wybrać opcje układu. Tworzenie i przesyłanie prezentacji na stronie 187 Użytkownik może tworzyć nowe prezentacje i przesyłać istniejące prezentacje z komputera do komponentu Pliki, aby edytować je w sieci w programie IBM Docs. Tworzenie prezentacji na stronie 188 Prezentację można utworzyć w aplikacji Pliki lub z poziomu menu Plik w programie IBM Docs. Przesyłanie prezentacji w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 189 Do widgetu Moje pliki można przesyłać prezentacje o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych prezentacji można odpowiednio sterować. Eksportowanie prezentacji do innych formatów plików na stronie 193 Po utworzeniu i opublikowaniu prezentacji w programie IBM Docs można ją pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.ppt i.pdf. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Presentations na stronie 191 W programie IBM Docs można pracować z różnymi formatami plików prezentacji. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów, takich jak.odp,.ppt,.pptx oraz.pdf. Zapisywanie prezentacji Komenda Zapisz umożliwia zapisanie wersji roboczej edytowanej prezentacji. Opcja Zapisz jako umożliwia zapisanie wersji roboczej (lub opublikowanej) jako wersji roboczej pod nową nazwą. O tym zadaniu Do wersji roboczej prezentacji ma dostęp jej właściciel oraz użytkownicy, którym właściciel udostępnił ją do współużytkowania w roli edytujących. Uwaga: Aby czytelnicy mogli wyświetlić lub pobrać prezentację, wersja robocza musi zostać opublikowana jako wersja prezentacji. 192 Docs

Procedura 1. Kliknij opcję Plik > Zapisz. Plik jest zapisywany jako wersja robocza. Ważne: Podczas edytowania prezentacji program IBM Docs automatycznie w regularnych odstępach czasu zapisuje ją jako wersję roboczą. Użytkownik może też w dowolnym momencie użyć komendy Zapisz w celu zapisania dokumentu. 2. Jeśli prezentacja ma być zapisana jako nowy plik, kliknij opcję Plik > Zapisz jako. Wpisz nazwę pliku, a następnie kliknij przycisk OK. W widgecie Moje pliki zostanie utworzona prezentacja o nowej nazwie. Uwaga: W przypadku użycia komendy Zapisz jako w celu zapisania pliku.ppt lub.odp w programie IBM Docs utworzony plik zachowa oryginalny format. Jeśli jednak komenda Zapisz jako zostanie użyta do zapisania pliku.pptx, zostanie utworzony plik w formacie.ppt. Publikowanie wersji prezentacji Po przeprowadzeniu edycji prezentacji można opublikować jej wersję na serwerze. Dzięki temu inne osoby mogą pobrać tę wersję. Procedura 1. Kliknij opcję Plik > Publikuj wersję. 2. Jeśli chcesz dodać opis tej wersji, uzupełnij pole Opis wersji. 3. Kliknij opcję Publikuj. Do osób, które śledzą ten plik, zostanie wysłane odpowiednie powiadomienie. Uwaga: Jeśli przeprowadzono edycję pliku.ppt lub.odp w programie IBM Docs i opublikowano wersję, plik zachowa oryginalny format. Jeśli jednak przeprowadzono edycję pliku.pptx w programie IBM Docs i opublikowano wersję, plik zostanie przekształcony do formatu.ppt. Eksportowanie prezentacji do innych formatów plików Po utworzeniu i opublikowaniu prezentacji w programie IBM Docs można ją pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.ppt i.pdf. O tym zadaniu Plik programu Microsoft PowerPoint, który jest edytowany i publikowany w programie IBM Docs, jest zapisywany w formacie.ppt. Jeśli na przykład przeprowadzono edycję pliku.pptx w programie IBM Docs i opublikowano wersję, plik zostanie przekształcony do formatu.ppt, który można pobrać bezpośrednio. Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Moje pliki. 2. Znajdź prezentację, która ma zostać wyeksportowana, a następnie kliknij opcję Więcej. v Jeśli chcesz pobrać prezentację w bieżącym formacie, kliknij opcję Pobierz. v Jeśli prezentacja jest w formacie pakietu Microsoft Office, można ją pobrać jako plik PDF, klikając opcję Więcej działań > Pobierz jako plik PDF. v Jeśli prezentacja jest w formacie.odp, można ją pobrać jako plik.ppt lub plik PDF, klikając opcję Więcej działań > Pobierz w formacie pakietu Microsoft Office lub opcję Pobierz jako plik PDF. Praca z prezentacjami 193

Uwaga: Można pobrać tylko opublikowane wersje prezentacji. Jeśli prezentacja nadal jest wersją roboczą, a użytkownik jest jej właścicielem lub edytującym, powinien on opublikować wersję. Czytelnik może poprosić właściciela o opublikowanie. 3. Jeśli wybierzesz opcję Pobierz jako plik PDF, zostanie wyświetlone okno Ustawienia strony. Określ odpowiednie ustawienia, a następnie kliknij przycisk OK. Zadania pokrewne: Zapisywanie i drukowanie prezentacji na stronie 209 W prezentacji komenda Drukuj powoduje otwarcie nowego okna przeglądarki, w którym można wybrać opcje układu. Tworzenie i przesyłanie prezentacji na stronie 187 Użytkownik może tworzyć nowe prezentacje i przesyłać istniejące prezentacje z komputera do komponentu Pliki, aby edytować je w sieci w programie IBM Docs. Tworzenie prezentacji na stronie 188 Prezentację można utworzyć w aplikacji Pliki lub z poziomu menu Plik w programie IBM Docs. Przesyłanie prezentacji w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 189 Do widgetu Moje pliki można przesyłać prezentacje o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych prezentacji można odpowiednio sterować. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Presentations na stronie 191 W programie IBM Docs można pracować z różnymi formatami plików prezentacji. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów, takich jak.odp,.ppt,.pptx oraz.pdf. Współużytkowanie prezentacji 194 Docs Prezentację można udostępnić wszystkim do odczytu lub udostępnić ją do współużytkowania określonym osobom i społecznościom. Inne osoby mogą edytować prezentację, a nawet udostępniać ją do współużytkowania kolejnym osobom. Po udostępnieniu prezentacji można zmienić lub usunąć poziomy dostępu. Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami Użytkownik może współużytkować prezentację z innymi osobami lub społecznościami i ustawić ich dostęp jako edytujących bądź czytelników. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. O tym zadaniu Plik można udostępnić do współużytkowania podczas przesyłania. Można to również zrobić po przesłaniu pliku lub po utworzeniu prezentacji. Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Moje pliki. 2. Znajdź plik, który ma zostać udostępniony do współużytkowania. Zaznacz pole wyboru przed nazwą pliku. 3. Kliknij przycisk Współużytkuj. 4. Jeśli chcesz nadać określone uprawnienia innym osobom lub społecznościom, zaznacz opcję Osoby lub społeczności i wybierz odpowiednie opcje: a. Wybierz opcję Osoba lub Społeczność. b. Wybierz opcję jako czytelnik lub jako edytujący, aby przypisać poziom dostępu.

c. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla innych osób, kliknij pole w celu wyświetlenia nazw osób, dla których ostatnio udostępniono pliki do współużytkowania. Jeśli szukana osoba została wyświetlona, zaznacz jej nazwę. W przeciwnym razie wpisz nazwę lub adres e-mail, a następnie wybierz osobę. Jeśli szukana nazwa nie została wyświetlona, kliknij opcję Osoby nie ma na liście? Należy użyć pełnego wyszukiwania, aby ją wyszukać. v Aby udostępnić plik do współużytkowania dla społeczności, zacznij wpisywać nazwę społeczności i zaznacz ją, kiedy zostanie wyświetlona. Ważne: Plik udostępniony do współużytkowania dla publicznej społeczności staje się publiczny. d. Dodaj opcjonalną wiadomość dla osób, którym plik został udostępniony do współużytkowania. 5. Opcjonalne: Wybierz opcję Wszyscy w firmie Nazwa organizacji, jeśli plik ma być widoczny dla wszystkich osób z organizacji. 6. Kliknij opcję Współużytkuj. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania w prezentacjach na stronie 196 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję prezentacji razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie ułatwić i przyspieszyć tworzenie prezentacji. Informacje o komentarzach w prezentacjach na stronie 200 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad prezentacją, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Współedytowanie z innymi osobami w prezentacjach na stronie 198 Wiele osób edytujących w zespole może jednocześnie edytować prezentację. Użytkownicy mogą przeprowadzać edycję w różnych slajdach lub w tym samym slajdzie. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez osoby edytujące w prezentacjach na stronie 199 W trakcie współedytowania prezentacji zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Tworzenie komentarzy w prezentacjach na stronie 201 Podczas edycji lub przeglądania prezentacji można tworzyć komentarze dla obiektów znajdujących się na slajdzie, takich jak grafika, obrazy i pola tekstowe. Wszystkie komentarze w prezentacji są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w prezentacjach na stronie 202 Po otwarciu prezentacji domyślnie jest wyświetlany pasek boczny, a obiektem aktywnym jest panel Slajdy. Aby wyświetlić panel Komentarze, należy kliknąć opcję Komentarze. Następnie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi z tej prezentacji. Wyszukiwanie komentarzy w prezentacjach na stronie 204 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Ustawianie poziomów dostępu do prezentacji Po udostępnieniu prezentacji do współużytkowania dla osoby lub społeczności można ponownie ustawić jej poziom dostępu. Poziom dostępu można również usunąć. Praca z prezentacjami 195

O tym zadaniu Procedura 1. W aplikacji Pliki kliknij opcję Udostępnione przeze mnie do współużytkowania. 2. Znajdź plik, dla którego ma zostać ustawiony poziom dostępu, a następnie kliknij opcję Więcej. 3. Kliknij opcję Wyświetl szczegóły pliku, a następnie kliknij kartę Współużytkowanie. 4. Wykonaj jedną z następujących czynności: v Aby usunąć poziom dostępu osoby lub społeczności, w polach Edytujący lub Czytelnicy kliknij symbol x znajdujący się obok nazwy danej osoby lub społeczności. v Aby zmienić poziom dostępu osoby lub społeczności, na przykład zmienić poziom czytelnika na poziom edytującego, należy najpierw usunąć poziom czytelnika. Następnie w polu Edytujący kliknij przycisk Dodaj. Wybierz opcję jako edytujący, aby przypisać dostęp. v Aby umożliwić osobom, dla których udostępniono plik do współużytkowania, udostępnianie pliku do współużytkowania dla innych osób, wybierz opcję Zezwalaj innym na współużytkowanie tego pliku. Współpraca nad prezentacjami w czasie rzeczywistym Istnieje możliwość współpracy nad prezentacjami w czasie rzeczywistym z innymi osobami w zespole. Użytkownik może w czasie rzeczywistym współedytować dokument razem z innymi edytującymi i tworzyć komentarze oraz dyskusje. O tym zadaniu Podczas edycji w sieci za pomocą programu IBM Docs można użyć funkcji pracy grupowej, takich jak współedytowanie czy komentowanie. Użytkownik nieuprawniony do korzystania z opcji edycji społecznościowej nie może współedytować z innymi osobami. Aby uzyskać dodatkowe informacje, należy skontaktować się z administratorem. Współedytowanie w czasie rzeczywistym w prezentacjach Po udostępnieniu prezentacji do współużytkowania innym osobom i przyznaniu im dostępu z uprawnieniami edytującego można przystąpić do współedytowania w czasie rzeczywistym. O tym zadaniu Użytkownik może edytować prezentację równocześnie z innymi edytującymi, co zwiększa efektywność zespołu podczas tworzenia prezentacji. Użytkownicy mogą przeprowadzać edycję w różnych slajdach lub w tym samym slajdzie. Zmiany pochodzące od różnych edytujących są podświetlane przy użyciu różnych kolorów. Informacje o tym, kto pracuje w trybie współedytowania, są wyświetlane na liście edytujących na pasku bocznym. Po zakończeniu współedytowania każdy edytujący może zapisać prezentację jako wersję roboczą lub jako nową wersję we współużytkowanym zasobie plikowym. Informacje na temat współedytowania w prezentacjach Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję prezentacji razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie ułatwić i przyspieszyć tworzenie prezentacji. 196 Docs

Podczas tworzenia prezentacji czasami potrzebne są dane wejściowe lub informacje pochodzące od współpracowników albo znajomych oraz wspólna edycja prezentacji. W tradycyjnych aplikacjach biurowych trzeba zapisać prezentację, a następnie wysłać ją do współpracowników pocztą elektroniczną lub dostarczyć na dysku USB. Ponadto muszą oni na swoich komputerach zainstalować klienty okienkowe, takie jak produkt Lotus Symphony lub Microsoft Office. Użytkownik nie widzi zmian wprowadzanych podczas edytowania prezentacji przez inne osoby aż do momentu odesłania prezentacji. Dużo czasu jest traconych w związku z przesyłaniem w obie strony załączników w wiadomościach e-mail. Teraz funkcja współedytowania może ułatwić rozwiązanie tego problemu. Użytkownicy mający dostęp do Internetu mogą równocześnie edytować prezentację i widzieć od razu wprowadzone zmiany. Wymagane jest jedynie udostępnienie współpracownikom pliku do współużytkowania i nadanie im dostępu do pliku z uprawnieniami edytującego. Dla wielu klientów program Lotus Symphony jest dobrym rozwiązaniem. Jest darmowy, obsługuje systemy operacyjne Windows, Linux, i Mac OS oraz udostępnia bogaty w możliwości i kompletny pakiet aplikacji biurowych. Program IBM Docs obsługuje profile i scenariusze użytkownika, które nie wymagają wszystkich możliwości pełnego klienta. Dzięki programowi IBM Docs można pracować z użyciem narzędzi, które mocno wspomagają pracę grupową nad dynamicznymi i nieformalnymi dokumentami, arkuszami kalkulacyjnymi i prezentacjami. Funkcja współedytowania umożliwia edytowanie różnych slajdów lub tego samego slajdu. Jednak w danym momencie tylko jeden edytujący może edytować tekst w polu tekstowym. Podczas zmiany tekstu przez pierwszego edytującego możliwość edycji tekstu w polu tekstowym przez współedytujących jest zablokowana. Bardzo łatwo można sprawdzić, kto jest w trybie współedytowania - wystarczy sprawdzić listę edytujących znajdującą się na pasku bocznym. Zmiany wprowadzane przez poszczególnych edytujących są wyróżniane odpowiednimi kolorami, a program IBM Docs natychmiast automatycznie zapisuje wprowadzone zmiany. Po zakończeniu współedytowania każdy edytujący może zapisać prezentację na serwerze. Praca z prezentacjami 197

Lidia jest asystentką w dziale informatycznym i musi przedstawić swojemu zespołowi prezentację z rocznym raportem o stanie komputerów. Lidia tworzy prezentację i potrzebuje danych od przedstawicieli informatycznych z pięciu zespołów. Wcześniej Lidia musiała wysyłać wiadomość e-mail z załączoną prezentacją do każdego przedstawiciela, a następnie musiała scalać odesłane wersje. Teraz program IBM Docs umożliwia Lidii łatwiejsze i efektywniejsze tworzenie prezentacji. Lidia tworzy prezentację z tabelami, udostępnia ją do współużytkowania dla pięciu przedstawicieli i ustawia dla nich rolę dostępu Edytujący. Następnie Lidia prosi te osoby o podanie wymaganych informacji. Lidia może natychmiast wyświetlić raport utworzony na podstawie danych od pięciu przedstawicieli. Gdy współedytowanie zostanie zakończone, Lidia może udostępnić tę prezentację do współużytkowania swojemu kierownikowi i poprosić go o jej przejrzenie i komentarze. Zadania pokrewne: Współedytowanie z innymi osobami w prezentacjach Wiele osób edytujących w zespole może jednocześnie edytować prezentację. Użytkownicy mogą przeprowadzać edycję w różnych slajdach lub w tym samym slajdzie. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez osoby edytujące w prezentacjach na stronie 199 W trakcie współedytowania prezentacji zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami na stronie 194 Użytkownik może współużytkować prezentację z innymi osobami lub społecznościami i ustawić ich dostęp jako edytujących bądź czytelników. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Współedytowanie z innymi osobami w prezentacjach Wiele osób edytujących w zespole może jednocześnie edytować prezentację. Użytkownicy mogą przeprowadzać edycję w różnych slajdach lub w tym samym slajdzie. Wszyscy edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. O tym zadaniu Każdy członek grupy współedytowania musi mieć dostęp do prezentacji z uprawnieniami edytującego. Jeśli na przykład użytkownik chce współedytować prezentację z członkami swojego zespołu, musi udostępnić im ją do współużytkowania i nadać im dostęp na poziomie Edytujący. Aby współedytować dokument z innymi osobami, wykonaj następujące kroki: Procedura 1. Jeśli jesteś właścicielem plików i rozpoczynasz współedytowanie, kliknij opcję Udostępnione przeze mnie do współużytkowania w aplikacji Pliki. W przeciwnym razie kliknij opcję Udostępnione dla mnie do współużytkowania. 2. Na liście Pliki kliknij nazwę prezentacji, która ma być współedytowana. Uwaga: Jeśli użytkownik będący właścicielem pliku otwierał wcześniej prezentację, zostanie ona otwarta w programie IBM Docs. W przeciwnym razie należy kliknąć opcję Edytuj w programie IBM Docs. Zostanie otwarte okno Czy rozpocząć edycję w sieci w programie IBM Docs?. Należy kliknąć opcję Edytuj w sieci, aby kontynuować. Inne osoby edytujące nie będą widzieć przycisku Edytuj w programie IBM Docs, jeśli właściciel pliku nie otwierał wcześniej prezentacji w programie IBM Docs. 3. Zostanie otwarta prezentacja, a użytkownik przejdzie w tryb współedytowania. 198 Docs

Uwaga: Jeśli w trybie współedytowania edytujący zamknie pasek boczny, nie będzie on mógł zostać otwarty automatycznie po dołączeniu innego edytującego. Aby otworzyć go ręcznie, można w dowolnym momencie kliknąć opcję Widok > Pasek boczny. 4. Nazwy wszystkich edytujących są wymienione na pasku bocznym. Gdy edytujący przejdzie w tryb współedytowania, nazwa jest pogrubiana, a za nią jest wyświetlany przypisany jej kolor. Można zmieniać prezentację i w tym samym czasie obserwować zmiany wprowadzane przez inne osoby (oznaczone innymi kolorami). Uwaga: Podczas edycji zmiany są automatycznie zapisywane w wersji roboczej prezentacji. 5. Aby umożliwić czytelnikom wyświetlanie i pobieranie prezentacji, kliknij opcję Plik > Publikuj wersję. 6. Zamknij kartę prezentacji. Uwaga: Użytkownik jest powiadamiany podczas sesji edycji, jeśli współedytujący usunie plik. Należy kliknąć przycisk OK w powiadomieniu, aby zapisać swoją wersję roboczą jako nowy plik i zachować wprowadzone zmiany. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania w prezentacjach na stronie 196 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję prezentacji razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie ułatwić i przyspieszyć tworzenie prezentacji. Zadania pokrewne: Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez osoby edytujące w prezentacjach W trakcie współedytowania prezentacji zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami na stronie 194 Użytkownik może współużytkować prezentację z innymi osobami lub społecznościami i ustawić ich dostęp jako edytujących bądź czytelników. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Wyświetlanie zmian wprowadzonych przez osoby edytujące w prezentacjach W trakcie współedytowania prezentacji zmiany wprowadzane przez poszczególne osoby edytujące są oznaczane różnymi kolorami. Można zdecydować, czy kolorowe wskaźniki mają być wyświetlane. Procedura Domyślnie kolorowe wskaźniki są wyświetlane. Aby wyłączyć kolorowe wskaźniki zmian wprowadzanych przez współedytujących, kliknij opcję Widok > Wyróżnienia trybu współedytowania. Uwaga: Kolory różnych osób są przypisywane przez administratora i użytkownik nie może zmienić kolorów przypisanych innym współedytującym. Pojęcia pokrewne: Informacje na temat współedytowania w prezentacjach na stronie 196 Program IBM Docs umożliwia równoczesną edycję prezentacji razem z innymi osobami w chmurze. Może to znacznie ułatwić i przyspieszyć tworzenie prezentacji. Zadania pokrewne: Współedytowanie z innymi osobami w prezentacjach na stronie 198 Wiele osób edytujących w zespole może jednocześnie edytować prezentację. Użytkownicy mogą przeprowadzać edycję w różnych slajdach lub w tym samym slajdzie. Wszyscy Praca z prezentacjami 199

edytujący widzą wprowadzane zmiany w tym samym czasie. Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami na stronie 194 Użytkownik może współużytkować prezentację z innymi osobami lub społecznościami i ustawić ich dostęp jako edytujących bądź czytelników. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Praca grupowa z użyciem komentarzy w prezentacjach W przypadku współpracy z wieloma edytującymi nad prezentacją pomocna jest możliwość dodawania komentarzy. Pozwala to porozumiewać się osobom edytującym, które pracują w różnym czasie. O tym zadaniu Po utworzeniu komentarza jest on wyświetlany na panelu Komentarze. W przypadku każdego komentarza można dołączyć do konwersacji z wieloma edytującymi, dodając swoje odpowiedzi. Wątki dyskusji znajdują się poniżej poszczególnych komentarzy i są wyróżnione wcięciem. Można usuwać swoje komentarze oraz kierować swoje komentarze lub odpowiedzi do innego edytującego przy użyciu symbolu @. Istnieje możliwość wyświetlania komentarzy skierowanych do siebie lub utworzonych przez siebie. Jest możliwe także filtrowanie komentarzy wg edytujących w celu sprawdzenia, które komentarze lub odpowiedzi zostały przez nich napisane. Informacje o komentarzach w prezentacjach Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad prezentacją, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Wszystkie komentarze są wyświetlane na panelu Komentarze, na którym pod każdym komentarzem widać wątek odpowiedzi. Istnieje możliwość tworzenia lub usuwania komentarzy, dodawania odpowiedzi, kierowania komentarzy lub odpowiedzi do innego edytującego i wyszukiwania słów kluczowych w komentarzach. Użytkownik może wyświetlać komentarze lub odpowiedzi kierowane do niego i wyświetlać komentarze lub odpowiedzi utworzone przez innych edytujących lub skierowane do innych edytujących. Podczas prowadzenia dyskusji związanej z komentarzem, jeśli użytkownik chce, aby ktoś dokładniej coś zbadał lub odpowiedział na pytanie, może przypisać element do dowolnego 200 Docs

edytującego prezentację. Można użyć symbolu @ w celu skierowania odpowiedzi do edytującego. Przypisane osoby mogą czytać komentarze i odpowiedzi, które zostały skierowane do nich, na panelu komentarzy. Dyrektorka programu, Agata, ma przedstawić całemu zespołowi projektowemu prezentację planu biznesowego na lata 2011 i 2012. Utworzyła wersję roboczą prezentacji i chce uzyskać komentarze od kierowników w jej projekcie. Wcześniej Agata musiała wysyłać wiadomość e-mail do wszystkich kierowników i prosić ich o odesłanie komentarzy pocztą elektroniczną lub wprowadzenie komentarzy do załączonej prezentacji. Jeśli kierownicy nie skomentowali tej samej wersji, Agata musiała rozpoznać, jakiej sekcji dotyczą poszczególne komentarze, i scalić je ze sobą. Jeśli Agata chciała, aby któryś z kierowników zbadał problem, także musiała wysyłać wiadomość e-mail. Teraz Agata udostępnia tę prezentacje planu do współużytkowania wszystkim kierownikom i prosi ich o komentarze. Kierownicy mogą dodawać komentarze w różnym czasie i omawiać kluczowe kwestie. Agata może przypisać pytanie do dowolnego kierownika, aby ten dokładniej zbadał problem, a następnie ten przypisany kierownik może wprowadzać zmiany w planie. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w prezentacjach Podczas edycji lub przeglądania prezentacji można tworzyć komentarze dla obiektów znajdujących się na slajdzie, takich jak grafika, obrazy i pola tekstowe. Wszystkie komentarze w prezentacji są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w prezentacjach na stronie 202 Po otwarciu prezentacji domyślnie jest wyświetlany pasek boczny, a obiektem aktywnym jest panel Slajdy. Aby wyświetlić panel Komentarze, należy kliknąć opcję Komentarze. Następnie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi z tej prezentacji. Wyszukiwanie komentarzy w prezentacjach na stronie 204 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami na stronie 194 Użytkownik może współużytkować prezentację z innymi osobami lub społecznościami i ustawić ich dostęp jako edytujących bądź czytelników. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Tworzenie komentarzy w prezentacjach Podczas edycji lub przeglądania prezentacji można tworzyć komentarze dla obiektów znajdujących się na slajdzie, takich jak grafika, obrazy i pola tekstowe. Wszystkie komentarze w prezentacji są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Procedura Aby utworzyć komentarze dla prezentacji, wykonaj następujące kroki: 1. Kliknij slajd w widoku Slajdy i kliknij obiekt, dla którego ma zostać wstawiony komentarz. 2. Na pasku narzędzi kliknij ikonę Dodaj komentarz. Zostanie wyświetlony panel Komentarze. 3. Wpisz komentarz w polu i naciśnij klawisz Enter lub kliknij opcję Dodaj. Komentarz zostanie wstawiony do prezentacji i będzie wyświetlany na panelu razem z informacjami o nazwie jego autora, dacie i godzinie. Teraz można rozpocząć konwersację o tym komentarzu z innymi osobami. Praca z prezentacjami 201

4. Opcjonalne: Jeśli chcesz skierować komentarz do konkretnego edytującego, wprowadź symbol @. Zostanie wyświetlona lista osób edytujących ten dokument. Wybierz odpowiedniego edytującego z listy, a następnie wprowadź komentarz. 5. Opcjonalne: Można utworzyć tylko jeden komentarz dla tego samego obiektu na slajdzie. Jeśli ma zostać utworzony komentarz dla innego obiektu, kliknij ponownie przycisk Dodaj komentarz na pasku narzędzi. 6. Aby odpowiedzieć na komentarz, kliknij ikonę podwójnej strzałki w celu rozwinięcia komentarza. Następnie kliknij opcję Odpowiedz, aby wprowadzić odpowiedź. Po zakończeniu wpisywania naciśnij klawisz Enter. Odpowiedź zostanie dodana do komentarza z inną ikoną. 7. Opcjonalne: Odpowiedź można skierować do dowolnego edytującego. W trakcie wpisywania treści odpowiedzi wprowadź symbol @. Zostanie wyświetlona lista edytujących dokument. Wybierz odpowiedniego edytującego z listy, a następnie wprowadź odpowiedź. 8. Aby usunąć komentarz, kliknij ikonę kosza. Komentarz razem ze wszystkimi odpowiedziami zostanie usunięty. 9. Po zakończeniu wpisywania komentarzy dotyczących slajdu kliknij opcję Slajdy, aby przejść do tego widoku. Kliknij inny slajd, aby utworzyć komentarze. Wszystkie komentarze są wyświetlane na pasku bocznym jako równoległe foldery. Kliknij dowolny komentarz, aby wyświetlić szczegółową treść i wątek dyskusji. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w prezentacjach na stronie 200 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad prezentacją, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Wyświetlanie komentarzy w prezentacjach Po otwarciu prezentacji domyślnie jest wyświetlany pasek boczny, a obiektem aktywnym jest panel Slajdy. Aby wyświetlić panel Komentarze, należy kliknąć opcję Komentarze. Następnie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi z tej prezentacji. Wyszukiwanie komentarzy w prezentacjach na stronie 204 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami na stronie 194 Użytkownik może współużytkować prezentację z innymi osobami lub społecznościami i ustawić ich dostęp jako edytujących bądź czytelników. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Wyświetlanie komentarzy w prezentacjach Po otwarciu prezentacji domyślnie jest wyświetlany pasek boczny, a obiektem aktywnym jest panel Slajdy. Aby wyświetlić panel Komentarze, należy kliknąć opcję Komentarze. Następnie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi z tej prezentacji. 202 Docs

O tym zadaniu Wyświetlać można komentarze i odpowiedzi utworzone przez bieżącego użytkownika lub skierowane do niego. Można również wyświetlać komentarze i odpowiedzi utworzone przez innych edytujących lub skierowane do nich. Procedura Aby wyświetlić komentarze i odpowiedzi, wykonaj następujące kroki: 1. Na pasku bocznym kliknij opcję Komentarze w celu wyświetlenia panelu Komentarze. 2. Kliknięcie ikony z podwójną strzałką umożliwia rozwinięcie komentarza w celu wyświetlenia szczegółowych wątków treści i odpowiedzi. Kursor wskazuje slajd, w którym został utworzony komentarz. Możliwe jest również kliknięcie znacznika komentarza w prezentacji. Zostanie otwarty panel Komentarze, a kliknięty komentarz będzie aktywowany. 3. Kliknij ikonę na panelu Komentarze i wybierz opcję Wyświetl komentarze skierowane do mnie. Zostaną wyświetlone wszystkie komentarze skierowane do bieżącego użytkownika. Wyświetlany jest cały wątek komentarza, nawet jeśli tylko jedna odpowiedź na komentarz jest skierowana do bieżącego użytkownika. 4. Kliknij ikonę na panelu Komentarze i wybierz opcję Wyświetl moje komentarze. Zostaną wyświetlone wszystkie komentarze napisane przez bieżącego użytkownika. Wyświetlany jest cały wątek komentarza, nawet jeśli tylko jedna odpowiedź na komentarz została napisana przez bieżącego użytkownika. 5. Aby wyświetlić komentarze lub odpowiedzi napisane przez innych edytujących lub skierowane do nich, kliknij nazwę edytującego na panelu Edytujący. Wybranie opcji Skierowane do powoduje wyświetlenie wszystkich wątków, w których znajduje się nazwa edytującego poprzedzona symbolem @. Kliknij opcję Napisane przez, aby wyświetlić komentarze lub odpowiedzi napisane przez edytującego. Uwaga: Jeśli klikniesz nazwę edytującego, zostanie ona podświetlona. Ponowne jej kliknięcie sprawi, że komentarze i odpowiedzi wpisane przez tego edytującego lub skierowane do niego zostaną zamknięte. 6. Kliknij ikonę z podwójną strzałką, aby rozwinąć komentarz. Wyświetlić można szczegółowy wątek każdego komentarza. 7. Aby nie wyświetlać komentarzy ani odpowiedzi, kliknij przycisk Zamknij. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w prezentacjach na stronie 200 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad prezentacją, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w prezentacjach na stronie 201 Podczas edycji lub przeglądania prezentacji można tworzyć komentarze dla obiektów znajdujących się na slajdzie, takich jak grafika, obrazy i pola tekstowe. Wszystkie komentarze w prezentacji są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyszukiwanie komentarzy w prezentacjach na stronie 204 Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Praca z prezentacjami 203

Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami na stronie 194 Użytkownik może współużytkować prezentację z innymi osobami lub społecznościami i ustawić ich dostęp jako edytujących bądź czytelników. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. Wyszukiwanie komentarzy w prezentacjach Aby szybko przechodzić do konkretnych komentarzy, można wyszukiwać słowa kluczowe na panelu Komentarze. Procedura 1. Na pasku bocznym kliknij opcję Komentarze w celu wyświetlenia panelu Komentarze. Jeśli pasek boczny nie jest wyświetlany, kliknij opcję Widok > Pasek boczny. 2. Kliknij przycisk na panelu Komentarze i wybierz opcję Szukaj w komentarzach. 3. Wprowadź słowa kluczowe w polu wyszukiwania. Formatowanie slajdów 204 Docs 4. Naciśnij klawisz Enter lub kliknij przycisk Szukaj. Zostaną wyświetlone komentarze zawierające słowa kluczowe. 5. Jeśli wyniki nie są zadowalające, wprowadź nowe słowa kluczowe i wyszukaj ponownie. 6. Kliknij przycisk Zamknij, aby wyjść z trybu wyszukiwania. Pojęcia pokrewne: Informacje o komentarzach w prezentacjach na stronie 200 Jeśli użytkownicy mają pracować razem nad prezentacją, ale nie mogą pracować w tym samym czasie, mogą do prowadzenia konwersacji używać komentarzy. Komentarze ułatwiają śledzenie statusu przeglądu i odpowiedzi innych osób. Zadania pokrewne: Tworzenie komentarzy w prezentacjach na stronie 201 Podczas edycji lub przeglądania prezentacji można tworzyć komentarze dla obiektów znajdujących się na slajdzie, takich jak grafika, obrazy i pola tekstowe. Wszystkie komentarze w prezentacji są wyświetlane na pasku bocznym Komentarze. Wyświetlanie komentarzy w prezentacjach na stronie 202 Po otwarciu prezentacji domyślnie jest wyświetlany pasek boczny, a obiektem aktywnym jest panel Slajdy. Aby wyświetlić panel Komentarze, należy kliknąć opcję Komentarze. Następnie można wyświetlić wszystkie komentarze i odpowiedzi z tej prezentacji. Współużytkowanie prezentacji z innymi osobami lub społecznościami na stronie 194 Użytkownik może współużytkować prezentację z innymi osobami lub społecznościami i ustawić ich dostęp jako edytujących bądź czytelników. Można także udostępnić go wszystkim osobom w organizacji do odczytu. W programie IBM Docs udostępniono wiele funkcji formatowania. Istnieje możliwość zmieniania czcionek, przenoszenia obiektów na slajdzie, dodawania numeracji lub wypunktowania do tekstu, ustawiania układu slajdu lub zmieniania stylu wzorcowego. Zadania pokrewne:

Wybieranie i przenoszenie obiektów Po wstawieniu obiektów do prezentacji można przenieść je w inne miejsce w celu zwiększenia atrakcyjności układu. Dodawanie numeracji lub wypunktowania do slajdów na stronie 206 Użytkownik może dodać numerację lub wypunktowanie do pozycji listy oraz wybrać styl wypunktowania lub numeracji, w tym kolory i symbole dla znaczników podpunktu i liczby dziesiętne dla numerowania. Stosowanie układu slajdu na stronie 207 Dobry układ może być pomocny w przekazywaniu informacji odbiorcom. Zmienianie czcionek w prezentacjach W prezentacji można zmienić wielkość czcionki zaznaczonego tekstu i jej rodzaj, a także szybko zwiększać lub zmniejszać wielkość czcionki. Procedura 1. Zaznacz tekst, dla którego ma zostać określona czcionka i wielkość czcionki. 2. Kliknij opcję Wybierz czcionkę na pasku narzędzi, a następnie wybierz odpowiednią nazwę czcionki. 3. Kliknij opcję Wybierz wielkość czcionki na pasku narzędzi i wybierz odpowiednią wielkość. 4. Aby zwiększyć lub zmniejszyć wielkość czcionki, kliknij na pasku narzędzi ikonę Zwiększ wielkość czcionki lub Zmniejsz wielkość czcionki. Uwaga: Czcionkę i jej wielkość można zmieniać tylko po uprzednim zaznaczeniu tekstu w trybie edycji. Wybieranie i przenoszenie obiektów Po wstawieniu obiektów do prezentacji można przenieść je w inne miejsce w celu zwiększenia atrakcyjności układu. Procedura 1. Kliknij slajd, który zawiera wiele obiektów. 2. Wybierz obiekty. v Aby wybrać jeden obiekt, kliknij go. v Aby równocześnie wybrać wiele obiektów, podczas ich klikania trzymaj wciśnięty klawisz Ctrl. 3. Przenieś obiekty. v Przeciągnij wybrane obiekty w żądane miejsce. v Za pomocą klawiszy strzałek na klawiaturze przenieś wybrany obiekt w żądane miejsce. Zadania pokrewne: Formatowanie slajdów na stronie 204 W programie IBM Docs udostępniono wiele funkcji formatowania. Istnieje możliwość zmieniania czcionek, przenoszenia obiektów na slajdzie, dodawania numeracji lub wypunktowania do tekstu, ustawiania układu slajdu lub zmieniania stylu wzorcowego. Praca z prezentacjami 205

Dodawanie numeracji lub wypunktowania do slajdów Użytkownik może dodać numerację lub wypunktowanie do pozycji listy oraz wybrać styl wypunktowania lub numeracji, w tym kolory i symbole dla znaczników podpunktu i liczby dziesiętne dla numerowania. Stosowanie układu slajdu na stronie 207 Dobry układ może być pomocny w przekazywaniu informacji odbiorcom. Określanie kolejności obiektów Po wstawieniu obiektów do prezentacji programu IBM Docs konieczna może być zmiana porządku stosu tekstu i grafiki. O tym zadaniu Aby zmienić porządek stosu wybranego obiektu: Procedura 1. Wybierz obiekt, dla którego ma zostać zmieniony porządek stosu. 2. Kliknij opcję Format > Przenieś na wierzch lub kliknij prawym przyciskiem myszy wybrany obiekt, a następnie wybierz z menu kontekstowego opcję Przenieś na wierzch. Wybrany obiekt zostanie umieszczony przed innymi obiektami. 3. Kliknij opcję Format > Przenieś pod spód lub kliknij wybrany obiekt prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu kontekstowego opcję Przenieś pod spód. Wybrany obiekt zostanie umieszczony za pozostałymi obiektami. Dodawanie numeracji lub wypunktowania do slajdów Użytkownik może dodać numerację lub wypunktowanie do pozycji listy oraz wybrać styl wypunktowania lub numeracji, w tym kolory i symbole dla znaczników podpunktu i liczby dziesiętne dla numerowania. Procedura 1. Na slajdzie wybierz tekst, który ma zostać dodany do listy. 2. Kliknij ikonę Dodaj wypunktowanie lub zmień styl wypunktowania lub ikonę Dodaj numerację lub zmień styl numeracji na pasku narzędzi. Do pozycji listy zostanie zastosowany domyślny styl znacznika podpunktu lub numeracji. 3. Aby wybrać inny styl znacznika podpunktu lub numeracji, zaznacz tekst, kliknij ikonę strzałki w dół przy odpowiedniej ikonie, a następnie kliknij styl, który ma zostać zastosowany. 206 Docs

Zadania pokrewne: Formatowanie slajdów na stronie 204 W programie IBM Docs udostępniono wiele funkcji formatowania. Istnieje możliwość zmieniania czcionek, przenoszenia obiektów na slajdzie, dodawania numeracji lub wypunktowania do tekstu, ustawiania układu slajdu lub zmieniania stylu wzorcowego. Wybieranie i przenoszenie obiektów na stronie 205 Po wstawieniu obiektów do prezentacji można przenieść je w inne miejsce w celu zwiększenia atrakcyjności układu. Stosowanie układu slajdu Dobry układ może być pomocny w przekazywaniu informacji odbiorcom. Stosowanie układu slajdu Dobry układ może być pomocny w przekazywaniu informacji odbiorcom. Procedura Aby zastosować układ slajdu, wykonaj następujące kroki: 1. Na panelu Slajdy wybierz slajd. 2. Dostęp do układu można uzyskać przy użyciu jednej z następujących metod: v Kliknij prawym przyciskiem myszy slajd i wybierz opcję Układ slajdu. v Kliknij ikonę Układ slajdu na pasku narzędzi. v Kliknij opcję Format > Układ slajdu. 3. W oknie Układ slajdu wybierz układ. Wybrany układ zostanie zastosowany do slajdu. Praca z prezentacjami 207

Zadania pokrewne: Formatowanie slajdów na stronie 204 W programie IBM Docs udostępniono wiele funkcji formatowania. Istnieje możliwość zmieniania czcionek, przenoszenia obiektów na slajdzie, dodawania numeracji lub wypunktowania do tekstu, ustawiania układu slajdu lub zmieniania stylu wzorcowego. Wybieranie i przenoszenie obiektów na stronie 205 Po wstawieniu obiektów do prezentacji można przenieść je w inne miejsce w celu zwiększenia atrakcyjności układu. Dodawanie numeracji lub wypunktowania do slajdów na stronie 206 Użytkownik może dodać numerację lub wypunktowanie do pozycji listy oraz wybrać styl wypunktowania lub numeracji, w tym kolory i symbole dla znaczników podpunktu i liczby dziesiętne dla numerowania. Sprawdzanie pisowni w prezentacjach Program IBM Docs może sprawdzać pisownię w różnych językach podczas wpisywania, a także w całej prezentacji po jej zakończeniu. Procedura 1. Domyślnym językiem sprawdzania pisowni jest angielski (Stany Zjednoczone). Jeśli chcesz zmienić język słownika, kliknij opcję Narzędzia > Słowniki sprawdzania pisowni i wybierz język tekstu. 2. Kliknij opcję Narzędzia > Sprawdź pisownię podczas pisania. Pisownia zostanie sprawdzona w całej prezentacji, a tekst zawierający błędy pisowni lub gramatyczne zostanie podkreślony falistą, czerwoną linią. Również w trakcie wpisywania nowych słów błędy pisowni lub gramatyczne będą podkreślane falistą, czerwoną linią. 3. Kliknij prawym przyciskiem myszy słowo podkreślone czerwoną, falistą linią. Zostanie wyświetlona lista propozycji. Wybierz odpowiednią pozycję. Jeśli nie chcesz poprawiać słowa, kliknij prawym przyciskiem i wybierz opcję Ignoruj. Wskazówka: Jeśli słowo podkreślone czerwoną, falistą linią występuje więcej niż raz w prezentacji, można kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Pomiń wszystko lub Popraw wszystko. 208 Docs

4. Jeśli nie chcesz sprawdzać pisowni w prezentacji, kliknij ponownie opcję Narzędzia > Sprawdź pisownię podczas pisania, aby wyłączyć tę funkcję. Zapisywanie i drukowanie prezentacji W prezentacji komenda Drukuj powoduje otwarcie nowego okna przeglądarki, w którym można wybrać opcje układu. Procedura 1. W otwartej prezentacji kliknij opcję Plik > Drukuj. Zostanie otwarte nowe okno przeglądarki. 2. Przeglądarka domyślnie dodaje nagłówki i stopki do drukowanej prezentacji. Możesz zmienić treść lub pominąć nagłówki i stopki, wykonując w przeglądarce odpowiednie kroki. Kliknij ikonę, aby wyświetlić opis tych kroków. 3. Aby zmienić rozmiar papieru i inne ustawienia dotyczące papieru, wykonaj kroki specyficzne dla używanej przeglądarki w taki sam sposób jak w kroku 2. 4. Kliknij ikonę Drukuj. 5. Określ żądane ustawienia i kliknij przycisk OK. Zadania pokrewne: Tworzenie i przesyłanie prezentacji na stronie 187 Użytkownik może tworzyć nowe prezentacje i przesyłać istniejące prezentacje z komputera do komponentu Pliki, aby edytować je w sieci w programie IBM Docs. Tworzenie prezentacji na stronie 188 Prezentację można utworzyć w aplikacji Pliki lub z poziomu menu Plik w programie IBM Docs. Przesyłanie prezentacji w celu udostępnienia ich do współużytkowania na stronie 189 Do widgetu Moje pliki można przesyłać prezentacje o dowolnym typie dozwolonym przez administratora. Uprawnieniami do wyświetlania, pobierania i edytowania tych prezentacji można odpowiednio sterować. Eksportowanie prezentacji do innych formatów plików na stronie 193 Po utworzeniu i opublikowaniu prezentacji w programie IBM Docs można ją pobrać w bieżącym lub innym formacie, takim jak.ppt i.pdf. Odsyłacze pokrewne: Formaty plików obsługiwane w komponencie Presentations na stronie 191 W programie IBM Docs można pracować z różnymi formatami plików prezentacji. Pliki otwarte w jednym formacie można wyeksportować do innych formatów, takich jak.odp,.ppt,.pptx oraz.pdf. Drukowanie prezentacji do plików PDF Prezentację można zapisać w formacie PDF, co umożliwi jej pobranie i wydrukowanie. Procedura 1. W otwartej prezentacji kliknij opcję Plik > Drukuj do pliku PDF. 2. Określ żądane opcje ustawień strony. Praca z prezentacjami 209

Wybierz opcję Plik PDF ze znacznikami, aby zapisać znaczniki PDF. Zwiększa to wielkość pliku. Plik PDF ze znacznikami zawiera informacje o strukturze treści dokumentu. Informacje te ułatwiają wyświetlanie dokumentu na urządzeniach podczas używania lektora ekranowego. 3. Kliknij przycisk OK. 4. Gdy zostanie wyświetlony komunikat Przetwarzanie zostało zakończone, kliknij odsyłacz Kliknij tutaj, aby pobrać plik. 5. Kliknij opcję Otwórz w, a następnie kliknij przycisk OK. Plik zostanie pobrany i otwarty w programie Adobe Reader. Aplikacją domyślną jest Adobe Reader, ale do otwarcia tego pliku można wybrać inną aplikację. 6. W menu programu Adobe Reader kliknij opcję Plik > Drukuj. 7. Określ odpowiednie opcje drukowania, a następnie kliknij przycisk OK. Praca z obrazami w prezentacjach Grafika jest użyteczna na potrzeby przekazywania informacji. Grafikę można wstawić z galerii lub plików z używanego komputera lub Internetu. Możliwe jest też edytowanie grafiki (np. powiększanie, pomniejszanie, przeciąganie w dowolnej miejsce na slajdzie itd.). Zadania pokrewne: Wstawianie grafiki do prezentacji Wstawienie grafiki w prezentacji jest doskonałym sposobem przekazywania informacji. Wstawianie grafiki do prezentacji Wstawienie grafiki w prezentacji jest doskonałym sposobem przekazywania informacji. Procedura 1. Na panelu Slajdy wybierz slajd, do którego ma zostać wstawiona grafika. 2. Kliknij opcję Wstaw > Obraz lub opcję Wstaw obraz na pasku narzędzi. 210 Docs

3. Aby wstawić obraz: v Na stronie Obraz z pliku kliknij przycisk Przeglądaj i określ plik graficzny do przesłania. v Na stronie Galeria obrazów wybierz obraz. 4. Kliknij opcję Wstaw. Zadania pokrewne: Praca z obrazami w prezentacjach na stronie 210 Grafika jest użyteczna na potrzeby przekazywania informacji. Grafikę można wstawić z galerii lub plików z używanego komputera lub Internetu. Możliwe jest też edytowanie grafiki (np. powiększanie, pomniejszanie, przeciąganie w dowolnej miejsce na slajdzie itd.). Przenoszenie obrazów i zmienianie ich wielkości w prezentacjach Przy użyciu metody przeciągania można przenosić obrazy i zmieniać ich wielkość w prezentacjach. Procedura 1. Kliknij obraz, aby go wybrać. 2. Aby przenieść obraz, umieść wskaźnik myszy w obrębie ramki obrazu, aż do momentu wyświetlenia symbolu krzyżyka, i przeciągnij. 3. Aby zmienić wielkość obrazu, umieść wskaźnik myszy nad ramką obrazu, aż do momentu wyświetlenia strzałki obustronnej, i przeciągnij. Ustawianie właściwości obrazu w prezentacjach Dla wybranego obrazu w prezentacjach można określić wielkość i inne właściwości. Procedura 1. Wybierz obraz, którego właściwości mają zostać ustawione, kliknij go prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Właściwości. Praca z prezentacjami 211

Praca ze slajdami 2. Wprowadź wartości w polach Szerokość i Wysokość. 3. W polu Tekst alternatywny wprowadź opis, który będzie służył jako alternatywa w przypadku braku możliwości wyświetlenia obrazu. 4. Kliknij przycisk OK. Odtwarzanie pokazu slajdów to sposób przeprowadzenia prezentacji. Prezentacja może zawierać efekty przejścia slajdów. Podczas odtwarzania pokazu slajdów zajmowany jest cały ekran komputera. Dzięki temu można sprawdzić, jak będą wyglądały grafika, elementy animowane i efekty przejścia podczas rzeczywistego pokazu. Za pomocą klawiszy strzałek można sterować slajdami pokazu slajdów. Efekt animowany, taki jak zanikanie do czerni, można zastosować do pojedynczego slajdu lub do wszystkich slajdów prezentacji. Odtwarzanie pokazów slajdów Domyślnie pokaz jest zawsze uruchamiany od pierwszego slajdu. Użytkownik przechodzi ręcznie do kolejnych slajdów aż do zakończenia pokazu. Pokaz slajdów można również uruchomić od bieżącego slajdu. O tym zadaniu Podczas pokazu slajdów można nacisnąć klawisz strzałki w prawo i strzałki w dół, aby przejść do następnego slajdu, oraz klawisz strzałki w górę i strzałki w lewo, aby przejść do poprzedniego slajdu. Procedura 1. Aby odtworzyć pokaz slajdów: v Kliknij opcję Prezentacja > Odtwórz pokaz slajdów lub opcję Uruchom pokaz slajdów na pasku narzędzi, aby uruchomić pokaz slajdów od pierwszego slajdu. v Kliknij opcję Prezentacja > Odtwórz od bieżącego slajdu, aby uruchomić pokaz slajdów od bieżącego slajdu. 2. Aby sterować pokazem slajdów, naciskaj klawisze strzałek. 212 Docs