Zastosowanie DDGS w żywieniu zwierząt Podstawowe informacje na temat DDGS mgr inż. Marek Mruk DDGS EuroTrader 26.05.2008 r. E-mail: marek.mruk@ddgs.com.pl
Produkcja bioetanolu źródłem DDGS DDGS jest finalnym produktem w procesie zagęszczania wywaru zbożowego. Zawartość wody w DDGS wynosi ok.7% Wywar zbożowy mokry jest to pozostałość po o odpędzie alkoholu etylowego. Wywar składa się głównie z wody (ok.93%) oraz zawieszonych w niej składnikach: białkowych, tłuszczu oraz nie sfermentowanej skrobi i substancji mineralnych.
Główne surowce w produkcji etanolu/ddgs USA kukurydza (modyfikowana genetycznie) Brazylia kukurydza, trzcina cukrowa W Europie głównymi surowcami są: - Pszenica - Pszenżyto - Żyto - kukurydza
Wydajność produkcji etanolu 1 ha upraw Gatunek Plon t/1ha 2001 Etanol hl/ha Pszenica 5,53 10,7-11.8 Żyto 2,43 7,3-8,1 Kukurydza 6,07 18,4-20,2 Ziemniaki 16,0 13,0 Buraki cuk. 36,0 21,1-29,5
DDGS w Polska i świat USA produkują 4-5 mln ton DDGS corn W USA znajduje się 120 dużych wytwórni bioetanolu produkcja pow. 100 000 ton/rok USA są eksporterem bioetanolu głównie do krajów Dalekiego Wsch. Meksyku i Kanady W Polsce znajdują się 3 zakłady produkujące bioetanol, w fazie budowy jest kilkanaście instalacji.
DDGS w Polsce Wg ostrożnych szacunków produkcja krajowego DDGS w perspektywie do 2011 roku wynosić będzie rocznie: z kukurydzy: 120 000ton z pszenicy : 350 000 ton razem około: 470 000 ton Zapotrzebowanie na surowiec przy tym poziomie produkcji to: kukurydza ok.300 000 ton, pszenica 880 000t Razem: ok. 1, 200 mln. ton/rok
DDGS w żywieniu zwierząt (USA) USA 80 % w żywieniu bydła w tym 60% bydło ras mięsnych, 40% bydło ras mlecznych, w żywieniu trzody chlewnej 10%, w żywieniu indyków 5%, w żywieniu pozostałego drobiu 5%.
DDGS w żywieniu zwierząt EU W Europie DDGS stosuje się w żywieniu: bydła mlecznego i mięsnego 60% trzody chlewnej (maciory prośne i T2) 20% kur niosek oraz indyków 15% brojlerów 5%
Zastosowanie DDGS w przemyśle paszowym DDGS jest surowcem paszowym o charakterze białkowo-energetycznym. DDGS może być komponentem mieszanek paszowych uzupełniających dla: bydła (opasy i mleczne), świń w wieku pow. 1,5 m-ca, kur niosek, kurcząt rzeźnych w wieku pow. 3 tyg. indyków nieśnych oraz rzeźnych
Skład chemiczny DDGS Kukurydza pszenica Białko og. % 21,4-32 34,4-41,2 Tłuszcz surowy 8,6-12,1 6,3-8,4 Włókno surowe 4,5-9,1 7,8-9,9 BAW 35,4-45,5 38,5-45,1 Lizyna g/kg 5,8-8,5 4,0-8,5 Metionina z cystyną 9,2-11,3 7,9-9,6 Treonina 10,1-11,3 11,0-12,0 Tryptofan 2,2-2,7 - Ca 0,6-3,8 1,2-1,5 P 8,0-11 6,7-7,0
DDGS: tabela wartości pokarmowejbydło Wartość pok. g/kgsm DDGS kukurydza BO 304 88 BTJN 152 85 BTJE 115 122 BTJP 59 64 Wartość energetyczna / 1 kg SM JPM 1,12 1,25 JPŻ 1,09 1,27 EB, Mcal 4,55 4,49 ES, Mcal 3,7 3,97 EM Mcal 3,10 3,37 Nel Mcal 2,15 2,24
DDGS w żywieniu cieląt Udział DDGS w m. paszowej, g/kg 0 150 280 SE pocz. m. ciała, kg 39,3 40,3 38,0 0,82 koń. m. ciała, kg 127,8 132,0 127,4 1,64 przyrost m. c. g/dobę 786 816 792 13,63 pobranie, kg/szt mleko 327,5 334,9 330,6 3,24 mieszanka pasz. 168,2 185,5 167,1 4,80 siano łąkowe 14,6 14,5 14,7 0,10 mieszanka pasz. kg/kg przyrostu m. c. 1,9 2,02 1,87 0,03 OPITMUM do 150 g/kg mieszanki paszowej
DDGS w żywieniu krów Udział DDGS w m. paszowej, g/kg 0 200 350 wyd. kg/dobę 28,9 26,6 27,4 kg/12 tyg. 2429 2329 2393 tłuszcz % 4,02 4,13 4,11 białko % 3,13 3,11 3,15 OPITMUM 200-250 g/kg m. paszowej Oszczędność soi: 150;130;80 g/kg
DDGS w żywieniu kurcząt rzeźnych Zgodnie z najnowszymi danymi w tym zakresie zastosowanie DDGS w dawkach winno wynosić: kurczęta młodsze 50-60g/kg m. paszowej kurczęta starsze 70-80g/kg m. paszowej
DDGS w żywieniu kur niosek Zgodnie z najnowszymi publikacjami udział optymalny DDGS w żywieniu kur niosek winien wynosić: młodsze nioski 60-80g/kg starsze nioski 100-110g/kg Literatura z lat 1980-1995 zalecała dawki DDGS wyższe o 12-15% w celu poprawy jakości jaj.
DDGS w żywieniu indyków Starsze (Manley i inn.1978) badania przewidywały w żywieniu indyków udział DDGS na poziomie 200-250g/kg m. paszowej. Najnowsze (Noll i inn. 2003) sugerują optymalizację udziału DDGS na poziomie: indyczki w okresie nieśności 120-140g/kg, indyki rzeźne 90-110g/kg
DDGS w żywieniu trzody chlewnej DDGS w żywieniu loch: optimum 70-80g/kg m. paszowej, DDGS w żywieniu tuczników: optimum 110g/kg m. paszowej DDGS w żywieniu prosiąt: optimum 100g/kg m. paszowej maksymalnie 200g/kg mieszanki paszowej Wg Lazecano i Castaneda (2000)
DDGS podsumowanie Reasumując należy stwierdzić, że na przestrzeni ostatnich 20 lat badania naukowe nieznacznie ograniczyły zakres zastosowania DDGS w optymalizacji żywienia zwierząt. Bardzo dobre efekty uzyskuje się w żywieniu bydła w chowie pastwiskowym i alkierzowym. Bardzo wysokie dawki DDGS uważa się za szkodliwe z uwagi na wysoka zawartość tłuszczu i S. Tłuszcz obniża strawność dawki pokarmowej, S obniża poziom wykorzystania miedzi, powodując jej deficyt. Nadmiar S powoduje zniekształcenie funkcji OUN Za optymalne i bezpieczne dawki DDGS uważa się obecnie: 60-80 g/kg mieszanki paszowej dla zwierząt młodych 110-150 g/kg mieszanki paszowej dla zwierząt dorosłych
Literatura prof. Dr hab. F. Brzóska info. do prezentacji Serock 16-17.11.2007r. US Grain Council (strony www), US Beef Breader (strony www) University of Minnesota (strony www) University of Nebraska (strony www) University of Iowa (strony www)
Dziękuję za uwagę