PoniŜsze tłumaczenie norweskiego rozporządzniea Forskrift om merking mv av næringsmidler

PoniŜsze tłumaczenie norweskiego rozporządzniea Forskrift om merking mv av næringsmidler ma charakter roboczy i nie moŝe stanowić źródła prawa. Tekst oryginalny dostępny jest na stronie internetowej - http://www.lovdata.no/for/sf/ho/xo- 19931221-1385.html Rozporządzenie o znakowaniu środków spoŝywczych SPIS TREŚCI Rozporządzenie o znakowaniu środków spoŝywczych Rozdział I. Zakres i definicje 1. Zakres 2. Cel 3. Definicje Rozdział II. Ogólne przepisy dotyczące znakowania 4. Obowiązek znakowania 4a. Obowiązek umieszczania informacji w obrocie środkami spoŝywczymi bez opakowań 5. Zasady znakowania, prezentacji i reklamy. 6. Język 7. Umieszczenie oznakowań 8. Ograniczone wymogi znakowania Rozdział III. Elementy znakowania 9. Nazwa towaru 10. Dodatkowe informacje w nazwie środków spoŝywczych poddanych szczególnym procesom technologicznym 10a. Znakowanie napromienianych środków spoŝywczych przeznaczonych do obrotu dla konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego 10b. Znakowanie napromienianych środków spoŝywczych nie przeznaczonych do obrotu dla konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego 10c. Znakowanie środków spoŝywczych modyfikowanych genetycznie 11. Wykaz składników 12. Składniki złoŝone i mieszanki składników 13. Substancje dodatkowe

13a. PrzedłuŜona trwałość 14. Wyjątki od obowiązku umieszczania wykazu składników 15. Znakowanie ilościowej zawartości składników 15a. Wyjątki od obowiązku podawania ilościowej zawartości składników 15b. Wyjątki od obowiązku określania w procentach ilościowej zawartości składników na etapie produkcji (sposób wyliczania) 16. Masa netto 17. Wyjątki od obowiązku znakowania masy netto 18. Data minimalnej trwałości dla łatwo psujących się środków spoŝywczych 19. Data minimalnej trwałości dla nie psujących się łatwo środków spoŝywczych 20. Wyjątki od obowiązku umieszczania daty minimalnej trwałości 21. Nazwa, adres, pochodzenie 22. Sposób uŝycia 23. Zawartość alkoholu 24. Oznakowanie fitosteroli Rozdział IV Postanowienia administracyjne 25. Nadzór i uchwały 26. Zwolnienia 27. Kary 28. (Zniesiony w rozporządzeniu z 22 października 1998 nr 997, wcześniej 27.)... 29. Wejście rozporządzenia w Ŝycie Załącznik I. Określenia zbiorcze, których moŝna uŝywać przy podawaniu składników Załącznik II. Klasyfikacja substancji dodatkowych Załącznik III. Zasady oznaczania zawartości alkoholu Załącznik IV. Wykaz składników, których oznakowanie jest konieczne 1. Zakres Rozdział I. Zakres i definicje

Rozporządzenie obejmuje swym zakresem przepisy o znakowaniu środków spoŝywczych przeznaczonych do obrotu handlowego, a takŝe precyzuje pewne aspekty prezentacji i reklamy tychŝe. Rozporządzenie to obowiązuje do momentu wprowadzenia zmian w ustawie bądź nowych regulacji do ustawy. 0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236. 2. Cel Celem rozporządzenia jest zapewnienie konsumentom wyczerpującej i precyzyjnej informacji odnośnie rodzajów środków spoŝywczych, ich składu i właściwości. 3. Definicje UŜyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1. oznakowanie: wszelkie informacje w postaci znaku handlowego, znaku towarowego, elementu graficznego lub symboli odnoszących się do środka spoŝywczego umieszczone na opakowaniu, w dokumentach, na szyldach, etykietach lub wywieszkach wszelkiego rodzaju, które są dołączone do danego środka spoŝywczego lub teŝ go dotyczą. 2. obrót handlowy: posiadanie środków spoŝywczych przeznaczonych na sprzedaŝ, w tym kaŝda oferta sprzedaŝy lub udostępnienie za odpłatą bądź nieodpłatnie środków spoŝywczych, sama sprzedaŝ, rozpowszechnianie i inne formy przekazywania. 3. zakład Ŝywienia zbiorowego: restauracje, szpitale, kantyny i tym podobne placówki, które przygotowują i/lub sprzedają Ŝywność. 4. środek spoŝywczy w opakowaniu jednostkowym: środek spoŝywczy przeznaczony do obrotu umieszczony przed wprowadzeniem go do obrotu w opakowaniu osłaniającym go w całości lub w części, ale w taki sposób, Ŝe uniemoŝliwia zmianę zawartości bez otwierania lub zmiany opakowania. 5. Składnik: kaŝda część całości, łącznie z substancjami dodatkowymi uŝywanymi w produkcji lub przygotowaniu środka spoŝywczego, które nie zanikają w gotowym produkcie, choć moŝe zmienić się ich forma. Jeśli składnik środka spoŝywczego składa się z wielu składników, naleŝy jej traktować jako składniki środka spoŝywczego. Za składniki nie uznaje się: a) części składowych składnika, które zostały czasowo oddzielone w procesie produkcyjnym, a później ponownie dodane w pierwotnej ilości,

b/ substancji dodatkowych, których obecność w danym środku spoŝywczym wynika z tego, Ŝe były one zawarte w jednym lub większej ilości składników tego środka spoŝywczego, pod warunkiem Ŝe nie pełnią one funkcji technologicznej w gotowym produkcie, c/ substancji wspomagających przetwarzanie, d/ substancji uŝytych w procesie produkcji, w ilości ściśle niezbędnej, jako rozpuszczalniki albo jako nośniki substancji dodatkowych lub aromatów, e/ substancji uŝywanych jako technologiczne środki wspomagające, znajdujących się w gotowym produkcie w tej samej bądź zmienionej formie. 0 zmienione w rozporządzeniach z 15 stycznia 2004 nr 236, 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25 listopada 1004, patrz przypis 2 do 29). Rozdział II. Ogólne przepisy dotyczące znakowania 4. Obowiązek znakowania Środki spoŝywcze przeznaczone do obrotu znakuje się, podając: 1. nazwę towaru, zgodnie z 9, 10, 10a i 10b; 2. wykaz składników, zgodnie z 11, 12, 13, 14 i 15 oraz w Załącznikach I, II, III i IV; 3. masę netto, zgodnie z 16 i 17; 4. termin przydatności do spoŝycia, zgodnie z 18, 19 i 20; 5. szczególne warunki przechowywania i uŝytkowania, zgodnie z 18 ustęp trzeci i 19 ustęp czwarty i piąty; 6. nazwisko producenta lub nazwę firmy, adres i kraj pochodzenia, zgodnie z 21; 7. sposób uŝycia, zgodnie z 22; 8. zawartość alkoholu, zgodnie z 23. O ile rozporządzenie nie stanowi inaczej, obowiązek znakowania z ust. 1 nie dotyczy środków spoŝywczych wprowadzonych bez opakowań do obrotu dla konsumentów. Jeśli jednak zostałyby oznakowane dobrowolnie, to oznakowanie musi spełniać wymogi uregulowane w niniejszym rozporządzeniu. 0 zmienione w rozporządzeniach z 23 kwietnia 2001 nr 431 (obow. od 1 maja 2001) i z 15 stycznia 2004 nr 236, z 26 października 2004 nr 1424 (obowiązującej od 25 listopada 2004, patrz przypis 2 29) 4a. Obowiązek umieszczania informacji w obrocie środkami spoŝywczymi bez opakowań

W obrocie środkami spoŝywczymi bez opakowań obowiązuje co następuje: 1. świeŝe owoce, jagody, warzywa i ziemniaki powinny posiadać informacje o nazwie towaru i kraju pochodzenia. W przypadku jabłek, gruszek, śliwek, czereśni i truskawek naleŝy dodatkowo podać gatunek. 2. Wszystkie środki spoŝywcze powinny posiadać informacje o substancjach dodatkowych zgodnie z 13. 3. Napromienione środki spoŝywcze powinny posiadać informacje zgodnie z 10c. 0 dodane do rozporządzenia z 28 stycznia 2003 nr 74 (obow. od 15 lutego 2003). Zmienione w rozporządzeniach z 15 stycznia 2004 nr 2004 nr 236, 9 września 2005 nr 1015 (obow. od 15 września 2005). 5. Zasady znakowania, prezentacji i reklamy Oznakowanie nie powinno wprowadzać konsumentów w błąd co do właściwości środka spoŝywczego, szczególnie odnośnie jego rodzaju, toŝsamości, jakości, składu, ilości, trwałości, pochodzenia, sposobu produkcji. Niedozwolone jest: 1. przypisywanie środkowi spoŝywczemu działania lub właściwości, których nie posiada. 2. sugerowanie, Ŝe środek spoŝywczy ma jakieś szczególne właściwości, gdy wszystkie inne podobne mają identyczne właściwości. 3. twierdzenie albo sugerowanie, Ŝe środek spoŝywczy zapobiega chorobom, leczy ich symptomy lub łagodzi bóle. 4. uŝywanie określenia dietetyczny itp. samodzielnie lub w połączeniu z innymi wyrazami, o ile nie zezwala na to rozporządzenie o środkach spoŝywczych przeznaczonych do uŝytku przy szczególnych potrzebach Ŝywieniowych lub rozporządzenie dotyczące pozyskiwania i obrotu naturalnej wody mineralnej. Przepisy w tym paragrafie dotyczą takŝe reklamy i prezentacji środków spoŝywczych, kształtu, wyglądu środków spoŝywczych lub ich opakowań, materiałów zastosowanych w opakowaniach i sposobu eksponowania środków spoŝywczych. 0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236. 6. Język Oznakowanie powinno być wykonane w języku norweskim bądź podobnym w pisowni do norweskiego. Tego wymogu moŝna uniknąć, o ile w inny sposób zapewni się konsumentowi niezbędną informację.

Przepisy z ust. pierwszego nie stanowią przeszkody, by wprowadzić oznakowanie w kilku językach. 7. Umieszczenie oznakowań Środki spoŝywcze powinny posiadać oznakowanie na opakowaniu lub na etykiecie umieszczonej na opakowaniu. Oznakowanie musi być dobrze widoczne, łatwe do odczytania i nieusuwalne. Napisy nie mogą być ukryte, zasłonięte lub przesłonięte innymi nadrukami bądź obrazkami. Oznaczenia powinny być podane w miarę moŝliwości w zwartej formie. Nazwa towaru, masa netto, data trwałości i zawartość alkoholu powinny się znajdować w jednym widocznym miejscu. Informacje w dokumentach handlowych uwaŝa się wystarczające, o ile dokumenty zostają dostarczone kupującemu najpóźniej równocześnie z dostawą towarów, a dodatkowo oznakowania znajdują się zgodnie z 4 pkt 1, 4, i 6 na zewnętrznym opakowaniu, w którym oferuje się towar, dla następujących: 1. Środki spoŝywcze przeznaczone dla konsumenta, ale wprowadzone do obrotu wcześniejszego niŝ detaliczny. 2. Środki spoŝywcze przeznaczone dla zakładów Ŝywienia zbiorowego, w których zostaną poddane dalszemu przetwarzaniu. 3. Surowce i półprodukty, nie przeznaczone dla konsumenta. Informacje zgodnie z 4a pkt 1, 2 i 4 zamieszcza się na szyldzie, wywieszce itp. We wcześniejszym obrocie niŝ detaliczny informacje moŝna zamieszczać w dokumentach handlowych lub na zewnętrznym opakowaniu, w którym sprzedaje się środek spoŝywczy. 0 zmienione w rozporządzeniach z 28 stycznia 2003 nr 74 (obow. od 15 lutego 2003), z 15 stycznia 2004 nr 2004 nr 236, z 9 września 2005 nr 1015 (obow. od 15 września 2005) 8. ObniŜone wymogi znakowania Na opakowaniach pozbawionych etykiety, obwoluty, itp, których największa powierzchnia nie przekracza 10 cm2 oraz na butelkach szklanych zwrotnych posiadających oznaczenia nieusuwalne, dopuszcza się znakowanie środka spoŝywczego poprzez podanie nazwy towaru, masy netto i terminu przydatności do spoŝycia. Produkty zawierające składniki objęte wykazem z załącznika IV powinny dodatkowo posiadać informacje o tych składnikach. Na butelkach szklanych informacje te niekoniecznie muszą być umieszczone w formie zwartej.

0 zmienione w rozporządzeniu z 14 listopada 2005 nr 1283 Rozdział III. Elementy oznakowania 9. Nazwa towaru Nazwa środka spoŝywczego powinna odpowiadać nazwie ustalonej dla danego rodzaju środków spoŝywczych w przepisach ustawy, albo gdy nie ma takich przepisów, powinna być ogólnie stosowaną nazwą zwyczajową środka spoŝywczego lub składać się z opisu tego środka spoŝywczego lub sposobu jego uŝycia, na tyle dokładnego, by konsument mógł rozpoznać właściwości towaru i odróŝnić go od innych. W przypadku jabłek, gruszek, śliwek, czereśni i truskawek naleŝy ponadto podać gatunek. Znak handlowy, znak towarowy lub nazwa wymyślona nie moŝe zastąpić nazwy produktu. W krajach EFTA prawo zezwala na uŝycie dowolnej nazwy dla środków spoŝywczych wyprodukowanych i wprowadzonych do obrotu w granicach tych krajów, pod warunkiem, Ŝe nazwa ta nie wprowadza konsumenta w błąd. Jeśli jednak istnieje takie prawdopodobieństwo, obok nazwy naleŝy umieścić opis, zgodnie z ust. pierwszym. W krajach EFTA prawo nie zezwala na uŝycie dowolnej nazwy dla środków spoŝywczych, jeśli środek spoŝywczy oznakowany tą nazwą na tyle róŝni się pod względem składu i sposobu produkcji od środka spoŝywczego znanego pod taką samą nazwą, Ŝe opis zgodnie z ust. pierwszym nie wystarczy, by zapobiec pomyłce. 0 zmienione w rozporządzeniach z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz nota 1 do 29), z 28 stycznia 2003 nr 74 ( obow. od 15 lutego 2003), z 15 stycznia 2004 nr 236. 10. Dodatkowe informacje w nazwie środków spoŝywczych poddanych szczególnym procesom technologicznym. W skład nazwy powinny wchodzić lub jej towarzyszyć informacje dotyczące postaci środka spoŝywczego lub procesów technologicznych, którym ów środek spoŝywczy został poddany. (np. w proszku, liofilizowany, koncentrat, wędzony ), jeśli brak takiej informacji mógłby wzbudzić wątpliwości u klienta. Głęboko mroŝone środki spoŝywcze, z wyjątkiem lodów, naleŝy oznakować dodatkowo informacją: produkt głęboko mroŝony. Środki spoŝywcze zawierające dodatek jednej lub wielu substancji słodzących, naleŝy oznakować dodatkowo informacją zawiera substancje słodzące. 1

Środki spoŝywcze zawierające dodatek cukru w jednej lub więcej substancji słodzących, naleŝy oznakować dodatkowo informacją zawierają cukier/cukry i oraz substancje słodzące. 1 Środki spoŝywcze zawierające aspartam (E951) naleŝy oznakować dodatkowo informacją: zawierają źródło fenyloalaniny. 1 Nazwy słodzików stołowych naleŝy oznakować informacją słodzik stołowy na bazie... uzupełnioną nazwą substancji słodzącej. Środki spoŝywcze, w których zawartość polioli (alkoholi cukrowych) przekracza 10% naleŝy oznakować informacją spoŝycie w nadmiernych ilościach moŝe mieć efekt przeczyszczający. 1 JeŜeli zawartość kofeiny w napojach gotowych do spoŝycia lub po rozpuszczeniu koncentratu lub proszku, przekracza 150 mg/l w ich oznakowaniu, w tym samym polu widzenia co nazwa, naleŝy umieścić informację wysoka zawartość kofeiny wraz z określeniem w nawiasach rzeczywistej zawartości wyraŝonej w mg/100ml. Przepisu w ust. powyŝej nie stosuje się do produktów na bazie kawy, herbaty czy ekstraktów kawy lub herbaty, o ile w ich nazwie występuje określenie kawa lub herbata. 0 zmienione w rozporządzeniach z 17 sierpnia 1998 nr 844, z 23 kwietnia 2001 nr 431 ( obow. od 1 maja 2001), z 22 marca 2002 nr 300, zmienione w rozporządzeniu z 10 października 2002 nr 1147 (obow. od 1 listopada 2002). 1 Opakowanie oznakowane niezgodnie z ust. czwartym, piątym, szóstym i siódmym zamówione przed 17 sierpnia 1998 moŝna wykorzystywać do wyczerpania zapasu. 10a. Znakowanie napromienianych środków spoŝywczych przeznaczonych do obrotu dla konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego. Do znakowania środków spoŝywczych poddanych napromienianiu promieniowaniem jonizującym lub zawierających składniki poddane takiemu napromienianiu, przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta lub do zakładów Ŝywienia zbiorowego, do nazwy naleŝy dołączyć informację "napromieniony" albo "poddany działaniu promieniowania jonizującego". JeŜeli napromienianiu promieniowaniem jonizującym poddane zostały składniki środka spoŝywczego, informacja wymieniona w ust. pierwszym powinna zostać umieszczona przy nazwie składników w wykazie składników środka spoŝywczego.

Wprowadzone do obrotu nieopakowane środki spoŝywcze poddane napromienianiu powinny być opatrzone w miejscu sprzedaŝy informacją z ust. pierwszego umieszczoną na szyldzie, wywieszce itp. Wprowadzone do obrotu nieopakowane środki spoŝywcze zawierające składniki poddane napromienianiu powinny być opatrzone informacją z ust. pierwszego umieszczoną obok nazwy tych składników. Ust. trzeci dotyczy tego samego. Jeśli napromieniony składnik wchodzi w skład jako składnik złoŝony, to naleŝy podać w/w informację nawet jeśli ów składnik złoŝony stanowi poniŝej 25% gotowego produktu. 0 Dodano do rozporządzenia z 23 kwietnia 2001 nr 431 (obow. od 1 maja 2001). Zmienione w rozporządzeniu z 22 marca 2002 nr 300, i następnie w rozporządzeniu z 10 października 2002 nr 1147 (obow. od 1 listopada 2002), z 15 stycznia 2004 nr 236. 10b. Znakowanie napromienianych środków spoŝywczych nie przeznaczonych do obrotu dla konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego Napromienione środki spoŝywcze i napromienione składniki nie przeznaczone do sprzedaŝy dla konsumentów i zakładów Ŝywienia zbiorowego naleŝy znakować zgodnie z przepisami z 10a ust. pierwszy. Dodatkowo naleŝy umieścić nazwę i adres zakładu dokonującego napromieniania środków spoŝywczych lub jego numer regonu. Informacje o dokonanym napromienianiu naleŝy ponadto zawsze zamieścić w dokumentach towarzyszących środkom spoŝywczym lub dokumentach odnoszących się do tych środków spoŝywczych albo składników. 0 dodano do rozporządzenia z 23 kwietnia 2001 nr 431 (obow. od 1 maja 2001), zmieniono w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236. 10c. Znakowanie środków spoŝywczych modyfikowanych genetycznie. W przypadku genetycznie modyfikowanych środków spoŝywczych w tym substancji dodatkowych i aromatów naleŝy w nazwie środka spoŝywczego lub w wykazie składników obok nazwy substancji dodatkowej zamieścić informację genetycznie zmodyfikowane bądź wyprodukowany z genetycznie zmodyfikowanego/ej (tu: nazwa) kiedy: 1. środek spoŝywczy składa się bądź zawiera organizmy modyfikowane genetycznie 2. środek spoŝywczy jest wyprodukowany z modyfikowanych genetycznie organizmów lecz ich nie zawiera. Obowiązek znakowania dotyczy takŝe modyfikowanych

genetycznie środków spoŝywczych, substancji dodatkowych lub aromatów, w których nie moŝna wykazać obecności DNA i białek pochodzących z modyfikowania genów. Obowiązek znakowania zgodnie z ust. pierwszym nie dotyczy: 1. produktów jeśli obecność materiału genetycznie zmodyfikowanego w ilości poniŝej 0,9% jest niezamierzona lub technologicznie nieunikniona. 2. produktów wytworzonych przy pomocy zmodyfikowanych genetycznie organizmów, gdy produkt finalny nie zawiera pierwotnego materiału genetycznego, w tym zmodyfikowanych genetycznie substancji pomagających w przetwarzaniu i środków spoŝywczych poddanych w procesie technologicznym działaniu zmodyfikowanych genetycznie substancji pomagających w przetwarzaniu. 0 dodane w rozporządzeniu z 9 września 2005 nr 1015 (obow. od 15 września 2005). 11. Wykaz składników 1. W wykazie składników naleŝy wyszczególnić wszystkie składniki środka spoŝywczego w porządku malejącym według ich masy uŝytej do jego wyprodukowania. Wykaz składników poprzedza się nagłówkiem zawierającym wyraz składniki. 2. Składniki naleŝy podać zgodnie z nazwą określoną w 9, z uwzględnieniem wyjątków określonych w 12 i 13. 3. Jeśli zawartość wody lub innych płynów przekracza 5% masy gotowego produktu naleŝy wyszczególnić ją w wykazie składników zgodnie z masą w gotowym produkcie. Masę wody będącej składnikiem środka spoŝywczego stanowi róŝnica całkowitej masy netto tego środka spoŝywczego i całkowitej masy pozostałych składników. 4. Składniki środka spoŝywczego uŝyte w formie skoncentrowanej lub sproszkowanej, odtworzonej w czasie produkcji, mogą być wymienione w wykazie składników według masy przed ich skoncentrowaniem lub sproszkowaniem, w porządku malejącym. 5. Składniki w skoncentrowanych lub sproszkowanych środkach spoŝywczych, do których naleŝy dodać wodę, moŝna podawać w kolejności zawartości w produkcie przywróconym do stanu pierwotnego, pod warunkiem, Ŝe w wykazie składników

zostanie umieszczona informacja składniki odtworzonego produktu lub składniki produktu gotowego spoŝycia. 6. Wyszczególnienie wody w wykazie składników nie jest obowiązkowe, jeŝeli woda jest stosowana podczas produkcji wyłącznie do odtworzenia składników uŝywanych w formie skoncentrowanej lub sproszkowanej, bądź w przypadku roztworów wodnych, które normalnie nie są spoŝywane. 7. Jeśli w produkcji bądź przyrządzeniu środków spoŝywczych została uŝyta jako aromat chinina i/lub kofeina, w wykazie składników bezpośrednio po określeniu aromaty podaje się ich nazwę. 8. Składniki, z których kaŝdy stanowi mniej niŝ 2 % gotowego środka spoŝywczego, mogą być wymieniane w wykazie składników w dowolnej kolejności po pozostałych składnikach. 9. Składniki, które moŝna stosować wymiennie nie zmieniając podstawowego składu, gatunku bądź wartości środka spoŝywczego moŝna podać w wykazie składników po określeniu zawiera... i/lub.... Dotyczy to tylko składników stanowiących mniej niŝ 2% gotowego produktu, jeŝeli przynajmniej jeden z nie więcej niŝ dwóch składników jest obecny w gotowym środku spoŝywczym. Ten przepis nie dotyczy substancji dodatkowych czy składników uwzględnionych w Załączniku IV. 10. Wszystkie składniki i substancje wchodzące w skład gotowego produktu w tej samej bądź zmienionej formie, uwzględnione w Załączniku IV, naleŝy wyszczególnić w wykazie składników z dokładnym podaniem składnika, bądź składnika z którego powstał. Produkty wymienione w 14 zawierające składniki uwzględnione w Załączniku IV muszą posiadać informację o tych składnikach. Informacja powinna być umieszczona po wyrazie zawiera, po którym wymienione zostają składniki bądź elementy składowe, z których zostały wyprodukowane. Informacja zgodnie z ust. pierwszym i drugim nie jest konieczna jeśli w nazwie środka spoŝywczego występuje nazwa składnika. 11. Wyroby cukiernicze i napoje zawierające kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych produktów lub wprowadzone do nich przez dodanie

lukrecji Glycyrrhiza glabra naleŝy oznakować w sposób następujący w zaleŝności od rodzaju środka spoŝywczego i uŝytych ilości: W oznakowaniu wyrobów cukierniczych i napoi zawierających 100 mg/kg lub 10 ml/l i więcej naleŝy umieścić informację: zawiera lukrecję. Informacja ta nie jest konieczna, gdy wyraz lukrecja występuje juŝ w nazwie środka spoŝywczego lub w wykazie składników. W oznakowaniu wyrobów cukierniczych zawierające 4g/kg i więcej naleŝy umieścić informację: zawiera lukrecję, osoby cierpiące na nadciśnienie powinny unikać spoŝywania w nadmiernych ilościach. W oznakowaniu napoi zawierających 50 mg/l i więcej naleŝy umieścić informację: zawiera lukrecję, osoby cierpiące na nadciśnienie powinny unikać spoŝywania w nadmiernych ilościach. W oznakowaniu napoi zawierających alkohol w ilości powyŝej 1,2% objętościowego naleŝy umieścić informację jak w ust. poprzednich, jeśli ilość kwasu glicyryzynowego lub soli amoniakowych przekracza 300 mg/l gotowego napoju. Masę wylicza się na podstawie gotowego do spoŝycia produktu. Informację tę naleŝy umieścić obok nazwy środka spoŝywczego, jeśli brak wykazu składników. 0 Zmienione w rozporządzeniach z dnia 22 marca 2003 nr 424 i z 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25 listopada 2004, patrz przypis 2 do 29), z 18 lutego 2005 nr 186 (obow. od 20 maja 2005. Do 20 maja 2006 dopuszczony jest obrót handlowy produktami zgodnie z 11 w brzmieniu przed dodaniem nowego pkt 11. Zezwala się na obrót produktami oznakowanymi przed 20 maja 2006 do czasu wyczerpania zapasów.) 12. Składniki złoŝone i mieszanki składników 1. Nazwa składnika złoŝonego moŝe być podana w wykazie składników, jeśli została określona w przepisach dotyczących poszczególnych artykułów rolno-spoŝywczych lub jest nazwą zwyczajową. Składnik złoŝony podaje się w kolejności zgodnej z jego całkowitą masą, a bezpośrednio po jego nazwie wymienia się składniki składnika złoŝonego. Wyszczególnianie składników składnika złoŝonego zgodnie z ust. drugim nie jest wymagane w przypadku:

a) gdy skład składnika złoŝonego jest określony w przepisach, pod warunkiem Ŝe składnik ten stanowi mniej niŝ 2 % gotowego środka spoŝywczego. b) składnika złoŝonego z mieszanki przypraw lub ziół, które stanowią mniej niŝ 2 % gotowego środka spoŝywczego. c) gdy składnik złoŝony jest środkiem spoŝywczym, dla którego wykaz składników nie jest wymagany. Wyjątki te nie obejmują substancji dodatkowych czy składników uwzględnionych w Załączniku IV. 2. W przypadku mieszanek owoców, warzyw albo grzybów, składniki takich mieszanek mogą być wymieniane w wykazie składników po uŝyciu odpowiednio określenia: "owoce", "warzywa" albo "grzyby", pod warunkiem Ŝe Ŝaden ze składników takiej mieszanki nie występuje w ilości dominującej. Bezpośrednio po tych określeniach naleŝy umieścić informację w róŝnych proporcjach. Mieszankę w takich przypadkach umieszcza się w wykazie składników w kolejności uwzględniającej łączną masę owoców, warzyw czy grzybów. 3. W przypadku mieszanek przypraw i ziół, w których Ŝaden ze składników nie występuje w ilości dominującej, moŝna zrezygnować z wymieniania składników w wykazie składników w kolejności malejącej, pod warunkiem Ŝe wykaz składników będzie uzupełniony określeniem "w róŝnych proporcjach. 4. Składniki podlegające określeniu zbiorczemu podanemu w Załączniku I moŝna podawać zgodnie z tym określeniem. Jeśli uŝywa się określenia zbiorczego skrobia, a składnik moŝe zawierać gluten, naleŝy podać pochodzenie roślinne tego składnika. 0 zmienione w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (p. przypis do 19), z 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25 listopada 2004, p. przypis do 29). 13. Substancje dodatkowe Substancje dodatkowe naleŝy podać według klasyfikacji podanej w Załączniku II łącznie ze specyfikacją nazw lub symbolu E wraz z numeracją. Jeśli substancje dodatkowe da się przyporządkować do wielu kategorii w klasyfikacji, to wówczas wybrać naleŝy kategorię,

która odpowiada głównej funkcji jaką spełnia substancja dodatkowa w konkretnym środku spoŝywczym. Jeśli stosuje się określenie kat. skrobia modyfikowana, a substancja dodatkowa moŝe zawierać gluten, naleŝy podać roślinne pochodzenie substancji dodatkowej. 0 zmienione w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (p. przypis 1 do 29). 13a. PrzedłuŜona trwałość Środki spoŝywcze, które zyskały przedłuŝoną trwałość dzięki uŝyciu przy pakowaniu gazu obojętnego przedłuŝającego okres trwałości, zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia z 21 grudnia 1993 nr 1378 o substancjach dodatkowych środków spoŝywczych, naleŝy oznakować określeniem pakowany w atmosferze ochronnej"1. 1 Produkty znakowane przed 1 stycznia 1997 nie posiadające informacji pakowany w atmosferze ochronnej" moŝna oferować w sprzedaŝy do czasu wyczerpania zapasów. 0 Dodane do rozporządzenia z 17 sierpnia 1998 nr 844, zmienione w rozporządzeniu z 22 października 1998 nr 997). 14. Wyjątki od obowiązku umieszczania wykazu składników Produkty wymienione w pkt. 1-6 są zwolnione z obowiązku umieszczania wykazu składników. Wyjątek ten nie dotyczy produktów zawierających składniki uwzględnione w Załączniku IV. Zwolnione z obowiązku umieszczania wykazu składników są następujące produkty: 1. ŚwieŜe owoce, świeŝe warzywa i ziemniaki nieobrane, niepokrojone itp. 2. Woda gazowana, jeśli w jej nazwie jest informacja o nasyceniu dwutlenkiem węgla. 3. Ocet wytworzony metodą fermentacji, na bazie jednego surowca bez dodatku innych składników. 4. Ser, masło, fermentowane mleko lub śmietana, jeśli do ich wytworzenia uŝyto wyłącznie produktów mlecznych i niezbędnych w procesach przetwórczych enzymów i drobnoustrojów koniecznych do produkcji serów innych niŝ twarogowe czy topione. 5. Produkty jednoskładnikowe jeśli ich nazwa jest identyczna z nazwą składnika, lub umoŝliwia identyfikację rodzaju składnika. 6. napoje zawierające ponad 1,2% objętościowych alkoholu. Kwas glicyryznowy naleŝy oznaczyć zgodnie z 11 pkt. 11 ust. piąty.

0 zmienione w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz nota 1 do 29), z 26 października 2004 nr 1424 (obow. od 25 listopada, patrz przypis 2 do 29), z 18 lutego 2005 nr 186 ( obow. od 20 maja 2005. Do 20 maja 2006 dopuszczony jest obrót handlowy tymi produktami zgodnie z 14 pkt 6 w takim brzmieniu, jaki obowiązywał przed dodaniem nowego punktu. Zezwala się na obrót produktami oznakowanymi przed 20 maja 2006 do czasu wyczerpania zapasów.) 15. Znakowanie ilościowej zawartości składników Masę składników lub kategorii składników wykorzystanych do produkcji lub przyrządzenia środka spoŝywczego naleŝy podać, jeśli: 1. nazwa składnika/ów występuje w nazwie środka spoŝywczego lub nazwa tego środka spoŝywczego jest zazwyczaj kojarzona z zawartością składnika. 2. nazwa składnika jest podkreślona w oznakowaniu środka spoŝywczego w formie pisemnej, przy uŝyciu obrazków lub grafiki. 3. składnik jest istotny dla scharakteryzowania środka spoŝywczego i odróŝnienia go od innych środków spoŝywczych, z którymi moŝe być mylony ze względu na podobieństwo nazwy lub wyglądu. Informację o ilościowej zawartości składników naleŝy określić w procentach, podając ilość składnika/ów w momencie ich uŝycia w procesie produkcyjnym i umieszczając w nazwie środka spoŝywczego, obok tej nazwy lub w wykazie składników obok konkretnego składnika. 0 zmienione w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz przypis 1 do 29). 15a. Wyjątki od obowiązku podawania zawartości ilościowej składników Przepisów z 15 nie stosuje się : 1. gdy dla tego składnika w oznakowaniu podano masę netto po odsączeniu zgodnie z 16 punkt 2, 2. gdy składnika dodano w małych ilościach w celach aromatycznych, 3. gdy składnika lub kategorii składników, które występują w nazwie środka spoŝywczego, ale nie wpływają na wybór konsumenta ze względu na fakt, Ŝe ich zawartość w środku spoŝywczym nie jest istotna dla scharakteryzowania tego środka spoŝywczego lub nie wpływa na odróŝnienie go od podobnych środków spoŝywczych,

4. dla mieszanek owoców, warzyw, grzybów, przypraw oraz ziół, z których Ŝaden pod względem masy nie występuje w ilości dominującej, 5. gdy z przepisów szczególnych wynika obowiązek podawania zawartości składników lub ich kategorii w środku spoŝywczym, 6. gdy z przepisów szczególnych, określających dokładną zawartość tych składników lub kategorii składników, nie wynika obowiązek podawania w oznakowaniu ich ilościowej zawartości. Przepisów z 15 ust. pierwszy pkt1 i 2 nie stosuje się w przypadku: 1. Gdy informacja zawiera substancje słodzące albo zawiera jeden lub więcej typów cukrów oraz substancje słodzące jest podana w nazwie środka spoŝywczego, por. z 10 ust. czwarty i piąty. 2. produktów z zawartością witamin i składników mineralnych oznakowanych zgodnie z obowiązującymi przepisami o oświadczeniu Ŝywieniowym. 0 dodano w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz przypis 1 do 29) 15b. Wyjątki od obowiązku określania w procentach ilościowej zawartości składników na etapie produkcji (sposób wyliczania) Przepisów 15 ust. drugi nie stosuje się: 1. W przypadku środków spoŝywczych, które tracą wilgotność w wyniku wysokiej temperatury itp obróbki podczas procesu produkcyjnego informacja o ilościowej zawartości składnika/ów powinna odpowiadać procentowej zawartości składnika/ów w gotowym środku spoŝywczym. Jeśli ilość składnika lub całkowita ilość wszystkich składników przekracza 100 %, informację o ilościowej zawartości tego składnika podaje się nie w procentach lecz poprzez określenie masy tego składnika uŝytego do przygotowania 100 g gotowego środka spoŝywczego. 2. Informację o ilościowej zawartości składników lotnych podaje się według masy w gotowym środku spoŝywczym.

3. Informację o ilościowej zawartości składników skoncentrowanych i sproszkowanych środków spoŝywczych, które odtwarza się podczas przyrządzania, moŝna podać według wagi zanim środek został skoncentrowany lub sproszkowany. 4. Składniki w koncentratach lub sproszkowanych środkach spoŝywczych, do których naleŝy dodać wody, podaje się w ilości jaką zawiera odtworzony produkt. 0 dodane w rozporządzeniu z 23 grudnia 1999 nr 1496 (patrz przypis do 29). 16. Masa netto 1. W oznakowaniu środka spoŝywczego zawartość netto tego środka spoŝywczego podaje się w jednostkach objętości, litr, centylitr lub mililitr w przypadku środków spoŝywczych w postaci płynnej, i w jednostkach masy, w kilogramach lub gramach dla pozostałych środków spoŝywczych. 2. W oznakowaniu środków spoŝywczych w stanie stałym, znajdujących się w roztworze, naleŝy podać masę netto środka spoŝywczego po odsączeniu, jeŝeli roztwór nie jest czynnikiem decydującym o wyborze konsumentów. Za roztwór uwaŝa się następujące produkty lub ich mieszanki: woda, wodne roztwory soli, solanka, wodne roztwory kwasów spoŝywczych, ocet, zalewa cukrowa, wodne roztwory cukrów, wodne roztwory innych substancji słodzących, soki owocowe lub warzywne w przypadku owoców lub warzyw. 3. JeŜeli opakowanie środka spoŝywczego zawiera dwie albo więcej pojedynczych porcji, w opakowaniach zawierających taką samą ilość tego samego środka spoŝywczego w oznakowaniu tego środka podaje się masę netto łącznie wszystkich porcji oraz masę netto pojedynczej porcji. Przepis ten nie obowiązuje, gdy w zbiorczym opakowaniu jest dokładnie widoczna liczba porcji oraz informacja o masie netto pojedynczej opakowanej porcji. 4. JeŜeli opakowanie środka spoŝywczego zawiera dwie albo więcej oddzielnie opakowanych porcji (sztuk) tego samego środka spoŝywczego, które nie są przeznaczone do wprowadzania do obrotu pojedynczo, w oznakowaniu tego środka podaje się masę netto ogółem oraz liczbę porcji (sztuk). 17. Wyjątki od obowiązku znakowania masy netto

Wyjątki od obowiązku znakowania masy netto: 1. w przypadku preparatów witaminowych, związków mineralnych i podobnych produktów, które są sprzedawane w formie tabletek, kapsułek itp, jeśli liczba tabletek, kapsułek itp. jest podana. 2. w przypadku środków spoŝywczych charakteryzujących się znacznym ubytkiem masy lub objętości podczas magazynowania, jeśli są sprzedawane na sztuki lub na wagę w obecności konsumenta. 3. w przypadku środków spoŝywczych, których masa netto jest niŝsza niŝ 5 g lub 5 ml, z wyjątkiem przypraw i ziół. 0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236. 18. Data minimalnej trwałości dla łatwo psujących się środków spoŝywczych Środki spoŝywcze łatwo psujące się z mikrobiologicznego punktu widzenia, które po krótkim czasie stanowić mogą bezpośrednie zagroŝenie dla zdrowia ludzi, naleŝy oznakować informacją: SpoŜyć przed... dodając datę, albo podać, w którym miejscu na opakowaniu umieszczona jest data. Datę naleŝy podać w kolejności: dzień, miesiąc i ewentualnie rok. Oprócz daty naleŝy umieścić informację o sposobie przechowywania. 19. Data minimalnej trwałości dla nie psujących się łatwo środków spoŝywczych Środki spoŝywcze, które nie psują się łatwo, naleŝy oznakować datą, do której zachowują swe szczególne właściwości, pod warunkiem prawidłowego przechowywania, wyraŝeniem "najlepiej spoŝyć przed...", jeŝeli jest określona datą dzienną, albo wyraŝeniem "najlepiej spoŝyć przed końcem..." w innych przypadkach. Datę, zgodnie z ust. pierwszym podaje się w kolejności dzień, miesiąc i rok z wyjątkiem: 1. gdy środki spoŝywcze mają trwałość krótszą niŝ trzy miesiące, wystarczy podać dzień i miesiąc. 2. w przypadku środków spoŝywczych o trwałości ponad trzy miesiące wystarczy podać miesiąc i rok.

3. w przypadku środków spoŝywczych o trwałości ponad 18 miesięcy wystarczy podać rok. Oprócz daty naleŝy umieścić informację o warunkach przechowywania środka Ŝywności, jeśli mają one wpływ na trwałość produktu. śywność głęboko mroŝona, z wyjątkiem lodów, która w załoŝeniu powinna trafić w niezmienionej formie do konsumenta lub zakładów zbiorowego Ŝywienia oznacza się informacją o zalecanym czasie przechowywania przy innych/ zmienionych temperaturach przechowywania. 0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236 20. Wyjątki od obowiązku umieszczania daty minimalnej trwałości. Następujące produkty są zwolnione z obowiązku oznaczania terminu przydatności do spoŝycia: 1. ŚwieŜe owoce, świeŝe warzywa i ziemniaki, nie obrane, nie krojone itp. Zwolnienie to nie dotyczy kiełków i tym podobnych, np. kiełków roślin strączkowych. 2. Wina, wina mocne, musujące, deserowe itp produkty, które powstały z innych owoców aniŝeli winogrona, jak równieŝ napoje zaklasyfikowane na pozycji 22.06 w we wspólnym wykazie taryfy celnej, które powstały z winogron i soku winogronowego. 3. Napoje o zawartości powyŝej 10 % objętościowych alkoholu. 4. Napoje chłodzące bezalkoholowe, soki owocowe, nektary owocowe i napoje alkoholowe przeznaczone do zakładów zbiorowego Ŝywienia w zbiornikach powyŝej 5 litrów. 5. Wyroby piekarnicze i cukiernicze, które z racji ich właściwości naleŝy spoŝyć w ciągu 24 godzin po ich wytworzeniu. 6. Ocet. 7. Sól kuchenna. 8. Cukier w kostkach. 9. Wyroby cukiernicze, w których skład wchodzą niemal wyłącznie aromatyzowane i/lub barwione gatunki cukru. 10. Guma do Ŝucia i podobne.

11. Lody w wybranych porcjach. 21. Nazwa, adres i pochodzenie NaleŜy umieścić dane identyfikujące: nazwisko, nazwę firmy i adres producenta, jednostki paczkującej lub wprowadzającej do obrotu środki spoŝywcze, zarejestrowanej na terytorium państwa członkowskiego EFTA. Miejsce albo źródło pochodzenia naleŝy podać, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd odnośnie prawdziwego pochodzenia środka spoŝywczego. W przypadku świeŝych owoców, jagód, warzyw i ziemniaków naleŝy oprócz nazwy podać kraj pochodzenia. 0 zmienione w rozporządzeniu z 28 stycznia 2003 nr 74 (obow. od 15 lutego 2003). 22. Sposób uŝycia Sposób uŝycia środka spoŝywczego naleŝy podać w oznakowaniu, jeŝeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe z nim postępowanie. Produkty głęboko mroŝone, poza lodami, sprzedawane konsumentom lub zakładom zbiorowego Ŝywienia naleŝy oznakować informacją: Po rozmroŝeniu nie naleŝy zamraŝać powtórnie. 0 zmienione w rozporządzeniu z 15 stycznia 2004 nr 236. 23. Zawartość alkoholu Napoje alkoholowe, zawierające powyŝej 1,2 % objętościowych alkoholu, naleŝy opatrzyć informacją o faktycznej mocy tego napoju wyraŝonej w procentach objętościowych. Zawartość alkoholu naleŝy podawać z dokładnością nie większą niŝ do jednego miejsca po przecinku. Po wartości liczbowej naleŝy dodać symbol "% obj.", a przed wartością liczbową określenie alkohol lub skrót alk.. Dopuszczalne tolerancje podane zostały w załączniku III. 24. Oznakowanie fitosteroli