SZCZEGÓŁOWY REGULAMIN OCENIANIA OSIĄGNIĘĆ EDUKACYJNYCH Z MATEMATYKIW KLASIE III b LO rok szkolny 2015/2016 I. Podstawa prawna: Rozdział 33a ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991r. z późniejszymi zmianami Rozporządzenie ministra edukacji narodowej z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych Statut Salezjańskiego Gimnazjum Publicznego II. Postanowienia wstępne. Podstawowym celem oceniania jest: 1) informowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych oraz o postępach w tym zakresie; 2) udzielanie uczniowi pomocy w nauce poprzez przekazanie uczniowi informacji o tym, co zrobił dobrze i jak powinien się dalej uczyć; 3) udzielanie wskazówek do samodzielnego planowania własnego rozwoju; 4) motywowanie ucznia do dalszych postępów w nauce; 5) dostarczanie rodzicom i nauczycielom informacji o postępach i trudnościach w nauce ucznia oraz o szczególnych uzdolnieniach ucznia; Podstawą do wystawienia oceny śródrocznej i rocznej są oceny z różnych form aktywności, jakie uczeń otrzymuje systematycznie przez cały okres nauki. III. Wymagania na stopnie szkolne. Ocena niedostateczna: Uczeń spełnił mniej niż 50% wymagań podstawowych. Uczeń nie opanował wiadomości i umiejętności określonych podstawą programową nauczania fizyki w danej klasie, a braki w wiadomościach uniemożliwiają mu dalsze zdobywanie wiedzy z fizyki. Nie jest w stanie rozwiązać zadań o niewielkim stopniu trudności. Nie wykazuje chęci zdobycia wiedzy. Ocena dopuszczająca: Uczeń spełnił 50% wymagań podstawowych. Uczeń ma braki w opanowaniu treści zawartych w podstawie programowej, ale nie przekreśla to możliwości uzyskania przez niego podstawowej wiedzy z fizyki w ciągu dalszej nauki. Uczeń rozwiązuje typowe zadania teoretyczne i praktyczne o niewielkim stopniu trudności. Wykazuje chęć zdobywania wiedzy. Ocena dostateczna: Uczeń spełnił 75% wymagań podstawowych. Uczeń opanował wiadomości i umiejętności określone w wymaganiach podstawowych. Rozwiązuje typowe zadania teoretyczne i praktyczne o średnim stopniu trudności. Ocena dobra: Uczeń spełnił 75% wymagań podstawowych oraz 50% wymagań ponadpodstawowych. Uczeń w pełni opanował wiadomości i umiejętności określone w poziomie podstawowym, częściowo spełnia wymagania ponadpodstawowe, czyli w dużej mierze zna materiał określony programem nauczania. Poprawnie stosuje wiadomości, rozwiązuje samodzielnie typowe zadania teoretyczne i praktyczne. Ocena bardzo dobra: Uczeń spełnił 75% wymagań podstawowych oraz 75% wymagań ponadpodstawowych. Uczeń opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności określony programem nauczania fizyki w danej klasie. Sprawnie posługuje się zdobytymi wiadomościami, samodzielnie rozwiązuje problemy teoretyczne i praktyczne. Stosuje posiadaną wiedzę w nowych sytuacjach. 1
Ocena celująca: Uczeń spełnił wszystkie wymagania na ocenę bardzo dobrą oraz rozwiązał wskazane zadanie wykraczające poza treści programowe. Uczeń posiadł wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania. Samodzielnie rozwija własne uzdolnienia. Sprawnie posługuje się posiadaną wiedzą rozwiązywaniu problemów. Proponuje rozwiązania nietypowe. Osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach. Wymagania edukacyjne. Matematyka - klasa 3. Zakres podstawowy. 1. RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA wypisuje wyniki danego doświadczenia stosuje w typowych sytuacjach regułę mnożenia przedstawia w prostych sytuacjach drzewo ilustrujące wyniki danego doświadczenia wypisuje permutacje danego zbioru stosuje definicję silni oblicza w prostych sytuacjach liczbę permutacji danego zbioru oblicza w prostych sytuacjach liczbę wariacji bez powtórzeń oblicza w prostych sytuacjach liczbę wariacji z powtórzeniami stosuje w prostych sytuacjach regułę dodawania do wyznaczenia liczby wyników doświadczenia określa zbiór zdarzeń elementarnych danego doświadczenia określa zbiór zdarzeń elementarnych sprzyjających danemu zdarzeniu losowemu określa zdarzenia przeciwne, zdarzenia niemożliwe, zdarzenia pewne i zdarzenia wykluczające się podaje rozkład prawdopodobieństwa dla rzutów kostką, monetą stosuje w prostych, typowych sytuacjach klasyczną definicję prawdopodobieństwa do obliczania podaje rozkład prawdopodobieństwa oblicza prawdopodobieństwo zdarzenia przeciwnego stosuje w prostych sytuacjach twierdzenie o prawdopodobieństwie sumy zdarzeń stosuje regułę mnożenia i regułę dodawania do wyznaczenia liczby wyników doświadczenia oblicza w bardziej złożonych sytuacjach liczbę permutacji danego zbioru oblicza w bardziej złożonych sytuacjach liczbę wariacji bez powtórzeń oblicza w bardziej złożonych sytuacjach liczbę wariacji z powtórzeniami zapisuje zdarzenia w postaci sumy, iloczynu oraz różnicy zdarzeń stosuje w bardziej złożonych sytuacjach klasyczną definicję prawdopodobieństwa do obliczania stosuje własności prawdopodobieństwa do obliczania prawdopodobieństw zdarzeń stosuje własności prawdopodobieństwa w dowodach twierdzeń rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące prawdopodobieństwa ilustruje doświadczenia wieloetapowe za pomocą drzewa i na tej podstawie oblicza prawdopodobieństwa zdarzeń 2. STATYSTYKA oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę danych pogrupowanych na różne sposoby oblicza wariancję i odchylenie standardowe oblicza średnią ważoną liczb z podanymi wagami 2
oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę danych przedstawionych na diagramie wykorzystuje średnią arytmetyczną, medianę, dominantę i średnią ważoną do rozwiązywania zadań oblicza wariancję i odchylenie standardowe zestawu danych przedstawionych na różne sposoby porównuje odchylenie przeciętne z odchyleniem standardowym rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące statystyki 3. PRZYKŁADY DOWODÓW W MATEMATYCE przeprowadza proste dowody dotyczące własności liczb przeprowadza proste dowody dotyczące nierówności przeprowadza proste dowody dotyczące własności figur płaskich przeprowadza trudniejsze dowody dotyczące własności liczb przeprowadza trudniejsze dowody dotyczące nierówności przeprowadza trudniejsze dowody dotyczące własności figur płaskich przeprowadza dowody wymagające wiedzy opisanej na poziomie (W) z innych działów (np. znajomości twierdzenia Talesa) 1. RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA Wymagania edukacyjne. Matematyka - klasa 3. Zakres rozszerzony. wypisuje wyniki danego doświadczenia stosuje w typowych sytuacjach regułę mnożenia przedstawia w prostych sytuacjach drzewo ilustrujące wyniki danego doświadczenia wypisuje permutacje danego zbioru stosuje definicję silni oblicza w prostych sytuacjach liczbę permutacji danego zbioru oblicza w prostych sytuacjach liczbę wariacji bez powtórzeń oblicza w prostych sytuacjach liczbę wariacji z powtórzeniami oblicza wartość symbolu Newtona oblicza w prostych sytuacjach liczbę kombinacji stosuje w prostych sytuacjach regułę dodawania do wyznaczenia liczby wyników doświadczenia określa zbiór zdarzeń elementarnych danego doświadczenia określa zbiór zdarzeń elementarnych sprzyjających danemu zdarzeniu losowemu określa zdarzenia przeciwne, zdarzenia niemożliwe, zdarzenia pewne i zdarzenia wykluczające się stosuje w prostych, typowych sytuacjach klasyczną definicję prawdopodobieństwa do obliczania podaje rozkład prawdopodobieństwa oblicza prawdopodobieństwo zdarzenia przeciwnego stosuje w prostych sytuacjach twierdzenie o prawdopodobieństwie sumy zdarzeń określa iloczyn zdarzeń oblicza w prostych sytuacjach prawdopodobieństwo warunkowe oblicza w prostych sytuacjach prawdopodobieństwo całkowite ilustruje doświadczenie wieloetapowe za pomocą drzewa stosuje regułę mnożenia i regułę dodawania do wyznaczenia liczby wyników doświadczenia oblicza w bardziej złożonych sytuacjach liczbę permutacji danego zbioru 3
oblicza w bardziej złożonych sytuacjach liczbę wariacji bez powtórzeń oblicza w bardziej złożonych sytuacjach liczbę wariacji z powtórzeniami oblicza w bardziej złożonych sytuacjach liczbę kombinacji rozwiązuje równania i nierówności, w których występuje symbol Newtona zapisuje zdarzenia w postaci sumy, iloczynu oraz różnicy zdarzeń stosuje w bardziej złożonych sytuacjach klasyczną definicję prawdopodobieństwa do obliczania stosuje w bardziej złożonych sytuacjach twierdzenie o prawdopodobieństwie sumy zdarzeń stosuje własności prawdopodobieństwa do obliczania prawdopodobieństw zdarzeń stosuje własności prawdopodobieństwa w dowodach twierdzeń oblicza w bardziej złożonych sytuacjach prawdopodobieństwo warunkowe oblicza w bardziej złożonych sytuacjach prawdopodobieństwo całkowite ilustruje doświadczenia wieloetapowe za pomocą drzewa i na tej podstawie oblicza prawdopodobieństwa zdarzeń wykorzystuje wzór dwumianowy Newtona do rozwinięcia wyrażeń postaci (a + b)n i wyznaczania współczynników wielomianów uzasadnia zależności, w których występuje symbol Newtona rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące prawdopodobieństwa rozwiązuje zadania dotyczące niezależności zdarzeń stosuje wzór Bayesa do obliczania prawdopodobieństw zdarzeń 2. STATYSTYKA oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę danych przedstawionych na diagramie oblicza wariancję i odchylenie standardowe oblicza średnią ważoną liczb z podanymi wagami oblicza średnią arytmetyczną, wyznacza medianę i dominantę danych pogrupowanych na różne sposoby wykorzystuje średnią arytmetyczną, medianę, dominantę i średnią ważoną do rozwiązywania zadań oblicza wariancję i odchylenie standardowe zestawu danych przedstawionych na różne sposoby porównuje odchylenie przeciętne z odchyleniem standardowym rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące statystyki 3. PRZYKŁADY DOWODÓW W MATEMATYCE przeprowadza proste dowody dotyczące własności liczb przeprowadza proste dowody dotyczące nierówności przeprowadza proste dowody dotyczące własności figur płaskich przeprowadza trudniejsze dowody dotyczące własności liczb przeprowadza trudniejsze dowody dotyczące nierówności przeprowadza trudniejsze dowody dotyczące własności figur płaskich przeprowadza dowód nie wprost 4. RACHUNEK RÓŻNICZKOWY uzasadnia w prostych przypadkach, że funkcja nie ma granicy w punkcie oblicza granice funkcji w punkcie, korzystając z twierdzeń o granicach (proste przypadki) 4
oblicza granice jednostronne funkcji w punkcie (proste przypadki) oblicza granice niewłaściwe jednostronne w punkcie i granice w punkcie (proste przypadki) oblicza granice funkcji w nieskończoności (proste przypadki) wyznacza równania asymptot pionowych i poziomych wykresu funkcji (proste przypadki) sprawdza ciągłość nieskomplikowanych funkcji w punkcie oblicza pochodną funkcji w punkcie, korzystając z definicji (proste przypadki) stosuje interpretację geometryczną pochodnej funkcji w punkcie do wyznaczenia współczynnika kierunkowego stycznej do wykresu funkcji w punkcie i oblicza kąt, jaki ta styczna tworzy z osią OX (proste przypadki) korzysta ze wzorów (c)' = 0, (x)' = 1, (x2)' = 2x oraz (x3)' = 3x2 do wyznaczenia funkcji pochodnej oraz wartości pochodnej w punkcie stosuje pochodną do wyznaczenia prędkości oraz przyspieszenia poruszających się ciał (proste przypadki) korzysta, w prostych przypadkach, z własności pochodnej do wyznaczenia przedziałów monotoniczności funkcji podaje ekstremum funkcji, korzystając z jej wykresu wyznacza ekstrema funkcji stosując warunek konieczny istnienia ekstremum uzasadnia, że dana funkcja nie ma ekstremum (proste przypadki) wyznacza najmniejszą i największą wartość funkcji w przedziale domkniętym i stosuje do rozwiązywania prostych zadań zna i stosuje schemat badania własności funkcji szkicuje wykres funkcji na podstawie jej własności (proste przypadki) uzasadnia, także na odstawie wykresu, że funkcja nie ma granicy w punkcie uzasadnia, że dana liczba jest granicą funkcji w punkcie y = f (x) oblicza granicę funkcji w punkcie oblicza granice funkcji w punkcie, stosując własności granic funkcji sinus i cosinus w punkcie oblicza granice w punkcie, także niewłaściwe stosuje twierdzenie o związku między wartościami granic jednostronnych w punkcie a granicą funkcji w punkcie oblicza w granice funkcji w nieskończoności wyznacza równania asymptot pionowych i poziomych wykresu funkcji sprawdza ciągłość funkcji wyznacza wartości parametrów, dla których funkcja jest ciągła w danym punkcie lub zbiorze stosuje twierdzenie o przyjmowaniu wartości pośrednich oraz twierdzenie Weierstrassa oblicza pochodną funkcji w punkcie stosuje interpretację geometryczną pochodnej funkcji w punkcie do wyznaczenia współczynnika kierunkowego stycznej do wykresu funkcji w punkcie i oblicza kąt, jaki ta styczna tworzy z osią OX uzasadnia istnienie pochodnej w punkcie korzysta ze wzorów = dla \0 i 0 oraz = dla x 0 do wyznaczenia funkcji pochodnej oraz wartości pochodnej w punkcie wyprowadza wzory na pochodną sumy i różnicy funkcji wyznacza przedziały monotoniczności funkcji uzasadnia monotoniczność funkcji w danym zbiorze wyznacza wartości parametrów tak, aby funkcja była monotoniczna wyznacza ekstrema funkcji stosując warunek konieczny i wystarczający istnienia ekstremum uzasadnia, że funkcja nie ma ekstremum wyznacza najmniejszą i największą wartość funkcji w przedziale domkniętym i stosuje do rozwiązywania trudniejszych zadań w tym optymalizacyjnych bada własności funkcji i szkicuje jej wykres wyprowadza wzory na pochodną iloczynu i ilorazu funkcji rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące rachunku różniczkowego 5
IV. Sposoby sprawdzania wiedzy i umiejętności. Osiągnięcia edukacyjne uczniów mogą być sprawdzane poprzez następujące formy: 1) ustne odpowiedzi, 2) kartkówki z bieżącego materiału oraz z materiału powtórzeniowego przed maturą, 3) pisemne sprawdziany po zamkniętej partii materiału (w tym matura próbna), 4) prace domowe, 5) praca i aktywność na lekcji. Uczeń może dwa razy w ciągu półrocza zgłosić nieprzygotowanie do lekcji. Fakt ten należy zgłosić nauczycielowi na początku lekcji. Ad 1. Odpowiedzi ustne Odpowiedź ustna obejmuje materiał z trzech ostatnich jednostek tematycznych, a w przypadku lekcji powtórzeniowych materiał z całego działu. Uczeń uzyskuje także punkty dodatnie (plusy) i ujemne (minusy) za pojedyncze odpowiedzi udzielane w trakcie lekcji; punkty te zamieniane są na ocenę zgodnie + + + + + bdb + + + + db + + + dst z regułą: + + dop + lub ndst Ad 2 i 3. Kartkówki i sprawdziany Sprawdziany obejmują materiał z przerobionego działu i są przeprowadzane w formie pisemnej lub w formie testu; są zapowiadane z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem, W przypadku, kiedy uczeń nie pisał sprawdzianu (kartkówki) z powodu dłuższej (co najmniej tygodniowej) usprawiedliwionej nieobecności, zobowiązany jest napisać pracę w terminie 2 tygodni od dnia powrotu do szkoły; niedotrzymanie w/w terminu równoznaczne jest z otrzymaniem oceny niedostatecznej za sprawdzian (kartkówkę), W przypadku, kiedy uczeń nie pisał sprawdzianu (kartkówki) z powodu krótkiej (mniej niż tydzień) usprawiedliwionej nieobecności, może on zostać zobowiązany do napisania pracy na najbliższej lekcji Kartkówki muszą być zapowiedziane tylko wtedy, gdy obejmują materiał większy niż z trzech ostatnich jednostek tematycznych; ocena z kartkówki nie może być poprawiana. Ad 4. Prace domowe Uczeń zobowiązany jest do odrabiania pracy domowej w terminie. Nauczyciel może skontrolować pracę domową w dniu, w którym uczniowie mieli ją wykonać. Sprawdzenie pracy domowej może być przeprowadzone w formie kartkówki zawierającej polecenia z zadania domowego. Brak pracy domowej traktowany jest na równi z nieprzygotowaniem do lekcji i fakt ten należy zgłosić na początku lekcji. Nie odrobienie pracy domowej skutkuje otrzymaniem oceny niedostatecznej. Ad 5. Praca i aktywność na lekcji. Uczeń zobowiązany jest do solidnej pracy i aktywnego uczestnictwa w czasie lekcji. Zaangażowanie ucznia na lekcji może być oceniane przydzielanymi przez nauczyciela plusami lub minusami, które później zamieniane będą na ocenę zgodnie z regułą podaną wcześniej (patrz Ad 1.) V. Zasady poprawiania stopni ze sprawdzianów. ocena niedostateczna ze sprawdzianu powinna być poprawiona w termin 2 tygodni od oddania przez nauczyciela poprawionych prac, dopuszcza się maksymalnie dwukrotne podejście do poprawy; nie poprawienie oceny niedostatecznej ze sprawdzianu jest podstawą do wystawienia niedostatecznej oceny śródrocznej lub rocznej; przed zakończeniem półrocza (roku szkolnego) można poprawiać ocenę pozytywną ze sprawdzianu, jeśli znacząco odbiega ona pozostałych ocen z danego działu. 6
VI. Sposób wystawiania ocen śródrocznych i oceny rocznej Przy wystawianiu stopnia na zakończenie każdego następnego okresu lub roku szkolnego bierze się pod uwagę średnią ważoną z wszystkich ocen cząstkowe ucznia od początku roku szkolnego. Ustala się następujące wagi ocen 1) ustne odpowiedzi waga 2 2) kartkówki z bieżącego materiału oraz z materiału powtórzeniowego przed maturą waga 2 3) pisemne sprawdziany po zamkniętej partii materiału waga 3 4) prace domowe waga 1 5) praca i aktywność na lekcji waga 1. Poniższa tabela określa na jakich zasadach będą ustalane oceny śródroczne i roczne. średnia ważona wszystkich ocen cząstkowych od początku roku szkolnego 4,6 3, 6 2, 6 1, 6 < 1, 6 ocena śródroczna (roczna) bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny Ocena niedostateczna za ½ roku szkolnego powinna zostać poprawiona w ciągu jednego miesiąca od konferencji klasyfikacyjnej za pierwsze półrocze. Nie dotrzymanie tego terminu może skutkować wystawieniem oceny niedostatecznej na koniec roku szkolnego. VII. Warunki i tryb uzyskiwania wyższej niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej Warunki i tryb uzyskiwania wyższej niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej zawarte są w 62 Statutu Szkoły. Kwestie nieregulowane w niniejszym regulaminie określone są w statucie szkoły. 7