WyŜsza Szkoła a InŜynierii Dentystycznej im. prof. Meissnera w Ustroniu Tomasz Kaptur ANALIZA WYTRZYMAŁOŚCI POŁĄCZENIA METAL KOMPOZYT W ZALEśNOŚCI OD SPOSOBU PRZYGOTOWANIA POWIERZCHNI METALOWEJ Praca dyplomowa napisana w Katedrze Materiałoznawstwa pod kierunkiem naukowym dr inŝ. Maciej Dyzia
Wstęp Konstrukcje metalowe licowane kompozytem pełniące funkcję odbudowy utraconych zębów pacjenta muszą spełniać stawiane im warunki. Oprócz estetyki, która jest bardzo waŝnym elementem w odbudowie łuku zębowego, istotną rolą jest wytrzymałość danej konstrukcji. Protezy stałe jakimi są korony oraz mosty licowane materiałem kompozytowym, muszą wykazywać bardzo wysoką wytrzymałość na siły działające podczas aktu Ŝucia.
Wstęp Siły te działają nie tylko na same materiały z których są wykonane protezy, ale równieŝ na połączenia, które występuje w tym przypadku po między metalem a kompozytem. Dlatego teŝ, bardzo waŝnym aspektem laboratoryjnym jest ogólna wiedza przygotowania powierzchni metalowej by połączenie powstałe na granicy metalu i kompozytu było odpowiednio trwałe, co gwarantuje długi i efektywny czas uŝytkowania protez.
Materiały y kompozytowe Rozpowszechnione obecnie w praktyce stomatologicznej materiały złoŝone, czyli kompozyty są wynikiem poszukiwań, których załoŝeniem było uzyskanie tworzywa najbardziej zbliŝonego do tkanek twardych zęba. Główne zastosowanie materiały złoŝone znalazły w stomatologii zachowawczej, lecz ze względu na ich szerokie właściwości mogą być takŝe wykorzystywane do celów protetycznych, jak np.: korekta kształtu koron filarowych, wykonywanie wkładów i jako materiał licujący stałe uzupełnienia protetyczne.
Cel pracy W pracy starano się porównać wytrzymałość połączenia w konstrukcjach metal kompozyt, w zaleŝności o sposobu przygotowania powierzchni metalowej oraz elementów retencyjnych. W tym celu zostały sporządzone próbki o odpowiednio przygotowanej powierzchni a następnie wylicowane materiałem kompozytowym, które następnie były poddane próbie zginania. Głównym celem pracy było zbadanie, która z przygotowanej powierzchni jest najbardziej poŝądana w budowie konstrukcji metalowej licowanej materiałem kompozytowym oraz czy elementy retencyjne są potrzebne.
Materiały y i sprzęt t uŝyte u do wykonania próbek stop Remanium Cse masa osłaniająca Bego Bella Star XL preparat gruntujący Sebond kompozyt Kulzer Dentacolor
Przygotowanie próbek Do porównawczych badań wytrzymałości połączenia między metalem a kompozytem przygotowano dwanaście próbek metalowych w kształcie prostopadłościanów o wymiarach 80mm x 10mm x 3mm. Próbki zostały podzielone na trzy grupy w zaleŝności od sposobu przygotowania powierzchni: próbka przepiaskowana próbka z perełkami retencyjnymi próbka przepiaskowana z perełkami retencyjnymi
Przygotowanie próbek wypiaskowanych
Wyniki badań
Wnioski 1. We wszystkich grupach odkształcenie nastąpiło po przekroczeniu obciąŝenia o wartości 600N. Dowodzi to, Ŝe próbki metalowe zostały prawidłowo odlane a struktura metalu jest jednorodna. Występuje mała granica błedu wykonawstwa loboratoryjnego w procesie odlewania próbek metalowych. 2. Powłoki kompozytowe w pierwszej grupie po przyłoŝonym obciąŝeniu nie pękały lecz odrywały się od przytowanej powierzchni. Sposób przygotowania powierzchni dla grupy pierwszej jest nieprawidłowy. Nie powinno się stosować wyłącznie piaskowania przy licowaniu materiłami kompozytowymi.
3. W grupie drugiej obciąŝenie siłą 700N rozpoczynało niszczyć powłoki kompozytowe. Zachowywały się one zdecydowanie lepiej niŝ w grupie pierwszej lecz nie przepiaskowanie powierzchni doprowadziło do znacznego osłabienia połączenia metal kompozyt. 4. Grupa trzecia wykazała największą wytrzymałość połączenia metal kompozyt. Przy uŝyciu siły 750 900N następowało pękanie powłok w kilku miejscach. Zniszczoną powłokę znacznie trudniej było odseparować. UŜyta do tego siła była stosunkowo większa niŝ w przypadku grupy drugiej.
Dziękuj kuję za uwagę