PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z CHEMII DLA GIMNAZJUM

PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z CHEMII DLA GIMNAZJUM SPORTOWEGO NR 1 W BYDGOSZCZY Wymagania programowe na poszczególne oceny Wymagania na poszczególne oceny zostały opracowane do Programu nauczania chemii w gimnazjum autorstwa T. Kulawik i M. Litwin, a także do wszystkich części podręcznika z serii Chemia Nowej Ery napisanych przez J. Kulawika, T. Kulawik, M. Litwin. Przedmiotowe zasady oceniania z chemii Opracowała: Marlena Lasik 1

Przedmiotem oceniania są: - wiadomości, - umiejętności, - postawa ucznia i jego aktywność. Cele ogólne oceniania: - rozpoznanie przez nauczyciela poziomu i postępów w opanowaniu przez ucznia wiadomości i umiejętności w stosunku do wymagań programowych, - poinformowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych z chemii i postępach w tym zakresie, - pomoc uczniowi w samodzielnym kształceniu chemicznym, - motywowanie ucznia do dalszej pracy, - przekazanie rodzicom lub opiekunom informacji o postępach dziecka, - dostarczenie nauczycielowi informacji zwrotnej na temat efektywności jego nauczania, prawidłowości doboru metod i technik pracy z uczniem. W szczególności ocenie podlegają następujące osiągnięcia edukacyjne: a. Znajomość i umiejętność korzystania z terminów i pojęć do opisu zjawisk i właściwości, w tym: odpowiedź ucznia udzielana na lekcji; dyskusja prowadzona na lekcji; poprawne stosowanie sprzętu chemicznego; opisywanie doświadczeń, prowadzenie obserwacji i wyciąganie wniosków; rozwiązywanie zadań domowych. b. Umiejętność przeprowadzania obliczeń w różnych sytuacjach praktycznych, w tym: rozwiązywanie zadań związanych ze stosowaniem praw ; przygotowywanie roztworów o określonym stężeniu procentowym; rozwiązywanie zadań związanych ze stężeniem procentowym; obliczanie gęstości substancji (w oparciu o wzór); obliczanie składu procentowego mieszanin i związków ; obliczanie zawartości jednego ze składników (w mieszaninie lub związku chemicznym). c. Umiejętność odczytywania i korzystania z informacji przedstawionej w formie tekstu, tabeli, wykresu, rysunku, schematu i fotografii i oraz przetwarzania i interpretowania tych informacji, w tym: praca z podręcznikiem, literaturą popularnonaukową i programami komputerowymi; analiza diagramów, wykresów, schematów, tabel i rysunków. d. Umiejętności stosowania zintegrowanej wiedzy do objaśniania zjawisk przyrodniczych, wskazywania i analizowania współczesnych zagrożeń dla człowieka i środowiska, w tym: twórcze dyskusje poruszających problemy zagrożeń i ochrony środowiska; praca metodą projektów; analiza wyników badań środowiska przeprowadzonych przez uczniów w najbliższej okolicy. e. Umiejętność stosowania zintegrowanej wiedzy do rozwiązywania problemów, w tym: twórcze rozwiązywania problemów dostrzeganie i analiza problemu oraz planowanie metod jego rozwiązania; twórcze projektowanie eksperymentów wykonywanych na lekcji lub w 2

domu kojarzenie faktów, przeprowadzanie obserwacji i wyciąganie wniosków; rozwiązywanie zadań wypisywanie danych i szukanych, określanie toku postępowania, przedstawianie wyników i ich interpretacja. Formy aktywności podlegające ocenie: a) dłuższe wypowiedzi ustne (przynajmniej raz w semestrze) np.: swobodna wypowiedź na określony temat, charakteryzowanie przemian, umiejętność wnioskowania przyczynowo-skutkowego itp. przy odpowiedzi ustnej obowiązuje znajomość materiału z trzech ostatnich lekcji, w przypadku lekcji powtórzeniowych z całego działu. b) wypowiedzi pisemne: 1. kartkówki obejmujące materiał z trzech ostatnich lekcji (nie muszą być wcześniej zapowiedziane, ale mogą). 2. sprawdziany podsumowujące poszczególne działy (sam sprawdzian oraz jego formę należy zapowiedzieć, co najmniej tydzień wcześniej). 3. sprawdziany okresowe (semestralne lub całoroczne). c) wkład pracy w przyswojenie wiedzy na lekcji bieżącej (krótkie wypowiedzi na lekcji, praca w grupie, obserwacja doświadczeń i wyciąganie wniosków itp). d) umiejętności doskonalone w domu (praca domowa). Będzie oceniana w skali celujący-bardzo dobry dobry dostateczny - dopuszczający. Brak pracy domowej oceniane będzie oceną niedostateczną. e) zeszyt przedmiotowy obowiązkowy sprawdzamy jeden raz w semestrze lub częściej. Przy ocenie bierze się pod uwagę staranność i systematyczność, poprawność rzeczową, notatki. f) brak zeszytu przedmiotowego, zeszytu ćwiczeń odnotowane jest jako nieprzygotowanie do lekcji i oznaczane jest w dzienniku datą nieprzygotowania. g) zeszyt ćwiczeń sprawdzamy przynajmniej raz w ciągu semestru biorąc pod uwagę staranność, systematyczność i poprawność wykonywanych zadań. h) prace dodatkowe (samodzielne opracowania oparte na innych źródłach niż podręcznik, plansze, rysunki, okazy wzbogacające zbiory, referaty i inne) w skali celujący-bardzo dobry- dobrydostateczny. 3

Sposób oceniania: 1. Oceny cząstkowe wyrażane są cyfrowo w skali 1-6. W ciągu semestru (przy jednej godzinie tygodniowo) uczeń powinien uzyskać przynajmniej cztery oceny cząstkowe (w tym co najmniej dwie z pracy pisemnej). 2. Ocena klasyfikacyjna wyrażana jest słownie wg skali: celujący, bardzo dobry, dobry, dostateczny, dopuszczający, niedostateczny. 3. W przypadku wypowiedzi pisemnych przyjmuje się skalę punktową przeliczaną na oceny cyfrowe wg kryteriów: 100% - 96% - ocena celująca 95% - 90% - ocena bardzo dobra 89% - 75% - ocena dobra 74% - 60% - ocena dostateczna 59 % - 40% - ocena dopuszczająca <40% - ocena niedostateczna 4. Ocenę celującą uczeń uzyskuje gdy osiągnie 96-100% punktów i rozwiąże zadanie dodatkowe, a jego wiedza odbiega poziomem od pozostałych uczniów. 5. Nauczyciel oddaje sprawdzone prace pisemne w terminie dwóch tygodni. 6. Uczeń ma prawo do zgłoszenia przed lekcją, bez żadnych konsekwencji raz w ciągu semestru nieprzygotowanie do lekcji (z wyjątkiem zaplanowanych sprawdzianów i kartkówek, lekcji powtórzeniowych). 7. Klasyfikacji semestralnej i rocznej dokonuje się na podstawie ocen cząstkowych, przy czym większe znaczenie mają oceny ze sprawdzianów, w drugiej kolejności są odpowiedzi ustne i kartkówki. Inne oceny mają charakter wspomagający. Zasady poprawiania ocen: 1. Sprawdziany, z których uczeń uzyskał ocenę niedostateczną ma prawo poprawić w ciągu dwóch tygodni od ich zwrotu. Do dziennika obok oceny uzyskanej poprzednio wpisuje się ocenę poprawioną, a ocena z poprawy jest oceną ostateczną, wpisaną obok oceny pierwotnej; 2. Uczeń może poprawić ewentualnie oceny wyższe od niedostatecznej, ale po uzgodnieniu z nauczycielem; 3. Uczeń nieobecny na sprawdzianie ma obowiązek napisania sprawdzianu w ciągu tygodnia od daty powrotu do szkoły; 4. W przypadku, gdy uczeń zgłosi chęć uzupełnienia braków z przedmiotu, nauczyciel chętnie udzieli pomocy; 5. Oceny uzyskane z kartkówek nie podlegają poprawie; 6. Jeżeli uczeń z przyczyn losowych nie może napisać sprawdzianu lub testu w określonym terminie, wówczas ma obowiązek napisać sprawdzian w innym terminie, ustalonym z nauczycielem; 7. Nauczyciel może wyrazić zgodę na poprawę ocen z kartkówek lub zadań domowych. Uczniowie z dysfunkcjami orzeczonymi przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne 1. Uczniowie posiadający informację o dostosowaniu poziomu wymagań edukacyjnych do ich możliwości - otrzymują ocenę dopuszczającą po uzyskaniu 30% punktów testu, sprawdzianu lub kartkówki. 2. W przypadku uczniów posiadających orzeczenie Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej o dysleksji i dysgrafii przy ocenie zadań i prac pisemnych, błędy wynikające z orzeczonych dysfunkcji nie rzutują na ocenę. 3. Uczniom posiadającym opinie o wydłużonym czasie pracy wydłuża się czas prac pisemnych lub przewiduje się mniejszą liczbę zadań. 4. Uczniowie mający orzeczenie o trudnościach w pisaniu, mogą zaliczać kartkówki i sprawdziany ustnie, na zajęciach wyrównawczych. 4

Sposoby informowania uczniów i rodziców. 1. Na pierwszej godzinie lekcyjnej zapoznajemy uczniów z PZO. 2. Oceny cząstkowe są jawne, oparte o opracowane kryteria. 3. Sprawdzone i ocenione sprawdziany i kartkówki otrzymują do wglądu uczniowie, rodzice zaś otrzymują do wglądu na życzenie. 4. Prace pisemne są przechowywane w szkole do końca bieżącego roku szkolnego. 5. O ocenach cząstkowych z przedmiotu informuje się rodziców poprzez e-dziennik lub na drzwiach otwartych szkoły oraz podczas spotkań z rodzicami. Ewaluacja PZO. Pod koniec roku szkolnego nauczyciel wspólnie z uczniami dokona analizy funkcjonowania przedmiotowych zasad oceniania na lekcjach chemii. Ewentualne zmiany w PZO będą obowiązywały od następnego roku szkolnego. Wymagania ogólne na poszczególne stopnie szkolne: Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który: - opanował wiadomości i umiejętności na 96-100% podstawy programowej i jest to efektem jego samodzielnej pracy, - prezentuje swoje wiadomości posługując się terminologią chemiczną, - potrafi stosować zdobyte wiadomości w sytuacjach nietypowych, - formułuje problemy i rozwiązuje je w sposób twórczy, - dokonuje analizy lub syntezy zjawisk fizycznych i przemian, - wykorzystuje wiedzę zdobytą na innych przedmiotach, - potrafi samodzielnie korzystać z różnych źródeł informacji, - bardzo aktywnie uczestniczy w procesie lekcyjnym, - wykonuje dodatkowe zadania i polecenia, - wykonuje twórcze prace, pomoce naukowe i potrafi je prezentować na terenie szkoły i poza nią, - w pracach pisemnych osiąga najczęściej 96-100% punktów możliwych do zdobycia i odpowiada na dodatkowe pytania, - bierze udział w konkursach na terenie szkoły i poza nią. - wzorowo prowadzi zeszyt przedmiotowy. Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który: - opanował 90-95% wiadomości i umiejętności określone programem nauczania, - wykazuje szczególne zainteresowania chemią, - potrafi stosować zdobytą wiedzę do samodzielnego rozwiązywania problemów w nowych sytuacjach, - bez pomocy nauczyciela korzysta z różnych źródeł informacji, - potrafi planować i bezpiecznie przeprowadzać doświadczenia chemiczne, - sprawnie posługuje się sprzętem laboratoryjnym, - wykonuje prace i zadania dodatkowe, - prezentuje swoją wiedzę posługując się poprawną terminologią chemiczną, - aktywnie uczestniczy w procesie lekcyjnym, - w pisemnych sprawdzianach wiedzy i umiejętności osiąga od 90% do 95% punktów możliwych do zdobycia. - zeszyt ucznia zasługuje na wyróżnienie. 5

Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który: - opanował wiadomości i umiejętności bardziej złożone i mniej przystępne, przydatne i użytecznie w szkolnej i pozaszkolnej działalności, - potrafi stosować zdobytą wiedzę do samodzielnego rozwiązywania problemów typowych, w przypadku trudniejszych korzysta z pomocy nauczyciela, - posługuje się i zna sprzęt laboratoryjny, - wykonuje proste doświadczenia chemiczne, - udziela poprawnych odpowiedzi na typowe pytania, - jest aktywny na lekcji, - w pracach pisemnych osiąga od 75% do 89% punktów, - prowadzi prawidłowo zeszyt przedmiotowy. Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który: - opanował wiadomości i umiejętności przystępne, niezbyt złożone, najważniejsze w nauczaniu chemii, oraz takie które można wykorzystać w sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych, - z pomocą nauczyciela rozwiązuje typowe problemy o małym stopniu trudności, - z pomocą nauczyciela korzysta z takich źródeł wiedzy jak: encyklopedie, tablice, wykresy, itp., - wykazuje się aktywnością na lekcji w stopniu zadowalającym, - w przypadku prac pisemnych osiąga od 60% do 74% punktów, - posiada zeszyt przedmiotowy i prowadzi go systematycznie. Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który: - ma braki w opanowaniu wiadomości i umiejętności określonych programem, ale nie przekreślają one możliwości dalszego kształcenia, - wykonuje proste zadania i polecenia o bardzo małym stopniu trudności, pod kierunkiem nauczyciela, - z pomocą nauczyciela wykonuje proste doświadczenia chemiczne, - wiadomości przekazuje w sposób nieporadny, nie używając terminologii chemicznej, - jest mało aktywny na lekcji, - w pisemnych sprawdzianach wiedzy i umiejętności osiąga od 40% do 59% punktów, - prowadzi zeszyt przedmiotowy. Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który: - nie opanował wiadomości i umiejętności określanych podstawami programowymi, koniecznymi do dalszego kształcenia, - nie potrafi posługiwać się sprzętem laboratoryjnym, - wykazuje się brakiem systematyczności w przyswajaniu wiedzy i wykonywaniu prac domowych, - nie podejmuje próby rozwiązania zadań o elementarnym stopniu trudności nawet przy pomocy nauczyciela, - wykazuje się bierną postawą na lekcji, - w przypadku prac pisemnych osiąga mniej niż 40% punktów, - nie prowadzi systematycznie zapisów w zeszycie przedmiotowym. 6

Wymagania programowe na poszczególne oceny I. Substancje i ich przemiany KLASA I Ocena dopuszczająca [1] Ocena dostateczna [1 + 2] zalicza chemię do nauk przyrodniczych wyjaśnia, dlaczego chemia jest nauką stosuje zasady bezpieczeństwa przydatną ludziom obowiązujące w pracowni chemicznej omawia, czym się zajmuje chemia nazywa wybrane elementy szkła i sprzętu omawia sposób podziału chemii na laboratoryjnego oraz określa ich organiczną i nieorganiczną przeznaczenie wyjaśnia, czym się różni ciało fizyczne opisuje właściwości substancji, będących od substancji głównymi składnikami produktów, opisuje właściwości substancji wymienia i wyjaśnia podstawowe sposoby stosowanych na co dzień rozdzielania mieszanin przeprowadza proste obliczenia sporządza mieszaninę z wykorzystaniem pojęć: masa, gęstość, planuje rozdzielanie mieszanin objętość (wymaganych) odróżnia właściwości fizyczne od opisuje różnicę w przebiegu zjawiska fizycznego i reakcji chemicznej dzieli substancje chemiczne na proste projektuje doświadczenia ilustrujące i złożone, na pierwiastki i związki chemiczne zjawisko fizyczne i reakcję chemiczną definiuje pojęcie mieszanina substancji definiuje stopy opisuje cechy mieszanin jednorodnych podaje przykłady zjawisk fizycznych i niejednorodnych i reakcji zachodzących podaje przykłady mieszanin w otoczeniu człowieka opisuje proste metody rozdzielania formułuje obserwacje do doświadczenia mieszanin na składniki wyjaśnia potrzebę wprowadzenia symboliki definiuje pojęcia zjawisko fizyczne i reakcja chemicznej chemiczna rozpoznaje pierwiastki i związki chemiczne podaje przykłady zjawisk fizycznych wyjaśnia różnicę między pierwiastkiem i reakcji zachodzących a związkiem chemicznym w otoczeniu człowieka wymienia stałe i zmienne składniki definiuje pojęcia pierwiastek chemiczny powietrza bada skład powietrza i związek chemiczny Ocena dobra [1 + 2 + 3] podaje zastosowania wybranych elementów sprzętu lub szkła laboratoryjnego identyfikuje substancje na podstawie podanych właściwości podaje sposób rozdzielenia wskazanej mieszaniny wskazuje różnice między właściwościami fizycznymi składników mieszaniny, które umożliwiają jej rozdzielenie projektuje doświadczenia ilustrujące reakcję chemiczną i formułuje wnioski wskazuje w podanych przykładach reakcję chemiczną i zjawisko fizyczne wskazuje wśród różnych substancji mieszaninę i związek chemiczny wyjaśnia różnicę między mieszaniną a związkiem chemicznym proponuje sposoby zabezpieczenia produktów zawierających żelazo przed rdzewieniem odszukuje w układzie okresowym pierwiastków podane pierwiastki chemiczne opisuje doświadczenie wykonywane na lekcji określa, które składniki powietrza są stałe, a które zmienne wykonuje obliczenia związane z zawartością procentową substancji występujących w powietrzu Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] wyjaśnia, na czym polega destylacja wyjaśnia, dlaczego gazy szlachetne są bardzo mało aktywne chemicznie definiuje pojęcie patyna opisuje pomiar gęstości projektuje doświadczenie o podanym tytule (rysuje schemat, zapisuje obserwacje i wnioski) wykonuje doświadczenia z działu Substancje i ich przemiany przewiduje wyniki niektórych doświadczeń na podstawie posiadanej wiedzy otrzymuje tlenek węgla(iv) w reakcji węglanu wapnia z kwasem chlorowodorowym uzasadnia, na podstawie reakcji magnezu z tlenkiem węgla(iv), że tlenek węgla(iv) jest związkiem chemicznym węgla i tlenu uzasadnia, na podstawie reakcji magnezu z parą wodną, że woda jest związkiem chemicznym tlenu i wodoru planuje sposoby postępowania umożliwiające ochronę powietrza przed zanieczyszczeniami identyfikuje substancje na podstawie schematów reakcji wykazuje zależność między rozwojem cywilizacji a występowaniem zagrożeń, 7

podaje przykłady związków klasyfikuje pierwiastki chemiczne na metale i niemetale podaje przykłady pierwiastków (metali i niemetali) odróżnia metale i niemetale na podstawie ich właściwości opisuje, na czym polega rdzewienie (korozja) posługuje się symbolami chemicznymi pierwiastków (H, O, N, Cl, S, C, P, Si, Na, K, Ca, Mg, Fe, Zn, Cu, Al, Pb, Sn, Ag, Hg) opisuje skład i właściwości powietrza określa, co to są stałe i zmienne składniki powietrza opisuje właściwości fizyczne, chemiczne tlenu, tlenku węgla(iv), wodoru, azotu podaje, że woda jest związkiem chemicznym wodoru i tlenu tłumaczy, na czym polega zmiana stanów skupienia na przykładzie wody omawia obieg wody w przyrodzie określa znaczenie powietrza, wody, tlenu określa, jak zachowują się substancje higroskopijne opisuje, na czym polega reakcja syntezy, analizy, wymiany omawia, na czym polega utlenianie, spalanie definiuje pojęcia substrat i produkt reakcji chemicznej wskazuje substraty i produkty reakcji chemicznej określa typy reakcji określa, co to są tlenki i jaki jest ich podział wymienia niektóre efekty towarzyszące reakcjom chemicznym wymienia podstawowe źródła, rodzaje i skutki zanieczyszczeń powietrza oblicza przybliżoną objętość tlenu i azotu, np. w sali lekcyjnej opisuje, jak można otrzymać tlen opisuje właściwości fizyczne i chemiczne gazów szlachetnych opisuje obieg tlenu, tlenku węgla(iv) i azotu w przyrodzie wyjaśnia, na czym polega proces fotosyntezy wymienia zastosowania tlenków wapnia, żelaza, glinu, azotu, gazów szlachetnych, tlenku węgla(iv), tlenu, wodoru podaje sposób otrzymywania tlenku węgla(iv) (na przykładzie reakcji węgla z tlenem) definiuje pojęcie reakcja charakterystyczna planuje doświadczenie umożliwiające wykrycie obecności tlenku węgla(iv) w powietrzu wydychanym z płuc wyjaśnia, co to jest efekt cieplarniany opisuje rolę wody i pary wodnej w przyrodzie wymienia właściwości wody wyjaśnia pojęcie higroskopijność zapisuje słownie przebieg reakcji chemicznej wskazuje w zapisie słownym przebiegu reakcji chemicznej substraty i produkty, pierwiastki i związki chemiczne opisuje, na czym polega powstawanie dziury ozonowej, kwaśnych opadów podaje sposób otrzymywania wodoru (w reakcji kwasu chlorowodorowego z metalem) opisuje sposób identyfikowania gazów: wodoru, tlenu, tlenku węgla(iv) wymienia źródła, rodzaje i skutki zanieczyszczeń powietrza definiuje pojęcia reakcje egzoi endoenergetyczne wykrywa obecność tlenku węgla(iv) opisuje właściwości tlenku węgla(ii) wyjaśnia rolę procesu fotosyntezy w naszym życiu podaje przykłady substancji szkodliwych dla środowiska wyjaśnia, skąd się biorą kwaśne opady określa zagrożenia wynikające z efektu cieplarnianego, dziury ozonowej, kwaśnych opadów proponuje sposoby zapobiegania powiększania się dziury ozonowej i ograniczenia powstawania kwaśnych opadów zapisuje słownie przebieg różnych rodzajów reakcji podaje przykłady różnych typów reakcji wykazuje obecność pary wodnej w powietrzu omawia sposoby otrzymywania wodoru podaje przykłady reakcji egzoi endoenergetycznych np. podaje przykłady dziedzin życia, których rozwój powoduje negatywne skutki dla środowiska przyrodniczego Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). 8

II. Wewnętrzna budowa materii Ocena dopuszczająca [1] definiuje pojęcie materia opisuje ziarnistą budowę materii opisuje, czym różni się atom od cząsteczki definiuje pojęcia jednostka masy atomowej, masa atomowa, masa cząsteczkowa oblicza masę cząsteczkową prostych związków opisuje i charakteryzuje skład atomu pierwiastka chemicznego (jądro: protony i neutrony, elektrony) definiuje pojęcie elektrony walencyjne wyjaśnia, co to jest liczba atomowa, liczba masowa ustala liczbę protonów, elektronów, neutronów w atomie danego pierwiastka chemicznego, gdy znane są liczby atomowa i masowa definiuje pojęcie izotop dokonuje podziału izotopów wymienia dziedziny życia, w których stosuje się izotopy opisuje układ okresowy pierwiastków podaje prawo okresowości podaje, kto jest twórcą układu okresowego pierwiastków odczytuje z układu okresowego podstawowe informacje o pierwiastkach wymienia typy wiązań podaje definicje wiązania kowalencyjnego (atomowego), wiązania kowalencyjnego spolaryzowanego, wiązania jonowego definiuje pojęcia jon, kation, anion posługuje się symbolami pierwiastków odróżnia wzór sumaryczny od wzoru strukturalnego Ocena dostateczna [1 + 2] omawia poglądy na temat budowy materii wyjaśnia zjawisko dyfuzji podaje założenia teorii atomistyczno- -cząsteczkowej budowy materii oblicza masy cząsteczkowe definiuje pojęcie pierwiastek chemiczny wymienia rodzaje izotopów wyjaśnia różnice w budowie atomów izotopów wodoru wymienia dziedziny życia, w których stosuje się izotopy korzysta z układu okresowego pierwiastków wykorzystuje informacje odczytane z układu okresowego pierwiastków podaje maksymalną liczbę elektronów na poszczególnych powłokach (K, L, M) zapisuje konfiguracje elektronowe rysuje proste przykłady modeli atomów pierwiastków zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne wymaganych cząsteczek odczytuje ze wzoru chemicznego, z jakich pierwiastków i ilu atomów składa się cząsteczka lub kilka cząsteczek opisuje rolę elektronów walencyjnych w łączeniu się atomów opisuje sposób powstawania jonów określa rodzaj wiązania w prostych przykładach cząsteczek podaje przykłady substancji o wiązaniu kowalencyjnym (atomowym) i substancji o wiązaniu jonowym odczytuje wartościowość pierwiastków z układu okresowego pierwiastków zapisuje wzory związków na podstawie podanej wartościowości lub nazwy Ocena dobra [1 + 2 + 3] planuje doświadczenie potwierdzające ziarnistość budowy materii wyjaśnia różnice między pierwiastkiem a związkiem chemicznym na podstawie założeń teorii atomistyczno-cząsteczkowej budowy materii oblicza masy cząsteczkowe związków wymienia zastosowania izotopów korzysta swobodnie z informacji zawartych w układzie okresowym pierwiastków oblicza maksymalną liczbę elektronów na powłokach zapisuje konfiguracje elektronowe rysuje modele atomów określa typ wiązania chemicznego w podanym związku chemicznym wyjaśnia, dlaczego gazy szlachetne są bardzo mało aktywne chemicznie na podstawie budowy ich atomów wyjaśnia różnice między różnymi typami wiązań opisuje powstawanie wiązań atomowych (kowalencyjnych) dla wymaganych przykładów zapisuje elektronowo mechanizm powstawania jonów (wymagane przykłady) opisuje mechanizm powstawania wiązania jonowego wykorzystuje pojęcie wartościowości określa możliwe wartościowości pierwiastka chemicznego na podstawie jego położenia w układzie okresowym pierwiastków nazywa związki chemiczne na podstawie wzorów i zapisuje wzory na podstawie ich nazw zapisuje i odczytuje równania reakcji Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] definiuje pojęcie masa atomowa jako średnia masa atomowa danego pierwiastka chemicznego z uwzględnieniem jego składu izotopowego oblicza zawartość procentową izotopów w pierwiastku chemicznym wyjaśnia związek między podobieństwami właściwości pierwiastków zapisanych w tej samej grupie układu okresowego a budową ich atomów i liczbą elektronów walencyjnych uzasadnia i udowadnia doświadczalnie, że m substr = m prod rozwiązuje trudniejsze zadania wykorzystujące poznane prawa (zachowania masy, stałości składu związku chemicznego) wskazuje podstawowe różnice między wiązaniami kowalencyjnym a jonowym oraz kowalencyjnym niespolaryzowanym a kowalencyjnym spolaryzowanym opisuje zależność właściwości związku chemicznego od występującego w nim wiązania chemicznego porównuje właściwości związków kowalencyjnych i jonowych (stan skupienia, temperatury topnienia i wrzenia) określa, co wpływa na aktywność chemiczną pierwiastka zapisuje i odczytuje równania reakcji o dużym stopniu trudności wykonuje obliczenia stechiometryczne 9

zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne cząsteczek definiuje pojęcie wartościowość podaje wartościowość pierwiastków w stanie wolnym odczytuje z układu okresowego maksymalną wartościowość pierwiastków grup 1., 2. i 13.17. wyznacza wartościowość pierwiastków na podstawie wzorów sumarycznych zapisuje wzory sumaryczny i strukturalny cząsteczki związku dwupierwiastkowego na podstawie wartościowości pierwiastków określa na podstawie wzoru liczbę pierwiastków w związku chemicznym interpretuje zapisy (odczytuje ilościowo i jakościowo proste zapisy), np. H 2, 2 H, 2 H 2 itp. ustala na podstawie wzoru sumarycznego nazwę dla prostych dwupierwiastkowych związków ustala na podstawie nazwy wzór sumaryczny dla prostych dwupierwiastkowych związków rozróżnia podstawowe rodzaje reakcji podaje treść prawa zachowania masy podaje treść prawa stałości składu związku chemicznego przeprowadza proste obliczenia z wykorzystaniem prawa zachowania masy i prawa stałości składu związku chemicznego definiuje pojęcia równanie reakcji chemicznej, współczynnik stechiometryczny dobiera współczynniki w prostych przykładach równań reakcji zapisuje proste przykłady równań reakcji odczytuje proste równania reakcji pierwiastków podaje nazwę związku chemicznego na podstawie wzoru określa wartościowość pierwiastków w związku chemicznym zapisuje wzory cząsteczek korzystając z modeli rysuje model cząsteczki wyjaśnia znaczenie współczynnika stechiometrycznego i indeksu stechiometrycznego wyjaśnia pojęcie równania reakcji chemicznej odczytuje równania reakcji zapisuje równania reakcji dobiera współczynniki w równaniach reakcji (o większym stopniu trudności) przedstawia modelowy schemat równania reakcji chemicznej rozwiązuje zadania na podstawie prawa zachowania masy i prawa stałości składu związku chemicznego dokonuje prostych obliczeń stechiometrycznych Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). 10

III. Woda i roztwory wodne Ocena dopuszczająca [1] charakteryzuje rodzaje wód występujących w przyrodzie podaje, na czym polega obieg wody w przyrodzie wymienia stany skupienia wody nazywa przemiany stanów skupienia wody opisuje właściwości wody zapisuje wzory sumaryczny i strukturalny cząsteczki wody definiuje pojęcie dipol identyfikuje cząsteczkę wody jako dipol wyjaśnia podział substancji na dobrze i słabo rozpuszczalne oraz praktycznie nierozpuszczalne w wodzie podaje przykłady substancji, które rozpuszczają się i nie rozpuszczają się w wodzie wyjaśnia pojęcia rozpuszczalnik i substancja rozpuszczana definiuje pojęcie rozpuszczalność wymienia czynniki, które wpływają na rozpuszczalność określa, co to jest wykres rozpuszczalności odczytuje z wykresu rozpuszczalności rozpuszczalność danej substancji w podanej temperaturze wymienia czynniki wpływające na szybkość rozpuszczania się substancji stałej w wodzie definiuje pojęcia roztwór właściwy, koloid i zawiesina definiuje pojęcia roztwór nasycony i roztwór nienasycony oraz roztwór stężony i roztwór rozcieńczony definiuje pojęcie krystalizacja podaje sposoby otrzymywania roztworu nienasyconego z nasyconego i odwrotnie definiuje stężenie procentowe roztworu podaje wzór opisujący stężenie procentowe prowadzi obliczenia z wykorzystaniem Ocena dostateczna [1 + 2] opisuje budowę cząsteczki wody wyjaśnia, co to jest cząsteczka polarna wymienia właściwości wody zmieniające się pod wpływem zanieczyszczeń proponuje sposoby racjonalnego gospodarowania wodą tłumaczy, na czym polega proces mieszania, rozpuszczania określa, dla jakich substancji woda jest dobrym rozpuszczalnikiem charakteryzuje substancje ze względu na ich rozpuszczalność w wodzie planuje doświadczenia wykazujące wpływ różnych czynników na szybkość rozpuszczania substancji stałych w wodzie porównuje rozpuszczalność różnych substancji w tej samej temperaturze oblicza ilość substancji, którą można rozpuścić w określonej ilości wody w podanej temperaturze podaje przykłady substancji, które rozpuszczają się w wodzie, tworząc roztwory właściwe podaje przykłady substancji, które nie rozpuszczają się w wodzie i tworzą koloidy lub zawiesiny wskazuje różnice między roztworem właściwym a zawiesiną opisuje różnice między roztworem rozcieńczonym, stężonym, nasyconym i nienasyconym przeprowadza krystalizację przekształca wzór na stężenie procentowe roztworu tak, aby obliczyć masę substancji rozpuszczonej lub masę roztworu oblicza masę substancji rozpuszczonej lub masę roztworu, znając stężenie procentowe roztworu wyjaśnia, jak sporządzić roztwór Ocena dobra [1 + 2 + 3] wyjaśnia, na czym polega tworzenie wiązania kowalencyjnego spolaryzowanego w cząsteczce wody wyjaśnia budowę polarną cząsteczki wody określa właściwości wody wynikające z jej budowy polarnej wyjaśnia, dlaczego woda dla jednych substancji jest rozpuszczalnikiem, a dla innych nie przedstawia za pomocą modeli proces rozpuszczania w wodzie substancji o budowie polarnej, np. chlorowodoru podaje rozmiary cząstek substancji wprowadzonych do wody i znajdujących się w roztworze właściwym, koloidzie, zawiesinie wykazuje doświadczalnie wpływ różnych czynników na szybkość rozpuszczania substancji stałej w wodzie posługuje się sprawnie wykresem rozpuszczalności dokonuje obliczeń z wykorzystaniem wykresu rozpuszczalności oblicza masę wody, znając masę roztworu i jego stężenie procentowe prowadzi obliczenia z wykorzystaniem pojęcia gęstości podaje sposoby na zmniejszenie lub zwiększenie stężenia roztworu oblicza stężenie procentowe roztworu powstałego przez zagęszczenie, rozcieńczenie roztworu oblicza stężenie procentowe roztworu nasyconego w danej temperaturze (z wykorzystaniem wykresu rozpuszczalności) wymienia czynności prowadzące do sporządzenia określonej ilości roztworu o określonym stężeniu procentowym Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] wymienia laboratoryjne sposoby otrzymywania wody proponuje doświadczenie udowadniające, że woda jest związkiem wodoru i tlenu opisuje wpływ izotopów wodoru i tlenu na właściwości wody określa wpływ ciśnienia atmosferycznego na wartość temperatury wrzenia wody porównuje rozpuszczalność w wodzie związków kowalencyjnych i jonowych wykazuje doświadczalnie, czy roztwór jest nasycony, czy nienasycony rozwiązuje zadania rachunkowe na stężenie procentowe z wykorzystaniem gęstości oblicza rozpuszczalność substancji w danej temperaturze, znając stężenie procentowe jej roztworu nasyconego w tej temperaturze 11

pojęć: stężenie procentowe, masa substancji, masa rozpuszczalnika, masa roztworu (proste) o określonym stężeniu procentowym (np. 100 g 20-procentowego roztworu soli kuchennej) sporządza roztwór o określonym stężeniu procentowym wyjaśnia, co to jest woda destylowana i czym się różni od wód występujących w przyrodzie Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). 12

Wymagania programowe na poszczególne oceny KLASA II IV. Kwasy Ocena dopuszczająca [1] wymienia zasady bhp dotyczące obchodzenia się z kwasami definiuje pojęcia: elektrolit i nieelektrolit wyjaśnia, co to jest wskaźnik i wymienia trzy przykłady wskaźników opisuje zastosowania wskaźników odróżnia kwasy od innych substancji za pomocą wskaźników definiuje pojęcie kwasy opisuje budowę kwasów beztlenowych i tlenowych odróżnia kwasy tlenowe od beztlenowych wskazuje wodór i resztę kwasową we wzorze kwasu wyznacza wartościowość reszty kwasowej zapisuje wzory sumaryczne kwasów: HCl, H 2 S, H 2 SO 4, H 2 SO 3, HNO 3, H 2 CO 3, H 3 PO 4 podaje nazwy poznanych kwasów opisuje właściwości kwasów: chlorowodorowego, azotowego(v) i siarkowego(vi) opisuje podstawowe zastosowania kwasów: chlorowodorowego, azotowego(v) i siarkowego(vi) wyjaśnia, na czym polega dysocjacja jonowa (elektrolityczna) kwasów definiuje pojęcia jon, kation i anion zapisuje równania reakcji dysocjacji jonowej kwasów (proste przykłady) wyjaśnia pojęcie kwaśne opady Ocena dostateczna [1 + 2] wymienia wspólne właściwości kwasów wyjaśnia, z czego wynikają wspólne właściwości kwasów zapisuje wzory strukturalne poznanych kwasów wyjaśnia pojęcie tlenek kwasowy wskazuje przykłady tlenków kwasowych wymienia metody otrzymywania kwasów tlenowych i beztlenowych zapisuje równania reakcji otrzymywania poznanych kwasów opisuje właściwości poznanych kwasów opisuje zastosowania poznanych kwasów wyjaśnia pojęcie dysocjacja jonowa zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji jonowej kwasów definiuje pojęcie odczyn kwasowy zapisuje obserwacje do przeprowadzanych doświadczeń Ocena dobra [1 + 2 + 3] wyjaśnia, dlaczego podczas pracy ze stężonymi roztworami kwasów należy zachować szczególną ostrożność wymienia poznane tlenki kwasowe zapisuje równania reakcji otrzymywania wskazanego kwasu wykazuje doświadczalnie żrące właściwości kwasu siarkowego(vi) podaje zasadę bezpiecznego rozcieńczania stężonego roztworu kwasu siarkowego(vi) wyjaśnia, dlaczego kwas siarkowy(vi) pozostawiony w otwartym naczyniu zwiększa swą objętość planuje doświadczalne wykrycie białka w próbce żywności (w serze, mleku, jajku) opisuje reakcję ksantoproteinową zapisuje i odczytuje równania reakcji dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) kwasów określa odczyn roztworu kwasowego na podstawie znajomości jonów obecnych w badanym roztworze analizuje proces powstawania kwaśnych opadów i skutki ich działania rozwiązuje chemografy opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek) Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] zapisuje wzór strukturalny dowolnego kwasu nieorganicznego o podanym wzorze sumarycznym projektuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymywać kwasy identyfikuje kwasy, na podstawie podanych informacji odczytuje równania reakcji potrafi rozwiązywać trudniejsze chemografy proponuje sposoby ograniczenia powstawania kwaśnych opadów Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). 13

V. Wodorotlenki Ocena dopuszczająca [1] wymienia zasady bhp dotyczące obchodzenia się z zasadami odróżnia zasady od innych substancji za pomocą wskaźników definiuje pojęcia wodorotlenek i zasada opisuje budowę wodorotlenków podaje wartościowość grupy wodorotlenowej zapisuje wzory sumaryczne wodorotlenków: NaOH, KOH, Ca(OH) 2, Al(OH) 3 opisuje właściwości oraz zastosowania wodorotlenków: sodu, potasu i wapnia wyjaśnia, na czym polega dysocjacja jonowa (elektrolityczna) zasad zapisuje równania dysocjacji jonowej zasad (proste przykłady) podaje nazwy jonów powstałych w wyniku odróżnia zasady od kwasów za pomocą wskaźników wymienia rodzaje odczynu roztworów określa zakres ph i barwy wskaźników dla poszczególnych odczynów Ocena dostateczna [1 + 2] wymienia wspólne właściwości zasad wyjaśnia, z czego wynikają wspólne właściwości zasad definiuje pojęcie tlenek zasadowy podaje przykłady tlenków zasadowych wymienia dwie główne metody otrzymywania wodorotlenków zapisuje równania reakcji otrzymywania wodorotlenku sodu, potasu i wapnia wyjaśnia pojęcia woda wapienna, wapno palone i wapno gaszone określa rozpuszczalność wodorotlenków na podstawie tabeli rozpuszczalności odczytuje proste równania dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) zasad definiuje pojęcie odczyn zasadowy omawia skalę ph bada odczyn i ph roztworu zapisuje obserwacje do przeprowadzanych doświadczeń Ocena dobra [1 + 2 + 3] rozróżnia pojęcia wodorotlenek i zasada wymienia przykłady wodorotlenków i zasad wyjaśnia, dlaczego podczas pracy z zasadami należy zachować szczególną ostrożność wymienia poznane tlenki zasadowe zapisuje równania reakcji otrzymywania wybranego wodorotlenku planuje doświadczenia, w których wyniku, można otrzymać wodorotlenek: sodu, potasu lub wapnia planuje sposób otrzymywania wodorotlenków trudno rozpuszczalnych zapisuje i odczytuje równania dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) zasad określa odczyn roztworu zasadowego na podstawie znajomości jonów obecnych w badanym roztworze rozwiązuje chemografy opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek) wymienia przyczyny odczynu kwasowego, zasadowego, obojętnego roztworów interpretuje wartość ph w ujęciu jakościowym (odczyn kwasowy, zasadowy, obojętny) opisuje zastosowania wskaźników planuje doświadczenie, które umożliwi zbadanie wartości ph produktów używanych w życiu codziennym Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] zapisuje wzór sumaryczny wodorotlenku dowolnego metalu planuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać różne wodorotlenki, także trudno rozpuszczalne zapisuje równania reakcji otrzymywania różnych wodorotlenków identyfikuje wodorotlenki na podstawie podanych informacji odczytuje równania reakcji rozwiązuje chemografy o większym stopniu trudności wyjaśnia pojęcie skala ph Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). 14

VI. Sole Ocena dopuszczająca [1] opisuje budowę soli wskazuje metal i resztę kwasową we wzorze soli zapisuje wzory sumaryczne soli (chlorków, siarczków) tworzy nazwy soli na podstawie wzorów sumarycznych i zapisuje wzory sumaryczne soli na podstawie ich nazw, np. wzory soli kwasów: chlorowodorowego, siarkowodorowego i metali, np. sodu, potasu i wapnia wskazuje wzory soli wśród zapisanych wzorów związków opisuje, w jaki sposób dysocjują sole zapisuje równania reakcji dysocjacji jonowej soli (proste przykłady) dzieli sole ze względu na ich rozpuszczalność w wodzie określa rozpuszczalność soli w wodzie na podstawie tabeli rozpuszczalności wodorotlenków i soli podaje sposób otrzymywania soli trzema podstawowymi metodami (kwas + zasada, metal + kwas, tlenek metalu + kwas) zapisuje cząsteczkowo równania reakcji otrzymywania soli (najprostsze) definiuje pojęcia reakcje zobojętniania i reakcje strąceniowe odróżnia zapis cząsteczkowy od zapisu jonowego równania reakcji chemicznej określa związek ładunku jonu z wartościowością metalu i reszty kwasowej wymienia zastosowania najważniejszych soli, np. chlorku sodu Ocena dostateczna [1 + 2] wymienia cztery najważniejsze sposoby otrzymywania soli podaje nazwy i wzory soli (typowe przykłady) zapisuje równania reakcji otrzymywania soli (reakcja zobojętniania) w postaci cząsteczkowej, jonowej oraz jonowej skróconej odczytuje równania reakcji otrzymywania soli wyjaśnia pojęcia reakcja zobojętniania i reakcja strąceniowa zapisuje równania reakcji otrzymywania soli (reakcja strąceniowa) w postaci cząsteczkowej korzysta z tabeli rozpuszczalności wodorotlenków i soli zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji jonowej soli dzieli metale ze względu na ich aktywność chemiczną (szereg aktywności metali) wymienia sposoby zachowania się metali w reakcji z kwasami (np. miedź lub magnez w reakcji z kwasem chlorowodorowym) zapisuje obserwacje z przeprowadzanych na lekcji doświadczeń Ocena dobra [1 + 2 + 3] podaje nazwy i wzory dowolnych soli zapisuje i odczytuje równania dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) soli stosuje metody otrzymywania soli wyjaśnia przebieg reakcji zobojętniania zapisuje równania reakcji otrzymywania soli w postaci cząsteczkowej i jonowej określa, korzystając z szeregu aktywności metali, które metale reagują z kwasami według schematu: metal + kwas sól + wodór wymienia przykłady soli występujących w przyrodzie projektuje doświadczenia umożliwiające otrzymywanie soli w reakcjach strąceniowych formułuje wniosek dotyczący wyniku reakcji strąceniowej na podstawie analizy tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków podaje zastosowania soli opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek) Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] wskazuje substancje, które mogą ze sobą reagować, tworząc sól podaje metody otrzymywania soli identyfikuje sole na podstawie podanych informacji wyjaśnia, jakie zmiany zaszły w odczynie roztworów poddanych reakcji zobojętniania przewiduje, czy zajdzie dana reakcja chemiczna proponuje reakcję tworzenia soli trudno rozpuszczalnej określa zastosowanie reakcji strąceniowej zapisuje i odczytuje równania reakcji otrzymywania dowolnej soli w postaci cząsteczkowej i jonowej projektuje doświadczenia otrzymywania soli przewiduje efekty zaprojektowanych doświadczeń formułuje wniosek do zaprojektowanych doświadczeń 15

Wymagania programowe na poszczególne oceny KLASA III VII. Węgiel i jego związki z wodorem Ocena dopuszczająca [1] podaje kryteria podziału chemii na organiczną i nieorganiczną określa, czym zajmuje się chemia organiczna definiuje pojęcie węglowodory wymienia naturalne źródła węglowodorów stosuje zasady BHP w pracy z gazem ziemnym oraz produktami przeróbki ropy naftowej opisuje budowę i występowanie metanu podaje wzory sumaryczny i strukturalny metanu opisuje właściwości fizyczne i chemiczne metanu opisuje, na czym polegają spalanie całkowite i niecałkowite zapisuje równania reakcji spalania całkowitego i niecałkowitego metanu definiuje pojęcie szereg homologiczny podaje wzory sumaryczne i strukturalne etenu i etynu opisuje najważniejsze właściwości etenu i etynu definiuje pojęcia: polimeryzacja, monomer i polimer opisuje najważniejsze zastosowania etenu i etynu definiuje pojęcia węglowodory nasycone i węglowodory nienasycone klasyfikuje alkany do węglowodorów nasyconych, a alkeny i alkiny do nienasyconych określa wpływ węglowodorów nasyconych i nienasyconych na wodę bromową (lub rozcieńczony roztwór manganianu(vii) potasu) podaje wzory ogólne szeregów homologicznych alkanów, alkenów i alkinów przyporządkowuje dany węglowodór do odpowiedniego szeregu homologicznego odróżnia wzór sumaryczny od wzorów strukturalnego i półstrukturalnego zapisuje wzory sumaryczne i nazwy alkanu, alkenu i alkinu o podanej liczbie atomów węgla (do pięciu atomów węgla w cząsteczce) Ocena dostateczna [1 + 2] wyjaśnia pojęcie szereg homologiczny podaje zasady tworzenia nazw alkenów i alkinów na podstawie nazw alkanów zapisuje wzory sumaryczne, strukturalne i półstrukturalne oraz podaje nazwy alkanów, alkenów i alkinów buduje model cząsteczki metanu, etenu, etynu wyjaśnia różnicę między spalaniem całkowitym a niecałkowitym opisuje właściwości fizyczne oraz chemiczne (spalanie) metanu, etanu, etenu i etynu zapisuje i odczytuje równania reakcji spalania metanu, etenu i etynu podaje sposoby otrzymywania etenu i etynu porównuje budowę etenu i etynu wyjaśnia, na czym polegają reakcje przyłączania i polimeryzacji wyjaśnia, jak doświadczalnie odróżnić węglowodory nasycone od nienasyconych określa, od czego zależą właściwości węglowodorów wykonuje proste obliczenia dotyczące węglowodorów Ocena dobra [1 + 2 + 3] tworzy wzór ogólny szeregu homologicznego alkanów (na podstawie wzorów trzech kolejnych alkanów) proponuje, jak doświadczalnie wykryć produkty spalania węglowodorów zapisuje równania reakcji spalania całkowitego i niecałkowitego alkanów, alkenów, alkinów zapisuje równania reakcji otrzymywania etenu i etynu odczytuje podane równania reakcji chemicznej zapisuje równania reakcji etenu i etynu z bromem, polimeryzacji etenu opisuje rolę katalizatora w reakcji chemicznej wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a właściwościami (np. stanem skupienia, lotnością, palnością) alkanów wyjaśnia, co jest przyczyną większej reaktywności chemicznej węglowodorów nienasyconych w porównaniu z węglowodorami nasyconymi opisuje właściwości i zastosowania polietylenu projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie węglowodorów nasyconych od nienasyconych opisuje przeprowadzane doświadczenia chemiczne Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] dokonuje analizy właściwości węglowodorów wyjaśnia wpływ wiązania wielokrotnego w cząsteczce węglowodoru na jego reaktywność chemiczną zapisuje równania reakcji przyłączania (np. bromowodoru, wodoru, chloru) do węglowodorów zawierających wiązanie wielokrotne określa produkty polimeryzacji etynu projektuje doświadczenia chemiczne stosuje zdobytą wiedzę w złożonych zadaniach 16

zapisuje wzory strukturalne i półstrukturalne (proste przykłady) węglowodorów Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). VIII. Pochodne węglowodorów Ocena dopuszczająca [1] dowodzi, że alkohole, kwasy karboksylowe, estry, aminy, aminokwasy są pochodnymi węglowodorów opisuje budowę pochodnych węglowodorów (grupa węglowodorowa + grupa funkcyjna) wymienia pierwiastki chemiczne wchodzące w skład pochodnych węglowodorów klasyfikuje daną substancję organiczną do odpowiedniej grupy związków określa, co to jest grupa funkcyjna zaznacza grupy funkcyjne w alkoholach, kwasach karboksylowych, estrach, aminach i aminokwasach i podaje ich nazwy zapisuje wzory ogólne alkoholi, kwasów karboksylowych i estrów zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne prostych alkoholi monohydroksylowych i kwasów karboksylowych (do 2 atomów węgla w cząsteczce) oraz tworzy ich nazwy zaznacza we wzorze kwasu karboksylowego resztę kwasową określa, co to są nazwy zwyczajowe i systematyczne wymienia reguły tworzenia nazw systematycznych związków organicznych podaje nazwy zwyczajowe omawianych kwasów karboksylowych (mrówkowy, octowy) opisuje najważniejsze właściwości metanolu, etanolu, glicerolu oraz kwasów etanowego i metanowego zapisuje równanie reakcji spalania metanolu opisuje podstawowe zastosowania etanolu i kwasu etanowego dokonuje podziału alkoholi na monohydroksylowe, polihydroksylowe oraz kwasów karboksylowych na nasycone i nienasycone Ocena dostateczna [1 + 2] zapisuje nazwy i wzory omawianych grup funkcyjnych zapisuje wzory i wymienia nazwy alkoholi zapisuje wzory sumaryczny i strukturalny glicerolu uzasadnia stwierdzenie, że alkohole i kwasy karboksylowe tworzą szeregi homologiczne podaje odczyn roztworu alkoholu opisuje fermentację alkoholową zapisuje równania reakcji spalania etanolu podaje przykłady kwasów organicznych występujących w przyrodzie i wymienia ich zastosowania tworzy nazwy prostych kwasów karboksylowych (do 5 atomów węgla w cząsteczce) oraz zapisuje ich wzory sumaryczne i strukturalne podaje właściwości kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego) omawia dysocjację jonową kwasów karboksylowych zapisuje równania reakcji spalania, reakcji dysocjacji jonowej, reakcji z: metalami, tlenkami metali i zasadami kwasów metanowego i etanowego podaje nazwy soli pochodzących od kwasów metanowego i etanowego podaje nazwy wyższych kwasów karboksylowych zapisuje wzory sumaryczne kwasów palmitynowego, stearynowego i oleinowego opisuje, jak doświadczalnie udowodnić, że dany kwas karboksylowy jest kwasem nienasyconym podaje przykłady estrów Ocena dobra [1 + 2 + 3] wyjaśnia, dlaczego alkohol etylowy wykazuje odczyn obojętny wyjaśnia, w jaki sposób tworzy się nazwę systematyczną glicerolu zapisuje równania reakcji spalania alkoholi podaje nazwy zwyczajowe i systematyczne kwasów karboksylowych wyjaśnia, dlaczego wyższe kwasy karboksylowe nazywa się kwasami tłuszczowymi porównuje właściwości kwasów organicznych i nieorganicznych porównuje właściwości kwasów karboksylowych podaje metodę otrzymywania kwasu octowego wyjaśnia proces fermentacji octowej opisuje równania reakcji dla kwasów karboksylowych podaje nazwy soli kwasów organicznych określa miejsce występowania wiązania podwójnego w cząsteczce kwasu oleinowego projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie kwasów oleinowego od palmitynowego lub stearynowego zapisuje równania reakcji prostych kwasów karboksylowych z alkoholami monohydroksylowymi zapisuje równania reakcji otrzymywania podanych estrów tworzy wzory estrów na podstawie podanych nazw kwasów i alkoholi zapisuje wzory poznanej aminy i aminokwasu opisuje budowę, właściwości fizyczne i chemiczne aminokwasów na przykładzie Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] proponuje doświadczenie chemiczne do podanego tematu formułuje wnioski z doświadczeń przeprowadza doświadczenia chemiczne zapisuje wzory dowolnych alkoholi i kwasów karboksylowych zapisuje równania reakcji dla alkoholi, kwasów karboksylowych o wyższym stopniu trudności (np. więcej niż 5 atomów węgla w cząsteczce) (dla alkoholi i kwasów karboksylowych) wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a stanem skupienia i reaktywnością chemiczną alkoholi oraz kwasów karboksylowych zapisuje równania reakcji otrzymywania estru o podanej nazwie lub podanym wzorze projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające otrzymanie estru o podanej nazwie opisuje właściwości estrów w kontekście ich zastosowań przewiduje produkty reakcji chemicznej identyfikuje poznane substancje dokładnie omawia reakcję estryfikacji omawia różnicę między reakcją estryfikacji a reakcją zobojętniania zapisuje równania reakcji w postaci cząsteczkowej, jonowej oraz skróconej jonowej analizuje konsekwencje istnienia dwóch 17

określa, co to są alkohole polihydroksylowe wymienia dwa najważniejsze kwasy tłuszczowe opisuje właściwości długołańcuchowych kwasów karboksylowych (kwasów tłuszczowych: stearynowego i oleinowego) definiuje pojęcie mydła wymienia związki chemiczne, będące substratami reakcji estryfikacji definiuje pojęcie estry wymienia przykłady występowania estrów w przyrodzie opisuje zagrożenia związane z alkoholami (metanol, etanol) zna toksyczne właściwości poznanych substancji określa, co to są aminy i aminokwasy podaje przykłady występowania amin i aminokwasów tworzy nazwy estrów pochodzących od podanych nazw kwasów i alkoholi (proste przykłady) wyjaśnia, na czym polega reakcja estryfikacji określa sposób otrzymywania wskazanego estru, np. octanu etylu wymienia właściwości fizyczne octanu etylu opisuje budowę i właściwości amin na przykładzie metyloaminy zapisuje wzór najprostszej aminy opisuje negatywne skutki działania etanolu na organizm ludzki zapisuje obserwacje do wykonywanych doświadczeń glicyny opisuje przeprowadzone doświadczenia chemiczne grup funkcyjnych w cząsteczce aminokwasu zapisuje równanie reakcji tworzenia dipeptydu wyjaśnia mechanizm powstawania wiązania peptydowego potrafi wykorzystać swoją wiedzę do rozwiązywania złożonych zadań Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). IX. Substancje o znaczeniu biologicznym Ocena dopuszczająca [1] wymienia główne pierwiastki chemiczne wchodzące w skład organizmu człowieka wymienia podstawowe składniki żywności oraz miejsce ich występowania wymienia miejsca występowanie celulozy i skrobi w przyrodzie określa, co to są makroelementy i mikroelementy wymienia pierwiastki chemiczne, które wchodzą w skład tłuszczów, sacharydów i białek klasyfikuje tłuszcze ze względu na pochodzenie, stan skupienia i charakter chemiczny wymienia rodzaje białek klasyfikuje sacharydy definiuje białka, jako związki chemiczne powstające z aminokwasów wymienia przykłady tłuszczów, sacharydów i białek określa, co to są węglowodany Ocena dostateczna [1 + 2] wyjaśnia rolę składników żywności w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu definiuje pojęcie: tłuszcze opisuje właściwości fizyczne tłuszczów opisuje właściwości białek opisuje właściwości fizyczne glukozy, sacharozy, skrobi i celulozy wymienia czynniki powodujące koagulację białek opisuje różnice w przebiegu denaturacji i koagulacji białek określa wpływ oleju roślinnego na wodę bromową omawia budowę glukozy zapisuje za pomocą wzorów sumarycznych równanie reakcji sacharozy z wodą określa przebieg reakcji hydrolizy skrobi Ocena dobra [1 + 2 + 3] podaje wzór ogólny tłuszczów omawia różnice w budowie tłuszczów stałych i ciekłych wyjaśnia, dlaczego olej roślinny odbarwia wodę bromową definiuje pojęcia: peptydy, zol, żel, koagulacja, peptyzacja wyjaśnia, co to znaczy, że sacharoza jest disacharydem porównuje budowę cząsteczek skrobi i celulozy wymienia różnice we właściwościach fizycznych skrobi i celulozy zapisuje poznane równania reakcji hydrolizy sacharydów definiuje pojęcie wiązanie peptydowe projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie tłuszczu Ocena bardzo dobra i celująca* [1 + 2 + 3 + 4] podaje wzór tristearynianu glicerolu projektuje doświadczenia chemiczne umożliwiające wykrycie białka określa, na czym polega wysalanie białka definiuje pojęcie izomery wyjaśnia, dlaczego skrobia i celuloza są polisacharydami wyjaśnia, co to są dekstryny omawia hydrolizę skrobi umie zaplanować i przeprowadzić reakcje weryfikujące postawioną hipotezę identyfikuje poznane substancje 18

podaje wzory sumaryczne: glukozy, sacharozy, skrobi i celulozy podaje najważniejsze właściwości omawianych związków definiuje pojęcia denaturacja, koagulacja wymienia czynniki powodujące denaturację białek podaje reakcję charakterystyczną białek i skrobi opisuje znaczenie: wody, tłuszczów, białek, sacharydów, witamin i mikroelementów dla organizmu człowieka opisuje, co to są związki wielkocząsteczkowe i wymienia ich przykłady wymienia funkcje podstawowych składników pokarmu wykrywa obecność skrobi i białka w różnych produktach spożywczych nienasyconego od nasyconego planuje doświadczenia chemiczne umożliwiające badanie właściwości omawianych związków opisuje przeprowadzane doświadczenia chemiczne opisuje znaczenie i zastosowania skrobi, celulozy oraz innych poznanych związków Treści zaznaczone pogrubionym drukiem nie dotyczą uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja). *Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który : samodzielnie poszerza wiedzę, korzystając z różnych źródeł informacji i prezentuje efekty swojej pracy wynikające z indywidualnych zainteresowań, wykonuje nieobowiązkowe, dodatkowe zadania, wykorzystuje wiadomości dodatkowe, wykraczające poza program nauczania, lub: - jest laureatem konkursu przedmiotowego o zasięgu wojewódzkim lub ponadwojewódzkim oraz laureatem lub finalistą ogólnopolskiej olimpiady przedmiotowej, przeprowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 8 ustawy o systemie oświaty 19

METODY I FORMY DZIAŁAŃ PODEJMOWANE W RAMACH PRACY Z UCZNIEM ZDOLNYM NA LEKCJACH CHEMII Możliwości rozwojowe uczniów diagnozowane są podczas lekcji (pytania wykraczające poza materiał podczas pogadanek oraz na sprawdzianach pisemnych gdzie również pojawiają się zadania z treści poza programowych). Dostrzeganie przejawów zdolności pozwala dostosować proces nauczania do procesu uczenia się poprzez regulowanie tempa nauki i organizację materiału nauczania. Praca z uczniem zdolnym realizowana jest poprzez: - Poszerzanie treści programowych i pozaprogramowych - Różnicowanie poziomu trudności - Inspirowanie uczniów zdolnych do aktywności twórczej i oryginalności myślenia przydzielanie dodatkowych zadań do rozwiązania w czasie lekcji różnicowanie zadań klasowych, kontrolnych i domowych, zadania problemowe do rozwiązania na okres ferii lub wakacji zachęcanie uczniów do samodzielnego układania zadań, rebusów, łamigłówek oraz zagadek zlecanie opracowanie nowego materiału z podręcznika uczniom i referowanie go na lekcji kolegom, opracowanie materiału spoza podręcznika szkolnego przy użyciu np. tekstów programowych, źródłowych przekazywanie uczniów słabych uczniom zdolnym pod opiekę stałą lub doraźną, podczas pracy w grupach lekcyjnych uczniowie zdolni są liderami zachęcanie do wykorzystania dodatkowych źródeł wiedzy, informacja o nowinkach książkowych zachęcanie do udziału w konkursach i olimpiadach 20