Załącznik Propozycje poprawek do projektu ustawy o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 I. Poprawki do: Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 2 ust. 33) Propozycja zapisu: Proponuje się dodanie pkt. 33) do projektowanej treści art. 2- w postaci definicji partnera społeczno-gospodarczego: 33) partnerzy społeczni i gospodarczy organizacje pracodawców i organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080, z późn. zm.1), samorządy zawodowe, izby gospodarcze, izby rolnicze, organizacje pozarządowe oraz jednostki naukowe w rozumieniu art. 2 pkt. 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615). Uzasadnienie: W projekcie fundamentalnej ustawy, regulującej otoczenie prawne dla realizacji programów operacyjnych na lata 2014-2020 brak jednej z najważniejszych definicji dla prawidłowego procesu absorpcji środków UE. Mowa o definicji partnera społeczno-gospodarczego. Regulacja ta zapewni udział w procesie konsultacji, monitorowania i kontroli społecznej odpowiednio szerokiego grona reprezentatywnych organizacji społecznych i gospodarczych, w tym np. izb gospodarczych czy izb rolniczych. W innym przypadku należy oczekiwać dosłownej, zawężającej, interpretacji zaproponowanych w obecnej treści przepisów i ograniczanie przez instytucje zarządzające grona partnerów społecznych i gospodarczych wyłącznie do kilku rodzajów podmiotów wymienionych w przepisach dotyczących komitetów monitorujących. Osłabi to realną realizację zasady partnerstwa, wynikającej z rozporządzenia ogólnego 1303/2013. W związku z tym, proponuje się, co najmniej utrzymanie, w rozpatrywanym projekcie ustawy definicji partnera społeczno-gospodarczego, wypracowanej jako swego rodzaju konsensus społeczny w roku 2006 i ujętej w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. 2006 Nr 227 poz. 1658). Definicja ta powinna być stosowana w całej
opiniowanej ustawie o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020, ilekroć jest w niej mowa o partnerstwie i kontroli społecznej podejmowanych procesów gospodarczych. II. Poprawki do: Rozdział 4. System instytucjonalny : Art. 14. ust. 4. i ust.6: Propozycje zapisów: 1) Proponuje się dodanie pkt. 6) do projektowanej treści art. 14 ust. 4 rozszerzającego zakres podmiotowy komitetu monitorującego: 6) izb gospodarczych reprezentatywnych w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych. 2) Proponuje się dodanie pkt.4) do projektowanej treści art. 14 ust. 6- rozszerzającego zakres podmiotowy komitetu monitorującego: 4) izb gospodarczych Uzasadnienie: Z niezrozumiałych powodów w projektowanym składzie komitetu monitorującego pominięto izby gospodarcze. Ponieważ projektowana ustawa reguluje obszar polityki rozwoju wydaje się niezbędnym uwzględnienie w gronie partnerów społecznogospodarczych reprezentacji krajowych i regionalnych środowisk gospodarczych. Izby gospodarcze w Polsce są ważnym partnerem dla regulatorów oraz istotnym źródłem komunikacji sektora publicznego z prywatnym środowiskiem gospodarczym. Warto zauważyć, że w Polsce działa ponad 150 izb gospodarczych, w tym reprezentujących kluczowe branże dla powodzenia programów operacyjnych 2014-2020. Mandat do udziału w procesach monitorowania jednego z najważniejszych procesów administracyjno-gospodarczych tego typu organizacjom daje ustawa o izbach gospodarczych. Dobitnie regulują takie upoważnienie przepisy: art. 4 1.Izba gospodarcza jest uprawniona do wyrażania opinii o projektach rozwiązań odnoszących się do funkcjonowania gospodarki oraz może uczestniczyć, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w przygotowywaniu projektów aktów prawnych w tym zakresie. 2. Izba gospodarcza może dokonywać ocen wdrażania i funkcjonowania przepisów prawnych dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej oraz art. 5. 2.Izba gospodarcza w szczególności może: 1)przyczyniać się do tworzenia warunków rozwoju życia gospodarczego oraz wspierać inicjatywy gospodarcze członków; 2) delegować swoich przedstawicieli, na zaproszenie organów państwowych, do uczestniczenia w pracach instytucji doradczo-
opiniodawczych w sprawach działalności wytwórczej, handlowej, budowlanej i usługowej; ( ) 5) wydawać opinie o istniejących zwyczajach dotyczących działalności gospodarczej; ( ) 6) informować o funkcjonowaniu przedsiębiorców oraz wyrażać opinie o stanie rozwoju gospodarczego na obszarze działania izby oraz art. 6 Właściwe organy administracji państwowej udzielają izbom gospodarczym informacji niezbędnych do wykonywania ich zadań statutowych. Ponieważ polityka spójności Unii Europejskiej, w tym krajowe programy operacyjne, mają na celu rozwój gospodarczy i społeczny, zaś polskie prawo wyraźnie uprawnia izby gospodarcze do reprezentacji przedsiębiorców w tym zakresie, logicznym i właściwym kompetencyjnie będzie uzupełnienie planowanego katalogu reprezentantów społeczno- gospodarczych o izby gospodarcze. Proponowany zapis pozostaje w zgodzie z regulacjami krajowymi i unijnymi (w tym: z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1303/2013) i nakazuje instytucji zarządzającej zawiadamiać o możliwości i zapraszać do współpracy reprezentatywne izby gospodarcze (krajowe, regionalne), podobnie jak organizacje pracodawców, czy związki zawodowe. Inne podejście (zaproponowane w aktualnym projekcie ustawy) wyraźnie dyskryminuje środowisko izb gospodarczych, skazując je co najwyżej na status obserwatora lub inną, w pełni uznaniową i raczej okazjonalną, formę udziału w procesie realizacji programów polityki spójności na lata 2014-2020. Sporządzono: Związek Banków Polskich, Zespól ds. Programów Publicznych i Środowisk Gospodarczych, 26.06.2014r.; Kontakt: Łukasz Bogusz: 22 696 64 95, programy@zbp.pl.