ALE DLACZEGO KLUB SENIORA? OSOBISTE HISTORIE

ALE DLACZEGO KLUB SENIORA? OSOBISTE HISTORIE 2

2 ALE DLACZEGO KLUB SENIORA? OSOBISTE HISTORIE

Znów odkryłam kawałek nowego świata. Kawałek siebie. Zadziwiające. Coś się dzieje, dzieje nowego. Wchodzisz w to... Toniesz w radości i szczęściu. Odkrywasz ukryty, zakryty świat. Bawisz się, A upojna nuta nie ma końca. Świat tańczy, wiruje kolorem tęczy, Kolorem barwy muzyki. Ty jesteś. Wsiąkasz w to. Toniesz w radości i nic już nie jest ważne. Wir, rytm, dźwięk i taniec Pochłonął Cię całą Nie ma Ciebie, jest radość. Zofia Sieradzan z Klubu Seniora PoKUSa (Wygnanów 28 07 2018) Każdy reaguje inaczej. Ewa najpierw zamknęła się w sobie. Krystyna informowała wszystkich dookoła i prosiła, żeby się za nią modlili. Obie, gdy minął pierwszy szok, zaczęły szukać ratunku. I znalazły tango. W mózgu osoby z chorobą Parkinsona uszkodzone zostają te obszary, które odpowiadają za przekazywanie impulsów do narządów ruchu. Samo leczenie farmakologiczne nie zawsze jest skuteczne i często ma niepożądane skutki uboczne. Na tę chorobę nie ma lekarstwa. Tym, co ją spowalnia, jest ruch, sport, aktywność fizyczna. Jednak dla wielu osób starszych a to ich przede wszystkim dotyka choroba Parkinsona rozpoczęcie codziennych, regularnych ćwiczeń fizycznych bywa ponad siły. Nie każdy wie, że w walce z chorobą Parkinsona od gimnastyki czy biegania skuteczniejszy jest taniec. Szczególnie tango. Jego charakterystyczny rytm i kroki sprawiają, że chorzy lepiej utrzymują równowagę, mniej się męczą i rzadziej chorują na depresję. Nikt nie chodzi na rehabilitację dla przyjemności. Tymczasem tańczenie tanga jest bardzo przyjemne, a w dodatku ma ono na nas zbawienny, leczniczy wpływ opowiada Ewa Kerntopf. O swojej chorobie dowiedziała się trzy lata temu. Gdy usłyszała o terapeutycznym działaniu tanga złożyła wniosek do Towarzystwa Inicjatyw Twórczych ę, wygrała konkurs i otrzymała dotację z programu Seniorzy w Akcji na kurs tanga dla osób chorych na Parkinsona. Tango i jego nauka są moją pasją. Dzielę się nią tym chętniej, gdy mogę w ten sposób pomóc osobom walczącym z chorobą mówi mistrz tanga Jan Woźniak, który od początku prowadzi grupę. I dodaje: Parkinson dotyka nie tylko samego chorego, stawia wyzwania również przed całą jego rodziną. Dlatego niektórzy przychodzą na zajęcia ze swoimi najbliższymi, jak jeden z panów, który tańczył ze swoją córką. A terapeutyczne działanie tanga jest silniejsze, gdy tańczy się z osobą zdrową. W tańcu zapominamy o naszej chorobie mówi Krystyna, uczestniczka kursu w Ośrodku Kultury Ochoty. To niesamowite, co taniec robi z ciałem, szczególnie chorym i coraz bardziej niedomagającym. Chodzenie do tyłu, które osobom chorym na Parkinsona przychodzi z wielkim trudem, w tańcu odbywa się naturalnie. Dzieje się tak dlatego, że taniec uruchamia inne partie mózgu niż chodzenie. I choć czasem ręce w tańcu nadal się trzęsą, to wsparte o ramiona partnera powoli poddają się rytmowi. Harmonia ruchu, bliskość z drugim człowiekiem, zrozumienie jego intencji wszystkie te elementy potrzebne w tańcu, mają dla chorych terapeutyczną moc opowiada Urszula Wojtkowiak, jedna z instruktorek. Ruch ma działanie neuroplastyczne, co oznacza, że wspomaga wytwarzanie w mózgu nowych połączeń nerwowych. Dzięki temu spowalnia on rozwój także innych neurologicznych chorób, m.in. choroby Alzheimera. Ewa nigdy wcześniej nie tańczyła. Zaczęła dopiero, gdy dowiedziała się, że tango może skutecznie spowolnić rozwój jej choroby. Dziś taniec jest dla niej nie tylko formą rehabilitacji, lecz przede wszystkim pasją. Oprócz zajęć, które organizuje w ramach programu Seniorzy w Akcji, uczęszcza też do szkoły tanga, gdzie uczy się tego tańca wśród ludzi zdrowych. Źródło: ngo.pl (2018) Ciało nasze wciąż tęskni za rytmem, za muzyką. Więc tańcz. Taniec Cię uzdrowi. Tylko tańcz. To najlepsze ćwiczenie. To ćwiczenie młodości!