Parlament Europejski 04-09 Komisja Petycji 3.3.06 KOMUNIKAT DLA POSŁÓW Przedmiot: Petycja nr 07/006, którą złożył Adolfo Barrena Salces (Hiszpania), w sprawie braku oficjalnej oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięć urbanizacyjnych, które mają być realizowane w regionie Aragonii. Streszczenie petycji Składający petycję krytykuje szereg przedsięwzięć urbanizacyjnych będących w toku lub planowanych w regionie Aragonii (Hiszpania), twierdząc, że wydano na nie pozwolenie bez należytego rozpatrzenia ich oddziaływania na środowisko oraz zagrożeń, jakie mogą stworzyć dla dostaw wody. Składający petycję twierdzi, że generalne działy planowania przestrzennego powołane do życia na podstawie ustawy /99 okazały się niezdolne do podjęcia działań, jeśli chodzi o rozwiązywanie problemów wynikłych z nadużyć urbanistycznych, które prowadzą do nieuzasadnionej zabudowy. W tym kontekście składający petycję szczególnie odnosi się do przedsięwzięcia El Pirineo Aragonés, którego celem jest budowa nowego ośrodka narciarskiego oraz trzech nowych pól golfowych w dolinie Castanesa, jak również porusza kwestię urbanizacji okolic Saragossy. Składający petycję powołuje się na sprawozdanie w sprawie domniemanego nadużycia walenckiej ustawy o nieruchomościach, znanej jako LRAU, sporządzone przez Janelly Fourtou, i uważa, że w regionie Aragonii występują podobne problemy. Zwraca się do Parlamentu Europejskiego o zbadanie tej sprawy.. Dopuszczalność Petycja została uznana za dopuszczalną dnia 5 maja 007 r. Zwrócono się do Komisji o przekazanie informacji (art. 6 ust. 6 Regulaminu). 3. Odpowiedź Komisji otrzymana dnia września 007 r. Petycja CM\0969.doc PE394.87v03-00 Zjednoczona w różnorodności
Składający petycję, generalny koordynator partii politycznej Izquierda Unida (Zjednoczona Lewica) w Aragonii, złożył do Parlamentu Europejskiego petycję, aby wyrazić sprzeciw w związku z polityką urbanistyczną rządu regionalnego Aragonii (Hiszpania). Jego zdaniem wspomniane sprawozdanie Janelly Fourtou w sprawie domniemanego nadużycia walenckiej ustawy o nieruchomościach, znanej jako LRAU (ustawa 6/994 regulująca działalność urbanizacyjną Ley Reguladora de la Actividad Urbanística) i jej wpływu na obywateli europejskich można również odnieść do polityki urbanizacyjnej regionu Aragonii. Składający petycję wyjaśnia, że planowane są liczne przedsięwzięcia urbanizacyjne, które będą miały negatywny wpływ na obszary górskie, niszcząc krajobraz i powodując problemy z dostawami wody. Jako przykład opisuje planowane przedsięwzięcie w dolinie Catanesa, w ramach którego ma powstać między innymi 300 domów, hotele, parking, wyciągi i trasy narciarskie oraz pola golfowe. Składający petycję wyjaśnia również, że istnieją inne przedsięwzięcia w okolicach miasta Saragossa (Acampo Moncasi i Alto de la Muela), które są sprzeczne z zasadą trwałego rozwoju. Twierdzi, że przedsięwzięcia te będą miały negatywny wpływ na grunty przeznaczone pod rolnictwo oraz zmienią charakter okolicznych miast. Inne obszary w pobliżu Saragossy (strefa przemysłowa Pla-Za, baza lotnicza, Valdespartera, Montes de Morterro itd.) również mogą ucierpieć z powodu planowanej urbanizacji. Uwagi Komisji do petycji Składający petycję zwraca uwagę na politykę urbanizacyjną w regionie Aragonii, która jego zdaniem jest sprzeczna z trwałym rozwojem przestrzennym i ochroną środowiska naturalnego. Komisja podkreśla, że zgodnie z zasadą pomocniczości państwa członkowskie odpowiadają za określenie własnych przepisów dotyczących gospodarowania gruntami, przy jednoczesnym poszanowaniu prawodawstwa wspólnotowego w zakresie ochrony środowiska naturalnego. Na podstawie faktów przedstawionych przez składającego petycję nie można stwierdzić, czy doszło do naruszenia przepisów WE w zakresie ochrony środowiska naturalnego. Do omawianych planów lub przedsięwzięć zastosowanie mogą mieć następujące dyrektywy: - dyrektywa 00/4/WE, dyrektywa SEA (strategiczna ocena oddziaływania na środowisko), ma zastosowanie do tych planów i programów, które mogą mieć znaczny wpływ na środowisko naturalne. Plany zagospodarowania przestrzennego lub zarządzania użytkowaniem gruntów wymagają normalnie przeprowadzenia SEA, jeżeli spełniają warunki określone w art. i 3, a także jeżeli pierwszy formalny akt przygotowawczy dla tych planów miał miejsce po lipca 004 r.; - dyrektywa 85/337/EWG zmieniona dyrektywami 97//WE i 003/35/WE (dyrektywa Dyrektywa 00/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 czerwca 00 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko, Dziennik Urzędowy L 97 z.7.00 Dyrektywa Rady 85/337/EWG z dnia 7 czerwca 985 r. w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre publiczne i prywatne przedsięwzięcia na środowisko. Dziennik Urzędowy L 75 z 5.7.985. PE394.87v03-00 /5 CM\0969.doc
OOŚ) przewiduje przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko (OOŚ) w przypadku niektórych przedsięwzięć. Przedsięwzięcia uwzględnione w załączniku I zawsze wymagają przeprowadzenia OOŚ. Przedsięwzięcia inwestycyjne na obszarach miejskich wchodzą jednak w zakres załącznika II. W tym przypadku OOŚ jest wymagana tylko wówczas, gdy mogą one mieć znaczny wpływ na środowisko naturalne. Główną odpowiedzialność za podjęcie decyzji w tej sprawie ponoszą właściwe władze danego państwa członkowskiego; - państwa członkowskie muszą również rozważyć potencjalny wpływ planów i przedsięwzięć na tereny wyznaczone przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywami 79/409/EWG i 9/43/EWG. Na mocy art. 6 dyrektywy 9/43/EWG każdy plan lub przedsięwzięcie, które może w istotny sposób oddziaływać na teren należący do sieci Natura 000, musi podlegać odpowiedniej ocenie jego skutków dla danego terenu z punktu widzenia założeń jego ochrony. W świetle wniosków wynikających z tej oceny właściwe władze wyrażają zgodę na ten plan lub przedsięwzięcie dopiero po upewnieniu się, że nie wpłynie ono niekorzystnie na dany teren. W przypadku negatywnej oceny dany plan lub przedsięwzięcie może być zrealizowane wyłącznie przy braku rozwiązań alternatywnych, gdy wymagają tego powody o charakterze zasadniczym wynikające z nadrzędnego interesu publicznego i przy zastosowaniu wszelkich środków kompensujących koniecznych do zapewnienia ochrony ogólnej spójności Natury 000. Ponieważ składający petycję nawiązał do potencjalnego niedoboru zasobów wody, należy również wyjaśnić, że w ramowej dyrektywie wodnej (RDW) 000/60/WE 3 przewidziano wiele możliwości rozwiązania problemów niedoboru wody i susz, głównie poprzez ustanowienie odpowiednich instrumentów opartych na zasadach rynkowych. Zgodnie z ramową dyrektywą wodną w przypadku wykorzystania zasobów wodnych konieczne jest szczegółowe planowanie w celu uniknięcia rozwiązań sprzecznych z zasadą trwałego rozwoju i nieodwracalnych szkód dla środowiska. Można to osiągnąć przez opracowanie planów gospodarowania wodami w dorzeczu. Przedmiotowa dyrektywa wprowadza wymóg opublikowania pierwszych planów gospodarowania wodami w dorzeczu do grudnia 009 r. Od roku 009 będzie istniała konieczność koordynacji wszelkich planów lub programów oddziałujących na zasoby wodne lub jakość wód z postanowieniami właściwego planu gospodarowania wodami w dorzeczu, aby w ten sposób umożliwić osiągnięcie celów ramowej dyrektywy wodnej w zakresie ochrony środowiska naturalnego. Należy również zauważyć, że przed wydaniem zezwolenia na przedsięwzięcie lub przed przyjęciem planu zapewnienie prawidłowego stosowania unijnego prawa w zakresie ochrony środowiska naturalnego należy do kompetencji władz krajowych. Muszą one zagwarantować, że w pełni zostały uwzględnione wszystkie negatywne skutki związane z dodatkową infrastrukturą wodociągową. Dyrektywa Rady 97//WE z dnia 3 marca 997 r. zmieniająca dyrektywę 85/337/EWG w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre publiczne i prywatne przedsięwzięcia na środowisko. Dziennik Urzędowy L 073 z 4.3.997. Dyrektywa 003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 003 r. przewidująca udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska oraz zmieniająca w odniesieniu do udziału społeczeństwa i dostępu do wymiaru sprawiedliwości dyrektywy Rady 85/337/EWG i 96/6/WE. Dziennik Urzędowy L 56 z 5.6.003. 3 Dz.U. L 37 z..000, s. 73. CM\0969.doc 3/5 PE394.87v03-00
Planowanie przestrzenne jest oczywiście również jednym z głównych czynników wpływających na zużycie wody. Zgodnie z komunikatem w sprawie rozwiązania problemu dotyczącego niedoboru wody i susz, przyjętym dnia 8 lipca 007 r., dodatkową infrastrukturę wodociągową należy wziąć pod uwagę jedynie jako możliwość, z której można skorzystać w ostateczności, po wyczerpaniu innych środków obejmujących skuteczną politykę w zakresie cen wody i opłacalne rozwiązania alternatywne w zakresie oszczędzania wody i bardziej oszczędnego gospodarowania wodą. Wniosek Komisja chciałaby ponownie stwierdzić, że gospodarka gruntami należy do zakresu kompetencji państw członkowskich. Na tym etapie Komisja nie dopatruje się naruszenia prawodawstwa wspólnotowego w zakresie ochrony środowiska naturalnego. Jeżeli składający petycję dostarczy Komisji Petycji dodatkowe informacje na temat omawianych powyżej aspektów, Komisja Europejska będzie mogła ponownie zbadać tę sprawę. 4. Odpowiedź Komisji otrzymana dnia 3 marca 0 r. Uwagi Komisji Komisja przeanalizowała dodatkowe informacje przekazane przez składającego petycję w świetle unijnych przepisów prawnych, które mogą mieć zastosowanie w tym przypadku. W odniesieniu do dyrektyw dotyczących ochrony przyrody (dyrektywy ptasiej 009/47/WE oraz dyrektywy siedliskowej 9/43/EWG ) należy zauważyć, że miałyby one zastosowanie, gdyby rzeczone przedsięwzięcie lub plan mogły znacząco wpływać na jakikolwiek obszar Natura 000. Komisja pragnie podkreślić, że w dyrektywie siedliskowej nie zakazuje się rozwoju gospodarczego na obszarach wchodzących w skład sieci Natura 000. Jednak przed wydaniem zezwolenia na realizację jakiegokolwiek planu rozwoju czy przedsięwzięcia właściwe władze będą musiały zapewnić spełnienie wymogów art. 6 (a w szczególności art. 6 ust. 3 i art. 6 ust. 4) dyrektywy siedliskowej. Na podstawie wymaganej oceny właściwe władze wydają zgodę na realizację planu dopiero po upewnieniu się, że nie wpłynie on niekorzystnie na dany teren. Dyrektywa 00/4/WE 3 w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (znana również jako dyrektywa w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko lub dyrektywa SEA) odnosi się do planów i programów w dziedzinie zagospodarowania przestrzennego lub użytkowania gruntu, które stanowią ramy dla przyszłego zezwolenia na inwestycję w przypadku przedsięwzięć wymienionych w załącznikach do dyrektywy Rady 85/337/EWG 4 (zwanej także dyrektywą w sprawie oceny Dz.U. L 0 z 6..00, s. 7. Dz.U. L 06 z.7.99, s. 7. 3 Dz.U. L 97 z.7.00, s. 30. 4 Dz.U. L 75 z 5.7.985, s. 40. Dz.U. L 73 z 4.3.997, s. 5. Dz.U. L 56 z 5.6.003, s. 7. Dz.U. L 40 z 5.6.009, s. 4. PE394.87v03-00 4/5 CM\0969.doc
oddziaływania na środowisko lub dyrektywą OOŚ). Kwestie poruszone przez składającego petycję są objęte wyłącznie ustawodawstwem państwa członkowskiego. Na mocy Traktatu Komisja nie ma uprawnień do zastępowania władz państw członkowskich, jeśli chodzi o użytkowanie gruntów i urbanizację. Jeżeli składający petycję pragnie je zakwestionować, może skorzystać ze środków dochodzenia sprawiedliwości przewidzianych na mocy prawa hiszpańskiego. Wnioski Komisja pragnie podkreślić, że zgodnie z zasadą pomocniczości państwa członkowskie są odpowiedzialne za ustanowienie własnych zasad dotyczących zagospodarowania przestrzennego z poszanowaniem prawa ochrony środowiska UE. W związku z tym Komisja nie widzi powodów do zmiany swoich początkowych wniosków. 5. Odpowiedź Komisji (REV II) otrzymana dnia 30 marca 06 r. Komisja może potwierdzić, że wnioski przedstawione w odpowiedzi z dnia 3 marca 0 r. pozostają aktualne. CM\0969.doc 5/5 PE394.87v03-00