PARLAMENT EUROPEJSKI

Transkrypt

1 PARLAMENT EUROPEJSKI 2004 Komisja Petycji KOMUNIKAT DLA POSŁÓW Dotyczy: Petycji 0964, którą złożył Juan Carlos Roy Alfonso (Hiszpania), w imieniu Platforma Salvem Catarroja, z 3200 podpisami, w sprawie nieprawidłowości podczas przyjmowania Proyecto de Actuación Integrada (PAI) Nou Mil-lenni dla miasta Catarroja (wspólnota autonomiczna Walencji, Hiszpania) 1. Streszczenie petycji Składający petycję wyraża sprzeciw wobec planu rozwoju infrastruktury miejskiej w Catarroja (Proyecto de Actuación Integrada: Nou Mil-lenni - PAI - zintegrowany projekt działania) i przebiegu procesu prowadzącego do jego zatwierdzenia. Zdaniem składającego petycję w planie nie uwzględniono realiów ani potrzeb miasta Catarroja, natomiast wyolbrzymiono kwestię spodziewanego wzrostu demograficznego, aby w ten sposób uzasadnić rozwój infrastruktury miejskiej. Składający petycję krytykuje zatwierdzenie PAI na podstawie LRAU (Ley Reguladora de la Actividad Urbanistica - ustawa o działalności urbanistycznej), na cztery dni przed wejściem w życie LUV (Ley Urbanística Valenciana - ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym w Walencji). Składający petycję twierdzi również, że podejrzane transakcje gruntowe były przeprowadzane na tym obszarze jeszcze przed przyjęciem planu PAI, i utrzymuje, że stanowi to rażące naruszenie prawodawstwa wspólnotowego (dyrektyw 98/83/WE, 75/442/WE, 91/271/WE, 79/409/WE, 82/72/WE, 92/43/WE, 93/626/WE). Składający petycję zwraca się do Parlamentu Europejskiego, aby wezwał Komisję Europejską do zbadania tej sprawy. 2. Dopuszczalność Petycja uznana została za dopuszczalną w dniu 4 kwietnia 2007 r. Zwrócono się do Komisji, aby dostarczyła informacje (art. 192 ust. 4 Regulaminu). 3. Odpowiedź Komisji, otrzymana w dniu 21 września 2007 r. CM\ doc PE v01.00

2 I. Petycja Składający petycję, występujący w imieniu stowarzyszenia Platforma Salvem Catarroja, wyraża sprzeciw wobec planu PAI ( Proyecto de Actuación Integrada zintegrowany projekt działania), projektu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego przez radę miasta Catarroja na mocy ustawy o działaniach na rzecz rozwoju infrastruktury miejskiej wspólnoty autonomicznej Walencji (ustawa 6/1994 o działalności urbanistycznej Ley Reguladora de la Actividad Urbanística - LRAU, zastąpiona ustawą 16/2005 o zagospodarowaniu przestrzennym w Walencji Ley Urbanística Valenciana - LUV). Proponowany plan rozwoju infrastruktury miejskiej o nazwie Nou Mil-lenni obejmuje od do nowych domów (w zależności od źródła informacji). Powołując się na prawo wspólnotowe, składający petycję twierdzi, że niektóre dyrektywy UE (dyrektywa 98/83/WE 1, 75/442/EWG 2, 91/271/WE 3, 79/409/EWG 4 i 92/43/WE 5 ) oraz decyzje UE (decyzję 82/72/EWG 6 i 93/626/WE 7 ), nie są przestrzegane. Aby wyjaśnić, na czym polega owa niezgodność z prawem wspólnotowym, składający petycję przedstawił następujące argumenty: 1- Miasto Catarroja nie potrzebuje tak dużej liczby domów, zwłaszcza, że większość niezbędnych podstawowych usług nie została jeszcze zapewniona (w odniesieniu do szkół i szpitala); 2- Proponowana zabudowa mieszkaniowa spowodowałaby wzrost zapotrzebowania na wodę, co nie zostało zatwierdzone przez właściwy hiszpański organ (Confederación Hidrográfica del Júcar); 3- Plan PAI został zatwierdzony przez Pleno miasta Catarroja podczas posiedzenia, na które wpuszczono zaledwie 52 mieszkańców. Pozostali mieszkańcy musieli pozostać na zewnątrz urzędu miasta; 1 Dyrektywa Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Dz.U. L 330 z Dyrektywa Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów. Dz.U. L 194 z Dyrektywa Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych. Dz.U. L 13 z Dyrektywa Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa. Dz.U. L 103 z Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory. Dz.U. L 206 z Decyzja Rady 82/72/EWG z dnia 3 grudnia 1981 r. dotycząca zawarcia Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk. Dz.U. L 38 z Decyzja Rady 93/626/EWG z dnia 25 października 1993 r. dotycząca zawarcia Konwencji o różnorodności biologicznej. Dz.U. L 309 z PE v /5 CM\ doc

3 4- Proponowany rozwój infrastruktury miejskiej zniszczyłby niektóre tereny wiejskie oraz wpłynąłby negatywnie na sześć masías (typowych domów wiejskich), które mają ponad sto lat, jak i inne budynki pomocnicze (stajnia itp.). Byłby także szkodliwy dla fauny i flory (palmy, sosny, jaskółki, sokoły itp); 5- Przedsięwzięcie będzie miało negatywny wpływ na ciek wodny. Ponadto część projektu będzie realizowana na terenie zagrożonym zalewaniem; 6- Składający petycję utrzymuje również, że miały miejsce pewne nieprawidłowości w odniesieniu do udzielenia zamówienia publicznego. II. Uwagi Komisji dotyczące petycji Aspekty środowiskowe Ramowa dyrektywa wodna (RDW) 2000/60/WE 1 ustanawia konieczność dokładnego planowania zużycia zasobów wody poprzez realizację planów gospodarowania wodami w dorzeczu (PGWD) w celu uniknięcia niezrównoważonych rozwiązań i nieodwracalnych szkód dla środowiska naturalnego. Zgodnie z RDW pierwszy plan gospodarowania wodami w dorzeczu zostanie opublikowany do grudnia 2009 r. Jednym z najważniejszych wyzwań polityki ochrony środowiska jest włączenie jej do innych obszarów polityki, w tym w dziedzinie planowania przestrzennego i turystyki. Art. 14 RDW ustanawia obowiązek państw członkowskich w zakresie zachęcania wszystkich zainteresowanych stron do aktywnego udziału w procesie opracowywania planów gospodarowania wodami w dorzeczach. Zawarte w RDW podejście uwzględniające szeroki udział stwarza możliwości poprawienia integracji przedmiotowej polityki oraz wspierania ochrony i zrównoważonej gospodarki wodnej w przyszłości. Począwszy od roku 2009 każdy plan lub program wpływający na zasoby wodne bądź jakość wody będzie musiał być skoordynowany z warunkami PGWD w sposób umożliwiający osiągnięcie celów dotyczących ochrony środowiska, zawartych w RDW. W odniesieniu do ryzyka wystąpienia powodzi należy zauważyć, że jedną z zasad RDW jest przyczynianie się do łagodzenia skutków, jakie wywołują susze i powodzie poprzez ustanowienie ram długoterminowej zrównoważonej gospodarki wodnej. Zasada ta, zawarta w art. 1 RDW, musi zostać uwzględniona przez państwa członkowskie przy rozwijaniu polityki wodnej, aczkolwiek nie musi to oznaczać wyznaczania celów i nie stanowi żadnej podstawy prawnej uniemożliwiajacej rozwój infrastruktury miejskiej na terenach zagrożonych zalewaniem. W każdym razie większość zobowiązań zawartych w RDW wejdzie w życie po opublikowaniu PGWD. Komisja Europejska jest świadoma konieczności ustanowienia europejskich ram mających na celu ochronę przed powodziami i dlatego w dniu 18 stycznia 2006 r. przedstawiła wniosek 1 Dz.U. L 327 z CM\ doc 3/5 PE v01.00

4 dotyczący nowej dyrektywy przewidującej obowiązek tworzenia planów ochrony przed ryzykiem powodziowym dla zagrożonych obszarów. Ostateczna treść dyrektywy została zatwierdzona przez Parlament Europejski i Radę w kwietniu 2007 r., ale wejdzie w życie dopiero po jej oficjalnym przyjęciu i opublikowaniu. W odniesieniu do dyrektywy 92/43/EWG i dyrektywy 79/409/EWG nie ma wyraźnego dowodu na to, w jaki sposób plan PAI wpłynąłby na pobliski teren mający znaczenie dla Wspólnoty (TZW) lub obszar specjalnej ochrony (OSO). Należy zauważyć, że projekty rozwoju infrastruktury miejskiej podlegają przepisom zawartym w załączniku II pkt 10 lit. b) dyrektywy 85/337/EWG 1 zmienionej dyrektywą 97/11/WE 2 oraz dyrektywą 2003/35/WE 3 (dyrektywa w sprawie oceny skutków wywieranych na środowisko naturalne). W przypadku projektów zawartych w załączniku przedmiotowej dyrektywy państwa członkowskie muszą określić, przed wydaniem pozwolenia, czy mogą mieć one znacząco oddziaływać na środowisko. Jeśli tak, należy przeprowadzić ocenę skutków wywieranych na środowisko naturalne. Należy rozważyć kruchość środowiskową obszarów geograficznych, na które mogą mieć wpływ projekty, przy czym w szczególności należy mieć na uwadze krajobrazy o znaczeniu historycznym, kulturalnym lub archeologicznym. Jednakże na podstawie dostarczonych informacji nie wiadomo, czy takie badanie przeprowadzono lub czy regionalny rząd Walencji wydał pozwolenie. Zamówienie publiczne Jeżeli chodzi o zamówienia publiczne, to przeciwko Hiszpanii toczy się postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na mocy art. 226 traktatu z powodu rzekomej niezgodności z wymogami dyrektywy 93/37/EWG i 92/50/EWG w sprawie, odpowiednio, zamówień publicznych na roboty budowlane i usługi (obecnie zastąpiona dyrektywą 2004/18/WE) oraz z niektórymi ogólnymi zasadami wspólnotowymi. W dniu 13 grudnia 2005 r. Komisja wystosowała do władz Hiszpanii uzasadnioną opinię, w której stwierdzono, że LRAU jest niezgodna z wyżej wymienionymi dyrektywami oraz ogólnymi zasadami. W konsekwencji LRAU została uchylona przez LUV, którą regionalny parlament Walencji zatwierdził w dniu 22 grudnia 2005 r., a w dniu 1 lutego 2006 r. weszła w życie. Po zapoznaniu się z treścią LUV Komisja uznała, że nowa ustawa nie koryguje niektórych naruszeń LRAU. Ponadto nowe zasady udzielania zamówień budowlanych mogą się okazać niezgodne z dyrektywami wspólnotowymi w sprawie zamówień. Co więcej, wydaje się, że władze hiszpańskie nie podjęły żadnych działań dotyczących praktycznych konsekwencji naruszenia. W dniu 10 kwietnia 2006 r. Komisja wystosowała zatem dodatkowe wezwanie do 1 Dyrektywa Rady z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne 85/337/EWG. Dziennik Urzędowy L 175, 05/07/ Dyrektywa Rady 97/11/WE z dnia 3 marca 1997 r. zmieniająca dyrektywę 85/337/EWG w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre publiczne i prywatne przedsięwzięcia na środowisko Dziennik Urzędowy L 073 z 14/03/ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/35/WE z dnia 26 maja 2003 r. L z PE v /5 CM\ doc

5 usunięcia uchybienia. Władze Hiszpanii udzieliły odpowiedzi w formie pisma z dnia 10 lipca 2006 r. Po zapoznaniu się z opiniami władz w dniu 12 października 2006 r. Komisja postanowiła skierować do hiszpańskich władz uzupełniającą uzasadnioną opinię. Komisja uznała, że odpowiedź władz hiszpańskich z dnia 19 stycznia 2007 r. jest niezadowalająca i w konsekwencji w dniu 27 czerwca 2007 r. skierowała sprawę do Trybunału Sprawiedliwości. Komisja dopilnuje, by decyzja Trybunału została odpowiednio rozpowszechniona wśród opinii publicznej, zgodnie z życzeniem Parlamentu zawartym w sprawozdaniu sporządzonym przez Janelly Fourtou. Komisja przyjrzy się kwestii udzielania przez władze hiszpańskie zamówień publicznych w związku ze stosowaniem LRAU i LUV. Wreszcie Komisja pragnie zaznaczyć, że postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego dotyczy jedynie kwestii związanych z zamówieniami publicznymi. Kwestie takie jak obowiązek właściciela ziemi scedowania części ziemi na rzecz władz lokalnych przy każdorazowym zatwierdzeniu nowego przedsięwzięcia czy prawa wywłaszczania nadane władzom lokalnym nie są podważane. Na mocy art. 295 traktatu WE kwestie te podlegają właściwości państw członkowskich w zakresie prawa własności. Jednakże zdaniem składającego petycję są to najbardziej kontrowersyjne aspekty prawodawstwa związanego z zagospodarowaniem przestrzennym oraz przyczyna zażaleń. W konsekwencji wynik postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego nie musi rozwiązać sytuacji poszczególnych właścicieli ziemi, których dotyczą przedsięwzięcia budowlane. III. Wnioski Na obecnym etapie Komisja nie potrafi stwierdzić jakiegokolwiek naruszenia prawa wspólnotowego w zakresie ochrony środowiska. Jeśli składający petycję dostarczy Komisji Petycji dodatkowe informacje dotyczące jakichkolwiek aspektów wymienionych powyżej, Komisja ponownie zbada tę sprawę. W odniesieniu do zamówienia publicznego, w dniu 27 lipca 2007 r. Komisja skierowała sprawę do Trybunału Sprawiedliwości. Komisja przyjrzy się kwestii udzielania przez władze hiszpańskie zamówień publicznych w związku ze stosowaniem LRAU i LUV. CM\ doc 5/5 PE v01.00