ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU MONTER SIEI I URZĄDZEŃ TELEKOMUNIKAYJNYH, 742202 O STRUKTURZE RZEDMIOTOWEJ Wersja po recenzjach Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1
SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY... 3 2. RODZAJ ROGRAMU: SIRALNY... 3 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA:... 3 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 3 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 4 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU MONTER SIEI I URZĄDZEŃ TELEKOMUNIKAYJNYH Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO... 4 7. INFORMAJA O ZAWODZIE MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH... 5 8. UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH... 5 9. OWIĄZANIA ZAWODU MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH Z INNYMI ZAWODAMI... 6 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH... 6 11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH... 7 12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW... 10 1. Elektrotechnika i elektronika... 11 2. Łącza telekomunikacyjne... 28 3. Urządzenia telekomunikacyjne... 37 4. Język obcy w branży telekomunikacyjnej... 45 5. Działalność gospodarcza w branży telekomunikacyjnej... 49 6. Montaż i utrzymanie łączy telekomunikacyjnych - zajęcia praktyczne... 56 7. omiary elektryczne i elektroniczne... 65 8. Montaż i utrzymanie urządzeń telekomunikacyjnych zajęcia praktyczne... 84 ZAŁĄZNIKI... 94 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2
TY SZKOŁY: Zasadnicza Szkoła Zawodowa 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: SIRALNY Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Grażyna Mrozińska-Hotloś,, mgr inż. Sławomir Torbus, mgr Lesław Zabłocki Recenzenci: mgr inż. Elżbieta Goźlińska, mgr inż. aweł irosz Konsultanci: mgr Sławomir Duch 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu MONTER SIEI I URZĄDZEŃ TELEKOMUNIKAYJNYH opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: Ustawą z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.). Rozporządzeniem MEN z dnia 23 grudnia 2011r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2012r. poz. 7). Rozporządzeniem MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. poz. 184). Rozporządzeniem MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. poz. 204). Rozporządzeniem MEN z dnia 30 kwietnia 2007r. w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562 z późn. zm.). Rozporządzeniem MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. Nr 228, poz. 1487). Rozporządzeniem MENiS z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. z 2003r. Nr 6, poz. 69 z późn. zm.). Rozporządzeniem MEN z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. Nr 244, poz. 1626). Rozporządzeniem MEN z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników (Dz.U. 2012, poz. 752). rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3
5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Opracowany program nauczania pozwoli na osiągnięcie co najmniej następujących celów ogólnych kształcenia zawodowego: elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU MONTER SIEI I URZĄDZEŃ TELEKOMUNIKAYJNYH Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; 5) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4
6) umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: 1) matematyka: liczby rzeczywiste w różnych postaciach (np. ułamka zwykłego, ułamka dziesiętnego okresowego, z użyciem symboli pierwiastków, potęg), oblicza błąd bezwzględny i błąd względny przybliżenia, oblicza ze wzoru wartość funkcji dla danego argumentu, rysuje wykres funkcji liniowej korzystając z jej wzoru, szkicuje wykres funkcji kwadratowej korzystając z jej wzoru, wartość najmniejsza i największa funkcji, wartości funkcji sinus, cosinus i tanges, 2) podstawy przedsiębiorczości: przedsiębiorstwo w gospodarce (cele działania, formy organizacyjno-prawne, zasady etyczne), podstawy prawne działalności gospodarczej (wybór podstawowych zagadnień, w tym regulacji antykorupcyjnych) i procedury jej poznawania, planowanie własnego przedsięwzięcia gospodarczego, biznesplan, koszty i przychody przedsiębiorstwa, określanie wyniku finansowego. 3) edukacja dla bezpieczeństwa: pierwsza pomoc w nagłych wypadkach. 7. INFORMAJA O ZAWODZIE MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH Monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych świadczy usługi z dziedziny telekomunikacji, które są ukierunkowane na montaż, uruchamianie i utrzymanie linii i urządzeń telekomunikacyjnych oraz konfigurowanie i testowanie urządzeń telekomunikacyjnych. Umiejętności praktyczne są wzbogacone wiedzą ogólną z zakresu elektroniki analogowej i cyfrowej oraz wiedzą szczegółową z zakresu urządzeń i systemów telekomunikacyjnych. Osoba posiadająca wykształcenie w tym zawodzie może pracować w firmach i zakładach telekomunikacyjnych 8. UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH Monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych należy do grupy poszukiwanych pracowników. Może znaleźć zatrudnienie w wielu obszarach rynku pracy, takich jak: świadczenie usług z zakresu montażu urządzeń i łączy telekomunikacyjnych, produkcji elementów linii i urządzeń telekomunikacyjnych. `Rozmowy z pracodawcami jak również analiza internetowych ofert pracy, prowadzona m.in. w oparciu o portale www.pracuj.pl oraz www.praca.com, wykazały, że koniecznym jest kształcenie w zawodzie monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych. Najwięcej ofert pracy skierowanych było do: serwisantów sprzętu telekomunikacyjnego, testerów okablowania sieciowego, instalatorów sieci telekomunikacyjnych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5
9. OWIĄZANIA ZAWODU MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Analizując podstawę programową można stwierdzić, że wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych po potwierdzeniu kwalifikacji E.1. Montaż i utrzymanie linii telekomunikacyjnych i E.2. Montaż, konfiguracja i utrzymanie urządzeń sieci telekomunikacyjnych może uzyskać dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie technik telekomunikacji po potwierdzeniu dodatkowo kwalifikacji E.9. Uruchamianie oraz utrzymanie linii i urządzeń transmisji cyfrowej E.10. Montaż, uruchamianie i utrzymanie sieci transmisyjnych oraz uzyskaniu wykształcenia średniego. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach (na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum) określone kodami KZ(E.a). Kwalifikacja Symbol Zawód zawodu E.2. Montaż, konfiguracja i utrzymanie urządzeń sieci telekomunikacyjnych 742202 Monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych 352203 Technik telekomunikacji KZ(E.a): monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, monter mechatronik, monter-elektronik, elektromechanik pojazdów samochodowych, elektromechanik, elektryk, technik telekomunikacji, technik teleinformatyk, technik elektronik, technik awionik, technik mechatronik, technik elektryk, technik elektroniki i informatyki medycznej, mechanik pojazdów samochodowych, technik pojazdów samochodowych, technik automatyk sterowania ruchem kolejowym, technik elektroenergetyk transportu szynowego. 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w zasadniczej szkole zawodowej minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1600 godzin, z czego zarówno na kształcenie zawodowe teoretyczne przypada 640, a na kształcenie zawodowe praktyczne 970 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: 1. Efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów oraz efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru elektryczno-elektronicznego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów - 350 godzin. 2. E.1. Montaż i utrzymanie linii telekomunikacyjnych - 500 godzin. 3. E.2. Montaż, konfiguracja i utrzymanie urządzeń sieci telekomunikacyjnych 300 godzin. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6
11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU MONTR SIEI I URZĄDZEŃ SIEI TELEKOMUNIKAYJNYH Tekst dotyczący ramowych planów nauczania. Tabela 3. lan nauczania dla programu o strukturze przedmiotowej Klasa Lp Obowiązkowe zajęcia edukacyjne I I II III II I II I II Liczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania Liczba godzin w trzyletnim okresie nauczania rzedmioty w kształceniu zawodowym teoretycznym 1 Elektrotechnika i elektronika 5 5 5 160 2 Łącza telekomunikacyjne 4 4 2 2 6 192 3 Urządzenia telekomunikacyjne 2 2 5 5 7 224 4 Język obcy w branży telekomunikacyjnej 1 1 1 32 5 Działalność gospodarcza w branży telekomunikacyjnej 1 1 1 32 Łączna liczba godzin 9 9 4 4 7 7 20 640 rzedmioty w kształceniu zawodowym praktycznym * 6 Montaż i utrzymanie łączy telekomunikacyjnych - zajęcia praktyczne 5 5 6 6 11 352 7 omiary elektryczne i elektroniczne 4 4 5 5 9 298 8 Montaż i utrzymanie urządzeń telekomunikacyjnych - zajęcia praktyczne 3 3 7 7 10 320 Łączna liczba godzin 5 5 13 13 12 12 30 970 *dla młodocianych pracowników liczbę dni w tygodniu przeznaczonych na praktyczną naukę zawodu u pracodawcy ustala dyrektor szkoły, z uwzględnieniem przepisów Kodeksu racy. **zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy. EGZAMIN OTWIERDZAJĄY IERWSZĄ KWALIFIKAJĘ (E.1.) ODBYWA SIĘ ODBYWA SIĘ OD KONIE KLASY DRUGIEJ. EGZAMIN OTWIERDZAJĄY TRZEIĄ KWALIFIKAJĘ (E.2.) ODBYWA SIĘ ODBYWA SIĘ OD KONIE KLASY TRZEIEJ. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7
Wykaz działów programowych dla zawodu monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych Nazwa przedmiotu Nazwa działu Liczba godzin przeznaczona na dział 1. Elektrotechnika i elektronika 1.1. Wiadomości podstaowe 10 1.2. Liniowe obwody prądu stałego 30 1.3. Liniowe obwody prądu sinusoidalnego 30 1.4. Elementy półprzewodnikowe i optoelektroniczne 30 1.5. Analogowe ukłądy elektroniczne 35 1.6. yfrowe układy elektroniczne 25 2. Łącza telekomunikacyjne 2.1. Bezpieczeństwo i higiena pracy podczas wykonywania łączy telekomunikacyjnych 2.2. Kanalizacja teletechniczna i elementy warstwy fizycznej łączy telekomunikacyjnych 2.3. Urządzenia nadawczo-odbiorcze oraz wzmacniająco-regenerujące łączy telekomunikacyjnych 2.4. omiary łączy telekomunikacyjnych 48 3. Urządzenia telekomunikacyjne 3.1. Media transmisyjne i osprzęt telekomunikacyjny 32 3.2. Urządzenia zasilające i sygnalizacja alarmowa w sieciach telekomunikacyjnych 3.3. Sieci abonenckie 140 4. Język obcy w branży telekomunikacyjnej 4.1. orozumiewanie się ze zleceniodawcą w języku obcym 16 4.2. Informacja o sprzęcie i urządzeniach 16 5. Działalność gospodarcza w branży telekomunikacyjnej 5.1. odstawy formalno-prawne działalności gospodarczej 8 6 72 66 52 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8
6. Montaż i utrzymanie łączy telekomunikacyjnych -zajęcia praktyczne Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 5.2. lanowanie i zakładanie działalności gospodarczej 10 5.3. rowadzenie działalności gospodarczej 14 6.1. Bezpieczeństwo i organizacja pracy podczas montażu i utrzymania łączy telekomunikacyjnych 6.2. Montaż i utrzymanie kanalizacji teletechnicznej 105 6.3. Montaż i konfiguracja łączy telekomunikacyjnych 116 6.4. omiary i utrzymanie łączy telekomunikacyjnych 120 7. omiary elektryczne i elektroniczne 7.1. Bezpieczeństwo i organizacja pracy podczas wykonywania prac pomiarowych i montażowych 7.2. Badanie obwodów elektrycznych pradu i napięcia stałęgo 36 11 20 7.3. Badanie obwodów elektrycznych prądu i napięcia sinusoidalnego 36 7.4. Badanie elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych 7.5. Badanie analogowych układów elektronicznych 45 7.6. Badanie cyfrowych układów elektronicznych 45 36 7.7. rojektowanie i montaż analogowych i cyfrowych układów elektronicznych 80 8. Montaż i utrzymanie urządzeń telekomunikacyjnych - zajęcia praktyczne 8.1. Montaż urządzeń telekomunikacyjnych 96 8.2. Utrzymanie urządzeń telekomunikacyjnych 224 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9
12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW W programie nauczania dla zawodu monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych zastosowano taksonomię celów AB B. Niemierko. 1. Elektrotechnika i elektronika 160 godzin 2. Łącza telekomunikacyjne 192 godziny 3. Urządzenia telekomunikacyjne 224 godziny 4. Język obcy w branży telekomunikacyjnej 32 godziny 5. Działalność gospodarcza w branży telekomunikacyjnej 32 godziny 6. Montaż i utrzymanie łączy telekomunikacyjnych -zajęcia praktyczne 352 godziny 7. omiary elektryczne i elektroniczne 298 godzin 8. Montaż i utrzymanie urządzeń telekomunikacyjnych -zajęcia praktyczne 320 godzin rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10
1. Elektrotechnika i elektronika 1.1. Wiadomości podstawowe 1.2. Liniowe obwody prądu stałego 1.3. Liniowe obwody prądu sinusoidalnego 1.4. Elementy półprzewodnikowe i optoelektroniczne 1.5. Analogowe układy elektroniczne 1.6. yfrowe układy elektroniczne 1.1. Wiadomości podstawowe Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: KZ(E.a)(1)1. posługiwać się pojęciami dotyczącymi jednostek układu SI oraz stosowanych w elektrotechnice i elektronice: podstawowe i pochodne, główne i pokrewne, notacja wykładnicza; KZ(E.a)(1)2. posługiwać się pojęciami dotyczącymi obwodów elektrycznych i elektronicznych; oziom wymagań programowych ( lub ) KZ(E.a)(6) rozpoznać na schemacie obwodu wymuszenia oraz odbiorniki. B lanowane zadania 1. Zamiana jednostek odane wyniki pomiarów wielkości fizycznych wyraź w innych jednostkach. 200 MW = GW 10 V = kv 2. Określanie liczby węzłów, liczby oraz rodzajów wymuszeń, strzałkowanie prądów i napięć B Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia odstawowe pojęcia stosowane w elektrotechnice i elektronice: obwód, schemat obwodu, węzeł, gałąź, zacisk, odbiornik, wymuszenie i odpowiedź, przewodnik, prąd elektryczny, gęstość prądu elektrycznego, rezystancja, rezystywność, konduktancja, konduktywność, napięcie, zwroty prądów i napięć (strzałkowanie). Jednostki układu SI oraz stosowane w elektrotechnice i elektronice. Elementy struktury obwodu elektrycznego. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11
W oparciu o schemat obwodu określ liczbę węzłów, liczbę oraz typy wymuszeń. Na schemacie obwodu zastrzałkuj prądy i napięcia. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia można realizować w w sali lekcyjnej bez podziału na grupy. Środki dydaktyczne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w sali lekcyjnej. W sali lekcyjnej, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: plansze z symbolami wymuszeń oraz elementów obwodu elektrycznego i elektronicznego, plansze z jednostkami układu SI oraz jednostkami stosowanymi w elektrotechnice i elektronice. Dodatkowo w sali lekcyjnej powinien się znajdować komputer z dostępem do Internetu oraz urządzenia multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien przede wszystkim odpowiedzieć sobie na następujące pytania: jakie chce osiągnąć efekty? Jakie metody będą najbardziej odpowiednie dla danej grupy wiekowej, możliwości percepcyjnych uczących się? Jakie problemy (o jakim stopniu trudności i złożoności) powinny być przez uczniów rozwiązane? Jak motywować uczniów i zapewnić ich zaangażowanie. Rzetelna odpowiedź na te pytania pozwoli na trafne dobranie metod, które pozwolą na osiągnięcie zamierzonych efektów. Wymaga się stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie indywidualnej. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się kartkówkę bądź test wielokrotnego wyboru z jedną poprawną odpowiedzią. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: Indywidualizacja pracy uczniów polegać może na dostosowaniu stopnia trudności zadań oraz czasu ich wykonywania do potrzeb i możliwości uczniów. W zakresie organizacji pracy można zastosować instrukcje do zadań, podawanie dodatkowych zaleceń, instrukcji do pracy indywidualnej, udzielanie konsultacji indywidualnych. W pracy grupowej należy zwracać uwagę na taki podział zadań między członków zespołu, by każdy wykonywał tę część zadania, której podoła, jeśli charakter zadania to umożliwia. Uczniom szczególnie zdolnym i posiadającym określone zainteresowania zawodowe należy zaplanować zadania o większym stopniu złożoności, proponować samodzielne poszerzanie wiedzy, studiowanie dodatkowej literatury. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12
3.2. Liniowe obwody prądu stałego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(E.a)(2) zdefiniować napięcie; A rąd elektryczny, napięcie, prawa Kirchhoffa i prawo Ohma. KZ(E.a)(5)1. zastosować I i II prawo Kirchoffa oraz prawo Ohma; Rezystancja zastępcza układu szeregowego, równoległego i KZ(E.a)(5)2. wyznaczyć rezystancję zastępczą; mieszanego. Dzielnik prądowy i napięciowy. KZ(E.a)(5)3. zapisać dzielnik prądowy i napięciowy; B Metoda kolejnych przekształceń, metoda superpozycji, KZ(E.a)(5)4. stosować metodę kolejnych przekształceń oraz metodę superpozycji do wyznaczenia rozpływu prądów w obwodzie oraz spadków napięć na twierdzenie Thevenina. Moc czynna w obwodach prądu stałego, bilans mocy elementach; czynnej, dopasowanie odbiornika do rzeczywistego źródła KZ(E.a)(5)5. stosować twierdzenie Thevenina do zastępowania połączenia napięcia stałego, sprawność układu. równoległego dwóch rzeczywistych źródeł napięcia; Analiza obwodów prądu stałego z wykorzystaniem symulacji komputerowej. KZ(E.a)(5)6. stosować definicję mocy czynnej do sprawdzenia bilansu mocy czynnej, wyznaczania dopasowania odbiornika do rzeczywistego źródła napięcia oraz sprawności układu; KZ(E.a)(6) rozpoznać elementy układu elektrycznego na podstawie symbolu i opisu; B KZ(E.a)(18), KZ(E.c)(9) zastosować oprogramowanie komputerowe do wyznaczenia szukanych parametrów liniowego obwodu elektrycznego prądu stałego. lanowane zadania 1. Wyznaczanie rozpływu prądów w obwodzie oraz spadków napięć na elementach Oblicz rozpływ prądów w obwodzie oraz spadki napięć na poszczególnych rezystorach, jeżeli E=5,12V, R1=1Ω, R2=2Ω, R3=3Ω, R4=4Ω. B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13
2. Wyznaczanie mocy czynnej i sprawdzanie bilansu mocy Sprawdź bilans mocy czynnej w obwodzie, jeżeli J=2A, R1=0,2Ω, R2=4Ω, R3=0,25Ω, R4=1Ω, R5=3Ω. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia można realizować w w sali lekcyjnej bez podziału na grupy. Środki dydaktyczne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w sali lekcyjnej. W sali lekcyjnej, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinien znajdować komputer z dostępem do Internetu, oprogramowaniem symulacyjnym do analizy obwodów prądu stałego oraz urządzenia multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien przede wszystkim odpowiedzieć sobie na następujące pytania: jakie chce osiągnąć efekty? Jakie metody będą najbardziej odpowiednie dla danej grupy wiekowej, możliwości percepcyjnych uczących się? Jakie problemy (o jakim stopniu trudności i złożoności) powinny być przez uczniów rozwiązane? Jak motywować uczniów i zapewnić ich zaangażowanie. Rzetelna odpowiedź na te pytania pozwoli na trafne dobranie metod, które pozwolą na osiągnięcie zamierzonych efektów. Wymaga się stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie indywidualnej. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się sprawdzian bądź test wielokrotnego wyboru z jedną poprawną odpowiedzią. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: Indywidualizacja pracy uczniów polegać może na dostosowaniu stopnia trudności zadań oraz czasu ich wykonywania do potrzeb i możliwości uczniów. W zakresie organizacji pracy można zastosować instrukcje do zadań, podawanie dodatkowych zaleceń, instrukcji do pracy indywidualnej, udzielanie konsultacji indywidualnych. W pracy grupowej należy zwracać uwagę na taki podział zadań między członków zespołu, by każdy wykonywał tę część zadania, której podoła, jeśli charakter zadania to umożliwia. Uczniom szczególnie zdolnym i posiadającym określone zainteresowania zawodowe należy zaplanować zadania o większym stopniu złożoności, proponować samodzielne poszerzanie wiedzy, studiowanie dodatkowej literatury. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14
1.2. Liniowe obwody prądu stałego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(E.a)(2) zdefiniować napięcie; A rąd elektryczny, napięcie, prawa Kirchhoffa i prawo Ohma. KZ(E.a)(5)1. zastosować I i II prawo Kirchoffa oraz prawo Ohma; Rezystancja zastępcza układu szeregowego, równoległego i KZ(E.a)(5)2. wyznaczyć rezystancję zastępczą; mieszanego. Dzielnik prądowy i napięciowy. KZ(E.a)(5)3. zapisać dzielnik prądowy i napięciowy; B Metoda kolejnych przekształceń, metoda superpozycji, KZ(E.a)(5)4. stosować metodę kolejnych przekształceń oraz metodę superpozycji do wyznaczenia rozpływu prądów w obwodzie oraz spadków napięć na twierdzenie Thevenina. Moc czynna w obwodach prądu stałego, bilans mocy elementach; czynnej, dopasowanie odbiornika do rzeczywistego źródła KZ(E.a)(5)5. stosować twierdzenie Thevenina do zastępowania połączenia napięcia stałego, sprawność układu. równoległego dwóch rzeczywistych źródeł napięcia; Analiza obwodów prądu stałego z wykorzystaniem symulacji komputerowej. KZ(E.a)(5)6. stosować definicję mocy czynnej do sprawdzenia bilansu mocy czynnej, wyznaczania dopasowania odbiornika do rzeczywistego źródła napięcia oraz sprawności układu; KZ(E.a)(6) rozpoznać elementy układu elektrycznego na podstawie symbolu i opisu; B KZ(E.a)(18) zastosować oprogramowanie komputerowe do wyznaczenia szukanych parametrów liniowego obwodu elektrycznego prądu stałego. lanowane zadania 1. Wyznaczanie rozpływu prądów w obwodzie oraz spadków napięć na elementach Oblicz rozpływ prądów w obwodzie oraz spadki napięć na poszczególnych rezystorach, jeżeli E=5,12V, R1=1Ω, R2=2Ω, R3=3Ω, R4=4Ω. B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15
2. Wyznaczanie mocy czynnej i sprawdzanie bilansu mocy Sprawdź bilans mocy czynnej w obwodzie, jeżeli J=2A, R1=0,2Ω, R2=4Ω, R3=0,25Ω, R4=1Ω, R5=3Ω. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia można realizować w w sali lekcyjnej bez podziału na grupy. Środki dydaktyczne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w sali lekcyjnej. W sali lekcyjnej, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinien znajdować komputer z dostępem do Internetu, oprogramowaniem symulacyjnym do analizy obwodów prądu stałego oraz urządzenia multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien przede wszystkim odpowiedzieć sobie na następujące pytania: jakie chce osiągnąć efekty? Jakie metody będą najbardziej odpowiednie dla danej grupy wiekowej, możliwości percepcyjnych uczących się? Jakie problemy (o jakim stopniu trudności i złożoności) powinny być przez uczniów rozwiązane? Jak motywować uczniów i zapewnić ich zaangażowanie. Rzetelna odpowiedź na te pytania pozwoli na trafne dobranie metod, które pozwolą na osiągnięcie zamierzonych efektów. Wymaga się stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie indywidualnej. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się sprawdzian bądź test wielokrotnego wyboru z jedną poprawną odpowiedzią. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: Indywidualizacja pracy uczniów polegać może na dostosowaniu stopnia trudności zadań oraz czasu ich wykonywania do potrzeb i możliwości uczniów. W zakresie organizacji pracy można zastosować instrukcje do zadań, podawanie dodatkowych zaleceń, instrukcji do pracy indywidualnej, udzielanie konsultacji indywidualnych. W pracy grupowej należy zwracać uwagę na taki podział zadań między członków zespołu, by każdy wykonywał tę część zadania, której podoła, jeśli charakter zadania to umożliwia. Uczniom szczególnie zdolnym i posiadającym określone zainteresowania zawodowe należy zaplanować zadania o większym stopniu złożoności, proponować samodzielne poszerzanie wiedzy, studiowanie dodatkowej literatury. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16
1.3. Liniowe obwody prądu sinusoidalnego Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(E.a)(1)1. zdefiniować okres oraz częstotliwość wielkości okresowej; A Budowa i zasada działania elementów reaktancyjnych cewki indukcyjnej i kondensatora. KZ(E.a)(1)2. narysować wykres wielkości okresowej tętniącej i przemiennej; I i II prawo Kirchhoffa oraz prawo Ohma dla obwodów KZ(E.a)(1)3. scharakteryzować budowę oraz zasadę działania cewki indukcyjnej i prądu sinusoidalnego. A kondensatora; Wykresy wskazowe prądów i napięć w obwodach KZ(E.a)(2)1. wyznaczyć pojemność kondensatora oraz układu kondensatorów; zawierających idealne i rzeczywiste elementy RL. Moce w obwodach z wymuszeniem sinusoidalnym KZ(E.a)(2)2. wyznaczyć indukcyjność własną cewki oraz układu cewek; zawierających elementy RL. KZ(E.a)(2)3. wyznaczyć indukcyjność wzajemną układu dwóch cewek harakter obwodu RL z wymuszeniem sinusoidalnym. sprzężonych magnetycznie; Analiza obwodów prądu sinusoidalnego z wykorzystaniem KZ(E.a)(2)4. scharakteryzować zjawisko rezonansu w obwodach zawierających symulacji komputerowej. elementy RL; KZ(E.a)(4). wyznaczyć wartość skuteczną, częstotliwość oraz fazę początkową przebiegu sinusoidalnego; KZ(E.a)(5)1. zastosować I i II prawo Kirchhoffa oraz prawo Ohma; B KZ(E.a)(5)2. wyznaczyć impedancję i admitancję układów złożonych z elementów RL i określić na tej podstawie charakter obwodu; KZ(E.a)(5)3. wyznaczać moc czynną, bierną, pozorną i zespoloną; KZ(E.a)(6). rozpoznać elementy układu elektrycznego na podstawie symbolu i opisu; KZ(E.a)(18) zastosować oprogramowanie komputerowe do wyznaczenia szukanych parametrów liniowego obwodu elektrycznego prądu sinusoidalnego. B B B A rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17
lanowane zadania 1. Wyznaczanie impedancji zespolonej i określanie charakteru obwodu Wyznacz impedancję zespoloną szeregowego połączenia elementów R=10Ω, L=10mH, =10μF przy częstotliwości sieciowej f=50hz. Określ charakter tego obwodu. 2. Rysowanie wykresu wskazowego obwodu zawierającego elementy RL Korzystając z wyników pomiarów napięciach na elementach szeregowego obwodu RL: UR=2V, UL=10V, U=20V, narysuj wykres wskazowy napięć dla tego obwodu. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia można realizować w w sali lekcyjnej bez podziału na grupy. Środki dydaktyczne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w sali lekcyjnej. W sali lekcyjnej, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinien znajdować komputer z dostępem do Internetu, oprogramowaniem symulacyjnym do analizy obwodów prądu sinusoidalnego oraz urządzenia multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien przede wszystkim odpowiedzieć sobie na następujące pytania: jakie chce osiągnąć efekty? Jakie metody będą najbardziej odpowiednie dla danej grupy wiekowej, możliwości percepcyjnych uczących się? Jakie problemy (o jakim stopniu trudności i złożoności) powinny być przez uczniów rozwiązane? Jak motywować uczniów i zapewnić ich zaangażowanie. Rzetelna odpowiedź na te pytania pozwoli na trafne dobranie metod, które pozwolą na osiągnięcie zamierzonych efektów. Wymaga się stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie indywidualnej. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się sprawdzian bądź test wielokrotnego wyboru z jedną poprawną odpowiedzią. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: Indywidualizacja pracy uczniów polegać może na dostosowaniu stopnia trudności zadań oraz czasu ich wykonywania do potrzeb i możliwości uczniów. W zakresie organizacji pracy można zastosować instrukcje do zadań, podawanie dodatkowych zaleceń, instrukcji do pracy indywidualnej, udzielanie konsultacji indywidualnych. W pracy grupowej należy zwracać uwagę na taki podział zadań między członków zespołu, by każdy wykonywał tę część zadania, której podoła, jeśli charakter zadania to umożliwia. Uczniom szczególnie zdolnym i posiadającym określone zainteresowania zawodowe należy zaplanować zadania o większym stopniu złożoności, proponować samodzielne poszerzanie wiedzy, studiowanie dodatkowej literatury. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18
3.4. Elementy półprzewodnikowe i optoelektroniczne Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: KZ(E.a)(1)1. posługiwać się pojęciami dotyczącymi elementów półprzewodnikowych: półprzewodnik samoistny, półprzewodnik domieszkowany, model pasmowy półprzewodnika; KZ(E.a)(1)1. posługiwać się pojęciami dotyczącymi elementów optoelektronicznych: detektor i źródło promieniowania, wyświetlacz; KZ(E.a)(6)1. rozpoznać elementy półprzewodnikowe na podstawie opisu i symbolu; KZ(E.a)(6)2. rozpoznać elementy optoelektroniczne na podstawie opisu i symbolu; oziom wymagań programowych ( lub ) KZ(E.a)(8)1. rozróżniać parametry elementów półprzewodnikowych; B KZ(E.a)(8)2. rozróżniać parametry elementów optoelektronicznych; B KZ(E.a)(12)1. określać funkcje elementów półprzewodnikowych; KZ(E.a)(12)2. określać funkcje elementów optoelektronicznych; KZ(E.c)(2)1. sporządzić w skali liniowej charakterystyki napięciowo prądowe elementów półprzewodnikowych; KZ(E.c)(2)2. sporządzić w skali liniowej charakterystyki napięciowo prądowe elementów optoelektronicznych; KZ(E.a)(18), KZ(E.c)(9) zastosować oprogramowanie komputerowe do wyznaczenia charakterystyk napięciowo prądowych elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych. A A B B B B Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia Budowa i zasada działania elementów półprzewodnikowych oraz optoelektronicznych. arametry i charakterystyki elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych. Funkcje i obszary zastosowań elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych. Wykorzystanie symulacji komputerowej do wyznaczania charakterystyk prądowo napięciowych elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19
lanowane zadania 1. Rozpoznawanie elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych na podstawie symbolu Symbol graficzny tyrystora przedstawia rysunek oznaczony literą A B D 2. Określanie funkcji elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych oniższy rysunek przedstawia schemat transoptora. Dioda umieszczona na schemacie pełni funkcję fotodiody. detektora. fotoemitera. fotodetektora. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia można realizować w w sali lekcyjnej bez podziału na grupy. Środki dydaktyczne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w sali lekcyjnej. W sali lekcyjnej, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinien znajdować komputer z dostępem do Internetu, oprogramowaniem symulacyjnym do analizy obwodów prądu sinusoidalnego oraz urządzenia multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien przede wszystkim odpowiedzieć sobie na następujące pytania: jakie chce osiągnąć efekty? Jakie metody będą najbardziej odpowiednie dla danej grupy wiekowej, możliwości percepcyjnych uczących się? Jakie problemy (o jakim stopniu trudności i złożoności) powinny być przez uczniów rozwiązane? Jak motywować uczniów i zapewnić ich zaangażowanie. Rzetelna odpowiedź na te pytania pozwoli na trafne dobranie metod, które pozwolą na osiągnięcie zamierzonych efektów. Wymaga się stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie indywidualnej. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się sprawdzian bądź test wielokrotnego wyboru z jedną poprawną odpowiedzią. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: Indywidualizacja pracy uczniów polegać może na dostosowaniu stopnia trudności zadań oraz czasu ich wykonywania do potrzeb i możliwości uczniów. W zakresie organizacji pracy można zastosować instrukcje do zadań, podawanie dodatkowych zaleceń, instrukcji do pracy indywidualnej, udzielanie konsultacji indywidualnych. W pracy grupowej należy zwracać uwagę na taki podział zadań między członków zespołu, by każdy wykonywał tę część zadania, której podoła, jeśli charakter zadania to umożliwia. Uczniom szczególnie zdolnym i rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20
posiadającym określone zainteresowania zawodowe należy zaplanować zadania o większym stopniu złożoności, proponować samodzielne poszerzanie wiedzy, studiowanie dodatkowej literatury. 1.4. Elementy półprzewodnikowe i optoelektroniczne Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: KZ(E.a)(1)1. posługiwać się pojęciami dotyczącymi elementów półprzewodnikowych: półprzewodnik samoistny, półprzewodnik domieszkowany, model pasmowy półprzewodnika; KZ(E.a)(1)1. posługiwać się pojęciami dotyczącymi elementów optoelektronicznych: detektor i źródło promieniowania, wyświetlacz; KZ(E.a)(6)1. rozpoznać elementy półprzewodnikowe na podstawie opisu i symbolu; KZ(E.a)(6)2. rozpoznać elementy optoelektroniczne na podstawie opisu i symbolu; oziom wymagań programowych ( lub ) KZ(E.a)(8)1. rozróżniać parametry elementów półprzewodnikowych; B KZ(E.a)(8)2. rozróżniać parametry elementów optoelektronicznych; B KZ(E.a)(12)1. określać funkcje elementów półprzewodnikowych; KZ(E.a)(12)2. określać funkcje elementów optoelektronicznych; KZ(E.a)(18) zastosować oprogramowanie komputerowe do wyznaczenia charakterystyk napięciowo prądowych elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych. lanowane zadania 1. Rozpoznawanie elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych na podstawie symbolu Symbol graficzny tyrystora przedstawia rysunek oznaczony literą A A B B Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia Budowa i zasada działania elementów półprzewodnikowych oraz optoelektronicznych. arametry i charakterystyki elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych. Funkcje i obszary zastosowań elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych. Wykorzystanie symulacji komputerowej do wyznaczania charakterystyk prądowo napięciowych elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21
A B D 2. Określanie funkcji elementów półprzewodnikowych i optoelektronicznych oniższy rysunek przedstawia schemat transoptora. Dioda umieszczona na schemacie pełni funkcję fotodiody. detektora. fotoemitera. fotodetektora. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia można realizować w w sali lekcyjnej bez podziału na grupy. Środki dydaktyczne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w sali lekcyjnej. W sali lekcyjnej, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinien znajdować komputer z dostępem do Internetu, oprogramowaniem symulacyjnym do analizy obwodów prądu sinusoidalnego oraz urządzenia multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien przede wszystkim odpowiedzieć sobie na następujące pytania: jakie chce osiągnąć efekty? Jakie metody będą najbardziej odpowiednie dla danej grupy wiekowej, możliwości percepcyjnych uczących się? Jakie problemy (o jakim stopniu trudności i złożoności) powinny być przez uczniów rozwiązane? Jak motywować uczniów i zapewnić ich zaangażowanie. Rzetelna odpowiedź na te pytania pozwoli na trafne dobranie metod, które pozwolą na osiągnięcie zamierzonych efektów. Wymaga się stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie indywidualnej. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się sprawdzian bądź test wielokrotnego wyboru z jedną poprawną odpowiedzią. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: Indywidualizacja pracy uczniów polegać może na dostosowaniu stopnia trudności zadań oraz czasu ich wykonywania do potrzeb i możliwości uczniów. W zakresie organizacji pracy można zastosować instrukcje do zadań, podawanie dodatkowych zaleceń, instrukcji do pracy indywidualnej, udzielanie konsultacji indywidualnych. W pracy grupowej należy zwracać uwagę na taki podział zadań między członków zespołu, by każdy wykonywał tę część zadania, której podoła, jeśli charakter zadania to umożliwia. Uczniom szczególnie zdolnym i posiadającym określone zainteresowania zawodowe należy zaplanować zadania o większym stopniu złożoności, proponować samodzielne poszerzanie wiedzy, studiowanie dodatkowej literatury. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22
1.5. Analogowe układy elektroniczne Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(E.a)(1)1. posługiwać się pojęciami dotyczącymi wzmacniaczy; A Budowa, zasada działania, parametry, charakterystyki i obszary zastosowań wzmacniaczy tranzystorowych m.cz. KZ(E.a)(1)2. posługiwać się pojęciami dotyczącymi układów prostowniczych, A Budowa, zasada działania, parametry, charakterystyki i stabilizacyjnych i zasilających; obszary zastosowań wzmacniacza mocy, wzmacniacza KZ(E.a)(1)3. posługiwać się pojęciami dotyczącymi generatorów; A selektywnego. KZ(E.a)(5)1. oszacować wartości parametrów wzmacniaczy; B Budowa, zasada działania, parametry, charakterystyki i obszary zastosowań wzmacniacza operacyjnego. KZ(E.a)(5)2. oszacować wartości parametrów prostowników, stabilizatorów i B Budowa, zasada działania, parametry, charakterystyki i zasilaczy; obszary zastosowań układów prostowniczych, KZ(E.a)(5)3. oszacować wartości parametrów generatorów; B stabilizacyjnych i zasilających. KZ(E.a)(6)1. rozpoznać wzmacniacz na podstawie opisu i schematu; A Budowa, zasada działania, parametry, charakterystyki i obszary zastosowań generatorów. KZ(E.a)(6)2. rozpoznać prostownik, stabilizator, zasilacz na podstawie opisu i A Szacowanie wartości parametrów wzmacniaczy, schematu; prostowników, stabilizatorów, zasilaczy i generatorów. KZ(E.a)(6)3. rozpoznać generator na podstawie opisu i schematu; A Wpływ elementów i podzespołów na pracę analogowych KZ(E.a)(7) sporządzić schemat ideowy analogowego układu elektronicznego; układów elektronicznych. Dobór analogowych układów elektronicznych w zależności KZ(E.a)(8)1. rozróżniać parametry wzmacniaczy; B od warunków eksploatacyjnych. KZ(E.a)(8)2. rozróżniać parametry prostowników, stabilizatorów i zasilaczy; B Wykorzystanie symulacji komputerowej do wyznaczania charakterystyk statycznych i dynamicznych analogowych KZ(E.a)(8)3. rozróżniać parametry generatorów; B układów elektronicznych. KZ(E.a)(12) określać funkcje analogowych układów elektronicznych na podstawie dokumentacji technicznej; B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23
KZ(E.a)(17) znajdować w katalogu lub instrukcji informacje dotyczące elektronicznych układów analogowych; B KZ(E.a)(18) zastosować oprogramowanie komputerowe do wyznaczenia charakterystyk statycznych i dynamicznych analogowych układów elektronicznych. lanowane zadania 1. Rozpoznawanie układu analogowego na podstawie schematu Zamieszczony obok schemat przedstawia zasilacz o działaniu ciągłym ze stabilizatorem wtórnikowym. Blok oznaczony literą X jest prostownikiem jednopołówkowym. prostownikiem dwupołówkowym. stabilizatorem parametrycznym. filtrem dolnoprzepustowym. 2. Określanie funkcji analogowych układów elektronicznych na podstawie dokumentacji technicznej W dokumentacji technicznej przedstawiono schemat wzmacniacza m.cz., który pracuje w układzie wspólnego drenu. wspólnego źródła. wspólnego emitera. wspólnego kolektora. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia można realizować w w sali lekcyjnej bez podziału na grupy. Środki dydaktyczne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w sali lekcyjnej. W sali lekcyjnej, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: plansze ze schematami blokowymi i ideowymi analogowych układów elektronicznych, katalogi z parametrami i zdjęciami analogowych układów elektronicznych. Dodatkowo w sali lekcyjnej powinien się znajdować komputer z dostępem do Internetu, oprogramowaniem symulacyjnym do analizy analogowych układów elektronicznych oraz urządzenia multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien przede wszystkim odpowiedzieć sobie na następujące pytania: jakie chce osiągnąć efekty? Jakie metody będą najbardziej odpowiednie dla danej grupy wiekowej, możliwości percepcyjnych uczących się? Jakie problemy (o jakim stopniu trudności i złożoności) powinny być przez uczniów rozwiązane? Jak motywować uczniów i zapewnić ich zaangażowanie. Rzetelna odpowiedź na te pytania pozwoli na trafne dobranie metod, które pozwolą na osiągnięcie zamierzonych efektów. Wymaga się stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24
Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie indywidualnej. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się sprawdzian bądź test wielokrotnego wyboru z jedną poprawną odpowiedzią. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: Indywidualizacja pracy uczniów polegać może na dostosowaniu stopnia trudności zadań oraz czasu ich wykonywania do potrzeb i możliwości uczniów. W zakresie organizacji pracy można zastosować instrukcje do zadań, podawanie dodatkowych zaleceń, instrukcji do pracy indywidualnej, udzielanie konsultacji indywidualnych. W pracy grupowej należy zwracać uwagę na taki podział zadań między członków zespołu, by każdy wykonywał tę część zadania, której podoła, jeśli charakter zadania to umożliwia. Uczniom szczególnie zdolnym i posiadającym określone zainteresowania zawodowe należy zaplanować zadania o większym stopniu złożoności, proponować samodzielne poszerzanie wiedzy, studiowanie dodatkowej literatury. 1.6. yfrowe układy elektroniczne Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(E.a)(1)1. posługiwać się pojęciami dotyczącymi układów kombinacyjnych; A Zasada działania, parametry, charakterystyki i obszary zastosowań bramek logicznych. KZ(E.a)(1)2. posługiwać się pojęciami dotyczącymi układów sekwencyjnych; A Zasada działania, parametry, charakterystyki i obszary KZ(E.a)(6)1. rozpoznać bramkę logiczną na podstawie symbolu, równania, tabeli zastosowań przerzutników. A prawdy; Budowa, zasada działania, parametry i obszary scalonych KZ(E.a)(6)2. rozpoznać przerzutnik na podstawie symbolu, równania, tabeli układów cyfrowych. A wzbudzeń, tabeli przejść wejść-wyjść (prawdy); Wykorzystanie symulacji komputerowej do testowania KZ(E.a)(7) sporządzić schemat logiczny układu kombinacyjnego na podstawie oraz wyznaczania charakterystyk statycznych i realizowanej formuły boolowskiej; dynamicznych cyfrowych układów elektronicznych. KZ(E.a)(8)1. rozróżniać parametry statyczne elementów i układów techniki cyfrowej; KZ(E.a)(8)2. rozróżniać parametry dynamiczne elementów i układów techniki B B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 25