EMCDDA bada przyczyny wzrostu liczby młodych osób leczących się z powodu uzależnienia od pochodnych konopi



Podobne dokumenty
Rok: 2006 Czasopismo: Świat Problemów Numer: 1/156

Sprawozdanie roczne 2011: stan problemu narkotykowego w Europie. Piotr Jabłoński Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii

Sprawozdanie roczne 2005: problem narkotykowy w Europie. Nazwisko, miejsce, data i czas

Cannabis problems in context understanding the increase in European treatment demands

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA ROK 2014

Szkolenie przygotowujące do zawodu profilaktyka uzależnień. Osoba uzależniona od przetworów konopi w systemie lecznictwa odwykowego w Polsce

Załącznik nr 2 do Uchwały Nr V/30/2015 Rady Gminy Kowala z dnia 30 stycznia 2015 roku GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII. NA 2015r.

UCHWAŁA NR XXXI/236/2017 RADY MIEJSKIEJ W RAKONIEWICACH. z dnia 14 listopada 2017 r.

UCHWAŁA NR IX/45/2015 RADY GMINY LUBIN. z dnia 26 marca 2015 r.

UCHWAŁA Nr XII/67/2015 RADY MIEJSKIEJ W RAKONIEWICACH. z dnia 19 listopada 2015 r.

SPRAWOZDANIE ROCZNE 2012: NAJWAŻNIEJSZE ZAGADNIENIA 2

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na 2016r

EPIDEMIOLOGIA HIV/AIDS W Polsce i na świecie*

UCHWAŁA NR... RADY MIEJSKIEJ W PYSKOWICACH. w sprawie: przyjęcia "Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata "

KOMUNIKAT PRASOWY KOMISJA EUROPEJSKA. Bruksela, 19 marca 2013 r.

Nazwy zadań ujęte w Miejskim Programie Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Miejskim Programie Przeciwdziałania Narkomanii

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii. na terenie Gminy Węgorzewo. na 2008 rok

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii. na terenie Gminy Węgorzewo. na 2007 rok

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 30 czerwca 2015 r. (OR. en)

UCHWAŁA NR XI/276/2015 RADY MIASTA GLIWICE. z dnia 19 listopada 2015 r.

Uchwała Nr XLVI / 242 /2014 Rady Miasta w Brzezinach z dnia 24 stycznia 2014 r.

Uchwała Nr XII/56/15 Rady Gminy Milejów z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2016 r.

CBOS CENTRUM BADANIA OPINII SPOŁECZNEJ ZAINTERESOWANIE PODJĘCIEM PRACY W KRAJACH UNII EUROPEJSKIEJ BS/47/2004 KOMUNIKAT Z BADAŃ WARSZAWA, MARZEC 2004

Uchwała Nr XV/106/15 Rady Gminy Santok z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie : uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2016 rok.

WYKAZ ŚWIADCZEŃ GWARANTOWANYCH REALIZOWANYCH W WARUNKACH STACJONARNYCH PSYCHIATRYCZNYCH ORAZ WARUNKI ICH REALIZACJI

UCHWAŁA Nr XIV/152/11 RADY MIEJSKIEJ W WIELUNIU. z dnia 15 grudnia 2011 r.

Osoba uzależniona od przetworów konopi w systemie lecznictwa odwykowego w Polsce

Rehabilitacja zawodowa osób z niepełnosprawnościami w Europie. dr Marcin Garbat Uniwersytet Zielonogórski

MIEJSKI PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII W TOMASZOWIE LUBELSKIM NA 2012 ROK

Promocja zdrowego środowiska. z chorobami przewlekłymi Zdrowie publiczne i praca (PH Work)

Rynek zdrowotny w Polsce - wydatki państwa i obywateli na leczenie w kontekście pakietu onkologicznego

UCHWAŁA NR XI/79/2012 RADY GMINY MILEJCZYCE. z dnia 5 kwietnia 2012 r. w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2012 rok

Jednolita konwencja o środkach odurzających sporządzona w Nowym Jorku, dnia 30 marca 1961 r. (z późniejszymi zmianami)

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII. NA 2016 r.

UCHWAŁA NR XII/78/2008. RADY GMINY CZERNIKOWO z dnia 03 marca 2008 roku

ROZDZIAŁ 21 AKTYWNOŚĆ EKONOMICZNA KOBIET I MĘŻCZYZN W POLSCE NA TLE KRAJÓW UNII EUROPEJSKIEJ

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA GMINY KOŚCIERZYNA NA ROK 2017

MIEJSKI PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII W PRZEWORSKU W LATACH

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII GMINY ZAKRZEW NA LATA

PORADNIA TERAPII UZALEŻNIENIA OD SUBSTANCJI PSYCHOAKTYWNYCH

1/ PROFILAKTYKA I ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH

Ocena efektywności systemu zdrowia publicznego i opieki medycznej w krajach UE

P R O G R A M PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA GMINY TARCZYN NA 2011 ROK

Realizacja WPPU na lata w 2013 r. Krzysztof Faliński UM WZ Dźwirzyno grudnia 2014 r.

UCHWAŁA NR LVII/255/10 RADY GMINY KAMPINOS z dnia 8 listopada 2010 r.

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII. NA 2014r.

KUJAWSKO-POMORSKIE KURATORIUM OŚWIATY W BYDGOSZCZY

Rola psychologa w podmiotach leczniczych

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII GMINY ŁUBNIANY NA 2015 ROK

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA ROK 2017

Kwestionariusz wiedzy dla pracowników programów i placówek narkotykowych

WYKAZ ŚWIADCZEŃ GWARANTOWANYCH REALIZOWANYCH W WARUNKACH STACJONARNYCH PSYCHIATRYCZNYCH ORAZ WARUNKI ICH REALIZACJI

UCHWAŁA NR XXVI/268/16 RADY MIEJSKIEJ WODZISŁAWIA ŚLĄSKIEGO. z dnia 28 grudnia 2016 r.

Przykłady opóźnień w rozpoznaniu chorób nowotworowych u dzieci i młodzieży Analiza przyczyn i konsekwencji

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY

Choroby somatyczne, izolacja społeczna, utrata partnera czy nadużywanie leków to główne przyczyny częstego występowania depresji u osób starszych

Anna Kłak. Korzystanie z informacji dostępnych w Internecie z zakresu zdrowia i choroby przez osoby chore na alergię dróg oddechowych i astmę

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA GMINY KOŚCIERZYNA NA ROK 2014

w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2008

Sprzedaż wieprzowiny - ceny i możliwości eksportu

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA

ZAKRES PRZEDMIOTOWY PROGRAMU SZKOLENIOWEGO

Monitoring problemu narkotyków i narkomanii w Polsce

UCHWAŁA NR 67/XVIII/2015 RADY GMINY OPATÓW. z dnia 30 grudnia 2015 r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2016 rok

Uchwała Nr XLIII/360/2009 Rady Miejskiej w Krobi z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2010 rok

GMINNY PROGRAM PROFILAKTYKI I ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH ORAZ PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA 2006 ROK

BLIZEJ SIEBIE DALEJ OD NARKOTYKÓW, DOPALACZY

PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA GMINY PYZDRY na rok 2009

Sytuacja zawodowa osób z wyższym wykształceniem w Polsce i w krajach Unii Europejskiej w 2012 r.

Katastrofa się zbliża? Czy możemy jej zapobiec? Polski system opieki zdrowotnej najgorszy w Europie.

Uchwała Nr XV/ 78 /2016 Rady Gminy Wijewo z dnia 07 stycznia 2016 r.

w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2018

Społeczeństwo informacyjne w Unii Europejskiej

Leczenie Stwardnienia Rozsianego (SM) w Polsce na tle Europy. Aneta Augustyn

KOMPLEKSOWE PODEJŚCIE DO TERAPII

MIEJSKI PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII W PABIANICACH NA LATA

Standardy Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

Uchwała Nr XXXIV/262/13 Rady Gminy Santok z dnia r. w sprawie : uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2014 rok.

Łączność szerokopasmowa: zmniejszają się różnice między europejskimi krajami o najlepszych i najgorszych wynikach

UCHWAŁA NR XLII/334/2017 RADY MIEJSKIEJ W GOGOLINIE. z dnia 23 listopada 2017 r.

Oferta obejmuje zajęcia warsztatowe pn: Narkotykowe dylematy i przeznaczona jest dla III klas gimnazjum i młodzieży szkół ponadgimanzjalnych.

dr hab. n. farm. AGNIESZKA SKOWRON

Dostrzegalne zmiany u pacjenta na tym etapie terapii winny manifestować się tym, że pacjent :

Społeczne aspekty chorób rzadkich. Maria Libura Instytut Studiów Interdyscyplinarnych

SÓL I ŚWIATŁO W PIELEGNIARSTWIE DIABETOLOGICZNYM

Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Joanna Skonieczna

ZMIANY KLIMATU. Specjalne wydanie Eurobarometru (EB 69) Wiosna 2008 Badanie PE/KE Podsumowanie analityczne

UCHWAŁA NR XIII/96/16 RADY MIEJSKIEJ W SZEPIETOWIE z dnia 18 lutego 2016 r.

2. Podstawą przyjęcia do ZPOP jest zdiagnozowana przewlekła choroba psychiczna.

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na 2014 rok

UCHWAŁA NR VI / 27 / 2011 RADY GMINY CZERNIKOWO. z dnia 22 lutego 2011 r.

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA ROK 2017

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII

Uchwała nr XIX/119/13 Rady Gminy Komprachcice z dnia 31 stycznia 2013 r.

UCHWAŁA NR... RADY MIASTA GORZOWA WLKP. z dnia r. w sprawie uchwalenia Miejskiego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2014

Załącznik nr 6. Lp. Profil oraz rodzaj komórki organizacyjnej Warunki realizacji świadczenia gwarantowanego

WARUNKI WOBEC ŚWIADCZENIODAWCÓW

Miejski Program Przeciwdziałania Narkomanii na lata

UCHWAŁA NR XXXVIII/215/17 RADY GMINY GŁOWNO. z dnia 21 grudnia 2017 r.

Transkrypt:

ROCZNE SPRAWOZDANIE 2004: WYBRANE ZAGADNIENIA EMCDDA bada przyczyny wzrostu liczby młodych osób leczących się z powodu uzależnienia od pochodnych konopi (25.11.2004 LIZBONA EMBARGO GODZ. 10.00 CET/czasu brukselskiego) Specjalistyczne ośrodki terapii uzależnienia od narkotyków wielu krajów UE informują o zwiększającej się liczbie osób zażywających przetwory konopii, które zgłaszają się do nich na leczenie. Pochodne konopi stały się drugim po heroinie najczęściej odnotowywanym narkotykiem, z powodu którego ludzie poszukują pomocy. Trend ten przedstawiono w Sprawozdaniu rocznym 2004 na temat stanu problemu narkotykowego w Unii Europejskiej i Norwegii, opublikowanym w dniu dzisiejszym w Brukseli przez EMCDDA, agencję UE ds. narkotyków z siedzibą w Lizbonie. Skupiając się na problemach związanych z zażywaniem pochodnych konopi, sprawozdanie bada przyczyny wzrostu zapotrzebowania na leczenie z powodu tego najczęściej produkowanego, sprzedawanego i zażywanego na świecie nielegalnego narkotyku. Zrozumienie, dlaczego w wielu krajach europejskich coraz więcej osób zażywających pochodne konopi trafia do ośrodków terapii antynarkotykowej jest sprawą najwyższej rangi dla prowadzenia efektywnej polityki zdrowia publicznego, mówi Przewodniczący EMCDDA Marcel Reimen. Czy zjawisko to jest po prostu wynikiem wzrostu zażywania pochodnych konopi właściwie we wszystkich krajach UE? Czy też w grę wchodzą inne czynniki, takie jak zmieniające się wzory zażywania, silniejsze działanie konopi, zbieranie pełniejszych danych o zjawisku czy może posunięcia niektórych krajów mające na celu przeniesienie osób zażywających pochodne konopi z systemu karnego do ośrodków leczenia i instytucji społecznych? Zrozumienie tych zagadnień ma decydujące znaczenie dla wypracowania odpowiednich reakcji na problem używania pochodnych konopi." Nowe wzory używania: Regularne i intensywne zażywanie pochodnych konopi rośnie Większość osób zażywających pochodne konopi robi to tylko sporadycznie albo przez ograniczone okresy czasu. Niepokoi natomiast fakt, że mała, lecz już znacząca grupa, głównie młodych mężczyzn, zażywa obecnie ten narkotyk bardziej intensywnie i że liczba tych osób prawdopodobnie wzrasta. EMCDDA przedstawia surową ocenę wskazującą, że każdego dnia w UE około 3 miliony osób zażywa pochodne konopi. Dziś prezentowane sprawozdanie pokazuje, że w większości krajów szacunkowe wartości dotyczące aktualnego zażywania pochodnych konopi (w ciągu ostatnich 30 dni) dotyczą 3 12% młodych dorosłych (15 34 lat) i 1 7% ogółu dorosłych (15 64 lat), przy czym wyższe szacunkowe wartości zostały zgłoszone w Czechach, Hiszpanii, Francji, Irlandii i Wielkiej Brytanii. Według badań sondażowych, 0,9 3,7% młodych osób dorosłych zażywa ten narkotyk intensywnie (codziennie albo prawie codziennie). Wskaźniki codziennego zażywania wśród młodych mężczyzn mogą być wyższe: roczny sondaż przeprowadzony wśród osób w wieku od 17 do 19 lat we Francji wykazał, że 9,2% chłopców i 3,3% dziewcząt codzienne zażywa ten narkotyk. EMCDDA nie znalazło wyraźnych dowodów na bezpośredni związek pomiędzy wzrostem regularnego i intensywnego zażywania pochodnych konopi a rosnącym zapotrzebowaniem na leczenie antynarkotykowe. Kontakt: Kathy Robertson, Współpraca z mediami Kathryn.Robertson@emcdda.eu.int Rua da Cruz de Santa Apolónia 23-25, 1149-045 Lizbona, Portugalia Tel. (351) 218 11 30 00 Fax (351) 218 13 17 11 info@emcdda.eu.int http://www.emcdda.eu.int Nr 9/2004

Dane w tym zakresie są jednak ubogie i nie można wykluczyć takiego związku. Istnieje pilna potrzeba prowadzenia dalszych badań na temat sposobu w jaki osoby zażywające pochodne konopi popadają w problemy zdrowotne czy społeczne, skłaniające je do szukania pomocy. Siła działania pochodnych konopi: Czy narkotyk staje się coraz mocniejszy? Pewne domysły sugerowały, że wzrost liczby osób ubiegających się o leczenie z powodu pochodnych konopi, wiąże się częściowo ze wzrostem siły działania narkotyku. W niektórych sprawozdaniach twierdzono nawet, że obecnie dostępne pochodne konopi są dziesięciokrotnie silniejsze niż w przeszłości. Dziś publikowane sprawozdanie wyjaśnia to zagadnienie na podstawie najnowszych wyników badań naukowych opartych na dostępnych danych ( 1 ). (Siłę działania pochodnych konopi określa się na podstawie ilości głównej substancji czynnej 9 -tetrahydrokanabinolu (THC) w narkotyku). EMCDDA dochodzi do wniosku, że obliczając całkowitą siłę działania dla wszystkich produktów otrzymywanych z konopi indyjskich dostępnych na rynku europejskim, mało jest dowodów potwierdzających znaczący wzrost siły ich działania. Zapewne dzieje się tak dlatego, że w większości krajów UE importowane pochodne konopi (marihuana i haszysz) zdominowały rynek, a ich rzeczywista siła działania pozostaje stosunkowo ustabilizowana od wielu lat (w granicach 6 8%). Holandia jest jedynym krajem, w którym wykazano znaczny wzrost rzeczywistej siły działania (około 16%), co można przypisać prawie wyłącznie stałemu wzrostowi konsumpcji marihuany domowej produkcji, hodowanej przy zastosowaniu zaawansowanych technik hydroponicznych. Domowa produkcja marihuany ma teraz miejsce w większości, jeśli nie we wszystkich krajach europejskich i ogólnie charakteryzuje ją utrzymująca się na wysokim poziomie siła działania, często dwu- lub trzykrotnie wyższa niż siła działania marihuany importowanej z krajów Afryki Północnej, Karaibów i Dalekiego Wschodu. Jednak w UE udział w rynku pochodnych konopi domowej produkcji, o wysokiej sile działania, wciąż jest uznawany za niewielki, choć prawdopodobnie wzrasta w niektórych krajach. Ocenia się, że w Holandii ponad połowę krajowego rynku pochodnych konopi stanowią produkty wyhodowane lokalnie. Nie jest jasne, w jakim stopniu konsumpcja pochodnych konopi o wysokiej sile działania zwiększa zagrożenia zdrowotne, ale nie można wykluczyć ewentualnego negatywnego wpływu, twierdzi EMCDDA. Poważne kłopoty, takie jak napady paniki i drugorzędne problemy psychologiczne, mogą stać się powszechniejsze niż obecnie wśród osób zażywających pochodne konopi o wysokiej sile działania, co może wpłynąć na zapotrzebowanie na usługi leczenicze. Z tego powodu kwestią priorytetową będzie w nadchodzących latach nieustanne monitorowanie siły działania, rynku i problemów zdrowotnych. Nie powinniśmy ani podnosić nadmiernego alarmu, ani być zbyt zadowoleni z siebie w sprawie siły działania dostępnych obecnie pochodnych konopi, mówi Dyrektor EMCDDA Georges Estievenart. Udział pochodnych konopi o wysokiej sile działania w rynku pozostaje stosunkowo mały, ale być może to się zmieni, co rodzi prawdziwą troskę o negatywny wpływ takiego zjawiska na zdrowie społeczeństwa. Wzrasta liczba osób zgłaszających się do leczenia ale występują znaczące różnice pomiędzy poszczególnymi krajami Nowe dane liczbowe zebrane z ośrodków ambulatoryjnej terapii antynarkotykowej w UE pokazują, że obecnie w przypadku około 12% wszystkich pacjentów poddawanych terapii i 30% nowych pacjentów, używanie pochodnych konopi stanowi główny problem narkotykowy. Liczba osób zażywających pochodne konopi, zarejestrowanych w systemie leczenia, wzrasta stale od połowy lat 90-tych, kiedy to tylko 9% nowych zgłoszeń do leczenia związanych było z używaniem pochodnych konopi (dane z 1996 r.). We wszystkich krajach, które udostępniły dane, poza Grecją i Wielką Brytanią, odnotowano niewielki wzrost liczby pacjentów zażywających pochodne konopi w stosunku do wszystkich nowych osób korzystających z leczenia, jednak sytuacja nie jest wszędzie jednakowa. Wynika to nie tylko z różnic w liczbie osób szukających Sprawozdanie roczne 2004 Zagadnienia wybrane 2

pomocy, ale może także wiązać się z różnicami wynikającymi z oferty świadczeń i usług stosowanych przy kierowaniu pacjentów na leczenie lub przy sprawozdawaniu podejmowanych działań. Odsetek nowych pacjentów ubiegających się o leczenie w związku z zażywaniem pochodnych konopi najwyższy jest w Niemczech (48%), a najniższy na Litwie (prawie zerowy). W Danii, Francji, Finlandii i Szwecji liczba ta wynosi co najmniej 30%, a w Czechach, Holandii, Hiszpanii i na Słowenii ponad 20%. Ogólnie rzecz biorąc wzrost zapotrzebowania na leczenie uzależnienia od pochodnych konopi jest mniej widoczny w nowych Państwach Członkowskich UE, chociaż w niektórych krajach odnotowano taki wzrost. Wzrost zapotrzebowania na leczenie został także odnotowany w Stanach Zjednoczonych, gdzie ilość przyjęć z powodu zażywania marihuany wzrosła z około 20 000 w 1992 roku do 90 000 w roku 2000. Charakterystyka osób poddawanych leczeniu w związku z zażywaniem pochodnych konopi osoby młode, bardziej aktywne społecznie i głównie mężczyźni W porównaniu z osobami leczonymi z powodu innych narkotyków, nowi pacjenci zażywający pochodne konopi są zwykle młodsi (średnio 22 23 lata) i w przeważającej mierze są to mężczyźni (83%). Tylko stosunkowo mała liczba bardzo młodych osób poddaje się leczeniu w wyspecjalizowanych ośrodkach terapii antynarkotykowej, ale w przypadku tych osób, które to robią, pochodne konopi są często odnotowywane jako podstawowy narkotyk, będący źródłem problemów. Prawie wszystkie (80%) zgłoszenia do leczenia wśród osób w wieku poniżej 15 lat i 40% zgłoszeń pacjentów w wieku od 15 do 19 lat wynikają z zażywania pochodnych konopi. Sprawozdanie pokazuje, że 45% pacjentów leczonych z uzależnienia od pochodnych konopi nadal się uczy, w porównaniu z wartością typową, czyli 8% dla osób leczonych z powodu innych narkotyków. 24% z nich pracuje, co stanowi silny kontrast w porównaniu z pacjentami zażywającymi heroinę, którzy przeważnie są bezrobotni. Pacjenci uzależnieni od pochodnych konopi częściej deklarują także posiadanie stałego miejsca zamieszkania, prawdopodobnie dlatego, że wielu nadal mieszka z rodzicami. Większość osób zażywających pochodne konopi kierowanych jest na leczenie przez rodzinę lub przyjaciół, instytucje społeczne albo organa sprawiedliwości, rzadziej natomiast zgłaszają się sami. W Europie większość (84%) osób zażywających heroinę, przyjmowanych na leczenie antynarkotykowe, zażywają narkotyk codziennie. W przypadku pochodnych konopi, około połowa osób zażywa narkotyk regularnie (36% codziennie i 17% 2 6 razy w tygodniu). Druga połowa deklaruje bardziej sporadyczne schematy stosowania: 15% zgłosiło zażywanie rzadsze niż raz w tygodniu, a 28% nie zażywało narkotyku w ciągu miesiąca poprzedzającego poddanie się leczeniu. Najwyższy odsetek osób codziennie zażywających pochodne konopi wśród osób poddawanych leczeniu zgłaszany jest w Holandii (80%), natomiast najwyższy odsetek sporadycznych użytkowników zgłaszany jest w Niemczech (41%), czyli w kraju, w którym odsetek nowych pacjentów zażywających pochodne konopi jest również najwyższy. Reagowanie na potrzeby osób zażywających pochodne konopi w trakcie leczenia Zrozumienie potrzeb osób szukających pomocy z powodu problemów związanych z zażywaniem konopi jest kluczem do opracowania skutecznych strategii działania, stwierdza się w sprawozdaniu. Pacjentów zażywających pochodne konopi charakteryzują inne wzory stosowania narkotyku niż osoby używające innych środków psychoaktywnych, istnieją także znaczące różnice pomiędzy osobami zażywającymi pochodne konopi. Wyłaniają się wśród nich przynajmniej dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią osoby młodsze, zwykle kierowane na leczenie przez rodzinę albo szkołę, które zażywają same pochodne konopi lub w połączeniu z alkoholem czy środkami pobudzającymi. Druga grupa obejmuje osoby nieco starsze, częściej kierowane na leczenie przez organa wymiaru sprawiedliwości albo służbę zdrowia, mające większe doświadczenie z innymi narkotykami i stanowiące część populacji osób zażywających narkotyki w sposób przewlekły. Potrzeby osób zażywających pochodne konopi w zakresie leczenia są zatem bardzo różnorodne. Sprawozdanie roczne 2004 Zagadnienia wybrane 3

Ośrodki leczenia w niektórych krajach, tj. w Danii, Niemczech, Grecji, Francji, Holandii, Austrii, Szwecji i Norwegii, proponują specyficzne usługi dla osób zażywających pochodne konopi. Ale ogólnie, specjalistyczne formy leczenia i modele opieki nad pacjentami zażywającymi pochodne konopi nie są w Europie rozwinięte. Istotnym zagadnieniem podniesionym w dzisiejszym sprawozdaniu jest zasadność kierowania osób sporadycznie zażywających pochodne konopi do specjalistycznych ośrodków terapii antynarkotykowej, gdzie mogą mieć one kontakt z osobami przewlekle uzależnionymi od heroiny lub zażywającymi wiele narkotyków równocześnie. W sprawozdaniu napisano: wiele specjalistycznych ośrodków terapeutycznych jest dostosowanych do potrzeb często niejednorodnej i zmarginalizowanej populacji, ich przydatność w leczeniu osób z mniej poważnymi problemami, takich jak osoby zażywające pochodne konopi, jest dyskusyjna. Ustalenie odpowiednich kryteriów kierowania na leczenie oraz strategii działania jest kluczem do pomyślnego leczenia osób z problemami spowodowanymi zażywaniem pochodnych konopi. Brakujący element układanki W sprawozdaniu stwierdza się, że osoby leczone z powodu problemów związanych z zażywaniem pochodnych konopi w specjalistycznych placówkach stanowią niemały odsetek nowych zgłoszeń do leczenia i tworzą wyraźną podgrupę w obrębie populacji poddawanej leczeniu nie można nie zwrócić na to uwagi. Sprawozdanie pokazuje również, że chociaż intensywne zażywanie pochodnych konopi jest stosunkowo rzadko spotykane, powszechność zażywania narkotyku oznacza, że może on docierać do znacznej liczby młodych osób. Możliwe, że biorąc pod uwagę stan zdrowia publicznego, wpływ ten okaże się znaczący. Jednak mimo to wiele istotnych pytań pozostaje bez odpowiedzi i należy zauważyć, że nie wszystkie kraje dysponują danymi, które pozwalają na dokładną ocenę bieżącej sytuacji. Georges Estievenart mówi: Ustaliliśmy, że regularne zażywanie pochodnych konopi rośnie i skupiliśmy się na obawach dotyczących siły działania pochodnych konopi. Z badań klinicznych wiemy także, że osoby zażywające pochodne konopi mogą doświadczać poważnych i przewlekłych problemów zdrowotnych, podczas gdy inne osoby, eksperymentujące z tym narkotykiem, nie doznają żadnych długotrwałych uszczerbków na zdrowiu. Ale nadal brakuje nam decydującego fragmentu układanki, który pozwoliłby zrozumieć wpływ zmieniających się wzorów zażywania pochodnych konopi w UE na usługi lecznicze. Brakuje nam danych umożliwiających mierzenie stopnia, w jakim regularni użytkownicy doświadczają różnorakich problemów. A ta właśnie informacja miałaby rozstrzygające znaczenie dla opracowania, ukierunkowania oraz wdrożenia skutecznych metod reagowania publicznej służby zdrowia na problem zażywania najpopularniejszego w Europie narkotyku. CHOROBY WSPÓŁWYSTĘPUJĄCE Większość leczonych osób zażywających narkotyki ma problemy zdrowotne o podłożu psychicznym Zażywaniu narkotyków często towarzyszy szeroki wachlarz innych dolegliwości, takich jak choroby zakaźne (HIV, wirusowe zapalenie wątroby typu C) i problemy społeczne. o wiele mniej zauważalne są problemy psychiczne związane z nałogiem, co może komplikować prowadzanie leczenia. Według dziś publikowanego sprawozdania coraz większa i prawdopodobnie wzrastająca liczba obecnie leczonych osób zażywających narkotyki jest dotknięta chorobami współwystępującymi o podłożu psychicznym, tj. problemami umysłowymi występującymi równocześnie i wynikającymi z nadużywania substancji psychoaktywnych. Od 50% do 90% użytkowników narkotyków ma objawy zaburzeń osobowości, a około jednej piątej poważniejsze dolegliwości umysłowe. Jednak zarówno zakłady leczące uzależnienia, jak i zespoły psychiatryczne, nie potrafią systematycznie rozpoznać pacjentów z podwójną diagnozą. Dzieje się tak dlatego, że stan ten jest szczególnie trudny do zdiagnozowania. Uzależnienie narkotykowe oraz zachowania destrukcyjne często przesłaniają prawdziwe zaburzenia osobowości i dlatego syndromy psychiatryczne często są mylone z objawami wywołanymi przez Sprawozdanie roczne 2004 Zagadnienia wybrane 4

zażycie substancji. Przeszkodę stanowi również brak odpowiedniego przeszkolenia specjalistów. Psychiatrzy czy terapeuci uzależnień od narkotyków często nie są specjalistami w tej drugiej dziedzinie, a w konsekwencji nie przygotowani do zintegrowanego traktowania problemów pacjenta i radzenia sobie z chorobami współwystępującymi. W rezultacie pacjenci są często odsyłani od jednego do drugiego specjalisty (syndrom drzwi obrotowych ), co może zaburzyć leczenie, prowadzić do częstego przerywania terapii oraz poczucia frustracji zarówno u pacjenta, jak i u lekarza czy terapeuty. Sprawozdanie podkreśla potrzebę zintegrowanego, ustrukturyzowanego i opartego o indywidualne potrzeby leczonej osoby podejścia do pacjenta. W sprawozdaniu napisano, że W większości krajów działa tylko kilka wyspecjalizowanych zintegrowanych programów lub placówek zajmujących się pacjentami z podwójną diagnozą i nie są one w stanie sprostać zapotrzebowaniu na tego typu leczenie. Pewne postępy w szkoleniu specjalistów odnotowano we Włoszech i w Holandii, gdzie prowadzone są łączone kursy na temat chorób współwystępujących dla personelu placówek zdrowia psychicznego i ośrodków leczenia uzależnień. Inne kraje informują o szkoleniach wewnętrznych, ale wdrażanie ich jest przypadkowe i nierównomierne. Współpraca i koordynacja pomiędzy instytucjami na wszystkich etapach procesu terapeutycznego ma kluczowe znaczenie dla pomyślnego leczenia chorób współwystępujących i dla zapewnienia ciągłości pomiędzy opieką i obserwacją chorego po zakończeniu leczenia", mówi Georges Estievenart. Jest to proces czasochłonny oraz wymagający znacznych zasobów ludzkich i organizacyjnych, ale ostatecznie się opłaca. Obecnie Komisja Europejska przeprowadza badanie dotyczące świadczeń dla pacjentów z podwójną diagnozą w siedmiu europejskich szpitalach psychiatrycznych. Wyniki spodziewane są w roku 2005. EWALUACJA KRAJOWYCH STRATEGII ANTYNARKOTYKOWYCH Strategie antynarkotykowe rzetelniejsze niż dawniej Krajowe strategie antynarkotykowe w UE są teraz rzetelniejsze niż dawniej, jak stwierdza dziś publikowane sprawozdanie. Dwadzieścia dwa kraje (w tym Norwegia) utworzyły krajowe strategie antynarkotykowe i wiele z nich uczyniło z ich oceny sprawę pierwszej wagi w zakresie pomiaru wyników i zarządzania środkami finansowymi. W specjalnym rozdziale sprawozdania poświęconym ocenie krajowych strategii antynarkotykowych stwierdza się, że większość krajów obecnie ocenia sposób, w jaki wdrażane są działania, a niektóre z nich, np. Hiszpania, Francja, Irlandia i Portugalia, idą o krok dalej, próbując dokonać oceny skuteczności swojej polityki w obrębie problemu narkotykowego (ewaluacja wpływu). Polityczna wola prowadzenia działań popartych dowodami sama w sobie jest ważnym osiągnięciem. Jednak w praktyce mówi sprawozdanie nie ma wyraźnych przesłanek wskazujących na to, że kraje szacują wpływ swoich starań na zjawisko narkomanii. Trudno jest określić związki przyczynowe pomiędzy polityką a sytuacją narkotykową, gdyż obraz często zniekształcają czynniki socjoekonomiczne i szeroko pojęte czynniki społeczne. Eksperci zgodnie stwierdzają, że aby możliwe było poddanie krajowej strategii ocenie naukowej, jej cele muszą być wyrażone w przejrzysty, jednoznaczny i wymierny sposób z określeniem wskaźników służących do pomiaru osiągnięć. Jak dotychczas strategie niewielu krajów, np. Hiszpanii i Irlandii, opierają się na takich wskaźniki. Pomimo luk w wiedzy, w sprawozdaniu stwierdza się, że Upowszechnienie zwyczaju monitorowania oraz oceniania wzbogaciło wiedzę o problemie narkomanii w UE, w wyniku czego podmioty działające na tym polu są lepiej przygotowane do podejmowania świadomych decyzji Wiele projektów oraz specjalnych działań interwencyjnych podejmowanych w obszarze narkomanii zawiera już element oceny i jeśli obejmie się tym elementem wszystkie główne strategie, przyczyni się to stopniowo do dokonania pomiaru skuteczności europejskich krajowych strategii antynarkotykowych. Sprawozdanie roczne 2004 Zagadnienia wybrane 5

Uwagi: Notatki informacyjne w 20 językach oraz Sprawozdanie roczne, Biuletyn statystyczny, Streszczenia sytuacji krajowych i Sprawozdania krajowe Reitox można znaleźć pod adresem: http://annualreport.emcdda.eu.int http://emcdda.kpnqwest.pt ( 1 ) An overview of cannabis potency in Europe (Przegląd siły działania pochodnych konopi w Europie), EMCDDA Insights nr 6, 2004 r. Przegląd przygotował Dr Leslie A. King pod kierownictwem Paula Griffithsa i Chloé Carpentier z EMCDDA (do pobrania z: http://www.emcdda.eu.int). Informacje na temat siły działania produktów otrzymywanych z konopi indyjskich w krajach europejskich uzyskano z przeglądu literatury naukowej i technicznej dotyczącej tego tematu, sprawozdań Państw Członkowskich UE (dane zamieszczone w Standardowej Tabeli 14 w ramach ich uczestnictwa w europejskim systemie monitorowania narkotyków EMCDDA Reitox) oraz informacji uzyskanych za pomocą specjalnie opracowanego kwestionariusza wysłanego do wyznaczonych ekspertów z dziedziny medycyny sądowej, toksykologii i badań narkotykowych. W przeprowadzeniu badania pomagali eksperci z 13 krajów UE. Sprawozdanie roczne 2004 Zagadnienia wybrane 6