Europejska Aprobata Techniczna

INSTYTUT TECHNIKI BUDOWLANEJ PL 00-611 WARSZAWA ul. FILTROWA 1 tel.: (48 22) 825-04-71; (48 22) 825-76-55; fax: (48 22) 825-52-86; www.itb.pl Członek EOTA Europejska Aprobata Techniczna Nazwa handlowa Trade name Właściciel aprobaty Holder of approval Rodzaj i przeznaczenie wyrobu Generic type and use of construction products FF1 FF1 RAWLPLUG S.A. ul. Kwidzyńska 6 PL 51-416 Wrocław Polska Łączniki tworzywowe do wielopunktowych zamocowań niekonstrukcyjnych w podłoŝu betonowym i murowym Plastic anchors for multiple use in concrete and masonry for non-structural applications Termin waŝności Valid Zakład produkcyjny Manufacturing plant od from do to 26. 06. 2013 20. 12. 2017 Zakład produkcyjny nr 3 Manufacturing Plant no. 3 Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna zawiera This European Technical Approval contains 28 stron, w tym 12 Załączników 28 pages including 12 Annexes Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna zastępuje waŝną od 20.12.2012 do 20.12.2017 This European Technical Approval replaces waŝną od 20.12.2012 do 20.12.2017 Europejska Organizacja ds. Aprobat Technicznych European Organisation for Technical Approvals

Strona 2 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. I PODSTAWY PRAWNE I OGÓLNE WARUNKI UDZIELANIA EUROPEJSKICH APROBAT TECHNICZNYCH 1. Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna została wydana przez Instytut Techniki Budowlanej zgodnie z: Dyrektywą Rady 89/106/EWG z 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliŝenia ustaw i aktów wykonawczych Państw Członkowskich dotyczących wyrobów budowlanych 1, z poprawkami zawartymi w Dyrektywie Rady 93/68/EWG z 22 lipca 1993 2 ; ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych 3 ; rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 14 października 2004 r. w sprawie europejskich aprobat technicznych oraz polskich jednostek organizacyjnych upowaŝnionych do ich wydawania 4 ; Wspólnymi zasadami proceduralnymi składania wniosków, opracowywania i udzielania Europejskich Aprobat Technicznych, określonymi w załączniku do Decyzji Komisji 94/23/EC 5 ; Wytycznymi do europejskich aprobat technicznych Łączniki tworzywowe do wielopunktowych zamocowań niekonstrukcyjnych w podłoŝu betonowym i murowym, ETAG 020. 2. Instytut Techniki Budowlanej jest upowaŝniony do sprawdzania, czy są spełnione wymagania niniejszej Europejskiej. Sprawdzanie moŝe odbywać się w zakładzie produkcyjnym. NiezaleŜnie od tego odpowiedzialność za zgodność wyrobów z Europejską Aprobatą Techniczną i za ich przydatność do zamierzonego stosowania ponosi właściciel Europejskiej. 3. Prawa do niniejszej Europejskiej nie mogą być przenoszone na producentów, przedstawicieli producentów lub zakłady produkcyjne nie wymienione na stronie 1 niniejszej Europejskiej. 4. Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna moŝe być wycofana przez Instytut Techniki Budowlanej, w szczególności po informacji Komisji Europejskiej w trybie art. 5 ust. 1 Dyrektywy 89/106/EWG. 5. Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna moŝe być kopiowana, włączając w to środki przekazu elektronicznego, jedynie w całości. Publikowanie części dokumentu jest moŝliwe po uzyskaniu pisemnej zgody Instytutu Techniki Budowlanej. W tym przypadku na kopii powinna być podana informacja, Ŝe jest to fragment dokumentu. Teksty i rysunki w materiałach reklamowych nie mogą być sprzeczne z Europejską Aprobatą Techniczną. 6. Europejska Aprobata Techniczna jest wydawana przez jednostkę aprobującą w języku oficjalnym tej jednostki i w pełni odpowiada wersji uzgodnionej w ramach EOTA. Inne wersje językowe powinny zawierać informację, Ŝe są to tłumaczenia. 1 Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich Nr L. 40, 11.02.1989, p. 12 2 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Nr L. 220, 30.08.1993, p. 1 3 Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej Nr 92/2004, poz. 881 4 Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej Nr 237/2004, poz. 2375 5 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Nr L. 17, 20.01.1994, p. 34

Strona 3 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. II SZCZEGÓŁOWE WARUNKI DOTYCZĄCE EUROPEJSKIEJ APROBATY TECHNICZNEJ 1 Określenie wyrobów i zakresu ich stosowania 1.1 Określenie wyrobów Łączniki FF1 są łącznikami tworzywowymi złoŝonymi z tulei tworzywowej i śruby stalowej. Łączniki FF1-10K i FF1-10L pokazano w Załącznikach 1, 2, 3 i 4. Tuleje tworzywowe FF1 PP są wykonane z polipropylenu, a tuleje tworzywowe FF1 PA z poliamidu (Załącznik 3). Śruby stalowe są wykonane ze stali ocynkowanej lub ze stali nierdzewnej. Tuleja tworzywowa jest rozpierana poprzez wkręcenie śruby, która dociska tuleję do ścianek wywierconego otworu. Osadzone w podłoŝu łączniki pokazano w Załącznikach 4 i 5. 1.2 Zakres stosowania Łączniki są przeznaczone do wykonywania zamocowań spełniających wymagania bezpieczeństwa uŝytkowania w rozumieniu Wymagania Podstawowego nr 4 Dyrektywy 89/106/EEC, których zniszczenie oznacza powstanie warunków zagraŝających Ŝyciu ludzkiemu. Łączniki mogą być stosowane tylko do wielopunktowych zamocowań niekonstrukcyjnych w podłoŝu betonowym i murowym. PodłoŜe powinny stanowić elementy betonowe z betonu zwykłego zbrojonego lub niezbrojonego, klasy co najmniej C12/15 według normy EN 206-1 lub ściany murowe zgodnie z Załącznikiem 10. Łączniki mogą być stosowane w betonie zarysowanym lub niezarysowanym. Klasa zaprawy stosowanej w ścianach murowych nie powinna być niŝsza niŝ M 2,5 według normy EN 998-2. Przy wielopunktowym stosowaniu łączników zakłada się, Ŝe w przypadku znacznego poluzowania lub zniszczenia jednego z łączników, obciąŝenia mogą być przeniesione na łączniki sąsiednie nie powodując przy tym istotnych zmian w wymaganiach, jakie stawia się zamocowaniu w stanach granicznych nośności i uŝytkowania. W związku z tym, w projekcie zamocowania powinna być określona liczba n 1 punktów mocowania oraz liczba n 2 łączników stanowiących punkt mocowania. Ponadto powinno być ograniczone obciąŝenie obliczeniowe N Sd działające na punkt mocowania do wartości n 3 (kn). Wartość n 3 jest wartością graniczną obciąŝenia, poniŝej której zagwarantowana jest niezmieniona wytrzymałość i sztywność zamocowania, a poluzowanie lub zniszczenie jednego łącznika nie ma istotnego wpływu na przeniesienie wymaganych obciąŝeń. Następujące wartości graniczne dla n 1, n 2 i n 3 powinny być przyjęte: n 1 4; n 2 1 i n 3 4,5 kn albo n 1 3; n 2 1 i n 3 3,0 kn. Łączniki mogą być równieŝ stosowane w zamocowaniach podlegających wymaganiom w zakresie odporności ogniowej, według p. 4.2.1.2.

Strona 4 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Śruby stalowe łączników wykonane ze stali zwykłej, ocynkowanej mogą być stosowane tylko w suchych warunkach wewnętrznych. Śruby stalowe łączników wykonane ze stali nierdzewnej mogą być stosowane w konstrukcjach znajdujących się w suchych warunkach wewnętrznych, a takŝe w konstrukcjach znajdujących się w warunkach zewnętrznych, poddanych oddziaływaniu czynników atmosferycznych (wliczając w to oddziaływanie środowiska przemysłowego i morskiego) lub znajdujących się w warunkach wewnętrznych przy stałym zawilgoceniu, o ile nie występuje nadmierna agresywność korozyjna środowiska. Za czynniki, powodujące nadmierną agresywność korozyjną środowiska uwaŝa się ciągłe, następujące po sobie zanurzanie i wynurzanie z wody morskiej, systematyczne zalewanie wodą morską, obecność w powietrzu chloru z basenu krytego lub bardzo duŝe zanieczyszczenie chemiczne powietrza (np. w zakładach odsiarczania lub w tunelach drogowych, w których stosowane są preparaty do odladzania). Łączniki FF1 PP mogą być stosowane w następującym zakresie temperatur: od -20 o C do +40 o C (maksymalna temperatura długotrwała +24 o C i maksymalna temperatura krótkotrwała +40 o C). Łączniki FF1 PA mogą być stosowane w następującym zakresie temperatur: od -30 o C do +80 o C (maksymalna temperatura długotrwała +50 o C i maksymalna temperatura krótkotrwała +80 o C). Postanowienia niniejszej Europejskiej oparte są na załoŝeniu przewidywanego 50-letniego okresu uŝytkowania łącznika. ZałoŜenie dotyczące okresu uŝytkowania wyrobu nie moŝe być interpretowane jako gwarancja udzielana przez producenta lub jednostką aprobującą, ale jako informacja, która moŝe być wykorzystana przy wyborze odpowiedniego wyrobu, w związku z przewidywanym, ekonomicznie uzasadnionym okresem uŝytkowania obiektu. 2 Właściwości wyrobów i metody ich sprawdzania 2.1 Właściwości wyrobów Łączniki tworzywowe pokazano i opisano w Załącznikach 1 do 6. Właściwości materiałów oraz wymiary i tolerancje wymiarów łączników, nie podane w tych Załącznikach, powinny odpowiadać właściwościom, wymiarom i tolerancjom zawartym w dokumentacji technicznej 6 niniejszej Europejskiej. Parametry uwzględniane przy projektowaniu połączeń, wykonywanych z zastosowaniem łączników, podano w Załącznikach 7 do 10. KaŜdy łącznik powinien być oznakowany znakiem firmowym producenta, typem tulei oraz średnicą i długością tulei zgodnie z Załącznikami 1 do 3. Minimalna głębokość zakotwienia łączników FF1 jest pokazana na rysunkach w Załącznikach 4 i 5. Łączniki tworzywowe powinny być pakowane i dostarczane jako wyroby kompletne. 6 Dokumentacja techniczna niniejszej Europejskiej jest przechowywana w Instytucie Techniki Budowlanej i moŝe być udostępniona tylko jednostce notyfikowanej, uczestniczącej w procedurze oceny zgodności.

Strona 5 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. 2.2 Metody sprawdzania Oceny przydatności łączników tworzywowych do zamierzonego stosowania, z zachowaniem wymagań bezpieczeństwa uŝytkowania w rozumieniu Wymagania Podstawowego nr 4, dokonano zgodnie z Wytycznymi do europejskich aprobat technicznych Łączniki tworzywowe do wielopunktowych zamocowań niekonstrukcyjnych w podłoŝu betonowym i murowym, ETAG 020. Część 1: Zasady ogólne Część 2: Łączniki tworzywowe do stosowania w podłoŝu z betonu zwykłego Część 3: Łączniki tworzywowe do stosowania w podłoŝu murowym z elementów pełnych Część 4: Łączniki tworzywowe do stosowania w podłoŝu murowym z elementów drąŝonych lub perforowanych Część 5: Łączniki tworzywowe do stosowania w podłoŝu z autoklawizowanego betonu komórkowego (AAC) przy uwzględnieniu kategorii uŝytkowych a, b, c i d. Oprócz zapisów zawartych w ETA, związanych z substancjami niebezpiecznymi, mogą obowiązywać inne wymagania odnoszące się do wyrobów, dotyczące tego zagadnienia (np. transponowane europejskie prawodawstwo i prawa krajowe, regulacje i przepisy administracyjne). W celu przestrzegania warunków dyrektywy 89/106/EWG, wymagania te takŝe powinny być spełnione w kaŝdym przypadku, gdy mają zastosowanie. 3 Ocena zgodności i oznakowanie CE 3.1 System oceny zgodności Zgodnie z Decyzją 97/463/EG Komisji Europejskiej ma zastosowanie system 2+ oceny zgodności. System ten przewiduje: System 2+: deklarację zgodności wyrobu dokonaną przez producenta na podstawie: (a) Zadania producenta: (1) wstępne badanie typu wyrobu, (2) zakładowa kontrola produkcji, (3) badanie próbek wyrobu pobranych przez producenta w zakładzie produkcyjnym zgodnie z ustalonym planem badań. (b) Zadania jednostki notyfikowanej: (4) certyfikacja zakładowej kontroli produkcji na podstawie: wstępnej inspekcji zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji, ciągłego nadzoru, oceny i akceptacji zakładowej kontroli produkcji. 3.2 Zakres odpowiedzialności 3.2.1 Obowiązki producenta 3.2.1.1 Zakładowa kontrola produkcji

Strona 6 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Producent powinien mieć wdroŝony system zakładowej kontroli produkcji. Wszystkie elementy tego systemu, wymagania i postanowienia przyjęte przez producenta powinny być dokumentowane w sposób systematyczny w formie pisemnych zasad i procedur. System zakładowej kontroli produkcji powinien zapewniać zgodność wyrobu z Europejską Aprobatą Techniczną. Producent moŝe stosować wyłącznie materiały wymienione w dokumentacji technicznej Europejskiej. Zakładowa kontrola produkcji powinna być zgodna z planem kontroli 7, który stanowi część dokumentacji technicznej ETA. Plan kontroli został uzgodniony pomiędzy producentem i Instytutem Techniki Budowlanej, przy uwzględnieniu systemu zakładowej kontroli produkcji stosowanego przez producenta i jest przechowywany w Instytucie Techniki Budowlanej. Wyniki badań wykonanych w ramach zakładowej kontroli produkcji powinny być zapisywane i oceniane zgodnie z postanowieniami planu kontroli. 3.2.1.2 Inne obowiązki producenta Producent powinien, na podstawie umowy, zaangaŝować jednostkę posiadającą notyfikację w zakresie zadań określonych w p. 3.1, w celu podjęcia przez nią działań podanych w p. 3.2.2. W tym celu, plan kontroli, powołany w p. 3.2.1.1 i 3.2.2, powinien być udostępniony przez producenta jednostce notyfikowanej. Producent powinien sporządzić deklarację zgodności, stwierdzającą, Ŝe wyroby są zgodne z postanowieniami niniejszej Europejskiej. 3.2.2 Zadania jednostki notyfikowanej Jednostka notyfikowana powinna: przeprowadzić wstępną inspekcję zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji, realizować ciągły nadzór, ocenę i akceptację zakładowej kontroli produkcji zgodnie z ustalonym planem kontroli. Jednostka notyfikowana powinna przechowywać wyniki swoich działań, odnoszące się do powyŝszych zadań, w formie pisemnych raportów. Notyfikowana jednostka certyfikująca zaangaŝowana przez producenta powinna wydać certyfikat zgodności WE, który obejmuje certyfikację zakładowej kontroli produkcji, potwierdzającą zgodność z postanowieniami Europejskiej Aprobaty Technicznej. W przypadku, gdy postanowienia Europejskiej i planu kontroli nie są przestrzegane, notyfikowana jednostka certyfikująca powinna anulować certyfikat zgodności i niezwłocznie poinformować o tym Instytut Techniki Budowlanej. 3.3 Oznakowanie CE Oznakowanie CE powinno znajdować się na kaŝdym opakowaniu łączników tworzywowych. Symbolowi CE powinny towarzyszyć następujące informacje: numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, 7 Plan kontroli jest przechowywany w Instytucie Techniki Budowlanej i moŝe być udostępniony tylko jednostce notyfikowanej, uczestniczącej w procedurze oceny zgodności.

Strona 7 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. nazwa lub znak identyfikacyjny producenta (podmiotu prawnego odpowiedzialnego za produkcję), ostatnie dwie cyfry roku, w którym oznakowanie CE zostało umieszczone na wyrobie, numer certyfikatu WE zakładowej kontroli produkcji, numer ETA, numer ETAG, kategorie uŝytkowe a, b, c i d według ETAG 020. 4 ZałoŜenia, na podstawie których pozytywnie oceniono przydatność wyrobu do zamierzonego stosowania 4.1 Wytwarzanie Europejska Aprobata Techniczna jest wydana na podstawie dokumentacji, przechowywanej w Instytucie Techniki Budowlanej. Przed wprowadzeniem zmian dotyczących wyrobu lub jego procesu produkcyjnego niezbędne jest powiadomienie o tych zmianach Instytutu Techniki Budowlanej. Instytut Techniki Budowlanej zadecyduje, czy zmiany te są na tyle istotne, Ŝe Europejska Aprobata Techniczna i wydany na jej podstawie certyfikat zgodności WE utracą waŝność, a takŝe wskaŝe w takich przypadkach jakie zmiany powinny być w aprobacie uwzględnione i jakie dodatkowe oceny powinny być dostarczone. 4.2 MontaŜ łączników 4.2.1 Projekt zakotwień 4.2.1.1 Zasady ogólne Łączniki mogą być stosowane tylko do wielopunktowych zamocowań niekonstrukcyjnych. Przy wielopunktowym stosowaniu łączników zakłada się, Ŝe w przypadku znacznego poluzowania lub zniszczenia jednego z łączników, obciąŝenia mogą być przeniesione na łączniki sąsiednie nie powodując przy tym istotnych zmian w wymaganiach, jakie stawia się zamocowaniu w stanach granicznych nośności i uŝytkowania. W związku z tym, w projekcie zamocowania powinna być określona liczba n 1 punktów mocowania oraz liczba n 2 łączników stanowiących punkt mocowania. Ponadto powinno być ograniczone obciąŝenie obliczeniowe N Sd działające na punkt mocowania do wartości n 3 (kn). Wartość n 3 jest wartością graniczną obciąŝenia poniŝej której zagwarantowana jest niezmieniona wytrzymałość i sztywność zamocowania, a poluzowanie lub zniszczenie jednego łącznika nie ma istotnego wpływu na przeniesienie wymaganych obciąŝeń. Następujące wartości graniczne dla n 1, n 2 i n 3 powinny być przyjęte: n 1 4; n 2 1 i n 3 4,5 kn albo n 1 3; n 2 1 i n 3 3,0 kn. Akceptacja przydatności łączników do zamierzonego stosowania powinna uwzględniać poniŝsze wymagania:

Strona 8 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. projekt zamocowania powinien być opracowany zgodnie z Wytycznymi do europejskich aprobat technicznych ETAG 020 Łączniki tworzywowe do wielopunktowych zamocowań niekonstrukcyjnych w podłoŝu betonowym i murowym, Załącznik C i autoryzowany przez uprawnionego projektanta z doświadczeniem w technice zakotwień. Ta metoda projektowania ma zastosowanie do łączników tworzywowych poddanych działaniu obciąŝeń statycznych lub quasi-statycznych w postaci sił rozciągających, ścinających, równocześnie działających sił rozciągających i ścinających lub momentów zginających; nie jest stosowana w przypadku łączników tworzywowych obciąŝonych siłami ściskającymi oraz w przypadkach działania obciąŝeń zmęczeniowych, o charakterze udarowym lub sejsmicznych, obliczenia sprawdzające i dokumentacja rysunkowa powinny być sporządzone z uwzględnieniem obciąŝeń działających na zakotwienia, rodzaju i wytrzymałości materiału podłoŝa, wymiarów i odpowiednich tolerancji mocowanych elementów. MoŜna przyjąć, Ŝe obciąŝenie ścinające działa na łącznik bez mimośrodu, jeŝeli spełnione są oba następujące warunki: element mocowany wykonany jest z metalu i przylega do podłoŝa bez warstwy pośredniej lub poprzez warstwę wyrównawczą zaprawy o grubości nie większej niŝ 3 mm, element mocowany przylega do łącznika na całej swojej grubości (z tego powodu średnica otworu elementów mocowanych d f powinna być równa lub mniejsza od średnicy podanej w Tablicy 3, w Załączniku 7). JeŜeli te dwa warunki nie są spełnione to wartość mimośrodu oblicza się zgodnie z ETAG 020, Załącznik C. Wartości charakterystyczne momentów zginających podano w Tablicy 4, w Załączniku 7. 4.2.1.2 Nośności w betonie (kategoria uŝytkowa a ) Nośności charakterystyczne zamocowań łączników osadzonych w podłoŝu betonowym podano w Tablicy 5, w Załączniku 7 i w Tablicy 6, w Załączniku 8. Łączniki mogą być stosowane zarówno w betonie niezarysowanym jak i w zarysowanym. Na podstawie Raportu Technicznego EOTA TR 020 Ocena zakotwień w betonie w zakresie odporności ogniowej moŝna przyjąć, Ŝe odporność ogniowa zamocowań systemów elewacyjnych z zastosowaniem łączników FF1 jest nie niŝsza niŝ 90 minut (R90) pod warunkiem, Ŝe obciąŝenie dopuszczalne [F Rk / (γ M γ F )] (z wyjątkiem stale działającego obciąŝenia osiowego, rozciągającego) jest nie większe niŝ 0,8 kn. 4.2.1.3 Nośności w murze z elementów pełnych (kategoria uŝytkowa b ) Nośności charakterystyczne zamocowań łączników osadzonych w podłoŝu murowym z elementów pełnych podano w Tablicy 9, w Załączniku 10. Podane wartości nie są zaleŝne od kierunku obciąŝenia (rozciąganie, ścinanie lub jednoczesne rozciąganie i ścinanie) i od rodzaju zniszczenia. Podane w Załączniku 10 nośności charakterystyczne zamocowań łączników w podłoŝu murowym z elementów pełnych mogą być stosowane tylko wtedy, gdy podłoŝe jest wykonane z elementów wymienionych w tym Załączniku lub z elementów charakteryzujących się większą wytrzymałością na ściskanie lub większymi wymiarami. JeŜeli podłoŝe jest wykonane z elementów o mniejszych wymiarach lub jest wykonane z uŝyciem zaprawy o niŝszej wytrzymałości, to nośności

Strona 9 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. charakterystyczne zamocowań łączników powinny być określone na podstawie badań, wykonanych na placu budowy zgodnie z p. 4.2.3. 4.2.1.4 Nośności w murze z elementów otworowych lub perforowanych (kategoria uŝytkowa c ) Podane w Załączniku 10 nośności charakterystyczne zamocowań łączników w podłoŝu murowym z elementów otworowych lub perforowanych mogą być stosowane tylko wtedy, gdy podłoŝe jest wykonane z elementów, dla których materiał wyjściowy, wymiary, wytrzymałość na ściskanie i rozmieszczenie otworów są zgodne z tym Załącznikiem. Podane w Załączniku 10 nośności nie zaleŝą od kierunku działania obciąŝenia (rozciąganie, ścinanie, jednoczesne rozciąganie i ścinanie) i od rodzaju zniszczenia oraz zostały określone dla głębokości zakotwienia h nom (Tablica 3, Załącznik 7). Wpływ większych głębokości zakotwienia h nom oraz wpływ wykonania podłoŝa z elementów charakteryzujących się innym niŝ podano w Załączniku 10 materiałem wyjściowym, wymiarami, wytrzymałością na ściskanie lub rozmieszczeniem otworów powinien być uwzględniony na podstawie badań, wykonanych na placu budowy zgodnie z p. 4.2.3. 4.2.1.5 Nośność w murze z elementów z autoklawizowanego betonu komórkowego (AAC), (kategoria uŝytkowa d ) Nośności charakterystyczne zamocowań łączników osadzonych w podłoŝu murowym z elementów z autoklawizowanego betonu komórkowego podano w Tablicy 9, w Załączniku 10. Podane wartości nie są zaleŝne od kierunku obciąŝenia (rozciąganie, ścinanie lub jednoczesne rozciąganie i ścinanie) i od rodzaju zniszczenia. Łączniki nie powinny być osadzane i stosowane w nasyconym wodą betonie komórkowym. 4.2.1.6 Warunki dotyczące metod projektowania w przypadku podłoŝy murowych z elementów pełnych, otworowych lub perforowanych oraz w elementach z autoklawizowanego betonu komórkowego. Klasa wytrzymałości zaprawy powinna być nie mniejsza niŝ M 2,5 zgodnie z normą EN 998-2. Nośność charakterystyczna F Rk pojedynczego łącznika tworzywowego moŝe być uwzględniona w nośności grupy dwóch lub czterech łączników tworzywowych pod warunkiem zachowania minimalnych rozstawów pomiędzy łącznikami s min. Odległość pomiędzy pojedynczymi łącznikami tworzywowymi w grupie lub pomiędzy grupami łączników s nie powinna być mniejsza niŝ 250 mm. JeŜeli spoiny pionowe w ścianie są niewypełnione zaprawą, wtedy nośność obliczeniowa N Rd powinna być ograniczona do 2,0 kn, co zapewni, Ŝe pojedynczy element ścienny nie zostanie wyrwany. To ograniczenie moŝe być pominięte, jeŝeli spoiny pionowe są wypełnione zaprawą lub elementy ścienne połączone są między sobą w inny sposób. JeŜeli spoiny w ścianie nie są widoczne, nośność charakterystyczną F Rk naleŝy zmniejszyć stosując współczynnik α j = 0,5. JeŜeli spoiny w ścianie są widoczne (np. ściana nieotynkowana) trzeba wziąć pod uwagę co następuje: nośność charakterystyczną F Rk moŝna przyjąć tylko wtedy, jeŝeli spoiny w ścianie są wypełnione zaprawą,

Strona 10 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. jeŝeli spoiny w ścianie nie są wypełnione zaprawą, wtedy nośność charakterystyczną F Rk moŝna przyjąć, jeŝeli odległość łącznika od spoiny pionowej c min jest zachowana; jeŝeli odległość ta nie jest zachowana, to nośność charakterystyczną F Rk naleŝy zmniejszyć stosując współczynnik α j = 0,5. 4.2.1.7 Minimalne grubości elementów podłoŝa, odległości od krawędzi i rozstawy łączników Minimalne grubości elementów podłoŝa, odległości od krawędzi i rozstawy łączników w zaleŝności od rodzaju materiału podłoŝa podano w Tablicach 8 i 11, w Załącznikach 9 i 12. 4.2.1.8 Przemieszczenia Przemieszczenia wywołane obciąŝeniami rozciągającymi (siły wyrywające) i ścinającymi w betonie i w podłoŝu murowym podano w Tablicy 7, w Załączniku 8 i w Tablicy 10, w Załączniku 11. 4.2.2 MontaŜ łączników Poprawność zastosowania łączników tworzywowych moŝna załoŝyć tylko w przypadku, jeŝeli spełnione są następujące warunki dotyczące montaŝu: łączniki są osadzane przez odpowiednio wyszkolony personel, pod nadzorem osoby upowaŝnionej, stosowane są wyłącznie oryginalne łączniki dostarczone w kompletach przez producenta, łączniki są osadzane zgodnie z zaleceniami producenta, z zastosowaniem narzędzi wymienionych w niniejszej Europejskiej Aprobacie Technicznej, sprawdzona jest, przed wykonaniem połączeń, zgodność parametrów podłoŝa, w którym mają być osadzone łączniki z parametrami podłoŝa, zastosowanego w badaniach, na podstawie których określono nośności charakterystyczne połączeń, nadzorowany jest sposób wiercenia (otwory w podłoŝu murowym z elementów otworowych lub perforowanych oraz w elementach z autoklawizowanego betonu komórkowego powinny być wiercone wiertarką obrotową ; inne sposoby wiercenia mogą być stosowane, jeŝeli wyniknie to z badań wykonanych zgodnie z p. 4.2.3), łączniki są osadzane w taki sposób, aby nie zniszczyć występującego w podłoŝu zbrojenia, otwory w podłoŝu są czyszczone z tzw. urobku, w przypadku powtórnego wiercenia nowy otwór jest usytuowany w odległości równej co najmniej dwóm głębokościom pierwszego otworu lub w odległości mniejszej, jeŝeli pierwszy otwór wypełniono zaprawą o duŝej wytrzymałości, plastikowa tuleja wprowadzana jest do otworu lekkimi uderzeniami młotka i śruba jest wkręcana na długość e (Tablica 3, Załącznik 7), temperatura w czasie osadzania łącznika jest wyŝsza niŝ 0 C (dotyczy to temperatury łącznika i podłoŝa), łączniki nie są wystawione na działanie promieniowania słonecznego (promieniowanie UV) dłuŝej niŝ 6 tygodni.

Strona 11 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. 4.2.3 Badania na placu budowy zgodnie z ETAG 020, Załącznik B 4.2.3.1 Zasady ogólne 4.2.3.2 MontaŜ W przypadku braku krajowych wymagań nośność charakterystyczna zamocowania łącznika tworzywowego moŝe być określona na podstawie badań wykonanych na placu budowy, zgodnie z p. 4.2.3, jeŝeli podłoŝe jest wykonane z elementów tego samego typu, jakie podano w Załączniku 10. Ww. badania na placu budowy mogą być wykonywane w przypadkach podłoŝy z elementów ściennych pełnych, otworowych, perforowanych oraz z elementów z autoklawizowanego betonu komórkowego. Badania na placu budowy mogą być równieŝ wykonane, jeŝeli stosowana jest inna metoda wiercenia otworów, niŝ metoda wymieniona w Załączniku 10. Nośności charakterystyczne zamocowań łączników tworzywowych powinny być określone w co najmniej 15 próbach na wyrywanie siłą osiową z podłoŝa, wykonanych na placu budowy. Te same badania mogą być wykonane w laboratorium, w warunkach odpowiadających warunkom na placu budowy. Wykonanie i ocena badań, jak równieŝ opracowanie wyników oraz określenie nośności charakterystycznych, powinno być przeprowadzone przez osobę kompetentną pod nadzorem osoby odpowiedzialnej za prowadzenie robót na budowie. Ilość i usytuowanie badanych łączników tworzywowych powinno być dostosowane do specyfiki obiektu i przykładowo, liczba łączników powinna być zwiększona w przypadku występowania w obiekcie trudno dostępnych i duŝych powierzchni, w taki sposób aby uzyskać niezbędne informacje o nośnościach charakterystycznych połączeń. Badania powinny brać pod uwagę najbardziej niekorzystne warunki wykonania. Łączniki tworzywowe do badań powinny być osadzone w podłoŝu (odpowiednio przygotowany otwór, wiertarka, jaka ma być zastosowana, wiertło, grubość warstwy mocowanej) w taki sposób, aby rozstawy łączników oraz ich odległości od krawędzi podłoŝa były równe rozstawom i odległościom przyjętym w projekcie. W zaleŝności od rodzaju wiertarki naleŝy uŝyć wiertła udarowo-młotkowego lub udarowo-obrotowego zgodnie z ISO 5468. Następujące średnice ostrza wiertła (nowego dla kaŝdego badania) powinny być zastosowane: d cut,m = 10,25 mm < d cut 10,45 mm = d cut,max. 4.2.3.3 Przeprowadzenie badań Siłownik uŝyty do badań powinien zapewniać stałe i powolne zwiększanie obciąŝenia, kontrolowane przez kalibrowane urządzenie do pomiaru siły. ObciąŜenie powinno działać prostopadle do płaszczyzny podłoŝa i powinno być przyłoŝone do łącznika w sposób przegubowy. Podpory siłownika nie powinny obciąŝać podłoŝa w taki sposób, aby moŝliwe było jego uszkodzenie. W związku z tym nie powinny być usytuowane w bliŝszej odległości od łącznika niŝ 150 mm. ObciąŜenie powinno narastać w sposób ciągły, tak aby pełna wartość osiągnąć po około 1 minucie. ObciąŜenie powinno być mierzone aŝ do osiągnięcia przez połączenie stanu granicznego nośności (N 1 ). 4.2.3.4 Raport z badań Raport z badań powinien zawierać wszystkie informacje, które są potrzebne do określenia nośności zamocowań badanych łączników. Powinien być przekazany

Strona 12 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. osobie odpowiedzialnej za wykonanie projektu zamocowania i włączony do dokumentacji wykonawczej obiektu. Wymagane są co najmniej następujące dane: nazwa wyrobu, miejsce budowy, właściciel obiektu, data i miejsce badań, temperatura powietrza, rodzaj siłownika, rodzaj elementu, który ma być mocowany, podłoŝe murowe (typ elementu podłoŝa, klasa wytrzymałości, wymiary elementów, rodzaj zaprawy), wizualna ocena muru (wypełnienie i regularność spoin), tuleja tworzywowa i śruba, rozmiar średnicy wiertła, pomierzony przed i po wierceniu (w przypadku, gdy nie zastosowano nowego wiertła), wyniki badań zawierające wartości N 1, rodzaj zniszczenia, nazwisko i podpis osoby przeprowadzającej lub nadzorującej badania. 4.2.3.5 Ocena wyników badań Nośność charakterystyczną N Rk1 określa się na podstawie wartości pomierzonej N 1 w następujący sposób: F Rk1 = 0,5 N 1 Nośność charakterystyczna F Rk1 powinna być równa lub niŝsza od nośności charakterystycznej F Rk podanej w ETA dla podobnej konstrukcji murowej (z cegieł lub z elementów ściennych). N 1 = wartość średnia z pięciu najmniejszych, pomierzonych obciąŝeń niszczących. W przypadku braku krajowych uregulowań częściowy współczynnik bezpieczeństwa do obliczania nośności zamocowania łącznika tworzywowego w podłoŝu murowym powinien być przyjmowany γ M = 2,5. 5 Zalecenia dla producenta 5.1 Odpowiedzialność producenta Producent jest zobowiązany zapewnić uŝytkownikom dostępność informacji zawartych w postanowieniach szczegółowych podanych w p. 1, 2, 4.2.1, 4.2.2 i 5 oraz w Załącznikach. Informacje te mogą zostać sporządzone w formie kopii odpowiednich fragmentów Europejskiej. Dodatkowo wszystkie dane dotyczące montaŝu powinny być zamieszczone w sposób czytelny na opakowaniu i/lub w załączonej instrukcji, jeśli to moŝliwe z odpowiednimi rysunkami. Minimalne wymagane dane obejmują: rodzaj podłoŝa, w którym mogą być stosowane łączniki, średnią temperaturę podłoŝa podczas osadzania łącznika, średnicę wiertła, minimalną, efektywną głębokość zakotwienia,

Strona 13 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. minimalną głębokość otworu, informacje na temat sposobu montaŝu, identyfikację partii wyrobów. Wszystkie dane powinny być przedstawione w sposób czytelny. 5.2 Zalecenia dotyczące pakowania, transportu i przechowywania Łączniki powinny być pakowane i dostarczane w kompletach. Łączniki powinny być przechowywane w normalnych warunkach klimatycznych, w oryginalnych opakowaniach. Przed montaŝem łączniki nie powinny być naraŝone ani na nadmierne wysuszenie, ani na działanie mrozu. W imieniu Instytutu Techniki Budowlanej Jan Bobrowicz Dyrektor ITB

Strona 14 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. FF1 Załącznik 1 Łącznik FF1-10K

Strona 15 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. FF1 Załącznik 2 Łącznik FF1-10L

Strona 16 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. rozmiar OZNAKOWANIE: materiał Poliamid (PA), kolor niebieski lub szary Polipropylen (PP), kolor szary FF1 Załącznik 3 Oznakowanie łącznika

Strona 17 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Przeznaczenie Mocowanie w podłoŝu betonowym i w róŝnych rodzajach podłoŝy murowych Oznaczenia d(d o ) = średnica tulei (średnica wierconego otworu) h nom h 1 h t fix d f = całkowita głębokość zakotwienia łącznika tworzywowego w podłoŝu (głębokość zakotwienia 50 lub 70 mm, patrz Tablica 3) = głębokość (w najgłębszym miejscu) otworu wierconego w podłoŝu (głębokość zakotwienia 50 lub 70 mm, patrz Tablica 3) = grubość elementu (ściany) = grubość mocowanego elementu (głębokość zakotwienia 50 lub 70 mm, patrz Tablica 3) = średnica otworu w mocowanym elemencie FF1 Załącznik 4 Przeznaczenie łącznik FF1-10K

Strona 18 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Przeznaczenie Mocowanie w podłoŝu betonowym I w róŝnych rodzajach podłoŝy murowych Oznaczenia d(d o ) = średnica tulei (średnica wierconego otworu) h nom h 1 h t fix d f = całkowita głębokość zakotwienia łącznika tworzywowego w podłoŝu (głębokość zakotwienia 50 lub 70 mm, patrz Tablica 3) = głębokość (w najgłębszym miejscu) otworu wierconego w podłoŝu (głębokość zakotwienia 50 lub 70 mm, patrz Tablica 3) = grubość elementu (ściany) = grubość mocowanego elementu (głębokość zakotwienia 50 lub 70 mm, patrz Tablica 3) = średnica otworu w mocowanym elemencie FF1 Załącznik 5 Przeznaczenie łącznik FF1-10L

Strona 19 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Tablica 1: Oznaczenia łączników i wymiary Oznaczenie łącznika Tuleja łącznika 1) d nom l a, nom l s, min Śruba l g, min d s FF1-10K 080 9,8 ±0,1 80 ±1,0 89 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10K 100 9,8 ±0,1 100 ±1,0 109 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10K 120 9,8 ±0,1 120 ±1,0 129 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10K 140 9,8 ±0,1 140 ±1,0 149 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10K 160 9,8 ±0,1 160 ±1,0 169 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10K 200 9,8 ±0,1 200 ±1,5 209 ±1,5 75 ±3,0 7-0,5 FF1-10K 240 9,8 ±0,1 240 ±1,5 249 ±1,5 75 ±3,0 7-0,5 FF1-10K 300 9,8 ±0,1 300 ±1,5 309 ±1,5 75 ±3,0 7-0,5 FF1-10L 080 9,8 ±0,1 80 ±1,0 87 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10L 100 9,8 ±0,1 100 ±1,0 107 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10L 120 9,8 ±0,1 120 ±1,0 127 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10L 140 9,8 ±0,1 140 ±1,0 147 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10L 160 9,8 ±0,1 160 ±1,0 167 ±1,0 75 ±1,5 7-0,5 FF1-10L 200 9,8 ±0,1 200 ±1,5 207 ±1,5 75 ±3,0 7-0,5 FF1-10L 240 9,8 ±0,1 240 ±1,5 247 ±1,5 75 ±3,0 7-0,5 FF1-10L 300 9,8 ±0,1 300 ±1,5 307 ±1,5 75 ±3,0 7-0,5 1) Łączniki (tuleje tworzywowe i śruby) powinny być pakowane i dostarczane w kompletach (porównaj z p. 2.1) Tablica 2: Materiały Element FF1 PP Materiał FF1 PA Tuleja łącznika Polipropylen, kolor szary Poliamid, PA6, kolor szary lub niebieski Śruba Stal w klasie własności mechanicznych 4.8 według normy EN ISO 898-1 (f y,k 415 MPa, f u,k 520 MPa) ocynkowana, grubość ocynku 5 µm zgodnie z normą EN ISO 4042 lub stal nierdzewna gatunku 1,4578 zgodnie z normą EN 10088 (f y,k 380 MPa, f u,k 600 MPa) FF1 Załącznik 6 Oznaczenie łączników, wymiary i materiały

Strona 20 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Tablica 3: Parametry montaŝowe Oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) FF1 PA (50) FF1 PA (70) FF1 PP (50) FF1 PP (70) Nominalna średnica wierconego otworu d o = 10 10 10 10 Średnica ostrza wiertła d cut 10,45 10,45 10,45 10,45 Głębokość wierconego otworu w najgłębszym miejscu Całkowita głębokość zakotwienia łącznika tworzywowego w podłoŝu Średnica otworu w mocowanym elemencie Minimalna grubość mocowanego elementu Maksymalna grubość mocowanego elementu h 1 h nom d f t fix, min t fix, max 60 80 60 80 50 70 50 70 10 10,5 10 10,5 10 10,5 10 10,5 1 1 1 1 250 230 250 230 Temperatura osadzania [ C] 0 20 C 0 20 C 0 20 C 0 20 C Temperatura zastosowania [ C] -30 80 C -30 80 C -20 50 C -20 50 C Tablica 4: Charakterystyczne momenty zginające śrub w przypadku podłoŝa betonowego Oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) FF1 PP (50) FF1 PP (70) FF1 PA (50) Charakterystyczny moment zginający M Rk,s [Nm] 13,96 1) (16,10) 2) 13,96 1) (16,10) 2) 13,96 1) (16,10) 2) Częściowy współczynnik bezpieczeństwa ϒ Ms 3) 1,25 (1,59) 1,25 (1,59) 1,25 (1,59) 1) stal ocynkowana 2) stal nierdzewna 3) w przypadku braku krajowych uregulowań Tablica 5: Nośności charakterystyczne śrub w przypadku podłoŝa betonowego, zniszczenie elementu rozporowego (śruby) Oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) FF1 PP (50) FF1 PP (70) FF1 PA (50) Nośność charakterystyczna na rozciąganie N Rk,s [kn] 13,08 1) (15,09) 2) 13,08 1) (15,09) 2) 13,08 1) (15,09) 2) Częściowy współczynnik bezpieczeństwa ϒ Ms 3) 1,5 1) (1,9) 2) 1,5 1) (1,9) 2) 1,5 1) (1,9) 2) Nośność charakterystyczna na ścinanie V Rk,s [kn] 7,62 1) (8,79) 2) 7,62 1) (8,79) 2) 7,62 1) (8,79) 2) Częściowy współczynnik bezpieczeństwa ϒ Ms 3) 1,25 1) (1,59) 2) 1,25 1) (1,59) 2) 1,25 1) (1,59) 2) 1) stal ocynkowana 2) stal nierdzewna 3) w przypadku braku krajowych uregulowań FF1 Załącznik 7 Parametry montaŝowe, nośności charakterystyczne śrub

Strona 21 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Tablica 6: Nośności charakterystyczne w przypadku podłoŝa betonowego, zniszczenie poprzez wyrwanie (tuleja tworzywowa) Oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) Zakres temperatur Beton zwykły C16/20 FF1 PP (50) FF1 PP (70) FF1 PA (50) 1) 0 20 o C -20 50 o C 0 20 o C -20 50 o C 0 20 o C -30 80 o C Nośność charakterystyczna N Rk, p [kn] 0,9 1,2 1,5 Częściowy współczynnik bezpieczeństwa 2) ϒ Mc 1,8 Beton zwykły C12/15 Nośność charakterystyczna N Rk, p [kn] 0,5 0,9 0,9 Częściowy współczynnik 2) 1,8 bezpieczeństwa ϒ Mc Zniszczenie łącznika poprzez zniszczenie stoŝka betonowego i poprzez rozłupanie w przypadku pojedynczego łącznika i grupy łączników ObciąŜenie wyrywające 3) c c N N Rk, c =, 2 1,5 ef 7 fck, cube h = N Rk, p c c ObciąŜenie ścinajace 3) V Rk c 1 c 2 f ck,cube cr, N, c = 0,45 dnom ( hnom dnom ) 0,2 cr, N z: h 1,5 ef c c cr, N = 7,2 1 Rk, p f ck, cube 0,5 0,5 0,5 1,5 c2 h, 1 1,5 1 1,5 c 2 ck cube c z: 1 c c 1 1,5 c1 f 0,5 h 1 1,5 c1 Odległość łącznika od krawędzi w kierunku działania obciąŝenia Odległość łącznika od krawędzi w kierunku prostopadłym do kierunku działania obciąŝenia Nominalna wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie (oznaczana na próbce sześciennej) określana dla klasy betonu nie wyŝszej niŝ C50/60 Częściowy współczynnik 2) ϒ bezpieczeństwa Mc 1) kolor szary i niebieski 2) w przypadku braku krajowych uregulowań 3) naleŝy zastosować metodę projektowania według ETAG 020, Załącznik C Tablica 7: Przemieszczenia wywołane siłami wyrywającymi i ścinającymi 1), 2) w przypadku podłoŝa betonowego Oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) F [kn] ObciąŜenie wyrywające δ NO δ N F [kn] 1,8 ObciąŜenie ścinające δ NO δ N FF1 PP (50) 0,36 0,38 0,30 0,51 0,11 0,16 FF1 PP (70) 0,47 0,55 0,21 0,51 0,11 0,16 FF1 PA (50) 3) 0,59 0,26 0,16 0,85 0,07 0,11 1) obowiązuje dla dowolnego zakresu temperatury 2) wartości pośrednie naleŝy określać na drodze interpretacji 3) kolor szary i niebieski FF1 Załącznik 8 Nośności charakterystyczne w przypadku podłoŝa betonowego (kategoria uŝytkowa a), przemieszczenia

Strona 22 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Tablica 8: Minimalne grubości podłoŝa, odległości od krawędzi i rozstawy łączników w przypadku podłoŝa betonowego Oznaczenia łącznika PodłoŜe h min c cr, N c min s min FF1 PP Beton zwykły C16/20 100 70 60 60 Beton zwykły C12/15 100 100 85 85 FF1 PA 1) Beton zwykły C16/20 100 90 80 90 Beton zwykły C12/15 100 125 115 125 1) kolor szary i niebieski Schemat rozmieszczenia łączników w podłoŝu betonowym FF1 Minimalne grubości podłoŝa, odległości od krawędzi i rozstawy łączników w przypadku podłoŝa betonowego Załącznik 9

Strona 23 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Tablica 9: Nośności charakterystyczne w przypadku podłoŝy murowych F Rk PodłoŜe /oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) Klasa gęstości objętościowej [kg/dm 3 ] Klasa wytrzymałości na ściskanie [N/mm 2 ] Obraz podłoŝa Metoda wiercenia F Rk 1) [kn] FF1 PP (50) Cegły ceramiczne, pełne HD 2) > 1,80 50 z udarem 1,2 Cegły wapienno-piaskowe, pełne HD 3) > 1,90 30 FF1 PP (70) Cegły ceramiczne, pełne HD 2) >1,80 50 z udarem z udarem 0,9 2,5 Cegły ceramiczne, drąŝone 4) > 0,60 7,5 0,3 Cegły ceramiczne, perforowane 5) > 0,91 15 0,6 Cegły ceramiczne, perforowane 6) > 0,90 12 Silikatowe bloki kanałowe 7) > 1,60 20 0,5 0,75 Elementy otworowe z betonu na kruszywie lekkim 8) > 0,80 2 0,3 Cegły ceramiczne, perforowane 9) > 0,80 15 0,5 Cegły ceramiczne, perforowane 10) > 0,80 15 0,6 FF1 Nośność charakterystyczna w przypadku podłoŝy murowych (kategorie uŝytkowe b, c i d) Załącznik 10

Strona 24 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Ciąg dalszy Tablicy 9 PodłoŜe /oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) Klasa gęstości objętościowej [kg/dm 3 ] Klasa wytrzymałości na ściskanie [N/mm 2 ] Obraz podłoŝa Metoda wiercenia F Rk 1) [kn] FF1 PA (50) 11) Cegły wapienno-piaskowe, pełne HD 4) > 1,90 30 z udarem 1,2 FF1 PA (70) 11) Cegły ceramiczne, pełne HD 2) > 1,80 50 z udarem 4,5 Cegły ceramiczne, drąŝone 4) > 0,60 7,5 0,6 Cegły ceramiczne, perforowane 5) > 0,91 15 0,6 Cegły ceramiczne, perforowane 6) > 0,90 12 Silikatowe bloki kanałowe 7) > 1,60 20 0,6 2,0 Elementy otworowe z betonu na kruszywie lekkim 8) > 0,80 2 0,6 Cegły ceramiczne, perforowane 9) > 0,80 15 0,9 Cegły ceramiczne, perforowane 10) > 0,80 15 0,9 FF1 Nośność charakterystyczna w przypadku podłoŝy murowych (kategorie uŝytkowe b, c i d) Załącznik 10

Strona 25 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Ciąg dalszy Tablicy 9 PodłoŜe / oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) Klasa gęstości objętościowej [kg/dm 3 ] Klasa wytrzymałości na ściskanie [N/mm 2 ] Obraz podłoŝa Metoda wiercenia F Rk 1) [kn] FF1 PP (70) Autoklawizowany beton > 0,35 2 komórkowy AAC 2 12) Autoklawizowany beton > 0,65 6 komórkowy AAC 6 12) FF1 PA (70) 12) Autoklawizowany beton > 0,35 2 komórkowy AAC 2 12) Autoklawizowany beton > 0,65 6 komórkowy AAC 6 12) 0,4 0,9 0,3 0,9 Częściowy współczynnik bezpieczeństwa ϒ Mn 13) 2,5 / 2,0 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 9) 10) 11) 12) 13) Nośność charakterystyczna F Rk w przypadku wyrywania, ścinania lub łącznego działania wyrywania ze ścinaniem. Nośność charakterystyczna odnosi się do przypadku pojedynczego łącznika lub do grupy dwóch lub czterech łączników, rozstawionych w odstępach większych lub równych wartościom minimalnym s min zgodnie z Tablicą 11 w Załączniku 12. NaleŜy przy tym uwzględnić specyficzne warunki dotyczące metod projektowania (p. 4.2.1.5 ). Zgodnie z normą EN 771-1 Zgodnie z normą EN 771-2 Na przykład cegły ceramiczne, drąŝone Optibrick według normy EN 771-1 Na przykład cegły ceramiczne, perforowane Doppio Uni według normy EN 771-1 Na przykład cegły ceramiczne, perforowane HLZ 12 według normy EN 771-1 Na przykład silikatowe bloki kanałowe KSL 6DF według normy DIN 106 i EN 771-2 Na przykład elementy otworowe z betonu na kruszywie lekkim Hbl według normy EN 771-3 Na przykład cegły ceramiczne, perforowane MAX zgodnie według normy EN 771-1 Na przykład cegły ceramiczne, perforowane PW25 według normy EN 771-1 Kolor szary i niebieski Według normy EN 771-4 Częściowy współczynnik bezpieczeństwa ϒ Mm = 2,5 w przypadku elementów murowych i ϒ MAAC = 2,0 w przypadku autoklawizowanego betonu komórkowego, o ile nie ma krajowych uregulowań. FF1 Nośność charakterystyczna w przypadku podłoŝy murowych (kategorie uŝytkowe b, c i d) Załącznik 10

Strona 26 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Tablica 10: Przemieszczenia wywołane obciąŝeniami wyrywającymi i ścinającymi w podłoŝach murowych PodłoŜe / oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) FF1 PP (50) ObciąŜenie wyrywające F [kn] δ NO δ N ObciąŜenie ścinające F [kn] δ NO δ N Cegły ceramiczne pełne HD 1) 0,34 0,16 0,32 0,34 0,28 0,42 Cegły wapienno-piaskowe, pełne 2) 0,26 0,34 0,68 0,26 0,22 0,33 HD FF1 PP (70) Cegły ceramiczne pełne HD 1) 0,71 0,51 1,02 0,71 0,59 0,88 Cegły ceramiczne, drąŝone 3) 0,09 0,07 0,14 0,09 0,08 0,12 Cegły ceramiczne, perforowane 4) 0,21 0,11 0,22 0,21 0,17 0,26 Cegły ceramiczne, perforowane 5) 0,14 0,19 0,38 0,14 0,12 0,18 Silikatowe bloki kanałowe 6) 0,21 0,18 0,36 0,21 0,17 0,26 Elementy otworowe z betonu na kruszywie lekkim 7) 0,09 0,10 0,20 0,09 0,08 0,12 Cegły ceramiczne, perforowane 8) 0,14 0,08 0,16 0,14 0,12 0,18 Cegły ceramiczne, perforowane 9) 0,14 0,11 0,22 0,14 0,12 0,18 FF1 PA (50) 10) Cegły wapienno-piaskowe, pełne HD 2) 0,34 0,31 0,62 0,34 0,28 0,42 FF1 PA (70) 10) Cegły ceramiczne pełne HD 1) 1,28 0,94 1,88 1,28 1,06 1,59 Cegły ceramiczne, drąŝone 3) 0,17 0,33 0,66 0,17 0,14 0,21 Cegły ceramiczne, perforowane 4) 0,17 0,16 0,32 0,17 0,14 0,21 Cegły ceramiczne, perforowane 5) 0,17 0,18 0,36 0,17 0,14 0,21 Silikatowe bloki kanałowe 6) 0,57 0,19 0,38 0,57 0,47 0,70 Elementy otworowe z betonu na kruszywie lekkim 7) 0,17 0,13 0,26 0,17 0,14 0,21 Cegły ceramiczne, perforowane 8) 0,26 0,18 0,38 0,26 0,22 0,33 Cegły ceramiczne, perforowane 9) 0,26 0,35 0,70 0,26 0,22 0,33 FF1 Przemieszczenia w przypadku podłoŝy murowych Załącznik 11

Strona 27 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. PodłoŜe / oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) FF1 PP (70) ObciąŜenie wyrywające F [kn] δ NO δ N Ciąg dalszy Tablicy 10 ObciąŜenie ścinające F [kn] δ NO δ N Autoklawizowany beton komórkowy 0,14 0,05 0,10 0,14 0,28 0,42 AAC 2 11) Autoklawizowany beton komórkowy 0,32 0,27 0,54 0,32 0,64 0,96 AAC 6 11) FF1 PA (70) 10) Autoklawizowany beton komórkowy 0,11 0,08 0,16 0,11 0,22 0,33 AAC 2 11) Autoklawizowany beton komórkowy 0,32 0,18 0,36 0,32 0,64 0,96 AAC 6 11) 1) Według normy EN 771-1 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 9) 10) 11) Według normy EN 771-2 Na przykład cegły ceramiczne, drąŝone Optibrick według normy EN 771-1 Na przykład cegły ceramiczne, perforowane Doppio Uni według normy EN 771-1 Na przykład cegły ceramiczne, perforowane HLZ 12 według normy DIN 105 i EN 771-1 Na przykład silikatowe bloki kanałowe KSL 6DF według normy DIN 106 i EN 771-2 Na przykład element otworowe z betonu na kruszywie lekkim Hbl według normy EN 771-3 Na przykład cegły ceramiczne, perforowane MAX według normy EN 771-1 Na przykład cegły ceramiczne, perforowane PW25 według normy EN 771-1 Kolor szary i niebieski Według normy EN 771-4 FF1 Przemieszczenie w przypadku podłoŝy murowych Załącznik 11

Strona 28 Europejskiej, wydanej 26.06.2013 r. Tablica 11: Minimalne grubości podłoŝa, odległości od krawędzi i rozstawy łączników w przypadku podłoŝa murowego Oznaczenie łącznika (głębokość zakotwienia) FF1 PP (50) FF1 PP (70) FF1 PA (50) FF1 PA (70) 1) PodłoŜe podłoŝe murowe z elementów ceramicznych, wapienno-piaskowych, silikatowych i z betonu na kruszywie lekkim podłoŝe murowe z elementów z autoklawizowanego betonu komórkowego podłoŝe murowe z elementów ceramicznych, wapienno-piaskowych, silikatowych i z betonu na kruszywie lekkim podłoŝe murowe z elementów z autoklawizowanego betonu komórkowego podłoŝe murowe z elementów ceramicznych, wapienno-piaskowych, silikatowych i z betonu na kruszywie lekkim podłoŝe murowe z elementów z autoklawizowanego betonu komórkowego podłoŝe murowe z elementów ceramicznych, wapienno-piaskowych, silikatowych i z betonu na kruszywie lekkim podłoŝe murowe z elementów z autoklawizowanego betonu komórkowego Typ elementów podłoŝa Pojedynczy łącznik h min c min s min Grupa łączników 1) s min1 2) s min2 3) pełne 115 100 200 400 perforowane lub otworowe 115 100 200 400 pełne 115 100 200 400 perforowane lub otworowe 115 100 200 400 100 100 200 400 pełne 115 100 200 400 perforowane lub otworowe 115 100 200 400 pełne 115 100 200 400 perforowane lub otworowe 115 100 200 400 100 100 200 400 Metoda projektowania dotycząca pojedynczych łączników oraz grup łączników złoŝonych z dwóch lub z czterech łączników 2) W kierunku prostopadłym do krawędzi swobodnej 3) W kierunku równoległym do krawędzi swobodnej Schemat rozmieszczenia łączników w podłoŝu murowym FF1 Minimalne grubości podłoŝa, odległości od krawędzi i rozstawy łączników w przypadku podłoŝa murowego Załącznik 12