Szkoła Podstawowa nr 1 im. Bolesława Prusa w Górze Przedmiotowy system oceniania z Religii Klasa 7 Zespół nauczycieli uczących Religii: Ks. mgr Krzysztof Tomczyk mgr Ewa Nowicka mgr Anna Nowińska
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z RELIGII KLASA 7 Ocenianie jest źródłem informacji o osiągnięciach i motywacji ucznia do postępów w nauce. Jeśli uczeń rozumie i współuczestniczy w ewaluacji swych postępów, wówczas wartościowanie jego osiągnięć posiada również wielką wartość wychowawczą. Oceniając uczniów, odnosimy się przede wszystkim do osiągnięć przedstawionych w podstawie programowej z religii. Nauczyciel ustala, co uczeń wie, potrafi, jakie jeszcze wymagania powinien spełnić, w czym może jeszcze mu pomóc. Celowość informacji zakłada wartościowanie aktualnego poziomu edukacyjnego ucznia oraz zmotywowanie jego potrzeby zdobywania wiadomości, postaw i umiejętności. Przedmiotowy System Oceniania z katechezy jest zgodny z Rozporządzeniem MEN oraz ze Statutem Szkoły i Wewnątrzszkolnym Systemem Oceniania Szkoły Podstawowej Nr 1 im Bolesława Prusa w Górze. I. Cele Przedmiotowego Systemu Oceniania. II. Zasady Przedmiotowego Systemu Oceniania. III. Obszary podlegające ocenie na katechezie. IV. Sposoby sprawdzania osiągnięć uczniów. V. Kryteria oceniania. I. Cele PSO 1. Poinformować ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych i postępach w tym zakresie. 2. Kształtowanie motywacji do uczenia się oraz wspieranie aktywności edukacyjnej ucznia. 3. Pomoc w samodzielnym planowaniu swego rozwoju intelektualnego i duchowego. 4. Dostarczanie rodzicom (prawnym opiekunom) i nauczycielom informacji o postępach, trudnościach, specjalnych uzdolnieniach ucznia. 5. Wychowanie do odpowiedzialności ucznia, co w konsekwencji ma prowadzić do samokontroli, samooceny i samokształcenia. 6. Budzenie zainteresowania przesłaniem Bożym.
7. Uzdolnienie do odczytania w nauczaniu biblijnym wezwania Bożego dla swego życia. 8. Pogłębione przeżywanie roku liturgicznego i sakramentów. 9. Kształtowanie sumienia. 10. Gotowość otwarcia się na Boga w modlitwie. 11. Poczucie przynależności, posiadanie własnego miejsca i odczytywanie własnych zdań w społeczności Kościoła, narodzie, rodzinie, grupie szkolnej i koleżeńskiej. 12. Świadectwo życia. II. Zasady PSO 1. Nauczyciel na początku roku szkolnego informuje uczniów i rodziców (opiekunów) o wymaganiach edukacyjnych z katechezy wynikających z realizowanego programu nauczania oraz o sposobach sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów. 2. Uczeń jest zobowiązany do noszenia zeszytu i katechizmu oraz do systematycznego odrabiania zadań domowych. 3. Prace klasowe są jeden raz w semestrze oraz dwa razy w semestrze i zapowiadane z tygodniowym wyprzedzeniem. Prace są obowiązkowe, jeśli uczeń w tym czasie był nieobecny na lekcji pisze w późniejszym terminie, uzgodnionym z nauczycielem (w terminie do dwóch tygodni). 4. Nie ocenia się ucznia znajdującego się w trudnej sytuacji losowej lub po dłuższej nieobecności w szkole. 5. Jeśli uczeń ma trudności w opanowaniu materiału, ma prawo do pomocy ze strony nauczyciela lub innego ucznia. Warunkiem jest aktywna obecność na lekcjach lub usprawiedliwiona dłuższa nieobecność. 6. Każda ocena jest jawna i wystawiana według ustalonych kryteriów. 7. W ocenach cząstkowych dopuszcza się stawianie plusów (+) i minusów (-), dopuszcza się za krótkie wypowiedzi ucznia lub jego aktywność zamiast oceny używanie pomocniczo znaków (+) i (-) oraz zamienianie ich na oceny ( trzy znaki równają się ocenie).
8. Brak pracy domowej, zeszytu odnotowuje się znakiem minus (-). Trzy minusy równają się ocenie niedostatecznej, bez możliwości poprawy. 9. Każda zadana praca powinna być przez nauczyciela sprawdzona, choć nie musi być oceniona. 10. Uczeń ma prawo zgłosić przed lekcją nieprzygotowanie się do lekcji w liczbie określonej w Przedmiotowym Systemie Oceniania, lecz nie częściej niż dwa razyw semestrze. 11. Najważniejsze oceny to noty z prac pisemnych, odpowiedzi ustnych oraz zeszytu. 12. Informację o osiągnięciach uczniów nauczyciel przekazuje na lekcjach religii podczas omawiania prac klasowych, kartkówek. Informacja ta służyć ma ukierunkowaniu pracy ucznia i jego motywowaniu do dalszej pracy. 13. O ocenie niedostatecznej semestralnej czy rocznej uczeń informowany jest ustnie, a jego rodzice (opiekunowie) w formie pisemnej na miesiąc przed Radą Pedagogiczną klasyfikacyjną. Za pisemne poinformowanie rodzica (opiekuna) odpowiada wychowawca. 14. Na tydzień przed posiedzeniem klasyfikacyjnym Rady Pedagogicznej uczniowie są informowani o przewidywanych ocenach rocznych i semestralnych. 15. Kryteria odpowiadające poszczególnym semestralnym i rocznym stopniom szkolnym zgodne są z WSO. III. Obszary podlegające ocenie na katechezie: 1. Prace pisemne: a. kartkówka dotycząca materiału z trzech ostatnich tematów realizowanych na maksymalnie pięciu ostatnich lekcjach (pisemne sprawdzenie wiedzy i umiejętności z trzech ostatnich lekcji) trwająca do piętnastu minut. Nie musi być ona zapowiadana, b. praca klasowa obejmująca większą partię materiału określoną przez nauczyciela z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem. Termin powinien być odnotowany w dzienniku lekcyjnym; 2. Wypowiedzi ustne.
3. Prowadzenie zeszytu przedmiotowego. 4. Aktywność ucznia na lekcji. 5. Prace domowe. 6. Prace dodatkowe 7. Znajomość podstawowych wiadomości katechizmowych. 8. Rozwijanie postaw religijnej (udział w jasełkach, konkursach religijnych, przedstawieniach, przygotowanie adoracji, nabożeństw). IV. Sposoby sprawdzania osiągnięć uczniów. 1. Prace pisemne (prace klasowe, kartkówki) oceniane są według skali punktowej określonej przez nauczyciela i przeliczane są skalą procentową odpowiadającą skali ocen: 2. Ustala się progi procentowe ocen przy ocenianiu prac pisemnych: 1. 100% - 91% - stopień bardzo dobry; 2. 90% - 75% - stopień dobry; 3. 74% - 50% - stopień dostateczny; 4. 49% - 30% - stopień dopuszczający; 5. 29% - 0% - stopień niedostateczny. 2. Zeszyt przedmiotowy oceniany jest pod względem poprawności merytorycznej wykonywanych zadań i ćwiczeń, staranności i systematyczności prowadzenia przynajmniej raz w semestrze. V. Kryteria oceniania w zakresie 4 klasy szkoły podstawowej opracowane na podstawie materiałów katechetycznych Zaproszeni przez Boga z serii Drogi Przymierza Rozdział I CZY PRZYJAŹNIĘ SIĘ Z PANEM JEZUSEM?
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra - charakteryzuje postawę przyjaciela Jezusa; - wymienia przykazania Dekalogu; - potrafi scharakteryzować znaki liturgiczne i postawy wykonywane podczas Eucharystii; nie należy spóźniać się na Mszę Świętą; - mówi z pamięci teksty aktu pokuty ze Mszy Świętej; - wymienia etapy sakramentu pokuty i je wyjaśnia; - wyjaśnia, jaka jest różnica między aktem pokuty a sakramentem pojednania; - wie, że katolicy w różny sposób na Mszy Świętej uwielbiają Boga; kolekty mszalnej. - wymienia warunki przyjaźni z Jezusem na podstawie J 15, 12-17; - wyjaśnia, co znaczą poszczególne przykazania dla ucznia klasy IV; - odróżnia postawy od gestów i znaków; - wymienia znaki świadczące o tym, że na Mszy Świętej gromadzimy się w imię Boga; - wymienia sposoby - wyjaśnia sens aktu umożliwiające pokuty na początku Mszy przyczynienie się do Świętej; tworzenia wspólnoty; - wymienia skutki sakramentu pokuty; - pamięta tekst hymnu Chwała na wysokości Bogu; - charakteryzuje rolę kapłana i naszą rolę w modlitwie kolekty wyrażoną w słowie Amen. - prezentuje sposoby umacniania przyjaźni z Jezusem; pomiędzy ofiarą i przyjaźnią; uczestnicy liturgii wykonują te same gesty i znaki; - wyjaśnić znaczenie znaku krzyża i słowa Amen ; - uzasadnia, dlaczego człowiek wierzący powinien często korzystać z sakramentu pokuty i pojednania; - wyjaśnia rolę hymnu we Mszy Świętej; - wyróżnia w tekście części składowe kolekty. Mszy Świętej dla rozwijania przyjaźni z Jezusem; pomiędzy Eucharystią i Dekalogiem; poprawnie wykonywanych gestów i postaw dla owocnego uczestnictwa we Mszy Świętej; - uzasadnia potrzebę gromadzenia się na Mszy Świętej; przeproszenie, przebaczenie jest konieczne do budowania wspólnoty; - wyjaśnia sens odprawiania pierwszych piątków miesiąca; - charakteryzuje postawy wyrażane w hymnie Chwała na wysokości Bogu ; - porządkuje przebieg obrzędów wstępnych Mszy Świętej. Rozdział II KIEDY POZNAJĘ PANA BOGA? dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra - definiuje pojęcie Objawienia ; - opisuje sposoby objawiania się Boga - integruje wydarzenia biblijne z rokiem chrześcijanin powinien poznawać Objawienie
- wyjaśnia, skąd pochodzi nazwa Biblia; - wskazuje część Mszy Świętej, w której czytane jest Pismo Święte; - wie, że katecheta jest nauczycielem wiary, któremu biskup powierza zadanie przekazywania Bożego Objawienia; - wie, że poznając wydarzenia i postaci Starego Testamentu, odkrywamy, co dzisiaj Bóg mówi do ludzi o Sobie i Swoich oczekiwaniach względem każdego człowieka; - na podstawie tekstów wybranych psalmów wskazuje, co mówią one o Bogu; - wyjaśnia, co znaczy Dobra Nowina o zbawieniu; - wie, że jedna Dobra Nowina została zapisana na cztery różne sposoby; - wie, że dla podkreślenia ważności czytanej Ewangelii śpiew Alleluja jest wykonywany uroczyście, a obecni na Mszy Świętej włączają się w niego w postawie stojącej; - przyporządkowuje Dzieje Apostolskie, listy i Apokalipsę do właściwej części Pisma Świętego; - definiuje pojęcie homilia ; - wie, że ludzie wyrażają swą wiarę w ciągu wieków na różne człowiekowi; Pismo Święte jest nazywane księgą miłości Boga do człowieka; - wymienia, z jakich części składa się Pismo Święte; - wymienia formy nauczania Kościoła; - wymienia sposoby przemawiania Boga do człowieka; - na podstawie tekstów wybranych psalmów wymienia postawy człowieka, o których piszą ich autorzy; - określa, kiedy na Mszy Świętej czytana jest Ewangelia; jedna Dobra Nowina została zapisana w czterech księgach; zna odpowiedzi na wezwania kapłana podczas czytania Ewangelii; - definiuje pojęcia: Alleluja Ewangeliarz ; - przyporządkowuje poznane księgi Nowego Testamentu do właściwej części Mszy Świętej; wierzący słuchają homilii; - recytuje wspólnie Credo mszalne; - uzasadnia dlaczego jest ważne, aby modlić się za innych. liturgicznym; - wyjaśnia, że autorem ksiąg Pisma Świętego jest zarówno Bóg, jak i człowiek; - wyjaśnia dlaczego warto czytać i starać się zrozumieć teksty Pisma Świętego; - wyjaśnia pojęcie: Urząd Nauczycielski Kościoła; - wskazuje różnicę pomiędzy poznawaniem postaci historycznych i wydarzeń Starego Testamentu; psalmów w Liturgii Słowa; - wyjaśnia dlaczego psalm śpiewany podczas Mszy Świętej nazywamy responsoryjnym; Ewangelia jest Dobrą Nowiną o zbawieniu w Jezusie; - przyporządkowuje symbole ewangelistom i wyjaśnić ich znaczenie; - definiuje pojęcia: Alleluja Ewangeliarz ; - wyjaśnia, że poprzez poznawanie ksiąg Nowego Testamentu rozwijamy przyjaźń z Panem Jezusem; - analizuje tekst Mt 19, 16-22 oraz treść opowiadania ks. Kazimierza Wójtowicza Ziarna przyjaźni; - wymienia prawdy wiary zawarte w wyznaniu i nauczanie Kościoła; - wyjaśnia istotę natchnienia ksiąg Pisma Świętego; poszczególnych części sigli; papież i biskupi mają prawo wyjaśniania Bożego Objawienia; - wyjaśnia istotę tekstów liturgicznych jako dialogu Boga z człowiekiem; treści psalmów z życiem człowieka wierzącego; - wie po co we Mszy Świętej czytamy fragmenty Ewangelii; - charakteryzuje poszczególne zapisy Ewangelii; - analizuje ludzkie zachowania w świetle słowa Bożego (na podstawie poznanych fragmentów Pisma Świętego); - charakteryzuje zawartość treściową Dziejów Apostolskich, listów i Apokalipsy; - przyporządkowuje treść homilii do swoich możliwości wypełniania Bożych przykazań; - wyjaśnia artykuły wyznania wiary; - wymienia elementy składowe wezwań kierowanych do Boga w modlitwie
sposoby; - charakteryzuje modlitwę powszechną. wiary; - wyjaśnia potrzebę modlitwy powszechnej we Mszy Świętej. powszechnej. Rozdział III DLACZEGO MAM KOCHAĆ PANA BOGA I LUDZI? dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra - wyjaśnia, na czym polega istota daru; - wyjaśnia, na czym polega wyjątkowość człowieka w świecie roślin i zwierząt; - rozróżnia wytwory kultury materialnej od wytworów kultury duchowej; - wyjaśnia, co to znaczy być ofiarnym; - wskazuje osoby i czyny, poprzez które inni okazali się ofiarni wobec niego; - wie, że człowiek wybierając zło - grzech jest w niewoli zła i grzechu; - pamięta dialog pojawiający się przed prefacją i Święty; - opowiada, co dzieje się podczas przeistoczenia; - określa, w jaki sposób można okazywać miłość w działaniu; - wyjaśnia, czym jest Msza Święta i dlaczego powinniśmy w niej - wymienia dary naturalne otrzymane od Stwórcy; - wymienia dary duchowe i wyjaśnia ich znaczenie; - wyjaśnia różnicę między tym, że Bóg stwarza, a człowiek tworzy; - wymienia część Mszy Świętej, która jest wezwaniem do postawy ofiarności wobec innych; - wymienia, jakie dary składamy Bogu w czasie Eucharystii; - opowiada, w jaki sposób Jezus wyzwala ludzi z niewoli grzechu; podczas Mszy Świętej dziękujemy Bogu za Jego dary; - wyjaśnia, że przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa - uzasadnia, dlaczego dokonuje się mocą Ducha oddanie życia uznawane Świętego; - podaje sytuacje z życia, przez które człowiek - nazywa część Mszy Świętej, w której wykorzystujemy dary stworzone przez Boga; - wyjaśnia, co to znaczy, że człowiek posiada godność; - wyjaśnia, na czym polega chrześcijański wymiar kultury; - wymienia uczynki miłosierdzia co do ciała i duszy i proponuje, jak je wypełnia, by być ofiarnym wobec innych; - wymienić ofiary czasów Starego Testamentu; grzech prowadzi do wewnętrznej niewoli; - wymienia części Mszy Świętej, w których w szczególny sposób składamy Panu Bogu wdzięczność i uwielbienie; jest za znak największej miłości; słowa Amen - interpretuje tekst Rdz 1, 1.3.5.9.11.16. 20.25-26; - uzasadnia, że każdy jest odpowiedzialny za otrzymane dary; - analizuje tekst Dekalogu św. Franciszka z Asyżu; - opowiada perykopę Łk 9, 12-17, patrząc na te wydarzenia z perspektywy Apostołów, Jezusa i tłumu; - potrafi odszukać w Piśmie Świętym wskazany fragment; Eucharystii z ofiarą Jezusa na krzyżu; - wymienia dary, za które dziękujemy Panu Bogu w prefacji; ofiary złożonej w Wieczerniku, na krzyżu i podczas Mszy Świętej; - definiuje słowo doksologia ;
uczestniczy; - podaje nazwę modlitwy, której Pan Jezus nauczył swoich przyjaciół - Apostołów; - wie, że znak pokoju przekazujemy podaniem ręki lub skinięciem głowy i słowami: pokój z Tobą; - wyjaśnia, kiedy możemy przyjmować Komunię Świętą; - wie, że ważne jest dziękczynienie po przyjęciu Komunii świętej. mówi Bogu tak ; w Modlitwie Pańskiej nazywamy Boga Ojcem; - wymienia, o co prosimy w Modlitwie Pańskiej; - interpretuje gest przekazywanego znaku pokoju, który czynimy podczas Mszy Świętej; - wie, że w dialogu przed przyjęciem Komunii świętej wyznajemy wiarę w zbawczą moc Jezusa Chrystusa. kończącego modlitwę eucharystyczną; - nazywa część Mszy Świętej, w której odmawiamy Modlitwę Pańską; prosimy Pana Jezusa o pokój podczas Mszy Świętej; - wymienia powody, dla których należy brać udział, w niedzielnej Eucharystii. należy odmawiać Modlitwę Pańską; - charakteryzuje postawy, gesty, słowa, które pomagają budować pokój; należy przyjmować przemieniony podczas Eucharystii w Ciało Chrystusa chleb. Rozdział IV DOKĄD ZMIERZAM, IDĄC ZA PANEM JEZUSEM? dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra - umie nazwać cel życia chrześcijanina; - wyjaśnia, kim Jezus jest dla wierzących; - wie, że służąc potrzebującym służy samemu Panu Jezusowi; - wskazuje, w kim dostrzegamy najwyraźniejszą troskę Pana Boga o człowieka; - wie, że Pan Bóg pozwala ludziom z Sobą współpracować, a ważne jest to, by ci zechcieli współpracować z Panem Bogiem i z sobą nawzajem; - wyjaśnia, kto daje człowiekowi życie wieczne; - wyjaśnia, czym jest wiara w życiu człowieka; - podaje konkretne przykłady realizacji uczynków miłosiernych w codziennym życiu; - wyjaśnia, w czym wyraża się Opatrzność Boża nad człowiekiem i światem; - przedstawia działalność szkolnych kół Caritas; - definiuje pojęcie: błogosławieństwo; - wymienia określenia nieba : dom Boga Ojca, życie wieczne, zbawienie; - odpowiada na pytania dotyczące tekstu J 14, 8-10; wierzący powinni podejmować czyny miłości; - wyjaśnia, że chrześcijanie wierzą, iż Pan Bóg nawet złe zamiary człowieka potrafi przemieniać w dobro; pomiędzy działalnością dobroczynną ludzi - podaje warunki, jakie trzeba spełnić, aby osiągnąć cel wskazany nam przez Jezusa; - uzasadnia, dlaczego człowiek potrzebuje wiary; pomiędzy tym, że Jezus nazywa siebie Drogą, Prawdą i Życiem, a zaproszeniem do życia z Bogiem; - wymienia przykłady Bożej Opatrzności w historii ludzi; - wyjaśnia, jakie znaczenie dla życia wierzących ma dialog prowadzony przed
- wskazuje, w którym momencie Mszy Świętej kapłan udziela błogosławieństwa; - wie, że Pan Bóg nie pozostawia człowieka samego i zawsze udziela mu swego błogosławieństwa; - wie dlaczego ludzie pielgrzymowali i ciągle pielgrzymują do miejsc świętych; - wyjaśnia, co to znaczy być posłanym; - wyjaśnia, co to znaczy być świadkiem Pana Jezusa; - wymienia przykłady osób poświęcających swoje życie dla głoszenia Ewangelii: św. Szczepan, Paweł Apostoł, Jan Paweł II; - wie, że grzech niszczy przyjaźń chrześcijanina między nim a Panem Bogiem oraz między nim a drugim człowiekiem. ludzie proszą Pana Boga o błogosławieństwo; - porównuje życie człowieka z pielgrzymką; - wskazuje, że przez błogosławieństwo i słowa Idźcie w pokoju Pan Jezus posyła nas do ludzi z Ewangelią; - wie, ze życie chrześcijańskie jest jednym ze sposobów dzielenia się Dobrą Nowiną; - podaje sposoby głoszenia Dobrej Nowiny w swoim środowisku; konieczne jest korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania w drodze do Boga Ojca. a Bożą Opatrznością; błogosławieństwo jest darem Boga dla człowieka; - uzasadnia, dlaczego Boże błogosławieństwo wymaga od człowieka wiary; - uzasadnia, dlaczego Jezus jest koniecznym przewodnikiem ludzi w trakcie pielgrzymki do domu Boga Ojca; - wymienia, jakie polecenie oraz obietnicę otrzymali uczniowie od Pana Jezusa zmartwychwstałego; - opowiada treść misji, jaką otrzymało 72 biblijnych uczniów Pana Jezusa; - wymienia najważniejsze (3) fakty z życia: św. Szczepana, Pawła Apostoła, Jana Pawła II; - na przykładzie biblijnych bohaterów (bogaty młodzieniec, syn marnotrawny) ukazuje trudności i postawy wobec przyjęcia słowa Bożego. błogosławieństwem we Mszy Świętej; pomiędzy udzielaniem błogosławieństwa za pomocą znaku krzyża, Mszą Świętą a naszym codziennym życiem; - wymienia przymioty Boga; błogosławieństwa udzielanego podczas sprawowania Eucharystii w czasie ludzkiego wędrowania do domu Ojca; - wymienia trudności (zewnętrzne) w dawaniu świadectwa o Jezusie Chrystusie dzisiaj; - wskazuje, dlaczego wydarzenia biblijne są wciąż aktualne; - wyjaśnia, na czym polega wierność Ewangelii; - wymienia trudności (wewnętrzne, postawy), w dawaniu świadectwa o Jezusie Chrystusie dzisiaj. Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który: a) posiadł wiedzę i umiejętności wynikające z programu nauczania przedmiotu w klasie VII, samodzielnie i twórczo rozwija własne uzdolnienia, b) biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami w rozwiązywaniu problemów teoretycznych lub praktycznych z programu nauczania danej klasy, proponuje rozwiązania nietypowe, rozwiązuje także zadania wykraczające poza program nauczania tej klasy,
c) osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach kwalifikując się do finałów na szczeblu powiatowym, regionalnym, wojewódzkim albo krajowym lub posiada inne porównywalne osiągnięcia. d) udział w jasełkach, konkursach religijnych, przedstawieniach, przygotowanie adoracji, nabożeństw, przynależność do różnych grup parafialnych.