Spis treści OD REDAKCJI... 3 Pożegnanie trzecioklasistów... 3 Z ŻYCIA SZKOŁY... 4 Pstryk, pstryk... 4 Comenius... 4 Gimbaza w Krainie Czarów... 5 NAUKA... 6 Starożytni Astronauci... 6 FELIETON... 8 ZTM naszym domem... 8 KULTURA: FILM... 10 Niepamięć... 10 Iron Man 3... 10 Stoker... 11 Oszukane... 11 KULTURA: TEATR... 12 Siostrunie... 12 Romeo i Julia... 12 Deszczowa piosenka... 12 KULTURA: KSIĄŻKA... 13 Ogród cieni... 13 Szmaragdowa tablica... 13 Teraz i zawsze... 13 Życie Pi... 14 ZŁOTE USTA... 15 Złote usta... 15
OD REDAKCJI Strona 3 Pożegnanie trzecioklasistów To już jest koniec, nie ma już nic, jesteśmy wolni, możemy iść" to właśnie tymi słowami zaczynała się jedna z piosenek Elektrycznych Gitar, która w tej chwili odnosi się do rzeczywistości lepiej niż zwykle. W końcu mamy upragniony koniec roku szkolnego, który uczni nas wolnymi, chociaż na dwa miesiące. Jednak nie dla wszystkich te wakacje będą relaksujące, chodzi mi tutaj głównie o klasy trzecie. Otóż dla nich zaczyna się nowy, piękny rozdział życia edukacyjnego nazwany liceum. Dlatego teraz jest znakomity moment, żeby podziękować im za ten rok, który nam dali. Dziękujemy znakomitemu samorządowi szkolnemu, Kasi Rybak i Kubie Żychowiczowi, odpowiednio przewodniczącej i jej zastępcy, za Żurawia, za Fashion Day i za New Talent. Ten samorząd naprawdę będzie ciężko przebić! Nie możemy jednak zapomnieć o całej reszcie trzecioklasistów, dzięki którym atmosfera na naszej ukochanej Smolnej była wspaniała! Mam nadzieję, że w przyszłym roku ja i moi rówieśnicy staniemy na wysokości zadania. Tak czy inaczej, my, czyli wszyscy ci, którzy jeszcze tu zostają, życzymy powodzenia na nowo-starej drodze swojego edukacyjnego życia w liceach, które sobie wybraliście. Życzymy dużo sukcesów nie tylko w nauce, co i w życiu osobistym. Powodzenia! :) ~anonim
Z ŻYCIA SZKOŁY Strona 4 PSTRYK, PSTRYK! pów dla publiczności. Niesamowita jest Śródmiejski Festiwal Młodych Talentów również sama atmosfera z jednej strony odbywa się co roku i obejmuje swoim zasięgiem wszystkie szkoły w Śródmieściu. dy, a z drugiej strony przepełniona rado- podsycana tremą i chęcią zdobycia nagro- Cieszy się dużym zainteresowaniem również wśród uczniów naszego Gimnazjum. kawiła mnie także różnorodność prezentością, przede wszystkim zaś muzyką. Zacie- Podczas festiwalu można zaprezentować wanych utworów. Podczas konkursu miałam okazję posłuchać znanych mi piosenek swoje zainteresowania w konkursach z różnych dziedzin, m.in. w plastycznym, w zupełnie nowych i ciekawych aranżacjach. poetyckim, recytatorskim, tanecznym lub muzycznym. Konkursy te zazwyczaj łączy Warto pomyśleć również nad samym sensem organizacji festiwalu. Myślę, że cza- ten sam temat. Hasło przewodnie tegorocznego festiwalu brzmiało: Miłość niejedno ma imię. Myślę, że zwłaszcza w jest zwykłym oderwaniem od rzeczywistosem po prostu trzeba podążyć za czymś, co konkursie muzycznym, w którym miałam ści. Coś, co pozwala nam przełamać własne bariery. Myślę, że istotną rzeczą w okazję startować, tematyka ta pozostawiała uczestnikom szerokie pole do popisu. tego typu konkursach jest brak skupiania Co jest najbardziej niesamowite podczas się na wygranej oraz konkurencji. Do festiwalu? Przede wszystkim to, że można wszystkiego należy podejść ze spokojem wzbogacić się o nowe doświadczenia, i z dystansem. Przecież chodzi tu głównie czerpiąc tym samym przyjemność z wystę- o czerpanie radości z muzykowania. ~Agata Bartman COMENIUS Projekt Comenius powoli dobiega końca. Nasz pobyt w Hiszpanii już dawno za nami. Kiedy w Polsce padał śnieg, a temperatura spadała sporo poniżej zera, zespół Comeniusa wygrzewał się na ciepłej hiszpańskiej plaży. Tam mieliśmy prawdziwą wiosnę, na którą w Warszawie musieliśmy jeszcze długo poczekać... Pobyt w Hiszpanii większość z nas wspomina bardzo dobrze. Mieliśmy możliwość spróbowania typowych hiszpańskich potraw, poznania hiszpańskiej kultury, a nawet nauki hiszpańskiego tańca. Zwiedzaliśmy także urocze miasto A Coruna, a także słynne Santiago de Compostela wraz z Katedrą św. Jakuba. Bardzo miłym zaskoczeniem był fakt, że przy szkole naszych partnerów również znajdowała się palma (właściwie to dwie i w dodatku żywe) na samym środku ronda. ~Olga Modrzejewska
Strona 5 GIMBAZA W KRAINIE CZARÓW Jak co roku w naszej szkole odbył się bal gimnazjalny. Tym uroczystym akcentem trzecie klasy pomału żegnają się z murami szkoły. Nasza zabawa odbyła się 15 czerwca 2013 r. Równo o godzinie 17 wkroczyliśmy do sali, tradycyjnie, polonezem. O dziwo, nikt się nie pomylił i nie zaliczył żadnej wpadki (chociaż poprzedzające próby za nic w świecie na to nie wskazywały!). Na twarzach nauczycieli i rodziców widać było, że byli z nas dumni. Zważywszy na to, że nasza sala jest mała, były aż 3 tury poloneza. Wszystkie rozpoczynała najwspanialsza para, jaką możnaby było sobie wyobrazić, czyli Pani Dyrektor, Anna Jarosz oraz nasz Ukochany Wicedyrektor, Edmund Srebrzyński. Trzeba przyznać, że spisali się celująco! Po poważnym rozpoczęciu nadszedł czas na dobrą zabawę i zdjęcia! Oczywiście całą masę zdjęć (głównie na Facebooka ). Repertuar dyskoteki w niczym nas nie zaskoczył. Usłyszeliśmy standardowe piosenki ( Oooo macarena! ). Jednak końcówka wywarła na nas spore wrażenie.. Ach, co ja tutaj będę spojlerować, wkótce sami zobaczycie! Czeka was zadziwająca niespodzianka!* Tak więc, DJ był fajny, jedzenie pyszne, a dekoracje GENIAL- NE! Nigdy nie zdawałam sobie sprawy, że tak wiele talentów kryje się w naszej szkole (chyba, że to zasługa pomocnej rodziny). W imieniu wszystkich balujących serdecznie dziękuję za tak przepiękne malowidła. Uważam, że najlepszą chwilą balu był cudowny taniec walca angielskiego zaprezentowany przez nauczycieli. To było dość ORYGINALNE wykonanie! Także Skrillex był świetny. Wszyscy zgodnie tańczyli w rytm dubstepu. Dało się poczuć prawdziwe dyskotekowe klimaty. A co o gimbalu sądzą inni uczniowie? Na balu było wspaniale, ponieważ bawiliśmy się wszyscy razem. Nawet nauczyciele dali się wciągnąć w wir zabawy. Tak zabawnym i szalonym akcentem kończymy naukę w gimnazjum, która wzbogacona będzie o jeszcze więcej niezapomnianych wspomnień. Temat bajeczny, muzyka ujdzie, jedzenie wyśmienite, a zabawa PRZEDNIA!!! Było M-E-G-A!!! Najlepszy bal EVER <3 Ku mojemu zaskoczeniu bal był cudowny. Fakt, muzyka nie była zachwycająca, a do jedzenia nie było nic konkretnego, ale dzięki dzikim tańcom w gronie przyjaciół, nie zwracało się na to zbytniej uwagi. Poza tym nasi drodzy nauczyciele zadbali o to, żebyśmy się nie nudzili, za co serdecznie im dziękujemy! Ogólnie rzecz biorąc rewelacja! Szkoda tylko, że tak szybko minęło Najważniejsze, że polonez się udał. Buty nie pospadały, przejścia wyszły idealnie i rytm był zachowany! Wszyscy wyglądali cudownie i do końca się świetnie bawili. Jedzenie było wyborne, szczególnie truskawki! Co prawda, dużo osób było zlanych potem, ale chyba się opłacało. Z chęcią bym to powtórzyła! <3, #było#fajnie#cool#yolo. Było świetnie. Szkoda, że tak krótko. Jedzenie było dobre, muzyka też. Możemy to powtórzyć?. *Dotyczy klas 1 i 2. -Feóee
NAUKA Miliony ludzi na świecie wierzą, że kiedyś odwiedzili nas kosmici. A jeśli to prawda? Czy obcy czynnie wpłynęli na nasze dzieje? A jeśli tak to czemu to zrobili? Czy było to ich misją? Ziemia istnieje od ponad 4,5 miliarda lat. W porównaniu do tego nasza cywilizacja trwa tyle, co pstryknięcie palcem. W naszej konstelacji, tylko na naszej plancie jest życie, ale w drodze mlecznej jest ponad 100 miliardów gwiazd. Jeżeli przyjmiemy, że przy każdej gwieździe może znajdować się planeta, na której mogą żyć organizmy, to może okazać się, że nie jesteśmy sami we wszechświecie. W 1969 roku człowiek pierwszy raz stanął na Księżycu. Od tego momentu nasze poglądy zupełnie się zmieniły. My ludzie stanęliśmy na obcym ciele niebieskim. Byliśmy obcymi... Mało kto wie, ile energii pochłania lot do sąsiedniej gwiazdy, czy planety. No, ale jeżeli nam się udało, to dlaczego inne istoty nie miałyby zrobić tego samego? A może były tu dziesiątki, a nawet setki tysięcy lat temu? Czy odwiedzały nas regularnie? i mogły na coś wpłynąć? Zatem czym jest teoria starożytnych astronautów? Kiedyś kilkaset tysięcy lat temu człowiek był małpą. Ewolucja w kierunku homo sapiens trwała miliony lat. Nagle jednak, w którymś momencie wydarzyło się coś i nieoczekiwanie człowiek dokonał gigantycznego skoku cywilizacyjnego. Nie tylko porzucił jaskinie, ale zaczął budować takie cuda architektoniczne, jak m.in. piramidy. Skok cywilizacyjny jest tu bezdyskusyjny, a o ewolucji nawet nie może być mowy (gdyż człowiek był już fizycznie rozwinięty). Naukowcy do tej pory poszukują rozwiązania tej historycznej zagadki. Problem dostrzegał sam Darwin, gdy mówił o tajemniczym, zaginionym ogniwie ewolucji. Prawdopodobne jednak jest to, że takie ogniwo mogło nigdy nie istnieć na Ziemi właśnie to wyjaśnia teoria obcej ingerencji, zwana Teorią Starożytnych Astronautów. Nieoczekiwanie teoria ta wypełnia lukę miedzy tymi, którzy wierzą, że Bóg stworzył człowieka i tymi, którzy wierzą, że człowiek pochodzi on od małpy. Przenieśmy się teraz do Iraku, dawnej Persji, do miejsca, w którym powstała pierwsza cywilizacja. Mieszkali tu niegdyś Sumerowie. Naród ten jako pierwszy tworzył miasta z regularną siatką ulic, podobną jak w Nowym Jorku. Umiał budować system ściekowy, wynalazł pierwsze pismo, system irygacyjny, a nawet system dziesiątkowy, ułatwiający liczenie. Archeolodzy znaleźli w XIX wieku w ruinach Niniwy 2000 glinianych tabliczek, na których były zapisane historie podobne do judeo-chrzescijańskej Biblii. Niemal każda Biblijna opowieść ze Starego Testamentu ma wcześniejszy sumeryjski odpowiednik. Sumerowie uważali, że stworzyła ich obca cywilizacja o nazwie Nununaki. Zjawiła się ona, gdyż potrzebowała złota i innych minerałów, aby utrzymać na swojej planecie atmosferę. Odkryli oni planetę bogatą w złoto i wysłali ekspedycję. Nanunaki wydobywali na ziemi złoto. Po pewnym czasie trudna praca im zbrzydła, więc postanowili stworzyć prymitywnego pracownika, który pracowałby za nich. Rozejrzeli się po planecie, na której znajdował się już homo erectus. Dostrzegli w nim intelektualny potencjał. Człowiekowi jednak nadal bliżej było do zwierząt. Przybysze postanowili udoskonalić go jakościowo, dokonując szeregu genetycznych mutacji, i w rezultacie wykreowali homo sapiens. Nanunaki stworzyli ludzi jako swoich niewolników. Sumerowie wierzyli, że bogowie zeszli z gwiazd i stworzyli człowieka, aby im służył. Spójrzmy do Biblii... Widzimy Adama i Ewę. Parę ludzi, żyjących u zarania dziejów. Według teorii astronautów pierwszych genetycznie stworzonych ludzi. Porównanie Biblii i tekstów Sumeryjskich wykazuje szereg podobieństw. Adam po hebrajsku to człowiek, a po sumeryjsku Adamo to pierwszy człowiek, niewolnik Anunaki. Tysiące km dalej, na południ Afryki, odkryto najstarsze kopalnie złota na świecie. Mają one ponad 150 tys. lat. Brzmi głupio, ale najstarsze afrykański wierzenia twierdzą, że goście
z nieba przybyli po złoto i inne surowce mineralne. Podobieństwo jest niesamowite. Poniżej kilka cytatów z mitologii różnych afrykańskich plemion na temat bogów i nieba. Zwróćcie uwagę na to, że większość starożytnych mitów przedstawia bogów jako istoty z ciała i kości, zachowujące się podobnie do ludzi. MASAI: Bogowie wysłali niektóre ze swoich dzieci na Ziemię. Bogowie przybyli z ponad chmur i przywieźli ze sobą rośliny i zwierzęta. JA-LUO: Apodho przybył na Ziemię razem ze swoją małżonką, przywożąc ze sobą dorobek kultury. MADI-MORU: Pierwsi ludzie żyli w Niebie. Zanim to połączenie odcięto panował spory ruch pomiędzy Ziemią a Niebem. NYORO: Po stworzeniu Ziemi, Bóg przysłał pierwszą parę z Nieba. KIVU-PYGMIES: Nasi przodkowie Strona spadli 7 z nieba. KULUWE: Pierwsi ludzie przybyli z Nieba, przywożąc nasiona, grabie, siekierę i narzędzia. ASHANTI: Siedmiu ludzi stworzonych przez Boga zeszło na Ziemię. Po poczęciu innych ludzi, wrócili do Nieba. Nie jesteśmy jeszcze jednak w tym miejscu. Typu II, która kontroluje energię całego układu słonecznego. Cywilizacja Typu III kontroluje energię całej galaktyki. Cywilizacja Typu IV sprawuje kontrolę nad tworzeniem wszechświata poprzez wielki wybuch. Jej niepoliczona inteligencja jest czasami opisywana jako replikator kwantowy, lub - jak to pewnego razu ujął urodzony w Londynie astrobiolog Paul Davies - "Q-Życie" (Q-Life, czyli "forma życia bez struktury materialnej"). Reprezentuje ona najwyższe Bóstwo... ZIBA: Bóg Rugaba podróżuje do góry poprzez niebo, a potem przez ciemności. NANDI: Bóg Tororut żyje w Niebie. Wygląda jak człowiek, lecz ma skrzydła wywołujące pioruny. Teoria starożytnych astronautów nie jest sprzeczna z religią. Jej założeniem jest, że "Bóg" nie jest niewidzialną postacią, tylko postacią pochodzenia kosmicznego. Teoria sugeruje, że nasi prymitywni przodkowie rozpoznali gości z kosmosu jako bogów i stworzyli systemy wiary w otaczającą ich, wg ich wiedzy, nadnaturalną moc. Bóg ten stworzył człowieka na swój obraz i uczynił z niej istotę rozumną, którą z początku wykorzystywał. Ogólnie rzecz ujmując, teoria o starożytnych astronautach przyjmuje, że goście z kosmosu byli zaawansowanymi istotami śmiertelnymi, które wyewoluowały w drodze darwinowskiej selekcji naturalnej. Naukowe poszukiwanie możliwych istniejących obcych cywilizacji określono jako Typ I, II, III oraz IV. Na Ziemi zbliżamy się do wejścia do cywilizacji Typu I, która zarządza zasobami całej planety. Kopalnie obcych? Genetycznie zmodyfikowani ludzi? Człowiek jako niewolnik? Wyznawcy teorii o kosmitach wierzą, że to nie żadne bajki, tylko same fakty. Jednak pytań jest więcej. Czy przybysze z gwiazd inspirowali powstanie mitów pierwszych cywilizacji? Czy podobni do ludzi obcy przybyli z innej galaktyki, czy może z naszej dalekiej przyszłości? Gdy wciąż szukamy na to odpowiedzi, jedno pytanie wciąż niepokoi. Jeżeli tu byli, to jaki był prawdziwy cel tej wizyty? ~Kacper Raciborski
FELIETON Strona 8 naszym domem Wielu z nas, uczniów i nauczycieli, dojeżdża do szkoły komunikacją miejską. W Warszawie mamy naprawdę bardzo dużo połączeń autobusy, tramwaje, metro, SKM, WKD, jednak nie oznacza to, że podróż jest szybka i komfortowa. Niestety... Myślę, że większość z nas z irytacją zdaje sobie sprawę, jak wiele czasu przebywa w środkach komunikacji i z niechęcią Zarząd Transportu Miejskiego może nazwać swoim drugim domem. Każdego dnia wita mnie całkowicie zapchany autobus, mimo że to dopiero trzeci przystanek od pętli. Aby znaleźć wolne siedzenie, idę specjalnie 7 minut (chociaż do najbliższego postoju mam 10 sekund), jednak i tak nie zawsze wygrywam wyścig po to ostatnie miejsce. Czy to jest normalne? Autobus jeździ co 6 minut, a miejsc siedzących na początku trasy BRAK! Taka jest warszawska rzeczywistość - autobusów jest wciąż za mało, a ceny drożeją. Nie będę jednak rozstrzygała tutaj, czy podwyżki były i są konieczne, nie mnie jest osądzać. Wiem jednak, że poranna podróż do centrum często porównywana jest do warunków panujących w Sparcie. :D Nasza kochana Smolandia jest wysoko w rankingach gimnazjów, wiadomo jednak, że nie ma nic za darmo. Większość z nas dojeżdża do niej około jedną godzinę, a wraca jeszcze dłużej, bo nie mamy dokładnie ustalonych godzin jazdy, tak jak na przykład rano. Wychodzi więc z tego, że w komunikacji miejskiej spędzamy 2-3h dziennie. Oczywiście do tego dochodzą korki w godzinach szczytu i przeróżne zajęcia dodatkowe, na które też trzeba dojechać i z nich wrócić. Nie sposób jest policzyć, ile każdy spędza czasu w środkach transportu, ale na pewno bardzo dużo. Co więc robić z tyloma godzinami? Jest wiele możliwości do spędzania czasu w zapchanych pojazdach. Zacznę oczywiście od spania, czy krótkiej drzemki. Może z pozoru wydaje się to bezsensowne, ale to naprawdę daje wiele energii, dzięki której później nie uśniemy na ciekawych lekcjach. Można także słuchać muzyki, oglądać filmy, czytać książki, lub zobaczyć przegląd informacji wyświetlanych na ekranach i dowiedzieć się czegoś ciekawego. Myślę, że nawet nie muszę wspominać o oczywistej zalecie długiej podróży zatłoczonym autobusem. Zawsze jest szansa na spotkanie kogoś atrakcyjnego. Długa droga do Śródmieścia daje nam jeszcze jedną możliwość (oczywiście ważniejszą), a mianowicie odrabianie lekcji, czy uczenie się do kartkówek. Podczas jazdy do szkoły mamy świadomość, że zostało nam np. tylko 40 minut, żeby napisać wypracowanie na polski, większą pracę domową z angielskiego, albo nauczyć się trzech tematów z historii. Wydziela się wtedy adrenalina i szybciej zapamiętu-
Strona 9 jemy przeróżne wiadomości lub tworzymy dzieło literackie na 5-tkę. Aby jednak nauczyć się pisać podczas jazdy, szczególnie autobusem potrzeba wielu praktyk. Niektórzy tak bardzo opanowali tę sztukę, że nawet zacny Ikarus im nie przeszkadza... To się nazywa poziom hard! Społeczeństwo komunikacji miejskiej dzieli się na dwie grupy. Elita, która jeździ codziennie do szkoły/pracy dzięki ZTM, od razu wyłapuje nowicjuszy. Siedzą, lub co gorsza stoją i nic nie robią, tylko się denerwują i co chwilę zerkają na zegarek. Dziwią się, kiedy drzwi nie chcą się zamknąć, ze względu na zbyt dużą liczbę (wypadających) pasażerów i kiedy nie mieszczą się do pojazdu, bo stali wzorowo z tyłu i czekali na swoją kolejkę (tak jak w bardziej cywilizowanych miastach, np. w Londynie). Starszaki patrzą na tych nowych i tylko się śmieją do siebie. Niestety u nas obowiązuje prawo dżungli (przynajmniej w godzinach szczytu). Wszyscy stają jak najbliżej krawężnika, aby mieć drzwi przed nosem, albo jeszcze lepiej, mają wybraną płytkę, słup, odległość na oko od wiaty przystankowej, przy której zazwyczaj jest wejście i sami mogą zacząć pogoń za siedzeniami. Nowicjusze pewnie by pomyśleli, że, jeżeli już wszystkie miejsca siedzące zostały zajęte, to nie ma już żadnego wyścigu, ale nie... nie ma tak łatwo. Ci z tyłu konkurują o najlepsze miejsca stojące, np. przy złączeniu dwóch siedzeń (można tam położyć sobie plecak lub torbę) lub na kochanym kole, na którym z reguły jest luźniej. Wszystkie te usiłowania prowadzą do tego, żeby przetrwać jazdę na groszka. Mam nadzieję, że w miarę przybliżyłam ZTM-ową rzeczywistość. Nie wygląda ona kolorowo, ale to przecież my ją tworzymy. Mimo licznych wad, ma także zalety (głównie czas, jaki zyskujemy często nieświadomie). Myślę, że przysłowie człowiek człowiekowi wilkiem idealnie tutaj pasuje. Czasami jednak przejawia się w nas odrobina ludzkości i jesteśmy w stanie nawet ustąpić komuś tak bardzo wyczekiwane przez nas miejsce. Obyście zawsze mieścili się do autobusu na Starówce! ;) Feóee PS. Sezon letni już się zaczął. Módlcie się, abyście trafili na klimę!
KULTURA: KINO Strona 10 Niepamięć Najnowszy film Philipa K. Dicka, twórcy takich hitów jak Matrix czy Odyseji kosmicznej po raz kolejny zachwyca efektami specjalnymi, niebanalną fabułą i zaskakującym przebiegiem. Akcja toczy się w 2077 roku, kiedy w wyniku ataku kosmitów zostaje zniszczony Księżyc, a w następstwie tego, także Ziemia. Ci, którzy ocaleli, znaleźli schronienie na Tytanie, księżycu Saturna, na którym ludzie założyli bazę. Na naszej planecie pozostali tylko Jack Harper i Vica, których zadaniem jest bronić specjalnych platform pobierających wodę potrzebną do przeżycia mieszkańcom Tytana. Padlinożercy, czyli kosmici odpowiedzialni za katastrofę, za wszelką cenę starają się zniszczyć platformy i tym samym skazać ludzi na śmierć. Pewnego dnia Jack dokonuje odkrycia, które zmusza go do rewizji całej swojej wiedzy na temat rzeczywistości. Gdy rozpoczyna się film, widz ma wrażenie, że wie jak się skończy i zrezygnowany czeka na jego koniec, lecz wraz z rozwojem akcji, dostrzegamy, że nasze pierwsze wrażenie było błędne. Pojawiają się nowe, zaskakujące postacie i dzieją się rzeczy, których nie przewidzieliśmy, a największym zaskoczeniem jest jego koniec. Wtedy zaczynamy dostrzegać, jak dobry i wyjątkowy był ten film oraz jakiego trudnego zadania podjęli się jego twórcy. Niepamięć to nieszablonowy film sciencefiction, który zachwyca efektami specjalnymi, pięknymi widokami i muzyką, która wprowadza w niesamowity nastrój i powoduję, że film zapada na długo w pamięci. Iron Man 3 "Iron Man 3" to jeden z najlepszych filmów o superbohaterach ostatnich lat. Jest najprawdopodobniej najlepszą częścią przygód milionera i technicznego geniusza Tony'ego Starka. Tym razem heros musi zmierzyć się ze złowieszczym Mandarynem, terrorystą, który szykuje wielki atak na Stany Zjednoczone, oraz błyskotliwym naukowcem Aldrichem Killianem prowadzącym badania nad możliwościami ingerencji w DNA człowieka, twórcą wirusa Extremis zmieniającego ludzi w obdarzone olbrzymią siłą istoty. Pomimo tego, że film został wypełniony akcją po brzegi, to jednak wewnętrzne życie Tony'ego jest tu znacznie ważniejsze niż następujące kolejno pojedynki i pościgi. Bohatera dotyka kryzys tożsamości. Przeżywa ataki paniki, śnią mu się koszmary, wspomina traumy, nie może dogadać się z ukochaną Pepper Potts. Po filmach akcji ciężko oczekiwać bardzo skomplikowanej fabuły, zwykle jest prosta oraz przewidywalna. I tutaj leży chyba jedna z największych zalet "Iron Mana 3", który przeczy tym wszystkim założeniom.
Z góry wiadomo, że dobro wygra, a zło zostanie pokonane, lecz nie zabraknie przy tym kilku zaskakujących zwrotów akcji. Strona 11 Niestety, więcej w tym miejscu nie można powiedzieć bez zdradzania szczegółów fabuły. W tej produkcji ironia idzie pod rękę z patosem, a rozbuchane kino akcji ściera się z szaloną komedią. Jest tu wszystko, co może zapewnić sukces: świetny scenariusz, doskonałe efekty specjalne, dobry montaż, a do tego Robert Downey Jr, bez którego filmy o Iron Manie nie byłyby takie same. Film ten jest z pewnością godny polecenia. Zadowoli nawet wybrednych fanów gatunku. ~Ania Fabrycy, Agnieszka Chomiak Stoker Thriller psychologiczny w reżyserii Chanwook Parka. Ojciec kilkunastoletniej Indii Stoker ginie w tajemniczym wypadku samochodowym. Wkrótce potem do wielkiego, położonego na odludziu domu, w którym dziewczyna mieszka wraz z niezrównoważoną matką, wprowadza się brat zmarłego, wuj Charlie. India nie wiedziała dotąd o jego istnieniu. Początkowo jest zafascynowana Charlie em, szybko jednak nabiera podejrzeń, co do jego intencji Oszukane Dramat Marcina Solarza opowiada o historii, którą kilka lat temu żyła Polska. Dwie bardzo podobne do siebie nastolatki dowiadują się o swoim istnieniu. Okazuje się, że jako noworodki zostały podmienione i trafiły do dwóch różnych rodzin.
KULTURA: TEATR Strona 12 Siostrunie Komedia w reżyserii Mariusza Kiljana w Teatrze Komedia to historia o sześciu siostrach zakonnych, które próbują podreperować finanse zgromadzenia oraz zdobyć środki na szczytny cel. Bohaterki skłonne są do największych poświęceń. Romeo i Julia Musical zainspirowany dramatem Szekspira w reżyserii Janusza Józefowicza. Tematem musicalu jest nieszczęśliwa miłość dwojga młodych ludzi, którzy nie umieją się odnaleźć pomiędzy światem miłość a światem skłóconych rodów. Dramat pokoleń wystawiany jest w Teatrze Buffo. Deszczowa piosenka Sceniczna wersja jednego z najpopularniejszych filmów muzycznych ( Singing In The Rain ). Główny bohater to popularny gwiazdor, ulubieniec pań, który obdarza uczuciem więcej niż jedną kobietę. Reżyserem jest dyrektor Teatru Roma Wojciech Kępczyński. Spektakl wykonywany jest w strumieniach deszczu.
KULTURA: KSIĄŻKI Strona 13 Ogród cieni Bestseller Virginy C.Andrews. Książka opowiada o mrocznych sekretach rodzinnych. Gdy Oliwia zostaje poproszona o rękę, nie może na początku uwierzyć w swoje szczęście, jednak jej plany wkrótce legną w gruzach. Mąż okazuje się aroganckim, bezwzględnym oraz bezuczuciowym mężczyzną Szmaragdowa tablica Powieść Carla Montero opowiada o Annie, która pracuje w muzeum Prado, prowadzi spokojne życie u boku bogatego Niemca Konrada. Jest on kolekcjonerem dzieł sztuki, aż do chwili, gdy zobaczył list napisany podczas drugiej wojny światowej, który naprowadza go na ślad tajemniczego obrazu. Teraz i zawsze Książka Carolyna Egana jest utworem o miłości, której nic nie pokona. Dla Mai bardzo ważna jest rodzina. Walczy z ciężką chorobą i liczy się z tym, że nie długo może jej zabraknąć. Próbuje przygotować swojego synka i męża na najgorsze. Dzięki swojej miłości i niezwykłemu charakterowi udaje się jej powrócić i pomóc najbliższym ułożyć życie na nowo. W tej misji
pomaga jej pies Barney, który czasami wydaje się rozumieć uczucia lepiej niż ludzie. "Życie Pi to bestseller autorstwa Yanna Martela, który sprzedał się w 7 milionach egzemplarzy i latami zajmował wysokie miejsce w różnych rankingach. Jest to niejednoznaczna historia o poszukiwaniu Boga, walce z przeciwnościami losu i samotności. Główny bohater Pi, a właściwie Piscine Molitor Patel to syn właściciela zoo, który od najmłodszych lat wyróżnia się spośród swoich rówieśników poszukiwaniem duchowej drogi. Wychowany w hinduizmie przez matkę, zachęcany do racjonalizmu przez ojca, eksperymentuje też z chrześcijaństwem i islamem, najczęściej praktykując wszystko jednocześnie. Dzieciństwo spędza pośród egzotycznych zwierząt i roślin, jednak ze względów finansowych jego rodzina przenosi się do Kanady, zabierając ze sobą kilku dawnych mieszkańców zoo. W trakcie morskiej podróży rozpętuję się burza, statek tonie, a jedynym ocalałym człowiekiem jest Pi. Oprócz niego na szalupie ratunkowej znajduję się także ranna zebra, orangutan, hiena i tygrys oraz Richard Parker. Koniec końców natura bierze górę, zwierzęta zabijają się nawzajem i żywi na oceanie zostają tylko Pi i Richard. Dla nastoletniego chłopca, który na dodatek jest wegetarianinem, przetrwanie wydaję się rzeczą abstrakcyjną. Pi płacze, gdy zabija pierwszą rybę, coś się w nim łamie i od tej pory nie ma już skrupułów, liczy się tylko przeżycie. Zaprzyjaźnia się z Richardem Parkerem, ma go za przyjaciela i gdy rozbitkowie docierają w końcu do lądu, ma mu Strona 14 za Życie Pi złe, że się z nim nie pożegnał. Historia Pi, oprócz opowieści jak przeżył katastrofę, jest nasycona przemyśleniami chłopca, jego spojrzeniem na świat, na Boga i na beznadziejną sytuacje, w której się znajduje. Wraz z rozwojem akcji, dostrzegamy zmiany, jakie zachodzą w postawie chłopca, wraz z nim dorastamy i zauważamy rzeczy, których wcześniej nie widzieliśmy. Książka ta jest bardzo uniwersalna, czytając ją, pomimo tego, że nigdy nie ulegliśmy katastrofie, możemy utożsamić się z jej głównym bohaterem i zdobyć się na refleksje. ~Agnieszka Chomiak, Ania Fabrycy
ZŁOTE USTA Strona 15 Jak Mojżesz stanął na skale i powiedział: brak papieru to poważne wykroczenie BHP M. Deniziak " - Podajcie jakiś zawód. - Co? - Zawód no! Lekarz, Chińczyk!" E. Schab "Wychodzi ci takie słabe 3, ale masz 4+ na zachętę" L. Sęktas "Zaraz w ciebie rzucę tym mózgiem" E. Wdowicz TRZYMAJĄĆ W RĘCE MODEL MÓZGU "- Gdzie jest reszta klasy? - Skasowałem ich" - rzekł z pokerową miną D. Tylski POEZJA Masz ochotę poznać inny świat? A może po prostu jesteś z literaturą za pan brat? We wcieleniu się w inne postaci i przeniesieniu w inne wieki Chętnie Ci pomoże Pani Honorata z naszej biblioteki. I nieważne, jakie lubisz książki, jest tu powieści wiele, A Pani Honorata pomoże Ci znaleźć coś dla siebie. Detektywi, potwory i greccy bogowie Skutecznie zawrócą Ci w głowie! I po jakimś czasie, nawet gdy zmierzch nastanie, Będziesz miał ochotę na czytanie. Dlatego nie zwlekaj już ani chwili I te długie, zmarnowane przed telewizorem godziny, Zamień na bibliotekę szkolną, A na pewno wyrośniesz na osobę niezwykle zdolną. Poza tym, wycieczka po wyobraźni kres Skutecznie pomoże Ci zwalczyć stres.
Masz jeszcze wątpliwości? Przyjdź, jak najszybciej będzie Ci dane, A zostaną one w mig rozwiane! I to dzięki temu, że Pani Honorata Ma dla Ciebie książki z całego świata...