Sygn. akt XVII AmE 176/10 Dnia 03 października 2012 roku WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie: Przewodniczący: SSO Jolanta de Heij - Kaplińska Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Dawejnis po rozpoznaniu w dniu 21 września 2012 roku w Warszawie na rozprawie sprawy z odwołania (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. oddział w B. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki z udziałem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K., A. C. o wstrzymanie dostaw energii elektrycznej na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 30 sierpnia 2010 roku w sprawie (...) oddala odwołanie. SSO Jolanta de Heij - Kaplińska
XVII AmE 176/10 UZASADNIENIE Decyzją z dnia 30 sierpnia 2010 roku Prezes Urzędu Energetyki (dalej: Prezes URE ) na podstawie art. 8 ust. 1 oraz art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r., Nr 89, poz. 625 ze zm.) oraz na podstawie art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25 marca 2010 roku przedsiębiorcy A. C., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) (dalej: (...), Wnioskodawca ) sprecyzowanego pismem z dnia 12 kwietnia 2010 roku o rozstrzygnięcie sprawy spornej dotyczącej nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania energii elektrycznej w dniu 8 czerwca 2009 roku do sklepu medycznego przy ul. (...) w S., przez (...) Spółkę akcyjną z siedzibą w K. (dalej: (...) S.A. ) na zlecenie (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (dalej: (...)) orzekł, że wstrzymanie w dniu 8 czerwca 2009 roku dostarczania energii elektrycznej do sklepu medycznego przy ul. (...) w S. dokonane przez (...) S.A. na zlecenie (...) było nieuzasadnione. (decyzja nr (...) z dnia 30 sierpnia 2010 roku, k. 3-6). Odwołaniem z dnia 10 września 2010 roku (...) Spółka akcyjna z siedzibą w K. (później: (...) Spółka akcyjna z siedzibą w K. oddział w B.) zaskarżył decyzję Prezesa URE z dnia 30 sierpnia 2010 roku nr (...) w całości w związku ze wskazaniem w decyzji spółki (...) S.A. jako podmiotu, który dokonał nieuzasadnionego wstrzymania dostawy energii elektrycznej i wniósł o zmianę decyzji w części wskazującej (...) S.A. jako podmiotu, który dokonał nieuzasadnionej czynności, poprzez sformułowanie tezy tak, aby podmiot, którego czynność była nieuzasadniona został wskazany wyraźnie, tj. aby tylko (...) został wskazany w decyzji jako podmiot, który dokonał nieuzasadnionego wstrzymania dostawy energii elektrycznej. W odwołaniu zarzucono naruszenie art. 8 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne w zw. z art. 107 kodeksu postępowania administracyjnego poprzez niewskazanie wyraźnie w decyzji podmiotu, którego czynność była nieuzasadniona. W uzasadnieniu swego stanowiska odwołujący wskazał, że sformułowanie zawarte w decyzji dokonane przez (...) S.A. na zlecenie (...) sugeruje, że czynność obu firm była nieuzasadniona co nie jest zgodne ze stanem faktycznym i prawnym. (...) S.A. podniósł, że (...) jako firma zajmująca się sprzedażą energii elektrycznej, w zakresie odłączenia ostatecznego odbiorcy z sieci musi zlecić wykonanie takich czynności podmiotowi zajmującemu się dystrybucją. Jednocześnie, odwołujący wskazał, że to (...) odpowiada za dokonanie wszelkich czynności przewidzianych prawem energetycznym umożliwiającym podjęcie działań w celu wstrzymania dostarczenia energii elektrycznej. Według odwołującego, (...) S.A. nie może być wskazany jako podmiot, który dokonał nieuzasadnionej czynności, albowiem wykonywał czynności techniczne na podstawie dokumentacji przedstawionej przez (...). Ponadto, odwołujący nadmienił, że w piśmie z dnia 17 maja 2010 roku, skierowanym przez (...) S.A. do Prezesa URE podkreślono, iż pracownik (...) S.A., dokonując czynności wstrzymania dostawy energii elektrycznej dochował należytej staranności w tych czynnościach. Odwołujący podniósł również, że w jego ocenie, wstrzymanie energii na podstawie oświadczenia (...) było zasadne, ponieważ to do (...) wpływają wpłaty klientów wynikające z
zawartych umów kompleksowych. Tym samym odwołujący zaznaczył, że nie posiada żadnej wiedzy w tym zakresie. Strona odwołująca zważyła nadto, iż w chwili dokonywania czynności wstrzymania dostarczania energii elektrycznej odbiorca nie przedstawił pracownikowi (...) S.A., wykonującemu te czynności na zlecenie (...), dokumentów potwierdzających uregulowanie należności na rzecz (...). (odwołanie z dnia 10 września 2009 roku, k. 7-11). W odpowiedzi na odwołanie Prezes URE wniósł o oddalenie odwołania. Uzasadniając swoje stanowisko Prezes URE podniósł, że podtrzymuje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Tym samym wskazał, że wydając w dniu 30 sierpnia 2010 roku decyzję oparł swoje rozstrzygnięcie na treści art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne, w tym na fakcie naruszenia procedury określonej w przywołanym przepisie. Zdaniem Prezesa URE stosownie do brzmienia tego przepisu, przedsiębiorstwa energetyczne, zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej (paliw gazowych lub ciepła) mogą wstrzymać dostarczanie energii elektrycznej w przypadku, gdy odbiorca zwleka z zapłatą za pobrane paliwo lub energię albo świadczone usługi co najmniej miesiąc po upływie terminu płatności, pomimo uprzedniego powiadomienia na piśmie o zamiarze wypowiedzenia umowy i wyznaczenia dodatkowego, dwutygodniowego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności. Prezes URE wskazał również, iż z treści niniejszego przepisu wynika, że to (...) S.A. jako koncesjonowane przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność w zakresie dystrybucji energii elektrycznej objęte jest dyspozycją tej normy prawnej. Jednocześnie, Prezes URE nadmienił, że tylko (...) S.A., będący właścicielem infrastruktury technicznej niezbędnej do realizacji umowy sprzedaży energii elektrycznej może dokonać tej czynności. W odniesieniu do zarzutu, że po stronie odwołującego brak jest legitymacji do bycia adresatem decyzji; Prezes URE przyjął, że (...) SA dokonał czynności technicznej skutkującej wstrzymaniem dostaw energii elektrycznej do nieruchomości Zainteresowanego. (...) SA na etapie poprzedzającym spór uznał zatem siebie jako podmiot świadczący usługę dystrybucji energii elektrycznej na rzecz Zainteresowanego za podmiot uprawniony do wstrzymania dostaw tej energii, o którym mowa w art. 6 ustawy Prawo energetyczne. Ponadto, Prezes URE zaznaczył, że także w postępowaniu administracyjnym przed Prezesem URE odwołujący występował jako strona postępowania, biorąc w nim czynny udział. W konsekwencji, w ocenie Prezesa URE, zaskarżona decyzja została skierowana zarówno, do (...), jak i (...) S.A. Tym samym Prezes URE podkreślił, że w toku postępowania administracyjnego odwołujący nie kwestionował braku legitymacji strony w niniejszym postępowaniu, a uczynił to dopiero w odwołaniu od niekorzystnego rozstrzygnięcia. W kontekście zarzutu odwołującego, iż brak jest podstaw prawnych do uznania go za stronę niniejszego postępowania, Prezes URE zważył, że regulacja zawarta w art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne znajduje zastosowanie zarówno w odniesieniu do przedsiębiorstwa zajmującego się obrotem tą energią, jak i do przedsiębiorstwa świadczącego usługi przesyłu lub dystrybucji. Jednocześnie, Prezes URE wskazał, że do wstrzymania dostaw uprawnione jest przedsiębiorstwo zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, jednakże przesłanką uprawniającą przedsiębiorstwo dystrybucyjne do wstrzymania dostaw jest zwłoka odbiorcy w uiszczaniu należności za pobraną energię albo świadczone usługi. Takie brzmienie przepisu, w ocenie Prezesa URE, przesądza o obowiązku uwzględnienia powołanego przepisu w stosunkach zobowiązaniowych łączących zarówno odbiorcę ze sprzedawcą energii elektrycznej, jak i z dystrybutorem.
Ponadto, Prezes URE nadmienił, że z dniem 1 lipca 2007 roku na rynku energii elektrycznej nastąpiło rozdzielenie działalności w zakresie dystrybucji i obrotu energią elektryczną. W związku z tym obecnie stosunki umowne w zakresie dostarczania energii elektrycznej mogą kształtować się w dwojaki sposób. Zdaniem Prezesa URE odbiorca energii ma zawarte oddzielnie: umowę o świadczenie usług dystrybucyjnych i umowę sprzedaży albo też odbiorca ma zawartą umowę kompleksową z przedsiębiorstwem obrotu, będącym sprzedawcą z urzędu lub wybranym przez odbiorcę. Prezes URE podniósł, że w przypadku umów kompleksowych przedsiębiorstwo obrotu nie może zawierać umów o świadczenie usług dystrybucji z odbiorcą, gdyż ani nie posiada niezbędnej infrastruktury, która umożliwiałaby świadczenie tego typu ani tym bardziej nie posiada koncesji uprawniającej do prowadzenia tego rodzaju działalności. W ocenie Prezesa URE w omawianej sytuacji techniczną możliwość wstrzymania i wznowienia dostarczania energii elektrycznej będzie miało wyłącznie przedsiębiorstwo dystrybucyjne. Zdaniem Prezesa URE w niniejszej sprawie strony łączyła umowa kompleksowa, zgodnie z którą realizacja praw i obowiązków z niej wynikających możliwa jest przy udziale przedsiębiorstwa dystrybucyjnego. Jednocześnie, Prezes URE podniósł, iż wstrzymania dostarczania energii elektrycznej może dokonać przedsiębiorstwo przesyłowe lub dystrybucyjne. Tym samym, według Prezesa URE przymiot strony postępowania administracyjnego dotyczącego nieuzasadnionego wstrzymania dostaw energii elektrycznej będzie przysługiwał zarówno odbiorcy, jak i przedsiębiorstwu dystrybucyjnemu i przedsiębiorstwu obrotu. (odpowiedź na odwołanie Prezesa URE z dnia 6 grudnia 2010 roku, k. 22-25). Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny: W ewidencji przedsiębiorców prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie XI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...) figuruje spółka (...) Spółka akcyjna z siedzibą w K. przy ul. (...), utworzona 12 lipca 1993 roku (dalej: (...)). Uprzednia nazwa spółki to (...) Spółka akcyjna. (...) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wytwarzania i przesyłania energii elektrycznej. (dowód: odpis pełny z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 16 kwietnia 2012 roku, nr (...), k. 76-85). W dniu 22 lipca 2008 roku została zawarta umowa sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji nr (...) pomiędzy (...) a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem niniejszej umowy była usługa kompleksowa polegająca na sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji energii elektrycznej do wskazanego lokalu. Z dniem 17 maja 2010 roku A. C. rozwiązał umowę sprzedaży z (...). (dowód: Umowa sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji nr (...), k. 10-12; k. 80-84 akt administracyjnych, odpowiedź A. C. na odwołanie, k. 33 akt sprawy o sygn. AmE 177/10; okoliczność bezsporna). W dniu 12 maja 2009 roku zostało wysłane do A. C. przez (...) wezwanie do zapłaty zaległych należności za energię elektryczną wraz z usługą dystrybucji oraz należności bieżących. Niniejsze należności wynikały z następujących faktur: 1. (...) z terminem płatności 26 marca 2009 roku na kwotę 205,60 zł 2. (...) z terminem płatności 24 kwietnia 2009 roku na kwotę 98,97 zł
3. (...) z terminem płatności 26 maja 2009 roku na kwotę 177,55 W przedmiotowym wezwaniu wskazano, że Dodatkowy termin do zapłaty nieuregulowanych należności upływa po 14 dniach od daty otrzymania niniejszego wezwania. Łącznie zadłużenie na dzień 12.05.2009 roku wynosi 304,57 zł, plus odsetki naliczanie za każdy dzień opóźnienia, poczynając od następnego dnia po upływie pierwotnego terminu płatności. ( ) Za dzień zapłaty uważa się dzień uznania naszego rachunku bankowego.. (dowody: wezwanie do zapłaty przez (...) do (...), k. 90 akt administracyjnych; nadanie wezwania na poczcie, k. 93 akt administracyjnych; faktura nr (...), k. 110-11 akt administracyjnych; faktura nr (...), k. 113-114 akt administracyjnych; faktura nr (...), k. 116-117 akt administracyjnych; zestawienie zadłużonych dokumentów, wydruk z dnia 5 czerwca 2009 roku, k. 58 akt administracyjnych; k. 103). Z powodu zaległości płatniczych za dostarczoną energię, (...) Spółka akcyjna (dawne: (...) S.A.) na wniosek (...) nr (...) z dnia 5 czerwca 2009 roku wstrzymał w dniu 8 czerwca 2009 roku energię elektryczną do sklepu medycznego będącego własnością A. C.. (wniosek nr (...), k. 91 akt administracyjnych, okoliczność bezsporna) W dniu 8 czerwca 2009 roku w Terenowym Biurze Handlowym (...) przedstawił dowód zapłaty kwoty 307,00 zł i 177,55 zł, które to uiścił w dniu 5 czerwca 2009 roku oraz kwoty 87,52 zł, uiszczonej 9 czerwca 2009 roku. Dowody zapłaty okazywał także podczas wykonywania czynności wstrzymania dostaw energii. Rachunek bankowy (...) został obciążony 8 czerwca 2009 roku o godz. 17.10. (dowód: dowód wpłaty gotówkowej z dnia 5 czerwca 2009 roku, k. 30 akt administracyjnych; pismo uczestnika A. C. z dnia 6 maja 2010 roku, k. 48-49 akt administracyjnych; rozrachunki (dowód wpłaty) k. 100 akt administracyjnych, pismo z dnia 25 marca 2010 roku, k. 1 akt administracyjnych). Wnioskiem z dnia 9 czerwca 2009 roku Nr (...) zwrócił się do (...) S.A. o dokonanie wznowienia dostarczania energii elektrycznej do sklepu medycznego A. C.. (wniosek (...) do (...) S.A., k. 92 akt administracyjnych). Pismem z dnia 25 marca 2010 roku sprecyzowanym pismem z dnia 12 kwietnia 2010 roku A. C. złożył do Prezesa URE wniosek o rozstrzygnięcie spornej sprawy dotyczącej nieuzasadnionego wstrzymania w dniu 8 czerwca 2009 roku dostarczania energii elektrycznej do sklepu medycznego przy ul. (...) w S. przez (...) S.A. na zlecenie (...). W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał na fakt wstrzymania w dniu 8 czerwca 2009 roku dostaw energii elektrycznej do sklepu medycznego, kwestionując jednocześnie jego zasadność oraz podnosząc m.in., że nie było podstawy do wstrzymania dostaw bowiem zostało uregulowane całe zadłużenie łącznie z bieżącą fakturą oraz w dniu odcięcia prądu (tj. poniedziałek 08.06.2009 r.) moje wpłaty były już widoczne na koncie (...).. (dowody: pismo A. C. z dnia 25 marca 2010 roku, k. 1-5 akt administracyjnych; pismo uczestnika A. C. z dnia 12 kwietnia 2010 roku, k. 37 akt administracyjnych). Pismem z dnia 26 marca 2010 roku (...) S.A. wskazało, że wezwanie do zapłaty wysłano listem poleconym 12 maja 2009 roku. (pismo (...) S.A. do A. C. z dnia 26 marca 2010 roku, k. 50 akt administracyjnych).
W dniu 28 kwietnia 2010 roku zostało wszczęte postępowanie na wniosek przedsiębiorcy A. C. w sprawie spornej dotyczącej nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania energii elektrycznej w dniu 8 czerwca 2009 roku do sklepu medycznego przy ul. (...) w S. przez (...) S.A. na zlecenie (...). (Zawiadomienie o wszczęciu postępowania z dnia 28 kwietnia 2010 roku, k. 41-43 akt administracyjnych). (...) w odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu postępowania pismem z dnia 17 maja 2010 roku podał m.in., że Wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej nastąpiło z zachowaniem przesłanek z art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne, a Zaległości w spłacie należności wynikały z faktury nr (...) z dnia 11 marca 2009 roku na kwotę 248, 46 zł, z terminem płatności 26.03.2009r. ( ) oraz Faktury (...) z dnia 08.04.2009r. na kwotę 98,97 zł, z terminem płatności 24.04.2009r. ( ).. (...) wskazał również, iż Wpłaty dokonane przez Klienta w wysokości 307,00 zł i 177,55 wpłynęły na konto (...) sp. z o.o. w dniu 09.06.2009 r. z datą stempla banku dokonującego przelew (...).06.2012 r. oraz Nadmieniamy, że nie odnotowaliśmy zwrotu przedmiotowej przesyłki poleconej. Jednocześnie informujemy, że w celu udokumentowania odebrania w/w przesyłki poleconej w dniu 13.05.2010r. nasza Spółka skierowała pismo do Poczty Polskiej.. Ponadto, w niniejszym piśmie przedsiębiorca podniósł, że Wstrzymania energii elektrycznej dokonują przedstawiciele (...) S.A. w związku z powyższym nasza Spółka nie posiada wiedzy jakie działania były podjęte przez przedstawiciela (...) S.A.. (pismo (...) z dnia 17 maja 2010 roku, k. 73-79 akt administracyjnych). (...) nie otrzymawszy zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwania wysłanego dnia 12 maja 2009 roku, zwrócił się w dniu 13 maja 2010 roku do Poczty Polskiej S.A. z reklamacją w niniejszej sprawie. W odpowiedzi na przedmiotową reklamację przedsiębiorca otrzymał pismo od Poczty Polskiej informujące, że reklamacje z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania usługi dot. przesyłek rejestrowanych i przekazu pocztowego można wnieść w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia ich nadania i tym samym pozostawiono złożoną reklamację bez rozpatrzenia. (pismo reklamacyjne, k. 95 akt administracyjnych; pismo Poczty Polskiej S.A. do (...), k. 153 akt administracyjnych.). (...) S.A. odpowiadając na zawiadomienie o wszczęciu postępowania w szczególności poinformował, że wstrzymanie w dniu 8 czerwca 2009 roku dostarczania energii elektrycznej do sklepu medycznego zostało dokonane na wniosek (...), który zawierał oświadczenie tego przedsiębiorstwa energetycznego, że zostały określone procedury określone w art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne uzasadniające wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej. (dowód: pismo (...) S.A. z dnia 17 maja 2010 roku, k. 53-55 akt administracyjnych,). (...) wskazał, że w celu udokumentowania odebrania wezwania do zapłaty A. C. w dniu 13 maja 2010 roku zwrócił się do Poczty Polskiej z prośbą o potwierdzenie odebrania przesyłki poleconej nr (...). Jednocześnie wskazał, że otrzymał informację od Poczty Polskiej, iż wniesiona reklamacja pozostaje bez rozpatrzenia w związku z upływem terminu, w którym można było złożyć reklamację. (pismo (...) z dnia 9 lipa 2010 roku, k. 160 akt administracyjnych). Decyzją z dnia 30 sierpnia 2010 roku nr (...) Prezes URE orzekł, iż wstrzymanie w dniu 8 czerwca 2009 roku dostaw energii elektrycznej do nieruchomości położonej przy ul. (...) w S. przez (...) S.A. na zlecenie (...) było nieuzasadnione.
(decyzja nr (...) z dnia 30 sierpnia 2010 roku). W dniu 14 września 2010 roku Poczta Polska przekazała dowód odbioru przesyłki poleconej ekonomicznej nr (...) nadanej 12 maja 2009 roku, z którego wynika, że została doręczona w dniu 14 maja 2009 roku. (pismo z dnia 22 września 2009 roku, k.13) Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie niekwestionowanych wzajemnie twierdzeń Stron oraz dokumentów zgromadzonych w toku postępowania administracyjnego i sądowego. Powyższy materiał dowodowy z uwagi na wzajemną spójność i logiczność uznano za wiarygodny. na podstawie art. 230 k.p.c. Sąd Okręgowy zważył co następuje: Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Wydając zaskarżoną decyzję Prezes URE prawidłowo ustalił, że pomimo wskazania przez A. C., iż zostało mu doręczone wezwanie nadane dnia 12 maja 2009 roku przez (...) Sprzedaż (wcześniej (...)) w momencie wstrzymania dostaw energii elektrycznej przedsiębiorca nie posiadał wiedzy, czy przedmiotowe wezwanie dotarło do odbiorcy. Tym samym tej wiedzy nie posiadał również przedsiębiorca przesyłowy, tj. (...) (wcześniej (...) S.A.). Rozstrzygając niniejszą sprawę Sąd dokonał rozróżnienia na dowodzenie, że są spełnione przesłanki z art. 6 ust.3 a ustawy Prawo energetyczne, oraz dowodzenie, że w dniu wstrzymania dostaw energii elektrycznej były one spełnione. Mianowicie ocena zasadności wstrzymania niniejszej dostawy dokonywana jest na moment faktycznego wstrzymania dostarczania energii tj. 8 czerwca 2009 r. Dokonując wstrzymania przedsiębiorstwo obrotu nie wiedziało, czy minął dwutygodniowy termin, liczony od dnia doręczenia powiadomienia, na dokonanie zaległej zapłaty, bowiem (...) nie miał dowodu doręczenia wezwania, o którym mowa w art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne. Stosownie do treści art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne przedsiębiorstwa energetyczne, o których mowa w ust. 1, mogą wstrzymać dostarczanie paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w przypadku, gdy odbiorca zwleka z zapłatą za pobrane paliwo gazowe, energię elektryczną lub ciepło albo świadczone usługi co najmniej miesiąc po upływie terminu płatności, pomimo uprzedniego powiadomienia na piśmie o zamiarze wypowiedzenia umowy i wyznaczenia dodatkowego, dwutygodniowego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności. W art. 6 ust. 3 i 3a w związku z art. 6 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne ustawodawca wskazał, że wstrzymania może dokonać przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw lub energii. Użyte w tym przepisie pojęcie "zajmujących się" należy interpretować jako prowadzących działalność gospodarczą w określonym zakresie. W ten sposób przedsiębiorcy ci zostali zobligowani do stosowania odpowiednich procedur związanych ze wstrzymaniem dostaw, a spory na tle takiego wstrzymania w trybie art. 8 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne mogą być rozpatrywane przez Prezesa URE. Przedsiębiorstwo przesyłowe lub dystrybucyjne świadczy usługi przesyłu lub dystrybucji, natomiast przedsiębiorstwo obrotu zajmuje się sprzedażą paliw lub energii. Obecnie na rynku energii i gazu stosunki umowne związane z dostarczaniem tych mediów mogą kształtować się dwojako. Odbiorca może mieć zawarte oddzielnie: umowę o świadczenie usług przesyłowych lub dystrybucyjnych i umowę sprzedaży (dotyczy to odbiorcy korzystającego z prawa wyboru sprzedawcy) albo też zawartą tylko umowę kompleksową z przedsiębiorstwem zajmującym się obrotem paliwami lub energią. W sytuacji gdy umowy sprzedaży i dystrybucji lub przesyłania są rozdzielone, zasadniczo przyczyny wstrzymania powinny być oceniane na gruncie obu tych
umów. Należy także podkreślić, że w takiej sytuacji odbiorca może np. zalegać z płatnościami tylko za dostarczony towar (energię elektryczną lub gaz), jak też za samą usługę przesyłania lub dystrybucji. W sytuacji zaś świadczenia usługi kompleksowej przez sprzedawcę z urzędu podstawy wstrzymania muszą być oceniane na podstawie umowy kompleksowej (tak sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie). Biorąc pod uwagę definicję strony określoną w art. 28 k.p.a. ("każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek"), podmiotem uczestniczącym w postępowaniu dotyczącym wstrzymania jest zarówno przedsiębiorstwo przesyłowe lub dystrybucyjne, jak i przedsiębiorstwo obrotu. Interes prawny w sprawie wstrzymania dostaw można wywodzić zarówno z przepisów ustawy Prawo energetyczne, jak i postanowień danej umowy. Naruszenie przez odbiorcę warunków umowy sprzedaży lub umowy kompleksowej (np. zwłoka w zapłacie za pobraną energię) upoważnia przedsiębiorstwo obrotu lub sprzedawcę z urzędu do dokonania wstrzymania, skoro są oni stroną danej umowy. Generalnie zaś technicznego (faktycznego) wstrzymania dostaw dokonuje przedsiębiorstwo przesyłowe lub dystrybucyjne, gdyż to do jego sieci przyłączony jest dany odbiorca, a działanie wstrzymania dostawy realizuje w związku z otrzymaniem określonej informacji od przedsiębiorstwa obrotu. Stąd przymiot strony w postępowaniu prowadzonym przed Prezesem URE, w trybie art. 8 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne przy sporze o wstrzymanie dostaw, przysługuje odbiorcy oraz nie tylko literalnie wskazanemu w art. 6 ust. 3 i 3a ustawy Prawo energetyczne "przedsiębiorstwu zajmującemu się przesyłem lub dystrybucją" (Małgorzata Nowaczek-Zaremba, Zdzisław Muras, Komentarz do art. 6 ustawy Prawo energetyczne, stan prawny na dzień 9 sierpnia 2010 roku). Tym samym nietrafna jest argumentacja odwołującego, iż nie może być wskazany jako podmiot, który dokonał nieuzasadnionej czynności, albowiem wykonywał czynności techniczne na podstawie dokumentacji przedstawionej przez (...). Ponadto, w ocenie Sądu bez znaczenia jest podniesiona okoliczność braku wiedzy w zakresie wpływów wpłat wynikających z zawartych umów kompleksowych, bowiem, jak już wskazano powyżej, przedsiębiorstwa obrotowe i przesyłowe winny współpracować i jednocześnie dochować należytej staranności co do zdobytych informacji zanim dokonają wzajemnego wstrzymania dostarczania energii elektrycznej. W niniejszej sprawie łącząca strony umowa sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji powodowała, że realizacja praw i obowiązków z niej wynikających możliwa była przy udziale przedsiębiorstwa dystrybucyjnego. W myśl preambuły do postanowień umowy sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji nr (...), dostarczanie energii odbywało się na podstawie Prawa energetycznego oraz umowy między sprzedawcą ( (...)) i (...) SA (operator systemu dystrybucyjnego OSD, obecnie (...) SA). Zgodnie z 7 umowy, rozliczenia za usługi dystrybucji i sprzedaż energii elektrycznej odbywać się miały w okresach rozliczeniowych na podstawie odczytu wskazań układu pomiarowo rozliczeniowego według cen i stawek opłat w taryfie sprzedawcy i taryfie OSD. Wystawione faktury zawierały szczegółowe rozliczenie obejmujące pozycje obejmujące również opłaty dystrybucyjne (k. 111, 114 akt administracyjnych). Wystawiony przez (...) wniosek o dokonanie wstrzymania dostarczania energii elektrycznej wskazywał na zadłużenie z tytułu realizacji umowy sprzedaży wraz z usługa dystrybucji (k. 56 akt administracyjnych). Przytoczone okoliczności świadczą, że przedsiębiorstwo dystrybucyjne nie jest jedynie wykonawcą otrzymanego zlecenia. Układ niniejszej umowy kompleksowej, realizacja płatności przez odbiorcę za usługi obrotu i dystrybucji, obciąża przedsiębiorstwo dystrybucyjne należytą starannością działania poprzez sprawdzenie, czy zaistniały przesłanki do wstrzymania dostaw energii. Przepisem art. 6 ust. 3a ustawy ustawodawca jednoznacznie rozstrzygnął, że dopuszczalne jest wstrzymanie dostaw w przypadku wystąpienia opóźnienia odbiorcy w zapłacie, to znaczy gdy odbiorca zwleka z zapłatą. Z uprawnienia tego może jednak skorzystać jedynie po wyczerpaniu określonej w tym przepisie procedury.
Prezes URE ocenił, że dla możliwości wstrzymania dostaw energii elektrycznej odbiorcy na podstawie art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne musiały łącznie zaistnieć zawarte w przedmiotowym przepisie przesłanki: wystąpienie co najmniej miesięcznej zwłoki z zapłatą za pobrane ciepło, uprzedzenie odbiorcy na piśmie o zamiarze wypowiedzenia umowy i wyznaczenie mu dodatkowego, dwutygodniowego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności. Sąd podzielił powyższe stanowisko. Co do zasady, musi zatem zaistnieć podstawowa przesłanka wstrzymania dostaw, jaką jest zwłoka z zapłatą za pobraną energię, co najmniej miesiąc po upływie terminu płatności oraz wystosowanie powiadomienia określonej treści. Wobec tego istotne jest zbadanie, czy istnieje na dzień wystawienia powiadomienia zaległość (rozumiana jako zaległość bieżąca i zaległa, bez znaczenia, za ile okresów). Natomiast powiadomienie wskazane w przepisie art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne powinno zawierać następujące elementy: 1) pouczenie o treści art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne; 2) informacje o upływie miesięcznego terminu zwłoki w realizacji płatności za dostarczone paliwa lub energię; wskazanie dodatkowego 2-tygodniowego terminu zapłaty zaległych i/lub bieżących należności oraz informacje o skutkach nieuregulowania tych należności, tj. o możliwości wstrzymania dostaw po upływie wskazanego terminu i zamiarze wypowiedzenia umowy. Możliwość zrealizowania działań przewidzianych w powiadomieniu wystosowanym w trybie art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne uzależniona jest od skutecznego doręczenia go odbiorcy. Ustalenie momentu odbioru niniejszego powiadomienia ma istotne znaczenie, jeżeli chodzi o dwutygodniowy termin zapłaty. Powinien on być zatem wyznaczony tak, aby odbiorca miał faktycznie 14 dodatkowych dni na uregulowanie należności. Należy nadmienić, że gdyby (...) wystąpił do Poczty Polskiej z pismem reklamacyjnym stosownym terminie (tj. nie wcześniej niż 14 dni od daty nadania przesyłki rejestrowanej), wówczas posiadałby wiedzę, iż zainteresowany A. C. otrzymał nadane przez niego ( (...) Sprzedaż) powiadomienie w dniu 14 maja 2009 roku i od tego momentu zacząłby swój bieg wskazany dwutygodniowy termin. Niniejsza wiedza stałaby się również podstawą do dokonania wstrzymania dostarczania energii elektrycznej przez odwołującego. Ponadto, Sąd zważył, iż z zebranego materiału dowodowego wynika, że na dzień 12 maja 2009 roku A. C. zalegał z płatnościami i to przez okres dłuższy niż jeden miesiąc, gdyż nie regulował w całości należności wynikających z faktur wystawionych przez odwołującego w związku ze sprzedażą i przesyłem energii, tj. : 1. (...) z terminem płatności 26 marca 2009 roku na kwotę 205,60 zł 2. (...) z terminem płatności 24 kwietnia 2009 roku na kwotę 98,97 zł 3. (...) z terminem płatności 26 maja 2009 roku na kwotę 177,55. W tych okolicznościach należałoby stwierdzić, że skoro zainteresowany A. C. zalegał z opłatami z tytułu dostarczania energii elektrycznej, to zaistniały przesłanki do wstrzymania dostarczania energii elektrycznej. Z akt sprawy wynika jednak, że w dniu wstrzymania dostaw energii elektrycznej przez (...) Sprzedaż A. C. powoływał się na fakt zapłaty zaległości i należy dać wiarę takiemu zachowaniu. Dokonana zapłata miała miejsce w dniu 5 czerwca 2009 roku, a zaksięgowanie kwoty nastąpiło w dniu 8 czerwca 2009 roku. A. C. dysponował dowodami zapłaty, nie przewidział bowiem sytuacji opóźnienia w realizacji przelewu na konto przedsiębiorstwa. Wpływ pieniędzy na rachunek (...) był uzależniony od operacji bankowych, za których szybkość A. C. nie może ponosić odpowiedzialności. Wystosowanie wniosku o wstrzymanie w dniu 5 czerwca 2009 r. z datą realizacji od 8 czerwca 2009 roku wymagało uprzedniego sprawdzenia, czy miał miejsce fakt zapłaty podnoszony przez wnioskodawcę w dniu faktycznej czynności wstrzymania dostaw.
W tym, stanie rzeczy Sąd uznał, że skoro nie zostały spełnione wszystkie przesłanki z art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne, które muszą być spełnione kumulatywnie, wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej w dniu 8 czerwca 2009 roku do sklepu medycznego położonego przy ul. (...) w S., należało uznać za nieuzasadnione i bezpodstawne były działania obu podmiotów: przedsiębiorstwa obrotu i dystrybucji (odwołującego). Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione odwołanie na podstawie art. 479 53 1 k.p.c. /-/SSO Jolanta de Heij-Kaplińska