OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO DÁMASA RUIZA-JARABA COLOMERA przedstawiona w dniu 26 kwietnia 2005 r. 1

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO DÁMASA RUIZA-JARABA COLOMERA przedstawiona w dniu 26 kwietnia 2005 r. 1 1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 203 ust. 3 tiret ostatnie akapit pierwszy Wspólnotowego kodeksu celnego 2. skróconą, kontener zawierający 901 opakowań zbiorczych papierosów L&M", przewożony z brazylijskiego miasta Paranaguá na pokładzie Cap Trafalgar, statku należącego do spółki Hamburg Süd 3. 2. Hof van beroep te Antwerpen (sąd apelacyjny w Antwerpii) dąży do ustalenia, kto jest osobą odpowiedzialną za pokrycie dlugu celnego w sytuacji, w której towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty, zgłoszone i wyładowane, zaginęły przed nadaniem im przeznaczenia celnego. 4. W dniu 18 czerwca 1996 r. spółka przeładunkowa Seaport Terminals NV (obecnie Katoen Natie Terminals NV, zwana dalej Seaport Terminals") wyładowała ładunek i w oczekiwaniu na nadanie mu przeznaczenia celnego złożyła go na nabrzeżu, na terenie stanowiącym jej własność i przeznaczonym do takiego celu. I Stan faktyczny i przebieg postępowania 3. W dniu 9 czerwca 1996 r. United Antwerp Mártimé Agencies NV (zwany dalej Unamar") przedstawił urzędowi celnemu w Antwerpii, wraz z odpowiednią deklaracją 5. W dniu 19 czerwca rano stwierdzono, że ładunek zaginął, w wyniku czego nie mógł zostać przedstawiony organom celnym. 1 Język oryginału: hiszpański. 2 Zatwierdzonego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającym Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U L 302, str. 1, zwany dalej kodeksem celnym"). 3 Unamar zdecydowanie zaprzecza, jakoby miat przedstawić ten dokument, przy czym okoliczność tę przytoczono w postanowieniu odsyłającym. W przedstawionych uwagach Unamar twierdzi, że dokument ten został podpisany i przedłożony przez przedstawiciela spółki Hamburg Süd. I - 8247

OPINIA D. RUIZA-JARABA - SPRAWA C-140/04 6. Dwiema decyzjami z dnia 13 marca 1998 r. belgijskie organy celne zwróciły się odpowiednio do Unamar i Seaport Terminal z wezwaniem do zapłaty kwoty 785 555,04 EUR, powiększonej o odsetki i opłaty, tytułem należności celnych przywozowych, podatku akcyzowego i opłat specjalnych. 7. Obydwie spółki odwołały się od tych decyzji. Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen (sąd pierwszej instancji w Antwerpii) oddalił te odwołania wyrokiem z dnia 9 września 2002 r., od którego spółki złożyły apelacje do Hof van beroep. dozoru celnego, o którym jest mowa w art. 203 4. Zgodnie ze wspomnianym art. 203 ust. 3 dłużnikiem 5 jest oprócz osoby, która usunęła towar spod dozoru celnego oraz osób, które uczestniczyły w tym usunięciu lub które nabyły lub posiadały dany towar, wiedząc o nielegalnym pochodzeniu towarów osoba zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towaru lub wynikających ze stosowania procedury celnej, którą towar ten zostal objęty" 6. B Przedstawienie towarów organom celnym, deklaracja skrócona oraz czasowe składowanie towarów II Ramy prawne 9. Importer towarów na obszar celny Wspólnoty musi je przewieźć i przedstawić organom celnym; ten drugi obowiązek spoczywa również na osobie, która przejęła odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny (art. 38 ust. 1 lit. a) oraz art. 40 kodeksu celnego). A Przepisy podlegające wykładni 8. Dług celny w przywozie na obszar celny Wspólnoty może powstać w razie wystąpienia szeregu okoliczności wyszczególnionych w art. 201-205 kodeksu celnego, pośród których wskazano usunięcie towarów spod 4 Zgodnie z orzecznictwem wspólnotowym zasada ta ma zastosowanie w sytuacji, w której w wyniku działania lub zaniechania, które choćby chwilowo utrudnia organom celnym dostęp do towarów objętych dozorem celnym i przeprowadzenie kontroli przewidzianych w art. 37 ust. 1 kodeksu celnego (wyroki z dnia 1 lutego 2001 r. w sprawie C-66/99 D. Wandel, Rec. str. I-873, pkt 47,- z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie C-371/99 Liberexim, Rec. str. I-6227, pkt 55; z dnia 12 lutego 2004 r. w sprawie C-337/01 Hamann International, Rec. str. I-1791, pkt 31; z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-222/01 British American Tobacco, Rec. str. I-4683, pkt 47; z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-300/03 Honeywell Aerospace, Zb.Orz. str. I-689, pkt 19). 5 W wyroku z dnia 23 września 2004 r. w sprawie C-414/02 Spedition Ulustrans, Zb.Orz. str. I-8633, pkt 39, Trybunat potwierdził, że kodeks celny w sposób wyczerpujący wymienia przesłanki uznania osób za dłużników celnych. Ze swej strony doktryna utrzymuje, że ustawodawca wspólnotowy z podziwu godnym rozsądkiem postanowił nie definiować zdarzenia podatkowego oraz podatnika, podając po prostu kazuistyczną listę okoliczności prowadzących do powstania zobowiązania podatkowego oraz osób zobowiązanych do jego zapłaty (zob. F. Pelecha Zozaya, El código aduanero comunitario y su aplicación en España", wyd. Marcial Pons, Madrid 1995, str. 49. 6 Podkreślenie własne. I - 8248

10. Osoby te muszą także spełnić wymóg proceduralny w postaci złożenia deklaracji skróconej, który to obowiązek w odpowiednich wypadkach ciąży na osobie, w której imieniu działają (art. 43 i art. 44 ust. 2 kodeksu celnego). Celem przedstawienia tego dokumentu, podpisywanego przez zgłaszającego, jest weryfikacja, czy towary, które obejmuje, otrzymały przeznaczenie celne w terminie ustanowionym w art. 49 kodeksu celnego (art. 183 ust. 1 i 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 7, zwanego dalej rozporządzeniem wykonawczym"). na każde żądanie organów celnych. Po wyładunku odpowiedzialność w tym zakresie przechodzi na każdą osobę, która ' posiada towary w celu ich przeniesienia lub składowania (art. 183 i 184 rozporządzenia wykonawczego w związku z art. 44 ust. 2 kodeksu celnego). III W przedmiocie pytań prejudycjalnych 11. Po spełnieniu tych formalności towary nabywają status towarów składowanych czasowo" i są składowane w miejscach wskazanych przez organy celne i na warunkach określonych przez te organy, które mogą zażądać od osoby będącej w posiadaniu towarów złożenia zabezpieczenia w celu zapewnienia pokrycia długu celnego, który może powstać w sytuacji, gdy dostarczone towary zostaną usunięte spod dozoru celnego (art. 50, 51 i art. 53 ust. 2 kodeksu celnego w związku z jego art. 203). 12. Do czasu nadania wymienionym w deklaracji towarom przeznaczenia celnego i przed ich wyładunkiem osoba, która dokonała ich przywozu lub przewozu po ich wprowadzeniu na obszar celny Wspólnoty, lub osoba, w której imieniu osoby te działają, jest zobowiązana do przedstawienia towarów 7 Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 253, str. 1). 13. W świetle powyższych okoliczności Hof van beroep te Antwerpen postanowił skierować do Trybunału następujące pytania prejudycjalne: 1) Czy za osobę zobowiązaną do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towarów (o której mowa w art. 203 ust. 3 tiret ostatnie Wspólnotowego kodeksu celnego [...]) można uznać osobę zobowiązaną do przedstawienia towarów organom celnym (art. 40 WKC), w związku z czym osoba ta lub jej przedstawiciel zobowiązani są do złożenia deklaracji skróconej (art. 44 ust. 2 WKC) i podpisania jej (art. 183 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego [...]) oraz przedstawiania towarów organom celnym, tak długo, jak długo nie zostaną wyładowane ze środka transportu, na którym znajdowały się w chwili wprowadzenia ich do Wspólnoty do czasu nadania im przeznaczenia celnego? I - 8249

OPINIA D. RUIZA-JARABA SPRAWA C-140/04 2) Czy za osobę zobowiązaną do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towarów (o której mowa w art. 203 ust. 3 tiret ostatnie WKC) można uznać osobę, która po wyładunku posiada towary w celu ich przeniesienia lub składowania, w związku z czym może być ona na podstawie art. 51 ust. 2 i art. 53 ust. 2 WKC uważana za posiadacza towarów, zobowiązanego z tego tytułu, na podstawie art. 184 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego do przedstawiania ich w całości na każde żądanie organów celnych? przeznaczenia celnego, bez względu na okoliczność, że po ich wyładowaniu ze środka transportu, za pomocą którego zostały sprowadzone do Wspólnoty, towary były składowane lub przenoszone przez osobę, o której mowa w pytaniu drugim? 3) W razie odpowiedzi twierdzącej na dwa pierwsze pytania czy osoby, o których mowa w dwóch pierwszych pytaniach, mogą zostać uznane jednocześnie, a zatem solidarnie, za dłużników w sytuacji, gdy są to różne osoby (w niniejszej sprawie odpowiednio przedstawiciel towarzystwa żeglugowego, które wprowadziło towary do Wspólnoty, oraz przedsiębiorca przeładunkowy, któremu powierzono składowanie i przenoszenie towarów na miejscu wyładunku lub nabrzeżu wskazanym przez organy celne)? 5) W razie odpowiedzi przeczącej na trzecie pytanie czy należy uznać, że osoba wskazana w pierwszym pytaniu pozostaje dłużnikiem do chwili przejęcia towarów przez osobę, o której mowa w pytaniu drugim, a osoba wskazana w pytaniu drugim staje się dłużnikiem dopiero z chwilą przejęcia odpowiedzialności za składowanie lub przeniesienie towarów? 4) W razie odpowiedzi twierdzącej na trzecie pytanie czy osoba, o której mowa w pierwszym pytaniu, pozostaje dłużnikiem do chwili nadania towarom 6) W razie odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie i przeczącej na pytanie drugie czy osoba, o której mowa w pierwszym pytaniu, musi zostać uznana za pozostającą dłużnikiem do chwili przejęcia towarów przez osobę wskazaną w pytaniu drugim, czy też do chwili nadania towarom przeznaczenia celnego?". I - 8250

IV Postępowanie przed Trybunałem 14. Komisja Wspólnot Europejskich, rząd belgijski oraz dwie spółki, będące skarżącymi w postępowaniu przed sądem krajowym przedstawiły uwagi na piśmie w terminie określonym w art. 20 Statutu Trybunału Sprawiedliwości. 15. Na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2005 r. przedstawiciele stron, które wzięły udział w procedurze pisemnej, przedstawili ustnie swe stanowiska. V Analiza pytań prejudycjalnych sądu krajowego, Trybunał zatem nie może rozstrzygnąć w przedmiocie tej okoliczności. Nie należy zatem angażować się w debatę dotyczącą tej kwestii, lecz poszukiwać odpowiedzi z pominięciem ustalenia, kto w niniejszej sprawie dokonał tej czynności. 18. Drugie uściślenie, które zostało odnotowane przez Komisję, dotyczy faktu, iż belgijskie organy celne wszczęły postępowanie przeciwko Unamar i Seaport Terminals oraz przesłały wezwania do zapłaty na podstawie art. 202 kodeksu celnego, stwierdzając, że dług celny powstał, ponieważ tytoń został wprowadzony do Wspólnoty w sposób niezgodny z prawem, podczas gdy Hof van beroep te Antwerpen uważa, że mającym zastosowanie przepisem jest art. 203 kodeksu celnego, który odnosi się do usunięcia towaru spod dozoru celnego jako zdarzenia prowadzącego do powstania długu celnego. Trybunał musi przyjąć to drugie stanowisko i przedstawić wykładnię sądowi, który dla celów rozstrzygnięcia sporu jest właściwy do wskazania przepisu i jego zastosowania 8. A Uwagi wstępne 16. Niezbędne jest dokonanie dwóch wstępnych uściśleń, jednego o charakterze faktycznym i drugiego o charakterze prawnym. B W przedmiocie pierwszego i drugiego pytania 17. Pierwsze uściślenie odnosi się do okoliczności, że Unamar kategorycznie odmawia przyznania, że sporządził i podpisał list przewozowy, który w niniejszej sprawie stanowi deklarację skróconą. Ustalenie tej okoliczność, która została przytoczona w postanowieniu odsyłającym, należy do 19. Zakres sporu w postępowaniu przed sądem krajowym jest wyraźny i obejmuje 8 Pomijając to, wybór ten jest właściwy, ponieważ w niniejszej sprawie towary nie zostały wprowadzone na terytorium Wspólnoty w sposób nielegalny, lecz zgodnie z zasadami zawartymi w art. 38-41 kodeksu celnego; uniknięcie kontroli nastąpiło dopiero wtedy, gdy towary zostały wyładowane w oczekiwaniu na nadanie im przeznaczenia celnego. I - 8251

OPINIA D. RUIZA-JARABA SPRAWA C-140/04 ustalenie osoby, która w razie usunięcia towarów jest odpowiedzialna za pokrycie długu celnego, wraz z osobami, które je usunęły, oraz osobami, które czerpały korzyści z tego usunięcia, wiedząc o nielegalnym pochodzeniu towarów. Przepis wskazuje, że jest to osoba zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towaru" (art. 203 ust. 3 ostatnie tiret akapit pierwszy kodeksu celnego), a Hof van beroep dąży do ustalenia, jaka osoba odpowiada tej charakterystyce. osobą odpowiedzialną za pokrycie należności jest osoba, która posiada towary w celu ich przeniesienia lub składowania. Nie bez przyczyny art. 101 lit. a) kodeksu celnego stanowi, że prowadzący skład celny jest odpowiedzialny za zapewnienie, aby towary złożone w składzie celnym nie zostały usunięte spod dozoru celnego. 20. Przedstawione powyżej pokrótce przepisy prawne rozróżniają trzy etapy. Pierwszy etap obejmuje przedstawienie towarów organom celnym, mające wyraz w postaci deklaracji skróconej. Drugi etap, podczas którego towary są tymczasowo składowane, tak aby mogły zostać okazane na każde żądanie organu celnego, i który jest kluczowy w ramach niniejszego wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, trwa od chwili wprowadzenia towarów na terytorium Wspólnoty do chwili nadania im przeznaczenia celnego. Trzeci etap rozpoczyna się, gdy zakończona zostanie ta ostatnia czynność. 22. Jeżeli zatem towary przed nadaniem im przeznaczenia celnego zostaną usunięte spod dozoru organów celnych, dług celny ciąży nie tylko na osobach, które je usunęły, osobach, które uczestniczyły w tym usunięciu oraz odbiorcach towarów, lecz również na importerze, przewoźniku lub osobach, w których imieniu ci ostatni działają, o ile towary nie zostały jeszcze wyładowane; jeżeli zaś towary zostały już wyładowane, ciąży on na osobie, która posiada towary w celu ich przeniesienia lub składowania. 21. Na początkowym etapie za pokrycie należności celnych odpowiada importer, osoba przewożąca towary po przekroczeniu granicy lub osoba, w imieniu której osoby te działają. Na drugim etapie konieczne jest rozróżnienie dwóch sytuacji: jeżeli towary nadal znajdują się na tym samym środku transportu, wówczas odpowiedzialność ponoszą te same osoby co w etapie pierwszym; jeżeli towary zostały wyładowane, 23. Taka wykładnia uwzględniająca literalne brzmienie omawianych przepisów jest również zgodna, jak wskazuje Komisja, z celem tych przepisów. W celu uniknięcia nielegalnego przywozu, do czasu określenia statusu celnego towarów i nałożenia na nie należności celnych lub zwolnienia z tych należ- I - 8252

ności, czasowo lub ostatecznie 9, osoba, która posiada towary, ma obowiązek okazywania przywiezionych towarów na każde żądanie oraz ponosi odpowiedzialność za ich utratę 10. Z tych samych powodów art. 51 ust. 2 kodeksu celnego upoważnia organy celne, gdy towary są czasowo składowane, do żądania od osoby będącej w posiadaniu towarów złożenia zabezpieczenia w celu zapewnienia pokrycia długu celnego w razie uniemożliwienia odpowiedniej kontroli. osoby, która posiada je w celu ich przeniesienia lub składowania - jeśli towary zostały wyładowane. C W przedmiocie pytań od trzeciego do szóstego 24. W świetle powyższych rozważań proponuję, by Trybunał odpowiedział na dwa pierwsze pytania prejudycjalne wskazując, iż art. 203 ust. 3 tiret ostatnie akapit pierwszy kodeksu celnego, w którym mowa jest o osobie zobowiązanej do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towaru, odnosi się do: 25. Zadając te cztery.pytania, belgijski sąd dąży do ustalenia, czy'w opisanych powyżej dwóch sytuacjach odpowiedzialność jest równoczesna i solidarna, czy też następuje przejście odpowiedzialności w czasie. W tym ostatnim przypadku sąd pragnie precyzyjnie określić moment przejścia odpowiedzialności. Odpowiedź wynika w sposób domyślny z przedstawionego powyżej rozumowania oraz proponowanej odpowiedzi na dwa pierwsze pytania. a) osoby, która wprowadziła towary na obszar celny Wspólnoty, lub b) osoby, która przed przedstawieniem towarów organom celnym i potem odpowiada za ich przewóz, lub c) osoby, w której imieniu działa którakolwiek z powyższych osób - jeśli towary nadal znajdują się na środku transportu, na którym zostały wprowadzone do Wspólnoty; 9 Towarom przywożonym z krajów lub terytoriów poza Unia Europejska nadaje się status celny towaru wspólnotowego poprzez dopuszczenie do swobodnego obrotu, która to operacja pociąga za sobą nałożenie mających zastosowanie zgodnie z prawem należności celnych (art. 79 i art 201 ust. 1 kodeksu celnego). Towary mogą jednak podlegać procedurze tranzytu zewnętrznego, procedurze skladu celnego, procedurze uszlachetniania czynnego lub procedurze odprawy czasowej, w których to przypadkach należności celnych co do zasady nie pobiera się (art. 91, 98, 114 i 137 kodeksu celnego). 10 Zgodnie z art 37 kodeksu celnego towary wprowadzane na obszar celny Wspólnoty podlegają dozorowi celnemu i kontroli organów celnych przez czas niezbędny dla określenia ich statusu celnego. 26. W sytuacji, o której mowa w art. 203 kodeksu celnego, osoba zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towaru jest również zobowiązana do uiszczenia należności celnych. Obowiązki te, głównie obowiązek zachowania towarów do dyspozycji organów celnych, są wiążące dla osoby będącej w posiadaniu towarów, którą art. 184 rozporządzenia wykonawczego określa wedle obiektywnego kryterium, jakim jest wyładunek towarów. Odpowiedzialność nie jest zatem jednoczesna i solidarna, ale przechodzi z osoby na osobę, w taki sposób, iż osoba zobowiązana do przedstawienia towarów organom celnym oraz sporządzenia i podpisania deklaracji skróconej ponosi odpowiedzialność do chwili wyładunku towarów, od którego to momentu dłużni- I - 8253

OPINIA D. RUIZA-JARABA - SPRAWA C-140/04 kiem staje się osoba odpowiedzialna za przenoszenie i przechowywanie towarów. 27. Biorąc pod uwagę omówiony już przez mnie cel przepisu, kluczowym elementem jest posiadanie towarów i w związku z tym fizyczne władanie nim. Osoba, która włada towarami i co za tym idzie zapewnia ich bezpieczeństwo, jest zobowiązana do uiszczenia należności celnych, jeżeli w czasie gdy towary znajdują się w jej władaniu, zostaną usunięte spod dozoru celnego. Można to wywnioskować z samego art. 51 ust. 2 kodeksu celnego, który umożliwia ustanowienie na okres czasowego posiadania towarów wymogu złożenia zabezpieczenia na poczet należności celnych powstałych wskutek uniemożliwienia kontroli. 29. Jak wskazuje rząd belgijski, zgłaszający lub też osoby, o których mowa w art. 44 ust. 2 kodeksu celnego, są zobowiązani do nadania towarom przeznaczenia celnego oraz pokrycia kosztów powstałych w wyniku powzięcia przez organy celne środków zmierzających do uregulowania ich sytuacji (art. 187 rozporządzenia wykonawczego w związku z art. 53 kodeksu celnego), przepisy te jednak nie są związane z przepisami, o których mowa w art. 203 ust. 3 ostatnie tiret akapit pierwszy kodeksu celnego, który odnosi się do obowiązków związanych ze składem, w szczególności w zakresie umieszczenia towarów pod dozorem celnym. Oznacza to, że ten ostatni przepis ustanawia regułę pozwalającą na ustalenie podmiotu odpowiedzialnego za uiszczenie należności celnych, gdy towary usunięto spod kontroli, i czyni odpowiedzialną między innymi osobę, na której ciążą obowiązki związane z czasowym składowaniem towaru, podczas gdy art. 187 rozporządzenia wykonawczego dotyczy innej sytuacji, w której niezbędne jest nadanie towarom ich przeznaczenia celnego, tak aby mogły opuścić obieg celny po zadośćuczynieniu wymaganym formalnościom. 28. Zgodnie z art. 213 kodeksu celnego, jeżeli w odniesieniu do tego samego długu celnego występuje kilku dłużników, są oni solidarnie zobowiązani do pokrycia tego długu. Przepis ten zakłada jednak wielość zobowiązanych 1 1, co nie ma miejsca w niniejszej sprawie, ponieważ jak już stwierdziłem, art. 184 rozporządzenia wykonawczego wyklucza możliwość wpółodpowiedzialności, stanowiąc - poprzez odniesienie do wyładunku - że odpowiedzialność przechodzi w czasie z jednego podmiotu na drugi. 11 Zatem w ramach zdania, którego wykładni należy dokonać w niniejszej sprawie, odpowiedzialność solidarną ponoszą importer, przewoźnik lub osoba, w których imieniu działają, bądź osoby, które posiadają towary, w zależności od tego, czy produkty te zostały wyładowane po przywiezieniu. 30. Zatem osoby wskazane w pytaniu pierwszym i drugim nie są odpowiedzialne solidarnie, lecz następczo, w taki sposób, iż osoby wymienione w pytaniu pierwszym ponoszą odpowiedzialność tylko do czasu, gdy towary, po wyładowaniu, zostaną przekazane osobom wymienionym w pytaniu drugim, które to osoby od tej chwili stają się jedynymi zobowiązanymi w świetle art. 203 ust. 3 ostatnie tiret akapit pierwszy kodeksu celnego. I - 8254

VI - Wnioski 31. W świetle powyższego proponuję, aby Trybunał udzielił następujących odpowiedzi na pytania prejudycjalne przedstawione przez Hof van beroep te Antwerpen: 1) Zawarte w art. 203 ust. 3 tiret ostatnie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, sformułowanie osoba zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towaru", dotyczy: a) osoby, która wprowadziła towary na obszar celny Wspólnoty, lub b) osoby, która przed przedstawieniem towarów organom celnym i po ich przedstawieniu odpowiada za ich przewóz, lub c) osoby, w której imieniu działa którakolwiek z powyższych osób - jeśli towary nadal znajdują się na środku transportu, na którym zostały wprowadzone do Wspólnoty; osoby, która posiada je w celu ich przeniesienia lub składowania - jeśli towary zostały wyładowane. 2) Dwie powyższe grupy osób nie są odpowiedzialne w sposób równoczesny i solidarny, lecz następczo, tak iż osoby z pierwszej grupy ponoszą odpowiedzialność tylko do czasu, gdy towary, po wyładowaniu, zostaną przekazane osobom należącym do drugiej grupy, które to osoby od tej chwili stają się jedynymi zobowiązanymi w świetle art. 203 ust. 3 ostatnie tiret akapit pierwszy Wspólnotowego kodeksu celnego". I - 8255