Malowidło 3D Solny Świat Malowidło trójwymiarowe 3D na Rynku Górnym w Wieliczce Tytuł: "SOLNY ŚWIAT" Autor: Ryszard Paprocki Powierzchnia: ponad 350 m kw. Technika: trwała, oparta na nowoczesnej chemii. Technika całkowicie odporna na polskie warunki klimatyczne oraz na uszkodzenia mechaniczne - ruch pieszych i pojazdów. "Solny świat" w Wieliczce jest obecnie największym malowidłem 3D w Polsce i prawdopodobnie drugim w świecie po londyńskim obrazie " Reebok CrossFit : 3D Street Art". Tego typu dzieła należą do gatunku sztuki ulicznej (j. ang. - "3D street art"). Malowidła trójwymiarowe ze względu na anamorficzność czyli zniekształcenie obrazu podlegają specyficznej perspektywie, nie są łatwe w realizacji. Obrazy są w pełni czytelne tylko z jednego, bardzo dokładnie zlokalizowanego punktu. Tylko z tego punktu można zrobić prawidłową fotografię uzyskując nie zniekształcony obraz. Obrazy 3D powstające na powierzchni posadzki są bardzo młodą dziedziną sztuki współczesnej. W Polsce całkowicie nowatorską; dotychczas istniał tylko jeden tego typu wielkowymiarowy obraz - na koronie zapory wodnej w Niedzicy. W świecie jest to dziedzina już dosyć popularna - jednak zwykle powstają prace niewielkich rozmiarów. W odróżnieniu do świata - tylko w Polsce obydwie prace są ogromnych
rozmiarów i wykonane w technikach trwałych, odpornych na wszelkie warunki klimatyczne i ruch pieszych i pojazdów. Tego typu obiekty artystyczne zwykle stają się dużymi atrakcjami turystycznymi. Każdy turysta chce sobie zrobić zdjęcie na takim malowidle. Oko ludzkie odbiera obrazy 3D inaczej niż obiektyw aparatu fotograficznego. Człowiek pozujący do zdjęcia może stać w dowolnym miejscu na malowidle i zostaje prawidłowo wkomponowany w obraz pod warunkiem, że aparat fotograficzny znajduje się dokładnie nad oznaczonym odpowiednio punkcie - obiektyw aparatu czy kamery nie rozróżnia w przypadku malowideł trójwymiarowych powierzchni posadzki od pionowej ściany. Inaczej odbiera to umysł człowieka - widz wie doskonale, że zniekształcony obraz jest na ziemi i nie da się zmylić. Widz nie musi stać dokładnie na tym specjalnym punkcie - jego mózg przekształca obraz i odbiera malowidło prawidłowo w sensie perspektywicznym, ale nie wkomponwuje odpowiednio chodzących po malowidle postaci. Człowiek wie, że nie jest to obraz namalowany na pionowej ścianie tylko na płaskiej posadzce i że pozujący stąpają po malowidle a nie są "wmalowani" w pejzaż. Aparat fotograficzny lub kamera filmowa zmylić się za to daje całkowicie. Po zrobieniu fotografii ludzie zawsze są zaskoczeni i zdziwieni, wydaje się to niemożliwe, sprzeczne z ich oczekiwaniami. Widzą w tym magię. Obraz "Solny świat" w Wieliczce jest malarską wizją podziemi kopalni soli. Kompozycja zawiera charakterystyczne fragmenty prawdziwych wnętrz wielickich żup solnych (np. Kaplica Świętej Kingi) odpowiednio skomponowanych i widzianych w ogromnej rozpadlinie skalnej. Do kompozycji tego obrazu autor odpowiednio dopasował istniejące, brązowe rzeźby czterech górników, którzy teraz wychodzą z podziemi na drewniane pomosty nad rozpadliną. "Solny świat" jest ciekawym polem do różnych działań i eksperymentów fotograficznych, istnieje niezliczona ilość ustawienia pozujących - nawet dużych grup - na tle malowidła i dowlnego aranżowania sytuacji. Jest jednym z bardziej "mobilnych" malowideł tego typu na świecie w sensie fotograficznej zabawy; to jak zostanie wykorzystane zależy od wyobraźni zwiedzających i fotografujących. Malowidło ze swoją podłużną osią centralną jest umieszczone na rynku w sposób zdeterminowany przez wiele uwarunkowań fonkcjonalnych i fizycznych. Słońce przesuwając się w ciągu dnia zmienia za każdym razem warunki ekspozycyjne dla wykonywania fotografii. Najlepsze zdecydowanie walory wizualne istnieją w godzinach przedpołudniowych i wczesnopopołudniowych. W lecie, w dni słoneczne najtrudniej będzie zrobić dobre fotografie w godzinach 17 do 19. Wtedy będzie widoczny na zdjęciach rażący poblask. Należy więc poczekać w kawiarni do godziny 19, kiedy słońce schowa się za kamienicami. W dni pochmurne i w nie letnich porach roku tego problemu "godziny 17" już nie będzie. Najpiękniejsze zdjęcia wykonywane będą zapewne o świcie - specjalny bonus dla wcześnie wstających!
Malowidło 3D Dworzec Centralny - "jakby spadali w przepaść" Dzieło Ryszarda Paprockiego wzbudziło duże zainteresowanie przechodniów. Zauważyłam to malowidło już z daleka. Jednak dopiero z tego miejsca widać, że jest 3D mówi Agata, mieszkanka Warszawy. Dzieło Paprockiego jest trójwymiarowe, dlatego też mieszkańcy stolicy, stojący na nim w odpowiednim punkcie, mieli złudzenie jakby właśnie spadali w czeluści lodowych klifów. Jak można było się dowiedzieć na miejscu, stworzenie takiego obrazu wymagało długich przygotowań. Etap projektowania trwał około miesiąca, z kolei realizacja w miejscu publicznym około trzy. Nieprzypadkowo postanowiłem zająć się sztuką, którą nie każdy artysta potrafi wykonać. Chciałem połączyć wykorzystanie przestrzeni z abstrakcją tłumaczy Ryszard Paprocki, autor pracy. Tym razem moją inspiracją było pragnienie kojącego zimna, które towarzyszy nam latem dodaje.
Działania Urban Forms związane są z promocją także innych form sztuki obecnych w przestrzeni miejskiej. W 2013 roku podczas Festiwalu Murali do Łodzi przyjechał Ryszard Paprocki, znany twórca malowideł 3D. Stworzył on w pasażu Schillera dzieło związane z motywem gry. Po tym obrazie możesz chodzić. Malowidło 3D powstało w Krośnie 26 marca 2013,
Fot. Damian Krzanowski Obraz namalowano na posadzce klatki schodowej To nie Photoshop. Obraz 3D o powierzchni 80 m.kw. powstał w Krośnie. Rolę płótna spełniła w tym wypadku posadzka klatki schodowej w Centrum Dziedzictwa Szkła. Dzieło Ryszarda "Ryha" Paprockiego to najbardziej skomplikowane trójwymiarowe malowidło w Polsce i jedyne, po którym można chodzić. Projekt The UnderGlass rozpoczął się w połowie grudnia 2012 r. Zakładał wykonanie przez krakowskiego malarza i architekta Ryszarda Ryha Paprockiego trzeciego w Polsce trójwymiarowego malowidła, inspirowanego tematem tradycyjnych metod tworzenia szkła. Dzieło zlokalizowano w nietypowej przestrzeni publicznej klatce schodów ruchomych Centrum Dziedzictwa Szkła, które na co dzień bezpłatnie służy mieszkańcom i turystom. 7 marca o godz. 22:55 artysta złożył sygnaturę i zakończył prace malarskie. Renesansowe techniki malarskie Malowidło ma powierchnię 80 m.kw. Przedstawia temat produkcji szkła w niecodziennym, nieco baśniowym ujęciu. Paprocki połączył w malowidle sceny realistyczne odnoszące się do hutniczych tradycji Krosna (m.in. sceny wydmuchiwania szkła oraz wyposażenie pracowni hutniczej) z elementami krajobrazu, zdominowanego przez głęboką szczelinę skalną, na dnie której płynie strumień lawy. W trakcie pracy artysta korzystał m.in. z renesansowych technik malarskich, w tym tych stosowanych przez samego mistrza Da Vinciego. (http://www.tvn24.pl) Biografia: architekt, artysta malarz Urodzony w 1963 roku w Łękach Górnych na Podkarpaciu. W latach 1983-1989 studiował architekturę na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, dyplom w 1989 roku (promotor dyplomu: prof. Witold Korski). W roku 1989 podjął studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom z wyróżnieniem w 1993 roku w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Juliusza Joniaka oraz w pracowni malarstwa ściennego prof. Józefa Ząbkowskiego. W latach 1993-2002 był wykładowcą rysunku odręcznego w Studiu Rysunku w Krakowie. W 2000 roku wystawił prace w Pawilonie Polskim na EXPO 2000 w Hanoverze. W 2004 roku brał udział w wystawie reprezentującej Polskę i polską sztukę w Parlamencie Północnej Nadrenii Westfalii w Düsseldorfie w związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej (Galeria Ars Cracovia Köln). W roku 2006 rozpoczął współpracę z Hybner S.A. w Środzie Wielkopolskiej, gdzie zajmuje się projektowaniem wzornictwa przemysłowego. Od 2005 roku jest członkiem - założycielem Stowarzyszenia Ogrody Sztuki w Krakowie skupiającego artystów różnych dziedzin sztuki oraz ludzi związanych z kulturą. W grudniu 2007 roku założył wspólnie z Ewą Sadowską, Iwoną Grdeń-Korzeniowską i Piotrem Korzeniowskim nieformalną grupę artystyczną: PI_ER (nazwy początkowe: πr [3,14R]). Grupa była jednym ze współorganizatorów 3. Festiwalu Święto Ogrodów w 2008 roku w Krakowie.
W roku 2008 i 2009 zrealizował w nowym budynku, siedzibie zarządu firmy Comarch S.A. w Krakowie dwa wielkoformatowe murale (8,5x28m i 11,5 6,5m) jako repliki obrazów autorstwa Rafała Olbińskiego. W 2009 roku brał udział w wystawie COMPARAISONS 09 w Grand Palais w Paryżu - (grupa Installation libre ). W 2011 roku został powołany do kapituły fundacji Aby żyć. Wspólnie z fundacją przeprowadzał i przeprowadza wiele akcji społecznych i charytatywnych. Autor malowidła 3D MOC ŻYWIOŁÓW na koronie zapory wodnej w Niedzicy (2011r.) W 2011 roku brał udział w krakowskiej ART SESJI 2011 wystawiając instalację INTERFERENCJE na Placu Wszystkich Świętych w Krakowie. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, malarstwem monumentalnym, architekturą wnętrz, rzeźbą i architekturą ogrodów Uprawia abstrakcjonizm, instalacje W dorobku ponad 20 wystaw indywidualnych. Brał udział w ponad 30 wystawach zbiorowych. Prace w zbiorach Muzeum Ogrodu Botanicznego UJ w Krakowie, Generalnego Konsulatu Austrii w Krakowie, Deutsche Apotheker und Ärzte Bank w Karlsruhe oraz w wielu zbiorach prywatnych w Kraju i za granicą (m.in. w kolekcjach prywatnych: Walter Große-Böwing/Düsseldorf, Wim van Aarle/Ijselstein, Ehrhart Schlüter/Wuppertal, M.Schittengruber/Wien, K.M.Wojtyna/Warszawa, J.M.Walkiewicz/Warszawa, H.P.Ulbrich/Altusried).