Wybrane terminy stosowane w architekturze i sztuce: Architraw pozioma belka spoczywająca na kolumnach, najniższa część belkowania. Występuje w architekturze antycznej i stylach pochodnych. Arkada łuk wspierający się na dwóch kolumnach lub filarach. Attyka element zdobniczy, charakterystyczny dla okresu renesansu. Ścianka wznosząca się ponad murem budynku, która oprócz funkcji dekoracyjnych służyła jako osłona dachu. Zwieńczenie attyki miało różne kształty. Niekiedy umieszczano na niej figury. Blanki zwane również krenelażem lub zębatym zakończeniem murów obronnych, stosowane były w średniowieczu. Chroniły załogę zamku przed nieprzyjacielskim ostrzałem. Prostokątne prześwity pełniły funkcję strzelnic.
Blenda dekoracyjna wnęka w murze, w formie arkady lub okna. Służyła jako motyw dekoracyjny w artykulacji elewacji. Facjata pomieszczenie mieszkalne w kondygnacji strychowej, którego okna posiadają własne ścianki, wychodzące ponad połać dachu, nakryte poprzecznym dachem. Fasada frontowa elewacja budynku, przeważnie zawierająca wejście główne, wyróżniona od pozostałych elewacji odmienną kompozycją i bogatszą dekoracją architektoniczną. Niekiedy budynki mają dwie fasady, np. barokowe pałace od strony wjazdu i ogrodu. Fronton trójkątny szczyt wieńczący szczyt świątyni antycznej. W architekturze barokowej w formie półowalnej, przerwany, załamany. Występuje także jako motyw dekoracyjny wieńczący otwory okienne, wnęki, nisze, portale. Gzyms poziomy element architektoniczny, wysunięty przed lico muru dla zaakcentowania horyzontalnych podziałów budowli,
Hełm zwieńczenie wieży. W średniowieczu o kształcie ostrosłupa lub stożka. W baroku o formach baniastych, cebulastych, gruszkowych, zdobione latarniami, galeryjkami i iglicami. Kanelowanie żłobkowanie. Pionowe, równoległe do siebie rowki, pokrywające trzony kolumn lub pilastrów. Kapitel głowica, górna część kolumn, pilastrów, filarów, ukształtowana plastycznie. Jej forma ulegała przemianom zgodnie z następstwem stylów architektonicznych. Głowica pełni funkcję pośrednią pomiędzy podporą a elementem podpieranym. Kartusz element dekoracyjny, w kształcie ozdobnej tarczy z zawiniętymi rogami, na którym umieszczono herb. tablicę inskrypcyjną, płaskorzeźbę lub malowidło. Lizena płaski, pionowy pas muru, lekko występujący z jego lica, w odróżnieniu od pilastra bez głowicy i na ogół bez bazy. Stosowany w celu artykulacji elewacji.
Lukarna ustawione okno w dachu, występujące przed jego połać, oświetlające poddasze, często w ozdobnym obramieniu. Luneta odcinek sklepienia, zwykle poprzeczny w stosunku do sklepienia głównego, mieszczący przeważnie otwór okienny lub rzadziej drzwiowy. Występuje przeważnie w sklepieniach kolebkowych. Okulus okrągłe okno. Pilaster występujący ze ściany pionowy filar, wzmacniający jej konstrukcję, często zdobiony. Składa się z głowicy, trzonu i bazy. Polichromia wielobarwne malowidło ścienne. Polichromie najczęściej przedstawiają sceny rodzajowe oraz motywy roślinne. Portal bogato dekorowane, ozdobne obramowanie otworu wejściowego lub bramnego. Portyk kolumnowy wysunięta przed budynek kolumnada, zwieńczona frontonem, tworząca dekoracyjną oprawę wejścia.
Rozeta okrągłe okno z promienistym podziałem, charakterystyczne dla architektury gotyckiej, także ornament w kształcie stylizowanego, wpisanego w zarys kolisty kwiatu. Ryzalit wysunięta ku przodowi część ściany budynku, na całej jego wysokości. Szkarpa przyścienny filar (przypora), podpierający mury budowli, stosowany z zewnątrz. Sklepienie konstrukcja budowlana o przekroju krzywoliniowym, wykonana z kamieni lub cegieł, zamykająca pomieszczenie od góry. Wyróżniamy kilka rodzajów sklepień: kolebkowe, krzyżowe, krzyżowo-żebrowe, gwiaździste, zwierciadlane.