Wiktoriańska Komisja ds. Reformy Prawa Streszczenie dokumentu konsultacyjnego w języku polskim (Polish)

Transkrypt

1 1 Wiktoriańska Komisja ds. Reformy Prawa Streszczenie dokumentu konsultacyjnego w języku polskim (Polish) O tym streszczeniu Wiktoriański Prokurator Generalny zwrócił się do Wiktoriańskiej Komisji ds. Reformy Prawa (Victorian Law Reform Commission) z prośbą o ponowne rozpatrzenie Ustawy o opiece i zarządzie z 1986 roku Guardianship and Administration Act 1986 (Vic) i poinformowanie, jakie zmiany są konieczne. Ustawa G&A pomaga osobom niepełnosprawnym, które nie są w stanie lub mają trudności z podejmowaniem ważnych decyzji. Ustawa zezwala na wyznaczenie innej osoby w celu podejmowania decyzji osobistych, finansowych i medycznych, kiedy wymagana jest formalna decyzja. Komisja opublikowała szczegółowy dokument konsultacyjny, który bada, w jaki sposób prawa mogą być wyjaśnione i ulepszone, aby sprostać wymogom osób z obniżoną zdolnością podejmowania decyzji. Niniejsze opracowanie jest streszczeniem dokumentu konsultacyjnego. Przedstawia on jedynie w krótkim zarysie pomysły Komisji w sprawie reformy. W celu uzyskania dokładniejszych danych na temat jakichkolwiek pomysłów przedstawionych w niniejszym dokumencie, należy się odwołać do dokumentu konsultacyjnego. Na końcu tego dokumentu przedstawiliśmy w zarysie kilka sposobów, w jakie Państwo mogą mogą przedstawić swoje pomysły, które mogą się przyczynić do przeprowadzanej analizy. Twój wkład pomoże Komisji sfinalizować jej rekomendacje w sprawie reformy. Nasz process Dokument informacyjny To jest drugi z trzech planowanych dokumentów dotyczących ponownego rozpatrzenia prawa opiekuńczego przez Komisję. Dokument informacyjny, opublikowany w lutym 2010 roku, zwracał się do społeczeństwa z prośbą o komentarze na temat tych dziedzin prawa opiekuńczego, które wymagają reformy. Dokument konsultacyjny jest odpowiedzią na szereg propozycji wysuniętych przez wielu członków społeczeństwa z doświadczeniem w dziedzinie prawa opiekuńczego. Zawiera on propozycje odnośnie nowego prawa opiekuńczego. Trzeci i ostatni dokument raport dla Prokuratora Generalnego ma być sfinalizowany do dnia 23 grudnia 2011 roku. Raport końcowy stanie się dokumentem publicznym po zgłoszeniu go w Parlamencie. Komisja otrzymała 60 wniosków z komentarzami od wielu różnych organizacji i indywidualnych osób, w odpowiedzi na dokument informacyjny. Większość tych wniosków znajduje się na naszej stronie internetowej. Konsultacje ze społeczeństwem

2 2 W okresie marca, kwietnia i maja 2011 roku Komisja przeprowadziła konsultacje z osobami niepełnosprawnymi, ich opiekunami i przyjaciółmi oraz wieloma innymi osobami z doświadczeniem na temat wiktoriańskiego prawa opiekuńczego. Rozmawialiśmy też z grupami rzeczników, pracownikami służby zdrowia, grupami usługodawców, organizacjami powierniczymi, Rzecznikiem Publicznym oraz Wiktoriańskim Trybunałem Cywilno-Administracyjnym (VCAT). Przeprowadziliśmy konsultacje zarówno na obszarze aglomeracji Melbourne, jak i w regionie Wiktorii. Komitety doradcze Komisja ustanowiła dwie grupy doradcze dla udzielania stałej pomocy w procesie reformy prawa. Grupy te pomagały Komisji w wykorzystaniu doświadczenia osób, które: pracują w danej dziedzinie reprezentują interesy osób korzystających z prawa opiekuńczego przeprowadzały badania i pisały na temat działania prawa opiekuńczego. Opracowanie naszych propozycji reformy Informacje i opinie przedstawione we wnioskach i uzyskane podczas konsultacji i dyskusji z naszymi komitetami doradczymi pomogły Komisji w opracowaniu propozycji reformy zamieszczonej w niniejszym dokumencie. Przewidujemy, że te propozycje zostaną udoskonalone i rozwinięte podczas drugiej rundy konsultacyjnej oraz dzięki wnioskom otrzymanym w odpowiedzi na ten dokument konsultacyjny. Następne kroki Po zakończeniu naszej drugiej rundy konsultacji, dokonaniu przeglądu wniosków z komentarzami i propozycjami dotyczącymi naszego dokumentu konsultacyjnego i po zakończeniu naszych badań, Komisja złoży u Prokuratora Generalnego raport końcowy zawierający rekomendacje reformy, do 23 grudnia 2011 roku. Inne publikacje Dokument konsultacyjny i przystępna wersja w języku angielskim (Easy Version) dostępne są na stronie internetowej Komisji: Niniejsze streszczenie dostępne jest na naszej stronie internetowej w językach: chińskim, wietnamskim, greckim, włoskim, macedońskim, arabskim, polskim, serbskim, tureckim, rosyjskim i chorwackim. Komisja może ci wysłać bezpłatnie pocztą lub em kopię dokumentu konsultacyjnego w jakiejkolwiek z tych wersji. Możesz również poprosić o dokument w innym formacie, jeśli nie mamy takiego, jaki chciałbyś. Zakres analizy Głównym celem przeprowadzanej przez Komisję analizy jest upewnienie się, że wiktoriańskie prawo opiekuńcze odpowiada aktualnym i przyszłym potrzebom osób z obniżoną zdolnością podejmowania decyzji oraz że promuje ich prawa. Ogólne założenia polecają Komisji uwzględnienie takich zmian w prawie, które: promują poszanowanie godności człowieka, indywidualnej niezależności i innych ważnych zasad praw człowieka

3 3 odzwierciedlają rozwój programów i praktyk dla osób z obniżoną zdolnością podejmowania decyzji od czasu zatwierdzenia obecnej Ustawy G&A w 1986 roku odpowiadają potrzebom starzejącej się ludności. Zgodnie z ogólnymi założeniami, Komisja została poproszona o zwrócenie szczególnej uwagi na niektóre części Ustawy G&A, w tym: rolę opiekunów i zarządców w popieraniu praw osób, które reprezentują i służeniu pomocą w podejmowaniu przez nich decyzji czy istnieje odpowiednia równowaga pomiędzy najlepszym interesem reprezentowanej osoby i jej prawami określonymi Konwencją na temat Praw Osób Niepełnosprawnych Organizacji Narodów Zjednoczonych Convention on the Rights of People with Disabilities 1 czy uprawnienia i obowiązki opiekunów są skuteczne, odpowiednie i zgodne ze zobowiązaniami Australii wynikającymi z Konwencji i Karty Praw i Obowiązków Człowieka Charter of Human Rights and Responsibilities Act 2006 (Vic) 2 prawomocność i wykonalność nieformalnego podejmowania decyzji czy Ustawa G&A Act powinna być rozszerzona tak, aby obejmowała osoby w wieku 17 lat funkcje, uprawnienia i obowiązki Rzecznika Publicznego rola i uprawnienia Wiktoriańskiego Trybunału Cywilno-Administracyjnego (VCAT) i czy dobrze działa procedura trybunału wyznaczania opiekunów i zarządców czy powinno być więcej sposobów analizowania decyzji podjętych przez opiekunów i zarządców, oraz czy powinny istnieć nowe sposoby postępowania w przypadku niewłaściwego zachowania opiekunów i zarządców czy istniejące przepisy prawne dotyczące zgody zastępczej, co do opieki medycznej i udziału w badaniach próbnych, w tym modelu osoby odpowiedzialnej, są odpowiednie i czy Ustawa G&A współpracuje skutecznie z Ustawą o opiece medycznej z 1988 r. MedicalTreatment Act 1988 (Vic) czy niepełnosprawność powinna nadal być wymogiem progowym przy wyznaczaniu opiekuna lub zarządcy, czy też może powinna być zastąpiona innymi pojęciami, takimi jak zdolność czy bezbronność czy przepisy Ustawy G&A dotyczące zachowania poufności zachowują odpowiednią równowagę pomiędzy ochroną prywatności informacji a potrzebą przejrzystości decyzji Komisja musi również zastanowić się, w jaki sposób G&A współdziała z innymi stosownymi przepisami prawnymi, zajmującymi sie podejmowaniem decyzji przez pełnomocników w imieniu osób, które nie są do tego zdolne lub okolicznościami, w jakich może zachodzić konieczność podjęcia decyzji przez pełnomocnika. Do innych stosownych przepisów należą: o Ustawa o instrumentach z 1958 r. Instruments Act 1958 (Vic) o Ustawa o zdrowiu psychicznym z 1986 r. (Mental Health Act 1986; Vic) o Ustawa o osobach niepełnosprawnych z 2006 r. Disability Act 2006 (Vic) o Ustawa o dzieciach, młodzieży i rodzinach z 2005 r. Children, Youth and Families Act 2005 (Vic) 1 Konwencja w sprawie praw osób niepełnosprawnych (Convention on the Rights of Persons with Disabilities), otwarta do podpisu 30 marca 2007,999 UNTS 3 (weszła w życie 3 maja 2008). 2 Ustawa z 2006 r. (Wiktoria) dot. Karty Praw i Obowiązków Człowieka Charter of Human Rights and Responsibilities Act 2006 (Vic).

4 4 o o Ustawa o przestępstwach [upośledzeniu umysłowym i niezdolności do stawania przed sadem] z 1997 r. Crimes [Mental Impairment and Unfitness to be Tried] Act 1997 (Vic) Ustawa o opiece medycznej z 1988 r. Medical Treatment Act 1988 (Vic) Komisja została również poproszona o zajecie się innymi istotnymi analizami prawa opiekuńczego. Do ostatnich ważnych analiz należy Dochodzenie Wiktoriańskiej Parlamentarnej Komisji ds. Reformy Prawa w sprawie Uprawnień Pełnomocnika (Inquiry into Powers of Attorney), ocena prawa opiekuńczego Komisji ds. Reformy Prawa w Queensland (Review of Queensland Guardianship Laws) oraz dochodzenie Komisji Stałej Rady Ustawodawczej Nowej Południowej Walii ds. Zagadnień Społecznych dotyczące podejmowania decyzji przez pełnomocników w imieniu osób, które nie są do tego zdolne (Substitute Decision-making for People Lacking Capacity). Założenia ogólne w szczególności wykluczają decyzje dotyczące zakończenia życia, z wyjątkiem tych, które określa Ustawa o opiece medycznej z 1988 r. Medical Treatment Act 1988 (Vic). Obecne prawo Wiktoriańskie prawo zezwala osobom dorosłym zdolnym do wyznaczenia jednego lub więcej pełnomocników do podejmowania decyzji w ich imieniu. Prawo umożliwia również wyznaczanie przez trybunał i poprzez program automatycznego, ustawodawczego wyznaczania pełnomocnika, kiedy osoba nie wyznaczyła swojego własnego pełnomocnika do podejmowania decyzji. Programy te nie zawsze ze sobą dobrze współpracują, jako ze powstały osobno. Wyznaczanie opiekunów i zarządców publicznych Głównym zadaniem Ustawy G&A jest wyznaczanie opiekunów i zarządców przez VCAT. Program ten został zaprojektowany w latach 80. dla osób niepełnosprawnych intelektualnie, które przechodziły z instytucji do środowiska społecznego. Od tego czasu, program ten został zaadaptowany do potrzeb innych grup, w skład których wchodzą osoby upośledzone ze względu na wiek, osoby z nabytym urazem mózgu oraz osoby chore psychicznie. Obecne prawo zakreśla wyraźną granicę pomiędzy zdolnością i niezdolnością do podejmowania decyzji. Zapewnia tylko jeden mechanizm decyzje za pośrednictwem pełnomocnika, aby pomoc osobom z obniżoną zdolnością podejmowania decyzji. Prawo nie zostało zaprojektowane w odpowiedzi na potrzeby osób, których zdolność ulega wahaniom w czasie lub osób, które mogą podejmować swoje decyzje z pewna pomocą. Ustawa G&A zezwala VCAT na wyznaczanie opiekuna i zarządcy dla osoby, która nie jest zdolna do racjonalnej oceny sytuacji na temat ważnych aspektów swojego życia osobistego lub spraw finansowych ze względu na swoją niepełnosprawność, i która potrzebuje innej osoby do podejmowania decyzji w jej imieniu. Ustawa G&A automatycznie wyznacza osoby, nakładając na nie odpowiedzialność podejmowania wielu decyzji medycznych w imieniu innych osób, które sobie tego życzą. Ustawa określa osobę odpowiedzialną do podejmowania większości decyzji dotyczących opieki medycznej w imieniu innej osoby, która nie jest w stanie wyrazić zgody na swoje leczenie bez konieczności wyznaczenia takiej osoby przez trybunał.

5 5 W wielu przypadkach, osoba odpowiedzialna za podejmowanie takich decyzji jest bliskim członkiem rodziny osoby, która nie jest w stanie podejmować ich samodzielnie. Ustawa G&A ustanawia stanowisko Rzecznika Publicznego (Public Advocate). Funkcje Rzecznika Publicznego obejmują badanie spraw związanych z przesłuchaniami dotyczącymi wyznaczania opieki prawnej, jako rozwiązanie ostateczne oraz rzecznictwo dla osób niepełnosprawnych. Nominacje pełnomocników osobistych Prawo wiktoriańskie zapewnia trzy niezależne nominacje osobiste pełnomocników do podejmowania decyzji, w trzech oddzielnych ustawach. Trzy nominacje na pełnomocników osobistych: Pełnomocnicnik stały do podejmowania decyzji finansowych, zgodnie z Ustawą o instrumentach z 1958 r. Instruments Act 1958 (Vic) Pełnomocnik stały do podejmowania decyzji w sprawie opieki medycznej, zgodnie z Ustawą o opiece medycznej z 1988 r. Medical Treatment Act 1988 (Vic) Pełnomocnik stały do podejmowania decyzji osobistych, zgodnie z Ustawą G&A. Inne ustawy Inne ustawy, które zezwalają na podejmowanie decyzji przez pełnomocników: Ustawa o zdrowiu psychicznym z 1986 r. Mental Health Act 1986 (Vic) odnośnie przymusowego leczenia i zamknięcia w zakładzie dla osób chorych psychicznie Ustawa o osobach niepełnosprawnych z 2006 r. Disability Act 2006 (Vic) odnośnie przymusowego leczenia osób niepełnosprawnych intelektualnie, które stanowią poważne zagrożenie dla innych. Powody modernizacji prawa Jest wiele powodów modernizowania wiktoriańskich praw opieki. Maksymalizacja udziału w podejmowaniu decyzji Postawa społeczeństwa i polityki rządowej uległa dramatycznej zmianie przez ostatnie 25 lat, od czasu wprowadzenia Ustawy G&A. Podczas gdy ochrona bezradnych osób nadal stanowi ważną część polityki państwowej, obecnie istnieje znacznie większy nacisk na promowanie niezależności i udziału osób niepełnosprawnych. Zmianę tą dobrze ilustruje Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych, która kładzie nacisk na równy udział osób niepełnosprawnych we wszystkich aspektach życia. Bardziej realistyczny pogląd na zdolność Prawo tradycyjnie wyznaczyło wyraźną granicę pomiędzy zdolnością i niezdolnością, w dużej mierze z powodu wygody. Wobec zwiększonej świadomości, że zdolność wielu osób często waha się w czasie i w zależności od okoliczności, należy rozważyć czy ta bezwzględna różnica powinna nadal obowiązywać w prawie opiekuńczym. Komisja proponuje skorzystać z kontinuum konsultacji szeregu mechanizmów prawnych, kiedy zdolność podejmowania decyzji jest obniżona. Te mechanizmy muszą zaspokajać potrzeby najróżniejszych grup użytkowników. Niektórzy ludzie przez długi okres życia są w stanie samodzielnie podejmować

6 6 decyzje zanim ich zdolność ulegnie obniżeniu, podczas gdy inni doświadczają tylko sporadycznego braku takiej zdolności. Niektóre osoby mogą po jakimś czasie odzyskać zdolność, podczas gdy inne mogą nigdy nie doświadczyć zdolności do samodzielnego podejmowania decyzji. Zmiana postawy wobec procedur nieformalnych Ustawa G&A bardzo zachęcała do korzystania z nieformalnych procedur przy podejmowaniu decyzji. W praktyce, opiekun lub zarządca jest zazwyczaj wyznaczany tylko wtedy, gdy istnieją dowody na wykazaną potrzebę wyznaczenia formalnego pełnomocnika. Było ogólnie przyjęte, że wiele codziennych decyzji powinno być najlepiej podejmowane według ustaleń nieformalnych często przez członków rodziny i opiekunów, ponieważ taka praktyka daje osobie zainteresowanej większą swobodę udziału w tych decyzjach. Niektóre istotne zmiany w sposobie, w jaki nasze społeczeństwo funkcjonuje, w powiązaniu z 25 letnim doświadczeniem z zakresu współczesnego prawa opiekuńczego, wywołują konieczność ponownego rozważenia stopnia, w jakim polegamy na nieformalnych procedurach podejmowania decyzji. Wiele osób i organizacji, które świadczą usługi dla innych są o wiele bardziej zainteresowane radzeniem sobie z ryzykiem, niż były wtedy, kiedy w latach 80. była opracowywana Ustawa G&A chcą mieć do czynienia z osobą, która ma formalne pełnomocnictwo do podejmowania decyzji. Pewne nieformalne ustalenia mogą być również bardzo restrykcyjne, ponieważ zezwalają usługodawcom, aby byli opiekunami de facto bez konieczności stosowania się do jakichkolwiek wymogów odpowiedzialności z tytułu prawa opiekuńczego. Dostępniejsze prawo i skuteczniejsze procedury prawne Wiktoriańskie prawo opiekuńcze jest niepotrzebnie skomplikowane. Ustawa G&A jest trudna do zrozumienia po części dlatego, że od 1986 roku wprowadzono do niej 28 osobnych poprawek. Ustawa powinna być napisana od nowa tak, aby była jaśniejsza i dostępniejsza dla tych, którzy z niej korzystają. Wiktoriańskie prawo opiekuńcze jest słabo zintegrowane. Ponieważ różne reżymy dotyczące pełnomocnictwa były opracowywane w różnych okresach czasu i z różnych powodów, jest pomiędzy nimi mało spójności. Te rozmaite prawa powinny być bardziej zintegrowane tak, aby ze sobą skutecznie i sprawnie współpracowały. Potrzeba reformy jest nagląca, ponieważ coraz więcej mieszkańców Wiktorii będzie korzystać w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat z prawa dotyczącego podejmowania decyzji za inną osobę, jako że społeczeństwo starzeje się. Prawo opiekuńcze musi być zdolne do sprostania potrzebom następnego pokolenia użytkowników. Dwie główne cechy wiktoriańskiego prawa opiekuńczego Rzecznik Publiczny i podejmowanie decyzji przez trybunał to innowacje, które stosuje się w całej Australii. Jednak nadszedł czas, aby ponownie rozważyć role i odpowiedzialność zarówno VCAT, jak i Rzecznika Publicznego. Nasze rozumienie funkcji i działalności trybunałów rozwinęło się znacznie od czasu lat 80. VCAT powinien mieć funkcje i uprawnienia, które odzwierciedlają nowoczesny sposób podejścia do trybunałów. Rzecznik Publiczny pełnił bardzo ważną rolę w

7 7 promowaniu interesów osób niepełnosprawnych. Kompetencje Rzecznika Publicznego mogłyby zostać rozszerzone. Wiktoriańskie prawo opiekuńcze wymaga przebudowy. Czyniąc to ważne jest, aby modernizując zachować wiele cech obecnego systemu, które działały z powodzeniem i które powinny być częścią ustawodawstwa 21 wieku. Aspekty aktualnego prawa, które należy zachować Opieka i zarząd Ustawa G&A zapewnia nominacje przez VCAT dwóch osobnych pełnomocników opiekuna i zarządcy. Istnieje szerokie poparcie dla obecnego rozróżnienia pomiędzy osobistą odpowiedzialnością za podejmowane decyzje przez opiekuna a odpowiedzialnością za podejmowanie decyzji finansowych przez zarządcę. Komisja uznaje fundamentalną różnicę w umiejętnościach potrzebnych do pełnienia tych dwóch ról i proponuje, aby rozróżnienie pomiędzy opiekunem i zarządcą zostało utrzymane. Nominacje trybunału Nominacje trybunału były stosunkowo niedrogą i dostępną częścią wiktoriańskiego prawa opiekuńczego. Podczas gdy procedury i praktyki VCAT powinny zostać zmodernizowane, Komisja proponuje, aby system nominacji przez trybunał został zachowany. Komisja proponuje, aby VCAT nadal dostosowywał nominacje pełnomocników do podejmowania decyzji do potrzeb osób, w imieniu których podejmowane są te decyzje, oraz by regularnie dokonywał ponownego przeglądu tych potrzeb. Związek między obniżoną zdolnością podejmowania decyzji, a niepełnosprawnością Obecnie, opiekun lub zarządca może zostać wyznaczony tylko wtedy, kiedy dana osoba ma ograniczoną zdolność podejmowania decyzji ze względu na niepełnosprawność. Termin ten jest szeroko definiowany przez Ustawę G&A w znaczeniu upośledzenia intelektualnego, zaburzenia umysłowego, urazu mózgu, upośledzenia fizycznego lub demencji. Podczas gdy opinie w odpowiedzi na nasz dokument informacyjny wykazały istnienie potrzeby przyczynowego związku między osobą niepełnosprawną i jej obniżoną zdolnością do podejmowania decyzji, Komisja proponuje, aby ten związek został zachowany ze względu na element obiektywizmu, który przyczynia się do procesu oceny braku zdolności. Jest to ważny sposób zapewnienia, aby prawo opiekuńcze nie było wykorzystane w celu radzenia sobie z ludźmi tylko z powodu ich szkodliwego zachowania, takiego jak nadmierny hazard lub nadmierne picie alkoholu. Rzecznik Publiczny Komisja proponuje, aby Rzecznik Publiczny nadal kontynuował wykonywanie większości swoich funkcji, oraz żeby zostały mu nadane dodatkowe kompetencje. Automatyczne nominacje pełnomocników do spraw opieki medycznej Komisja proponuje, aby obecny system automatycznego wyznaczania osoby do podejmowania większości decyzji w sprawie opieki medycznej osoby dorosłej, która

8 8 nie jest w stanie samodzielnie podjąć takiej decyzji został zachowany. Istniejący zbiór przepisów prawnych dotyczący podejmowania decyzji przez pełnomocnika w sprawie opieki medycznej jest niepotrzebnie skomplikowany. Powinien zostać uproszczony i uczyniony bardziej spójnym. Nowe ustawodawstwo Komisja proponuje wprowadzenie nowego prawa opiekuńczego w Wiktorii zamiast dalszych poprawek do Ustawy G&A. Największym wyzwaniem w projektowaniu nowego prawa opiekuńczego jest opracowanie spójnego zbioru przepisów prawnych, które odpowiadałyby potrzebom wszystkich osób z ograniczoną zdolnością podejmowania decyzji z powodu niepełnosprawności, i to w sposób, który respektuje ich godność i zachęca do jak największej samodzielności. Nacisk na nowe przepisy prawne Nowe prawo opiekuńcze musi w dalszym ciągu zapewniać sieć zabezpieczeń ochronnych, kiedy są one wymagane. Jednakże, dwa nowe tematy mogłyby również ukształtować treść tych przepisów prawnych udział i integracja. Nowe prawo opiekuńcze mogłoby starać się propagować udział osób z ograniczoną zdolnością samodzielnego podejmowania decyzji dla siebie i w życiu społecznym. Podejmowanie decyzji przez osobę zastępczą mogłoby być głównie widziane, jako funkcja umożliwiająca, a nie restrykcyjna. Jednym ze sposobów na to jest zachęcenie osoby podejmującej decyzje w imieniu innej osoby do robienia tego w taki sposób, w jaki osoba ta podjęłaby decyzję gdyby była do tego zdolna. Nowe prawo opiekuńcze mogłoby również dążyć do zintegrowania wielu różnych statutowych reżymów dotyczących podejmowania decyzji w czyimś imieniu, obejmując mianowanie pełnomocników zarówno osobistych, jak i publicznych tak, aby wszystkie odnośne przepisy prawne były włączone do jednej ustawy. Powinno być więcej konsekwencji w odpowiedzialności osób podejmujących za kogoś decyzje, niezależnie od tego jak i przez kogo są oni mianowani. Ich decyzje również mogłyby być monitorowane i konsekwentnie analizowane. Nowe prawo opiekuńcze mogłoby zintegrować istniejące klauzuly prawne przez mianownie: pełnomocnika stałego - obecnie w Ustawie o instrumentach z 1958 r. Instruments Act 1958 (Vic) pełnomocnika do podejmowania decyzji w sprawie opieki medycznej, obecnie w Ustawie o opiece medycznej z 1988 r. Medical Treatment Act 1988 (Vic) opiekuna stałego obecnie w Ustawie G&A opiekuna lub zarządcę mianowanego przez VCAT - obecnie w Ustawie G&A Osoby odpowiedzialnej za podejmowanie pewnych decyzji odnośnie opieki medycznej - obecnie w Ustawie G&A Ważne zmiany Komisja proponuje następujące ważne zmiany: nowe mechanizmy podejmowania decyzji przez pełnomocników nowe kontinuum podejmowania decyzji

9 9 nowoczesne zasady, którymi będą się kierować osoby podejmujące decyzje ulepszone zabezpieczenia i odpowiedzialność zwiększona rola Rzecznika Publicznego dostępniejszy i skuteczniejszy trybunał obniżenie granicy wieku dla niektórych nominacji większe wykorzystanie automatycznych nominacji interakcja z innymi przepisami prawnymi Nowe mechanizmy podejmowania decyzji przez pełnomocników Komisja proponuje nowe mechanizmy podejmowania decyzji przez pełnomocników, które pozwoliłyby osobom z pewną zdolnością do podejmowania decyzji podejmowanie ich z pomocą innej osoby lub razem z inną, zaufaną osobą. Ponieważ te mechanizmy nie były dotąd stosowane w Australii, Komisja bardzo chętnie zbada jak działałyby one w praktyce, a szczególnie czy mogłyby dać osobom trzecim wystarczającą pewność, kiedy byłyby stosowane w transakcjach handlowych i zawodowych. Nowe kontinuum podejmowania decyzji Komisja proponuje wyczerpujące kontinuum podejmowania decyzji, które sprzyja wykorzystaniu pełnomocnika do podejmowania decyzji, kiedy dana osoba potrzebuje pewnej pomocy ze względu na obniżoną zdolność podejmowania decyzji. Obejmuje to: nowe umowy dotyczące podejmowania decyzji przez pełnomocnika, kiedy jedna osoba upoważnia drugą do dostępu do informacji w jej imieniu, aby pomóc tej osobie w podjęciu decyzji. nowe umowy dotyczące podejmowania decyzji przez pełnomocnika, gdzie jedna osoba upoważnia drugą do wspólnego podejmowania decyzji, kiedy decyzja wymaga, aby zgoda obu osób była prawomocna. istniejące pełnomocnictwa stałe i pełnomocnictwa stałe w zakresie opieki prawnej, kiedy dana osoba sama wyznacza inną osobę, jako pełnomocnika do podejmowania decyzji w jej imieniu, jeśli i kiedy oraz pod warunkiem utraty w przyszłości zdolności podejmowania decyzji jaśniejsze klauzule wskazujące danej osobie, przez uprzednio przygotowane rozporządzenie (advance directive) - kiedy osoba ta jest zdolna do wydania takiego rozporządzenia - jakie decyzje chciałaby, aby zostały podjęte w szczególnych okolicznościach w przyszłości. nowe rozporządzenia wydawane przez VCAT w sprawie pełnomocników do podejmowania decyzji nowe rozporządzenia wydawane przez VCAT w sprawie wspólnego podejmowania decyzji z pełnomocnikami istniejące i nowe regulacje w sprawie automatycznych nominacji, gdzie prawo identyfikuje i upoważnia daną osobę do podejmowania określonych decyzji w imieniu osoby z obniżoną zdolnością, bez konieczności wyznaczania pełnomocnika przez VCAT. Istniejące rozporządzenia wydawane przez VCAT, gdzie VCAT wyznacza opiekuna lub zarządcę.

10 10 Współczesne zasady Komisja również występuje z propozycją nowych zasad dotyczących podejmowania decyzji, które podkreślają znaczenie współudziału. Istniejące pojęcie najlepszego interesu przy podejmowaniu decyzji można by zastąpić pojęciem decyzji zastępczej. Takie podejście wymaga od osoby podejmującej decyzje w zastępstwie, aby podejmowała takie decyzje, jakie podjęłaby dana osoba, gdyby była do tego zdolna. Jeśli decyzja zastępcza prawdopodobnie spowodowałaby reprezentowanej osobie krzywdę lub, jeśli nie można wystarczająco zidentyfikować, jaką decyzję podjęłaby dana osoba, pełnomocnik musiałby podjąć taką decyzję, która promowałaby dobre samopoczucie osobiste i socjalne tej osoby. Ulepszone zabezpieczenia i odpowiedzialność Komisja proponuje szereg reform w celu zagwarantowania większej odpowiedzialności i kontroli nad regulacjami dotyczącymi podejmowania decyzji. Oto niektóre z nich: nadanie osobom wyznaczonym osobiście do podejmowania decyzji w zastępstwie - stałym opiekunom i pełnomocnikom takich samych uprawnień i odpowiedzialności, jak opiekunom i zarządcom wyznaczonym przez VCAT. szkolenie pełnomocników, pomocników i osób podejmujących decyzje wspólne tak, aby rozumiały, za co są odpowiedzialne jasny opis upoważnienia i odpowiedzialności pełnomocnika i osób trzecich, co do poufności informacji nowe wymogi dotyczące składania raportów dla prywatnych opiekunów i pełnomocników. plan rejestracji dla pełnomocników osobistych i powiadamanie o rozpoczęciu pełnomocnictwa przysięga lub deklaracja dla pełnomocników przy rozpoczęciu przez nich swoich odpowiedzialności wyrywkowe dochodzenia śledcze i kontrole mianowanych osób weryfikacja słuszności indywidualnych decyzji podjętych przez niektórych opiekunów i zarządców reżym kar cywilnych dla pełnomocników, którzy nadużywają swojej kompetencji rola nadzorcza Rzecznika Publicznego nowe uprawnienia dla VCAT w sprawie wydawania nakazów zwrotu sprzeniewierzonych funduszy. Zwiększona rola Rzecznika Publicznego Komisja proponuje rozszerzenie roli Rzecznika Publicznego w zakresie nadzorowania i promowania szeregu spraw dotyczących podejmowania decyzji przez pełnomocników i pomocników. Rzecznik Publiczny mógłby mieć szersze funkcje dochodzeniowe i uprawnienia w przypadkach domniemanych nadużyć, zaniedbań lub eksploatacji osób z obniżoną zdolnością podejmowania decyzji. Obowiązki Rzecznika Publicznego w odniesieniu do rzecznictwa indywidualnego i systemowego mogłyby zostać rozszerzone i wyjaśnione. Komisja proponuje również, aby Rzecznik Publiczny otrzymał uprawnienia do przeprowadzania dochodzeń w sprawie możliwych naruszeń nowego prawa opiekuńczego i podejmowania postępowań w spawach kar cywilnych w odpowiedzi na wszelkie naruszenia, kiedy jest to stosowne.

11 11 Dostępniejszy i skuteczniejszy trybunał Komisja proponuje wprowadzenie zmian w sposobie, w jaki VCAT zajmuje się sprawami opieki, w celu uczynienia go bardziej dostępnym. Bierze się pod uwagę szereg kwestii dotyczących procesu przesłuchań wstępnych, spraw poufności, sprawiedliwości proceduralnej, obecności osób reprezentowanych na przesłuchaniach, reprezentacji prawnej, paneli wielo-członkowskich i szkolenia dla członków. Obniżenie granicy wieku dla prawa opiekuńczego Komisja proponuje, aby VCAT mógł wyznaczać opiekuna lub zarządcę dla osób w wieku 16 lat lub powyżej. Ta zmiana wyeliminowałaby obecną różnicę między prawem dotyczącym ochrony dziecka i prawem opieki nad osobą dorosłą, jak również pozwoliłaby na pokrywanie się między tymi dwoma systemami dając większą elastyczność w sprostaniu potrzeb grup ludzi szczególnie bezradnych. Więcej automatycznych nominacji Komisja proponuje również wprowadzenie zmian ustawodawczych pomocnych przy zajmowaniu się skomplikowanymi sprawami, kiedy osoba o obniżonej zdolności podejmowania decyzji jest przyjęta do, lub zatrzymana w zakładzie opieki bez jej zgody, lecz bez oporu. Ta praktyka będzie się przypuszczalnie powtarzać coraz częściej w przyszłości, szczególnie, kiedy społeczeństwo coraz bardziej się starzeje. Europejski Trybunał Praw Człowieka uwydatnił ważne wyzwania prawne, które pojawiają się, gdy nie ma procedury prawnej na podejmowanie takich decyzji oraz brak jest uzasadnionych środków do ich oceny. Komisja proponuje, aby aktualny system automatycznych nominacji został rozbudowany o dodatkowe zabezpieczenia, aby objąć decyzje dotyczące zatrzymań we wspomnianych zakładach. Interakcja z innymi przepisami prawnymi Ustawa G&A współdziała z pewną ilością innych reżymów ustawodawczych dotyczących podejmowania decyzji w zastępstwie, a w szczególności tymi, które znajdują się w Ustawie o niepełnosprawności z 2006 r. Disability Act 2006 (Vic) i Ustawie o opiece medycznej z 1988 r. MedicalTreatment Act 1988 (Vic). Komisja proponuje zmiany w sposobie, w jaki te ustawy współdziałają ze sobą. Ustawa o niepełnosprawności zapewnia możliwość korzystania z interwencji restrykcyjnych restrykcja środkami chemicznymi, restrykcja mechaniczna i odosobnienie, a w niektórych przypadkach leczenie przymusowe. Postanowienia te, nadzorowane zarówno przez starszego lekarza (Senior Practitioner) jak i VCAT, odnoszą się tylko do osób niepełnosprawnych intelektualnie. Ze względu na ograniczenie postanowień, co do działania interwencji restrykcyjnej i leczenia przymusowego w Ustawie o niepełnosprawności, opieka prawna stała się jedynym środkiem zezwalającym na ograniczenie lub leczenie osób z nabytym urazem mózgu. Komisja poddaje w wątpliwość czy takie stosowanie prawa opiekuńczego powinno być nadal kontynuowane i pyta czy postanowienia wynikające z klauzul Ustawy o niepełnosprawności dotyczące leczenia przymusowego obejmują osoby z upośledzeniem poznawczym (kognitywnym), poza niepełnosprawnością intelektualną.

12 12 Ustawa o zdrowiu psychicznym upoważnia pracowników służby zdrowia do zatrzymania i leczenia niektórych osób chorych psychicznie, w określonych sytuacjach. Jest to forma opieki klinicznej. Podczas gdy jest możliwe wyznaczenie pełnomocnika lub zarządcy do prowadzenia spraw finansowych osoby z obniżoną zdolnością podejmowania decyzji w wyniku choroby psychicznej, przyjmowało się, że prawo opiekuńcze nie powinno być stosowane, jako środek upoważniający do leczenia psychiatrycznego, lub restrykcji w zakładzie, osoby chorej psychicznie, ponieważ te sprawy muszą być załatwiane zgodnie z Ustawą o zdrowiu psychicznym. Komisja kwestionuje takie założenie i proponuje, że powinna istnieć możliwość stosowania opieki prawnej zarówno osobistej, jak i nominowanej przez trybunał, jako środek upoważniający do decyzji w sprawie leczenia psychiatrycznego i miejsca zamieszkania osoby chorej psychicznie, w pewnych sytuacjach. Prawa przyjazne dla użytkowników Na koniec, Komisja proponuje szereg sposobów uczynienia prawa opiekuńczego łatwiejszym do zrozumienia i korzystania z niego, takich jak edukacja określonych środowisk społecznych i stosowanie jaśniejszej terminologii przy określaniu nominacji. Chcielibyśmy od Państwa usłyszeć Ta ocena jest znakomitą okazją do ulepszenia prawa opiekuńczego dla przyszłości Wiktorii. Dokument konsultacyjny Komisji jest długim dokumentem, który zawiera wiele propozycji dla reformy. Komisja nie doszła jeszcze do żadnych opinii ostatecznych na temat reformy. Tam gdzie Komisja preferuje propozycję reformy, jest to uwydatnione w dokumencie konsultacyjnym. Komisja jest szczególnie zainteresowana usłyszeniem Państwa opinii na temat pierwszego pytania zadanego w dokumencie konsultacyjnym: Pytanie 1: Czy masz jakiekolwiek komentarze ogólne na temat spraw zidentyfikowanych przez Komisję, jako mające wpływ na potrzebę zmiany? Czy są jakiekolwiek inne ważne sprawy, które powinny wpłynąć na treść przyszłego prawa opiekuńczego? Przyjmiemy też z zadowoleniem Państwa opinie na temat jakichkolwiek innych kwestii lub pomysłów reform zawartych w dokumencie konsultacyjnym. Aby dać Komisji czas na rozpatrzenie Państwa komentarzy przed podjęciem przez nią decyzji w sprawie końcowych rekomendacji, wnioski należy składać najdalej do 20 maja 2011.

13 13 Dalsze informacje na temat procedury składania komentarzy Czym są komentarze? Komentarze to Państwa pomysły i opinie na temat analizowanych właśnie przepisów prawa. Komentarze mogą mieć różną formę od osobistych doświadczeń dotyczących tego, jaki wpływ miały na Państwo te przepisy prawne, po projekty badawcze z przypisami i bibliografią. Komisja prosi, aby odzywały sie wszystkie osoby, które miały do czynienia z analizowanymi przepisami. Nie ma znaczenia, czy mają Państwo do przekazania tylko jedną czy dwie rzeczy w dalszym ciągu chcielibyśmy od Państwa usłyszeć. Komentarze pomagają Komisji zrozumieć różne poglądy i doświadczenia z przepisami prawa, którymi Komisja aktualnie się zajmuje. Informacje zawarte w komentarzach, wraz z innymi badaniami i uwagami ze spotkań, są wykorzystywane, jako pomoc w przygotowywaniu rekomendacji. Jak zostanie wykorzystany mój komentarz? Komentarze pomagają Komisji zrozumieć różne poglądy i doświadczenia z przepisami prawa, którymi Komisja aktualnie się zajmuje. Informacje zawarte w komentarzach, wraz z innymi badaniami i uwagami ze spotkań są wykorzystywane, jako pomoc w przygotowywaniu rekomendacji. Jak przekazać komentarz? Komentarze można przekazywać pracownikom Komisji na piśmie lub ustnie, w przypadku osób wymagających pomocy. Nie trzeba przestrzegać określonej formy, chociaż pomogłoby nam, gdyby Państwo odnieśli się do pytań zamieszczonych na końcu niniejszego dokumentu. Zapraszamy do odpowiedzenia na taką ilość pytań zamieszczonych w dokumencie konsultacyjnym, na jaką Państwo mają ochotę. Komentarze można przekazywać: na stronie internetowej: em: law.reform@lawreform.vic.gov.au pocztą: PO Box 4637, GPO Melbourne Vic 3001 faksem: (03) telefonicznie: (03) , (TTY) albo (koszt połączenia lokalnego) Pomoc Jeśli potrzebują Państwo tłumacza, pomocy w wysłuchaniu swoich poglądów albo kopii niniejszego dokumentu w dostępnym formacie, prosimy o skontaktowanie sie z Komisja. Publikacja komentarzy Komisja jest zobowiązana do otwartego dostępu do informacji i publikujemy otrzymane komentarze na naszej stronie internetowej, aby zachęcić do dyskusji oraz na bieżąco informować mieszkańców o naszych projektach. Komentarze zawierające treści obraźliwe lub oszczercze albo wykraczające poza zakres odniesienia nie zostaną umieszczone naszej stronie internetowej ani udostępnione publiczności. Przed opublikowaniem, możemy usunąć identyfikujące informacje prywatne z komentarzy, które opisują specyficzne przypadki lub

14 14 okoliczności i doświadczenia prywatne innych osób, niż autor. Prywatne adresy i dane kontaktowe zostaną usunięte ze wszystkich komentarzy przed ich opublikowaniem. Poglądy wyrażone w komentarzach są prywatnymi poglądami osób i organizacji, które je przesyłają i ich opublikowanie nie sugeruje jakiejkolwiek akceptacji lub zgody Komisji z tymi poglądami. Komentarze pozostaną na naszej stronie internetowej przez okres 12 miesięcy po zakończeniu referencji. Referencja zostaje zakończona w dniu, kiedy raport końcowy będzie złożony w Parlamencie. Twarde kopie komentarzy zostaną zarchaizowane i wysłane do Biura Rejestru Publicznego w Wiktorii (Public Records Office Victoria). Komisja przyjmuje też komentarze poufne. Komentarze te nie będą opublikowane na naszej stronie internetowej ani nigdzie indziej. Komentarze mogą być poufne, ponieważ zawierają doświadczenia osobiste lub inne poufne informacje. Wszelkie prośby o dostęp do poufnych komentarzy będą rozpatrywane zgodnie z Ustawą o wolnym dostępie do informacji z 1982 r. Freedom of Information Act 1982 (Vic), która zawiera zabezpieczenia prawne mające na celu ochronę informacji prywatnych i informacji przekazanych poufnie. Dalsze informacje znajdują się na stronie internetowej Informujemy, że komentarze, które nie posiadają autora lub nazwy organizacji nie będą ani opublikowane na stronie internetowej Komisji ani udostępnione publicznie oraz będą traktowane, jako komentarze poufne. Poufność Wysyłając komentarz, muszą Państwo zdecydować, jak ma on być potraktowany. Komentarze są albo publiczne albo poufne. Komentarze publiczne mogą być wykorzystywane w naszych raportach, umieszczane na naszej stronie internetowej oraz udostępniane do czytania w naszych biurach. W ostatecznym raporcie znajdą się nazwiska osób, które nadesłały komentarze. Zanim komentarze staną się dostępne publicznie, zostaną z nich usunięte adresy prywatne i dane kontaktowe. Komentarze poufne nie są udostępniane publiczności. Komentarze poufne są rozważane przez Komisję, lecz nie mogą być uwzględnione w naszych raportach końcowych, jako źródło informacji lub opinii, poza sytuacjami wyjątkowymi. Przy składaniu komentarza prosimy o poinformowanie nas o swojej preferencji. Jeśli nie otrzymamy w komentarzu prośby o poufność, będzie on potraktowany, jako publiczny. Komentarze anonimowe Jeśli nie podacie Państwo w swoim komentarzu swojego nazwiska lub nazwy organizacji będzie nam trudno wykorzystać dostarczone informacje. Jeśli obawiacie się Państwo o publiczne udostępnienie Waszej tożsamości, proszę wziąć raczej pod uwagę możliwość przesłania komentarza, jako poufnego a nie anonimowego. Więcej informacji na temat procedury przesyłania komentarzy i niniejszej broszury znajduje się na naszej stronie internetowej: Termin ostateczny składania komentarzy: 21 maj 2011 n 20 May 2011