PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU TECHNIK OBUWNIK, O STRUKTURZE PRZEDMIOTOWEJ

Transkrypt

1 ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK OBUWNIK, O STRUKTURZE RZEDMIOTOWEJ wersja przed recenzją (wersja robocza) z dn Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

2 SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK OBUWNIK Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK OBUWNIK UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK OBUWNIK OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK OBUWNIK Z INNYMI ZAWODAMI ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK OBUWNIK LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK OBUWNIK ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW Technologia obuwia Materiały obuwnicze Maszynoznawstwo obuwnicze Język obcy w obuwnictwie Działalność gospodarcza w przemyśle obuwniczym Organizacja produkcji obuwia rodukcja obuwia rojektowanie obuwia Kontrolowanie jakości w procesach wytwarzania obuwia raktyki zawodowe ZAŁĄZNIKI rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1

3 TY SZKOŁY: technikum Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: dr inż. Magdalena aździor, dr inż. Małgorzata rzybyłek Recenzenci: Konsultanci: mgr inż. Grażyna Krogulec 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu technik obuwnik opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: 1) Ustawa z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz z późn. zm.) 2) Rozporządzenie MEN z dnia 23 grudnia 2011r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2012r. poz. 7) 3) Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. poz. 184) 4) Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. poz. 204) 5) Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2007r. w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562 z późn. zm.) 6) Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. Nr 228, poz. 1487) 7) Rozporządzenie MENiS z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. z 2003r. Nr 6, poz. 69 z późn. zm.) 8) Rozporządzenie MEN z dnia 21 czerwca w sprawie dopuszczenia do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników 9) Rozporządzenie MEN z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu(dz.u.nr244, poz.1626) 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Opracowany program nauczania pozwoli na osiągnięcie co najmniej następujących celów ogólnych kształcenia zawodowego: rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2

4 elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM W programie nauczania dla zawodu technik obuwnik uwzględniono przedmioty ogólnokształcące: geografia i język angielski, których nauka odbywać się będzie na poziomie rozszerzonym. 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK OBUWNIK Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu technik obuwnik uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie stosowane w zawodzie oraz współczesne koncepcje nauczania i uczenia się. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętność rozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3

5 5) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjno-komunikacyjnymi; 6) umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu technik obuwnik uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim przedmiotów nauczanych w zakresie rozszerzonym: geografii i języka obcego, a także podstawy przedsiębiorczości i edukacja dla bezpieczeństwa. 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK OBUWNIK Technik obuwnik wykonuje prace, związane z projektowaniem, konstruowaniem i wykonywaniem modeli obuwia, jak również opracowywaniem dokumentacji konstrukcyjnej i techniczno-technologicznej. otrafi prowadzić operacje obróbki wykorzystując takie surowce, jak skóra, tworzywa syntetyczne, materiały tekstylne. W toku kształcenia uczeń nabywa umiejętności związane z produkcją obuwia, posługiwania się specjalistycznymi maszynami i urządzeniami, zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa, higieny pracy i ergonomii z jednoczesnym opanowaniem zasad dbałości o higienę na stanowisku pracy oraz umiejętności jego organizacji. Opanowuje też pełen zakres kompetencji społecznych oraz wiedzę związaną z aspektami prowadzenia działalności gospodarczej niezbędną w przyszłej pracy zawodowej i funkcjonowaniu na współczesnym rynku pracy. Do typowych zadań zawodowych, które po skończeniu nauki może wykonywać technik obuwnik należy organizowanie, nadzorowanie i kontrolowanie przebiegu procesu produkcyjnego, normowanie zużycia materiałów i czasu pracy, ocena stanu technicznego maszyn i urządzeń oraz wykonywanie bieżących regulacji urządzeń produkcyjnych. Technik obuwnik ma opanowane umiejętności opracowania dokumentacji produkcyjnej, ewidencyjnej i rozliczeniowej oraz oceny jakości materiałów, półproduktów i wyrobów. Wykonywanie zawodu wymaga planowania i nadzorowania prac związanych z przygotowaniem i produkcją obuwia. Do podjęcia pracy w zawodzie obuwnika wymagane jest wykształcenie zawodowe, zdobyte w trakcie 4 letniego cyklu kształcenia w technikum na podbudowie gimnazjum. Wskazana jest sprawność manualna i dobra koordynacja wzrokowo - ruchowa. Technik obuwnik może podnieść swoją wiedzę ucząc się w szkołach wyższych na kierunkach: wzornictwo, zarządzanie i inżynieria produkcji, towaroznawstwo lub zbliżonych. 9. UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK OBUWNIK Technik obuwnik może być zatrudniony na stanowiskach nadzoru i kontroli przebiegu procesu produkcyjnego w różnej wielkości przemysłowych zakładach obuwniczych o zmechanizowanym cyklu produkcyjnym, jak również w zakładach produkujących materiały i akcesoria obuwnicze, świadczących usługi kooperacyjne oraz warsztatach naprawczych realizujących indywidualne zamówienia klientów, w tym na obuwie ortopedyczne i wkładki do obuwia specjalnego, naprawy i odświeżanie obuwia noszonego. Może pracować w zespole przy produkcji dużych serii wyrobów, a w toku realizacji procesów produkcyjnych organizować czynności dokładnie według instrukcji współpracując w grupie lub prowadzić własną działalność gospodarczą np. w formie usług szewskich. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4

6 W obecnych warunkach w branży obuwniczej funkcjonuje wiele małych i średnich firm. Rynek pracy poszukuje ludzi z kwalifikacjami nabytymi w toku kształcenia zawodowego. otrzebni są pracownicy, który z zaangażowaniem i fachowością wykonywaliby swoją pracę. Analiza internetowych ofert pracy, prowadzona w oparciu o portal olskiej Izby rzemysłu Skórzanego wskazuje, że fachowcy w tej branży należą do grupy poszukiwanych pracowników. Rynek pracy potrzebuje wykwalifikowanych techników obuwników ze znajomością tradycyjnych i nowoczesnych metod produkcji wyrobów obuwniczych. 10. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK OBUWNIK Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Technik obuwnik ma kwalifikację A.52. właściwą dla zawodu, która jest nadbudową do kwalifikacji bazowej A.8. dla obuwnika. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach: kaletnik, kuśnierz, obuwnik, technik technologii wyrobów skórzanych, technik obuwnik określone kodem KZ(A.e) i w zawodach: technik technologii wyrobów skórzanych, technik obuwnik KZ(A.u); A.8. A.7. A.11. A.52. A.46. Kwalifikacja Symbol zawodu Zawód Elementy wspólne Wytwarzanie obuwia Obuwnik Technik obuwnik Wykonywanie, naprawa i renowacja Kaletnik wyrobów kaletniczych Technik technologii wyrobów skórzanych KZ(A.e) Wykonywanie, naprawa i renowacja Kuśnierz wyrobów kuśnierskich Technik technologii wyrobów skórzanych Organizacja i prowadzenie procesów Technik obuwnik wytwarzania obuwia OMZ Organizacja i prowadzenie procesów Technik technologii wyrobów skórzanych KZ(A.u) wytwarzania wyrobów skórzanych 11. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK OBUWNIK Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik obuwnik powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) przygotowywania materiałów oraz opracowywania elementów obuwia; 2) wykonywania operacji montowania cholewek; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5

7 3) wykonywania operacji związanych z montażem i wykańczaniem obuwia; 4) organizowania prac związanych z technicznym przygotowaniem produkcji; 5) oceniania jakości i identyfikowania nieprawidłowości procesów technologicznych wytwarzania obuwia. Do wykonywania wyżej wymienionych zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, na które składają się: efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BH, DG, JOZ, KS, OMZ); efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie KZ(A.e) i KZ(A.u); efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodzie technik obuwnik: A.8. Wytwarzanie obuwia, A.52. Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6

8 12. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK OBUWNIK Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w technikum minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1470 godzin, z czego na kształcenie zawodowe teoretyczne zostanie przeznaczonych minimum 735 godzin, a na kształcenie zawodowe praktyczne 735 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik obuwnik minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: na kształcenie w ramach kwalifikacji A.8. przeznaczono minimum 800 godzin. na kształcenie w ramach kwalifikacji A.52. przeznaczono minimum 250 godzin. na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 300 godzin. Tabela 3. lan nauczania dla programu o strukturze przedmiotowej Klasa Liczba godzin w okresie nauczania Lp. Obowiązkowe zajęcia edukacyjne I II III IV I II I II I II I II tygodniowo łącznie Kształcenie zawodowe teoretyczne 1. Technologia obuwia Materiały obuwnicze Maszynoznawstwo obuwnicze Język obcy w obuwnictwie Działalność gospodarcza w obuwnictwie Organizacja produkcji obuwia Łączna liczba godzin rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7

9 Kształcenie zawodowe praktyczne ** 7. rodukcja obuwia rojektowanie obuwia Kontrola jakości w procesach wytwarzania obuwia Łączna liczba godzin Łączna liczba godzin na kształcenie zawodowe raktyki zawodowe 4 tyg. 160 **zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy. Egzamin potwierdzający pierwszą kwalifikację (A.8.) odbywa się pod koniec pierwszego semestru klasy trzeciej. Egzamin potwierdzający drugą kwalifikację (A.52.) odbywa się pod koniec pierwszego semestru klasy czwartej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8

10 Wykaz działów programowych dla zawodu technik obuwnik Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru Nazwa przedmiotu Nazwa działu Liczba godzin przewidziana na dział 1. Technologia obuwia 1.1. odstawy obuwnictwa Rozkrój i opracowanie elementów obuwia Wytwarzanie cholewek Montaż i wykończenie obuwia Materiały obuwnicze 2.1. Materiały podstawowe i pomocnicze do produkcji obuwia Właściwości materiałów obuwniczych Maszynoznawstwo obuwnicze 3.1. odstawy maszynoznawstwa obuwniczego Maszyny do produkcji obuwia Język obcy w obuwnictwie 4.1. Język obcy zawodowy w działalności obuwniczej Komunikacja w środowisku pracy Działalność gospodarcza w obuwnictwie 5.1. odstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej Działalność zakładu obuwniczego Organizacja produkcji obuwia 6.1. lanowanie produkcji obuwia Nadzorowanie produkcji obuwia rodukcja obuwia 7.1. Obsługa maszyn i urządzeń stosowanych w obuwnictwie Rozkrój i opracowanie elementów obuwia Montaż cholewek Montaż i wykończenie obuwia 100 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9

11 8. rojektowanie obuwia 8.1. rojektowanie wzorów Opracowanie konstrukcyjne wzorów Kontrola jakości w procesach wytwarzania obuwia 9.1. Ocena materiałów podstawowych i pomocniczych Kontrola jakości w toku produkcji i ocena gotowego obuwia raktyki zawodowe 160 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10

12 13. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW Lista przedmiotów z liczbą godzin W programie nauczania dla zawodu technik obuwnik zastosowano taksonomię celów AB B. Niemierko 1. Technologia obuwia 240 godzin 2. Materiały obuwnicze 180 godzin 3. Maszynoznawstwo obuwnicze 120 godzin 4. Język obcy w obuwnictwie 30 godzin 5. Działalność gospodarcza w przemyśle obuwniczym 30 godzin 6. Organizacja produkcji obuwia 150 godzin 7. rodukcja obuwia zajęcia praktyczne 970 godzin 8. rojektowanie obuwia 210 godzin 9. Kontrola jakości w procesach wytwarzania obuwia 180 godzin 10. raktyki zawodowe 160 godzin rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11

13 1. Technologia obuwia 1.1. odstawy obuwnictwa 1.2. Rozkrój i opracowanie elementów obuwia 1.3. Wytwarzanie cholewek 1.4. Montaż i wykończenie obuwia 1.1. odstawy obuwnictwa Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania BH(4)1. określić zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka związane z wykonywaniem zadań zawodowych BH(4)2. określić zagrożenia dla mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych BH(4)3. zapobiegać zagrożeniom dla zdrowia i życia człowieka związanym z wykonywaniem zadań zawodowych BH(4)4. zapobiegać zagrożeniom dla mienia i środowiska związanym z wykonywaniem zadań zawodowych KZ(A.e)(1)1. dokonać interpretacji pojęć rysunku: artystyczny, ilustracyjny, techniczny KZ(A.e)(1)2. określić kierunki mody na podstawie analizy żurnali, czasopism B KZ(A.e)(1)3. określić rodzaje rysunków technicznych i zasad ich wykonania B KZ(A.e)(1)4. wykonać odręczne szkice i rysunki wyrobów skórzanych KZ(A.e)(1)5. wykonać szkice i rysunki odręczne obuwia oraz ich części składowych Rysunek odręczny i techniczny obuwia i jego elementów Techniki wykonywania rysunków Dokumentacja techniczno - technologiczna Anatomia kończyny dolnej Wady i zniekształcenia stopy odział obuwia na typy, systemy Grupy wielkościowe zęści składowe cholewki zęści składowe spodu obuwia rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12

14 KZ(A.e)(1)6. wykonać kopię rysunku żurnalowego KZ(A.e)(7)1. rozróżnić rodzaje dokumentacji B KZ(A.e)(7)2. dokonać charakterystyki dokumentacji technicznej i technologicznej A.8.(1)(3)1. scharakteryzować anatomię i fizjologię kończyny dolnej człowieka A.8.(1)(3)2. scharakteryzować schorzenia stopy oraz zmiany anatomiczne A.8.(1)(3)3. wykonać pomiary antropometryczne kończyny dolnej A.8.(1)(3)4. dokonać podziału i charakterystyki obuwia A.8.(1)(3)5.określić typy i systemy obuwia B A.8.(1)(3)6. określić grupy wielkościowe B A.8.(1)(3)7. scharakteryzować części składowe wierzchu i spodu obuwia lanowane zadanie harakterystyka elementów składowych cholewki. Otrzymałeś gotową cholewkę czółenka damskiego. Nazwij i scharakteryzuj części cholewki wierzchnie i podszewkowe. Zadanie wykonaj indywidualnie korzystając z dostępnych w pracowni pomocy dydaktycznych. Wyniki zadania zestaw w sprawozdaniu i zaprezentuj na forum klasy (7-10 min.). Dokonaj samooceny poprawności wykonania zadania. Ocenie podlegać będzie zawartość merytoryczna prezentacji, sposób prezentacji (układ, czytelność). Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w pracowni technologicznej wyposażonej w modele różnych typów obuwia, cholewki różnych typów i ich części składowe. różnych typów materiały dydaktyczne ilustrujące sposób wykonania operacji technologicznych, rysunki i schematy ilustrujące: kierunki najmniejszej ciągliwości, układ kostny, poprzeczne i podłużne sklepienie stopy, oznaczanie i cechowanie obuwia i elementów obuwia, wzorce szwów i ściegów, napędów i układów kinematycznych, elementy, półprodukty oraz obuwie z typowymi i niedopuszczalnymi wadami materiałowymi i produkcyjnymi, części maszyn, połączenia maszyn i mechanizmy robocze maszyn i urządzeń. Środki dydaktyczne róbki skór i innych materiałów na wierzchy i spody obuwia, narzędzia i przyrządy stosowane w procesie wytwarzania obuwia, modele różnych typów obuwia, cholewki różnych typów i ich części składowe, elementy spodów obuwia, materiały dydaktyczne ilustrujące sposób wykonania operacji technologicznych, rysunki i schematy ilustrujące: kierunki najmniejszej ciągliwości, układ kostny stopy, poprzeczne i podłużne sklepienie stopy, oznaczanie i cechowanie obuwia i elementów obuwia, wzorce szwów i ściegów, napędów i układów kinematycznych, elementy, półprodukty oraz obuwie z typowymi i niedopuszczalnymi wadami materiałowymi i produkcyjnymi, części maszyn, połączenia maszyn i mechanizmy robocze maszyn i urządzeń, filmy dydaktyczne dotyczące wykonania operacji technologicznych, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń, instrukcje stosowania klejów i środków wykańczalniczych, wzory opakowań; Zalecane metody dydaktyczne Zalecanymi metodami są aktywizujące metody kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Dominującymi metodami powinny być, np. metoda tekstu przewodniego, ćwiczeń praktycznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13

15 Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie testów wielokrotnego wyboru, ćwiczeń, projektów i testów praktycznych wraz z kryteriami oceny i schematem punktowania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Rozkrój i opracowanie elementów obuwia Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania A.8.(1)(7)1. sklasyfikować odpad technologiczny A.8.(1)(7)2. obliczyć normę netto, brutto oraz procent odpadu Metody normowania zużycia materiałów Techniki i sposoby ustalania norm zużycia materiałów podstawowych i pomocniczych A.8.(1)(7)3. rozpoznać zasady wykorzystania odpadów A Gospodarka materiałowa Rodzaje norm i ich zastosowanie A.8.(1)(8)1. rozpoznać zasady, systemy i metody rozkroju elementów spodu A Ewidencja norm zużycia obuwia Dokumentacja norm zużycia A.8.(1)(8)2. rozpoznać metody i techniki obróbki elementów spodowych A Rodzaje norm pracy i ich zastosowanie Metody ustalania pomiaru czasu pracy A.8.(1)(8)3. rozpoznać zasady opracowania podpodeszew z różnych materiałów A zęści składowe obuwia A.8.(1)(8)4. rozpoznać zasady opracowania zakładek z różnych materiałów A rzyrządy kontrolno pomiarowe Techniki rozkroju elementów A.8.(1)(8)5. rozpoznać zasady opracowania podnosków, podsuwek, pasów i A Zasady i systemy rozkroju otoków arametry techniczne procesu obróbki elementów spodu A.8.(1)(8)6. rozpoznać zasady opracowania podeszew do różnych systemów B montażu Metody i techniki obróbki elementów obuwia rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14

16 A.8.(1)(9)1. rozróżnić sposoby formowania elementów spodu obuwia metodą wulkanizacji B Zasady wykonania elementów spodu obuwia A.8.(1)(9)2. rozróżnić sposoby formowania elementów spodu obuwia metodą wtrysku B A.8.(1)(9)3. rozróżnić sposoby formowania elementów spodu obuwia metodą nalewania B A.8.(2)(2)1. przygotować materiały do rozkroju wielowarstwowego A.8.(2)(2)2. rozpoznać zasady, systemy i metody rozkroju elementów obuwia A A.8.(2)(2)3. rozpoznać zasady oznaczania i kompletowania wyciętych elementów A A.8.(2)(2)4. rozpoznać metody i techniki obróbki elementów cholewki A A.8.(2)(2)5. określić parametry techniczne procesu obróbki lanowane zadanie Wykreślanie elementów cholewki. Na podstawie wzorcowych plansz rozkroju, rozrysuj rozkrój elementów cholewki na skórze. Dokonaj obrysu skóry na planszy papierowej, zidentyfikuj i nanieś na planszę wady skóry, wykreśl obrysy elementów cholewki. Oblicz ilość wykreślonych par i oznacz kierunki dopuszczalnej ciągliwości w elementach. rzy wykreślaniu elementów zwróć uwagę na przestrzeganie metod, systemów i zasad rozkroju. Wykonane prace porównaj z przygotowaną wzorcową planszą i dokonaj samooceny poprawności zadania. Zadanie wykonaj indywidualnie korzystając z dostępnych pomocy dydaktycznych. o wykonaniu zadania wyniki pracy przedstaw do oceny. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w pracowni oraz sali lekcyjnej wyposażonej w stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu oraz urządzenia multimedialne, w modele różnych typów obuwia, cholewki różnych typów i ich części składowe. różnych typów materiały dydaktyczne ilustrujące sposób wykonania operacji technologicznych, rysunki i schematy ilustrujące: kierunki najmniejszej ciągliwości, układ kostny, poprzeczne i podłużne sklepienie stopy, oznaczanie i cechowanie obuwia i elementów obuwia, wzorce szwów i ściegów, napędów i układów kinematycznych, elementy, półprodukty oraz obuwie z typowymi i niedopuszczalnymi wadami materiałowymi i produkcyjnymi, części maszyn, połączenia maszyn i mechanizmy robocze maszyn i urządzeń. Środki dydaktyczne róbki skór i innych materiałów na wierzchy i spody obuwia, narzędzia i przyrządy stosowane w procesie wytwarzania obuwia, modele różnych typów obuwia, cholewki różnych typów i ich części składowe, elementy spodów obuwia, materiały dydaktyczne ilustrujące sposób wykonania operacji technologicznych, rysunki i schematy ilustrujące: kierunki najmniejszej ciągliwości, układ kostny stopy, poprzeczne i podłużne sklepienie stopy, oznaczanie i cechowanie obuwia i elementów obuwia, wzorce szwów i ściegów, napędów i układów kinematycznych, elementy, półprodukty oraz obuwie z typowymi i niedopuszczalnymi wadami materiałowymi i produkcyjnymi, części maszyn, połączenia maszyn i mechanizmy robocze maszyn i urządzeń, filmy dydaktyczne dotyczące wykonania operacji technologicznych, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń, instrukcje stosowania klejów i środków wykańczalniczych, wzory opakowań; Zalecane metody dydaktyczne rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15

17 Zalecanymi metodami są aktywizujące metody kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Dominującymi metodami powinny być, np. metoda tekstu przewodniego, ćwiczeń praktycznych. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie testów wielokrotnego wyboru, ćwiczeń, projektów i testów praktycznych wraz z kryteriami oceny i schematem punktowania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Wytwarzanie cholewek Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania A.8.(2)(4)1. rozróżnić ściegi, szwy oraz dobrać nici i igły A.8.(2)(4)2. określić techniki szycia elementów cholewek B Rodzaje szwów stosowanych do szycia cholewek Ściegi maszynowe A.8.(2)(4)3. wyjaśnić zasady klejenia Techniki montażu cholewek Zasady sklejania elementów cholewek A.8.(2)(4)4. wyjaśnić zasady zgrzewania Zasady zgrzewania A.8.(2)(4)5. wyjaśnić zasady łączenia połączeń sztywnych Zasady łączenia połączeń sztywnych Zasady łączenia poszczególnych elementów A.8.(2)(5)1. wyjaśnić zasady łączenia elementów podszewek cholewki A.8.(2)(5)2. wyjaśnić zasady łączenia elementów wierzchów Typy cholewek Operacje technologiczne podczas łączenia A.8.(2)(5)3. wyjaśnić zasady łączenia wierzchów z podszewką cholewek A.8.(2)(5)4. wyjaśnić zasady łączenia elementów podszewek rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16

18 A.8.(2)(5)5. określić operacje technologiczne w procesie wytwarzania różnych typów cholewek Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru lanowane zadania Określanie szwów maszynowych przy łączeniu części składowych cholewek. Na podstawie plansz i próbek połączeń szytych rozróżnij szwy maszynowe stosowane przy łączeniu elementów cholewki. Stosując olskie Normy wskaz rodzaje zastosowanych ściegów maszynowych oraz zdefiniuj sposoby połączenia poszczególnych elementów. Ocenie będzie podlegać poprawna interpretacja szwów i połączeń szytych stosowanych w obuwnictwie. Zadanie wykonaj indywidualnie korzystając z dostępnych pomocy dydaktycznych graficznych i książkowych. Wyniki zadania zaprezentuj w na forum klasy (7-10 min.) oraz przekaż do oceny. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w pracowni oraz sali lekcyjnej wyposażonej w stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu oraz urządzenia multimedialne, w modele różnych typów obuwia, cholewki różnych typów i ich części składowe. różnych typów materiały dydaktyczne ilustrujące sposób wykonania operacji technologicznych, rysunki i schematy ilustrujące: kierunki najmniejszej ciągliwości, układ kostny, poprzeczne i podłużne sklepienie stopy, oznaczanie i cechowanie obuwia i elementów obuwia, wzorce szwów i ściegów, napędów i układów kinematycznych, elementy, półprodukty oraz obuwie z typowymi i niedopuszczalnymi wadami materiałowymi i produkcyjnymi, części maszyn, połączenia maszyn i mechanizmy robocze maszyn i urządzeń. Środki dydaktyczne Eksponaty obuwia we fragmentach połączone szwami maszynowym i ręcznymi, próbki nici do szycia ręcznego i maszynowego, plansze z opisem ściegów i szwów maszynowych i ręcznych. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy Wytwarzanie cholewek wymaga aktywizujących metod kształcenia z uwzględnieniem metody wykład z wyjaśnieniem, pogadanka, ćwiczeń, opisu projektów wykonania prac, łączenia teorii z praktyką, korzystania z innych niż podręcznikowe źródeł informacji. Dominującymi metodami kształcenia powinny być metoda ćwiczeń i projekty opisów wykonania napraw lub renowacji. Metody te zawierają opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie mogą pracować samodzielnie i w grupach. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Grupy do wykonywania zadań mogą liczyć do 15 osób. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie testów wielokrotnego wyboru, ćwiczeń, projektów i testów praktycznych wraz z kryteriami oceny i schematem punktowania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17

19 1.4. Montaż i wykończenie obuwia Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania A.8.(2)(7)1. rozróżnić numeracje kopyt B odstawowe zjawiska fizyczne zachodzące A.8.(2)(7)2. wyjaśnić zasady przygotowania kopyt podczas zaciągania cholewek A.8.(2)(7)3. dobrać kopyta do produkcji obuwia Operacje i zabiegi technologiczne A.8.(2)(8)1. wyjaśnić zasady przygotowania podpodeszew oraz mocowania ich do Zasady montażu obuwia podstawy kopyta Systemy montażu A.8.(2)(8)2. wyjaśnić zasady i metody nawilżania cholewek Organizacja stanowisk pracy A.8.(2)(8)3. wyjaśnić zasady wklejania i obciągania zakładek Narzędzia i urządzenia stosowane w procesie A.8.(2)(9)1. zinterpretować zjawiska fizyczne i mechaniczne procesu zaciągania produkcji obuwia cholewek Maszyny, budowa i zastosowanie w procesie A.8.(2)(9)2. rozróżnić i określić systemy zaciągania cholewek B produkcji obuwia A.8.(2)(9)3. dobrać optymalne rozwiązania technologiczne procesu zaciągania Kontrola i pakowanie cholewek Magazynowanie i transport A.8.(2)(9)4. dobrać metody stabilizacji cholewek Zasady samokontroli A.8.(2)(10)1. rozpoznać czynności związane z mechanicznym przygotowaniem elementów obuwia do montażu A A.8.(2)(10)2 rozpoznać czynności związane z chemicznym przygotowaniem elementów obuwia do montażu A A.8.(2)(11)1. sklasyfikować i scharakteryzować operacje technologiczne montażu A.8.(2)(11)2. rozróżnić podstawowe systemy i wielosystemy montażu obuwia B A.8.(2)(12)1. sklasyfikować operacje i zabiegi technologiczne A.8.(2)(12)2. rozpoznać zasady doboru środków do wykończenia wierzchów i spodów obuwia A A.8.(2)(12)3. rozpoznać metody i techniki wykończenia wierzchów i spodów obuwia A A.8.(2)(12)4. określić technologie wykończenia obuwia z różnych materiałów rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18

20 A.8.(2)(12)5. wyjaśnić sposoby konserwacji obuwia lanowane zadanie Techniki montażu obuwia Zaproponuj kolejność czynności technologicznych przy montażu obuwia systemem sandałowo klejonym. W zadaniu uwzględnij kolejność operacji technologicznych, dobór materiałów podstawowych i pomocniczych oraz maszyn i urządzeń. Zadanie wykonaj indywidualnie korzystając z dostępnych środków dydaktycznych w pracowni technologicznej. Zadanie zaprezentuj w na forum klasy (7-10 min.) oraz przekaż do oceny. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w pracowni technologicznej oraz sali lekcyjnej wyposażonej w stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu oraz urządzenia multimedialne, w modele różnych typów obuwia, cholewki różnych typów i ich części składowe. różnych typów materiały dydaktyczne ilustrujące sposób wykonania operacji technologicznych, rysunki i schematy ilustrujące: kierunki najmniejszej ciągliwości, układ kostny, poprzeczne i podłużne sklepienie stopy, oznaczanie i cechowanie obuwia i elementów obuwia, wzorce szwów i ściegów, napędów i układów kinematycznych, elementy, półprodukty oraz obuwie z typowymi i niedopuszczalnymi wadami materiałowymi i produkcyjnymi, części maszyn, połączenia maszyn i mechanizmy robocze maszyn i urządzeń. Środki dydaktyczne rzekroje obuwia wykonanego różnymi systemami montażu, schematy przekrojów poprzecznych i podłużnych obuwia wykonanego różnymi technikami. harakterystyka typów i rodzajów obuwia, czasopisma branżowe, filmy i prezentacje multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Dział przedmiotowy Montaż i wykończenie obuwia wymaga aktywizujących metod kształcenia z uwzględnieniem metody wykład z wyjaśnieniem, pogadanka, ćwiczeń, opisu projektów wykonania prac, łączenia teorii z praktyką, korzystania z innych niż podręcznikowe źródeł informacji. Dominującymi metodami kształcenia powinny być metoda ćwiczeń i projekty opisów wykonania napraw lub renowacji. Metody te zawierają opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie mogą pracować samodzielnie i w grupach. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub praca w grupach. Grupy do wykonywania zadań mogą liczyć do 15 osób. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie testów wielokrotnego wyboru, ćwiczeń, projektów i testów praktycznych wraz z kryteriami oceny i schematem punktowania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19

21 2. Materiały obuwnicze 2.1. Materiały podstawowe i pomocnicze do produkcji obuwia 2.2. Właściwości materiałów obuwniczych 2.1. Materiały podstawowe i pomocnicze do produkcji obuwia Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: BH(6)1. wskazać skutki oddziaływania czynników szkodliwych na organizm człowieka BH(6)2. scharakteryzować skutki oddziaływania czynników szkodliwych na organizm człowieka oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna KZ(A.e.)(2)1. określić budowę histologiczną skór B KZ(A.e)(2)2. rozróżnić skóry w zależności od sposobu garbowania i sposobu wykończenia KZ(A.e.)(2)3. określić tworzywa sztuczne i skóropodobne do produkcji obuwia A KZ(Ae.)(2)4. rozróżnić tkaniny stosowane do produkcji obuwia B KZ(Ae.)(2)5. określić dzianiny, włókniny i filce stosowane do wytwarzania obuwia B KZ(Ae.)(2)6. zdefiniować materiały na bazie α-celulozy stosowane do produkcji wewnętrznych elementów obuwia KZ(A.e.)(3)1. ustalić poszczególne części układu topograficznego skór KZ(A.e.)(3)2. scharakteryzować poszczególne części skór KZ(A.e.)(4)1. scharakteryzować wady i uszkodzenia skór surowych i wyprawionych KZ(A.e.)(4)2. wykryć wady i uszkodzenia skór surowych i wyprawionych D A A Materiał nauczania zynniki szkodliwe dla organizmu człowieka związane z użyciem materiałów obuwniczych Skóry naturalne, budowa chemiczna Budowa histologiczna skór Kryteria podziału skór naturalnych stosowanych do wytwarzania obuwia Budowa tworzyw skóropodobnych. Znaczenie tworzyw sztucznych w produkcji obuwia Klasyfikacja włókien Budowa płaskich wyroby włókienniczych Układ topograficzny skór Wady i uszkodzenia skór Dobór materiałów do wytwarzania obuwia harakterystyka nici Kleje stosowane w obuwnictwie Materiały spodowe Materiały pomocnicze do wytwarzania obuwia rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20

22 A.8.(1)(4)2. zaproponować materiały na spody obuwia D A.8.(1)(4)3. zastosować materiały pomocnicze do wytwarzania obuwia A.8.(2)(3)3. zaproponować kleje do łączenia cholewek D lanowane zadania Dobór materiałów obuwniczych do określonego typu obuwia. Wykorzystując informacje dotyczące materiałów obuwniczych wykonaj projekt w postaci prezentacji multimedialnej. rojekt powinien zawierać informacje o wyborze typu obuwia, wykaz elementów wierzchnich, wykaz elementów na spody obuwia, dobór materiałów podstawowych i pomocniczych do wykonania obuwia. Do zadania wykorzystaj stanowisko komputerowe z programem do prezentacji multimedialnej. Ocenie w projekcie będą podlegać: rodzaj wybranego obuwia oraz uzasadnienie doboru materiałów na poszczególne elementy obuwia. Do dyspozycji masz stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu. Zadanie wykonaj w grupach 2-3 osobowych. Wybierz lidera grupy, który przedstawi opracowany projekt na forum klasy. zas prezentacji od 7-10 minut. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w pracowni materiałoznawstwa wyposażonej w lupy, mikroskopy, stanowiska komputerowe z dostępem do internetu i urządzenie multimedialne. Środki dydaktyczne Katalogi materiałów obuwniczych zawierający próbki materiałów podstawowych i pomocniczych; plansze z materiałami; tablice i foliogramy ilustrujące topograficzną i histologiczną budowę skóry, proces produkcji materiałów włókienniczych, tworzyw skóropodobnych, proces wyprawy skóry, wady i uszkodzenia materiałów; literatura fachowa, czasopisma branżowe, filmy i prezentacje multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne Zalecanymi metodami są aktywizujące metody kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Dominującymi metodami powinny być, np. metoda tekstu przewodniego, metoda projektu i ćwiczeń praktycznych. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie testów wielokrotnego wyboru, ćwiczeń, projektów i testów praktycznych wraz z kryteriami oceny i schematem punktowania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21

23 2.2. Właściwości materiałów obuwniczych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania KZ(A.e.)(3)3. określić właściwości skóry w opisie topograficznym Właściwości skór w poszczególnych miejscach topograficznych KZ(A.e.)(4)3. określić przydatność skór z wadami i uszkodzeniami do Sposoby tuszowania wad i uszkodzeń skór wytwarzania obuwia naturalnych KZ(A.e.)(5)1. określić właściwości chemiczne materiałów stosowanych do Właściwości chemiczne materiałów obuwniczych wytwarzania obuwia Właściwości fizyczne materiałów obuwniczych KZ(A.e.)(5)2. scharakteryzować właściwości fizyczne materiałów stosowanych do wytwarzania obuwia. Ocena właściwości materiałów pomocniczych KZ(A.e.)(5)3. określić właściwości powłok wykańczalniczych materiałów Odporność powłok kryjących materiałów stosowanych w produkcji wyrobów skórzanych obuwniczych Właściwości użytkowe i technologiczne KZ(A.e.)(5)4. zastosować normy do określania właściwości materiałów. materiałów KZ(A.e.)(5)5. określić urządzenia i aparaturę stosowaną do oznaczania Metody badań materiałów i normy EN-ISO właściwości materiałów A.8.(1)(4)1. określić przydatność materiałów na wierzchy obuwia A.8.(1)(4)4. określić kryteria doboru materiałów do wytwarzania obuwia A.8.(1)(2)1. ocenić nici stosowane do szycia cholewek A.8.(2)(3)2. określić kryteria doboru nici do szycia cholewek A.8.(2)(3)4. ocenić właściwości klejów stosowanych do łączenia cholewek D A.8.(2)(3)5. ocenić przydatność materiałów pomocniczych do łączenia cholewek. D rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22

24 lanowane zadanie Określenie właściwości materiałów stosowanych do produkcji obuwia. Na podstawie katalogów norm wybierz po trzy oznaczenia właściwości fizykochemicznych materiałów obuwniczych istotnych z punktu widzenia procesów wytwarzania lub użytkowania obuwia. Dobierz aparaturę i urządzenia pomiarowe oraz określ metodykę badań. Dokonaj pomiaru określonych wskaźników i oceń otrzymane materiały. Ocenie będą podlegać: umiejętność korzystania z norm ISO, wybór metodyki badań, aparatury badawczej oraz wykonanie obliczeń i interpretacja wyników. Zadanie wykonaj w grupach 2-3. osobowych. Otrzymane wyniki zestaw w tabeli, dokonaj ich analizy i przekaż do oceny. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w pracowni materiałoznawstwa wyposażonej w: stanowiska do badań laboratoryjnych (jedno stanowisko dla trzech uczniów), aparaturę kontrolno-pomiarową,, próbki materiałów podstawowych i pomocniczych, tablice i foliogramy ilustrujące topograficzną i histologiczną budowę skóry, proces produkcji materiałów włókienniczych, tworzyw skóropodobnych, proces wyprawy skóry, wady i uszkodzenia materiałów, aparaturę kontrolno-pomiarową, normy dotyczące wytwarzania obuwia; Środki dydaktyczne Instrukcje obsługi urządzeń i aparatury do pomiaru właściwości materiałów, metodyki badań, katalogi norm ISO dotyczące materiałów obuwniczych i wytwarzania obuwia, katalogi materiałów obuwniczych, literatura fachowa, czasopisma branżowe. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy " Właściwości materiałów obuwniczych " wymaga stosowania aktywizujących metod prowadzenia zajęć dydaktycznych, które sprzyjają pogłębianiu zdobytej wiedzy, poprzez samodzielne poszukiwanie rozwiązań, komunikowanie się, a niekiedy kreatywnego rozwiązania problemu. Dzięki takim metodom zostaną w pełni osiągnięte efekty kształcenia, które są niezbędne do wykonywania prac zawodowych. Dominującymi metodami powinny być, np. tekstu przewodniego, ćwiczeń praktycznych. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testów pisemnych, oraz testów typu próba pracy, obserwację pracy ucznia i notowaniu wyników obserwacji w karcie obserwacji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23

25 3. Maszynoznawstwo obuwnicze 3.1. odstawy maszynoznawstwa obuwniczego 3.2. Maszyny do produkcji obuwia 3.1. odstawy maszynoznawstwa obuwniczego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania BH(1)1. wyjaśnić pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy rzepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej obowiązujące podczas BH(1)2. wyjaśnić pojęcia związane z ochroną przeciwpożarową oraz ochroną produkcji obuwia środowiska Zagrożenia przy obsłudze maszyn i urządzeń BH(1)3. wyjaśnić pojęcia związane z ergonomią obuwniczych KZ(A.e.)(8)1. zastosować symbole graficzne zapisu elementów przestrzennych na Zagrożenia środowiska w produkcji obuwia płaszczyźnie; Elementy pojęcia ergonomia KZ(A.e.)(8)2. wykonać elementy rysunku technicznego maszynowego Rysunek techniczny maszynowy Uproszczenia w rysunku technicznym lanowane zadanie Wykonanie i wymiarowanie rysunku technicznego Wykonaj i zwymiaruj rysunek techniczny danej części maszyny. Zwróć uwagę na poprawność zastosowania w swojej pracy zasad rysunku technicznego, w tym standardowej podziałki rysunkowej, linii rysunkowych, pisma technicznego, linii wymiarowych, zasad wymiarowania. Wykonaną pracę porównaj z przygotowanym wzorcem i dokonaj samooceny poprawności jej realizacji. Zadanie wykonaj indywidualnie korzystając z dostępnych pomocy dydaktycznych oraz norm. Rysunek przekaż do oceny. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24

26 Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w systemie klasowo-lekcyjnym. W miejscach prowadzenia zajęć powinny znajdować się: stanowiska rysunkowe (jedno stanowisko na jednego ucznia), materiały, przybory rysunkowe, modele figur i brył geometrycznych, oprogramowanie do wykonywania rysunku technicznego, normy dotyczące zasad wykonywania rysunku technicznego maszyn, rysunki wykonawcze, złożeniowe. Środki dydaktyczne Modele i schematy części maszyn i połączeń części, modele mechanizmów, przyrządy pomiarowe, dokumentacja techniczna i konstrukcyjna, katalogi części maszyn, tabele tolerancji, olskie Normy z zakresu rysunku technicznego, zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, prezentacje multimedialne z zakresu rysunku technicznego i części maszyn, przykładowe rysunki części maszyn. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy odstawy maszynoznawstwa obuwniczego wymaga aktywizujących metod kształcenia z uwzględnieniem metody ćwiczeń, projektów, łączenia teorii z praktyką, korzystania z innych niż podręcznikowe źródeł informacji. Dominującymi metodami kształcenia powinny być metoda dyskusji związanej z wykładem, ćwiczeń i projektów. Metody te zawierają opisy czynności niezbędne do wykonania zadania i są poprzedzone pokazem z objaśnieniem, a uczniowie pracują samodzielnie i zespołowo. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w grupach do 15 osób. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów: indywidualna zróżnicowana. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: poprawność wykonania przydzielonych zadań, zawartość merytoryczną pracy ucznia, obserwację pracy ucznia. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Maszyny do produkcji obuwia Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania A.8.(1)(1)1. scharakteryzować parametry wskazujące na poziom stanu technicznego narzędzi, maszyn i urządzeń; A.8.(1)(1)2. przewidzieć czynniki wpływające na zużywalność części maszyn; D A.8.(1)(1)3. scharakteryzować działania bieżącej konserwacji maszyn i urządzeń produkcyjnych Klasyfikacja części i mechanizmów roboczych maszyn i urządzeń stosowanych do produkcji obuwia odstawy eksploatacji maszyn obuwniczych Maszyny i urządzenia do rozkroju i opracowania rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 25