PROJEKT SPRAWOZDANIA

Transkrypt

1 PARLAMENT EUROPEJSKI Komisja Spraw Konstytucyjnych /2309(INI) PROJEKT SPRAWOZDANIA w sprawie składu Parlamentu Europejskiego w perspektywie wyborów w 2014 r. (2012/2309 (INI)) Komisja Spraw Konstytucyjnych Sprawozdawcy: Roberto Gualtieri i Rafał Trzaskowski PR\ doc PE v02-00 Zjednoczona w róŝnorodności

2 PR_INI SPIS TREŚCI Strona PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO... 3 ZAŁĄCZNIK DO PROJEKTU REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO... 5 UZASADNIENIE... 8 ZAŁĄCZNIK I ZAŁĄCZNIK II PE v /21 PR\ doc

3 PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO w sprawie składu Parlamentu Europejskiego w perspektywie wyborów w 2014 r. (2012/2309 (INI)) Parlament Europejski, uwzględniając art. 14 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, uwzględniając Protokół nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, uwzględniając Traktat o przystąpieniu Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej, uwzględniając art. 41, art. 48 i art. 74f Regulaminu, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 października 2007 r. w sprawie składu Parlamentu Europejskiego 1, uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych (A7 0000/2013), A. mając na uwadze, Ŝe postanowienia art. 2 ust. 1 i 2 Protokołu nr 36 przestaną obowiązywać z końcem kadencji parlamentarnej , B. mając na uwadze, Ŝe przystąpienie Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej jest przewidziane przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, które mają się odbyć wiosną 2014 r., i mając na uwadze, Ŝe z końcem kadencji parlamentarnej przestają obowiązywać postanowienia art. 19 ust. 1 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Chorwacji, a takŝe dostosowania w Traktacie o Unii Europejskiej, Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, C. mając na uwadze, Ŝe naleŝy uwzględnić zmiany demograficzne, jakie zaszły od ostatnich wyborów do Parlamentu Europejskiego, 1. korzystając z przysługującego mu prawa inicjatywy ustanowionego w art. 14 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, przedstawia Radzie Europejskiej załączony wniosek dotyczący decyzji Rady Europejskiej ustanawiającej skład Parlamentu Europejskiego w kadencji parlamentarnej ; 2. podkreśla, Ŝe naleŝy pilnie przyjąć tę decyzję, która wymaga zgody Parlamentu, niezwłocznie po wejściu w Ŝycie Traktatu o przystąpieniu Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej, tak by państwa członkowskie mogły we właściwym czasie wprowadzić niezbędne przepisy krajowe dotyczące zorganizowania wyborów, w których wyłonieni zostaną posłowie, którzy zasiądą w Parlamencie Europejskim w kadencji parlamentarnej ; 3. zobowiązuje się do przedłoŝenia z odpowiednim wyprzedzeniem przed rozpoczęciem 1 Dz.U. C 227 E z , s. 132 (sprawozdanie Alaina Lamassoure'a i Adriana Severina). PR\ doc 3/21 PE v02-00

4 nowej kadencji parlamentarnej nowego wniosku dotyczącego decyzji Rady Europejskiej, w celu przyjęcia systemu, który w przyszłości, przed kaŝdymi kolejnymi wyborami do Parlamentu Europejskiego, gdy wystąpi taka potrzeba, będzie umoŝliwiał ponowny, obiektywny podział mandatów pomiędzy państwa członkowskie, oparty na zasadzie degresywnej proporcjonalności określonej w art. 1 decyzji, przy uwzględnieniu ewentualnego zwiększenia się liczby państw członkowskich i naleŝycie potwierdzonych zachodzących w tych państwach zmian demograficznych, przy czym nie naleŝy wykluczyć moŝliwości zarezerwowania pewnej liczby mandatów dla posłów wybranych z list ponadnarodowych; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji, wraz z załączonym do niej wnioskiem dotyczącym decyzji Rady Europejskiej oraz wspomnianym wyŝej sprawozdaniem Komisji Spraw Konstytucyjnych, Radzie Europejskiej oraz parlamentowi i rządowi Republiki Chorwacji, a takŝe do wiadomości Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich. PE v /21 PR\ doc

5 ZAŁĄCZNIK DO PROJEKTU REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO Wniosek dotyczący decyzji Rady Europejskiej ustanawiającej skład Parlamentu Europejskiego RADA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 14 ust. 2, uwzględniając art. 2 ust. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, uwzględniając inicjatywę Parlamentu Europejskiego, uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego, a takŝe mając na uwadze, co następuje: (1) Postanowienia art. 2 ust. 1 i 2 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych przestaną obowiązywać z końcem kadencji parlamentarnej (2) Postanowienia art. 19 ust. 1 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Chorwacji oraz dostosowań w Traktacie o Unii Europejskiej, Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej przestaną obowiązywać z końcem kadencji parlamentarnej (3) Konieczne jest niezwłoczne zapewnienie stosowania postanowień art. 2 ust. 3 Protokołu nr 36, a co się z tym wiąŝe, przyjęcie decyzji przewidzianej w art. 14 ust. 2 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej, aby umoŝliwić państwom członkowskim przyjęcie we właściwym czasie niezbędnych środków krajowych dotyczących przeprowadzenia wyborów, w których wyłonieni zostaną posłowie, którzy zasiądą w Parlamencie Europejskim w kadencji parlamentarnej (4) Decyzja ta musi być zgodna z kryteriami określonymi w art. 14 ust. 2 akapit pierwszy Traktatu o Unii Europejskiej, w myśl których całkowita liczba przedstawicieli obywateli Unii nie przekracza siedmiuset pięćdziesięciu posłów, nie licząc przewodniczącego, a reprezentacja ta ma charakter degresywnie proporcjonalny, przy czym próg minimalny wynosi sześciu posłów na państwo członkowskie, zaś Ŝadnemu państwu nie moŝna przyznać więcej niŝ dziewięćdziesiąt sześć mandatów; PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 PR\ doc 5/21 PE v02-00

6 Przy stosowaniu zasady degresywnej proporcjonalności, o której mowa w art. 14 ust. 2 akapit pierwszy Traktatu o Unii Europejskiej, naleŝy w miarę moŝliwości przestrzegać następujących reguł: minimalne i maksymalne liczby określone w traktacie powinny być w pełni wykorzystane, aby podział mandatów w Parlamencie Europejskim w moŝliwie najszerszym zakresie odzwierciedlał liczbę ludności poszczególnych państw członkowskich; im większa liczba ludności państwa członkowskiego, do tym większej liczby mandatów jest ono uprawnione; im większa liczba ludności państwa członkowskiego, tym większą liczbę jego mieszkańców reprezentuje kaŝdy z posłów. Artykuł 2 Całkowita liczba mieszkańców państw członkowskich jest obliczana przez Komisję (Eurostat) na podstawie danych dostarczonych przez państwa członkowskie, zgodnie z metodą ustanowioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady. Artykuł 3 Zgodnie z art. 1, liczbę przedstawicieli wybieranych do Parlamentu Europejskiego w poszczególnych państwach członkowskich, ze skutkiem od początku kadencji , określa się następująco: Belgia 21 Bułgaria 17 Czechy 21 Dania 13 Niemcy 96 Estonia 6 Irlandia 11 Grecja 21 Hiszpania 54 Francja 74 Chorwacja 11 Włochy 73 Cypr 6 Łotwa 8 Litwa 11 Luksemburg 6 Węgry 21 Malta 6 Holandia 26 Austria 19 Polska 51 PE v /21 PR\ doc

7 Portugalia 21 Rumunia 32 Słowenia 8 Słowacja 13 Finlandia 13 Szwecja 19 Wielka Brytania 73 Artykuł 4 Przegląd niniejszej decyzji zostanie dokonany z odpowiednim wyprzedzeniem przed kadencją parlamentarną w celu przyjęcia systemu, który w przyszłości, przed kaŝdymi kolejnymi wyborami do Parlamentu Europejskiego, będzie umoŝliwiał ponowny, obiektywny podział mandatów pomiędzy państwa członkowskie, oparty na zasadzie degresywnej proporcjonalności określonej w art. 1, przy uwzględnieniu ewentualnego zwiększenia się liczby państw członkowskich i naleŝycie potwierdzonych zachodzących w tych państwach zmian demograficznych. Artykuł 5 Niniejsza decyzja wchodzi w Ŝycie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Sporządzono w W imieniu Rady Europejskiej Przewodniczący. PR\ doc 7/21 PE v02-00

8 UZASADNIENIE W następnej kadencji Parlamentu rozpoczynającej się w 2014 r. wygaśnie obowiązujące obecnie odstępstwo od art. 14 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), w związku z czym w składzie Parlamentu Europejskiego zasiądzie 751 posłów (750 plus przewodniczący). Obecnie Parlament Europejski (PE) posiada 754 mandaty: 736 posłów wyłonionych zgodnie z traktatem nicejskim, który obowiązywał podczas wyborów w 2009 r. oraz 18 posłów mianowanych zgodnie z Traktatem z Lizbony na mocy zmiany w art. 2 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych, który wprowadza równieŝ tymczasowe odstępstwo od postanowień art. 14 ust. 2 TUE, umoŝliwiające utrzymanie do 2014 r. 99 mandatów przyznanych Niemcom na mocy traktatu nicejskiego (podczas gdy Traktat z Lizbony stanowi, Ŝe Ŝadnemu państwu członkowskiemu nie przysługuje więcej niŝ 96 mandatów). Wraz z wejściem w Ŝycie Traktatu o przystąpieniu Republiki Chorwacji liczba mandatów w PE zwiększy się tymczasowo do 766, jako Ŝe 12 mandatów zostanie przyznanych Chorwacji (która ma obecnie 12 obserwatorów), zgodnie z art. 19 ust. 1 Aktu przystąpienia, który zmienia ponownie art. 2 Protokołu nr 36. W konsekwencji zgodnie z postanowieniami Traktu, aby w Parlamencie zasiadło 751 posłów, zlikwidowanych zostanie piętnaście mandatów obecnego składu. Trzy z tych piętnastu mandatów zostaną obowiązkowo odjęte od liczby mandatów przyznanych Niemcom, które zachowają w myśl traktatu 96 z 99 miejsc. Dwanaście pozostałych mandatów zostanie zredukowanych poprzez odebranie jednego lub więcej mandatów maksymalnie 12 z 24 państw członkowskich (wraz z Chorwacją), które posiadają więcej mandatów niŝ minimalny próg 6 mandatów ustanowiony Traktatem (obecnie państwa członkowskie posiadające 6 mandatów to: Malta, Luksemburg, Cypr i Estonia). Zakres decyzji ustanawiającej skład nowego PE moŝe równieŝ przewidywać szerzej zakrojoną redystrybucję mandatów, uwzględniającą ewentualne zmiany w liczbie ludności państw członkowskich lub słuŝącą lepszej wykładni i lepszemu stosowaniu traktatowej zasady degresywnej proporcjonalności. Zgodnie z art. 14 ust. 2 TUE z inicjatywy Parlamentu i za jego zgodą skład nowego Parlamentu jest ustanawiany decyzją Rady Europejskiej przyjętą jednogłośnie. W związku z powyŝszym PE jest zobowiązany do przedstawienia wniosku Radzie Europejskiej. Wniosek przedstawiony przez sprawozdawców opiera się na następujących rozwaŝaniach. Artykuł 14 ust. 2 TUE stanowi, Ŝe reprezentacja obywateli w PE ma charakter degresywnie proporcjonalny. Zgodnie ze sprawozdaniem Alaina Lamassoure a i Adriana Severina degresywna proporcjonalność oznacza, Ŝe: 1) minimalne i maksymalne liczby określone w traktacie muszą zostać w pełni wykorzystane, aby podział mandatów w Parlamencie Europejskim w moŝliwie najszerszym zakresie odzwierciedlał przekrój ludności państw członkowskich ; 2) im większa liczba ludności państwa członkowskiego, do tym większej liczby mandatów jest ono uprawnione oraz 3) im większa liczba ludności państwa członkowskiego, tym większą liczbę jego mieszkańców reprezentuje kaŝdy z posłów do Parlamentu Europejskiego ). Definicja ta określa ogólną zasadę, a nie matematyczne kryterium. Z jednej strony definicja ta nie moŝe być w pełni przestrzegania w odniesieniu do drugiej zawartej w niej zasady (która, gdyby potraktować ją dosłownie, uniemoŝliwia dwóm PE v /21 PR\ doc

9 państwom członkowskim o róŝnej liczbie mieszkańców posiadanie takiej samej liczby mandatów). Z drugiej strony zasadę tę moŝna stosować w róŝny sposób i nie przynosi ona w kaŝdym przypadku takiego samego wyniku. W kaŝdym razie przy obecnym podziale mandatów trzecia zasada nie jest przestrzegana w przypadku poszczególnych państw członkowskich, co zostało wskazane w tabeli 1 załącznika I. Jednak naszym pierwszym kryterium jest w takim stopniu, w jakim jest to moŝliwe przestrzeganie zasady degresywnej proporcjonalności. Którą z moŝliwych dróg postępowania naleŝy zatem wybrać? Przy poprzednich podziałach mandatów wykorzystano maksymalnie zasadę degresywnej proporcjonalności w przyznawaniu mandatów, znacznie zwiększając liczbę mandatów przyznawanych duŝym państwom członkowskim w porównaniu z państwami średniej wielkości (zob. załącznik II). Sugerowano, Ŝe istnieje potrzeba zrównowaŝenia tej tendencji. Ponadto pierwsza zasada wymieniona w sprawozdaniu Lamassoure a Severina (pełne stosowanie progów ustanowionych traktatowo) uniemoŝliwia dalsze ograniczenie mandatów dla Niemiec poniŝej progu 96 miejsc, co mogłoby przynieść niekorzystne efekty polityczne dla całego Parlamentu Europejskiego, zwaŝywszy na dobrze znane krytyczne stanowisko niemieckiego Trybunału Konstytucyjnego wobec zasady degresywnej proporcjonalności. Wyklucza to automatycznie zmniejszenie liczby mandatów przyznawanych duŝym państwom członkowskim, a wręcz przeciwnie, logicznie będzie prowadzić do zwiększenia tej liczby, przynajmniej w przypadku niektórych z nich. Przy okazji ostatniego Konwentu Parlament Europejski zaproponował tzw. metodę fixprop, która została niedawno opracowana pod nazwą kompromisu z Cambridge: KaŜdemu państwu członkowskiemu przyznane zostaje sześć mandatów, zaś pozostałe są dzielone zgodnie z zasadą proporcjonalności (zob. załącznik I, tabela 4). Metoda fix-prop jest najbardziej proporcjonalnym mechanizmem, który zapewni poszanowanie zasady degresywnej proporcjonalności. Mogłaby ona zdecydowanie złagodzić krytyczne stanowisko niemieckiego Trybunału Konstytucyjnego (zwłaszcza w połączeniu ze zmianą Traktatu dotyczącą zniesienia pułapu 96 mandatów). Jednak wdroŝenie tej metody mogłoby pociągnąć za sobą drastyczne zmiany w podziale mandatów, w wyniku których to zmian średnie i małe państwa członkowskie wiele by straciły, zaś największe państwa bardzo wiele zyskały. Ponadto niezniesienie pułapu 96 mandatów sprawiłoby, Ŝe Niemcy znajdowałyby się na gorszej pozycji niŝ inne duŝe państwa członkowskie, gdyŝ spowodowałoby to gwałtowny wzrost rozbieŝności między Francją a Niemcami w zakresie proporcji liczby mieszkańców do przydzielonych mandatów. Spośród róŝnych moŝliwych wzorów matematycznych słuŝących wdroŝeniu zasady degresywnej proporcjonalności 1 tzw. metoda paraboliczna jest jedną z najbardziej degresywnych (zob. załącznik I, tabela 3). Mogłaby ona w dłuŝszej perspektywie stać się orientacyjnym kryterium, przy załoŝeniu niewprowadzania zmian do Traktatu, jednak model ten powoduje takŝe zbyt duŝe zmiany w podziale mandatów, które byłyby politycznie niemoŝliwe do wykonania w jednym tylko etapie. Dlatego teŝ sprawozdawcy proponują rozwiązanie praktyczne opierające się na innym kryterium: ograniczenie utraty mandatów przez państwa członkowskie, przy jednoczesnym poszanowaniu, w miarę moŝliwości, zasady degresywnej proporcjonalności, zgodnie z zasadą 1 Analiza i opis róŝnych wzorów matematycznych zostały przedstawione w specjalnym wydaniu Mathematic social sciences, 63 (2012), s , specjalna tabela 2 na s PR\ doc 9/21 PE v02-00

10 nikt nie zyskuje ani nie traci więcej niŝ jednego mandatu (zob. załącznik I, tabela 1). To rozwiązanie pragmatyczne jest realizowane przy zastosowaniu dwuetapowego podejścia. Pierwszy etap (zob. załącznik I, tabela 2) polega na nowym podziale, w pełni zgodnym z trzema zasadami degresywnej proporcjonalności, przewidującym jednocześnie jak najmniejsze zmiany mandatów. W jego wyniku mandaty utraciłoby 13 państw członkowskich, z których dwa utracą 3 mandaty (Węgry i Litwa), sześć 2 mandaty (Rumunia, Grecja, Belgia, Portugalia, Republika Czeska, Łotwa) i pięć po jednym mandacie (Szwecja, Bułgaria, Irlandia, Chorwacja, Słowenia). Natomiast Francja zyskałaby 4 mandaty, Wielka Brytania i Hiszpania po 3, a Włochy 1 mandat. Drugi etap polega na politycznym zrównowaŝeniu zysków (11 mandatów) i strat, w przypadku utraty więcej niŝ jednego mandatu (10 mandatów). Dodatkowy pozyskany mandat zostanie przyznany Słowenii (która utrzyma 8 mandatów) jako najmniejszemu państwu spośród tych, które straciły mandaty w pierwszym etapie. Wynikiem będzie wspomniana wyŝej minimalizacja strat, w ramach której tylko dwanaście państw członkowskich straci po jednym mandacie, zaś Ŝadne z państw nie zwiększy swojej liczby mandatów. Oczywiście to zrzeczenie się zysków zakłada, Ŝe trzecia zasada degresywnej proporcjonalności nie będzie w pełni przestrzegana, jednak taki wynik jest oczywistym politycznym następstwem. Ponadto rozwiązanie to w o wiele większym stopniu zapewnia poszanowanie zasady degresywnej proporcjonalności niŝ jakiekolwiek inne oparte na modelu nikt nie zyskuje ani nie traci więcej niŝ jednego mandatu (np. poprzez likwidację 12 mandatów, po jednym w przypadku państw członkowskich, które zyskały podczas ostatniego podziału mandatów). Sprawozdawcy uwaŝają, Ŝe w obecnych okolicznościach i w oparciu o stosowaną obecnie procedurę podejmowania decyzji w te dziedzinie, proponowane rozwiązanie moŝe z duŝym prawdopodobieństwem zdobyć większościowe poparcie w Parlamencie i jednomyślność w Radzie, przy poszanowaniu, w miarę moŝliwości, zasady degresywnej proporcjonalności. Nowa próba stworzenia bardziej trwałego systemu, w oparciu o obiektywne kryteria akceptowane przez wszystkie zainteresowane podmioty, mogłaby zostać podjęta w drodze nowej inicjatywy parlamentarnej w odpowiednim czasie przed wyborami w 2019 r. Jednocześnie właściwsza metoda obliczania głosów wyborców, która powinna zostać wzięta pod uwagę na szczeblu państw członkowskich, powinna zostać równieŝ opracowana w ramach specjalnych przepisów, które powinny zostać przyjęte w ramach zwykłej procedury ustawodawczej. Załączniki: I. Tabela przedstawiająca wyniki róŝnych metod obliczania II. Rys historyczny PE v /21 PR\ doc

11 ZAŁĄCZNIK I TABELA 1: ROZWIĄZANIE PRAGMATYCZNE Państwa członkowskie Liczba mieszkań ców* Mandaty (obecny podział) Współcz ynnik liczba mieszk./ mandaty Mandaty (nowy podział) RóŜnica Współczynnik liczba mieszk./manda ty (nowy podział) Niemcy minus Francja Wielka Brytania Włochy Hiszpania Polska Rumunia minus Holandia Grecja minus Belgia minus Portugalia minus Czechy minus Węgry minus Szwecja minus Austria Bułgaria minus Dania Słowacja Finlandia Irlandia minus Chorwacja minus Litwa minus Słowenia Łotwa minus Estonia Cypr Luksemburg Malta RAZEM * dane z dnia 1 stycznia 2012 r. PR\ doc 11/21 PE v02-00

12 TABELA 2: ROZWIĄZANIE PRAGMATYCZNE dwa etapy Państwa członkowskie Liczba mieszkańców * Mandat y (etap 1) RóŜnica Współczyn nik liczba mieszk./m andaty (etap 1) Mandaty (etap 2) RóŜnica Współczyn nik liczba mieszk./m andaty (etap 2) Niemcy minus minus Francja plus Wielka Brytania plus Włochy plus Hiszpania plus Polska Rumunia minus minus Holandia Grecja minus minus Belgia minus minus Portugalia minus minus Czechy minus minus Węgry minus minus Szwecja minus minus Austria Bułgaria minus minus Dania Słowacja Finlandia Irlandia minus minus Chorwacja minus minus Litwa minus minus Słowenia minus Łotwa minus minus Estonia Cypr Luksemburg Malta RAZEM * stan na dzień 1 stycznia 2012 r. PE v /21 PR\ doc

13 TABELA 3: FORMUŁA PARABOLICZNA Państwa członkowskie Liczba mieszkańców* Mandaty RóŜnica Współczynnik liczba mieszk./mandaty Niemcy minus Francja plus Wielka Brytania plus Włochy plus Hiszpania plus Polska Rumunia minus Holandia Grecja minus Belgia minus Portugalia minus Czechy minus Węgry minus Szwecja minus Austria minus Bułgaria minus Dania Słowacja minus Finlandia minus Irlandia minus Chorwacja minus Litwa minus Słowenia Łotwa minus Estonia plus Cypr plus Luksemburg Malta RAZEM 751 * stan na dzień1 stycznia 2012 r. PR\ doc 13/21 PE v02-00

14 TABELA 4: FIX-PROP KOMPROMIS Z CAMBRIDGE Państwa członkowskie Liczba mieszkańców* Mandaty RóŜnica Współczynnik liczba mieszk./mandaty Niemcy minus Francja plus Wielka Brytania plus Włochy plus Hiszpania plus Polska Rumunia minus Holandia minus Grecja minus Belgia minus Portugalia minus Czechy minus Węgry minus Szwecja minus Austria minus Bułgaria minus Dania minus Słowacja minus Finlandia minus Irlandia minus Chorwacja minus Litwa minus Słowenia minus Łotwa Estonia plus Cypr Luksemburg Malta RAZEM 751 *obliczono w oparciu o dane z 2011 r. dot. liczby mieszkańców PE v /21 PR\ doc

15 PR\ doc 15/21 PE v02-00

16 ZAŁĄCZNIK II TABELA 1: 1979 Państwa członkowskie Liczba mieszkańców Mandaty Współczynnik liczba mieszk./mandaty Niemcy Francja Wielka Brytania Włochy Holandia Belgia Dania Irlandia Luksemburg RAZEM 410 PE v /21 PR\ doc

17 TABELA 2: 1986 Państwa członkowskie Liczba mieszkańców Mandaty Współczynnik liczba mieszk./mandaty Niemcy Francja Wielka Brytania Włochy Hiszpania Holandia Portugalia Grecja Belgia Dania Irlandia Luksemburg RAZEM 518 PR\ doc 17/21 PE v02-00

18 TABELA 3: 1995 Państwa członkowskie Liczba mieszkańców Mandaty Współczynnik liczba mieszk./mandaty Niemcy Francja Wielka Brytania Włochy Hiszpania Holandia Grecja Belgia Portugalia Szwecja Austria Dania Finlandia Irlandia Luksemburg RAZEM 626 PE v /21 PR\ doc

19 TABELA 4: 2004 Państwa członkowskie Liczba mieszkańców Mandaty Współczynnik liczba mieszk./mandaty Niemcy Francja Wielka Brytania Włochy Hiszpania Polska Holandia Grecja Belgia Portugalia Czechy Węgry Szwecja Austria Dania Słowacja Finlandia Irlandia Litwa Łotwa Słowenia Estonia Cypr Luksemburg Malta RAZEM 732 PR\ doc 19/21 PE v02-00

20 TABELA 5: 2009 Państwa członkowskie Liczba mieszkańców Mandaty Współczynnik liczba mieszk./mandaty Niemcy Francja Wielka Brytania Włochy Hiszpania Polska Rumunia Holandia Grecja Belgia Portugalia Czechy Węgry Szwecja Austria Bułgaria Dania Słowacja Finlandia Irlandia Litwa Łotwa Słowenia Estonia Cypr Luksemburg Malta RAZEM 736 PE v /21 PR\ doc

21 TABELA 6: DODATKOWYCH POSŁÓW Państwa członkowskie Liczba mieszkańców Mandaty RóŜnica Współczynnik liczba mieszk./mandaty Niemcy Francja plus Wielka Brytania plus Włochy plus Hiszpania plus Polska plus Rumunia Holandia Grecja plus Belgia Portugalia Czechy Węgry Szwecja plus Austria plus Bułgaria plus Dania Słowacja Finlandia Irlandia Litwa Łotwa plus Słowenia plus Estonia Cypr Luksemburg Malta plus RAZEM 754 PR\ doc 21/21 PE v02-00