Wniosek DECYZJA RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2015) 186 final 2015/0097 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej na forum Wspólnego Komitetu EOG w sprawie zmiany załącznika II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG (Baterie i akumulatory) PL PL

2 UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU W celu zapewnienia koniecznej pewności prawa oraz jednolitości rynku wewnętrznego Wspólny Komitet EOG ma za zadanie włączać do Porozumienia EOG wszystkie stosowne przepisy UE jak najszybciej po ich przyjęciu. 2. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW Celem projektu decyzji Wspólnego Komitetu EOG (załączonego do niniejszego wniosku w sprawie decyzji Rady) jest zmiana załącznika II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG, tak aby uwzględnić w nim dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/56/UE 1. Państwa EFTA należące do EOG proponują przewidzieć dla Liechtensteinu odstępstwo od art. 17 dyrektywy 2006/66/WE zmienionej dyrektywą 2013/56/UE. Uzasadnienie proponowanego dostosowania przedstawia się następująco: Artykuł 17 dyrektywy 2006/66/WE (zmienionej dyrektywą 2013/56/UE) zobowiązuje państwa członkowskie do zapewnienia, aby każdy producent był zarejestrowany oraz aby rejestracja ta podlegała tym samym proceduralnym wymogom określonym w załączniku IV do dyrektywy 2006/66/WE. 1) Sytuacja prawna w Liechtensteinie Na mocy Traktatu o unii celnej 2 z 1923 r. (Zollvertrag), który wszedł w życie w dniu 1 stycznia 1924 r., Liechtenstein jest częścią obszaru celnego Szwajcarii. Zgodnie z art. 4 tego traktatu przepisy celne Szwajcarii, jak również wszelkie inne szwajcarskie przepisy federalne, których stosowanie jest niezbędne dla właściwego funkcjonowania unii celnej, stosuje się do Liechtensteinu. Traktat o unii celnej stanowi jedyną podstawę prawną umożliwiającą szwajcarskim organom celnym stosowanie szwajcarskiego prawa celnego w Liechtensteinie. Liechtenstein nie ma w tej dziedzinie swoich własnych przepisów ustawowych ani wykonawczych. Ponadto z techniczno-celnego punktu widzenia oraz pod względem statystyk dotyczących handlu zagranicznego Liechtenstein jest powszechnie z powodu unii celnej uważany za terytorium Szwajcarii i w związku z tym zazwyczaj nie pojawia się w kontekście międzynarodowym jako odrębne państwo w odniesieniu do procedur celnych. Wszelkie przepisy ustawowe i wykonawcze, porozumienia administracyjne itp. związane z unią celną, które poprzez Szwajcarię mają również zastosowanie do Liechtensteinu, wymienione są w załącznikach i opublikowane w Dzienniku Ustaw Liechtensteinu (Liechtensteinisches Landesgesetzblatt) w celu zapewnienia podmiotom gospodarczym Liechtensteinu bezpieczeństwa prawnego. 1 2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. zmieniająca dyrektywę 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów w odniesieniu do wprowadzania do obrotu baterii i akumulatorów przenośnych zawierających kadm przeznaczonych do użytku w elektronarzędziach bezprzewodowych i ogniwach guzikowych o niskiej zawartości rtęci, oraz uchylająca decyzję Komisji 2009/603/WE (Dz.U. L 329 z , s. 5). Traktat o unii celnej z dnia 29 marca 1923 r. pomiędzy Szwajcarią i Liechtensteinem (Zollvertrag, ZV; LR ). PL 2 PL

3 Załączniki te są aktualizowane za każdym razem, gdy w Szwajcarii nastąpią zmiany przepisów prawnych i wykonawczych w tej dziedzinie. W związku z powyższym szwajcarska ustawa o chemikaliach z dnia 15 grudnia 2000 r., ChemA, (Chemikaliengesetz vom 15. Dezember 2000) oraz szwajcarskie rozporządzenie w sprawie redukcji zagrożeń chemicznych z dnia 18 maja 2005 r., ORRChem, (Chemikalien- Risiko-Reduktionsverordnung vom 18. Mai 2005, ChemRRV), mają jednakowe zastosowanie w Szwajcarii i w Liechtensteinie. W załączniku 2.15 do rozporządzenia ORRChem określone są szczególne zasady dotyczące baterii, np. obowiązek zwracania i przyjmowania zużytych baterii, wliczona w cenę opłata za utylizację oraz nałożony na producentów baterii obowiązek informowania. Szwajcarskie przepisy dotyczące baterii odpowiadają przepisom europejskim. Uwzględniono w nich zarówno zmiany dyrektywy 2006/66/WE, jaki i przepisy dyrektywy 2013/56/UE. Ze względu na obowiązywanie rozporządzenia ORRChem w Liechtensteinie, egzekwowanie jego przepisów w odniesieniu do Liechtensteinu należy częściowo do wyłącznych kompetencji władz szwajcarskich lub organizacji wyznaczonych przez władze szwajcarskie (por. załącznik 2.15 nr 6 ORRChem). Wyznaczoną przez władze szwajcarskie organizacją zajmującą się opłatami za utylizację baterii jest INOBAT (Interessenorganisation Batterieentsorgung). Będący aktualnie w mocy szwajcarski obowiązek sprawozdawczy przewiduje, że producenci baterii muszą zgłaszać do INOBAT, zgodnie z jej wymogami, ilość baterii, ze wskazaniem w szczególności rodzajów baterii i zawartych w nich substancji zanieczyszczających środowisko (por. załącznik 2.15 nr 6.3 ORRChem). Wymogi zawarte w formularzu rejestracyjnym INOBAT są prawie identyczne z wymogami określonymi w załączniku IV dyrektywy 2006/66/WE (zmienionej dyrektywą 2013/56/UE). Zgodnie z ustawą producenci urządzeń zawierających baterie mają możliwość wyboru między INOBAT lub innymi podmiotami, które wzięły na siebie odpowiedzialność za opłaty i obowiązki związane ze sprawozdawczością. Te inne podmioty są związane umowami z INOBAT. Przedsiębiorstwa, które nie dopełniły obowiązku rejestracji i zgłaszania wzywane są przez INOBAT do dokonania rejestracji na podstawie danych dostarczonych przez organy celne. Szwajcarski system upraszcza proces rejestracji, sprawozdawczości i pobierania opłat, zapewniając jednocześnie pełną rejestrację wszystkich producentów. 2) Znaczenie gospodarcze baterii i akumulatorów objętych zakresem stosowania dyrektywy 2006/66/WE w Liechtensteinie Zgodnie z art. 2 dyrektywy 2006/66/WE dyrektywa ta ma zastosowanie do wszystkich rodzajów baterii i akumulatorów, niezależnie od ich kształtu, pojemności, wagi, składu materiałowego lub użycia (z pewnymi wyjątkami przewidzianymi w art. 2 ust. 2). Liechtenstein to bardzo niewielki kraju o terytorium 160 km² i około mieszkańców i według dostępnych danych nie maja tam siedziby żadne przedsiębiorstwa produkujące baterie. Ze względu na rozmiary kraju i odpowiadającą im wielkość krajowego rynku nie wydaje się, żeby dla producentów baterii i akumulatorów produkcja w Liechtensteinie miała ekonomiczne uzasadnienie. Dotychczas tylko kilka przedsiębiorstw z siedzibą w Liechtensteinie (w sumie 16) sprowadza do tego kraju baterie. Jako że szwajcarski obowiązek rejestracji ma zastosowanie w Liechtensteinie, przedsiębiorstwa te zostały wpisane do szwajcarskiego systemu rejestracji. PL 3 PL

4 W związku z tym stworzenie własnego systemu rejestracji oznaczałoby prawdopodobnie dla Liechtensteinu i jego niewielu importerów baterii niewspółmierne obciążenie, w szczególności biorąc pod uwagę marginalne i czysto formalne różnice pomiędzy szwajcarskim a europejskim formularzem rejestracyjnym. W tym kontekście, ze względu na szczególny stan faktyczny i prawny, który opisano powyżej, Liechtenstein wnioskuje o dostosowanie dyrektywy 2013/56/UE, zmieniającej dyrektywę 2006/66/WE. Zgodnie z dostosowaniem zaproponowanym przez państwa EFTA należące do EOG art. 17 dyrektywy 2006/66/WE, z późniejszymi zmianami, nie stosuje się do Liechtensteinu. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Zgodnie z art. 1 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2894/94 w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia EOG stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii w odniesieniu do takich decyzji, ustala Rada na wniosek Komisji. Komisja przedkłada projekt decyzji Wspólnego Komitetu EOG do przyjęcia przez Radę jako stanowisko Unii. Komisja ma nadzieję, że będzie mogła przedstawić je Wspólnemu Komitetowi EOG w najbliższym możliwym terminie. PL 4 PL

5 2015/0097 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej na forum Wspólnego Komitetu EOG w sprawie zmiany załącznika II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG (Baterie i akumulatory) RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 oraz art. 218 ust. 9, uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2894/94 z dnia 28 listopada 1994 r. w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym 3, w szczególności jego art. 1 ust. 3, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym 4 ( Porozumienie EOG ) weszło w życie dnia 1 stycznia 1994 r. (2) Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję o zmianie, między innymi, załącznika II do Porozumienia EOG, dotyczącego przepisów technicznych, norm, badania i certyfikacji ( załącznik II ). (3) W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/56/UE 5. (4) Dyrektywa 2013/56/UE Parlamentu Europejskiego i Rady uchyla decyzję Komisji 2009/603/WE 6, która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG. (5) Ze względu na szczególny stan faktyczny i prawny w Liechtensteinie, art. 17 dyrektywy 2006/66/WE, zmienionej dyrektywą 2013/56/UE, nie stosuje się do Liechtensteinu. (6) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do Porozumienia EOG. (7) Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG powinno być oparte na załączonym projekcie decyzji, Dz.U. L 305 z , s. 6. Dz.U. L 1 z , s. 3. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. zmieniająca dyrektywę 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów w odniesieniu do wprowadzania do obrotu baterii i akumulatorów przenośnych zawierających kadm przeznaczonych do użytku w elektronarzędziach bezprzewodowych i ogniwach guzikowych o niskiej zawartości rtęci, oraz uchylająca decyzję Komisji 2009/603/WE (Dz.U. L 329 z , s. 5). Dz.U. L 206 z , s. 13. PL 5 PL

6 PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczące proponowanej zmiany załącznika II do Porozumienia EOG, który dotyczy przepisów technicznych, norm, badania i certyfikacji, opiera się na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu EOG załączonym do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący PL 6 PL