Uchwyt w płaskim stanie napręŝenia

Transkrypt

1 Strona 1 z 24 PODSTAWY MES ćwiczenie 3 i 4 Przygotowane z uŝyciem materiałów z University of Alberta, Kanada Uchwyt w płaskim stanie napręŝenia Wprowadzenie To kolejny przykład na zastosowanie ANSYSa. Jest on zbudowany przy załoŝeniu, Ŝe przerobiony i opanowany został przykład poprzedni (z rowerkiem, w ćwiczeniu 1.). Przykład dwuwymiarowego (2D) uchwytu (wspornika) w płaskim stanie napręŝenia wprowadzi operacje logiczne, stosowane do budowy modelu, płaski stan napręŝenia oraz obciąŝenie ciągłe brzegu. Opis zadania Problem, którym się zajmiemy, to uchwyt pokazany na rysunku. Ma on być wykonany ze stalowej płyty o grubości 20 mm. Płyta będzie zamocowana na dwóch małych otworach i obciąŝona siłą przyłoŝoną w duŝym otworze. Przykład weryfikacyjny Podobnie jak poprzednio zaczniemy od prostego przykładu modelu weryfikacyjnego, czyli takiego, dla którego moŝemy znać rozwiązanie. Rozpatrzymy płaską prostokątną płytkę z otworem:

2 Strona 2 z 24 Preprocessing: Definiowanie zadania 1. Nadajemy tytuł Utility Menu --> File --> Change Title 2. Tworzymy geometrię Operacje logiczne-mnogościowe (boolean) dostarczają sposobu na tworzenie złoŝonych modeli. W prosty sposób umoŝliwiają operacje na prostych obiektach geometrycznych, prowadzące do zbudowania kształtów bardziej złoŝonych. W tym przykładzie uŝyjemy odejmowania (subtraction) powierzchni, ale ANSYS dostarcza wielu innych moŝliwości. a. Tworzymy główny kształt prostokąta Zamiast budować prostokąt za pomocą keypointów, stworzymy powierzchnię (area) (uŝywając GUI) Preprocessor --> Modeling --> Create --> Areas --> Rectangle --> By 2 Corners Wypełniamy okienko dialogowe jak pokazano wyŝej. W ten sposób stworzymy prostokąt, którego lewy dolny wierzchołek ma współrzędne (0,0,0), a górny prawy -- (200,100,0). (Alternatywnie, moŝna wydać komendę w linii komend BLC4,0,0,200,100) b. Tworzymy koło Preprocessor --> Modeling --> Create --> Areas --> Circle --> Solid Circle

3 Strona 3 z 24 Wypełniamy okienko według wzoru i w ten sposób tworzymy koło o środku w punkcie o współrzędnych (100,50,0) (środek prostokąta) i promieniu 20 mm. (Alternatywnie, moŝna wydać komendę CYL4,100,50,20 ) c. Odejmowanie powierzchni Teraz chcemy 'odjąć' koło od prostokąta. Przed tą operacją widzimy taki obrazek: W celu przeprowadzenia operacji Boolean (logicznej) wybieramy z menu Preprocessor:

4 Strona 4 z 24 Modeling --> Operate --> Booleans --> Subtract --> Areas Pojawi się okno 'Subtract Areas' Trzeba wybrać powierzchnię podstawową (base area), (czyli prostokąt, od którego odejmiemy) klikając na nim. Uwaga: Wybrana powierzchnia po kliknięciu zrobi się róŝowa. MoŜe się pojawić kolejne okno, poniewaŝ w miejscu kliknięcia są dwie zdefiniowane powierzchnie. Upewniamy się, Ŝe wybrana jest cała powierzchnia prostokąta (jak nie, to klikamy 'Next'), a potem klikamy 'OK'. I znowu 'OK' w oknie 'Subtract Areas'. Teraz mamy wybrać powierzchnie, które będą odejmowane. Wybieramy koło klikając na nie; znów musimy się upewnić, Ŝe wybrana jest odpowiednia powierzchnia i jak nie jest, to w okienku Multiple_Entities klikamy NEXT, aŝ koło zrobi się róŝowe, a potem klikamy 'OK', zamykamy menu "Subtract' i 'Operate'. Teraz powinniśmy mieć następujący model:

5 Strona 5 z 24 (Alternatywnie, komenda realizująca to zadanie: ASBA,1,2) 3. Określamy typ elementu do dyskretyzacji Teraz trzeba wybrać typ elementu właściwy dla naszego zadania: Preprocessor --> Element Type --> Add/Edit/Delete Dodajemy (Add) następujący element: Solid (pod nagłówkiem Structural) i element Quad 8node 82, jak na rysunku.... i 'OK' PLANE82 jest wyŝszego rzędu wersją dwuwymiarowego, czterowęzłowego elementu PLANE42. PLANE82 jest ośmiowęzłowym elementem czworokątnym, lepiej się nadającym do modelowania zakrzywionych brzegów. W naszym przykładzie potrzebujemy elementu z płaskim stanem napręŝenia, w którym moŝemy zadać grubość, więc klikamy na przycisk 'Options...'. Rozwijamy listę wyboru obok przycisku K3 i wybieramy z niej 'Plane strs w/thk', jak poniŝej.

6 Strona 6 z 24 Potem 'OK', "Close' i zamykamy menu 'Element Type' (Alternatywnie, komenda dla zrobienia tego kroku: ET,1,PLANE82, a potem KEYOPT,1,3,3) 4. Określamy własności geometryczne (sztywnościowe) w menu Preprocessor wybieramy Preprocessor --> Real Constants --> Add/Edit/Delete Klikamy Add... i wybieramy 'Type 1 PLANE82' (tak na prawdę jest juŝ wybrany, bo innych nie zdefiniowaliśmy). Klikamy 'OK'. Pojawia się następujące okno:

7 Strona 7 z 24 Wprowadzamy thickness 20 jak pokazano powyŝej. To określa grubość elementu płytowego na 20mm. Klikamy 'OK'. W oknie dialogowym pojawia się 'Set 1'. Klikamy 'Close' w oknie 'Real Constants'. (Alternatywnie, z lini komend: R,1,20) 5. Własności materiałowe Jak poprzednio, wybieramy Preprocessor --> Material Props --> Material Models a następnie Structural --> Linear --> Elastic --> Isotropic Wprowadzimy własności dla stali. Wpisujemy następujące dane: EX PRXY 0.3 (Alternatywnie, z linii komend piszemy: MP,EX,1,200000, a potem MP,PRXY,1,0.3) 6. Rozmiar siatki elementów Aby powiedzieć ANSYSowi jakie duŝe mają być elementy, Preprocessor --> Meshing --> Size Cntrls --> Manual Size --> Areas --> All Areas Wybierzmy długość brzegu elementu na 20. Potem wrócimy do tego punktu, aby stwierdzić, czy jest to podział właściwy dla naszego zadania. (Alternatywnie, z linii komend piszemy: AESIZE,ALL,20,)

8 Strona 8 z Meshowanie (dyskretyzacja) Teraz moŝemy zmeshować płytkę. W menu 'Preprocessor' wybieramy Mesh --> Areas --> Free i zapytani wskazujemy naszą powierzchnię (klikając na niej, a potem OK) (Alternatywnie, z linii komend kaŝemy: AMESH,ALL) Powinniśmy zobaczyć coś takiego: Zachowujemy pracę (gotowy model) Utility Menu: File --> Save as... Faza Solution: Przykładanie obciąŝeń i więzów oraz rozwiązanie Mając zdefiniowany model trzeba zadać obciąŝenia i więzy, a potem rozwiązać wynikowy układ równań. 1. Określamy typ analizy Upewniamy się, Ŝe będzie to analiza statyczna (Solution --> Analysis Type --> New Analysis, a potem wybieramy Static i OK). (Alternatywnie, z linii komend: ANTYPE, 0) 2. Przykładamy więzy Jak pokazaliśmy wyŝej, lewy koniec płytki jest utwierdzony. Po wskazaniu Solution --> Define Loads --> Apply --> Structural --> Displacement --> On Lines wybieramy lewy koniec płyty i klikamy 'Apply' w oknie 'Apply U,ROT on Lines'. Wypełniamy okno dialogowe jak poniŝej:

9 Strona 9 z 24 To miejsce płyty jest utwierdzone, co oznacza, Ŝe wszystkie stopnie swobody są zablokowane. Dlatego wybieramy (klikając) 'All DOF' i wpisujemy '0' w polu wartość (Value). W oknie graficznym zobaczymy niebieskie trójkąty, wskazujące na ograniczenia przemieszczeniowe. (Alternatywnie, w linii komend piszemy: DL,4,,ALL,0) 3. Przykładamy obciąŝenie ZałóŜmy, Ŝe na prawym brzegu płyty przyłoŝone jest obciąŝenie ciągłe o wartości 20N/mm. Aby zadać takie obciąŝenie w programie wybieramy: Solution --> Define Loads --> Apply --> Structural --> Pressure --> On Lines Kiedy pojawi się okno dialogowe, wybieramy linię wzdłuŝ prawego brzegu płyty i klikamy 'OK'. Obliczamy ciśnienie działające na płytę, dzieląc intesywność obciąŝenia liniowego (20 N/mm) przez grubość (20 mm), co daje (1 MPa). Wypełniamy okno "Apply PRES on lines" jak poniŝej. UWAGA: Ciśnienie jest jednorodne na powierzchni bocznej (brzegu) płyty, więc ostatnie pole zostawiamy puste. Ciśnienie działa na zewnątrz płyty i dlatego jest definiowane jako ujemne.

10 Strona 10 z 24 PrzyłoŜone obciąŝenie i więzy powinny teraz wyglądać następująco: 4. Rozwiązanie układu równań Solution --> Solve --> Current LS i potem OK Postprocessing: Przegląd wyników 1. Obliczenia ręczne W celach weryfikacji, dla których robimy to ćwiczenie, potrzebne jest rozwiązanie analityczne, abyśmy mogli się zorientować jakich wyników naleŝy oczekiwać. Przemieszczenie: Największe przemieszczenie występuje na prawym końcu płyty i wynosi mm - z pominięciem wpływu otworu w płycie (czyli po prostu dla prostokątnej, pełnej tarczy). W związku z tym faktyczne przemieszczenie powinno być nieco większe, ale tego samego rzędu.

11 Strona 11 z 24 NapręŜenie: Największe napręŝenie występuje w szczycie i dnie otworu i wynosi 3.9 MPa. 2. ZbieŜność w ANSYSie Chcemy się przekonać czy wyniki otrzymane są zbieŝne do poprawnej wartości. Zrobimy to sprawdzając otrzymane przemieszczenia i napręŝenia w wybranych punktach przy zmienianych rozmiarach siatki elementów. PoniewaŜ znamy analitycznie wyznaczoną maksymalną wartość napręŝenia, sprawdzimy napręŝenie w tym punkcie. Przede wszystkim musimy wiedzieć który węzeł odpowiada szczytowemu punktowi otworu w płycie. A więc rysujemy i numerujemy węzły Utility Menu: Plot --> Nodes Utility Menu: PlotCtrls --> Numbering... Rysunek powinien wyglądać podobnie do tego... Zanotujmy numer węzła najbliŝszego górnemu punktowi koła (czyli #61) Wylistujmy napręŝenia General Postproc --> List Results --> Nodal Solution, a nastepnie Stress --> von Mises stress i sprawdźmy wartość SEQV (Equivalent Stress / von Mises Stress) w interesującym nas punkcie.

12 Strona 12 z 24 NapręŜenie zastępcze ma tam wartość MPa, a więc dość istotnie odbiega od wartości dokładnej 3.9 MPa. Teraz zastosujemy mniejsze elementy, aby uzyskać dokładniejsze rozwiązanie. Zmiana rozmiaru elementów a. Aby zmienić rozmiar elementów, musimy wrócić do menu Preprocessora Preprocessor --> Meshing --> Size Cntrls --> ManualSize --> Areas --> All Areas i zmniejszamy długość brzegu elementu na 15 b. Teraz re-meshujemy nasz model: Preprocessor --> Meshing --> Mesh --> Areas --> Free Kiedy wybierzemy powierzchnię i klikniemy 'OK', ukaŝe się kolejne okno: c. Klikamy 'OK', a to spowoduje ponowne meshowanie modelu przy uŝyciu nowej długości brzegu

13 Strona 13 z 24 elementu. d. Ponownie rozwiązujemy układ (zwróćmy uwagę, Ŝe nie trzeba ponownie definiować więzów). Solution --> Solve --> Current LS Powtarzamy kroki od 'a' do 'd', aŝ do osiągnięcia zbieŝności. (Uwaga - numer węzła na szczycie otworu zmienia się. Trzeba więc kaŝdorazowo go ustalać.) Narysujmy zaleŝność napręŝenie/przemieszczenie od liczby elementów, aby sprawdzić zbieŝność rozwiązania: Zaobserwujmy kształty obu krzywych. Wraz ze wzrostem liczby elementów (czyli zmniejszaniem długości boku pojedynczego elementu) obserwowane wartości zbiegają się do końcowego rozwiązania. NapręŜenie zastępcze Hubera-Misesa jest ostatecznie około 3.8 MPa. To zaledwie 2.5% róŝnicy między rozwiązaniem analitycznym i tym, co uzyskaliśmy z ANSYSa. Największe przemieszczenie wynosi około mm, czyli jest o 20% większe niŝ 'analityczne'. JednakŜe, rozwiązanie analityczne nie uwzględniało duŝego otworu w środku tarczy, a to z pewnością powoduje istotny wzrost przemieszczenia brzegu. Tak więc moŝemy uznać, Ŝe rozwiązania z ANSYSa są właściwe dla tego weryfikacyjnego modelu. 3. Deformacja General Postproc --> Plot Results --> Deformed Shape, a potem wybieramy Def + undeformed aby zobaczyć kształt przed i po deformacji.

14 Strona 14 z 24 Zwróćmy uwagę na miejsca maksymalnych przemieszczeń. 4. Przemieszczenia General Postproc --> Plot Results --> Contour Plot --> Nodal Solution... a następnie wybieramy DOF solution --> Displacement vector sum. Alternatywnie, moŝna uzyskać te wyniki jako listing. General Postproc --> List Results --> Nodal Solution... Czy wyniki się zgadzają z oczekiwaniami? ZauwaŜmy te zerowe wartości translacyjnych stopni swobody na lewym brzegu tarczy. 5. NapręŜenia General Postproc --> Plot Results --> Contour Plot --> Nodal Solution...

15 Strona 15 z 24 i w okienku wybieramy Stress --> von Mises stress. MoŜna teŝ wylistować napręŝenia zastępcze Hubera-Misesa w celu sprawdzenia ich wartości w poszczególnych węzłach General Postproc --> List Results --> Nodal Solution i wybieramy Stress --> von Mises stress Rozwiązanie przy uŝyciu pliku z komendami Rozwiązaliśmy ten przykład przy uŝyciu Graphical User Interface (GUI) ANSYSa. MoŜna teŝ wszystkie polecenia zapisać na pliku w tzw. ANSYS command language. Następnie zawartość pliku wczytujemy przez File --> Read input from... wskazując odpowiednią nazwę pliku na dysku. Przykład uchwytu

16 Strona 16 z 24 Teraz przechodzimy do analizy uchwytu. UŜyjemy (jak i w poprzednim wykładzie) kombinacji GUI i komend wydawanych z linii poleceń. Przypomnijmy, Ŝe nasz uchwyt to element wykonany ze stalowej płyty o grubości 20 mm (rysunek poniŝej). Ma on być zamocowany na dwóch małych otworach po lewej stronie, a siła będzie działać w większym otworze po prawej. Preprocessing: Definicja zadania 1. Nadajemy tytuł Utility Menu: File --> Change Title 2. Tworzymy geometrię UŜyjemy w tym celu operacji Boolean a. Tworzymy główny kształt prostokąta Główny prostokąt ma szerokość 80 mm, wysokość 100 mm, a jego lewy dolny naroŝnik umieszczamy w punkcie o współrzędnych (0,0) Sprawdzamy, Ŝe mamy otwarte menu Preprocessor. (Albo wydajemy polecenie z linii komend /PREP7) Teraz zamiast uŝywać GUI, wpiszemy do linii komend ('command line') polecenie tworzące prostokąt, według ogólnego przepisu: BLC4, XCORNER, YCORNER, WIDTH, HEIGHT BLC4, wsp. X (lewy dolny), wsp. Y (lewy dolny), szerokość, wysokość Tak więc nasze polecenie to BLC4,0,0,80,100 b. Tworzymy kołowy kształt prawego brzegu środek koła leŝy w punkcie (80,50), a jego promień to 50 mm dla tworzenia koła uŝywa się następującej komendy: CYL4, XCENTER, YCENTER, RAD1 CYL4, wsp. X środka, wsp. Y środka, promień Tak więc piszemy CYL4,80,50,50 c. Teraz tworzymy drugie i trzecie koło na lewej stronie, stosując następujące wymiary: parametr koło 2 koło 3 wsp.x środka 0 0 wsp.y środka 20 80

17 Strona 17 z 24 promień d. Aby wypełnić przerwę między małymi kołami, tworzymy na lewym brzegu prostokąt. wsp.x naroŝnika -20 wsp.y naroŝnika 20 szerokość 20 wysokość 60 Ekran powinien wyglądać następująco... e. Operacje Boole-owskie -- Dodawanie Teraz z pięciu oddzielnych powierzchni chcemy stworzyć jedną powierzchnię (area). Aby przeprowadzić tę mnogościową operację, z menu Preprocessor wybieramy: Modeling --> Operate --> Booleans --> Add --> Areas W oknie 'Add Areas' klikamy 'Pick All' (Alternatywnie, z linii komend: AADD,ALL) Teraz powinniśmy mieć następujący model:

18 Strona 18 z 24 f. Tworzymy otwory na sworznie Czyli chcemy usunąć z płytki obszary kołowe. Tworzymy trzy koła o podanych poniŝej parametrach: Teraz wybieramy Preprocessor --> Modeling --> Operate --> Booleans --> Subtract --> Areas. Wskazujemy powierzchnię bazową, od której będziemy odejmować (duŝa płytka, którą utworzyliśmy) i 'OK' Następnie wybieramy trzy koła, które właśnie stworzyliśmy. Klikamy na nie, a potem 'OK'. (Alternatywnie, z linii komend: ASBA,6,ALL) I otrzymujemy coś takiego... parametr koło 1 koło 2 koło 3 wsp.x środka wsp.y środka promień

19 Strona 19 z czyli docelowy kształt. 3. Wybieramy typ elementu UŜyjemy tego samego elementu co w przykładzie weryfikacyjnym, czyli PLANE82 Preprocessor --> Element Type --> Add/Edit/Delete uŝywamy przycisku 'Options...', aby dostać element z płaskim stanem napręŝenia przy zadawanej grubości (Alternatywnie, w linii komend: ET,1,PLANE82, a potem KEYOPT,1,3,3) pod pozycją Extra Element Output K5 wybieramy Nodal stress (kaŝemy zapamiętać jako 'output' napręŝenia w węzłach) 4. Określamy stałe geometryczne (sztywnościowe) Preprocessor --> Real Constants --> Add/Edit/Delete wprowadzamy grubość (thickness) 20mm. (Alternatywnie, z linii komend: R,1,20) 5. Własności materiałowe Preprocessor --> Material Props --> Material Models, a potem Structural --> Linear --> Elastic --> Isotropic Zadajemy własności jak dla stali: EX PRXY 0.3 (kod w linii komend byłby następujący: MP,EX,1, MP,PRXY,1,0.3 ) 6. Rozmiary siatki Preprocessor --> Meshing --> Size Cntrls --> ManualSize --> Areas --> All Areas

20 Strona 20 z 24 Wybierzmy długość brzegu elementu (element edge length) jako 5. Znowu będzie trzeba sprawdzić czy rozwiązanie dobrze się zbiega. (Alternatywnie, w linii komend: AESIZE,ALL,5,) 7. Meshowanie (dyskretyzacja) Preprocessor --> Meshing --> Mesh --> Areas --> Free i wskazujemy powierzchnię (albo Pick All, bo jest tylko jedna) (Alternatywnie, w linii komend: AMESH,ALL) Zachowujemy pracę Utility Menu: File --> Save as... Faza Solution: PrzyłoŜenie obciąŝeń i więzów oraz rozwiązanie Zdefiniowaliśmy model; teraz trzeba zadać obciąŝenia, nałoŝyć więzy i rozwiązać wynikowy układ równań 1. Określamy typ analizy Solution --> New Analysis i wybieramy Static. (Alternatywnie, z linii komend: ANTYPE,0) 2. Nakładamy więzy Jak na rysunku, tarcza jest zamocowana na obu mniejszych otworach po lewej stronie. Solution --> Define Loads --> Apply --> Structural --> Displacement --> On Nodes Zamiast wybierać pojedyncze węzły, mamy do dyspozycji opcję, polegającą na stworzeniu obszaru prostokąta, wielokąta lub koła i wybraniu wszystkich węzłów wewnątrz. W naszym przypadku wybieramy 'circle' jak pokazano poniŝej. (MoŜemy potrzebować zrobić powiększenie (zoom in) w celu łatwiejszego wybrania punktów Utilty Menu: PlotCtrls --> Pan, Zoom, Rotate...) Klikamy na środek otworu na sworzeń i rozciągamy okrąg, aŝ obejmie wszystkie węzły na brzegu otworu.

21 Strona 21 z 24 Klikamy 'Apply' w oknie 'Apply U,ROT on Lines' i blokujemy wszystkie stopnie swobody w oknie 'Apply U,ROT on Nodes'. Powtarzamy to samo dla drugiego otworu. 3. Przykładamy obciąŝenia Pamiętamy z obrazka, Ŝe do obiektu przyłoŝona jest jedna pionowa siła o wartości 1000N, w dolnym punkcie większego otworu. PrzyłoŜymy ją w odpowiednim węźle ( Solution --> Define Loads --> Apply --> Structural --> Force/Moment --> On Nodes Wybieramy siłę o kierunku y i wartości -1000) PrzyłoŜone więzy i obciąŝenia powinny wyglądać jak poniŝej:

22 Strona 22 z Rozwiązanie układu równań Solution --> Solve --> Current LS Post-Processing: Przegląd i analiza wyników Jesteśmy gotowi do analizy wyników. Przyglądniemy się kształtowi zdeformowanej tarczy oraz rozkładowi napręŝeń (kiedy stwierdzimy, Ŝe osiągnęliśmy poprawną zbieŝność rozwiązania). 1. Badanie poprawności (zbieŝności) przy pomocy ANSYSa Nie znamy tym razem rozwiązania analitycznego. Spróbujemy zbadać poprawność rozwiązania szacując jego zmiany wraz ze zmianą (zmniejszeniem) rozmiaru elementu. Przypomnienie: Preprocessor --> Meshing --> Size Cntrls --> ManualSize --> Areas --> All Areas i zmniejszamy długość brzegu elementu np. na 3 i re-meshowanie modelu: Preprocessor --> Meshing --> Mesh --> Areas --> Free. UWAGA: Tym razem więzy przykładaliśmy na węzły, a nie keypointy. Po zmianie siatki (re-meshing) połoŝenie, liczba i numeracja węzłów uległy zmianie w przeciwieństwie do obiektów "solid modelling": kepoint, line, area, volume. Z tego powodu musimy powtórzyć zadawanie więzów! 2. Deformacja General Postproc --> Plot Results --> Deformed Shape i np. Def + undeformed aby zobaczyć zarówno zdeformowany jak i wyjściowy kształt Obrazek powinien być podobny do tego: Zaobserwujmy rozkład przemieszczeń. Zwróćmy uwagę na 'zera' w otworach na sworznie. 3. Przemieszczenia (tworzymy poniŝszy rysunek - contour plot)

23 Strona 23 z 24 Alternatywnie, moŝemy wylistować: General Postproc --> List Results --> Nodal Solution... Sprawdźmy czy się to zgadza; w szczególności wartości zerowe w miejscach więzów. 4. NapręŜenia General Postproc --> Plot Results --> Contour Plot --> Nodal Solution Następnie wybieramy Stress --> von Mises Stress. MoŜna teŝ wylistować, jeśli chcemy znać wartości napręŝenia zastępczego w konkretnych punktach (węzłach) General Postproc --> List Results --> Nodal Solution, i wybieramy Stress --> von Mises stress 5. Oszacowanie błędu rozwiązania

24 Strona 24 z 24 General Postproc --> Plot Results --> Contour Plot --> Element Solution Następnie wybieramy Error Estimation --> Structural Error Energy albo Error Estimation --> Absolute Maximum Stress Variation MoŜna teŝ wylistować, jeśli chcemy znać wartości 'błędnej energii' w konkretnych elementach General Postproc --> List Results --> Element Solution i wybieramy Error Estimation --> Structural Error Energy albo dla poznania maksymalnej wariacji napręŝenia Error Estimation --> Absolute Maximum Stress Variation Rozwiązanie zadania przy pomocy pliku z komendami Znowu rozwiązaliśmy zadanie uŝywając GUI ANSYSa. MoŜna teŝ zapisać wszystkie polecenia na pliku w 'ANSYS command language', a potem wczytać go przez 'File --> Read input from...' podając odpowiednią nazwę. Zamykamy ANSYS Aby zakończyć pracę, klikamy 'QUIT' na pasku narzędzi albo wybieramy Utility Menu: File --> Exit... i w otwartym oknie decydujemy czy zachować wyniki analizy czy nie (np.'save Everything'), wreszcie klikamy 'OK'.