Nowe stanowisko stoplamka krwistego Dactylorhiza incarnata (L.) Soó (Orchidaceae) na Pojezierzu Kaszubskim

Transkrypt

1 Nowe stanowisko stoplamka krwistego Dactylorhiza incarnata (L.) Soó (Orchidaceae) na Pojezierzu Kaszubskim A new locality of Early Marsh Orchid Dactylorhiza incarnata (L.) Soó (Orchidaceae) in the Pojezierze Kaszubskie region PIOTR TUKA O*, SEBASTIAN NOWAKOWSKI Katedra Taksonomii Roœlin i Ochrony Przyrody, Uniwersytet Gdañski, Al. Legionów 9, Gdañsk, *piotr@tukallo.info (do korespondencji), sebastian.nowakowski@op.pl ABSTRACT: Early Marsh Orchid Datcylorhiza incarnata is a perrenial orchid species, widely distributed from Europe to the central regions of Siberia. It grows on fens and wet, peaty meadows, marshy river and lake banks, on base-rich soils in open and rather sunny habitats. Field research carried in the Pomorze Gdañskie region within years revealed substantial loss of its localities, with only 8 from 56 reference locations confirmed. A new, abundant locality of Early Marsh Orchid was discovered in the vicinity of Sulmin village (ATPOL square CA99b) in July 2008 and was further investigated in years New locality altogether with its potential conservation status and probable origin is briefly described. KEY WORDS: Dactylorhiza incarnata, Early Marsh Orchid, Pomorze Gdañskie, orchid, nature protection, conservation of locality, human influence Wprowadzenie Stoplamek krwisty Datcylorhiza incarnata (L.) Soó jest gatunkiem eurosyberyjskim, stanowi¹cym we florze Polski i atlantyckiej czêœci Europy element holarktyczny i podelement ³¹cznikowy eurosyberyjsko-pó³nocnoœródziemnomorsko- -iranoturañski (Zaj¹c, Zaj¹c 2009). Swym zasiêgiem obejmuje ca³¹ Europê, za wyj¹tkiem jej pó³nocnych i po³udniowych krañców, ze wschodni¹ granic¹ przebiegaj¹c¹ w centralnych rejonach Syberii (Hultén, Fries 1986). Na terenie Polski TUKA O P., NOWAKOWSKI S Nowe stanowisko stoplamka krwistego Dactylorhiza incamata (L.) Soó (Orchidaceae) na Pojezierzu Kaszubskim. Acta Bot. Cassub. 10:

2 116 Piotr Tuka³³o, Sebastian Nowakowski wiêkszoœæ stanowisk tego taksonu koncentruje siê we wschodniej i pó³nocnowschodniej czêœci kraju (Zaj¹c, Zaj¹c 2001). Dactylorhiza incarnata preferuje siedliska otwarte, nas³onecznione do umiarkowanie zacienionych, o wysokim poziomie wód gruntowych. Roœnie na torfowiskach niskich i przejœciowych, zatorfionych ³¹kach i turzycowiskach, rzadziej zabagnionych brzegach rzek i jezior, na glebach umiarkowanie zasobnych do yznych, o odczynie zasadowym do obojêtnego (Bernacki 1993; Szlachetko 2001). Gatunek ten bywa niekiedy uwa any za charakterystyczny dla rzêdu Caricetalia davallianae w obrêbie klasy Scheuchzerio-Caricetea nigrae (Zaj¹c, Zaj¹c 2009), który grupuje zbiorowiska eutroficznych m³ak niskoturzycowych (Matuszkiewicz 2008). Tworzy z regu³y niewielkie liczebnie populacje (od kilku do kilkudziesiêciu egzemplarzy). Populacje o wiêkszej liczebnoœci (do kilkuset egzemplarzy) s¹ rzadsze i spotykane czêœciej w pó³nocno-wschodniej czêœci Polski (Bernacki 1993). Jeszcze do po³owy XX w. gatunek ten uchodzi³ za pospolity na obszarze ca³ego kraju (Stecki 1950) i nie by³ objêty ochron¹ prawn¹ (por. Rozporz¹dzenie ). Obecnie, tak jak wszystkie storczykowate na terenie Polski, stoplamek krwisty jest gatunkiem pod ochron¹ œcis³¹ (Rozporz¹dzenie ; Rozporz¹dzenie ). W trakcie prac inwentaryzacyjnych w latach w regionie gdañskim obejmuj¹cym Pobrze e Kaszubskie, Pojezierze Kaszubskie, Starogardzkie oraz fragment sandru Borów Tucholskich potwierdzono jedynie 8 z 56 stanowisk znanych z literatury (por. Trzepanowska 2002; por. Tuka³³o 2002). Ze wzglêdu na znacz¹cy spadek liczby stanowisk stoplamek krwisty na Pomorzu Gdañskim ma status VU gatunku umiarkowanie nara onego na wyginiêcie (Markowski, Buliñski 2004). Na Pomorzu Zachodnim i Wielkopolsce gatunek ten zaliczony zosta³ do kategorii taksonów nara onych V ( ukowski, Jackowiak 1995). Nowe stanowisko D. incarnata stwierdzono w lipcu 2008 w trakcie badañ terenowych w okolicach miejscowoœci Sulmin w gminie ukowo (ATPOL CA99b). Dok³adn¹ inwentaryzacjê stanowiska przeprowadzono w latach 2009 i Celem pracy by³o scharakteryzowanie warunków siedliskowych i roœlinnoœci stanowiska oraz jego obrze y. Metody Na stanowisku wykonano 5 zdjêæ fitosocjologicznych metod¹ Braun-Blanqueta, poprowadzonych w centralnej, reprezentatywnej czêœci stanowiska, w transekcie od skraju stanowiska (zdj. 1, postaæ najsuchsza) do obrze y rowu melioracyjnego (zdj. 5, postaæ najwilgotniejsza), wraz z ogólnym opisem siedliska i terenów s¹siednich, pod k¹tem ich u ytkowania gospodarczego. Klasyfikacjê syntaksonomiczn¹ przyjêto za Matuszkiewiczem (2008). Na stanowisku wykonano równie pomiar odczynu wody gruntowej w 7 punktach na transekcie

3 Nowe stanowisko stoplamka krwistego Dactylorhiza incamata L. Soó W E przez jego czeœæ centraln¹. Pomiar odczynu jak i oszacowanie poziomu wód gruntowych odbywa³y siê po wykonaniu kwadratowych odkopów o g³êbokoœci do 20 cm i sta³ej œrednicy oko³o 20 cm. Zarówno pomiaru, jak i oszacowania, dokony wano po nape³nieniu siê wykopu wod¹ do sta³ego poziomu (w czasie oko³o min.). Na potrzeby oszacowania liczebnoœci populacji przyjêto klasy obfitoœci za Minasiewicz i in. (2004), tj.: do 50 osobników I klasa obfitoœci, od II klasa obfitoœci oraz i wiêcej III klasa obfitoœci. Charakterystyka stanowiska Stanowisko zlokalizowane jest oko³o 0,5 km od miejscowoœci Sulmin w kierunku pó³nocno-wschodnim, w obrêbie p³ytkiej doliny (ryc. 1), uchodz¹cej do Basenu ukowskiego. Pó³nocnym skrajem doliny poprowadzony jest g³ówny rów melioracyjny, przechodz¹cy dalej w bezimienny ciek odprowadzaj¹cy wodê w kierunku Raduni. Wzd³u rowu rozwija siê roœlinnoœæ szuwarowa oraz ³ozowiska. Samo stanowisko sk³ada siê z czêœci niskotorfowiskowej po stronie Ryc. 1. Lokalizacja nowego stanowiska Dactylorhiza incarnata (L.) Soó na terenie miejscowoœci Sulmin. 1 stanowisko, 2 rowy melioracyjne, 3 lasy, 4 zbiorniki wodne, 5 drogi Fig. 1. Location of the new site of Dactylorhiza incarnata (L.) Soó within area of Sulmin village. 1 locality of Dactylorhiza incarnata, 2 drainage ditches, 3 forested areas, 4 water reservoirs, 5 roads

4 118 Piotr Tuka³³o, Sebastian Nowakowski zachodniej i czêœci opanowanej przez luÿne zaroœla wierzbowe z Salix cinerea i Salix pentandra od strony wschodniej. Siedlisko w obrêbie omawianego stanowiska charakteryzuje siê wysokim stanem uwodnienia. Wartoœci odczynu wody gruntowej, zmierzonego w wybranych punktach, oscyluj¹ w granicach ph 7,5-8,2 w zachodniej czêœci stanowiska do 6,8-7,0 w czêœci wschodniej. Pod³o e stanowi torf, miejscami murszej¹cy. Stanowisko od strony zachodniej i pó³nocno-zachodniej otoczone jest przez podsuszone p³aty ubogich ³¹k œwie ych, g³ównie zbiorowiska Poa pratensis-festuca rubra ze znikomym udzia³em Arrhenatherum elatius, natomiast w po³udniowowschodnim fragmencie obrze y stanowiska zaznacza siê równie obecnoœæ p³atów z udzia³em Phragmites australis (nieuwzglêdnione w tab. 1). W³aœciwy trzon stanowiska stanowi¹ kad³ubowe fitocenozy zbli one z jednej strony do kwaœnych m³ak ze zwi¹zku Caricion nigrae, z drugiej zaœ do ubogich ³¹k zmiennowilgotnych (du y udzia³ gatunków z rzêdu Molinietalia), z obecnoœci¹ gatunków charakterystycznych dla szuwarów wielkoturzycowych (por. tab. 1). Dodatkowo, we wschodniej czêœci stanowiska pojawiaj¹ z luÿne ³ozowiska Salicetum pentandro-cinereae, z niewielkim udzia³em wierzby uszatej Salix aurita (równie nieuwzglêdnione w tab. 1). P³aty te cechuj¹ siê przede wszystkim widoczn¹ utrat¹ gatunków szuwarowych ze zwi¹zku Magnocaricion, zwiêkszeniem udzia³u Menyanthes trifoliata i Valeriana dioica oraz wzbogaceniem warstwy mszystej o doœæ obficie wystêpuj¹cy torfowiec b³otny Sphagnum palustre. Tabela 1. Udzia³ Dactylorhiza incarnata w zbiorowiskach roœlinnych w centralnej czêœci stanowiska w Sulminie Table 1. Participation of Dactylorhiza incarnata in plant communities within the central part of the locality in Sulmin Nr zdjêcia w terenie [number of relevé in the field] Data: dzieñ, miesi¹c [date: day, month] rok [year] Pokrycie war. zielnej [cover of herb layer] (%) c Pokrycie warstwy mszystej [cover of moss layer] (%) d Powierzchnia zdjêcia [relevé area] (m ) Liczba gatunków w zdjêciu [number of species in relevé] w tym: roœlin naczyniowych [vascular plants] c mszaków [mosses] d Dactylorhiza incarnata c Ch. Caricion nigrae et Caricetalia nigrae Carex nigra c Ranunculus flammula Viola palustris + Ch. Scheuchzerio-Caricetea nigrae Menyanthes trifoliata

5 Nowe stanowisko stoplamka krwistego Dactylorhiza incamata L. Soó Comarum palustre c Agrostis canina 1 1 Epipactis palustris 1 Eriophorum angustifolium 1 Triglochin palustre + Ch. Molinietalia Lychnis flos-cuculi c Myosotis palustris Cirsium palustre Caltha palustris 1 + Lythrum salicaria 1 + Angelica sylvestris + Juncus effusus + Filipendula ulmaria + Lysimachia vulgaris + Climacium dendroides d 1 1 Ch. Arrhenatheretalia et Molinio-Arrhenatheretea Festuca rubra s. str. c Poa pratensis Lotus corniculatus Ranunculus acris ssp. acris Holcus lanatus + 3 Lotus uliginosus 2 + Avenula pubescens + 1 Prunella vulgaris + Trifolium pratense + Towarzysz¹ce [Accompanying species] Ch. Magnocaricion Galium palustre c Carex rostrata Ranunculus lingua + 1 Lysimachia thyrsiflora + + Carex acutiformis 4 Carex disticha + Ch. Phragmitetea Equisetum fluviatile c Eleocharis palustris + Inne [Others] Euphrasia stricta c Luzula campestris Carduus crispus r + + Calamagrostis canescens 1 +

6 120 Piotr Tuka³³o, Sebastian Nowakowski Dactylorhiza majalis 1 r Valeriana dioica + 1 Stellaria graminea + + Holcus mollis 2 Anthoxanthum odoratum 1 Geum rivale 1 Luzula multiflora 1 Calamagrostis epigejos 1 Salix triandra + Lycopus europaeus + Poa angustifolia + Dactylorhiza sp. + Dactylorhiza xaschersoniana r Brachythecium rutabulum d Pseudoscleropodium purum Plagiomnium affine 2 2 Drepanocladus cfr. vernicosus + + Funaria higrometrica + + Aulacomnium palustre 3 Calliergon cordifolium 2 Brachythecium albicans 1 Liczebnoœæ populacji D. incarnata szacowana jest na kilkaset osobników, a wiêc nale y ona do III klasy obfitoœci (Minasiewicz i in. 2004). Pod wzglêdem taksonomicznym badana populacja jest jednolita i tworzy j¹ w przewa aj¹cej wiêkszoœci podgatunek typowy D. incarnata ssp. incarnata. Wyj¹tek stanowi odnaleziony w sezonie wegetacyjnym 2008 jeden okaz D. incarnata ssp. serotina var. serotina. Odmiana ta charakteryzuje siê drobnym pokrojem i opóÿnieniem kwitnienia o dni w stosunku do podgatunku typowego (Bernacki 1993). Na stanowisku wspó³wystêpuj¹ równie inni przedstawiciele storczykowatych tj. D. majalis, D. xaschersoniana, bêd¹ca mieszañcem stoplamka szerokolistnego i krwistego, a tak e Epipactis palustris i Listera ovata. Poza storczykowatymi na stanowisku obecne s¹ równie interesuj¹ce gatunki o ni szej kategorii zagro enia (NT) na Pomorzu Gdañskim (Markowski, Buliñski 2004), tj.: Carex disticha, Carex flacca, Dryopteris cristata, coraz rzadsze ju taksony wilgociolubne, takie jak: Parnassia palustris, Ranunculus lingua, Salix repens ssp. rosmarinifolia oraz kilka gatunków chronionych mszaków, m.in. objête ochron¹ czêœciow¹ Aulacomnium palustre, Climacium dendroides i œciœle chroniony Sphagnum palustre. Geneza stanowiska Interesuj¹cych danych na ten temat historii terenu stanowiska dostarcza analiza archiwalnych map Pomorza Gdañskiego, m.in. mapy Reymanna (Topographische Spezialkarte von Mitteleuropa 1: , ), wydanej w pierwszej

7 Nowe stanowisko stoplamka krwistego Dactylorhiza incamata L. Soó po³owie XIX w. oraz póÿniejszej mapy topograficznej (Messtischblätter 1:25 000, ) z lat 40-tych XX w. Wycinki obu map zestawiono na rycinie 2, ze schematycznym zaznaczeniem lokalizacji stanowiska. Na mapie Reymanna widoczne s¹ dwa niewielkie zbiorniki wodne. Lokalizacja jednego z nich pokrywa siê z pó³nocno-wschodni¹ czêœci¹ obszaru omawianego stanowiska. Ze wzglêdu Ryc. 2. Zestawione wycinki archiwalnych map topograficznych okolic Sulmina (Zullmin, Richthof) z pierwszej po³owy XIX i XX wieku wraz z zaznaczon¹ lokalizacj¹ obecnego stanowiska stoplamka krwistego. 1 stanowisko Fig. 2. Selected sections of archival maps from first half of the XIXth and XXth century for Sulmin (Zullmin, Richthof) village vincinity, marked with current locality of Early Marsch Orchid. 1 locality of Dactylorhiza incarnata

8 122 Piotr Tuka³³o, Sebastian Nowakowski na skalê mapy brak jest tutaj siatki pomniejszych rowów melioracyjnych, za wyj¹tkiem bezimiennego dop³ywu Raduni, który bierze swój pocz¹tek wyraÿnie na pó³noc od czêœci doliny zajêtej wspó³czeœnie przez D. incarnata. Mapa topograficzna z lat 40. XX w. odwzorowuje istniej¹cy do dzisiaj system melioracyjny, po³¹czony z w/w. dop³ywem Raduni. Brak jest tutaj obu niewielkich zbiorników wodnych, które mog³y zostaæ osuszone wskutek prowadzonych w dolinie melioracji. Co interesuj¹ce, wykluczaj¹c ewentualne niedok³adnoœci kartowania, obszar stanowiska by³ ówczeœnie w wiêkszoœci terenem niezabagnionym. Z powy szych materia³ów wynika, e jeszcze w pierwszej po³owie XIX w. na terenie obecnego stanowiska znajdowa³ siê niewielki zbiornik wodny, który w póÿniejszym okresie zosta³ osuszony wskutek postêpuj¹cych melioracji. Mo liwe jest równie, i wraz z s¹siednim zbiornikiem stanowi³ on pozosta³oœæ wiêkszego jeziora, istniej¹cego na tym terenie we wczeœniejszym okresie. Podsumowanie Pomimo intensywnej eksploracji botanicznej terenów dawnych Prus Zachodnich na prze³omie XIX i XX w. opisywane stanowisko D. incarnata nie zosta³o jak dot¹d odnotowane w literaturze (por. Herweg 1914; Abromeit i in ). Wynikaæ to mo e z faktu, i gatunek ten uchodzi³ ówczeœnie za pospolity i nie widziano potrzeby dok³adnego opisywania jego stanowisk. Inn¹ przyczyn¹ mo e byæ wzglêdnie niedawne pojawienie siê sprzyjaj¹cych mu warunków siedliskowych, zwi¹zane z zarzuceniem u ytkowania gospodarczego terenu stanowiska, w tym brakiem konserwacji rowów melioracyjnych. W jego wschodniej czêœci wyraÿnie zaznacza siê rozwój zaroœli wierzbowych oraz podrostu olszy czarnej. Ponadto, w po³udniowo-wschodniej czêœci stanowiska obserwowana jest ekspansja trzciny. Du a liczebnoœæ populacji stoplamka krwistego jak i wspó³wystêpowanie rzadkich oraz chronionych gatunków roœlin przemawiaj¹ za objêciem nowego stanowiska ochron¹ prawn¹. Mo e to byæ utrudnione skomplikowan¹ sytuacj¹ w³asnoœciow¹ gruntów, na których jest ono zlokalizowane (4 dzia³ki rolne bêd¹ce prywatn¹ w³asnoœci¹). Mo liw¹ do uzyskania form¹ ochrony nowego stanowiska by³oby powo³anie u ytku ekologicznego z ekstensywnym u ytkowaniem gospodarczym (por. Rutkowski, Szczepaniak 2000), gwarantowanym przez stosowne zapisy w jego planie ochrony. Literatura ABROMEIT J., NEUHOFF W., STEFFEN H Flora von Ost- und Westpreussen. Kommissionsverlag Gräfe und Unzer, Berlin-Königsberg, 1248 ss.

9 Nowe stanowisko stoplamka krwistego Dactylorhiza incamata L. Soó BERNACKI L (mscr.). Studia systematyczno-taksonomiczne sekcji Latifoliae sensu (H. G. Reichenbach f.) L. A. Smolianinova rodzaju Dactylorhiza N. J. Necker ex S. A. Nevski w Polsce. Praca doktorska wykonana w Katedrze Botaniki Systematycznej Uniwersytetu Œl¹skiego w Katowicach. Generalny Oddzia³ Pomiarowy (Aufnahme-Abteilung) Messtischblätter 1: Ÿród³o: (dostêp ). HERWEG O Flora der Kreise Neustadt und Putzig in Westpreussen. Ber. Westpr. Bot.-Zool. Ver. 37: HULTÉN F., FRIES M Atlas of North European vascular plants north of Tropic of Cancer. Koeltz Scientific Book, Koenigstein, 1172 ss. MATUSZKIEWICZ W Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roœlinnych Polski. Wyd. 3. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 537 ss. MARKOWSKI R., BULIÑSKI M Gin¹ce i zagro one roœliny naczyniowe Pomorza Gdañskiego. Endangered and threatened vascular plants of gdañskie Pomerania. Acta Bot. Cassub., Monogr. 1: MINASIEWICZ J., TUKA O P., TRZEPANOWSKA K Dactylorhiza incarnata (L.) Soó w regionie gdañskim zmiennoœæ morfologiczna i genetyczna populacji oraz stan zachowania stanowisk. Acta Bot. Cassub. 4: Rozporz¹dzenie Ministra Oœwiaty z dnia 29 sierpnia 1946 roku wydane w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych i z Ministrem Leœnictwa w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roœlin. Dz.U. Nr 70, poz Rozporz¹dzenie Ministra Leœnictwa i Przemys³u Drzewnego z dnia 30 kwietnia 1983 roku w sprawie wprowadzenia ochrony gatunkowej roœlin. Dz.U. Nr 27, poz Rozporz¹dzenie Ministra Œrodowiska z dnia 9 lipca 2004 roku w sprawie gatunków dziko wystêpuj¹cych roœlin objêtych ochron¹. Dz.U. Nr 168, poz REYMANN D. G Topographische Spezialkarte von Mitteleuropa 1: Ÿród³o dostêp RUTKOWSKI P., SZCZEPANIAK K Wstêpne wyniki badañ nad rozmieszczeniem Orchidaceae na Pojezierzu I³awskim. Acta Bot. Cassub. 1: STECKI K O storczykach. Chroñmy Przyr. Ojcz. 6, 1/2, SZLACHETKO D. L Flora Polski. Storczyki. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 168 ss. TUKA O P (mscr.). Zmiennoœæ morfologiczna i genetyczna stoplamka krwistego Dactylorhiza incarnata (L.) Soó na obszarze Pojezierza Kaszubskiego i Starogardzkiego. Praca magisterska wykonana w Katedrze Taksonomii Roœlin i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Gdañskiego. TRZEPANOWSKA K (mscr.). Zmiennoœæ morfologiczna i genetyczna stoplamka krwistego Dactylorhiza incarnata (L.) Soó na obszarze Pobrze a Kaszubskiego. Praca magisterska wykonana w Katedrze Taksonomii Roœlin i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Gdañskiego. ZAJ C A., ZAJ C M Atlas rozmieszczenia roœlin naczyniowych w Polsce. Nak³adem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ. Kraków, 714 ss. ZAJ C M., ZAJ C A Elementy geograficzne rodzimej flory Polski. The geographical elements of native flora of Poland. Nak³adem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagielloñskiego, Kraków, 86 ss. UKOWSKI W., JACKOWIAK B Lista roœlin naczyniowych gin¹cych i zagro onych na Pomorzu Zachodnim i w Wielkopolsce. W: UKOWSKI W., JACKOWIAK B. (red.), Gin¹ce i zagro one roœliny naczyniowe Pomorza Zachodniego i Wielkopolski. Pr. Zak³. Taks. Roœl. UAM w Poznaniu 3: 9-96.