STUDIA IBERYSTYCZNE. Księga Pamiątkowa dedykowana Profesor Jadwidze Koniecznej-Twardzikowej

Transkrypt

1 STUDIA IBERYSTYCZNE Księga Pamiątkowa dedykowana Profesor Jadwidze Koniecznej-Twardzikowej

2 studia iberystyczne nr 8 Redakcja pisma Studia Iberystyczne Anna Sawicka (redaktor naczelny i sekcja katalońska) Maria Filipowicz-Rudek (sekcja galicyjska) Anna Rzepka (sekcja portugalska) Ewa Nawrocka (sekcja iberoamerykańska) Rosanna Krzyszkowska-Pawlik (sekretarz redakcji)

3 Zrozumieć język, przetłumaczyć świat Księga Pamiątkowa dedykowana Profesor Jadwidze Koniecznej-Twardzikowej Pod redakcją: Marii Filipowicz-Rudek, Małgorzaty Jędrusiak, Agaty Komorowskiej Księgarnia Akademicka Kraków 2009

4 Copyright by Instytut Filologii Romańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego Recenzenci: dr hab. Beata Baczyńska (prof. UWr) dr hab. Anna Bochnak (prof. UJ) dr hab. Jerzy Brzozowski (prof. UJ) dr hab. Jadwiga Miszalska (prof. UJ) prof. dr hab. Stanisław Widłak Konsultacja językowa: R. Sergio Balches Arenas Karolina Farrel Xavier Farré Vidal Justyna Mętrak Korekta: Ewa Popielarz, Anna Wawrzyniak Skład i łamanie: Małgorzata Manterys-Rachwał Projekt okładki: Marzena Blecharczyk Publikacja dofinansowana przez Wydział Filologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego ISBN KSIĘGARNIA AKADEMICKA ul. św. Anny 6, Kraków tel./faks: , akademicka@akademicka.pl Księgarnia internetowa:

5 Spis treści Anna Sawicka: Zrozumieć język przetłumaczyć świat zrozumieć świat... 7 Maria Filipowicz-Rudek: Kalendarium życia. O nieustającym dialogu między Don Kichotem a Sancho Panzą...13 Przegląd ważniejszych publikacji Profesor Jadwigi Koniecznej-Twardzikowej...23 Piotr Sawicki: Trzydzieści lat, parę chwil nie tylko w Krakowie. Glosa do portretu Jadwigi...29 Olgierda Furmanek, Hanna Połomska: Z panią Jadwigą po przygodę...39 ZROZUMIEĆ JĘZYK Beata Brzozowska-Zburzyńska: Przegląd niektórych hiszpańskich przyimków przestrzennych...57 Monika Głowicka: Koncept liczbowy w polskich i hiszpańskich związkach frazeologicznych...75 Danuta Piekarz: L uso di forme di cortesia in italiano e in polacco approccio contrastivo...93 Ewa Stala: Hiszpański Buenos Aires w kontekście historyczno-kulturowym Andrzej Zieliński: El concepto de perífrasis verbal: su origen y datos historiográficos Małgorzata Jędrusiak: Operacje Zeno Vendlera a rezultatywność w języku hiszpańskim Agata Komorowska: Concepto de emisor y la deíxis de persona en los textos periodísticos przetłumaczyć świat Danuta Kucała: Różne spojrzenia na autonomię przekładu Tadeusz Szczerbowski: O przekładzie kreatywnym (malajski pantun)...161

6 6 Spis treści Anna Bednarczyk: Sonety krymskie po rosyjsku kilka uwag o przekładach romantycznych i współczesnych Piotr Sawicki: Zagadka fujarki ze srebra. Pieśni hiszpańskie Edwarda Porębowicza od spolszczenia do oryginału Urszula Aszyk: En torno a la recepción crítica e intentos de traducción del Arte nuevo de hacer comedias de Lope de Vega en Polonia Jerzy Achmatowicz: Maternidad, cantos y flores (algunos aspectos sobre traducción del Nican Mopohua, la principal fuente de estudios del fenómeno guadalupano en México) Tomasz Pindel: Tłumacz i jego błędy, czyli o krytyce przekładu w prasie Marzena Chrobak: Bracia Malinche, czyli o tym, jak Fortuna sprzyja śmiałym tłumaczom. Szkice Xavier Farré Vidal: Los inmigrados de Lojze Kovačič en la traducción al español Maja Koszarska: Wiedźmin czy brujo? Kilka uwag o tłumaczeniu neologizmów Olgierda Furmanek: Usefulness of the backtranslation process in poetry translation Olgierda Furmanek: Entrevista con Ana María Fagundo Sabina Deditius: Świat Wysp Kanaryjskich oczami Alonso Quesady na przykładzie tłumaczenia na polski opowiadań ze zbioru Kanaryjczyk Urszula Dąmbska-Prokop: Uwagi o tłumaczeniu dokumentów Katarzyna Kruk-Junger: Czy wystarczy rozumieć, by tłumaczyć? Czyli w poszukiwaniu idealnego tłumacza ustnego Ubaldo Cerezo Rubio: El Traductor Jurado de polaco en España. Aspectos cuantitativos ZROZUMIEĆ ŚWIAT Maria Falska: Struktura czasowa w komedii Jaime Saloma El baúl de los disfraces (Kufer z kostiumami) i jej możliwe źródło inspiracji Nina Pluta: Los interpretadores o sobre cómo enfocan la realidad los protagonistas de la narrativa seudo-criminal hispanoamericana Olga Glondys: La Polonia cercana e idealizada de los exiliados republicanos catalanes Maria Filipowicz-Rudek, Hubert Hładij: Na wozie Maragaty...437

7 Katarzyna Kruk-Junger Czy wystarczy rozumieć, by tłumaczyć? Czyli w poszukiwaniu idealnego tłumacza ustnego Słowa kluczowe: tłumaczenie ustne, kształcenie, kompetencje, cechy charakteru, nor malizacja. Abstract: Globalization is a great challenge, especially for interpreters. Unfortunately, the European Union still lacks sufficient standardization in the area of interpreting. This, in many countries, results in market self-regulation, which leads to abnormalities. The author gives examples of some shameful absurdities, while seeking answers to the questions about the characteristics of a good interpreter. Keywords: interpreting, training, competences, characteristics, standardization. Resumen: La globalización obliga a los traductores a enfrentarse con unos desafíos determinados. Por desgracia, en la Unión Europea todavía no existe una normalización satisfactoria en cuanto a los requisitos exigidos en esta profesión. Esto implica que en muchos países el mercado se regule por sí mismo, lo cual desemboca en una patología. La autora presenta ejemplos de absurdos imperdonables a la vez que intenta encontrar una respuesta a la siguiente pregunta: cuáles deberían ser las características de un buen intérprete?

8 356 Katarzyna Kruk-Junger Palabras clave: interpretación, formación, competencias, características, normalización. W świecie środków masowego przekazu, tanich linii lotniczych, migracji zarobkowej oraz innych części składowych ogólnie rozumianej globalizacji krzyżowanie się kultur jest praktycznie codziennością. A tam, gdzie krzyżują się kultury, pojawiają się problemy religijne, obyczajowe, językowe. Zwłaszcza te ostatnie potrafią wywołać wiele przykrych, a wydawałoby się możliwych do uniknięcia konsekwencji. Nie ulega wątpliwości, że gdyby nie nieporozumienia tego typu, konflikty byłyby łatwiejsze do rozwiązania. Stąd też bierze się potrzeba istnienia swoistych pośredników językowych, którzy staliby na straży wzajemnego zrozumienia i ułatwiali komunikację na wspomnianym ruchliwym skrzyżowaniu kultur; innymi słowy: tłumaczyli. Nie wszędzie na świecie rozpoznaje się tę potrzebę, a tam, gdzie się ją dostrzega, proponowane rozwiązania pozostawiają często wiele do życzenia. Jeśliby przyjrzeć się sytuacji w samej tylko Unii Europejskiej, okazuje się, że na zglobalizowanym starym kontynencie w dziedzinie tłumaczeń dużo pozostaje do zrobienia. Tłumacze są rozdrobnioną pod względem organizacyjnym oraz często niestety niezbyt kompetentną grupą zawodową. Leonard Orban, komisarz ds. wielojęzyczności UE, w swoim wystąpieniu z dnia 30 maja 2008 roku (do znalezienia m.in. w Biuletynie TEPIS, nr 67, lato 2008) stwierdził wprost, że w chwili obecnej Unia Europejska cierpi na brak wykwalifikowanych tłumaczy sądowych i urzędowych oraz że w wyniku dokonanego przeglądu okazało się, iż więcej niż połowa krajów członkowskich Unii nie prowadzi żadnego specjalistycznego kształcenia tłumaczy sądowych i urzędowych 1. Za taki stan rzeczy częściowo wini on wolny rynek w różnych krajach wykształcił on inne modele tego rodzaju usług, wśród których na próżno szukać rozwiązania bez wad: 1 Tumaczenie wg TEPIS-u.

9 Czy wystarczy rozumieć, by tłumaczyć? 357 Całkiem niespodziewany napływ imigracji może pociągnąć za sobą nieoczekiwaną potrzebę tłumaczenia w zakresie określonego języka, regionu lub kraju. ( ) W pewnych krajach nie ma potrzeby kształcenia tłumaczy sądowych i urzędowych. Ministerstwa lub inne organy władzy nie podejmują w tym zakresie żadnych działań, aby dokonywać selekcji lub akredytacji. Nie istnieje w tym zakresie żadna regulacja prawna. Nie ma też żadnych innych regulacji w tym zakresie. Nie istnieją też żadne prawne wymagania nt. kwalifikacji tłumaczy sądowych i urzędowych [Biuletyn TEPIS, 2008]. Jednakże nawet w państwach, które tak jak Polska postawiły na uregulowanie prawne tego zawodu, ustawodawstwo najczęściej nie nadąża za potrzebami rynku i patologie tworzą się wbrew próbom ich uniknięcia. Ustawa o tłumaczach przysięgłych z 2004 roku, choć niewątpliwie stanowi krok we właściwym kierunku, jasno określa wymagania stawiane jednej tylko grupie tłumaczy ustnych. I chociaż coraz liczniejsze i popularniejsze stają się kursy i szkolenia organizowane przez prężnie działające ośrodki naukowe, takie jak studia podyplomowe w Katedrze UNESCO Uniwersytetu Jagiellońskiego (Studia dla Tłumaczy Konferencyjnych) czy w Uniwersytecie Adama Mickiewicza (Studium Tłumaczenia Środowiskowego), nie można z czystym sumieniem powiedzieć, że sytuacja na tym polu jest pod kontrolą. Wciąż brak sprecyzowanych wymagań dotyczących tłumaczy ustnych, a także pisemnych nieprzysięgłych oraz definicji ich roli we współczesnym świecie. I tak na przykład w szpitalach na potrzeby pacjentów tłumaczą najczęściej znajomi i rodzina, wśród przekładów pisemnych na każdym kroku spotyka się dzieła na bardzo słabym poziomie, w tym niestety również utwory literackie, by nie wspomnieć o tłumaczeniach na potrzeby telewizji lub kina. Zwłaszcza te ostatnie, z którymi masowy odbiorca ma styczność najczęściej, stają się obiektem kpin powstają nawet fora internetowe poświęcone temu zagadnieniu, takie jak np. dialogista.info, wytykające najbardziej rażące wpadki tłumaczy. Nasuwa się wobec tego pytanie, jak polski system sprawdziłby się, gdyby nasz kraj, wzorem innych, zalała nagła fala obcokrajowców. Nie ulega bowiem wątpliwości, że najbardziej dramatycznie

10 358 Katarzyna Kruk-Junger przedstawia się sytuacja w państwach, które stały się celem emigracji zarobkowej, a zupełnie nie dostrzegają potrzeby odgórnej regulacji jakości usług tłumaczeniowych. Okazuje się, że mechanizmy rynkowe nie wystarczą, by zapewnić ich dobry poziom przy olbrzymim popycie nieregulowana przepisami podaż przedstawia rozpaczliwie złą jakość. Można to zaobserwować np. w Irlandii, gdzie zawód ten wykonują ludzie bez kwalifikacji, często nawet niewładający językiem angielskim w stopniu umożliwiającym zrozumienie treści. Przyczynia się do tego specyficzna cecha tej profesji: klient nie jest zwykle w stanie obiektywnie ocenić jakości przekładu. Profesjonaliści pod sztandarem irlandzkiego zrzeszenia tłumaczy ITIA biją na alarm [zob. Phelan, 2001], ale nie są w stanie przekonać do swych racji ani rządu, ani nawet głównych odbiorców usług tłumaczeniowych, takich jak sądy, policja i szpitale. Tymczasem agencje tłumaczeniowe zarabiają krocie na publicznych przetargach na świadczenie usług, które z kolei zlecają swoim tłumaczom, czyli praktycznie każdemu, kto zgłosi chęć pracy w zawodzie i zadeklaruje znajomość języka. Szkolenia są rzadkością, a jeśli się odbywają, trwają najczęściej kilka godzin. Przykładem niech będzie kurs zorganizowany przez firmę LionBridge, która w 2007 roku wygrała kontrakt na współpracę z sądami. Trwał on pół dnia i polegał na wyjaśnieniu, kto jest kim na sali sądowej, jak wygląda irlandzki system sprawiedliwości, jak zachowywać się w sądzie, jak się ubierać itp. Rozdano również kilkustronicowy glosariusz, w którym zabrakło podstawowego słownictwa, choć, jak wynika z obserwacji, początkującym i nieprzygotowanym do zawodu w inny sposób tłumaczom przysparza ono najwięcej problemów (chodzi o słowa typu kaucja, nakaz aresztowania czy pomoc prawna z urzędu ). Co ciekawe, postarano się także sprecyzować cechy, jakie powinien posiadać dobry tłumacz. Na liście pojawiły się np.: podzielność uwagi, dobra prezencja czy pewność siebie, lecz na próżno szukać wśród nich kompetencji językowych, wiedzy, bogatego słownictwa, by nie wspomnieć o wykształceniu. Tego, by tłumacz był osobą o nieposzlakowanej opinii, również się nie wymaga, choć normą w Irlandii jest, aby w zawodach wymagających zaufania społecznego przedstawiać

11 Czy wystarczy rozumieć, by tłumaczyć? 359 zaświadczenia o niekaralności. Stąd też sytuacje jak ta, która miała miejsce w 2007 roku w sądzie rejonowym w Longfordzie, kiedy to tłumacz języka polskiego obecny był na sali w dwóch rolach: tłumacza w jednej sprawie, oskarżonego w innej. Nie doszło do absurdu tylko dzięki refleksowi urzędniczki sądowej, która zauważyła problem i poinformowała sędziego. W tej sytuacji należy się jedynie cieszyć, że Irlandia, jako kraj głównie anglojęzyczny, potrzebuje mniej tłumaczeń na potrzeby telewizji, biznesu i innych dziedzin zdominowanych przez ten język. W przeciwnym razie mogłoby się okazać, że na niski poziom, jaki by one reprezentowały, brak skali. W roku 2008 na przykład wyemitowano w irlandzkiej telewizji publicznej reklamę potępiającą niepłacenie abonamentu RTV. W zamierzeniach twórców inspektor odwiedzający domy miał przemówić po polsku. Zwrócono się więc do jednej z większych agencji, Word Perfect, o przygotowanie tłumaczenia na nasz język oraz jego fonetycznego zapisu. Konsultacje przeprowadzono telefonicznie. W efekcie powstała reklama, której nie zrozumiał nikt, a jej polski akcent umknąłby Polakom, gdyby nie poruszono problemu w popularnej porannej audycji radiowej. Winą za zaistniałą sytuację obarczono oczywiście anonimowego tłumacza. Jak widać na powyższych dwóch skrajnych przykładach, trudno o idealne rozwiązania. Trudno, choćby ze względu na różnorodność tłumaczeń: od pisemnych, literackich, o długiej tradycji, poprzez specjalistyczne i techniczne, aż po tłumaczenia ustne środowiskowe (w ich wszystkich odmianach), konferencyjne oraz wiele innych, sytuacyjnych. Z tej grupy najtrudniej zdefiniować tłumaczenia ustne. Ze względu na wielość sytuacji, w jakich może okazać się konieczny przekład słowny, niezwykle trudno o jasne wytyczne dotyczące wymagań stawianych osobie, która go dokonuje. Cytując Małgorzatę Tryuk: Można zastanawiać się, jaki będzie rozwój tego zawodu, biorąc pod uwagę rozmaite nowe konteksty, w których występuje konieczność korzystania z usług tłumacza ( ). Jest jednak pewne, że zawód ten będzie się wciąż rozwijał i że z czasem, wraz z jego konsolidacją, opracowaniem odpowiednich norm oraz standardów będzie on wykonywany przez wysoko wykwalifikowanych specjalistów,

12 360 Katarzyna Kruk-Junger nie tylko przez dwujęzycznych ochotników [Tryuk, 2006]. Stąd też wciąż aktualna potrzeba stworzenia swoistego wzorcowego modelu tłumacza ustnego, uzbrojonego w taki zestaw cech i umiejętności, które pozwoliłyby mu odnaleźć się w tej trudnej rzeczywistości. W trakcie badań nad tym zagadnieniem, rozpoczętych w 2008 roku, poproszono tłumaczy o pomoc w scharakteryzowaniu takiego ideału. Z prośbą o wypełnienie ankiety dotyczącej cech dobrego tłumacza zwrócono się do kilkudziesięciu tłumaczy pracujących zarówno w Polsce, jak i w Irlandii. Cechy i umiejętności podzielono na trzy grupy: językowe, tłumaczeniowe oraz osobowościowe, a następnie zaapelowano o ocenę ich wagi w procesie przekładu ustnego 2. Już pierwsze wyniki pozwoliły zauważyć pewne prawidłowości w przekonaniach osób pracujących w tym zawodzie. Spośród zdolności lingwistycznych na pierwszym miejscu znalazła się oczywiście dobra znajomość słownictwa, następnie płynność, rzetelna znajomość gramatyki oraz wymowa i akcent, czyli cechy, które trudno przecenić. Na kolejnym miejscu jednakże uplasowała się dobra znajomość pisowni, wyprzedzając tym samym potrzebę posiadania dyplomu studiów językowych, które prawie połowa respondentów oceniła jako mało ważne lub nieważne (sic!). W konsekwencji, jeden z najważniejszych wymogów stawianych tłumaczom w krajach o częściowo przynajmniej znormalizowanym rynku usług tłumaczeniowych zajął w ankiecie zaszczytne ostatnie miejsce. Za najważniejszą umiejętność związaną z warsztatem uznano opanowanie techniki tłumaczenia symultanicznego, a zaraz potem tłumaczenia konsekutywnego. Doświadczenie zajmuje mocną trzecią pozycję. Jako istotna wskazana została również znajomość protokołu, rozumianego jako świadomość swojego miejsca i roli. Mniej ważna była umiejętność robienia notatek. Mieszane uczucia mają tłumacze co do znajomości Code of Practice kodeksu tłumacza ustnego, czyli obowiązujących nakazów i zakazów [por. Kierzkowska, 1991; ITIA, 2009] oraz znajomości mnemotechnik wspomagających pamięć. 2 Zob. aneks.

13 Czy wystarczy rozumieć, by tłumaczyć? 361 Jednak podobnie jak wcześniej zdecydowana większość jako mało istotne lub nieistotne oceniła wykształcenie w dziedzinie tłumaczenia oraz znajomość teorii translatologicznych, czyli, według badaczy przedmiotu, absolutnych podstaw warsztatowych. Największe zróżnicowanie odpowiedzi zauważyć można w ocenie osobowości dobrego tłumacza. Uśredniając wyniki, można stwierdzić, że dobry tłumacz powinien kolejno: wypowiadać się swobodnie i płynnie, mieć dobrą pamięć, wykazywać się refleksem i umiejętnością improwizowania, być elastyczny i dostosowywać się do sytuacji, być punktualny, pewny siebie, ciekawy świata i uczyć się na błędach. Mniejszą wagę przywiązywano do cierpliwości, dobrych manier, silnego głosu, wrażliwości oraz tolerancji, ale i tak większość badanych uznała je za istotne lub bardzo istotne. Podsumowując, wszystkie wymienione w kwestionariuszu cechy uznano za pomocne w pracy, aczkolwiek nie absolutnie niezbędne. Niewątpliwie wiele jest cech, zarówno pozajęzykowych jak i pozawarsztatowych, ułatwiających wykonywanie zawodu. Należałoby więc wysnuć wniosek, że dobry tłumacz to taki, który wciąż doskonali cechy charakteru w takim samym stopniu jak warsztat oraz język. W tym kontekście tym bardziej zastanawiające jest więc, dlaczego tak małą wagę przywiązują tłumacze do wykształcenia, zwłaszcza że zdecydowana większość deklaruje odbycie studiów kierunkowych językowo-tłumaczeniowych. Nasuwa się podejrzenie, iż studia nie przygotowały ich należycie do zawodu i umiejętności musieli zdobywać wraz z doświadczeniem. Pokrywa się to również z faktem, że wielu dzisiejszych mistrzów zawodu to samoucy, którzy przecierali szlaki dla innych i teraz dzielą się zdobytą wiedzą. To by wyjaśniało olbrzymią przewagę w ocenie doświadczenia nad wykształceniem. Nie jest to jednak pocieszająca konkluzja, ponieważ oznaczałaby, że według samych tłumaczy w zawodzie może pracować praktycznie każdy, zdobywając potrzebne kwalifikacje wraz z upływem czasu. Trudno jednak pogodzić się z taką wizją, gdyż biorąc pod uwagę próby, jakim poddawany bywa początkujący tłumacz, oraz odpowiedzialność, jaka na nim spoczywa, jest to podejście lekkomyślne. Nie da się wprawdzie przecenić roli doświadczenia, jednak gdy go brakuje,

14 362 Katarzyna Kruk-Junger jedyne, co może pomóc, to solidna wiedza wyniesiona ze studiów bądź kursów specjalistycznych. Tym wyraźniejsza więc staje się potrzeba stworzenia ramowych wytycznych dla zawodu, które jasno przedstawiałyby wymagania stawiane kandydatom do pełnienia tej odpowiedzialnej przecież funkcji społecznej. Podniosłyby one także poprzeczkę instytucjom kształcącym kolejne pokolenia profesjonalistów i wskazywały drogę, jaką należy podążać. Dopóki tak się nie stanie, tłumacze wciąż będą mało zorganizowaną, niedokształconą, niedocenianą i sfrustrowaną grupą zawodową. Poszukiwania ideału tłumacza ustnego trwają, a na pytania o cechy i kwalifikacje, jakie powinien posiadać przedstawiciel tej profesji, trudno będzie odpowiedzieć. Warto jednak te kwestie poruszać, aby uświadomić zarówno tłumaczom, jak i ich klientom, że na pewno nie wystarczy rozumieć, by rzetelnie tłumaczyć. Powinno to skłonić pierwszych do kształcenia, a następnie samodoskonalenia zawodowego, natomiast drugich do poszukiwania profesjonalistów w tym trudnym fachu. W przeciwnym razie globalizacja może okazać się wielkim nieporozumieniem. Dosłownie i w przenośni. Bibliografia ITIA (2009), Code of Ethics for Community Interpreters, [on-line] translatorsassociation.ie Kierzkowska, D. (1991), Kodeks tłumacza przysięgłego, Tepis, Warszawa. Orban, L. (2008), Speech at the Ninth International Forum on Interpreting and Translating at Court and for Public Authorities, Biuletyn TEPIS, nr 67, [on-line] Phelan, M. (2001), Community Interpreting in Ireland, Interpreting in the Community. The Complexity of the Profession, [on-line] Pieńkos, J. (1993), Przekład i tłumacz we współczesnym świecie. Aspekty lingwistyczne i pozalingwistyczne, PWN, Warszawa. Płusa, P. (2007), Rozwijanie kompetencji przekładu i kształcenie tłumaczy, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice. Tryuk, M. (2006), Przekład ustny środowiskowy, PWN, Warszawa.

15 Czy wystarczy rozumieć, by tłumaczyć? ANEKS 363 Ankieta dotycząca charakterystyki tłumacza ustnego. CECHY TŁUMACZA Umiejętność tłumaczenia konsekutywnego Umiejętność tłumaczenia symultanicznego Dobra technika robienia notatek Dobra znajomość kodeksu postępowania Znajomość teorii tłumaczeniowych Dyplom studiów translatologicznych Doświadczenie Znajomość protokołu tłumacza (znajomość swojego miejsca i roli) Mnemotechniki Bardzo ważne Dość ważne Niezbyt ważne Q1. Proszę wskazać, jak istotne w procesie tłumaczenia ustnego są następujące umiejętności i kwalifikacje językowe: Bardzo Dość Niezbyt Nieważne ważne ważne ważne Dobra znajomość słownictwa Dobra znajomość gramatyki Płynność Dobry akcent i wymowa Dobra znajomość pisowni Dyplom studiów językowych Q2. Proszę wskazać, jak istotne w procesie tłumaczenia ustnego są następujące umiejętności i kwalifikacje tłumaczeniowe: Nieważne

16 364 Katarzyna Kruk-Junger Q3. Proszę wskazać, jak istotne w procesie tłumaczenia ustnego są następujące umiejętności i cechy pozajęzykowe: Bardzo Dość Niezbyt Nieważne ważne ważne ważne Pewność siebie Silny głos Tolerancja Dobra pamięć Cierpliwość Elastyczność i zdolność przystosowywania się do sytuacji Punktualność Dobry refleks i zdolność improwizowania Wrażliwość Swoboda wypowiedzi Ciekawość świata i chęć nauki Zdolność uczenia się na błędach Dobre maniery Q4. Iloma językami władasz (wliczając język ojczysty)? Q5. W ilu językach pracujesz? Q6. Czy posiadasz wykształcenie filologiczne lub inne językowe? Q7. Czy posiadasz wykształcenie translatologiczne lub pokrewne? Q8. Jak długo pracujesz w zawodzie tłumacza ustnego? Q9. Czy pracujesz także jako tłumacz pisemny? Q10. Czy pracowałeś jako tłumacz w innym kraju? INFORMACJE OGÓLNE