PAKIET INFORMACYJNY KIERUNEK BUDOWNICTWO STUDIA II STOPNIA SPECJALNOŚĆ: KONSTRUKCJE BUDOWLANE I INŻYNIERSKIE ROK AKADEMICKI 2012/2013

Transkrypt

1 UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA PAKIET INFORMACYJNY KIERUNEK BUDOWNICTWO STUDIA II STOPNIA SPECJALNOŚĆ: KONSTRUKCJE BUDOWLANE I INŻYNIERSKIE ROK AKADEMICKI 2012/ EUROPEJSKI SYSTEM TRANSFERU PUNKTÓW

2 S P I S Z A W A R T O Ś C I 1. CZĘŚĆ II.A. INFORMACJE O STUDIACH Ogólna charakterystyka studiów Opis zakładanych efektów kształcenia Program studiów CZĘŚC II.B. KATALOG PRZEDMIOTÓW MATEMATYKA wymagania wstępne Zakres tematyczny przedmiotu Metody kształcenia: ZARZĄDZANIE PRZEDSIĘWZIĘCIAMI BUDOWLANYMI Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: TEORIA SPRĘŻYSTPOŚCI I PLASTYCZNOŚCI Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: METODY KOMPUTEROWE Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE I Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: WZMACNIANIE PODŁOŻA I FUNDAMENTÓW Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: ZAAWANSOWANE KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE II Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE II Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: NIEZAWODNOŚĆ I STANY GRANICZNE KONSTRUKCJI Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: STATECZNOŚĆ KONSTRUKCJI Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu:

3 Metody kształcenia: BADANIA KONSTRUKCJI DYNAMIKA KONSTRUKCJI Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: KONSTRUKCJE WSPORCZE POD MASZYNY Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: FUNDAMENTY SPECJALNE Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: METALOWE KONSTRUKCJE CIENKOŚCIENNE Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: DŹWIGARY POWIERZCHNIOWE Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: FIZYKA BUDOWLI II Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: OPTYMALIZACJA KONSTRUKCJI Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: BUDOWNICTWO PRZEMYSŁOWE Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: KONSTRUKCJE CIĘGNOWE Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: POMIARY GEODEZYJNE W PRAKTYCE INŻYNIERSKIEJ Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: TECHNOLOGIA ROBÓT REMONTOWYCH I MODERNIZACYJNYCH Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu: Metody kształcenia: RENOWACJA BUDYNKÓW Wymagania wstępne: Zakres tematyczny przedmiotu:

4 1. CZĘŚĆ II.A. INFORMACJE O STUDIACH 4

5 1.1. Ogólna charakterystyka studiów 1. Nazwa kierunku studiów: Budownictwo. 2. Poziom kształcenia: - drugi stopień kształcenia. 3. Profil kształcenia: - ogólno akademicki. 4. studiów: - stacjonarne (1,5 roku), niestacjonarne (1,5 roku). 5. Tytuł zawodowy uzyskiwany przez absolwenta: -magister inżynier. 6. Przyporządkowanie kierunku studiów do obszaru kształcenia: - nauki techniczne. 7. Wskazanie dziedzin (nauki lub sztuki) i dyscyplin (naukowych lub artystycznych), do których odnoszą się efekty kształcenia dla kierunku: budownictwo, inżynieria sanitarna, architektura i urbanistyka, geologia, geodezja. 8. Wskazanie związku z misją uczelni i jej strategią rozwoju:- prowadzenie badań i kształcenie studentów. 9. Ogólne cele kształcenia oraz możliwości zatrudnienia i kontynuacji kształcenia przez absolwentów studiów: Specjalność Konstrukcje budowlane i inżynierskie Absolwent tej specjalności uzyskuje wiedzę w zakresie projektowania i wykonawstwa konstrukcji metalowych, betonowych oraz żelbetowych i drewnianych, będących ustrojami nośnymi budynków mieszkalnych, obiektów przemysłowych, sportowych i innych obiektów inżynierskich, takich jak: kominy, zbiorniki, estakady itp. Absolwenci tej specjalności posiadają niezbędną wiedzę z zakresu: teorii konstrukcji, komputerowego wspomagania projektowania, technologii napraw i wzmocnień obiektów budowlanych oraz organizacji i zarządzania procesami budowlanymi. Absolwenci są przygotowani do pracy w biurach projektowych i wykonawstwie budowlanym. Mogą też pełnić funkcje kierownicze w przedsiębiorstwach zajmujących się produkcją budowlaną. Poza szeroką wiedzą ogólnobudowlaną posiadają znajomość mechaniki budowli w zakresie konstrukcji prętowych, płytowych, powłokowych i nowoczesnych technik komputerowego wspomagania projektowania tych konstrukcji. Daje to podstawy do twórczej pracy w zespołach projektujących i nadzorujących wykonawstwo obiektów budowlanych i konstrukcji inżynierskich. Absolwent jest przygotowany do: rozwiązywania złożonych problemów projektowych, organizacyjnych i technologicznych; opracowywania i realizacji programów badawczych; podejmowania przedsięwzięć o zasięgu międzynarodowym; uczestniczenia w promocji wyrobów budowlanych; kontynuacji edukacji i uczestniczenia w badaniach w dziedzinach związanych bezpośrednio z budownictwem i produkcją budowlaną; ustawicznego podnoszenia swych kwalifikacji i uzupełniania wiedzy oraz kierowania dużymi zespołami ludzkimi. Absolwent jest przygotowany do pracy w: biurach konstrukcyjno-projektowych; instytutach naukowo-badawczych i ośrodkach badawczo-rozwojowych oraz instytucjach zajmujących się poradnictwem i upowszechnianiem wiedzy z zakresu szeroko rozumianego budownictwa. Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów trzeciego stopnia (doktoranckich) 10. Wymagania wstępne: Ma skończony I stopień kształcenia z tytułem inżyniera lub magistra tego samego lub pokrewnego kierunku Zasady rekrutacji, Kandydaci na studia przyjmowani są według kolejności na liście rankingowej sporządzonej na podstawie punktacji: za przeliczony wynik ukończenia studiów wpisany do dyplomu, za zgodność albo pokrewieństwo kierunku ukończonych studiów z wybranym kierunkiem studiów drugiego stopnia. Kierunek ukończonych studiów z wybranym kierunkiem studiów drugiego stopnia jest: zgodny, gdy jest to ten sam kierunek ukończonych studiów pierwszego stopnia (z tytułem inżyniera),

6 pokrewny, gdy jest to kierunek: architektura i urbanistyka, inżynieria środowiska, mechanika i budowa maszyn, makrokierunki oraz kierunki na których realizowane jest co najmniej 60% ECTS przedmiotów kierunkowych podanych w obowiązujących standardach kształcenia. W przypadku, gdy kierunek ukończonych studiów: jest zgodny z kierunkiem studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów plus dwa, jest pokrewny kierunkowi studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów plus jeden, nie jest ani zgodny ani pokrewny kierunkowi studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów. Jako kryterium dodatkowe brana jest pod uwagę liczba punktów za przeliczoną ocenę z egzaminu dyplomowego. Wynik ukończenia studiów, oceny i średnie S ustalone według skali ocen stosowanej na innych uczelniach, przeliczane są na wynik, oceny i średnie N w skali ocen stosowanej na Uniwersytecie Zielonogórskim zgodnie z wzorem: N = 3 ( S-m) / (M - m) + 2, gdzie M - jest maksymalną, m - minimalną (niedostateczną) oceną według skali stosowanej na innej uczelni. Osoby przyjęte na studia drugiego stopnia, mogą być zobowiązane do uzupełnienia różnic programowych dotyczących wiedzy ogólnej z zakresu studiów pierwszego stopnia w terminach ustalonych przez dziekana Różnice w stosunku do innych programów o podobnie zdefiniowanych celach i efektach kształcenia prowadzonych na uczelni: Opis zakładanych efektów kształcenia Kierunek studiów budownictwo należy do obszaru kształcenia w zakresie nauk technicznych i jest powiązany z takimi kierunkami studiów jak architektura, urbanistyka, inżynieria sanitarna. Objaśnienie oznaczeń: K (przed podkreślnikiem) - kierunkowe efekty kształcenia T - obszar kształcenia w zakresie nauk technicznych 1 - studia pierwszego stopnia 2 studia drugiego stopnia A - profil ogólno akademicki P profil praktyczny W kategoria wiedzy U kategoria umiejętności K - kategoria kompetencji społecznych 01, 02, 03 i kolejne - numer efektu kształcenia Inz - efekty kształcenia prowadzącego do uzyskania kompetencji inżynierskich Symbol Efekty kształcenia dla kierunku studiów budownictwo. Po ukończeniu studiów drugiego stopnia na kierunku studiów budownictwo absolwent o specjalności Konstrukcje Budowlane i Inżynierskie: Odniesienie do efektów kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk technicznych

7 WIEDZA K_W01 Ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu analizy konstrukcji dotyczących: rozumienia zachowania się tarcz i płyt w stanie sprężystym i sprężysto-plastycznym, rozumienia i analizy plastycznego stanu granicznego; formułowania problemu brzegowego odpowiadającego typowym zagadnieniom konstrukcji płyt i tarcz oraz konstrukcji na podłożu sprężystym, modelowania Metodą Elementów Skończonych (MES), analizy problemów własnych, optymalizacji. K_W02 Ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę w zakresie złożonych konstrukcji budowlanych w tym stalowych, betonowych i specjalnych. K_W03 Zna metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu konstrukcji budowlanych i budownictwa. K_W04 Ma wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów budowlanych i konstrukcji. K_W05 Ma wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ich uwzględniania w praktyce inżynierskiej. K_W06 Ma wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej. K_W07 Zna zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej nabytą wiedzę. K_W08 Ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych nowych osiągnięciach w zakresie konstrukcji budowlanych i inżynierskich. T2A W01 T2A W03 T2A_W02 T2A_W03 T2A_W07 T2A W07 T2A W06 T2A_W08 T2A_W09 T2A_W11 T2A_W05 7 UMIEJĘTNOŚCI K_U01 Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać opinie. K_U02 Potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi ocenić czasochłonność zadania; potrafi kierować małym T2A_U01 T2A_U02 T2A_U03

8 zespołem w sposób zapewniający realizację zadania w założonym terminie. K_U03 Potrafi opracować szczegółową dokumentację zadania projektowego łub badawczego; potrafi przygotować opracowanie zawierające omówienie tych wyników. K_U04 Potrafi wykorzystać poznane metody i modele matematyczne - w razie potrzeby odpowiednio je modyfikując - do analizy i projektowania złożonych konstrukcji inżynierskich. K_U05 Potrafi ocenić i porównać rozwiązania projektowe ze względu na zadane kryteria użytkowe i ekonomiczne. K_U06 Potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań związanych z projektowaniem elementów konstrukcji integrować wiedzę pochodzącą z różnych źródeł. K_U07 Potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć w zakresie materiałów, elementów, metod projektowania i wytwarzania do projektowania i wytwarzania konstrukcji zawierających rozwiązania o charakterze innowacyjnym. Potrafi zaproponować ulepszenia istniejących rozwiązań projektowych. K_U08 Potrafi samodzielnie formułować zagadnienia z zakresu fizyki budowli, w tym zagadnień termiki i transportu energii. K_U09 Potrafi planować i przeprowadzać badania materiałów oraz interpretować uzyskane wyniki. Potrafi dokonać identyfikacji parametrów modeli. KOMPETENCJE SPOŁECZNE K_K01 Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy. K_K02 Rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu - m.in. poprzez środki masowego przekazu -informacji i opinii dotyczących osiągnięć budownictwa, podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały, przedstawiając różne punkty widzenia K_K03 Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu K_K04 Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role Program studiów 1) studiów : stacjonarne i niestacjonarne. 2) Liczba semestrów i liczbę punktów ECTS koniecznych dla uzyskania kwalifikacji odpowiadających poziomowi studiów: T2A_U04 T2A U08 T2A U15 T2A_U17 T2A U14 T2A_U18 T2AU12 T2A U15 T2A_U16 T2A_U18 T2A_U08 T2A_U17 T2A_K06 T2A_K07 T1A_K04 T2A_K03 8

9 BLOK Nr stacjonarne 3 semestry i 90 punktów ECTS, niestacjonarne 3 semestry i 90 punktów ECTS. 3) Moduły kształcenia zajęcia lub grupy zajęć wraz z przypisaniem do każdego modułu zakładanych efektów kształcenia oraz liczby punktów ECTS: efekty kształcenia wg kart przedmiotu. GODZIN RAZEM (min.) LP. NAZWA PRZEDMIOTU Zakład Spr. ECTS A 1 1 Matematyka IMiE 45 B 1 2 Teoria sprężystości i plastyczności ZMB 45 B 2 3 Metody komputerowe ZMB 45 B 3 4 Złożone konstrukcje metalowe I ZKB 75 B 4 5 Złożone konstrukcje betonowe I ZKB 75 B 5 6 Zarządzanie przedsięwzięciami budowlanymi TiOB 30 C 1 7 Zaawansowane komputerowe wspomaganie projektowania ZKB 30 C 2 8 Złożone konstrukcje metalowe II ZKB 60 C 3 9 Złożone konstrukcje betonowe II ZKB 60 C 4 10 Niezawodność i stany graniczne konstrukcji ZKB 30 C 5 11 Stateczność konstrukcji ZKB 30 C 6 12 Badania konstrukcji ZKB 30 C 7 15 Dynamika konstrukcji ZMB 30 C 8 14 Konstrukcje wsporcze pod maszyny ZMB 30 C 9 15 Fundamenty specjalne ZGiG 30 C Metalowe konstrukcje cienkościenne ZMB ZKB C Dźwigary powierzchniowe ZMB 45 C Fizyka budowli II ZMB ECTS 45 ECTS 45 ECTS 75 ECTS 75 ECTS 30 ECTS 30 ECTS 60 ECTS 60 ECTS 30 ECTS 30 ECTS 30 ECTS 30 ECTS 30 ECTS 30 ECTS 30 ECTS 45 ECTS

10 ECTS C Optymalizacja konstrukcji ZMB ECTS 1 C Budownictwo przemysłowe ZKB 0 C Konstrukcje cięgnowe ZMB 0 C Pomiary geodezyjne w praktyce inżynierskiej ZGiG 15 C Technologia robót remontowych i modernizacyjnych ZTiOB 0 C Renowacja budynków ZBO 0 C Wzmocnienia podłoża i fundamentów ZGiG 0 C Seminarium dyplomowe ZKB 30 D 1 28 Laboratorium specjalistyczne ZKB 90 0 ECTS 0 0 ECTS 0 15 ECTS 1 0 ECTS 0 0 ECTS 0 0 ECTS 0 30 ECTS 5 90 ECTS 10 E 1 29 Praca dyplomowa ZKB 0 ECTS 10 RAZEM LICZBA GODZIN ) Sposoby weryfikacji zakładanych efektów kształcenia osiąganych przez studenta - wg. kart przedmiotu. 5) Plan studiów odrębny dla studiów prowadzonych w formie stacjonarnej i niestacjonarnej, w tym charakterystyki przedmiotów sporządzonych zgodnie z wzorcowym sylabusem: plany wg osobnych kart, charakterystyka wg kart przedmiotu. 6) Łączna liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich i studentów: 70 punktów ECTS. 7) Łączną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z zakresu nauk podstawowych, do których odnoszą się efekty kształcenia dla określonego kierunku, poziomu i profilu kształcenia: matematyka 3 punkty ECTS. 7) Łączną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć o charakterze praktycznym, w tym zajęć laboratoryjnych i projektowych: 75 punktów ECTS. 9) Minimalną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać, realizując moduły kształcenia oferowane na zajęciach ogólno uczelnianych lub na innym kierunku studiów: 0 punktów ECTS. 10) Minimalną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać na zajęciach

11 z wychowania fizycznego: 0 punktów ECTS. 11) Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk: program nie przewiduje praktyk 12) Wybór modułów kształcenia, do których przypisuje się punkty ECTS w wymiarze nie mniejszym niż 30% liczby punktów ECTS: minimalna liczba punktów ECTS: 27, moduł kształcenia/przedmiot ECTS moduł C13 1, Moduł C14 1, seminarium dyplomowe 5, laboratorium specjalistyczne 10, praca dyplomowa ` Łącznie: ( ) 27

12 2. CZĘŚC II.B. KATALOG PRZEDMIOTÓW DLA KIERUNKU BUDOWNICTWO STUDIA II STOPNIA SPECJALNOŚĆ: KONSTRUKCJE BUDOWLANE I INŻYNIERSKIE 12

13 Liczba godzin w semestrze Liczba godzin w tygodniu Semestr JĘZYK NAUCZANIA: MATEMATYKA Kod przedmiotu: 11.1-WILŚ- BUD- MAT- KA01 Typ przedmiotu: obowiązkowy POLSKI Odpowiedzialn y za przedmiot: Wydział Matematyki, Informatyki i Ekonometrii, dr Tomasz Małolepszy Prowadząc y: dr Tomasz Małolepszy 13 zajęć zaliczenia Punkt y ECTS Studia stacjonarne W ykład 15 1 zaliczenie z oceną I Ćwic zenia 30 2 zaliczenie z oceną Studia niestacjonarne 3 W ykład 10 1 zaliczenie z oceną I Ćwic zenia 10 1 zaliczenie z oceną CEL PRZEDMIOTU Zapoznanie studenta z elementami teorii równań różniczkowych cząstkowych (jednego z podstawowych narzędzi służących do modelowania matematycznego zjawisk otaczającej nas rzeczywistości) oraz wprowadzenie do rachunku wariacyjnego. WYMAGANIA WSTĘPNE Opanowanie treści kształcenia w zakresie matematyki na poziomie studiów pierwszego stopnia ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU WYKŁAD Równania różniczkowe cząstkowe - klasyfikacja równań ze względu na stopień nieliniowości, podstawowe metody rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych rzędu I (metoda charakterystyk, metoda Lagrange a), postać kanoniczna semiliniowych równań różniczkowych cząstkowych rzędu II, najważniejsze typy zagadnień początkowobrzegowych dla równań hiperbolicznych, parabolicznych oraz eliptycznych, szeregi Fouriera, metoda rozdzielania zmiennych jako metod rozwiązywania zagadnień początkowo-brzegowych dla równań hiperbolicznych. Podstawy rachunku wariacyjnego.

14 ĆWICZENIA Rozwiązywanie zadań dotyczących treści przekazywanych na kolejnych wykładach ze szczególnym uwzględnieniem praktycznych zastosowań poznanych pojęć. METODY KSZTAŁCENIA: Tradycyjny wykład; ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci rozwiązują zadania. EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności w zakresie rozwiązywania quasilinowych równań różniczkowych rzędu I, sprowadzanie semiliniowych równań rzędu II do postaci kanonicznej, rozwiązywanie zagadnień początkowo-brzegowych dla równań hiperbolicznych za pomocą metody rozdzielania zmiennych; podstawy posługiwania się rachunkiem wariacyjnym. 14 WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA: 1. Ćwiczenia: dwa lub trzy kolokwia, złożone z zadań o zróżnicowanym stopniu trudności. O ocenie końcowej będzie decydowała suma punktów zdobyta podczas tych kolokwiów. 2. : ocena z zaliczenia. Na stopień z przedmiotu (modułu) składa się ocena z ćwiczeń (50%) oraz ocena z wykładu (50%). OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA: Ćwiczenia i przygotowanie do zajęć Praca samodzielna Konsultacje Razem za cały przedmiot: 80 godzin (3 ECTS) godzin, - 40 godzin, - 15 godzin - 10 godzin LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Lawrence C. Evans, Równania różniczkowe cząstkowe, PWN, Warszawa E. Kącki, L. Siewierski, Wybrane działy matematyki wyższej z ćwiczeniami, WSInf Praca zbiorowa, Wybrane działy matematyki stosowanej, PWN, Warszawa LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Włodzimierz Stankiewicz, Jacek Wojtowicz, Zadania z matematyki dla wyższych uczelni technicznych, część II, PWN, Warszawa Roman Leitner, Janusz Zacharski, Zarys matematyki wyższej dla studentów, cz. III, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995, wydanie siódme poprawione.

15 Liczba godzin w semestrze Liczba godzin w tygodniu Semestr ZARZĄDZANIE PRZEDSIĘWZIĘCIAMI BUDOWLANYMI Kod przedmiotu: 04.0-WILŚ- BUD- ZPB- KB05 Typ przedmiotu: obowiązkowy Język nauczania: polski Odpowiedzialny za przedmiot: Prowadząc y: dr hab. inż. Jacek Przybylski, prof. UZ Zakład Technologii i Organizacji Budownictwa dr hab. inż. Jacek Przybylski, prof. UZ; mgr inż. Artur Frątczak 15 zajęć zaliczenia Punkt y ECTS Studia stacjonarne W ykład 15 1 Egzamin III 15 1 zaliczenie na ocenę Studia niestacjonarne 2 W ykład 10 1 Egzamin III 10 1 zaliczenie na ocenę CEL PRZEDMIOTU: Poznanie podstawowych zasad i metod zarządzania przedsięwzięciami budowlanymi WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość podstawowych zasad marketingu budowlanego, teorii podejmowania decyzji, ekonomiki budownictwa ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Model struktury procesu (przedsięwzięcia) inwestycyjno-budowlanego. Potencjał służb inwestycyjnych. Infrastruktura techniczna inwestycji. Przedmiot inwestycji budowlanej. Sposób realizacji procesu inwestycyjno-budowlanego. Organizacja procesu inwestycyjnobudowlanego. Efektywność ekonomiczna zainwestowanych środków. Zarządzanie procesem inwestycyjno-budowlanym jako jego optymalny przebieg. Wybór sposobu inwestowania, kontrahentów, korygowanie terminów realizacji, korygowanie zakresu robót, pełnienie nadzoru inwestycyjnego monitorującego przebieg realizacji przedsięwzięcia budowlanego. METODY KSZTAŁCENIA: wykład konwencjonalny, ćwiczenia projektowe

16 EFEKTY KSZTAŁCENIA: WIEDZA Student posiada wiedzę w zakresie: monitorowania i sterowania zgodnie z założeniami projektowymi przedsięwzięciem budowlanym. K_W06 UMIEJĘTNOŚCI: Student potrafi zorganizować i zarządzać podstawowymi procesami budowlanymi. K_U02 KOMPETENCJE SPOŁECZNE: Student zdaje sobie sprawę z korzyści wynikających z kolektywnego działania. - WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium. warunkiem uzyskania pozytywnej oceny z ćwiczeń projektowych. Ocena końcowa z przedmiotu: 50% z wykładu + 50% zcwiczeń 16 OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA: Kontakt z prowadzącym 15w + 15c +5 konsultacje 35 h. Praca własna studenta 25 h, Łącznie 60 h ECTS na przedmiot 60/30 2ECTS LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Cieszyński K.: Zarządzanie w budownictwie. Wydawnictwo FEMB, Warszawa Czupiał J.: Wprowadzenie do zarządzania firmą w gospodarce rynkowej. Wydawnictwo AE we Wrocławiu, Wrocław Czekała M.: Analiza fundamentalna i techniczna. Wydawnictwo AE we Wrocławiu, Wrocław LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Chauvet A.: Metody zarządzania. Wydawnictwo Poltext, Warszawa Waters D.: Zarządzanie operacyjne. Wydawnictwo PWN, Warszawa 2001

17 Liczba godzin w semestrze Liczba godzin w tygodniu Semestr TEORIA SPRĘŻYSTPOŚCI I PLASTYCZNOŚCI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- TSP- KB01 Typ przedmiotu: obowiązkowy Język nauczania: polski Zakład Mechaniki Budowli Odpowiedzialny za przedmiot: Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka Prowadząc y: Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka dr inż. Krzysztof Kula 17 zajęć zaliczenia Punkt y ECTS Studia stacjonarne W ykład 30 2 Egzamin Ćwic zenia Laboratorium Seminarium I W arsztaty 15 1 Zaliczenie na ocenę Studia niestacjonarne 4 W ykład 10 1 Egzamin Ćwic zenia Laboratorium Seminarium I W arsztaty 10 1 Zaliczenie na ocenę CEL PRZEDMIOTU: Zapoznanie studenta podstawowymi założeniami i zależnościami stosowanymi w teorii sprężystości i plastyczności. WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość analizy matematycznej i rachunku macierzowego, mechaniki budowli - statyki, podstaw mechaniki komputerowej.

18 ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Wektory i tensory. Analiza na polach tensorowych. Opis ruchu Lagrange a i Eulera. Tensory odkształcenia Greena i Almansiego. Interpretacja fizyczna współrzędnych tensora odkształcenia. Odkształcenia główne. Równania zgodności odkształceń. Zasada naprężenia Eulera-Cauchy ego. Tensor naprężenia Eulera-Cauchy ego. Naprężenia główne, największe naprężenia styczne. Tensory naprężenia Pioli- Kirchhoffa. Zasady zachowania: masy, pędu, momentu pędu, energii. Równania konstytutywne: związek Duhamela-Neumanna, ciało izotropowe, stałe Lamé go, techniczne stałe materiałowe. Synteza równań teorii sprężystości. Warunki brzegowe. Równania Lamé go. Równania Beltrami-Michella. Równanie pracy wirtualnej. Twierdzenia o minimum energii potencjalnej komplementarnej i jednoznaczność rozwiązań. Metoda Ritza. Równania teorii sprężystości we współrzędnych walcowych. Zadanie Boussinesqa i jego aplikacje. Skręcanie swobodne prętów litych. Płaskie zadanie teorii sprężystości: płaski stan naprężenia i płaski stan odkształcenia. Materiał sprężysto-plastyczny i jego modele. Plastyczność idealna i plastyczność ze wzmocnieniem. Warunek uplastycznienia. Kryteria obciążania i odciążania, postulat Druckera. Stowarzyszone prawo płynięcia. Teoria małych odkształceń sprężystoplastycznych i teoria plastycznego płynięcia. Wyznaczanie pola wektorowego przemieszczeń i pola tensorowego odkształceń dla ośrodka ciągłego przy zadanym przekształceniu. Opis przemieszczeń i odkształceń we współrzędnych materialnych i przestrzennych. Zapis warunków brzegowych dla zadania przestrzennego i zadania płaskiego. Wybór i odpowiednie przekształcanie równań teorii sprężystości w celu znalezienia rozwiązania zadania brzegowego. 18 METODY KSZTAŁCENIA: - wykład konwencjonalny, - praca indywidualna nad projektem i w grupie. EFEKTY KSZTAŁCENIA: Wiedza Student ma podstawową wiedzę w zakresie teorii sprężystości i plastyczności. Student ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu analizy konstrukcji (K_W01) Umiejętności Rozumienie teoretycznych podstaw mechaniki ciała stałego w zakresie sprężystym i sprężysto-plastycznym. Umiejętność stosowania podstawowych równań teorii sprężystości i formułowania warunków brzegowych. Student jest przygotowany do stosowania metod numerycznych i komputerowych. Student potrafi wykorzystać poznane metody i modele matematyczne - w razie potrzeby odpowiednio je modyfikując - do analizy i projektowania złożonych konstrukcji inżynierskich. (K_U04) Kompetencje społeczne Student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania postawionych problemów w literaturze i Internecie(K_K01). WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:

19 Zaliczenie (egzamin na studiach dziennych) na podstawie kolokwium z progami punktowymi: 50% - 60% pozytywnych odpowiedzi dst, 61% - 70% dst plus, 71% - 80% db, 81% - 90% db+, 91% - 100% bdb. Zaliczenie przedmiotu: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny. 19 Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2 OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA: Studia stacjonarne Kontakt z prowadzącym 30w+15p+10kons, razem 55 h. Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 40 h, y praca własna 35 h, Łącznie 120 h, ECTS na przedmiot 120/30 4 ECTS. Studia niestacjonarne Kontakt z prowadzącym 10w+10p+15kons, razem 35 h. Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 50 h, y praca własna 35 h, Łącznie 120 h, ECTS na przedmiot 120/30 4 ECTS. LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Nowacki W.: Teoria sprężystości, PWN, Warszawa Fung Y. C.: Podstawy mechaniki ciała stałego, PWN, Warszawa Mase G. E.: Continuum Mechanics, McGraw-Hill Book Comp., Skrzypek J.: Plastyczność i pełzanie, PWN, Warszawa Brunarski L., Kwieciński M.: Wstęp do teorii sprężystości i plastyczności, Wyd. PW, Warszawa Brunarski L., Górecki B., Runkiewicz L.: Zbiór zadań z teorii sprężystości i plastyczności, Wyd. PW, Warszawa 1976 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Praca zbiorowa: Wprowadzenie w teorię plastyczności, PAN, Warszawa Krzyś W., Życzkowski M.: Sprężystość i plastyczność, PWN, Warszawa Sawicki A.: Mechanika kontinuum, Wyd. IBW PAN, Gdańsk Ostrowska-Maciejewska J.: Mechanika ciał odkształcalnych, PWN, Warszawa 1994

20 Liczba godzin w semestrze Liczba godzin w tygodniu Semestr METODY KOMPUTEROWE Kod przedmiotu: 11.9-WILŚ- BUD- MKOM- DB02 Typ przedmiotu: obowiązkowy W ymagania wstępne: Język nauczania: polski Odpowiedzialny za przedmiot: Prowadząc y: podstawy metod obliczeniowych, statyki, stateczności i dynamiki konstrukcji; teorii sprężystości i plastyczności, metody elementów skończonych dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ Zakład Mechaniki Budowli dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ dr inż. Krzysztof Kula, dr inż. Krystyna Urbańska, dr inż. Tomasz Socha, mgr inż. Arkadiusz Denisiewicz 20 zajęć zaliczenia Punkt y ECTS Studia stacjonarne W ykład 15 1 zaliczenie na ocenę Ćwic zenia Laboratorium 30 2 zaliczenie na ocenę I Seminarium W arsztaty W ykład 10 1 Ćwic zenia Studia niestacjonarne zaliczenie na ocenę 4 Laboratorium 20 2 zaliczenie na ocenę I Seminarium W arsztaty CEL PRZEDMIOTU: Celem przedmiotu jest poznanie zaawansowanych metod komputerowych opartych na metodzie elementów skończonych, które znajdują zastosowanie w rozwiązywaniu zagadnień występujących w budownictwie.

21 WYMAGANIA WSTĘPNE: Matematyka. Metody obliczeniowe. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli. ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Ekstremum funkcjonału energii i równanie pracy wirtualnej dla problemów mechaniki. Własności aproksymacyjne metody elementów skończonych (MES) dla sformułowań słabych zagadnień brzegowych mechaniki błąd aproksymacji, zagadnienie zbieżności i metody adaptacyjne MES. Analiza numeryczna płyt i powłok metodą elementów skończonych dostosowane i niedostosowane elementy skończone. Numeryczne metody bezpośrednie i iteracyjne dla zagadnień własnych wyboczenia i dynamiki konstrukcji. Geometrycznie i fizycznie nieliniowe zagadnienia mechaniki. Linearyzacja problemów nieliniowych. Metoda Newtona-Raphsona i jej zastosowania do zagadnień geometrycznie nieliniowych oraz zagadnień sprężystoplastycznych. Metoda różnic skończonych. Numeryczne metody całkowania równań ruchu. Stabilność warunkowa i bezwarunkowa metod całkowania w czasie. 21 Laboratorium Ćwiczenia projektowe: 1. Analiza płyty metodą elementów skończonych. 2. Analiza tarczy w zakresie sprężysto-plastycznym metodą elementów skończonych. METODY KSZTAŁCENIA: Laboratorium - wykład konwencjonalny, - ćwiczenia w laboratorium komputerowym, praca indywidualna nad ćwiczeniami projektowymi i w grupie. EFEKTY KSZTAŁCENIA: Wiedza Student nabywa podstawową wiedzę w zakresie rozumienia i stosowania zasad aproksymacji i modelowania MES dla układów o dowolnej geometrii; rozumienia i stosowania algorytmów MES dla zaawansowanych zagadnień mechaniki konstrukcji. Ma świadomość ograniczeń stosowanych metod i oprogramowania komputerowego. (K_W01) Umiejętności Student nabywa podstawowe umiejętności stosowania metod komputerowych wykorzystywanych w praktyce inżynierskiej oraz obsługi zaawansowanych programów komputerowych do obliczeń inżynierskich MES (Abaqus). (K_U07) Kompetencje społeczne Potrafi myśleć i działać w sposób twórczy i przedsiębiorczy. (K_K05) WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA: Laboratorium Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi: 50% - 60% pozytywnych odpowiedzi dst, 61% - 70% dst plus, 71% - 80% db, 81% - 90% db+, 91% - 100% bdb. Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (2 projekty) oraz z pisemnych sprawdzianów potwierdzających wiedzę i samodzielność wykonanych ćwiczeń według kryterium progów punktowych.

22 Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L)/2 OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA: Kontakt z prowadzącym 15W+30L+10K, razem 55 h Przygotowanie do zaliczenia wykładu Przygotowanie do laboratorium 15 h 10 h y praca własna 2proj x 20h 40 h Łącznie h ECTS na przedmiot 120/30=4 4 ECTS. LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Szmelter J., Metody komputerowe w mechanice. PWN, Warszawa Zienkiewicz O.C., Metoda elementów skończonych. Arkady, Warszawa Ciesielski R. et al., Mechanika budowli: ujęcie komputerowe, t. 2. Arkady, Warszawa Borkowski A. et al., Mechanika budowli: ujęcie komputerowe, t. 3. Arkady, Warszawa Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji. Wyd. Politechniki Warszawskiej. Warszawa Łodygowski T., Kąkol W., Metoda elementów skończonych. Politechnika Poznańska. Poznań Rajche J., Pryputniewicz S., Bryś G., owanie wspomagane komputerem. Cz. II: Metoda elementów skończonych. Wyd. WSInż., Zielona Góra Piecha J.R., Programowanie w języku Fortran 90 i 95. Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa Dahlquist G., Bjoerck A., Numerical Methods in Scientific Computing. vol. I, SIAM, Philadelphia Sobieski W., Edi zintegrowane środowisko programistyczne dla programujących w języku Fortran. Olsztyn (darmowy program do ściągnięcia pod zakładką y na stronie ) 22 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki A., Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. PWN, Warszawa Kleiber M. (red.), Komputerowe metody mechaniki ciał stałych. PWN, Warszawa Kuczma M., Podstawy mechaniki konstrukcji z pamięcią kształtu. Modelowanie i numeryka. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra Oden J.T., Carey G. F., Finite Elements: Special Problems in Solid Mechanics. The Texas Finite Element Series, vol. V. Prentice-Hall Inc., Englewood Cliffs, New Jersey Piechna J.R., Programowanie w języku Fortran 90 i 95. Politechnika Warszawska, Warszawa Stein E. (eds.), Adaptive Finite Elements in Linear and Nonlinear Solid and Structural Mechanics. Springer, Wien Wriggers P., Nichtlineare Finite-Element-Methoden. Springer, Berlin UWAGI:

23 Liczba godzin w semestrze Liczba godzin w tygodniu Semestr ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKM1- KB03 Typ przedmiotu: Obowiązkowy Język nauczania: Polski Zakład Konstrukcji Budowlanych Odpowiedzialny za przedmiot: dr. hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ Prowadząc y: prof. dr hab. inż. Antoni Matysiak, dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ dr inż. Gerard Bryś, dr inż. Joanna Kaliszuk, dr inż. Elżbieta Grochowska 23 zajęć zaliczenia Punkt y ECTS Studia stacjonarne W ykład 30 2 Egzamin Ćwic zenia Laboratorium 15 1 zaliczenie z oceną I Seminarium W arsztaty 30 2 zaliczenie z oceną Studia niestacjonarne 7 W ykład 20 2 Egzamin Ćwic zenia Laboratorium 10 1 zaliczenie z oceną I Seminarium W arsztaty 10 1 zaliczenie z oceną CEL PRZEDMIOTU: Celem przedmiotu jest poznanie złożonych konstrukcji metalowych. WYMAGANIA WSTĘPNE: Kursy I stopnia kształcenia.

24 ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Estakady suwnicowe: obciążenie od suwnic, belki suwnicowe pod suwnice natorowe, belki do suwnic podwieszonych, wzmocnione belki walcowane, belki blachownicowe, tężniki poziome, słupy estakad suwnicowych, odboje, obliczenia zmęczeniowe, rozwiązania konstrukcyjne słupów i tężników estakad suwnicowych. Obliczenia kratowych słupów estakady suwnicowej. Zbiorniki: zbiorniki walcowe na ciecze, obciążenia, warunki wytrzymałościowe, problemy stateczności, konstrukcja, montaż, fundamenty, konstrukcja dachu, zbiorniki innych kształtów, zbiorniki wieżowe, prętowe konstrukcje wsporcze, powłokowe konstrukcje wsporcze, zbiorniki na materiały ropopochodne (z dachem pływającym), zbiorniki na materiały sypkie (silosy), obciążenia parciem materiałów sypkich, typowe rozwiązania konstrukcyjne, przyczyny awarii. Laboratorium Modelowanie obciążeń hydrostatycznych oraz obciążeń parciem od materiałów sypkich. W ramach zajęć projektowych studenci wykonają indywidualne projekt estakady suwnicowej 24 METODY KSZTAŁCENIA: Laboratorium - wykład konwencjonalny, - metoda projektu, - praca indywidualna nad projektem i w grupie. EFEKTY KSZTAŁCENIA: Wiedza Student nabywa wiedzę o estakadach suwnicowych, zbiornikach na ciecze oraz zbiornikach na materiały sypkie. (K_W02). Umiejętności Student potrafi dobrać i zaprojektować elementy konstrukcji estakady suwnicowej oraz dobrać i zaprojektować konstrukcję stalowego zbiornika (K_U03, K_U04) Kompetencje społeczne Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. (K_K04). WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA: Laboratorium Egzamin na podstawie testu z progami punktowymi: 50% - 60% pozytywnych odpowiedzi dst, 61% - 70% dst plus, 71% - 80% db, 81% - 90% db+, 91% - 100% bdb. Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch sprawdzianów z progami punktowymi j. w. Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z projektu indywidualnego z kryteriami oceny j. w.

25 Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L+P)/3 OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA: Kontakt z prowadzącym 30w+15ćwicz+30p +3kons, razem 78 h. Przygotowanie do egzaminu 12 h Przygotowanie do laboratorium 15 h, praca własna 30 h. Łącznie h ECTS na przedmiot 135/25 = ECTS. LITERATURA PODSTAWOWA: Łubiński M., Filipowicz A., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część I. Podstawy projektowania, Wydawnictwo Arkady, Łubiński M., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część II. Obiekty budowlane, Wydawnictwo Arkady, Boretti Z., Bogucki W., Gajowniczek S., Hryniewiecka W.: Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych, Wyd. III, Arkady, Warszawa Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź Bródka J., Goczek J.: Podstawy konstrukcji metalowych, t. 1, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź Bródka J., Ledzion-Trojanowska Z.: Przykłady obliczania konstrukcji stalowych, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź Ziółko J., Zbiorniki metalowe na ciecze i gazy, Arkady, Warszawa Bryś G., Matysiak A.: Budownictwo stalowe. Belki. Słupy. Kratownice, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze, Zielona Góra, Matysiak A., Budownictwo stalowe. Belki podsuwnicowe. Estakady., PWN, Warszawa-Poznan, Kłoś Cz., Mitzel A., Suwalski J., Zbiorniki na ciecze. Obliczenia i konstrukcja. Arkady, Warszawa Żmuda J.: Podstawy projektowania konstrukcji metalowych, Wydawnictwo TiT, Opole, Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa Niewiadomski J., Głąbik J., Kazek M., Zamorowski J.: Obliczanie konstrukcji stalowych wg PN-90/B-03200, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, Bogucki W., Żyburtowicz M.: Tablice do projektowania konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa Praca zbiorowa pod kierunkiem M. Giżejowskiego, J. Ziółko: Budownictwo ogólne, tom 5, Stalowe konstrukcje budynków, owanie według eurokodów z przykładami obliczeń. Arkady, Warszawa PN-90/B Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie. 17. PN-ISO 5261?Ak. Rysunek techniczny dla konstrukcji metalowych (arkusz krajowy, 1994) 18. PN-98/B Konstrukcje stalowe. Połączenia z fundamentami. owanie i wykonanie. 19. PN-86/B Obciążenia budowli. Obciążenia suwnicami pomostowymi, wciągarkami i wciągnikami. 20. PN-97/B Konstrukcje stalowe budowlane. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze. 21. PN-EN 1990:2004. Eurokod: Podstawy projektowania konstrukcji.

26 22. PN-EN :2004. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje Część 1-1: Oddziaływania ogólne Ciężar objętościowy, ciężar własny, obciążenia użytkowe w budynkach. 23. PN-EN :2005. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje Część 1-3: Oddziaływania ogólne Obciążenie śniegiem. 24. PN-EN :2008. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje Część 1-4: Oddziaływania ogólne Oddziaływania wiatru. 25. PN-EN :2098. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje Część 3: Oddziaływania wywołane dźwignicami i maszynami. 26. PN-EN :2006. Eurokod 3: owanie konstrukcji stalowych Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków. 27. PN-EN :2008. Eurokod 3: owanie konstrukcji stalowych Część 1-5: Blachownice PN-EN :2006. Eurokod 3: owanie konstrukcji stalowych Część 1-8: owanie węzłów. 29. PN-EN :2007. Eurokod 3: owanie konstrukcji stalowych Część 1-9: Zmęczenie. 30. PN-EN :2009. Eurokod 3: owanie konstrukcji stalowych Część 6: Konstrukcje wsporcze dźwignic. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Biegus A.: Stalowe budynki halowe, Wydawnictwo Arkady, Biegus A.: Nośność graniczna konstrukcji prętowych, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa Wrocław Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa Mromliński R.: Konstrukcje aluminiowe, Arkady, Warszawa Ziółko J.: Utrzymanie i modernizacja konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa Ziółko J., Włodarczyk W., Mendera Z., Włodarczyk S.: Stalowe konstrukcje specjalne, Arkady, Warszawa Poradnik projektanta konstrukcji metalowych (praca zbiorowa), Arkady, Warszawa UWAGI:

27 Liczba godzin w semestrze Liczba godzin w tygodniu Semestr ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE I Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKB1- KB04 Typ przedmiotu: Obowiązkowy Język nauczania: Polski Zakład Konstrukcji Budowlanych Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Jacek Korentz dr hab.inż. Józef Wranik, em. prof. UZ dr inż. Jacek Korentz Prowadząc y: mgr. inż. Paweł Błażejewski mgr inż. Robert Chyliński mgr inż. Marek Pawłowski 27 zajęć zaliczenia Punkt y ECTS Studia stacjonarne W ykład 30 2 Egzamin Ćwic zenia Laboratorium 15 1 zaliczenie z oceną I Seminarium W arsztaty 30 2 zaliczenie z oceną Studia niestacjonarne 7 W ykład 20 2 Egzamin Ćwic zenia Laboratorium 10 1 zaliczenie z oceną I Seminarium W arsztaty 10 1 zaliczenie z oceną CEL PRZEDMIOTU: Celem przedmiotu jest poznanie złożonych konstrukcji z betonu. WYMAGANIA WSTĘPNE: Konstrukcje betonowe-podstawy, Konstrukcje betonowe - elementy, Konstrukcje betonowe - obiekty

28 ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Ustroje płytowo-słupowe. Systematyka ustrojów płytowo-słupowych. Obliczanie płyt lokalnie podpartych. Rozwiązywanie ustrojów płytowo-słupowych. Uproszczone metody obliczania: metoda ram zastępczych, metoda rozdziału momentów, metoda współczynnikowa, analizy numeryczne MES. Obliczanie ugięć i nośność żelbetowych ustrojów płytowo-słupowych. Przebicie płyt w strefie podporowej. Kształtowanie i konstruowanie ustrojów słupowo-płytowych. Zbiorniki prostopadłościenne. Zbiorniki na materiały płynne, bunkry, silosy o komorach o przekroju poziomym prostokątnym. Ogólna charakterystyka pracy zbiorników. Obciążenia: parcie gruntu, parcie cieczy, parcie materiału zasypowego. Obliczanie zbiorników. Wymiarowanie zbiorników. Konstruowanie zbiorników, kształtowanie zbrojenia. Zbiorniki o przekroju kołowym. Zbiorniki na materiały płynne. Zbiorniki na materiały sypkie (silosy). Ogólna charakterystyka, zasady obliczania. Obliczanie zbiorników według teorii błonowej, wpływ zaburzeń brzegowych. Szczelność zbiorników. Wpływ temperatury. Konstruowanie i wymiarowanie elementów zbiorników: przekrycie, ścinany, dno. Kształtowanie zbrojenia. Konstrukcje sprężone. Zasady projektowania elementów strunobetonowych i kablobetonowych. Dobór przekroju, dobór siły i mimośrodu siły sprężającej. Stany graniczne nośności. Stany graniczne użytkowalności. owanie strefy zakotwienia. 28. stropu słupowo-płytowego. Laboratorium komputerowe Analizy numeryczne MES konstrukcji złożonych. Analiza numeryczne projektowanego budynku: siły wewnętrzne, naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia. METODY KSZTAŁCENIA: Laboratorium - wykład konwencjonalny, - analizy numeryczne projektowanej konstrukcji budynku - praca indywidualna nad projektem i w grupie. EFEKTY KSZTAŁCENIA: Wiedza Student nabywa wiedzę o konstrukcjach słupowo-płytowych, zbiornikach powłokowych i prostopadłościennych, a także konstrukcjach sprężonych. (K_W02). Umiejętności Student potrafi zaprojektować budynek o konstrukcji słupowo-płytowej, zbiorniki i elementy sprężone (K_U03, K_U04) Kompetencje społeczne Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. (K_K04). WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA: Egzamin na podstawie testu z progami punktowymi: 50% - 60% pozytywnych odpowiedzi dst,

29 Laboratorium 61% - 70% dst plus, 71% - 80% db, 81% - 90% db+, 91% - 100% bdb. Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch sprawdzianów z progami punktowymi j. w. Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z projektu indywidualnego z kryteriami oceny j. w. Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L+P)/3 OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA: Kontakt z prowadzącym 30w+15ćwicz+30p +3kons, razem 78 h. Przygotowanie do egzaminu 12 h Przygotowanie do laboratorium 20 h, praca własna 30 h. Łącznie h ECTS na przedmiot 140/25 = ECTS. 29 LITERATURA PODSTAWOWA: 1. PN-EN :2008, Eurokod 2 - owanie konstrukcji z betonu. Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków 2. PN-EN :2006 (U), Eurokod 2 - owanie konstrukcji betonowych. Część 3: Silosy i zbiorniki 3. PN-B-03264: 2002, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie, 4. PN-88/B-01041, Rysunek konstrukcyjny budowlany. Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone, 5. Starosolski W., Konstrukcje żelbetowe wg PN-B-03464:2002, t.1,2,3, PWN, Warszawa, Łapko A, Jansen B.C, Podstawy projektowania i algorytmy obliczeń konstrukcji żelbetowych, Arkady, Warszawa,2005, 7. Ajudkiewcz A., Mames J., Konstrukcje z betonu sprężonego, Kraków, Polski Cement sp.z o.o., Mielnik A., Budowlane konstrukcje przemysłowe, Warszawa, PWN, 1975 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Praca zbiorowa, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Komentarz Naukowy do normy PN-B-03264:2002, ITB, Warszawa, Praca zbiorowa, Budownictwo betonowe, t.xii - Budowle przemysłowe, Arkady, Warszawa, Praca zbiorowa, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Komentarz Naukowy do normy PN-B-03264:2002, ITB, Warszawa, 2005 UWAGI:

30 Liczba godzin w semestrze Liczba godzin w tygodniu Semestr WZMACNIANIE PODŁOŻA I FUNDAMENTÓW Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- WZPF- KC14 Typ przedmiotu: obieralny Język nauczania: polski Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Waldemar Szajna, Zakład Geotechniki i Geodezji Prowadząc y: dr inż. Waldemar Szajna 30 zajęć zaliczenia Punkt y ECTS Studia stacjonarne W ykład Ćwic zenia Laboratorium 15 1 zaliczenie na ocenę II Seminarium W arsztaty W ykład Ćwic zenia Studia niestacjonarne 1 Laboratorium 10 1 zaliczenie na ocenę II Seminarium W arsztaty CEL PRZEDMIOTU: Zapoznanie z metodami wzmacniania podłoża gruntowego i wzmacniania fundamentów budynków. WYMAGANIA WSTĘPNE: Wytrzymałość materiałów, Mechanika gruntów, Fundamentowanie, Podstawy konstrukcji żelbetowych.

31 ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Opracowanie harmonogramu prac. Opracowanie wyników badań podłoża gruntowego oraz diagnozowanie zachowania gruntów słabych i silnie odkształcalnych. Wybór koncepcji wzmocnienia podłoża i fundamentów. wzmocnienia podłoża i fundamentów budynku zadanie zespołowe. METODY KSZTAŁCENIA: - praca indywidualna nad fragmentem projektu i praca w grupie. EFEKTY KSZTAŁCENIA: Wiedza Student potrafi scharakteryzować współczesne metody wzmacniania gruntu i fundamentów (K_W08). Umiejętności 31 Potrafi pozyskiwać informacje z literatury i innych źródeł wiedzy (K_U01). Wie jak zinterpretować wyniki badań podłoża i wyznaczyć wartości parametrów mechanicznych. Potrafi opracowywać koncepcję wzmocnienia posadowienia budowli oraz wybrać metodę wzmocnienia podłoża, a także wykonać stosowne obliczenia projektowe (K_U07, K_U09). Kompetencje społeczne Umie pracować w zespole, zdobywa doświadczenie w kierowaniu zespołem projektowym (K_K04). WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA: Warunkiem zaliczenia jest terminowe oddanie wcześniej konsultowanego i zatwierdzanego projektu oraz pisemnego sprawdzianu z zakresu projektu. Kryteria oceny sprawdzianu pisemnego: % poprawnych odpowiedzi ocena 5, % poprawnych odpowiedzi ocena 4, % poprawnych odpowiedzi ocena 4, % poprawnych odpowiedzi ocena 3, % poprawnych odpowiedzi ocena 3, % poprawnych odpowiedzi ocena 2,0 OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA: Zajęcia zorganizowane 15 h praca własna 15 h Razem = 30 h ECTS na przedmiot 30 / 30 = 1 ECTS LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Masłowski E., Spiżewska D.: Wzmacnianie konstrukcji budowlanych, Arkady, Warszawa Pisarczyk St.: Geoinżynieria. Metody modyfikacji podłoża gruntowego, Oficyna Wyd. Polit. Warszawskiej, Warszawa Runkiewicz L. et al.: Błędy i uszkodzenia budowlane oraz ich usuwanie, Wyd. Informacji Zawodowej WEKA, Warszawa LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

32 1. Das B.M.: Principles of foundation engineering, PWS Engineering, Boston Das B.M.: Principles of geotechnical engineering, PWS-KENT Publ. Comp. Boston Jarominiak A.: Lekkie konstrukcje oporowe, WKiŁ, Warszawa Sawicki A., Leśniewska D.: Grunt zbrojony. Teoria i zastosowanie, PWN, Warszawa PN-EN 1997 Eurokod 7. owanie geotechniczne, PKN, Warszawa. UWAGI: [ Kliknij i wpisz inne istotne informacje, które nie znalazły się wyżej! ] 32

33 Liczba godzin w semestrze Liczba godzin w tygodniu Semestr ZAAWANSOWANE KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA Kod przedmiotu: 11.9-WILŚ- BUD 2- ZKWP- C1 Typ przedmiotu: Obowiązkowy Język nauczania: polski Zakład Konstrukcji Budowlanych Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ Prowadząc y: mgr inż. Paweł Błażejewski 33 zajęć zaliczenia Punkt y ECTS Studia stacjonarne W ykład Ćwic zenia Laboratorium 30 2 zaliczenie z oceną II Seminarium W arsztaty W ykład Ćwic zenia Studia niestacjonarne 2 Laboratorium 20 2 zaliczenie z oceną II Seminarium W arsztaty CEL PRZEDMIOTU: Celem przedmiotu jest rozszerzenie wiedzy dotyczącej zasad modelowania numerycznego konstrukcji budowlanych przy użyciu dostępnego oprogramowania komputerowego. WYMAGANIA WSTĘPNE: