Sentencja. Sygnatura II FSK 1380/14 Data Sąd Naczelny Sąd Administracyjny

Transkrypt

1 1 Sygnatura II FSK 1380/14 Data Sąd Naczelny Sąd Administracyjny Sentencja Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. [...] sp. z o.o. z siedzibą w D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 1143/13 w sprawie ze skargi C. [...] sp. z o.o. z siedzibą w D. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 16 sierpnia 2012 r. nr IBPBI/2/ /12/PC w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od C. [...] sp. z o.o. z siedzibą w D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. * * * Powyższy wyrok został wydany w wyniku wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 1143/13. Wyrok poniżej.

2 2 Sygnatura I SA/Rz 1143/13 Data Sąd Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie SENTENCJA Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska Sędziowie WSA Jarosław Szaro / spr./ WSA Kazimierz Włoch Protokolant sekr. sąd. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014r. sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. w D. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2012r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych - oddala skargę- UZASADNIENIE W zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, działając w imieniu Ministra Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko Spółki, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia: - czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów do produkcji powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali, - czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, w celu wyposażenia w nie Oddział, powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali, - czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, z których Centrala wykona półprodukty lub wyroby gotowe, powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali. Jak wynika z akt sprawy, w dniu 30 kwietnia 2012r. "A" sp. z o.o. (zwana dalej Spółką lub Skarżącą) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w którym przedstawiła następujący stan faktyczny. Spółka zakupiła materiały do produkcji w celu prowadzenia działalności opodatkowanej na terenie Polski. Cena została uiszczona w EUR lub USD w związku z czym powstały różnice kursowe w rozumieniu art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) - dalej updop, które Spółka w całości zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów lub do przychodów. Kilka miesięcy po

3 3 zakupie materiałów do produkcji Spółka założyła zagraniczny zakład w formie oddziału położonego w Rumunii. W związku z tym, polska Centrala Spółki przesunęła do Oddziału niezbędne do produkcji w Rumunii materiały, wcześniej zostały zakupione w Polsce (za USD lub EURO) oraz te zakupione celowo na potrzeby produkcyjne Oddziału (zapłaty dokonano w lejach rumuńskich (RON) lub EURO). Ponadto Centrala przesunęła do Oddziału półprodukty wyprodukowane z materiałów, za które płatność została dokonana przez Centralę Spółki z siedzibą w Polsce w USD lub EURO. W przypadku niektórych materiałów do produkcji zakupionych w celu przekazania ich Oddziałowi, cena za ich zakup została uiszczona przed przekazaniem ich Oddziałowi, natomiast w przypadku innych, cena za ich zakup została uiszczona po przekazaniu ich Oddziałowi. Również w przypadku materiałów do produkcji zakupionych w celu prowadzenia działalności produkcyjnej na terenie Polski, ale przekazanych ostatecznie Oddziałowi, cena za ich zakup została uiszczona przed przekazaniem ich Oddziałowi, natomiast w przypadku innych, cena za ich zakup została uiszczona po przekazaniu ich Oddziałowi. Spółka zaznaczyła, że Centrala prowadzi ewidencję magazynową oraz księgową zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.), która nie daje możliwości szczegółowej identyfikacji różnic kursowych dotyczących przesuwanych z Centrali do Oddziału składników majątku. Oznacza to, że Spółka nie potrafi wskazać w jakim okresie (roku) podatkowym i w jakiej wysokości zostały rozliczone różnice kursowe w podatku dochodowym od osób prawnych, związane z przesunięciami materiałów lub wyrobów wyprodukowanych z tego materiału. W związku z powyższym zadano następujące pytania: 1. Czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów do produkcji, w celu prowadzenia przez Spółkę działalności opodatkowanej w Polsce, przekazanych następnie zagranicznemu Oddziałowi, powstałe przed przekazaniem tych materiałów do zagranicznego Oddziału stanowić będą koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali? 2. Czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów do produkcji, w celu prowadzenia przez Spółkę działalności opodatkowanej w Polsce, przekazanych następnie zagranicznemu Oddziałowi, powstałe po przekazaniu tych materiałów do zagranicznego Oddziału stanowić będą koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali? 3. Czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów do produkcji, w celu wyposażenia w nie Oddział, powstałe przed przekazaniem tych materiałów do zagranicznego Oddziału stanowić będą koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali? 4. Czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, w celu wyposażenia w nie Oddział, powstałe po przekazaniu tych materiałów do zagranicznego Oddziału stanowić będą koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali?

4 4 5. Czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, z których Centrala wykonała półprodukty lub wyroby gotowe i przekazała je do Oddziału, powstałe przed przekazaniem tych półproduktów do zagranicznego Oddziału stanowić będą koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali? 6. Czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, z których Centrala wykonała półprodukty lub wyroby gotowe i przekazała je do Oddziału, powstałe po przekazaniu tych półproduktów do zagranicznego Oddziału stanowić będą koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali? Spółka przedstawiając swe stanowisko odnośnie pytań nr 1, 2, 5 i 6 wskazała, że jej zdaniem, dokonując zakupu materiałów do produkcji w celu wykorzystywania ich do opodatkowanej działalności gospodarczej w Polsce spełniła warunki określone w art. 15 ust. 1 updop, a więc miała prawo powiększyć przychody w wyniku osiągnięcia dodatnich różnic kursowych lub powiększyć koszty uzyskania przychodów w wyniku poniesienia ujemnych różnic kursowych. W dalszej kolejności Spółka wskazała, że zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 23 czerwca 1894 r. (Dz. U. z dnia 26 września 1995 r. Nr 109, poz. 530, dalej "Umowa z Rumunią"), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. W związku z powyższym Spółka stwierdziła, że zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Polsce w części przypadającej na działalność zakładu położonego w Rumunii, będą mogły być opodatkowane w Rumunii, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Powołując się na zasady unikania podwójnego opodatkowania, określone w art. 25 ust. 1 Umowy z Rumunią Spółka podniosła, że przychody osiągnięte przez Oddział w Rumunii będą zwolnione z opodatkowania w Polsce (art. 17 ust. 1 pkt 3 updop). Z uwagi na to, że materiały do produkcji, zakupione w celu prowadzenia przez Spółkę działalności opodatkowanej na terenie Polski i przesunięte następnie do Oddziału, zostały zakupione przez Spółkę w walucie innej niż waluta funkcjonalna Spółki (PLN), powstały przez to różnice kursowe, które mogą być odzwierciedlone tylko w księgach prowadzonych przez Centralę Spółki. W nich widoczna będzie różnica występująca pomiędzy ceną zakupu materiałów z dnia poniesienia kosztu a ceną zakupu materiałów z dnia faktycznej zapłaty za materiały. Centrala powinna mieć więc prawo do zaliczenia tych różnic do kosztów uzyskania przychodów.

5 5 Spółka zwróciła uwagę, że możliwość zaliczenia takich różnic do różnic kursowych Centrali w Polsce jest jedynym narzędziem, które umożliwia podatnikowi złagodzenie skutków ekonomicznych ujemnych różnic kursowych powstałych z tego tytułu (w postaci zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów Centrali w Polsce). Umożliwia również podatkowe odzwierciedlenie realnego przychodu ekonomicznego związanego z powstaniem dodatnich różnic kursowych poprzez zaliczenie ich do przychodów Centrali w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce. W związku z powyższym Spółka stwierdziła, że różnice kursowe powstałe w wyniku dokonywania zakupów materiałów do produkcji w walucie innej niż waluta funkcjonalna Centrali w celu prowadzenia przez Centralę działalności opodatkowanej w Polsce, powstałe zarówno przed przekazaniem tych materiałów Oddziałowi, jak i po ich przekazaniu, powinny być zaliczanie do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów Centrali w Polsce. Wyrażając stanowisko dotyczące pytań nr 3 i 4 Spółka stwierdziła, że z uwagi na metodę wyłączenia z progresją przewidzianą w Umowie z Rumunią, wydatki na zakup materiałów do produkcji, przeznaczonych dla Oddziału nie będą uważane za koszty uzyskania przychodów Centrali. Takie wydatki powinny zostać przypisane jako koszty uzyskania przychodu zagranicznego zakładu prowadzonego w formie Oddziału, gdyż są bezpośrednio związane z działalnością zakładu. Z uwagi na to, że materiały, w które wyposażony zostanie oddział, a więc np. blacha stalowa, zostaną zakupione przez Centralę w walucie innej niż waluta funkcjonalna Centrali (PLN), zdaniem Spółki powstaną różnice kursowe, które mogą być odzwierciedlone tylko w księgach prowadzonych przez Centralę a więc Centrala powinna mieć prawo do zaliczenia tych różnic do kosztów uzyskania przychodów lub do przychodów. W związku z powyższym Spółka stwierdziła, że różnice kursowe powstałe w wyniku dokonywania zakupów materiałów walucie innej niż waluta funkcjonalna Centrali w celu wyposażenia w nie Oddział w Rumunii, powstałe zarówno przed przekazaniem tych materiałów Oddziałowi, jak i po ich przekazaniu, powinny być zaliczanie do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów Centrali w Polsce. Dyrektor Izby Skarbowej uznał przedstawione stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Organ podatkowy w uzasadnieniu swego stanowiska wskazał, że przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 updop). W myśl art. 7 ust. 3 pkt 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących

6 6 działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład. W dalszej kolejności organ podatkowy zwrócił uwagę, że art. 17 ust. 1 pkt 3 updop stanowi, iż wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną tak stanowi. Zgodnie z zasadami unikania podwójnego opodatkowania, o których mowa w art. 25 ust. 1a Umowy z Rumunią, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami ww. Umowy może być opodatkowany w Rumunii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu (b) niniejszego ustępu. Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 Umowy z Rumunią, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej (art. 7 ust. 3 Konwencji). W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Polsce w części przypadającej na działalność zakładu położonego w Rumunii, będą mogły być opodatkowane w Rumunii, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Przy ustalaniu dochodu zakładu uwzględnione powinny być zatem wszystkie koszty służące uzyskaniu tych dochodów, niezależnie od tego, czy koszty te powstały w tym państwie, w którym usytuowany jest zakład, czy w państwie siedziby Centrali. Zgodnie z art. 7 Konwencji, przy ustalaniu dochodu zakładu w Rumunii dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych dla

7 7 tego zakładu w postaci wydatków poniesionych na zakup materiałów produkcyjnych, które będą wykorzystywane przez zagraniczny Oddział. Organ podatkowy zgodził się ze Spółką, iż wydatki poniesione przez Centralę na zakup materiałów produkcyjnych, które zostały przekazane do Oddziału powinny zostać przypisane jako koszty uzyskania przychodów zagranicznego Oddziału. Jednak skoro wydatki na zakup materiałów produkcyjnych nie będą kosztem uzyskania przychodów Spółki (Centrali) to będą wydatkami dotyczącymi Oddziału. Zatem i różnice kursowe związane z ww. zakupem (w tym powstałe po przekazaniu tych materiałów i lub wyrobów gotowych wyprodukowanych z tego materiału do zagranicznego Oddziału) nie będą mogły zostać uwzględnione przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Zdaniem organu podatkowego takie stanowisko wynika z literalnego brzmienia art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop. Stanowisko Wnioskodawcy uznać zatem należy za nieprawidłowe. "A" sp. z o.o. zaskarżyła powyższą interpretację do sądu administracyjnego wnosząc i jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu Skarżąca ponownie przedstawiła swoje stanowisko wyrażone we wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji. Zwróciła również uwagę na wyrok ETS z dnia 28 lutego 2008 r., C-293/06, wydany w podobnej co do istoty sprawie. Trybunał przyznał w nim rację podatnikowi wskazując, że brak możliwości odliczenia straty kursowej od podatku dochodowego jest niezgodny ze swobodą działalności gospodarczej, bowiem przedsiębiorca prowadzący działalność poprzez zagraniczny zakład znajduje się w takim przypadku w sytuacji bardziej niekorzystnej niż gdyby kapitał zakładowy został zainwestowany w spółkę lokalną. Trybunał rozstrzygnął, że niekorzystna sytuacja podatkowa dotyczy szczególnej okoliczności technicznej, która może być uwzględniona tylko przez niemieckie organy podatkowe. Wprawdzie do każdego państwa członkowskiego, które zawarło umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy wprowadzenie w życie takiej umowy poprzez zastosowanie własnego prawa podatkowego oraz ustalenie dochodów, które można przypisać stałemu zakładowi. Nie można jednak przyjąć, by państwo członkowskie nie uwzględniało strat kursowych w podstawie opodatkowania zakładu głównego, które z natury nigdy nie mogą być ponoszone przez stały zakład. Skarżąca zarzuciła, że Dyrektor Izby Skarbowej, poza przytoczeniem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zasadzie nie przedstawił argumentów na poparcie swego stanowiska. Żaden z powołanych przepisów nie dotyczy natomiast problemu różnic kursowych, powstałych przy dokonywaniu wydatków dotyczących zagranicznego oddziału. Taki sposób uzasadnienia zaskarżonej interpretacji narusza zdaniem Spółki art Ordynacji podatkowej. Skarżąca podniosła, że rumuńskie organy podatkowe, kierując się przytoczonym wyżej wyrokiem Trybunału odmówią zagranicznemu Oddziałowi możliwości uznania ww. różnic kursowych za koszt uzyskania przychodów (lub przychód) w Rumunii, co

8 8 w świetle zaskarżonej interpretacji pozbawi Spółkę w ogóle możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodów. Skarżąca podniosła również, że Dyrektor Izby Skarbowej nie odniósł się do kwestii związanej z konieczności dokonania korekty deklaracji z uwagi na wcześniejsze zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup materiałów do produkcji. Organ podatkowy nie wskazał również, czy przysporzenia z tytułu dodatnich różnic kursowych powinny być traktowane jako przychody. Skarżąca stanęła na stanowisku, że źródłem dodatnich bądź ujemnych różnic kursowych nie jest Rumunia, gdyż powstają one w wyniku transakcji pomiędzy Centralą a jej zagranicznymi dostawcami i nie mają wpływu na przychód w Rumunii. Na dochody Oddziału nie mają wpływu różnice kursowe, gdyż wartość przekazanych materiałów będzie stała, oparta na historycznej cenie zakupu. W odpowiedzi na skargę Dyrektor izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie z przyczyn przedstawionych w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie miał na uwadze, co następuje: Skarga nie jest uzasadniona. Minister Finansów dokonując interpretacji przedstawionych powyżej przepisów nie naruszył prawa materialnego. W szczególności należy wskazać, że dokonał on prawidłowej oceny charakteru prawnego pojęć dodatniej i ujemnej różnicy kursowej czyli inaczej mówiąc, pojęć przychodu lub straty z różnic kursowych. Pojęcie różnicy kursowej zawarte jest w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że dodatnie różnice kursowe zwiększają przychody natomiast ujemne różnice kursowe zwiększają koszty uzyskania przychodów. Szczegółowe przypadki powstania dodatnich lub ujemnych różnic kursowych uregulowane zostały w art. 15a ust. 2 i ust. 3 updop, które odpowiednio stanowią, że : dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub

9 9 innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5; 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni; 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5; 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni; 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Czyli w pewnym skrócie można stwierdzić, że z dodatnimi różnicami kursowymi mamy do czynienia, kiedy różnica miedzy kursem walut z dnia transakcji a kursem z dnia zapłaty jest dla przedsiębiorcy korzystna, czyli w przypadku przychodu uzyskanego w walucie obcej, kurs waluty w dniu zapłaty jest wyższy, zaś w przypadku poniesienia kosztu uzyskania przychodu w walucie obcej, w chwili transakcji jest on niższy. Z ujemnymi różnicami kursowymi mamy natomiast do czynienia w sytuacji, gdy w przypadku przychodu, kurs z chwili rzeczywistej zapłaty jest niższy niż z chwili zawarcia transakcji, zaś w przypadku kosztu uzyskania przychodu, kurs w chwili jego zapłaty jest wyższy niż w chwili zawierania transakcji.

10 10 Różnice kursowe nie pozostają zatem obojętne ani dla przychodów podatnika ani dla jego kosztów i w zależności od tego czy są ujemne lub dodatnie, mogą zwiększać lub zmniejszać przychody lub koszty. Należy jednak zastrzec, że nie stanowią one w żaden sposób samodzielnej pozycji kosztów lub dochodów podatkowych ale są jedynie elementem tych przychodów lub kosztów, nie zaś odrębnym przychodem lub kosztem (por. wyrok NSA z dnia , II FSK 3/11 oraz wyrok NSA z dnia r. II FSK 1544/11 orzeczenia dostępne w bazie CBOSA: W takiej zaś sytuacji muszą być ściśle powiązane z działaniem gospodarczym, które stało się dla danego przedsiębiorcy podstawą przychodu bądź straty. W tym konkretnym przypadku musi być powiązane z towarem, przy zakupie którego doszło do powstania różnicy kursowej, a który to towar został następnie przez przedsiębiorcę, po wykonaniu odpowiednich czynności produkcyjnych (przetworzeniu) w ramach prowadzonej działalności zbyty. W takiej sytuacji różnice kursowe, które wystąpiły przy zakupie surowca użytego przez przedsiębiorcę do prowadzonej działalności gospodarczej, będą zwiększały lub zmniejszały przychód lub stratę, jaka wystąpiła w wyniku prowadzonej z jego użyciem działalności gospodarczej, czyli najczęściej związanej z wyprodukowaniem a następnie sprzedażą jakiegoś towaru. Słusznie wskazał bowiem w zaskarżonej interpretacji Minister Finansów na pojęcie kosztu zawarte w przepisie art. 15 ust. 1 updop, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. We wskazanym przez wnioskującego przypadku, Centrala przedsiębiorcy dokonała zakupu surowców do prowadzenia działalności gospodarczej, które po poddaniu ich odpowiedniemu oddziaływaniu w procesie produkcyjnymi i przetworzeniu, były następnie zbywane. W takiej sytuacji, posługując się językiem ustawodawcy można stwierdzić, że poniesione na zakup tych surowców wydatki były kosztami uzyskania przychodów poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów. Zakupione towary służyły bowiem do osiągnięcia przychodu wynikłego z ich sprzedaży. W związku z takim charakterem prawnopodatkowym zakupu przedmiotowych towarów (kwalifikowania ich jako koszty prowadzonej produkcji), tak samo muszą być oceniane różnice kursowe wynikłe z ich zakupu. Koszt zakupu tych towarów może być uwzględniony przy rozliczaniu podatku dochodowego od osób prawnych jako koszt wytworzenia produktów i w ramach tego kosztu muszą być uwzględnione związane z ich zakupem różnice kursowe, przy czym mogą być one ujemne lub dodatnie. Ponieważ koszty te wiążą się z odpowiednią działalnością produkcyjną, musza one być uwzględnione przy obliczaniu dochodu przedsiębiorstwa, które uzyskało z ich sprzedaży przychód. W tym konkretnym przypadku, jak wynika z opisanego stanu faktycznego, przedsiębiorstwem tym był zakład Spółki "A", działający

11 11 w Rumunii. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka rozróżnia sześć możliwych sytuacji związanych z przekazywaniem towarów służących do prowadzenia produkcji w zakładzie w Rumunii a zakupionych przez Centralę w Polsce. Po pierwsze są to zakupione produkty do działalności w Polsce a następnie przekazane do Rumunii, po drugie są to produkty zakupione do działalności w Rumunii i po trzecie, są to produkty zakupione przez Centralę i po częściowym przetworzeniu w Polsce przekazane do dalszej produkcji w Rumunii. W każdej z tych trzech sytuacji Spółka rozróżniła jeszcze okoliczności kiedy została dokonana zapłata za towar a mianowicie, czy zapłacono za niego przed czy po przekazaniu go do Rumuni, czyli kiedy powstały przedmiotowe różnice kursowe. Kwestie opodatkowania przychodów uregulowane zostały w art. 7 ust. 1 updop, który stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. W wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22 updop, przedmiotem opodatkowania jest przychód, przy czym na mocy art. 7 ust.3 pkt 1 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 updop za dochody takie uważane są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli umowa międzynarodowa tak stanowi. W niniejszej sprawie kwestie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i Rumunii reguluje Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie w dniu 23 czerwca 1994 roku (Dz. U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530). Szczegółowa regulacja opodatkowania zysków przedsiębiorstw została zawarta w art. 7 tej umowy, który stanowi, że zyski przedsiębiorstwa umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się Państwie, przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w taki sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Przepis art. 7 ust. 2 tej umowy precyzuje pojęcie zysku osiągniętego przez ten zakład jako zysku, który mógłby on osiągnąć gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych stosunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

12 12 Takie uregulowanie tej kwestii w umowie wskazuje, że zyski zakładu prowadzonego przez skarżącą w Rumunii będą podlegały opodatkowaniu na terenie Rumunii. Dochody te będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania w Polsce na mocy art. 25 ust. 1 tejże umowy. Skoro zyski (przychody czy tez dochód) zakładu podlegać będą opodatkowaniu w Rumunii, to koszty uzyskania tego zysku będą musiały być również rozliczone w Rumuni i to te związane zarówno z zakupem towaru, jak i związane z nim różnicami kursowymi. Jak już wyżej wskazano, różnice te nie stanowią samodzielnego przychodu lub kosztu ale zawsze muszą być związane z towarem przy zakupie którego wystąpiły. Stad też Sąd stwierdził, że interpretator wydając zaskarżoną interpretację nie naruszył prawa materialnego. Wnioskodawca nie może się natomiast powoływać skutecznie, zarówno w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa jak i w skardze, na kwestie związane z brakiem możliwości rozliczenia różnic kursowych na terytorium Rumuni i w związku z tym wywodzić korzystnych dla siebie skutków z wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 28 lutego r., C- 293/06 ( Lex ). Przepis art. 14 b 3 Ordynacji podatkowej stanowi mianowicie, że wnioskujący o interpretację zobowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego mającego być przedmiotem wydanej interpretacji. Ma to o tyle kluczowe znaczenie, że organ podatkowy wydając interpretację odnosi się tylko i wyłącznie do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanego w interpretacji. Nie bierze pod uwagę faktów i okoliczności w niej nie przedstawionych. Stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę zakreśla ramy wydanej interpretacji. Organ nie ma obowiązku dokonywania interpretacji lub uwzględniania okoliczności w niej nie wskazanych. Nie może wyjść poza ramy okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku. Wyjście poza zakres faktów wskazanych we wniosku byłoby naruszeniem prawa procesowego mającym istotny wpływ na wynik sprawy. Organ wydający interpretację nie prowadzi też postępowania dowodowego. W trakcie postępowania o wydanie interpretacji dokonuje jedynie oceny, czy w przedstawionym stanie faktycznym (lub w zdarzeniu przyszłym) podatnik prawidłowo ocenia swoje prawa i obowiązki z zakresu prawa podatkowego. W przedmiotowej sprawie wnioskujący w opisanym we wniosku zdarzeniu faktycznym (rozumianym jako zaistniałe lub przyszłe zdarzenie) nie wskazał okoliczności polegających na niemożliwości zaliczenia różnic kursowych jako kosztu przy ustalaniu dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w Rumunii. Okoliczność ta nie zawierała się w ocenianym stanie faktycznym, zaś organy podatkowe w Polsce, w tym Minister Finansów, nie są zobligowane do znajomości nie stanowiących prawa

13 13 wspólnotowego przepisów prawa podatkowego krajowego w Rumunii. W takim przypadku to podatnik jest zobowiązany wskazać jak takie przepisy prawa krajowego obowiązujące w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej obowiązują (por. wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2013 r., II FSK 1584/11 baza CBOSA: ). W takiej sytuacji gdy podatnik nie podał tych zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym, nie są one brane pod uwagę przy wydawaniu interpretacji, zaś orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości nie może być rozważane, skoro u podstaw zawartych w nim rozstrzygnięć leżą kwestie prawa krajowego, obowiązującego w innym niż kraj inwestora tracącego na różnicach kursowych. Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie skargę oddalił na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.).