Podział głosów w Unii Europejskiej. Karol Foremniak

Transkrypt

1 Pdział głsów w Unii Eurpejskiej Karl Fremniak

2 Głównym rganem w który pdejmuje decyzje w unii jest Rada eurpejska. Większść kwalifikwana w Radzie Rzkład głsów waŝnych Państw d 31 X 2004 d 1 XI 2004 Niemcy Wielka Brytania Francja Włchy Hiszpania 8 27 Plska 8 27 Hlandia 5 13 Grecja 5 12 Czechy 5 12 Belgia 5 12 Węgry 5 12 Prtugalia 5 12 Szwecja 4 10 Austria 4 10 Słwacja 3 7 Dania 3 7 Finlandia 3 7 Litwa 3 7 Irlandia 3 7 Łtwa 3 4 Słwenia 3 4 Estnia 3 4 Cypr 2 4 Luksemburg 2 4 Malta 2 3

3 W przypadku głswania większścią kwalifikwaną kaŝdemu z państw przypisuje się pewną liczbę głsów waŝnych. Przyjęcie aktu następuje w wypadku uzyskania dpwiedniej większści głsów "za": Od 1 stycznia 1958 d 31 grudnia 1972 (6 państw człnkwskich): jeśli akt głswany był na wnisek Kmisji: 12 na 17 głsów (70,59%) w pzstałych przypadkach: 12 głsów ddanych przez c najmniej 4 (2/3 gółu) państwa. Od 1 stycznia 1973 d 31 grudnia 1980 (9 państw człnkwskich): jeśli akt głswany był na wnisek Kmisji: 41 na 58 głsów (70,69%) w pzstałych przypadkach: 41 głsów ddanych przez c najmniej 6 (2/3 gółu) państw. Od 1 stycznia 1981 d 31 grudnia 1985 (10 państw człnkwskich): jeśli akt głswany był na wnisek Kmisji: 45 na 63 głsy (71,43%) w pzstałych przypadkach: 45 głsów ddanych przez c najmniej 6 (3/5 gółu) państw. Od 1 stycznia 1986 d 31 grudnia 1994 (12 państw człnkwskich): jeśli akt głswany był na wnisek Kmisji: 54 na 76 głsów (71,05%); w pzstałych przypadkach: 54 głsy ddane przez c najmniej 8 (2/3 gółu) państw. Od 1 stycznia 1995 d 31 kwietnia 2004 (15 państw człnkwskich): jeśli akt głswany był na wnisek Kmisji: 62 na 87 głsów (71,26%); w pzstałych przypadkach: 62 głsy ddane przez c najmniej 10 (2/3 gółu) państw; W kresie tym bwiązywał tzw. kmprmis z Ianniny.

4 Kmprmis z Ianniny Kmprmis z Ianniny t przumienie zawarte w 1994 r. w greckim mieście Iannina przez państwa człnkwskie Unii Eurpejskiej, dtyczące spsbu głswania w Radzie Unii Eurpejskiej p rzszerzeniu Unii w 1995 r. Kmprmis (głszny ficjalnie jak decyzja Rady z 29 marca 1994 r. nr 94/C 105/01) stanwił, Ŝe w wypadku gdy uchwała Rady przegłswana większścią kwalifikwaną sptka się z pzycją dyspnującą d 23 d 26 głsów waŝnych (czyli najwyŝej 6 mniej, niŝ jest ptrzebne d zablkwania uchwały), Rada pwinna uczynić wszystk, by uchwale zapewnić pparcie przynajmniej 68 głsów (zamiast wymaganych przez TWE 62 głsów). Nieprzystąpienie Nrwegii d UE spwdwał kniecznść wniesienia pprawek d kmprmisu. Zstał n znwelizwany decyzją Rady z 1 stycznia 1995 r. nr 95/C 1/01 i w takiej wersji statecznie wszedł w Ŝycie. D zastswania pstanwień kmprmisu knieczna pzycja dyspnująca głsami. W takim wypadku pwinna zstać siągnięta większść 65 głsów. Kmprmis z Ianniny zstał włączny d Traktatu amsterdamskieg w deklaracji nr 50. Obwiązywał d pszerzenia UE 1 maja 2004 rku.

5 Od 1 maja 2004 d 31 października 2004 (25 państw człnkwskich): jeśli akt głswany jest na wnisek Kmisji: 88 na 124 głsy (70,97%); w pzstałych przypadkach: 88 głsów ddanych przez c najmniej 2/3 gółu (czyli 17) państw. Od 1 listpada 2004 (25 państw człnkwskich): jeśli akt głswany będzie na wnisek Kmisji: 232 na 321 głsów (72,27%); w pzstałych przypadkach: 232 głsy ddane przez c najmniej 2/3 gółu (czyli 17) państw; w kaŝdym przypadku człnek Rady będzie mógł zaŝądać sprawdzenia, czy państwa stanwiące większść kwalifikwaną stanwią c najmniej 62% gółu ludnści Unii; jeśli nie uchwała nie zstanie pdjęta. Dalsze zmiany w spsbie głswania większścią kwalifikwaną przewiduje prjekt Knstytucji Unii. Zniesiny ma być system głsów waŝnych, ma g zastąpić system pdwójnej większści: jeśli akt głswany będzie na wnisek Kmisji lub Ministra Spraw Zagranicznych: zwykła większść (czyli dla 25 człnków 13) państw reprezentujących c najmniej 3/5 (60%) ludnści Unii; w pzstałych przypadkach: większść 2/3 (czyli dla 25 człnków 17) państw reprezentujących c najmniej 3/5 (60%) ludnści Unii. Pstanwienia dtyczące spsbu głswania miałyby wejść w Ŝycie 1 listpada 2009 rku. Prjekt Knstytucji zmienia pza tym ficjalną nazwę Rady na "Rada Ministrów".

6 Bibligrafia: 1.