Śmierdzące stopy to problem nie do pokonania?

Transkrypt

1 Artykuł pobrano ze strony eioba.pl Śmierdzące stopy to problem nie do pokonania? Nasze stopy zaopatrzone są w gruczoły potowe jest ich znacznie więcej niż na jakiejkolwiek części naszego ciała. Dlatego też nie należy się dziwić, że wytwarzają bardzo dużo potu. Obecnie produkowane obuwie nie łagodzi tego stanu rzeczy, a wręcz przeciwnie. Stosowane sztuczne tworzywa nie pozwalają naszym stopą swobodnie oddychać. Po całodziennym chodzeniu w sztucznych butach noga wręcz pływa, co ułatwia mnożenie się grzybów. Gruczoły potowe mają za zadanie regulacje ciepłotę naszego ciała, schładzają je w postaci potu. Pot jest bezwonny, ale wchodzi w reakcję z bakteriami, które są na naszej skórze. Właśnie to daje nieprzyjemny zapach. Warunki, które panują w naszym obuwiu sprzyjają w namnożeniu się bakterii. Wytwarzanie potu zależy od: metabolizmu naszego ciała zmian hormonalnych (okres dojrzewania, ciąża, klimakterium) uwarunkowania psychiczne diety higieny osobistej warunków klimatycznych wysiłku ogólnym stanem zdrowia Często w obuwiu spędzamy osiem a nawet więcej godzin. Przez ten czas wytwarzany pot wsiąka w skarpety i buty, co właśnie daje jam ten niepożądany nieprzyjemny zapach. Niestety taki stan rzeczy może prowadzić do podrażnienia a nawet zapalenia skóry czy paznokci. Może to objawiać się łuszczeniem się skóry wokół palców. Główną przyczyną może być stopa atlety. Potliwość stóp nie tylko przyczynia się do powstawania nieprzyjemnego zapachu, ale może także wywoływać

2 podrażnienia. Czynniki sprzyjające wystąpieniu grzybic nowotwory antybiotykoterapia awitaminozy grupy B oparzenia sterydoterapia zaburzenia hormonalne w przebiegu niewydolności lub braku grasicy, cukrzycy, otyłości zaburzenia odporności typu komórkowego wrodzone i nabyte niedobór IgA Objawy Śmierdzące stopy! Leczenie Zalecana jest wizyta u dermatologa. W obecnych czasach jest dużo środków ogólno dostępnych w sklepach i aptekach (czy są skuteczne to już odrębny temat). Zapobieganie Codzienna higiena oraz proste zabiegi pielęgnacyjne plus stosowanie środków do pielęgnacji stóp mogą ograniczyć powstający zapach. Myj codziennie stopy i wycieraj je dokładnie a w szczególności między palcami. Codziennie zmieniaj skarpety, rajstopy (można stosować skarpety nasączone specyfikami bakteriobójczymi są dostępne w sklepach) W miarę możliwości chodź na bosaka Zalecane są buty ze skóry Miej kilka par butów (wnętrze butów po całym dniu noszenia potrzebuje czasu, aby wyschnąć) Nie chodź ciągle w tych samych butach Świeże i bez zapachowe stopy z pewnością dodają nam pewności siebie. Sama świadomość, że w każdej chwili możemy zdjąć obuwie i dać odpocząć stopą nie narażając się przy tym na ukradkowe pociąganie nosem osoby nam towarzyszącej daje nam komfort psychiczny.

3 Stopa atlety (Tinea Pedis) to rodzaj grzybicy skóry stóp. Rozpoczyna się zwykle pomiędzy czwartym a piątym palcem stopy, jednak z łatwością może się rozprzestrzenić na inne palce lub na inne części stopy. Jest to dolegliwość powodująca silne swędzenie i podrażnienie, zaraźliwa i trudna do wyleczenia. Objawy bywają uporczywe, mogą też pojawiać się częste nawroty, jeśli kroki zapobiegawcze nie staną się częścią codziennej pielęgnacji. Stopa madurska (grzybica madurska, łac. mycetoma, ang. Madura foot, maduromycosis) - zakaźna choroba skóry i tkanki podskórnej, przebiegająca niekiedy z zajęciem mięśni, kości i sąsiadujących narządów, która może być wywołana przez różne gatunki grzybów prawdziwych lub promieniowców. Z reguły dotyczy odsiebnych części kończyn dolnych, ale może zająć każdą część ciała. Rodzaj patogenu leży u podstaw podziału mycetoma na actinomycetoma (wywoływaną przez promieniowce) i eumycetoma (wywoływaną przez grzyby prawdziwe). Dokładne określenie gatunku promieniowca lub grzyba ma znaczenie ze względu na różnorodność inwazyjności patogenu i zróżnicowaną odpowiedź na leczenie. Wybór metody leczenia zależy od rodzaju patogenu, umiejscowienia, rozległości i głębokości procesu chorobowego. Actinomycetoma z reguły dobrze idzie na leczenie, natomiast leczenie eumycetoma może być nieskuteczne. W przypadkach zaawansowanych obu postaci choroby jedynym sposobem leczenia jest amputacja stopy. We wcześniejszych etapach, chorobę w zależności od etiologii leczy się: actinomycetoma antybiotykami (leczenie skojarzone, np. amikacyna + kotrimoksazol, streptomycyna + kotrimoksazol, streptomycyna + dapson), eumycetoma lekami przeciw grzybiczymi (amfoterycyna B, ketokonazol, itrakonazol, Mikonazol). Leczenie miejscowe stosuje się w przypadku nie zaawansowanych, niewielkich zmian. Grzybica paznokci (łac. onychomycosis, tinea unguinum) - choroba mogąca towarzyszyć grzybicy stóp i dłoni, a także innym postaciom grzybicy skóry. Zakażony paznokieć traci swe różowe zabarwienie, ulega pobruzdowaniu i łatwo się kruszy. Naskórek pod zgrubiałym i popękanym brzegiem płytki ulega nadmiernemu rogowaceniu. Te zmiany mogą się utrzymywać długo i stanowią dla chorego dokuczliwe utrudnienie w codziennym życiu, a dla jego otoczenia źródło zakażenia pośredniego lub bezpośredniego. Podział grzybic Grzybice skóry (dermatofitozy) głowy brody, tzw. figówka paznokci stóp, tzw. stopa atlety/sportowca pachwin Grzybice głębokie, narządowe - grupa chorób oportunistycznych, często przebiegających w AIDS. Dotyczą przede wszystkim płuc. przebiegające z fungemią przebiegające bez fungemii Przyjęty podział nie jest jedynym poprawnym. Można spotkać się z podziałem grzybic skóry na: grzybice skóry owłosionej i nieowłosionej; grzybic narządowych ze względu na organ zainfekowany. Powszechny jest także, szczególnie w literaturze medycznej i weterynaryjnej podział ze względu na naukową nazwę choroby, która jest związana z czynnikiem etiologicznym. Jest on jednak mało popularny ze względu na brak możliwości rozpoznania. Objawy

4 W przypadku grzybic skóry są to: świąd, łuszczenie się skóry, miejscowe zaczerwienie. W przypadku grzybic głębokich: objawy narządowe. Leczenie Leki użytku zewnętrznego (w pierwszym przypadku) i doustne (w obu). Polieny Nystatyna jest zbyt toksyczna by stosować ją ogólnoustrojowo. Podawana w formie tabletek, zawiesin, maści, tabletek do ssania i pudrów. Nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Stosowana przy kandydozach błon śluzowych. Jej działanie polega na zwiększeniu przepuszczalności ściany komórkowej grzybów, co powoduje wypływ cytozolu i organelli komórkowych. Nie stwierdzono szczepów opornych na Nystatynę. Azole Amfoterycyna zachowuje się podobnie do nystatyny tzn. nie wchłania się z przewodu pokarmowego, podawana jest w tabletkach, tabletkach do ssania, kremach, pudrach i zawiesinach. Jest mniej toksyczna, więc przy podawaniu parenteralnym służy do leczenia kandydioz układowych i grzybic egzotycznych. Natamycyna Mikonazol należy do pochodnych imidazolu. Podawany doustnie powoduje hamowanie syntezy składników ściany komórkowej i wzrost przepuszczalności. Skuteczny w leczeniu zakażeń drożdżakami i gronkowcami. Rzadko spotyka się szczepy oporne na Mikonazol. Flukonazol tiazol stosowany w terapii przerywanej lub ciągłej. Nie wiąże się z białkami osocza i rozpuszcza się w wodzie. Długi czas półtrwania ułatwia jego stosowanie. Skuteczny w leczeniu zakażeń grzybami z gatunku Candida. Ekonazol Klotrimazol Worikonazol Itrakonazol Przerażające prawda? Dlatego tez warto poświęcić sobie odrobinę czasu. A wracając do głównego powodu powstania tego artykułu, czyli śmierdzące stopy i buty. O to kilka rad domowych: 1. Najlepiej na te problemy działa formalina - roztwór można kupić w aptece - robią na zamówienie. Często niestety chcą receptę, ale to nie jest wielkim problemem, bo wypisuje ją lekarz pierwszego kontaktu. Później tylko (KONIECZNIE NA ŚWIEŻYM POWIETRZU) trzeba przetrzeć WSZYSTKIE buty od wewnątrz i włożyć do foliowego zamkniętego worka na parę dni. A stopy koniecznie wysmarować jakimś kremem grzybobójczym. Skuteczne w 100% 2. Nasypać do butów żwirku dla kota (zawiera kwas borny) i zostawić aż podziała.

5 Gdy nie masz kota, to kupić w aptece zasypkę do stóp z kwasem bornym i natrzeć od środka. 3. Zastosować zioła np. rumianek, miętę, szałwie. Wymieszać razem, wsypać do starej skarpety (nie dziurawej i czystej). Codziennie po powrocie do domu wkładać do butów tą skarpetę. 4. Nie miły zapach usuwają skórki z pomarańczy i cytryny, ale potem trzeba starannie buty wysuszyć (ja to robię suszarką) Powyższe rady nie są mojego autorstwa są ściągnięte z różnych forum w Internecie, dlatego też za skuteczności nie gwarantuję. Życzę powodzenie w walce z niemiłym, zapachem katatonia999 Źródła - autopsja; wikipedia; fora internetowe Autor: katatonia999 Artykuł pobrano ze strony eioba.pl