Murowanie na pełne spoiny

Transkrypt

1 W pierwszej kolejności za pomocą kielni rozprowadzana jest zaprawa na górnej powierzchni muru. Rozłożona zaprawa powinna dochodzić do krawędzi muru na odległość rzędu mm. Następnie murarz na boczne płaszczyzny cegły nakłada zaprawę. przy czym odległość zaprawy od lica cegły powinna wynosić około 30 mm. Cegłę z nałożoną zaprawą kładzie się na rozściełaną zaprawę, a następnie dociska do cegły uprzednio ułożonej. przy murowaniu na puste spoiny zaprawa po ułożeniu cegieł powinna dochodzić do lica muru na około 15 mm. W ten sposób układane są cegły zewnętrznych rzędów. W murach grubości 2,5 i więcej cegieł powstaje w środku tzw. fola. Folę zapełnia się zaprawą grubości mm. Następnie na rozścielona zaprawę układa się cegły. W foli można układać cegły uszkodzone, niepełno-wartościowe. Od strony zewnętrznej należy stosować cegły pełnowartościowe. Ostatnią czynnością jest zalewanie foli rzadszą zaprawą w celu wypełnienia większych pustek pomiędzy cegłami. Murowanie na pełne spoiny Polega na takim rozścielaniu zaprawy, aby po murowaniu spoiny były szczelnie nią wypełnione. W takim przypadku ostatnią czynnością murarza jest ściąganie kielnią nadmiaru zaprawy wyciśniętej na zewnątrz muru. Murowanie z nanoszeniem zaprawy na całe powierzchnie boczne cegieł W tym przypadku zaprawa jest nanoszona na całe powierzchnie boczne. Dzięki temu po osadzeniu i dociśnięciu cegieł spoiny pionowe zostają szczelnie wypełnione zaprawą. Murowanie na wycisk (rys. poniżej). W pierwszej kolejności rozścielana jest zaprawa na murze pasami szerokości rzędu 80 mm w przypadku warstwy wózkowej lub ok. 220 mm w przypadku warstwy główkowej Następnie układana jest cegła w odległości około 60 mm od poprzednio ułożonych cegieł. Silnym ruchem murarz dociska cegłę do poprzednio ułożonych. Przy tym ruchu następuje zgarnięcie części zaprawy, która wypełni szczelinę pionową powstałą między dociskaną cegłą a cegłą wcześniej ułożoną.

2 Murowanie na docisk (rys. poniżej) stosowany jest w przypadku zapraw mało plastycznych (np. zaprawy cementowej lub zaprawy z grubym piaskiem). Trudno jest wówczas przesuwać cegły po rozścielonej zaprawie. Po rozścieleniu zaprawy murarz zgarnia końcem (lub bokiem) kielni trochę zaprawy i przyciska ją do ścianki uprzednio ułożonej cegły. Równocześnie drugą ręką chwyta drugą cegłę, przesuwa japo rozścielonej zaprawie i silnie dociska do uprzednio ułożonej cegły. Murowanie na spoiny pasmowe polega na rozścieleniu zaprawy za pomocą specjalnej skrzynki, która umożliwia ułożenie zaprawy w dwóch pasach o odpowiedniej szerokości i grubości. Tego typu murowanie wykonywane jest w przypadku niektórych typów pustaków ceramicznych (np. K065-J) lub betonowych (np. Optiroc).

3 Zaleta tego murowania, w porównaniu z murowaniem tradycyjnym, polega na mniejszym zużyciu zaprawy oraz lepszej izolacyjności cieplnej ściany. Wadąjest mniej równomierne rozłożenie obciążeń w murze. Z uwagi na rodzaj złącza pionowego pomiędzy pustakami lub bloczkami z betonu komórkowego łączenie: rozróżnia się zwykłe z rozprowadzeniem zaprawy na powierzchniach bocznych łączonych pustaków; grubość spoin poprzecznych wynosi od 3 do 12 mm, w którym elementy o odpowiednim kształcie powierzchni bocznych dostawia się do siebie na odpowiednią odległość, po czym zalewa zaprawą otwory utworzone na styku wyrobów (kieszonka wypełniona zaprawą), na pióro i wpust; polega na dostawieniu do siebie pustaków (bloczków) w taki sposób, by pióra jednego elementu weszły we wpusty drugiego elementu. Murowanie na cienkie spoiny (lj. grubości od I do 3 mm) przy użyciu specjalnej zaprawy znalazło dotychczas zastosowanie w murach z bloczków z betonu komórkowego, z elementów silikatowych, z elementów betonowych, z kamienia sztucznego i z elementów gipsowych. Należy zaznaczyć, że na cienkie spoiny można łączyć jedynie elementy murowe spełniające specjalne wymagania w zakresie odchyłek wymiarowych. W sporadycznych przypadkach na cienkie spoiny układane są elementy ceramiczne dodatkowo szlifowane. Ogólne zasady wykonywania tego typu murów są następujące: pustaki (bloczki) pierwszej warstwy muruje się bardzo dokładnie na mocnej zaprawie cementowej (np. 1:3), tak by wyeliminować nierównomierne osiadanie elementów murowych, poziome i pionowe położenie elementów pierwszej warstwy należy dokładnie kontrolować za pomocą poziomicy lub niwelatora, w przypadku bloczków z betonu komórkowego można pierwszą warstwę dodatkowo przeszlifować, zaprawę do cienkich spoin rozprowadza się specjalną kielnią dopasowaną do szerokości muru i z ząbkowaną krawędzią, umożliwiającą rozprowadzenie zaprawy o pożądanej grubości, następnie układa się elementy drugiej warstwy; jeżeli jest to konieczne, położenie elementów można korygować w ciągu pierwszych minut (czas korekty jest podany na opakowaniu zaprawy), kolejne warstwy układa się identycznie.

4 Murowanie ścian szczelinowych i dwuwarstwowych Obie warswy murowe są kolejno wznoszone pasami o wysokości równej pionowej odległości pomiędzy kowami (rys. poniżej), przy czym różnica poziomów wykonania poszczególnych warstw nie powinna przekraczać 500 mm. Rys. Kolejne fazy wznoszenia ściany szczelinowej a - warswa konstrukcyjna, b - warswa osłonowa, c - kowa, d - izolacja termiczna; I - rozścielenie zaprawy, 2 - ułożenie kotwy, 3 - wymurowanie warstwy konstrukcyjnej, 4 - mocowanie izolacji termicznej do warswy konstrukcyjnej, 5 - domurowanie warswy osłonowej Zewnętrzne ściany szczelinowe należy wykonywać z rusztowań zewnętrznych. W pierwszej kolejności powinna być wznoszona warstwa wewnętrzna ściany (konstrukcja). Z uwagi na bezpieczeńswo, niedopuszczalne jest rozpoczynanie od wymurowania jako pierwszej warswy zewnętrznej. Pracę należy rozpocząć od rozścielenia zaprawy. W zaprawie należy umieścić kowy w rozstawie co 500 i Następnie należy ułożyć pierwszą i kolejne warswy elementów murowych. Po związaniu zaprawy do warswy wewnętrznej przymocowuje się płyty izolacyjne. Kolejną czynnością jest domurowanie zewnętrznej warswy osłonowej. Jeżeli izolacja termiczna ma być mocowana do muru kotwami, to powinny być one wcześniej zamurowane w warswie wewnętrznej. Po wmurowaniu i związaniu zewnętrznej warstwy osłonowej można przystąpić do murowania następnego pasa warswy wewnętrznej. Czas wznoszenia jednego pasa ściany szczelinowej, zależnie od rodzaju zaprą' przeważnie nie jest krótszy niż 2 dni. W czasie murowania może zachodzić konieczność stosowania cegieł 17

5 ułamkowych. Jeśli ucięte cegły są zbyt duże, to wchodzą w szczelinę i powodują powstawanie występów, na których zatrzymuje się spadaj zaprawa lub woda Jeśli przycięte cegły są zbyt małe, to następuje osłabienie mu W ścianach wykonanych z materiałów porowatych bardzo trudno jest zrobić gładką i równą szczelinę. Dlatego też w tym przypadku zaleca się zwiększanie szeroko szczeliny, aby zlikwidować ewentualne "mostki" od spadającej zaprawy. Szczelina musi być ciągła, tzn. zabezpieczona przed powstaniem "mostków", przez które mc nastąpić przenikanie wilgoci i zimna z jednej warstwy murowej na drugą. W traki murowania należy szczelinę zabezpieczyć przed zarzuceniem jej zaprawą poprzez stosowanie listew drewnianych zakrywających otwór. Konieczne jest również wycieranie kotew i lica murów ze spadającej zaprawy. Kotwy powinny być rozłożone na równym poziomie. Jak wykazały badań w ITB, nierówne ułożenie kotew może być przyczyną spadku nośności muru na parcie wiatru, nawet o 40%. Dopuszcza się ułożenie kotew z nieznacznym pochyleniem w kierunku warstwy zewnętrznej osłonowej. Każdego dnia, po zakończeniu prac, mur należy zakryć daszkiem ochronnym. Nadproża i wsporniki metalowe zabezpieczone przed korozją metodą galwaniczną lub zanurzeniową muszą być układane bardzo ostrożnie, w przeciwnym razie mo2 nastąpić uszkodzenie warstwy antykorozyjnej. W większości przypadków mur zewnętrzny ściany szczelinowej jest nieotynkowany. W trakcie murowania należy bardzo dokładnie wypełniać spoiny zapraw* gdyż woda opadowa wnika w głąb muru, głównie przez nieszczelności w zaprawie Skutecznym zabezpieczeniem ściany przed deszczem jest dokładne wyspoinowanie muru zewnętrznego (rys. poniżej). Następnie należy spoinę wygładzać powierzchniowi od strony zewnętrznej licowej muru. Spoinę wygładza się odpowiednio ukształtowaną szpachelką. Najpraktyczniejsze jest takie spoinowanie, które zabezpiecza przed zbieraniem się wody, śniegu i lodu na odsłoniętych płaszczyznach poziomych cegieł i zapraw. a),.",, \\ \ I l. Ó"h ~.::1!.!.~~;~!~t~@N [i!~~~t~1~;}{~:i~ \~\~.{k~;i~:~~{; W;!~~W~~ ~@~*~~f!~~~ ~ 1'/ '/ ~ ~,,,,,,,~,,, \, \. ~' 0 1 ~ Rys. Przykłady prawidłowego i nieprawidłowego wykonania spoin w warstwie osłonowej ściany szczelinowej a - spoinowanie prawidłowe, b - spoinowanie nie zalecane ze względów wytrzymałościowych, c - spoinowanie nieprawidłowe z uwagi na możliwość zawilgocenia muru; I - miejsce zawilgocenia

6 Również powierzchnia wewnętrzna od strony szczeliny musi być równa, gdyż wystająca ze spoiny zaprawa zmniejsza światło szczeliny i może być przyczyną mostków termicznych. Pozostawienie w murze o grubości 120 mm pustych na 10-"15 mm spoin wspomych jest bardzo niekorzystne ze względu na jego silne osłabienie parciem wiatru. I dlatego nie należy wznosić muru na pustych spoinach. Jeżeli mur osłonowy wykonano z elementów murowych nielicowych, to należy go bezwzględnie otynkować. Należy podkreślić, że nie zaleca się stosowania elementów zwykłych (nielicowych) w murze zewnętrznym osłonowym Nadproża prefabrykowane Można stosować je bez konieczności stemplowania konstrukcji w czasie montażu. W pierwszej kolejności montowane są belki prefabrykowane na wcześniej przygotowanych pod lewkach. Następnie nadproże powinno być obłożone elementami chroniącymi konstrukcję przed przemarzaniem. 6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST "Wymagania ogólne" Kod CPV , pkt Obrys muru Dopuszczalne odchyłki od zaprojektowanych wymiarów nie powinny przekraczać: w wymiarach poziomych poszczególnych pomieszczeń ±20 mm, w wysokości kondygnacji ±20 mm, w wymiarach Grubości murów poziomych i pionowych całego budynku ±50 mm. W stanie surowym powinny być określone w projekcie. Dopuszczalne odchyłki wymiarowe nie powinny być większe niż: dopuszczalne odchyłki użytych elementów murowych w przypadku murów o grubości %, '/z i I elementu murowego, ±10 mm, w przypadku murów pełnych o grubości większej niż I cegła, - ±20 mm, w przypadku murów szczelinowych. Wymiary otworów (w świetle ościeży) W przypadku otworów o wymiarach do 1000 mm dopuszczalne odchyłki wymiarowe wynoszą: szerokość + 6 mm, - 3 mm, wysokość +15 mm, - 10 mm. W otworach o wymiarach powyżej 1000 mm dopuszczalne odchyłki wymiarowe wynoszą: szerokość +10 mm, - 5 mm, wysokość +15 mm, - 10 mm. Grubości spoin Normatywne grubości i dopuszczalne odchyłki grubości spoin zwykłych wynoszą w spoinach poziomych: grubość nominalna 10 mm, odchyłki + 5 mm, - 2 w spoinach pionowych: grubość nominalna 10 mm, odchyłki + 5 mm, - 5 W przypadku słupów konstrukcyjnych o przekroju 0,3 m 2 lub mniejszym, dopuszczalne odchyłki grubości spoin, zarówno poziomych, jaki i pionowych, nie powinny przekraczać 2 mm.

7 W murach zbrojonych poprzecznie grubość spoiny powinna być większa cc mniej o 4 mm niż grubość zbrojenia, natomiast w murach zbrojonych podłużnie bóść spoiny powinna być co najmniej o 5 mm większa niż grubość zbrojenia Vv rach nie przeznaczonych do tynkowania lub spoinowania, spoiny powinny być kowicie wypełnione zaprawą, aż do lica muru. W murach przeznaczonych do tynkowania lub spoinowania nie należy wypełniać spoiny poziomej zaprawą na głębokość 5+10 mm, licząc od lica muru, a przy powierzchniach muru, przy których jest umieszczone zbrojenie zewnętrzne, na g kość nie mniejszą niż 10 mm i nie większą niż 20 mm. Zbrojenie Dopuszczalne odchyłki długości prętów nie powinny być większe niż: ±10 mm dla poszczególnych odcinków pręta (np. w miejscu odgięcia luhaków), ±20 mm dla całego pręta. Dopuszczalne odchyłki w rozstawie prętów nie powinny przekraczać ± 15 natomiast grubości otulenia prętów wynoszą + 5 mm i - 3 mm. Prawidłowość wykonania powierzchni i krawędzi muru Dopuszczalne odchyłki wykonania powierzchni i krawędzi zestawiono w tabeli Rodzaj usterki Zwichrowania i skrzywienia powierzchni Odchylenie krawędzi od linii prostej Odchylenie powierzchni i krawędzi muru od kierunku pionowego powierzchni spoinowane Dopuszczalne odchyłki inne nie więcej niż 3 mm/m i nie więcej niż 6 ogółem nie więcej niż 10 mm/m i ogółem nie m na całej powierzchni więcej niż 2 na całej.. nie więcej niż 2 mm/m i nie więcej niż 4 nie więcej niż jedno na mm/m i więcej niż długości 2m dwa na długo; 2 m nie więcej niż 3 mm/m i ogólnie nie więcej niż 6 mm na wysokości kondygnacji oraz 20 mm na całej wysokości budynku nie więcej niż 6 mm/m i ogólnie nie więcej niż 10 mm na wysokości kondygnacji oraz 30 mm całej wysokości budynki Rodzaj usterki Dopuszczalne odchyłki powierzchni spoinowane inne powierzchnie Odchylenie od kierunku nie więcej niż 1 mm/m nie więcej niż 2 mm/m poziomego górnych i ogółem nie więcej niż i ogółem nie więcej niż powierzchni każdej 15 mm na całej 30 mm na całej warstwy cegieł długości budynku długości budynku

8 Odchylenie od nie więcej niż 1 mm/m nie więcej niż 2 mm/m kierunku poziomego i ogółem nie więcej niż i ogółem nie więcej niż górnych powierzchni 10 mm na całej 20 mm na całej ostatniej warstwy pod długości budynku długości budynku stropem Odchylenie przecinających się płaszczyzn od kąta nie więcej niż 3 mm nie więcej niż 6 mm przewidzianego w projekcie Ścianki działowe o grubości 1/4 cegły należy murować na zaprawie cementowej o wytrzymałości nie niższej niż 5 N/mm 2. Ścianki działowe o grubości la cegły i wysokości przekraczającej 2,5 m wysokości powinny być zbrojone. Ścianki te powinny być połączone ze ścianami konstrukcyjnymi za pomocą strzępi zazębionych krytych, a zbrojenie powinno być zakotwiczone na głębokość nie mniejszą niż 70 mm. W budynkach o nośnej konstrukcji żelbetowej lub stalowej murowane ścianki wypełniające (osłonowe lub działowe) są oddylatowane od stropów i pionowych elementów konstrukcyjnych. W takim przypadku ścianki murowane są łączone z elementami konstrukcyjnymi za pośrednictwem kotew stalowych. Nadproża Nadproża prefabrykowane żelbetowe powinny spełniać wymagania PN-EN Montowane są na wcześniej przygotowanych podlewkach.nie wymagają stemplowania 7. WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZEDMIARU I OBMIARU ROBÓT 7.1. Ogólne zasady przedmiaru i obmiaru podano w ST "Wymagania ogólne" Kod CPV , pkt Szczegółowe zasady obmiaru robót objętych nin.st Szczegółowo wg zasad okreśłonych w KNR 8. SPOSÓB ODBIORU ROBÓT 8.1. Ogólne zasady odbioru robót podano w ST "Wymagania ogólne" Kod CPV , pkt B Wszystkie ustalenia związane z dokonanym odbiorem robót ulegających zakryciu oraz materiałów należy zapisać w dzienniku budowy lub protokole podpisanym przez przedstawicieli inwestora (inspektor nadzoru) i wykonawcy (kierownik budowy) Odbiór częściowy Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości części robót. Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu określonego w dokumentach umownych, według zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót. Celem odbioru częściowego jest wczesne wykrycie ewentualnych usterek w realizowanych robotach i ich usunięcie przed odbiorem końcowym. Odbiór częściowy robót jest dokonywany przez inspektora nadzoru w obecności kierownika budowy. Protokół odbioru częściowego jest podstawą do dokonania częściowego rozliczenia robót, jeżeli umowa taką formę przewiduje.

9 8.4. Odbiór ostateczny (końcowy) Odbiór końcowy stanowi ostateczną ocenę rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do. ich zakresu (ilości), jakości i zgodności z dokumentacją projektową oraz specyfikację techniczną. Odbiór ostateczny przeprowadza komisja powołana przez zamawiającego, na podstawie przedłożonych dokumentów, wyników badań oraz dokonanej oceny wizualnej. Zasady i terminy powoływania komisji oraz czas jej działania powinna określać umowa. Wykonawca robót obowiązany jest przedłożyć komisji następujące dokumenty: - dokumentację projektową z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót, - specyfikacje techniczne ze zmianami wprowadzonymi w trakcie wykonywania robót, - dziennik budowy i książki obmiarów z zapisami dokonywanymi w toku prowadzonych robót, - dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego zastosowania użytych materiałów i wyrobów budowlanych, protokoły odbioru robót ulegających zakryciu, protokoły odbiorów częściowych, instrukcje producentów dotyczące zastosowanych materiałów, - wyniki badań laboratoryjnych i ekspertyz. W toku odbioru komisja obowiązana jest zapoznać się z przedłożonymi dokumentami, przeprowadzić badania zgodnie z wytycznymi podanymi w pkt niniejszej ST, porównać je z wymaganiami podanymi w pkt oraz dokonać oceny wizualnej. Roboty objęte nin.st powinny być odebrane, jeżeli wszystkie wyniki badań są pozytywne, a dostarczone przez wykonawcę dokumenty są kompletne i prawidłowe pod względem merytorycznym. Jeżeli chociażby jeden wynik badań był negatywny robota nie powinna być przyjęta. W takim wypadku należy przyjąć jedno z następujących rozwiązań: - jeżeli to możliwe należy ustalić zakres prac korygujących, usunąć niezgodności z wymaganiami określonymi w pkt i przedstawić ją ponownie do odbioru, - w przypadku, gdy nie są możliwe podane wyżej rozwiązania wykonawca zobowiązany jest usunąć wadliwie wykonaną konstrukcję, wykonać ją ponownie i powtórnie zgłosić do odbioru. W przypadku niekompletności dokumentów odbiór może być dokonany po ich uzupełnieniu. Z czynności odbioru sporządza się protokół podpisany przez przedstawicieli zamawiającego i wykonawcy. Protokół powinien zawierać: - ustalenia podjęte w trakcie prac komisji, - ocenę wyników badań, - wykaz wad i usterek ze wskazaniem sposobu ich usunięcia, - stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania robót objętych nin.st z zamówieniem. Protokół odbioru końcowego jest podstawą do dokonania rozliczenia końcowego pomiędzy zamawiającym a wykonawcą Odbiór po upływie okresu rękojmi i gwarancji Celem odbioru po okresie rękojmi i gwarancji jest ocena stanu robót po użytkowaniu w tym okresie oraz ocena wykonywanych w tym okresie ewentualnych robót poprawkowych, związanych z usuwaniem zgłoszonych wad. Odbiór po upływie okresu rękojmi i gwarancji jest dokonywany na podstawie oceny wizualnej konstrukcji, z uwzględnieniem zasad opisanych w pkt "Odbiór ostateczny (końcowy)". Pozytywny wynik odbioru pogwarancyjnego jest podstawą do zwrotu kaucji gwarancyjnej, negatywny do dokonania potrąceń wynikających z obniżonej jakości robót. Przed upływem okresu gwarancyjnego zamawiający powinien zgłosić wykonawcy wszystkie zauważone wady w wykonanych robotach objętych nin.st. 22

10 9. PODSTAWA ROZLICZENIA ROBÓT PODSTAWOWYCH, TYMCZASOWYCH I PRAC TOWARZYSZĄCYCH 9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST "Wymagania ogólne" Kod CPV , pkt Zasady rozliczenia i płatności Rozliczenie robót może być dokonane jednorazowo po wykonaniu pełnego zakresu robót i ich końcowym odbiorze lub etapami określonymi w umowie, po dokonaniu odbiorów częściowych robót. Ostateczne rozliczenie umowy pomiędzy zamawiającym a wykonawcą następuje po dokonaniu odbioru pogwarancyjnego. Podstawę rozliczenia oraz płatności wykonanego i odebranego zakresu robót stanowi ich wartość obliczona na podstawie: - określonych w dokumentach umownych (ofercie) cen jednostkowych i ilości robót zaakceptowanych przez zamawiającego i obmierzonych zgodnie z pkt nin. specyfikacji technicznej, ustalonej w umowie kwoty ryczałtowej za określony zakres robót. przygotowanie stanowiska roboczego, dostarczenie materiałów, narzędzi i sprzętu, obsługę sprzętu nieposiadającego etatowej obsługi, ustawienie i przestawienie drabin oraz lekkich rusztowań przestawnych umożliwiających wykonanie robót na wysokości do 4,5 m, od poziomu ich ustawienia, zabezpieczenie elementów nie przeznaczonych do zamontowania, przygotowanie konstrukcji i materiałów pomocniczych, przygotowanie wykonanie podłoży, prac montażowych, usunięcie wad i usterek oraz naprawienie uszkodzeń powstałych w czasie wykonywania robót, uporządkowanie miejsca wykonywania robót, usunięcie pozostałości, resztek i odpadów materiałów w sposób podany w specyfikacji technicznej, likwidację stanowiska roboczego, utylizację opakowań i resztek materiałów zgodnie ze wskazaniami ich producentów i wymaganiami specyfikacji technicznej. W kwotach ryczałtowych ujęte są również koszty montażu, demontażu i pracy rusztowań niezbędnych do wykonania robót montażowych konstrukcji na wysokości ponad 4,5 m od poziomu ich ustawienia. Cement. Część I: Skład, wymagania kryteria zgodności dotyczące cementów powszechnego użytku. Cement. Część I: Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące PN-EN :2005 PN-EN :2003 cementów powszechnego użytku (zmiana Al) Cement murarski. Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności Wapno budowlane. Część I: Definicje, wymagania i kryteria zgodności Wymagania dotyczące elementów murowych. Część I: Elementy murowe 23

11 PN-EN 771-2:2006 Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 2: Elementy murowe silikatowe PN-EN 771-3:2005 Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 3: Elementy murowe z betonu kruszywowego (z kruszywami zwykłymi i lekkimi) PN-EN 771-3:2005/A1:2006 Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 3: Elementy murowe z betonu kruszywowego (z kruszywami zwykłymi i lekkimi) PN-EN 771-4:2004 Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 4: Elementy murowe z autoklawizowanegt betonu komórkowego PN-EN 771-4:2004/A1:2006 Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 4: Elementy murowe z autoklawizowanegc betonu komórkowego PN-EN771-5:2005 Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 5: Elementy murowe z kamienia sztucznego PN-EN 771-5:2005/A 1:2006 Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 5: Elementy murowe z kamienia sztucznego (zmiana Al) PN-EN 771-6:2002 Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 6: Elementy murowe z kamienia naturalnego Wymagania dotyczące elementów murowych. Część 6: Elementy murowe z kamienia naturalnego Specyfikacja wyrobów dodatkowych do murów. Część I: Kotwy, listwy kotwiące, wieszaki i wsporniki PN-EN 845-2:2004 Specyfikacja wyrobów dodatkowych do murów. Część 2: Nadproża PN-EN 845-2:20047 Ap 1:2005 Specyfikacja wyrobów dodatkowych do murów. Część 2: Nadproża PN-EN 845-3:2004 Specyfikacja wyrobów dodatkowych do murów. Część 3: Stalowe zbrojenie do spoin wspornych PN-EN :2004 PN-EN :2004/AC:2006 PN-EN 998-2:2004 Wymagania dotyczące zapraw do murów. Część I: Zaprawa tynkarska Wymagania dotyczące zapraw do murów. Część I: Zaprawa tynkarska Wymagania dotyczące zaprawy do murów. Część 2: Zaprawa murarska PN-EN 1008:2004 Woda zarobowa do betonu. Specyfikacja pobierania próbek, badanie ocena przydatności wody zarobowej do betonu, w tym wody odzyskanej z procesów produkcji betonu Metody badań murów. Część 3: Określenie początkowej wytrzymałości muru na ścinanie Kominy. Ceramiczne wewnętrzne przewody kominowe. Wymagania PN-EN 1457:2003/A 1:2004 metody badań Kominy. Ceramiczne wewnętrzne przewody kominowe. PN-EN :2003 Wymagania i metody badań (zmiana Al) Kruszywa lekkie. Część I: Kruszywa lekkie do betonu, zaprawy i rzadkiej zaprawy PN-EN :20037 AC:2004 Kruszywa lekkie. Część I: Kruszywa lekkie do betonu, zaprawy i rzadkiej zaprawy