PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU MONTER KADŁUBÓW OKRĘTOWYCH , O STRUKTURZE PRZEDMIOTOWEJ

Transkrypt

1 ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH , O STRUKTURZE RZEDMIOTOWEJ wersja przed recenzją (wersja robocza) z dn Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

2 SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: przedmiotowy RODZAJ ROGRAMU: liniowy AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO INFORMAJA O ZAWODZIE MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH OWIĄZANIA ZAWODU MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH Z INNYMI ZAWODAMI ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH LAN NAUZANIA DLA ZAWODU MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW odstawy konstrukcji maszyn Konstrukcja kadłuba okrętu i rysunek okrętowy Technologia obróbki i prefabrykacji kadłuba okrętu Technologia montażu i remontu kadłuba okrętu odejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w branży okrętowej Język obcy zawodowy w branży okrętowej Techniki wytwarzania - zajęcia praktyczne Obróbka i prefabrykacja kadłuba okrętu - zajęcia praktyczne Montaż i remont kadłuba okrętu - zajęcia praktyczne ZAŁĄZNIKI rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1

3 TY SZKOŁY: zasadnicza szkoła zawodowa 1. TY ROGRAMU: przedmiotowy 2. RODZAJ ROGRAMU: liniowy 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Andrzej Dworaczek, inż. Wiesław Kamiński, mgr inż. Andrzej Mądrzak Recenzenci: Konsultanci: mgr Zbigniew Zalas 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH opracowany jest zgodnie z następującymi aktami prawnymi: 1. Ustawa z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz z późn. zm.) 2. Rozporządzenie MEN z dnia 23 grudnia 2011r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2012r. poz. 7) 3. Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. poz. 184) 4. Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. poz. 204) 5. Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2007r. w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562 z późn. zm.) 6. Rozporządzeniem MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. Nr 228, poz. 1487) 7. Rozporządzeniem MENiS z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. z 2003r. Nr 6, poz. 69 z późn. zm.) 8. Rozporządzenie MEN z dnia 8 czerwca 2009 r. w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników (Dz. U. z 2009r. nr 89 poz.730 z późn. zm.) 9. Rozporządzenie MEN z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. Nr 244, poz. 1626). rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2

4 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Opracowany program nauczania pozwoli na osiągnięcie co najmniej następujących celów ogólnych kształcenia zawodowego: przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu monter kadłubów okrętowych uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania i uczenia się. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętność rozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3

5 5) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 6) umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu monter kadłubów okrętowych uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: biologia, chemia, matematyka i fizyka, a także podstawy przedsiębiorczości i edukacja dla bezpieczeństwa. Wykaz efektów z podstawy programowej kształcenia ogólnego stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie monter kadłubów okrętowych: a) matematyka: używa prostych obiektów matematycznych, interpretuje pojęcia matematyczne i operuje obiektami matematycznymi; tworzy i stosuje strategię wynikającą z treści zadania do rozwiązania problemu; prowadzi proste rozumowanie i podaje argumenty uzasadniające poprawność rozumowania; b) fizyka: wykorzystuje wielkości fizyczne do opisu poznanych zjawisk lub rozwiązania prostych zadań obliczeniowych; wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą poznanych praw i zależności fizycznych; c) podstawy przedsiębiorczości: poznanie mechanizmów funkcjonowania gospodarki rynkowej oraz związanych z nią najważniejszych instytucji (bank centralny, giełdy itp.); zapoznanie z podstawowymi zasadami podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej w różnych formach; d) edukacja dla bezpieczeństwa ma dać przygotowanie do podjęcia działań ratowniczych oraz umożliwić nabycie umiejętności udzielenia pierwszej pomocy, przedstawić typowe zagrożenia zdrowia i życia podczas pożaru, powodzi, paniki itp.; scharakteryzować zasady zachowania się ludności po ogłoszeniu alarmu oraz umiejętność zdobywania i krytycznego analizowania informacji, formułowania hipotez i ich weryfikacji; e) biologia: wykorzystuje znaczenie ochrony przyrody i środowiska oraz zasady zrównoważonego rozwoju; prezentuje postawę szacunku wobec siebie i wszystkich istot żywych, środowiska wskazuje postawę i zachowanie człowieka odpowiedzialnie korzystającego z dóbr przyrody i środowiska, zna prawa zwierząt oraz analizuje swój stosunek do organizmów żywych i środowiska; f) chemia: poznanie związku składu chemicznego, budowy i właściwości substancji z ich zastosowaniami; posługuje się zdobytą wiedzą chemiczną w życiu codziennym w kontekście dbałości o własne zdrowie i ochronę środowiska naturalnego. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4

6 7. INFORMAJA O ZAWODZIE MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH Monter kadłubów okrętowych wykonuje elementy kadłuba. Montuje i remontuje kadłub okrętu. Absolwent w zawodzie monter kadłubów okrętowych zgodnie z posiadaną wiedzą i umiejętnościami przygotowany będzie do podejmowania pracy w przedsiębiorstwach zajmujących się budową i remontami okrętów oraz konstrukcjami stalowymi. Monter kadłubów okrętowych powinien charakteryzować się odpowiedzialnością i dyscypliną, a także dokładnością przy wykonywaniu zadań zawodowych co jest podstawą jakości i trwałości wykonanej pracy. 8. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH Zawód monter kadłubów okrętowych należy od wielu lat do zawodów niszowych. Absolwenci szkół mogą być zatrudniani w prywatnych firmach. racodawcy oczekują od przyszłych pracowników poza kwalifikacjami zawodowymi, także dodatkowych umiejętności tzw. kompetencji personalnych i społecznych ukierunkowanych na zaangażowanie w wykonywaną pracę. racodawcy zagraniczni cenią sobie polskich pracowników z branży okrętowej, jednak wymagają umiejętności posługiwania się językiem obcym zawodowym. Osoby przedsiębiorcze mogą otworzyć własne firmy. Absolwenci w zawodzie monter kadłubów znajdą pracę w stoczniach lub innych zakładach związanych z produkcją okrętową, remontami okrętów. 9. OWIĄZANIA ZAWODU MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Zawód monter kadłubów okrętowych ma wspólne kwalifikacje z technikiem budownictwa okrętowego. osiada wspólne efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru mechaniczno i górniczo-hutniczego (M), stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodach (KZ (M.a.), (KZ (M.i.): monter kadłubów okrętowych, technik budownictwa okrętowego. Zawody które mają wspólny KZ(M.a) to: mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych, zegarmistrz, optyk-mechanik, mechanik precyzyjny, mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnych, mechanik-monter maszyn i urządzeń, mechanik pojazdów samochodowych, operator obrabiarek skrawających, ślusarz, kowal, monter kadłubów okrętowych, blacharz samochodowy, blacharz, lakiernik, technik optyk, technik mechanik lotniczy, technik mechanik okrętowy, technik budownictwa okrętowego, technik pojazdów samochodowych, technik mechanizacji rolnictwa, technik mechanik, monter mechatronik, elektromechanik pojazdów samochodowych, technik mechatronik, technik transportu drogowego, technik energetyk, modelarz odlewniczy, technik wiertnik, technik górnictwa podziemnego, technik górnictwa otworowego, technik górnictwa odkrywkowego, technik przeróbki kopalin stałych, technik odlewnik, technik hutnik, operator maszyn i urządzeń odlewniczych, operator maszyn i urządzeń metalurgicznych, operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznej, operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych, złotnik-jubiler. KZ(M.i) Umiejętności stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodach: monter kadłubów okrętowych, technik budownictwa okrętowego. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5

7 M.22. M.23. Kwalifikacja Symbol zawodu Zawód Elementy wspólne Wykonywanie elementów kadłuba okrętu Montaż i remont kadłuba okrętu Monter kadłubów okrętowych Technik budownictwa okrętowego Monter kadłubów okrętowych Technik budownictwa okrętowego KZ(M.a) KZ(M.i) KZ(M.a) KZ(M.i) 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie monter kadłubów okrętowych powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) wykonywania obróbki blach i profili hutniczych; 2) prefabrykowania i montowania kadłuba okrętu; 3) wykonywania operacji transportowych w procesie budowy kadłuba okrętu; 4) przygotowywania kadłuba okrętu oraz urządzeń do wodowania; 5) wykonywania prac remontowych kadłuba okrętu. Do wykonywania wyżej wymienionych zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, na które składają się: rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6

8 1) efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów; 2) efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru mechaniczno i górniczo- -hutniczego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie KZ(M.a) i KZ(M.i); 3) efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodzie technik budownictwa okrętowego: M.22. Wykonywanie elementów kadłuba okrętu; M.23. Montaż i remont kadłuba okrętu; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7

9 11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU MONTER KADŁUÓW OKRĘTOWYH Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w zasadniczej szkole zawodowej minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1600 godzin, z czego na kształcenie zawodowe teoretyczne zostanie przeznaczonych minimum 630 godzin, a na kształcenie zawodowe praktyczne 970 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie monter kadłubów okrętowych minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: na kształcenie w ramach kwalifikacji M.22. przeznaczono minimum 230 godzin na kształcenie w ramach kwalifikacji M.23. przeznaczono minimum 370 godzin na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 420 godzin. Tabela 3. lan nauczania dla programu o strukturze przedmiotowej Lp Obowiązkowe zajęcia edukacyjne Klasa I II III I II I II I II Liczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania Liczba godzin w trzyletnim okresie nauczania rzedmioty w kształceniu zawodowym teoretycznym 1 odstawy konstrukcji maszyn Konstrukcja kadłuba okrętu i rysunek okrętowy Technologia obróbki i prefabrykacji kadłuba okrętu Technologia montażu i remontu kadłuba okrętu odejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w branży okrętowej rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8

10 6 Język obcy zawodowy w branży okrętowej Łączna liczba godzin rzedmioty w kształceniu zawodowym praktycznym **/*** 7 Techniki wytwarzania -zajęcia praktyczne Obróbka i prefabrykacja kadłuba okrętu - zajęcia praktyczne Montaż i remont kadłuba okrętu -zajęcia praktyczne Łączna liczba godzin *** zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy Egzamin potwierdzający pierwszą kwalifikację (M.22.) odbywa się pod koniec klasy drugiej. Egzamin potwierdzający drugą kwalifikację (M.23.) odbywa się pod koniec klasy trzeciej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9

11 Wykaz działów programowych dla zawodu monter kadłubów okrętowych Nazwa przedmiotu 1. odstawy konstrukcji maszyn ( liczba godzin 96) 2. Konstrukcja kadłuba okrętu i rysunek okrętowy (liczba godzin 96) 3. Technologia obróbki i prefabrykacji kadłuba okrętu( (liczba godzin 96) 4. Technologia montażu i remontu kadłuba okrętu (liczba godzin 288) 5. Działalność gospodarcza w branży okrętowej(liczba godzin 32) 6. Język obcy w branży okrętowej(liczba godzin 32) Nazwa działu Liczba godzin przewidziana na dział 1.1. ezpieczeństwo i higiena pracy odstawy rysunku technicznego odstawy materiałoznawstwa Techniki wytwarzania części maszyn i urządzeń Konstrukcja kadłuba okrętu odstawy rysunku okrętowego Technologia obróbki elementów kadłuba okrętu Technologia prefabrykacji sekcji kadłuba Technologia montażu kadłuba okrętu Technologia remontu okrętu odstawy formalno prawne działalności gospodarczej rowadzenie firmy okrętowej orozumiewanie się z armatorami i współpracownikami w języku obcym 6.2. Informacja o materiałach, konstrukcjach i technologiach 16 rzedmioty w kształceniu zawodowym praktycznym 7. Techniki wytwarzania zajęcia praktyczne (liczba 7.1. ezpieczeństwo wykonywania konstrukcji okrętowych rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10

12 godzin 170) 7.2. Techniki wytwarzania konstrukcji okrętowych Obróbka i prefabrykacja kadłuba okrętu - zajęcia praktyczne (liczba godzin 320) 9. Montaż i remont kadłuba okrętu - zajęcia praktyczne (liczba godzin 480) 8.1. Obróbka elementów kadłuba okrętu refabrykacja sekcji kadłuba okrętu Montaż kadłuba okrętu Remont kadłuba okrętu 200 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11

13 12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW W programie nauczania dla zawodu monter kadłubów okrętowych zastosowano taksonomię celów A. Niemierko. Lista przedmiotów z liczbą godzin 1. odstawy konstrukcji maszyn 96 godz. 2. Konstrukcja kadłuba okrętu i rysunek okrętowy 96 godz. 3. Technologia obróbki i prefabrykacji kadłuba okrętu 96 godz. 4. Technologia montażu i remontu kadłuba okrętu 288 godz. 5. Działalność gospodarcza w budownictwie okrętowym 32 godz. 6. Język obcy w budownictwie okrętowym 32 godz. 7. Techniki wytwarzania - zajęcia praktyczne 170 godz. 8. Obróbka i prefabrykacja kadłuba okrętu - zajęcia praktyczne 320 godz. 9. Montaż i remont kadłuba okrętu - zajęcia praktyczne 480 godz. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12

14 1. odstawy konstrukcji maszyn 1.1. ezpieczeństwo i higiena pracy 1.2. odstawy rysunku technicznego 1.3. odstawy materiałoznawstwa 1.4. Techniki wytwarzania części maszyn i urządzeń 1.1 ezpieczeństwo i higiena pracy Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania H(1)1. wyjaśnić pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy rzepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska, ochrony H(1)2. wyjaśnić pojęcia związane z ochroną przeciwpożarową oraz ochroną przeciwpożarowej. środowiska Służby bezpieczeństwa i higieny pracy. H(1)3. wyjaśnić pojęcia związane z ergonomią Zagrożenia występujące w zakładzie pracy. H(2)1. wymienić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i Sposoby minimalizowania występowania ochrony środowiska w olsce zagrożeń na stanowisku pracy. H(2)2. określić zadania instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony Wypadki przy pracy. pracy i ochrony środowiska w olsce horoby zawodowe. H(2)3. określić uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie Zasady udzielania pierwszej pomocy. ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce Szkolenia pracowników z zakresu H i OŻ. H(3)1. wskazać prawa i obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i odstawowe zasady H i OŻ higieny pracy w budownictwie okrętowym H(3)2. wskazać prawa i obowiązki pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i Zasady ergonomii. A higieny pracy H(3)3. określić konsekwencje wynikające z nieprzestrzegania praw i A obowiązków pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy H(4)1. określić zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka związane z wykonywaniem zadań zawodowych rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13

15 H(4)2. określić zagrożenia dla mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych H(5)1. rozpoznać źródła i czynniki szkodliwe występujące w środowisku pracy H(5)2. scharakteryzować zagrożenia związane z występowaniem szkodliwych czynników w środowisku pracy H(5)3. zapobiegać zagrożeniom wynikającym z wykonywania zadań zawodowych H(6)1. wskazać skutki oddziaływania czynników szkodliwych na organizm człowieka H(6)2. scharakteryzować skutki oddziaływania czynników szkodliwych na organizm człowieka H(7)1. zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; H(7)2. zastosować zasady organizacji stanowiska pracy; H(8)1. dobrać środki ochrony indywidualnej do wykonywanych zadań zawodowych; H(8)2. dobrać środki ochrony zbiorowej do wykonywanych zadań zawodowych; H(9)1. dokonać analizy przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożaroweji ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych; H(9)2. stosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych; H(10)1. określić stan poszkodowanego w wypadku przy pracy; H(10)2. zastosować procedury pomocy przedmedycznej; H(10)3. zidentyfikować stany zagrożenia zdrowia i życia; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14

16 lanowane zadania (ćwiczenia) rocedura postępowania podczas zagrożenia W zespołach 3-4-osobowych ustalcie procedurę postępowania podczas zagrożenia w trakcie montażu kadłuba okrętu. Osoba prowadząca zajęcia przydziela zespołom rożne możliwe do wydarzenia się w trakcie montażu kadłuba okrętu zdarzenia losowe. Zadaniem zespołu jest przeanalizowanie wydarzenia oraz wypracowanie procedury postępowania. Do dyspozycji uczniowie mają stanowisko komputerowe odpowiednio wyposażone z dostępem do Internetu. Sporządzona procedura będzie prezentowana na forum grupy (10 minut). Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni wyposażonej w urządzenia multimedialne. Środki dydaktyczne Zbiór przepisów prawnych dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Komputer (1 na grupę) z dostępem do Internetu, fantom, filmy i prezentacje multimedialne o tematyce postępowania powypadkowego i udzielania pomocy. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Metodami wspomagającymi powinien być wykład informacyjny lub problemowy. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone formie klasowo-lekcyjnej. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów: praca w grupach. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji oraz sporządzonej procedury. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: zawartość merytoryczna wypowiedzi i procedury (zgodnie z zasadami), sposób prezentacji (układ, czytelność, czas). Uczniowie powinni być oceniani po wykonaniu każdego ćwiczenia, jeżeli ćwiczenie wykonywane jest w grupach to należy uwzględnić zaangażowanie poszczególnych uczniów oraz efekt końcowy. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia odstawy rysunku technicznego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania KZ(M.a)(1)1. scharakteryzować zasady sporządzania rysunku technicznego maszynowego; Zasady szkicowania. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15

17 KZ(M.a)(1)2. rozróżnić zasady sporządzania rysunku technicznego maszynowego; KZ(M.a)(1)3. zastosować zasady sporządzania rysunku technicznego maszynowego; KZ(M.a)(1)4. posłużyć się obowiązującymi normami dotyczącymi sporządzania rysunku technicznego maszynowego; KZ(M.a)(2)1. scharakteryzować zasady sporządzania szkiców części maszyn; KZ(M.a)(2)2. sporządzić szkice części maszyn; KZ(M.a)(3)1. wykonać rysunki techniczne wykorzystując programy do wspomagania projektowania typu AD; KZ(M.a)(3)2. sporządzić rysunki techniczne z wykorzystaniem technik komputerowych; KZ(M.a)(3)3. edytować rysunki techniczne z wykorzystaniem technik komputerowych; KZ(M.a)(6)1. scharakteryzować podstawowe wielkości tolerancji i pasowań; KZ(M.a)(6)2. wyznaczać podstawowe wielkości tolerancji i pasowań; KZ(M.a)(6)3. zastosować zasady tolerancji i pasowań w budowie maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(17)1. rozpoznać rodzaje maszyn i urządzeń na podstawie dokumentacji technicznej; KZ(M.a)(17)2. scharakteryzować rodzaje dokumentacji technicznej maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(17)3. posłużyć się dokumentacją techniczną maszyn i urządzeń; Zasady rzutowania aksonometrycznego i prostokątnego. Zasady tworzenia widoków w rzutach prostokątnych, dobór układu rzutów. Rodzaje rysunku technicznego (schematy, wykresy, rysunki konstrukcyjne wykonawcze, rysunki podzespołów i zespołów). Wymiarowanie (wymiarowanie od baz wymiarowych itp.). Rodzaje przekrojów i ich oznaczanie na rysunku. Normy obowiązujące dla rysunków technicznych. Tolerancje i pasowania. Dokumentacja techniczna maszyn i urządzeń. rogramy komputerowe do wykonywania rysunków. KZ(M.a)(17)4. przestrzegać normy dotyczące rysunku technicznego, części maszyn, materiałów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych; KZ(M.a)(18)1. scharakteryzować programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań; KZ(M.a)(18)2. zastosować programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań. lanowane zadania (ćwiczenia) Szkicowanie i wymiarowanie bryły złożonej w rzucie aksonometrycznym na podstawie modelu. Na podstawie otrzymanego modelu uczniowie wykonają szkic bryły w rzucie aksonometrycznym w układzie na trzy rzutnie i wymiarują go zgodnie z zasadami rysunku rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16

18 technicznego. Wykonaną pracę należy porównać z otrzymanym wzorcem i dokonać samooceny prawidłowości wykonania zadania.. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni rysunku technicznego, oraz pracowni komputerowej wyposażonej w rzutniki multimedialny, rzutniki pisma. W pracowni rysunku technicznego powinny znajdować się: przybory kreślarskie, modele rzutni, figur i brył, modele części maszyn i połączeń części, modele mechanizmów, przyrządy \pomiarowe, dokumentacja techniczna i konstrukcyjna, katalogi części maszyn, tabele tolerancji, olskie Normy z zakresu rysunku technicznego. racownia komputerowa z dostępem do internetu i oprogramowaniem (np. typu AD) do wykonywania rysunków technicznych maszynowych, powinna zapewniać dostęp do drukarki sieciowej i indywidualną pracę uczniów. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. zasopisma branżowe, katalogi, filmy i prezentacje multimedialne z zakresu rysunku technicznego. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien zwrócić uwagę na kształtowanie umiejętności posługiwania szkicami i rysunkami technicznymi do identyfikacji części maszyn konstrukcji mechanicznych. Dominującymi metodami kształcenia powinny być ćwiczenia i projektowanie (modelowanie). Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie oraz grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się ocenę rysunków technicznych i projektów wykonanych przez uczniów. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia odstawy materiałoznawstwa Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania KZ(M.a)(5)1. sklasyfikować rodzaje połączeń; KZ(M.a)(5)2. scharakteryzować rodzaje połączeń; KZ(M.a)(5)3. rozróżnić rodzaje połączeń; Klasyfikacja materiałów konstrukcyjnych Stopy żelaza z węglem. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17

19 KZ(M.a)(7)1. rozróżnić materiały konstrukcyjne i eksploatacyjne; Właściwości metali i ich stopów. KZ(M.a)(7)2. scharakteryzować własności i właściwości materiałów Właściwości kompozytów i tworzyw. konstrukcyjnych i eksploatacyjnych; Materiały eksploatacyjne i ich właściwości. KZ(M.a)(7)3. scharakteryzować zastosowanie materiałów konstrukcyjnych Klasyfikacja i charakterystyka części maszyn. i eksploatacyjnych; ołączenia rozłączne i nierozłączne. KZ(M.a)(10)1. rozpoznać rodzaje korozji; Rodzaje korozji. KZ(M.a)(10)2. określać sposoby ochrony przed korozją. Ochrona przed korozją. lanowane zadania (ćwiczenia) Zastosowanie materiałów konstrukcyjnych Na podstawie wskazówek i dostarczonych materiałów, norm oraz programów komputerowych uczeń proponuje przykłady zastosowania materiałów konstrukcyjnych do wykonania elementów maszyn i urządzeń pracujących w zadanych warunkach. Określanie rodzaju korozji oraz podanie sposobu ochrony przed danym typem korozji. Na podstawie wskazówek i dostarczonych materiałów uczeń proponuje metody ochrony części, konstrukcji przed danym rodzajem korozji. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni wyposażonej w stanowiska do prezentacji materiałów konstrukcyjnych, stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu, programy komputerowe wspomagające dobór materiałów konstrukcyjnych pod względem własności mechanicznych, próbki materiałów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych, normy materiałowe, dokumentacja techniczna maszyn i urządzeń, eksponaty połączeń rozłącznych i nierozłącznych. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów, katalogi części i podzespołów mechanicznych, układy demonstracyjne, foliogramy, plansze poglądowe, filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne czasopisma branżowe, katalogi, normy ISO i N Zalecane metody dydaktyczne W dziale odstawy materiałoznawstwa powinny być kształtowane umiejętności analizowania, wyszukiwania, selekcjonowania informacji z zakresu materiałów okrętowych, technologii wytwarzania i konstrukcji kadłuba okrętu. Dominującymi metodami powinny być metoda wykładu z pokazem próbek materiałów i elementów konstrukcyjnych.. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie oraz grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji zastosowania materiałów konstrukcyjnych do wykonania elementów maszyn i urządzeń. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria: poprawność merytoryczną prezentacji ( terminologia okrętowa, czytelność, czas). Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18

20 1.4. Techniki wytwarzania części maszyn i urządzeń Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania KZ(M.a)(8)1. rozróżnić środki transportu wewnętrznego; Maszyny i urządzenia transportowe. Sposoby składowania materiałów. KZ(M.a)(8)2. sklasyfikować środki transportu wewnętrznego; Techniki i metody wytwarzania części KZ(M.a)(8)3. określić zastosowanie środków transportu maszyn i urządzeń. wewnętrznego; Obróbka ręczna. KZ(M.a)(9)1. dobrać sposób transportu w zależności od kształtu, Obróbka maszynowa. gabarytów, ciężaru materiału; Obróbka plastyczna. KZ(M.a)(9)2. dobrać sposób składowania materiałów uwzględniając Obróbka cieplna i cieplno-chemiczna. wymogi warunków składowania wskazanych przez producenta; Specjalne metody wytwarzania części KZ(M.a)(11)1. rozróżnić techniki i metody wytwarzania części maszyn i maszyn i urządzeń. urządzeń; Klasyfikacja i charakterystyka części KZ(M.a)(11)2. scharakteryzować techniki i metody wytwarzania części maszyn i urządzeń. maszyn i urządzeń; Zasady użytkowania maszyn i urządzeń. KZ(M.a)(12)1. rozróżnić maszyny do obróbki ręcznej i maszynowej; Klasyfikacja narzędzi pomiarowych. Zasady doboru i użytkowania narzędzi i KZ(M.a)(12)2. rozróżnić urządzenia do obróbki ręcznej i maszynowej; przyrządów pomiarowych. KZ(M.a)(12)3. rozróżnić narzędzia do obróbki ręcznej i maszynowej; Metody pomiarowe. KZ(M.a)(12)4. scharakteryzować zastosowanie maszyn, urządzeń i Zastosowanie narzędzi pomiarowych. narzędzi do obróbki ręcznej i maszynowej; Tolerancje wykonania. KZ(M.a)(4)1. rozróżnić przeznaczenie części maszyn i urządzeń; Kontrola jakości wykonywanych prac. Dokumentacja techniczna maszyn i KZ(M.a)(4)2. sklasyfikować części maszyn; urządzeń. KZ(M.a)(13)1. sklasyfikować przyrządy pomiarowe stosowane podczas obróbki ręcznej i maszynowej; KZ(M.a)(13)2. określić błędy pomiarowe przy stosowaniu określonej metodzie pomiaru; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19

21 KZ(M.a)(13)3. określić właściwości metrologiczne przyrządów pomiarowych; KZ(M.a)(13)4. dobrać przyrządy pomiarowe do pomiaru i sprawdzania części maszyn w zależności od kształtu oraz dokładności wykonania; KZ(M.a)(14)1. rozróżnić metody pomiaru; KZ(M.a)(14)2. wybrać sposób pomiaru w zależności od rodzaju i wielkości mierzonego przedmiotu; KZ(M.a)(14)3. zinterpretować wyniki pomiarów; D KZ(M.a)(14)4. określać zasady użytkowania i przechowywania przyrządów i narzędzi pomiarowych; KZ(M.a)(15)1. rozróżnić metody kontroli jakości wykonanych prac w operacjach obróbki ręcznej i maszynowej; KZ(M.a)(15)2. dobrać właściwą metodę kontroli jakości w zależności od rodzaju prac poddanych kontroli; KZ(M.a)(16)1. określić budowę maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(16)2. scharakteryzować zasadę działania maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(16)3. skorzystać z dokumentacji techniczno-ruchowej maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(16)4. przestrzegać zasad działania maszyn i urządzeń wskazanych przez producenta. lanowane zadania (ćwiczenia) harakteryzowanie wybranej metody wytwarzania części maszyn. Na podstawie wskazówek i dostarczonych materiałów, norm oraz programów komputerowych uczeń opracuje technologię wykonania odlewu zawieszenia steru okrętowego. oraz wskaże zastosowanie tej metody do produkcji odlewów okrętowych w zadanych warunkach. osługiwanie się dokumentacją techniczną maszyny lub urządzenia. Na podstawie przedstawionej dokumentacji technicznej prasy hydraulicznej uczeń określi jej zastosowanie do formowania kształtów elementów konstrukcyjnych kadłuba okrętu. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20

22 Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni wyposażonej w modele, plansze dydaktyczne. W trakcie realizacji treści kształcenia należy wprowadzać metody problemowe oraz metody podające. Nauczyciel prowadzący zajęcia powinien optymalnie wykorzystywać posiadane środki dydaktyczne, stosując jednocześnie metody aktywizujące uczniów. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Modele części maszyn i urządzeń, narzędzia i przyrządy pomiarowe, plansze i schematy dydaktyczne, filmy dydaktyczne oraz prezentacje multimedialne. Aktualna baza komputerowa literatury do prowadzenia zajęć. Zalecane metody dydaktyczne W dziale Techniki wytwarzania części maszyn i urządzeń powinny być kształtowane umiejętności ucznia będące podstawą do dalszego etapu kształcenia oraz kształtujące jego postawę zawodową. Niezbędne zatem jest, systematyczne ocenianie postępów ucznia, ewentualne korygowanie niewłaściwych działań podejmowanych podczas ćwiczeń. Należy też zwrócić szczególną uwagę na umiejętność korzystania z literatury fachowej i danych zawartych w instrukcjach do ćwiczeń. Wykonywanie ćwiczeń należy poprzedzić szczegółowym instruktażem, a następnie zwracać uwagę na właściwe wykorzystywanie instrukcji ćwiczeniowych. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie oraz grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji technologii wykonania odlewu zawieszenia steru okrętowego. osługiwanie się dokumentacją techniczną prasy hydraulicznej W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria: poprawność merytoryczna wykonania zadania, ćwiczenia, sposób prezentacji ( terminologia okrętowa, czas). Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia; dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21

23 2. Konstrukcja kadłuba okrętu i rysunek okrętowy 2.1. Konstrukcja kadłuba okrętu 2.2. odstawy rysunku okrętowego 2.1. Konstrukcja kadłuba okrętu Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania KZ(M.i)(1)1. scharakteryzować konstrukcję jednostek pływających KZ(M.i)(1)2. scharakteryzować podstawowe elementy konstrukcyjne kadłuba okrętu KZ(M.i)(6)1. zastosować programy komputerowe do konstruowania kadłuba i jego elementów oraz węzłów konstrukcyjnych KZ(M.i)(6)2. zastosować programy komputerowe do obliczeń wytrzymałościowych kadłuba okrętu M.22.1(11)1. scharakteryzować oznaczenia stosowane w dokumentacji technologiczno-traserskiej. M.22.1(11)2. scharakteryzować zasady opisywania elementów w procesie obróbki M.22.1(11)3. scharakteryzować zasady znakowania sekcji na prefabrykacji. M.22.1(11)4. scharakteryzować zasady znakowanie wyrobów na montażu kadłuba i wyposażeniu okrętu. M.22.2(6)1. określić wymagania dotyczące standardu wykonania kadłuba okrętu M.22.2(6)2. określić wymagania dotyczące standardu wyposażania okrętów M.22.2(6)3. określić siły działające na okręt w czasie eksploatacji Konwencje międzynarodowe. iężar okrętu. Wyporność okrętu. Nośność okrętu. Obciążenia działające na kadłub. Komputerowe metody obliczeniowe wytrzymałości kadłuba. Odkształcenia konstrukcji kadłuba Wymagania RS dotyczące wytrzymałości wzdłużnej. Ogólna charakterystyka konstrukcji kadłuba. odział konstrukcyjno-technologiczny. Typy elementów konstrukcyjnych, Układy wiązań kadłuba. ołączenia w konstrukcji kadłuba. Standard wykonania okrętu. Unifikacja w konstrukcji kadłuba. Znakowanie do celów obróbki, prefabrykacji i montażu. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22

24 M.22.3(2)1. określa zasady podziału przestrzennego kadłuba okrętu M.22.3(2)2. scharakteryzować typowe układy wiązań oraz koncepcję konstrukcji poszczególnych rejonów kadłuba okrętu M.22.3(2)3. skorzystać z przepisów towarzystw klasyfikacyjnych dotyczących okrętu lanowane zadania(ćwiczenie) Na podstawie dostarczonego rysunku konstrukcji dna podwójnego oraz katalogu unifikacyjnego uczniowie opracują zestawienie elementów wchodzących w skład konstrukcji dna Zadanie należy wykonać w grupach 3 osobowych. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W dziale Konstrukcja kadłuba okrętu powinny być kształtowane umiejętności ucznia związane z wymaganiami dotyczącymi konstrukcji okrętowych. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie ćwiczeń praktycznych, pokazu konstrukcji okrętowych z komentarzem. Środki dydaktyczne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: sprzęt komputerowy z niezbędnym oprogramowaniem, filmy i prezentacje multimedialne dotyczące konstrukcji występujących w w budownictwie okrętowym. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien zwrócić uwagę na kształtowanie umiejętności rozróżniania elementów konstrukcyjnych, poprawnego posługiwania się terminologią techniczną dla zawodu technik budownictwa okrętowego. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub w grupach maksymalnie 3 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji opracowania zestawienia elementów wchodzących w skład konstrukcji dna podwójnego. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria: poprawność merytoryczna wykonania zadania, ćwiczenia, sposób prezentacji ( terminologia okrętowa, czas). Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23

25 2.2. odstawy rysunku okrętowego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania KZ(M.i)(2)1. scharakteryzować rodzaje rysunków okrętowych Normy i unifikacja w rysunkach okrętowych. KZ(M.i)(2)2. określić normalizację i unifikację w rysunkach okrętowych Konstrukcje geometryczne okrętu. rzekroje na rysunkach okrętowych. KZ(M.i)(2)3. określić kształt kadłuba okrętu w oparciu o linie teoretyczne, wręgi Linie teoretyczne kadłuba okrętu. budowlane, rozwinięcie poszycia Symbolika i oznaczenia na rysunkach KZ(M.i)(2)4. sporządzać rysunki okrętowe z zastosowaniem techniki kadłubowych i wyposażeniowych. komputerowej Kierunki położenia elementów KZ(M.i)(2)5. określić symbolikę i oznaczenia graficzne w rysunkach w kadłubie okrętu. Dokumentacja konstrukcyjna kadłuba, zbrojenia KZ(M.i)(2)6. scharakteryzować rysunki konstrukcji kadłuba okrętu i wyposażenia okrętu. Techniki komputerowe w rysunku okrętowym. lanowane zadania (ćwiczenia) Na podstawie dostarczonych założeń uczniowie wykonają rysunek linii teoretycznych z zastosowaniem techniki komputerowej. Rysunek powinien zawierać przekrój wzdłużny, poprzeczny oraz wodnicowy. Zadanie należy wykonać w grupach 3 osobowych. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W dziale odstawy rysunku okrętowego powinny być kształtowane umiejętności ucznia związane z wykonywaniem rysunków okrętowych ręcznie oraz z zastosowaniem technik komputerowych. Środki dydaktyczne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować prezentacje multimedialne dotyczące rysunku okrętowego. Komputer z dostępem do Internetu (1 stanowisko dla dwóch uczniów). Urządzenia multimedialne. Oprogramowanie wspomagające projektowanie oraz wytwarzanie. Zestawy ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien zwrócić uwagę na kształtowanie umiejętności wykonywania rysunków konstrukcji okrętowych, poprawnego posługiwania się terminologią techniczną oraz katalogami unifikacyjnymi. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub w grupach maksymalnie 3 osobowych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24

26 ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji wykonanego przez ucznia rysunku linii teoretycznych kadłuba okrętu. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria: poprawność merytoryczna wykonania zadania, sposób prezentacji ( terminologia w rysunku okrętowym, czytelność, czas). Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 25

27 3. Technologia obróbki i prefabrykacji kadłuba okrętu 3.1. Technologia obróbki elementów kadłuba okrętu 3.2. Technologia prefabrykacji sekcji kadłuba okrętu 3.1. Technologia obróbki elementów kadłuba okrętu Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania H(2)1. wymienić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce H(2)2. określić zadania instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce H(2)3. określić uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce H(4)1. określić zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka związane z wykonywaniem zadań zawodowych H(4)2. określić zagrożenia dla mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych H(4)3. zapobiegać zagrożeniom dla zdrowia i życia człowieka związanym z wykonywaniem zadań zawodowych H(4)4. zapobiegać zagrożeniom dla mienia i środowiska związanym z wykonywaniem zadań zawodowych H(4)1. określić zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka związane z wykonywaniem zadań zawodowych H(5)1. rozpoznać źródła i czynniki szkodliwe występujące w środowisku pracy H(5)2. scharakteryzować zagrożenia związane z występowaniem szkodliwych czynników w środowisku pracy H(5)3. zapobiegać zagrożeniom wynikającym z wykonywania zadań zawodowych rzepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska, ochrony rzeciwpożarowej. harakterystyka okrętowego asortymentu wyrobów walcowanych, oznaczenia i zastosowanie. Wymagania towarzystw klasyfikacyjnych w zakresie materiałów konstrukcyjnych do budowy kadłuba okrętu. Zasady fizykalne, zastosowanie, urządzenia i realizacja obróbki wstępnej. Stoczniowe urządzenia do cięcia. Techniki i urządzenia do gięcia blach i profili. Wzorcowe procesy technologiczne prefabrykacji wstępnej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 26

28 H(6)1. wskazać skutki oddziaływania czynników szkodliwych na organizm człowieka H(6)2. scharakteryzować skutki oddziaływania czynników szkodliwych na organizm człowieka KZ(M.i)(4)1. scharakteryzować urządzenia do cięcia mechanicznego i gazowego KZ(M.i)(4)2. scharakteryzować urządzenia do spawania ręcznego i automatycznego KZ(M.i)(4)3. zastosować urządzenia do wykonywania i spawania elementów konstrukcyjnych KS(1)1. stosować zasady kultury osobistej KS(1)2. stosować zasady etyki zawodowej KS(2)1. zaproponować sposoby rozwiązywania problemów KS(2)2. dążyć wytrwale do celu KS(2)3. zrealizować działania zgodnie z własnymi pomysłami KS(2)4. zainicjować zmiany mające pozytywny wpływ na środowisko pracy KS(6)1. przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego KS(6)2. wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych KS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne KS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu KS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko KS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole M.22.1(1)1. obsługiwać urządzenia ciągu obróbki wstępnej blach M.22.1(1)2. obsługiwać urządzenia ciągu obróbki wstępnej profili M.22.1(2)1. określić na podstawie rysunku kadłubowego, z jakich blach i profili hutniczych wykonane są poszczególne elementy kadłuba okrętu rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 27

29 M.22.1(2)2. nazwać rodzaje profili hutniczych stosowanych do wykonania kadłuba okrętu M.22.1(2)3. scharakteryzować wymiary blach i profili hutniczych M.22.1(3)1. scharakteryzować gatunki stali okrętowych M.22.1(3)2. określić oznaczenia stali kadłubowych w dokumentacji M.22.1(3)3. określić własności oraz metody przeprowadzania prób wytrzymałościowych stali okrętowych M.22.1(13)1. określić zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka związane z wykonywaniem obróbki wstępnej M.22.1(13)2. rozpoznać źródła i czynniki szkodliwe występujące podczas obróbki wstępnej blach i profili hutniczych M.22.1(13)3. scharakteryzować zagrożenia związane z występowaniem szkodliwych czynników podczas obróbki wstępnej blach i profili hutniczych KZ(M.i)(3)1. scharakteryzować narzędzia, przyrządy i urządzenia stosowane do obróbki elementów konstrukcyjnych kadłuba okrętu KZ(M.i)(3)2. scharakteryzować narzędzia, przyrządy i urządzenia stosowane do prefabrykacji wstępnej M.22.2(1)1. określić parametry cięcia gazowego w zależności od grubości przecinanego elementu M.22.2(1)2. określić parametry spawania w zależności od grubości spawanego elementu i gatunku stali M.22.2(2)1. określić kolejność montażu elementów w węzły prefabrykacji wstępnej M.22.2(2)2. określić kolejność wykonywania spoin sczepnych w węzłach prefabrykacji wstępnej M.22.2(2)3. zastosować oprzyrządowanie do wykonywania węzłów prefabrykacji wstępnej lanowane zadania(ćwiczenie) Na podstawie dostarczonych założeń uczniowie opracują zestawienie urządzeń do wykonania obróbki oraz prefabrykacji wstępnej usztywnienia ramowego pokładu. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 28