UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI

Transkrypt

1 Parlament Europejski Komisja Prawna UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI Przedmiot: Uzasadniona opinia Izby Poselskiej Republiki Czeskiej w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów (COM(2016)0283 C8-0194/ /0148(COD)) Zgodnie z art. 6 Protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności parlamenty narodowe mogą, w terminie ośmiu tygodni od daty przekazania projektu aktu ustawodawczego, przesłać przewodniczącym Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji uzasadnioną opinię zawierającą powody, dla których uznają, że dany projekt nie jest zgodny z zasadą pomocniczości. Izba Poselska Republiki Czeskiej przekazała zawartą w załączniku uzasadnioną opinię w sprawie wyżej wspomnianego wniosku dotyczącego rozporządzenia. W świetle Regulaminu Parlamentu Europejskiego w kwestiach przestrzegania zasady pomocniczości właściwa jest Komisja Prawna. NP\ docx PE v01-00 Zjednoczona w różnorodności

2 ZAŁĄCZNIK Parlament Republiki Czeskiej IZBA POSELSKA 2016 r. 7. kadencja 292. UCHWAŁA Komisji Spraw Europejskich z 53. posiedzenia w dniu 1 września 2016 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów (tekst mający znaczenie dla EOG), nr ref. dokumentu 9565/16, COM(2016) 283 final Komisja Spraw Europejskich Izby Poselskiej Parlamentu Republiki Czeskiej, po wysłuchaniu inż. Vladimíra Bártla, MBA, dyrektora wydziału pełniącego obowiązki kierownika Sekcji ds. Przedsiębiorczości, Gospodarki Cyfrowej i Konsumentów w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, a także po wysłuchaniu sprawozdania posła Lubomíra Toufara i po przeprowadzeniu debaty przyjmuje opinię załączoną do niniejszej uchwały. Josef Šenfeld (podpis własnoręczny) weryfikator Lubomír Toufar (podpis własnoręczny) sprawozdawca Igor Jakubčík (podpis własnoręczny) wiceprzewodniczący PE v /11 NP\ docx

3 Załącznik do 292. uchwały Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów COM(2016) 283 final, nr ref. dokumentu Rady 9565/16 Międzyinstytucjonalny numer referencyjny 2016/0148(COD) Podstawa prawna: Art. 318 i 294 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Data przesłania Izbie Poselskiej za pośrednictwem Komisji Spraw Europejskich: 7 czerwca 2016 r. Data rozpatrzenia w Komisji Spraw Europejskich: 28 czerwca 2016 r. (1. tura) Procedura: Zwykła procedura ustawodawcza. Wstępna opinia rządu (zgodnie z art. 109a ust. 1 regulaminu Izby Poselskiej): Z dnia 30 czerwca 2016 r., doręczona Komisji Spraw Europejskich w dniu 20 lipca 2016 r. za pośrednictwem systemu ISAP. Ocena z punktu widzenia zasady pomocniczości: Wniosek nie jest zgodny z zasadą pomocniczości (zob. niżej). Uzasadnienie i przedmiot: Wniosek w sprawie rozporządzenia zastępuje wcześniejsze rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów (zwane dalej rozporządzeniem w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów ) w celu lepszego dostosowania do wyzwań gospodarki cyfrowej i rozwoju handlu transgranicznego. Rozporządzenie w pierwotnym brzmieniu zostało przyjęte w 2004 r., a weszło w życie w 2006 r. Komisja opublikowała wniosek w sprawie rozporządzenia w dniu 25 maja 2016 r. jako element pakietu ustawodawczego mającego pobudzać transgraniczny handel elektroniczny i obejmującego również wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie blokowania geograficznego, wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie transgranicznych usług dostarczania przesyłek oraz wskazówki dotyczące wykonywania i stosowania dyrektywy w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych. W ciągu kolejnych kilku lat Komisja prowadziła ocenę funkcjonowania rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów, skupiając się na kwestii należytego osiągania celów rozporządzenia. W maju 2016 r. opublikowała sprawozdanie dotyczące oceny skuteczności rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie NP\ docx 3/11 PE v01-00

4 ochrony konsumentów 1, przygotowanej na podstawie z art. 21a tegoż rozporządzenia, zgodnie z którym 10 lat po rozpoczęciu stosowania rozporządzenia miała ocenić jego mechanizmy, funkcjonowanie i skuteczność. Ze sprawozdania o funkcjonowaniu rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów wynika, że we wcześniejszych ocenach zewnętrznych i konsultacjach społecznych wskazywano na problemy mające negatywny wpływ na skuteczność rozporządzenia. W praktyce np. nie jest możliwe uzyskanie informacji o prawdziwej tożsamości sprzedawcy lub rzeczywiste uzyskanie pomocy innych organów lub państw trzecich w egzekwowaniu przepisów dotyczących ochrony konsumentów. Wskazywano również na problemy w postaci niedostatecznego przekazywania informacji o rynku, np. nieskutecznego przekazywania ostrzeżeń. Nie mniej istotnym problemem są niedostateczne mechanizmy reagowania na naruszenia przynoszące szkody w kilku państwach jednocześnie, kiedy to poszczególne organy muszą działać niezależnie w niemal identycznych sprawach dotyczących większej liczby państw UE, co powoduje zbędne wydatki. Wymienione problemy wynikają z faktu, że właściwe organy nie mają dostatecznych uprawnień, by szybko i skutecznie współpracować, przede wszystkim w środowisku cyfrowym. W związku z tym Komisja zdecydowała, że zastąpi całe dotychczasowe rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów nową, skonsolidowaną wersją aktu, rozszerzającą zakres jego stosowania i zwiększającą jego skuteczność. Ogólnym celem wniosku w sprawie rozporządzenia jest opracowanie nowoczesnych, efektywnych i skutecznych mechanizmów, zmniejszających szkody ponoszone przez konsumentów wskutek powszechnie występujących transgranicznych naruszeń unijnego prawa ochrony konsumentów. Wniosek w sprawie rozporządzenia ma się przyczynić głównie do szybkiego wykrywania naruszeń prawa ochrony konsumentów i do tego, by w takich samych sprawach organy egzekwowania prawa przyjmowały takie same wnioski. Wniosek w sprawie rozporządzenia zapewni konsumentom większą ochronę przy zakupach transgranicznych, zwłaszcza dokonywanych on line. Wniosek w sprawie rozporządzenia ma konkretnie przyczynić się do zapobiegania sytuacjom, w których konsument w czasie zakupów transgranicznych (zwłaszcza on line) ponosi szkodę, np. dlatego że towar zamówiony z innego państwa członkowskiego UE w ogóle nie został dostarczony, konsumentowi udzielono fałszywych informacji o warunkach płatności albo płatność za zamówiony towar została pobrana automatycznie, bez zgody konsumenta. Treść i skutki: Wniosek w sprawie rozporządzenia zastępuje dotychczasowe brzmienie rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów. Celem wniosku jest stworzenie skutecznego i efektywnego mechanizmu wymiany informacji między właściwymi organami krajowymi, a w razie konieczności umożliwienie przyjęcia środków służących egzekwowaniu prawa ochrony konsumentów w sprawach transgranicznych. W przeciwieństwie do dotychczasowego brzmienia rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów ma być wyjaśniony zakres aktu, by miał on zastosowanie również do powszechnie występujących naruszeń prawa ochrony konsumentów, dokonywanych w większej liczbie państw członkowskich UE. Mają być również dokładniej określone minimalne uprawnienia właściwych organów 1 Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady: Ocena skuteczności rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów ( rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów ), COM(2016) 284 final. PE v /11 NP\ docx

5 krajowych, aby mogły one domagać się przekazania informacji i miały dostęp do niezbędnych dowodów. Wskazanie właściwych organów krajowych oraz innych podmiotów do celów współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów, pozostanie w gestii państw członkowskich. Zadaniem państw członkowskich będzie zapewnienie wystarczających zasobów ludzkich i innych zasobów organom właściwym do celów współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów, by mogły one skutecznie wykonywać obowiązki wynikające z wniosku w sprawie rozporządzenia. Wniosek składa się z 8 rozdziałów zawierających 53 artykułów oraz z jednego załącznika. Zakres i definicje (przepisy wstępne art. 1 4) W przepisach wstępnych wniosku w sprawie rozporządzenia określono jego zakres, który w porównaniu z obecnym rozporządzeniem w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów rozszerzono na powszechnie występujące naruszenia przepisów w sprawie ochrony konsumentów oraz na zaniechane naruszenia przepisów. Przez zaniechane naruszenia przepisów należy rozumieć krótkotrwałe naruszenia, których zaniechano, zanim można było zastosować sankcje, jednak mogą również w późniejszym czasie przynosić szkodę konsumentom (np. krótkotrwałe kampanie reklamowe). W związku z rozszerzeniem zakresu rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów uaktualniono również definicje niektórych terminów. Właściwe organy i ich uprawnienia (art. 5 10) W tej części wniosku w sprawie rozporządzenia określono tryb powoływania właściwych organów i jednolitych urzędów łącznikowych. Wyjaśniono tu również zadania jednolitych urzędów łącznikowych. We wniosku w sprawie rozporządzenia nie zobowiązano państw członkowskich do przyznania właściwym organom uprawnień do nakładania sankcji karnych. Zgodnie z wnioskiem w sprawie rozporządzenia właściwe organy mają mieć uprawnienia wyłącznie do nakładania sankcji cywilnoprawnych. Z tego powodu w tym rozdziale wniosku w sprawie rozporządzenia wymaga się od państw członkowskich, by w razie potrzeby zapewniły właściwym organom wystarczające wsparcie ze strony organów uprawnionych do przyjmowania środków karnych. We wniosku w sprawie rozporządzenia określono jednocześnie pewne minimalne uprawnienia, które państwa członkowskie powinny przyznać właściwym organom, by mogły one skutecznie współpracować i egzekwować prawo ochrony konsumenta ponad granicami. W porównaniu z art. 4 ust. 6 rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów w dotychczasowym brzmieniu ten zestaw minimalnych uprawnień rozszerzono np. o uprawnienie do dokonywania zakupów testowych oraz przeprowadzania badań metodą tajemniczy klient, przyjmowania środków tymczasowych, blokowania stron internetowych oraz nakładania sankcji i zapewniania odszkodowania dla konsumentów w kontekście transgranicznym. Z kolei niektóre dotychczasowe uprawnienia zostały doprecyzowane, aby zapewnić ich jednolite stosowanie w UE; dotyczy to np. uprawnienia do zwrócenia się o przekazanie informacji i dokumentów lub uprawnienia do przeprowadzania kontroli na miejscu. Wniosek w sprawie rozporządzenia umożliwia państwom członkowskim ustalenie, że minimalne uprawnienia będą wykonywane za pośrednictwem sądów. Mechanizm wzajemnej pomocy (art ) Wniosek w sprawie rozporządzenia określa mechanizm wzajemnej pomocy, obejmujący dwa instrumenty: NP\ docx 5/11 PE v01-00

6 (i) wnioski o udzielenie informacji, które pozwolą właściwym organom pozyskiwać informacje i dowody ponad granicami; (ii) wnioski o przyjęcie środków służących egzekwowaniu prawa. Mechanizm wzajemnej pomocy będzie służył egzekwowaniu przepisów UE w dziedzinie ochrony konsumentów w przypadkach transgranicznych (np. w razie wyrządzenia szkody konsumentowi z jednego państwa członkowskiego przez sprzedawcę z siedzibą w innym państwie członkowskim). Wniosek w sprawie rozporządzenia stanowi również, w jakich sytuacjach właściwy organ może odrzucić wniosek o udzielenie informacji lub o przyjęcie środków służących egzekwowaniu prawa. W takich przypadkach właściwy organ poinformuje organ wnioskujący oraz Komisję o przyczynach odrzucenia wniosku. W razie braku porozumienia między organem wnioskującym a organem, do którego wniosek jest skierowany, Komisja może wydać opinię w danej sprawie na prośbę organu wnioskującego lub z własnej inicjatywy. Komisja ma dostęp do wniosków składanych na podstawie mechanizmu wzajemnej pomocy. Zadaniem Komisji jest m.in. monitorowanie funkcjonowania mechanizmu wzajemnej pomocy i przestrzegania przez właściwe organy ustalonych procedur i terminów. Skoordynowany mechanizm nadzoru, prowadzenia dochodzeń i egzekwowania przepisów w przypadku powszechnie występujących naruszeń przepisów dotyczących ochrony konsumentów (art ) Wniosek w sprawie rozporządzenia zawiera również przepisy ustanawiające narzędzia prowadzenia dochodzeń i egzekwowania prawa w przypadku powszechnie występujących naruszeń przepisów dotyczących ochrony konsumentów. Obejmują one tzw. skoordynowane działania, wspólne zwalczanie powszechnie występujących naruszeń w wymiarze unijnym oraz skoordynowane dochodzenia na rynkach konsumenckich. Skoordynowane działania Wniosek w sprawie rozporządzenia pozwala właściwym organom egzekwowania prawa na włączenie się w skoordynowane dochodzenia i działania służące egzekwowaniu prawa. Właściwe organy mogą również zająć wspólne stanowisko w danej sprawie lub upoważnić jeden organ do podejmowania środków służących egzekwowaniu prawa również w imieniu konsumentów w innych państwach członkowskich dotkniętych danym naruszeniem. Wspólne zwalczanie powszechnie występujących naruszeń przepisów dotyczących ochrony konsumentów Wspólne zwalczanie powszechnie występujących naruszeń przepisów to narzędzie do stosowania w sytuacji, gdy naruszenia przepisów o ochronie konsumentów mają wymiar unijny. Wniosek w sprawie rozporządzenia określa kryteria pozwalające ustalić, kiedy naruszenie prawa ochrony konsumentów przyjmuje tak poważne rozmiary. Kryteria te obejmują liczbę państw, w których dochodzi do naruszeń prawa ochrony konsumentów, a także liczbę mieszkańców, których dotyka dane naruszenie. Aby dane naruszenie prawa ochrony konsumentów można było uznać za powszechnie występujące i mające wymiar unijny, muszą być spełnione oba kryteria. Ocena, czy dane naruszenie prawa ochrony konsumentów ma wymiar unijny, należy do Komisji, która inicjuje wspólne działania, jeżeli uzna, że doszło właśnie do takiego PE v /11 NP\ docx

7 naruszenia prawa ochrony konsumentów. W takim przypadku Komisja koordynuje również dochodzenia i inne środki przyjęte przez państwa członkowskie w celu położenia kresu naruszeniu. Skoordynowane dochodzenia na rynkach konsumenckich Wniosek w sprawie rozporządzenia umożliwia przeprowadzenie skoordynowanego dochodzenia na rynkach konsumenckich (tzw. sweep), jeżeli tendencje panujące na rynku, skargi konsumentów lub inne wskaźniki sugerują, że może dochodzić do powszechnie występujących naruszeń prawa ochrony konsumentów. Koordynatorem takiego dochodzenia jest Komisja. Wniosek w sprawie rozporządzenia zawiera również wspólne przepisy dotyczące skoordynowanych i wspólnych działań (prawo do obrony, rola koordynatora, zasady wyboru języka itd.) Mechanizm nadzoru współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów (art ) Wniosek w sprawie rozporządzenia przewiduje wprowadzenie mechanizmu nadzoru nad współpracą w dziedzinie ochrony konsumentów, aby państwa członkowskie mogły wymieniać się informacjami o stwierdzonych lub podejrzewanych naruszeniach. We wniosku w sprawie rozporządzenia wprowadzono także tzw. ostrzeżenie, polegające na tym, że jeżeli na terytorium jednego z państw członkowskich dochodzi do naruszeń prawa ochrony konsumentów, a naruszenia te mogą mieć negatywny wpływ na interesy konsumentów w innych państwach członkowskich, właściwy organ niezwłocznie informuje o tym Komisję i pozostałe właściwe organy, korzystając ze standardowego formularza i bazy danych. Do mechanizmu ostrzeżenia mogą się przyłączyć również inne podmioty wskazane przez państwa członkowskie, np. organizacje konsumentów czy stowarzyszenia branżowe. Podmioty te są jednak uprawnione wyłącznie do publikowania ostrzeżeń do celów informacyjnych, natomiast ze względu na ochronę tajemnicy zawodowej nie mają dostępu do informacji i ostrzeżeń wymienianych między właściwymi organami. Inne działania ogólnounijne (art ) Wniosek w sprawie rozporządzenia reguluje również inne działania związane z egzekwowaniem przepisów UE w dziedzinie ochrony konsumentów, np. wzajemną wymianę urzędników, wymianę informacji o polityce konsumenckiej czy współpracę międzynarodową z państwami trzecimi. Tajemnica zawodowa i handlowa oraz inne uregulowania (art ) W tej części wniosku w sprawie rozporządzenia określono zasady i ograniczenia dotyczące wykorzystania dowodów, dokumentów, informacji, wyjaśnień i ustaleń z dochodzeń prowadzonych przez właściwy organ. Zapisano tu również, że państwa członkowskie nie mogą wymagać od państwa członkowskiego organu wnioskującego zwrotu kosztów poniesionych w związku z wzajemną pomocą, z wyjątkiem strat poniesionych w wyniku zastosowania środków, które sąd uzna później za nieważne i nieuzasadnione, o ile dotyczą one istoty danego naruszenia. Wniosek w sprawie rozporządzenia zawiera również przepisy dotyczące bazy danych i systemu wymiany informacji o naruszeniach. Tę elektroniczną bazę danych ma prowadzić Komisja, która będzie w niej zapisywać i przetwarzać informacje o naruszeniach i potencjalnych naruszeniach prawa ochrony konsumentów, o wnioskach o wzajemną pomoc itp. Dostęp do bazy danych będą mieć wyłącznie właściwe organy i NP\ docx 7/11 PE v01-00

8 Komisja. We wniosku w sprawie rozporządzenia wymaga się od państw członkowskich, by co dwa lata przekazywały Komisji dwuletni plan egzekwowania prawa, korzystając ze standardowego formularza internetowego. Obowiązek ten zastępuje wymóg przedkładania co dwa lata sprawozdań zgodnie z rozporządzeniem w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów w obecnym brzmieniu. Plan egzekwowania prawa powinien obejmować dane ujęte we wniosku w sprawie rozporządzenia, istotne z punktu widzenia interesów konsumentów, np. informacje o tendencjach na rynku. Plan ten powinien również zapewnić możliwość określenia priorytetów i wydajniejsze wykorzystywanie zasobów do zwalczania naruszeń prawa na jednolitym rynku UE, gdyż państwa członkowskie mają obowiązek ująć w planie również przegląd dostępnych zasobów i zasobów zapewnionych na egzekwowanie prawa ochrony konsumentów w poprzednim dwuletnim okresie, a także oświadczenie o zasobach zapewnionych na wykonywanie rozporządzenia w kolejnym okresie. Przepisy końcowe (art ) Według wniosku w sprawie rozporządzenia państwa członkowskie mają obowiązek niezwłocznie przekazywać Komisji teksty wszelkich przyjętych aktów prawa krajowego lub umów dotyczących spraw objętych rozporządzeniem. Załącznik do wniosku w sprawie rozporządzenia We wniosku w sprawie rozporządzenia zaktualizowano załącznik do rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów, zawierający spis przepisów, z którymi wiąże się wniosek w sprawie rozporządzenia. Celem aktualizacji jest rozszerzenie zakresu stosowania rozporządzenia na przepisy UE dotyczące ochrony konsumentów, których obecnie rozporządzenie nie obejmuje. Proponuje się, by w załączniku do rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów ująć np. dyrektywę w sprawie kredytów hipotecznych, dyrektywę w sprawie rachunków płatniczych, rozporządzenie dotyczące praw pasażerów w ruchu kolejowym, rozporządzenie w sprawie praw osób niepełnosprawnych oraz osób o ograniczonej sprawności ruchowej podróżujących drogą lotniczą, dotyczące cen przepisy rozporządzenia w sprawie przewozów lotniczych oraz art. 20 dyrektywy usługowej. Z załącznika do wniosku w sprawie rozporządzenia mają być natomiast usunięte przepisy, które już nie obowiązują. Opinia rządu Republiki Czeskiej: Rząd Republiki Czeskiej uważa wniosek w sprawie rozporządzenia za korzystny w tym znaczeniu, że stanowi on aktualizację dotychczasowych regulacji, co powinno przynieść aktywniejsze i dokładniejsze egzekwowanie przepisów dotyczących ochrony konsumentów. Rząd Republiki Czeskiej ocenia przy tym pozytywnie ujęcie w prawie niektórych instytucji już wykorzystywanych w praktyce, ale niemających odpowiedniej podstawy prawnej, co może prowadzić do niepewności prawa (np. dochodzenia sweep). Rząd Republiki Czeskiej ma jednak zastrzeżenia do trzech nowych zasad, jakie ma wprowadzać wniosek w sprawie rozporządzenia. Za sporny uważa zwłaszcza zakres minimalnych uprawnień, jakie należy obowiązkowo przyznać właściwym organom, oraz szczegółowość uregulowań dotyczących tych uprawnień. Konkretnie rząd Republiki Czeskiej wyraził obawę, że tak określone minimalne uprawnienia mogą naruszać zasady kar administracyjnych, mechanizmów kontrolnych i postępowania karnego. Rząd Republiki Czeskiej nie zgadza się na minimalne uprawnienia właściwych organów w PE v /11 NP\ docx

9 obecnie proponowanej wersji. Rząd Republiki Czeskiej wyraził również zaniepokojenie, jeśli chodzi o zakres uprawnień Komisji do przyjmowania aktów wykonawczych, w których Komisja może bardziej szczegółowo uregulować poszczególne mechanizmy współpracy (przede wszystkim mechanizm wzajemnej pomocy, skoordynowany nadzór, mechanizmy egzekwowania prawa w razie powszechnie występujących naruszeń prawa ochrony konsumentów, mechanizm nadzoru nad współpracą w dziedzinie ochrony konsumentów). Rząd Republiki Czeskiej ma również wątpliwości co do zawartych we wniosku w sprawie rozporządzenia przepisów mających negatywny wpływ na obciążenia administracyjne spoczywające na organach nadzoru (opracowywanie krajowych planów egzekwowania prawa i określanie priorytetów). Opinia rządu Republiki Czeskiej zawiera również uwagi do poszczególnych rozdziałów wniosku w sprawie rozporządzenia. Wpływ na budżet państwa i porządek prawny Republiki Czeskiej: Wpływ na budżet państwa będzie wynikał z konieczności zwiększenia zasobów ludzkich i środków finansowych dla właściwych organów nadzoru. Wpływ na porządek prawny polega na konieczności wprowadzenia zmian w przepisach dotyczących 17 organów administracji i ich uprawnień w dziedzinie współpracy transgranicznej. Prawdopodobnie niezbędna będzie również zmiana odpowiednich przepisów prawa procesowego. Zakładany harmonogram negocjacji w organach UE: W Radzie rozpoczęto rozpatrywanie wniosku w sprawie rozporządzenia w Grupie Roboczej ds. Ochrony Konsumenta i Informacji. W dniu 9 czerwca 2016 r. przekazano wniosek w sprawie rozporządzenia Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (IMCO) Parlamentu Europejskiego. Dalszy harmonogram rozpatrywania wniosku w sprawie rozporządzenia przez instytucje UE nie jest jeszcze znany. Wnioski: Komisja Spraw Europejskich: 1. odnotowuje wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów, COM(2016) 283 final, nr ref. dokumentu Rady 9565/16; 2. ogólnie z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji mającą na celu poprawę skuteczności współpracy i koordynacji w dziedzinie egzekwowania przepisów UE dotyczących ochrony konsumentów; 3. nie kwestionuje potrzeby przeprowadzenia przeglądu rozporządzenia w dotychczasowym brzmieniu ze względu na rozwój rynku cyfrowego i handlu transgranicznego; 4. zdaje sobie sprawę, że w przypadku transgranicznych naruszeń prawa ochrony konsumentów państwa członkowskie UE nie mogą same osiągnąć celu, jakim jest skuteczne egzekwowanie przepisów UE dotyczących ochrony konsumentów; 5. jest świadom, że różne krajowe uregulowania ochrony konsumentów, podobnie jak granice jurysdykcji, mogą szkodzić skuteczności egzekwowania prawa ochrony konsumentów w przypadkach transgranicznych; 6. uważa jednak, że wniosek w sprawie rozporządzenia w niektórych aspektach NP\ docx 9/11 PE v01-00

10 wykracza poza ramy niezbędne do osiągnięcia zakładanych celów, przez co stanowi ingerencję w kompetencje państw członkowskich UE; 7. w związku z tym zgodnie z art. 6 Protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności załączonego do Traktatów przyjmuje uzasadnioną opinię dotyczącą wniosku w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów, głównie z następujących przyczyn: (i) przyznawanie właściwym organom minimalnych uprawnień w zakresie określonym we wniosku w sprawie rozporządzenia wykracza poza właściwości powierzone UE w dziedzinie współpracy administracyjnej, w której UE ma tylko wspierać, koordynować i uzupełniać działania państw członkowskich; (ii) przy ustalaniu obowiązkowych minimalnych uprawnień właściwych organów nie uwzględniono dostatecznie tradycji prawnych państw członkowskich oraz kwestii jednolitości i spójności ich porządku prawnego, gdyż w wyniku przyjęcia takich rozwiązań właściwe organy mogą otrzymać inne uprawnienia w sprawach naruszeń prawa ochrony konsumentów na szczeblu krajowym, a inne w przypadkach transgranicznych; (iii) wprowadzenie (w art. 4 wniosku w sprawie rozporządzenia) ograniczonego pięcioletniego okresu, w czasie którego można nakładać sankcje za zaniechane naruszenia, wykracza poza ramy regulacji niezbędnych do osiągnięcia zakładanych celów wniosku w sprawie rozporządzenia i oznacza brak poszanowania krajowego porządku prawnego państw członkowskich w odniesieniu do okresu przedawnienia; (iv) przyznane Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów wykonawczych są we wniosku w sprawie rozporządzenia zbyt liczne i rozległe, a ich zakres często obejmuje sprawy, które ze względu na ich wagę powinny być ujęte w treści samego rozporządzenia (np. art. 10, art. 11 ust. 5, art. 12 ust. 5), co ogranicza państwom członkowskim możliwość wpływania na kształt przepisów UE w danych dziedzinach; (v) monitorowanie realizacji krajowych planów egzekwowania prawa w rozumieniu art. 46 wniosku w sprawie rozporządzenia, obejmujące doradztwo i określanie punktów odniesienia w kwestii zasobów niezbędnych do wykonania wniosku w sprawie rozporządzenia, stanowi ingerencję w kompetencje państw członkowskich w dziedzinie egzekwowania prawa, wykraczającą poza to, co niezbędne do osiągnięcia celów wniosku w sprawie rozporządzenia; 8. zobowiązuje przewodniczącego Komisji Spraw Europejskich do przekazania niniejszej uchwały za pośrednictwem przewodniczącego Izby Poselskiej zgodnie z regulaminem Izby Poselskiej rządowi, przewodniczącemu Senatu, przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego, przewodniczącemu Rady i przewodniczącemu Komisji Europejskiej. Josef Šenfeld (podpis własnoręczny) weryfikator Lubomír Toufar (podpis własnoręczny) sprawozdawca PE v /11 NP\ docx

11 Igor Jakubčík (podpis własnoręczny) wiceprzewodniczący NP\ docx 11/11 PE v01-00