Moduł 8. Montaż instalacji elektronicznych

Transkrypt

1 Moduł 8 Montaż instalacji elektronicznych 1. Montaż telewizji dozorowej CCTV 2. Montaż telewizji satelitarnej 3. Montaż sieci komputerowej 4. Montaż elementów automatyki 5. Montaż telewizji kablowej

2 1. Montaż telewizji dozorowej CCTV Rodzaj kamer oraz ich ilość, jaką potrzebujemy dla wystarczającej ochrony domu lub mieszkania monitoringiem przemysłowym zależy od jego wielkości. Ze względu na miejsce umieszczenia (wnętrze, bądź zewnętrzna część domu) i warunków zastosowania, kamery przemysłowe oraz kamery IP posiadają różne obudowy oraz funkcje. Zaskakującym jest jak wiele możliwości mają kamery przemysłowe, nazywane również analogowymi. Są to urządzenia o mniejszych parametrach niż nowoczesne kamery, np. megapikselowe, lecz o wiele atrakcyjniejszej cenie. Jednakże monitoring przemysłowy IP to przyszłość wizyjnych technologii zabezpieczeń i wyznacznik rozwoju tej dziedziny. Kamery mogą działać przez Internet dzięki interfejsowi sieciowemu, a także rejestrować i przesyłać materiał w postaci cyfrowego sygnału multimedialnego. Najczęstszym wyborem są kamery kompaktowe w obudowie typu box/pudełko i kamery kopułowe. Są to urządzenia sprawdzające się w domach, biurach, sklepach, bądź pomieszczeniach użyteczności publicznej. W miejscach narażonych na akty wandalizmu, działania osób niepożądanych (sklepy i biura) należy użyć kamer, które posiadają wytrzymałą na uszkodzenia mechaniczne obudowę, najlepiej z aluminium lotniczego. Nadają się one również do zabezpieczania zewnętrznej strony budynku, ponieważ są także odporne na czynniki natury, tj. wilgoć i zalanie. Monitoring wewnętrzny może być wyposażony w oświetlacz podczerwieni i dualny przetwornik by móc działać także gdy zapadnie zmrok, nawet w kompletnych ciemnościach. Warto wspomnieć, że kamery analogowe lepiej dają sobie radę w nocy i rejestrują lepszej jakości obrazy czarno-białe. Aby monitoring wizyjny dawał wystarczającą ochronę przed włamywaczami musi być kompletny, co znaczy, że należy kamery również umieścić na zewnątrz budynku. Najlepiej w miejscach, w których jest największe prawdopodobieństwo włamania, jak wejście główne i tył posesji. Daje on możliwość kontroli osób odwiedzających, czekających przed bramą. Jak już wspomniano powyżej do zewnętrznego monitoringu najodpowiedniejsze są kamery wytrzymałe na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, temperaturowych oraz oświetleniowych. Do wybranych kamer należy dobrać kompatybilny rejestrator, odpowiedni do ilości i rodzaju kamer. Rejestrator cyfrowy DVR nadaje się do kamer przemysłowych (analogowych), a rejestrator sieciowy NVR do kamer IP. Zadaniem tego urządzenia jest przede wszystkim zapis i archiwizacja, treści multimedialnej przesłanej do niego przez kamery. Warto pamiętać, że materiał zapisywany jest przyrostowo, należy przez to rozumieć konieczność przewidywania ile treści video znajduje się w pamięci. Należy wybrać pojemność i funkcjonalność rejestratora w domu nie będzie potrzeby wcześniejszego powrotu do domu o kilkadziesiąt dni po to by archiwizować i nadpisywać materiał natomiast w biurach lub sklepach może się okazać, że taka polityka archiwizacji i nadpisywania materiału jest wręcz obowiązkowa. Dodatkowo DVR zapewnia zarządzanie parametrami rejestrowanego materiału, a także parametrami kamer przemysłowych głównie tyczy się to rejestratorów cyfrowych DVR, w których kamery nie posiadają oddzielnego interfejsu do zdalnego zarządzania. Poprawne ustawienie kamer CCTV to jedna z najważniejszych rzeczy podczas montażu monitoringu. Poprawny wybór miejsca, w którym montujemy kamerę oraz poprawny kierunek kamery sprawia, że system kamer CCTV staje się efektywny. 2

3 Rys. 8.1 Ustawienie kamer zestawu z 16 kamerami (w tym przypadku 8 wewnętrzne i 8 zewnętrzne) Źródło: Rys. 8.2 Ustawienie kamer zestawu z 8 kamerami (w tym przypadku 5 wewnętrzne i 3 zewnętrzne) Źródło: 3

4 Rys. 8.3 Ustawienie kamer zestawu z 4 kamerami (w tym przypadku 2 wewnętrzne i 2 zewnętrzne) Źródło: Rys. 8.4 Schemat podłączenia kamer przewodowych wewnętrznych i zewnętrznych monitoringu CCTV Źródło: 4

5 Rys. 8.5 Schemat podłączenia kamer bezprzewodowych (IP) wewnętrznych i zewnętrznych monitoringu CCTV Źródło: 2. Montaż telewizji satelitarnej Przystępując do montażu telewizji satelitarnej należy wziąć pod uwagę nie tylko swoje obecne potrzeby, ale też to, w jaki sposób mogą one się zmieniać nawet w przeciągu 10 lat. Poszczególne elementy instalacji, jeśli będą dobrej jakości, przetrwają spokojnie dekadę i więcej, więc szkoda byłoby je wymieniać po dwóch latach wyłącznie dlatego, że w sypialni pojawił się nowy telewizor i nie ma możliwości podłączenia go do istniejącej instalacji. Należy więc się zastanowić: 1. Ile odbiorników ma być podłączonych do instalacji? 2. Z ilu satelitów chcemy odbierać sygnał? 5

6 3. Czy instalacja ma obsługiwać wyłącznie sygnał satelitarny, czy chcesz odbierać również sygnał TV naziemnej? Żeby z jednej anteny niezależnie odbierać sygnał w więcej niż jednym odbiorniku, potrzebne będą konwertery o większej ilości wyjść, natomiast do odbioru sygnału np. z satelity Hotbird i Astra równocześnie, teoretycznie można zamontować dwie osobne czasze potocznie zwane talerzami", ale wystarczy zaopatrzyć się w specjalny konwerter Monoblock lub w czaszę typu multifocus, która umożliwia odbiór kanałów z kilku satelitów. W przypadku, gdy chcemy, by jedna instalacja posłużyła do odbioru sygnału satelitarnego i sygnału cyfrowej telewizji naziemnej, wystarczy zastosować niedrogie urządzenie sumujące sygnał TV oraz SAT (sumator) lub zainwestować w konwerter z wbudowanym już sumatorem sygnału telewizji naziemnej. Dzięki temu możemy odbierać przykładowo wiele niemieckich kanałów z satelity ASTRA oraz polskich kanałów cyfrowej telewizji naziemnej, tym bardziej że DVB-T da przeciętnemu użytkownikowi dostęp do większej ilości kanałów w zdecydowanie lepszej jakości, niż telewizja analogowa. Zanim zabierzemy się za kompletowanie niezbędnych narzędzi i elementów do wykonania instalacji, należy upewnić się, że mamy możliwość zamontowania anteny w miejscu, które zagwarantuje odbiór sygnału bez zakłóceń. Antena nie może być przesłonięta blisko znajdującymi się przeszkodami (w odległości mniejszej niż ok. 10 m) i skierowana odpowiednio do kierunku nadawania sygnału. Należy skompletować potrzebne elementy przed montażem anteny: 1. Antenę o średnicy co najmniej 70 cm (optymalna będzie taka o średnicy 80 cm dzięki której uzyskamy niezakłócony odbiór kanałów w jakości HD). 2. Konwerter może być pojedynczy, jeśli chcesz odbierać sygnał z jednego satelity albo konwerter typu monoblock, jeśli chcesz odbierać sygnał z dwóch satelitów jednocześnie. Konwerter musi też mieć ilość wyjść odpowiednią do ilości odbiorników. 3. Odpowiednią liczbą złączek typu F (nakręcanych lub kompresyjnych, przy tych drugich potrzebna też będzie zaciskarka do złącz kompresyjnych). 4. Uchwyt do anteny z niezbędnymi śrubami i kołkami rozporowymi, jeśli jest przykręcany do ściany, obejmy kominowe z masztem. 5. Odpowiednią ilość kabla koncentrycznego (75 Ohm) o żyle środkowej miedzianej albo stalowej powlekanej miedzią, z płaszczem (izolacją) dostosowanym do użycia na zewnątrz (odpornego na czynniki atmosferyczne). O jakości kabla decyduje przede wszystkim materiał miedź zdecydowanie lepiej przewodzi sygnał. Drugim ważnym czynnikiem jest gęstość oplotu kabla im więcej splecionych stalowych lub miedzianych włosów, tym lepiej. W przypadku mniejszych instalacji gdzie odległości między anteną a odbiornikiem nie są zbyt wielkie (5-15 m), jakość kabla nie będzie miała kolosalnego znaczenia, jednak, jeśli chcemy go prowadzić przez ponad 50 m, warto zainwestować w lepszy, choć droższy. Istotna też jest izolacja kabla, szczególnie na tym odcinku instalacji, który znajduje się na zewnątrz. 6. Potrzebną liczbę tunerów. Na rynku dostępne są rozwiązania różnorodne pod kątem funkcjonalności i ceny. Tunery SD lub HD, a jeśli lubisz archiwizować filmy i programy, możesz wybrać co najmniej jeden tuner typu TWIN" (z dwoma głowicami), który umożliwi nagrywanie w tle na zupełnie innym programie niż aktualnie oglądany. 7. Gniazdko TV/SAT, jeśli chcesz ukryć przewód w ścianie, czy pod listwą. Jest to na pewno rozwiązanie bardziej estetyczne, jeśli masz pewność, że nie będziesz chciał przestawiać odbiornika w różne miejsca pokoju wówczas może okazać się mniej 6

7 praktyczne. Z tej przyczyny na etapie budowy/modernizacji pomieszczeń warto zaprojektować instalację zawierającą kilka gniazd. Narzędzia: wiertarka (z udarem jeśli uchwyt ma być montowany do elewacji) i wiertła oraz kołki rozporowe narzędzie do ściągania izolacji obcinacz do kabli wskaźnik/miernik sygnału do ustawienia anteny zaciskarka do złącz śruby i klucze potrzebne do zamontowania anteny na uchwycie Należy zacząć od czynności o znaczeniu strategicznym, czyli montażu anteny. Pracę rozpoczynamy od określenia jej położenia względem satelity, aby mieć pewność, że w wybranym miejscu ustawisz ją pod odpowiednim kątem. Należy zacząć od przyjrzenia się, w jakim kierunku mają zamontowane anteny sąsiedzi. Do wyznaczenia kierunku ustawienia służą też trzy kąty: elewacji, konwertera i azymutu, które pomogą złapać sygnał, który później dostroisz przy użyciu miernika sygnału w odbiorniku. Pomocna w ustawieniu znajduje się w tylnej części talerza", a w ustaleniu odpowiedniego kąta pomocne mogą się okazać kalkulatory, które znajdziesz w Internecie po wpisaniu w wyszukiwarkę hasła kalkulator azymutu i elewacji". Do kalkulatora wpisuje się współrzędne własnej lokalizacji, a on przeliczy, pod jakim kątem ustawić osprzęt, aby odbierać sygnał z wybranego satelity. Łatwiejszym sposobem, ale wiążącym się z dodatkowym wydatkiem, jest wskaźnik/miernik sygnału. Najprostszy można kupić już za 25 zł, a profesjonalny, który nie tylko wykryje sygnał, określi, z którego satelity i pozwoli precyzyjnie ustawić antenę, to już wydatek rzędu od kilkuset złotych do ponad zł. Antena musi zostać w sposób stabilny zainstalowana na południowej lub południowo-zachodniej ścianie budynku, w miejscu, w którym nie jest zasłonięta np. przez znajdujący się blisko inny budynek albo drzewo. Należy wybrać sposób mocowania anteny: na uchwyt przykręcany do elewacji budynku lub zaczepiany do balustrady balkonu albo na maszt na dachu. W sprzedaży dostępne są również specjalne obejmy, które bez potrzeby wiercenia, mocuje się na kominie i w których umieszcza się maszt antenowy. Należy upewnić się również, że wybrane miejsce zagwarantuje stabilność konstrukcji, w przypadku bowiem nawet średnio silnych wiatrów, przesunięcie anteny o kilka milimetrów może spowodować, że obraz zniknie, a w najlepszym przypadku będzie się zatrzymywał, znikał nawet na długie chwile. Do zainstalowanego przy antenie konwertera za pomocą złączek typu F podłączamy kabel koncentryczny. Bardziej solidne łączenie zapewnią złączki kompresyjne, montowane za pomocą zaciskarki. W prostej instalacji wystarczą jednak złączki zwykłe nakręcane na kabel. Zakładamy je następująco: ostrożnie, aby nie uszkodzić znajdującego się pod nią oplotu, zdejmujemy izolację na wysokości 0,5 2 cm. Następnie dokładnie odginamy wszystkie włosy (nici) oplotu, tak aby ani jeden z nich nie stykał się z żyłą środkową. Włosy przyginamy do izolacji za linią cięcia. Na tak przygotowany kabel nakręcamy złączkę, upewniamy się, że jest przykręcona wystarczająco stabilnie, a następnie nakręcamy na wyjście konwertera. Kabel układamy w zależności od możliwości podtynkowo, jeśli instalacja zbiegła się np. z remontem albo w listwach ściennych i przypodłogowych. Najważniejsze, aby układany był prosto, bez załamań i splotów, nie znajdował się odsłonięty w miejscach, gdzie można się o niego potknąć. Kabel z tunerem łączymy w podobny sposób i za pomocą identycznych złączek jak przy konwerterze 7

8 Rys. 8.6 Precyzyjne ustawianie anteny satelitarnej Źródło: Optymalny odbiór telewizji satelitarnej można osiągnąć, gdy antena jest ustawiona bardzo dokładnie. Przy ustawieniu anteny na granicy płaskiej części i stromego zbocza charakterystyki może się zdarzyć, że przy lekkim odchyleniu anteny przez wiatr obraz się pogorszy. Stąd należy zastosować następującą procedurę. Po znalezieniu maksymalnego poziomu sygnału należy antenę odchylać w prawo i w lewo do spadku poziomu sygnału na przykład o 8dB. Obie te pozycje należy zaznaczyć na maszcie antenowym. Optymalną pozycją do najlepszego odbioru jest środek pomiędzy obiema pozycjami określonymi dla poziomu -8dB. Przy takiej metodzie dokładność miernika ma drugorzędne znaczenie. Po małym ćwiczeniu praktyk jest w stanie przeprowadzić stosunkowo szybko takie ustawianie. Na podstawie poziomu może on również określić odbierane satelity. Tak ustawiona antena spowoduje, że instalacja satelitarna w domu będzie działać dobrze niezależnie od wiatru i ruchu libracyjnego satelity. Aby instalacja satelitarna działała niezawodnie przez długi czas, należy zastosować właściwy kabel i dobrze go ułożyć. Kabel koncentryczny może być układany w prawie dowolny sposób w rurach, pod tynkiem, w ziemi, na tynku lub na wolnym powietrzu. Instalacja kabla może być realizowane za pomocą metalowych lub plastykowych opasek zaciskowych, uchwytów plastykowych. Kabel musi być tak ułożony, żeby woda nie mogła w żadnym przypadku wnikać do kabla. Przy otworach w ścianach do wprowadzania kabla należy go tak kształtować, żeby utworzył się tzw. worek wodny w kształcie litery "U", po którym ścieka woda biegnąca po kablu i nie dostaje się przez otwory w ścianach do wnętrza budynku. Z względu na bezpieczeństwo elementów, które są umieszczone we wnętrzu budynków również jest celowe układanie przewodu w formie worka wodnego i przecięcie zewnętrznej powłoki na najniższym punkcie przed wprowadzeniem do urządzenia. Dzięki temu woda, która jednak wniknęła do 8

9 przewodu, będzie w tym miejscu skapywać. W ten sposób zapobiega się możliwości uszkodzenia kolejnych elementów instalacji. W technice odbioru telewizji satelitarnej obecnie spotyka się w zasadzie tylko złącza F 75ohm. Ten system zapewnia dobre parametry ekranowania oraz dopasowania i dlatego jest powszechnie stosowany w domowych instalacjach antenowych. W zasadzie wszystkie urządzenia stosowane w instalacji satelitarnej mają złącza typu F. Wyjścia konwerterów, wejścia tunerów satelitarnych, wejścia i wyjścia multiswitchów (pierwsza p.cz. satelitarna) są obecnie generalnie wykonywane w technice złączy F. Rys. 8.7 Wtyk F wodoszczelny Rys. 8.8 Osłona wodoszczelna złącza F CFS 0-02 AXING SZU AXING Źródło: 3. Montaż sieci komputerowej LAN (Local Area Network) to najpowszechniej spotykany rodzaj sieci, który łączy ze sobą od kilku do kilkuset komputerów. Sieci te zainstalowane są na niewielkim obszarze (np. w jednym budynku). Najbardziej popularną, a co za tym idzie najczęściej stosowaną topologią sieci komputerowej jest topologia gwiazdy. Topologia gwiazdy, charakteryzuje się posiadaniem centralnej jednostki rozdzielającej jaką może być hub, a najczęściej pełnią ją urządzenia takie jak switch czy router, lub odpowiednio skonfigurowany komputer. Każda jednostka podłączona do takiej sieci, jest bezpośrednio podpięta do jednego urządzenia jakim jest koncentrator. Plusem takiej topologii jest to ze siec mimo awarii podrzędnych jednostek nadal działa bez przeszkód, nie licząc oczywiście węzła należącego do uszkodzonej jednostki, z drugiej jednak strony, w razie awarii głównego urządzenia, cala siec przestaje działać. Siec taka jest głównie budowana na skrętce nie-ekranowej, czyli po prostu UTP, dodać należy ze najpopularniejszym teraz jej standardem jest cat5. Jeżeli użyto topologii gwiazdy, to maksymalna odległość (w zależności od rodzaju huba i kart sieciowych) pomiędzy serwerem a stacjami roboczymi wynosi około 100 metrów. Sieć taka nie wymaga stosunkowo wysokich kosztów ani dużego nakładu pracy. Jest ona stosunkowo szybka, lecz podatna na tzw. zatory. W większych korporacjach topologie gwiazdy bardzo często się rozwija do topologii drzewa, gdzie centralny router ma połączenie z przynajmniej dwoma podrzędnymi routerami, te zaś, jeśli istnieje taka potrzeba również maja powiązania z routerami niższego stopnia. Do okablowania używa się skrętki 4-parowej (UTP nieekranowanej, FTP ekranowanej), lub kabla światłowodów dla długich odcinków. Dzięki połączeniu 9

10 komputerów w sieć uzyskasz dodatkowe możliwości, a także sporo oszczędzisz. Podstawowe zalety takiego rozwiązania to: dostęp do Internetu dla wszystkich komputerów za pośrednictwem jednego łącza korzystanie ze wspólnych urządzeń takich jak drukarki, skanery itp. korzystanie ze wspólnego oprogramowania korzystanie ze wspólnej i centralnej bazy danych przesyłanie informacji między komputerami, listów mail lub wymiana plików wzajemne współdzielenie zasobów i wymiana innych danych Zasady montażu Z uwagi na cienką i mało odporną, na uszkodzenia mechaniczne izolację przewodów UTP/FTP nie powinno się ich układać pod tynkiem bez dodatkowej ochrony. Przeważnie stosuje się giętkie rury osłonowe typu "peszel" nawet gdy przewody prowadzone są między ścianami w technologii karton-gips. Przy instalacji natynkowej dodatkową ochronę stanowią listwy elektroinstalacyjne, montowane na ścianach, lub koryta kablowe w przestrzeni pod sufitem podwieszanym. Przewodów logicznych sieci komputerowej nie można łączyć "na skręt" w momencie uszkodzenia należy wymienić cały odcinek pomiędzy poszczególnymi elementami. Rys. 8.9 Montaż sieci komputerowej Źródło: 4. Montaż elementów automatyki Zastosowanie odpowiednich narzędzi przystosowanych do pracy pod napięciem umożliwia wykonywanie przez elektromontera czynności naprawczych, konserwujących i łączeniowych bez wyłączania napięcia w urządzeniach rozdzielczych, liniach kablowych, liniach napowietrznych z przewodami oraz izolowanymi o napięciu do 1000 V. 10

11 Rys Zestaw narzędzi elektryka (elektromontera) Źródło: Wykonywanie prac pod napięciem może być prowadzone tylko i wyłącznie przez wykwalifikowany personel, który posiada odpowiednie uprawnienia, oraz posługuje się narzędziami i sprzętem, który spełnia odpowiednie normy bezpieczeństwa. Bezpośredni wpływ na stan narzędzi i sprzętu do prac pod napięciem ma przestrzeganie przepisów i instrukcji użytkowania danego wyrobu a także warunków przechowywania oraz kontrola stanu technicznego i właściwości dielektrycznych urządzeń i sprzętu aktualnie eksploatowanego. Dlatego też, tak ważnym staje się zapewnienie najwyższej jakości dostarczanych wyrobów. 11

12 Rys Narzędzia w bezpiecznej izolacji Źródło: Do najczęściej stosowanych przez elektromonterów należą wszechstronne w użyciu wkrętaki, szczypce uniwersalne, boczne i płaskie, oraz noże monterskie i nożyce do kabli. Wszystkie te artykuły wykonane są ze stali narzędziowej hartowanej olejowo, oraz izolowane do 1 kv. Kolejną grupę narzędzi pomocnych, a czasami niezastąpionych w pracy elektromonterów tworzą klucze płaskie, kątowe i nasadowe, oraz współpracujące z nimi przedłużki, grzechotki dwukierunkowe oraz klucze dynamometryczne o sile Nm.. Szczypce do zdejmowania izolacji MultiCutter 3 w 1 firmy NWS. Przyrząd ten jest unikalnym, a zarazem bardzo praktycznym połączeniem trzech narzędzi: obcinaczek bocznych, nożyka do zdejmowania izolacji z kabla o dużej średnicy oraz szczypiec do zdejmowania izolacji z kabla o małej średnicy. Dzięki szczypcom MultiCutter istnieje możliwość bardzo szybkiej obróbki kabla wielożyłowego za pomocą tylko jednego przyrządu. W ten sposób unikamy kłopotliwego oraz czasochłonnego dobierania kolejnych narzędzi. Głowica szczypiec MultiCutter wykonana jest z narzędziowej stali chromowo-wanadowej o najwyższych parametrach. Ostrza tnące są dodatkowo indukcyjnie wzmacniane do poziomu 62 HRC. Oferowany typ pokrycia antykorozyjnego to chromowanie. Połączenie szczęk, dzięki niezwykle precyzyjnemu wykonaniu, umożliwia wiele cykli pracy bez widocznych oznak zużycia. Ergonomia trójskładnikowej rękojeści nie ma sobie równych wśród tego rodzaju przyrządów. Szczypce MultiCutter marki NWS są oferowane zarówno w wersji do pracy pod napięciem 1000V jak i bez takiego zabezpieczenia. Jak wszystkie produkty NWS, tak i MultiCutter charakteryzuje się niezwykłą wprost precyzją wykonania, funkcjonalnością, estetyką oraz trwałością. 12

13 Rys Szczypce do zdejmowania izolacji Źródło: Rys Zestaw narzędzi monterskich Źródło: 13

14 Rys Zestaw narzędzi monterskich Źródło: Tabela 8.1. Charakterystyka narzędzi przedstawionych na rys kombinerki, obcinak boczny, szczypce telefoniczne, 190 mm, 160 mm 200 mm nóż do kabli prosty zestaw śrubokrętów 75/2,5 100/4 125/5,5 150/6,5 mm zestaw śrubokrętów, Ph Gr , Nr

15 klucz grzechotkowy 1/2 przedłużka przedłużka zestaw nasadek zestaw nasadek sześciokątnych 1/2 x 125 mm 1/2 x 250 mm 1/2 x mm 1/2 x 5 6 mm klucze jednostronne płaskie mm Źródło: Opracowanie własne. 5. Montaż telewizji kablowej Przystępując do montażu telewizji kablowej należy wziąć pod uwagę trzy podstawowe elementy. Główna stacja czołowa Główna stacja czołowa jest podstawowym elementem nowoczesnej sieci szerokopasmowej. Zgodnie z powyższym, zadaniem głównej stacji czołowej jest zbudowanie podstawowej informacji programowo-usługowej, która następnie rozsyłana jest poprzez sieci szkieletowe do regionalnych stacji czołowych. Regionalna stacja czołowa Zadaniem regionalnej stacji czołowej jest odbiór programów i pakietów danych, odebranych z szerokopasmowej sieci szkieletowej, tworzenie indywidualnego pakietu programów i usług, modulacja sygnału analogowego sygnałem cyfrowym (QAM), a następnie dystrybucja zmodulowanego sygnału do sieci dostępowej HFC. Regionalna stacja czołowa umożliwia uzupełnienie podstawowej oferty programowej o kanały telewizyjne i radiowe odbierane lokalnie, wzbogacając ją i dostosowując do oczekiwań abonentów danej sieci. Na poziomie Regionalnej Stacji Czołowej wprowadzane są również usługi typu NVOD, transmisja danych, a także wideo na życzenie (wyłącznie w przypadku niewielkiej penetracji sieci tą usługą wraz ze wzrostem ilości korzystających z niej abonentów, usługa wideo na życzenie powinna być przeniesiona do koncentratora). Następnie sygnał przechodzi przez koncentrator. 15

16 Magistrala optyczna Magistrale optyczne w telewizji kablowej służą do transmisji sygnałów łączami światłowodowymi na duże odległości. W węźle optycznym sygnał jest zamieniany z optycznego na elektryczny i dalej jest już przekazywany przez kabel koncentryczny, a nie, jak to miało miejsce wcześniej, światłowód. 16

17 Rys Schemat instalacji kablowej 17

18 Bibliografia: 1. Borczyński J., Dumin P., Mliczewski A. (2000). Podzespoły elektroniczne poradnik. Warszawa: WKiŁ. 2. Chwaleba A., Moeschke B., Płoszajski G. (2010). Elektronika. Warszawa: WSiP. 3. Parchański J.: Miernictwo elektroniczne. (200). Warszawa: WSiP. 4. Pióro B., Pióro M. (2005). Podstawy elektroniki. WSiP, Warszawa: WSiP. 5. Chwaleba A., Moeschke B., Pilawski M. (2000). Pracownia elektroniczna. Warszawa: WSiP. 6. Fabijański P., Pytlak A., Świątek H. (2000). Pracownia układów energoelektronicznych. Warszawa: WSiP. Netografia: