INSTRUMENTUM LABORIS

Transkrypt

1 INSTRUMENTUM LABORIS CZĘŚĆ V Wprowadzenie duchowe TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część II. Formacja braci. Wprowadzenie duchowe a) Błogosławiony Franciszek już na początku istnienia Zakonu następującymi słowami określił wyraźnie podstawy, stopnie i zasady formacji: Jeśli kto z Bożego na tchnienia, pragnąc obrać ten rodzaj życia, przyjdzie Część V. Formacja braci. Wprowadzenie duchowe a) Święty Franciszek, co dzień pełen pociechy i łaski Ducha Świętego, z wszelką czujnością i troskiwością kształcił nowych synów w nowych zasadach i sposobach życia, ucząc ich chodzić prostym krokiem po drodze świętego ubóstwa i świętej prostoty 246. b) Dla świętego Franciszka formacja ma na celu doprowadzić braci do życia Ewangelią: Reguła i życie braci mniejszych polega na zachowywaniu świętej Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa 247 i pójścia Jego śladami 248. Stąd też, bracia, strzeżmy się wszyscy bardzo, abyśmy [...] nie zagubili lub nie odwrócili naszego umysłu i serca od Pana 249. c) Seraficki Ojciec już na początku istnienia Zakonu określił stopnie i zasady różnych etapów formacji: Jeśli kto z Bożego natchnienia pragnie przyjąć ten sposób życia i przyjdzie do naszych braci, niech będzie przyjęty Włączono fragment ze źródeł franciszkańskich na temat formacji. Ukazano cele formacji w odczuciu św. Franciszka. Dokonano uaktualnienia językowego Cel Reg 1, Por. 1 Reg 1, Tamże, 22,25.

2 do naszych braci, niech go przyjmą życzliwie. Jeśli trwa mocno w postanowieniu obrania naszego sposobu życia [...] bracia [...] przedstawią go [...] swemu ministrowi. Minister niech go przyjmie życzliwie, umocni w postanowieniu i dokładnie mu wyjaśni, na czym polega istota naszego życia [...] da mu ubiór na rok próby [...]. Po ukończeniu zaś roku i czasu próby, niech będzie przyjęty pod posłuszeństwo. Potem już nie będzie mu wolno [...] wałęsać się wbrew posłuszeństwu [...]. Nikogo nie wolno przyjmować wbrew przepisom Kościoła świętego (1Reg 2). b) Bracia powinni pamiętać, że ujmująca uprzejmość, czyli przykład ich własnego życia, jest najlepszym zaleceniem Zakonu, zatem do jego wzrostu, celem budzenia powołań, przysługuje im prawo do podawania wiadomości o sobie i poszukiwania kandydatów" (DZ 24) i do odpowiedniego pielęgnowania w nich zalążków powołania. c) Kandydatowi, który zdecydował się obrać sposób naszego życia, czyli temu, który po uświadomieniu sobie powołania Bożego osiągnie taką dojrzałość ludzką i duchową, jaka pozwoli mu z wystarczającym i właściwym rozeznaniem zobowiązań oraz wolnością odpowiedzieć temu powołaniu, minister przedstawi zasady naszego życia, czyli wyjaśni w ogólnych zarysach znaczenie ślubów i Reguły, przygotuje go i zachęci do rozpoczęcia próby. W wielu bowiem wypadkach wydaje się, że stopniowe przystosowanie duchowe i psychologiczne jest rzeczywiście konieczne, aby kandydaci mogli się przygotować się do wymaganego w nowicjacie odosobnienia, tak dalekiego od życia i obyczajów świeckich. Młodzież dzisiejsza, którą pociąga życie zakonne, nie szuka życia łatwego, natomiast jest w życzliwie. Jeśli okaże się wytrwały w pragnieniu przyjęcia naszego sposobu życia, [...] bracia [...] niech go jak najprędzej przedstawią swemu ministrowi. Minister niech przyjmie go z prawdziwą dobrocią, doda zachęty i wytłumaczy mu dokładnie, na czym polega nasz sposób życia [...]. [Następnie] minister da mu odzież na czas rocznej próby [...]. Po upływie roku i czasu próby niech będzie przyjęty pod posłuszeństwo. Potem nie wolno mu [...] «wałęsać się wbrew posłuszeństwu» [...]. Nikogo nie wolno przyjmować wbrew praktyce i przepisom Kościoła świętego 250. d) Jako że to Pan jest dawcą powołania 251, bracia, świadomi otrzymania bogatego w wartości ludzkie i duchowe oraz pożytecznego dla Kościoła charyzmatu, niech nieustannie się modlą o powołania do Zakonu i żywo współdziałają z łaską Pana, dając czytelne świadectwo ewangeliczne. Przeredagowano i poszerzono treściowo zawartość paragrafu. Opuszczono ten paragraf, ponieważ jego treść została włączona do numerów normatywnych. 250 Tamże, 2, Por. T 14.

3 niej wielkie pragnienie wartości absolutnych. d) Przyjęci do Zakonu niech starają się przez cały okres próby zachowywać naukę i naśladować przykład Pana naszego Jezusa Chrystusa, który mówi: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie»... «Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje»; a także... «Jeśli kto przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, a nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem» (1Reg 1). Jednocześnie niech się uczą prowadzić takie życie, które błogosławiony Franciszek nazwał życiem Braci Mniejszych: aby jego uczniowie z samej nazwy uczyli się, że przyszli do szkoły pokornego Chrystusa po naukę pokory (1B VI,5). e) Kandydaci przyjęci do Zakonu przez cały okres próby niech się starają [...] zachowywać naukę i naśladować przykład Pana naszego Jezusa Chrystusa, który mówi: «Jeśli chcesz być doskonałym, idź, sprzedaj wszystko, co masz i daj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie; przyjdź i chodź za Mną». I: «Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i naśladuje Mnie». Także: «Jeśli kto chce przyjść do Mnie, a nie ma w nienawiści ojca i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, jeszcze też i życia swego, nie może być Moim uczniem» 252. Jednocześnie niech się uczą prowadzić takie życie, które błogosławiony Franciszek nazwał życiem Braci Mniejszych: aby na podstawie samej nazwy jego uczniowie uświadamiali sobie, że po to przyszli do szkoły pokornego Chrystusa, aby się uczyć pokory 253. Uaktualniono cytat z pism św. Franciszka. e) Po ukończeniu próby, przyjęci pod posłuszeństwo przyrzekają przez zachowanie rad ewangelicznych naśladować przykład Pana, który mówi: Każdy, kto opuści ojca lub matkę, braci albo siostry, żonę albo dzieci, domy albo pola dla mnie, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy» (1Reg 1). Zatem profesja pierwszych ślubów czyni kandydata w pełni uczestnikiem konsekracji właściwej stanowi zakonnemu, chociaż jako czasowa zachowuje charakter próbny. Profesję czasową udoskonala profesja uroczysta, która mocną i stałą więzią łączy z Chrystusem. f) Po ukończeniu próby, przyjęci pod posłuszeństwo przyrzekają przez zachowanie rad ewangelicznych naśladować przykład Pana, który mówi: I «Każdy, kto opuściłby ojca lub matkę, braci albo siostry, żonę albo dzieci, domy albo pola dla Mnie, stokroć więcej otrzyma i posiądzie życie wieczne» 254. Uaktualniono cytat; pozostała część tekstu została włączona do numerów normatywnych. g) Pamiętając o zachęcie świętego Franciszka: Bracia, Utworzono nowy paragraf w celu podkreślenia Reg 1, B 6, Reg 1,5.

4 f) Alumni zgodnie z praktyką i przepisami Kościoła świętego (1Reg 2) winni się nieustannie urabiać przez spontaniczną i szlachetną aktywność, ufni w dar łaski i pomoc wychowawców. Niech ich ożywia dążenie do pokory i gorliwości ducha w wyrzekaniu się samych siebie, aby wolni mogli się rzucić w ramiona Ukrzyżowanego. Takiego bowiem usposobienia wymagał święty Franciszek od wstępujących do Zakonu, aby mocni i gotowi na wszystko mogli przezwyciężyć uczucia światowe, ćwicząc się w pokorze i aby w szkole doskonałości osiągnąć miłość doskonałą (2Cel 194). g) W sprawie formacji braci należy uważnie rozważyć słowa Serafickiego Ojca: W imię Pańskie! Proszę wszystkich braci, aby nauczyli się tekstu i znaczenia tego, co jest zapisane w tym sposobie życia dla zbawienia dusz naszych i aby to często przywodzili sobie na pamięć. I błagam Boga, który jest wszechmogący i w Trójcy jedyny, aby sam błogosławił wszystkich nauczających, uczących się, mających, pamiętających i wypełniających to wszystko, co jest tu napisane dla zbawienia dusz naszych, ilekroć będą to sobie przypominać i wypełniać (1 Reg 24). zacznijmy służyć Panu Bogu, ponieważ dotychczas prawie niceśmy nie postąpili, albo bardzo niewiele 255, wszyscy bracia niech się angażują w formację ustawiczną, czyli trwającą przez całe życie. h) Bracia podczas formacji, ulegli łasce Bożej i z pomocą formatorów i braterskiej wspólnoty, powinni się nieustannie kształtować przez szczere zaangażowanie i wzrastać w duchu pokory, prostoty, posłuszeństwa, miłości oraz w pragnieniu wyrzeczenia się wszystkiego, by móc podążać za Chrystusem 256. i) Bracia, aby mogli na bieżąco się formować, powinni uważnie rozważać słowa Serafickiego Ojca: W imię Pańskie! Proszę wszystkich braci, aby nauczyli się tekstu i znaczenia tego, co jest napisane w tym sposobie życia dla zbawienia dusz naszych i aby to sobie często przywodzili na pamięć. I błagam Boga, który jest wszechmogący i w Trójcy jedyny, aby błogosławił wszystkich nauczających, uczących się, zachowujących, pamiętających i spełniających to wszystko, co jest tu napisane dla zbawienia dusz naszych, ilekroć będą sobie to przypominać i wykonywać. I całując im nogi, błagam wszystkich, aby ten [sposób życia] bardzo kochali, strzegli i przechowywali 257. duchowego znaczenia formacji ustawicznej. Dokonano uaktualnienia jezykowego oraz dodano odniesienie do pism św. Franciszka. Uzupełniono oraz uaktualniono treść cytatu Cel Por. Pcn Reg 24,1-3.

5 Rozdział I: Zasady formacji TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część II. Rozdział 4: Zasady formacji Zakon dołoży wszelkich starań, aby ci, których Pan powołuje do służby Bożej, otrzymali formację Część V. Rozdział 1: Zasady formacji Formacja jest głównie dziełem Trójcy Przenajświętszej: Bóg Ojciec, za pośrednictwem Ducha, kształtuje w sercach braci myśli i uczucia Syna Formacja braci, przez wspólne dzieło Pana Boga, Kościoła i Zakonu, jest procesem wzrastania oraz towarzyszeniem w naśladowaniu i upodabnianiu się do Chrystusa ukrzyżowanego, ubogiego, czystego i posłusznego, aby oddać się na służbę braterskiej wspólnoty oraz misji. 3. Formacja franciszkańska powinna dogłebnie dosięgać wnętrza osoby, tak aby każda intencja, postawa i czyn brata były wyrazem całkowitego upodobnienia się do Pana Jezusa. Ten wysiłek formacyjny trwa przez całe życie Formacja powinna dopomóc braciom w przyswajaniu sobie, zgodnie z tradycją konwentualną, podstawowych wartości franciszkańskiego charyzmatu, aby żyć nimi we własnym kontekście kulturowym, społecznym i kościelnym Formacja, jako naśladowanie Chrystusa i upodabnianie się do Niego, jest pierwszoplanowym Utworzono nowy numer składający się z czterech paragrafów w celu dania defincji pojęcia formacji w oparciu o nauczanie Kościoła. Rozbudowano zapis tekstu oraz połączono dwa paragrafy. 258 Por. VC Por. Tamże, nr Por. KPK, kan. 659, 2.

6 dostosowaną do wymagań miejsca i czasu. 2. W formacji należy jak najściślej łączyć wszystkie czynniki i środki przyrodzone i nadprzyrodzone, które służą do osiągnięcia pełnej dojrzałości ludzkiej, chrześcijańskiej, zakonnej i kapłańskiej Formacja braci ma się odbywać w seminariach zakonnych i innych odpowiednich instytutach, zawsze z uwzględnieniem charakteru Zakonu i jego zadań apostolskich. 35- Formacja i badanie powołania, czy to ze strony alumna, czy ze strony Zakonu trwa cały czas między przyjęciem a profesją uroczystą. Obejmuje zatem nowicjat i lata profesji czasowej i nie może być krótszy niż trzy lata i dłuższy niż sześć lat, z zachowaniem Konstytucji nr 45, 2. zadaniem Zakonu, który powinien dołożyć wszelkich starań, aby bracia, zgodnie z potrzebami miejsca i czasu 261, osiągnęli odpowiednią dojrzałość i tożsamość brata mniejszego konwentualnego, niezbędną do spełniania posługi w Kościele i społeczeństwie Formacja braci ma się odbywać w domach formacji Zakonu kanonicznie erygowanych 262, pod kierunkiem przygotowanych formatorów. Należy unikać jakiejkolwiek formy podwójnej przynalżności kandydatów wywodzących się z ruchów kościelnych 263. Domy formacji powinny prowadzić styl życia prosty oraz odpowiedni do miejscowych warunków społecznych i kultury. 2. Rozpoznanie powołania oraz formacja początkowa do życia franciszkańskiego, czy to ze strony kandydata, czy ze strony Zakonu, trwają cały czas między przyjęciem do postulatu a profesją uroczystą. 3. Rozpoznanie powołania oraz formacja do pełnienia posługi sakramentalnej, czy to ze strony kandydata, czy ze strony Zakonu, trwa do przyjęcia sakramentu świeceń, zgodnie z postanowieniami prawa powszechnego Rozeznanie co do podjęcia pozostałych form apostolatu i zadań profesjonalnych oraz formacja w Paragraf zmodywfikowano oraz przeredagowano, mając na względzie obecne uwarunkowania. Za radą zespołu kanonistów włączono odniesienie do dokumentu Kongregacji IŻKiSŻA. W to miejsce z powodów porządku logicznego przeniesiono numer 35 aktualnie obowiązujących Konstytucji. Utworzono nowy paragraf w celu ustalenia okresu formacji początkowej dla kandydatów ukierunkowanych na przyjęcie sakramentu święceń. Utworzono nowy paragraf w celu zapewnienia odpowiedniej formacji profesjonalnej czy 261 Por. KPK, kan Por. KPK, kan Por. KIŻKiSŻA, Wskazania dotyczące formacji w instytutach zakonnych (Potissimum institutioni), nr 93 (2 luty 1990). 264 Por. tamże, kan. 659, 3; 1027.

7 2. Seminaria i instytuty winny być wyposażone w niezbędne urządzenia oraz posiadać uprawnienia do nadawania alumnom stopni naukowych Seminaria prowincjalne zakłada się za zgodą kapituły prowincjalnej oraz za zgodą generała i głosem decydującym jego Rady; Konferencja Prowincjałów, z zachowaniem przepisów prawa, otoczy należytą opieką seminarium międzyprowincjalne Jedynie generał za zgodą swej Rady, dekretem wydanym na piśmie, może założyć, przenieść i znieść dom nowicjatu. tym zakresie, powinny odbywać się stosownie do potrzeb, zgodnie z ustaleniami statutów prowincjalnych lub kustodialnych. 5. Bracia, w miarę możliwości, powinni kształcić się w instytutach Zakonu. Gdy podejmują kształcenie w innych odpowiednich instytutach, powinni uzupełnić znajomość historii i charyzmatu franciszkańskiego, gdyby takie przedmioty nie wchodziły w zakres programu akademickiego, zgodnie z Zasadani studiów Zakonu. 6. Bracia powinni odbywać studia w instytutach posiadających uprawnienia do nadawania stopni naukowych, czy to kościelnyh czy świeckich, zgodnie ze wskazaniami miejscowych konferencji episkopatu Dom postulatu neleżący do prowincj lub kustodii zostaje założony lub zniesiony przez ministra prowincjalnego po uzyskaniu zgody jego Definitorium i zatwierdzeniu przez Ministra generalnego z jego Definitorium. 2. Jedynie generał za zgodą swojego Definitorium, dekretem wydanym na piśmie, może założyć, przenieść i znieść dom nowicjatu. 3. Domy formacji postnowicjackiej w prowincji lub kustodii zostają założone lub zniesione za zgodą Kapituły prowincjalnej, po uzyskaniu zatwierdzenia przez Ministra generalnego wyrażonego za zgodą jego Definitorium. 4. Wspólne dla wielu obszarów administracyjnych domy formacji powinny być ustanawiane przez zainteresowanyh ministrów i kustoszy z ich Definitoriami, zawsze jednak po uzyskaniu zatwierdzenia przez Ministra generalnego z jego Definitorium. 5. Należy jak najbardziej popierać tworzenie domów duszpasterskiej. Wyjęto część numeru 48, 1 aktualnie obowiązujących Konstytucji. Paragraf zmodyfikowano i przeredagowano, mając na względzie aktualne sytuacje. Sprecyzowano kompetencje w sprawie erygowania domów formacyjnych, zgodnie z aktualnie stosowaną praktyką. W to miejsce przeniesiono numer 36, 3 aktualnie obowiązujących Konstytucji.

8 2. Rzymskie seminarium Seraphicum, podległe bezpośredniej jurysdykcji generała, należy uważać za wspólne dla wszystkich prowincji Zakonu Cały Zakon, każda prowincja i poszczególne seminaria i instytuty powinny mieć program formacji, który należy odpowiednio dostosować do potrzeb czasu Przełożeni i inni bracia powinni seminaria uważać za serce Zakonu i prowincji i chętnie nieść im pomoc. formacji wspólnych dla konferencji i federacji, które powinny być ustanowiane przez właściwą konferencję lub federację i zatwierdzone przez Ministra generalnego z jego Definitorium. 6. Dom formacji pod wezwaniem Św. Bonawentury Seraphicum w Rzymie oraz Papieski Wydział Teologiczny Św. Bonawentury, podległe bezpośredniej jurysdykcji Ministra generalnego, należy uważać za wspólne miejsce formacji i studiów dla wszystkich prowincji Zakonu, które daje okazję tworzenia międzynarodowej wspólnoty braterskiej Cały Zakon powinien mieć program formacji (Discepolato Francescano), który należy okresowo dostosowywać do potrzeb czasu oraz przedstawić do zatwierdzenia przez Kapitułę generalną. 2. Każda prowincja i kustodia powinna mieć własne dyrektorium formacji, zatwierdzone przez kapitułę prowincjalną lub kustodialną i potwierdzone przez Ministra generalnego z jego Definitorium. W przypadku dyrektorium formacji na poziomie konferencji lub federacji należy zachować przepis Konstytucji, nr 220, Również każdy dom formacji w poszczególnej prowincji i kustodii powinien mieć własny regulamin formacji, zatwierdzony przez ministra lub kustosza z jego Definitorium. 4. Każdy dom formacji wspólny dla wielu obszarów administracyjnych powinien mieć własny regulamin formacji, zatwierdzony przez zainteresowanych ministrów i kustoszy Ministrowie, kustosze i inni bracia powinni domy formacji uważać za serce Zakonu i chętnie nieść im pomoc oraz wsparcie. N.B! Ten paragraf zostanie zmodyfikowany po fakcie podjęcia decyzji przez franciszkańskich Ministrów generalnych w kwestii utworzenia Uniwersytetu Franciszkańskiego i jego ustanowienia przez Kongregację ds. Wychowania Katolickiego. Z aktualnego trzeciego paragrafu utworzono nowy numer podzielony na cztery paragrafy w celu zobowiązania Zakonu i poszczególnych obszarów administracyjnych do prowadzenia formacji. Tekst uaktualniono językowo. 2. Ponieważ postęp alumnów w wysokim stopniu 2. Skuteczność formacji przede wszystkim zależy od Paragraf został poszerzony. 265 Por. KPK, kan. 659, 2.

9 zależy od wychowawców, przeto należy na te stanowiska dobierać zakonników najlepszych, odznaczających się duchem modlitwy, miłością i roztropnością oraz biegłych w pedagogice i dydaktyce Między przełożonymi, mistrzami a innymi wychowawcami, i samymi alumnami powinno istnieć duchowe porozumienie i zgodność poglądów, konieczna w formacji braci. 2. Skuteczność wychowania bardzo zależy od stanowczości i roztropności, jaką kierują się mistrzowie i inni wychowawcy, oddający się pracy formacyjnej braci. 3. Młodzi zakonnicy winni w łonie społeczności zakonnej znaleźć atmosferę szlachetności, gorliwości i zgody, aby poznając wartość wzajemnej bratniej pomocy mogli robić szybsze postępy i utwierdzać się w swym powołaniu Obowiązki poszczególnych wychowawców, ich uprawnienia i wzajemne relacje określi program formacji. Wszyscy zaś w swoim postępowaniu powinni się zawsze kierować większym dobrem alumnów. wzorowego przykładu braterskiej wspólnoty oraz odpowiednich kwalifikacji formatorów odznaczających się duchem modlitwy, miłością i roztropnością, posiadających odpowiednią wiedzę humanistyczną i zdolność towarzyszenia formującym się oraz przekazywania i ukazywania im wartości charyzmatu franciszkańskiego W tym celu konferencje i federacje oraz poszczególne prowincje i kustodie powinny popierać formację formatorów przez kursy organizowane u siebie jak i przez inne instytuty Między ministrami, kustoszami, gwardianami, formatorami i braćmi podlegającymi formacji powinnny istnieć dialog, duchowe porozumienie i współpraca, konieczne w formacji. 2. Braterska wspólnota powinna braciom będącym w formacji początkowej zapewnić atmosferę szlachetności, gorliwości, zgody oraz wzajemnej pomocy, aby dzięki niej mogli łatwiej wzrastać w życiu duchowym 267. Bracia w formacji początkowej niech starają się przyswoić charyzmat oraz misję Zakonu, aby coraz bardziej utwierdzać się w swym powołaniu Obowiązki poszczególnych formatorów, kryteria ich doboru, ich uprawnienia i wzajemne relacje określi program formacji Zakonu (Discepolato Francescano), właściwe dyrektoria obszarów administracyjnych oraz wewnętrzne regulaminy domów formacji. Mianowanie formatorów powinno odbywać się zgodnie z prawem powszechnym oraz własnym Zakonu. Utworzono nowy paragraf w celu dania odpowiedzi na troskę wyrażoną przez Kapitułę Genralną z 2013 r. (uchwała nr 9). Tekst uaktualniono językowo. Treść tego paragrafu jest już zawarta w proponowanym numerze 131, 2 Konstytucji. Rozbudowano i przeredagowano językowo zawartość paragrafu. Dokonano określenia roli dokumentów wewnętrzych Zakonu. 266 Por. VC Por. KPK, kan. 652, Por. KPK, kan. 652, 3.

10 2. Program formacji określi również udział w tych sprawach życia seminaryjnego, w których oni mogą się przyczyniać do wspólnego dobra całej formacji Pomiędzy wychowawcami poszczególnych prowincji i całego Zakonu należy popierać bratnią współpracę i wysiłki, zmierzające do pogłębienia osobistej kultury i doskonalenia formacji młodzieży. 2. Należy powołać komisję do spraw formacji dla całego Zakonu, prowincji i poszczególnych zakładów naukowych; na czele każdej komisji stać będzie prefekt. Program formacji ustali, kto ma być członkiem komisji i jakie są jego uprawnienia Pomiędzy wychowawcami na wszystkich stopniach formacji należy popierać bratnią współpracę i wysiłki, zmierzające do doskonalenia ich kwalifikacji. 2. Należy powołać komisję do spraw formacji dla całego Zakonu, konferencji i federacji oraz poszczególnych obszarów administracyjnych. Właściwe dyrektoria ustalą kto ma być członkiem komisji i jakie są jego uprawnienia. 3. Sekretariat Generalny do spraw Formacji wspiera Ministra generalnego i jego Definitorium we wszystkim co dotyczy formacji, zgodnie z Programem formacji (Discepolato Francescano). Treść tego paragrafu znajduje się w numerze 159 proponowanego tekstu Konstytucji. Uaktualniono językowo. Utworzono nowy paragraf dotyczący Sekretariatu Generlanego do spraw Formacji. Rozdział 2: Formacja w wymiarze franciszkańskim TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część II. Rozdział 5. Formacja duchowa Część V. Rozdział 2. Formacja w wymiarze franciszkańskim 135. Celem zapewnienia wynikającego z Chrztu świętego nieustannego upodabniania się do Chrystusa, proces formacji powinien uwzględniać wszystkie wymiary osoby, harmonijnie je łącząc 269 i mieć charakter: - progresywny, to jest biorący pod uwagę dynamikę dojrzewania ludzkiego; - spersonalizowany, czyli dostosowany do rozwoju osobistego poszczególnych osób; Utworzono nowy numer wprowadzający, w oparciu o dokument Discepolato Francescano. 269 Por. VC 65.

11 54-1. Alumni, od chwili wstąpienia do Zakonu, biorąc żywy udział w życiu Kościoła, będą stopniowo i stale formowani w duchowych zasadach życia franciszkańskiego. 2. Będą poznawać charakter i ducha Zakonu, jego historię, Regułę i Konstytucje, tak aby z dnia na dzień stawali się wiernymi naśladowcami Serafickiego Ojca. 3. Należy również dokładnie im przedstawić obowiązki płynące z profesji zakonnej, zwłaszcza aspekt teologiczny, kościelny i kanoniczny rad ewangelicznych. - mający odniesienie do kontekstu społecznokulturalnego; - eklezjalny, czyli prowadzący do odczuwania integralnej łączności z Ciałem Chrystusa Formacja franciszkańska powinna być drogą progresywnego oczyszczania i rozwoju relacji z Bogiem, z innymi, z samym sobą i z wszelkim stworzeniem, tak aby pozwalać braciom dojrzewać i pomnażać w nich cnoty niezbędne w życiu braterskim, dawaniu świadectwa i misji. 2. W formacji należy szczególnie zatroszczyć się o kształtowanie dojrzałości uczuciowo-seksualnej każdego brata, która zapewni mu podejmowanie zrównoważonych, trwałych oraz przejrzystych relacji z wszystkimi osobami. 3. Ewentualne oznaki niedojrzałości powinny przez formatorów być rozwiązywane z zastosowaniem zdrowej pedagogii, aby dopomóc bratu w osiągnięciu prawdziwej wolności. Udowodnione nadużycia powinny przez formatorów, ministrów i kustoszy być traktowane zgodnie ze wkazaniami Kościoła powszechnego, Kościołów partykularnych i Zakonu. 4. Bracia odbywający formację od samego początku powinni zaprawiać się do pracy fizycznej i intelektualnej; i niech nauczą się pojmować życie jako dar i służbę. Utworzono nowy numer z czterema paragrafami, aby podkreślić znaczenie wymiaru ludzkiego formacji, czerpiąc inspirację z dokumentu Discepolato Francescano. Przeniesiono ten numer z racji porządku logicznego: formacja ludzka, chrześcijańska, charyzmatyczna.

12 4. Przez udział w życiu wspólnym i współpracę z innymi braćmi mają się uczyć poszanowania dla braterskiej wspólnoty franciszkańskiej i zawsze dawać o niej świadectwo Pierwszym i podstawowym obowiązkiem alumnów powinna być kontemplacja rzeczy Bożych i ustawiczne zjednoczenie z Bogiem w modlitwie (Kan. 663, 1). 2. Sprawowanie Eucharystii winno być centrum całego życia seminaryjnego, tak żeby alumni co dziennie uczestniczyli w Ofierze eucharystycznej, przyjmowali Najświętsze Ciało Chrystusa, adorowali Pana obecnego w Najświętszym Sakramencie, czerpiąc z tego przebogatego źródła siłę do pracy apostolskiej i do swego życia duchowego (kan. 246, 1; 663, 2). 3. Należy ich zaprawiać do odmawiania liturgii godzin, którą jako słudzy Boży w imieniu Kościoła zanoszą do Boga za cały sobie powierzony lud (kan 246, 2). 4. Wszyscy alumni przez lekturę i rozmyślanie Pisma świętego, a zwłaszcza świętej Ewangelii, niech się upodobniają do życia Chrystusowego oraz zaprawiają do życia w duchu modlitwy i do nieustannego oddania się Ojcu Formatorzy, świadomi że pierwszym i podstawowym obowiązkiem braci odbywających formację jest poznanie Chrystusa i nawiązanie z Nim głębokiej więzi 270, powinni zwracać szczególną uwagę na pogłębienie ich życia chrześcijańskiego, aby stopniowo doprowadzić ich do przylgnięcia i upodobnienia się do Jezusa. 2. Sprawowanie Eucharystii winno być centrum całego życia domu formacji. Bracia odbywający formację niech codziennie posilają się z podwójnego stołu Słowa Bożego i Eucharysti, aby z tych źródeł każdego dnia czerpać siłę dla własnego życia duchowego i misji Bracia powinni otrzymać formację prowadzącą do zrozumienia ducha liturgii oraz szczególnie do sprawowania liturgii godzin, poprzez którą wychwalają Pana i w łączności z Kościołem zanoszą do Niego modlitwy za cały lud Boży Bracia formujący się powinni być wprowadzani w ducha pokuty i ciągłego nawracania się; ćwiczyć się w ascezie, w ofiarności osobistej i w podejmowaniu dzieł miłosierdzia wobec ciała oraz ducha. Przeredagowano ten paragraf w celu podkreślenia rangi pogłębienia życia chrześcijańskiego oraz upodobnienia się do Chrystusa. Połączono treść paragrafów 2 i 4 oraz uaktualniono językowo. Tekst uaktualniono językowo. Utworzono nowy paragraf w celu podkreślenia formacji do życia w duchu pokuty i ciągłego nawracania się. 270 Por. KPK, kan. 663, Por. KPK, kan. 246, 1 oraz 663, 2; KKKW, kan. 346, 2, 2 oraz 538, Por. KPK, kan. 246, 2; KKKW, kan. 346, 2, 3.

13 5. Alumni powinni się przyzwyczajać do czystego przystępowania do sakramentu pokuty; zaleca się, aby każdy miał swego swobodnie wybranego kierownika duchowego, przed którym mógłby z zaufaniem otwierać swoje sumienie kan. 246, 4). 6. Bracia przygotowujący się do święceń niech się uczą łączyć w sposób ścisły i trwały profesję zakonną z życiem kapłańskim oraz umacniać życie duchowe przez spełnianie świętych posług i duszpasterską działalność. 56- Niech wszyscy alumni z synowską pobożnością zawsze oddają cześć Matce Bożej Niepokalanej, jako Tej, która jest wzorem doskonałej miłości i Matką Kościoła. Niech też pamiętają, że do ugruntowania się w powołaniu zakonnym przyczynia się odnawianie ścisłej z Nią łączności i pamięć o całkowitym oddaniu się Jej samego siebie w duchu Rycerstwa Niepokalanej Alumni, od chwili wstąpienia do Zakonu, biorąc żywy udział w życiu Kościoła, będą stopniowo i stale formowani w duchowych zasadach życia franciszkańskiego. 5. Bracia podczas formacji powinni nauczyć się patrzeć oczyma Zmartwychwstałego Pana na rzeczywistość zła występujacego w życiu własnym jak i innych oraz umieć się cieszyć z otrzymanego i zaoferowanego przebaczenia 273 jako środka ostatecznego i niezbędnego. Dlatego też powinni przyzwyczaić się do częstego przystępowania do sakramentu pokuty; ponadto każdy, zgodnie ze wskazaniami Kościoła, powinien mieć własnego kierownika duchowego, przed którym mógłby z zaufaniem otwierać swoje sumienie Wszyscy bracia powinni otrzymać formację do podejmowanej przez nich misji. Ci, którzy, po uważnym rozeznaniu ze swymi formatorami, czują się powołani do posługi związanej z przyjęciem święceń, podczas formacji powinni zostać przygotowani do ścisłego łaczenia życia zakonnego z pełnienioną posługą ministerialną. 7. Niech wszyscy bracia w formacji z synowską pobożnością zawsze oddają cześć Matce Bożej Niepokalanej i odnawiają ścisłą z Nią łączność w oparciu o tradycję franciszkańską i dziedzictwo kolbiańskie Formatorzy powinni szczególnie zatroszczyć się o przekaz charyzmatu Zakonu, zapewniając formującym się braciom znajomość duchowych zasad życia franciszkańskiego oraz profesji zakonnej ukazanej w aspekcie teologicznym, kościelnym, charyzmatycznym i kanonicznym. 2. Podczs formacji należy w sposób szczególny zapoznawać braci z braterskim życiem wspólnoty miejscowej, własnego obszaru administracyjnego i Wzmocniono rolę kierownictwa duchowego. Przeredagowano ten paragraf, ponieważ wszyscy bracia powinni otrzymać formację do spełniania misji, zaś posługa ministerialna jest powołaniem. Tekst uaktualniono językowo. Połączono treść aktualnych paragrafów 1 oraz 3. W to miejsce przeniesiono treść paragrafu 4, aktualizując go językowo. 273 Por. LM Por. KPK, kan. 246, 4; KKKW, kan. 346, 2, 4.

14 2. Będą poznawać charakter i ducha Zakonu, jego historię, Regułę i Konstytucje, tak aby z dnia na dzień stawali się wiernymi naśladowcami Serafickiego Ojca. 3. Należy również dokładnie im przedstawić obowiązki płynące z profesji zakonnej, zwłaszcza aspekt teologiczny, kościelny i kanoniczny rad ewangelicznych. 4. Przez udział w życiu wspólnym i współpracę z innymi braćmi mają się uczyć poszanowania dla braterskiej wspólnoty franciszkańskiej i zawsze dawać o niej świadectwo. całego Zakonu poprzez dawane świadectwo oraz włączanie w codzienne praktyki. 3. Bracia podczas formacji powinni nauczyć się prowadzić życie ewangeliczne w duchu minoritas, prostoty i umiarkowania, rozumiane jako pójście za Chrystusem Sługą oraz w łączności z ludźmi prostymi i ubogimi własnego środowiska. 4. Bracia odbywający formację powinni ponadto otrzymać przygotowanie do stylu życia konwentualnego, ukazanego w postaci braterskiej wspólnoty żywo zaangażowanej i współodpowiedzialnej, ukierunkowanej na kontemplację i misję. 5. Bracia w formacji powinni poznawać i przyswajać sobie Regułę, Konstytucje, źródła franciszkańskie, charakter i historię Zakonu, aby pełniej pogłębiać znajomość ducha Serafickiego Ojca i stawać się jego wiernymi naśladowcami. Utworzono nowy paragraf o formacji do minoritas. Utworzono ten nowy numer o formacji do stylu życia konwentualnego. Zaktualizowano język. Treść tego paragrafu przeniesiono do nowego paragrafu 1. Treść tego paragrafu przeniesiono do nowego paragrafu 2.

15 Rozdział 3: Animacja powołaniowa TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część II. Rozdział 1. Pielęgnowanie powołań Wszyscy bracia wytrwałą modlitwą, gorliwością apostolską i świadectwem własnego życia niech się starają o budzenie i pielęgnowanie powołań dla całego Kościoła i dla naszego Zakonu, ze szczególnym uwzględnieniem powołań misyjnych. 2. W każdej prowincji należy założyć dzieło powołań i w razie potrzeby mianować odpowiednich promotorów powołań, którzy w porozumieniu z władzami Część V. Rozdział 3. Animacja powołaniowa Wszyscy bracia z wdzięcznym usposobieniem niech cieszą się szczególną łaską powołania do franciszkańskiego życia konwentualnego. Swój entuzjazm za otrzymany dar, niech okazują pamiętając, iż najlepszą akcję powołaniową stanowi pociągająca moc ich własnego świadectwa dawanego z radością Wszyscy bracia ufną i wytrwałą modlitwą do Pana żniwa 276, przez kazania, katechezę, kierownictwo duchowe, rozmowy oraz konkretną propozycję niech się starają o budzenie i pielęgnowanie powołań dla całego Kościoła i dla Zakonu. 3. Bracia niech towarzyszą tym, którzy odczuwają powołanie do franciszkańskiego życia konwentualnego przez pomoc we właściwym rozeznaniu, kierownictwo duchowe 277, wsłuchiwanie się w Słowo Boże, modlitwę i szczerą rozmowę. I niech ich zaproszą, by przyszli i zobaczyli 278 życie i misję braterskiej wspólnoty. 4. W każdym obszarze administracyjnym należy szczególnie zatroszczyć się o zorganizowanie duszpasterstwa młodzieży oraz animacji powołaniowej, Utworzono nowy paragraf w celu podkreślenia mocy pociągania przykładem życia, jak to zostało podpowiedziane w nauczaniu Kościoła. Tekst uaktualniono językowo, aby wyraźniej ukazać sens gorliwości zabiegania o powołania w prowadzonym życiu apostolskim. Utworzono nowy paragraf w celu zobowiązania braci do zaangażowania się w niesienie pomocy powołaniowej ludziom młodym. Tekst uaktualniono językowo w celu wzmocnienia zaangażowania poszczególnych obszarów administracyjnych. 275 Por. PC 24; Papież Franciszek, List Apostolski do wszystkich osób konsekrowanych z okazji roku życia konsekrowanego, , II, Por. Mt 9, Por. VC Por. J 1,39.

16 diecezjalnymi poświęcą się temu apostolstwu Wśród młodzieży, kształcącej się w naszych zakonnych instytutach lub w innych zakładach, należy, z zachowaniem pełnej wolności każdego, troskliwie pielęgnować zalążki powołania. 2. Alumni, którzy ze względu na swoje powołanie do Zakonu franciszkańskiego, przebywają w niższych seminariach zakonnych, powinni prowadzić życie odpowiadające ich wiekowi, mentalności oraz rozwojowi, zgodnie z zasadami zdrowej psychologii, zdobywać odpowiednie doświadczenie w sprawach ludzkich oraz utrzymywać łączność z własną rodziną. 3. Studia w wymienionych seminariach należy zorganizować zgodnie z miejscowymi przepisami i zwyczajami, tak aby kandydaci mogli je bez przeszkody kontynuować gdzie indziej, gdyby obrali inny stan życia. przeznaczając do tego zadania braci odpowiednich i stosowne środki Należy podejmować inicjatywy animacji powołaniowej we współpracy z Kościołem lokalnym oraz całą rodziną franciszkańską Wśród młodzieży, kształcącej się w naszych zakonnych instytutach czy w innych zakładach lub uczęszczających do naszych kościołów i sanktuariów, należy troskliwie pielęgnować zalążki powołania Poszczególne obszary administracyjne powinny opracować program otaczania opieką oraz specyficznej formacji tych, których Bóg powołuje do naszego Zakonu w późniejszym już wieku Prwincje i kustodie, jeśli właściwe kapituły uznają to za słuszne, po uzyskaniu zgody Ministra generalnego i jego Definitorium, mogą zakładać niższe seminaria, gdzie będą pielęgnowane zalążki powołania franciszkańskiego Młodzi, którzy dla rozeznania swojego powołanie franciszkańskiego, przebywają w niższych seminariach Zakonu, powinni prowadzić życie odpowiadające ich wiekowi, przygotowaniu duchowemu oraz rozwojowi i zgodnie z zasadami zdrowej psychologii, zdobywać odpowiednie doświadczenie w sprawach ludzkich oraz utrzymywać łączność z własną rodziną Studia w wymienionych seminariach należy zorganizować zgodnie z miejscowymi przepisami i zwyczajami, tak aby kandydaci mogli je bez przeszkody kontynuować gdzie indziej, gdyby obrali inny stan życia. Zredagowano nowy paragraf w celu wzmocnienia współpracy. Dodano odniesienie do naszych kościołów. W to miejsce przeniesiono nr 31 4 obowiązujących Konstytucji z racji porządku logicznego oraz uproszczono go językowo. Zredagowano nowy paragraf w celu wprowadzenia tematyki dotyczącej niższego seminarium. Poprawki redakcyjne. Poprawka redakcyjna. [W polskiej wersji językowej nie ma poprawki redakcyjnej, gdyż tekst był już sformułowany gramatycznie poprawnie]. 4. Z wielką troskliwością należy popierać zamiary tych, Ten paragraf przeniesiono wyżej do numeru Por. VC Por. OT Tamże.

17 których Bóg powołał do życia zakonnego w różnych warunkach i okolicznościach, a którzy dopiero w późniejszym wieku uświadomili sobie swoje powołanie do Zakonu. 4. Prowincje i kustodie, zależnie od potrzeby, mogą ustanawiać prepostulat dla młodych poszukujących powołania. Wzięto pod uwagę fakt, iż w niektórych prowincjach i kustodiach istnieje taka potrzeba. Część II. Rozdział 2. Przyjmowanie do Zakonu Do Zakonu można przyjąć każdego katolika, mającego przymioty wymagane przez prawo powszechne i nasze, nie związanego żadną przeszkodą (kan. 597, 1; 643), który po osiągnięciu wystarczającej dojrzałości, czując powołanie zakonne, świadom Rozdział 4: Postulat Część V. Rozdział 4. Postulat Postulat stanowi etap formacji, podczas którego kandydaci dokonują wstępnego rozpoznania powołania; są wprowadzani do dojrzewania w wierze poprzez pogłębioną katechezę; otrzymują przygotowanie do czytania Słowa Bożego, do życia liturgicznego oraz do modlitwy osobistej; przyswajają sobie ideał świętego Franciszka oraz franciszkanizmu i z nimi się konfrontują; doświadczają konkretnie życia braterskiego 282 oraz są włączani w pewne formy działalności duszpasterskiej lub charytatywnej. 2. Postulat powinien trwać przynajmiej jeden rok.w tym okresie należy dołożyć starań, aby nastąpiło pełniejsze wzajemne poznanie się braterskiej wspólnoty z kandydatami Do postulatu można przyjąć każdego katolika, mającego przymioty wymagane przez prawo powszechne i Zakonu, nie związanego żadną przeszkodą 283, który po osiągnięciu wystarczającej dojrzałości, odczuwając powołanie do życia zakonnego, W celu sprecyzowania celu oraz czasu odbywania postulatu, zredagowano nowy numer składający się z dwóch paragrafów, w oparciu o dokument Discepolato Francescano. Tekst uaktualniono językowo. 282 Por. VC Por. KPK, kan. 597, 1-2; 643; KKKW, kan

18 związanych z nim obowiązków dobrowolnie na piśmie poprosi o przyjęcie, u którego potem przełożeni wyżsi poznają znaki i przymioty prawdziwego powołania do naszej wspólnoty braterskiej. 2. Od każdego zatem kandydata wymaga się: szczerej intencji, wolnego wyboru, odpowiedniego zdrowia fizycznego i psychicznego, stwierdzonego także na podstawie poznania rodzinnych warunków kandydata i jego uczuciowych związków ze swą rodziną, należytej formacji umysłowej, moralnej i duchowej, jak również zdatności do życia w braterskiej wspólnocie i do apostolatu zakonnego Statuty prowincjalne ustalą, jakie świadectwa i dokumenty ma przedłożyć każdy kandydat oraz jaki wiek jest wymagany do rozpoczęcia nowicjatu, zgodnie z przepisami prawa powszechnego (kan. 643, 1; 645, 1-2) i miejscowymi potrzebami. 2. Należy również ustalić, jak ma się odbywać wstępna próba; czy postulat ma obowiązywać wszystkich kandydatów, czy tylko niektórych, oraz określić jego charakter i czas trwania, który w poszczególnych przypadkach może być różny. dobrowolnie na piśmie poprosi o przyjęcie, u którego potem ministrowie i kustosze, także, gdy to jest konieczne, z pomocą biegłych, dokonają oceny dojrzałości kandydata i upewnią się co do istnienia u niego oznak i przymiotów prawdziwego powołania do życia braterskiego. 2. Od każdego postulanta wymaga się: szczerej intencji, wolnego wyboru, dobrego zdrowia fizycznego i psychicznego, w razie konieczności stwierdzonego przy pomocy biegłych 284, należytej formacji umysłowej, moralnej i duchowej oraz zdatności do życia w braterskiej wspólnocie i do misji w Zakonie Statuty prowincjalne i kustodialne ustalą, jakie świadectwa i dokumenty ma przedłożyć każdy kandydat oraz jaki wiek jest wymagany do rozpoczęcia postulatu i nowicjatu, zgodnie z przepisami prawa powszechnego 285 i miejscowymi potrzebami. Władzę przyjmowania do postulatu posiada minister lub kustosz, osobiście lub przez wyznaczonego delegata Postulant, w czasie przyjęcia go, prawnie uznanym dokumentem powinien złożyć pisemne oświadczenie własnoręcznie podpisane i datowane, że dopóki pozostaje w Zakonie, będzie dla niego wykonywał każdą pracę tytułem darmowym i bez wynagrodzenia. Dlatego, jeśli opuści proces formacji, nie może niczego się domagać za wykonywaną pracę. Tekst uaktualniono językowo. Dodano kompetencje przyjmowania do postulatu. Usunięto ten paragraf, ponieważ jego treść znajduje się już w poprzednich paragrafach, szczególnie w proponowanym zapisie numeru 142, 2. Zredagowano nowy numer w celu zabezpieczenia prawnego Zakonu. 284 Por. KPK, kan. 642; KKKW, kan Por. KPK, kan ; 645, 1-2; KKKW, kan. 517.

19 34-1. Do Zakonu przyjmuje przez przyjęcie do nowicjatu w prowincji lub w kustodii właściwy przełożony wyższy za zgodą swej Rady, wyrażoną w tajnym głosowaniu. 2. Jedynie generał za zgodą swej Rady może przyjąć kandydata, który po ukończeniu nowicjatu lub po profesji prawnie opuścił Zakon; również generał wyznacza mu czas odpowiedniej próby przed dopuszczeniem do profesji czasowej, bez obowiązku powtarzania nowicjatu, i określa czas trwania ślubów przed złożeniem profesji uroczystej zgodnie z przepisami Konstytucji nr 35 i 45, Formacja i badanie powołania, czy to ze strony alumna, czy ze strony Zakonu trwa cały czas między przyjęciem a profesją uroczystą. Obejmuje zatem nowicjat i lata profesji czasowej i nie może być krótszy niż trzy lata i dłuższy niż sześć lat, z zachowaniem Konstytucji nr 45, Brat odpowiedzialny za postulat, po uprzednim wysłuchaniu zdania swoich współpracowników oraz uwzględnieniu poprzednich opinii, przedstawi na piśmie sprawozdanie i własną opinię o każdym postulancie własnemu ministrowi lub kustoszowi, któremu za zgodą jego Definitorium przysługuje prawo przyjęcie tegoż kandydata do nowicjatu. Zredagowano nowy numer w celu sprecyzowania kompetencji w przewidywanym przejściu z postulatu do nowicjatu. Ten paragraf zostaje przeniesiony do rozdziału 5. Ten paragraf przeniesiono do numeru 155 z racji porządku logicznego. Pierwsza część tego numeru stanowi treść proponowanego numeru 128, 2. Druga część zostaje uwzględniona w poniższych numerach.

20 Część II. Rozdział 3. Nowicjat i profesja Do Zakonu przyjmuje przez przyjęcie do nowicjatu w prowincji lub w kustodii właściwy przełożony wyższy za zgodą swej Rady, wyrażoną w tajnym głosowaniu Rozpoczęcie nowicjatu winno się odbyć publicznie według rytuału zakonnego i statutów prowincjalnych. Akt ten należy wpisać do odpowiedniej księgi. 2. Kandydaci po przyjęciu do Zakonu odbywają nowicjat przez dwanaście miesięcy w klasztorze na ten cel prawnie przeznaczonym. Rozdział 5: Nowicjat Część V. Rozdział 5. Nowicjat 148. Nowicjat, którym rozpoczyna się życie w Zakonie 286, jest czasem bardziej intensywnego rozeznawania powołania oraz formacji, podczas której, pod kierunkiem mistrza, nowicjusz przygotowuje się do złożenia profesji zakonnej, pogłębia osobistą więź z Jezusem Chrystusem oraz przyswaja sobie wartości życia konsekrowanego i ślubów; kształtuje umysł i serce do życia charyzmatem franciszkańskim poprzez studium Reguły i pism świętego Franciszka, źródeł franciszkańskich, Konstytucji i Statutów generlanych oraz przez doświadczenie modlitwy, wewnętrzne skupienie, braterską wspólnotę, osobiste wyrzeczenie, pracę i pokorną służbę ubogim podejmowaną zgodnie ze stylem Zakonu Do Zakonu przyjmuje przez przyjęcie do nowicjatu w prowincji lub kustodii właściwy minister lub kustosz za zgodą swojego Definitorium, wyrażoną w tajnym głosowaniu Rozpoczęcie nowicjatu winno się odbyć publicznie według rytuału zakonnego i statutów prowincjalnych oraz zgodnie z ustaleniami regulaminów międzyprowincjalnych domów formacj, jeśli takie są ustanowione. Akt ten należy wpisać do odpowiedniej księgi. 2. Kandydaci po przyjęciu do Zakonu odbywają nowicjat przez dwanaście miesięcy w klasztorze na ten cel prawnie przeznaczonym. W oparciu o dokument Discepolato Francescano zredagowano nowy numer w celu sprecyzowania celu nowicjatu. Tutaj przeniesiono numer 34, 1 aktualnie obowiązujących Konstytucji. Dodano odniesienie do nowicjatów międzyprowincjalnych. 3. Jedynie generał za zgodą swej Rady, dekretem Ten paragraf przeniesiono do numeru 129, Por. KPK, kan Por. KPK, kan. 652.

21 wydanym na piśmie, może założyć, przenieść i znieść dom nowicjatu. 4. W przypadkach szczególnych i w drodze wyjątku generał za zgodą swej Rady może pozwolić, aby kandydat odbył ważnie nowicjat w innym klasztorze Zakonu lub prowincji, pod kierunkiem doświadczonego brata. 5. Przełożony wyższy może pozwolić, aby grupa nowicjuszy przebywała przez jakiś czas w innym domu Zakonu przez niego wyznaczonym Nieobecność w domu nowicjatu trwająca dłużej niż trzy miesiące, czy to ciągła, czy z przerwami, powoduje nieważność nowicjatu, z zachowaniem przepisu Konstytucji nr 36, 5 i kan Nieobecność trwającą ponad piętnaście dni należy uzupełnić. 3. Minister lub kustosz obszaru administracyjnego, w którym znajduje się nowicjat, może pozwolić, aby grupa nowicjuszy przebywała przez jakiś czas w innym domu Zakonu przez niego wyznaczonym. 4. W przypadkach szczególnych i w drodze wyjątku Minister generalny za zgodą swojego Definitorium może pozwolić, aby kandydat odbył ważnie nowicjat w innym klasztorze Zakonu, pod kierunkiem doświadczonego brata Nieobecność w domu nowicjatu trwająca dłużej niż trzy miesiące, czy to ciągła, czy z przerwami, powoduje nieważność nowicjatu, z zachowaniem przepisu Konstytucji nr 150, 3 i kan KPK. Nieobecność trwającą ponad piętnaście dni należy uzupełnić. 2. Dla słusznej przyczyny przełożony wyższy może pozwolić na przyspieszenie pierwszej profesji, ale najwyżej o piętnaście dni, jak również na jej złożenie poza domem nowicjatu. 3. Przełożony wyższy lub gwardian domu nowicjackiego i ich delegat może dopuścić do profesji nowicjusza znajdującego się w niebezpieczeństwie śmierci. Jeżeli nowicjusz wyzdrowieje, pozostaje w takim stanie jak gdyby profesji nie składał. 2. Dla słusznej przyczyny minister lub kustosz może pozwolić na przyspieszenie pierwszej profesji, ale najwyżej o piętnaście dni, jak również na jej złożenie poza domem nowicjatu. 3. Minister lub kustosz bądź gwardian domu nowicjackiego i ich delegat może dopuścić do profesji nowicjusza znajdującego się w niebezpieczeństwie śmierci. Jeżeli nowicjusz wyzdrowieje, pozostaje w takim stanie jak gdyby profesji nie składał. 4. Jeśli minister lub kustosz miałby wątpliwość co do zdatności nowicjusza, po uprzednim wysłuchaniu zdania formatorów, może przedłużyć okres próby, jednak nie ponad sześć miesięcy 288. Zredagowano nowy numer w zgodności z normami prawa kanonicznego Nowicjat stanowi nieodzowną podstawę całej Usunięto ten paragraf, ponieważ jego treść już się 288 Por. KPK, kan. 653, 2; KKKW, kan. 525, 1.

22 formacji zakonnej, dlatego należy go przeznaczyć wyłącznie na dogłębne i solidne wychowanie alumnów w życiu franciszkańskim. 2. Nowicjusze, pod kierownictwem mistrza, zgodnie z przepisami prawa (kan. 650, 2 i 651), winni być kształtowani stopniowo, aby mogli się oddać pracy w Zakonie i dojść do takiego zjednoczenia z Chrystusem, by z niego wypływała cała ich działalność apostolska; powinni więc prowadzić życie nie urojone, ale takie, jakie podejmą jako profesi. 3 W czasie nowicjatu zabrania się podejmowania studiów, które miałyby na celu zdobycie dyplomów lub przygotowanie do zawodu. 4. Chociaż od nowicjuszy wymaga się pewnego odosobnienia, to jednak za roztropnym uznaniem mistrza wolno im utrzymywać odpowiednią łączność z własną rodziną, z zakonnikami i innymi osobami Dopuszczanie do profesji czasowej lub uroczystej przysługuje tym samym przełożonym, którzy zgodnie z przepisem Konstytucji nr 34 mogą kandydata przyjmować do Zakonu, z zachowaniem przepisów prawnych (Kan.656; 658). 2. Generał, własną powagą po wysłuchaniu zdania prowincjała i za zgodą swej Rady, zachowując przepisy prawa, może dopuszczać do profesji. 3. Pod koniec nowicjatu oraz przed profesją uroczystą kandydat winien wnieść do przełożonego wyższego prośbę na piśmie o dopuszczenie do profesji Nowicjusze, pod kierownictwem mistrza i zgodnie z przepisami prawa 289, pogłębiając to co przyswoili sobie na postulacie, powinni prowadzić takie życie, jakie podejmą jako profesi. 2. W czasie nowicjatu zabrania się podejmowania studiów, które miałyby na celu zdobycie dyplomów lub przygotowanie do zawodu. 3. Chociaż od nowicjuszy wymaga się pewnego odosobnienia, to jednak za roztropnym uznaniem mistrza wolno im utrzymywać odpowiednią łączność z własną rodziną, z zakonnikami i innymi osobami. 4. Odpowiedzialność za życie i działalność nowicjatu spoczywa na mistrzu nowicjatu, który powinien informować kapitułę klasztorną o przebiegu programu formacyjnego Dopuszczanie do profesji czasowej przysługuje właściwym ministrom lub kustoszom za zgodą ich Definitorium, zgodnie z przepisem Konstytucji nr 149, z zachowaniem przepisu kanonu 656 KPK. 2. Minister generalny, własną powagą po wysłuchaniu zdania ministra lub kustosza i za zgodą swojego Definitorium, zachowując przepisy prawa, może dopuszczać do profesji. 3. Pod koniec nowicjatu kandydat winien wnieść do własnego ministra lub kustosza prośbę na piśmie o dopuszczenie do profesji. znajduje w innych numerach, w szczególnośći w proponowanym numerze 148. Wyjaśniono treść paragrafu. Zredagowano ten nowy paragraf w celu ukazania roli mistrza. Usunięto odniesienie do profesji solemnej, która jest omawiana w rozdziale 6. Usunięto odniesienie do profesji solemnej, która jest omawiana w rozdziale Por. KPK, kan. 650, 2; 651; KKKW, kan. 524.

23 40-1 Mistrz, po wysłuchaniu zdania swych współpracowników i zbadaniu poprzednich sprawozdań, winien na piśmie przedstawić sprawozdanie i opinię o poszczególnych kandydatach własnemu przełożonemu wyższemu, któremu za zgodą jego Rady, przysługuje prawo dopuszczania kandydata do profesji. 2. Przełożony winien osobiście lub przez delegata wybadać wolę kandydatów i wysłuchać zdania innych braci klasztoru. 3. Jeśli kandydat znajduje się poza prowincją, przełożony wyższy miejsca otrzyma pisemne sprawozdanie i opinię mistrza formacji (por. 1) i przekaże dokumenty, wraz ze swoją opinią, przełożonemu wyższemu macierzystej prowincji, któremu za zgodą jego rady przysługuje dopuszczenie do profesji Mistrz, po wysłuchaniu zdania swych współpracowników i zbadaniu poprzednich sprawozdań, winien na piśmie przedstawić sprawozdanie i opinię o poszczególnych kandydatach właściwemu ministrowi lub kustoszowi, któremu za zgodą jego Definitorium, przysługuje prawo dopuszczania kandydata do profesji. 2. Minister lub kustosz winien osobiście lub przez delegata wybadać wolę oraz zdatność kandydatów i wysłuchać zdania innych braci klasztoru. 3. Jeśli kandydat znajduje się poza prowincją, minister lub kustosz miejsca otrzyma pisemne sprawozdanie i opinię mistrza formacji (por. 1) i przekaże dokumenty, wraz ze swoją opinią, ministrowi lub kustoszowi macierzystej prowincji lub kustodii, któremu za zgodą jego Definitorium przysługuje dopuszczenie do profesji. 2. Jedynie generał za zgodą swej Rady może przyjąć kandydata, który po ukończeniu nowicjatu lub po profesji prawnie opuścił Zakon; również generał wyznacza mu czas odpowiedniej próby przed dopuszczeniem do profesji czasowej, bez obowiązku powtarzania nowicjatu, i określa czas trwania ślubów przed złożeniem profesji uroczystej zgodnie z przepisami Konstytucji nr 35 i 45, Profesję uroczystą przyjmuje przełożony wyższy lub jego delegat według rytuału zakonnego. Profesję tę można dla słusznej przyczyny przyspieszyć najwyżej o trzy miesiące. Akt profesji należy wpisać do księgi profesji. 2. Formuła profesji zakonnej: Ja, brat N.N., któremu Pan dal tę łaskę, że na chwałę Bożą mocno i doskonałej 155. Jedynie Minister generalny za zgodą swego Definitorium może ponownie przyjąć kandydata, który po ukończeniu nowicjatu lub po profesji prawnie opuścił Zakon i pragnie ponownie wstąpić do Zakonu; również Minister generalny wyznacza mu czas odpowiedniej próby przed dopuszczeniem do profesji czasowej, w tym bez obowiązku powtarzania nowicjatu, i określa czas trwania ślubów przed złożeniem profesji uroczystej zgodnie z przepisami Konstytucji nr 128, 2 i 161, Profesję czasową przyjmuje minister lub kustosz bądź ich delegat według rytuału zakonnego. Akt profesji należy wpisać do księgi profesji. 2. Formuła profesji zakonnej jest następująca: Na cześć i chwałę Najświętszej Trójcy. Tutaj przeniesiono numer 34, 2 obowiązujących Konstytucji z racji porządku logicznego oraz zwiększono możliwości czasu próby. Odniesienie do profesji solemnej przeniesiono do rozdziału 6. [Formuła profesji zakonnej obowiązująca od roku, dlatego nie zawierało jej polskie wydanie