Wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2015) 447 final 2015/0204 (NLE) Wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY zmieniające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 609/2014 w sprawie metod i procedury udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB oraz w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych PL PL

2 1. KONTEKST WNIOSKU UZASADNIENIE Rada i Komisja uzgodniły wspólną deklarację dołączoną do protokołu posiedzenia Rady z dnia 26 maja 2014 r., na którym przyjęto pakiet ustawodawczy dotyczący zasobów własnych, składający się z decyzji 335/2014 w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (decyzja Rady w sprawie systemu zasobów własnych), rozporządzenia nr 608/2014 określającego środki wykonawcze oraz rozporządzenia nr 609/2014 w sprawie metod i procedury udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB oraz w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych. Decyzja Rady w sprawie zasobów własnych jest najważniejszym aktem prawnym określającym główne elementy systemu, takie jak wykaz zasobów własnych oraz pułapy środków na zobowiązania i środków na płatności (czyli rozmiary budżetu Unii). Środki wykonawcze w ramach systemu zasobów własnych mają źródło w dwóch artykułach Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE): nowo wprowadzone rozporządzenie nr 608/2014 ustanawiające środki wykonawcze jest oparte na art. 311 akapit czwarty TFUE (wprowadzonym Traktatem z Lizbony) i zawiera obecnie zasady obliczania i budżetowania rocznego salda, a także sprawowania kontroli i nadzoru; rozporządzenie nr 609/2014, które jest wersją przekształconą rozporządzenia nr 1150/2000, oparte jest na art. 322 ust. 2 TFUE i określa zasady udostępniania zasobów własnych oraz środki pozwalające zaspokoić potrzeby gotówkowe. Zawiera ono praktyczne ustalenia dotyczące ustanowienia tradycyjnych zasobów własnych, przechowywania dokumentów potwierdzających, współpracy administracyjnej, mającej zastosowanie stawki w odniesieniu do zasobów własnych opartych na DNB, prowadzenia rachunków dotyczących zasobów własnych, terminów ich udostępniania i wprowadzania dostosowań, a także przepisów dotyczących zarządzania zasobami pieniężnymi i kwot nieściągalnych. Oba rozporządzenia wejdą w życie w tym samym dniu co decyzja 335/2014, po tym jak decyzja ta zostanie zatwierdzona przez wszystkie państwa członkowskie zgodnie z ich odnośnymi wymogami konstytucyjnymi. Pakiet będzie stosowany z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2014 r. We wspomnianej wyżej wspólnej deklaracji z dnia 26 maja 2014 r. Komisja zobowiązała się do przedłożenia wniosku dotyczącego art. 12 rozporządzenia 609/2014, tak aby umożliwić rewizję procedury obliczania odsetek od kwot udostępnionych z opóźnieniem. W deklaracji stwierdzono także, że stopa odsetek będzie zgodna z zasadą proporcjonalności, a przy tym zapewni sprawne funkcjonowanie systemu, do którego konieczne jest zaspokojenie potrzeb gotówkowych. Oprócz kwestii odsetek niniejszy wniosek, oparty na art. 322 ust. 2 TFUE, dotyczy także procedury rocznego dostosowania zasobów własnych opartych na VAT i na DNB, ponieważ najnowsza zmiana wprowadzona w kontekście wyjątkowo rozległych dostosowań dokonanych w 2014 r. nie będzie już obowiązywać po wejściu w życie rozporządzenia nr 609/2014. Wniosek zawiera także propozycje pewnych innych wyjaśnień i usprawnień, zwłaszcza technicznych, w odniesieniu do obecnych warunków. Odzwierciedlają one ostatnio zgromadzone doświadczenia i wnioski, jeśli chodzi o rachunki dotyczące zasobów własnych, zarządzanie zasobami finansowymi Komisji w pierwszym półroczu, oszacowanie danych PL 2 PL

3 dotyczących DNB przez Komisję (Eurostat), wpływ postępowań karnych na ustalanie i udostępnianie tradycyjnych zasobów własnych oraz sprawozdawczość dotyczącą kwot nieściągalnych w ramach tradycyjnych zasobów własnych. Poniżej przedstawiono uzasadnienie zmian zaproponowanych przez Komisję. 2. TREŚĆ WNIOSKU (1) Rachunki Komisji dotyczące zasobów własnych (art. 9 rozporządzenia nr 609/2014) a) Określenie podmiotów odpowiedzialnych za otwarcie i prowadzenie rachunku: zgodnie z art. 9 rozporządzenia nr 609/2014 państwa członkowskie muszą utrzymywać w imieniu Komisji rachunek przeznaczony do wpłacania zasobów własnych, prowadzony przez swoją administrację finansową lub organ w tym celu wyznaczony. W praktyce wszystkie państwa członkowskie, które nie wybrały prowadzenia rachunku przez administrację finansową, wyznaczyły do pełnienia tej funkcji krajowy bank centralny. Artykuł 9 powinien odzwierciedlać tę praktykę przez określenie, że tylko banki centralne mogą być wyznaczane. Pozwoli to także uchronić budżet UE przed narażeniem na potencjalne ryzyko finansowe związane z przechowywaniem zasobów własnych przez Komisję na rachunkach otwartych w bankach komercyjnych; tego rodzaju sytuacji należy unikać ze względu na nałożone niniejszym rozporządzeniem ograniczenia możliwości pobierania środków przez Komisję z rachunku przeznaczonego na zasoby własne. W celu zapewnienia spójności zmiana ta została także dodana w art. 6 rozporządzenia nr 609/2014 dotyczącego zapisywania zasobów własnych na rachunkach i sprawozdawczości oraz w art. 15 dotyczącym wykonywania zleceń płatniczych. b) Zagwarantowanie, że rachunki dotyczące zasobów własnych są prowadzone nieodpłatnie i bez ujemnych odsetek: rachunki te, otwarte przez państwa członkowskie w imieniu Komisji zgodnie z art. 9 rozporządzenia 609/2014 do celów wpłacania zasobów własnych UE, do czasu ich wykorzystania przez Komisję na płatności, powinny być nie tylko prowadzone nieodpłatnie, ale też nieoprocentowane (dodatnio ani ujemnie). Celem tego przepisu jest zapobieganie stratom dla budżetu UE. Ze względu na przepisy art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 609/2014, które ograniczają możliwość wypłacania środków przez Komisję do kwoty potrzebnej do wykonania budżetu, jakiekolwiek opłaty za prowadzenie takich rachunków oznaczałyby zmniejszenie środków w budżecie UE. W tym kontekście należy także unikać ujemnych odsetek, ponieważ mają one taki sam negatywny skutek jak opłaty. Zastosowanie opłat lub ujemnego oprocentowania w odniesieniu do niektórych rachunków Komisji tego rodzaju prowadziłoby też do niejednakowego traktowania państw członkowskich, ponieważ zgodnie z zasadami solidarności i wspólnego finansowania unijnego budżetu pozostałe państwa członkowskie muszą rekompensować takie straty z zasobów własnych opartych na DNB. Proponuje się zatem, aby zainteresowane państwo członkowskie wpłaciło do budżetu UE równowartość wszelkich opłat lub ujemnych odsetek naliczonych od rachunku dotyczącego zasobów własnych otwartego w imieniu Komisji zgodnie z art. 9 rozporządzenia nr 609/2014. Zmiana ta służy też zapewnieniu, że decyzja 2014/337/UE (EBC/2014/23) Europejskiego Banku Centralnego z dnia 5 czerwca 2014 r. 1, w której przewidziano ujemną stopę procentową oznaczającą obowiązek dokonania przez deponenta zapłaty na rzecz właściwego /337/UE: decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 5 czerwca 2014 r. w sprawie oprocentowania depozytów, sald oraz nadwyżek rezerw (EBC/2014/23), Dz.U. L 168 z , s PL 3 PL

4 krajowego banku centralnego (KBC), włączając prawo tego banku do dokonania stosownego obciążenia rachunku danego depozytu sektora publicznego, ani podobne decyzje innych banków centralnych UE, w których zgodnie z art. 9 rozporządzenia nr 609/2014 mają być przechowywane zasoby własne Unii, nie będą miały negatywnego wpływu na budżet UE. Obowiązek zapewnienia rekompensaty powinien zagwarantować, że koszt ewentualnej ujemnej stopy procentowej naliczonej od rachunków dotyczących zasobów własnych zgodnie ze wspomnianą decyzją EBC nie zostanie pokryty z budżetu UE, czyli przez wszystkie państwa członkowskie. W tym kontekście należy przypomnieć, że jak dotąd Komisja nie wymagała od państw członkowskich, aby doliczały odsetki do rachunków dotyczących zasobów własnych w przypadku dodatniego oprocentowania depozytów przez EBC. c) Dodatkowe wyjaśnienie: z uwagi na pewność prawa należy wyjaśnić, że rachunki otwarte w imieniu Komisji dotyczące zasobów własnych, o których mowa w art. 9, mogą być obciążane wyłącznie na zlecenie Komisji, w przypadku gdy kwota netto zasobów własnych należnych w danym dniu jest ujemna (tj. gdy państwo członkowskie ma otrzymać środki). Zapisów na takim rachunku dokonuje się zgodnie z powyższą zasadą. Stanowi to wyraźne doprecyzowanie obowiązujących już warunków. (2) Przyspieszenie zapisu dwunastu miesięcznych części zasobów własnych opartych na VAT i na DNB (art. 10 ust. 3 rozporządzenia nr 609/2014) Zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia nr 609/2014, w zależności od stanu środków finansowych Unii, w związku ze szczególnym zapotrzebowaniem na płatności w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przyspieszenie o miesiąc lub dwa miesiące w pierwszym kwartale roku zapisu dwunastych części w odniesieniu do zasobów własnych opartych na VAT i na DNB. W ostatnich latach, ze względu na wysokie płatności miesięczne na rzecz Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i na rzecz europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w pierwszych miesiącach roku, Komisja wielokrotnie miała problemy z terminowym wykonaniem wszystkich płatności ze względu na okresowe braki środków finansowych, sięgające w pierwszym półroczu nawet 6 mld EUR. Powinna zatem istnieć możliwość przyspieszenia w razie potrzeby zapisu kolejnej dwunastej części w pierwszych sześciu miesiącach roku, również w odniesieniu do uregulowania wydatków w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych. Taka ograniczona dodatkowa elastyczność pomogłaby Komisji w spełnieniu wymogów regulacyjnych dotyczących płatności. (3) Usprawnienie rocznych dostosowań w zakresie zasobów własnych opartych na VAT i na DNB (art. 10 ust. 4 7 rozporządzenia nr 609/2014) Na podstawie art. 10 rozporządzenia nr 1150/2000 dostosowanie zasobów własnych opartych na VAT i na DNB ma miejsce co roku w pierwszym dniu roboczym grudnia. Poziom tych dostosowań jest różny w każdym roku i może być dodatni (wymagane dodatkowe płatności od państw członkowskich) lub ujemny (płatności zwracane państwom członkowskim). W wyjątkowych okolicznościach dostosowania te mogą oznaczać bardzo wysokie kwoty. Dla państw członkowskich obowiązek udostępnienia tak wysokich kwot może stanowić duże obciążenie finansowe, które może powodować poważne utrudnienie fiskalne, szczególnie pod koniec roku. Również spoczywający na Komisji obowiązek zwrotu PL 4 PL

5 wysokich kwot, jeśli łączna kwota dostosowań jest ujemna, może skutkować trudną sytuacją finansową w tej części roku. Jak pokazują dane zebrane we wrześniu/październiku 2014 r., dostosowania mogą być szczególnie wysokie w przypadku zasobów własnych opartych na DNB ze względu na znaczące korekty wprowadzane przez państwa członkowskie w danych dotyczących DNB za poprzednie lata. W związku z tym na wniosek Komisji w dniu 18 grudnia 2014 r. Rada przyjęła rozporządzenie nr 1377/2014 zmieniające rozporządzenie nr 1150/2000 2, umożliwiając państwom członkowskim, z mocą wsteczną od 30 listopada 2014 r., odroczenie udostępnienia dostosowań w wyjątkowych okolicznościach do pierwszego dnia roboczego września następnego roku. Rozporządzenie nr 1150/2000 zmienione rozporządzeniem nr 1377/2014 zostanie uchylone wraz z wejściem w życie rozporządzenia nr 609/2014, tj. tego samego dnia co decyzja Rady w sprawie systemu zasobów własnych nr 335/2014 po jej zatwierdzeniu przez wszystkie państwa członkowskie zgodnie z ich odnośnymi wymogami konstytucyjnymi. Zmiana ta powinna zatem obejmować też kwestię dostosowań w zakresie VAT i DNB. Mimo że w zaproponowanej zmianie utrzymano metodę obliczania dostosowań, zmieniono moment ich komunikowania oraz termin udostępniania. Uwzględniono w niej ponadto kwestię wysokich dostosowań ujemnych. Państwa członkowskie muszą przekazywać Komisji w roku n dane dotyczące VAT i DNB za rok n-1 i za wcześniejsze lata zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 1553/89 i art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1287/2003. Na tej podstawie Komisja obliczy dostosowania, a o dokładnych ostatecznych kwotach powiadomi oficjalnie państwa członkowskie w styczniu roku n+1. Równocześnie Komisja przekaże obliczenie rozdzielające łączną kwotę dostosowania pomiędzy państwa członkowskie zgodnie z ich odnośnym udziałem w DNB wszystkich państw członkowskich ( klucz DNB ) w budżecie na rok n+1 3. Nie będzie już w tym celu przyjmowany budżet korygujący, gdyż dostosowania będą rozdzielane automatycznie i natychmiastowo. Oznacza to znaczne uproszczenie obecnie obowiązującego systemu. Różnica pomiędzy kwotą dostosowań zasobów własnych opartych na VAT i na DNB właściwą dla danego państwa członkowskiego a częścią, która przypadnie na to państwo wskutek rozdzielenia łącznej kwoty, zostanie zapisana na rachunkach dotyczących zasobów własnych otwartych na mocy art. 9 w pierwszym dniu roboczym czerwca roku n+1. Ponieważ zgodnie z proponowaną procedurą państwa członkowskie będą informowane z dużym wyprzedzeniem, szczególne zasady dotyczące wyjątkowo wysokich kwot nie powinny już być potrzebne. Nowy termin dostosowań w zakresie VAT i DNB nie będzie się już zbiegał z terminem dostosowania przy opt-out zgodnie z art. 11 rozporządzenia nr 609/2014 w przypadku państw członkowskich, które nie uczestniczą w finansowaniu szczególnego działania lub polityki Unii. W przypadku dostosowania przy opt-out, które ma ograniczony wpływ finansowy 4, obecny termin wpłaty, tj. pierwszy dzień roboczy grudnia, zostaje utrzymany Dz.U. L 367 z , s. 14. W obecnym systemie do celów budżetu korygującego rozdzielającego dostosowania również stosowany jest najnowszy dostępny klucz DNB (o ile Komisja przedstawi wniosek dotyczący takiego budżetu korygującego i o ile zostanie on przyjęty przez Parlament Europejski i Radę). Przez ostatnich pięć lat łączna średnia kwota wynosiła 49 mln EUR. PL 5 PL

6 Krajowe reguły rachunkowości w UE są przedstawione w Europejskim Systemie Rachunków (ESA 2010). Zgodnie z tymi regułami przepływy ekonomiczne są rejestrowane zgodnie z zasadą memoriałową w momencie stworzenia wartości ekonomicznej, jej przekształcenia lub umorzenia, bądź też w momencie powstania roszczeń lub zobowiązań, ich przekształcenia lub umorzenia. Na podstawie ESA 2010 wkłady państw członkowskich do budżetu oparte na VAT i na DNB są rejestrowane jako wydatki sektora instytucji rządowych i samorządowych, jako kolejny transfer bieżący w odpowiedniej kategorii D.76, i wpływają na wysokość deficytu budżetowego. Wkłady zwrócone państwom członkowskim UE są odliczane od tych transferów bieżących. Wpływ dostosowań w zakresie zasobów własnych opartych na VAT i na DNB na wydatki publiczne powinien być rejestrowany w momencie nieodwołalnego ustalenia tych kwot, gdy stają się one wymagalne. Biorąc pod uwagę, że zgodnie z omawianą propozycją kwoty te są nieodwołalnie ustalane i stają się wymagalne w roku n+1, to ten rok powinien być brany pod uwagę do statystycznego rejestrowania dostosowań, a także do celów paktu stabilności i wzrostu. (4) Wydłużenie terminu przedawnienia danych dotyczących DNB w czwartym roku po upływie danego roku budżetowego (art. 10 ust. 7 rozporządzenia nr 609/2014) Obecnie państwa członkowskie powinny przekazywać Komisji dane dotyczącego zagregowanego DNB i jego składników do 22 września każdego roku (art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1287/2003) natomiast zmiany w DNB mogą być uwzględniane tylko do 30 września czwartego roku następującego po danym roku budżetowym. W rezultacie okres na oszacowanie ewentualnych zmian w odniesieniu do roku n, zakomunikowanych w roku n+4, jest bardzo krótki. Aby zagwarantować Komitetowi DNB możliwość zweryfikowania i zatwierdzenia danych dotyczących roku n, termin przedawnienia na mocy art. 10 ust. 7 rozporządzenia nr 609/2014 powinien zostać przesunięty z 30 września na 30 listopada roku n+4. W związku z tym przewidziany w art. 3 rozporządzenia nr 609/2014 moment upływu minimalnego okresu przechowywania dokumentów potwierdzających dotyczących procedur i podstawowych statystyk, o których mowa w art. 3 rozporządzenia nr 1287/2003, powinien również zostać przesunięty z 30 września na 30 listopada roku n+4. (5) Poprawa struktury art. 10 rozporządzenia nr 609/2014 Artykuł 10 rozporządzenia nr 609/2014 zawiera obecnie 9 ustępów i ponad 20 akapitów. Aby uczynić go bardziej zrozumiałym, należy go podzielić na 3 osobne artykuły, z których każdy należy opatrzyć tytułem, a ustępy powinny być w razie potrzeby ponumerowane. (6) Stopa procentowa (art. 12 rozporządzenia nr 609/2014) Wymieniona w art. 12 stopa procentowa określa obecnie stopę podstawową (jest nią stopa głównych operacji refinansujących EBC lub krajowego banku centralnego spoza strefy euro), jej stałe roczne powiększenie o 2 punkty procentowe oraz podwyższenie zmienne o 0,25 punktu procentowego za każdy miesiąc opóźnienia. Stopę tą stosuje się w stosunku do całego okresu opóźnienia. W ramach normalnego wykonywania budżetu Komisja nie może zaciągać debetu na swoich rachunkach, a zatem terminowe wpłacanie zasobów własnych ma zasadnicze znaczenie. Obecny system znacząco przyczynił się do zapewnienia terminowego i pełnego udostępniania zasobów własnych potrzebnych do wykonania budżetu 5. Zmienione zasady dotyczące stopy 5 Potwierdzono to ostatnio w pierwszym sprawozdaniu oceniającym Grupy Wysokiego Szczebla ds. Zasobów Własnych z dnia 17 grudnia 2014 r.: pierwszy akapit na stronie 13 zawiera następujące zdanie: Wysokie odsetki za zwłokę przewidziane w regułach budżetowych UE są skutecznym mechanizmem gwarantującym terminowe płatności ze strony państw członkowskich. PL 6 PL

7 procentowej powinny utrzymać tę zachętę. Ponadto w interesie jasności i pewności prawa należy utrzymać jednolity charakter zasad. W celu utrwalenia sprawnego funkcjonowania systemu, tak aby zasoby własne były wpłacane terminowo i w całości, stałe powiększenie stopy procentowej należy podnieść do 3,5 punktu procentowego (jest to m.in. stopa mająca zastosowanie do kwot podlegających odzyskaniu zgodnie z art. 83 ust. 2 lit. b) zasad stosowania rozporządzenia finansowego, gdy zdarzeniem obligującym nie jest zamówienie publiczne na dostawy i usługi). Pozwoli to zagwarantować, że wpłaty zasobów własnych nie będą wstrzymywane w przypadku, gdy koszty refinansowania na rynkach pieniężnych będą niższe od należnych odsetek. Proponowana zmiana powinna przede wszystkim zapobiegać (małym) opóźnieniom w udostępnianiu dwunastych części miesięcznych zasobów własnych opartych na VAT i na DNB, które obecnie stanowią ponad 80 % dochodów w budżecie UE. Z drugiej strony, zważywszy że obecne zasady mogą skutkować bardzo wysokimi stopami procentowymi w przypadku długotrwałych opóźnień, maksymalne roczne powiększenie podstawowej stopy procentowej należy ograniczyć do 20 punktów procentowych, przy czym powiększona stopa ma zastosowanie do całego okresu opóźnienia. Ograniczenie to zapewnia proporcjonalny wymiar oprocentowania, gdyż po 5,5 roku opóźnienia stopa procentowa nie będzie już powiększana. Zmiana ta jest odpowiedzią na główny powód zaniepokojenia niektórych państw członkowskich co do pojedynczych przypadków bardzo wysokich stóp wynikających z długich opóźnień we wpłatach tradycyjnych zasobów własnych. Z danych dotyczących kwot odsetek odzyskanych w ciągu ostatnich 5 lat wynika, że ograniczenie do 20 punktów procentowych spowoduje spadek odsetek wymaganych od państw członkowskich o ponad 30 %. Nowe zasady mają zastosowanie do kwot zasobów własnych, które staną się wymagalne po wejściu w życie przedmiotowego rozporządzenia. Aby jednak zapewnić sprawne przejście do nowych zasad, ograniczenie stóp procentowych ma zastosowanie również w przypadku, gdy kwota zasobów własnych została zakomunikowana Komisji lub państwom członkowskim dopiero po wejściu w życie rozporządzenia. Na przykład w przypadku gdy kwota zasobów własnych, która powinna zostać udostępniona w 2010 r., ale została zakomunikowana dopiero po wejściu w życie rozporządzenia (np. w 2018 r.) zastosowanie ma stopa procentowa zgodna z obecnymi zasadami, choć powiększenie rocznej stopy procentowej podlega ograniczeniu do 20 punktów procentowych. Aby uniknąć niejasności, wysyłając wezwania do zapłaty odsetek po wejściu w życie proponowanego rozporządzenia, Komisja wyraźnie określi mające zastosowanie zasady dotyczące oprocentowania. (7) Możliwość zwolnienia państw członkowskich z odpowiedzialności finansowej w przypadku odroczonego wpisu na rachunek lub odroczonego zgłoszenia długu celnego ze względu na dobro dochodzenia (art. 13 ust. 2 rozporządzenia nr 609/2014) Na podstawie art. 13 ust. 2 rozporządzenia nr 609/2014 państwa członkowskie są zwolnione z obowiązku udostępniania Komisji kwot odpowiadających należnościom z tytułu tradycyjnych zasobów własnych, które okażą się nieściągalne z powodu (i) działania siły wyższej lub (ii) innych przyczyn, powstałych nie z ich winy. Nowy unijny kodeks celny 6, który wchodzi w życie z dniem 1 maja 2016 r., umożliwia państwom członkowskim odroczenie zgłoszenia i zapisu długu celnego na rachunkach, do 6 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny, Dz.U. L 269 z , s. 1. PL 7 PL

8 czasu gdy nie będzie to już zagrażało dochodzeniu 7. Bezzwłoczne powiadomienie dłużników podejrzewanych o działalność przestępczą może bowiem utrudnić walkę z nadużyciami finansowymi i likwidowanie siatek przestępczych. Ponadto art. 325 TFUE wymaga, aby państwa członkowskie przyjmowały te same środki w celu zwalczania nadużyć działających na szkodę interesów finansowych Unii, jak w przypadku ich własnych interesów. Niejawne dochodzenia są skutecznym i niezbędnym środkiem ochrony interesów finansowych UE i państw członkowskich. Ustawodawstwo dotyczące zasobów własnych nie zawiera jednak wyraźnego przepisu mówiącego, czy można anulować tradycyjne zasoby własne, które są nieściągalne ze względu na późne zgłoszenie z takiego powodu. Unijny kodeks celny reguluje relacje między importerami a krajowymi organami celnymi, natomiast ustawodawstwo dotyczące zasobów własnych dotyczy stosunków między państwami członkowskimi a Komisją. W celu wspierania skutecznej ochrony interesów finansowych Unii i uwzględnienia nowo wprowadzonych przepisów unijnego kodeksu celnego, proponuje się wprowadzenie wyraźnego przepisu umożliwiającego z zastrzeżeniem ścisłego wypełnienia określonych warunków zwolnienie państw członkowskich z odpowiedzialności finansowej za kwoty tradycyjnych zasobów własnych, które mogą się okazać nieściągalne ze względu na odroczone zgłoszenie długu celnego, tak aby nie utrudniać dochodzeń i walki z nadużyciami finansowymi. Aby móc uznać, że w takich przypadkach kwoty te są nieściągalne z innych przyczyn powstałych nie z winy danego państwa członkowskiego (punkt poniżej dotyczy progu zgłaszania), Komisja sprawdzi przede wszystkim, czy: dochodzenie było uzasadnione względami ochrony interesów finansowych UE i państwa członkowskiego i czy zostało przeprowadzone rzetelnie; utrata zasobów własnych wynikała ściśle z odroczonego zgłoszenia lub zapisu na rachunkach w związku z dochodzeniem oraz krajowe cła i podatki nie zostały potraktowane korzystniej niż tradycyjne zasoby własne. (8) Podniesienie progu zgłaszania nieściągalnych kwot (art. 13 ust. 3 rozporządzenia nr 609/2014) Próg zgłaszania Komisji przez państwa członkowskie przypadków, w których stwierdzono nieściągalność tradycyjnych zasobów własnych lub które uznaje się za nieściągalne na mocy art. 13 ust 3 rozporządzenia nr 609/2014, należy podnieść z 50 tys. EUR do 100 tys. EUR, aby zmniejszyć obciążenia administracyjne spoczywające na państwach członkowskich i Komisji. Zmiana ta nie wpływa na definicję przypadku, który należy zgłosić, a mianowicie, że sprawozdanie powinno uwzględniać wszystkie należności ustalone w wyniku tego samego audytu w ramach kontroli celnej lub po kontroli celnej tego samego operatora i w odniesieniu do tej samej nieprawidłowości lub tego samego rodzaju towarów, w przypadkach gdy bez względu na pojedyncze kwoty łączna kwota należności, których nieściągalność stwierdzono lub które uznaje się za nieściągalne, przekracza 100 tys. EUR. Zważywszy, że utrzymane zostaje zobowiązanie państw członkowskich do zgłaszania, zgodnie z art. 5 rozporządzenia nr 608/2014, przypadków nadużyć finansowych i nieprawidłowości o wartości przekraczającej 10 tys. EUR w bazie danych OWNRES, takie przypadki mogą być nadal badane przez Komisję, a następnie mogą skutkować wpłatami do budżetu UE. 7 Art. 102 ust. 3 i art. 105 ust. 6 unijnego kodeksu celnego. PL 8 PL

9 (9) Wyjaśnienie wyjątkowego zarządzania środkami pieniężnymi wyłącznie w przypadku niespłaconych pożyczek (art. 14 ust. 3 rozporządzenia nr 609/2014) Zgodnie z art. 14 ust. 3 rozporządzenia nr 609/2014 w przypadku uchybienia w zakresie pożyczki zaciągniętej lub zagwarantowanej na podstawie decyzji i rozporządzeń Rady, Komisja może, jeśli brak jest innych środków zapewnionych przez warunki finansowe mające zastosowanie do tych pożyczek, wypłacać środki przewyższające jej aktywa do celów obsługi zadłużenia Unii, bez względu na warunki określone w art. 14 ust. 2. Po wejściu w życie Traktatu z Lizbony, zależnie od kompetencji, w ramach której udzielano gwarancji lub pożyczek, niektóre rozporządzenia i decyzje przyjmowane wcześniej przez Radę są obecnie przyjmowane przez Parlament Europejski i Radę. Jest tak na przykład w przypadku decyzji Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) w sprawie operacji finansowania realizowanych przez EBI w ramach jego uprawnień do udzielania pożyczek zewnętrznych z gwarancją unijną lub w przypadku pomocy makrofinansowej dla państw trzecich (które są w pierwszej kolejności pokrywane jednak z Funduszu Gwarancyjnego dla działań zewnętrznych). Mimo że zakres tego przepisu nie zostaje rozszerzony, należy wyjaśnić, że obejmuje on te same akty prawne, które były nim objęte pierwotnie. PL 9 PL

10 2015/0204 (NLE) Wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY zmieniające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 609/2014 w sprawie metod i procedury udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB oraz w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 322 ust. 2, uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 8, uwzględniając opinię Europejskiego Trybunału Obrachunkowego 9, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1150/ zostało przekształcone rozporządzeniem Rady (UE, Euratom) nr 609/ Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 609/2014 wchodzi w życie z dniem wejścia w życie decyzji Rady 2014/335/UE, Euratom 12. Decyzja ta nie weszła jeszcze w życie, ponieważ musi zostać zatwierdzona przez wszystkie państwa członkowskie. (2) Aby wziąć należycie pod uwagę termin wydania opinii komitetu ds. dochodu narodowego brutto (DNB) w sprawie danych dotyczących DNB i aby zapewnić wystarczająco dużo czasu na ocenę odnośnych danych przez Komisję (Eurostat), dokonanie jakichkolwiek zmian w DNB za wcześniejsze lata budżetowe powinno być możliwe do dnia 30 listopada czwartego roku następującego po danym roku budżetowym. W związku z tym okres przechowywania dokumentów potwierdzających dotyczących zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB powinien także zostać wydłużony z 30 września do 30 listopada czwartego roku następującego po roku budżetowym, którego te dokumenty dotyczą Dz.U. C [ ] z [ ], s. [ ]. Opinia nr [...] z [ ] (Dz.U. C [ ] z [ ], s. [ ]). Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonujące decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 130 z , s. 1). Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 609/2014 z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie metod i procedury udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB oraz w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych (Dz.U. L 168 z , s. 39). Decyzja Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (Dz.U. L 168 z , s. 105). PL 10 PL

11 (3) Rachunki Komisji dotyczące zasobów własnych, które państwa członkowskie są zobligowane otworzyć na mocy art. 9 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014, powinny być prowadzone przez administrację finansową państwa członkowskiego lub przez jego bank centralny i powinny być nieodpłatne i nieoprocentowane. Wszelkie opłaty od ich prowadzenia i ujemne odsetki zmniejszałyby środki budżetowe UE i prowadziłyby do niejednakowego traktowania państw członkowskich. Państwa członkowskie, które zastosują takie opłaty lub ujemne odsetki na rachunkach Komisji dotyczących zasobów własnych, będą zatem musiały zrekompensować te kwoty do budżetu Unii. (4) Należy wyjaśnić, że rachunki Komisji dotyczące zasobów własnych otwarte przez państwa członkowskie na mocy art. 9 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 mogą być obciążane wyłącznie na zlecenie Komisji. (5) W interesie jasności i czytelności art. 10 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 należy podzielić na kilka artykułów. (6) Należy zagwarantować, że Komisja w każdym momencie będzie dysponować wystarczającymi środkami pieniężnymi, aby spełnić wymogi regulacyjne dotyczące płatności wynikających z wykonania budżetu, które są skoncentrowane w pierwszych sześciu miesiącach roku, szczególnie w związku z koniecznością pokrycia wydatków Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/ oraz wydatków europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/ W celu zmniejszenia ryzyka opóźnień w płatnościach zaobserwowanych w poprzednich latach, a spowodowanych tymczasowymi brakami zasobów finansowych, należy umożliwić Komisji wcześniejsze pobranie maksymalnie jednej dwunastej części, o ile jest to uzasadnione zapotrzebowaniem na środki pieniężne. (7) Zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1150/2000 Komisja oblicza dostosowania zasobów własnych opartych na VAT i na DNB i informuje o nich państwa członkowskie w czasie umożliwiającym im zapisanie tych dostosowań na rachunku Komisji w pierwszym dniu roboczym grudnia. (8) Kwoty dostosowań, które miały zostać udostępnione w pierwszym roboczym dniu grudnia 2014 r., były nadzwyczajnie wysokie. Aby nie nakładać na państwa członkowskie nieproporcjonalnie wysokich obciążeń budżetowych tuż przed końcem roku, rozporządzeniem Rady (UE, Euratom) nr 1377/ zmieniono Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U. L 347 z , s. 608). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z , s. 320). Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1377/2014 z dnia 18 grudnia 2014 r. zmieniające rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 wykonujące decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 367 z , s. 14). PL 11 PL

12 rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000, umożliwiając odroczenie, w pewnych wyjątkowych okolicznościach, zapisu tych dostosowań na rachunku Komisji. (9) Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 zmienione rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1377/2014 przestanie obowiązywać wraz z wejściem w życie rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014. (10) W interesie uproszczenia i w celu zmniejszenia utrudnienia fiskalnego dla państw członkowskich i Komisji, zwłaszcza tuż przed końcem roku, należy usprawnić procedurę dostosowania zasobów własnych opartych na VAT i na DNB. Należy zatem zapewnić więcej czasu między oficjalnym zgłoszeniem kwot państwom członkowskim a datą zapisania ich na rachunku Komisji dotyczącym zasobów własnych. Zgłoszenie i termin zapisu na rachunkach powinny mieć miejsce w tym samym roku, przy czym rok ten jest również właściwy dla zarejestrowania odnośnych kwot na rachunkach sektora instytucji rządowych i samorządowych i do celów paktu stabilności i wzrostu. Ponadto łączna kwota dostosowań powinna być natychmiast rozdzielana pomiędzy państwa członkowskie zgodnie z ich odnośnymi udziałami w zasobach własnych opartych na DNB. Biorąc pod uwagę, że wpływ dostosowań będzie znany dużo wcześniej i będzie automatycznie rozdzielany pomiędzy państwami członkowskimi, odstępstwa, takie jak to wprowadzone rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1377/2014, nie powinny już być potrzebne. (11) Procedura obliczania odsetek powinna zagwarantować przede wszystkim, że zasoby własne będą udostępniane terminowo i w całości, co jest niezbędne dla osiągnięcia celów Unii i zrealizowania jej polityki. (12) Stopa procentowa określona w art. 12 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 zawiera stałe powiększenie stopy podstawowej o 2 punkty procentowe oraz stopniowe powiększanie o 0,25 punktu procentowego za każdy miesiąc opóźnienia, przy czym powiększona stopa ma zastosowanie do całego okresu opóźnienia. Przepis ten, pochodzący z art. 11 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1150/2000 jest niezwykle ważny dla zapewnienia terminowego i pełnego udostępnienia zasobów własnych. Należy zatem utrzymać, a w razie potrzeby dostosować główne elementy obecnego systemu. (13) Obowiązujące dotychczas zasady, przewidujące stały wzrost stopy procentowej, prowadziły jednak w wyjątkowych przypadkach do powstania bardzo wysokich odsetek w obszarze tradycyjnych zasobów własnych, powodując niekiedy wieloletnie opóźnienia w ich spłacie. W celu zapewnienia proporcjonalności systemu przy jednoczesnym utrzymaniu skutku odstraszającego maksymalny roczny wzrost stopy podstawowej powinien być ograniczony do 20 punktów procentowych. (14) Z drugiej strony stałe powiększenie o dwa punkty procentowe zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014, zwłaszcza w przypadku krótkich okresów opóźnienia, może zniechęcać państwa członkowskie do terminowego udostępniania zasobów własnych, jeśli koszty refinansowania na rynku pieniężnym są niższe od należnych odsetek. W związku z tym, w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania systemu, należy podnieść stałą stopę powiększenia do 3,5 punktu procentowego. Powinno to przede wszystkim zapobiegać opóźnieniom w udostępnianiu miesięcznych dwunastych części zasobów własnych opartych na VAT i na DNB, które obecnie stanowią ponad 80 % dochodów w budżecie Unii. (15) W celu wspierania skutecznej ochrony interesów finansowych Unii i uwzględnienia nowo wprowadzonych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady PL 12 PL

13 (UE) nr 952/ należy wyraźnie przewidzieć możliwość zwolnienia państw członkowskich z zastrzeżeniem ścisłego wypełnienia określonych warunków z obowiązku udostępnienia do budżetu Unii kwot tradycyjnych zasobów własnych, które okażą się nieściągalne ze względu na odroczony zapis na rachunkach lub odroczone zgłoszenie długu celnego uzasadnione dobrem dochodzenia. (16) Próg, od którego państwa członkowskie mają obowiązek zgłoszenia Komisji przypadków, w których stwierdzono nieściągalność tradycyjnych zasobów własnych lub uznaje się je za nieściągalne, należy podnieść, aby zmniejszyć obciążenia administracyjne spoczywające na państwach członkowskich i Komisji. (17) Należy wyjaśnić, że przewidziana w art. 14 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 możliwość wypłacania przez Komisję środków przewyższających jej aktywa w celu wywiązania się z zobowiązań Unii w przypadku uchybienia w zakresie pożyczki zaciągniętej lub zagwarantowanej na podstawie decyzji i rozporządzeń Rady obejmuje również rozporządzenia i decyzje, które zgodnie z Traktatem z Lizbony mają być przyjmowane nie tylko przez Radę, ale przez Parlament Europejski i Radę na mocy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. (18) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE, Euratom) nr 609/2014. (19) W celu zapewnienia spójności niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w tym samym dniu co rozporządzenie (UE, Euratom) nr 609/2014 i powinno także zacząć obowiązywać w tym samym dniu co wspomniane rozporządzenie. Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 609/2014 będzie stosowane od dnia 1 stycznia 2014 r., jednak niektóre przepisy niniejszego rozporządzenia powinny obowiązywać dopiero po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. Zmiana art. 12 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 powinna mieć zastosowanie w przypadku, gdy termin wymagalności zasobów własnych wypada po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powinny jednak korzystać z ograniczenia łącznego wzrostu stopy procentowej także wtedy, gdy zasoby własne zostały im zakomunikowane po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 W rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 609/2014 wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie: Dokumenty potwierdzające odnoszące się do procedur i podstawowych statystyk, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, przechowywane są przez państwa członkowskie do dnia 30 listopada czwartego roku następującego po danym roku budżetowym. Dokumenty uzupełniające dotyczące zasobów własnych opartych na VAT są przechowywane przez taki sam okres. ; 2) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Rachunki dotyczące zasobów własnych prowadzone są przez administrację finansową lub krajowy bank centralny każdego państwa członkowskiego, z podziałem na rodzaje zasobów. ; 16 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z , s. 1). PL 13 PL

14 b) w ust. 3 akapit trzeci wprowadza się następujące zmiany: (i) (ii) w tiret pierwszym odesłanie do art. 10 ust. 3 zastępuje się odesłaniem do art. 10a ust. 1 ; tiret drugie otrzymuje brzmienie: wynik obliczenia, o którym mowa w art. 10b ust. 5 akapit pierwszy, zapisywany jest raz do roku, z wyjątkiem szczególnych dostosowań, o których mowa w art. 10b ust. 2 lit. b) tiret pierwsze, które są zapisywane na rachunkach pierwszego dnia roboczego miesiąca następującego po zawarciu porozumienia między zainteresowanym państwem członkowskim a Komisją. ; 3) w art. 9 wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany: (i) (ii) akapity pierwszy i drugi otrzymują brzmienie: Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 10, 10a i 10b każde państwo członkowskie wpłaca zasoby własne na rachunek otwarty w imieniu Komisji przez jego administrację finansową lub krajowy bank centralny. Rachunek ten może być obciążany wyłącznie na zlecenie Komisji. Taki rachunek denominowany jest w walucie krajowej i prowadzony nieodpłatnie. ; dodaje się akapit trzeci w brzmieniu: Każde państwo członkowskie rekompensuje Komisji wszelkie opłaty lub ujemne odsetki pobrane z tytułu tego rachunku w pierwszym dniu roboczym drugiego miesiąca następującego po zastosowaniu takich opłat lub ujemnych odsetek. ; b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Państwa członkowskie lub ich krajowe banki centralne przekazują Komisji drogą elektroniczną, co następuje: a) w dniu roboczym, w którym zasoby własne zostały wpłacone na rachunek Komisji, wyciąg z rachunku lub potwierdzenie dokonanej wpłaty, wykazujące zapis zasobów własnych; b) bez uszczerbku dla lit. a), najpóźniej drugiego dnia roboczego po wpłaceniu środków na rachunek, wyciąg z rachunku wykazujący zapis zasobów własnych. ; 4) art. 10 otrzymuje brzmienie: Artykuł 10 Udostępnianie tradycyjnych zasobów własnych 1. Po potrąceniu kosztów poboru zgodnie z art. 2 ust. 3 i art. 10 ust. 3 decyzji 2014/335/UE, Euratom zapis tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) tej decyzji, dokonywany jest najpóźniej w pierwszym dniu roboczym następującym po dziewiętnastym dniu drugiego PL 14 PL

15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym należność została ustalona zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia. Jednakże w odniesieniu do należności wykazanych na odrębnych rachunkach na mocy art. 6 ust. 3 akapit drugi zapis musi być dokonany najpóźniej w pierwszym dniu roboczym następującym po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym należności zostały uzyskane. 2. W razie potrzeby Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przyspieszenie o jeden miesiąc zapisu zasobów innych niż zasoby własne oparte na VAT i zasoby własne oparte na DNB na podstawie informacji dostępnej dla nich piętnastego dnia tego samego miesiąca. Każdy przyspieszony zapis jest dostosowywany w następnym miesiącu, gdy dokonywany jest zapis wymieniony w ust. 1. Dostosowanie to powoduje zapis ujemny kwoty równej kwocie podanej w przyspieszonym zapisie. Artykuł 10 a Udostępnianie zasobów własnych opartych na VAT i na DNB 1. Zasoby własne oparte na VAT i zasoby własne oparte na DNB, uwzględniając wpływ na te zasoby rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej oraz obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji, są wpłacane na rachunek w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca, przy czym kwoty te wynoszą jedną dwunastą odnośnych sum w budżecie, przeliczonych na waluty krajowe według kursów wymiany obowiązujących w ostatnim dniu notowań roku kalendarzowego poprzedzającego rok budżetowy, opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Seria C. 2. W odniesieniu do szczególnych potrzeb związanych z pokryciem wydatków EFRG zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 * i wydatków europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 **, w zależności od stanu środków finansowych Unii, Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przyspieszenie o maksymalnie trzy miesiące w pierwszych sześciu miesiącach roku budżetowego zapisu jednej dwunastej lub części jednej dwunastej kwot w budżecie w odniesieniu do zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, uwzględniając wpływ na te zasoby rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej oraz obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji. Po pierwszych sześciu miesiącach wymagany miesięczny zapis nie może przekroczyć jednej dwunastej zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, mieszcząc się przy tym w granicach kwot zapisanych w budżecie na ten cel. Komisja wcześniej powiadamia o tym państwa członkowskie, nie później niż dwa tygodnie przed wymaganym zapisem. Akapit czwarty dotyczący kwoty, która ma być zapisana w styczniu każdego roku, oraz akapit piąty, mający zastosowanie w przypadku gdy budżet nie został ostatecznie przyjęty przed rozpoczęciem roku budżetowego, stosują się do tych wcześniejszych zapisów. PL 15 PL

16 3. Wszelkie zmiany jednolitej stawki zasobów własnych opartych na VAT, stawki zasobów własnych opartych na DNB, rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej i jego finansowania, o którym mowa w art. 4 i 5 decyzji 2014/335/UE, Euratom, oraz finansowania obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji wymagają ostatecznego przyjęcia budżetu korygującego i powodują konieczność ponownych dostosowań dwunastych części, które zostały zapisane od początku roku budżetowego. Takich ponownych dostosowań dokonuje się przy pierwszym zapisie po ostatecznym przyjęciu budżetu korygującego, jeżeli został on przyjęty przed szesnastym dniem miesiąca. W przeciwnym wypadku ponowne dostosowania są dokonywane przy drugim zapisie po jego ostatecznym przyjęciu. W drodze odstępstwa od art. 11 rozporządzenia finansowego takie ponowne dostosowania są zapisywane na rachunkach w odniesieniu do roku budżetowego, którego dotyczy dany budżet korygujący. 4. Obliczenia dwunastej części dotyczącej stycznia każdego roku budżetowego dokonuje się w oparciu o kwoty przewidziane w projekcie budżetu, o którym mowa w art. 314 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), przeliczone na waluty krajowe według kursu wymiany obowiązującego pierwszego dnia notowań następującego po 15 grudnia roku kalendarzowego, który poprzedza dany rok budżetowy; dostosowanie dokonywane jest przy zapisie dotyczącym następnego miesiąca. 5. Jeżeli budżet nie został ostatecznie przyjęty co najmniej dwa tygodnie przed zapisem dotyczącym stycznia następnego roku budżetowego, pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca, w tym stycznia, państwa członkowskie dokonują zapisu jednej dwunastej kwoty zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, uwzględniając wpływ na te zasoby rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej oraz obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji zgodnie z zapisami w ostatnim ostatecznie przyjętym budżecie; dostosowanie dokonywane jest w pierwszym terminie wymagalności następującym po ostatecznym przyjęciu budżetu, jeżeli budżet został przyjęty przed szesnastym dniem miesiąca. W przeciwnym wypadku dostosowania dokonuje się przy drugim terminie wymagalności następującym po ostatecznym przyjęciu budżetu. 6. Nie dokonuje się żadnego dalszego przeglądu finansowania obniżek brutto przyznanych Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji w przypadku zmian danych dotyczących DNB zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003. Artykuł 10b Dostosowania zasobów własnych opartych na VAT i na DNB z poprzednich lat budżetowych 1. Na podstawie rocznego sprawozdania dotyczącego podstawy zasobów własnych opartych na VAT, o którym mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89, każde państwo członkowskie jest obciążane w roku następującym po przekazaniu tego sprawozdania kwotą obliczoną w oparciu o informacje zawarte w tym sprawozdaniu, przy zastosowaniu jednolitej stawki przyjętej w odniesieniu do roku budżetowego, którego PL 16 PL

17 sprawozdanie dotyczy, i przekazaną w formie 12 płatności dokonanych w ciągu tego roku budżetowego. Niezależnie od tego podstawa zasobów własnych opartych na VAT państwa członkowskiego, do której stosowana jest powyższa stawka, nie może przekraczać wyznaczonej w art. 2 ust. 1 lit. b) decyzji 2014/335/UE, Euratom procentowej wartości DNB tego państwa, o którym to dochodzie mowa w art. 2 ust. 7 akapit pierwszy tej decyzji. 2. Wszelkie korekty podstawy zasobów własnych opartych na VAT na mocy art. 9 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 powodują w odniesieniu do każdego zainteresowanego państwa członkowskiego, którego podstawa, przy dopuszczeniu tych korekt, nie przekracza wartości procentowych określonych w art. 2 ust. 1 lit. b) i art. 10 ust. 2 decyzji 2014/335/UE, Euratom, następujące dostosowania salda, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu: a) korekty na mocy art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 dokonane do dnia 31 lipca powodują ogólne dostosowanie w roku następnym; b) jeżeli środki przyjęte przez Komisję na mocy art. 9 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 w celu skorygowania podstawy doprowadzą do szczególnego dostosowania wpisów na rachunku określonym w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, dostosowania takiego dokonuje się w dniu wyznaczonym przez Komisję, na podstawie tych środków. Szczególnego dostosowania można jednak dokonać w każdym momencie, jeśli zainteresowane państwo członkowskie i Komisja dojdą do porozumienia zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89. Zmiany DNB, o których mowa w ust. 4, stanowią również podstawę dostosowania sald wszystkich państw członkowskich, których podstawa zasobów własnych opartych na VAT, przy dopuszczeniu korekt, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie przekracza wartości procentowych określonych w art. 2 ust. 1 lit. b) i art. 10 ust. 2 decyzji 2014/335/UE, Euratom. 3. Na podstawie danych liczbowych dotyczących całkowitego DNB w cenach rynkowych oraz jego składników za poprzedni rok, dostarczonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, każde państwo członkowskie, w roku następującym po roku udostępnienia danych, jest obciążane kwotą obliczoną przy zastosowaniu do DNB stawki przyjętej dla roku poprzedzającego rok udostępnienia danych i przekazaną w formie płatności dokonanych w ciągu tego roku. 4. Wszelkie zmiany DNB z poprzednich lat budżetowych zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, z zastrzeżeniem jego art. 5, są dla każdego zainteresowanego państwa członkowskiego podstawą dostosowania salda określonego zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu. Po dniu 30 listopada czwartego roku następującego po danym roku budżetowym żadne zmiany DNB nie są już uwzględniane, z wyjątkiem kwestii zgłoszonych przed upływem tego terminu przez Komisję lub państwo członkowskie. 5. Dla każdego państwa członkowskiego Komisja oblicza różnicę pomiędzy kwotą wynikającą z dostosowań, o których mowa w ust. 1 4, z wyjątkiem PL 17 PL