ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r.

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. C(2015) 5195 final ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad określających niektóre przepisy unijnego kodeksu celnego PL PL

2 UZASADNIENIE 1. KONTEKST AKTU DELEGOWANEGO Od wielu lat trwają prace nad modernizacją przepisów prawa celnego pod kątem ich skuteczności, upraszczania i doprowadzenia do ułatwień w handlu. Na tej podstawie przyjęto w 2013 r. unijny kodeks celny (UKC) 1. Zgodnie ze zmianami w rodzajach unijnych aktów prawnych wprowadzonymi Traktatem z Lizbony kodeks ten skupia się na wyznaczeniu kierunków i celów strategicznych, nie wchodząc w szczegóły o zbyt technicznym charakterze. UKC będzie stosowany od dnia 1 maja 2016 r., pod warunkiem wprowadzenia odpowiednich uzupełniających i wykonawczych aktów prawnych (aktów delegowanych i aktów wykonawczych). Konieczne jest ich odpowiednio wczesne przyjęcie, aby umożliwić przedsiębiorcom oraz administracjom celnym przygotowanie się do ich stosowania. Przedmiotowe akty delegowane i akty wykonawcze tworzą wraz z unijnym kodeksem celnym pakiet aktów prawnych (pakiet UKC), którego celem jest zapewnienie: a) modernizacji przepisów prawa celnego i procedur celnych oraz wykorzystywania informatycznych systemów celnych w celu ułatwienia wypełniania formalności celnych oraz zapewnienia bezpiecznej i odpowiednio chronionej wymiany handlowej w Unii Europejskiej; b) poszanowania wymogów traktatu lizbońskiego; c) uwzględnienia zmian politycznych i prawnych, w innych dziedzinach, które mogą mieć wpływ na przepisy prawa celnego, takich jak bezpieczeństwo i ochrona w dziedzinie transportu; d) lepszego ukierunkowania i zwiększenia adekwatności celnych procesów operacyjnych w oparciu o jaśniejsze i spójniejsze przepisy prawa celnego; e) zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla przedsiębiorców poprzez wykorzystanie elektronicznych procedur oraz miejsc składowych, co doprowadzi do zmniejszenia formalności związanych ze sprawozdawczością oraz utoruje drogę do dalszej modernizacji i bardziej skoordynowanego zarządzania granicami; f) działań następczych w zakresie unijnych polityk horyzontalnych, takich jak agenda cyfrowa, oraz inicjatyw promujących MŚP, które należą do inicjatyw postrzeganych jako główne narzędzie prowadzące do tworzenia miejsc pracy, rozwoju gospodarczego i konkurencyjności; g) pełnego dostosowania unijnych przepisów celnych do ogólnoświatowych standardów, jak również do rozwoju sytuacji globalnej i międzynarodowej, w tym u głównych partnerów handlowych UE, co ułatwi i usprawni handel, a tym samym zwiększy możliwości eksportowe unijnych przedsiębiorców; h) ochrony zasobów finansowych Unii (zasobów własnych) oraz zabezpieczenia przed nadużyciami finansowymi dzięki usunięciu luk w europejskich przepisach prawa celnego, unikaniu niespójnej interpretacji i stosowania przepisów oraz zapewnieniu elektronicznego dostępu do istotnych informacji, bez tworzenia dodatkowych obciążeń dla handlu; i) wspólnego zestawu narzędzi informacyjnych działających w całej unii celnej, co w dużym stopniu przyczyni się do osiągnięcia celów lepszej kontroli oraz 1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (wersja przekształcona). PL 2 PL

3 sprawniejszego poboru ceł i podatków, ułatwiając jednocześnie handel dzięki harmonizacji i usprawnionym procesom elektronicznym. Głównym celem politycznym unijnego kodeksu celnego oraz powiązanych aktów Komisji jest poprawa funkcjonowania unii celnej UE jako całości, poprzez powszechniejsze jednolite stosowanie przepisów celnych na całym obszarze celnym UE przez krajowe służby celne państw członkowskich. Celem niniejszego wniosku jest również ujednolicenie i cyfryzacja procedur celnych, co ma uprościć i poprawić ich strukturę. Te ulepszenia powinny doprowadzić do znacznych i wymiernych korzyści dla przedsiębiorców i administracji celnych. W treści aktu delegowanego można wyróżnić dwa odrębne obszary. Po pierwsze znajdują się w nim przepisy dotyczące podstawowych elementów celnych, takich jak wycena czy reguły pochodzenia, a ich treść opiera się na istniejących praktykach i precyzuje obowiązujące zasady. Po drugie tekst aktu stanowi podstawę prawną procesu cyfryzacji procedur celnych zgodnie z ambicjami UKC oraz tworzy platformę współpracy między państwami członkowskimi, organizacjami handlowymi i Komisją w zakresie tworzenia i rozwoju skomputeryzowanych systemów w ramach ich odpowiednich budżetów. 2. KONSULTACJE PRZEPROWADZONE PRZED PRZYJĘCIEM AKTU Niniejszy akt delegowany opracowano zgodnie z porozumieniem ramowym w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim i Komisją Europejską oraz wspólnym porozumieniem w sprawie aktów delegowanych między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją Europejską. Państwa członkowskie i wszystkie pozostałe zainteresowane strony zostały odpowiednio włączone w proces konsultacji oraz stale zasięgano ich opinii na temat projektu przepisów. Proces konsultacji i przygotowań oraz finalizowania projektów aktów prawnych prowadzony był od 2013 r. Komisja zobowiązała się, że akt delegowany do UKC zostanie przyjęty w pierwszym półroczu 2015 r. w celu stosowania go od maja 2016 r. W przygotowania wstępnego projektu aktu delegowanego włączone były państwa członkowskie oraz odpowiednie zainteresowane strony (Grupa Kontaktowa ds. Handlu w DG TAXUD). Państwa członkowskie wyraziły swe opinie na temat tego wstępnego projektu na posiedzeniach grup ekspertów (grupa ekspercka ds. kodeksu celnego). Przedstawiciele sektora handlu w ramach Grupy Kontaktowej ds. Handlu wyrazili swoje zdanie o wstępnym projekcie przepisów; zasięgano także ich opinii podczas posiedzeń ekspertów ad hoc lub na wspólnych posiedzeniach z udziałem ekspertów z państw członkowskich. Wstępny projekt aktu delegowanego do UKC (wraz z aktem wykonawczym) został po raz pierwszy przesłany państwom członkowskim i Grupie Kontaktowej ds. Handlu 13 stycznia 2014 r. Pierwszy cykl przeglądu projektu przepisów miał miejsce od stycznia do lipca 2014 r. W trakcie przeglądu otrzymano ponad 6000 uwag (5000 od państw członkowskich i 1000 od Grupy Kontaktowej ds. Handlu), na które Komisja odpowiedziała. Aby zakończyć pierwszą rundę dyskusji, zorganizowano 52 dni posiedzeń (39 dni z uczestnictwem państw członkowskich, 5 dni z przedstawicielami Grupy Kontaktowej ds. Handlu oraz 8 dni wspólnych posiedzeń). W wyniku pierwszego cyklu przeglądu treść przepisów uległa zmianie i zainteresowane strony otrzymały ich nową wersję. Zmienione w pierwszym cyklu przeglądu przepisy posłużyły jako baza do dyskusji podczas drugiego cyklu przeglądu z udziałem państw członkowskich i Grupy Kontaktowej ds. Handlu w okresie od września do grudnia 2014 r. Druga runda dyskusji objęła 29 dni posiedzeń (20 dni z uczestnictwem państw członkowskich, 4 dni z przedstawicielami Grupy Kontaktowej PL 3 PL

4 ds. Handlu oraz 5 dni wspólnych posiedzeń). Wyniki drugiego cyklu przeglądu zostały włączone do wstępnego projektu przepisów, a trzecia wersja skonsolidowana została przesłana zainteresowanym stronom w grudniu 2014 r. Na posiedzeniach w styczniu 2015 r., w których wzięły udział zarówno państwa członkowskie, jak i Grupa Kontaktowa ds. Handlu, przedyskutowano, wytłumaczono i wyjaśniono nierozstrzygnięte kwestie i główne zmiany. Wstępne dyskusje z odpowiednimi służbami Komisji, których podstawą były skonsolidowane wersje wstępnego projektu aktu delegowanego, rozpoczęły się pod koniec października 2014 r. i były prowadzone równolegle z dyskusjami z zainteresowanymi stronami. W tym samym czasie odbywały się sesje robocze ze służbą prawną (prawnicy lingwiści) oraz sesje informacyjne z PE (Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów ) i z Grupą Roboczą ds. Unii Celnej w Radzie. Na podstawie tych prac projekt aktu delegowanego do UKC został poddany konsultacjom pomiędzy służbami i został szczegółowo omówiony ze służbą prawną, tak aby umożliwić jego szybkie przyjęcie i pozwolić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na wykonanie przysługującego im prawa do wyrażenia sprzeciwu w przeciągu 2 do 4 miesięcy od daty przyjęcia aktu delegowanego, zanim akt będzie mógł zostać opublikowany i wejść w życie. 3. ASPEKTY PRAWNE AKTU DELEGOWANEGO Unijny kodeks celny (UKC) wersja przekształcona zmodernizowanego kodeksu celnego został przyjęty w dniu 9 października 2013 r. jako rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013. Wszedł on w życie 30 października 2013 r. i uchylił rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny lub ZKC ) (Dz.U. L 145 z , s.1). Zasadnicze postanowienia rozporządzenia będą jednak miały zastosowanie od 1 maja 2016 r., po przyjęciu aktów Komisji do UKC (aktu delegowanego (AD) i aktu wykonawczego (AW)) i ich wejściu w życie. Podstawa prawna AD zawarta jest w przepisach UKC dotyczących przekazania uprawnień. Zasada pomocniczości W związku z tym, że UKC nie podlegał kontroli zgodności z zasadą pomocniczości, nie należy przeprowadzać takiej kontroli w stosunku do aktu delegowanego. Należy zauważyć, że sprawne działanie unii celnej wymaga utworzenia ram na poziomie UE, a współzależność państw członkowskich na obszarze bez wewnętrznych granic oznacza, że rozwiązania, zwłaszcza te, które wykorzystują systemy transgraniczne działające w zharmonizowanym i zautomatyzowanym środowisku, wymagają podejmowania działań na poziomie UE. Zasada proporcjonalności Pod względem proporcjonalności akt delegowany przestrzega granic uprawnień, które zostały przyznane współustawodawcom, i przewiduje jedynie te elementy, które uzupełniają istniejące przepisy prawne dotyczące podstawowych reguł oraz tworzą strukturę prawną, na podstawie której można utworzyć planowane systemy informatyczne. Wpływ na budżet: wpływ na budżet jest taki sam, jak w przypadku rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny. Komisja, państwa członkowskie i przedsiębiorcy będą musieli zainwestować w dostępne i interoperacyjne systemy celne. PL 4 PL

5 Uproszczenie: wdrożenie rozporządzenia (UE) nr 952/2013 w drodze aktu delegowanego i aktu wykonawczego ma prowadzić do lepszego dostosowania przepisów do praktyk handlowych dzięki optymalnej architekturze systemów informatycznych i właściwemu harmonogramowi ich rozwoju, a jednocześnie pozwala na zachowanie wszystkich zalet rozporządzenia (UE) nr 952/2013, tj. uproszczenia procedur administracyjnych dla organów publicznych (unijnych lub krajowych) oraz partnerów prywatnych. Pełna automatyzacja systemów i procedur doprowadzi również do zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla przedsiębiorców poprzez ograniczenie wielokrotnego dostarczania danych i usprawnienie procesów. Po uzupełnieniu podstawowych ram prawnych aktem delegowanym i aktem wykonawczym, opracowane zostaną instrumenty miękkiego prawa, takie jak wytyczne i noty wyjaśniające. Dodatkowo pakiet UKC wspierają odpowiednie modele procesów biznesowych. Całość zapewni spójną i jednolitą interpretację i stosowanie przepisów prawa celnego przez państwa członkowskie, co przyniesie duże korzyści przedsiębiorcom oraz, w stosownych przypadkach, osobom fizycznym. Uchylenie istniejącego prawodawstwa: przepisy zawarte w akcie wykonawczym i akcie delegowanym, wraz z przepisami zawartymi z UKC, uchylą i zastąpią następujące rozporządzenia: rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny; rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny; rozporządzenie Rady (EWG) nr 3925/91 z dnia 19 grudnia 1991 r. dotyczące zniesienia kontroli i formalności stosowanych wobec bagażu podręcznego i w ładowni, osób odbywających lot wewnątrzwspólnotowy oraz bagażu osób przekraczających morze wewnątrz Wspólnoty; rozporządzenie Rady (WE) nr 1207/2001 z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie procedur ułatwiających wystawianie lub sporządzanie we Wspólnocie dowodów pochodzenia i wydawanie upoważnień niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi krajami; od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) nr 952/2013; oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny). PL 5 PL

6 ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad określających niektóre przepisy unijnego kodeksu celnego KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 290, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny 2, w szczególności jego art. 2, 7, 10, 24, 31, 36, 40, 62, 65, 75, 88, 99, 106, 115, 122, 126, 131, 142, 151, 156, 160, 164, 168, 175, 180, 183, 186, 196, 206, 212, 216, 221, 224, 231, 235, 253, 265, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Rozporządzenie (UE) nr 952/2013 ( kodeks ) przyznaje Komisji, zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ( TFUE ), uprawnienia do uzupełnienia innych niż istotne elementów kodeksu, zgodnie z art. 290 TFUE. Wzywa się zatem Komisję do wykonania nowych uprawnień w kontekście zmian wprowadzonych Traktatem z Lizbony, aby doprecyzować przepisy kodeksu i zapewnić ich właściwe stosowanie. (2) Podczas prac przygotowawczych Komisja przeprowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów oraz z zainteresowanymi stronami, które aktywnie przyczyniły się do przygotowania niniejszego rozporządzenia. (3) W kodeksie promuje się wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych, zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 70/2008/WE 3, które mają istotne znaczenie dla ułatwienia wymiany handlowej i równocześnie umożliwiają zapewnienie skuteczności kontroli celnych, przyczyniając się w ten sposób do zmniejszenia kosztów przedsiębiorstw oraz poziomu ryzyka dla społeczeństwa. W związku z tym każda wymiana informacji między organami celnymi oraz między przedsiębiorcami i organami celnymi, a także przechowywanie takich informacji przy użyciu technik elektronicznego przetwarzania danych, wymagają specyfikacji dotyczących systemów informacyjnych służących do przechowywania i przetwarzania informacji celnych oraz określenia zakresu i celu systemów teleinformatycznych, które mają zostać wprowadzone w porozumieniu między Komisją a państwami członkowskimi. Należy również dostarczyć bardziej szczegółowych informacji odnośnie do szczególnych systemów związanych z formalnościami i procedurami celnymi lub w przypadku systemów, w których zharmonizowany interfejs UE jest zdefiniowany jako element systemu oferującego bezpośredni i zharmonizowany na poziomie UE dostęp do danych handlowych istniejących w formie usługi zintegrowanej z elektronicznym systemem celnym. 2 3 Dz.U. L 269 z , s. 1. Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 70/2008/WE z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie eliminowania papierowej formy dokumentów w sektorach ceł i handlu (Dz.U. L 23 z , s. 21). PL 6 PL

7 (4) Procedury oparte na systemach teleinformatycznych ustanowionych w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 4 i stosowane już w dziedzinie przywozu, wywozu i tranzytu okazały się skuteczne. W związku z tym należy zapewnić dalsze stosowanie tych przepisów. (5) Aby ułatwić oraz zharmonizować korzystanie z technik elektronicznego przetwarzania danych, należy ustanowić wspólne wymogi dotyczące danych dla każdego obszaru, w którym stosowane będą te techniki przetwarzania danych. Wspólne wymogi dotyczące danych powinny być zgodne z obowiązującymi unijnymi i krajowymi przepisami dotyczącymi ochrony danych. (6) Aby zapewnić równe warunki działania operatorom pocztowym i pozostałym operatorom, należy przyjąć jednolite ramy dla odprawy celnej przesyłek z korespondencją i przesyłek pocztowych, tak aby możliwe było korzystanie z systemów teleinformatycznych. W celu zapewnienia ułatwień w handlu przy jednoczesnym zapobieganiu nadużyciom i ochronie praw konsumentów należy ustanowić odpowiednie i wykonalne przepisy dotyczące zgłoszeń celnych dotyczących przesyłek pocztowych, w których zostanie odpowiednio uwzględnione zobowiązanie operatorów pocztowych do świadczenia powszechnych usług pocztowych zgodnie z aktami Światowego Związku Pocztowego. (7) Aby osiągnąć dodatkową elastyczność dla przedsiębiorców i organów celnych, powinno być możliwe dopuszczenie do korzystania środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, w sytuacjach, w których ograniczone jest ryzyko nadużyć finansowych. Sytuacje takie powinny zwłaszcza obejmować powiadomienie o długu celnym, wymianę informacji poświadczających warunki zwolnienia z należności celnych przywozowych zostały spełnione; wykorzystanie do powiadomienia przez organy celne takich samych środków, w sytuacji, w której zgłaszający złożył zgłoszenie, korzystając ze środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych; przedstawienie numeru ewidencyjnego (MRN) do celów tranzytu w inny sposób niż na tranzytowym dokumencie towarzyszącym, możliwość retrospektywnego złożenia zgłoszenia wywozowego, przedstawienia towarów urzędowi celnemu wyprowadzenia oraz przedstawienia dowodów, że towary opuściły obszar celny Unii, lub wymiana i przechowywanie informacji związanych z wnioskiem i decyzją w sprawie wiążącej informacji o pochodzeniu. (8) W sytuacjach, w których korzystanie z technik elektronicznego przetwarzania danych oznaczałoby nadmierny wysiłek dla przedsiębiorców, w celu zmniejszeniu tego obciążenia powinno zezwolić się na korzystanie z innych środków, zwłaszcza w przypadku potwierdzenia unijnego statusu celnego towarów dla przesyłek handlowych o ograniczonej wartości lub w przypadku stosowania ustnego zgłoszenia do wywozu również dla towarów przeznaczonych do celów handlowych, pod warunkiem że ich wartość nie przekracza progu statystycznego. To samo ma zastosowanie do podróżnego innego niż przedsiębiorca, w sytuacjach, w których zwraca się on z wnioskiem o potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów lub dotyczącym statków rybackich do pewnej długości. Z powodu obowiązków wynikających z umów międzynarodowych, które nakazują przeprowadzanie tych procedur w formie 4 Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z , s. 1). PL 7 PL

8 pisemnej, byłoby to ponadto sprzeczne z tymi umowami, aby nakładać obowiązek korzystania z technik elektronicznego przetwarzania danych. (9) W celu zapewnienia niepowtarzalnej identyfikacji przedsiębiorców należy wyjaśnić, że każdy przedsiębiorca może być zarejestrowany tylko raz, z jasno określonym zestawem danych. Rejestracja przedsiębiorców, którzy nie posiadają siedziby w Unii Europejskiej, oraz osób innych niż przedsiębiorcy pozwala na właściwe funkcjonowanie systemów teleinformatycznych, które wymagają numeru EORI jako jednoznacznego odniesienia do przedsiębiorcy. Nie powinno się przechowywać danych dłużej niż to konieczne, dlatego należy ustanowić przepisy dotyczące unieważnienia numeru EORI. (10) Okres na skorzystanie z prawa do bycia wysłuchanym przysługującego osobie ubiegającej się o decyzję w sprawie stosowania przepisów prawa celnego (wnioskodawcy) powinien być wystarczający, aby umożliwić wnioskodawcy przygotowanie i przedstawienie swego stanowiska organom celnym. Okres ten powinien jednak ulec skróceniu w przypadkach, w których decyzja dotyczy wyników kontroli towarów nieprawidłowo zgłoszonych organom celnym. (11) W celu zapewnienia równowagi między skutecznością zadań organów celnych a poszanowaniem prawa do bycia wysłuchanym konieczne jest określenie pewnych wyjątków od prawa do bycia wysłuchanym. (12) Aby umożliwić organom celnym jak najefektywniejsze podejmowanie decyzji ważnych w całej Unii, należy ustanowić jednolite i jasne warunki zarówno dla administracji celnych, jak i dla wnioskodawcy. Warunki te powinny przede wszystkim odnosić się do przyjęcia wniosku o wydanie decyzji, nie tylko w odniesieniu do nowych wniosków, lecz również z uwzględnieniem wszystkich wcześniejszych decyzji, które zostały unieważnione lub cofnięte, gdyż przyjmowane powinny być tylko te wnioski, które dostarczają organom celnym danych niezbędnych do jego przeanalizowania. (13) W przypadku gdy organ celny wystąpił o dodatkowe informacje konieczne do podjęcia decyzji, należy przewidzieć przesunięcie terminu na podjęcie tej decyzji, aby organ celny mógł odpowiednio przeanalizować wszystkie informacje przekazane przez wnioskodawcę. (14) W niektórych przypadkach decyzja powinna stać się skuteczna od daty innej niż data, w której wnioskodawca otrzymał decyzję lub powinien ją otrzymać, tj. w przypadku gdy wnioskodawca zwrócił się o inną datę, od której decyzja staje się skuteczna, lub gdy skuteczność decyzji uwarunkowana jest od dopełnienia pewnych formalności przez wnioskodawcę. Przypadki takie powinny być dokładnie określone, dla zachowania jasności i pewności prawa. (15) Z tych samych powodów należy również dokładnie określić przypadki, w których organ celny ma obowiązek dokonania ponownej oceny, oraz, w stosownych przypadkach, zawieszenia decyzji. (16) W celu zapewnienia koniecznej elastyczności oraz ułatwienia kontroli opartych na audycie należy ustanowić dodatkowe kryterium dla tych przypadków, w których nie można ustalić właściwego organu celnego zgodnie z art. 22 ust. 1 akapit trzeci kodeksu. (17) Z myślą o ułatwieniach w handlu pożądane byłoby ustalenie, że wnioski dotyczące decyzji w sprawie wiążących informacji mogą być składane również w państwie członkowskim, w którym informacje te mają być wykorzystane. PL 8 PL

9 (18) Aby zapobiec wydawaniu nieprawidłowych lub niespójnych decyzji w sprawie wiążących informacji należy określić, że w odniesieniu do wydawania takich decyzji powinny obowiązywać szczególne terminy w sytuacji, gdy normalny termin nie może być dotrzymany. (19) Uproszczenia dla upoważnionego przedsiębiorcy należy określić jako część szczególnych przepisów dotyczących uproszczeń celnych ze względów praktycznych, natomiast ułatwienia dla upoważnionego przedsiębiorcy należy ocenić pod kątem ryzyka dla bezpieczeństwa i ochrony związanego z konkretnym postępowaniem. Jako że ryzyko jest uwzględniane w przypadku, gdy upoważniony przedsiębiorca w zakresie bezpieczeństwa i ochrony (AEOS), o którym mowa w art. 38 ust. 2 lit. b) kodeksu, składa zgłoszenie celne lub zgłoszenie do powrotnego wywozu towarów wyprowadzonych z obszaru celnego Unii, analizy ryzyka dla bezpieczeństwa i ochrony należy dokonać na podstawie takich zgłoszeń; żadne dodatkowe dane szczegółowe związane z bezpieczeństwem i ochroną nie powinny być wymagane. Pod kątem kryteriów przyznania statusu, upoważniony przedsiębiorca powinien być uprzywilejowany pod względem kontroli, chyba że zagroziłoby to możliwości przeprowadzenia kontroli lub kontrole te są wymagane w związku ze szczególnym poziomem zagrożenia lub na mocy innych przepisów unijnych. (20) Decyzją 94/800/WE 5 Rada zatwierdziła Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia (WTO-GATT 1994), dołączone do aktu końcowego podpisanego w Marrakeszu w dniu 15 kwietnia 1994 r. Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia stanowi, że określanie specjalnych reguł dla ustalania pochodzenia dla produktów z niektórych sektorów powinno przede wszystkim uwzględniać kraj, w którym na skutek procesu produkcji doszło do zmiany klasyfikacji taryfowej. Dopiero jeśli to kryterium nie pozwala na ustalenie kraju, w którym przeprowadzono ostatnią isto ńą obróbkę, można zastosować inne kryteria, takie jak kryterium wartości dodanej lub określenie konkretnej operacji przetwarzania. Biorąc pod uwagę fakt, że Unia jest stroną tego Porozumienia, należy ustanowić przepisy w unijnym prawie celnym odzwierciedlające ustanowione w Porozumieniu zasady dotyczące ustalania kraju, w którym przeprowadzono ostatnią istotną obróbkę. (21) Aby zapobiec manipulacji pochodzeniem przywożonych towarów w celu uniknięcia zastosowania środków polityki handlowej, w niektórych przypadkach należy uznać ostatnie istotne przetwarzanie lub obróbkę za nieuzasadnione ekonomicznie. (22) Należy ustanowić reguły pochodzenia mające zastosowanie w związku z definicją pojęcia produktów pochodzących oraz w związku z kumulacją w ramach unijnego ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP), jak i preferencyjnymi środkami taryfowymi przyjętymi jednostronnie przez Unię w odniesieniu do niektórych państw lub terytoriów, aby zapewnić przyznawanie preferencji wyłącznie produktom rzeczywiście pochodzącym z krajów korzystających z GSP oraz, odpowiednio, z tych krajów lub terytoriów i w związku z tym, aby korzystali z nich przewidywani odbiorcy. (23) W celu uniknięcia nieproporcjonalnie wysokich kosztów administracyjnych przy zapewnianiu ochrony interesów finansowych Unii konieczne jest, w kontekście upraszczania i ułatwiania, zapewnienie, aby pozwolenie przyznane w celu określenia 5 Decyzja Rady 94/800/WE z dnia 22 grudnia 1994 r. dotycząca zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej w dziedzinach wchodzących w zakres jej kompetencji, porozumień, będących wynikiem negocjacji wielostronnych w ramach Rundy Urugwajskiej ( ) (Dz.U. L 336 z , s. 1). PL 9 PL

10 konkretnych kwot w odniesieniu do wartości celnej na podstawie szczególnych kryteriów, było zależne od odpowiednich warunków. (24) W celu określenia kwoty należności celnych przywozowych, które mają zostać pobrane od produktów przetworzonych uzyskanych w procedurze uszlachetniania czynnego, konieczne jest określenie metod obliczania, także w przypadkach powstania długu celnego w odniesieniu do produktów przetworzonych powstałych w procedurze uszlachetniania biernego oraz w przypadkach, gdy zastosowanie mają szczególne należności celne przywozowe.. (25) Zabezpieczenie nie jest wymagane w przypadku towarów objętych procedurą odprawy czasowej, gdy nie jest to uzasadnione ekonomicznie. (26) Najpowszechniej stosowanymi środkami zabezpieczenia płatności długu celnego są depozyt w gotówce lub jego ekwiwalent, albo zobowiązanie złożone przez gwaranta; przedsiębiorcy powinni jednak mieć możliwość złożenia organom celnym zabezpieczenia w innych formach, o ile dają one równoważną pewność zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności. Należy zatem określić te inne formy zabezpieczenia oraz szczególne zasady ich stosowania. (27) W celu zapewnienia odpowiedniej ochrony interesów finansowych Unii i państw członkowskich oraz równych warunków działania dla przedsiębiorców, przedsiębiorcy powinni korzystać z obniżenia wysokości zabezpieczenia generalnego lub ze zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia tylko w przypadkach, gdy spełniają pewne warunki świadczące o ich wiarygodności. (28) W celu zapewnienia pewności prawa konieczne jest uzupełnienie przepisów kodeksu dotyczących zwolnienia zabezpieczenia dla towarów objętych procedurą tranzytu unijnego lub gdy stosowany jest karnet CPD lub karnet ATA. (29) Powiadamianie o długu celnym nie jest uzasadnione w pewnych okolicznościach, w których przedmiotowa kwota nie przekracza 10 EUR. W takich przypadkach należy zatem zwolnić organy celne z obowiązku powiadamiania o długu celnym. (30) Aby uniknąć procedury odzyskiwania należności w przypadku, gdy prawdopodobne jest przyznanie umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, należy zapewnić zawieszenie biegu terminu zapłaty kwoty należności celnych do czasu podjęcia decyzji. W celu ochrony interesów finansowych Unii i państw członkowskich, aby skorzystać z tego rodzaju zawieszenia wymagane jest zabezpieczenie, z wyjątkiem przypadków, w których miałoby to spowodować poważne trudności ekonomiczne lub społeczne. Ta sama zasada powinna być stosowana w przypadkach, gdy dług celny powstaje w wyniku nieprzestrzegania przepisów prawa celnego, pod warunkiem że danej osobie nie można zarzucić oszustwa ani rażącego zaniedbania. (31) W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania kodeksu oraz jasności co do szczegółowych zasad, w oparciu o które mają być stosowane przepisy UKC, w tym specyfikacje i procedury, które należy spełnić, należy włączyć wymogi i wyjaśnienia do warunków składania wniosku o udzielenie zwrotu lub o umorzenie, powiadomienia o decyzji w sprawie udzielenia zwrotu lub umorzenia, formalności i terminu podjęcia decyzji w sprawie udzielenia zwrotu lub umorzenia. W przypadku gdy decyzje mają być podjęte przez organy celne państw członkowskich, zastosowanie powinny mieć przepisy ogólne, zaś w przypadkach, kiedy decyzję ma podjąć Komisja, należy ustanowić szczególną procedurę. W niniejszym rozporządzeniu uregulowana jest PL 10 PL

11 procedura dotycząca decyzji w sprawie udzielenia zwrotu lub umorzenia, którą ma podjąć Komisja, mianowicie odnośnie do przekazania Komisji akt sprawy, powiadomienia o decyzji oraz zastosowania prawa do bycia wysłuchanym, biorąc pod uwagę interes Unii polegający na zapewnieniu poszanowania przepisów prawa celnego oraz interes przedsiębiorców działających w dobrej wierze. (32) Jeżeli wygaśnięcie długu celnego odbywa się na skutek sytuacji związanych z uchybieniami, które nie mają istotnego wpływu na prawidłowy przebieg danej procedury celnej, sytuacje te powinny w szczególności obejmować przypadki niedopełnienia pewnych obowiązków, pod warunkiem że taka niezgodność może zostać naprawiona w późniejszym terminie. (33) Doświadczenia zdobyte z systemem teleinformatycznym odnośnie do przywozowych deklaracji skróconych oraz wymogów celnych wynikających z unijnego planu działań w zakresie ochrony ładunków lotniczych 6 wykazały potrzebę poprawy jakości danych przekazywanych w takich deklaracji, poprzez wymaganie od stron łańcucha dostaw umotywowania transakcji i przemieszczania towarów. W związku z tym, że postanowienia umowne uniemożliwiają przewoźnikowi przekazanie wszystkich wymaganych danych, należy określić te przypadki oraz osoby, które są w posiadaniu tych danych i mają obowiązek ich dostarczenia. (34) W celu umożliwienia dalszej poprawy skuteczności analizy ryzyka dla bezpieczeństwa i ochrony w transporcie lotniczym oraz, w przypadku morskich przesyłek kontenerowych, wymagane dane należy przedłożyć przed załadunkiem statków powietrznych lub wodnych, zaś w innych przypadkach transportu towarów analiza ryzyka może zostać skutecznie przeprowadzona również wtedy, gdy dane zostaną przedłożone przed przybyciem towarów na obszar celny Unii. Z tego samego powodu uzasadnione jest zastąpienie ogólnego zwolnienia z obowiązku przedstawienia przywozowej deklaracji skróconej dla towarów przemieszczanych zgodnie z postanowieniami aktów Światowego Związku Pocztowego zwolnieniem dla przesyłek z korespondencją, oraz usunięcie zwolnienia, które oparte jest na wartości towarów, jako że wartość nie może być kryterium dla oceny ryzyka dla bezpieczeństwa i ochrony. (35) W celu zapewnienia swobodnego przemieszczania towarów konieczne jest zastosowanie pewnych formalności celnych i kontroli do wymiany towarów unijnych pomiędzy tymi częściami obszaru celnego Unii, do których stosuje się przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE 7 lub dyrektywy Rady 2008/118/WE 8, a resztą obszaru celnego Unii, lub do wymiany handlowej pomiędzy częściami tego obszaru, do których przepisy te nie mają zastosowania. (36) Przedstawienie towarów w chwili przybycia na obszar celny Unii oraz czasowe składowanie towarów powinno zasadniczo mieć miejsce w siedzibie właściwego urzędu celnego lub w magazynach czasowego składowania prowadzonych wyłącznie przez posiadacza pozwolenia przyznanego przez organy celne. W celu osiągnięcia dodatkowej elastyczności dla przedsiębiorców i organów celnych, należy przewidzieć możliwość zatwierdzenia miejsca innego niż właściwy urząd celny do celów Dokument Rady 16271/1/10 Rev. 1 Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347 z , s. 1). Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. L 9 z , s. 12). PL 11 PL

12 prezentacji towarów lub miejsca innego niż magazyn czasowego składowania do celów czasowego składowania towarów. (37) W celu zwiększenia jasności dla przedsiębiorców odnośnie do odprawy celnej towarów wprowadzanych na obszar celny Unii należy określić przepisy mające zastosowanie w sytuacjach, w których domniemanie unijnego statusu celnego towarów nie ma zastosowania. Należy ponadto ustanowić przepisy mające zastosowanie w sytuacjach, w których towary utrzymują swój status celny towarów unijnych, gdy czasowo opuściły obszar celny Unii i zostały ponownie wprowadzone, tak aby i przedsiębiorcy, i organy administracji celnej mogli efektywnie przetworzyć te towary w chwili ponownego wprowadzenia. Należy określić warunki przyznania ułatwienia w potwierdzaniu unijnego statusu celnego towarów w celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla przedsiębiorców. (38) W celu ułatwienia prawidłowego stosowania korzyści ze zwolnienia z należności celnych przywozowych należy określić przypadki, w których towary uważa się za powrotnie wprowadzane w stanie, w jakim zostały wywiezione, oraz szczególne przypadki towarów powracających, które skorzystały ze środków ustanowionych w ramach wspólnej polityki rolnej i również korzystają ze zwolnienia z należności celnych przywozowych. (39) W przypadku gdy regularnie stosowane jest uproszczone zgłoszenie objęcia towarów procedurą celną posiadacz pozwolenia musi spełnić odpowiednie warunki i kryteria podobne do warunków i kryteriów mających zastosowanie do niezależnego przedsiębiorcy, aby zapewnić odpowiednie stosowanie uproszczonych zgłoszeń. Warunki i kryteria powinny być proporcjonalne do korzyści z regularnego stosowania uproszczonych zgłoszeń. Należy ponadto ustanowić zharmonizowane przepisy w odniesieniu do terminów przewidzianych na złożenie zgłoszenia uzupełniającego oraz wszelkich dodatkowych dokumentów, których brakowało w chwili składania uproszczonego zgłoszenia. (40) W celu uzyskania równowagi między ułatwieniem a kontrolą należy ustanowić odpowiednie warunki, różne od tych, które mają zastosowanie do procedur specjalnych, odnośnie do stosowania uproszczonego zgłoszenia i wpisu do rejestru zgłaszającego jako uproszczenia w obejmowaniu towarów procedurą celną. (41) Mając na uwadze wymagania z zakresu nadzoru nad wyprowadzaniem towarów, wpis do rejestru zgłaszającego w przypadku wywozu lub powrotnego wywozu powinien być możliwy jedynie wtedy, gdy organy celne mogą obejść się bez zgłoszenia celnego w oparciu o dane transakcji i powinien być ograniczony do konkretnych przypadków. (42) W przypadkach gdy kwota należności celnych przywozowych potencjalnie nie jest należna w wyniku wniosku o przyznanie kontyngentu taryfowego, zwolnienie towarów nie powinno być uzależnione od złożenia zabezpieczenia, kiedy nie ma powodów, by przypuszczać, że kontyngent taryfowy zostanie wkrótce wyczerpany. (43) W celu osiągnięcia dodatkowej elastyczności dla przedsiębiorców i organów celnych należy zezwolić podmiotom upoważnionym do ważenia bananów na sporządzanie świadectwa ważenia bananów, które zostanie użyte jako dokumenty załączane do zgłoszenia w celu weryfikacji zgłoszenia celnego do dopuszczenia do obrotu. (44) W pewnych sytuacjach niedopuszczenie do powstania długu celnego, aby posiadacz pozwolenia musiał płacić należności celnych przywozowych. Dlatego w takich przypadkach należy zezwolić na przedłużenie terminu na zakończenie procedury specjalnej. PL 12 PL

13 (45) W interesie utrzymania prawidłowej równowagi między minimalizowaniem obciążeń administracyjnych zarówno dla organów celnych, jak i dla przedsiębiorców, a zapewnieniem właściwego stosowania procedur tranzytu i zapobieganiem nadużyciom, uproszczenia tranzytowe należy przyznawać, w jak najszerszym zakresie, wiarygodnym przedsiębiorcom oraz na podstawie zharmonizowanych kryteriów. W związku z tym wymogi dostępu do tych uproszczeń powinny zostać dostosowane do warunków i kryteriów mających zastosowanie do przedsiębiorców, którzy chcą otrzymać status upoważnionego przedsiębiorcy. (46) W celu zapobieżenia ewentualnym nielegalnym działaniom w przypadkach niektórych procedur tranzytu należy określić przepisy dla szczególnych przypadków, w których towary posiadające unijny status celny towarów są objęte procedurą tranzytu zewnętrznego. (47) Unia jest umawiającą się stroną Konwencji dotyczącej odprawy czasowej 9, wraz z wszelkimi późniejszymi zmianami (konwencja stambulska). W związku z tym ustanowione w niniejszym rozporządzeniu wymogi dla szczególnego przeznaczenia obejmujące odprawę czasową, które umożliwią czasowe wykorzystywanie towarów nieunijnych na obszarze celnym Unii z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, muszą być zgodne z tą konwencją. (48) Należy uprościć i zracjonalizować procedury celne: składowanie celne, wolne obszary celne, końcowe przeznaczenie, uszlachetnianie czynne i bierne, aby stosowanie procedur specjalnych w handlu stało się bardziej atrakcyjne dla przedsiębiorców. W tym celu należy połączyć w jedną procedurę uszlachetniania czynnego procedury: uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych i w systemie zawieszeń oraz przetwarzania pod kontrolą celną. (49) Względy pewności prawa oraz równego traktowania przedsiębiorców wymagają wskazania przypadków, w których wymagane jest sprawdzenie warunków ekonomicznych dla procedur uszlachetniania czynnego i uszlachetniania biernego. (50) Aby przedsiębiorcy mogli korzystać z większej elastyczności pod względem wykorzystywania towarów ekwiwalentnych, powinno być możliwe wykorzystanie towarów ekwiwalentnych w ramach procedury uszlachetniania biernego. (51) W celu zredukowania kosztów administracyjnych należy ustanowić dłuższy okres ważności pozwoleń na korzystanie z procedury szczególnego przeznaczenia i procedury przetwarzania niż okres stosowany na podstawie rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. (52) Rozliczenie zamknięcia powinno być wymagane nie tylko w przypadku uszlachetniania czynnego, lecz także w przypadku końcowego przeznaczenia, aby ułatwić odzyskiwanie kwot należności celnych przywozowych, a przez to chronić interesy finansowe Unii. (53) Należy wyraźnie określić przypadki, w których dozwolone jest przemieszczanie towarów objętych procedurą specjalną inną niż tranzyt, tak aby nie było potrzeby stosowania procedury unijnego tranzytu zewnętrznego, która wymagałaby dwóch dodatkowych zgłoszeń celnych. (54) W celu zapewnienia najbardziej efektywnej i zarazem najmniej uciążliwej analizy ryzyka deklarację poprzedzającą wyprowadzenie należy składać w terminie uwzględniającym konkretną sytuację dotyczącą dla danego rodzaju transportu. 9 Dz.U. L 130 z 27 maja 1993 r., s. 1. PL 13 PL

14 Odnośnie do transportu morskiego, w przypadku przesyłek kontenerowych wymagane dane należy złożyć w terminie jeszcze przed załadunkiem statku, zaś w innych przypadkach transportu towarów analiza ryzyka może również zostać efektywnie przeprowadzona, gdy dane zostaną złożone w terminie zależnym od wyprowadzenia towarów z obszaru celnego Unii. Obowiązek składania deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie powinien być uchylony, gdy rodzaj towarów, sposób ich transportu lub ich szczególna sytuacja zezwalają na ocenę, że nie ma konieczności wymagania danych dotyczących ryzyka dla bezpieczeństwa i ochrony, bez uszczerbku dla zobowiązań dotyczących zgłoszeń wywozowych lub zgłoszeń do powrotnego wywozu. (55) W celu osiągnięcia dodatkowej elastyczności dla organów celnych, w przypadku zaistnienia pewnych nieprawidłowości w ramach procedury wywozu organ celny powinien mieć możliwość unieważnienia zgłoszenia celnego. (56) W celu zabezpieczenia uzasadnionych interesów przedsiębiorców i zapewnienia utrzymania ważności decyzji podjętych przez organy celne i pozwoleń udzielonych przez te organy na podstawie przepisów kodeksu lub na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 10 i rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, należy ustanowić przepisy przejściowe, aby umożliwić dostosowanie tych decyzji i pozwoleń do nowych przepisów prawnych. (57) Aby dać państwom członkowskim wystarczająco dużo czasu na dostosowanie zamknięć celnych i specjalnego rodzaju zamknięć celnych, stosowanych w celu zapewnienia identyfikacji towarów objętych procedurą tranzytu do nowych wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, należy ustanowić okres przejściowy, w którym państwa członkowskie mogą nadal używać zamknięć spełniających wymagania techniczne określone w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93. (58) Przepisy ogólne uzupełniające kodeks są ściśle ze sobą powiązane, nie można ich rozdzielić z powodu wzajemnego powiązania ich przedmiotu, ponieważ zawierają przepisy horyzontalne mające zastosowanie do wielu procedur celnych. W związku z tym należy zebrać je w jednym rozporządzeniu, aby zapewnić spójność prawa, (59) W celu umożliwienia pełnego stosowania kodeksu przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od dnia 1 maja 2016 r., PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: 10 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z , s. 91). PL 14 PL

15 TYTUŁ I PL 15 PL

16 PRZEPISY OGÓLNE ROZDZIAŁ 1 Zakres stosowania przepisów prawa celnego, zadania organów celnych i definicje Artykuł 1 Definicje Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje: 1) środek polityki rolnej oznacza przepisy związane z przywozem i wywozem produktów, które są objęte załącznikiem 71-02, pkt 1, 2 i 3; 2) karnet ATA oznacza międzynarodowy dokument celny na potrzeby odprawy czasowej wystawiony zgodnie z konwencją ATA lub konwencją stambulską; 3) konwencja ATA oznacza Konwencję celną w sprawie karnetu ATA dla odprawy czasowej towarów, sporządzoną w Brukseli dnia 6 grudnia 1961 r.; 4) konwencja stambulska oznacza Konwencję dotyczącą odprawy czasowej sporządzoną w Stambule dnia 26 czerwca 1990 r.; 5) bagaż oznacza wszelkie towary przewożone jakimkolwiek środkiem transportu w związku z podróżą osoby fizycznej; 6) kodeks oznacza rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny; 7) unijny port lotniczy oznacza każdy port lotniczy znajdujący się na obszarze celnym Unii; 8) port unijny oznacza każdy port morski znajdujący się na obszarze celnym Unii; 9) Konwencja o wspólnej procedurze tranzytowej oznacza Konwencję o wspólnej procedurze tranzytowej 11 ; 10) państwo wspólnego tranzytu oznacza każde państwo niebędące państwem członkowskim UE, które jest umawiającą się stroną Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej; 11) państwo trzecie oznacza państwo lub terytorium poza obszarem celnym Unii; 12) karnet CPD oznacza międzynarodowy dokument celny na potrzeby odprawy czasowej środka transportu, wystawiony zgodnie z konwencją stambulską; 13) urząd celny wyjścia oznacza urząd celny, w którym przyjmowane jest zgłoszenie celne obejmujące towary procedurą tranzytu unijnego; 14) urząd celny przeznaczenia oznacza urząd celny, w którym przedstawiane są towary objęte procedurą tranzytu unijnego w celu zakończenia tej procedury; 11 Dz.U. L 226 z , s. 2. PL 16 PL

17 15) urząd celny pierwszego wprowadzenia oznacza urząd celny, który jest właściwy dla dozoru celnego w miejscu, w którym środek transportu przewożący towary dociera do obszaru celnego Unii z terytorium poza tym obszarem. 16) urząd celny wywozu oznacza urząd celny, w którym składane jest wywozowe zgłoszenie celne lub zgłoszenie do powrotnego wywozu dla towarów wyprowadzanych poza obszar celny Unii; 17) urząd celny objęcia oznacza urząd celny wskazany w pozwoleniu na korzystanie z procedury specjalnej, o której mowa w art. 211 ust. 1 kodeksu, uprawniony do dopuszczania towarów do procedury specjalnej; 18) numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy ( numer EORI ) oznacza numer identyfikacyjny niepowtarzalny na obszarze celnym Unii, przyznany przez organ celny przedsiębiorcy lub innej osobie w celu zarejestrowania tej osoby do potrzeb celnych; 19) eksporter oznacza a) osobę mającą siedzibę na obszarze celnym Unii, którą w chwili przyjęcia zgłoszenia wiąże umowa z odbiorcą w państwie trzecim i która jest uprawniona do decydowania o wysłaniu towarów do miejsca przeznaczenia poza obszarem celnym Unii, b) osobę prywatną przewożącą towary, które mają zostać wywiezione, przy czym towary te umieszczone są w bagażu osobistym tej osoby, c) w innych przypadkach osobę mającą siedzibę na obszarze celnym Unii, która jest uprawniona do decydowania o wysyłaniu towarów do miejsca przeznaczenia poza obszarem celnym Unii; 20) ogólnie przyjęte zasady rachunkowości oznaczają zasady, przyjęte lub cieszące się powszechną akceptacją w danym kraju i w danym czasie, co do rozumienia tego, które gospodarcze zasoby oraz zobowiązania powinny być zapisywane jako aktywa i pasywa, które zmiany w aktywach i pasywach podlegają zapisom, jak takie aktywa i pasywa oraz zmiany w nich mają być mierzone, które informacje winny być ujawniane i w jakim trybie, oraz jak należy sporządzać sprawozdawczość finansową; 21) towary o charakterze niehandlowym oznaczają: a) towary umieszczane w przesyłkach wysyłanych przez osoby prywatne innym osobom prywatnym, jeżeli takie przesyłki: (i) mają charakter okazjonalny, (ii) zawierają towary, które są przeznaczone wyłącznie na użytek własny odbiorcy lub jego rodziny i które ze względu na swój charakter lub ilość nie posiadają żadnego przeznaczenia handlowego oraz (iii) są wysyłane przez nadawcę do odbiorcy bez jakiegokolwiek rodzaju opłat; b) towary znajdujące się w bagażu osobistym podróżnych, w przypadku gdy; (i) mają charakter okazjonalny oraz (ii) składają się wyłącznie z towarów przeznaczonych na użytek własny podróżnych, lub ich rodzin lub z towarów przeznaczonych na prezenty, rodzaj i ilość takich towarów nie może wskazywać na ich przywóz lub wywóz w celach handlowych; PL 17 PL

18 22) numer ewidencyjny (MRN) oznacza numer rejestracyjny przyznany przez właściwe organy celne deklaracjom, zgłoszeniom lub powiadomieniom, o których mowa w art. 5 ust kodeksu, operacjom TIR lub potwierdzeniom unijnego statusu celnego towarów; 23) termin na zamknięcie procedury oznacza czas, przed upływem którego towary objęte procedurą specjalną, z wyjątkiem tranzytu, lub produkty przetworzone muszą zostać objęte kolejną procedurą celną, muszą zostać zniszczone, muszą zostać wyprowadzone poza obszar celny Unii lub musi im zostać przypisane przewidziane końcowe przeznaczenie. W przypadku uszlachetniania biernego termin na zamknięcie procedury oznacza okres, w którym towary czasowo wywiezione mogą być ponownie przywiezione na obszar celny Unii w postaci produktów przetworzonych oraz objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, aby mogły skorzystać z całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych przywozowych; 24) towary w przesyłce pocztowej oznaczają towary inne niż przesyłki z korespondencją, zawarte w paczce lub pakiecie pocztowym i przewożone na odpowiedzialność operatora pocztowego lub przez niego zgodnie z przepisami Konwencji Światowego Związku Pocztowego przyjętej dnia 10 lipca 1984 r. pod egidą Organizacji Narodów Zjednoczonych; 25) operator pocztowy oznacza operatora mającego siedzibę w danym państwie członkowskim i wyznaczonego przez dane państwo do świadczenia międzynarodowych usług regulowanych Konwencją Powszechnego Związku Pocztowego; 26) przesyłki z korespondencją oznaczają listy, pocztówki, listy napisane alfabetem Braille'a oraz druki niepodlegające należnościom celnym przywozowym ani wywozowym; 27) uszlachetnianie bierne IM/EX oznacza uprzedni przywóz produktów przetworzonych uzyskanych z towarów ekwiwalentnych w ramach procedury uszlachetniania biernego przed wywozem towarów przez nie zastępowanych, o których mowa w art. 223 ust. 2 lit. d) kodeksu; 28) uszlachetnianie bierne EX/IM oznacza wywóz towarów unijnych w ramach procedury uszlachetniania biernego przed przywozem produktów przetworzonych; 29) uszlachetnianie czynne EX/IM oznacza uprzedni wywóz produktów przetworzonych uzyskanych z towarów ekwiwalentnych w ramach procedury uszlachetniania czynnego przed przywozem towarów przez nie zastępowanych, o których mowa w art. 223 ust. 2 lit. c) kodeksu; 30) uszlachetnianie czynne IM/EX oznacza przywóz towarów nieunijnych w ramach procedury uszlachetniania czynnego przed wywozem produktów przetworzonych; 31) osoba prywatna oznacza osoby fizyczne inne niż podatnicy, którzy działają w takim charakterze, o których mowa w dyrektywie Rady 2006/112/WE; 32) publiczny skład celny typu I oznacza publiczny skład celny, za który odpowiedzialność, o której mowa w art. 242 ust. 1 kodeksu, spoczywa na posiadaczu pozwolenia i osobie uprawnionej do korzystania z procedury; 33) publiczny skład celny typu II oznacza publiczny skład celny, za który odpowiedzialność, o której mowa w art. 242 ust. 2 kodeksu, spoczywa na osobie uprawnionej do korzystania z procedury; PL 18 PL

19 34) jednolity dokument przewozowy oznacza w kontekście statusu celnego dokument przewozowy wystawiony przez państwo członkowskie, obejmujący przewóz towarów z punktu wyjścia na obszarze celnym Unii do punktu przeznaczenia na tym obszarze, na odpowiedzialność przewoźnika wystawiającego dokument; 35) specjalny obszar podatkowy oznacza część obszaru celnego Unii, na której nie mają zastosowania przepisy dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej lub dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG; 36) kontrolny urząd celny oznacza a) w przypadku czasowego składowania, o którym mowa w tytule IV kodeksu, lub w przypadku procedur specjalnych innych niż tranzyt, o których mowa w tytule VII kodeksu, urząd celny wskazany w pozwoleniu do kontroli danego czasowego składowania towarów lub danej procedury specjalnej; b) w przypadku uproszczonego zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 166 kodeksu, odprawy scentralizowanej, o której mowa w art. 179 kodeksu, wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 182 kodeksu, urząd celny wskazany w pozwoleniu w celu kontroli objęcia towarów przedmiotową procedurą celną; 37) konwencja TIR oznacza Konwencję celną dotyczącą międzynarodowego przewozu towarów na podstawie karnetu TIR sporządzoną w Genewie w dniu 14 listopada 1975 r.; 38) operacja TIR oznacza przemieszczanie towarów na obszarze celnym Unii zgodnie z konwencją TIR; 39) przeładunek oznacza rozładunek produktów i towarów z pokładu jednego środka transportu i ponowny załadunek na inny środek transportu; 40) podróżny oznacza każdą osobę fizyczną, która: a) wjeżdża na obszar celny Unii czasowo i nie zamieszkuje na nim na stałe, lub b) powraca na obszar celny Unii, na którym zamieszkuje na stałe, po czasowym pobycie poza terytorium Unii, lub c) opuszcza czasowo obszar celny Unii, na którym zamieszkuje na stałe, lub d) po pobycie czasowym opuszcza obszar celny Unii, na którym nie zamieszkuje na stałe; 41) odpady i pozostałości oznacza jedno z poniższych: a) towary lub produkty, które zaklasyfikowano jako odpady i pozostałości zgodnie z Nomenklaturą scaloną; b) w kontekście procedur końcowego przeznaczenia lub uszlachetniania czynnego, towary lub produkty pochodzące z operacji przetwarzania, które mają zerową lub niską wartość ekonoczminą i które nie mogą zostać wykorzystane bez poddania ich dalszemu przetwarzaniu; 42) paleta oznacza urządzenie, na którego powierzchni możne zostać zgromadzona pewna ilość towarów, aby tworzyły jednostkę ładunkową w celu jej transportowania lub obsługiwania bądź układania przy pomocy urządzeń mechanicznych. Urządzenie to składa się z dwóch płaszczyzn oddzielonych wspornikami lub z jednej płaszczyzny podtrzymywanej przez podstawki; całkowita wysokość urządzenia jest PL 19 PL