temat: Metody syntezy optymalnych sygnałów w radarach szumowych promotor dr hab. inż. Mateusz Malanowski, prof. Politechniki Warszawskiej

Transkrypt

1 Politechnika Warszawska Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Warszawa, 5 grudnia 2017 r. D z i e k a n a t Uprzejmie informuję, że na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej odbędzie się w dniu 19 grudnia 2017 r. publiczna obrona rozprawy doktorskiej mgr inż. Janusza Kulpy temat: Metody syntezy optymalnych sygnałów w radarach szumowych promotor dr hab. inż. Mateusz Malanowski, prof. Politechniki Warszawskiej recenzenci: dr hab. inż. Waldemar Susek, prof. Wojskowej Akademii Technicznej dr hab. inż. Wojciech Krzysztofik, prof. Politechniki Wrocławskiej Obrona odbędzie się w dniu 19 grudnia 2017 r. w sali 116 na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Gmach im. Janusza Groszkowskiego, Warszawa, ul. Nowowiejska 15/19; początek godz Po adresem: zapewniony jest na stronie Wydziału dostęp do tekstów streszczenia rozprawy i recenzji, jak również do tekstu rozprawy umieszczonej w Bazie Wiedzy Politechniki Warszawskiej. Dziekan prof. dr hab. inż. Krzysztof Zaremba

2 mgr inż. Janusz Kulpa tytuł: Metody syntezy optymalnych sygnałów w radarach szumowych Promotor dr hab. inż. Mateusz Malanowski, prof. Politechniki Warszawskiej Streszczenie: W niniejszej rozprawie zaprezentowano metody syntezy sygnałów pseudolosowych na potrzeby radiolokacji szumowej. Główną motywacją podjęcia tej tematyki było poszukiwanie efektywnych metod niwelowania wpływu silnych ech stałych. Obecnie stosowane metody cechują się dużą złożonością obliczeniową, która nie pozwala na pracę radaru w czasie rzeczywistym. Silne echa w radiolokacji szumowej powodują efekt maskowania ech, uniemożliwiając, bądź utrudniając detekcję słabszych ech pochodzących od innych obiektów. Zastosowanie sygnałów o obniżonym poziomie listków bocznych łagodzi efekt maskowania, pozwalając na wyeliminowanie bloku usuwania ech stałych z łańcucha przetwarzania sygnałów. W pracy rozwinięto filtracyjną metodę syntezy sygnałów szumowych, uwzględniając obniżanie poziomu listków bocznych zarówno funkcji autokorelacji, wykorzystywanej przy estymacji samej odległości do obiektu, jak i funkcji niejednoznaczności, wykorzystywanej przy estymacji odległości i prędkości obiektów. Opracowano także rozwinięcia tych metod, pozwalając dodatkowo na kształtowanie widma gęstości mocy sygnałów, jak i zwiększanie efektywności wykorzystania nadajnika. Rozważania teoretyczne zostały potwierdzone zarówno w symulacjach, jak i na podstawie rzeczywistych pomiarów dokonanych w terenie. Słowa kluczowe: Radar szumowy, synteza sygnałów, efekt maskowania Abstract Optimal Noise Radar Waveform Design This work presents the methods of synthesis of pseudo-random waveforms as sounding signals for a noise radar. The main motivation of the work is the high computing complexity and the limitations of existing post-recording clutter removal techniques. The strong echoes, originating from the ground clutter, or from close objects with high radar crosssection, limit the dynamic range of the radar. Therefore, weak echoes may be completely masked in the processing noise floor introduced by the strong ones. The use of a waveform with reduced correlation sidelobes decreases the impact of the masking effect and may enable the detection of the weak echoes in such scenarios, without the need for an additional clutter removal step. The filter-based waveform design method, presented in this work, was developed not only to suppress the range-related sidelobes of the auto-correlation function, but also the range Doppler sidelobes of the ambiguity function. Additionally, the extensions of the method concerning shaping of the power spectrum density of the signal, and the more efficient transmitter usage are presented. Theoretical considerations have been confirmed both by simulation and the results gathered in various measurement campaigns. Index Terms: Noise Radar, Waveform Design, Masking effect

3

4

5

6

7

8

9 Prof. nzw. dr hab. inż. Wojciech Jan Krzysztofik 15 listopad tytuł, stopień, imię i nazwisko data Politechnika Wrocławska Wydział Elektroniki Wyrzeże Wyspiańskiego 27, Wrocław... miejsce pracy KWESTIONARIUSZ RECENZJA ROZPRAWY DOKTORSKIEJ DLA RADY WYDZIAŁU ELEKTRONIKI I TECHNIK INFORMACYJNYCH POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ Tytuł rozprawy: Autor rozprawy: METODY SYNTEZY OPTYMALNYCH SYGNAŁÓW W RADARACH SZUMOWYCH mgr inż. Janusz Kulpa 1. Jakie zagadnienie naukowe jest rozpatrzone w pracy / teza rozprawy / i czy zostało ono dostatecznie jasno sformułowane przez autora? Jaki charakter ma rozprawa (teoretyczny, doświadczalny, inny)? Idea radaru szumowego pojawiła się w 1959 roku, w artykule B. M. Horton Noise-modulated distance measuring systems, Proceedings of the IRE, vol. 47, nr 5, May 1959, ss Radary szumowe wykorzystują sygnały losowe lub pseudolosowe do oświetlania obiektów. Sygnały takie są szerokopasmowe zapewniają dużą czułość urządzeń odbiorczych przy małej gęstości widmowej mocy sygnału sondującego. Podstawowym elementem odbiornika jest układ korelacyjnej detekcji koherentnej sygnału echa odnoszonego do sygnału referencyjnego z nadajnika. Odbiorniki korelacyjne mogą być analogowe, analogowo-cyfrowe lub cyfrowe. Radary szumowe mają kilka zalet w stosunku do klasycznych radarów impulsowych, impulsowo-dopplerowskich i radarów z modulowaną FM falą ciągłą. Zastosowanie sygnału szumowego eliminuje niejednoznaczności określania odległości obiektu i różnicy częstotliwości Dopplera dla obiektów ruchomych. Niski poziom mocy sygnału sondującego zapewnia bardzo dobrą kompatybilność elektromagnetyczną z innymi systemami pracującymi na zbliżonych zakresach częstotliwości. Radary te są niewidoczne dla systemów przeciwdziałania elektronicznego. Do wad należy bez wątpienia zaliczyć znacznie bardziej skomplikowane przetwarzanie sygnału w radarach szumowych w porównaniu do odpowiedniego radaru impulsowego. Wymagana jest duża moc obliczeniowa, co trudno zrealizować w czasie rzeczywistym, szczególnie dla radarów szerokopasmowych. Występują tutaj również problemy z przysłanianiem słabych sygnałów ech, pochodzących od dalekich obiektów, przez sygnały odbite od ziemi i otoczenia odbiornika radarowego. Rozwój technologii cyfrowych układów zintegrowanych w elektronice, opracowanie szybkich algorytmów przetwarzania sygnałów oraz zwiększenie mocy obliczeniowych systemów informatycznych spowodował wzmożone zainteresowanie radarami szumowymi, obserwowane od końca XX wieku. Rocznie ukazuje się kilkadziesiąt artykułów na temat koncepcji budowy, analizy i metod przetwarzania sygnałów w radarach szumowych W świetle tego należy uznać za bardzo na czasie oraz użyteczne wybranie tematu Rozprawy Doktorskiej oraz zamiar udowodnienia postawionej tezy: Możliwe jest ograniczenie efektu maskowania w systemach radarów szumowych poprzez zastosowanie sygnału sondującego o obniżonych wartościach funkcji niejednoznaczności w zadanym obszarze przesunięć czasowych i częstotliwościowych, z rozszerzeniem tych możliwości na systemy z wieloma nadajnikami i wieloma odbiornikami. 1/8

10 Praca ma w zasadzie charakter teoretyczny, część eksperymentalna, mająca potwierdzić słuszność postawionej tezy oraz wyniki symulacji komputerowych, przedstawiona na 17 stronach, stanowi zaledwie 15 % objętości rozprawy. 2. Czy w rozprawie przeprowadzono w sposób właściwy analizę źródeł / w tym literatury światowej, stanu wiedzy i zastosowań w przemyśle / świadczący o dostatecznej wiedzy autora? Czy wnioski z przeglądu źródeł sformułowano w sposób jasny i przekonywujący? W bibliografii zamieszczono 75 pozycji z literatury światowej i krajowej, w tym 10 pozycji opisujących wyniki prac Autora i Zespołu. W przedstawionym wykazie można zauważyć trwające ponad 10 lat zainteresowanie Autora wybraną tematyką. Mając na uwadze liczbę publikacji na temat radarów szumowych pojawiających się w literaturze światowej nie jest to na pewno obraz pełny. Brakuje zwłaszcza pozycji, można by rzec sztandarowej, za jaką należy uznać książkę profesora Krzysztofa Kulpy Signal Processing in Noise Waveform Radar, Artech House, Boston, MA, USA, Książka ściśle dotyczy tematyki Rozprawy, wiele elementów z niej zaczerpnięto, a nie powołano się na nią i nie wykazano w wykazie?! Można było jeszcze powołać się, oprócz [28], na inną pozycję Sune R.J. Axelsson Noise Radar For Range /Doppler Processing And Digital Beamforming Using Low-Bit ADC, IEEE Transactions on Geoscience and Remote Sensing, VOL. 41, NO. 12, December 2003, pp , która też dotyczy analizy sygnałów w radarze szumowym. Nie wyczerpuje to oczywiście listy nieobecnych. Praca jest napisana poprawnym językiem, ale czasami skażonym żargonem zawodowym (patrz Pkt. 6), z właściwym nawiązaniem do istniejącego stanu wiedzy. Ale, na leży zwrócić uwagę, że Autor w wielu miejscach swojej monografii nie zawsze cytuje źródła, skąd zaczerpnął: wykresy (np. Rys. 3.1, 3.4, 3.5, 4.14, 5.21, ), wzory ( w Rozdz. 2, 3 i 4), określone pojęcia, tak jakby wszystko narodziło się w Jego głowie. 3. C zy autor rozwiązał postawione zagadnienie, czy użył właściwej do tego metody i czy przyjęte założenia są uzasadnione? Autor w kolejnych rozdziałach przedstawia krótki rys historyczny rozwoju radarów szumowych, ich parametry, zjawiska towarzyszące odbiorowi sygnałów echa, stosowane miary dla oceny przydatności stosowanych sygnałów sondujących oraz znane metody syntezy optymalnych sygnałów pseudolosowych stosowanych w radarach szumowych do sondowania przestrzeni. Rozdział 4, na 26 stronach (24 % objętości Rozprawy) przedstawia opis i zastosowanie metod kształtowania szumowych sygnałów losowych z zastosowaniem filtrów o skończonej odpowiedzi dla uzyskania oczekiwanych kształtów funkcji korelacji i funkcji niejednoznaczności, zapewniających eliminację ech stałych od niepożądanych obiektów w sygnale odebranym. Zaproponowane metody stanowią oryginalny wkład autora w opracowaniu metod formowania szumowych sygnałów sondujących, zapewniających funkcje korelacji o pożądanych niskich poziomach listków bocznych. Zagadnienia te wiążą się bezpośrednio usprawnieniem pracy radaru szumowego i doprowadzeniem do jego realizacji w czasie rzeczywistym. 4. Na czym polega oryginalność rozprawy, co stanowi samodzielny i oryginalny dorobek autora, jaka jest pozycja rozprawy w stosunku do stanu wiedzy czy poziomu techniki reprezentowanych przez literaturę światową? Po dokonaniu, w rozdziale 3, przeglądu znanych metod tworzenia sygnałów o niskim poziomie korelacyjnych listków bocznych Autor, w rozdziale 4, wybrał metody optymalizacji szumowych sygnałów sondujących za pomocą odpowiednio zaprojektowanych filtrów, realizowanych softwarowo, zerujących (minimalizujących) wybrane punkty (przedziały) funkcji niejednoznaczności. Metoda ta polega na odjęciu od oryginalnego sygnału jego kopii przesuniętej o m 0 próbek (m 0 jest punktem, w którym minimalizujemy funkcję autokorelacji). Zagadnienie to wiąże się z rozwiązywaniem układu równań kwadratowych z dwiema niewiadomymi współczynnikami filtru. Przy 2/8

11 wielu punktach m k rozwiązanie to staje się bardzo skomplikowane. Autor zaproponował rozwiązania uproszczone, wynikające z pominięcia pewnych składników (wzory (4.6) i (4.8), (4.13), (4.14)). Parametry funkcji autokorelacji i miara MWISL (ważony poziom listków bocznych) zostały przedstawione, odpowiednio na Rys. 4.2 i Rys Poziom lisków bocznych funkcji autokorelacji jest poniżej 70 db dla 1-szej iteracji rozwiązania i < 160 db dla 2-giej. I tutaj pojawiają się wątpliwości recenzenta, po co zwiększać liczbę iteracji powyżej 2, dających MWISL <-150 do -350 db (rys. 4.3, Rys. 4.4), skoro w praktyce osiągalne poziomy lisków bocznych rzędu -50 do -85 db są szczytem możliwości (rys. 5.4, Rys. 5.10)? Przy największej zakładanej liczbie punktów optymalizacji M L = 1000, poziom -150 przy 5 - iteracjach. 5. Czy autor wykazał umiejętność poprawnego i przekonywującego przedstawienia uzyskanych przez siebie wyników /zwięzłość, jasność, poprawność redakcyjna rozprawy/? Tak wykazał się. Praca jest napisana i zredagowana w sposób przejrzysty, wskazując dobrą znajomość i swobodę w poruszaniu Autora się w rozważanej tematyce. Przedstawiona monografia, na 110 stronach, podzielonych na 6-rozdziałów, z 2-dodatkami, wykazem skrótów i najważniejszych symboli, została zilustrowana 64 rysunkami i 2 tabelami oraz zakończona wykazem literatury z 75 pozycjami. Doktorant wykazał 10 własnych publikacji: 7 Konferencyjnych ( w tym 2 jedno autorskie) oraz 3 w czasopismach zagranicznych (w tym 2 jedno autorskie). 6. Jakie są słabe strony rozprawy i jej główne wady? Autor nie uniknął błędów, niejasności, czy niedoskonałości edycyjnych pracy: a) W streszczeniu pisze: Silne echa w radiolokacji powodują efekt maskowania ech, Zastosowanie sygnałów o obniżonym poziomie listków bocznych łagodzi jakich listków?.. na podstawie rzeczywistych pomiarów a czy są nierzeczywiste? b) W spisie treści, punkt 5 Pomiary rzeczywiste j.w. c) Wykaz stosowanych skrótów: przetwornik cyfrowy-analogowo powinno być cyfrowo-analogowy radar ze zmodulowaną falą ciągłą powinno być modulacja częstotliwości fali ciągłej ISL -miara całkowitego poziomu powinno być ISL - całkowity poziom listków bocznych Podobnie LFM -, LPD -, LPI -, OFDM -, i inne tłumaczymy akronim bez komentarza Można dodać brakujące skróty: MultiCAO, WeCAN d) Wykaz najważniejszych symboli Lepiej się korzysta, gdy jest podany w porządku alfabetycznym częstotliwość nośna sygnału powinno być częstotliwość fali nośnej sygnału przesunięcie w częstotliwości Dopplera powinno być: częstotliwość Dopplera, będąca różnicą częstotliwości fali wysyłanej przez źródło oraz fali odbitej od obiektu poruszającego się względem źródła znormalizowane do cz. próbkowania powinno być: znormalizowane względem częstotliwości próbkowania Podobnie w m-, m ML -, v ML (w k. powinno być: względem (?) komórek - litera alfabetu greckiego, która w Rozprawie ma wiele znaczeń: skuteczna powierzchnia odbicia (np. RCS), moc sygnału echa, moc szumów, tak jakby brakowało innych symboli. zysk anteny nadawczej : - powinno być: zysk energetyczny anteny nadawczej 3/8

12 standardowa temperatura temperatura standardowa Sa(.) - można dodać do wykazu e) Rozdział 1 projektowania sygnałów nie brzmi to dobrze eksperymenty wykonano na przestrzeni ostatnich 6 lat j.w. f) Rozdział 2 Brakuje odniesień [.] do literatury przy wzorach, opisach Rozdz. 2 Str. 16 sygnał losowy uzyskuje się najczęściej za pomocą elementu półprzewodnikowego - jest to jakiś skrót myślowy modulowany do częstotliwości nośnej, powinno być: moduluje (amplitudowo /kątowo,..) falę o częstotliwości nośnej, albo moduluje amplitudę/fazę/częstotliwości fali nośnej Str. 17 Często używa się sygnałów unimodularnych jakie to sygnały?.. o jednostkowej amplitudzie zespolonej i równomiernym rozkładzie fazy jeśli amplituda to chyba już rzeczywista, przy reprezentacji wielkości zespolonej w postaci A e j.. sygnały o rozkładzie Rayleigha amplitudy, które dobrze modelują analogowy szum termiczny -? Sygnał nadawany wokół pewnej pulsacji środkowej c jest zdudniany z chyba jest mieszany z dyskryminator liniowy -? różnica chwilowej częstotliwości nadawczej i odbiorczej jest proporcjonalna do odległości od obiektu powinno być. prędkości obiektu Str. 18 zapisane na pamięci ROM powinno być w pamięci.. zmierzono profile odległościowe samochodów -? Str. 19 generatora sygnałów arbitralnych chyba losowych Str. 20 przeprowadzone powinno być: przeprowadzona Najpopularniejszą architekturą radaru czy radar ma architekturę? Str. 21 w celu łatwiejszego zrozumienia dalszych wywodów, proponuję umieścić Rys.1. Struktura radaru szumowego, z artykułu K. Kulpa Trudno wykrywalne radary szumowe, Biuletyn WAT, v. LV, no. 2, 2006, str poprzez przemodulowanie sygnału x T (t), określonego w paśmie podstawowym, na częstotliwość nośną f c powinno być: jest zmodulowaną sygnałem x T (t) falą nośną o częstotliwości f c Równanie (2.1) nie przedstawia Sygnału w paśmie podstawowym mnożone e -j2fct Składową transwersalną -? - W astronomii prędkość transwersalna nazywana bywa prędkością tangencjalną (styczną). Str. 22 f di uwidocznione w członie eksponencjalnym wzoru (2.1) -? tzn. jej ściśnięcie albo rozszerzenie względem sygnału... -?... prędkość obiektu jest prawie stała -? We wzorze (2.5) w wykładniku funkcji e j(.) brakuje -, powinno być: e - j2fdt Str. 23 tak jak zostało to pokazane na Rys ale nie zostało pokazane! 4/8

13 Str. 24 Na rys. 2.4 przedstawiono przykładową funkcję niejednoznaczności warto by to poprzedzić postacią analityczną (wzorem) Str. 25 Widoczny raczej: widoczne widoczne są deterministyczne listki boczne o kształcie funkcji Sa(.) nie widać tego na Rys. 2.4 (może pokazać przekrój?), warto w tym miejscu wyjaśnić sens ujemnych wartości odległości i prędkości względem radaru. Obiekt jest dalej bądź bliżej, porusza się szybciej lub wolniej. Może się oddalać lub zbliżać. Wykresy na rys 2.4, 2.5, 2.6 nie mają jednostek przy słupkach kolorów liniowej modulacji fazy (LFM) powinno być: modulacji częstotliwości.. o ile jest mniejsza niż v rmax =93,75 m/s skąd znak -? - ze wzoru (2.11) to nie wynika Str. 28 pomiarów rzeczywistych -? Str. 29 we wzorze powinno być c długość fali nośnej i pod nim legenda. Str. 31 podłogi szumowej zbyt dosłowne tłumaczenie noise floor, powinno być raczej poziomu szumów. Str. 32 na rys. 2.8 do 2.11 F. autokorelacji powinno być: funkcja autokorelacji. Czy przedstawione funkcje reprezentują postacie różnych sygnałów pseudolosowych zastosowanych w radarze szumowym, analizowanym i zbudowanym prze Autora z Zespołem? Str. 33..wtedy wtedy o jedno za dużo. Str. 34 sygnał przecieku międzyantenowego - raczej: sprzężenia elektromagnetycznego, sprzężenia wzajemnego anten emitują sygnał wzajemnie ortogonalny powinno być: sygnały wzajemnie ortogonalne Konfiguracja MIMO w telekomunikacji używa się tego terminu dla systemów wykorzystujących emisję wielu sygnałów i ich odbioru wieloma antenami (rodzaj odbioru zbiorczego przestrzennego), w których, po wyznaczeniu funkcji transmitancji każdej z par anten N-O (macierz transmitancji) i późniejszym przetwarzaniu sygnałów odbiera się sygnał o podwyższonych parametrach S/N [db], przepływności C [bit/s] i.in. W zastosowaniu dla radarów, dla odróżnienia od rozwiązań w telekomunikacji, nazywałbym takie rozwiązanie raczej systemami z wieloma antenami nadawczymi i z wieloma odbiorczymi. Str metodą usuwa efektu powinno być: usuwania g) Rozdział 3 W całym rozdziale brak powołań [.] się na literaturę przy wprowadzaniu wzorów, co pozwoliłoby ustalić które są własne, wyprowadzone i/lub zmodyfikowane przez Autora?! 5/8

14 Str Projektowanie optymalnych sygnałów czy nie lepiej by brzmiało Synteza optymalnych sygnałów, bo jest tak w rzeczywistości, że Autor poszukuje sygnał, które zapewnią uzyskanie oczekiwanej postaci funkcji autokorelacji, tzn. eliminacji niepożądanych ech. Str we wzorze (3.6) pojawia się funkcja (.) bez opisu We wzorze (3.8) k i l mają ten sam zakres k,l=1 do k,l=k - czy tak? Str. 49 źródło pochodzenia wykresów na Rys. 3.4 i 3.5. Jak należy rozumieć <-250 db poziom lisków bocznych funkcji autokorelacji, w znaczeniu praktycznym? czy to. czy po co czy? Str. 51 n i n. n i n. te ostatnie niepotrzebne. Str. 52 Składa się on z następujących kroków niejasne te kroki, a po za tym - wypłaszczenie? transformaty Fouriera i mnożenia. - co jest mnożone? h) Rozdział 4 Str. 54 sygnałem wejściowym był sygnał o zadanym rozkładzie amplitudy i białym widmie gęstości mocy. czy to jest możliwe? Widmo równomierne ( białe ) ma jedynie sygnał o postaci dystrybucji delta-dirac a w dziedzinie czasu. Str. 58 we wzorze (4.8) R x (m-i) powinno być: R x (m 0 +i) Str. 60 czy dla pierwszej iteracji nie ma listka głównego (Rys. 4.2)? Nasycenie poprawy w okolicy -350 db wynika z dokładności numerycznej oraz Rys. 4.2, 4.3 i 4.4 -Jaki ma sens pokazywanie zakresu do -350 db R y i MWISL, z praktycznego punktu widzenia? Czy można to osiągnąć eksperymentalnie, w modelach fizycznych? Str. 66 Rys. 4.6 i 4.7 granice między prostokątnymi obszarami są ostre, przejście z niebieskiego w zielony, ale w obu obszarach pojawiają się punkty o różnych odcieniach kolorów jak to należy rozumieć? To samo dotyczy Rys a,b,c,d. 4.15, 4.16, 4.17 Str. 74 Rys podobnie jak wcześniej, jaki ma sens pokazywanie MWISL w zakresie do -400 db? Rys co oznaczają poziome równoległe linie (czarne, niebieskie)? Zbliżenie na Rys. 4.13b ma inne poziomy (PAR>1.001) tych linii niż na Rys. 4.13a (PAR>1,2). Str. 76 pojawia się pojęcie okna Hanna i wykres na Rys bez określenia, opisu, źródła [.] literaturowego?! Jak je uzyskano w symulacjach i w eksperymencie pomiarowym? Str. 78 na Rys pojawiają się skoki funkcji R y (.) dla m<500 i m>1000 dlaczego? 6/8

15 i) Rozdział 4 Str. 81 Pomiary rzeczywiste a czy mogą być nierzeczywiste proponuje Weryfikacja eksperymentalna na poligonach pomiarowych sygnałów arbitralnych może raczej: sygnałów losowych (pseudo-) Str. 82 Rys. 5.1 co jest, czym w stosunku do schematu blokowego na Rys. 2.3? Rys Widok na scenę pomiarową jest za mały, nieczytelny, czy scena to właściwe określenie? Str. 83 w przypadku prostokątnego widma sygnału listki boczne przybierają kształt funkcji Sa(.) widmo jest prostokątne czy funkcja czasu sygnału sondującego? po filtracji kratowej a może by wspomnieć wcześniej o tym, na czym polefa taka filtracja, jakie ma właściwości, sposób realizacji? Str. 84 wyniki eksperymentu i symulacji to dwa niezależne procesy. Nie można ich porównać. Poziomy listków bocznych z -250 db w symulacjach urealniła praktyka i w rzeczywistości osiągają poziomy -40, -70 db. Ale inny aspekt przedsięwzięcia Autora jest ważniejszy - aby było możliwe porównanie, weryfikacja eksperymentalna, modele symulacyjne powinny reprezentować rzeczywistość, zaplanowany scenariusz pomiarów, sytuacje odzwierciedlające geometrię poligonu i lokalizacje obiektów pomiarowych, parametry ruchu. Dotyczy to obu eksperymentów: na terenie kampusu Uczelni oraz na Zalewie Zegrzyńskim. Autor tak nie postąpił. Str. 86 Rys. 5.5 jak się ma do schematu na rys. 2.3? Str. 88 na Rys wykres szumu optymalizowanego (czerwony) ma skok przy odległości 2500 m (?) Wyniki dla konfiguracji MIMO (według Recenzenta dla konfiguracji z wieloma antenami nadawczymi i odbiorczymi ) na rys. 5.13, 5.14, 5.15 są prawie identyczne (?) dla poszczególnych przypadków czy tak? Jak jest przydatność takiego pomiaru? Str. 94 m Autor stwierdza Uzyskane wyniki są spójne z wynikami symulacyjnym w poprzednim rozdziale (por. rys. 4.13) - z porównania wynika, że nie są spójne (zbliżone)! Co Autor uznaje za spójność wyników? Str. 96 na Rys opis wykresów jest zamieniony powinno być: niebieska linia - Hann, czerwona prostokątny Str. 98 czy można porównać wyniki na Rys 5.24 (brak opisu osi poziomej) i Rys. 4.18? 7. Jaka jest przydatność rozprawy dla nauk technicznych? Materiał opracowany przez Doktoranta stanowi istotną wskazówkę dla projektantów radarów szumowych, jak dobierać w nadajnikach radarów szumowych charakterystyki filtrów kształtujących sygnały szumowe sondujące przestrzeń dla zminimalizowania maskującego wpływu odbić od obiektów rozpraszających położonych w małej odległości od radaru. 7/8

16 Wydaje się to być problem o znaczeniu kluczowym dla zastosowania tego typu radarów. Należy kontynuować prace w celu doprowadzenia do stanu realizowalności radaru z przetwarzaniem sygnałów w czasie rzeczywistym. 8. Do której z następujących kategorii Recenzent zalicza rozprawę: a) nie spełniająca wymagań stawianych rozprawom doktorskim przez obowiązujące przepisy b) wymagająca wprowadzenia poprawek i ponownego recenzowania c) spełniająca wymagania d) spełniająca wymagania z wyraźnym nadmiarem e) wybitnie dobra, zasługująca na wyróżnienie Wskazane w recenzji uwagi i niedociągnięcia redakcyjne, edycyjne i inne nie umniejszają wkładu Autora oraz inwencji w opracowaniu interesujących wskazówek, pozwalających właściwie określać parametry filtrów stosowanych w odbiornikach radarów szumowych dla minimalizacji efektów maskowania przez sygnały odbite od obiektów położonych w bliskiej odległości od radaru. Rozprawa doktorska pt. METODY SYNTEZY OPTYMALNYCH SYGNAŁÓW W RADARACH SZUMOWYCH, autorstwa mgr. inż. Janusza Kulpy spełnia wymagania stawiane rozprawom doktorskim z wyraźnym nadmiarem i może być dopuszczona do publicznej obrony.... podpis 8/8