Biblioteka Polskiego Towarzystwa Astrologicznego. Tom III. Reinhold Ebertin Georg Hoffmann GWIAZDY STAŁE. Przekład Ewa Wojtyś

Transkrypt

1 Biblioteka Polskiego Towarzystwa Astrologicznego Tom III Reinhold Ebertin Georg Hoffmann GWIAZDY STAŁE Przekład Ewa Wojtyś Seria pod redakcją Piotra Piotrowskiego Warszawa

2 Tytuł oryginału: Die Bedeutung der Fixsterne (1969) Przekład: Ewa Wojtyś Redakcja: Piotr Piotrowski Korekta: Zespół Copyright by Chiron Verlag - astronova Tübingen Copyright for the Polish edition and translation by Polskie Towarzystwo Astrologiczne Książka ani żadna jej część nie może być przedrukowywana ani w żaden inny sposób reprodukowana czy powielana mechanicznie, fotograficznie, elektronicznie lub magnetycznie bez pisemnej zgody Polskiego Towarzystwa Astrologicznego. ISBN WARSZAWA 2013 WYDANIE I Polskie Towarzystwo Astrologiczne ul. Meander 18/ Warszawa Internet: astrolog.org.pl info@astrolog.org.pl Sprzedaż: biblioteka@astrolog.org.pl Skład: Krzysztof Pawłowski 4

3 Spis treści Wstęp...9 Rozdział I Historia interpretacji gwiazd stałych...11 Rozdział II Znaczenie gwiazd stałych Deneb Kaitos Algenib Sirrah Batan Kaitos Mirach Mira Sheratan Hamal Szedar Almaak Menkar Zanrak Algol Alcyone Hiady Północne Oko Byka Aldebaran Rigel Bellatrix Kapella Phact Gwiazda Polarna Betelgeza Menkalinan

4 6 25. Alhena Syriusz Kanopus Kastor Polluks Procjon Praesepe Północny Osioł Południowy Osioł Kochab Sertan Dubhe Merak Ras Elased Australis Alphard Regulus Phekida Alioth Zosma Mizar Denebola Benetnash Vindemiatrix Algorab Spika Arktur Krzyż Południa Gemma Południowa Szala Wagi Północna Szala Wagi Unuk Beta Centauri Bungula Akrab i Czoło Skorpiona Antares Ras Algethi Ras Alhague...74

5 62. Lesath Etamin Łuk Strzelca Gwiazda w Głowie Strzelca Wega Altair Deneb Algedi Fomalhaut Deneb w Łabędziu Achernar Markab Scheat...82 Rozdział III Układy gwiazd stałych i źródła promieniowania radiowego...85 Objaśnienia do tabeli gwiazd stałych...87 Posłowie

6 Wstęp Życzeniem wielu sympatyków naszej wiedzy jest już od lat stworzenie solidnej podstawy do pracy z gwiazdami stałymi, która umożliwi analizę ich działania w horoskopach, zarówno urodzeniowych, jak i mundalnych, czyli stawianych na moment ważnych wydarzeń światowych. Niestety, szczegółowe opracowania dotyczące gwiazd stałych, które w formie książkowej ukazywały się wiele lat temu, są już dzisiaj niedostępne lub nie są wznawiane. Poza tym większość tych książek opierała się wyłącznie na tradycyjnym przekazie, który siłą rzeczy nie uwzględniał wpływu, jaki na tradycję wywarła współczesna astrologia. W opracowaniach tych brakuje także wystarczającej ilości przykładów zwłaszcza takich, które można zweryfikować. W 1928 roku ukazała się niewielka książka Elsbeth Ebertin pt. Sternenwandel und Weltgeschehen 1 [ Wędrówki gwiazd i wydarzenia światowe. ], w której autorka omówiła przykłady pochodzące z jej własnej praktyki. Zdecydowaliśmy się rozszerzyć jej opracowanie, wzbogacając je także o nowe przykłady. Bazę dla niniejszego opracowania stanowią w związku z powyższym analizy i badania prowadzone przez Elsbeth Ebertin, przy czym naszą intencją było także odświeżenie pamięci o autorce i jej wyjątkowych dokonaniach. W czasopiśmie Mensch im All 2, wydanie 11/12, które dzisiaj ukazuje się pod tytułem Kosmobiologie 3, Reinhold Ebertin opublikował na nowo pod nazwiskiem swojej matki szczegółową pracę pt. Bedeutung der Fixsterne [ Znaczenie gwiazd stałych ], wzbogacając ją o nowe informacje z dziedziny kosmobiologii. Georg Hoffman, który współpracował z Elsbeth Ebertin w latach dwudziestych XX w., podjął się 1 Elsbeth Ebertin, Sternwandel und Weltgeschehen, 1928, z załącznikiem: Die Bedeutung der Fixsterne. [pol.: Znaczenie gwiazd stałych. ], Kempten 1927 (nakład wyczerpany). 2 Czasopismo Mensch im All, wydawane przez Reinholda Ebertina w Erfurcie od 1928 r. Seria artykułów dotyczących gwiazd stałych znajduje się w roczniku 11/12 (nakład wyczerpany). Czasopismo to ukazuje się obecnie w Aalen pod tytułem Kosmobiologie. 3 Czasopismo Kosmobiologie przekształciło się w pismo Meridian. [przyp. red.] 9

7 Rozdział I Historia interpretacji gwiazd stałych Tysiące lat przed naszą erą obserwowano gwiazdy stałe i analizowano ich związki z wydarzeniami na ziemi. Wprowadzenie podziału ekliptyki na 360 stopni nastąpiło na skutek analogii do pozornej rocznej wędrówki Słońca. Już w VI wieku p.n.e. Babilończycy wprowadzili symboliczny obraz nieba jako wielkiego koła uwzględniając w nim południk, horyzont, równik i ekliptykę zostało to opisane przez dra W. Kocha w artykule pod tytułem Zur Frühgeschichte des Horoskops, który ukazał się w czasopiśmie Kosmobiologie 7. Według tego systemu dokonywano stosownych pomiarów i zaznaczano je na globusie nieba, który był wówczas stosowany przez greckich astronomów. Babiloński Mul-A Pin z VIII wieku p.n.e. wylicza 16 konstelacji, które znajdują się na drodze Słońca oraz około 70 innych, które położone są w pozostałych rejonach nieba. W starożytnej Grecji pierwszy katalog gwiazd stałych został utworzony ok. 250 roku p.n.e. przez Timocharisa i Aristyllosa. Katalog ten został skorygowany ok. 150 roku p.n.e. przez Hipparcha, a następnie w kanonicznej formie udostępniony potomności ok. 150 roku n.e. przez Ptolemeusza w jego dziele Almagest. O tym, z jaką precyzją pracował Ptolemeusz, niech świadczą dwa przykłady. W oryginalnym tekście Ptolemeusza dotyczącym Regulusa, alpha Leonis, znajdujemy informację: Lew 8. Ten w sercu, zwany Basiliskos, długość Lew 2 30, szerokość , wielkość 1, natomiast o gwieździe Spika (Kłos), alpha Virginis, pisał: Panna 26 40, szerokość - 2, wielkość 1. Nazwy gwiazd stałych i gwiazdozbiorów pochodzą z czasów babilońskich. Początkowo ekliptykę podzielono dla lepszej orientacji na 11 znaków, 7 Dr Walter Koch, Zur Fruehgeschichte des Horoskops, w czasopiśmie: Kosmobiologie, 24 rocznik, nr 11/12, lipiec/sierpień

8 Rozdział II Znaczenie gwiazd stałych 1. DENEB KAITOS, 1 51 Barana 12, beta Ceti, wielkość gwiazdowa 2 Gwiazda znana także pod nazwą Difda, znajduje się w ogonie Wieloryba. Jej działanie jest podobne do Saturna, który w każdym układzie wskazuje na zahamowania natury duchowej i fizycznej. Gwiazda ta ma być przyczyną tragicznych wydarzeń, zwłaszcza, gdy znajduje się w koniunkcji z Marsem lub Saturnem. W dniu zakończenia II wojny światowej, tj r., w koniunkcji z Deneb Kaitos znalazł się Mars. Szczególnie tragiczny los stał się udziałem poety Friedricha Holderlin, w horoskopie którego Słońce znajduje się w koniunkcji z tą gwiazdą. Poeta przez ponad 30 lat znajdował się w katatonii, tj. cierpiał na pewną odmianę schizofrenii, która rozpoczęła się w chwili, gdy Pluton uaktywnił tę konstelację. Koniunkcję Deneb Kaitos z Księżycem odnajdziemy w horoskopie Heinricha Himmlera, szefa Gestapo za czasów Hitlera, a także u Wilhelma Canarisa, szefa niemieckiego wywiadu i kontrwywiadu wojskowego. Himmler popełnił samobójstwo, gdy znalazł się w krytycznej sytuacji. Canaris został stracony w 1945 roku po tym, jak wykryto spisek przeciwko Hitlerowi, w którym brał udział. 2. ALGENIB, 8 31 Barana, alpha Pegasi, wielkość 1 Umiejscowiona w skrzydle Pegaza, ma naturę Marsa i Merkurego. Daje bystry umysł i silną wolę, połączone ze zdecydowaniem oraz talentem do przekonywującego przemawiania i zdolnościami oratorskimi. W koniunkcji ze Słońcem obdarza waleczną naturą i erudycją. W połączeniu z Merkurym, Wenus i Jowiszem przynosi popularność i sławę na polu sztuki lub literatury, o ile potwierdzają to pozostałe układy w horoskopie. Saturn 12 Wszystkie pozycje gwiazd w tym rozdziale podane są na rok [przyp. red.] 15

9 5. MIRACH, Barana, beta Andromedae Zwana Lędźwiami Andromedy, ma naturę Wenus z niewielką domieszką wpływów Neptuna w pozytywnym znaczeniu. Obdarza pogodą ducha, jowialnością, towarzyską naturą, różnorodnymi zainteresowaniami, ale także zdolnością do odczuwania miłości uniwersalnej, predyspozycjami do czerpania inspiracji i medialnością, które są podstawą twórczości artystycznej. Tacy ludzie wzbudzają zainteresowanie, zdobywają sympatię otoczenia i zyskują protekcję wpływowych osób. Jest to widoczne w szczególności, gdy gwiazda w horoskopie urodzeniowym znajduje się w koniunkcji z Wenus, Jowiszem, Słońcem lub dobrze aspektowanym Neptunem, MC lub ascendentem. Jeżeli jednak pełny obraz horoskopu jest raczej niepomyślny, to pozytywne działanie tej gwiazdy nie wpłynie szczególnie na poprawę losu urodzonego. Wpływy Neptuna i Wenus były wyraźnie widoczne w przypadku Heinricha Nuessleina. Ten malarz z jednej strony posiadał zdolności medialne i w artystycznym transie malował tysiące natchnionych obrazów, a z drugiej strony był niezwykle towarzyski i potrafił cieszyć się życiem. Koniunkcję Słońca z tą gwiazdą znajdziemy także w horoskopie kompozytora Maxa von Schillinga, który zdobył sławę operą Mona Lisa i melodramatem Hexenlied. Natomiast Księżyc w koniunkcji z Mirach miał Verdi, którego opery poruszały dusze (Księżyc) słuchaczy. W dniu urodzenia angielskiego premiera Winstona Churchilla gwiazda Mirach znajdowała się w koniunkcji z Neptunem. 6. MIRA, 0 50 Byka, o Ceti, omikron Ceti Określana mianem stella mira, cudowna gwiazda położona jest w ogonie Wieloryba. Jest gwiazdą podwójną, którą nazywa się cudowną ze względu na jej zmienne natężenie światła w okresie 332 dni w roku waha się pomiędzy wartościami od 2 do 10 wielkości gwiazdowych. Jej natura odpowiada działaniu Saturna i Jowisza. W dobrych aspektach i przy dobrym położeniu Saturna wskazuje na mądrość, wytrwałość, wszechstronność, postępowe poglądy, wytrwałe dążenie do rozwiązania trudnych problemów. W niekorzystnym położeniu gwiazda ta przynosi niepowodzenia, klęski, wrogość, zwłaszcza, gdy tranzytujący Saturn utworzy do niej koniunkcję. W połączeniu z Księżycem powoduje przypływy melancholii, a 18

10 OBJAŚNIENIA DO TABELI GWIAZD STAŁYCH Tabela Längepositionen der Fixsterne (pol. Długości ekliptyczne gwiazd stałych ) zawiera dane dotyczące położenia poszczególnych gwiazd stałych w znakach zodiaku wraz z informacją o ich jasności [wielkość gwiazdowa], względnie wielkości, przy czym gwiazdy pierwszej wielkości należy traktować jako najważniejsze. Znajduje się tam również informacja o ich długości ekliptycznej [w oryg. Länge ]. Co do zasady uwzględnia się tylko długość ekliptyczną gwiazd stałych. Została ona podana dla każdej z gwiazd według stanu na lata 1900, 1920, 1937 i Jak łatwo zauważyć analizując różnicę tych danych, zmiany w długości ekliptycznej gwiazd stałych są niewielkie. Ruch roczny gwiazd został podany na końcu każdej linijki [ Beweg. lub JB ]. Oprócz ruchu własnego gwiazd stałych można zauważyć także ich ruch pozorny, który wynika ze zmian punktu równonocy wiosennej i jesiennej, i który nazywamy precesją i który w okresie 72 lat wynosi 1, względnie w ciągu roku 5. Ruch ten odbywa się w kierunku przeciwnym niż pozorny ruch Słońca. W związku z powyższym wydaje się, że gwiazdy stałe się poruszają, jest to jednak tylko złudzenie, ponieważ porusza się punkt równonocy wiosennej i jesiennej. Ruch ten można policzyć w oparciu o dodatkową tabelę. Na przykład jeśli chcemy obliczyć położenie gwiazdy stałej w roku 1890, to od pozycji na rok 1900 musimy odjąć Jeśli chcemy wiedzieć, jakie było położenie gwiazdy w 1970 roku, a więc 20 lat po 1950 roku, to do liczby podanej w tabelce na rok 1950 dodajemy Wraz z precesją zmieniają się także szerokość ekliptyczna [ Breite ] i deklinacja [ Dekl. ]. Te zmiany są jednak tak niewielkie, że w zasadzie nie trzeba ich uwzględniać. Dotyczą one raczej tego, czy gwiazda stała leży w pobliżu ekliptyki, przy której znajdują się orbity planet (patrząc z Ziemi) i w związku z tym, czy mamy do czynienia z prawdziwymi koniunkcjami gwiazdy stałej do planet, czy jest ona oddalona od ekliptyki, jak na przykład 87

11 POSŁOWIE (do wydania niemieckiego) Niniejsza praca stanowi przedruk książki, która ukazała się w 1969 roku w Aalen i bazuje na doświadczeniach trojga autorów: Elsbeth Ebertin, Georga Hoffmanna i Reinholda Ebertina. Z uwagi na fakt, że książka ta stanowi klasyczną pozycję wśród specjalistycznej literatury, zdecydowaliśmy się na jej wznowienie. Liczne przykłady, które zostały tutaj omówione, mogą stanowić inspirację do samodzielnych studiów i zbierania doświadczeń dotyczących obserwowanych przez badaczy od tysięcy lat gwiazd stałych i ich oddziaływania. Dzisiaj wiele przemawia za tym, aby w trakcie takich studiów przyjmować niewielką orbę dla aspektów, które tworzą gwiazdy stałe w kosmogramie maksymalnie 10 minut kątowych. W przeciwnym przypadku istnieje niebezpieczeństwo, że badacz zgubi się w szczegółach. W ramach współczesnych studiów nad kosmobiologią przygotowywane są dalsze analizy ilustrowane wieloma przykładami. Badania te dotyczą horoskopów natalnych znanych postaci historycznych oraz współcześnie żyjących, a także klientów, u których podkreślone są gwiazdy stałe oraz poszczególne struktury, jakie one tworzą. W tych analizach używane są także metody graficzne, na przykład opracowane przez Reinholda Ebertina efemerydy czterdziestopięciostopniowe, a także szczegółowy materiał ilustracyjny. Moim życzeniem jest, by niniejsze 5. wydanie tej książki znalazło szerokie grono odbiorców, a jej Czytelnicy zebrali swoje własne doświadczenia w tej dziedzinie astrologii. Bad Wildbad, 28 sierpnia 2003 roku dr Baldur R. Ebertin 95